Livre, Chapitre |
[1, 98] |
τε
καὶ
καρτερὰ
ταῦτα
τὰ
|
νῦν |
Ἀγβάτανα
κέκληται,
ἕτερον
ἑτέρῳ
κύκλῳ |
[1, 68] |
γενέσθαι
μηδαμὰ
μέζονας
ἀνθρώπους
τῶν
|
νῦν |
ἄνοιξα
αὐτὴν
καὶ
εἶδον
τὸν |
[1, 171] |
αὐτῷ
αἰεὶ
διαχρεωμένους
τῷ
περ
|
νῦν. |
ἀποδείκνῦσι
δὲ
ἐν
Μυλάσοισι
Διὸς |
[1, 145] |
μεσόγαιοι
οἰκέουσι.
ταῦτα
δυώδεκα
μέρεα
|
νῦν |
Ἀχαιῶν
ἐστὶ
καὶ
τότε
γε |
[1, 145] |
ἦν
αὐτῶν
μέρεα,
κατά
περ
|
νῦν |
Ἀχαιῶν
τῶν
ἐξελασάντων
Ἴωνας
δυώδεκα |
[1, 196] |
οὗτός
σφι
ἦν,
οὐ
μέντοι
|
νῦν |
γε
διατελέει
ἐών,
ἄλλο
δέ |
[1, 155] |
ἐξανδραποδίσασθαι
σφέας.
ὁμοίως
γὰρ
μοι
|
νῦν |
γε
φαίνομαι
πεποιηκέναι
ὡς
εἴ |
[1, 129] |
δούλους
ἐόντας
τὸ
πρὶν
Μήδων
|
νῦν |
γεγονέναι
δεσπότας.
~Ἀστυάγης
μέν
νυν |
[1, 37] |
καὶ
ἐς
ἄγρας
φοιτέοντας
εὐδοκιμέειν?
|
νῦν |
δὲ
ἀμφοτέρων
με
τούτων
ἀποκληίσας |
[1, 120] |
ἐνωρῶμεν,
πᾶν
ἂν
σοὶ
προεφράζομεν.
|
νῦν |
δὲ
ἀποσκήψαντος
τοῦ
ἐνυπνίου
ἐς |
[1, 191] |
ἂν
σφέας
ὡς
ἐν
κύρτῃ.
|
νῦν |
δὲ
ἐξ
ἀπροσδοκήτου
σφι
παρέστησαν |
[1, 42] |
πολλαχῇ
τε
ἂν
ἶσχον
ἐμεωυτόν.
|
νῦν |
δέ,
ἐπείτε
σὺ
σπεύδεις
καὶ |
[1, 129] |
τοῦτο
τὸ
ἀγαθὸν
ἢ
Περσέων.
|
νῦν |
δὲ
Μήδους
μὲν
ἀναιτίους
τούτου |
[1, 39] |
δή
σε
ποιέειν
τὰ
ποιέεις?
|
νῦν |
δὲ
ὑπὸ
αἰχμῆς.
ἐπείτε
ὦν |
[1, 57] |
οἳ
ὅμουροι
κοτὲ
ἦσαν
τοῖσι
|
νῦν |
Δωριεῦσι
καλεομένοισι
οἴκεον
δὲ
τηνικαῦτα |
[1, 120] |
σῆς
ἀρχῆς
προοπτέον
ἐστί.
καὶ
|
νῦν |
εἰ
φοβερόν
τι
ἐνωρῶμεν,
πᾶν |
[1, 1] |
προεῖχε
ἅπασι
τῶν
ἐν
τῇ
|
νῦν |
Ἑλλάδι
καλεομένῃ
χωρῇ.
ἀπικομένους
δὲ |
[1, 120] |
λοιπὰ
πάντα
διατάξας
ἦρχε.
καὶ
|
νῦν |
ἐς
τί
ὑμῖν
ταῦτα
φαίνεται |
[1, 155] |
καὶ
τῶν
πρότερον
καὶ
τῶν
|
νῦν |
ἑστεώτων.
