HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
νυκτομαχίην 1
νυκτός 1
νυκτὸς 4
νῦν 55
νυν 51
νὺξ 1
νώτου 3

Fréquences [« »]
53 ἀπὸ
53 αὐτὸν
53 οὔτε
55 νῦν
56 εἰ
58 ἐστὶ
59 Κῦρος

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, Livre I

νῦν

Livre, Chapitre

[1, 98]   τε καὶ καρτερὰ ταῦτα τὰ νῦν Ἀγβάτανα κέκληται, ἕτερον ἑτέρῳ κύκλῳ

[1, 68]   γενέσθαι μηδαμὰ μέζονας ἀνθρώπους τῶν νῦν ἄνοιξα αὐτὴν καὶ εἶδον τὸν

[1, 171]   αὐτῷ αἰεὶ διαχρεωμένους τῷ περ νῦν. ἀποδείκνῦσι δὲ ἐν Μυλάσοισι Διὸς

[1, 145]   μεσόγαιοι οἰκέουσι. ταῦτα δυώδεκα μέρεα νῦν Ἀχαιῶν ἐστὶ καὶ τότε γε

[1, 145]   ἦν αὐτῶν μέρεα, κατά περ νῦν Ἀχαιῶν τῶν ἐξελασάντων Ἴωνας δυώδεκα

[1, 196]   οὗτός σφι ἦν, οὐ μέντοι νῦν γε διατελέει ἐών, ἄλλο δέ

[1, 155]   ἐξανδραποδίσασθαι σφέας. ὁμοίως γὰρ μοι νῦν γε φαίνομαι πεποιηκέναι ὡς εἴ

[1, 129]   δούλους ἐόντας τὸ πρὶν Μήδων νῦν γεγονέναι δεσπότας. ~Ἀστυάγης μέν νυν

[1, 37]   καὶ ἐς ἄγρας φοιτέοντας εὐδοκιμέειν? νῦν δὲ ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληίσας

[1, 120]   ἐνωρῶμεν, πᾶν ἂν σοὶ προεφράζομεν. νῦν δὲ ἀποσκήψαντος τοῦ ἐνυπνίου ἐς

[1, 191]   ἂν σφέας ὡς ἐν κύρτῃ. νῦν δὲ ἐξ ἀπροσδοκήτου σφι παρέστησαν

[1, 42]   πολλαχῇ τε ἂν ἶσχον ἐμεωυτόν. νῦν δέ, ἐπείτε σὺ σπεύδεις καὶ

[1, 129]   τοῦτο τὸ ἀγαθὸν ἢ Περσέων. νῦν δὲ Μήδους μὲν ἀναιτίους τούτου

[1, 39]   δή σε ποιέειν τὰ ποιέεις? νῦν δὲ ὑπὸ αἰχμῆς. ἐπείτε ὦν

[1, 57]   οἳ ὅμουροι κοτὲ ἦσαν τοῖσι νῦν Δωριεῦσι καλεομένοισι οἴκεον δὲ τηνικαῦτα

[1, 120]   σῆς ἀρχῆς προοπτέον ἐστί. καὶ νῦν εἰ φοβερόν τι ἐνωρῶμεν, πᾶν

[1, 1]   προεῖχε ἅπασι τῶν ἐν τῇ νῦν Ἑλλάδι καλεομένῃ χωρῇ. ἀπικομένους δὲ

[1, 120]   λοιπὰ πάντα διατάξας ἦρχε. καὶ νῦν ἐς τί ὑμῖν ταῦτα φαίνεται

[1, 155]   καὶ τῶν πρότερον καὶ τῶν νῦν ἑστεώτων. τὰ μὲν γὰρ πρότερον

[1, 57]   χρεόν ἐστι τεκμαιρόμενον λέγειν τοῖσι νῦν ἔτι ἐοῦσι Πελασγῶν τῶν ὑπὲρ

[1, 57]   οἴκεον δὲ τηνικαῦτα γῆν τὴν νῦν Θεσσαλιῶτιν καλεομένην) καὶ τῶν Πλακίην

[1, 151]   καλεομένῃσι ἄλλη μία. Λεσβίοισι μέν νῦν καὶ Τενεδίοισι, κατά περ Ἰώνων

[1, 65]   φράσαι αὐτῷ τὴν Πυθίην τὸν νῦν κατεστεῶτα κόσμον Σπαρτιήτῃσι. ὡς δ?

