Livre, Chapitre |
[1, 196] |
ἀπὸ
τῶν
εὐειδέων
παρθένων
καὶ
|
οὕτω |
αἱ
εὔμορφοι
τὰς
ἀμόρφους
καὶ |
[1, 20] |
ἐν
Ἀσσησῷ.
~Δελφῶν
οἶδα
ἐγὼ
|
οὕτω |
ἀκούσας
γενέσθαι·
Μιλήσιοι
δὲ
τάδε |
[1, 106] |
ξεινίσαντες
καὶ
καταμεθύσαντες
κατεφόνευσαν,
καὶ
|
οὕτω |
ἀνεσώσαντο
τὴν
ἀρχὴν
Μῆδοι
καὶ |
[1, 87] |
ἐπαείρας
ἐμὲ
στρατεύεσθαι.
οὐδεὶς
γὰρ
|
οὕτω |
ἀνόητος
ἐστὶ
ὅστις
πόλεμον
πρὸ |
[1, 196] |
καταστήσαντα
ἡ
μὲν
συνοικήσειν
αὐτῇ,
|
οὕτω |
ἀπάγεσθαι.
εἰ
δὲ
μὴ
συμφεροίατο, |
[1, 170] |
μίαν
κτίζειν
πάντων
Ἰώνων,
καὶ
|
οὕτω |
ἀπαλλαχθέντας
σφέας
δουλοσύνης
εὐδαιμονήσειν,
νήσων |
[1, 11] |
Λυδῶν,
ἢ
αὐτόν
σε
αὐτίκα
|
οὕτω |
ἀποθνήσκειν
δεῖ,
ὡς
ἂν
μὴ |
[1, 87] |
ταῦτα
δαίμοσί
κου
φίλον
ἦν
|
οὕτω |
γενέσθαι"
~ὅ
μὲν
ταῦτα
ἔλεγε, |
[1, 108] |
ἀλλ᾽
εἲ
τοι
φίλον
τοῦτο
|
οὕτω |
γίνεσθαι,
χρὴ
δὴ
τό
γε |
[1, 13] |
δὴ
τὸ
χρηστήριον
καὶ
ἐβασίλευσε
|
οὕτω |
Γύγης.
τοσόνδε
μέντοι
εἶπε
ἡ |
[1, 3] |
δίκας·
οὐδὲ
γὰρ
ἐκείνους
διδόναι.
|
οὕτω |
δὴ
ἁρπάσαντος
αὐτοῦ
Ἑλένην,
τοῖσι |
[1, 62] |
αὐτὸν
πορεύεσθαι
ἐπὶ
τὸ
ἄστυ,
|
οὕτω |
δὴ
βοηθέουσι
ἐπ᾽
αὐτόν.
καὶ |
[1, 5] |
ἔγκυος
ἐοῦσα,
αἰδεομένη
τοὺς
τοκέας
|
οὕτω |
δὴ
ἐθελοντὴν
αὐτὴν
τοῖσι
Φοίνιξι |
[1, 116] |
δὲ
ἀγόμενος
ἐς
τὰς
ἀνάγκας
|
οὕτω |
δὴ
ἔφαινε
τὸν
ἐόντα
λόγον· |
[1, 190] |
καὶ
τὸ
δεύτερον
ἔαρ
ὑπέλαμπε,
|
οὕτω |
δὴ
ἤλαυνε
ἐπὶ
τὴν
Βαβυλῶνα. |
[1, 173] |
ἐς
τοὺς
Τερμίλας
παρὰ
Σαρπηδόνα,
|
οὕτω |
δὴ
κατὰ
τοῦ
Λύκου
τὴν |
[1, 87] |
λαβροτάτῳ,
κατασβεσθῆναί
τε
τὴν
πυρήν.
|
οὕτω |
δὴ
μαθόντα
τὸν
Κῦρον
ὡς |
[1, 189] |
τοῦτο
ὑβρίσαντι,
καί
οἱ
ἐπηπείλησε
|
οὕτω |
δή
μιν
ἀσθενέα
ποιήσειν
ὥστε |
[1, 83] |
Λυδῶν
καὶ
ἔχοιτο
Κροῖσος
ζωγρηθείς.
|
οὕτω |
δὴ
οὗτοι
μὲν
συμφορὴν
ποιησάμενοι |
[1, 64] |
ἑωυτοῦ.
