Alphabétiquement     [«   »]
ξύλα 2
ξύλων 2
ξυστὸν 1
ὁ 321
24
32
2
Fréquences     [«    »]
257 ἐν
268 τὰ
317 τοῦ
321 ὁ
327 οἱ
333 μὲν
336 τῶν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, Livre I


Livre, Chapitre
[1, 155]   νῦν παρεόντα Πακτύης γὰρ ἐστὶ     ἀδικέων, τῷ σὺ ἐπέτρεψας Σάρδις,
[1, 42]   καὶ προσέτι ῥώμη ὑπάρχει" ~ἀμείβεται     Ἄδρηστος βασιλεῦ, ἄλλως μὲν
[1, 62]   πομπῇ χρεώμενος παρίσταται Πεισιστράτῳ Ἀμφίλυτος     Ἀκαρνὰν χρησμολόγος ἀνήρ, ὅς οἱ
[1, 47]   τυγχάνοι Λυδῶν βασιλεὺς Κροῖσος     Ἀλυάττεω? ἅσσα δ? ἂν ἕκαστα
[1, 26]   Ἀλυάττεω ἐξεδέξατο τὴν βασιληίην Κροῖσος     Ἀλυάττεω, ἐτέων ἐὼν ἡλικίην πέντε
[1, 22]   ἑνὸς νηοὺς τῇ Ἀθηναίῃ οἰκοδόμησε     Ἀλυάττης ἐν τῇ Ἀσσησῷ, αὐτός
[1, 74]   δὲ ταῦτα, οὐ γὰρ δὴ     Ἀλυάττης ἐξεδίδου τοὺς Σκύθας ἐξαιτέοντι
[1, 19]   στρατιῆς ἀπικομένης ἐς Σάρδις ἐνόσησε     Ἀλυάττης. μακροτέρης δέ οἱ γινομένης
[1, 22]   ἐγένετο διαλλαγή. ἐλπίζων γὰρ     Ἀλυάττης σιτοδείην τε εἶναι ἰσχυρὴν
[1, 72]   ἐξ εὐωνύμου δὲ Παφλαγόνας. οὕτω     Ἅλυς ποταμὸς ἀποτάμνει σχεδὸν πάντα
[1, 72]   Μηδικῆς ἀρχῆς καὶ τῆς Λυδικῆς     Ἅλυς ποταμός, ὃς ῥέει ἐξ
[1, 14]   δὲ χρυσός οὗτος καὶ     ἄργυρος τὸν Γύγης ἀνέθηκε,
[1, 18]   ἓξ ἔτεα τῶν ἕνδεκα Σαδυάττης     Ἄρδυος ἔτι Λυδῶν ἦρχε,
[1, 16]   δέοντα πεντήκοντα ἔτεα ἐξεδέξατο Σαδυάττης     Ἄρδυος, καὶ ἐβασίλευσε ἔτεα δυώδεκα,
[1, 159]   ἐκδιδόναι Πακτύην Πέρσῃσι. πρὸς ταῦτα     Ἀριστόδικος ἐκ προνοίης ἐποίεε τάδε?
[1, 164]   παριέναι βουλεύσασθαι. ἐν ὦν     Ἅρπαγος ἀπὸ τοῦ τείχεος ἀπήγαγε
[1, 123]   ἡλίκων ἀνδρηιοτάτῳ καὶ προσφιλεστάτῳ προσέκειτο     Ἅρπαγος δῶρα πέμπων, τίσασθαι Ἀστυάγεα
[1, 117]   ἐκέλευε. ὡς δέ οἱ παρῆν     Ἅρπαγος, εἴρετό μιν Ἀστυάγης
[1, 119]   τὸ βούλεται αὐτῶν. πειθόμενος δὲ     Ἅρπαγος καὶ ἀποκαλύπτων ὁρᾷ τοῦ
[1, 129]   δὲ αἰχμαλώτῳ τῷ Ἀστυάγεϊ προσστὰς     Ἅρπαγος κατέχαιρέ τε καὶ κατεκερτόμεε,
[1, 111]   γυνὴ τι οὐκ ἐωθὼς     Ἅρπαγος μεταπέμψαιτο αὐτῆς τὸν ἄνδρα.
[1, 176]   μὲν δὴ Ξάνθον οὕτω ἔσχε     Ἅρπαγος, παραπλησίως δὲ καὶ τὴν
[1, 110]   σπουδῇ πολλῇ καλεόμενος ἀπίκετο, ἔλεγε     Ἅρπαγος τάδε. κελεύει σε Ἀστυάγης
[1, 119]   οἵ τε ἄλλοι δαιτυμόνες καὶ     Ἅρπαγος, τοῖσι μὲν ἄλλοισι καὶ
[1, 176]   ἐς τὸ Ξάνθιον πεδίον ἤλασε     Ἅρπαγος τὸν στρατόν, ἐπεξιόντες καὶ
[1, 123]   τοὺς Μήδους, συμμίσγων ἑνὶ ἑκάστῳ     Ἅρπαγος τῶν πρώτων Μήδων ἀνέπειθε
[1, 109]   ἐμὸν ὑπηρετέεσθαι ἐπιτηδέως" ~τούτοισι ἀμειψάμενος     Ἅρπαγος, ὥς οἱ παρεδόθη τὸ
[1, 119]   Ἀστυάγης δέ, ὥς οἱ ἀπίκετο     Ἁρπάγου παῖς, σφάξας αὐτὸν καὶ
[1, 116]   μοῦνος μουνόθεν, τάδε αὐτὸν εἴρετο     Ἀστυάγεος, κόθεν λάβοι τὸν παῖδα
[1, 122]   τὴν γυναῖκα αὐτοῦ" ~ταῦτα εἶπας     Ἀστυάγης ἀποπέμπει τὸν Κῦρον. νοστήσαντα
[1, 117]   παρῆν Ἅρπαγος, εἴρετό μιν     Ἀστυάγης Ἅρπαγε, τέῳ δὴ μόρῳ
[1, 119]   ἑωυτοῦ γίνεται. εἴρετο δὲ αὐτὸν     Ἀστυάγης εἰ γινώσκοι ὅτευ θηρίου
[1, 128]   στρατεύματος αἰσχρῶς, ὡς ἐπύθετο τάχιστα     Ἀστυάγης, ἔφη ἀπειλέων τῷ Κύρῳ
[1, 115]   ἀμφότεροι, βλέψας πρὸς τὸν Κῦρον     Ἀστυάγης ἔφη σὺ δὴ ἐὼν
[1, 121]   καὶ τοὺς γειναμένους" ~ἀκούσας ταῦτα     Ἀστυάγης ἐχάρη τε καὶ καλέσας
[1, 127]   αὐτὸς βουλήσεται. ἀκούσας δὲ ταῦτα     Ἀστυάγης Μήδους τε ὥπλισε πάντας,
[1, 120]   τελέως ἐς ἀσθενὲς ἔρχεται" ἀμείβεται     Ἀστυάγης τοῖσιδε. καὶ αὐτὸς
[1, 108]   δὲ τῷ Καμβύσῃ τῆς Μανδάνης,     Ἀστυάγης τῷ πρώτῳ ἔτεϊ εἶδε
[1, 108]   ἐκείνου. ταῦτα δὴ ὦν φυλασσόμενος     Ἀστυάγης, ὡς ἐγένετο Κῦρος,
[1, 120]   ταύτῃ ἔκριναν. ἀπικομένους δὲ εἴρετο     Ἁστυάγης τῇ ἔκρινάν οἱ τὴν
[1, 85]   ἀποθανεῖν? δὲ παῖς οὗτος     ἄφωνος ὡς εἶδε ἐπιόντα τὸν
[1, 74]   τε Κίλιξ καὶ Λαβύνητος     Βαβυλώνιος. οὗτοί σφι καὶ τὸ
[1, 62]   τόνῳ τάδε λέγων? ἔρριπται δ?     βόλος, τὸ δὲ δίκτυον ἐκπεπέτασται,
[1, 111]   ἐκκείμενον τέταγμαι ἐγώ" ~ταῦτα ἀκούσας     βουκόλος καὶ ἀναλαβὼν τὸ παιδίον
[1, 112]   ἐστί" ~ἅμα δὲ ταῦτα ἔλεγε     βουκόλος καὶ ἐκκαλύψας ἀπεδείκνυε.
