Livre, Chapitre |
[1, 45] |
δὴ
ὁ
φονεὺς
μὲν
τοῦ
|
ἑωυτοῦ |
ἀδελφεοῦ
γενόμενος
φονεὺς
δὲ
τοῦ |
[1, 198] |
δ?
ἂν
μιχθῇ
γυναικὶ
τῇ
|
ἑωυτοῦ |
ἀνὴρ
Βαβυλώνιος,
περὶ
θυμίημα
καταγιζόμενον |
[1, 107] |
ἀνδρὸς
ὡραίην
Μήδων
μὲν
τῶν
|
ἑωυτοῦ |
ἀξίων
οὐδενὶ
διδοῖ
γυναῖκα,
δεδοικὼς |
[1, 65] |
Λυκοῦργον
ἐπιτροπεύσαντα
Λεωβώτεω,
ἀδελφιδέου
μὲν
|
ἑωυτοῦ |
βασιλεύοντος
δὲ
Σπαρτιητέων,
ἐκ
Κρήτης |
[1, 123] |
πέμπων,
τίσασθαι
Ἀστυάγεα
ἐπιθυμέων?
ἀπ?
|
ἑωυτοῦ |
γὰρ
ἐόντος
ἰδιώτεω
οὐκ
ἐνώρα |
[1, 129] |
βασιλέα
γενέσθαι,
εἰ
δὴ
δι?
|
ἑωυτοῦ |
γε
ἐπρήχθη
τὰ
παρεόντα,
ἄλλῳ |
[1, 119] |
δὲ
οὔτε
ἐξεπλάγη
ἐντός
τε
|
ἑωυτοῦ |
γίνεται.
εἴρετο
δὲ
αὐτὸν
ὁ |
[1, 123] |
Πέρσῃσι
βουλόμενος
Ἅρπαγος
δηλῶσαι
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
γνώμην
ἄλλως
μὲν
οὐδαμῶς
εἶχε |
[1, 113] |
παῖδα,
τοῦτον
μὲν
παραδιδοῖ
τῇ
|
ἑωυτοῦ |
γυναικί,
τὸν
δὲ
ἑωυτοῦ
ἐόντα |
[1, 109] |
οἰκία?
παρελθὼν
δὲ
ἔφραζε
τῇ
|
ἑωυτοῦ |
γυναικὶ
τὸν
πάντα
Ἀστυάγεος
ῥηθέντα |
[1, 8] |
ὦν
ὁ
Κανδαύλης
ἠράσθη
τῆς
|
ἑωυτοῦ |
γυναικός,
ἐρασθεὶς
δὲ
ἐνόμιζέ
οἱ |
[1, 51] |
εἶναι.
πρὸς
δὲ
καὶ
τῆς
|
ἑωυτοῦ |
γυναικὸς
τὰ
ἀπὸ
τῆς
δειρῆς |
[1, 129] |
καὶ
εἴρετό
μιν
πρὸς
τὸ
|
ἑωυτοῦ |
δεῖπνον,
τὸ
μιν
ἐκεῖνος
σαρξὶ |
[1, 129] |
αὐτὸς
γὰρ
γράψαι,
τὸ
πρῆγμα
|
ἑωυτοῦ |
δὴ
δικαίως
εἶναι.
Ἀστυάγης
δέ |
[1, 90] |
δέ
οἱ
ἐπαλιλλόγησε
πᾶσαν
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
διάνοιαν
καὶ
τῶν
χρηστηρίων
τὰς |
[1, 84] |
Κροίσῳ,
Κῦρος
τῇ
στρατιῇ
τῇ
|
ἑωυτοῦ |
διαπέμψας
ἱππέας
προεῖπε
τῷ
πρώτῳ |
[1, 113] |
πέμψας
δὲ
ὅ
Ἅρπαγος
τῶν
|
ἑωυτοῦ |
δορυφόρων
τοὺς
πιστοτάτους
εἶδέ
τε |
[1, 8] |
τόδε
ἐστί,
σκοπέειν
τινὰ
τὰ
|
ἑωυτοῦ. |
ἐγὼ
δὲ
πείθομαι
ἐκείνην
εἶναι |
[1, 91] |
Κροίσῳ.
ὁ
δὲ
ἀκούσας
συνέγνω
|
ἑωυτοῦ |
εἶναι
τὴν
ἁμαρτάδα
καὶ
οὐ |
[1, 80] |
τοιόνδε?
