Livre, Chapitre
[1, 197]	νόμος κατέστηκε· τοὺς κάμνοντας ἐς	τὴν	ἀγορὴν ἐκφορέουσι· οὐ γὰρ δὴ
[1, 21]	ἰδιωτικός, τοῦτον πάντα συγκομίσας ἐς	τὴν	ἀγορὴν προεῖπε Μιλησίοισι, ἐπεὰν αὐτὸς
[1, 59]	τε καὶ ἡμιόνους ἤλασε ἐς	τὴν	ἀγορὴν τὸ ζεῦγος ὡς ἐκπεφευγὼς
[1, 40]	μετίημί τε σὲ ἰέναι ἐπὶ	τὴν	ἄγρην" ~εἴπας δὲ ταῦτα ὁ
[1, 8]	δὲ κιθῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ	τὴν	αἰδῶ γυνή. πάλαι δὲ τὰ
[1, 144]	προσεπασσάλευσε τὸν τρίποδα. διὰ ταύτην	τὴν	αἰτίην αἱ πέντε πόλιες, Λίνδος
[1, 38]	τὸν γὰρ δὴ ἕτερον διεφθαρμένον	τὴν	ἀκοὴν οὐκ εἶναί μοι λογίζομαι"
[1, 59]	δὲ οὗτοι ἅμα Πεισιστράτῳ ἔσχον	τὴν	ἀκρόπολιν. ἔνθα δὴ ὁ Πεισίστρατος
[1, 176]	τοὺς οἰκέτας, καὶ ἔπειτα ὑπῆψαν	τὴν	ἀκρόπολιν πᾶσαν ταύτην καίεσθαι. ταῦτα
[1, 176]	ἐς τὸ ἄστυ συνήλισαν ἐς	τὴν	ἀκρόπολιν τάς τε γυναῖκας καὶ
[1, 166]	τοὺς ἐμβόλους. καταπλώσαντες δὲ ἐς	τὴν	Ἀλαλίην ἀνέλαβον τὰ τέκνα καὶ
[1, 117]	~Ἀστυάγης δὲ τοῦ μὲν βουκόλου	τὴν	ἀληθείην ἐκφήναντος λόγον ἤδη καὶ
[1, 46]	τι φρονέοιεν, ὡς εἰ φρονέοντα	τὴν	ἀληθείην εὑρεθείη, ἐπείρηται σφέα δεύτερα
[1, 34]	εὕδοντι ἐπέστη ὄνειρος, ὅς οἱ	τὴν	ἀληθείην ἔφαινε τῶν μελλόντων γενέσθαι
[1, 71]	σκυτίνας μὲν ἀναξυρίδας σκυτίνην δὲ	τὴν	ἄλλην ἐσθῆτα φορέουσι, σιτέονται δὲ
[1, 166]	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας καὶ	τὴν	ἄλλην κτῆσιν ὅσην οἷαι τε
[1, 103]	ἐγένετό σφι μαχομένοισι, καὶ ὁ	τὴν	Ἅλυος ποταμοῦ ἄνω Ἀσίην πᾶσαν
[1, 31]	αὐτοὶ ὑπὸ τὴν ζεύγλην εἷλκον	τὴν	ἅμαξαν, ἐπὶ τῆς ἁμάξης δέ
[1, 167]	ἐς Δελφοὺς ἔπεμπον βουλόμενοι ἀκέσασθαι	τὴν	ἁμαρτάδα. ἡ δὲ Πυθίη σφέας
[1, 91]	δὲ ἀκούσας συνέγνω ἑωυτοῦ εἶναι	τὴν	ἁμαρτάδα καὶ οὐ τοῦ θεοῦ.
[1, 196]	εὐειδεστάτας τῶν παρθένων ἀνίστη ἂν	τὴν	ἀμορφεστάτην, ἢ εἴ τις αὐτέων
[1, 49]	τῷ, Κροίσῳ ἐχρήσθη· κατὰ δὲ	τὴν	Ἀμφιάρεω τοῦ μαντηίου ὑπόκρισιν, οὐκ
[1, 181]	μὴ γυνὴ μούνη τῶν ἐπιχωρίων,	τὴν	ἂν ὁ θεὸς ἕληται ἐκ
[1, 67]	τὸν κατὰ Κροῖσον χρόνον καὶ	τὴν	Ἀναξανδρίδεώ τε καὶ Ἀρίστωνος βασιληίην
[1, 5]	ἦν μεγάλα, πρότερον ἦν σμικρά.	τὴν	ἀνθρωπηίην ὦν ἐπιστάμενος εὐδαιμονίην οὐδαμὰ
[1, 60]	αὐτὴν τὴν θεὸν προσεύχοντό τε	τὴν	ἄνθρωπον καὶ ἐδέκοντο Πεισίστρατον. ~ἀπολαβὼν
[1, 189]	οὐ βρεχούσας διαβήσεσθαι. μετὰ δὲ	τὴν	ἀπειλὴν μετεὶς τὴν ἐπὶ Βαβυλῶνα
[1, 185]	δὲ κώμῃ οὔνομα ἐστί, ἐς	τὴν	ἀπικνέεται ὁ Εὐφρήτης, Ἀρδέρικκα. καὶ
[1, 16]	τῆς Ἀσίης ἐξήλασε, Σμύρνην τε	τὴν	ἀπὸ Κολοφῶνος κτισθεῖσαν εἷλε, ἐς
[1, 146]	δὲ οὐ γυναῖκας ἠγάγοντο ἐς	τὴν	ἀποικίην ἀλλὰ Καείρας ἔσχον, τῶν
[1, 3]	προϊσχομένων ταῦτα, προφέρειν σφι Μηδείης	τὴν	ἁρπαγήν, ὡς οὐ δόντες αὐτοὶ
[1, 13]	μή, ἀποδοῦναι ὀπίσω ἐς Ἡρακλείδας	τὴν	ἀρχήν. ἀνεῖλέ τε δὴ τὸ
[1, 207]	ἔνι· ἑσσωθεὶς μὲν προσαπολλύεις πᾶσαν	τὴν	ἀρχήν. δῆλα γὰρ δὴ ὅτι
[1, 7]	παρὰ τούτων Ἡρακλεῖδαι ἐπιτραφθέντες ἔσχον	τὴν	ἀρχήν ἐκ θεοπροπίου, ἐκ δούλης
[1, 7]	πεντακόσια, παῖς παρὰ πατρὸς ἐκδεκόμενος	τὴν	ἀρχήν, μέχρι Κανδαύλεω τοῦ Μύρσου.
[1, 106]	καταμεθύσαντες κατεφόνευσαν, καὶ οὕτω ἀνεσώσαντο	τὴν	ἀρχὴν Μῆδοι καὶ ἐπεκράτεον τῶν
[1, 58]	ἐόν ἀσθενές, ἀπό σμικροῦ τεο	τὴν	ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος
[1, 102]	τρία καὶ πεντήκοντα ἔτεα, παρεδέξατο	τὴν	ἀρχήν, παραδεξάμενος δὲ οὐκ ἀπεχρᾶτο
[1, 5]	Ἰλίου ἅλωσιν εὑρίσκουσι σφίσι ἐοῦσαν	τὴν	ἀρχὴν τῆς ἔχθρης τῆς ἐς
[1, 98]	καταλέξασθαι. ὁ δὲ ὡς ἔσχε	τὴν	ἀρχήν, τοὺς Μήδους ἠνάγκασε ἓν
[1, 102]	ἔθνεα καὶ ἀμφότερα ἰσχυρά, κατεστρέφετο	τὴν	Ἀσίην ἀπ᾽ ἄλλου ἐπ᾽ ἄλλο
[1, 4]	προτέρους γὰρ ἄρξαι στρατεύεσθαι ἐς	τὴν	Ἀσίην ἢ σφέας ἐς τὴν
[1, 15]	τῶν νομάδων ἐξαναστάντες ἀπίκοντο ἐς	τὴν	Ἀσίην καὶ Σάρδις πλὴν τῆς
[1, 103]	παῖς· οἳ ἐσέβαλον μὲν ἐς	τὴν	Ἀσίην Κιμμερίους ἐκβαλόντες ἐκ τῆς
[1, 104]	ἀρχῆς κατελύθησαν. οἱ δὲ Σκύθαι	τὴν	Ἀσίην πᾶσαν ἐπέσχον. ~ἐνθεῦτεν δὲ
[1, 108]	ἄμπελον, τὴν δὲ ἄμπελον ἐπισχεῖν	τὴν	Ἀσίην πᾶσαν. ἰδὼν δὲ τοῦτο
[1, 107]	ἑωυτοῦ πόλιν, ἐπικατακλύσαι δὲ καὶ	τὴν	Ἀσίην πᾶσαν. ὑπερθέμενος δὲ τῶν
[1, 209]	πτέρυγας καὶ τουτέων τῇ μὲν	τὴν	Ἀσίην τῇ δὲ τὴν Εὐρώπην
[1, 209]	πτέρυγας καὶ τουτέων τῇ μὲν	τὴν	Ἀσίην τῇ δὲ τὴν Εὐρώπην
[1, 4]	συναγεῖραι καὶ ἔπειτα ἐλθόντας ἐς	τὴν	Ἀσίην τὴν Πριάμου δύναμιν κατελεῖν.
