Livre, Chapitre |
[1, 127] |
αὐτόν.
ὁ
δὲ
Κῦρος
ἐκέλευε
|
τὸν |
ἄγγελον
ἀπαγγέλλειν
ὅτι
πρότερον
ἥξοι |
[1, 98] |
αὐτῶν
μέγιστον
ἐστὶ
τεῖχος
κατὰ
|
τὸν |
Ἀθηνέων
κύκλον
μάλιστά
κῃ
τὸ |
[1, 54] |
βουλομένῳ
αὐτῶν
γίνεσθαι
Δελφὸν
ἐς
|
τὸν |
αἰεὶ
χρόνον.
~δωρησάμενος
δὲ
τοὺς |
[1, 32] |
ἐγὼ
λέγω,
πρὶν
τελευτήσαντα
καλῶς
|
τὸν |
αἰῶνα
πύθωμαι.
οὐ
γάρ
τι |
[1, 75] |
μοῖραν.
ὡς
δὲ
ἀπίκετο
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἅλυν
ποταμὸν
ὁ
Κροῖσος,
τὸ |
[1, 86] |
μετὰ
δὲ
ὡς
ἠναγκάζετο,
εἰπεῖν
|
τὸν |
ἂν
ἐγὼ
πᾶσι
τυράννοισι
προετίμησα |
[1, 67] |
τοὺς
δεῖ
τοῦτὸν
τὸν
ἐνιαυτόν,
|
τὸν |
ἂν
ἐξίωσι
ἐκ
τῶν
ἱππέων, |
[1, 112] |
ὡς
δὲ
οὐκ
ἔπειθε
ἄρα
|
τὸν |
ἄνδρα,
δευτέρα
λέγει
ἡ
γυνὴ |
[1, 111] |
ἐωθὼς
ὁ
Ἅρπαγος
μεταπέμψαιτο
αὐτῆς
|
τὸν |
ἄνδρα.
ἐπείτε
δὲ
ἀπονοστήσας
ἐπέστη, |
[1, 183] |
ἱρέα
ἀπέκτεινε
ἀπαγορεύοντα
μὴ
κινέειν
|
τὸν |
ἀνδριάντα.
τὸ
μὲν
δὴ
ἱρὸν |
[1, 92] |
Θήβῃσι
τῇσι
Βοιωτῶν
τρίπους
χρύσεος,
|
τὸν |
ἀνέθηκέ
τῷ
Ἀπόλλωνι
τῷ
Ἰσμηνίῳ, |
[1, 92] |
ἐκράτησε
τῆς
ἀρχῆς
ὁ
Κροῖσος,
|
τὸν |
ἄνθρωπον
τὸν
ἀντιπρήσσοντα
ἐπὶ
κνάφου |
[1, 92] |
ἀρχῆς
ὁ
Κροῖσος,
τὸν
ἄνθρωπον
|
τὸν |
ἀντιπρήσσοντα
ἐπὶ
κνάφου
ἕλκων
διέφθειρε, |
[1, 68] |
σφῦραν
τόν
τε
τύπον
καὶ
|
τὸν |
ἀντίτυπον,
τὸν
δὲ
ἐξελαυνόμενον
σίδηρον |
[1, 87] |
δυναμένους
δὲ
οὐκέτι
καταλαβεῖν,
ἐπιβώσασθαι
|
τὸν |
Ἀπόλλωνα
ἐπικαλεόμενον,
εἴ
τί
οἱ |
[1, 205] |
δόλῳ
οὐ
προεχώρεε,
ἐλάσας
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἀράξεα
ἐποιέετο
ἐκ
τοῦ
ἐμφανέος |
[1, 211] |
μὲν
τούτοισι
ἀμειψάμενος
καὶ
διαβὰς
|
τὸν |
Ἀράξεα
ἤιε
ἐς
Πέρσας
φυλάξων |
[1, 211] |
καθαροῦ
στρατοῦ
ἀπελάσαντος
ὀπίσω
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἀράξεα,
λειφθέντος
δὲ
τοῦ
ἀχρηίου, |
[1, 209] |
στρατὸς
αὐτοῦ.
~ἐπείτε
δὲ
ἐπεραιώθη
|
τὸν |
Ἀράξεα,
νυκτὸς
ἐπελθούσης
εἶδε
ὄψιν |
[1, 24] |
δὲ
ἐν
τῷ
πελάγεϊ
ἐπιβουλεύειν
|
τὸν |
Ἀρίονα
ἐκβαλόντας
ἔχειν
τὰ
χρήματα. |
[1, 24] |
θάλασσαν
τὴν
ταχίστην·
ἀπειληθέντα
δὴ
|
τὸν |
Ἀρίονα
ἐς
ἀπορίην
παραιτήσασθαι,
ἐπειδή |
[1, 24] |
καὶ
διδάξαντα
ἐν
Κορίνθῳ.
~τοῦτον
|
τὸν |
Ἀρίονα
λέγουσι,
τὸν
πολλὸν
τοῦ |
[1, 24] |
ἡλικίην
πέντε
καὶ
ἐπιφανῆναί
σφι
|
τὸν |
Ἀρίονα
ὥσπερ
ἔχων
ἐξεπήδησε·
καὶ |
[1, 159] |
ἀδύτου
γενέσθαι
φέρουσαν
μὲν
πρὸς
|
τὸν |
Ἀριστόδικον,
λέγουσαν
δὲ
τάδε
ἀνοσιώτατε |
[1, 116] |
κοτε
ἀνενειχθεὶς
εἶπε,
θέλων
ἐκπέμψαι
|
τὸν |
Ἀρτεμβάρεα,
ἵνα
τὸν
βουκόλον
μοῦνον |
[1, 214] |
ἐναπῆκε
αὐτοῦ
τὴν
κεφαλὴν
ἐς
|
τὸν |
ἀσκόν,
λυμαινομένη
δὲ
τῷ
νεκρῷ |
[1, 116] |
πάρειμι"
~ταῦτα
λέγοντος
τοῦ
παιδὸς
|
τὸν |
Ἀστυάγεα
ἐσήιε
ἀνάγνωσις
αὐτοῦ,
καὶ |
[1, 114] |
ὀργῇ
ὡς
εἶχε
ἐλθὼν
παρὰ
|
τὸν |
Ἀστυάγεα
καὶ
ἅμα
ἀγόμενος
τὸν |
[1, 75] |
ἀναλείχουσι
ἀλλήλων.
~τοῦτον
δὴ
ὦν
|
τὸν |
Ἀστυάγεα
Κῦρος
ἐόντα
ἑωυτοῦ
μητροπάτορα |
[1, 34] |
ἦν
Ἄτυς.
τοῦτον
δὴ
ὦν
|
τὸν |
Ἄτυν
σημαίνει
τῷ
Κροίσῳ
ὁ |
[1, 60] |
Ἀθηναῖοι,
δέκεσθε
ἀγαθῷ
νόῳ
Πεισίστρατον,
|
τὸν |
αὐτὴ
ἡ
Ἀηθναίη
τιμήσασα
ἀνθρώπων |
[1, 134] |
δὲ
μάλα
τῶν
ἐχομένων,
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
δὴ
λόγον
καὶ
οἱ |
[1, 186] |
φερούσας
ἀνοικοδόμησε
πλίνθοισι
ὀπτῇσι
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
λόγον
τῷ
τείχεϊ,
τοῦτο |
[1, 159] |
ταῦτα
ἐπειρώτα,
ὃ
δ᾽
αὖτις
|
τὸν |
αὐτόν
σφι
χρησμὸν
ἔφαινε,
κελεύων |
[1, 44] |
δὲ
ἐπίστιόν
τε
καὶ
ἑταιρήιον,
|
τὸν |
αὐτὸν
τοῦτον
ὀνομάζων
θεόν,
τὸν |
[1, 179] |
δευτέρα
δὲ
αὐτὸ
τὸ
τεῖχος
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον.
ἐπάνω
δὲ
τοῦ |
[1, 182] |
ἐν
Θήβῃσι
τῇσι
Αἰγυπτίῃσι
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον,
ὡς
λέγουσι
οἱ |
[1, 12] |
καὶ
Ἀρχίλοχος
ὁ
Πάριος
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
χρόνον
γενόμενος
ἐν
ἰάμβῳ |
[1, 44] |
τι
ἐδεινολογέετο
ὅτι
μιν
ἀπέκτεινε
|
τὸν |
αὐτὸς
φόνου
ἐκάθηρε·
περιημεκτέων
δὲ |
[1, 94] |
ἐπὶ
μᾶλλον
βιάζεσθαι
οὕτω
δὴ
|
τὸν |
βασιλέα
αὐτῶν
δύο
μοίρας
διελόντα |
[1, 137] |
μιῆς
αἰτίης
εἵνεκα
μήτε
αὐτὸν
|
τὸν |
βασιλέα
μηδένα
φονεύειν,
μήτε
τῶν |
[1, 94] |
αὐτοῦ
λαγχανούσῃ
τῶν
μοιρέων
ἑωυτὸν
|
τὸν |
βασιλέα
προστάσσειν,
ἐπὶ
δὲ
τῇ |
[1, 14] |
ἀνέθηκε
γὰρ
δὴ
καὶ
Μίδης
|
τὸν |
βασιλήιον
θρόνον
ἐς
τὸν
προκατίζων |
[1, 32] |
δὲ
πρὸς
τούτοισι
ἔτι
τελευτήσῃ
|
τὸν |
βίον
εὖ,
οὗτος
ἐκεῖνος
τὸν |
[1, 32] |
διατελέῃ
καὶ
ἔπειτα
τελευτήσῃ
εὐχαρίστως
|
τὸν |
βίον,
οὗτος
παρ᾽
ἐμοὶ
τὸ |
[1, 32] |
πάντα
καλὰ
ἔχοντα
εὖ
τελευτῆσαὶ
|
τὸν |
βίον.