[1, 116]   τοῦ Ἀστυάγεος, ἐπεὶ δὲ ὑπελέλειπτο     βουκόλος μοῦνος μουνόθεν, τάδε αὐτὸν
[1, 110]   τῶν βοῶν εἶχε οὗτος δὴ     βουκόλος, πρὸς βορέω τε ἀνέμου
[1, 110]   ἐστὶ πᾶσα ἄπεδος. ἐπεὶ ὦν     βουκόλος σπουδῇ πολλῇ καλεόμενος ἀπίκετο,
[1, 113]   ἐκκειμένῳ ἐγένετο, ἤιε ἐς πόλιν     βουκόλος, τῶν τινα προβοσκῶν φύλακον
[1, 72]   Μήδων κατήκοοι, τότε δὲ Κύρου.     γὰρ οὖρος ἦν τῆς τε
[1, 45]   τὸν ἑωυτοῦ παῖδα? Ἄδρηστος δὲ     Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ
[1, 14]   οὗτος καὶ ἄργυρος τὸν     Γύγης ἀνέθηκε, ὑπὸ Δελφῶν καλέεται
[1, 11]   βασίλεια καλέοι, φοιτᾶν. ὡς δὲ     Γύγης ἀπίκετο, ἔλεγε γυνὴ
[1, 12]   νυκτὸς γενομένης οὐ γὰρ ἐμετίετο     Γύγης, οὐδέ οἱ ἦν ἀπαλλαγὴ
[1, 14]   Κυψέλου τοῦ Ἠετίωνος. οὗτος δὲ     Γύγης πρῶτος βαρβάρων τῶν ἡμεῖς
[1, 10]   καὶ τιθεῖσαν τὰ εἵματα ἐθηεῖτο     Γύγης. ὡς δὲ κατὰ νώτου
[1, 202]   μὲν ἐκ Ματιηνῶν, ὅθεν περ     Γύνδης τὸν ἐς τὰς διώρυχας
[1, 164]   τὴν στρατιὴν ἀπὸ τοῦ τείχεος.     δ? Ἅρπαγος ἔφη εἰδέναι μὲν
[1, 210]   ἐπιβουλεύειν ἔλεγε τάδε? τῷ δὲ     δαίμων προέφαινε ὡς αὐτὸς μὲν
[1, 183]   οὐκ ἐτόλμησε λαβεῖν, Χέρξης δὲ     Δαρείου ἔλαβε καὶ τὸν ἱρέα
[1, 8]   γάρ οἱ τῶν αἰχμοφόρων Γύγης     Δασκύλου ἀρεσκόμενος μάλιστα, τούτῳ τῷ
[1, 116]   ἐσήμαινε τοῖσι δορυφόροισι λαμβάνειν αὐτόν.     δὲ ἀγόμενος ἐς τὰς ἀνάγκας
[1, 141]   τοῖσι καὶ Κροίσῳ ἦσαν κατήκοοι.     δὲ ἀκούσας αὐτῶν τὰ προΐσχοντο
[1, 91]   ἐς Σάρδις καὶ ἀπήγγειλαν Κροίσῳ.     δὲ ἀκούσας συνέγνω ἑωυτοῦ εἶναι
[1, 120]   ἐπέζωσε καὶ μὴ ἀπέθανε πρότερον.     δὲ ἀμείβεται αὐτοὺς τοῖσιδε. ἔστι
[1, 109]   σοὶ ἐν νόῳ ἐστὶ ποιέειν;     δὲ ἀμείβεται οὐ τῇ ἐνετέλλετο
[1, 108]   θάψον τρόπῳ ὅτεῳ αὐτὸς βούλεαι"     δὲ ἀμείβεται βασιλεῦ, οὔτε
[1, 35]   τε ἀνδρῶν γυναικῶν ἐφόνευσας;     δὲ ἀμείβετο βασιλεῦ, Γορδίεω
[1, 115]   παρ? ἐμοὶ ἀεικείῃ τοιῇδε περισπεῖν;     δὲ ἀμείβετο ὧδε. δέσποτα,
[1, 68]   πλαστοῦ ἐπενείκαντὲς οἱ αἰτίην ἐδίωξαν.     δὲ ἀπικόμενος ἐς Τεγέην καὶ
[1, 202]   λέγουσι τοῦτο τὸ ἔθνος εἶναι.  ~ὁ   δὲ Ἀράξης λέγεται καὶ μέζων
[1, 202]   μὲν αὕτη λέγεται δίαιτᾳ εἶναι.     δὲ Ἀράξης ποταμὸς ῥέει μὲν
[1, 51]   δεξιὰ ἐσιόντι ἐς τὸν νηόν,     δὲ ἀργύρεος ἐπ? ἀριστερά. μετεκινήθησαν
[1, 51]   ἡμιτάλαντον καὶ ἔτι δυώδεκα μνέας,     δὲ ἀργύρεος ἐπὶ τοῦ προνηίου
[1, 117]   ἐκ θυγατρὸς γεγονότα τῆς ἐμῆς;     δὲ Ἅρπαγος ὡς εἶδε τὸν
[1, 164]   τοῖσι Φωκαιεῦσι τρόπῳ τοιῶδε ἐξεποιήθη.     δὲ Ἅρπαγος ὡς ἐπήλασε τὴν
[1, 114]   τοῦ βουκόλου τοῦ Ἀστυάγεος παιδός.     δὲ Ἀρτεμβάρης ὀργῇ ὡς εἶχε
[1, 200]   αὐτῶν ἅτε μᾶζαν μαξάμενος ἔχει,     δὲ ἄρτου τρόπον ὀπτήσας. ~ὡς
[1, 88]   ἐκέλευε λέγειν τι βούλοιτο.     δὲ αὐτὸν εἰρώτα λέγων οὗτος
[1, 114]   τὸν τοῦ βουκόλου ἐπίκλησιν παῖδα.     δὲ αὐτῶν διέταξε τοὺς μὲν
[1, 178]   εὖρος, ὕψος δὲ διηκοσίων πηχέων?     δὲ βασιλήιος πῆχυς τοῦ μετρίου
[1, 11]   θεησάμενον καὶ ποιήσαντα οὐ νομιζόμενα"     δὲ Γύγης τέως μὲν ἀπεθώμαζε
