Livre, Chapitre |
[1, 119] |
ἐς
Ἀστυάγεος
καὶ
ποιέειν
ὅ
|
τι |
ἂν
ἐκεῖνος
κελεύῃ,
αὐτὸς
δὲ |
[1, 195] |
κρίνον
ἢ
αἰετὸς
ἢ
ἄλλο
|
τι? |
ἄνευ
γὰρ
ἐπισήμου
οὔ
σφι |
[1, 88] |
μιν
θαρσέοντα
ἐκέλευε
λέγειν
ὅ
|
τι |
βούλοιτο.
ὁ
δὲ
αὐτὸν
εἰρώτα |
[1, 146] |
τῶν
ἄλλων
Ἰώνων
ἢ
κάλλιόν
|
τι |
γεγόνασι,
μωρίη
πολλὴ
λέγειν?
τῶν |
[1, 193] |
δὲ
κέγχρου
καὶ
σησάμου
ὅσον
|
τι |
δένδρον
μέγαθος
γίνεται,
ἐξεπιστάμενος
μνήμην |
[1, 163] |
προσφιλέες
οἱ
Φωκαιέες
οὕτω
δή
|
τι |
ἐγένοντο
ὡς
τὰ
μὲν
πρῶτα |
[1, 44] |
θανάτῳ
τοῦ
παιδὸς
συντεταραγμένος
μᾶλλον
|
τι |
ἐδεινολογέετο
ὅτι
μιν
ἀπέκτεινε
τὸν |
[1, 129] |
σαρξὶ
τοῦ
παιδὸς
ἐθοίνησε,
ὅ
|
τι |
εἴη
ἡ
ἐκείνου
δουλοσύνη
ἀντὶ |
[1, 27] |
τὸν
Μυτιληναῖον,
εἰρομένου
Κροίσου
εἴ
|
τι |
εἴη
νεώτερον
περὶ
τὴν
Ἑλλάδα, |
[1, 68] |
ἐπὶ
πήματι
κείμενον,
κατὰ
τοιόνδε
|
τι |
εἰκάζων,
ὡς
ἐπὶ
κακῷ
ἀνθρώπου |
[1, 204] |
ἡ
γένεσις,
τὸ
δοκέειν
πλέον
|
τι |
εἶναι
ἀνθρώπου,
δευτέρα
δὲ
ἡ |
[1, 60] |
ἐσβιβάσαντες
καὶ
προδέξαντες
σχῆμα
οἷόν
|
τι |
ἔμελλε
εὐπρεπέστατον
φανέεσθαι
ἔχουσα,
ἤλαυνον |
[1, 89] |
ἔδωκαν
δοῦλον
σοί,
δικαιῶ,
εἴ
|
τι |
ἐνορέω
πλέον,
σημαίνειν
σοί.
Πέρσαι |
[1, 120] |
ἐστί.
καὶ
νῦν
εἰ
φοβερόν
|
τι |
ἐνωρῶμεν,
πᾶν
ἂν
σοὶ
προεφράζομεν. |
[1, 196] |
γε
διατελέει
ἐών,
ἄλλο
δέ
|
τι |
ἐξευρήκασι
νεωστὶ
γενέσθαι
ἵνα
μὴ |
[1, 90] |
τὸν
οὐδὸν
εἰρωτᾶν
εἰ
οὔ
|
τι |
ἐπαισχύνεται
τοῖσι
μαντηίοισι
ἐπαείρας
Κροῖσον |
[1, 98] |
εἶναι,
τὸ
δὲ
καὶ
μᾶλλόν
|
τι |
ἐπετηδεύθη.
κύκλων
δ?
ἐόντων
τῶν |
[1, 185] |
ἄνωθεν
διώρυχας
ὀρύξασα
οὕτω
δή
|
τι |
ἐποίησε
σκολιὸν
ὥστε
δὴ
τρὶς |
[1, 74] |
μάχης
τε
ἐπαύσαντο
καὶ
μᾶλλόν
|
τι |
ἔσπευσαν
καὶ
ἀμφότεροι
εἰρήνην
ἑωυτοῖσι |
[1, 185] |
θώματος
μέγαθος
καὶ
ὕψος
ὅσον
|
τι |
ἐστί.
κατύπερθε
δὲ
πολλῷ
Βαβυλῶνος |
[1, 50] |
πάντα
τινὰ
αὐτῶν
τούτῳ
ὅ
|
τι |
ἔχοι
ἕκαστος.
