Alphabétiquement     [«   »]
τήν 4
τήνδε 1
τηνικαῦτα 6
τῆς 239
τῆσδε 2
τῇσι 22
τῇσιδε 1
Fréquences     [«    »]
230 γὰρ
223 δὴ
218 ὡς
239 τῆς
257 ἐν
268 τὰ
317 τοῦ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, Livre I

τῆς


Livre, Chapitre
[1, 19]   χρήσειν πρὶν τὸν νηὸν  τῆς   Ἀθηναίης ἀνορθώσωσι, τὸν ἐνέπρησαν χώρης
[1, 175]   καὶ τοῖσι περιοίκοισι, ἱρείη  τῆς   Ἀθηναίης πώγωνα μέγαν ἴσχε. τρὶς
[1, 15]   τὴν Ἀσίην καὶ Σάρδις πλὴν  τῆς   ἀκροπόλιος εἷλον. ~Ἄρδυος δὲ βασιλεύσαντος
[1, 84]   τῶν τινα Λυδῶν κατὰ τοῦτο  τῆς   ἀκροπόλιος καταβάντα ἐπὶ κυνέην ἄνωθεν
[1, 84]   τῇ ἦν ἐπίμαχον τὸ χωρίον  τῆς   ἀκροπόλιος, κατηλόγησε τοῦτο ὡς ἐὸν
[1, 84]   οὔνομα ἦν Ὑροιάδης, κατὰ τοῦτο  τῆς   ἀκροπόλιος τῇ οὐδεὶς ἐτέτακτο φύλακος·
[1, 66]   ἐν Τεγέῃ περὶ τὸν νηὸν  τῆς   Ἀλέης Ἀθηναίης κρεμάμεναι. ~κατὰ μὲν
[1, 192]   Ἀσσυρίη χώρη τῇ δυνάμι  τῆς   ἄλλης Ἀσίης. καὶ ἀρχὴ
[1, 80]   ἐνεσταλμένους, σκευάσας δὲ αὐτοὺς προσέταξε  τῆς   ἄλλης στρατιῆς προϊέναι πρὸς τὴν
[1, 31]   ζεύγλην εἷλκον τὴν ἅμαξαν, ἐπὶ  τῆς   ἁμάξης δέ σφι ὠχέετο
[1, 216]   ἀνήρ, τὸν φαρετρεῶνα ἀποκρεμάσας πρὸ  τῆς   ἁμάξης μίσγεται ἀδεῶς. οὖρος δὲ
[1, 181]   ἔχουσα πεποίηται. μεσοῦντι δέ κου  τῆς   ἀναβάσιος ἐστὶ καταγωγή τε καὶ
[1, 9]   οἴκημα ἐν τῷ κοιμώμεθα ὄπισθε  τῆς   ἀνοιγομένης θύρης στήσω. μετὰ δ᾽
[1, 72]   Ἀσίης τὰ κάτω ἐκ θαλάσσης  τῆς   ἀντίον Κύπρου ἐς τὸν Εὔξεινον
[1, 130]   διὰ τὴν τούτου πικρότητα, ἄρξαντες  τῆς   ἄνω Ἅλυος ποταμοῦ Ἀσίης ἐπ᾽
[1, 95]   λόγων ὁδοὺς φῆναι. Ἀσσυρίων ἀρχόντων  τῆς   ἄνω Ἀσίης ἐπ᾽ ἔτεα εἴκοσι
[1, 2]   ὑποκρίνασθαι ὡς οὐδὲ ἐκεῖνοι Ἰοῦς  τῆς   Ἀργείης ἔδοσάν σφι δίκας τῆς
[1, 82]   τὰς γὰρ Θυρέας ταύτας ἐοῦσα  τῆς   Ἀργολίδος μοίρης ἀποταμόμενοι ἔσχον οἱ
[1, 134]   τοὺς δὲ ἄλλους κατὰ λόγον  τῆς   ἀρετῆς ἀντέχεσθαι, τοὺς δὲ ἑκαστάτω
[1, 3]   ἀπαιτέειν τε Ἑλένην καὶ δίκας  τῆς   ἁρπαγῆς αἰτέειν. τοὺς δέ προϊσχομένων
[1, 2]   Ἑλλάδα κήρυκα αἰτέειν τε δίκας  τῆς   ἁρπαγῆς καὶ ἀπαιτέειν τὴν θυγατέρα.
