Livre, Chap. |
[1, 49] |
Ἀττικαὶ
νῆες
παραγιγνόμεναι
τοῖς
Κερκυραίοις,
|
εἴ |
πῃ
πιέζοιντο,
φόβον
μὲν
παρεῖχον |
[1, 82] |
προσαγωγῇ
καὶ
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρων,
|
εἴ |
ποθέν
τινα
ἢ
ναυτικοῦ
ἢ |
[1, 53] |
ἡμᾶς
ἐπὶ
Κέρκυραν
ἢ
ἄλλοσε
|
εἴ |
ποι
βουλόμεθα
πλεῖν
καὶ
τὰς |
[1, 129] |
δαπάνῃ
κεκωλύσθω
μηδὲ
στρατιᾶς
πλήθει,
|
εἴ |
ποι
δεῖ
παραγίγνεσθαι,
ἀλλὰ
μετ' |
[1, 68] |
ξυμμάχοις,
καὶ
ἐκ
πολλοῦ
προπαρεσκευασμένους,
|
εἴ |
ποτε
ἄρα
πολεμήσονται;
οὐ
γὰρ |
[1, 58] |
καὶ
παρ'
Ἀθηναίους
πρέ
σβεις,
|
εἴ |
πως
πείσειαν
μὴ
σφῶν
πέρι |
[1, 136] |
ὅς
ἐστι
καὶ
οὐκ
ἀξιοῖ,
|
εἴ |
τι
ἄρα
αὐτὸς
ἀντεῖπεν
αὐτῷ |
[1, 76] |
ἡμέτερα
λαβόντας
δεῖξαι
ἂν
μάλιστα
|
εἴ |
τι
μετριάζομεν·
ἡμῖν
δὲ
καὶ |
[1, 72] |
ἐς
τὸ
πλῆθος
αὐτῶν
εἰπεῖν,
|
εἴ |
τι
μὴ
ἀποκωλύοι.
οἱ
δὲ |
[1, 132] |
τά
τε
ἄλλα
αὐτοῦ
ἀνεσκόπουν,
|
εἴ |
τί
που
ἐξεδεδιῄτητο
τῶν
καθεστώτων |
[1, 17] |
αὐτῶν
ἔργον
ἀξιόλογον,
εἰ
μὴ
|
εἴ |
τι
πρὸς
περιοίκους
τοὺς
αὐτῶν |
[1, 10] |
μὲν
Μυκῆναι
μικρὸν
ἦν,
ἢ
|
εἴ |
τι
τῶν
τότε
πόλισμα
νῦν |
[1, 10] |
νῦν,
τῇ
Ὁμήρου
αὖ
ποιήσει
|
εἴ |
τι
χρὴ
κἀνταῦθα
πιστεύειν,
ἣν |
[1, 73] |
τοῦ
δὲ
λόγου
μὴ
παντός,
|
εἴ |
τι
ὠφελεῖ,
στερισκώμεθα.
ῥηθήσεται
δὲ |
[1, 14] |
Αἰγινῆται
γὰρ
καὶ
Ἀθηναῖοι,
καὶ
|
εἴ |
τινες
ἄλλοι,
βραχέα
ἐκέκτηντο,
καὶ |
[1, 18] |
ἀλλήλους·
καὶ
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
|
εἴ |
τινές
που
διασταῖεν,
πρὸς
τούτους |
[1, 70] |
ἀπράγμονα
ἢ
ἀσχολίαν
ἐπίπονον·
ὥστε
|
εἴ |
τις
αὐτοὺς
ξυνελὼν
φαίη
πεφυκέναι |
[1, 67] |
προσπαρακαλέσαντες
τῶν
ξυμμάχων
τε
καὶ
|
εἴ |
τίς
τι
ἄλλο
ἔφη
ἠδικῆσθαι |
[1, 33] |
δι'
ὅνπερ
χρήσιμοι
ἂν
εἶμεν,
|
εἴ |
τις
ὑμῶν
μὴ
οἴεται
ἔσεσθαι, |
[1, 99] |
καὶ
νεῶν
ἔκδειαι
καὶ
λιποστράτιον
|
εἴ |
τῳ
ἐγένετο·
οἱ
γὰρ
Ἀθηναῖοι |
[1, 9] |
προσπαρασχών,
ὡς
Ὅμηρος
τοῦτο
δεδήλωκεν,
|
εἴ |
τῳ
ἱκανὸς
τεκμηριῶσαι.
καὶ
ἐν |