Livre, Chapitre
[1, 155]	νῦν παρεόντα Πακτύης γὰρ ἐστὶ	ὁ	ἀδικέων, τῷ σὺ ἐπέτρεψας Σάρδις,
[1, 42]	καὶ προσέτι ῥώμη ὑπάρχει" ~ἀμείβεται	ὁ	Ἄδρηστος ὦ βασιλεῦ, ἄλλως μὲν
[1, 62]	πομπῇ χρεώμενος παρίσταται Πεισιστράτῳ Ἀμφίλυτος	ὁ	Ἀκαρνὰν χρησμολόγος ἀνήρ, ὅς οἱ
[1, 47]	τυγχάνοι ὁ Λυδῶν βασιλεὺς Κροῖσος	ὁ	Ἀλυάττεω· ἅσσα δ᾽ ἂν ἕκαστα
[1, 26]	Ἀλυάττεω ἐξεδέξατο τὴν βασιληίην Κροῖσος	ὁ	Ἀλυάττεω, ἐτέων ἐὼν ἡλικίην πέντε
[1, 22]	ἑνὸς νηοὺς τῇ Ἀθηναίῃ οἰκοδόμησε	ὁ	Ἀλυάττης ἐν τῇ Ἀσσησῷ, αὐτός
[1, 74]	δὲ ταῦτα, οὐ γὰρ δὴ	ὁ	Ἀλυάττης ἐξεδίδου τοὺς Σκύθας ἐξαιτέοντι
[1, 19]	στρατιῆς ἀπικομένης ἐς Σάρδις ἐνόσησε	ὁ	Ἀλυάττης. μακροτέρης δέ οἱ γινομένης
[1, 22]	ἐγένετο ἡ διαλλαγή. ἐλπίζων γὰρ	ὁ	Ἀλυάττης σιτοδείην τε εἶναι ἰσχυρὴν
[1, 72]	ἐξ εὐωνύμου δὲ Παφλαγόνας. οὕτω	ὁ	Ἅλυς ποταμὸς ἀποτάμνει σχεδὸν πάντα
[1, 72]	Μηδικῆς ἀρχῆς καὶ τῆς Λυδικῆς	ὁ	Ἅλυς ποταμός, ὃς ῥέει ἐξ
[1, 14]	ὁ δὲ χρυσός οὗτος καὶ	ὁ	ἄργυρος τὸν ὁ Γύγης ἀνέθηκε,
[1, 18]	ἓξ ἔτεα τῶν ἕνδεκα Σαδυάττης	ὁ	Ἄρδυος ἔτι Λυδῶν ἦρχε, ὁ
[1, 16]	δέοντα πεντήκοντα ἔτεα ἐξεδέξατο Σαδυάττης	ὁ	Ἄρδυος, καὶ ἐβασίλευσε ἔτεα δυώδεκα,
[1, 159]	ἐκδιδόναι Πακτύην Πέρσῃσι. πρὸς ταῦτα	ὁ	Ἀριστόδικος ἐκ προνοίης ἐποίεε τάδε·
[1, 164]	παριέναι βουλεύσασθαι. ἐν ᾧ ὦν	ὁ	Ἅρπαγος ἀπὸ τοῦ τείχεος ἀπήγαγε
[1, 123]	ἡλίκων ἀνδρηιοτάτῳ καὶ προσφιλεστάτῳ προσέκειτο	ὁ	Ἅρπαγος δῶρα πέμπων, τίσασθαι Ἀστυάγεα
[1, 117]	ἐκέλευε. ὡς δέ οἱ παρῆν	ὁ	Ἅρπαγος, εἴρετό μιν ὁ Ἀστυάγης
[1, 119]	τὸ βούλεται αὐτῶν. πειθόμενος δὲ	ὁ	Ἅρπαγος καὶ ἀποκαλύπτων ὁρᾷ τοῦ
[1, 129]	δὲ αἰχμαλώτῳ τῷ Ἀστυάγεϊ προσστὰς	ὁ	Ἅρπαγος κατέχαιρέ τε καὶ κατεκερτόμεε,
[1, 111]	γυνὴ ὅ τι οὐκ ἐωθὼς	ὁ	Ἅρπαγος μεταπέμψαιτο αὐτῆς τὸν ἄνδρα.