[1, 188]	τοῦ ἑωυτοῦ τοὔνομα Λαβυνήτου καὶ	τὴν	Ἀσσυρίων ἀρχήν. στρατεύεται δὲ δὴ
[1, 68]	χαλκέα ἐμισθοῦτο παρ᾽ οὐκ ἐκδιδόντος	τὴν	αὐλήν· χρόνῳ δὲ ὡς ἀνέγνωσε,
[1, 138]	χώρης, καὶ τὰς λευκὰς περιστεράς,	τὴν	αὐτὴν αἰτίην ἐπιφέροντες. ἐς ποταμὸν
[1, 12]	ἐκείνη, ἐγχειρίδιον δοῦσα, κατακρύπτει ὑπὸ	τὴν	αὐτὴν θύρην. καὶ μετὰ ταῦτα
[1, 111]	καὶ ἀναλαβὼν τὸ παιδίον ἤιε	τὴν	αὐτὴν ὀπίσω ὁδὸν καὶ ἀπικνέεται
[1, 142]	καὶ αὐχμώδεος. γλῶσσαν δὲ οὐ	τὴν	αὐτὴν οὗτοι νενομίκασι, ἀλλὰ τρόπους
[1, 185]	Εὐφρήτην ποταμὸν τρίς τε ἐς	τὴν	αὐτὴν ταύτην κώμην παραγίνονται καὶ
[1, 199]	θεὸν Μύλιττα" Μύλιττα δὲ καλέουσι	τὴν	Ἀφροδίτην Ἀσσύριοι. τὸ δὲ ἀργύριον
[1, 131]	καὶ Ἀραβίων. καλέουσι δὲ Ἀσσύριοι	τὴν	Ἀφροδίτην Μύλιττα, Ἀράβιοι δὲ Ἀλιλάτ,
[1, 189]	δὲ ὁ Κῦρος πορευόμενος ἐπὶ	τὴν	Βαβυλῶνα ἐγίνετο ἐπὶ Γύνδῃ ποταμῷ,
[1, 191]	κῃ, κατὰ τοῦτο ἐσήισαν ἐς	τὴν	Βαβυλῶνα. εἰ μέν νυν προεπύθοντο
[1, 185]	οἱ πλόοι ἔωσι σκολιοὶ ἐς	τὴν	Βαβυλῶνα, ἔκ τε τῶν πλόων
[1, 194]	κατὰ τὸν ποταμὸν πορευόμενα ἐς	τὴν	Βαβυλῶνα, ἐόντα κυκλοτερέα, πάντα σκύτινα.
[1, 194]	ἐπεὰν ὦν ἀπίκωνται πλέοντες ἐς	τὴν	Βαβυλῶνα καὶ διαθέωνται τὸν φόρτον,
[1, 190]	ὑπέλαμπε, οὕτω δὴ ἤλαυνε ἐπὶ	τὴν	Βαβυλῶνα. οἱ δὲ Βαβυλώνιοι ἐκστρατευσάμενοι
[1, 193]	ὅτι τοῖσι μὴ ἀπιγμένοισι ἐς	τὴν	Βαβυλωνίην χώρην καὶ τὰ εἰρημένα
[1, 193]	πεπαίνῃ τε σφι ὁ ψὴν	τὴν	βάλανον ἐσδύνων καὶ μὴ ἀπορρέῃ
[1, 12]	ἔσχε καὶ τὴν γυναῖκα καὶ	τὴν	βασιληίην Γύγης τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος
[1, 208]	ἑωυτοῦ παιδὶ Καμβύσῃ, τῷ περ	τὴν	βασιληίην ἐδίδου, καὶ πολλὰ ἐντειλάμενὸς
[1, 11]	Κανδαύλεα ἀποκτείνας ἐμέ τε καὶ	τὴν	βασιληίην ἔχε τὴν Λυδῶν, ἢ
[1, 13]	ἰάμβῳ τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη. ~ἔσχε δὲ	τὴν	βασιληίην καὶ ἐκρατύνθη ἐκ τοῦ
[1, 129]	δεῖν πάντως περιθεῖναι ἄλλῳ τεῷ	τὴν	βασιληίην καὶ μὴ αὐτὸν ἔχειν,
[1, 107]	~ἐκδέκεται δὲ Ἀστυάγης Κυαξάρεω παῖς	τὴν	βασιληίην. καὶ οἱ ἐγένετο θυγάτηρ
[1, 26]	ἐξεῦρε. ~τελευτήσαντος δὲ Ἀλυάττεω ἐξεδέξατο	τὴν	βασιληίην Κροῖσος ὁ Ἀλυάττεω, ἐτέων
[1, 162]	τραπέζῃ ἔδαισε, ὁ τῷ Κύρῳ	τὴν	βασιληίην συγκατεργασάμενος. οὗτος ὡνὴρ τότε
[1, 4]	τὸ Ἑλληνικὸν σφίσι εἶναι πολέμιον.	τὴν	γὰρ Ἀσίην καὶ τὰ ἐνοικέοντα
[1, 151]	μὲν πόλιες τὴν Λέσβον νέμονται	τὴν	γὰρ ἕκτην ἐν τῇ Λέσβῳ
[1, 173]	Λύκιοι ἐκ Κρήτης τὠρχαῖον γεγόνασι	τὴν	γὰρ Κρήτην εἶχον τὸ παλαιὸν
[1, 110]	κατὰ δὲ τὴν Μηδικὴν Σπακώ·	τὴν	γὰρ κύνα καλέουσι σπάκα Μῆδοι.
[1, 173]	Ἀσίης ἐς γῆν τὴν Μιλυάδα·	τὴν	γὰρ νῦν Λύκιοι νέμονται, αὕτη
[1, 123]	ἐδόκεε· ἀπορράψας δὲ τοῦ λαγοῦ	τὴν	γαστέρα, καὶ δίκτυα δοὺς ἅτε
[1, 123]	λαγὸν μηχανησάμενος, καὶ ἀνασχίσας τούτου	τὴν	γαστέρα καὶ οὐδὲν ἀποτίλας, ὡς
[1, 79]	ἀπελαύνοντος Κροίσου μετὰ τὴν μάχην	τὴν	γενομένην ἐν τῇ Πτερίῃ, μαθὼν
[1, 186]	τοῦ ποταμοῦ καὶ τὰ περὶ	τὴν	γέφυραν ἐκεκόσμητο, τὸν Εὐφρήτην ποταμὸν
[1, 17]	εἵνεκα, ὅκως ἔχοιεν ἐνθεῦτεν ὁρμώμενοι	τὴν	γῆν σπείρειν τε καὶ ἐργάζεσθαι
[1, 179]	ὀρύσσοντες ἅμα τὴν τάφρον ἐπλίνθευον	τὴν	γῆν τὴν ἐκ τοῦ ὀρύγματος
[1, 57]	μεταβολῇ τῇ ἐς Ἕλληνας καὶ	τὴν	γλῶσσαν μετέμαθε. καὶ γὰρ δὴ
[1, 73]	ποιεόμενος αὐτούς, παῖδάς σφι παρέδωκε	τὴν	γλῶσσάν τε ἐκμαθεῖν καὶ τὴν
[1, 207]	χώρην. ~παρεὼν δὲ καὶ μεμφόμενος	τὴν	γνώμην ταύτην Κροῖσος ὁ Λυδὸς
[1, 121]	Μιτραδάτην τε τὸν βουκόλον καὶ	τὴν	γυναῖκα αὐτοῦ" ~ταῦτα εἶπας ὁ
[1, 60]	οἱ ἐν τῷ ἄστεϊ πειθόμενοι	τὴν	γυναῖκα εἶναι αὐτὴν τὴν θεὸν
[1, 59]	εἰ δὲ τυγχάνει ἔχων, δευτέρα	τὴν	γυναῖκα ἐκπέμπειν, καὶ εἴ τίς
[1, 12]	καὶ ἀποκτείνας αὐτὸν ἔσχε καὶ	τὴν	γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης
[1, 60]	δακτύλους καὶ ἄλλως εὐειδής· ταύτην	τὴν	γυναῖκα σκευάσαντες πανοπλίῃ, ἐς ἅρμα
[1, 108]	τῆς θυγατρὸς ταύτης φῦναι ἄμπελον,	τὴν	δὲ ἄμπελον ἐπισχεῖν τὴν Ἀσίην
[1, 192]	μὲν οὕτω τότε πρῶτον ἀραίρητο.	τὴν	δὲ δύναμιν τῶν Βαβυλωνίων πολλοῖσι
[1, 94]	κληρῶσαι τὴν μὲν ἐπὶ μόνῃ	τὴν	δὲ ἐπὶ ἐξόδῳ ἐκ τῆς
[1, 94]	ἵνα δὴ μὴ ζητέοιεν σιτία,	τὴν	δὲ ἑτέρην σιτέεσθαι παυομένους τῶν
[1, 4]	ἔθνεα βάρβαρα οἰκηιεῦνται οἱ Πέρσαι,	τὴν	δὲ Εὐρώπην καὶ τὸ Ἑλληνικόν
[1, 1]	δὴ πλεῦνας τῶν γυναικῶν ἀποφυγεῖν,	τὴν	δὲ Ἰοῦν σὺν ἄλλῃσι ἁρπασθῆναι.