[1, 2]   τῆς Ἀργείης ἔδοσάν σφι δίκας  τῆς   ἁρπαγῆς· οὐδὲ ὤν αὐτοὶ δώσειν
[1, 115]   θέλων τιμωρῆσαι τῷ παιδὶ τιμῆς  τῆς   Ἀρτεμβάρεος εἵνεκα, μετεπέμπετο τόν τε
[1, 51]   εἴδωλον χρύσεον τρίπηχυ, τὸ Δελφοὶ  τῆς   ἀρτοκόπου τῆς Κροίσου εἰκόνα λέγουσι
[1, 104]   Σκύθῃσι καὶ ἑσσωθέντες τῇ μάχῃ  τῆς   ἀρχῆς κατελύθησαν. οἱ δὲ Σκύθαι
[1, 56]   οἱ ἐξ αὐτοῦ παύσεσθαι κοτὲ  τῆς   ἀρχῆς. μετὰ δὲ ταῦτα ἐφρόντιζε
[1, 92]   δὲ δόντος τοῦ πατρὸς ἐκράτησε  τῆς   ἀρχῆς Κροῖσος, τὸν ἄνθρωπον
[1, 207]   νικήσας τοὺς ἀντιουμένους ἐλᾷς ἰθὺ  τῆς   ἀρχῆς τῆς Τομύριος. χωρίς τε
[1, 177]   πλέω. ~τὰ μέν νυν κάτω  τῆς   Ἀσίης Ἅρπαγος ἀνάστατα ἐποίεε, τὰ
[1, 130]   Μήδοισι ἦρχον τὸ ἀπὸ τούτου  τῆς   Ἀσίης. Ἀστυάγεα δὲ Κῦρος κακὸν
[1, 16]   καὶ Μήδοισι, Κιμμερίους τε ἐκ  τῆς   Ἀσίης ἐξήλασε, Σμύρνην τε τὴν
[1, 173]   αὐτοῦ, οἳ δὲ ἀπωσθέντες ἀπίκοντο  τῆς   Ἀσίης ἐς γῆν τὴν Μιλυάδα·
[1, 130]   Τοῦτον δὲ καταστρεψάμενος οὕτῳ πάσης  τῆς   Ἀσίης ἤρξε. ~Πέρσας δὲ οἶδα
[1, 4]   σφέας μὲν δὴ τοὺς ἐκ  τῆς   Ἀσίης λέγουσι Πέρσαι ἁρπαζομενέων τῶν
[1, 106]   ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἔτεα ἦρχον  τῆς   Ἀσίης οἱ Σκύθαι, καὶ τὰ
[1, 72]   Ἅλυς ποταμὸς ἀποτάμνει σχεδὸν πάντα  τῆς   Ἀσίης τὰ κάτω ἐκ θαλάσσης
[1, 95]   τοὺς Πέρσας ὅτεῳ τρόπῳ ἡγήσαντο  τῆς   Ἀσίης. ὡς ὦν Περσέων μετεξέτεροι
[1, 111]   ἄρα Μανδάνης τε εἴη παῖς  τῆς   Ἀστυάγεος θυγατρὸς καὶ Καμβύσεω τοῦ
[1, 112]   μὲν φέρων πρόθες, τὸν δὲ  τῆς   Ἀστυάγεος θυγατρὸς παῖδα ὡς ἐξ
[1, 62]   ἔτεος ἀπίκοντο ὀπίσω, καὶ πρῶτον  τῆς   Ἀττικῆς ἴσχουσι Μαραθῶνα. ἐν δὲ
[1, 96]   πολέμιον ἐστί. οἱ δ᾽ ἐκ  τῆς   αὐτῆς κώμης Μῆδοι ὁρῶντες αὐτοῦ
[1, 144]   χώρης Δωριέες, πρότερον δὲ ἑξαπόλιος  τῆς   αὐτῆς ταύτης καλεομένης, φυλάσσονται ὦν)
[1, 106]   τοὺς Ἀσσυρίους ὑποχειρίους ἐποιήσαντο πλὴν  τῆς   Βαβυλωνίης μοίρης. μετὰ δὲ ταῦτα
[1, 192]   παρέχειν. τοιαῦτα μὲν τῷ ἄρχοντι  τῆς   Βαβυλῶνος ὑπῆρχε ἐόντα. ~ἡ δὲ
[1, 211]   ἐζώγρησαν καὶ ἄλλους καὶ τὸν  τῆς   βασιλείης Τομύριος παῖδα στρατηγέοντα Μασσαγετέων,
[1, 213]   ἀνενειχθέντων ἐποιέετο λόγον· δὲ  τῆς   βασιλείης Τομύριος παῖς Σπαργαπίσης, ὥς
[1, 130]   ἔτεα πέντε καὶ τριήκοντα οὕτω  τῆς   βασιληίης κατεπαύσθη, Μῆδοι δὲ ὑπέκυψαν
[1, 123]   χρὴ Κῦρον προστησαμένους Ἀστυάγεα παῦσαι  τῆς   βασιληίης. κατεργασμένου δέ οἱ τούτου
[1, 129]   εἴη ἐκείνου δουλοσύνη ἀντὶ  τῆς   βασιληίης. δέ μιν προσιδὼν
[1, 98]   αὐτοὺς οἰκία τε ἑωυτῷ ἄξια  τῆς   βασιληίης οἰκοδομῆσαι καὶ κρατῦναι αὐτὸν
[1, 173]   διενειχθέντων δὲ ἐν Κρήτῃ περὶ  τῆς   βασιληίης τῶν Εὐρώπης παίδων Σαρπηδόνος
[1, 119]   τῷ Ἁρπάγῳ ἐδόκεε ἅλις ἔχειν  τῆς   βορῆς, Ἀστυάγης εἴρετό μιν εἰ
[1, 174]   ἀργμένης δὲ ἐκ τῆς Χερσονήσου  τῆς   Βυβασσίης, ἐούσης τε πάσης τῆς
[1, 216]   εἰσὶ οἱ ποιέοντες ἀλλὰ Μασσαγέται·  τῆς   γὰρ ἐπιθυμήσῃ γυναικὸς Μασσαγέτης ἀνήρ,
[1, 17]   γῇ ὅκως διαφθείρειε, ἀπαλλάσσετο ὀπίσω.  τῆς   γὰρ θαλάσσης οἱ Μιλήσιοι ἐπεκράτεον,