ὡς
δὲ
ἐκ |
[1, 106] |
φόρου
ἥρπαζον
περιελαύνοντες
τοῦτο
ὅ
|
τι |
ἔχοιεν
ἕκαστοι.
καὶ
τούτων
μὲν |
[1, 109] |
υἱὸν
κτείνει
δι?
ἐμεῦ,
ἄλλο
|
τι |
ἢ
λείπεται
τὸ
ἐνθεῦτεν
ἐμοὶ |
[1, 155] |
ἐγὼ
Λυδῶν
τὸν
μὲν
πλέον
|
τι |
ἢ
πατέρα
ἐόντα
σὲ
λαβὼν |
[1, 80] |
ᾖ
τὸ
ἱππικόν,
τῷ
δή
|
τι |
καὶ
ἐπεῖχε
ἐλλάμψεσθαι
ὁ
Λυδός. |
[1, 174] |
ἐργαζομένων
τῶν
Κνιδίων,
μᾶλλον
γάρ
|
τι |
καὶ
θειότερον
ἐφαίνοντο
τιτρώσκεσθαι
οἱ |
[1, 113] |
τοῦ
βουκόλου,
οὔνομα
ἄλλο
κού
|
τι |
καὶ
οὐ
Κῦρον
θεμένη.
~καὶ |
[1, 96] |
καὶ
πρότερον
δόκιμος
καὶ
μᾶλλόν
|
τι |
καὶ
προθυμότερον
δικαιοσύνην
ἐπιθέμενος
ἤσκεε? |
[1, 17] |
αὐτὸς
δὲ
ἐκείνων
ἐργαζομένων
ἔχοι
|
τι |
καὶ
σίνεσθαι
ἐσβάλλων.
~ταῦτα
ποιέων |
[1, 98] |
ἐστι
ὑψηλότερος.
τὸ
μέν
κού
|
τι |
καὶ
τὸ
χωρίον
συμμαχέει
κολωνὸς |
[1, 192] |
ἐστὶ
ἁπασέων
τῶν
ἀρχέων
πολλόν
|
τι |
κρατίστη,
ὅκου
Τριτανταίχμῃ
τῷ
Ἀρταβάζου |
[1, 24] |
παρεῖναι
αὐτούς,
κληθέντας
ἱστορέεσθαι
εἴ
|
τι |
λέγοιεν
περὶ
Ἀρίονος.
φαμένων
δὲ |
[1, 56] |
τοῖσι
ἔπεσι
ὁ
Κροῖσος
πολλόν
|
τι |
μάλιστα
πάντων
ἥσθη,
ἐλπίζων
ἡμίονον |
[1, 86] |
τῇ
περ
ἐκεῖνος
εἶπε,
οὐδέν
|
τι |
μᾶλλον
ἐς
ἑωυτὸν
λέγων
ἢ |
[1, 146] |
πόλιας
ἐποιήσαντο?
ἐπεὶ
ὥς
γέ
|
τι |
μᾶλλον
οὗτοι
Ἴωνες
εἰσὶ
τῶν |
[1, 175] |
ὑπὲρ
Ἁλικαρνησσοῦ
μεσόγαιαν?
τοῖσι
ὅκως
|
τι |
μέλλοι
ἀνεπιτήδεον
ἔσεσθαι,
αὐτοῖσί
τε |
[1, 47] |
συγγραψαμένους
ἀναφέρειν
παρ?
ἑωυτόν.
ὅ
|
τι |
μέν
νυν
τὰ
λοιπὰ
τῶν |
[1, 132] |
τὰ
κρέα
καὶ
χρᾶται
ὅ
|
τι |
μιν
λόγος
αἱρέει.
~ἡμέρην
δὲ |
[1, 111] |
ἡ
γυνὴ
εἴρετο
προτέρη
ὅ
|
τι |
μιν
οὕτω
προθύμως
Ἅρπαγος
μετεπέμψατο. |
[1, 32] |
τὸν
αἰῶνα
πύθωμαι.
οὐ
γάρ
|
τι |
ὁ
μέγα
πλούσιος
μᾶλλον
τοῦ |
[1, 89] |
τοὺς
ἄλλους,
εἴρετο
Κροῖσον
ὅ
|
τι |
οἱ
ἐνορῴη
ἐν
τοῖσι
ποιευμένοισι. |
[1, 90] |
οἱ"
Κῦρος
δὲ
εἴρετο
ὅ
|
τι |
οἱ
τοῦτο
ἐπηγορέων
παραιτέοιτο.