~πειθομένων
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων,
|
οὕτω |
δὴ
Πεισίστρατος
τὸ
τρίτον
σχὼν |
[1, 84] |
Περσέων
ἀνέβαινον·
προσβάντων
δὲ
συχνῶν
|
οὕτω |
δὴ
Σάρδιές
τε
ἡλώκεσαν
καὶ |
[1, 163] |
τῷ
ἀνδρὶ
προσφιλέες
οἱ
Φωκαιέες
|
οὕτω |
δή
τι
ἐγένοντο
ὡς
τὰ |
[1, 185] |
ῥέει,
τοῦτον
ἄνωθεν
διώρυχας
ὀρύξασα
|
οὕτω |
δή
τι
ἐποίησε
σκολιὸν
ὥστε |
[1, 169] |
Κύρῳ
ὅρκιον
ποιησάμενοι
ἡσυχίην
ἦγον.
|
οὕτω |
δὴ
τὸ
δεύτερον
Ἰωνίη
ἐδεδούλωτο. |
[1, 94] |
ἀλλ᾽
ἔτι
ἐπὶ
μᾶλλον
βιάζεσθαι
|
οὕτω |
δὴ
τὸν
βασιλέα
αὐτῶν
δύο |
[1, 123] |
οἱ
τούτου
καὶ
ἐόντος
ἑτοίμου,
|
οὕτω |
δὴ
τῷ
Κύρῳ
διαιτωμένῳ
ἐν |
[1, 24] |
ἐς
ἀπορίην
παραιτήσασθαι,
ἐπειδή
σφι
|
οὕτω |
δοκέοι,
περιιδεῖν
αὐτὸν
ἐν
τῇ |
[1, 56] |
μετέβη
καὶ
ἐκ
τῆς
Δρυοπίδος
|
οὕτω |
ἐς
Πελοπόννησον
ἐλθὸν
Δωρικὸν
ἐκλήθη. |
[1, 171] |
ἐξανέστησαν
ἐκ
τῶν
νήσων,
καὶ
|
οὕτω |
ἐς
τὴν
ἤπειρον
ἀπίκοντο.
κατὰ |
[1, 103] |
Εὐρώπης,
τούτοισι
δὲ
ἐπισπόμενοι
φεύγουσι
|
οὕτω |
ἐς
τὴν
Μηδικὴν
χώρην
ἀπίκοντο. |
[1, 123] |
οὐδὲν
ἀποτίλας,
ὡς
δὲ
εἶχε
|
οὕτω |
ἐσέθηκε
βυβλίον,
γράψας
τά
οἱ |
[1, 70] |
κατὰ
μέν
νυν
τὸν
κρητῆρα
|
οὕτω |
ἔσχε.
~Κροῖσος
δὲ
ἁμαρτὼν
τοῦ |
[1, 176] |
περιεγένοντο.
τὴν
μὲν
δὴ
Ξάνθον
|
οὕτω |
ἔσχε
ὁ
Ἅρπαγος,
παραπλησίως
δὲ |
[1, 168] |
νυν
πέρι
τῆς
ἐν
Ἰωνίῃ
|
οὕτω |
ἔσχε
παραπλήσια
δὲ
τούτοισι
καὶ |
[1, 117] |
δι᾽
ἐκείνων
καὶ
ἔθαψά
μιν.
|
οὕτω |
ἔσχε
ὦ
βασιλεῦ
περὶ
τοῦ |
[1, 14] |
ἐπετελέσθη.
~τὴν
μὲν
δὴ
τυραννίδα
|
οὕτω |
ἔσχον
οἱ
Μερμνάδαι
τοὺς
Ἡρακλείδας |
[1, 5] |
τούτων
οὐκ
ἔρχομαι
ἐρέων
ὡς
|
οὕτω |
ἢ
ἄλλως
κως
ταῦτα
ἐγένετο, |
[1, 97] |
στήσωμεν
ἡμέων
αὐτῶν
βασιλέα·
καὶ
|
οὕτω |
ἥ
τε
χωρῇ
εὐνομήσεται
καὶ |
[1, 76] |
καὶ
τὰ
μὲν
στρατόπεδα
ἀμφότερα
|
οὕτω |
ἠγωνίσατο.
