Livre, Chapitre |
[1, 133] |
σπουδαιέστατα
τῶν
πρηγμάτων·
τὸ
δ᾽
|
ἂν |
ἅδῃ
σφι
βουλευομένοισι,
τοῦτο
τῇ |
[1, 196] |
ἔτεος
ἑκάστου
ἐποιέετο
τάδε·
ὡς
|
ἂν |
αἱ
παρθένοι
γενοίατο
γάμων
ὡραῖαι, |
[1, 32] |
δὲ
ἐνδεές
ἐστι·
ὃς
δ᾽
|
ἂν |
αὐτῶν
πλεῖστα
ἔχων
διατελέῃ
καὶ |
[1, 89] |
ἐξ
αὐτῶν
ἐπίδοξα
γενέσθαι.
ὃς
|
ἂν |
αὐτῶν
πλεῖστα
κατάσχῃ,
τοῦτον
προσδέκεσθαί |
[1, 119] |
καὶ
ἀρεστὸν
εἶναι
πᾶν
τὸ
|
ἂν |
βασιλεὺς
ἔρδῃ.
τούτοισι
δὲ
ἀμειψάμενος |
[1, 200] |
διὰ
σινδόνος,
καὶ
ὃς
μὲν
|
ἂν |
βούληται
αὐτῶν
ἅτε
μᾶζαν
μαξάμενος |
[1, 138] |
καί
τι
ψεῦδος
λέγειν.
ὃς
|
ἂν |
δὲ
τῶν
ἀστῶν
λέπρην
ἢ |
[1, 22] |
προηγόρευε
Θρασύβουλος
τῶνδε
εἵνεκεν,
ὅκως
|
ἂν |
δὴ
ὁ
κῆρυξ
ὁ
Σαρδιηνὸς |
[1, 86] |
δὲ
ὡς
ἠναγκάζετο,
εἰπεῖν
τὸν
|
ἂν |
ἐγὼ
πᾶσι
τυράννοισι
προετίμησα
μεγάλων |
[1, 68] |
εἶδες
τό
περ
ἐγώ,
κάρτα
|
ἂν |
ἐθώμαζες,
ὅκου
νῦν
οὕτω
τυγχάνεις |
[1, 206] |
σπεύδων
τὰ
σπεύδεις·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
εἰδείης
εἴ
τοι
ἐς
καιρὸν |
[1, 207] |
καὶ
στρατιῆς
τοιαύτης
ἄρχειν,
οὐδὲν
|
ἂν |
εἴη
πρῆγμα
γνώμας
ἐμὲ
σοὶ |
[1, 47] |
Κροῖσος
ὁ
Ἀλυάττεω·
ἅσσα
δ᾽
|
ἂν |
ἕκαστα
τῶν
χρηστηρίων
θεσπίσῃ,
συγγραψαμένους |
[1, 90] |
Κροῖσε,
καὶ
ἄλλου
παντὸς
τοῦ
|
ἂν |
ἑκάστοτε
δέῃ"
ὡς
δὲ
ταῦτα |
[1, 207] |
μοι
δοκέει
διαβάντας
προελθεῖν
ὅσον
|
ἂν |
ἐκεῖνοι
ὑπεξίωσι,
ἐνθεῦτεν
δὲ
τάδε |
[1, 119] |
Ἀστυάγεος
καὶ
ποιέειν
ὅ
τι
|
ἂν |
ἐκεῖνος
κελεύῃ,
αὐτὸς
δὲ
περιχαρὴς |
[1, 196] |
εὑροῦσα
πολλὸν
χρυσίον
πρηθείη,
ἄλλην
|
ἂν |
ἐκήρυσσε
ἣ
μετ᾽
ἐκείνην
ἔσκε |
[1, 196] |
αὐτέων
ἔμπηρος
εἴη,
καὶ
ταύτην
|
ἂν |
ἐκήρυσσε,
ὅστις
θέλοι
ἐλάχιστον
χρυσίον |
[1, 188] |
ἐν
ἀγγηίοισι
ἀργυρέοισι
ἕπονται,
ὅκῃ
|
ἂν |
ἐλαύνῃ
ἑκάστοτε.
~ἐπείτε
δὲ
ὁ |
[1, 56] |
δὲ
ταῦτα
ἐφρόντιζε
ἱστορέων
τοὺς
|
ἂν |
Ἑλλήνων
δυνατωτάτους
ἐόντας
προσκτήσαιτο
φίλους, |
[1, 67] |
δεῖ
τοῦτὸν
τὸν
ἐνιαυτόν,
τὸν
|
ἂν |
ἐξίωσι
ἐκ
τῶν
ἱππέων,
Σπαρτιητέων |
[1, 133] |
προτιθεῖ
ὁ
στέγαρχος,
ἐν
τοῦ
|
ἂν |
ἐόντες
βουλεύωνται,
καὶ
ἢν
μὲν |
[1, 197] |
κάμνοντα
οὔ
σφι
ἔξεστι,
πρὶν
|
ἂν |
ἐπείρηται
ἥντινα
νοῦσον
ἔχει.