[1, 74]	τὴν ἡμέρην ἐξαπίνης νύκτα γενέσθαι.	τὴν	δὲ μεταλλαγὴν ταύτην τῇ ἡμέρης
[1, 92]	ἀντιπρήσσοντα ἐπὶ κνάφου ἕλκων διέφθειρε,	τὴν	δὲ οὐσίην αὐτοῦ ἔτι πρότερον
[1, 126]	ἡμέρην πάντα σφι κακὰ ἔχειν,	τὴν	δὲ τότε παρεοῦσαν πάντα ἀγαθά.
[1, 164]	αὐτοὶ εἰσβάντες ἔπλεον ἐπὶ Χίου.	τὴν	δὲ Φωκαίην ἐρημωθεῖσαν ἀνδρῶν ἔσχον
[1, 186]	γίνοιτο, ξύλα τετράγωνα, ἐπ᾽ ὧν	τὴν	διάβασιν ἐποιεῦντο οἱ Βαβυλώνιοι· τὰς
[1, 46]	αὐξανομένην τὴν δύναμιν. μετὰ ὦν	τὴν	διάνοιαν ταύτην αὐτίκα ἀπεπειρᾶτο τῶν
[1, 47]	τοῖσι Λυδοῖσι τάδε ἀπέπεμπε ἐς	τὴν	διάπειραν τῶν χρηστηρίων, ἀπ᾽ ἧς
[1, 115]	εἶχε οὐδένα, ἐς ὃ ἔλαβὲ	τὴν	δίκην. εἰ ὦν δὴ τοῦδε
[1, 45]	ὦ ξεῖνε παρὰ σεῦ πᾶσαν	τὴν	δίκην, ἐπειδὴ σεωυτοῦ καταδικάζεις θάνατον.
[1, 75]	κατὰ νώτου λάβοι, ταύτῃ κατὰ	τὴν	διώρυχα ἐκτραπόμενος ἐκ τῶν ἀρχαίων
[1, 95]	ἐγένοντο ἄνδρες ἀγαθοί, καὶ ἀπωσάμενοι	τὴν	δουλοσύνην ἐλευθερώθησαν. μετὰ δὲ τούτους
[1, 169]	~οὗτοὶ μέν νυν Ἰώνων μοῦνοι	τὴν	δουλοσύνην οὐκ ἀνεχόμενοι ἐξέλιπον τὰς
[1, 56]	καλεόμενον· ἐνθεῦτεν δὲ αὖτις ἐς	τὴν	Δρυοπίδα μετέβη καὶ ἐκ τῆς
[1, 46]	τοὺς Πέρσας, καταλαβεῖν αὐτῶν αὐξανομένην	τὴν	δύναμιν. μετὰ ὦν τὴν διάνοιαν
[1, 79]	τὸ δεύτερον ἁλισθῆναι τῶν Λυδῶν	τὴν	δύναμιν. ὡς δέ οἱ ταῦτα
[1, 75]	μητροπάτορα καταστρεψάμενος ἔσχε δι᾽ αἰτίην	τὴν	ἐγὼ ἐν τοῖσι ὀπίσω λόγοισι
[1, 107]	θυγάτηρ τῇ οὔνομα ἔθετο Μανδάνην·	τὴν	ἐδόκεε Ἀστυάγης ἐν τῷ ὕπνῳ
[1, 179]	τὴν τάφρον ἐπλίνθευον τὴν γῆν	τὴν	ἐκ τοῦ ὀρύγματος ἐκφερομένην, ἑλκύσαντες
[1, 91]	ἐφόνευσε τὸν δεσπότεα καὶ ἔσχε	τὴν	ἐκείνου τιμὴν οὐδέν οἱ προσήκουσαν.
[1, 207]	τοσοῦτον ὅσον εἰ διαβὰς ἐς	τὴν	ἐκείνων, νικῶν Μασσαγέτας, ἕποιο φεύγουσι.
[1, 144]	καὶ Κνίδος ἐξεκλήισαν τῆς μετοχῆς	τὴν	ἕκτην πόλιν Ἁλικαρνησσόν. τούτοισι μέν
[1, 27]	εἴ τι εἴη νεώτερον περὶ	τὴν	Ἑλλάδα, εἰπόντα τάδε καταπαῦσαι τὴν
[1, 2]	δὲ τὸν Κόλχων βασιλέα ἐς	τὴν	Ἑλλάδα κήρυκα αἰτέειν τε δίκας
[1, 110]	ἦν τῇ συνοίκεε Κυνὼ κατὰ	τὴν	Ἑλλήνων γλῶσσαν, κατὰ δὲ τὴν
[1, 8]	οὐκ ὑγιέα, κελεύων με δέσποιναν	τὴν	ἐμὴν θεήσασθαι γυμνήν; ἅμα δὲ
[1, 9]	λέγω λόγον τόνδε, μήτε γυναῖκα	τὴν	ἐμήν, μὴ τὶ τοι ἐξ
[1, 88]	Κροῖσος δὲ ἀμείβετο οὔτε πόλιν	τὴν	ἐμὴν οὔτε χρήματα τὰ ἐμὰ
[1, 87]	σε ἀνθρώπων ἀνέγνωσε ἐπὶ γῆν	τὴν	ἐμὴν στρατευσάμενον πολέμιον ἀντὶ φίλου
[1, 76]	τὸ ἰσχυρότατον, κατὰ Σινώπην πόλιν	τὴν	ἐν Εὐξείνῳ πόντῳ μάλιστά κῃ
[1, 94]	πλὴν πεσσῶν τούτων γὰρ ὦν	τὴν	ἐξεύρεσιν οὐκ οἰκηιοῦνται Λυδοί. ποιέειν
[1, 132]	οἵην δὴ ἐκεῖνοι λέγουσι εἶναι	τὴν	ἐπαοιδήν· ἄνευ γὰρ δὴ Μάγου
[1, 111]	ὀπίσω ὁδὸν καὶ ἀπικνέεται ἐς	τὴν	ἔπαυλιν. τῷ δ᾽ ἄρα καὶ
[1, 189]	μετὰ δὲ τὴν ἀπειλὴν μετεὶς	τὴν	ἐπὶ Βαβυλῶνα στράτευσιν διαίρεε τὴν
[1, 109]	οἱ παρεδόθη τὸ παιδίον κεκοσμημένον	τὴν	ἐπὶ θανάτῳ ἤιε κλαίων ἐς
[1, 12]	ἐπιχείρησις ἔσται" ~ὡς δὲ ἤρτυσαν	τὴν	ἐπιβουλήν, νυκτὸς γενομένης οὐ γὰρ
[1, 173]	οὕτω δὴ κατὰ τοῦ Λύκου	τὴν	ἐπωνυμίην Λύκιοι ἀνὰ χρόνον ἐκλήθησαν.