ὅσαι
τῷ
στρατῷ
τῷ
|
ἑωυτοῦ |
εἵποντο
σιτοφόροι
τε
καὶ
σκευοφόροι |
[1, 169] |
ἄνδρες
ἐγένοντο
ἀγαθοὶ
περὶ
τῆς
|
ἑωυτοῦ |
ἕκαστος
μαχόμενοι,
ἑσσωθέντες
δὲ
καὶ |
[1, 108] |
Μήδων
καὶ
πάντων
ἐπίτροπον
τῶν
|
ἑωυτοῦ, |
ἔλεγὲ
οἱ
τοιάδε.
Ἅρπαγε,
πρῆγμα |
[1, 97] |
οὐ
γὰρ
οἱ
λυσιτελέειν
τῶν
|
ἑωυτοῦ |
ἐξημεληκότα
τοῖσι
πέλας
δι?
ἡμέρης |
[1, 113] |
τῇ
ἑωυτοῦ
γυναικί,
τὸν
δὲ
|
ἑωυτοῦ |
ἐόντα
νεκρὸν
λαβὼν
ἔθηκε
ἐς |
[1, 86] |
ἄνθρωπος
ἐὼν
ἄλλον
ἄνθρωπον,
γενόμενον
|
ἑωυτοῦ |
εὐδαιμονίῃ
οὐκ
ἐλάσσω,
ζῶντα
πυρὶ |
[1, 96] |
Μήδων
κατὰ
κώμας,
ἐν
τῇ
|
ἑωυτοῦ |
ἐὼν
καὶ
πρότερον
δόκιμος
καὶ |
[1, 91] |
βουλεύεσθαι
ἐπειρέσθαι
πέμψαντα
κότερα
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
ἢ
τὴν
Κύρου
λέγοι
ἀρχήν. |
[1, 196] |
ἐμπήρους
ἐξεδίδοσαν.
ἐκδοῦναι
δὲ
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
θυγατέρα
ὅτεῳ
βούλοιτο
ἕκαστος
οὐκ |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
ἄστεϊ
σῖτος
καὶ
|
ἑωυτοῦ |
καὶ
ἰδιωτικός,
τοῦτον
πάντα
συγκομίσας |
[1, 88] |
αὐτὸν
λύσας
κατεῖσέ
τε
ἐγγὺς
|
ἑωυτοῦ |
καὶ
κάρτα
ἐν
πολλῇ
προμηθίῃ |
[1, 86] |
τὸ
χρηστήριόν
τε
καταπαύσαντα
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
μεγάλην
ἀρχήν.
λαβόντες
δὲ
αὐτὸν |
[1, 82] |
στρατοῦ
ἀπαλλάσσεσθαι
ἑκάτερον
ἐς
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
μηδὲ
παραμένειν
ἀγωνιζομένων,
τῶνδε
εἵνεκεν |
[1, 75] |
ὦν
τὸν
Ἀστυάγεα
Κῦρος
ἐόντα
|
ἑωυτοῦ |
μητροπάτορα
καταστρεψάμενος
ἔσχε
δι?
αἰτίην |
[1, 73] |
γῆς
ἱμέρῳ
προσκτήσασθαι
πρὸς
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
μοῖραν
βουλόμενος,
καὶ
μάλιστα
τῷ |
[1, 137] |
τῶν
ἄλλων
Περσέων
μηδένα
τῶν
|
ἑωυτοῦ |
οἰκετέων
ἐπὶ
μιῇ
αἰτίῃ
ἀνήκεστον |
[1, 144] |
κατηλόγησε,
φέρων
δὲ
πρὸς
τὰ
|
ἑωυτοῦ |
οἰκία
προσεπασσάλευσε
τὸν
τρίποδα.
διὰ |
[1, 99] |
τε
ἐτείχεε
καὶ
περὶ
τὰ
|
ἑωυτοῦ |
οἰκία,
τὸν
δὲ
ἄλλον
δῆμον |
[1, 86] |
Ἀθηναῖος,
καὶ
θεησάμενος
πάντα
τὸν
|
ἑωυτοῦ |
ὄλβον
ἀποφλαυρίσειε
οἷα
δὴ
εἶπας, |
[1, 123] |
τὰς
πάθας
τὰς
Κύρου
τῇσι
|
ἑωυτοῦ |
ὁμοιούμενος.
πρὸ
δ?
ἔτι
τούτου |
[1, 122] |
ὁδὸν
δὲ
πυθέσθαι
πᾶσαν
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
πάθην?
ἐπίστασθαι
μὲν
γὰρ
ὡς |
[1, 114] |
τάχιστα,
ὡς
γε
δὴ
ἀνάξια
|
ἑωυτοῦ |
παθών,
μᾶλλόν
τι
περιημέκτεε,
κατελθὼν |
[1, 45] |
ἔθαψε
ὡς
οἰκὸς
ἦν
τὸν
|
ἑωυτοῦ |
παῖδα?
