Livre, Chapitre |
[1, 136] |
αὕτη
ἀποδέδεκται,
μετὰ
τὸ
μάχεσθαι
|
εἶναι |
ἀγαθόν,
ὃς
ἂν
πολλοὺς
ἀποδέξῃ |
[1, 112] |
δὲ
οὐκ
ἔφη
οἷός
τ?
|
εἶναι |
ἄλλως
αὐτὰ
ποιέειν?
ἐπιφοιτήσειν
γὰρ |
[1, 51] |
τῷ
χρυσέῳ
ἐπιγέγραπται
Λακεδαιμονίων
φαμένων
|
εἶναι |
ἀνάθημα,
οὐκ
ὀρθῶς
λέγοντες?
ἔστι |
[1, 204] |
γένεσις,
τὸ
δοκέειν
πλέον
τι
|
εἶναι |
ἀνθρώπου,
δευτέρα
δὲ
ἡ
εὐτυχίη |
[1, 34] |
ὡς
εἰκάσαι,
ὅτι
ἐνόμισε
ἑωυτὸν
|
εἶναι |
ἀνθρώπων
ἁπάντων
ὀλβιώτατον.
αὐτίκα
δέ |
[1, 32] |
μέγα
φαίνεαι
καὶ
βασιλεὺς
πολλῶν
|
εἶναι |
ἀνθρώπων?
ἐκεῖνο
δὲ
τὸ
εἴρεό |
[1, 134] |
ἐν
τιμῇ
ἄγονται,
νομίζοντες
ἑωυτοὺς
|
εἶναι |
ἀνθρώπων
μακρῷ
τὰ
πάντα
ἀρίστους, |
[1, 30] |
εἶδες
ὀλβιώτατον"
ὃ
μὲν
ἐλπίζων
|
εἶναι |
ἀνθρώπων
ὀλβιώτατος
ταῦτα
ἐπειρώτα?
Σόλων |
[1, 210] |
μὲν
δούλων
ἐποίησας
ἐλευθέρους
Πέρσας
|
εἶναι, |
ἀντὶ
δὲ
ἄρχεσθαι
ὑπ?
ἄλλων |
[1, 58] |
αὐτῇ
διαχρᾶται,
ὡς
ἐμοὶ
καταφαίνεται
|
εἶναι? |
ἀποσχισθὲν
μέντοι
ἀπὸ
τοῦ
Πελασγικοῦ |
[1, 129] |
τὸ
πρῆγμα
ἑωυτοῦ
δὴ
δικαίως
|
εἶναι. |
Ἀστυάγης
δέ
μιν
ἀπέφαινε
τῷ |
[1, 60] |
τῷ
ἄστεϊ
πειθόμενοι
τὴν
γυναῖκα
|
εἶναι |
αὐτὴν
τὴν
θεὸν
προσεύχοντό
τε |
[1, 78] |
ὥσπερ
καὶ
ἦν
ἔδοξε
τέρας
|
εἶναι? |
αὐτίκα
δὲ
ἔπεμπε
θεοπρόπους
ἐς |
[1, 171] |
Κᾶρες,
ἀλλὰ
νομίζουσι
αὐτοὶ
ἑωυτοὺς
|
εἶναι |
αὐτόχθονας
ἠπειρώτας,
καὶ
τῷ
οὐνόματι |
[1, 126] |
αἱρετώτερα.
οἳ
δὲ
ἔφασαν
πολλὸν
|
εἶναι |
αὐτῶν
τὸ
μέσον?
τὴν
μὲν |
[1, 78] |
καταστρέψεσθαι
τοὺς
ἐπιχωρίους,
λέγοντες
ὄφιν
|
εἶναι |
γῆς
παῖδα,
ἵππον
δὲ
πολέμιόν |
[1, 8] |
γυναικός,
ἐρασθεὶς
δὲ
ἐνόμιζέ
οἱ
|
εἶναι |
γυναῖκα
πολλὸν
πασέων
καλλίστην.
