HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἐστήσαντο 3
ἔστησε 1
ἐστὶ 58
ἐστί 27
ἐστι 13
ἔστι 24
ἐστρατεύετο 6

Fréquences [« »]
27 ἄλλα
27 αὐτοὶ
26 τότε
27 ἐστί
27 Λυδῶν
27 πάντων
27 Πέρσαι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, Livre I

ἐστί

Livre, Chapitre

[1, 111]   ἐντέλλεται ἀποκτεῖναι. νῦν τε ὅδε ἐστί" ~ἅμα δὲ ταῦτα ἔλεγε ὁ

[1, 32]   εὐτυχίη οἱ ἀπερύκει, ἄπηρος δὲ ἐστί, ἄνουσος, ἀπαθὴς κακῶν, εὔπαις, εὐειδής.

[1, 145]   ἐν τῇ Κρᾶθις ποταμὸς ἀείναος ἐστί, ἀπ᾽ ὅτευ ὁ ἐν Ἰταλίῃ

[1, 210]   ὅστις τοὶ ἐπιβουλεύσειε, εἰ δ᾽ ἐστί, ἀπόλοιτο ὡς τάχιστα· ὃς ἀντὶ

[1, 199]   ἀπώσηται· οὐ γάρ οἱ θέμις ἐστί· γίνεται γὰρ ἱρὸν τοῦτο τὸ

[1, 32]   τοῦ ἐπ᾽ ἡμέρην ἔχοντος ὀλβιώτερος ἐστί, εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο

[1, 192]   καὶ ἄλλοισι δηλώσω ὅση τις ἐστί, ἐν δὲ δὴ καὶ τῷδε.

[1, 185]   ῥέων· τῇ δὲ κώμῃ οὔνομα ἐστί, ἐς τὴν ἀπικνέεται ὁ Εὐφρήτης,

[1, 181]   μὲν δὴ τὸ τεῖχος θώρηξ ἐστί, ἕτερον δὲ ἔσωθεν τεῖχος περιθέει,

[1, 145]   ἐν τῷ Πεῖρος ποταμὸς μέγας ἐστί, καὶ Δύμη καὶ Τριταιέες, οἳ

[1, 120]   καὶ τῆς σῆς ἀρχῆς προοπτέον ἐστί. καὶ νῦν εἰ φοβερόν τι

[1, 183]   οἱ καὶ ὁ θρόνος χρύσεος ἐστί· καὶ ὡς ἔλεγον οἱ Χαλδαῖοι,

[1, 185]   μέγαθος καὶ ὕψος ὅσον τι ἐστί. κατύπερθε δὲ πολλῷ Βαβυλῶνος ὤρυσσε

[1, 14]   τοῦ μάλιστα μνήμην ἄξιον ἔχειν ἐστί, κρητῆρες οἱ ἀριθμὸν ἓξ χρύσεοι

[1, 93]   Γυγαίη. τοῦτο μὲν δὴ τοιοῦτο ἐστί. ~Λυδοὶ δὲ νόμοισι μὲν παραπλησίοισι

[1, 31]   δοῦναι τὸ ἀνθρώπῳ τυχεῖν ἄριστον ἐστί. μετὰ ταύτην δὲ τὴν εὐχὴν

[1, 196]   σφι ἄρτισις περὶ τὸ σῶμα ἐστί· νόμοι δὲ αὐτοῖσι ὧδε κατεστᾶσι,

[1, 96]   τῷ δικαίῳ τὸ ἄδικον πολέμιον ἐστί. οἱ δ᾽ ἐκ τῆς αὐτῆς

[1, 90]   ἐξαπατᾶν τοὺς εὖ ποιεῦντας νόμος ἐστί οἱ" Κῦρος δὲ εἴρετο ὅ

[1, 51]   χειρὸς ῥέει τὸ ὕδωρ, Λακεδαιμονίων ἐστί, οὐ μέντοι τῶν γε περιρραντηρίων

[1, 32]   ζητέεις, ὁ ὄλβιος κεκλῆσθαι ἄξιος ἐστί· πρὶν δ᾽ ἂν τελευτήσῃ, ἐπισχεῖν,

[1, 8]   δεῖ· ἐν τοῖσι ἓν τόδε ἐστί, σκοπέειν τινὰ τὰ ἑωυτοῦ. ἐγὼ

[1, 32]   ἀνθρώπου σῶμα ἓν οὐδὲν αὔταρκες ἐστί· τὸ μὲν γὰρ ἔχει, ἄλλου

[1, 142]   οὗτοι, τῶν καὶ τὸ Πανιώνιον ἐστί, τοῦ μὲν οὐρανοῦ καὶ τῶν

[1, 177]   τε πόνον πλεῖστον καὶ ἀξιαπηγητότατα ἐστί, τούτων ἐπιμνήσομαι. ~Κῦρος ἐπείτε τὰ

[1, 39]   τὸ ὄνειρον, ἐμέ τοί δίκαιον ἐστί φράζειν. φής τοι τὸ ὄνειρον

[1, 32]   ταῦτα συλλαβεῖν ἄνθρωπον ἐόντα ἀδύνατον ἐστί, ὥσπερ χωρῇ οὐδεμία καταρκέει πάντα