[1, 94]	ὅς σφεας ἀνήγαγε, ἐπὶ τούτου	τὴν	ἐπωνυμίην ποιευμένους ὀνομασθῆναι Τυρσηνούς. Λυδοὶ
[1, 68]	νῦν οὕτω τυγχάνεις θῶμα ποιεύμενος	τὴν	ἐργασίην τοῦ σιδήρου. ἐγὼ γὰρ
[1, 189]	παρὰ Ὦπιν πόλιν ῥέων ἐς	τὴν	Ἐρυθρὴν θάλασσαν ἐκδιδοῖ, τοῦτον δὴ
[1, 180]	ταχύς· ἐξιεῖ δὲ οὗτος ἐς	τὴν	Ἐρυθρὴν θάλασσαν. τὸ ὦν δὴ
[1, 67]	θήκην τοῦ Ὀρέστεω ἔπεμπον αὖτις	τὴν	ἐς θεὸν ἐπειρησομένους τὸν χῶρον
[1, 203]	παραμίσγοντας ὕδωρ ζῷα ἑωυτοῖσι ἐς	τὴν	ἐσθῆτα ἐγγράφειν· τὰ δὲ ζῷα
[1, 142]	τὴν ἠῶ οὔτε τὰ πρὸς	τὴν	ἑσπέρην, τὰ μὲν ὑπὸ τοῦ
[1, 203]	ἡμερέων. καὶ τὰ μὲν πρὸς	τὴν	ἑσπέρην φέροντα τῆς θαλάσσης ταύτης
[1, 196]	ἑκάστην κῆρυξ πωλέεσκε, πρῶτα μὲν	τὴν	εὐειδεστάτην ἐκ πασέων· μετὰ δέ,
[1, 9]	ἀπὸ τοῦ θρόνου στείχῃ ἐπὶ	τὴν	εὐνήν κατὰ νώτου τε αὐτῆς
[1, 209]	μὲν τὴν Ἀσίην τῇ δὲ	τὴν	Εὐρώπην ἐπισκιάζειν. οὔκων ἐστὶ μηχανὴ
[1, 209]	μὲν τὴν Ἀσίην τῇ δὲ	τὴν	Εὐρώπην ἐπισκιάζειν. Ὑστάσπεϊ δὲ τῷ
[1, 4]	τὴν Ἀσίην ἢ σφέας ἐς	τὴν	Εὐρώπην. τὸ μέν νυν ἁρπάζειν
[1, 31]	ἄριστον ἐστί. μετὰ ταύτην δὲ	τὴν	εὐχὴν ὡς ἔθυσάν τε καὶ
[1, 61]	ὀργῇ δὲ ὡς εἶχε καταλλάσσετο	τὴν	ἔχθρην τοῖσι στασιώτῃσι. μαθὼν δὲ
[1, 60]	τιμήσασα ἀνθρώπων μάλιστα κατάγει ἐς	τὴν	ἑωυτῆς ἀκρόπολιν. οἳ μὲν δὴ
[1, 214]	Κῦρος οὐκ ἐσήκουσε, συλλέξασα πᾶσαν	τὴν	ἑωυτῆς δύναμιν συνέβαλε Κύρῳ. ταύτην
[1, 123]	ἐν Πέρσῃσι βουλόμενος Ἅρπαγος δηλῶσαι	τὴν	ἑωυτοῦ γνώμην ἄλλως μὲν οὐδαμῶς
[1, 90]	Κροῖσος δέ οἱ ἐπαλιλλόγησε πᾶσαν	τὴν	ἑωυτοῦ διάνοιαν καὶ τῶν χρηστηρίων
[1, 91]	μέλλοντα βουλεύεσθαι ἐπειρέσθαι πέμψαντα κότερα	τὴν	ἑωυτοῦ ἢ τὴν Κύρου λέγοι
[1, 196]	καὶ ἐμπήρους ἐξεδίδοσαν. ἐκδοῦναι δὲ	τὴν	ἑωυτοῦ θυγατέρα ὅτεῳ βούλοιτο ἕκαστος
[1, 86]	κατὰ τὸ χρηστήριόν τε καταπαύσαντα	τὴν	ἑωυτοῦ μεγάλην ἀρχήν. λαβόντες δὲ
[1, 82]	τοῦ στρατοῦ ἀπαλλάσσεσθαι ἑκάτερον ἐς	τὴν	ἑωυτοῦ μηδὲ παραμένειν ἀγωνιζομένων, τῶνδε
[1, 73]	καὶ γῆς ἱμέρῳ προσκτήσασθαι πρὸς	τὴν	ἑωυτοῦ μοῖραν βουλόμενος, καὶ μάλιστα
[1, 122]	κατ᾽ ὁδὸν δὲ πυθέσθαι πᾶσαν	τὴν	ἑωυτοῦ πάθην· ἐπίστασθαι μὲν γὰρ
[1, 107]	οὐρῆσαι τοσοῦτον ὥστε πλῆσαι μὲν	τὴν	ἑωυτοῦ πόλιν, ἐπικατακλύσαι δὲ καὶ
[1, 77]	ἁλίσας τε δὴ τούτους καὶ	τὴν	ἑωυτοῦ συλλέξας στρατιὴν ἐνένωτο τὸν
[1, 68]	ἀπικόμενος ἐς Τεγέην καὶ φράζων	τὴν	ἑωυτοῦ συμφορὴν πρὸς τὸν χαλκέα
[1, 31]	οἱ νεηνίαι ὑποδύντες αὐτοὶ ὑπὸ	τὴν	ζεύγλην εἷλκον τὴν ἅμαξαν, ἐπὶ
[1, 144]	τούτοισι μέν νυν οὗτοι ταύτην	τὴν	ζημίην ἐπέθηκαν. ~δυώδεκα δὲ μοι
[1, 74]	συνήνεικε ὥστε τῆς μάχης συνεστεώσης	τὴν	ἡμέρην ἐξαπίνης νύκτα γενέσθαι. τὴν
[1, 206]	τριῶν ἡμερέων ὁδὸν διάβαινε ἐς	τὴν	ἡμετέρην· εἰ δ᾽ ἡμέας βούλεαι
[1, 196]	μὲν σοφώτατος ὅδε κατὰ γνώμην	τὴν	ἡμετέρην, τῷ καὶ Ἰλλυριῶν Ἐνετοὺς
[1, 171]	τῶν νήσων, καὶ οὕτω ἐς	τὴν	ἤπειρον ἀπίκοντο. κατὰ μὲν δὴ
[1, 171]	τούτων Κᾶρες μὲν ἀπιγμένοι ἐς	τὴν	ἤπειρον ἐκ τῶν νήσων. τὸ
[1, 174]	γὰρ ἡ Κνιδίη χώρη ἐς	τὴν	ἤπειρον τελευτᾷ, ταύτῃ ὁ ἰσθμός
[1, 96]	~ἐόντων δὲ αὐτονόμων πάντων ἀνὰ	τὴν	ἤπειρον, ὧδε αὖτις ἐς τυραννίδα
[1, 142]	τὰ κάτω οὔτε τὰ πρὸς	τὴν	ἠῶ οὔτε τὰ πρὸς τὴν
[1, 1]	σφι σχεδόν πάντων, ἐλθεῖν ἐπὶ	τὴν	θάλασσαν γυναῖκας ἄλλας τε πολλάς
[1, 24]	τοῦ νόμου ῥῖψαί μιν ἐς	τὴν	θάλασσαν ἑωυτὸν ὡς εἶχε σὺν
[1, 1]	καλεομένης θαλάσσης ἀπικομένους ἐπὶ τήνδε	τὴν	θάλασσαν, καὶ οἰκήσαντας τοῦτον τὸν
[1, 24]	γῇ τύχῃ, ἢ ἐκπηδᾶν ἐς	τὴν	θάλασσαν τὴν ταχίστην· ἀπειληθέντα δὴ
[1, 31]	τέκνοισι, οἵ μιν ἐτίμησαν μεγάλως,	τὴν	θεὸν δοῦναι τὸ ἀνθρώπῳ τυχεῖν
[1, 199]	δεῖ εἰπεῖν τοσόνδε· ἐπικαλέω τοι	τὴν	θεὸν Μύλιττα" Μύλιττα δὲ καλέουσι
[1, 60]	πειθόμενοι τὴν γυναῖκα εἶναι αὐτὴν	τὴν	θεὸν προσεύχοντό τε τὴν ἄνθρωπον
[1, 189]	μὲν τὸ ἔργον, ὅμως μέντοι	τὴν	θερείην πᾶσαν αὐτοῦ ταύτῃ διέτριψαν
[1, 67]	ἀνευρεῖν οὐκ οἷοί τε ἐγίνοντο	τὴν	θήκην τοῦ Ὀρέστεω ἔπεμπον αὖτις
[1, 37]	σὺ ἢ μέτες ἰέναι ἐπὶ	τὴν	θήρην, ἢ λόγῳ ἀνάπεισον ὅκως
[1, 74]	ἐποίησαν· Ἀλυάττεα γὰρ ἔγνωσαν δοῦναι	τὴν	θυγατέρα Ἀρύηνιν Ἀστυάγεϊ τῷ Κυαξάρεω
[1, 108]	ὀνειροπόλοισι, μετεπέμψατο ἐκ τῶν Περσέων	τὴν	θυγατέρα ἐπίτεκα ἐοῦσαν, ἀπικομένην δὲ
[1, 2]	Τύρον προσσχόντας ἁρπάσαι τοῦ βασιλέος	τὴν	θυγατέρα Εὐρώπην. εἴησαν δ᾽ ἄν
[1, 60]	ἐπεκηρυκεύετο Πεισιστράτῳ, εἰ βούλοιτό οἱ	τὴν	θυγατέρα ἔχειν γυναῖκα ἐπὶ τῇ
