Livre, Chapitre |
[1, 115] |
δίκην.
εἰ
ὦν
δὴ
τοῦδε
|
εἵνεκα |
ἄξιός
τευ
κακοῦ
εἰμί,
ὅδε |
[1, 141] |
Ἴωσι
καὶ
τοῖσι
Αἰολεῦσι
τῶνδε
|
εἵνεκα |
ἔλεξε,
ὅτι
δὴ
οἱ
Ἴωνες |
[1, 109] |
μέγιστος;
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
ἀσφαλέος
|
εἵνεκα |
ἐμοὶ
δεῖ
τοῦτον
τελευτᾶν
τὸν |
[1, 186] |
τὰ
ξύλα
ταῦτα
ἀπαιρέεσκον
τοῦδε
|
εἵνεκα, |
ἵνα
μὴ
διαφοιτέοντες
τὰς
νύκτας |
[1, 73] |
Κροῖσος
ἐπὶ
τὴν
Καππαδοκίην
τῶνδε
|
εἵνεκα, |
καὶ
γῆς
ἱμέρῳ
προσκτήσασθαι
πρὸς |
[1, 120] |
προνοίης
τινός,
θάρσεέ
τε
τούτου
|
εἵνεκα |
καὶ
θυμὸν
ἔχε
ἀγαθόν?
οὐ |
[1, 146] |
γε
Ἰώνων
ἦν.
~τούτων
δὴ
|
εἵνεκα |
καὶ
οἱ
Ἴωνες
δυώδεκα
πόλιας |
[1, 138] |
χρέος,
πολλῶν
μὲν
καὶ
ἄλλων
|
εἵνεκα, |
μάλιστα
δὲ
ἀναγκαίην
φασὶ
εἶναι |
[1, 115] |
τῷ
παιδὶ
τιμῆς
τῆς
Ἀρτεμβάρεος
|
εἵνεκα, |
μετεπέμπετο
τόν
τε
βουκόλον
καὶ |
[1, 137] |
τόνδε,
τὸ
μὴ
μιῆς
αἰτίης
|
εἵνεκα |
μήτε
αὐτὸν
τὸν
βασιλέα
μηδένα |
[1, 17] |
οὐ
κατέβαλλε
ὁ
Λυδὸς
τῶνδε
|
εἵνεκα, |
ὅκως
ἔχοιεν
ἐνθεῦτεν
ὁρμώμενοι
τὴν |
[1, 146] |
βῶσαι
τὸν
ἑωυτῆς
ἄνδρα,
τοῦδε
|
εἵνεκα |
ὅτι
ἐφόνευσαν
σφέων
τοὺς
πατέρας |
[1, 145] |
οὐκ
ἐθελῆσαι
πλεῦνας
ἐσδέξασθαι
τοῦδε
|
εἵνεκα, |
ὅτι
καὶ
ὅτε
ἐν
Πελοποννήσῳ |
[1, 187] |
πύλῃσι
ταύτῃσι
οὐδὲν
ἐχρᾶτο
τοῦδε
|
εἵνεκα, |
ὅτι
ὕπερ
κεφαλῆς
οἱ
ἐγίνετο |
[1, 109] |
φόνον
τοιοῦτον
ὑπηρετήσω.
πολλῶν
δὲ
|
εἵνεκα |
οὐ
φονεύσω
μιν,
καὶ
ὅτι |
[1, 165] |
δὲ
αὐτῶν
νῆσος
ἀποκληισθῇ
τούτου
|
εἵνεκα, |
πρὸς
ταῦτα
οἱ
Φωκαίες
ἐστέλλοντο |
[1, 136] |
γυναιξὶ
δίαιταν
ἔχει.
τοῦδε
δὲ
|
εἵνεκα |
τοῦτο
οὕτω
ποιέεται,
ἵνα
ἢν |