[1, 176]	μὲν δὴ Ξάνθον οὕτω ἔσχε	ὁ	Ἅρπαγος, παραπλησίως δὲ καὶ τὴν
[1, 110]	σπουδῇ πολλῇ καλεόμενος ἀπίκετο, ἔλεγε	ὁ	Ἅρπαγος τάδε. κελεύει σε Ἀστυάγης
[1, 119]	οἵ τε ἄλλοι δαιτυμόνες καὶ	ὁ	Ἅρπαγος, τοῖσι μὲν ἄλλοισι καὶ
[1, 176]	ἐς τὸ Ξάνθιον πεδίον ἤλασε	ὁ	Ἅρπαγος τὸν στρατόν, ἐπεξιόντες καὶ
[1, 123]	τοὺς Μήδους, συμμίσγων ἑνὶ ἑκάστῳ	ὁ	Ἅρπαγος τῶν πρώτων Μήδων ἀνέπειθε
[1, 109]	ἐμὸν ὑπηρετέεσθαι ἐπιτηδέως" ~τούτοισι ἀμειψάμενος	ὁ	Ἅρπαγος, ὥς οἱ παρεδόθη τὸ
[1, 119]	Ἀστυάγης δέ, ὥς οἱ ἀπίκετο	ὁ	Ἁρπάγου παῖς, σφάξας αὐτὸν καὶ
[1, 116]	μοῦνος μουνόθεν, τάδε αὐτὸν εἴρετο	ὁ	Ἀστυάγεος, κόθεν λάβοι τὸν παῖδα
[1, 122]	τὴν γυναῖκα αὐτοῦ" ~ταῦτα εἶπας	ὁ	Ἀστυάγης ἀποπέμπει τὸν Κῦρον. νοστήσαντα
[1, 117]	παρῆν ὁ Ἅρπαγος, εἴρετό μιν	ὁ	Ἀστυάγης Ἅρπαγε, τέῳ δὴ μόρῳ
[1, 119]	ἑωυτοῦ γίνεται. εἴρετο δὲ αὐτὸν	ὁ	Ἀστυάγης εἰ γινώσκοι ὅτευ θηρίου
[1, 128]	στρατεύματος αἰσχρῶς, ὡς ἐπύθετο τάχιστα	ὁ	Ἀστυάγης, ἔφη ἀπειλέων τῷ Κύρῳ
[1, 115]	ἀμφότεροι, βλέψας πρὸς τὸν Κῦρον	ὁ	Ἀστυάγης ἔφη σὺ δὴ ἐὼν
[1, 121]	καὶ τοὺς γειναμένους" ~ἀκούσας ταῦτα	ὁ	Ἀστυάγης ἐχάρη τε καὶ καλέσας
[1, 127]	αὐτὸς βουλήσεται. ἀκούσας δὲ ταῦτα	ὁ	Ἀστυάγης Μήδους τε ὥπλισε πάντας,
[1, 120]	τελέως ἐς ἀσθενὲς ἔρχεται" ἀμείβεται	ὁ	Ἀστυάγης τοῖσιδε. καὶ αὐτὸς ὦ
[1, 108]	δὲ τῷ Καμβύσῃ τῆς Μανδάνης,	ὁ	Ἀστυάγης τῷ πρώτῳ ἔτεϊ εἶδε
[1, 108]	ἐκείνου. ταῦτα δὴ ὦν φυλασσόμενος	ὁ	Ἀστυάγης, ὡς ἐγένετο ὁ Κῦρος,
[1, 120]	ταύτῃ ἔκριναν. ἀπικομένους δὲ εἴρετο	ὁ	Ἁστυάγης τῇ ἔκρινάν οἱ τὴν
[1, 85]	ἀποθανεῖν· ὁ δὲ παῖς οὗτος	ὁ	ἄφωνος ὡς εἶδε ἐπιόντα τὸν
[1, 74]	τε ὁ Κίλιξ καὶ Λαβύνητος	ὁ	Βαβυλώνιος. οὗτοί σφι καὶ τὸ
[1, 62]	τόνῳ τάδε λέγων· ἔρριπται δ᾽	ὁ	βόλος, τὸ δὲ δίκτυον ἐκπεπέτασται,