[1, 2]	εἵνεκεν ἀπίκατο, ἁρπάσαι τοῦ βασιλέος	τὴν	θυγατέρα Μηδείην. πέμψαντά δὲ τὸν
[1, 61]	Μεγακλέα γενομένην γαμέει τοῦ Μεγακλέος	τὴν	θυγατέρα. οἷα δὲ παίδων τέ
[1, 109]	δ᾽ ἐθελήσει τούτου τελευτήσαντος ἐς	τὴν	θυγατέρα ταύτην ἀναβῆναι ἡ τυραννίς,
[1, 2]	δίκας τῆς ἁρπαγῆς καὶ ἀπαιτέειν	τὴν	θυγατέρα. τοὺς δὲ ὑποκρίνασθαι ὡς
[1, 163]	Ἀδρίην καὶ τὴν Τυρσηνίην καὶ	τὴν	Ἰβηρίην καὶ τὸν Ταρτησσὸν οὗτοι
[1, 80]	φοβέεται, καὶ οὐκ ἀνέχεται οὔτε	τὴν	ἰδέην αὐτοῦ ὁρέων οὔτε τὴν
[1, 5]	Πέρσαι λέγουσι γενέσθαι, καὶ διὰ	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν εὑρίσκουσι σφίσι ἐοῦσαν
[1, 1]	τὸ καὶ Ἕλληνές λέγουσι, Ἰοῦν	τὴν	Ἰνάχου· ταύτας στάσας κατά πρύμνην
[1, 80]	Λυδοὺς ἐς μάχην τασσομένους, καταρρωδήσας	τὴν	ἵππον ἐποίησε Ἁρπάγου ὑποθεμένου ἀνδρὸς
[1, 162]	στρατηγὸς ἀποδεχθεὶς ὡς ἀπίκετο ἐς	τὴν	Ἰωνίην, αἵρεε τὰς πόλιας χώμασι·
[1, 6]	γὰρ Κιμμερίων στράτευμα τὸ ἐπὶ	τὴν	Ἰωνίην ἀπικόμενον, Κροίσου ἐὸν πρεσβύτερον,
[1, 174]	οἱ Κνίδιοι ἐν ὅσῳ Ἅρπαγος	τὴν	Ἰωνίην κατεστρέφετο, βουλόμενοι νῆσον τὴν
[1, 194]	νομέας μὲν τοῦ πλοίου καὶ	τὴν	καλάμην πᾶσαν ἀπ᾽ ὦν ἐκήρυξαν,
[1, 73]	~ἐστρατεύετο δὲ ὁ Κροῖσος ἐπὶ	τὴν	Καππαδοκίην τῶνδε εἵνεκα, καὶ γῆς
[1, 202]	Ἀράξεω ῥέει διὰ καθαροῦ ἐς	τὴν	Κασπίην θάλασσαν. ἡ δὲ Κασπίη
[1, 145]	καὶ Βοῦρα καὶ Ἑλίκη, ἐς	τὴν	κατέφυγον Ἴωνες ὑπὸ Ἀχαιῶν μάχῃ
[1, 61]	καὶ πάντα σφι ἐξήρτυτο ἐς	τὴν	κάτοδον· καὶ γὰρ Ἀργεῖοι μισθωτοὶ
[1, 104]	γε Σκύθαι ταύτῃ ἐσέβαλον, ἀλλὰ	τὴν	κατύπερθε ὁδὸν πολλῷ μακροτέρην ἐκτραπόμενοι,
[1, 176]	ὁ Ἅρπαγος, παραπλησίως δὲ καὶ	τὴν	Καῦνον ἔσχε· καὶ γὰρ οἱ
[1, 214]	ὡς δὲ εὗρε, ἐναπῆκε αὐτοῦ	τὴν	κεφαλὴν ἐς τὸν ἀσκόν, λυμαινομένη
[1, 119]	κάρτα ἡσθῆναι, παρέφερον τοῖσι προσέκειτο	τὴν	κεφαλὴν τοῦ παιδὸς κατακεκαλυμμένην καὶ
[1, 24]	πᾶσαν τὴν σκευὴν καὶ λαβόντα	τὴν	κιθάρην, στάντα ἐν τοῖσι ἑδωλίοισι
[1, 10]	ἐγένετο ἰούσης τῆς γυναικός ἐς	τὴν	κοίτην, ὑπεκδὺς ἐχώρεε ἔξω, καὶ
[1, 2]	μακρῇ νηί ἐς Αἶάν τε	τὴν	Κολχίδα καὶ ἐπὶ Φᾶσιν ποταμόν,
[1, 95]	τόν τε Κῦρον ὅστις ἐὼν	τὴν	Κροίσου ἀρχὴν κατεῖλε, καὶ τοὺς
[1, 208]	δὲ μετεὶς τὴν προτέρην γνώμην,	τὴν	Κροίσου δὲ ἑλόμενος, προηγόρευε Τομύρι
[1, 80]	τῆς ἄλλης στρατιῆς προϊέναι πρὸς	τὴν	Κροίσου ἵππον, τῇ δὲ καμήλῳ
[1, 91]	τοῦ θεοῦ. κατὰ μὲν δὴ	τὴν	Κροίσου τε ἀρχὴν καὶ Ἰωνίης
[1, 157]	δὲ μετὰ τοῦτο ἔπεμπε ἐς	τὴν	Κύμην ἀγγέλους ἐκδιδόναι κελεύων Πακτύην.
[1, 48]	τὰ χρηστήρια τοὺς θεοπρόπους, φυλάξας	τὴν	κυρίην τῶν ἡμερέων ἐμηχανᾶτο τοιάδε·
[1, 166]	Οἰνουσσέων ἔπλεον. ~ἐπείτε δὲ ἐς	τὴν	Κύρνον ἀπίκοντο, οἴκεον κοινῇ μετὰ
[1, 166]	σφι ἄγειν, καὶ ἔπειτα ἀπέντες	τὴν	Κύρνον ἔπλεον ἐς Ρήγιον. ~τῶν
[1, 165]	ἤδη τετελευτήκεε. στελλόμενοι δὲ ἐπὶ	τὴν	Κύρνον, πρῶτα καταπλεύσαντες ἐς τὴν
[1, 165]	ἀναφανῆναι. στελλομένων δὲ αὐτῶν ἐπὶ	τὴν	Κύρνον, ὑπερημίσεας τῶν ἀστῶν ἔλαβε
[1, 54]	χρηστηρίοισι, πάγχυ τε ἐλπίσας καταλύσειν	τὴν	Κύρου βασιληίην, πέμψας αὖτις ἐς
[1, 90]	στρατεύεσθαι ἐπὶ Πέρσας ὡς καταπαύσοντα	τὴν	Κύρου δύναμιν, ἀπ᾽ ἧς οἱ
[1, 91]	πέμψαντα κότερα τὴν ἑωυτοῦ ἢ	τὴν	Κύρου λέγοι ἀρχήν. οὐ συλλαβὼν
[1, 87]	λέγεται ὑπὸ Λυδῶν Κροῖσον μαθόντα	τὴν	Κύρου μετάγνωσιν, ὡς ὥρα πάντα
[1, 214]	κορέσω" τὰ μὲν δὴ κατὰ	τὴν	Κύρου τελευτὴν τοῦ βίου, πολλῶν
[1, 93]	δὲ ἔχεται τοῦ σήματος μεγάλη,	τὴν	λέγουσι Λυδοὶ ἀείναον εἶναι· καλέεται
[1, 151]	νήσους ἔχουσαι πέντε μὲν πόλιες	τὴν	Λέσβον νέμονται τὴν γὰρ ἕκτην
[1, 191]	γὰρ ποταμὸν διώρυχι ἐσαγαγὼν ἐς	τὴν	λίμνην ἐοῦσαν ἕλος, τὸ ἀρχαῖον
[1, 191]	τε τὸν ποταμὸν καὶ κατὰ	τὴν	λίμνην, ἐποίεε καὶ ὁ Κῦρος
[1, 191]	τοῦ στρατοῦ. ἀπικόμενος δὲ ἐπὶ	τὴν	λίμνην, τά περ ἡ τῶν
[1, 79]	ἐλάσας γὰρ τὸν στρατὸν ἐς	τὴν	Λυδίην αὐτὸς ἄγγελος Κροίσῳ ἐληλύθεε.
[1, 94]	Μάνεω βασιλέος σιτοδείην ἰσχυρὴν ἀνὰ	τὴν	Λυδίην πᾶσαν γενέσθαι, καὶ τοὺς
[1, 92]	ἀντιστασιώτης κατεστήκεε, συσπεύδων Πανταλέοντι γενέσθαι	τὴν	Λυδῶν ἀρχήν. ὁ δὲ Πανταλέων
[1, 11]	τε καὶ τὴν βασιληίην ἔχε	τὴν	Λυδῶν, ἢ αὐτόν σε αὐτίκα
[1, 107]	αὐτὰ ἕκαστα μαθών. μετὰ δὲ	τὴν	Μανδάνην ταύτην ἐοῦσαν ἤδη ἀνδρὸς
[1, 205]	οὐκ αὐτήν μιν μνώμενον ἀλλὰ	τὴν	Μασαγετέων βασιληίην, ἀπείπατο τὴν πρόσοδον.
