Livre, Chapitre |
[1, 99] |
πτύειν
καὶ
ἅπασι
εἶναι
τοῦτό
|
γε |
αἰσχρόν.
ταῦτα
δὲ
περὶ
ἑωυτὸν |
[1, 137] |
δή
φασι
οἰκὸς
εἶναι
τόν
|
γε |
ἀληθέως
τοκέα
ὑπὸ
τοῦ,
ἑωυτοῦ |
[1, 187] |
μὴ
μέντοι
γε
μὴ
σπανίσας
|
γε |
ἄλλως
ἀνοίξῃ?
οὐ
γὰρ
ἄμεινον? |
[1, 60] |
ὡς
ἐγὼ
εὑρίσκω,
μακρῷ,
ἐπεί
|
γε |
ἀπεκρίθη
ἐκ
παλαιτέρου
τοῦ
βαρβάρου |
[1, 159] |
ἀμείψασθαι
τοῖσιδε
ναὶ
κελεύω,
ἵνα
|
γε |
ἀσεβήσαντες
θᾶσσον
ἀπόλησθε,
ὡς
μὴ |
[1, 194] |
μοι
ἐστὶ
τῶν
ταύτῃ
μετά
|
γε |
αὐτὴν
τὴν
πόλιν,
ἔρχομαι
φράσων? |
[1, 173] |
τὰς
μητέρας.
καὶ
ἢν
μέν
|
γε |
γυνὴ
ἀστὴ
δούλῳ
συνοικήσῃ,
γενναῖα |
[1, 114] |
δὲ
ἐπείτε
μετείθη
τάχιστα,
ὡς
|
γε |
δὴ
ἀνάξια
ἑωυτοῦ
παθών,
μᾶλλόν |
[1, 196] |
σφι
ἦν,
οὐ
μέντοι
νῦν
|
γε |
διατελέει
ἐών,
ἄλλο
δέ
τι |
[1, 129] |
ἐόντα
πάντων
ἀνθρώπων,
σκαιότατον
μέν
|
γε, |
εἰ
παρεὸν
αὐτῷ
βασιλέα
γενέσθαι, |
[1, 160] |
δή?
οὐ
γὰρ
ἔχω
τοῦτό
|
γε |
εἰπεῖν
ἀτρεκέως?
οὐ
γὰρ
ἐτελεώθη. |
[1, 108] |
οὕτω
γίνεσθαι,
χρὴ
δὴ
τό
|
γε |
ἐμὸν
ὑπηρετέεσθαι
ἐπιτηδέως"
~τούτοισι
ἀμειψάμενος |
[1, 124] |
πειρήσονται.
ὡς
ὦν
ἑτοίμου
τοῦ
|
γε |
ἐνθάδε
ἐόντος,
ποίεε
ταῦτα
καὶ |
[1, 129] |
γενέσθαι,
εἰ
δὴ
δι?
ἑωυτοῦ
|
γε |
ἐπρήχθη
τὰ
παρεόντα,
ἄλλῳ
περιέθηκε |
[1, 134] |
τοὺς
ἄγχιστα
ἑωυτῶν
οἰκέοντας
μετά
|
γε |
ἑωυτούς,
δευτέρα
δὲ
τοὺς
δευτέρους? |
[1, 49] |
ὦν
οὐδὲ
τοῦτο
λέγεται)
ἄλλο
|
γε |
ἢ
ὅτι
καὶ
τοῦτο
ἐνόμισε |
[1, 111] |
γὰρ
ἂν
κοτὲ
κατέδοξα
ἔνθεν
|
γε |
ἦν.
ἐθάμβεον
δὲ
ὁρέων
χρυσῷ |
[1, 145] |
νῦν
Ἀχαιῶν
ἐστὶ
καὶ
τότε
|
γε |
Ἰώνων
ἦν.
~τούτων
δὴ
εἵνεκα |
[1, 80] |
ἡ
ἐλπίς.
οὐ
μέντοι
οἵ
|
γε |
Λυδοὶ
τὸ
ἐνθεῦτεν
δειλοὶ
ἦσαν, |
[1, 71] |
νικήσεις,
τί
σφέας
ἀπαιρήσεαι,
τοῖσί
|
γε |
μὴ
ἔστι
μηδέν;
τοῦτο
δέ, |
[1, 187] |
ὁκόσα
βούλεται
χρήματα?
μὴ
μέντοι
|
γε |
μὴ
σπανίσας
γε
ἄλλως
ἀνοίξῃ? |
[1, 171] |
λέγουσι
γενέσθαι?
οὐ
μέντοι
αὐτοί
|
γε |
ὁμολογέουσι
τούτοισι
οἱ
Κᾶρες,
ἀλλὰ |
[1, 163] |
βούλονται?
μετὰ
δέ,
ὡς
τοῦτό
|
γε |
οὐκ
ἔπειθε
τοὺς
Φωκαιέας,
ὁ |
[1, 117] |
ἀποκτεῖναι
αὐτό.
καὶ
λέγων
τοῦτό
|
γε |
οὐκ
ἐψευδόμην?
σὺ
γὰρ
ἐνετέλλεο |
[1, 60] |
ἀπηλλαγμένον
μᾶλλον,
εἰ
καὶ
τότε
|
γε |
οὗτοι
ἐν
Ἀθηναίοισι
τοῖσι
πρώτοισι |
[1, 39] |
μὲν
ὦ
πάτερ
τοι,
ἰδόντι
|
γε |
ὄψιν
τοιαύτην,
περὶ
ἐμὲ
φυλακὴν |
[1, 37] |
φαμένου
δὲ
τοῦ
Κροίσου
τόν
|
γε |
παῖδά
σφι
συμπέμψειν,
λέγει
πρὸς |
[1, 51] |
Λακεδαιμονίων
ἐστί,
οὐ
μέντοι
τῶν
|
γε |
περιρραντηρίων
οὐδέτερον.
ἄλλα
τε
ἀναθήματα |
[1, 145] |
δυώδεκα
ἐστὶ
μέρεα,
Πελλήνη
μέν
|
γε |
πρώτη
πρὸς
Σικυῶνος,
μετὰ
δὲ |
[1, 104] |
τῇ
Μηδικῇ.
οὐ
μέντοι
οἵ
|
γε |
Σκύθαι
ταύτῃ
ἐσέβαλον,
ἀλλὰ
τὴν |
[1, 207] |
αἰσχρὸν
καὶ
οὐκ
ἀνασχετὸν
Κῦρόν
|
γε |
τὸν
Καμβύσεω
γυναικὶ
εἴξαντα
ὑποχωρῆσαι |
[1, 11] |
σε
δεῖ.
ἀλλ?
ἤτοι
κεῖνόν
|
γε |
τὸν
ταῦτα
βουλεύσαντα
δεῖ
ἀπόλλυσθαι, |
[1, 120] |
ἡμῖν
ἔνια
κεχώρηκε,
καὶ
τά
|
γε |
τῶν
ὀνειράτων
ἐχόμενα
τελέως
ἐς |
[1, 155] |
σφέας.
ὁμοίως
γὰρ
μοι
νῦν
|
γε |
φαίνομαι
πεποιηκέναι
ὡς
εἴ
τις |
[1, 128] |
Κύρῳ
ἀλλ?
οὐδ?
ὣς
Κῦρός
|
γε |
χαιρήσει"
τοσαῦτα
εἶπας
πρῶτον
μὲν |