~ταφαὶ |
[1, 202] |
τοιούσδε
τινὰς
φέροντα,
τοὺς
ἐπείτε
|
ἂν |
ἐς
τὠυτὸ
συνέλθωσι
κατὰ
εἴλας |
[1, 197] |
καὶ
αὐτὸς
τοιοῦτο
ἔπαθε
ὁκοῖον
|
ἂν |
ἔχῃ
ὁ
κάμνων
ἢ
ἄλλον |
[1, 47] |
διάπειραν
τῶν
χρηστηρίων,
ἀπ᾽
ἧς
|
ἂν |
ἡμέρης
ὁρμηθέωσι
ἐκ
Σαρδίων,
ἀπὸ |
[1, 4] |
εἰ
μὴ
αὐταὶ
ἐβούλοντο,
οὐκ
|
ἂν |
ἡρπάζοντο.
σφέας
μὲν
δὴ
τοὺς |
[1, 67] |
θεοπρόπους
ἐς
Δελφοὺς
ἐπειρώτων
τίνα
|
ἂν |
θεῶν
ἱλασάμενοι
κατύπερθε
τῷ
πολέμῳ |
[1, 200] |
μὴ
ἰχθὺς
μοῦνον,
τοὺς
ἐπείτε
|
ἂν |
θηρεύσαντες
αὐήνωσι
πρὸς
ἥλιον,
ποιεῦσι |
[1, 42] |
τὸ
βούλεσθαι
πάρα,
πολλαχῇ
τε
|
ἂν |
ἶσχον
ἐμεωυτόν.
νῦν
δέ,
ἐπείτε |
[1, 70] |
ἐς
τὸ
Ἥραιον.
τάχα
δὲ
|
ἂν |
καὶ
οἱ
ἀποδόμενοι
λέγοιεν
ἀπικόμενοι |
[1, 191] |
ἐσελθεῖν
ἐς
τὴν
πόλιν
διέφθειραν
|
ἂν |
κάκιστα·
κατακληίσαντες
γὰρ
ἂν
πάσας |
[1, 91] |
προσήκουσαν.
προθυμεομένου
δὲ
Λοξίεω
ὅκως
|
ἂν |
κατὰ
τοὺς
παῖδας
τοῦ
Κροίσου |
[1, 185] |
Εὐφρήτης,
Ἀρδέρικκα.
καὶ
νῦν
οἳ
|
ἂν |
κομίζωνται
ἀπὸ
τῆσδε
τῆς
θαλάσσης |
[1, 124] |
γὰρ
θεοὶ
ἐπορῶσι·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
κοτὲ
ἐς
τοσοῦτο
τύχης
ἀπίκευ· |
[1, 111] |
τινος
οἰκετέων
εἶναι·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
κοτὲ
κατέδοξα
ἔνθεν
γε
ἦν. |
[1, 198] |
ἄγγεος
γὰρ
οὐδενὸς
ἅψονται
πρὶν
|
ἂν |
λούσωνται.
ταὐτὰ
δὲ
ταῦτα
καὶ |
[1, 5] |
αὐτὴν
τοῖσι
Φοίνιξι
συνεκπλῶσαι,
ὡς
|
ἂν |
μὴ
κατάδηλος
γένηται.
ταῦτα
μέν |
[1, 99] |
ἑωυτὸν
ἐσέμνυνε
τῶνδε
εἵνεκεν,
ὅκως
|
ἂν |
μὴ
ὁρῶντες
οἱ
ὁμήλικες,
ἐόντες |
[1, 11] |
αὐτίκα
οὕτω
ἀποθνήσκειν
δεῖ,
ὡς
|
ἂν |
μὴ
πάντα
πειθόμενος
Κανδαύλῃ
τοῦ |
[1, 198] |
τοῖσι
ἐν
Αἰγύπτῳ.
ὁσάκις
δ᾽
|
ἂν |
μιχθῇ
γυναικὶ
τῇ
ἑωυτοῦ
ἀνὴρ |
[1, 187] |
ἔας
χρημάτων
καὶ
αἰσχροκερδής,
οὐκ
|
ἂν |
νεκρῶν
θήκας
ἀνέῳγες"
αὕτη
μέν |
[1, 133] |
δὲμὴ
ἅδῃ,
μετιεῖσι.
τὰ
δ᾽
|
ἂν |
νήφοντες
προβουλεύσωνται,
μεθυσκόμενοι
ἐπιδιαγινώσκουσι.
~ἐντυγχάνοντες |
[1, 181] |
γυνὴ
μούνη
τῶν
ἐπιχωρίων,
τὴν
|
ἂν |
ὁ
θεὸς
ἕληται
ἐκ
πασέων, |
[1, 207] |
με
Ζεὺς
ἔδωκέ
τοι,
τὸ
|
ἂν |
ὁρῶ
σφάλμα
ἐὸν
οἴκῳ
τῷ |
[1, 133] |
εἰ
δέ
τι
παραφέροιτο,
ἐσθίοντας
|
ἂν |
οὐ
παύεσθαι.