[1, 80]	ὡς δὲ καὶ συνήισαν ἐς	τὴν	μάχην, ἐνθαῦτα ὡς ὤσφροντο τάχιστα
[1, 214]	ἑωυτῆς δύναμιν συνέβαλε Κύρῳ. ταύτην	τὴν	μάχην, ὅσαι δὴ βαρβάρων ἀνδρῶν
[1, 79]	δὲ αὐτίκα ἀπελαύνοντος Κροίσου μετὰ	τὴν	μάχην τὴν γενομένην ἐν τῇ
[1, 202]	οὐ συμμίσγουσα τῇ ἑτέρῃ θαλάσσῃ.	τὴν	μὲν γὰρ Ἕλληνὲς ναυτίλλονται πᾶσα
[1, 126]	πολλὸν εἶναι αὐτῶν τὸ μέσον·	τὴν	μὲν γὰρ προτέρην ἡμέρην πάντα
[1, 176]	τηνικαῦτα ἐκδημέουσι καὶ οὕτω περιεγένοντο.	τὴν	μὲν δὴ Ξάνθον οὕτω ἔσχε
[1, 14]	οὐδένα ἐποιεῦντο, πρὶν δὴ ἐπετελέσθη.	~τὴν	μὲν δὴ τυραννίδα οὕτω ἔσχον
[1, 94]	μοίρας διελόντα Λυδῶν πάντων κληρῶσαι	τὴν	μὲν ἐπὶ μόνῃ τὴν δὲ
[1, 94]	ὧδε πρὸς τὸν λιμὸν ἐξευρόντας,	τὴν	μὲν ἑτέρην τῶν ἡμερέων παίζειν
[1, 104]	Κολχίδος οὐ πολλὸν ὑπερβῆναι ἐς	τὴν	Μηδικήν, ἀλλ᾽ ἓν τὸ διὰ
[1, 96]	ἐούσης ἀνομίης πολλῆς ἀνὰ πᾶσαν	τὴν	Μηδικὴν ἐποίεε, ἐπιστάμενος ὅτι τῷ
[1, 135]	ἀνδρῶν μάλιστα. καὶ γὰρ δὴ	τὴν	Μηδικὴν ἐσθῆτα νομίσαντες τῆς ἑωυτῶν
[1, 73]	ἀνδρῶν στασιάσασα ὑπεξῆλθε ἐς γῆν	τὴν	Μηδικήν· ἐτυράννευε δὲ τὸν χρόνον
[1, 110]	τὴν Ἑλλήνων γλῶσσαν, κατὰ δὲ	τὴν	Μηδικὴν Σπακώ· τὴν γὰρ κύνα
[1, 103]	δὲ ἐπισπόμενοι φεύγουσι οὕτω ἐς	τὴν	Μηδικὴν χώρην ἀπίκοντο. ~ἔστι δὲ
[1, 185]	τὰ ἐγὼ ἀπηγήσομαι, τοῦτο δὲ	τὴν	Μήδων ὁρῶσα ἀρχὴν μεγάλην τε
[1, 31]	Ἥρῃ τοῖσι Ἀργείοισι ἔδεε πάντως	τὴν	μητέρα αὐτῶν ζεύγεϊ κομισθῆναι ἐς
[1, 31]	τὴν ῥώμην, αἱ δὲ Ἀργεῖαι	τὴν	μητέρα αὐτῶν, οἵων τέκνων ἐκύρησε·
[1, 17]	καὶ ἀνδρηίου. ὡς δὲ ἐς	τὴν	Μιλησίην ἀπίκοιτο, οἰκήματα μὲν τὰ
[1, 18]	ὁ καὶ ἐσβάλλων τηνικαῦτα ἐς	τὴν	Μιλησίην τὴν στρατιήν· Σαδυάττης οὗτος
[1, 21]	ὃ μὲν δὴ ἀπόστολος ἐς	τὴν	Μίλητον ἦν, Θρασύβουλος δὲ σαφέως
[1, 17]	τοῦ πατρός. ἐπελαύνων γὰρ ἐπολιόρκεε	τὴν	Μίλητον τρόπῳ τοιῷδε· ὅκως μὲν
[1, 173]	ἀπίκοντο τῆς Ἀσίης ἐς γῆν	τὴν	Μιλυάδα· τὴν γὰρ νῦν Λύκιοι
[1, 27]	δέ οἱ πάντων ἑτοίμων ἐς	τὴν	ναυπηγίην, οἳ μὲν Βίαντα λέγουσι
[1, 27]	τὴν Ἑλλάδα, εἰπόντα τάδε καταπαῦσαι	τὴν	ναυπηγίην· ὦ βασιλεῦ, νησιῶται ἵππον
[1, 1]	ἄλλῃσι ἁρπασθῆναι. ἐσβαλομένους δὲ ἐς	τὴν	νέα οἴχεσθαι ἀποπλέοντας ἐπ᾽ Αἰγύπτου.
[1, 64]	Λυγδάμι) πρὸς τε ἔτι τούτοισι	τὴν	νῆσον Δῆλον καθήρας ἐκ τῶν
[1, 167]	κτίσαι ἥρων ἐόντα, ἀλλ᾽ οὐ	τὴν	νῆσον. ~Φωκαίης μέν νυν πέρι
[1, 103]	συμβαλὼν ἐνίκησε τοὺς Ἀσσυρίους, περικατημένῳ	τὴν	Νίνον ἐπῆλθε Σκυθέων στρατὸς μέγας,
[1, 185]	αὐτοῖσι, ἐν δὲ δὴ καὶ	τὴν	Νίνον, προεφυλάξατο ὅσα ἐδύνατο μάλιστα.
[1, 103]	ἑωυτῷ ἀρχομένους πάντας ἐστρατεύετο ἐπὶ	τὴν	Νίνον, τιμωρέων τε τῷ πατρὶ
[1, 25]	καὶ πεντήκοντα. ἀνέθηκε δὲ ἐκφυγὼν	τὴν	νοῦσον δεύτερος οὗτος τῆς οἰκίης
[1, 57]	καλεομένοισι οἴκεον δὲ τηνικαῦτα γῆν	τὴν	νῦν Θεσσαλιῶτιν καλεομένην) καὶ τῶν
[1, 80]	τὴν ἰδέην αὐτοῦ ὁρέων οὔτε	τὴν	ὀδμὴν ὀσφραινόμενος. αὐτοῦ δὴ ὦν
[1, 192]	ἡ ἀρχὴ τῆς χώρης ταύτης,	τὴν	οἱ Πέρσαι σατραπηίην καλέουσι, ἐστὶ
[1, 61]	τῷ εἰρημένῳ ὁ Πεισίστρατος κατὰ	τὴν	ὁμολογίην τὴν πρὸς Μεγακλέα γενομένην
[1, 74]	ἐπεὰν τοὺς βραχίονας ἐπιτάμωνται ἐς	τὴν	ὁμοχροίην, τὸ αἷμα ἀναλείχουσι ἀλλήλων.
[1, 183]	ἑκάστου οἱ Χαλδαῖοι τότε ἐπεὰν	τὴν	ὁρτὴν ἄγωσι τῷ θεῷ τούτῳ.
[1, 56]	Δώρου τοῦ Ἕλληνος τὴν ὑπὸ	τὴν	Ὄσσαν τε καὶ τὸν Ὄλυμπον
[1, 107]	ἀξίων οὐδενὶ διδοῖ γυναῖκα, δεδοικὼς	τὴν	ὄψιν· ὁ δὲ Πέρσῃ διδοῖ
[1, 120]	ὁ Ἁστυάγης τῇ ἔκρινάν οἱ	τὴν	ὄψιν. οἳ δὲ κατὰ ταὐτὰ
[1, 38]	αἰχμῆς σιδηρέης ἀπολέεσθαι. πρὸς ὧν	τὴν	ὄψιν ταύτην τόν τε γάμον
[1, 52]	αὐτοῦ τήν τε ἀρετὴν καὶ	τὴν	πάθην, ἀνέθηκε σάκος τε χρύσεον
[1, 196]	ἐξῆν, οὐδὲ ἄνευ ἐγγυητέω ἀπάγεσθαι	τὴν	παρθένον πριάμενον, ἀλλ᾽ ἐγγυητὰς χρῆν
[1, 157]	ἐκ τούτου δὲ κελευσμοσύνης Λυδοὶ	τὴν	πᾶσαν δίαιταν τῆς ζόης μετέβαλον.