[1, 71]   εἶναι σοφός, ἀπὸ δὲ ταύτης  τῆς   γνώμης καὶ τὸ κάρτα οὔνομα
[1, 111]   πέρι, μὲν τοῦ τόκου  τῆς   γυναικὸς ἀρρωδέων, δὲ γυνὴ
[1, 10]   δὲ κατὰ νώτου ἐγένετο ἰούσης  τῆς   γυναικός ἐς τὴν κοίτην, ὑπεκδὺς
[1, 188]   δὲ δὴ Κῦρος ἐπὶ ταύτης  τῆς   γυναικὸς τὸν παῖδα ἐστρατεύετο, ἔχοντά
[1, 8]   καὶ δὴ καὶ τὸ εἶδος  τῆς   γυναικὸς ὑπερεπαινέων. χρόνου δὲ οὐ
[1, 8]   μοι λέγοντι περὶ τοῦ εἴδεος  τῆς   γυναικός ὦτα γὰρ τυγχάνει ἀνθρώποισι
[1, 51]   δὲ ἀργύρεος ἐπὶ τοῦ προνηίου  τῆς   γωνίης, χωρέων ἀμφορέας ἑξακοσίους· ἐπικίρναται
[1, 178]   ἠπείρου ὑποχείρια ἐποιήσατο, Ἀσσυρίοισι ἐπετίθετο.  τῆς   δὲ Ἀσσυρίης ἐστὶ μὲν κου
[1, 184]   δὲ καὶ ἴδια ἀναθήματα πολλά.  ~τῆς   δὲ Βαβυλῶνος ταύτης πολλοὶ μέν
[1, 86]   τὸν μὲν Κροῖσον ταῦτα ἀπηγέεσθαι,  τῆς   δὲ πυρῆς ἤδη ἁμμένης καίεσθαι
[1, 51]   τῆς ἑωυτοῦ γυναικὸς τὰ ἀπὸ  τῆς   δειρῆς ἀνέθηκε Κροῖσος καὶ
[1, 2]   μετὰ δὲ ταῦτα Ἕλληνας αἰτίους  τῆς   δευτέρης ἀδικίης γενέσθαι· καταπλώσαντας γὰρ
[1, 64]   νεκροὺς μετεφόρεε ἐς ἄλλον χῶρον  τῆς   Δήλου. καὶ Πεισίστρατος μὲν ἐτυράννευε
[1, 193]   ἄμπελον οὔτε ἐλαίην. τὸν δὲ  τῆς   Δήμητρος καρπὸν ὧδε ἀγαθὴ ἐκφέρειν
[1, 1]   λόγιοι Φοίνικας αἰτίους φασί γενέσθαι  τῆς   διαφορῆς. τούτους γὰρ ἀπό τῆς
[1, 56]   τὴν Δρυοπίδα μετέβη καὶ ἐκ  τῆς   Δρυοπίδος οὕτω ἐς Πελοπόννησον ἐλθὸν
[1, 185]   ἐσβολαὶ ἦσαν καὶ τὰ σύντομα  τῆς   ἐκ Μήδων ὁδοῦ, ἵνα μὴ
[1, 116]   ἐλευθερωτέρη εἶναι, τε χρόνος  τῆς   ἐκθέσιος τῇ ἡλικίῃ τοῦ παιδὸς
[1, 95]   ἀπίστασθαι, καὶ κως οὗτοι περὶ  τῆς   ἐλευθερίης μαχεσάμενοι τοῖσι Ἀσσυρίοισι ἐγένοντο
[1, 3]   ἀκηκοότα ταῦτα, ἐθελῆσαί οἱ ἐκ  τῆς   Ἑλλάδος δι᾽ ἁρπαγῆς γενέσθαι γυναῖκα,
[1, 152]   ἀπερέοντα Κύρῳ Λακεδαιμονίων ῥῆσιν, γῆς  τῆς   Ἑλλάδος μηδεμίαν πόλιν σιναμωρέειν, ὡς
[1, 29]   ἄλλοι τε οἱ πάντες ἐκ  τῆς   Ἑλλάδος σοφισταί, οἳ τοῦτον τὸν
[1, 69]   προσθέσθαι, ὑμέας γὰρ πυνθάνομαι προεστάναι  τῆς   Ἑλλάδος, ὑμέας ὦν κατὰ τὸ
[1, 141]   ἐς γῆν· ὡς δὲ ψευσθῆναι  τῆς   ἐλπίδος, λαβεῖν ἀμφίβληστρον καὶ περιβαλεῖν
[1, 117]   τοι παρέδωκα ἐκ θυγατρὸς γεγονότα  τῆς   ἐμῆς; δὲ Ἅρπαγος ὡς
[1, 38]   ἔχων, εἴ κως δυναίμην ἐπὶ  τῆς   ἐμῆς σε ζόης διακλέψαι. εἷς
[1, 92]   αἱ πολλαί, ἐν δὲ Προνηίης  τῆς   ἐν Δελφοῖσι ἀσπὶς χρυσέη μεγάλη.
[1, 168]   νῆσον. ~Φωκαίης μέν νυν πέρι  τῆς   ἐν Ἰωνίῃ οὕτω ἔσχε παραπλήσια
[1, 67]   ταῦτα ἤκουσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι, ἀπεῖχον  τῆς   ἐξευρέσιος οὐδὲν ἔλασσον, πάντα διζήμενοι,
[1, 82]   ἐκείνων νεκρούς· τέλος δὲ ἐκ  τῆς   ἔριδος συμπεσόντες ἐμάχοντο, πεσόντων δὲ
[1, 1]   τῆς διαφορῆς. τούτους γὰρ ἀπό  τῆς   Ἐρυθρῆς καλεομένης θαλάσσης ἀπικομένους ἐπὶ
[1, 5]   ἐοῦσαν τὴν ἀρχὴν τῆς ἔχθρης  τῆς   ἐς τοὺς Ἕλληνας. περὶ δὲ
[1, 9]   ἐς κοῖτον. κεῖται δὲ ἀγχοῦ  τῆς   ἐσόδου θρόνος· ἐπὶ τοῦτον τῶν
[1, 103]   τὴν Ἀσίην Κιμμερίους ἐκβαλόντες ἐκ  τῆς   Εὐρώπης, τούτοισι δὲ ἐπισπόμενοι φεύγουσι
[1, 5]   εὑρίσκουσι σφίσι ἐοῦσαν τὴν ἀρχὴν  τῆς   ἔχθρης τῆς ἐς τοὺς Ἕλληνας.