~Κροῖσος
δὲ
μεμφθεὶς
κατὰ |
[1, 183] |
τὸ
μὲν
δὴ
ἱρὸν
τοῦτο
|
οὕτω |
κεκόσμηται,
ἔστι
δὲ
καὶ
ἴδια |
[1, 171] |
ἀπίκοντο.
κατὰ
μὲν
δὴ
Κᾶρας
|
οὕτω |
Κρῆτες
λέγουσι
γενέσθαι·
οὐ
μέντοι |
[1, 91] |
Ἰωνίης
τὴν
πρώτην
καταστροφὴν
ἔσχε
|
οὕτω. |
~Κροίσῳ
δὲ
ἐστὶ
ἄλλα
ἀναθήματα |
[1, 21] |
παρεὸν
βουλεύηται.
~Μιλήσιοι
μέν
νυν
|
οὕτω |
λέγουσι
γενέσθαι.
Ἀλυάττης
δέ,
ὡς |
[1, 199] |
οἰκία,
καὶ
τὠπὸ
τούτου
οὐκ
|
οὕτω |
μέγα
τί
οἱ
δώσεις
ὥς |
[1, 66] |
ἐφόρους
καὶ
γέροντας
ἔστησε
Λυκοῦργος.
|
~οὕτω |
μὲν
μεταβαλόντες
εὐνομήθησαν,
τῷ
δὲ |
[1, 60] |
οἱ
τοῦ
Λυκούργου
ἐξελαύνουσί
μιν.
|
οὕτω |
μὲν
Πεισίστρατος
ἔσχε
τὸ
πρῶτον |
[1, 72] |
ἀπέργει,
ἐξ
εὐωνύμου
δὲ
Παφλαγόνας.
|
οὕτω |
ὁ
Ἅλυς
ποταμὸς
ἀποτάμνει
σχεδὸν |
[1, 11] |
μεγάλην
φέρει.
~τότε
μὲν
δὴ
|
οὕτω |
οὐδέν
δηλώσασα
ἡσυχίην
εἶχε.
ὡς |
[1, 112] |
ἐξ
ἡμέων
ἐόντα
τρέφωμεν.
καὶ
|
οὕτω |
οὔτε
σὺ
ἁλώσεαι
ἀδικέων
τοὺς |
[1, 117] |
οὐκ
ἐψευδόμην·
σὺ
γὰρ
ἐνετέλλεο
|
οὕτω. |
παραδίδωμι
μέντοι
τῷδε
κατὰ
τάδε |
[1, 77] |
ἐλπίσας
μὴ
κοτε
ἄρα
ἀγωνισάμενος
|
οὕτω |
παραπλησίως
Κῦρος
ἐλάσῃ
ἐπὶ
Σάρδις. |
[1, 176] |
αὗται
ἔτυχον
τηνικαῦτα
ἐκδημέουσι
καὶ
|
οὕτω |
περιεγένοντο.
τὴν
μὲν
δὴ
Ξάνθον |
[1, 7] |
ἐπιδρομῆς
ἁρπαγή.
~Ἡ
δὲ
ἡγεμονίη
|
οὕτω |
περιῆλθε,
ἐοῦσα
Ἡρακλειδέων,
ἐς
τὸ |
[1, 136] |
ἔχει.
τοῦδε
δὲ
εἵνεκα
τοῦτο
|
οὕτω |
ποιέεται,
ἵνα
ἢν
ἀποθάνῃ
τρεφόμενος, |
[1, 37] |
ὅκως
μοι
ἀμείνω
ἐστὶ
ταῦτα
|
οὕτω |
ποιεόμενα"
~ἀμείβεται
Κροῖσος
τοῖσιδε.
ὦ |
[1, 111] |
εἴρετο
προτέρη
ὅ
τι
μιν
|
οὕτω |
προθύμως
Ἅρπαγος
μετεπέμψατο.