[1, 80]	ὄπισθε δὲ τοῦ πεζοῦ ἐπέταξε	τὴν	πᾶσαν ἵππον. ὡς δέ οἱ
[1, 91]	τὴν Πυθίην λέγεται εἰπεῖν τάδε.	τὴν	πεπρωμένην μοῖραν ἀδύνατα ἐστὶ ἀποφυγεῖν
[1, 71]	ἐλπίσας καταιρήσειν Κῦρόν τε καὶ	τὴν	Περσέων δύναμιν. παρασκευαζομένου δὲ Κροίσου
[1, 159]	Κυμαίους κελεύοντες. ἡμεῖς δὲ δειμαίνοντες	τὴν	Περσέων δύναμιν τὸν ἱκέτην ἐς
[1, 75]	τὸν χρησμὸν εἶναι, ἐστρατεύετο ἐς	τὴν	Περσέων μοῖραν. ὡς δὲ ἀπίκετο
[1, 150]	Διονύσῳ, τὰς πύλας ἀποκληίσαντες ἔσχον	τὴν	πόλιν. βοηθησάντων δὲ πάντων Αἰολέων,
[1, 191]	περιιδόντες τοὺς Πέρσας ἐσελθεῖν ἐς	τὴν	πόλιν διέφθειραν ἂν κάκιστα· κατακληίσαντες
[1, 163]	ἐδίδου σφι χρήματα τεῖχος περιβαλέσθαι	τὴν	πόλιν, ἐδίδου δὲ ἀφειδέως· καὶ
[1, 194]	τῶν ταύτῃ μετά γε αὐτὴν	τὴν	πόλιν, ἔρχομαι φράσων· τὰ πλοῖα
[1, 191]	ἐμβολῆς τοῦ ποταμοῦ, τῇ ἐς	τὴν	πόλιν ἐσβάλλει, καὶ ὄπισθε αὖτις
[1, 76]	καὶ εἷλε μὲν τῶν Πτερίων	τὴν	πόλιν καὶ ἠνδραποδίσατο, εἷλε δὲ
[1, 186]	τὰ χείλεα τοῦ ποταμοῦ κατὰ	τὴν	πόλιν καὶ τὰς καταβάσιας τὰς
[1, 59]	ἐπί τε τοῖσι κατεστεῶσι ἔνεμε	τὴν	πόλιν κοσμέων καλῶς τε καὶ
[1, 165]	ἣ ἐφρούρεε παραδεξαμένη παρὰ Ἁρπάγου	τὴν	πόλιν. μετὰ δέ, ὡς τοῦτο
[1, 191]	ἴδωνται γενόμενον, ἐσιέναι ταύτῃ ἐς	τὴν	πόλιν. οὕτω τε δὴ τάξας
[1, 155]	λαβὼν ἄγω, αὐτοῖσι δὲ Λυδοῖσι	τὴν	πόλιν παρέδωκα, καὶ ἔπειτα θωμάζω
[1, 103]	τιμωρέων τε τῷ πατρὶ καὶ	τὴν	πόλιν ταύτην θέλων ἐξελεῖν. καί
[1, 26]	Ἐφέσιοι πολιορκεόμενοι ὑπ᾽ αὐτοῦ ἀνέθεσαν	τὴν	πόλιν τῇ Ἀρτέμιδι, ἐξάψαντες ἐκ
[1, 186]	δὲ κατὰ μέσην κου μάλιστα	τὴν	πόλιν τοῖσι λίθοισι τοὺς ὠρύξατο
[1, 81]	οἱ χρόνον ἐπὶ μακρὸν ἔσεσθαι	τὴν	πολιορκίην ἔπεμπε ἐκ τοῦ τείχεος
[1, 4]	ἔπειτα ἐλθόντας ἐς τὴν Ἀσίην	τὴν	Πριάμου δύναμιν κατελεῖν. ἀπὸ τούτου
[1, 211]	Κύρου στρατιῆς ἐφόνευε ἀλεξομένους καὶ	τὴν	προκειμένην ἰδόντες δαῖτα, ὡς ἐχειρώσαντο
[1, 61]	ὁ Πεισίστρατος κατὰ τὴν ὁμολογίην	τὴν	πρὸς Μεγακλέα γενομένην γαμέει τοῦ
[1, 205]	ἀλλὰ τὴν Μασαγετέων βασιληίην, ἀπείπατο	τὴν	πρόσοδον. Κῦρος δὲ μετὰ τοῦτο,
[1, 208]	αὗται συνέστασαν· Κῦρος δὲ μετεὶς	τὴν	προτέρην γνώμην, τὴν Κροίσου δὲ
[1, 168]	καὶ ἐνθαῦτα ἔκτισαν πόλιν Ἄβδηρα,	τὴν	πρότερος τούτων Κλαζομένιος Τιμήσιος κτίσας
[1, 153]	Ἴωνας ἐν οὐδενὶ λόγῳ ποιησάμενος	τὴν	πρώτην εἶναι. ἡ τε γὰρ
[1, 91]	Κροίσου τε ἀρχὴν καὶ Ἰωνίης	τὴν	πρώτην καταστροφὴν ἔσχε οὕτω. ~Κροίσῳ
[1, 76]	στρατῷ ἀπίκετο τῆς Καππαδοκίης ἐς	τὴν	Πτερίην καλεομένην ἡ δὲ Πτερίη
[1, 91]	Λυδοῖσι καὶ λέγουσι τὰ ἐντεταλμένα	τὴν	Πυθίην λέγεται εἰπεῖν τάδε. τὴν
[1, 65]	τούτοισι λέγουσι καὶ φράσαι αὐτῷ	τὴν	Πυθίην τὸν νῦν κατεστεῶτα κόσμον
[1, 86]	θεοσεβέα τοῦδε εἵνεκεν ἀνεβίβασε ἐπὶ	τὴν	πυρήν, βουλόμενος εἰδέναι εἴ τίς
[1, 87]	ὗσαι ὕδατι λαβροτάτῳ, κατασβεσθῆναί τε	τὴν	πυρήν. οὕτω δὴ μαθόντα τὸν
[1, 193]	μὲν ὀλίγῳ, καὶ τὸ ἐκτρέφον	τὴν	ῥίζαν τοῦ σίτου ἐστὶ τοῦτο·
[1, 31]	γὰρ περιστάντες ἐμακάριζον τῶν νεηνιέων	τὴν	ῥώμην, αἱ δὲ Ἀργεῖαι τὴν
[1, 70]	Σάρδις ὁ κρητὴρ ἐγίνετο κατὰ	τὴν	Σαμίην, πυθόμενοι Σάμιοι ἀπελοίατο αὐτὸν
[1, 91]	οἱ· τρία γὰρ ἔτεα ἐπανεβάλετο	τὴν	Σαρδίων ἅλωσιν, καὶ τοῦτο ἐπιστάσθω
[1, 88]	ὁ δὲ εἶπε πόλιν τε	τὴν	σὴν διαρπάζει καὶ χρήματα τὰ
[1, 120]	περὶ πολλοῦ ἐστι κατορθοῦσθαι ἀρχὴν	τὴν	σήν. κείνως μὲν γὰρ ἀλλοτριοῦται
[1, 24]	τὸν δὲ ἐνδύντα τε πᾶσαν	τὴν	σκευὴν καὶ λαβόντα τὴν κιθάρην,
[1, 105]	παρ᾽ ἑωυτοῖσι τοὺς ἀπικνεομένους ἐς	τὴν	Σκυθικὴν χώρην ὡς διακέαται τοὺς
[1, 152]	ἐξηγέωνται. ~ὡς δὲ ἀπίκοντο ἐς	τὴν	Σπάρτην τῶν Ἰώνων καὶ Αἰολέων
[1, 63]	φὰς δέκεσθαι τὸ χρησθὲν ἐπῆγε	τὴν	στρατιήν. Ἀθηναῖοι δὲ οἱ ἐκ
[1, 191]	ἦν, ἐποίεε δὴ τοιόνδε. τάξας	τὴν	στρατιὴν ἅπασαν ἐξ ἐμβολῆς τοῦ
[1, 164]	βουλεύονται αὐτοί, ἀπαγαγεῖν ἐκεῖνον ἐκέλευον	τὴν	στρατιὴν ἀπὸ τοῦ τείχεος. ὁ
[1, 212]	δὲ πυθομένη τά τε περὶ	τὴν	στρατιὴν γεγονότα καὶ τὰ περὶ
[1, 189]	τὴν ἐπὶ Βαβυλῶνα στράτευσιν διαίρεε	τὴν	στρατιὴν δίχα, διελὼν δὲ κατέτεινε
[1, 164]	ὁ δὲ Ἅρπαγος ὡς ἐπήλασε	τὴν	στρατιήν, ἐπολιόρκεε αὐτούς, προισχόμενος ἔπεα