[1, 8]   δὴ ὦν Κανδαύλης ἠράσθη  τῆς   ἑωυτοῦ γυναικός, ἐρασθεὶς δὲ ἐνόμιζέ
[1, 51]   λέγουσι εἶναι. πρὸς δὲ καὶ  τῆς   ἑωυτοῦ γυναικὸς τὰ ἀπὸ τῆς
[1, 169]   καὶ ἄνδρες ἐγένοντο ἀγαθοὶ περὶ  τῆς   ἑωυτοῦ ἕκαστος μαχόμενοι, ἑσσωθέντες δὲ
[1, 163]   πρῶτα σφέας ἐκλιπόντας Ἰωνίην ἐκέλευε  τῆς   ἑωυτοῦ χώρης οἰκῆσαι ὅκου βούλονται·
[1, 135]   δὴ τὴν Μηδικὴν ἐσθῆτα νομίσαντες  τῆς   ἑωυτῶν εἶναι καλλίω φορέουσι, καὶ
[1, 32]   ἐς γὰρ ἑβδομήκοντα ἔτεα οὖρον  τῆς   ζόης ἀνθρώπῳ προτίθημι. οὗτοι ἐόντες
[1, 157]   κελευσμοσύνης Λυδοὶ τὴν πᾶσαν δίαιταν  τῆς   ζόης μετέβαλον. Μαζάρης δὲ μετὰ
[1, 85]   ἤδη ἐφώνεε τὸν πάντα χρόνον  τῆς   ζόης. ~οἱ δὲ Πέρσαι τάς
[1, 148]   Ἑλικωνίῳ. δὲ Μυκάλη ἐστὶ  τῆς   ἠπείρου ἄκρη πρὸς ζέφυρον ἄνεμον
[1, 178]   ἐπιμνήσομαι. ~Κῦρος ἐπείτε τὰ πάντα  τῆς   ἠπείρου ὑποχείρια ἐποιήσατο, Ἀσσυρίοισι ἐπετίθετο.
[1, 100]   ἦσαν ἀνὰ πᾶσαν τὴν χώρην  τῆς   ἦρχε. ~Δηιόκης μέν νυν τὸ
[1, 185]   οἳ ἂν κομίζωνται ἀπὸ τῆσδε  τῆς   θαλάσσης ἐς Βαβυλῶνα, καταπλέοντες τὸν
[1, 203]   μὲν πρὸς τὴν ἑσπέρην φέροντα  τῆς   θαλάσσης ταύτης Καύκασος παρατείνει,
[1, 204]   ~τὰ μὲν δὴ πρὸς ἑσπέρην  τῆς   θαλάσσης ταύτης τῆς Κασπίης καλεομένης
[1, 105]   πάντων ἀρχαιότατον ἱρῶν ὅσα ταύτης  τῆς   θεοῦ· καὶ γὰρ τὸ ἐν
[1, 30]   ~αὐτῶν δὴ ὦν τούτων καὶ  τῆς   θεωρίης ἐκδημήσας Σόλων εἵνεκεν
[1, 168]   τὰ πλοῖα οἴχοντο πλέοντες ἐπὶ  τῆς   Θρηίκης, καὶ ἐνθαῦτα ἔκτισαν πόλιν
[1, 108]   ὀνειροπόλοι ἐσήμαινον ὅτι μέλλοι  τῆς   θυγατρὸς αὐτοῦ γόνος βασιλεύσειν ἀντὶ
[1, 108]   δέ οἱ ἐκ τῶν αἰδοίων  τῆς   θυγατρὸς ταύτης φῦναι ἄμπελον, τὴν
[1, 50]   ἔχοι ἕκαστος. ὡς δὲ ἐκ  τῆς   θυσίης ἐγένετο, καταχεάμενος χρυσὸν ἄπλετον
[1, 216]   θύουσι ἵππους. νόος δὲ οὗτος  τῆς   θυσίης· τῶν θεῶν τῷ ταχίστῳ
[1, 7]   ἐκ θεοπροπίου, ἐκ δούλης τε  τῆς   Ἰαρδάνου γεγονότες καὶ Ἡρακλέος, ἄρξαντες
[1, 5]   ἐς τοὺς Ἕλληνας. περὶ δὲ  τῆς   Ἰοῦς οὐκ ὁμολογέουσι Πέρσῃσι οὕτω
[1, 80]   τὰς δὲ καμήλους ἔταξε ἀντία  τῆς   ἵππου τῶνδε εἵνεκεν· κάμηλον ἵππος
[1, 56]   καλεομένην δὲ Ἱστιαιῶτιν· ἐκ δὲ  τῆς   Ἱστιαιώτιδος ὡς ἐξανέστη ὑπὸ Καδμείων,
[1, 76]   διαβὰς σὺν τῷ στρατῷ ἀπίκετο  τῆς   Καππαδοκίης ἐς τὴν Πτερίην καλεομένην
[1, 204]   πρὸς ἑσπέρην τῆς θαλάσσης ταύτης  τῆς   Κασπίης καλεομένης Καύκασος ἀπέργει,
[1, 122]   Ἀστυάγεος εἴη παῖς, ἀπὸ δὲ  τῆς   κεῖθεν ὁδοῦ τὸν πάντα λόγον
[1, 182]   τὸν νηὸν καὶ ἀμπαύεσθαι ἐπὶ  τῆς   κλίνης, κατά περ ἐν Θήβῃσι
[1, 174]   τῆς Βυβασσίης, ἐούσης τε πάσης  τῆς   Κνιδίης πλὴν ὀλίγης περιρρόου τὰ
[1, 10]   δὲ Κανδαύλης, ἐπεὶ ἐδόκεε ὥρη  τῆς   κοίτης εἶναι, ἤγαγε τὸν Γύγεα
[1, 104]   ἡμερέων εὐζώνῳ ὁδός, ἐκ δὲ  τῆς   Κολχίδος οὐ πολλὸν ὑπερβῆναι ἐς
[1, 6]   δὲ προσεποιήσατο Λακεδαιμονίους. πρὸ δὲ  τῆς   Κροίσου ἀρχῆς πάντες Ἕλληνες ἦσαν
[1, 51]   τρίπηχυ, τὸ Δελφοὶ τῆς ἀρτοκόπου  τῆς   Κροίσου εἰκόνα λέγουσι εἶναι. πρὸς
[1, 199]   χρόνον μένουσι. ἐνιαχῇ δὲ καὶ  τῆς   Κύπρου ἐστὶ παραπλήσιος τούτῳ νόμος.