Κροῖσος |
[1, 111] |
ἀρρωδέων,
ἡ
δὲ
γυνὴ
ὅ
|
τι |
οὐκ
ἐωθὼς
ὁ
Ἅρπαγος
μεταπέμψαιτο |
[1, 185] |
Βαβυλῶνος
ὤρυσσε
ἔλυτρον
λίμνῃ,
ὀλίγον
|
τι |
παρατείνουσα
ἀπὸ
τοῦ
ποταμοῦ,
βάθος |
[1, 133] |
οὐδὲν
λόγου
ἄξιον?
εἰ
δέ
|
τι |
παραφέροιτο,
ἐσθίοντας
ἂν
οὐ
παύεσθαι. |
[1, 114] |
δὴ
ἀνάξια
ἑωυτοῦ
παθών,
μᾶλλόν
|
τι |
περιημέκτεε,
κατελθὼν
δὲ
ἐς
πόλιν |
[1, 192] |
κυνῶν
δὲ
Ἰνδικῶν
τοσοῦτο
δή
|
τι |
πλῆθος
ἐτρέφετο
ὥστε
τέσσερες
τῶν |
[1, 158] |
θεοπρόπους
εἰρώτευν
περὶ
Πακτύην
ὁκοῖόν
|
τι |
ποιέοντες
θεοῖσι
μέλλοιεν
χαριεῖσθαι.
ἐπειρωτῶσι |
[1, 47] |
χρᾶσθαι
τοῖσι
χρηστηρίοισι,
ἐπειρωτῶντας
ὅ
|
τι |
ποιέων
τυγχάνοι
ὁ
Λυδῶν
βασιλεὺς |
[1, 61] |
πολίων
αἵτινές
σφι
προαιδέοντό
κού
|
τι. |
πολλῶν
δὲ
μεγάλα
παρασχόντων
χρήματα, |
[1, 20] |
πέμψαντα
ἄγγελον
κατειπεῖν,
ὅκως
ἄν
|
τι |
προειδὼς
πρὸς
τὸ
παρεὸν
βουλεύηται. |
[1, 210] |
παραδίδωμι
χρᾶσθαι
αὐτῷ
τοῦτο
ὅ
|
τι |
σὺ
βούλεαι"
~Ὑστάσπης
μὲν
τούτοισι |
[1, 138] |
μιν
ἐς
τὸν
ἥλιον
ἁμαρτόντα
|
τι |
ταῦτα
ἔχειν.
ξεῖνον
δὲ
πάντα |
[1, 119] |
Ἀστυάγης
εἴρετό
μιν
εἰ
ἡσθείη
|
τι |
τῇ
θοίνῃ.
φαμένου
δὲ
Ἁρπάγου |
[1, 19] |
ἐμπιπραμένου
ὑπὸ
τῆς
στρατιῆς
συνηνείχθη
|
τι |
τοιόνδε
γενέσθαι
πρῆγμα?
ὡς
ἅφθη |
[1, 49] |
ὑπόκρισιν,
οὐκ
ἔχω
εἰπεῖν
ὅ
|
τι |
τοῖσι
Λυδοῖσι
ἔχρησε
ποιήσασι
περὶ |
[1, 50] |
κατέκαιε,
ἐλπίζων
τὸν
θεὸν
μᾶλλον
|
τι |
τούτοισι
ἀνακτήσεσθαι?
Λυδοῖσι
τε
πᾶσι |
[1, 39] |
με,
ἢ
ἄλλου
τευ
ὅ
|
τι |
τούτῳ
ἔοικε,
χρῆν
δή
σε |
[1, 147] |
γὰρ
περιέχονται
τοῦ
οὐνόματος
μᾶλλόν
|
τι |
τῶν
ἄλλων
Ἰώνων,
ἔστωσαν
δὴ |
[1, 73] |
Σκυθέων
ἐπ?
ἄγρην
καὶ
αἰεί
|
τι |
φερόντων,
καὶ
κοτε
συνήνεικε
ἑλεῖν |
[1, 46] |
δὲ
πειρώμενος
τῶν
μαντηίων
ὅ
|
τι |
φρονέοιεν,
ὡς
εἰ
φρονέοντα
τὴν |
[1, 164] |
τὰ
ἄλλα
ἀναθήματα,
χωρὶς
ὅ
|
τι |
χαλκὸς
ἢ
λίθος
ἢ
γραφὴ |
[1, 138] |
φασὶ
εἶναι
τὸν
ὀφείλοντα
καί
|
τι |
ψεῦδος
λέγειν.
ὃς
ἂν
δὲ |