πολλοὶ
μὲν
γὰρ
ζάπλουτοι |
[1, 117] |
ὁ
δὲ
Ἅρπαγος
ὡς
εἶδε
|
τὸν |
βουκόλον
ἔνδον
ἐόντα,
οὐ
τρέπεται |
[1, 121] |
εὑρήσεις
οὐ
κατὰ
Μιτραδάτην
τε
|
τὸν |
βουκόλον
καὶ
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ" |
[1, 116] |
θέλων
ἐκπέμψαι
τὸν
Ἀρτεμβάρεα,
ἵνα
|
τὸν |
βουκόλον
μοῦνον
λαβὼν
βασανίσῃ,
Ἀρτέμβαρες, |
[1, 117] |
αὐθέντης.
ποιέω
δὴ
ὧδε·
καλέσας
|
τὸν |
βουκόλον
τόνδε
παραδίδωμι
τὸ
παιδίον, |
[1, 196] |
καὶ
ἐξ
ἄλλης
ἐλθόντα
κώμης
|
τὸν |
βουλόμενον
ὠνέεσθαι.
ὁ
μέν
νυν |
[1, 35] |
οἱ
ἐν
χερσὶ
τοῦ
παιδὸς
|
τὸν |
γάμον,
ἀπικνέεται
ἐς
τὰς
Σάρδις |
[1, 38] |
μοι
μοῦνος
τυγχάνεις
ἐὼν
παῖς·
|
τὸν |
γὰρ
δὴ
ἕτερον
διεφθαρμένον
τὴν |
[1, 171] |
ὡς
κασιγνήτοισι
ἐοῦσι
τοῖσι
Καρσί·
|
τὸν |
γὰρ
Λυδὸν
καὶ
τὸν
Μυσὸν |
[1, 191] |
καὶ
ὁ
Κῦρος
ἕτερα
τοιαῦτα·
|
τὸν |
γὰρ
ποταμὸν
διώρυχι
ἐσαγαγὼν
ἐς |
[1, 14] |
Δελφοὺς
ἀνέθηκε
ἀναθήματα
μετὰ
Μίδην
|
τὸν |
Γορδίεω
Φρυγίης
βασιλέα.
ἀνέθηκε
γὰρ |
[1, 10] |
ὥρη
τῆς
κοίτης
εἶναι,
ἤγαγε
|
τὸν |
Γύγεα
ἐς
τὸ
οἴκημα.
καὶ |
[1, 11] |
ἐόντας
ἑωυτῇ,
ἑτοίμους
ποιησαμένη
ἐκάλεε
|
τὸν |
Γύγεα.
ὁ
δὲ
οὐδὲν
δοκέων |
[1, 8] |
Κανδαύλῃ
γενέσθαι
κακῶς)
ἔλεγε
πρὸς
|
τὸν |
Γύγην
τοιάδε.
Γύγη,
οὐ
γὰρ |
[1, 190] |
ταύτῃ
διέτριψαν
ἐργαζόμενοι.
~ὡς
δὲ
|
τὸν |
Γύνδην
ποταμὸν
ἐτίσατο
Κῦρος
ἐς |
[1, 189] |
Ἐρυθρὴν
θάλασσαν
ἐκδιδοῖ,
τοῦτον
δὴ
|
τὸν |
Γύνδην
ποταμὸν
ὡς
διαβαίνειν
ἐπειρᾶτο |
[1, 68] |
φύσας
τοὺς
ἀνέμους
εὕρισκε
ἐόντας,
|
τὸν |
δὲ
ἄκμονα
καὶ
τὴν
σφῦραν |
[1, 99] |
καὶ
περὶ
τὰ
ἑωυτοῦ
οἰκία,
|
τὸν |
δὲ
ἄλλον
δῆμον
πέριξ
ἐκέλευε |
[1, 159] |
δὲ
κελεύεις
τὸν
ἱκέτην
ἐκδιδόναι;
|
τὸν |
δὲ
αὖτις
ἀμείψασθαι
τοῖσιδε
ναὶ |
[1, 24] |
τοὺς
μὲν
ἀποπλέειν
ἐς
Κόρινθον,
|
τὸν |
δὲ
δελφῖνα
λέγουσι
ὑπολαβόντα
ἐξενεῖκαι |
[1, 82] |
πρὸ
τούτου
ἀπὸ
τούτου
κομᾶν.
|
τὸν |
δὲ
ἕνα
λέγουσι
τὸν
περιλειφθέντα |
[1, 24] |
τῆς
πρύμνης
ἐς
μέσην
νέα.
|
τὸν |
δὲ
ἐνδύντα
τε
πᾶσαν
τὴν |
[1, 68] |
τε
τύπον
καὶ
τὸν
ἀντίτυπον,
|
τὸν |
δὲ
ἐξελαυνόμενον
σίδηρον
τὸ
πῆμα |
[1, 44] |
φονέα
τοῦ
παιδὸς
ἐλάνθανε
βόσκων,
|
τὸν |
δὲ
ἑταιρήιον,
ὡς
φύλακα
συμπέμψας |
[1, 113] |
μὲν
παραδιδοῖ
τῇ
ἑωυτοῦ
γυναικί,
|
τὸν |
δὲ
ἑωυτοῦ
ἐόντα
νεκρὸν
λαβὼν |
[1, 114] |
οἰκοδομέειν,
τοὺς
δὲ
δορυφόρους
εἶναι,
|
τὸν |
δέ
κου
τινὰ
αὐτῶν
ὀφθαλμὸν |
[1, 116] |
τὸν
μὲν
δὴ
Ἀρτεμβάρεα
πέμπει,
|
τὸν |
δὲ
Κῦρον
ἦγον
ἔσω
οἱ |
[1, 187] |
τάφον
εὗρε
χρήματα
μὲν
οὔ,
|
τὸν |
δὲ
νεκρὸν
καὶ
γράμματα
λέγοντα |
[1, 216] |
μὲν
τὰ
ὀλβιώτατά
σφι
νενόμισται,
|
τὸν |
δὲ
νούσῳ
τελευτήσαντα
οὐ
κατασιτέονται |
[1, 5] |
ἢ
ἄλλως
κως
ταῦτα
ἐγένετο,
|
τὸν |
δὲ
οἶδα
αὐτὸς
πρῶτον
ὑπάρξαντα |
[1, 185] |
εἴκοσί
τε
καὶ
τετρακοσίων
σταδίων·
|
τὸν |
δὲ
ὀρυσσόμενον
χοῦν
ἐκ
τούτου |
[1, 120] |
καὶ
σοὶ
ἕτερα
τοιαῦτα
παρακελευόμεθα.
|
τὸν |
δὲ
παῖδα
τοῦτον
ἐξ
ὀφθαλμῶν |
[1, 77] |
πέμπτον
μῆνα
συλλέγεσθαι
ἐς
Σάρδις·
|
τὸν |
δὲ
παρεόντα
καὶ
μαχεσάμενον
στρατὸν |
[1, 91] |
Πέρσας,
μεγάλην
ἀρχὴν
αὐτὸν
καταλύσειν.
|
τὸν |
δὲ
πρὸς
ταῦτα
χρῆν
εὖ |
[1, 24] |
Ἀρίονα
ἐκβαλόντας
ἔχειν
τὰ
χρήματα.
|
τὸν |
δὲ
συνέντα
τοῦτο
λίσσεσθαι,
χρήματα |
[1, 82] |
δὲ
τοὺς
μὲν
ἀποφαίνοντες
πεφευγότας,
|
τὸν |
δὲ
σφέτερον
παραμείναντα
καὶ
σκυλεύσαντα |
[1, 112] |
τεθνεός.
τοῦτο
μὲν
φέρων
πρόθες,
|
τὸν |
δὲ
τῆς
Ἀστυάγεος
θυγατρὸς
παῖδα |
[1, 193] |
συκέην
οὔτε
ἄμπελον
οὔτε
ἐλαίην.
|
τὸν |
δὲ
τῆς
Δήμητρος
καρπὸν
ὧδε |
[1, 27] |
ἐπὶ
Λυδῶν
παῖδας
σὺν
ἵπποισι.
|
τὸν |
δὲ
ὑπολαβόντα
φάναι
ὦ
βασιλεῦ, |
[1, 113] |
παιδίον,
καὶ
τὸ
μὲν
ἐτέθαπτο,
|
τὸν |
δὲ
ὕστερον
τούτων
Κῦρον
ὀνομασθέντα |
[1, 153] |
μὲν
Σάρδις
Ταβάλῳ
ἀνδρὶ
Πέρσῃ,
|
τὸν |
δὲ
χρυσὸν
τόν
τε
Κροίσου |
[1, 11] |
ὥρα
ἀναγκαίην
ἀληθέως
προκειμένην
ἢ
|
τὸν |
δεσπότεα
ἀπολλύναι
ἢ
αὐτὸν
ὑπ᾽ |
[1, 91] |
Ἡρακλειδέων,
δόλῳ
γυναικηίῳ
ἐπισπόμενος
ἐφόνευσε
|
τὸν |
δεσπότεα
καὶ
ἔσχε
τὴν
ἐκείνου |
[1, 96] |
ἐπείτε
ἤκουσαν
ἄσμενοι,
ἐφοίτων
παρὰ
|
τὸν |
Δηιόκεα
καὶ
αὐτοὶ
δικασόμενοι,
τέλος |
[1, 42] |
ἕτοιμος
ταῦτα,
παῖδα
τε
σόν,
|
τὸν |
διακελεύεαι
φυλάσσειν,
ἀπήμονα
τοῦ
φυλάσσοντος |
[1, 152] |
ἔπεμπον
ἐς
Σάρδις
σφέων
αὐτῶν
|
τὸν |
δοκιμώτατον,
τῷ
οὔνομα
ἦν
Λακρίνης, |
[1, 90] |
μάλιστα
τὸν
θεὸν
τῶν
Ἑλλήνων,
|
τὸν |
ἐγὼ
ἐτίμησα
θεῶν
μάλιστα,
ἐπειρέσθαι |
[1, 154] |
ἅτε
τὸν
χρυσὸν
ἔχων
πάντα
|
τὸν |
ἐκ
τῶν
Σαρδίων,
ἐπικούρους
τε |
[1, 106] |
γὰρ
φόρον
ἔπρησσον
παρ᾽
ἑκάστων
|
τὸν |
ἑκάστοισι
ἐπέβαλλον,
χωρὶς
δὲ
τοῦ |
[1, 69] |
ὦ
Λακεδαιμόνιοι,
χρήσαντος
τοῦ
θεοῦ
|
τὸν |
Ἕλληνα
φίλον
προσθέσθαι,
ὑμέας
γὰρ |
[1, 11] |
βουλεύσαντα
δεῖ
ἀπόλλυσθαι,
ἢ
σε
|
τὸν |
ἐμὲ
γυμνήν
θεησάμενον
καὶ
ποιήσαντα |
[1, 214] |
νικῶσάν
σε
μάχῃ
ἀπώλεσας,
παῖδα
|
τὸν |
ἐμὸν
ἑλὼν
δόλῳ·
σὲ
δ᾽ |
[1, 11] |
τάδε.
