Alphabétiquement     [«   »]
εἰμὶ 2
εἰμί 2
εἶναί 1
εἶναι 106
εἴνατον 1
εἵνεκα 17
εἵνεκεν 14
Fréquences     [«    »]
100 κατὰ
100 οὐκ
100 σφι
106 εἶναι
106
107 πρὸς
108 ἦν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, Livre I

εἶναι


Livre, Chapitre
[1, 136]   αὕτη ἀποδέδεκται, μετὰ τὸ μάχεσθαι  εἶναι   ἀγαθόν, ὃς ἂν πολλοὺς ἀποδέξῃ
[1, 112]   δὲ οὐκ ἔφη οἷός τ?  εἶναι   ἄλλως αὐτὰ ποιέειν? ἐπιφοιτήσειν γὰρ
[1, 51]   τῷ χρυσέῳ ἐπιγέγραπται Λακεδαιμονίων φαμένων  εἶναι   ἀνάθημα, οὐκ ὀρθῶς λέγοντες? ἔστι
[1, 204]   γένεσις, τὸ δοκέειν πλέον τι  εἶναι   ἀνθρώπου, δευτέρα δὲ εὐτυχίη
[1, 34]   ὡς εἰκάσαι, ὅτι ἐνόμισε ἑωυτὸν  εἶναι   ἀνθρώπων ἁπάντων ὀλβιώτατον. αὐτίκα δέ
[1, 32]   μέγα φαίνεαι καὶ βασιλεὺς πολλῶν  εἶναι   ἀνθρώπων? ἐκεῖνο δὲ τὸ εἴρεό
[1, 134]   ἐν τιμῇ ἄγονται, νομίζοντες ἑωυτοὺς  εἶναι   ἀνθρώπων μακρῷ τὰ πάντα ἀρίστους,
[1, 30]   εἶδες ὀλβιώτατον" μὲν ἐλπίζων  εἶναι   ἀνθρώπων ὀλβιώτατος ταῦτα ἐπειρώτα? Σόλων
[1, 210]   μὲν δούλων ἐποίησας ἐλευθέρους Πέρσας  εἶναι,   ἀντὶ δὲ ἄρχεσθαι ὑπ? ἄλλων
[1, 58]   αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται  εἶναι?   ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ
[1, 129]   τὸ πρῆγμα ἑωυτοῦ δὴ δικαίως  εἶναι.   Ἀστυάγης δέ μιν ἀπέφαινε τῷ
[1, 60]   τῷ ἄστεϊ πειθόμενοι τὴν γυναῖκα  εἶναι   αὐτὴν τὴν θεὸν προσεύχοντό τε
[1, 78]   ὥσπερ καὶ ἦν ἔδοξε τέρας  εἶναι?   αὐτίκα δὲ ἔπεμπε θεοπρόπους ἐς
[1, 171]   Κᾶρες, ἀλλὰ νομίζουσι αὐτοὶ ἑωυτοὺς  εἶναι   αὐτόχθονας ἠπειρώτας, καὶ τῷ οὐνόματι
[1, 126]   αἱρετώτερα. οἳ δὲ ἔφασαν πολλὸν  εἶναι   αὐτῶν τὸ μέσον? τὴν μὲν
[1, 78]   καταστρέψεσθαι τοὺς ἐπιχωρίους, λέγοντες ὄφιν  εἶναι   γῆς παῖδα, ἵππον δὲ πολέμιόν
[1, 8]   γυναικός, ἐρασθεὶς δὲ ἐνόμιζέ οἱ  εἶναι   γυναῖκα πολλὸν πασέων καλλίστην. ὥστε
[1, 120]   καί μοι τὸν παῖδα τοῦτον  εἶναι   δεινὸν ἔτι οὐδέν. ὅμως μέν
[1, 79]   στρατόν, βουλευόμενος εὕρισκε πρῆγμά οἷ  εἶναι   ἐλαύνειν ὡς δύναιτο τάχιστα ἐπὶ
[1, 60]   ἐν Ἀθηναίοισι τοῖσι πρώτοισι λεγομένοισι  εἶναι   Ἑλλήνων σοφίην μηχανῶνται τοιάδε. ἐν
[1, 203]   μῖξιν δὲ τούτων τῶν ἀνθρώπων  εἶναι   ἐμφανέα κατὰ περ τοῖσι προβάτοισι.