[1, 50]   ἐπὶ γὰρ τούτοισι ἵδρυτο) καὶ νῦν κεῖται ἐν τῷ Κορινθίων θησαυρῷ,

[1, 173]   γῆν τὴν Μιλυάδα? τὴν γὰρ νῦν Λύκιοι νέμονται, αὕτη τὸ παλαιὸν

[1, 176]   πάντες Ξάνθιοι μαχόμενοι. τῶν δὲ νῦν Λυκίων φαμένων Ξανθίων εἶναι οἱ

[1, 109]   τε καὶ μανέεται κάκιον ἢ νῦν μαίνεται, οὔ οἱ ἔγωγε προσθήσομαι

[1, 36]   γὰρ ἐστὶ καὶ ταῦτά οἱ νῦν μέλει. Λυδῶν μέντοι λογάδας καὶ

[1, 167]   σφέας ἐκέλευσε ποιέειν τὰ καὶ νῦν οἱ Ἀγυλλαῖοι ἔτι ἐπιτελέουσι? καὶ

[1, 185]   ἀπικνέεται ὁ Εὐφρήτης, Ἀρδέρικκα. καὶ νῦν οἳ ἂν κομίζωνται ἀπὸ τῆσδε

[1, 1]   τοῦτον τὸν χῶρον τὸν καὶ νῦν οἰκέουσι, αὐτίκα ναυτιλίῃσι μακρῇσι ἐπιθέσθαι,

[1, 68]   ἐγώ, κάρτα ἂν ἐθώμαζες, ὅκου νῦν οὕτω τυγχάνεις θῶμα ποιεύμενος τὴν

[1, 155]   κεφαλῇ ἀναμάξας φέρω? τὰ δὲ νῦν παρεόντα Πακτύης γὰρ ἐστὶ ὁ

[1, 57]   οὔτε οἱ Κρηστωνιῆται οὐδαμοῖσι τῶν νῦν σφέας περιοικεόντων εἰσὶ ὁμόγλωσσοι οὔτε

[1, 94]   Λυδοὶ καὶ τὰς παιγνίας τὰς νῦν σφίσι τε καὶ Ἕλλησι κατεστεώσας

[1, 125]   Ἀστυάγεά μιν στρατηγὸν Περσέων ἀποδεικνύναι. νῦν τε, ἔφη λέγων, ὦ Πέρσαι,

[1, 111]   καί μιν Ἀστυάγης ἐντέλλεται ἀποκτεῖναι. νῦν τε ὅδε ἐστί" ~ἅμα δὲ

[1, 37]   δειλίην μοι παριδὼν οὔτε ἀθυμίην νῦν τε τέοισί με χρὴ ὄμμασι

[1, 69]   ἄγαλμα βουλόμενοι χρήσασθαι τοῦτο τὸ νῦν τῆς Λακωνικῆς ἐν Θόρνακι ἵδρυται

[1, 11]   ἀπίκετο, ἔλεγε ἡ γυνὴ τάδε. νῦν τοί δυῶν ὁδῶν παρεουσέων Γύγη

[1, 109]   ταύτην ἀναβῆναι ἡ τυραννίς, τῆς νῦν τὸν υἱὸν κτείνει δι? ἐμεῦ,

[1, 167]   γῆς τῆς Οἰνωτπίης ταύτην ἥτις νῦν Ὑέλη καλέεται? ἔκτισαν δὲ ταύτην

[1, 53]   δῶρα ἔδωκε τῶν ἐξευρημάτων, καὶ νῦν ὑμέας ἐπειρωτᾷ εἰ στρατεύηται ἐπὶ

[1, 168]   ἀλλ? ὑπὸ Θρηίκων ἐξελασθεὶς τιμὰς νῦν ὑπὸ Τηίων τῶν ἐν Ἀβδήροισι

[1, 143]   βουλόμενοι Ἴωνες κεκλῆσθαι, ἀλλὰ καὶ νῦν φαίνονταί μοι οἱ πολλοὶ αὐτῶν