[1, 17]	γῇ καρπὸς ἁδρός, τηνικαῦτα ἐσέβαλλε	τὴν	στρατιήν· ἐστρατεύετο δὲ ὑπὸ συρίγγων
[1, 164]	Ἅρπαγος ἀπὸ τοῦ τείχεος ἀπήγαγε	τὴν,	στρατιήν, οἱ Φωκαιέες ἐν τούτῳ
[1, 18]	ἐσβάλλων τηνικαῦτα ἐς τὴν Μιλησίην	τὴν	στρατιήν· Σαδυάττης οὗτος γὰρ καὶ
[1, 39]	χεῖρες, κοίη δὲ αἰχμὴ σιδηρέη	τὴν	σὺ φοβέαι; εἰ μὲν γὰρ
[1, 148]	ἄνεμον κατήκουσα Σάμῳ καταντίον, ἐς	τὴν	συλλεγόμενοι ἀπὸ τῶν πολίων Ἴωνες
[1, 70]	τε ὦν εἵνεκεν οἱ Λακεδαιμόνιοι	τὴν	συμμαχίην ἐδέξαντο, καὶ ὅτι ἐκ
[1, 68]	ἐόντας, τὸν δὲ ἄκμονα καὶ	τὴν	σφῦραν τόν τε τύπον καὶ
[1, 179]	ὅντινα τρόπον ἔργαστο. ὀρύσσοντες ἅμα	τὴν	τάφρον ἐπλίνθευον τὴν γῆν τὴν
[1, 111]	δὲ ὡς εἶδέ με, ἐκέλευε	τὴν	ταχίστην ἀναλαβόντα τὸ παιδίον οἴχεσθαι
[1, 24]	ἢ ἐκπηδᾶν ἐς τὴν θάλασσαν	τὴν	ταχίστην· ἀπειληθέντα δὴ τὸν Ἀρίονα
[1, 81]	ἐς Σάρδις, τούτους δὲ ἐξέπεμπε	τὴν	ταχίστην δέεσθαι βοηθέειν ὡς πολιορκεομένου
[1, 119]	ἐς τὰ οἰκία. ἐσελθὼν δὲ	τὴν	ταχίστην, ἦν γὰρ οἱ παῖς
[1, 73]	ὡς ἄγρην δῆθεν, δόντες δὲ	τὴν	ταχίστην κομίζεσθαι παρὰ Ἀλυάττεα τὸν
[1, 126]	ἐχόντων ὧδε, ἀπίστασθε ἀπ᾽ Ἀστυάγεος	τὴν	ταχίστην" ~Πέρσαι μέν νυν προστάτεω
[1, 209]	ἐκεῖνον ἐπιβουλεύειν ἐμοί· σύ νυν	τὴν	ταχίστην πορεύεο ὀπίσω ἐς Πέρσας
[1, 86]	ἀνθρώποισι ἀσφαλέως ἔχον, κελεύειν σβεννύναι	τὴν	ταχίστην τὸ καιόμενον πῦρ καὶ
[1, 43]	ἀπικόμενος δὲ ἐς τὰς Σάρδις	τὴν	τε μάχην καὶ τὸν τοῦ
[1, 116]	ἑωυτοῦ τε ἔφη γεγονέναι καὶ	τὴν	τεκοῦσαν αὐτὸν εἶναι ἔτι παρ᾽
[1, 32]	σκοπέειν δὲ χρὴ παντὸς χρήματος	τὴν	τελευτήν, κῇ ἀποβήσεται· πολλοῖσι γὰρ
[1, 33]	ὃς τὰ παρεόντα ἀγαθὰ μετεὶς	τὴν	τελευτὴν παντὸς χρήματος ὁρᾶν ἐκέλευε.
[1, 73]	τὴν γλῶσσάν τε ἐκμαθεῖν καὶ	τὴν	τέχνην τῶν τόξων. χρόνου δὲ
[1, 86]	διδοίη, πρός τε τούτοισι δείσαντα	τὴν	τίσιν καὶ ἐπιλεξάμενον ὡς οὐδὲν
[1, 130]	Μῆδοι δὲ ὑπέκυψαν Πέρσῃσι διὰ	τὴν	τούτου πικρότητα, ἄρξαντες τῆς ἄνω
[1, 124]	φονέα τῖσαι. κατὰ μὲν γὰρ	τὴν	τούτου προθυμίην τέθνηκας, τὸ δὲ
[1, 61]	δὲ γνώμῃ νικήσαντος ἀνακτᾶσθαι ὀπίσω	τὴν	τυραννίδα, ἐνθαῦτα ἤγειρον δωτίνας ἐκ
[1, 64]	τὸ τρίτον σχὼν Ἀθήνας ἐρρίζωσε	τὴν	τυραννίδα ἐπικούροισί τε πολλοῖσι καὶ
[1, 59]	τοῦ πεδίου Λυκούργου Ἀριστολαΐδεω, καταφρονήσας	τὴν	τυραννίδα ἤγειρε τρίτην στάσιν· συλλέξας
[1, 60]	ἔσχε τὸ πρῶτον Ἀθήνας, καὶ	τὴν	τυραννίδα οὔκω κάρτα ἐρριζωμένην ἔχων
[1, 61]	καὶ ἐδέκοντο Πεισίστρατον. ~ἀπολαβὼν δὲ	τὴν	τυραννίδα τρόπῳ τῷ εἰρημένῳ ὁ
[1, 163]	καὶ τὸν τε Ἀδρίην καὶ	τὴν	Τυρσηνίην καὶ τὴν Ἰβηρίην καὶ
[1, 206]	ἡμέας βούλεαι ἐσδέξασθαι μᾶλλον ἐς	τὴν	ὑμετέρην, σὺ τὠυτὸ τοῦτο ποίεε.
[1, 56]	ἐπὶ δὲ Δώρου τοῦ Ἕλληνος	τὴν	ὑπὸ τὴν Ὄσσαν τε καὶ
[1, 126]	ἄεθλον, δεύτερα σφι προεῖπε ἐς	τὴν	ὑστεραίην παρεῖναι λελουμένους. ἐν δὲ
[1, 43]	τῇ αἰχμῇ ἐξέπλησε τοῦ ὀνείρου	τὴν	φήμην, ἔθεε δέ τις ἀγγελέων
[1, 56]	γὰρ Δευκαλίωνος βασιλέος οἴκεε γῆν	τὴν	Φθιῶτιν, ἐπὶ δὲ Δώρου τοῦ
[1, 165]	τὴν Φωκαίην κατεφόνευσαν τῶν Περσέων	τὴν	φυλακήν, ἣ ἐφρούρεε παραδεξαμένη παρὰ
[1, 165]	τὴν Κύρνον, πρῶτα καταπλεύσαντες ἐς	τὴν	Φωκαίην κατεφόνευσαν τῶν Περσέων τὴν
[1, 165]	δὲ γενόμενοι ἀπέπλεον ὀπίσω ἐς	τὴν	Φωκαίην. οἳ δὲ αὐτῶν τὸ
[1, 202]	κατατίθεσθαι ὡραίους, καὶ τούτους σιτέεσθαι	τὴν	χειμερινήν. ἄλλα δέ σφι ἐξευρῆσθαι
[1, 78]	ἀλλόθροον προσδόκιμον εἶναι Κροίσῳ ἐπὶ	τὴν	χώρην, ἀπικόμενον δὲ τοῦτον καταστρέψεσθαι
[1, 207]	ἐθελήσομεν ἐσδέξασθαι τοὺς πολεμίους ἐς	τὴν	χώρην, ὅδε τοι ἐν αὐτῷ
[1, 174]	οὐδέν, οὔτε ὅσοι Ἑλλήνων ταύτην	τὴν	χώρην οἰκέουσι· οἰκέουσι δὲ καὶ
[1, 206]	καὶ τὸν στρατὸν αὐτῆς ἐς	τὴν	χώρην. ~παρεὼν δὲ καὶ μεμφόμενος
[1, 174]	τὴν Ἰωνίην κατεστρέφετο, βουλόμενοι νῆσον	τὴν	χώρην ποιῆσαι. ἐντὸς δὲ πᾶσά
[1, 100]	καὶ κατήκοοι ἦσαν ἀνὰ πᾶσαν	τὴν	χώρην τῆς ἦρχε. ~Δηιόκης μέν
[1, 97]	παρεόντι χρεώμενοι δυνατοὶ εἰμὲν οἰκέειν	τὴν	χώρην, φέρε στήσωμεν ἡμέων αὐτῶν
[1, 112]	καὶ ὁ περιεὼν οὐκ ἀπολέει	τὴν	ψυχήν" ~κάρτα τε ἔδοξε τῷ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/03/2005