[1, 202]   Λέσβῳ μεγάθεα παραπλησίας συχνάς φασι  εἶναι,   ἐν δὲ αὐτῇσι ἀνθρώπους οἳ
[1, 170]   βουλευτήριον Ἴωνας ἐκτῆσθαι, τὸ δὲ  εἶναι   ἐν Τέῳ Τέων γὰρ μέσον
[1, 104]   ἐστι, Σάσπειρες, τοῦτο δὲ παραμειβομένοισι  εἶναι   ἐν τῇ Μηδικῇ. οὐ μέντοι
[1, 134]   ἑκαστάτω οἰκέοντας ἀπὸ ἑωυτῶν κακίστους  εἶναι.   ἐπὶ δὲ Μήδων ἀρχὸν τῶν
[1, 125]   φροντίζων δὲ εὑρίσκεται ταῦτα καιριώτατα  εἶναι?   ἐποίεε δὴ ταῦτα. γράψας ἐς
[1, 191]   ἕλος, τὸ ἀρχαῖον ῥέεθρον διαβατὸν  εἶναι   ἐποίησε, ὑπονοστήσαντος τοῦ ποταμοῦ. γενομένου
[1, 17]   Μιλήσιοι ἐπεκράτεον, ὥστε ἐπέδρης μὴ  εἶναι   ἔργον τῇ στρατιῇ. τὰς δὲ
[1, 191]   τὸν χρόνον καὶ ἐν εὐπαθείῃσι  εἶναι,   ἐς δὴ καὶ τὸ
[1, 115]   ἐστήσαντο βασιλέα? ἐδόκεον γὰρ σφι  εἶναι   ἐς τοῦτο ἐπιτηδεότατος. οἱ μέν
[1, 75]   ἐλπίσας πρὸς ἑωυτοῦ τὸν χρησμὸν  εἶναι,   ἐστρατεύετο ἐς τὴν Περσέων μοῖραν.
[1, 116]   γεγονέναι καὶ τὴν τεκοῦσαν αὐτὸν  εἶναι   ἔτι παρ? ἑωυτῷ. Ἀστυάγης δὲ
[1, 66]   ἄγειν, ἀλλὰ καταφρονήσαντες Ἀρκάδων κρέσσονες  εἶναι   ἐχρηστηριάζοντο ἐν Δελφοῖσι ἐπὶ πάσῃ
[1, 209]   ὡς δέ οἱ ἐδόκεε μεγάλη  εἶναι   ὄψις, καλέσας Ὑστάσπεα καὶ
[1, 153]   οὐδενὶ λόγῳ ποιησάμενος τὴν πρώτην  εἶναι.   τε γὰρ Βαβυλών οἱ
[1, 10]   ἐπεὶ ἐδόκεε ὥρη τῆς κοίτης  εἶναι,   ἤγαγε τὸν Γύγεα ἐς τὸ
[1, 86]   εἴτε καὶ πυθόμενος τὸν Κροῖσον  εἶναι   θεοσεβέα τοῦδε εἵνεκεν ἀνεβίβασε ἐπὶ
[1, 22]   γὰρ Ἀλυάττης σιτοδείην τε  εἶναι   ἰσχυρὴν ἐν τῇ Μιλήτῳ καὶ
[1, 170]   ἐν Τέῳ Τέων γὰρ μέσον  εἶναι   Ἰωνίης) τὰς δὲ ἄλλας πόλιας
[1, 146]   Ἀθηναίων ὁρμηθέντες καὶ νομίζοντες γενναιότατοι  εἶναι   Ἰώνων, οὗτοι δὲ οὐ γυναῖκας
[1, 201]   ἔθνος τοῦτο καὶ μέγα λέγεται  εἶναι   καὶ ἄλκιμον, οἰκημένον δὲ πρὸς
[1, 51]   Δελφοὶ Θεοδώρου τοῦ Σαμίου ἔργον  εἶναι,   καὶ ἐγὼ δοκέω? οὐ γὰρ
[1, 51]   τὸ συντυχὸν φαίνεταί μοι ἔργον  εἶναι.   καὶ πίθους τε ἀργυρέους τέσσερας