[1, 211]   τοῦ στρατοῦ τούς τε λειφθέντας  τῆς   Κύρου στρατιῆς ἐφόνευε ἀλεξομένους καὶ
[1, 120]   ἐπ᾽ ἀγροῦ διαιτώμενον οἱ ἐκ  τῆς   κώμης παῖδες ἐστήσαντο βασιλέα.
[1, 115]   δίκῃ. οἱ γάρ με ἐκ  τῆς   κώμης παῖδες, τῶν καὶ ὅδε
[1, 69]   βουλόμενοι χρήσασθαι τοῦτο τὸ νῦν  τῆς   Λακωνικῆς ἐν Θόρνακι ἵδρυται Ἀπόλλωνος·
[1, 186]   ἐς τὰ ἀρχαῖα ῥέεθρα ἐκ  τῆς   λίμνης ἐξήγαγε, καὶ οὕτω τὸ
[1, 185]   τε τῶν πλόων ἐκδέκηται περίοδος  τῆς   λίμνης μακρή. κατὰ τοῦτο δὲ
[1, 104]   χώρην ἀπίκοντο. ~ἔστι δὲ ἀπὸ  τῆς   λίμνης τῆς Μαιήτιδος ἐπὶ Φᾶσιν
[1, 72]   τῆς τε Μηδικῆς ἀρχῆς καὶ  τῆς   Λυδικῆς Ἅλυς ποταμός, ὃς
[1, 182]   καὶ κατά περ ἐν Πατάροισι  τῆς   Λυκίης πρόμαντις τοῦ θεοῦ,
[1, 104]   ~ἔστι δὲ ἀπὸ τῆς λίμνης  τῆς   Μαιήτιδος ἐπὶ Φᾶσιν ποταμὸν καὶ
[1, 108]   Μήδου. ~συνοικεούσης δὲ τῷ Καμβύσῃ  τῆς   Μανδάνης, Ἀστυάγης τῷ πρώτῳ
[1, 74]   ἔτεϊ συμβολῆς γενομένης συνήνεικε ὥστε  τῆς   μάχης συνεστεώσης τὴν ἡμέρην ἐξαπίνης
[1, 74]   εἶδον νύκτα ἀντὶ ἡμέρης γενομένην,  τῆς   μάχης τε ἐπαύσαντο καὶ μᾶλλόν
[1, 144]   περὶ τὸ ἱρόν ἀνομήσαντας ἐξεκλήισαν  τῆς   μετοχῆς, ἐν γὰρ τῷ ἀγῶνι
[1, 144]   Κῶς τε καὶ Κνίδος ἐξεκλήισαν  τῆς   μετοχῆς τὴν ἕκτην πόλιν Ἁλικαρνησσόν.