[1, 144]   περ οἱ ἐκ τῆς πενταπόλιος νῦν χώρης Δωριέες, πρότερον δὲ ἑξαπόλιος

[1, 41]   ὑποδεξάμενος ἔχω, παρέχων πᾶσαν δαπάνην. νῦν ὤν ὀφείλεις γὰρ ἐμοῦ προποιήσαντος

[1, 126]   πόνοι τῷ χθιζῷ παραπλήσιοι ἀναρίθμητοι. νῦν ὦν ἐμέο πειθόμενοι γίνεσθε ἐλεύθεροι.

[1, 30]   γῆν πολλὴν θεωρίης εἵνεκεν ἐπελήλυθας? νῦν ὦν ἐπειρέσθαι με ἵμερος ἐπῆλθέ

[1, 121]   τῇ σεωυτοῦ δὲ μοίρῃ περίεις? νῦν ὦν ἴθι χαίρων ἐς Πέρσας,

[1, 212]   οὐ μάχῃ κατὰ τὸ καρτερόν. νῦν ὦν μευ εὖ παραινεούσης ὑπόλαβε

[1, 207]   γυναικὶ εἴξαντα ὑποχωρῆσαι τῆς χώρης. νῦν ὦν μοι δοκέει διαβάντας προελθεῖν

[1, 89]   κατάσχῃ, τοῦτον προσδέκεσθαί τοι ἐπαναστησόμενον. νῦν ὦν ποίησον ὧδε, εἲ τοι

[1, 36]   τοῦτον προθυμεόμενοι ἑλεῖν οὐ δυνάμεθα. νῦν ὦν προσδεόμεθά σευ τὸν παῖδα