ὥστε |
[1, 120] |
καί
μοι
τὸν
παῖδα
τοῦτον
|
εἶναι |
δεινὸν
ἔτι
οὐδέν.
ὅμως
μέν |
[1, 79] |
στρατόν,
βουλευόμενος
εὕρισκε
πρῆγμά
οἷ
|
εἶναι |
ἐλαύνειν
ὡς
δύναιτο
τάχιστα
ἐπὶ |
[1, 60] |
ἐν
Ἀθηναίοισι
τοῖσι
πρώτοισι
λεγομένοισι
|
εἶναι |
Ἑλλήνων
σοφίην
μηχανῶνται
τοιάδε.
ἐν |
[1, 203] |
μῖξιν
δὲ
τούτων
τῶν
ἀνθρώπων
|
εἶναι |
ἐμφανέα
κατὰ
περ
τοῖσι
προβάτοισι. |
[1, 202] |
Λέσβῳ
μεγάθεα
παραπλησίας
συχνάς
φασι
|
εἶναι, |
ἐν
δὲ
αὐτῇσι
ἀνθρώπους
οἳ |
[1, 170] |
βουλευτήριον
Ἴωνας
ἐκτῆσθαι,
τὸ
δὲ
|
εἶναι |
ἐν
Τέῳ
Τέων
γὰρ
μέσον |
[1, 104] |
ἐστι,
Σάσπειρες,
τοῦτο
δὲ
παραμειβομένοισι
|
εἶναι |
ἐν
τῇ
Μηδικῇ.
οὐ
μέντοι |
[1, 134] |
ἑκαστάτω
οἰκέοντας
ἀπὸ
ἑωυτῶν
κακίστους
|
εἶναι. |
ἐπὶ
δὲ
Μήδων
ἀρχὸν
τῶν |
[1, 125] |
φροντίζων
δὲ
εὑρίσκεται
ταῦτα
καιριώτατα
|
εἶναι? |
ἐποίεε
δὴ
ταῦτα.
γράψας
ἐς |
[1, 191] |
ἕλος,
τὸ
ἀρχαῖον
ῥέεθρον
διαβατὸν
|
εἶναι |
ἐποίησε,
ὑπονοστήσαντος
τοῦ
ποταμοῦ.
γενομένου |
[1, 17] |
Μιλήσιοι
ἐπεκράτεον,
ὥστε
ἐπέδρης
μὴ
|
εἶναι |
ἔργον
τῇ
στρατιῇ.
τὰς
δὲ |
[1, 191] |
τὸν
χρόνον
καὶ
ἐν
εὐπαθείῃσι
|
εἶναι, |
ἐς
ὃ
δὴ
καὶ
τὸ |
[1, 115] |
ἐστήσαντο
βασιλέα?
ἐδόκεον
γὰρ
σφι
|
εἶναι |
ἐς
τοῦτο
ἐπιτηδεότατος.
οἱ
μέν |
[1, 75] |
ἐλπίσας
πρὸς
ἑωυτοῦ
τὸν
χρησμὸν
|
εἶναι, |
ἐστρατεύετο
ἐς
τὴν
Περσέων
μοῖραν. |
[1, 116] |
γεγονέναι
καὶ
τὴν
τεκοῦσαν
αὐτὸν
|
εἶναι |
ἔτι
παρ?
ἑωυτῷ.