ὁ
δὲ |
[1, 191] |
ἐσιέναι
ταύτῃ
ἐς
τὴν
πόλιν.
|
οὕτω |
τε
δὴ
τάξας
καὶ
κατὰ |
[1, 130] |
ἐπ᾽
ἔτεα
πέντε
καὶ
τριήκοντα
|
οὕτω |
τῆς
βασιληίης
κατεπαύσθη,
Μῆδοι
δὲ |
[1, 186] |
ἐκ
τῆς
λίμνης
ἐξήγαγε,
καὶ
|
οὕτω |
τὸ
ὀρυχθὲν
ἕλος
γενόμενον
ἐς |
[1, 32] |
Ἀθηναῖε,
ἡ
δ᾽
ἡμετέρη
εὐδαιμονίη
|
οὕτω |
τοι
ἀπέρριπται
ἐς
τὸ
μηδὲν |
[1, 159] |
ταῦτα
εἰπεῖν
ὦναξ,
αὐτὸς
μὲν
|
οὕτω |
τοῖσι
ἱκέτῃσι
βοηθέεις,
Κυμαίους
δὲ |
[1, 27] |
πειθόμενον
παύσασθαι
τῆς
ναυπηγίης.
καὶ
|
οὕτω |
τοῖσι
τὰς
νήσους
οἰκημένοισι
Ἴωσι |
[1, 192] |
κάρτα
ἐπύθοντο.
~καὶ
Βαβυλὼν
μὲν
|
οὕτω |
τότε
πρῶτον
ἀραίρητο.
τὴν
δὲ |
[1, 214] |
γενέσθαι,
καὶ
δὴ
καὶ
πυνθάνομαι
|
οὕτω |
τοῦτο
γενόμενον.
πρῶτα
μὲν
γὰρ |
[1, 98] |
ἑτέρῳ
κύκλῳ
ἐνεστεῶτα.
μεμηχάνηται
δὲ
|
οὕτω |
τοῦτο
τὸ
τεῖχος
ὥστε
ὁ |
[1, 192] |
μηνῶν
ἡ
λοιπὴ
πᾶσα
Ἀσίη.
|
οὕτω |
τριτημορίη
ἡ
Ἀσσυρίη
χώρη
τῇ |
[1, 68] |
κάρτα
ἂν
ἐθώμαζες,
ὅκου
νῦν
|
οὕτω |
τυγχάνεις
θῶμα
ποιεύμενος
τὴν
ἐργασίην |
[1, 137] |
τὰ
ἀδικήματα
ἐόντα
τῶν
ὑπουργημάτων,
|
οὕτω |
τῷ
θυμῷ
χρᾶται.
ἀποκτεῖναι
δὲ |
[1, 49] |
~τὰ
μὲν
δὴ
ἐκ
Δελφῶν
|
οὕτω |
τῷ,
Κροίσῳ
ἐχρήσθη·
κατὰ
δὲ |
[1, 98] |
δὲ
κυάνεοι,
πέμπτου
δὲ
σανδαράκινοι.
|
οὕτω |
τῶν
πέντε
κύκλων
οἱ
προμαχεῶνες |
[1, 126] |
πάντα
λόγον,
λέγων
ἄνδρες
Πέρσαι,
|
οὕτω |
ὑμῖν
ἔχει.
βουλομένοισι
μὲν
ἐμέο |
[1, 5] |
τῆς
Ἰοῦς
οὐκ
ὁμολογέουσι
Πέρσῃσι
|
οὕτω |
Φοίνικες·
οὐ
γὰρ
ἁρπαγῇ
σφέας |
[1, 133] |
ἀντίον
ἄλλου.
ταῦτα
μέν
νυν
|
οὕτω |
φυλάσσεται,
μεθυσκόμενοι
δὲ
ἐώθασι
βουλεύεσθαι |
[1, 32] |
παράπαν
οὐδὲν
ὅμοιον
προσάγει
πρῆγμα.
|
οὕτω |
ὦν
Κροῖσε
πᾶν
ἐστὶ
ἄνθρωπος |
[1, 120] |
τιμὰς
πρὸς
σέο
μεγάλας
ἔχομεν.
|
οὕτω |
ὦν
πάντως
ἡμῖν
σέο
καὶ |
[1, 212] |
τῷ
περ
αὐτοὶ
ἐμπιπλάμενοι
μαίνεσθε
|
οὕτω |
ὥστε
κατιόντος
τοῦ
οἴνου
ἐς |
[1, 9] |
βλάβος.
ἀρχήν
γὰρ
ἐγὼ
μηχανήσομαι
|
οὕτω |
ὥστε
μηδέ
μαθεῖν
μιν
ὀφθεῖσαν |
[1, 96] |
οὐκ
ὀλίγον
πρὸς
τῶν
πολιητέων,
|
οὕτω |
ὥστε
πυνθανόμενοι
οἱ
ἐν
τῇσι |