[1, 109]   ἣ δὲ πρὸς αὐτὸν λέγει νῦν ὦν τί σοὶ ἐν νόῳ

Livre, Chapitre
[1, 98]	τε καὶ καρτερὰ ταῦτα τὰ	νῦν	Ἀγβάτανα κέκληται, ἕτερον ἑτέρῳ κύκλῳ
[1, 68]	γενέσθαι μηδαμὰ μέζονας ἀνθρώπους τῶν	νῦν	ἄνοιξα αὐτὴν καὶ εἶδον τὸν
[1, 171]	αὐτῷ αἰεὶ διαχρεωμένους τῷ περ	νῦν.	ἀποδείκνῦσι δὲ ἐν Μυλάσοισι Διὸς
[1, 145]	μεσόγαιοι οἰκέουσι. ταῦτα δυώδεκα μέρεα	νῦν	Ἀχαιῶν ἐστὶ καὶ τότε γε
[1, 145]	ἦν αὐτῶν μέρεα, κατά περ	νῦν	Ἀχαιῶν τῶν ἐξελασάντων Ἴωνας δυώδεκα
[1, 196]	οὗτός σφι ἦν, οὐ μέντοι	νῦν	γε διατελέει ἐών, ἄλλο δέ
[1, 155]	ἐξανδραποδίσασθαι σφέας. ὁμοίως γὰρ μοι	νῦν	γε φαίνομαι πεποιηκέναι ὡς εἴ
[1, 129]	δούλους ἐόντας τὸ πρὶν Μήδων	νῦν	γεγονέναι δεσπότας. ~Ἀστυάγης μέν νυν
[1, 37]	καὶ ἐς ἄγρας φοιτέοντας εὐδοκιμέειν?	νῦν	δὲ ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληίσας
[1, 120]	ἐνωρῶμεν, πᾶν ἂν σοὶ προεφράζομεν.	νῦν	δὲ ἀποσκήψαντος τοῦ ἐνυπνίου ἐς
[1, 191]	ἂν σφέας ὡς ἐν κύρτῃ.	νῦν	δὲ ἐξ ἀπροσδοκήτου σφι παρέστησαν
[1, 42]	πολλαχῇ τε ἂν ἶσχον ἐμεωυτόν.	νῦν	δέ, ἐπείτε σὺ σπεύδεις καὶ
[1, 129]	τοῦτο τὸ ἀγαθὸν ἢ Περσέων.	νῦν	δὲ Μήδους μὲν ἀναιτίους τούτου
[1, 39]	δή σε ποιέειν τὰ ποιέεις?	νῦν	δὲ ὑπὸ αἰχμῆς. ἐπείτε ὦν
[1, 57]	οἳ ὅμουροι κοτὲ ἦσαν τοῖσι	νῦν	Δωριεῦσι καλεομένοισι οἴκεον δὲ τηνικαῦτα
[1, 120]	σῆς ἀρχῆς προοπτέον ἐστί. καὶ	νῦν	εἰ φοβερόν τι ἐνωρῶμεν, πᾶν
[1, 1]	προεῖχε ἅπασι τῶν ἐν τῇ	νῦν	Ἑλλάδι καλεομένῃ χωρῇ. ἀπικομένους δὲ
[1, 120]	λοιπὰ πάντα διατάξας ἦρχε. καὶ	νῦν	ἐς τί ὑμῖν ταῦτα φαίνεται
[1, 155]	καὶ τῶν πρότερον καὶ τῶν	νῦν	ἑστεώτων. τὰ μὲν γὰρ πρότερον
[1, 57]	χρεόν ἐστι τεκμαιρόμενον λέγειν τοῖσι	νῦν	ἔτι ἐοῦσι Πελασγῶν τῶν ὑπὲρ
[1, 57]	οἴκεον δὲ τηνικαῦτα γῆν τὴν	νῦν	Θεσσαλιῶτιν καλεομένην) καὶ τῶν Πλακίην
[1, 151]	καλεομένῃσι ἄλλη μία. Λεσβίοισι μέν	νῦν	καὶ Τενεδίοισι, κατά περ Ἰώνων
[1, 65]	φράσαι αὐτῷ τὴν Πυθίην τὸν	νῦν	κατεστεῶτα κόσμον Σπαρτιήτῃσι. ὡς δ?
[1, 50]	ἐπὶ γὰρ τούτοισι ἵδρυτο) καὶ	νῦν	κεῖται ἐν τῷ Κορινθίων θησαυρῷ,
[1, 173]	γῆν τὴν Μιλυάδα? τὴν γὰρ	νῦν	Λύκιοι νέμονται, αὕτη τὸ παλαιὸν
[1, 176]	πάντες Ξάνθιοι μαχόμενοι. τῶν δὲ	νῦν	Λυκίων φαμένων Ξανθίων εἶναι οἱ
[1, 109]	τε καὶ μανέεται κάκιον ἢ	νῦν	μαίνεται, οὔ οἱ ἔγωγε προσθήσομαι
[1, 36]	γὰρ ἐστὶ καὶ ταῦτά οἱ	νῦν	μέλει. Λυδῶν μέντοι λογάδας καὶ