Ἀστυάγης
δὲ |
[1, 66] |
ἄγειν,
ἀλλὰ
καταφρονήσαντες
Ἀρκάδων
κρέσσονες
|
εἶναι |
ἐχρηστηριάζοντο
ἐν
Δελφοῖσι
ἐπὶ
πάσῃ |
[1, 209] |
ὡς
δέ
οἱ
ἐδόκεε
μεγάλη
|
εἶναι |
ἡ
ὄψις,
καλέσας
Ὑστάσπεα
καὶ |
[1, 153] |
οὐδενὶ
λόγῳ
ποιησάμενος
τὴν
πρώτην
|
εἶναι. |
ἡ
τε
γὰρ
Βαβυλών
οἱ |
[1, 10] |
ἐπεὶ
ἐδόκεε
ὥρη
τῆς
κοίτης
|
εἶναι, |
ἤγαγε
τὸν
Γύγεα
ἐς
τὸ |
[1, 86] |
εἴτε
καὶ
πυθόμενος
τὸν
Κροῖσον
|
εἶναι |
θεοσεβέα
τοῦδε
εἵνεκεν
ἀνεβίβασε
ἐπὶ |
[1, 22] |
γὰρ
ὁ
Ἀλυάττης
σιτοδείην
τε
|
εἶναι |
ἰσχυρὴν
ἐν
τῇ
Μιλήτῳ
καὶ |
[1, 170] |
ἐν
Τέῳ
Τέων
γὰρ
μέσον
|
εἶναι |
Ἰωνίης)
τὰς
δὲ
ἄλλας
πόλιας |
[1, 146] |
Ἀθηναίων
ὁρμηθέντες
καὶ
νομίζοντες
γενναιότατοι
|
εἶναι |
Ἰώνων,
οὗτοι
δὲ
οὐ
γυναῖκας |
[1, 201] |
ἔθνος
τοῦτο
καὶ
μέγα
λέγεται
|
εἶναι |
καὶ
ἄλκιμον,
οἰκημένον
δὲ
πρὸς |
[1, 51] |
Δελφοὶ
Θεοδώρου
τοῦ
Σαμίου
ἔργον
|
εἶναι, |
καὶ
ἐγὼ
δοκέω?
οὐ
γὰρ |
[1, 51] |
τὸ
συντυχὸν
φαίνεταί
μοι
ἔργον
|
εἶναι. |
καὶ
πίθους
τε
ἀργυρέους
τέσσερας |
[1, 207] |
γέγονε.
εἰ
μὲν
ἀθάνατος
δοκέεις
|
εἶναι |
καὶ
στρατιῆς
τοιαύτης
ἄρχειν,
οὐδὲν |
[1, 22] |
ἐπ?
ᾧ
τε
ξείνους
ἀλλήλοισι
|
εἶναι |
καὶ
συμμάχους,
καὶ
δύο
τε |
[1, 93] |
μεγάλη,
τὴν
λέγουσι
Λυδοὶ
ἀείναον
|
εἶναι? |
καλέεται
δὲ
αὕτη
Γυγαίη.
τοῦτο |
[1, 135] |
Μηδικὴν
ἐσθῆτα
νομίσαντες
τῆς
ἑωυτῶν
|
εἶναι |
καλλίω
φορέουσι,
καὶ
ἐς
τοὺς |
[1, 171] |
Λυδὸν
καὶ
τὸν
Μυσὸν
λέγουσι
|
εἶναι |
Καρὸς
ἀδελφεούς.
τούτοισι
μὲν
δὴ |
[1, 1] |
θυγατέρα?
τὸ
δέ
οἱ
οὔνομα
|
εἶναι, |
κατὰ
τὠυτὸ
τὸ
καὶ
Ἕλληνές |
[1, 37] |
μέν
τις
τοῖσι
πολιήτῃσι
δόξω
|
εἶναι, |
κοῖος
δέ
τις
τῇ
νεογάμῳ |
[1, 78] |
τάδε
ἔγνωσαν,
στρατὸν
ἀλλόθροον
προσδόκιμον
|
εἶναι |
Κροίσῳ
ἐπὶ
τὴν
χώρην,
ἀπικόμενον |
[1, 75] |
ὁ
στρατός
οὐ
γὰρ
δὴ
|
εἶναι |
κω
τοῦτον
τὸν
χρόνον
τὰς |
[1, 203] |
δένδρεα
φύλλα
τοιῆσδε
ἰδέης
παρεχόμενα
|
εἶναι |
λέγεται,
τὰ
τρίβοντάς
τε
καὶ |
[1, 13] |
τὸ
χρηστήριον
ἀνέλῃ
μιν
βασιλέα
|
εἶναι |
Λυδῶν,
τόν
δὲ
βασιλεύειν,
ἤν |
[1, 48] |
τε
καὶ
προσεδέξατο,
νομίσας
μοῦνον
|
εἶναι |
μαντήιον
τὸ
ἐν
Δελφοῖσι,
ὅτι |
[1, 99] |
ἐπιβουλεύοιεν,
ἀλλ?