[1, 199]   δὲ ταῦτα καὶ Ἀράβιοι ποιεῦσι.  ~ὁ   δὲ δὴ αἴσχιστος τῶν νόμων
[1, 188]   βασίλεια τοιαύτη τις λέγεται γενέσθαι.  ~ὁ   δὲ δὴ Κῦρος ἐπὶ ταύτης
[1, 96]   τρόπους δικαστήν μιν ἑωυτῶν αἱρέοντο.     δὲ δή, οἷα μνώμενος ἀρχήν,
[1, 59]   καὶ ἄλλα ἀποδεξάμενος μεγάλα ἔργα.     δὲ δῆμος τῶν Ἀθηναίων
[1, 89]   οἱ ἐνορῴη ἐν τοῖσι ποιευμένοισι.     δὲ εἶπε ἐπείτε με θεοὶ
[1, 88]   τί ταῦτα πολλῇ σπουδῇ ἐργάζεται;     δὲ εἶπε πόλιν τε τὴν
[1, 30]   δὴ κρίνεις Τέλλον εἶναι ὀλβιώτατον;     δὲ εἶπε Τέλλῳ τοῦτο μὲν
[1, 111]   μιν οὕτω προθύμως Ἅρπαγος μετεπέμψατο.     δὲ εἶπε γύναι, εἶδόν
[1, 87]   πολέμιον ἀντὶ φίλου ἐμοὶ καταστῆναι;     δὲ εἶπε βασιλεῦ, ἐγὼ
[1, 90]   ἥντινα βούλεαί τοι γενέσθαι παραυτίκα"     δὲ εἶπε δέσποτα, ἐάσας
[1, 32]   ἰδιωτέων ἀνδρῶν ἀξίους ἡμέας ἐποίησας;     δὲ εἶπε Κροῖσε, ἐπιστάμενόν
[1, 68]   οἱ ἔλεγε τά περ ὀπώπεε,     δὲ ἐννώσας τὰ λεγόμενα συνεβάλλετο
[1, 116]   καὶ τίς εἴη παραδούς.     δὲ ἐξ ἑωυτοῦ τε ἔφη
[1, 194]   μὲν ἔσω ἕλκει τὸ πλῆκτρον     δὲ ἔξω ὠθέει. ποιέεται δὲ
[1, 114]   παῖδα τρηχέως κάρτα περιέσπε μαστιγέων.     δὲ ἐπείτε μετείθη τάχιστα, ὡς
[1, 123]   εἶχε ἅτε τῶν ὁδῶν φυλασσομενέων,     δὲ ἐπιτεχνᾶται τοιόνδε? λαγὸν μηχανησάμενος,
[1, 34]   διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφός,     δὲ ἕτερος τῶν ἡλίκων μακρῷ
[1, 119]   γινώσκοι ὅτευ θηρίου κρέα βεβρώκοι.     δὲ καὶ γινώσκειν ἔφη καὶ
[1, 10]   οὐκ ἐδύνατο διαφυγεῖν, ἦν ἕτοιμος?     δὲ Κανδαύλης, ἐπεὶ ἐδόκεε ὥρη
[1, 98]   τελευταῖοί εἰσὶ μὲν καταργυρωμένους     δὲ κατακεχρυσωμένους ἔχων τοὺς προμαχεῶνας.
[1, 44]   τοῦ παιδὸς μόρον ἐσήμηνέ οἱ.  ~ὁ   δὲ Κροῖσος τῳ θανάτῳ τοῦ
[1, 127]   πρήσσοντα, πέμψας ἄγγελον ἐκάλεε αὐτόν.     δὲ Κῦρος ἐκέλευε τὸν ἄγγελον
[1, 84]   τὸ τεῖχος ἔσονται Σάρδιες ἀνάλωτοι.     δὲ Μήλης κατὰ τὸ ἄλλο
[1, 129]   ἐκείνου δουλοσύνη ἀντὶ τῆς βασιληίης.     δέ μιν προσιδὼν ἀντείρετο εἰ
[1, 189]   ἐς τὸν ποταμὸν διαβαίνειν ἐπειρᾶτο,     δέ μιν συμψήσας ὑποβρύχιον οἰχώκεε
[1, 11]   ἑτοίμους ποιησαμένη ἐκάλεε τὸν Γύγεα.     δὲ οὐδὲν δοκέων αὐτήν τῶν
[1, 112]   ἐχρήιζε μηδεμιῇ τέχνῃ ἐκθεῖναί μιν.     δὲ οὐκ ἔφη οἷός τ?
[1, 85]   τί οἱ διέφερε πληγέντι ἀποθανεῖν?     δὲ παῖς οὗτος ἄφωνος
[1, 120]   τῆς κώμης παῖδες ἐστήσαντο βασιλέα.     δὲ πάντα ὅσα περ οἱ
[1, 92]   Πανταλέοντι γενέσθαι τὴν Λυδῶν ἀρχήν.     δὲ Πανταλέων ἦν Ἀλυάττεω μὲν
[1, 189]   δὲ ἐς ἕτερον ποταμὸν Τίγρην,     δὲ παρὰ Ὦπιν πόλιν ῥέων
[1, 107]   διδοῖ γυναῖκα, δεδοικὼς τὴν ὄψιν?     δὲ Πέρσῃ διδοῖ τῷ οὔνομα
[1, 91]   Ἀστυάγεος θυγάτηρ τοῦ Μήδων βασιλέος,     δὲ Πέρσης τε ἦν καὶ
[1, 152]   Φωκαέα, τῷ οὔνομα ἦν Πύθερμος.     δὲ πορφύρεόν τε εἷμα περιβαλόμενος,
[1, 163]   γε οὐκ ἔπειθε τοὺς Φωκαιέας,     δὲ πυθόμενος τὸν Μῆδον παρ?
[1, 86]   οἱ Πέρσαι ἤγαγον παρὰ Κῦρον.     δὲ συννήσας πυρὴν μεγάλην ἀνεβίβασε
[1, 88]   οἱ περὶ ἐκεῖνον ἐόντες πάντες.     δὲ συννοίῃ ἐχόμενος ἥσυχος ἦν?