[1, 207]   γέγονε. εἰ μὲν ἀθάνατος δοκέεις  εἶναι   καὶ στρατιῆς τοιαύτης ἄρχειν, οὐδὲν
[1, 22]   ἐπ? τε ξείνους ἀλλήλοισι  εἶναι   καὶ συμμάχους, καὶ δύο τε
[1, 93]   μεγάλη, τὴν λέγουσι Λυδοὶ ἀείναον  εἶναι?   καλέεται δὲ αὕτη Γυγαίη. τοῦτο
[1, 135]   Μηδικὴν ἐσθῆτα νομίσαντες τῆς ἑωυτῶν  εἶναι   καλλίω φορέουσι, καὶ ἐς τοὺς
[1, 171]   Λυδὸν καὶ τὸν Μυσὸν λέγουσι  εἶναι   Καρὸς ἀδελφεούς. τούτοισι μὲν δὴ
[1, 1]   θυγατέρα? τὸ δέ οἱ οὔνομα  εἶναι,   κατὰ τὠυτὸ τὸ καὶ Ἕλληνές
[1, 37]   μέν τις τοῖσι πολιήτῃσι δόξω  εἶναι,   κοῖος δέ τις τῇ νεογάμῳ
[1, 78]   τάδε ἔγνωσαν, στρατὸν ἀλλόθροον προσδόκιμον  εἶναι   Κροίσῳ ἐπὶ τὴν χώρην, ἀπικόμενον
[1, 75]   στρατός οὐ γὰρ δὴ  εἶναι   κω τοῦτον τὸν χρόνον τὰς
[1, 203]   δένδρεα φύλλα τοιῆσδε ἰδέης παρεχόμενα  εἶναι   λέγεται, τὰ τρίβοντάς τε καὶ
[1, 13]   τὸ χρηστήριον ἀνέλῃ μιν βασιλέα  εἶναι   Λυδῶν, τόν δὲ βασιλεύειν, ἤν
[1, 48]   τε καὶ προσεδέξατο, νομίσας μοῦνον  εἶναι   μαντήιον τὸ ἐν Δελφοῖσι, ὅτι
[1, 99]   ἐπιβουλεύοιεν, ἀλλ? ἑτεροῖός σφι δοκέοι  εἶναι   μὴ ὁρῶσι. ~ἐπείτε δὲ ταῦτα
[1, 129]   καὶ μὴ αὐτὸν ἔχειν, δικαιότερον  εἶναι   Μήδων τεῷ περιβαλεῖν τοῦτο τὸ
[1, 53]   ἐθνέων βασιλεύς, νομίσας τάδε μαντήια  εἶναι   μοῦνα ἐν ἀνθρώποισι, ὑμῖν τε
[1, 201]   Σκυθικὸν λέγουσι τοῦτο τὸ ἔθνος  εἶναι.   ~ὁ δὲ Ἀράξης λέγεται καὶ
[1, 202]   τούτων μὲν αὕτη λέγεται δίαιτᾳ  εἶναι.   δὲ Ἀράξης ποταμὸς ῥέει
[1, 116]   ἑωυτὸν καὶ ὑπόκρισις ἐλευθερωτέρη  εἶναι,   τε χρόνος τῆς ἐκθέσιος
[1, 98]   τοῦτον καταινέουσι βασιλέα σφίσι  εἶναι.   δ? ἐκέλευε αὐτοὺς οἰκία
[1, 176]   δὲ νῦν Λυκίων φαμένων Ξανθίων  εἶναι   οἱ πολλοί, πλὴν ὀγδώκοντα ἱστιέων,
[1, 131]   θεοὺς κατά περ οἱ Ἕλληνες  εἶναι?   οἳ δὲ νομίζουσι Διὶ μὲν
[1, 120]   εὖ περισκεψάμενοι τὰ μέλλει ἀσφαλέστατα  εἶναι   οἴκῳ τε τῷ ἐμῷ καὶ