ἑτεροῖός
σφι
δοκέοι
|
εἶναι |
μὴ
ὁρῶσι.
~ἐπείτε
δὲ
ταῦτα |
[1, 129] |
καὶ
μὴ
αὐτὸν
ἔχειν,
δικαιότερον
|
εἶναι |
Μήδων
τεῷ
περιβαλεῖν
τοῦτο
τὸ |
[1, 53] |
ἐθνέων
βασιλεύς,
νομίσας
τάδε
μαντήια
|
εἶναι |
μοῦνα
ἐν
ἀνθρώποισι,
ὑμῖν
τε |
[1, 201] |
Σκυθικὸν
λέγουσι
τοῦτο
τὸ
ἔθνος
|
εἶναι. |
~ὁ
δὲ
Ἀράξης
λέγεται
καὶ |
[1, 202] |
τούτων
μὲν
αὕτη
λέγεται
δίαιτᾳ
|
εἶναι. |
ὁ
δὲ
Ἀράξης
ποταμὸς
ῥέει |
[1, 116] |
ἑωυτὸν
καὶ
ἡ
ὑπόκρισις
ἐλευθερωτέρη
|
εἶναι, |
ὅ
τε
χρόνος
τῆς
ἐκθέσιος |
[1, 98] |
ὃ
τοῦτον
καταινέουσι
βασιλέα
σφίσι
|
εἶναι. |
ὃ
δ?
ἐκέλευε
αὐτοὺς
οἰκία |
[1, 176] |
δὲ
νῦν
Λυκίων
φαμένων
Ξανθίων
|
εἶναι |
οἱ
πολλοί,
πλὴν
ὀγδώκοντα
ἱστιέων, |
[1, 131] |
θεοὺς
κατά
περ
οἱ
Ἕλληνες
|
εἶναι? |
οἳ
δὲ
νομίζουσι
Διὶ
μὲν |
[1, 120] |
εὖ
περισκεψάμενοι
τὰ
μέλλει
ἀσφαλέστατα
|
εἶναι |
οἴκῳ
τε
τῷ
ἐμῷ
καὶ |
[1, 30] |
ἐπιστρεφέως?
κοίῃ
δὴ
κρίνεις
Τέλλον
|
εἶναι |
ὀλβιώτατον;
ὁ
δὲ
εἶπε
Τέλλῳ |
[1, 33] |
οὐδενὸς
ἀποπέμπεται,
κάρτα
δόξας
ἀμαθέα
|
εἶναι, |
ὃς
τὰ
παρεόντα
ἀγαθὰ
μετεὶς |
[1, 111] |
ἔφερον,
δοκέων
τῶν
τινος
οἰκετέων
|
εἶναι? |
οὐ
γὰρ
ἂν
κοτὲ
κατέδοξα |
[1, 126] |
καὶ
ὑμέας
ἥγημαι
ἄνδρας
Μήδων
|
εἶναι |
οὐ
φαυλοτέρους
οὔτε
τἄλλα
οὔτε |
[1, 136] |
τὸ
πολλὸν
δ?