τὰ
μὲν
γὰρ
πρότερον |
[1, 57] |
χρεόν
ἐστι
τεκμαιρόμενον
λέγειν
τοῖσι
|
νῦν |
ἔτι
ἐοῦσι
Πελασγῶν
τῶν
ὑπὲρ |
[1, 57] |
οἴκεον
δὲ
τηνικαῦτα
γῆν
τὴν
|
νῦν |
Θεσσαλιῶτιν
καλεομένην)
καὶ
τῶν
Πλακίην |
[1, 151] |
καλεομένῃσι
ἄλλη
μία.
Λεσβίοισι
μέν
|
νῦν |
καὶ
Τενεδίοισι,
κατά
περ
Ἰώνων |
[1, 65] |
φράσαι
αὐτῷ
τὴν
Πυθίην
τὸν
|
νῦν |
κατεστεῶτα
κόσμον
Σπαρτιήτῃσι.
ὡς
δ? |
[1, 50] |
ἐπὶ
γὰρ
τούτοισι
ἵδρυτο)
καὶ
|
νῦν |
κεῖται
ἐν
τῷ
Κορινθίων
θησαυρῷ, |
[1, 173] |
γῆν
τὴν
Μιλυάδα?
τὴν
γὰρ
|
νῦν |
Λύκιοι
νέμονται,
αὕτη
τὸ
παλαιὸν |
[1, 176] |
πάντες
Ξάνθιοι
μαχόμενοι.
τῶν
δὲ
|
νῦν |
Λυκίων
φαμένων
Ξανθίων
εἶναι
οἱ |
[1, 109] |
τε
καὶ
μανέεται
κάκιον
ἢ
|
νῦν |
μαίνεται,
οὔ
οἱ
ἔγωγε
προσθήσομαι |
[1, 36] |
γὰρ
ἐστὶ
καὶ
ταῦτά
οἱ
|
νῦν |
μέλει.
Λυδῶν
μέντοι
λογάδας
καὶ |
[1, 167] |
σφέας
ἐκέλευσε
ποιέειν
τὰ
καὶ
|
νῦν |
οἱ
Ἀγυλλαῖοι
ἔτι
ἐπιτελέουσι?
καὶ |
[1, 185] |
ἀπικνέεται
ὁ
Εὐφρήτης,
Ἀρδέρικκα.
καὶ
|
νῦν |
οἳ
ἂν
κομίζωνται
ἀπὸ
τῆσδε |
[1, 1] |
τοῦτον
τὸν
χῶρον
τὸν
καὶ
|
νῦν |
οἰκέουσι,
αὐτίκα
ναυτιλίῃσι
μακρῇσι
ἐπιθέσθαι, |
[1, 68] |
ἐγώ,
κάρτα
ἂν
ἐθώμαζες,
ὅκου
|
νῦν |
οὕτω
τυγχάνεις
θῶμα
ποιεύμενος
τὴν |
[1, 155] |
κεφαλῇ
ἀναμάξας
φέρω?
τὰ
δὲ
|
νῦν |
παρεόντα
Πακτύης
γὰρ
ἐστὶ
ὁ |
[1, 57] |
οὔτε
οἱ
Κρηστωνιῆται
οὐδαμοῖσι
τῶν
|
νῦν |
σφέας
περιοικεόντων
εἰσὶ
ὁμόγλωσσοι
οὔτε |
[1, 94] |
Λυδοὶ
καὶ
τὰς
παιγνίας
τὰς
|
νῦν |
σφίσι
τε
καὶ
Ἕλλησι
κατεστεώσας |
[1, 125] |
Ἀστυάγεά
μιν
στρατηγὸν
Περσέων
ἀποδεικνύναι.
|
νῦν |
τε,
ἔφη
λέγων,
ὦ
Πέρσαι, |
[1, 111] |
καί
μιν
Ἀστυάγης
ἐντέλλεται
ἀποκτεῖναι.