[1, 111]	ἐκκείμενον τέταγμαι ἐγώ" ~ταῦτα ἀκούσας	ὁ	βουκόλος καὶ ἀναλαβὼν τὸ παιδίον
[1, 112]	ἐστί" ~ἅμα δὲ ταῦτα ἔλεγε	ὁ	βουκόλος καὶ ἐκκαλύψας ἀπεδείκνυε. ἣ
[1, 116]	τοῦ Ἀστυάγεος, ἐπεὶ δὲ ὑπελέλειπτο	ὁ	βουκόλος μοῦνος μουνόθεν, τάδε αὐτὸν
[1, 110]	τῶν βοῶν εἶχε οὗτος δὴ	ὁ	βουκόλος, πρὸς βορέω τε ἀνέμου
[1, 110]	ἐστὶ πᾶσα ἄπεδος. ἐπεὶ ὦν	ὁ	βουκόλος σπουδῇ πολλῇ καλεόμενος ἀπίκετο,
[1, 113]	ἐκκειμένῳ ἐγένετο, ἤιε ἐς πόλιν	ὁ	βουκόλος, τῶν τινα προβοσκῶν φύλακον
[1, 72]	Μήδων κατήκοοι, τότε δὲ Κύρου.	ὁ	γὰρ οὖρος ἦν τῆς τε
[1, 45]	τὸν ἑωυτοῦ παῖδα· Ἄδρηστος δὲ	ὁ	Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ
[1, 14]	οὗτος καὶ ὁ ἄργυρος τὸν	ὁ	Γύγης ἀνέθηκε, ὑπὸ Δελφῶν καλέεται
[1, 11]	βασίλεια καλέοι, φοιτᾶν. ὡς δὲ	ὁ	Γύγης ἀπίκετο, ἔλεγε ἡ γυνὴ
[1, 12]	νυκτὸς γενομένης οὐ γὰρ ἐμετίετο	ὁ	Γύγης, οὐδέ οἱ ἦν ἀπαλλαγὴ
[1, 14]	Κυψέλου τοῦ Ἠετίωνος. οὗτος δὲ	ὁ	Γύγης πρῶτος βαρβάρων τῶν ἡμεῖς
[1, 10]	καὶ τιθεῖσαν τὰ εἵματα ἐθηεῖτο	ὁ	Γύγης. ὡς δὲ κατὰ νώτου
[1, 202]	μὲν ἐκ Ματιηνῶν, ὅθεν περ	ὁ	Γύνδης τὸν ἐς τὰς διώρυχας
[1, 164]	τὴν στρατιὴν ἀπὸ τοῦ τείχεος.	ὁ	δ᾽ Ἅρπαγος ἔφη εἰδέναι μὲν
[1, 210]	ἐπιβουλεύειν ἔλεγε τάδε· τῷ δὲ	ὁ	δαίμων προέφαινε ὡς αὐτὸς μὲν
[1, 183]	οὐκ ἐτόλμησε λαβεῖν, Χέρξης δὲ	ὁ	Δαρείου ἔλαβε καὶ τὸν ἱρέα
[1, 8]	γάρ οἱ τῶν αἰχμοφόρων Γύγης	ὁ	Δασκύλου ἀρεσκόμενος μάλιστα, τούτῳ τῷ
[1, 116]	ἐσήμαινε τοῖσι δορυφόροισι λαμβάνειν αὐτόν.	ὁ	δὲ ἀγόμενος ἐς τὰς ἀνάγκας
[1, 141]	τοῖσι καὶ Κροίσῳ ἦσαν κατήκοοι.	ὁ	δὲ ἀκούσας αὐτῶν τὰ προΐσχοντο
[1, 91]	ἐς Σάρδις καὶ ἀπήγγειλαν Κροίσῳ.	ὁ	δὲ ἀκούσας συνέγνω ἑωυτοῦ εἶναι
[1, 120]	ἐπέζωσε καὶ μὴ ἀπέθανε πρότερον.	ὁ	δὲ ἀμείβεται αὐτοὺς τοῖσιδε. ἔστι
[1, 109]	σοὶ ἐν νόῳ ἐστὶ ποιέειν;	ὁ	δὲ ἀμείβεται οὐ τῇ ἐνετέλλετο