[1, 30]   ἐπιστρεφέως? κοίῃ δὴ κρίνεις Τέλλον  εἶναι   ὀλβιώτατον; δὲ εἶπε Τέλλῳ
[1, 33]   οὐδενὸς ἀποπέμπεται, κάρτα δόξας ἀμαθέα  εἶναι,   ὃς τὰ παρεόντα ἀγαθὰ μετεὶς
[1, 111]   ἔφερον, δοκέων τῶν τινος οἰκετέων  εἶναι?   οὐ γὰρ ἂν κοτὲ κατέδοξα
[1, 126]   καὶ ὑμέας ἥγημαι ἄνδρας Μήδων  εἶναι   οὐ φαυλοτέρους οὔτε τἄλλα οὔτε
[1, 136]   τὸ πολλὸν δ? ἡγέαται ἰσχυρὸν  εἶναι.   παιδεύουσι δὲ τοὺς παῖδας ἀπὸ
[1, 119]   καὶ γινώσκειν ἔφη καὶ ἀρεστὸν  εἶναι   πᾶν τὸ ἂν βασιλεὺς ἔρδῃ.
[1, 4]   μὲν ὦν τούτου ἁρπαγάς μούνας  εἶναι   παρ? ἀλλήλων, τὸ δὲ ἀπὸ
[1, 8]   ἑωυτοῦ. ἐγὼ δὲ πείθομαι ἐκείνην  εἶναι   πασέων γυναικῶν καλλίστην, καὶ σέο
[1, 4]   αἰεὶ ἡγήσασθαι τὸ Ἑλληνικὸν σφίσι  εἶναι   πολέμιον. τὴν γὰρ Ἀσίην καὶ
[1, 51]   ἀρτοκόπου τῆς Κροίσου εἰκόνα λέγουσι  εἶναι.   πρὸς δὲ καὶ τῆς ἑωυτοῦ
[1, 172]   αὐτοὶ μέντοι ἐκ Κρήτης φασὶ  εἶναι.   προσκεχωρήκασι δὲ γλῶσσαν μὲν πρὸς
[1, 71]   τις Λυδῶν νομιζόμενος καὶ πρόσθε  εἶναι   σοφός, ἀπὸ δὲ ταύτης τῆς
[1, 157]   Περσέων, Πακτύης δὲ πυθόμενος ἀγχοῦ  εἶναι   στρατὸν ἐπ? ἑωυτὸν ἰόντα δείσας
[1, 206]   πάντως μᾶλλον δι? ἡσυχίης  εἶναι?   σὺ δὴ εἰ μεγάλως προθυμέαι
[1, 68]   Ὀρέστεα κατὰ τὸ θεοπρόπιον τοῦτον  εἶναι,   τῇδε συμβαλλόμενος? τοῦ χαλκέος δύο
[1, 91]   δὲ ἀκούσας συνέγνω ἑωυτοῦ  εἶναι   τὴν ἁμαρτάδα καὶ οὐ τοῦ
[1, 132]   θεογονίην, οἵην δὴ ἐκεῖνοι λέγουσι  εἶναι   τὴν ἐπαοιδήν? ἄνευ γὰρ δὴ
[1, 187]   Δαρείῳ δὲ καὶ δεινὸν ἐδόκεε  εἶναι   τῇσι πύλῃσι ταύτῃσι μηδὲν χρᾶσθαι,
[1, 4]   γυναῖκας ἀνδρῶν ἀδίκων νομίζειν ἔργον  εἶναι,   τὸ δὲ ἁρπασθεισέων σπουδήν ποιήσασθαι
[1, 98]   συμμαχέει κολωνὸς ἐὼν ὥστε τοιοῦτο  εἶναι,   τὸ δὲ καὶ μᾶλλόν τι
[1, 90]   ἐπειρωτᾶν, καὶ εἰ ἀχαρίστοισι νόμος  εἶναι   τοῖσι Ἑλληνικοῖσι θεοῖσι. ~ἀπικομένοισι δὲ
[1, 141]   Κῦρον, ἐθέλοντες ἐπὶ τοῖσι αὐτοῖσι  εἶναι   τοῖσι καὶ Κροίσῳ ἦσαν κατήκοοι.