[1, 122]   ἱστόρεόν τε ὅτεῳ τρόπῳ περιγένοιτο.     δέ σφι ἔλεγε, φὰς πρὸ
[1, 17]   ἔα δὲ κατὰ χώρην ἑστάναι?     δὲ τὰ τε δένδρεα καὶ
[1, 213]   οὐδένα τούτων ἀνενειχθέντων ἐποιέετο λόγον?     δὲ τῆς βασιλείης Τομύριος παῖς
[1, 132]   οὔ οἱ ἐγγίνεται ἀρᾶσθαι ἀγαθά,     δὲ τοῖσι πᾶσι Πέρσῃσι κατεύχεται
[1, 32]   ἄτην μεγάλην προσπεσοῦσαν ἐνεῖκαι δυνατώτερος,     δὲ τοῖσιδε προέχει ἐκείνου? ἄτην
[1, 82]   νενικηκότες ἔθεον ἐς τὸ Ἄργος,     δὲ τῶν Λακεδαιμονίων Ὀθρυάδης σκυλεύσας
[1, 215]   σφι ἐστὶ ἐν τῇ χωρῇ,     δὲ χρυσὸς καὶ χαλκὸς
[1, 14]   περ οἱ τοῦ Γύγεω κρητῆρες.     δὲ χρυσός οὗτος καὶ
[1, 157]   πάντες καὶ Αἰολέες ἐώθεσαν χρᾶσθαι.     δὲ χῶρος οὗτος ἐστὶ τῆς
[1, 98]   ἐπιτρέπουσι ἐκ πάντων Μήδων καταλέξασθαι.     δὲ ὡς ἔσχε τὴν ἀρχήν,
[1, 48]   μὲν δὴ οὐδὲν προσίετό μιν?     δὲ ὡς τὸ ἐκ Δελφῶν
[1, 96]   παῖς δ? ἦν Φραόρτεω. οὗτος     Δηιόκης ἐρασθεὶς τυραννίδος ἐποίεε τοιάδε.
[1, 97]   ἀποβαίνειν κατὰ τὸ ἐόν, γνοὺς     Δηιόκης ἐς ἑωυτὸν πᾶν ἀνακείμενον
[1, 99]   τοὺς προμαχεῶνας. ~ταῦτα μὲν δὴ     Δηιόκης ἑωυτῷ τε ἐτείχεε καὶ
[1, 98]   δὲ προβαλλομένων ὅντινα στήσονται βασιλέα,     Δηιόκης ἦν πολλὸς ὑπὸ παντὸς
[1, 7]   Λυδοῦ τοῦ Ἄτυος, ἀπ? ὅτευ     δῆμος Λύδιος ἐκλήθη πᾶς
[1, 87]   κακοδαιμονίῃ, αἴτιος δὲ τούτων ἐγένετο     Ἑλλήνων θεὸς ἐπαείρας ἐμὲ στρατεύεσθαι.
[1, 50]   οὗτος λέων, ἐπείτε κατεκαίετο     ἐν Δελφοῖσι νηός, κατέπεσε ἀπὸ
[1, 145]   ποταμὸς ἀείναος ἐστί, ἀπ? ὅτευ     ἐν Ἰταλίῃ ποταμὸς τὸ οὔνομα
[1, 98]   οὕτω τοῦτο τὸ τεῖχος ὥστε     ἕτερος τοῦ ἑτέρου κύκλος τοῖσι
[1, 185]   οὔνομα ἐστί, ἐς τὴν ἀπικνέεται     Εὐφρήτης, Ἀρδέρικκα. καὶ νῦν οἳ
[1, 158]   δὲ ταύτῃ τοῦ πλήθεος, Ἀριστόδικος     Ἡρακλείδεω ἀνὴρ τῶν ἀστῶν ἐὼν
[1, 181]   μούνη τῶν ἐπιχωρίων, τὴν ἂν     θεὸς ἕληται ἐκ πασέων, ὡς
[1, 105]   τοῖσι τούτων αἰεὶ ἐκγόνοισι ἐνέσκηψε     θεὸς θήλεαν νοῦσον? ὥστε ἅμα
[1, 32]   πολλοῖσι γὰρ δὴ ὑποδέξας ὄλβον     θεὸς προρρίζους ἀνέτρεψε" ~ταῦτα λέγων
[1, 31]   ἐπεγένετο, διέδεξέ τε ἐν τούτοισι     θεὸς ὡς ἄμεινον εἴη ἀνθρώπῳ
[1, 14]   οὐ Κορινθίων τοῦ δημοσίου ἐστὶ     θησαυρός, ἀλλὰ Κυψέλου τοῦ Ἠετίωνος.
[1, 14]   ἐδίκαζε, ἐόντα ἀξιοθέητον? κεῖται δὲ     θρόνος οὗτος ἔνθα περ οἱ
[1, 183]   καὶ τὸ βάθρον οἱ καὶ     θρόνος χρύσεος ἐστί? καὶ ὡς
[1, 132]   ἐπισχὼν δὲ ὀλίγον χρόνον ἀποφέρεται     θύσας τὰ κρέα καὶ χρᾶται
[1, 179]   ποταμὸν τὸ ῥέεθρον. οὗτος ὦν     Ἲς ποταμὸς ἅμα τῷ, ὕδατι
[1, 174]   ἐς τὴν ἤπειρον τελευτᾷ, ταύτῃ     ἰσθμός ἐστι τὸν ὤρυσσον. καὶ
[1, 43]   δὴ ξεῖνος, οὗτος δὴ     καθαρθεὶς τὸν φόνον, καλεόμενος δὲ
[1, 18]   Ἄρδυος ἔτι Λυδῶν ἦρχε,     καὶ ἐσβάλλων τηνικαῦτα ἐς τὴν
[1, 73]   γαμβρὸν Μήδων δὲ βασιλέα, Κῦρος     Καμβύσεω καταστρεψάμενος εἶχε, γενόμενον γαμβρὸν
[1, 197]   τοιοῦτο ἔπαθε ὁκοῖον ἂν ἔχῃ     κάμνων ἄλλον εἶδε παθόντα,
[1, 8]   τοῦ Μύρσου. ~οὗτος δὴ ὦν     Κανδαύλης ἠράσθη τῆς ἑωυτοῦ γυναικός,
[1, 8]   τὰ σπουδαιέστερα τῶν πρηγμάτων ὑπερετίθετο     Κανδαύλης καὶ δὴ καὶ τὸ
[1, 193]   βάλανον ἐσδύνων καὶ μὴ ἀπορρέῃ     καρπὸς τοῦ φοίνικος? ψῆνας γὰρ
[1, 99]   κόσμον τόνδε Δηιόκης πρῶτος ἐστὶ     καταστησάμενος, μήτε ἐσιέναι παρὰ βασιλέα
[1, 204]   θαλάσσης ταύτης τῆς Κασπίης καλεομένης     Καύκασος ἀπέργει, τὰ δὲ πρὸς
[1, 203]   ἑσπέρην φέροντα τῆς θαλάσσης ταύτης     Καύκασος παρατείνει, ἐὸν ὀρέων καὶ
[1, 203]   καὶ παντοῖα ἐν ἑωυτῷ ἔχει     Καύκασος, τὰ πολλὰ πάντα ἀπ?
[1, 174]   γὰρ αὐτῆς πρὸς βορέην ἄνεμον     Κεραμεικὸς κόλπος ἀπέργει, τὰ δὲ
[1, 22]   γὰρ δὴ ἰδών τε ἐκεῖνα     κῆρυξ καὶ εἶπας πρὸς Θρασύβουλον
[1, 22]   τῶνδε εἵνεκεν, ὅκως ἂν δὴ     κῆρυξ Σαρδιηνὸς ἰδών τε
[1, 196]   ἐλάμβανον. ὡς γὰρ δὴ διεξέλθοι     κῆρυξ πωλέων τὰς εὐειδεστάτας τῶν
[1, 74]   αὐτοὺς ἦσαν οἵδε, Συέννεσίς τε     Κίλιξ καὶ Λαβύνητος Βαβυλώνιος.
[1, 70]   ἐπείτε ἀγόμενος ἐς τὰς Σάρδις     κρητὴρ ἐγίνετο κατὰ τὴν Σαμίην,
[1, 70]   δῶρον βουλόμενοι ἀντιδοῦναι Κροίσῳ. οὗτος     κρητὴρ οὐκ ἀπίκετο ἐς Σάρδις
[1, 6]   τὸν Εὔξεινον καλεόμενον πόντον. οὗτος     Κροῖσος βαρβάρων πρῶτος τῶν ἡμεῖς
[1, 28]   πάντας ὑπ? ἑωυτῷ εἶχε καταστρεψάμενος     Κροῖσος. εἰσὶ δὲ οἵδε, Λυδοί,
[1, 48]   παρῆσαν φέροντες τοὺς χροησμούς, ἐνθαῦτα     Κροῖσος ἕκαστα ἀναπτύσσων ἐπώρα τῶν
[1, 53]   δῶρα ἐς τὰ ἱρὰ ἐνετέλλετο     Κροῖσος ἐπειρωτᾶν τὰ χρηστήρια εἰ
[1, 69]   ~ταῦτα δὴ ὦν πάντα πυνθανόμενος     Κροῖσος ἔπεμπε ἐς Σπάρτην ἀγγέλους
[1, 73]   πέντε ἡμέραι ἀναισιμοῦνται. ~ἐστρατεύετο δὲ     Κροῖσος ἐπὶ τὴν Καππαδοκίην τῶνδε
[1, 35]   ἐπείτε δὲ τὰ νομιζόμενα ἐποίησε     Κροῖσος, ἐπυνθάνετο ὁκόθεν τε καὶ
[1, 55]   χρόνον. ~δωρησάμενος δὲ τοὺς Δελφοὺς     Κροῖσος ἐχρηστηριάζετο τὸ τρίτον? ἐπείτε
[1, 87]   μαθόντα τὸν Κῦρον ὡς εἴη     Κροῖσος καὶ θεοφιλὴς καὶ ἀνὴρ
[1, 51]   τὰ ἀπὸ τῆς δειρῆς ἀνέθηκε     Κροῖσος καὶ τὰς ζώνας. ~ταῦτα
[1, 51]   ἐπίσημα πολλὰ ἀπέπεμψε ἅμα τούτοισι     Κροῖσος, καὶ χεύματα ἀργύρεα κυκλοτερέα,
[1, 65]   τοιαῦτα τὸν χρόνον τοῦτον ἐπυνθάνετο     Κροῖσος κατέχοντα, τοὺς δὲ Λακεδαιμονίους
[1, 26]   πρώτοισι μὲν δὴ τούτοισι ἐπεχείρησε     Κροῖσος, μετὰ δὲ ἐν μέρεϊ
[1, 41]   τὴν ἄγρην" ~εἴπας δὲ ταῦτα     Κροῖσος μεταπέμπεται τὸν Φρύγα Ἄδρηστον,
[1, 90]   δέῃ" ὡς δὲ ταῦτα ἤκουσε     Κροῖσος, πέμπων τῶν Λυδῶν ἐς
[1, 56]   εἶναι. ~τούτοισι ἐλθοῦσι τοῖσι ἔπεσι     Κροῖσος πολλόν τι μάλιστα πάντων
[1, 30]   οἱ κατὰ καιρὸν ἦν, εἴρετο     Κροῖσος τάδε. ξεῖνε Ἀθηναῖε, παρ?
[1, 51]   αὐτοῦ τέταρτον ἡμιτάλαντον. ~ἐπιτελέσας δὲ     Κροῖσος ταῦτα ἀπέπεμπε ἐς Δελφούς,
[1, 78]   ἀναπλῶσαι ἐς τὰς Σάρδις ἥλω     Κροῖσος. Τελμησσέες μέντοι τάδε ἔγνωσαν,
[1, 75]   ἀπίκετο ἐπὶ τὸν Ἅλυν ποταμὸν     Κροῖσος, τὸ ἐνθεῦτεν, ὡς μὲν
[1, 85]   ἐν τῇ ὦν παρελθούσῃ εὐεστοῖ     Κροῖσος τὸ πᾶν ἐς αὐτὸν
[1, 92]   τοῦ πατρὸς ἐκράτησε τῆς ἀρχῆς     Κροῖσος, τὸν ἄνθρωπον τὸν ἀντιπρήσσοντα
[1, 54]   δὲ ἀνενειχθέντα τὰ θεοπρόπια ἐπύθετο     Κροῖσος, ὑπερήσθη τε τοῖσι χρηστηρίοισι,
[1, 156]   οἱ ἐνετείλατο προειπεῖν Λυδοῖσι τὰ     Κροῖσος ὑπετίθετο, καὶ πρὸς ἐξανδραποδίσασθαι
[1, 59]   κατεχόμενόν τε καὶ διεσπασμένον ἐπυνθάνετο     Κροῖσος ὑπὸ Πεισιστράτου τοῦ Ἱπποκράτεος
[1, 73]   νοστήσαντας δὲ αὐτοὺς κεινῇσι χερσὶ     Κυαξάρης ἦν γάρ, ὡς διέδεξε,
[1, 77]   τῇ ὑστεραίῃ οὐκ ἐπειρᾶτο ἐπιὼν     Κῦρος, ἀπήλαυνε ἐς τὰς Σάρδις
[1, 209]   στρατεύεσθαι. ἐπεὶ ὦν δὴ ἐξηγέρθη     Κῦρος, ἐδίδου λόγον ἑωυτῷ περὶ
[1, 155]   ~πυθόμενος δὲ κατ? ὁδὸν ταῦτα     Κῦρος εἶπε πρὸς Κροῖσον τάδε.
[1, 154]   πέμπειν στρατηγόν. ~ὡς δὲ ἀπήλασε     Κῦρος ἐκ τῶν Σαρδίων, τοὺς
[1, 205]   οἱ ἦν οὔνομα. ταύτην πέμπων     Κῦρος ἐμνᾶτο τῷ λόγῳ θέλων
[1, 209]   Μασσαγετέων τῇ χωρῇ τοιήνδε? ἐδόκεε     Κῦρος ἐν τῷ ὕπνῳ ὁρᾶν
[1, 189]   Γύνδην ποταμὸν ὡς διαβαίνειν ἐπειρᾶτο     Κῦρος ἐόντα νηυσιπέρητον, ἐνθαῦτά οἱ
[1, 130]   Ἀστυάγεος οἱ Πέρσαι τε καὶ     Κῦρος ἐπαναστάντες τοῖσι Μήδοισι ἦρχον
[1, 204]   μετέχουσι οἱ Μασσαγέται, ἐπ? οὓς     Κῦρος ἔσχε προθυμίην στρατεύσασθαι. πολλά
[1, 191]   κατὰ τὴν λίμνην, ἐποίεε καὶ     Κῦρος ἕτερα τοιαῦτα? τὸν γὰρ
[1, 125]   ποίεε κατὰ τάχος" ~ἀκούσας ταῦτα     Κῦρος ἐφρόντιζε ὅτεῳ τρόπῳ σοφωτάτῳ
[1, 126]   ἅπαντες ἔχοντες τὸ προειρημένον, ἐνθαῦτα     Κῦρος, ἦν γάρ τις χῶρος
[1, 108]   φυλασσόμενος Ἀστυάγης, ὡς ἐγένετο     Κῦρος, καλέσας Ἅρπαγον ἄνδρα οἰκήιον
[1, 126]   ἀπὸ δείπνου ἦσαν, εἴρετο σφέας     Κῦρος κότερα τὰ τῇ προτεραίῃ
[1, 91]   τοῦτο συνέλαβε. ἦν γὰρ δὴ     Κῦρος οὗτος ἡμίονος? ἐκ γὰρ
[1, 126]   τὰς ποίμνας καὶ τὰ βουκόλια     Κῦρος πάντα τοῦ πατρὸς συναλίσας
[1, 124]   δὴ ὦν ἐπιτελέα ἐγίνετο καὶ     Κῦρος παραλαβὼν τὸν λαγὸν ἀνέσχισε?
[1, 126]   παραλαβὼν δὲ τοῦτο τὸ ἔπος     Κῦρος παρεγύμνου τὸν πάντα λόγον,
[1, 189]   ἂν ἐλαύνῃ ἑκάστοτε. ~ἐπείτε δὲ     Κῦρος πορευόμενος ἐπὶ τὴν Βαβυλῶνα
[1, 202]   ἑξήκοντά τε καὶ τριηκοσίας διέλαβε     Κῦρος, στόμασι δὲ ἐξερεύγεται τεσσεράκοντα,
[1, 125]   γένεα, καὶ τὰ μὲν αὐτῶν     Κῦρος συνάλισε καὶ ἀνέπεισε ἀπίστασθαι
[1, 206]   τοῦτο ποίεε. ταῦτα δὲ ἀκούσας     Κῦρος συνεκάλεσε Περσέων τοὺς πρώτους,
[1, 153]   ἐς τοὺς πάντας Ἕλληνας ἀπέρριψε     Κῦρος τὰ ἔπεα, ὅτι ἀγορὰς
[1, 114]   διαλαβεῖν, πειθομένων δὲ τῶν παίδων     Κῦρος τὸν παῖδα τρηχέως κάρτα
[1, 189]   τε δὴ ἐχαλέπαινε τῷ ποταμῷ     Κῦρος τοῦτο ὑβρίσαντι, καί οἱ
[1, 90]   δίκαια ἑκόντες προήσουσι" ~ταῦτα ἀκούων     Κῦρος ὑπερήδετο, ὥς οἱ ἐδόκεε
[1, 80]   θάλασσαν κατὰ Φωκαίην πόλιν) ἐνθαῦτα     Κῦρος ὡς εἶδε τοὺς Λυδοὺς
[1, 77]   συμβαλὼν στρατὸς πολλὸν ἐλάσσων     Κύρου) τοῦτο μεμφθείς, ὡς τῇ
[1, 59]   ἔζεσαν καὶ ὑπερέβαλον. Χίλων δὲ     Λακεδαιμόνιος παρατυχὼν καὶ θεησάμενος τὸ
[1, 50]   ἕλκουσαν σταθμὸν τάλαντα δέκα. οὗτος     λέων, ἐπείτε κατεκαίετο ἐν
[1, 31]   καὶ δὴ καὶ λέγεται ὅδε     λόγος. ἐούσης ὁρτῆς τῇ Ἥρῃ
[1, 95]   δὲ δὴ τὸ ἐνθεῦτεν ἡμῖν     λόγος τόν τε Κῦρον ὅστις
[1, 207]   μεμφόμενος τὴν γνώμην ταύτην Κροῖσος     Λυδὸς ἀπεδείκνυτο ἐναντίην τῇ προκειμένῃ
[1, 141]   Κῦρος ἐποιήσατο ἐπ? οἷσί περ     Λυδός. τοῖσι δὲ λοιποῖσι Ἴωσι
[1, 25]   δελφῖνος ἐπὲων ἄνθρωπος. ~Ἀλυάττης δὲ     Λυδὸς τὸν πρὸς Μιλησίους πόλεμον
[1, 17]   τὰς δὲ οἰκίας οὐ κατέβαλλε     Λυδὸς τῶνδε εἵνεκα, ὅκως ἔχοιεν
[1, 159]   ἦλθε παρ? ἡμέας ἱκέτης Πακτύης     Λυδός, φεύγων θάνατον βίαιον πρὸς
[1, 80]   δή τι καὶ ἐπεῖχε ἐλλάμψεσθαι     Λυδός. ὡς δὲ καὶ συνήισαν
[1, 47]   ἐπειρωτῶντας τι ποιέων τυγχάνοι     Λυδῶν βασιλεὺς Κροῖσος Ἀλυάττεω?
[1, 53]   ἐχρέωντο τοῖσι χρηστηρίοισι λέγοντες Κροῖσος     Λυδῶν τε καὶ ἄλλων ἐθνέων
[1, 69]   ἐλθόντες ἔλεγον ἔπεμψε ἡμέας Κροῖσος     Λυδῶν τε καὶ ἄλλων ἐθνέων
[1, 84]   ὦν δὴ Ὑροιάδης οὗτος     Μάρδος ἰδὼν τῇ προτεραίῃ τῶν
[1, 32]   αἰῶνα πύθωμαι. οὐ γάρ τι     μέγα πλούσιος μᾶλλον τοῦ ἐπ?
[1, 60]   ἐστασίασαν. περιελαυνόμενος δὲ τῇ στάσι     Μεγακλέης ἐπεκηρυκεύετο Πεισιστράτῳ, εἰ βούλοιτό
[1, 188]   ἀρχήν. στρατεύεται δὲ δὴ βασιλεὺς     μέγας καὶ σιτίοισι εὖ ἐσκευασμένος
[1, 109]   λείπεται τὸ ἐνθεῦτεν ἐμοὶ κινδύνων     μέγιστος; ἀλλὰ τοῦ μὲν ἀσφαλέος
[1, 32]   δὲ μετρίως ἔχοντες βίου εὐτυχέες.     μὲν δὴ μέγα πλούσιος ἀνόλβιος
[1, 196]   ἐλθόντα κώμης τὸν βουλόμενον ὠνέεσθαι.     μέν νυν κάλλιστος νόμος οὗτός
[1, 51]   τὸ οὔνομα οὐκ ἐπιμνήσομαι. ἀλλ?     μὲν παῖς, δι? οὗ τῆς
[1, 196]   νόμοι δὲ αὐτοῖσι ὧδε κατεστᾶσι,     μὲν σοφώτατος ὅδε κατὰ γνώμην
[1, 51]   μεγάλους, χρύσεον καὶ ἀργύρεον, τῶν     μὲν χρύσεος ἔκειτο ἐπὶ δεξιὰ
[1, 51]   ὑπὸ τὸν νηὸν κατακαέντα καὶ     μὲν χρύσεος κεῖται ἐν τῷ
[1, 157]   φεύγων ἐς Κύμην. Μαζάρης δὲ     Μῆδος ἐλάσας ἐπὶ τὰς Σάρδις
[1, 162]   καὶ αὐτὸς ἐὼν Μῆδος, τὸν     Μήδων βασιλεὺς Ἀστυάγης ἀνόμῳ τραπέζῃ
[1, 75]   πολλὸς λόγος Ἑλλήνων, Θαλῆς οἱ     Μιλήσιος διεβίβασε. ἀπορέοντος γὰρ Κροίσου
[1, 74]   μεταλλαγὴν ταύτην τῇ ἡμέρης Θαλῆς     Μιλήσιος τοῖσι Ἴωσι προηγόρευσε ἔσεσθαι,
[1, 7]   βασιλεὺς ἐγένετο Σαρδίων, Κανδαύλης δὲ     Μύρσου ὕστατος. οἱ δὲ πρότερον
[1, 37]   σφι συμπέμψειν, λέγει πρὸς αὐτὸν     νεηνίης τάδε. πάτερ, τὰ
[1, 39]   οὐκ εἶναί μοι λογίζομαι" ~ἀμείβεται     νεηνίης τοῖσιδε. συγγνώμη μὲν
[1, 187]   ὅτι ὕπερ κεφαλῆς οἱ ἐγίνετο     νεκρὸς διεξελαύνοντι. ἀνοίξας δὲ τὸν
[1, 140]   οὐ πρότερον θάπτεται ἀνδρὸς Πέρσεω     νέκυς πρὶν ἂν ὑπ? ὄρνιθος
[1, 19]   Ἀθηναίης ἐπίκλησιν Ἀσσησίης, ἁφθεὶς δὲ     νηὸς κατεκαύθη. καὶ τὸ παραυτίκα
[1, 7]   τοῦ Ἡρακλέος. Ἄγρων μὲν γὰρ     Νίνου τοῦ Βήλου τοῦ Ἀλκαίου
[1, 43]   αὐτὸ κύκλῳ ἐσηκόντιζον. ἔνθα δὴ     ξεῖνος, οὗτος δὴ καθαρθεὶς
[1, 32]   οὗτος ἐκεῖνος τὸν σὺ ζητέεις,     ὄλβιος κεκλῆσθαι ἄξιος ἐστί? πρὶν
[1, 34]   τὸν Ἄτυν σημαίνει τῷ Κροίσῳ     ὄνειρος, ὡς ἀπολέει μιν αἰχμῇ
[1, 117]   τούτου, καὶ τοιούτῳ μόρῳ ἐχρήσατο     παῖς" ~Ἅρπαγος μὲν δὴ τὸν
[1, 109]   ὅτι αὐτῷ μοι συγγενής ἐστὶ     παῖς, καὶ ὅτι Ἀστυάγης μὲν
[1, 120]   ἀμείβεται αὐτοὺς τοῖσιδε. ἔστι τε     παῖς καὶ περίεστι, καί μιν
[1, 118]   κατέβαινε λέγων ὡς περίεστί τε     παῖς καὶ τὸ γεγονὸς ἔχει
[1, 122]   δοκέῃ τοῖσι Πέρσῃσι περιεῖναί σφι     παῖς, κατέβαλον φάτιν ὡς ἐκκείμενον
[1, 120]   μὲν περίεστί τε καὶ ἐβασίλευσε     παῖς μὴ ἐκ προνοίης τινός,
[1, 114]   θεμένη. ~καὶ ὅτε ἦν δεκαέτης     παῖς, πρῆγμα ἐς αὑτὸν τοιόνδε
[1, 154]   τῶν Σαρδίων, τοὺς Λυδοὺς ἀπέστησε     Πακτύης ἀπό τε Ταβάλου καὶ
[1, 173]   ὡς δὲ ἐξ Ἀθηνέων Λύκος     Πανδίονος, ἐξελασθεὶς καὶ οὗτος ὑπὸ
[1, 116]   τὸν παῖδα καὶ τίς εἴη     παραδούς. δὲ ἐξ ἑωυτοῦ
[1, 12]   βασιληίην Γύγης τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος     Πάριος κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον
[1, 7]   ὅτευ δῆμος Λύδιος ἐκλήθη     πᾶς οὗτος, πρότερον Μηίων καλεόμενος.