[1, 108]	θάψον τρόπῳ ὅτεῳ αὐτὸς βούλεαι"	ὁ	δὲ ἀμείβεται ὦ βασιλεῦ, οὔτε
[1, 35]	τε ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν ἐφόνευσας;	ὁ	δὲ ἀμείβετο ὦ βασιλεῦ, Γορδίεω
[1, 115]	παρ᾽ ἐμοὶ ἀεικείῃ τοιῇδε περισπεῖν;	ὁ	δὲ ἀμείβετο ὧδε. ὦ δέσποτα,
[1, 68]	πλαστοῦ ἐπενείκαντὲς οἱ αἰτίην ἐδίωξαν.	ὁ	δὲ ἀπικόμενος ἐς Τεγέην καὶ
[1, 202]	λέγουσι τοῦτο τὸ ἔθνος εἶναι.	~ὁ	δὲ Ἀράξης λέγεται καὶ μέζων
[1, 202]	μὲν αὕτη λέγεται δίαιτᾳ εἶναι.	ὁ	δὲ Ἀράξης ποταμὸς ῥέει μὲν
[1, 51]	δεξιὰ ἐσιόντι ἐς τὸν νηόν,	ὁ	δὲ ἀργύρεος ἐπ᾽ ἀριστερά. μετεκινήθησαν
[1, 51]	ἡμιτάλαντον καὶ ἔτι δυώδεκα μνέας,	ὁ	δὲ ἀργύρεος ἐπὶ τοῦ προνηίου
[1, 117]	ἐκ θυγατρὸς γεγονότα τῆς ἐμῆς;	ὁ	δὲ Ἅρπαγος ὡς εἶδε τὸν
[1, 164]	τοῖσι Φωκαιεῦσι τρόπῳ τοιῶδε ἐξεποιήθη.	ὁ	δὲ Ἅρπαγος ὡς ἐπήλασε τὴν
[1, 114]	τοῦ βουκόλου τοῦ Ἀστυάγεος παιδός.	ὁ	δὲ Ἀρτεμβάρης ὀργῇ ὡς εἶχε
[1, 200]	αὐτῶν ἅτε μᾶζαν μαξάμενος ἔχει,	ὁ	δὲ ἄρτου τρόπον ὀπτήσας. ~ὡς
[1, 88]	ἐκέλευε λέγειν ὅ τι βούλοιτο.	ὁ	δὲ αὐτὸν εἰρώτα λέγων οὗτος
[1, 114]	τὸν τοῦ βουκόλου ἐπίκλησιν παῖδα.	ὁ	δὲ αὐτῶν διέταξε τοὺς μὲν
[1, 178]	εὖρος, ὕψος δὲ διηκοσίων πηχέων·	ὁ	δὲ βασιλήιος πῆχυς τοῦ μετρίου
[1, 11]	θεησάμενον καὶ ποιήσαντα οὐ νομιζόμενα"	ὁ	δὲ Γύγης τέως μὲν ἀπεθώμαζε
[1, 199]	δὲ ταῦτα καὶ Ἀράβιοι ποιεῦσι.	~ὁ	δὲ δὴ αἴσχιστος τῶν νόμων
[1, 188]	βασίλεια τοιαύτη τις λέγεται γενέσθαι.	~ὁ	δὲ δὴ Κῦρος ἐπὶ ταύτης
[1, 96]	τρόπους δικαστήν μιν ἑωυτῶν αἱρέοντο.	ὁ	δὲ δή, οἷα μνώμενος ἀρχήν,
[1, 59]	καὶ ἄλλα ἀποδεξάμενος μεγάλα ἔργα.	ὁ	δὲ δῆμος ὁ τῶν Ἀθηναίων
[1, 89]	οἱ ἐνορῴη ἐν τοῖσι ποιευμένοισι.	ὁ	δὲ εἶπε ἐπείτε με θεοὶ
[1, 88]	τί ταῦτα πολλῇ σπουδῇ ἐργάζεται;	ὁ	δὲ εἶπε πόλιν τε τὴν
[1, 30]	δὴ κρίνεις Τέλλον εἶναι ὀλβιώτατον;	ὁ	δὲ εἶπε Τέλλῳ τοