Livre, Chapitre |
[1, 37] |
θήρην,
ἢ
λόγῳ
ἀνάπεισον
ὅκως
|
μοι |
ἀμείνω
ἐστὶ
ταῦτα
οὕτω
ποιεόμενα" |
[1, 155] |
παρέδωκα,
καὶ
ἔπειτα
θωμάζω
εἰ
|
μοι |
ἀπεστᾶσι"
ὃ
μὲν
δὴ
τά |
[1, 18] |
ὃς
παραδεξάμενος,
ὡς
καὶ
πρότερον
|
μοι |
δεδήλωται,
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
τὸν |
[1, 207] |
ὑποχωρῆσαι
τῆς
χώρης.
νῦν
ὦν
|
μοι |
δοκέει
διαβάντας
προελθεῖν
ὅσον
ἂν |
[1, 145] |
τὴν
ζημίην
ἐπέθηκαν.
~δυώδεκα
δὲ
|
μοι |
δοκέουσι
πόλιας
ποιήσασθαι
οἱ
Ἴωνες |
[1, 35] |
κόθεν
τῆς
Φρυγίης
ἥκων
ἐπίστιός
|
μοι |
ἐγένεο;
τίνα
τε
ἀνδρῶν
ἢ |
[1, 118] |
θεῶν
τιμὴ
αὕτη
προσκέεται)
πάρισθί
|
μοι |
ἐπὶ
δεῖπνον"
~Ἅρπαγος
μὲν
ὡς |
[1, 51] |
οὐ
γὰρ
τὸ
συντυχὸν
φαίνεταί
|
μοι |
ἔργον
εἶναι.
καὶ
πίθους
τε |
[1, 169] |
Μιλήσιοι
δέ,
ὡς
καὶ
πρότερόν
|
μοι |
ἔρηται,
αὐτῷ
Κύρῳ
ὅρκιον
ποιησάμενοι |
[1, 194] |
~τὸ
δὲ
ἁπάντων
θῶμα
μέγιστόν
|
μοι |
ἐστὶ
τῶν
ταύτῃ
μετά
γε |
[1, 120] |
ὅμως
μέν
γέ
τοι
συμβουλεύσατέ
|
μοι |
εὖ
περισκεψάμενοι
τὰ
μέλλει
ἀσφαλέστατα |
[1, 45] |
ἀλλὰ
θεῶν
κού
τις,
ὅς
|
μοι |
καὶ
πάλαι
προεσήμαινε
τὰ
μέλλοντα |
[1, 209] |
τάδε
καταστρεψάμενος
ἔλθω
ἐκεῖ,
ὥς
|
μοι |
καταστήσεις
τὸν
παῖδα
ἐς
ἔλεγχον" |
[1, 8] |
οὐ
γὰρ
σε
δοκέω
πείθεσθαι
|
μοι |
λέγοντι
περὶ
τοῦ
εἴδεος
τῆς |
[1, 38] |
διεφθαρμένον
τὴν
ἀκοὴν
οὐκ
εἶναί
|
μοι |
λογίζομαι"
~ἀμείβεται
ὁ
νεηνίης
τοῖσιδε. |
[1, 38] |
σε
ζόης
διακλέψαι.
εἷς
γὰρ
|
μοι |
μοῦνος
τυγχάνεις
ἐὼν
παῖς?
τὸν |
[1, 155] |
ᾖ
ἐξανδραποδίσασθαι
σφέας.
ὁμοίως
γὰρ
|
μοι |
νῦν
γε
φαίνομαι
πεποιηκέναι
ὡς |
[1, 214] |
βίου,
πολλῶν
λόγων
λεγομένων,
ὅδε
|
μοι |
ὁ
πιθανώτατος
εἴρηται.
~Μασσαγέται
δὲ |
[1, 143] |
κεκλῆσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
νῦν
φαίνονταί
|
μοι |
οἱ
πολλοὶ
αὐτῶν
ἐπαισχύνεσθαι
τῷ |
[1, 141] |
αὐτὸν
πρὸς
τοὺς
ἰχθῦς
παύεσθέ
|
μοι |
ὀρχεόμενοι,
ἐπεῖ
οὐδ?
ἐμέο
αὐλέοντος |
[1, 38] |
παριδών,
τοι
ποιέω
ταῦτα,
ἀλλά
|
μοι |
ὄψις
ὀνείρου
ἐν
τῷ
ὕπνῳ |
[1, 207] |
κατὰ
δύναμιν
ἀποτρέψειν?
τὰ
δὲ
|
μοι |
παθήματα
ἐόντα
ἀχάριτα
μαθήματα
γέγονε. |
[1, 209] |
σημανέω?
ἐμεῦ
θεοὶ
κήδονται
καί
|
μοι |
πάντα
προδεικνύουσι
τὰ
ἐπιφερόμενα.
ἤδη |
[1, 37] |
ἀποκληίσας
ἔχεις,
οὔτε
τινὰ
δειλίην
|
μοι |
παριδὼν
οὔτε
ἀθυμίην
νῦν
τε |
[1, 111] |
Ἀστυάγεα
εἶναι
τὸν
ταῦτα
ἐπιθέμενόν
|
μοι, |
πόλλ?
ἀπειλήσας
εἰ
μή
σφεα |
[1, 130] |
ἄρξαντα
ἀδικίης
κατεστρέψατο,
ὡς
εἴρηταί
|
μοι |
πρότερον.
Τοῦτον
δὲ
καταστρεψάμενος
οὕτῳ |
[1, 109] |
φονεύσω
μιν,
καὶ
ὅτι
αὐτῷ
|
μοι |
συγγενής
ἐστὶ
ὁ
παῖς,
καὶ |
[1, 212] |
παραινεούσης
ὑπόλαβε
τὸν
λόγον?
ἀποδούς
|
μοι |
τὸν
παῖδα
ἄπιθι
ἐκ
τῆσδε |
[1, 120] |
ἐξήκειν
τε
τὸν
ὄνειρον
καί
|
μοι |
τὸν
παῖδα
τοῦτον
εἶναι
δεινὸν |
[1, 45] |
θάνατον.
εἶς
δὲ
οὐ
σύ
|
μοι |
τοῦδε
τοῦ
κακοῦ
αἴτιος,
εἰ |
[1, 27] |
ὑπολαβόντα
φάναι
ὦ
βασιλεῦ,
προθύμως
|
μοι |
φαίνεαι
εὔξασθαι
νησιώτας
ἱππευομένους
λαβεῖν |