[1, 173]   εἴη, καταλέξει ἑωυτὸν μητρόθεν καὶ  τῆς   μητρὸς ἀνανεμέεται τὰς μητέρας. καὶ
[1, 19]   Ἀθηναίης ἀνορθώσωσι, τὸν ἐνέπρησαν χώρης  τῆς   Μιλησίης ἐν Ἀσσησῷ. ~Δελφῶν οἶδα
[1, 46]   καὶ παρὰ Τροφώνιον, οἳ δὲ  τῆς   Μιλησίης ἐς Βραγχίδας. ταῦτα μέν
[1, 157]   δὲ χῶρος οὗτος ἐστὶ  τῆς   Μιλησίης ὑπὲρ Πανόρμου λιμένος. ~πέμψαντες
[1, 22]   ἤκουε τοῦ κήρυκος νοστήσαντος ἐκ  τῆς   Μιλήτου τοὺς ἐναντίους λόγους
[1, 148]   σκῆψιν. ~τὸ δὲ Πανιώνιον ἐστὶ  τῆς   Μυκάλης χῶρος ἱρὸς πρὸς ἄρκτον
[1, 160]   δὲ Ἀταρνέος τούτου ἐστὶ χῶρος  τῆς   Μυσίης, Λέσβου ἀντίος. Πακτύην μέν
[1, 27]   γὰρ δόξαι λέγειν, πειθόμενον παύσασθαι  τῆς   ναυπηγίης. καὶ οὕτω τοῖσι τὰς
[1, 61]   οὐ βουλόμενός οἱ γενέσθαι ἐκ  τῆς   νεογάμου γυναικὸς τέκνα ἐμίσγετό οἱ
[1, 5]   τῷ Ἄργει ἐμίσγετο τῷ ναυκλήρῳ  τῆς   νέος· ἐπεὶ δ᾽ ἔμαθε ἔγκυος
[1, 1]   Ἰνάχου· ταύτας στάσας κατά πρύμνην  τῆς   νεὸς ὠνέεσθαι τῶν φορτίων τῶν
[1, 22]   τῇ Ἀσσησῷ, αὐτός τε ἐκ  τῆς   νούσου ἀνέστη. κατὰ μέν τὸν
[1, 197]   πρὸς τὸν κάμνοντα συμβουλεύουσι περὶ  τῆς   νούσου, εἴ τις καὶ αὐτὸς
[1, 19]   Ἀλυάττης. μακροτέρης δέ οἱ γινομένης  τῆς   νούσου πέμπει ἐς Δελφοὺς θεοπρόπους,
[1, 19]   πέμψαντα τὸν θεὸν ἐπειρέσθαι περὶ  τῆς   νούσου. τοῖσι δὲ Πυθίη
[1, 109]   θυγατέρα ταύτην ἀναβῆναι τυραννίς,  τῆς   νῦν τὸν υἱὸν κτείνει δι᾽
[1, 157]   ~ὃ μὲν δὴ ταῦτα ἐκ  τῆς   ὁδοῦ ἐντειλάμενος ἀπήλαυνε ἐς ἤθεα
[1, 64]   αὐτῶν μετ᾽ Ἀλκμεωνιδέων ἔφευγον ἐκ  τῆς   οἰκηίης. ~τοὺς μέν νυν Ἀθηναίους
[1, 25]   ἐκφυγὼν τὴν νοῦσον δεύτερος οὗτος  τῆς   οἰκίης ταύτης ἐς Δελφοὺς κρητῆρά
[1, 167]   ἐνθεῦτεν ὁρμώμενοι ἐκτήσαντο πόλιν γῆς  τῆς   Οἰνωτπίης ταύτην ἥτις νῦν Ὑέλη
[1, 156]   ἡσθεὶς τῇ ὑποθήκῃ καὶ ὑπεὶς  τῆς   ὀργῆς ἔφη οἱ πείθεσθαι. καλέσας
[1, 105]   ὀλίγοι τινὲς αὐτῶν ὑπολειφθέντες ἐσύλησαν  τῆς   οὐρανίης Ἀφροδίτης τὸ ἱρόν. ἔστι
[1, 108]   αὐτῆς διαφθεῖραι· ἐκ γάρ οἱ  τῆς   ὄψιος οἱ τῶν Μάγων ὀνειροπόλοι
[1, 209]   ἐπισκιάζειν. οὔκων ἐστὶ μηχανὴ ἀπὸ  τῆς   ὄψιος ταύτης οὐδεμία τὸ μὴ
[1, 209]   Κῦρος, ἐδίδου λόγον ἑωυτῷ περὶ  τῆς   ὄψιος. ὡς δέ οἱ ἐδόκεε
[1, 31]   σφι ποιήσασι καὶ ὀφθεῖσι ὑπὸ  τῆς   πανηγύριος τελευτὴ τοῦ βίου ἀρίστη
[1, 85]   μέν νυν ὁρέων ἐπιόντα ὑπὸ  τῆς   παρεούσης συμφορῆς παρημελήκεε, οὐδὲ τί
[1, 150]   στάσι ἑσσωθέντας καὶ ἐκπεσόντας ἐκ  τῆς   πατρίδος ὑπεδέξαντο. μετὰ δὲ οἱ
[1, 68]   δέ σφι καὶ πολλὴ  τῆς   Πελοποννήσου ἦν κατεστραμμένη. ~ταῦτα δὴ
[1, 144]   Σμυρναῖοι) ~κατά περ οἱ ἐκ  τῆς   πενταπόλιος νῦν χώρης Δωριέες, πρότερον
[1, 91]   ὕστερον τοῖσι ἔτεσι τούτοισι ἁλοὺς  τῆς   πεπρωμένης. δευτέρα δὲ τούτων καιομένῳ
[1, 124]   νυν, ἢν βούλῃ ἐμοὶ πείθεσθαι,  τῆς   περ Ἀστυάγης ἄρχει χώρης, ταύτης
[1, 178]   σταδίων, ἐούσης τετραγώνου· οὗτοι στάδιοι  τῆς   περιόδου τῆς πόλιος γίνονται συνάπαντες