ἐπεί
με
ἀναγκάζεις
δεσπότεα
|
τὸν |
ἐμὸν
κτείνειν
οὐκ
ἐθέλοντα,
φέρε |
[1, 210] |
τις
τοὶ
ὄψις
ἀπαγγέλλει
παῖδα
|
τὸν |
ἐμὸν
νεώτερα
βουλεύειν
περὶ
σέο, |
[1, 80] |
Λυδῶν
μὴ
φειδομένους
κτείνειν
πάντα
|
τὸν |
ἐμποδὼν
γινόμενον,
Κροῖσον
δὲ
αὐτὸν |
[1, 157] |
συμβουλῆς
περὶ
ἐς
θεὸν
ἀνοῖσαι
|
τὸν |
ἐν
Βραγχίδῃσι·
ἦν
γὰρ
αὐτόθι |
[1, 50] |
~μετὰ
δὲ
ταῦτα
θυσίῃσι
μεγάλῃσι
|
τὸν |
ἐν
Δελφοῖσι
θεὸν
ἱλάσκετο·
κτήνεά |
[1, 17] |
τε
δένδρεα
καὶ
τὸν
καρπὸν
|
τὸν |
ἐν
τῇ
γῇ
ὅκως
διαφθείρειε, |
[1, 19] |
τὸν
νηὸν
τῆς
Ἀθηναίης
ἀνορθώσωσι,
|
τὸν |
ἐνέπρησαν
χώρης
τῆς
Μιλησίης
ἐν |
[1, 67] |
ἔτεος
ἑκάστου·
τοὺς
δεῖ
τοῦτὸν
|
τὸν |
ἐνιαυτόν,
τὸν
ἂν
ἐξίωσι
ἐκ |
[1, 192] |
δυώδεκα
ὦν
μηνῶν
ἐόντων
ἐς
|
τὸν |
ἐνιαυτὸν
τοὺς
τέσσερας
μῆνας
τρέφει |
[1, 95] |
σεμνοῦν
τὰ
περὶ
Κῦρον
ἀλλὰ
|
τὸν |
ἐόντα
λέγειν
λόγον,
κατὰ
ταῦτα |
[1, 116] |
τὰς
ἀνάγκας
οὕτω
δὴ
ἔφαινε
|
τὸν |
ἐόντα
λόγον·
ἀρχόμενος
δὲ
ἀπ᾽ |
[1, 202] |
Ματιηνῶν,
ὅθεν
περ
ὁ
Γύνδης
|
τὸν |
ἐς
τὰς
διώρυχας
τὰς
ἑξήκοντά |
[1, 113] |
τὸ
ἄγγος
ἐν
τῷ
ἔφερε
|
τὸν |
ἕτερον·
κοσμήσας
δὲ
τῷ
κόσμῳ |
[1, 134] |
ᾖ
οὕτερος
ἀγεννέστερος,
προσπίπτων
προσκυνέει
|
τὸν |
ἕτερον.
τιμῶσι
δὲ
ἐκ
πάντων |
[1, 6] |
ἐξιεῖ
πρὸς
βορέην
ἄνεμον
ἐς
|
τὸν |
Εὔξεινον
καλεόμενον
πόντον.
οὗτος
ὁ |
[1, 72] |
θαλάσσης
τῆς
ἀντίον
Κύπρου
ἐς
|
τὸν |
Εὔξεινον
πόντον.
ἔστι
δὲ
αὐχὴν |
[1, 107] |
διδοῖ
τῷ
οὔνομα
ἦν
Καμβύσης,
|
τὸν |
εὕρισκε
οἰκίης
μὲν
ἐόντα
ἀγαθῆς |
[1, 186] |
τὰ
περὶ
τὴν
γέφυραν
ἐκεκόσμητο,
|
τὸν |
Εὐφρήτην
ποταμὸν
ἐς
τὰ
ἀρχαῖα |
[1, 185] |
ὅσα
ἐδύνατο
μάλιστα.
πρῶτα
μὲν
|
τὸν |
Εὐφρήτην
ποταμὸν
ῥέοντα
πρότερον
ἰθύν, |
[1, 179] |
οὔνομα·
ἐσβάλλει
δὲ
οὗτος
ἐς
|
τὸν |
Εὐφρήτην
ποταμὸν
τὸ
ῥέεθρον.
οὗτος |
[1, 185] |
τῆς
θαλάσσης
ἐς
Βαβυλῶνα,
καταπλέοντες
|
τὸν |
Εὐφρήτην
ποταμὸν
τρίς
τε
ἐς |
[1, 206] |
Μασσαγετέων
πειρηθῆναι,
φέρε
μόχθον
μὲν
|
τὸν |
ἔχεις
ζευγνὺς
τὸν
ποταμὸν
ἄπες, |
[1, 146] |
τοῖσι
ἀνδράσι
μηδὲ
οὐνόματι
βῶσαι
|
τὸν |
ἑωυτῆς
ἄνδρα,
τοῦδε
εἵνεκα
ὅτι |
[1, 86] |
ἐὼν
Ἀθηναῖος,
καὶ
θεησάμενος
πάντα
|
τὸν |
ἑωυτοῦ
ὄλβον
ἀποφλαυρίσειε
οἷα
δὴ |
[1, 45] |
νυν
ἔθαψε
ὡς
οἰκὸς
ἦν
|
τὸν |
ἑωυτοῦ
παῖδα·
Ἄδρηστος
δὲ
ὁ |
[1, 94] |
προστάσσειν,
ἐπὶ
δὲ
τῇ
ἀπαλλασσομένῃ
|
τὸν |
ἑωυτοῦ
παῖδα,
τῷ
οὔνομα
εἶναι |
[1, 137] |
ἀποκτεῖναι
δὲ
οὐδένα
κω
λέγουσι
|
τὸν |
ἑωυτοῦ
πατέρα
οὐδὲ
μητέρα,
ἀλλὰ |
[1, 76] |
ἀναστάτους
ἐποίησε.
Κῦρος
δὲ
ἀγείρας
|
τὸν |
ἑωυτοῦ
στρατὸν
καὶ
παραλαβὼν
τοὺς |
[1, 172] |
ἅπαντες
Καύνιοι
ἡβηδόν,
τύπτοντες
δόρασι
|
τὸν |
ἠέρα,
μέχρι
οὔρων
τῶν
Καλυνδικῶν |
[1, 138] |
Πέρσῃσι·
φασὶ
δέ
μιν
ἐς
|
τὸν |
ἥλιον
ἁμαρτόντα
τι
ταῦτα
ἔχειν. |
[1, 57] |
δὲ
ὁμόγλωσσοι·
δηλοῦσί
τε
ὅτι
|
τὸν |
ἠνείκαντο
γλώσσης
χαρακτῆρα
μεταβαίνοντες
ἐς |
[1, 110] |
ἐπὶ
τῶν
βουκόλων
τῶν
Ἀστυάγεος
|
τὸν |
ἠπίστατο
νομάς
τε
ἐπιτηδεοτάτας
νέμοντα |
[1, 12] |
ἀπολωλέναι
ἢ
Κανδαύλεα)
εἵπετο
ἐς
|
τὸν |
θάλαμον
τῇ
γυναικί,
καί
μιν |
[1, 75] |
τὰς
γεφύρας
ταύτας)
λέγεται
παρεόντα
|
τὸν |
Θαλῆν
ἐν
τῷ
στρατοπέδῳ
ποιῆσαι |
[1, 182] |
ἐμοὶ
μὲν
οὐ
πιστὰ
λέγοντες,
|
τὸν |
θεὸν
αὐτὸν
φοιτᾶν
τε
ἐς |
[1, 87] |
κακοῦ.
τὸν
μὲν
δακρύοντα
ἐπικαλέεσθαι
|
τὸν |
θεόν,
ἐκ
δὲ
αἰθρίης
τε |
[1, 19] |
εἴτε
καὶ
αὐτῷ
ἔδοξε
πέμψαντα
|
τὸν |
θεὸν
ἐπειρέσθαι
περὶ
τῆς
νούσου. |
[1, 132] |
καθαρὸν
ἀγαγὼν
τὸ
κτῆνος
καλέει
|
τὸν |
θεόν,
ἐστεφανωμένος
τὸν
τιάραν
μυρσίνῃ |
[1, 50] |
νήσας
πυρὴν
μεγάλην,
κατέκαιε,
ἐλπίζων
|
τὸν |
θεὸν
μᾶλλον
τι
τούτοισι
ἀνακτήσεσθαι· |
[1, 90] |
δέσποτα,
ἐάσας
με
χαριεῖ
μάλιστα
|
τὸν |
θεὸν
τῶν
Ἑλλήνων,
τὸν
ἐγὼ |
[1, 118] |
ὁ
παῖς"
~Ἅρπαγος
μὲν
δὴ
|
τὸν |
ἰθὺν
ἔφαινε
λόγον·
Ἀστυάγης
δὲ |
[1, 159] |
ἱκέτῃσι
βοηθέεις,
Κυμαίους
δὲ
κελεύεις
|
τὸν |
ἱκέτην
ἐκδιδόναι;
τὸν
δὲ
αὖτις |
[1, 159] |
δὲ
δειμαίνοντες
τὴν
Περσέων
δύναμιν
|
τὸν |
ἱκέτην
ἐς
τόδε
οὐ
τετολμήκαμεν |
[1, 59] |
ταῦτα
παραινέσαντος
Χίλωνος
πείθεσθαι
θέλειν
|
τὸν |
Ἱπποκράτεα·
γενέσθαι
οἱ
μετὰ
ταῦτα |
[1, 183] |
δὲ
ὁ
Δαρείου
ἔλαβε
καὶ
|
τὸν |
ἱρέα
ἀπέκτεινε
ἀπαγορεύοντα
μὴ
κινέειν |
[1, 45] |
συμφορήν,
καὶ
ὡς
ἐπ᾽
ἐκείνῃ
|
τὸν |
καθήραντα
ἀπολωλεκὼς
εἴη,
οὐδέ
οἱ |
[1, 1] |
καὶ
οἰκήσαντας
τοῦτον
τὸν
χῶρον
|
τὸν |
καὶ
νῦν
οἰκέουσι,
αὐτίκα
ναυτιλίῃσι |
[1, 207] |
καὶ
οὐκ
ἀνασχετὸν
Κῦρόν
γε
|
τὸν |
Καμβύσεω
γυναικὶ
εἴξαντα
ὑποχωρῆσαι
τῆς |
[1, 197] |
εἶδε
ἐκφυγόντα.
σιγῇ
δὲ
παρεξελθεῖν
|
τὸν |
κάμνοντα
οὔ
σφι
ἔξεστι,
πρὶν |
[1, 197] |
χρέωνται
ἰητροῖσι.
προσιόντες
ὦν
πρὸς
|
τὸν |
κάμνοντα
συμβουλεύουσι
περὶ
τῆς
νούσου, |
[1, 10] |
μαθεῖν,
ἐν
νοῶ
ἔχουσα
τίσεσθαι
|
τὸν |
Κανδαύλεα.
παρὰ
γὰρ
τοῖσι
Λυδοῖσι, |
[1, 193] |
τοὺς
ἔρσενας
Ἕλληνὲς
καλέουσι,
τούτων
|
τὸν |
καρπὸν
περιδέουσι
τῇσι
βαλανηφόροισι
τὸν |
[1, 17] |
δὲ
τὰ
τε
δένδρεα
καὶ
|
τὸν |
καρπὸν
τὸν
ἐν
τῇ
γῇ |
[1, 67] |
πρὸς
τοὺς
Τεγεήτας,
κατὰ
δὲ
|
τὸν |
κατὰ
Κροῖσον
χρόνον
καὶ
τὴν |
[1, 117] |
παιδίον,
φὰς
σέ
τε
εἶναι
|
τὸν |
κελεύοντα
ἀποκτεῖναι
αὐτό.
καὶ
λέγων |
[1, 2] |
τὴν
θυγατέρα
Μηδείην.
πέμψαντά
δὲ
|
τὸν |
Κόλχων
βασιλέα
ἐς
τὴν
Ἑλλάδα |
[1, 70] |
τε
καὶ
Κροῖσον
ἡλωκέναι,
ἀπέδοντο
|
τὸν |
κρητῆρα
ἐν
Σάμῳ,
ἰδιώτας
δὲ |
[1, 70] |
ὑστέρησαν
οἱ
ἄγοντες
τῶν
Λακεδαιμονίων
|
τὸν |
κρητῆρα,
ἐπυνθάνοντο
δὲ
Σάρδις
τε |
[1, 70] |
ὑπὸ
Σαμίων.
κατὰ
μέν
νυν
|
τὸν |
κρητῆρα
οὕτω
ἔσχε.
~Κροῖσος
δὲ |
[1, 86] |
ἐπιτελέσαι
θέλων,
εἴτε
καὶ
πυθόμενος
|
τὸν |
Κροῖσον
εἶναι
θεοσεβέα
τοῦδε
εἵνεκεν |
[1, 31] |
τὸν
Τέλλον
προετρέψατο
ὁ
Σόλων
|
τὸν |
Κροῖσον
εἴπας
πολλά
τε
καὶ |
[1, 71] |
Λυδούς"
ταῦτα
λέγων
οὐκ
ἔπειθε
|
τὸν |
Κροῖσον.
Πέρσῃσι
γάρ,
πρὶν
Λυδοὺς |
[1, 86] |
πυρὴν
μεγάλην
ἀνεβίβασε
ἐπ᾽
αὐτὴν
|
τὸν |
Κροῖσόν
τε
ἐν
πέδῃσι
δεδεμένον |
[1, 86] |
ἀκούσαντα
κελεῦσαι
τοὺς
ἑρμηνέας
ἐπειρέσθαι
|
τὸν |
Κροῖσον
τίνα
τοῦτον
ἐπικαλέοιτο,
καὶ |
[1, 36] |
αὐτοῦ.
τέλος
δὲ
ἀπικόμενοι
παρὰ
|
τὸν |
Κροῖσον
τῶν
Μυσῶν
ἄγγελοι
ἔλεγον |
[1, 73] |
ὑπὲρ
Ἀστυάγεος
Κῦρον.
Ἀστυάγεα
γὰρ
|
τὸν |
Κυαξάρεω,
ἐόντα
Κροίσου
μὲν
γαμβρὸν |
[1, 131] |
τῶν
ὀρέων
ἀναβαίνοντες
θυσίας
ἔρδειν,
|
τὸν |
κύκλον
πάντα
τοῦ
οὐρανοῦ
Δία |
[1, 167] |
πρὸς
ἀνδρὸς
Ποσειδωνιήτεω
μαθόντες
ὡς
|
τὸν |
Κύρνον
σφι
ἡ
Πυθίη
ἔχρησε |
[1, 86] |
ἐς
τρὶς
ὀνομάσαι
Σόλων"
καὶ
|
τὸν |
Κῦρον
ἀκούσαντα
κελεῦσαι
τοὺς
ἑρμηνέας |
[1, 86] |
ἁμμένης
καίεσθαι
τὰ
περιέσχατα.
καὶ
|
τὸν |
Κῦρον
ἀκούσαντα
τῶν
ἑρμηνέων
τὰ |
[1, 121] |
Ἀστυάγης
ἐχάρη
τε
καὶ
καλέσας
|
τὸν |
Κῦρον
ἔλεγέ
οἱ
τάδε.
ὦ |
[1, 122] |
~ταῦτα
εἶπας
ὁ
Ἀστυάγης
ἀποπέμπει
|
τὸν |
Κῦρον.
νοστήσαντα
δέ
μιν
ἐς |
[1, 115] |
δὲ
παρῆσαν
ἀμφότεροι,
βλέψας
πρὸς
|
τὸν |
Κῦρον
ὁ
Ἀστυάγης
ἔφη
σὺ |
[1, 190] |
οἷα
δὲ
ἐξεπιστάμενοι
ἔτι
πρότερον
|
τὸν |
Κῦρον
οὐκ
ἀτρεμίζοντα,
ἀλλ᾽
ὁρέοντες |
[1, 128] |
ὀνειροπόλους,
οἵ
μιν
ἀνέγνωσαν
μετεῖναι
|
τὸν |
Κῦρον,
τούτους
ἀνεσκολόπισε,
μετὰ
δὲ |
[1, 87] |
τὴν
πυρήν.
οὕτω
δὴ
μαθόντα
|
τὸν |
Κῦρον
ὡς
εἴη
ὁ
Κροῖσος |
[1, 214] |
ἐν
τοῖσι
τεθνεῶσι
τῶν
Περσέων
|
τὸν |
Κύρου
νέκυν,
ὡς
δὲ
εὗρε, |
[1, 20] |
δὲ
τάδε
προστιθεῖσι
τούτοισι,
Περίανδρον
|
τὸν |
Κυψέλου
ἐόντα
Θρασυβούλῳ
τῷ
τότε |
[1, 124] |
ἐγίνετο
καὶ
ὁ
Κῦρος
παραλαβὼν
|
τὸν |
λαγὸν
ἀνέσχισε·
εὑρὼν
δὲ
ἐν |
[1, 123] |
ἐντειλάμενὸς
οἱ
ἀπὸ
γλώσσης
διδόντα
|
τὸν |
λαγὸν
Κύρῳ
ἐπειπεῖν
αὐτοχειρίῃ
μιν |
[1, 138] |
ταῦτα
ἔχειν.
ξεῖνον
δὲ
πάντα
|
τὸν |
λαμβανόμενον
ὑπὸ
τουτέων
πολλοὶ
ἐξελαύνουσι |
[1, 84] |
βασιλεὺς
Σαρδίων
μούνῃ
οὐ
περιήνεικε
|
τὸν |
λέοντα
τὸν
οἱ
ἡ
παλλακὴ |
[1, 22] |
ἰσχυρὴν
ἐν
τῇ
Μιλήτῳ
καὶ
|
τὸν |
λεὼν
τετρῦσθαι
ἐς
τὸ
ἔσχατον |
[1, 94] |
Λυδοί.
ποιέειν
δὲ
ὧδε
πρὸς
|
τὸν |
λιμὸν
ἐξευρόντας,
τὴν
μὲν
ἑτέρην |
[1, 212] |
ὦν
μευ
εὖ
παραινεούσης
ὑπόλαβε
|
τὸν |
λόγον·
ἀποδούς
μοι
τὸν
παῖδα |
[1, 60] |
ἐπὶ
τῇ
τυραννίδι.
ἐνδεξαμένου
δὲ
|
τὸν |
λόγον
καὶ
ὁμολογήσαντος
ἐπὶ
τούτοισι |
[1, 141] |
ἐκβαίνειν
ὀρχεόμενοι"
Κῦρος
μὲν
τοῦτον
|
τὸν |
λόγον
τοῖσι
Ἴωσι
καὶ
τοῖσι |
[1, 47] |
ἐκ
Σαρδίων,
ἀπὸ
ταύτης
ἡμερολογέοντας
|
τὸν |
λοιπὸν
χρόνον
ἑκατοστῇ
ἡμέρῃ
χρᾶσθαι |
[1, 108] |
ὑστέρης
σοὶ
αὐτῷ
περιπέσῃς·
λάβε
|
τὸν |
Μανδάνη
ἔτεκε
παῖδα,
φέρων
δὲ |
[1, 212] |
οὐ
ποιήσεις,
ἥλιον
ἐπόμνυμί
τοι
|
τὸν |
Μασσαγετέων
δεσπότην,
ἦ
μέν
σε |
[1, 80] |
ἄλλοι
καὶ
Ὕλλος
συρρηγνῦσι
ἐς
|
τὸν |
μέγιστον,
καλεόμενον
δὲ
Ἕρμον,
ὃς |
[1, 87] |
αὐτὸν
ἐκ
τοῦ
παρεόντος
κακοῦ.
|
τὸν |
μὲν
δακρύοντα
ἐπικαλέεσθαι
τὸν
θεόν, |
[1, 116] |
παῖδα
τὸν
σὸν
μηδὲν
ἐπιμέμφεσθαι"
|
τὸν |
μὲν
δὴ
Ἀρτεμβάρεα
πέμπει,
τὸν |
[1, 86] |
ῥύσεται
τοῦ
μὴ
ζῶντα
κατακαυθῆναι.
|
τὸν |
μὲν
δὴ
ποιέειν
ταῦτα·
τῷ |
[1, 44] |
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον
ὀνομάζων
θεόν,
|
τὸν |
μὲν
ἐπίστιον
καλέων,
διότι
δὴ |
[1, 113] |
γυνή,
καὶ
αὐτίκα
ἐποίεε
ταῦτα·
|
τὸν |
μὲν
ἔφερε
θανατώσων
παῖδα,
τοῦτον |
[1, 86] |
σφίσι
αὐτοῖσι
ὀλβίους
δοκέοντας
εἶναι.
|
τὸν |
μὲν
Κροῖσον
ταῦτα
ἀπηγέεσθαι,
τῆς |
[1, 155] |
ὡς
δὲ
καὶ
ἐγὼ
Λυδῶν
|
τὸν |
μὲν
πλέον
τι
ἢ
πατέρα |
[1, 108] |
δὲ
ἐς
σὲ
καὶ
ἐς
|
τὸν |
μετέπειτα
χρόνον
μηδὲν
ἐξαμαρτεῖν.
ἀλλ᾽ |
[1, 163] |
τοὺς
Φωκαιέας,
ὁ
δὲ
πυθόμενος
|
τὸν |
Μῆδον
παρ᾽
αὐτῶν
ὡς
αὔξοιτο, |
[1, 23] |
βίῳ
θῶμα
μέγιστον
παραστῆναι,
Ἀρίονα
|
τὸν |
Μηθυμναῖον
ἐπὶ
δελφῖνος
ἐξενειχθέντα
ἐπὶ |
[1, 165] |
ἐς
Φωκαίην
ἥξειν
πρὶν
ἢ
|
τὸν |
μύδρον
τοῦτον
ἀναφανῆναι.
στελλομένων
δὲ |
[1, 171] |
Καρσί·
τὸν
γὰρ
Λυδὸν
καὶ
|
τὸν |
Μυσὸν
λέγουσι
εἶναι
Καρὸς
ἀδελφεούς. |
[1, 27] |
ἐς
Σάρδις,
οἳ
δὲ
Πιττακὸν
|
τὸν |
Μυτιληναῖον,
εἰρομένου
Κροίσου
εἴ
τι |
[1, 118] |
παῖδα
ἀπόπεμψον
παρὰ
τὸν
παῖδα
|
τὸν |
νεήλυδα,
τοῦτο
δὲ
σῶστρα
γὰρ |
[1, 68] |
νῦν
ἄνοιξα
αὐτὴν
καὶ
εἶδον
|
τὸν |
νεκρὸν
μήκεϊ
ἴσον
ἐόντα
τῇ |
[1, 45] |
μετὰ
τοῦτο
οἱ
Λυδοὶ
φέροντες
|
τὸν |
νεκρόν,
ὄπισθε
δὲ
εἵπετό
οἱ |
[1, 113] |
ἔφη
ἕτοιμος
εἶναι
τοῦ
παιδίου
|
τὸν |
νέκυν.
πέμψας
δὲ
ὅ
Ἅρπαγος |
[1, 140] |
δὴ
ποιεῦσι.
κατακηρώσαντες
δὲ
ὦν
|
τὸν |
νέκυν
Πέρσαι
γῆ
κρύπτουσι.
Μάγοι |
[1, 182] |
θεὸν
αὐτὸν
φοιτᾶν
τε
ἐς
|
τὸν |
νηὸν
καὶ
ἀμπαύεσθαι
ἐπὶ
τῆς |
[1, 51] |
μετεκινήθησαν
δὲ
καὶ
οὗτοι
ὑπὸ
|
τὸν |
νηὸν
κατακαέντα
καὶ
ὁ
μὲν |
[1, 159] |
ἐκ
προνοίης
ἐποίεε
τάδε·
περιιὼν
|
τὸν |
νηὸν
κύκλῳ
ἐξαίρεε
τοὺς
στρουθοὺς |
[1, 51] |
ἔκειτο
ἐπὶ
δεξιὰ
ἐσιόντι
ἐς
|
τὸν |
νηόν,
ὁ
δὲ
ἀργύρεος
ἐπ᾽ |
[1, 21] |
καὶ
Μιλησίοισι
χρόνον
ὅσον
ἂν
|
τὸν |
νηὸν
οἰκοδομέῃ.
ὃ
μὲν
δὴ |
[1, 19] |
οὐκ
ἔφη
χρήσειν
πρὶν
ἢ
|
τὸν |
νηὸν
τῆς
Ἀθηναίης
ἀνορθώσωσι,
τὸν |
[1, 66] |
ἦσαν
σόαι
ἐν
Τεγέῃ
περὶ
|
τὸν |
νηὸν
τῆς
Ἀλέης
Ἀθηναίης
κρεμάμεναι. |
[1, 137] |
προσβάλῃ.
~αἰνέω
μέν
νυν
τόνδε
|
τὸν |
νόμον,
αἰνέω
δὲ
καὶ
τόνδε, |
[1, 199] |
χρόνον
πολλὸν
προσμένουσι
οὐ
δυνάμεναι
|
τὸν |
νόμον
ἐκπλῆσαι·
καὶ
γὰρ
τριέτεα |
[1, 144] |
τῷ
οὔνομα
ἦν
Ἀγασικλέης,
νικήσας
|
τὸν |
νόμον
κατηλόγησε,
φέρων
δὲ
πρὸς |
[1, 192] |
τῷ
Ἀρταβάζου
ἐκ
βασιλέος
ἔχοντι
|
τὸν |
νομὸν
τοῦτον
ἀργυρίου
μὲν
προσήιε |
[1, 65] |
καὶ
φράσαι
αὐτῷ
τὴν
Πυθίην
|
τὸν |
νῦν
κατεστεῶτα
κόσμον
Σπαρτιήτῃσι.
ὡς |
[1, 44] |
καλέων,
διότι
δὴ
οἰκίοισι
ὑποδεξάμενος
|
τὸν |
ξεῖνον
φονέα
τοῦ
παιδὸς
ἐλάνθανε |
[1, 14] |
χρυσός
οὗτος
καὶ
ὁ
ἄργυρος
|
τὸν |
ὁ
Γύγης
ἀνέθηκε,
ὑπὸ
Δελφῶν |
[1, 162] |
γένος
καὶ
αὐτὸς
ἐὼν
Μῆδος,
|
τὸν |
ὁ
Μήδων
βασιλεὺς
Ἀστυάγης
ἀνόμῳ |
[1, 7] |
καλεομένους
δὲ
Μερμνάδας.
ἦν
Κανδαύλης,
|
τὸν |
οἱ
Ἕλληνές
Μυρσίλον
ὀνομάζουσι,
τύραννος |
[1, 118] |
ἔφαινε
λόγον·
Ἀστυάγης
δὲ
κρύπτων
|
τὸν |
οἱ
ἐνεῖχε
χόλον
διὰ
τὸ |
[1, 84] |
μούνῃ
οὐ
περιήνεικε
τὸν
λέοντα
|
τὸν |
οἱ
ἡ
παλλακὴ
ἔτεκε,
Τελμησσέων |
[1, 43] |
καὶ
κυσί.
ἀπικόμενοι
δὲ
ἐς
|
τὸν |
Ὄλυμπον
τὸ
ὄρος
ἐζήτεον
τὸ |
[1, 56] |
ὑπὸ
τὴν
Ὄσσαν
τε
καὶ
|
τὸν |
Ὄλυμπον
χώρην,
καλεομένην
δὲ
Ἱστιαιῶτιν· |
[1, 34] |
καὶ
ἑωυτῷ
λόγον
ἔδωκε,
καταρρωδήσας
|
τὸν |
ὄνειρον
ἄγεται
μὲν
τῷ
παιδὶ |
[1, 120] |
ὀνομασθέντος
τοῦ
παιδὸς
ἐξήκειν
τε
|
τὸν |
ὄνειρον
καί
μοι
τὸν
παῖδα |
[1, 68] |
δὲ
ἐννώσας
τὰ
λεγόμενα
συνεβάλλετο
|
τὸν |
Ὀρέστεα
κατὰ
τὸ
θεοπρόπιον
τοῦτον |
[1, 24] |
ἐν
τοῖσι
ἑδωλίοισι
διεξελθεῖν
νόμον
|
τὸν |
ὄρθιον,
τελευτῶντος
δὲ
τοῦ
νόμου |
[1, 90] |
τὰς
πέδας
ἐπὶ
τοῦ
νηοῦ
|
τὸν |
οὐδὸν
εἰρωτᾶν
εἰ
οὔ
τι |
[1, 138] |
μάλιστα
δὲ
ἀναγκαίην
φασὶ
εἶναι
|
τὸν |
ὀφείλοντα
καί
τι
ψεῦδος
λέγειν. |
[1, 114] |
τὸν
Ἀστυάγεα
καὶ
ἅμα
ἀγόμενος
|
τὸν |
παῖδα
ἀνάρσια
πρήγματα
ἔφη
πεπονθέναι, |
[1, 212] |
ὑπόλαβε
τὸν
λόγον·
ἀποδούς
μοι
|
τὸν |
παῖδα
ἄπιθι
ἐκ
τῆσδε
τῆς |
[1, 211] |
ἤιε
ἐς
Πέρσας
φυλάξων
Κύρῳ
|
τὸν |
παῖδα
Δαρεῖον,
Κῦρος
δὲ
προελθὼν |
[1, 109] |
εἵνεκα
ἐμοὶ
δεῖ
τοῦτον
τελευτᾶν
|
τὸν |
παῖδα,
δεῖ
μέντοι
τῶν
τινα |
[1, 120] |
εἶπαν
λέγοντες
ὡς
βασιλεῦσαι
χρῆν
|
τὸν |
παῖδα,
εἰ
ἐπέζωσε
καὶ
μὴ |
[1, 115] |
μετεπέμπετο
τόν
τε
βουκόλον
καὶ
|
τὸν |
παῖδα.
ἐπείτε
δὲ
παρῆσαν
ἀμφότεροι, |
[1, 209] |
ἔλθω
ἐκεῖ,
ὥς
μοι
καταστήσεις
|
τὸν |
παῖδα
ἐς
ἔλεγχον"
~Κῦρος
μὲν |
[1, 188] |
Κῦρος
ἐπὶ
ταύτης
τῆς
γυναικὸς
|
τὸν |
παῖδα
ἐστρατεύετο,
ἔχοντά
τε
τοῦ |
[1, 34] |
τῶν
μελλόντων
γενέσθαι
κακῶν
κατὰ
|
τὸν |
παῖδα.
ἦσαν
δὲ
τῷ
Κροίσῳ |
[1, 36] |
δυνάμεθα.
νῦν
ὦν
προσδεόμεθά
σευ
|
τὸν |
παῖδα
καὶ
λογάδας
νεηνίας
καὶ |
[1, 116] |
εἴρετο
ὁ
Ἀστυάγεος,
κόθεν
λάβοι
|
τὸν |
παῖδα
καὶ
τίς
εἴη
ὁ |
[1, 117] |
Ἀστυάγης
Ἅρπαγε,
τέῳ
δὴ
μόρῳ
|
τὸν |
παῖδα
κατεχρήσαο
τόν
τοι
παρέδωκα |
[1, 212] |
στρατιὴν
γεγονότα
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὸν |
παῖδα,
πέμπουσα
κήρυκα
παρὰ
Κῦρον |
[1, 118] |
τὸν
σεωυτοῦ
παῖδα
ἀπόπεμψον
παρὰ
|
τὸν |
παῖδα
τὸν
νεήλυδα,
τοῦτο
δὲ |
[1, 116] |
ταῦτα
ποιήσω
ὥστε
σὲ
καὶ
|
τὸν |
παῖδα
τὸν
σὸν
μηδὲν
ἐπιμέμφεσθαι" |
[1, 120] |
τε
τὸν
ὄνειρον
καί
μοι
|
τὸν |
παῖδα
τοῦτον
εἶναι
δεινὸν
ἔτι |
[1, 118] |
γὰρ
πεποιημένῳ"
ἔφη
λέγων
ἐς
|
τὸν |
παῖδα
τοῦτον
ἔκαμνον
μεγάλως,
καὶ |
[1, 120] |
κείνως
μὲν
γὰρ
ἀλλοτριοῦται
ἐς
|
τὸν |
παῖδα
τοῦτον
περιιοῦσα
ἐόντα
Πέρσην, |
[1, 114] |
δὲ
τῶν
παίδων
ὁ
Κῦρος
|
τὸν |
παῖδα
τρηχέως
κάρτα
περιέσπε
μαστιγέων. |
[1, 160] |
ἐπιπέμποντος
τοῦ
Μαζάρεος
ἀγγελίας
ἐκδιδόναι
|
τὸν |
Πακτύην
παρεσκευάζοντο
ἐπὶ
μισθῷ
ὅσῳ |
[1, 109] |
δὲ
ἔφραζε
τῇ
ἑωυτοῦ
γυναικὶ
|
τὸν |
πάντα
Ἀστυάγεος
ῥηθέντα
λόγον.
ἣ |
[1, 111] |
πρόκατε
δὴ
κατ᾽
ὁδὸν
πυνθάνομαι
|
τὸν |
πάντα
λόγον
θεράποντος,
ὃς
ἐμὲ |
[1, 126] |
τὸ
ἔπος
ὁ
Κῦρος
παρεγύμνου
|
τὸν |
πάντα
λόγον,
λέγων
ἄνδρες
Πέρσαι, |
[1, 122] |
ἀπὸ
δὲ
τῆς
κεῖθεν
ὁδοῦ
|
τὸν |
πάντα
λόγον
τῶν
πομπῶν
πυθέσθαι. |
[1, 85] |
μετὰ
δὲ
τοῦτο
ἤδη
ἐφώνεε
|
τὸν |
πάντα
χρόνον
τῆς
ζόης.
~οἱ |
[1, 114] |
κατελθὼν
δὲ
ἐς
πόλιν
πρὸς
|
τὸν |
πατέρα
ἀποικτίζετο
τῶν
ὑπὸ
Κύρου |
[1, 80] |
ἵππον,
τῇ
δὲ
καμήλῳ
ἕπεσθαι
|
τὸν |
πεζὸν
στρατὸν
ἐκέλευσε,
ὄπισθε
δὲ |
[1, 59] |
Ἱπποκράτεα·
γενέσθαι
οἱ
μετὰ
ταῦτα
|
τὸν |
Πεισίστρατον
τοῦτον,
ὃς
στασιαζόντων
τῶν |
[1, 13] |
ὡς
Ἡρακλείδῃσι
τίσις
ἥξει
ἐς
|
τὸν |
πέμπτον
ἀπόγονον
Γύγεω.
τούτου
τοῦ |
[1, 82] |
κομᾶν.
τὸν
δὲ
ἕνα
λέγουσι
|
τὸν |
περιλειφθέντα
τῶν
τριηκοσίων
Ὀθρυάδην,
αἰσχυνόμενον |
[1, 126] |
ἔθυσε
καὶ
παρεσκεύαζε
ὡς
δεξόμενος
|
τὸν |
Περσέων
στρατόν,
πρὸς
δὲ
οἴνῳ |
[1, 85] |
ὁ
ἄφωνος
ὡς
εἶδε
ἐπιόντα
|
τὸν |
Πέρσην,
ὑπὸ
δέους
τε
καὶ |
[1, 173] |
τῶν
πατέρων·
εἰρομένου
δὲ
ἑτέρου
|
τὸν |
πλησίον
τίς
εἴη,
καταλέξει
ἑωυτὸν |
[1, 18] |
Σαδυάττης
οὗτος
γὰρ
καὶ
ὁ
|
τὸν |
πόλεμον
ἦν
συνάψας·
τὰ
δὲ |
[1, 17] |
ἀξιαπηγητότατα
τάδε.
~ἐπολέμησε
Μιλησίοισι,
παραδεξάμενος
|
τὸν |
πόλεμον
παρὰ
τοῦ
πατρός.
ἐπελαύνων |
[1, 18] |
μοι
δεδήλωται,
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
|
τὸν |
πόλεμον
προσεῖχε
ἐντεταμένως.
τοῖσι
δὲ |
[1, 18] |
τοῖσι
δὲ
Μιλησίοισι
οὐδαμοὶ
Ἰώνων
|
τὸν |
πόλεμον
τοῦτον
συνεπελάφρυνον
ὅτι
μὴ |
[1, 74] |
διαφέρουσι
δέ
σφι
ἐπὶ
ἴσης
|
τὸν |
πόλεμον
τῷ
ἕκτῳ
ἔτεϊ
συμβολῆς |
[1, 24] |
Κορίνθῳ.
~τοῦτον
τὸν
Ἀρίονα
λέγουσι,
|
τὸν |
πολλὸν
τοῦ
χρόνου
διατρίβοντα
παρὰ |
[1, 206] |
οἰκοδομεόμενος.
~ἔχοντι
δέ
οἱ
τοῦτον
|
τὸν |
πόνον
πέμψασα
ἡ
Τόμυρις
κήρυκα |
[1, 206] |
μόχθον
μὲν
τὸν
ἔχεις
ζευγνὺς
|
τὸν |
ποταμὸν
ἄπες,
σὺ
δὲ
ἡμέων |
[1, 194] |
ἀπελαύνουσι
ἐς
τοὺς
Ἀρμενίους.