[1, 167]	σφέας ἐκέλευσε ποιέειν τὰ καὶ	νῦν	οἱ Ἀγυλλαῖοι ἔτι ἐπιτελέουσι? καὶ
[1, 185]	ἀπικνέεται ὁ Εὐφρήτης, Ἀρδέρικκα. καὶ	νῦν	οἳ ἂν κομίζωνται ἀπὸ τῆσδε
[1, 1]	τοῦτον τὸν χῶρον τὸν καὶ	νῦν	οἰκέουσι, αὐτίκα ναυτιλίῃσι μακρῇσι ἐπιθέσθαι,
[1, 68]	ἐγώ, κάρτα ἂν ἐθώμαζες, ὅκου	νῦν	οὕτω τυγχάνεις θῶμα ποιεύμενος τὴν
[1, 155]	κεφαλῇ ἀναμάξας φέρω? τὰ δὲ	νῦν	παρεόντα Πακτύης γὰρ ἐστὶ ὁ
[1, 57]	οὔτε οἱ Κρηστωνιῆται οὐδαμοῖσι τῶν	νῦν	σφέας περιοικεόντων εἰσὶ ὁμόγλωσσοι οὔτε
[1, 94]	Λυδοὶ καὶ τὰς παιγνίας τὰς	νῦν	σφίσι τε καὶ Ἕλλησι κατεστεώσας
[1, 125]	Ἀστυάγεά μιν στρατηγὸν Περσέων ἀποδεικνύναι.	νῦν	τε, ἔφη λέγων, ὦ Πέρσαι,
[1, 111]	καί μιν Ἀστυάγης ἐντέλλεται ἀποκτεῖναι.	νῦν	τε ὅδε ἐστί" ~ἅμα δὲ
[1, 37]	δειλίην μοι παριδὼν οὔτε ἀθυμίην	νῦν	τε τέοισί με χρὴ ὄμμασι
[1, 69]	ἄγαλμα βουλόμενοι χρήσασθαι τοῦτο τὸ	νῦν	τῆς Λακωνικῆς ἐν Θόρνακι ἵδρυται
[1, 11]	ἀπίκετο, ἔλεγε ἡ γυνὴ τάδε.	νῦν	τοί δυῶν ὁδῶν παρεουσέων Γύγη
[1, 109]	ταύτην ἀναβῆναι ἡ τυραννίς, τῆς	νῦν	τὸν υἱὸν κτείνει δι? ἐμεῦ,
[1, 167]	γῆς τῆς Οἰνωτπίης ταύτην ἥτις	νῦν	Ὑέλη καλέεται? ἔκτισαν δὲ ταύτην
[1, 53]	δῶρα ἔδωκε τῶν ἐξευρημάτων, καὶ	νῦν	ὑμέας ἐπειρωτᾷ εἰ στρατεύηται ἐπὶ
[1, 168]	ἀλλ? ὑπὸ Θρηίκων ἐξελασθεὶς τιμὰς	νῦν	ὑπὸ Τηίων τῶν ἐν Ἀβδήροισι
[1, 143]	βουλόμενοι Ἴωνες κεκλῆσθαι, ἀλλὰ καὶ	νῦν	φαίνονταί μοι οἱ πολλοὶ αὐτῶν
[1, 144]	περ οἱ ἐκ τῆς πενταπόλιος	νῦν	χώρης Δωριέες, πρότερον δὲ ἑξαπόλιος
[1, 41]	ὑποδεξάμενος ἔχω, παρέχων πᾶσαν δαπάνην.	νῦν	ὤν ὀφείλεις γὰρ ἐμοῦ προποιήσαντος
[1, 126]	πόνοι τῷ χθιζῷ παραπλήσιοι ἀναρίθμητοι.	νῦν	ὦν ἐμέο πειθόμενοι γίνεσθε ἐλεύθεροι.
[1, 30]	γῆν πολλὴν θεωρίης εἵνεκεν ἐπελήλυθας?	νῦν	ὦν ἐπειρέσθαι με ἵμερος ἐπῆλθέ
[1, 121]	τῇ σεωυτοῦ δὲ μοίρῃ περίεις?	νῦν	ὦν ἴθι χαίρων ἐς Πέρσας,
[1, 212]	οὐ μάχῃ κατὰ τὸ καρτερόν.	νῦν	ὦν μευ εὖ παραινεούσης ὑπόλαβε
[1, 207]	γυναικὶ εἴξαντα ὑποχωρῆσαι τῆς χώρης.	νῦν	ὦν μοι δοκέει διαβάντας προελθεῖν
[1, 89]	κατάσχῃ, τοῦτον προσδέκεσθαί τοι ἐπαναστησόμενον.	νῦν	ὦν ποίησον ὧδε, εἲ τοι
[1, 36]	τοῦτον προθυμεόμενοι ἑλεῖν οὐ δυνάμεθα.	νῦν	ὦν προσδεόμεθά σευ τὸν παῖδα
[1, 109]	ἣ δὲ πρὸς αὐτὸν λέγει	νῦν	ὦν τί σοὶ ἐν νόῳ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/03/2005