οἴνῳ
δὲ
κάρτα |
[1, 42] |
ὦ
βασιλεῦ,
ἄλλως
μὲν
ἔγωγε
|
ἂν |
οὐκ
ἤια
ἐς
ἄεθλον
τοιόνδε· |
[1, 151] |
ἕαδε
κοινῇ
Ἴωσι
ἕπεσθαι
τῇ
|
ἂν |
οὗτοι
ἐξηγέωνται.
~ὡς
δὲ
ἀπίκοντο |
[1, 191] |
διέφθειραν
ἂν
κάκιστα·
κατακληίσαντες
γὰρ
|
ἂν |
πάσας
τὰς
ἐς
τὸν
ποταμὸν |
[1, 82] |
τριηκοσίους
ἑκατέρων
μαχέσασθαι,
ὁκότεροι
δ᾽
|
ἂν |
περιγένωνται,
τούτων
εἶναι
τὸν
χῶρον· |
[1, 191] |
τοῦ
Κύρου
ποιεύμενον,
οἳ
δ᾽
|
ἂν |
περιιδόντες
τοὺς
Πέρσας
ἐσελθεῖν
ἐς |
[1, 136] |
τὸ
μάχεσθαι
εἶναι
ἀγαθόν,
ὃς
|
ἂν |
πολλοὺς
ἀποδέξῃ
παῖδας·
τῷ
δὲ |
[1, 152] |
πορφύρεόν
τε
εἷμα
περιβαλόμενος,
ὡς
|
ἂν |
πυνθανόμενοι
πλεῖστοι
συνέλθοιεν
Σπαρτιητέων,
καὶ |
[1, 120] |
εἰ
φοβερόν
τι
ἐνωρῶμεν,
πᾶν
|
ἂν |
σοὶ
προεφράζομεν.
νῦν
δὲ
ἀποσκήψαντος |
[1, 93] |
συλλέγουσαι
σφίσι
φερνάς,
ἐς
ὃ
|
ἂν |
συνοικήσωσι
τοῦτο
ποιέουσαι·
ἐκδιδοῦσι
δὲ |
[1, 191] |
χείλεα
τοῦ
ποταμοῦ
ἐληλαμένας,
ἔλαβον
|
ἂν |
σφέας
ὡς
ἐν
κύρτῃ.
νῦν |
[1, 170] |
χρησιμωτάτην,
τῇ
εἰ
ἐπείθοντο,
παρεῖχε
|
ἂν |
σφι
εὐδαιμονέειν
Ἑλλήνων
μάλιστα·
ὃς |
[1, 32] |
ἑτέρου
δὲ
ἐπιδέεται·
ἣ
δὲ
|
ἂν |
τὰ
πλεῖστα
ἔχῃ,
αὕτη
ἀρίστη. |
[1, 24] |
ἢ
αὐτὸν
διαχρᾶσθαί
μιν,
ὡς
|
ἂν |
ταφῆς
ἐν
γῇ
τύχῃ,
ἢ |
[1, 110] |
τὸ
ἐρημότατον
τῶν
ὀρέων,
ὅκως
|
ἂν |
τάχιστα
διαφθαρείη·
καὶ
τάδε
τοὶ |
[1, 32] |
κεκλῆσθαι
ἄξιος
ἐστί·
πρὶν
δ᾽
|
ἂν |
τελευτήσῃ,
ἐπισχεῖν,
μηδὲ
καλέειν
κω |
[1, 196] |
τὰς
εὐειδεστάτας
τῶν
παρθένων
ἀνίστη
|
ἂν |
τὴν
ἀμορφεστάτην,
ἢ
εἴ
τις |
[1, 159] |
τόδε
οὐ
τετολμήκαμεν
ἐκδιδόναι,
πρὶν
|
ἂν |
τὸ
ἀπὸ
σεῦ
ἡμῖν
δηλωθῇ |
[1, 75] |
βαθέαν
ὀρύσσειν,
ἄγοντα
μηνοειδέα,
ὅκως
|
ἂν |
τὸ
στρατόπεδον
ἱδρυμένον
κατὰ
νώτου |
[1, 21] |
τε
καὶ
Μιλησίοισι
χρόνον
ὅσον
|
ἂν |
τὸν
νηὸν
οἰκοδομέῃ.
ὃ
μὲν |
[1, 36] |
μὴ
μνησθῆτε
ἔτι·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ὑμῖν
συμπέμψαιμι·
νεόγαμός
τε
γὰρ |
[1, 140] |
ἀνδρὸς
Πέρσεω
ὁ
νέκυς
πρὶν
|
ἂν |
ὑπ᾽
ὄρνιθος
ἢ
κυνὸς
ἑλκυσθῇ. |
[1, 196] |
οὐδὲν
ἐδέοντο
χρηστοῦ,
οἳ
δ᾽
|
ἂν |
χρήματά
τε
καὶ
αἰσχίονας
παρθένους |
[1, 196] |
ἐλάχιστον
ὑπισταμένῳ
προσέκειτο.
τὸ
δὲ
|
ἂν |
χρυσίον
ἐγίνετο
ἀπὸ
τῶν
εὐειδέων |