ἀνὰ
|
τὸν |
ποταμὸν
γὰρ
δὴ
οὐκ
οἷά |
[1, 189] |
λευκῶν
ὑπὸ
ὕβριος
ἐσβὰς
ἐς
|
τὸν |
ποταμὸν
διαβαίνειν
ἐπειρᾶτο,
ὁ
δέ |
[1, 180] |
τεῖχος
ἑκάτερον
τοὺς
ἀγκῶνας
ἐς
|
τὸν |
ποταμὸν
ἐλήλαται·
τὸ
δὲ
ἀπὸ |
[1, 75] |
ἐν
τῷ
στρατοπέδῳ
ποιῆσαι
αὐτῷ
|
τὸν |
ποταμὸν
ἐξ
ἀριστερῆς
χειρὸς
ῥέοντα |
[1, 180] |
καὶ
τὰς
ἐπικαρσίας
τὰς
ἐπὶ
|
τὸν |
ποταμὸν
ἐχούσας.
κατὰ
δὴ
ὦν |
[1, 207] |
τοὺς
λοιποὺς
αὖτις
ἐξαναχωρέειν
ἐπὶ
|
τὸν |
ποταμόν.
ἢν
γὰρ
ἐγὼ
γνώμης |
[1, 191] |
Βαβυλωνίων
βασίλεια
ἐποίησε
κατά
τε
|
τὸν |
ποταμὸν
καὶ
κατὰ
τὴν
λίμνην, |
[1, 208] |
τούτους
ἐς
Πέρσας,
αὐτὸς
διέβαινε
|
τὸν |
ποταμὸν
καὶ
ὁ
στρατὸς
αὐτοῦ. |
[1, 75] |
γὰρ
Κροίσου
ὅκως
οἱ
διαβήσεται
|
τὸν |
ποταμὸν
ὁ
στρατός
οὐ
γὰρ |
[1, 205] |
πύργους
ἐπὶ
πλοίων
τῶν
διαπορθμευόντων
|
τὸν |
ποταμὸν
οἰκοδομεόμενος.
~ἔχοντι
δέ
οἱ |
[1, 194] |
πλοῖα
αὐτοῖσι
ἐστὶ
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
ποταμὸν
πορευόμενα
ἐς
τὴν
Βαβυλῶνα, |
[1, 191] |
γὰρ
ἂν
πάσας
τὰς
ἐς
|
τὸν |
ποταμὸν
πυλίδας
ἐχούσας
καὶ
αὐτοὶ |
[1, 180] |
ἐν
τῇ
αἱμασιῇ
τῇ
παρὰ
|
τὸν |
ποταμὸν
πυλίδες
ἐπῆσαν,
ὅσαι
περ |
[1, 180] |
φέρουσαι
καὶ
αὐταὶ)
ἐς
αὐτὸν
|
τὸν |
ποταμόν.
~τοῦτο
μὲν
δὴ
τὸ |
[1, 194] |
τὸ
πλοῖον
τοῦτο
ἀπιεῖσι
κατὰ
|
τὸν |
ποταμὸν
φέρεσθαι,
φορτίων
πλήσαντες·
μάλιστα |
[1, 186] |
τὰς
ἐκ
τῶν
πυλίδων
ἐς
|
τὸν |
ποταμὸν
φερούσας
ἀνοικοδόμησε
πλίνθοισι
ὀπτῇσι |
[1, 209] |
ὕπνῳ
ὁρᾶν
τῶν
Ὑστάσπεος
παίδων
|
τὸν |
πρεσβύτατον
ἔχοντα
ἐπὶ
τῶν
ὤμων |
[1, 209] |
εὕδων
εἶδον
τῶν
σῶν
παίδων
|
τὸν |
πρεσβύτατον
ἔχοντα
ἐπὶ
τῶν
ὤμων |
[1, 3] |
λέγουσι
γενεῇ
μετὰ
ταῦτα
Ἀλέξανδρον
|
τὸν |
Πριάμου,
ἀκηκοότα
ταῦτα,
ἐθελῆσαί
οἱ |
[1, 27] |
ναυπηγίην,
οἳ
μὲν
Βίαντα
λέγουσι
|
τὸν |
Πριηνέα
ἀπικόμενον
ἐς
Σάρδις,
οἳ |
[1, 14] |
Μίδης
τὸν
βασιλήιον
θρόνον
ἐς
|
τὸν |
προκατίζων
ἐδίκαζε,
ἐόντα
ἀξιοθέητον·
κεῖται |
[1, 126] |
ἡμέρῃ.
ἐπιτελεσάντων
δὲ
τῶν
Περσέων
|
τὸν |
προκείμενον
ἄεθλον,
δεύτερα
σφι
προεῖπε |
[1, 18] |
πρότερον
οἱ
Μιλήσιοι
τοῖσι
Χίοισι
|
τὸν |
πρὸς
Ἐρυθραίους
πόλεμον
συνδιήνεικαν.
~τῷ |
[1, 25] |
ἄνθρωπος.
~Ἀλυάττης
δὲ
ὁ
Λυδὸς
|
τὸν |
πρὸς
Μιλησίους
πόλεμον
διενείκας
μετέπειτα |
[1, 22] |
τῆς
νούσου
ἀνέστη.
κατὰ
μέν
|
τὸν |
πρὸς
Μιλησίους
τε
καὶ
Θρασύβουλον |
[1, 140] |
ἀρχὴν
ἐνομίσθη,
ἄνειμι
δὲ
ἐπὶ
|
τὸν |
πρότερον
λόγον.
~Ἴωνες
δὲ
καὶ |
[1, 67] |
Ἀθηναίης
κρεμάμεναι.
~κατὰ
μὲν
δὴ
|
τὸν |
πρότερον
πόλεμον
συνεχέως
αἰεὶ
κακῶς |
[1, 73] |
τὴν
ταχίστην
κομίζεσθαι
παρὰ
Ἀλυάττεα
|
τὸν |
Σαδυάττεω
ἐς
Σάρδις.
ταῦτα
καὶ |
[1, 118] |
τύχης
εὖ
μετεστεώσης,
τοῦτο
μὲν
|
τὸν |
σεωυτοῦ
παῖδα
ἀπόπεμψον
παρὰ
τὸν |
[1, 124] |
τύχης
ἀπίκευ·
σύ
νυν
Ἀστυάγεα
|
τὸν |
σεωυτοῦ
φονέα
τῖσαι.
κατὰ
μὲν |
[1, 30] |
τρίτῃ
ἢ
τετάρτῃ
κελεύσαντος
Κροίσου
|
τὸν |
Σόλωνα
θεράποντες
περιῆγον
κατὰ
τοὺς |
[1, 116] |
ὥστε
σὲ
καὶ
τὸν
παῖδα
|
τὸν |
σὸν
μηδὲν
ἐπιμέμφεσθαι"
τὸν
μὲν |
[1, 206] |
κελευόντων
ἐσδέκεσθαι
Τόμυρίν
τε
καὶ
|
τὸν |
στρατὸν
αὐτῆς
ἐς
τὴν
χώρην. |
[1, 79] |
ὡς
ἀπελάσας
μέλλοι
Κροῖσος
διασκεδᾶν
|
τὸν |
στρατόν,
βουλευόμενος
εὕρισκε
πρῆγμά
οἷ |
[1, 176] |
Ξάνθιον
πεδίον
ἤλασε
ὁ
Ἅρπαγος
|
τὸν |
στρατόν,
ἐπεξιόντες
καὶ
μαχόμενοι
ὀλίγοι |
[1, 79] |
ἐποίεε
κατὰ
τάχος·
ἐλάσας
γὰρ
|
τὸν |
στρατὸν
ἐς
τὴν
Λυδίην
αὐτὸς |
[1, 189] |
τετραμμένας
πάντα
τρόπον,
διατάξας
δὲ
|
τὸν |
στρατὸν
ὀρύσσειν
ἐκέλευε.
οἷα
δὲ |
[1, 76] |
Κροίσῳ.
πρὶν
δὲ
ἐξελαύνειν
ὁρμῆσαι
|
τὸν |
στρατόν,
πέμψας
κήρυκας
ἐς
τοὺς |
[1, 75] |
κατὰ
τὰς
ἐούσας
γεφύρας
διεβίβασε
|
τὸν |
στρατόν,
ὡς
δὲ
ὁ
πολλὸς |
[1, 32] |
τὸν
βίον
εὖ,
οὗτος
ἐκεῖνος
|
τὸν |
σὺ
ζητέεις,
ὁ
ὄλβιος
κεκλῆσθαι |
[1, 67] |
ἔνθ᾽
Ἀγαμεμνονίδην
κατέχει
φυσίζοος
αἶα,
|
τὸν |
σὺ
κομισσάμενος
Τεγέης
ἐπιτάρροθος
ἔσσῃ" |
[1, 153] |
μέση
τῇ
πόλι
ἀποδεδεγμένος
ἐς
|
τὸν |
συλλεγόμενοι
ἀλλήλους
ὀμνύντες
ἐξαπατῶσι·
τοῖσι, |
[1, 163] |
Τυρσηνίην
καὶ
τὴν
Ἰβηρίην
καὶ
|
τὸν |
Ταρτησσὸν
οὗτοι
εἰσὶ
οἱ
καταδέξαντες· |
[1, 163] |
ἀλλὰ
πεντηκοντέροισι.
ἀπικόμενοι
δὲ
ἐς
|
τὸν |
Ταρτησσὸν
προσφιλέες
ἐγένοντο
τῷ
βασιλέι |
[1, 11] |
δεῖ.
ἀλλ᾽
ἤτοι
κεῖνόν
γε
|
τὸν |
ταῦτα
βουλεύσαντα
δεῖ
ἀπόλλυσθαι,
ἢ |
[1, 111] |
τῶν
ὀρέων,
φὰς
Ἀστυάγεα
εἶναι
|
τὸν |
ταῦτα
ἐπιθέμενόν
μοι,
πόλλ᾽
ἀπειλήσας |
[1, 187] |
τῶν
πυλέων,
ἐνεκόλαψε
δὲ
ἐς
|
τὸν |
τάφον
γράμματα
λέγοντα
τάδε.