[1, 126]   Κῦρος, ἦν γάρ τις χῶρος  τῆς   Περσικῆς ἀκανθώδης ὅσον τε ἐπὶ
[1, 214]   περιεγένοντο, τε δὴ πολλὴ  τῆς   Περσικῆς στρατιῆς αὐτοῦ ταύτῃ διεφθάρη
[1, 174]   τὰ περὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς θραυομένης  τῆς   πέτρης, ἔπεμπον ἐς Δελφοὺς θεοπρόπους
[1, 190]   ἐνθαῦτα οὗτοι μὲν λόγον εἶχον  τῆς   πολιορκίης οὐδένα, Κῦρος δὲ ἀπορίῃσι
[1, 178]   τετραγώνου· οὗτοι στάδιοι τῆς περιόδου  τῆς   πόλιος γίνονται συνάπαντες ὀγδώκοντα καὶ
[1, 191]   οἰκημένων, τῶν περὶ τὰ ἔσχατα  τῆς   πόλιος ἑαλωκότων τοὺς τὸ μέσον
[1, 186]   δὲ ἐξ αὐτῶν παρενθήκην ἐποιήσατο.  τῆς   πόλιος ἐούσης δύο φαρσέων, τοῦ
[1, 181]   δέ. ἐν δὲ φάρσεϊ ἑκατέρῳ  τῆς   πόλιος ἐτετείχιστο ἐν μέσῳ ἐν
[1, 30]   δὲ εἶπε Τέλλῳ τοῦτο μὲν  τῆς   πόλιος εὖ ἡκούσης παῖδες ἦσαν
[1, 165]   ἔλαβε πόθος τε καὶ οἶκτος  τῆς   πόλιος καὶ τῶν ἠθέων τῆς
[1, 185]   πρότερον ἰθύν, ὅς σφι διὰ  τῆς   πόλιος μέσης ῥέει, τοῦτον ἄνωθεν
[1, 191]   τάξας ἑτέρους, τῇ ἐξιεῖ ἐκ  τῆς   πόλιος ποταμός, προεῖπε τῷ
[1, 84]   δὲ πρὸς τοῦ Τμώλου τετραμμένον  τῆς   πόλιος. ὦν δὴ Ὑροιάδης
[1, 190]   ἐπεὶ δὲ ἐγένετο ἐλαύνων ἀγχοῦ  τῆς   πόλιος, συνέβαλόν τε οἱ Βαβυλώνιοι
[1, 191]   πόλιν ἐσβάλλει, καὶ ὄπισθε αὖτις  τῆς   πόλιος τάξας ἑτέρους, τῇ ἐξιεῖ
[1, 180]   τοιῷδε, ἔστι δὲ δύο φάρσεα  τῆς   πόλιος. τὸ γὰρ μέσον αὐτῆς
[1, 191]   οἱ Πέρσαι. ὑπὸ δὲ μεγάθεος  τῆς   πόλιος, ὡς λέγεται ὑπὸ τῶν
[1, 185]   Νίτωκρις, αὕτη δὲ συνετωτέρη γενομένη  τῆς   πρότερον ἀρξάσης τοῦτο μὲν μνημόσυνα
[1, 24]   ἀρίστου ἀνθρώπων ἀοιδοῦ, ἀναχωρῆσαι ἐκ  τῆς   πρύμνης ἐς μέσην νέα. τὸν
[1, 48]   ἐπιέσται. ~ταῦτα οἱ Λυδοὶ θεσπισάσης  τῆς   Πυθίης συγγραψάμενοι οἴχοντο ἀπιόντες ἐς
[1, 174]   κ᾽ ἐβούλετο. Κνίδιοι μὲν ταῦτα  τῆς   Πυθίης χρησάσης τοῦ τε ὀρύγματος
[1, 87]   ἀνὴρ ἀγαθός, καταβιβάσαντα αὐτὸν ἀπὸ  τῆς   πυρῆς εἰρέσθαι τάδε. Κροῖσε, τίς
[1, 86]   τῷ δὲ Κροίσῳ ἑστεῶτι ἐπὶ  τῆς   πυρῆς ἐσελθεῖν, καίπερ ἐν κακῷ
[1, 120]   ὦν πάντως ἡμῖν σέο καὶ  τῆς   σῆς ἀρχῆς προοπτέον ἐστί. καὶ
[1, 30]   ἀπῖκται πολλὸς καὶ σοφίης εἵνεκεν  τῆς   σῆς καὶ πλάνης, ὡς φιλοσοφέων
[1, 162]   δὲ τούτου, Ἅρπαγος κατέβη διάδοχος  τῆς   στρατηγίης, γένος καὶ αὐτὸς ἐὼν
[1, 19]   λόγος οὐδεὶς ἐγένετο, μετὰ δὲ  τῆς   στρατιῆς ἀπικομένης ἐς Σάρδις ἐνόσησε
[1, 192]   ἐς τροφὴν αὐτοῦ τε καὶ  τῆς   στρατιῆς διαραίρηται, πάρεξ τοῦ φόρου,
[1, 19]   δυωδεκάτῳ ἔτεϊ ληίου ἐμπιπραμένου ὑπὸ  τῆς   στρατιῆς συνηνείχθη τι τοιόνδε γενέσθαι
[1, 207]   παντοῖα· ποιήσαντας δὲ ταῦτα, ὑπολιπομένους  τῆς   στρατιῆς τὸ φλαυρότατον, τοὺς λοιποὺς
[1, 84]   δώσειν. μετὰ δὲ τοῦτο πειρησαμένης  τῆς   στρατιῆς ὡς οὐ προεχώρεε, ἐνθαῦτα
[1, 105]   δὲ ἐπείτε ἀναχωρέοντες ὀπίσω ἐγένοντο  τῆς   Συρίης ἐν Ἀσκάλωνι πόλι, τῶν
[1, 105]   εἰσὶ οἱ ἱδρυσάμενοι ἐκ ταύτης  τῆς   Συρίης ἐόντες. τοῖσι δὲ τῶν