|
νῦν |
τε
ὅδε
ἐστί"
~ἅμα
δὲ |
[1, 37] |
δειλίην
μοι
παριδὼν
οὔτε
ἀθυμίην
|
νῦν |
τε
τέοισί
με
χρὴ
ὄμμασι |
[1, 69] |
ἄγαλμα
βουλόμενοι
χρήσασθαι
τοῦτο
τὸ
|
νῦν |
τῆς
Λακωνικῆς
ἐν
Θόρνακι
ἵδρυται |
[1, 11] |
ἀπίκετο,
ἔλεγε
ἡ
γυνὴ
τάδε.
|
νῦν |
τοί
δυῶν
ὁδῶν
παρεουσέων
Γύγη |
[1, 109] |
ταύτην
ἀναβῆναι
ἡ
τυραννίς,
τῆς
|
νῦν |
τὸν
υἱὸν
κτείνει
δι?
ἐμεῦ, |
[1, 167] |
γῆς
τῆς
Οἰνωτπίης
ταύτην
ἥτις
|
νῦν |
Ὑέλη
καλέεται?
ἔκτισαν
δὲ
ταύτην |
[1, 53] |
δῶρα
ἔδωκε
τῶν
ἐξευρημάτων,
καὶ
|
νῦν |
ὑμέας
ἐπειρωτᾷ
εἰ
στρατεύηται
ἐπὶ |
[1, 168] |
ἀλλ?
ὑπὸ
Θρηίκων
ἐξελασθεὶς
τιμὰς
|
νῦν |
ὑπὸ
Τηίων
τῶν
ἐν
Ἀβδήροισι |
[1, 143] |
βουλόμενοι
Ἴωνες
κεκλῆσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
|
νῦν |
φαίνονταί
μοι
οἱ
πολλοὶ
αὐτῶν |
[1, 144] |
περ
οἱ
ἐκ
τῆς
πενταπόλιος
|
νῦν |
χώρης
Δωριέες,
πρότερον
δὲ
ἑξαπόλιος |
[1, 41] |
ὑποδεξάμενος
ἔχω,
παρέχων
πᾶσαν
δαπάνην.
|
νῦν |
ὤν
ὀφείλεις
γὰρ
ἐμοῦ
προποιήσαντος |
[1, 126] |
πόνοι
τῷ
χθιζῷ
παραπλήσιοι
ἀναρίθμητοι.
|
νῦν |
ὦν
ἐμέο
πειθόμενοι
γίνεσθε
ἐλεύθεροι. |
[1, 30] |
γῆν
πολλὴν
θεωρίης
εἵνεκεν
ἐπελήλυθας?
|
νῦν |
ὦν
ἐπειρέσθαι
με
ἵμερος
ἐπῆλθέ |
[1, 121] |
τῇ
σεωυτοῦ
δὲ
μοίρῃ
περίεις?
|
νῦν |
ὦν
ἴθι
χαίρων
ἐς
Πέρσας, |
[1, 212] |
οὐ
μάχῃ
κατὰ
τὸ
καρτερόν.
|
νῦν |
ὦν
μευ
εὖ
παραινεούσης
ὑπόλαβε |
[1, 207] |
γυναικὶ
εἴξαντα
ὑποχωρῆσαι
τῆς
χώρης.
|
νῦν |
ὦν
μοι
δοκέει
διαβάντας
προελθεῖν |
[1, 89] |
κατάσχῃ,
τοῦτον
προσδέκεσθαί
τοι
ἐπαναστησόμενον.
|
νῦν |
ὦν
ποίησον
ὧδε,
εἲ
τοι |
[1, 36] |
τοῦτον
προθυμεόμενοι
ἑλεῖν
οὐ
δυνάμεθα.
|
νῦν |
ὦν
προσδεόμεθά
σευ
τὸν
παῖδα |
[1, 109] |
ἣ
δὲ
πρὸς
αὐτὸν
λέγει
|
νῦν |
ὦν
τί
σοὶ
ἐν
νόῳ |