τῶν |
[1, 187] |
ὁ
νεκρὸς
διεξελαύνοντι.
ἀνοίξας
δὲ
|
τὸν |
τάφον
εὗρε
χρήματα
μὲν
οὔ, |
[1, 68] |
ὡς
ἀνέγνωσε,
ἐνοικίσθη,
ἀνορύξας
δὲ
|
τὸν |
τάφον
καὶ
τὰ
ὀστέα
συλλέξας |
[1, 187] |
βασιλέων
ἢν
σπανίσῃ
χρημάτων,
ἀνοίξας
|
τὸν |
τάφον
λαβέτω
ὁκόσα
βούλεται
χρήματα· |
[1, 163] |
μακρῇσι
πρῶτοι
Ἑλλήνων
ἐχρήσαντο,
καὶ
|
τὸν |
τε
Ἀδρίην
καὶ
τὴν
Τυρσηνίην |
[1, 31] |
μεγάλως"
~ὣς
δὲ
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
Τέλλον
προετρέψατο
ὁ
Σόλων
τὸν |
[1, 211] |
πλεῦνας
ἐζώγρησαν
καὶ
ἄλλους
καὶ
|
τὸν |
τῆς
βασιλείης
Τομύριος
παῖδα
στρατηγέοντα |
[1, 132] |
κτῆνος
καλέει
τὸν
θεόν,
ἐστεφανωμένος
|
τὸν |
τιάραν
μυρσίνῃ
μάλιστα.
ἑωυτῷ
μὲν |
[1, 193] |
ποταμὸν
ἐκ
τοῦ
Εὐφρήτεω,
ἐς
|
τὸν |
Τίγρην,
παρ᾽
ὃν
Νίνος
πόλις |
[1, 114] |
ἑωυτῶν
βασιλέα
εἶναι
τοῦτον
δὴ
|
τὸν |
τοῦ
βουκόλου
ἐπίκλησιν
παῖδα.
ὁ |
[1, 43] |
Σάρδις
τὴν
τε
μάχην
καὶ
|
τὸν |
τοῦ
παιδὸς
μόρον
ἐσήμηνέ
οἱ. |
[1, 115] |
τοῦδε
τοιούτου
ἐόντος
παῖς
ἐτόλμησας
|
τὸν |
τοῦδε
παῖδα
ἐόντος
πρώτου
παρ᾽ |
[1, 144] |
πρὸς
τὰ
ἑωυτοῦ
οἰκία
προσεπασσάλευσε
|
τὸν |
τρίποδα.
διὰ
ταύτην
τὴν
αἰτίην |
[1, 153] |
χρυσὸν
τόν
τε
Κροίσου
καὶ
|
τὸν |
τῶν
ἄλλων
Λυδῶν
Πακτύῃ
ἀνδρὶ |
[1, 109] |
ἀναβῆναι
ἡ
τυραννίς,
τῆς
νῦν
|
τὸν |
υἱὸν
κτείνει
δι᾽
ἐμεῦ,
ἄλλο |
[1, 43] |
φόνον,
καλεόμενος
δὲ
Ἄδρηστος,
ἀκοντίζων
|
τὸν |
ὗν
τοῦ
μὲν
ἁμαρτάνει,
τυγχάνει |
[1, 216] |
γὰρ
ἐπιθυμήσῃ
γυναικὸς
Μασσαγέτης
ἀνήρ,
|
τὸν |
φαρετρεῶνα
ἀποκρεμάσας
πρὸ
τῆς
ἁμάξης |
[1, 193] |
τὸν
καρπὸν
περιδέουσι
τῇσι
βαλανηφόροισι
|
τὸν |
φοινίκων,
ἵνα
πεπαίνῃ
τε
σφι |
[1, 146] |
τοὺς
γονέας.
διὰ
τοῦτὸν
δὲ
|
τὸν |
φόνον
αἱ
γυναῖκες
αὗται
νόμον |
[1, 43] |
ξεῖνος,
οὗτος
δὴ
ὁ
καθαρθεὶς
|
τὸν |
φόνον,
καλεόμενος
δὲ
Ἄδρηστος,
ἀκοντίζων |
[1, 194] |
ἐς
τὴν
Βαβυλῶνα
καὶ
διαθέωνται
|
τὸν |
φόρτον,
νομέας
μὲν
τοῦ
πλοίου |
[1, 1] |
δὴ
τὸ
Ἄργος
τοῦτο
διατίθεσθαι
|
τὸν |
φόρτον.
πέμπτῃ
δὲ
ἢ
ἕκτῃ |
[1, 41] |
δὲ
ταῦτα
ὁ
Κροῖσος
μεταπέμπεται
|
τὸν |
Φρύγα
Ἄδρηστον,
ἀπικομένῳ
δέ
οἱ |
[1, 152] |
πρησσόμενα)
εἵλοντο
πρὸ
πάντων
λέγειν
|
τὸν |
Φωκαέα,
τῷ
οὔνομα
ἦν
Πύθερμος. |
[1, 68] |
φράζων
τὴν
ἑωυτοῦ
συμφορὴν
πρὸς
|
τὸν |
χαλκέα
ἐμισθοῦτο
παρ᾽
οὐκ
ἐκδιδόντος |
[1, 193] |
ἐστὶ
νηυσιπέρητος,
πρὸς
ἥλιον
τετραμμένη
|
τὸν |
χειμερινόν,
ἐσέχει
δὲ
ἐς
ἄλλον |
[1, 77] |
τὴν
ἑωυτοῦ
συλλέξας
στρατιὴν
ἐνένωτο
|
τὸν |
χειμῶνα
παρείς,
ἅμα
τῷ
ἔαρι |
[1, 75] |
χρησμοῦ
κιβδήλου,
ἐλπίσας
πρὸς
ἑωυτοῦ
|
τὸν |
χρησμὸν
εἶναι,
ἐστρατεύετο
ἐς
τὴν |
[1, 79] |
ἐς
μάχην.
ἦν
δὲ
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
ἔθνος
οὐδὲν
ἐν
τῇ |
[1, 183] |
ἐν
τῷ
τεμένεϊ
τούτῳ
ἔτι
|
τὸν |
χρόνον
ἐκεῖνον
καὶ
ἀνδριὰς
δυώδεκα |
[1, 68] |
καὶ
σοφίῃ.
ἐούσης
γὰρ
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
ἐπιμιξίης
πρὸς
τοὺς
Τεγεήτας, |
[1, 29] |
τῆς
Ἑλλάδος
σοφισταί,
οἳ
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
ἐτύγχανον
ἐόντες,
ὡς
ἕκαστος |
[1, 191] |
ἐοῦσαν
ὁρτήν,
χορεύειν
τε
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
καὶ
ἐν
εὐπαθείῃσι
εἶναι, |
[1, 171] |
ἐθνέων
ἁπάντων
κατὰ
τοῦτον
ἅμα
|
τὸν |
χρόνον
μακρῷ
μάλιστα.
καί
σφι |
[1, 1] |
Ἄργος.
τὸ
δὲ
Ἄργος
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
προεῖχε
ἅπασι
τῶν
ἐν |
[1, 82] |
τοῖσι
Σπαρτιήτῃσι
κατ᾽
αὐτὸν
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
συνεπεπτώκεε
ἔρις
ἐοῦσα
πρὸς |
[1, 75] |
γὰρ
δὴ
εἶναι
κω
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
τὰς
γεφύρας
ταύτας)
λέγεται |
[1, 65] |
~τοὺς
μέν
νυν
Ἀθηναίους
τοιαῦτα
|
τὸν |
χρόνον
τοῦτον
ἐπυνθάνετο
ὁ
Κροῖσος |
[1, 73] |
γῆν
τὴν
Μηδικήν·
ἐτυράννευε
δὲ
|
τὸν |
χρόνον
τοῦτον
Μήδων
Κυαξάρης
ὁ |
[1, 77] |
αὐτῷ
ἐπεποίητο
συμμαχίη,
ἐτυράννευε
δὲ
|
τὸν |
χρόνον
τοῦτον
τῶν
Βαβυλωνίων
Λαβύνητος) |
[1, 59] |
ὑπὸ
Πεισιστράτου
τοῦ
Ἱπποκράτεος
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
τυραννεύοντος
Ἀθηναίων.
Ἱπποκράτεϊ
γὰρ |
[1, 154] |
καταβὰς
δὲ
ἐπὶ
θάλασσαν,
ἅτε
|
τὸν |
χρυσὸν
ἔχων
πάντα
τὸν
ἐκ |
[1, 67] |
αὖτις
τὴν
ἐς
θεὸν
ἐπειρησομένους
|
τὸν |
χῶρον
ἐν
τῷ
κέοιτο
Ὀρέστης. |
[1, 167] |
δὲ
Ἀγυλλαίοισι
πάντα
τὰ
παριόντα
|
τὸν |
χῶρον,
ἐν
τῶ
οἱ
Φωκαιέες |
[1, 126] |
ἢ
εἴκοσι
πάντῃ,
τοῦτον
σφι
|
τὸν |
χῶρον
προεῖπε
ἐξημερῶσαι
ἐν
ἡμέρῃ. |
[1, 82] |
δ᾽
ἂν
περιγένωνται,
τούτων
εἶναι
|
τὸν |
χῶρον·
τὸ
δὲ
πλῆθος
τοῦ |
[1, 1] |
τὴν
θάλασσαν,
καὶ
οἰκήσαντας
τοῦτον
|
τὸν |
χῶρον
τὸν
καὶ
νῦν
οἰκέουσι, |
[1, 174] |
τελευτᾷ,
ταύτῃ
ὁ
ἰσθμός
ἐστι
|
τὸν |
ὤρυσσον.
καὶ
δὴ
πολλῇ,
χειρὶ |