Ἄδρηστος
δὲ
ὁ
Γορδίεω |
[1, 94] |
ἐπὶ
δὲ
τῇ
ἀπαλλασσομένῃ
τὸν
|
ἑωυτοῦ |
παῖδα,
τῷ
οὔνομα
εἶναι
Τυρσηνόν. |
[1, 208] |
ἐς
τὰς
χεῖρας
ἐσθεὶς
τῷ
|
ἑωυτοῦ |
παιδὶ
Καμβύσῃ,
τῷ
περ
τὴν |
[1, 137] |
γε
ἀληθέως
τοκέα
ὑπὸ
τοῦ,
|
ἑωυτοῦ |
παιδὸς
ἀποθνήσκειν.
~ἅσσα
δέ
σφι |
[1, 137] |
δὲ
οὐδένα
κω
λέγουσι
τὸν
|
ἑωυτοῦ |
πατέρα
οὐδὲ
μητέρα,
ἀλλὰ
ὁκόσα |
[1, 63] |
καὶ
ἀπιέναι
ἕκαστον
ἐπὶ
τὰ
|
ἑωυτοῦ. |
~πειθομένων
δὲ
τῶν
Ἀθηναίων,
οὕτω |
[1, 119] |
Ἁρπάγῳ
δὲ
τοῦ
παιδὸς
τοῦ
|
ἑωυτοῦ, |
πλὴν
κεφαλῆς
τε
καὶ
ἄκρων |
[1, 129] |
δέ
μιν
προσιδὼν
ἀντείρετο
εἰ
|
ἑωυτοῦ |
ποιέεται
τὸ
Κύρου
ἔργον.
Ἅρπαγος |
[1, 107] |
τοσοῦτον
ὥστε
πλῆσαι
μὲν
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
πόλιν,
ἐπικατακλύσαι
δὲ
καὶ
τὴν |
[1, 77] |
μεμφθεὶς
κατὰ
τὸ
πλῆθος
τὸ
|
ἑωυτοῦ |
στράτευμα
ἦν
γάρ
οἱ
ὁ |
[1, 76] |
ἐποίησε.
Κῦρος
δὲ
ἀγείρας
τὸν
|
ἑωυτοῦ |
στρατὸν
καὶ
παραλαβὼν
τοὺς
μεταξὺ |
[1, 82] |
προσφορήσας
τὰ
ὅπλα
πρὸς
τὸ
|
ἑωυτοῦ |
στρατόπεδον
ἐν
τῇ
τάξι
εἶχε |
[1, 77] |
τε
δὴ
τούτους
καὶ
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
συλλέξας
στρατιὴν
ἐνένωτο
τὸν
χειμῶνα |
[1, 45] |
νεκρῷ,
λέγων
τήν
τε
προτέρην
|
ἑωυτοῦ |
συμφορήν,
καὶ
ὡς
ἐπ?
ἐκείνῃ |
[1, 68] |
ἐς
Τεγέην
καὶ
φράζων
τὴν
|
ἑωυτοῦ |
συμφορὴν
πρὸς
τὸν
χαλκέα
ἐμισθοῦτο |
[1, 110] |
οὔνομα
ἦν
Μιτραδάτης,
συνοίκεε
δὲ
|
ἑωυτοῦ |
συνδούλῃ,
οὔνομα
δὲ
τῇ
γυναικὶ |
[1, 91] |
ἐὼν
τοῖσι
ἅπασι
δεσποίνῃ
τῇ
|
ἑωυτοῦ |
συνοίκεε"
ταῦτα
μὲν
ἡ
Πυθίη |
[1, 116] |
ὁ
παραδούς.
ὁ
δὲ
ἐξ
|
ἑωυτοῦ |
τε
ἔφη
γεγονέναι
καὶ
τὴν |
[1, 75] |
ἀπικομένου
χρησμοῦ
κιβδήλου,
ἐλπίσας
πρὸς
|
ἑωυτοῦ |
τὸν
χρησμὸν
εἶναι,
ἐστρατεύετο
ἐς |
[1, 188] |
ἔχοντά
τε
τοῦ
πατρὸς
τοῦ
|
ἑωυτοῦ |
τοὔνομα
Λαβυνήτου
καὶ
τὴν
Ἀσσυρίων |
[1, 163] |
σφέας
ἐκλιπόντας
Ἰωνίην
ἐκέλευε
τῆς
|
ἑωυτοῦ |
χώρης
οἰκῆσαι
ὅκου
βούλονται?
μετὰ |