ἡγέαται
ἰσχυρὸν
|
εἶναι. |
παιδεύουσι
δὲ
τοὺς
παῖδας
ἀπὸ |
[1, 119] |
καὶ
γινώσκειν
ἔφη
καὶ
ἀρεστὸν
|
εἶναι |
πᾶν
τὸ
ἂν
βασιλεὺς
ἔρδῃ. |
[1, 4] |
μὲν
ὦν
τούτου
ἁρπαγάς
μούνας
|
εἶναι |
παρ?
ἀλλήλων,
τὸ
δὲ
ἀπὸ |
[1, 8] |
ἑωυτοῦ.
ἐγὼ
δὲ
πείθομαι
ἐκείνην
|
εἶναι |
πασέων
γυναικῶν
καλλίστην,
καὶ
σέο |
[1, 4] |
αἰεὶ
ἡγήσασθαι
τὸ
Ἑλληνικὸν
σφίσι
|
εἶναι |
πολέμιον.
τὴν
γὰρ
Ἀσίην
καὶ |
[1, 51] |
ἀρτοκόπου
τῆς
Κροίσου
εἰκόνα
λέγουσι
|
εἶναι. |
πρὸς
δὲ
καὶ
τῆς
ἑωυτοῦ |
[1, 172] |
αὐτοὶ
μέντοι
ἐκ
Κρήτης
φασὶ
|
εἶναι. |
προσκεχωρήκασι
δὲ
γλῶσσαν
μὲν
πρὸς |
[1, 71] |
τις
Λυδῶν
νομιζόμενος
καὶ
πρόσθε
|
εἶναι |
σοφός,
ἀπὸ
δὲ
ταύτης
τῆς |
[1, 157] |
Περσέων,
Πακτύης
δὲ
πυθόμενος
ἀγχοῦ
|
εἶναι |
στρατὸν
ἐπ?
ἑωυτὸν
ἰόντα
δείσας |
[1, 206] |
πάντως
μᾶλλον
ἢ
δι?
ἡσυχίης
|
εἶναι? |
σὺ
δὴ
εἰ
μεγάλως
προθυμέαι |
[1, 68] |
Ὀρέστεα
κατὰ
τὸ
θεοπρόπιον
τοῦτον
|
εἶναι, |
τῇδε
συμβαλλόμενος?
τοῦ
χαλκέος
δύο |
[1, 91] |
ὁ
δὲ
ἀκούσας
συνέγνω
ἑωυτοῦ
|
εἶναι |
τὴν
ἁμαρτάδα
καὶ
οὐ
τοῦ |
[1, 132] |
θεογονίην,
οἵην
δὴ
ἐκεῖνοι
λέγουσι
|
εἶναι |
τὴν
ἐπαοιδήν?
ἄνευ
γὰρ
δὴ |
[1, 187] |
Δαρείῳ
δὲ
καὶ
δεινὸν
ἐδόκεε
|
εἶναι |
τῇσι
πύλῃσι
ταύτῃσι
μηδὲν
χρᾶσθαι, |
[1, 4] |
γυναῖκας
ἀνδρῶν
ἀδίκων
νομίζειν
ἔργον
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
ἁρπασθεισέων
σπουδήν
ποιήσασθαι |
[1, 98] |
συμμαχέει
κολωνὸς
ἐὼν
ὥστε
τοιοῦτο
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
καὶ
μᾶλλόν
τι |
[1, 90] |
ἐπειρωτᾶν,
καὶ
εἰ
ἀχαρίστοισι
νόμος
|
εἶναι |
τοῖσι
Ἑλληνικοῖσι
θεοῖσι.
~ἀπικομένοισι
δὲ |
[1, 141] |
Κῦρον,
ἐθέλοντες
ἐπὶ
τοῖσι
αὐτοῖσι
|
εἶναι |
τοῖσι
καὶ
Κροίσῳ
ἦσαν
κατήκοοι. |
[1, 137] |
οὐ
γὰρ
δή
φασι
οἰκὸς
|
εἶναι |
τόν
γε
ἀληθέως
τοκέα
ὑπὸ |
[1, 114] |
οἰκίας
οἰκοδομέειν,
τοὺς
δὲ
δορυφόρους
|
εἶναι, |
τὸν
δέ
κου
τινὰ
αὐτῶν |
[1, 117] |
τὸ
παιδίον,
φὰς
σέ
τε
|
εἶναι |
τὸν
κελεύοντα
ἀποκτεῖναι
αὐτό.