[1, 59]   ἔσχον τὴν ἀκρόπολιν. ἔνθα δὴ     Πεισίστρατος ἦρχε Ἀθηναίων, οὔτε τιμὰς
[1, 61]   τὴν τυραννίδα τρόπῳ τῷ εἰρημένῳ     Πεισίστρατος κατὰ τὴν ὁμολογίην τὴν
[1, 64]   ἐς Νάξον καὶ γὰρ ταύτην     Πεισίστρατος κατεστρέψατο πολέμῳ καὶ ἐπέτρεψε
[1, 61]   ἔχθρην τοῖσι στασιώτῃσι. μαθὼν δὲ     Πεισίστρατος τὰ ποιεύμενα ἐπ? ἑωυτῷ
[1, 23]   τὸ χρηστήριον μηνύσας? ἐτυράννευε δὲ     Περίανδρος Κορίνθου? τῷ δὴ λέγουσι
[1, 112]   τεθνεὼς βασιληίης ταφῆς κυρήσει καὶ     περιεὼν οὐκ ἀπολέει τὴν ψυχήν"
[1, 214]   πολλῶν λόγων λεγομένων, ὅδε μοι     πιθανώτατος εἴρηται. ~Μασσαγέται δὲ ἐσθῆτά
[1, 75]   διεβίβασε τὸν στρατόν, ὡς δὲ     πολλὸς λόγος Ἑλλήνων, Θαλῆς οἱ
[1, 88]   δὲ αὐτὸν εἰρώτα λέγων οὗτος     πολλὸς ὅμιλος τί ταῦτα πολλῇ
[1, 102]   ἔτεα, καὶ στρατὸς αὐτοῦ     πολλός. ~Φραόρτεω δὲ τελευτήσαντος ἐξεδέξατο
[1, 75]   ὥστε ἐπείτε καὶ ἐσχίσθη τάχιστα     ποταμός, ἀμφοτέρῃ διαβατὸς ἐγένετο, οἳ
[1, 184]   ἐόντα ἀξιοθέητα? πρότερον δὲ ἐώθεε     ποταμὸς ἀνὰ τὸ πεδίον πᾶν
[1, 191]   τῇ ἐξιεῖ ἐκ τῆς πόλιος     ποταμός, προεῖπε τῷ στρατῷ, ὅταν
[1, 84]   καὶ ἄμαχος? τῇ οὐδὲ Μήλης     πρότερον βασιλεὺς Σαρδίων μούνῃ οὐ
[1, 173]   ἢν δὲ ἀνὴρ ἀστὸς καὶ     πρῶτος αὐτῶν γυναῖκα ξείνην
[1, 18]   τὰ ἑπόμενα τοῖσι ἓξ Ἀλυάττης     Σαδυάττεω ἐπολέμεε, ὃς παραδεξάμενος, ὡς
[1, 22]   ὅκως ἂν δὴ κῆρυξ     Σαρδιηνὸς ἰδών τε σωρὸν μέγαν
[1, 83]   τοῖσι Σπαρτιήτῃσι ἐνεστεώτων πρηγμάτων ἧκε     Σαρδιηνὸς κῆρυξ δεόμενος Κροίσῳ βοηθέειν
[1, 193]   τε τὸ λήιον καὶ παραγίνεται     σῖτος, οὐ κατὰ περ ἐν
[1, 103]   μέγας, ἦγε δὲ αὐτοὺς βασιλεὺς     Σκυθέων Μαδύης Προτοθύεω παῖς? οἳ
[1, 30]   τούτων καὶ τῆς θεωρίης ἐκδημήσας     Σόλων εἵνεκεν ἐς Αἴγυπτον ἀπίκετο
[1, 86]   ἔλεγε δὴ ὡς ἦλθε ἀρχὴν     Σόλων ἐὼν Ἀθηναῖος, καὶ θεησάμενος
[1, 31]   τὰ κατὰ τὸν Τέλλον προετρέψατο     Σόλων τὸν Κροῖσον εἴπας πολλά
[1, 133]   τοῦτο τῇ ὑστεραίῃ νήφουσι προτιθεῖ     στέγαρχος, ἐν τοῦ ἂν ἐόντες
[1, 208]   αὐτὸς διέβαινε τὸν ποταμὸν καὶ     στρατὸς αὐτοῦ. ~ἐπείτε δὲ ἐπεραιώθη
[1, 102]   δύο καὶ εἴκοσι ἔτεα, καὶ     στρατὸς αὐτοῦ πολλός. ~Φραόρτεω
[1, 75]   ὅκως οἱ διαβήσεται τὸν ποταμὸν     στρατός οὐ γὰρ δὴ εἶναι
[1, 77]   ἑωυτοῦ στράτευμα ἦν γάρ οἱ     συμβαλὼν στρατὸς πολλὸν ἐλάσσων
[1, 187]   ἀνοίξῃ? οὐ γὰρ ἄμεινον? οὗτος     τάφος ἦν ἀκίνητος μέχρι οὗ
[1, 103]   ἡμέρη ἐγένετό σφι μαχομένοισι, καὶ     τὴν Ἅλυος ποταμοῦ ἄνω Ἀσίην
[1, 108]   Μάγων ὀνειροπόλοι ἐσήμαινον ὅτι μέλλοι     τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ γόνος βασιλεύσειν
[1, 103]   ἦν πάντα ὁμοίως ἀναπεφυρμένα. οὗτος     τοῖσι Λυδοῖσι ἐστὶ μαχεσάμενος ὅτε
[1, 18]   στρατιήν? Σαδυάττης οὗτος γὰρ καὶ     τὸν πόλεμον ἦν συνάψας? τὰ
[1, 37]   δὲ τούτοισι τῶν Μυσῶν, ἐπεσέρχεται     τοῦ Κροίσου παῖς ἀκηκοὼς τῶν
[1, 23]   δὲ ἦν Κυψέλου παῖς οὗτος     τῷ Θρασυβούλῳ τὸ χρηστήριον μηνύσας?
[1, 162]   βασιλεὺς Ἀστυάγης ἀνόμῳ τραπέζῃ ἔδαισε,     τῷ Κύρῳ τὴν βασιληίην συγκατεργασάμενος.
[1, 59]   μεγάλα ἔργα. δὲ δῆμος     τῶν Ἀθηναίων ἐξαπατηθεὶς ἔδωκέ οἱ
[1, 183]   τούτῳ τῷ ἀνδριάντι Δαρεῖος μὲν     Ὑστάσπεος ἐπιβουλεύσας οὐκ ἐτόλμησε λαβεῖν,
[1, 210]   ἐς Δαρεῖον. ἀμείβεται δὴ ὦν     Ὑστάσπης τοῖσιδε. βασιλεῦ, μὴ
[1, 45]   Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ     φονεὺς μὲν τοῦ ἑωυτοῦ ἀδελφεοῦ
[1, 45]   νεκρόν, ὄπισθε δὲ εἵπετό οἱ     φονεύς. στὰς δὲ οὗτος πρὸ
[1, 73]   τὸν χρόνον τοῦτον Μήδων Κυαξάρης     Φραόρτεω τοῦ Δηιόκεω, ὃς τοὺς
[1, 103]   ~Φραόρτεω δὲ τελευτήσαντος ἐξεδέξατο Κυαξάρης     Φραόρτεω τοῦ Δηιόκεω παῖς. οὗτος
[1, 102]   ἥκοντες, ἐπὶ τούτους δὴ στρατευσάμενος     Φραόρτης αὐτός τε διεφθάρη, ἄρξας
[1, 68]   τὸ ποιεόμενον. μαθὼν, δέ μιν     χαλκεὺς ἀποθωμάζοντα εἶπε παυσάμενος τοῦ
[1, 215]   χωρῇ, δὲ χρυσὸς καὶ     χαλκὸς ἄπλετος. ~νόμοισι δὲ χρέωνται
[1, 193]   φοινίκων, ἵνα πεπαίνῃ τε σφι     ψὴν τὴν βάλανον ἐσδύνων καὶ
[1, 84]   τοῦ Τμώλου τετραμμένον τῆς πόλιος.     ὦν δὴ Ὑροιάδης οὗτος




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/03/2005