Livre, Chapitre
[1, 111]	ἐντέλλεται ἀποκτεῖναι. νῦν τε ὅδε	ἐστί"	~ἅμα δὲ ταῦτα ἔλεγε ὁ
[1, 32]	εὐτυχίη οἱ ἀπερύκει, ἄπηρος δὲ	ἐστί,	ἄνουσος, ἀπαθὴς κακῶν, εὔπαις, εὐειδής.
[1, 145]	ἐν τῇ Κρᾶθις ποταμὸς ἀείναος	ἐστί,	ἀπ᾽ ὅτευ ὁ ἐν Ἰταλίῃ
[1, 210]	ὅστις τοὶ ἐπιβουλεύσειε, εἰ δ᾽	ἐστί,	ἀπόλοιτο ὡς τάχιστα· ὃς ἀντὶ
[1, 199]	ἀπώσηται· οὐ γάρ οἱ θέμις	ἐστί·	γίνεται γὰρ ἱρὸν τοῦτο τὸ
[1, 32]	τοῦ ἐπ᾽ ἡμέρην ἔχοντος ὀλβιώτερος	ἐστί,	εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο
[1, 192]	καὶ ἄλλοισι δηλώσω ὅση τις	ἐστί,	ἐν δὲ δὴ καὶ τῷδε.
[1, 185]	ῥέων· τῇ δὲ κώμῃ οὔνομα	ἐστί,	ἐς τὴν ἀπικνέεται ὁ Εὐφρήτης,
[1, 181]	μὲν δὴ τὸ τεῖχος θώρηξ	ἐστί,	ἕτερον δὲ ἔσωθεν τεῖχος περιθέει,
[1, 145]	ἐν τῷ Πεῖρος ποταμὸς μέγας	ἐστί,	καὶ Δύμη καὶ Τριταιέες, οἳ
[1, 120]	καὶ τῆς σῆς ἀρχῆς προοπτέον	ἐστί.	καὶ νῦν εἰ φοβερόν τι
[1, 183]	οἱ καὶ ὁ θρόνος χρύσεος	ἐστί·	καὶ ὡς ἔλεγον οἱ Χαλδαῖοι,
[1, 185]	μέγαθος καὶ ὕψος ὅσον τι	ἐστί.	κατύπερθε δὲ πολλῷ Βαβυλῶνος ὤρυσσε
[1, 14]	τοῦ μάλιστα μνήμην ἄξιον ἔχειν	ἐστί,	κρητῆρες οἱ ἀριθμὸν ἓξ χρύσεοι
[1, 93]	Γυγαίη. τοῦτο μὲν δὴ τοιοῦτο	ἐστί.	~Λυδοὶ δὲ νόμοισι μὲν παραπλησίοισι
[1, 31]	δοῦναι τὸ ἀνθρώπῳ τυχεῖν ἄριστον	ἐστί.	μετὰ ταύτην δὲ τὴν εὐχὴν
[1, 196]	σφι ἄρτισις περὶ τὸ σῶμα	ἐστί·	νόμοι δὲ αὐτοῖσι ὧδε κατεστᾶσι,
[1, 96]	τῷ δικαίῳ τὸ ἄδικον πολέμιον	ἐστί.	οἱ δ᾽ ἐκ τῆς αὐτῆς
[1, 90]	ἐξαπατᾶν τοὺς εὖ ποιεῦντας νόμος	ἐστί	οἱ" Κῦρος δὲ εἴρετο ὅ
[1, 51]	χειρὸς ῥέει τὸ ὕδωρ, Λακεδαιμονίων	ἐστί,	οὐ μέντοι τῶν γε περιρραντηρίων
[1, 32]	ζητέεις, ὁ ὄλβιος κεκλῆσθαι ἄξιος	ἐστί·	πρὶν δ᾽ ἂν τελευτήσῃ, ἐπισχεῖν,
[1, 8]	δεῖ· ἐν τοῖσι ἓν τόδε	ἐστί,	σκοπέειν τινὰ τὰ ἑωυτοῦ. ἐγὼ
[1, 32]	ἀνθρώπου σῶμα ἓν οὐδὲν αὔταρκες	ἐστί·	τὸ μὲν γὰρ ἔχει, ἄλλου
[1, 142]	οὗτοι, τῶν καὶ τὸ Πανιώνιον	ἐστί,	τοῦ μὲν οὐρανοῦ καὶ τῶν
[1, 177]	τε πόνον πλεῖστον καὶ ἀξιαπηγητότατα	ἐστί,	τούτων ἐπιμνήσομαι. ~Κῦρος ἐπείτε τὰ
[1, 39]	τὸ ὄνειρον, ἐμέ τοί δίκαιον	ἐστί	φράζειν. φής τοι τὸ ὄνειρον
[1, 32]	ταῦτα συλλαβεῖν ἄνθρωπον ἐόντα ἀδύνατον	ἐστί,	ὥσπερ χωρῇ οὐδεμία καταρκέει πάντα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/03/2005