καὶ |
[1, 86] |
παρὰ
σφίσι
αὐτοῖσι
ὀλβίους
δοκέοντας
|
εἶναι. |
τὸν
μὲν
Κροῖσον
ταῦτα
ἀπηγέεσθαι, |
[1, 138] |
εἵνεκα,
μάλιστα
δὲ
ἀναγκαίην
φασὶ
|
εἶναι |
τὸν
ὀφείλοντα
καί
τι
ψεῦδος |
[1, 111] |
εἴη
τῶν
ὀρέων,
φὰς
Ἀστυάγεα
|
εἶναι |
τὸν
ταῦτα
ἐπιθέμενόν
μοι,
πόλλ? |
[1, 82] |
ὁκότεροι
δ?
ἂν
περιγένωνται,
τούτων
|
εἶναι |
τὸν
χῶρον?
τὸ
δὲ
πλῆθος |
[1, 202] |
λέγεται
καὶ
μέζων
καὶ
ἐλάσσων
|
εἶναι |
τοῦ
Ἴστρου?
νήσους
δὲ
ἐν |
[1, 113] |
τοῦ
Ἁρπάγου
ἀποδεικνύναι
ἔφη
ἕτοιμος
|
εἶναι |
τοῦ
παιδίου
τὸν
νέκυν.
πέμψας |
[1, 103] |
καὶ
πρῶτος
διέταξε
χωρὶς
ἑκάστους
|
εἶναι, |
τούς
τε
αἰχμοφόρους
καὶ
τοὺς |
[1, 99] |
καὶ
ἀντίον
πτύειν
καὶ
ἅπασι
|
εἶναι |
τοῦτό
γε
αἰσχρόν.
ταῦτα
δὲ |
[1, 55] |
μηδὲ
μένειν
μηδ?
αἰδεῖσθαι
κακός
|
εἶναι. |
~τούτοισι
ἐλθοῦσι
τοῖσι
ἔπεσι
ὁ |
[1, 114] |
παῖδες
παίζοντες
εἵλοντο
ἑωυτῶν
βασιλέα
|
εἶναι |
τοῦτον
δὴ
τὸν
τοῦ
βουκόλου |
[1, 94] |
τὸν
ἑωυτοῦ
παῖδα,
τῷ
οὔνομα
|
εἶναι |
Τυρσηνόν.
λαχόντας
δὲ
αὐτῶν
τοὺς |
[1, 114] |
κου
τινὰ
αὐτῶν
ὀφθαλμὸν
βασιλέος
|
εἶναι, |
τῷ
δὲ
τινὶ
τὰς
ἀγγελίας |
[1, 61] |
ὑπαρχόντων
νεηνιέων
καὶ
λεγομένων
ἐναγέων
|
εἶναι |
τῶν
Ἀλκμεωνιδέων,
οὐ
βουλόμενός
οἱ |
[1, 45] |
περὶ
τὸ
σῆμα,
συγγινωσκόμενος
ἀνθρώπων
|
εἶναι |
τῶν
αὐτὸς
ᾔδεε
βαρυσυμφορώτατος,
ἐπικατασφάζει |
[1, 86] |
σὺν
θεῷ
εἰρημένον,
τὸ
μηδένα
|
εἶναι |
τῶν
ζωόντων
ὄλβιον.
ὡς
δὲ |
[1, 36] |
συμπέμψω,
καὶ
διακελεύσομαι
τοῖσι
ἰοῦσι
|
εἶναι |
ὡς
προθυμοτάτοισι
συνεξελεῖν
ὑμῖν
τὸ |