Livre, Chapitre |
[1, 86] |
τρὶς
ὀνομάσαι
Σόλων"
καὶ
τὸν
|
Κῦρον |
ἀκούσαντα
κελεῦσαι
τοὺς
ἑρμηνέας
ἐπειρέσθαι |
[1, 86] |
καίεσθαι
τὰ
περιέσχατα.
καὶ
τὸν
|
Κῦρον |
ἀκούσαντα
τῶν
ἑρμηνέων
τὰ
Κροῖσος |
[1, 95] |
μὴ
βουλόμενοι
σεμνοῦν
τὰ
περὶ
|
Κῦρον |
ἀλλὰ
τὸν
ἐόντα
λέγειν
λόγον, |
[1, 73] |
καὶ
τίσασθαι
θέλων
ὑπὲρ
Ἀστυάγεος
|
Κῦρον. |
Ἀστυάγεα
γὰρ
τὸν
Κυαξάρεω,
ἐόντα |
[1, 123] |
ἐνώρα
τιμωρίην
ἐσομένην
ἐς
Ἀστυάγεα,
|
Κῦρον |
δὲ
ὁρέων
ἐπιτρεφόμενον
ἐποιέετο
σύμμαχον, |
[1, 141] |
ἔπεμπον
ἀγγέλους
ἐς
Σάρδις
παρὰ
|
Κῦρον, |
ἐθέλοντες
ἐπὶ
τοῖσι
αὐτοῖσι
εἶναι |
[1, 121] |
ἐχάρη
τε
καὶ
καλέσας
τὸν
|
Κῦρον |
ἔλεγέ
οἱ
τάδε.
ὦ
παῖ, |
[1, 212] |
τὸν
παῖδα,
πέμπουσα
κήρυκα
παρὰ
|
Κῦρον |
ἔλεγε
τάδε.
ἄπληστε
αἵματος
Κῦρε, |
[1, 153] |
~ταῦτα
εἰπόντος
τοῦ
κήρυκος,
λέγεται
|
Κῦρον |
ἐπειρέσθαι
τοὺς
παρεόντας
οἱ
Ἑλλήνων |
[1, 116] |
δὴ
Ἀρτεμβάρεα
πέμπει,
τὸν
δὲ
|
Κῦρον |
ἦγον
ἔσω
οἱ
θεράποντες
κελεύσαντος |
[1, 113] |
ἄλλο
κού
τι
καὶ
οὐ
|
Κῦρον |
θεμένη.
~καὶ
ὅτε
ἦν
δεκαέτης |
[1, 122] |
παῖς,
κατέβαλον
φάτιν
ὡς
ἐκκείμενον
|
Κῦρον |
κύων
ἐξέθρεψε.
~ἐνθεῦτεν
μὲν
ἡ |
[1, 122] |
εἶπας
ὁ
Ἀστυάγης
ἀποπέμπει
τὸν
|
Κῦρον. |
νοστήσαντα
δέ
μιν
ἐς
τοῦ |
[1, 115] |
παρῆσαν
ἀμφότεροι,
βλέψας
πρὸς
τὸν
|
Κῦρον |
ὁ
Ἀστυάγης
ἔφη
σὺ
δὴ |
[1, 86] |
αὐτὸν
οἱ
Πέρσαι
ἤγαγον
παρὰ
|
Κῦρον. |
ὁ
δὲ
συννήσας
πυρὴν
μεγάλην |
[1, 113] |
ἐτέθαπτο,
τὸν
δὲ
ὕστερον
τούτων
|
Κῦρον |
ὀνομασθέντα
παραλαβοῦσα
ἔτρεφε
ἡ
γυνὴ |
[1, 95] |
ἡμῖν
ὁ
λόγος
τόν
τε
|
Κῦρον |
ὅστις
ἐὼν
τὴν
Κροίσου
ἀρχὴν |
[1, 190] |
δὲ
ἐξεπιστάμενοι
ἔτι
πρότερον
τὸν
|
Κῦρον |
οὐκ
ἀτρεμίζοντα,
ἀλλ?
ὁρέοντες
αὐτὸν |
[1, 123] |
πρώτων
Μήδων
ἀνέπειθε
ὡς
χρὴ
|
Κῦρον |
προστησαμένους
Ἀστυάγεα
παῦσαι
τῆς
βασιληίης. |
[1, 127] |
ἄρχεσθαι.
Ἀστυάγης
δὲ
ὡς
ἐπύθετο
|
Κῦρον |
ταῦτα
πρήσσοντα,
πέμψας
ἄγγελον
ἐκάλεε |
[1, 128] |
οἵ
μιν
ἀνέγνωσαν
μετεῖναι
τὸν
|
Κῦρον, |
τούτους
ἀνεσκολόπισε,
μετὰ
δὲ
ὥπλισε |
[1, 87] |
πυρήν.
οὕτω
δὴ
μαθόντα
τὸν
|
Κῦρον |
ὡς
εἴη
ὁ
Κροῖσος
καὶ |