[1, 137]   οὐ γὰρ δή φασι οἰκὸς  εἶναι   τόν γε ἀληθέως τοκέα ὑπὸ
[1, 114]   οἰκίας οἰκοδομέειν, τοὺς δὲ δορυφόρους  εἶναι,   τὸν δέ κου τινὰ αὐτῶν
[1, 117]   τὸ παιδίον, φὰς σέ τε  εἶναι   τὸν κελεύοντα ἀποκτεῖναι αὐτό. καὶ
[1, 86]   παρὰ σφίσι αὐτοῖσι ὀλβίους δοκέοντας  εἶναι.   τὸν μὲν Κροῖσον ταῦτα ἀπηγέεσθαι,
[1, 138]   εἵνεκα, μάλιστα δὲ ἀναγκαίην φασὶ  εἶναι   τὸν ὀφείλοντα καί τι ψεῦδος
[1, 111]   εἴη τῶν ὀρέων, φὰς Ἀστυάγεα  εἶναι   τὸν ταῦτα ἐπιθέμενόν μοι, πόλλ?
[1, 82]   ὁκότεροι δ? ἂν περιγένωνται, τούτων  εἶναι   τὸν χῶρον? τὸ δὲ πλῆθος
[1, 202]   λέγεται καὶ μέζων καὶ ἐλάσσων  εἶναι   τοῦ Ἴστρου? νήσους δὲ ἐν
[1, 113]   τοῦ Ἁρπάγου ἀποδεικνύναι ἔφη ἕτοιμος  εἶναι   τοῦ παιδίου τὸν νέκυν. πέμψας
[1, 103]   καὶ πρῶτος διέταξε χωρὶς ἑκάστους  εἶναι,   τούς τε αἰχμοφόρους καὶ τοὺς
[1, 99]   καὶ ἀντίον πτύειν καὶ ἅπασι  εἶναι   τοῦτό γε αἰσχρόν. ταῦτα δὲ
[1, 55]   μηδὲ μένειν μηδ? αἰδεῖσθαι κακός  εἶναι.   ~τούτοισι ἐλθοῦσι τοῖσι ἔπεσι
[1, 114]   παῖδες παίζοντες εἵλοντο ἑωυτῶν βασιλέα  εἶναι   τοῦτον δὴ τὸν τοῦ βουκόλου
[1, 94]   τὸν ἑωυτοῦ παῖδα, τῷ οὔνομα  εἶναι   Τυρσηνόν. λαχόντας δὲ αὐτῶν τοὺς
[1, 114]   κου τινὰ αὐτῶν ὀφθαλμὸν βασιλέος  εἶναι,   τῷ δὲ τινὶ τὰς ἀγγελίας
[1, 61]   ὑπαρχόντων νεηνιέων καὶ λεγομένων ἐναγέων  εἶναι   τῶν Ἀλκμεωνιδέων, οὐ βουλόμενός οἱ
[1, 45]   περὶ τὸ σῆμα, συγγινωσκόμενος ἀνθρώπων  εἶναι   τῶν αὐτὸς ᾔδεε βαρυσυμφορώτατος, ἐπικατασφάζει
[1, 86]   σὺν θεῷ εἰρημένον, τὸ μηδένα  εἶναι   τῶν ζωόντων ὄλβιον. ὡς δὲ
[1, 36]   συμπέμψω, καὶ διακελεύσομαι τοῖσι ἰοῦσι  εἶναι   ὡς προθυμοτάτοισι συνεξελεῖν ὑμῖν τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/03/2005