[1, 94]   κύβων καὶ τῶν ἀστραγάλων καὶ  τῆς   σφαίρης καὶ τῶν ἀλλέων πασέων
[1, 18]   ἐγένετο, ἔν τε Λιμενηίῳ χώρης  τῆς   σφετέρης μαχεσαμένων καὶ ἐν Μαιάνδρου
[1, 174]   ἄποικοι Κνίδιοι. οἳ τῆς χώρης  τῆς   σφετέρης τετραμμένης ἐς πόντον, τὸ
[1, 179]   καλάμων διαστοιβάζοντες, ἔδειμαν πρῶτα μὲν  τῆς   τάφου τὰ χείλεα, δευτέρα δὲ
[1, 179]   ἔτι φράσαι ἵνα τε ἐκ  τῆς   τάφρου γῆ ἀναισιμώθη, καὶ
[1, 72]   Κύρου. γὰρ οὖρος ἦν  τῆς   τε Μηδικῆς ἀρχῆς καὶ τῆς
[1, 26]   τὸ τεῖχος. ἔστι δὲ μεταξὺ  τῆς   τε παλαιῆς πόλιος, τότε
[1, 207]   ἀντιουμένους ἐλᾷς ἰθὺ τῆς ἀρχῆς  τῆς   Τομύριος. χωρίς τε τοῦ ἀπηγημένου
[1, 122]   πυθέσθαι. τραφῆναι δὲ ἔλεγε ὑπὸ  τῆς   τοῦ βουκόλου γυναικός, ἤιέ τε
[1, 118]   ἐν ἐλαφρῷ ἐποιεύμην. ὡς ὦν  τῆς   τύχης εὖ μετεστεώσης, τοῦτο μὲν
[1, 184]   δύο. μὲν πρότερον ἄρξασα,  τῆς   ὕστερον γενεῇσι πέντε πρότερον γενομένη,
[1, 2]   γὰρ ἔχουσι τοὔνομα ἀπηγήσασθαι) φασὶ  τῆς   Φοινίκης ἐς Τύρον προσσχόντας ἁρπάσαι
[1, 35]   τίς τε ἐὼν καὶ κόθεν  τῆς   Φρυγίης ἥκων ἐπίστιός μοι ἐγένεο;
[1, 51]   μὲν παῖς, δι᾽ οὗ  τῆς   χειρὸς ῥέει τὸ ὕδωρ, Λακεδαιμονίων
[1, 174]   Τριόπιον καλέεται, ἀργμένης δὲ ἐκ  τῆς   Χερσονήσου τῆς Βυβασσίης, ἐούσης τε
[1, 212]   τὸν παῖδα ἄπιθι ἐκ τῆσδε  τῆς   χώρης ἀζήμιος, Μασσαγετέων τριτημορίδι τοῦ
[1, 7]   δὲ πρότερον Ἄγρωνος βασιλεύσαντες ταύτης  τῆς   χώρης ἦσαν ἀπόγονοὶ Λυδοῦ τοῦ
[1, 98]   καὶ ἰσχυρά, ἵνα αὐτὸς ἔφρασε  τῆς   χώρης, καὶ δορυφόρους αὐτῷ ἐπιτρέπουσι
[1, 94]   τὴν δὲ ἐπὶ ἐξόδῳ ἐκ  τῆς   χώρης, καὶ ἐπὶ μὲν τῇ
[1, 138]   ὑπὸ τουτέων πολλοὶ ἐξελαύνουσι ἐκ  τῆς   χώρης, καὶ τὰς λευκὰς περιστεράς,
[1, 94]   αὐτῶν τοὺς ἑτέρους ἐξιέναι ἐκ  τῆς   χώρης καταβῆναι ἐς Σμύρνην καὶ
[1, 207]   τὸν Καμβύσεω γυναικὶ εἴξαντα ὑποχωρῆσαι  τῆς   χώρης. νῦν ὦν μοι δοκέει
[1, 36]   ὡς ἄν μιν ἐξέλωμεν ἐκ  τῆς   χώρης" οἳ μὲν δὴ τούτων
[1, 36]   συνεξελεῖν ὑμῖν τὸ θηρίον ἐκ  τῆς   χώρης" ~ταῦτα ἀμείψατο· ἀποχρεωμένων δὲ
[1, 72]   πόντον. ἔστι δὲ αὐχὴν οὗτος  τῆς   χώρης ταύτης ἁπάσης· μῆκος ὁδοῦ
[1, 160]   πάντων ἱρῶν τὰ πάντα ἐκ  τῆς   χώρης ταύτης γινόμενα. ~Χῖοι μέν
[1, 192]   ἄλλης Ἀσίης. καὶ ἀρχὴ  τῆς   χώρης ταύτης, τὴν οἱ Πέρσαι
[1, 76]   καλεομένην δὲ Πτερίη ἐστὶ  τῆς   χώρης ταύτης τὸ ἰσχυρότατον, κατὰ
[1, 185]   μακρή. κατὰ τοῦτο δὲ ἐργάζετο  τῆς   χώρης τῇ αἵ τε ἐσβολαὶ
[1, 174]   καὶ Λακεδαιμονίων ἄποικοι Κνίδιοι. οἳ  τῆς   χώρης τῆς σφετέρης τετραμμένης ἐς
[1, 61]   ποιεύμενα ἐπ᾽ ἑωυτῷ ἀπαλλάσσετο ἐκ  τῆς   χώρης τὸ παράπαν, ἀπικόμενος δὲ
[1, 165]   τῆς πόλιος καὶ τῶν ἠθέων  τῆς   χώρης, ψευδόρκιοι δὲ γενόμενοι ἀπέπλεον
[1, 119]   ποιησάμενος εἶχε ἕτοιμα. ἐπείτε δὲ  τῆς   ὥρης γινομένης τοῦ δείπνου παρῆσαν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/03/2005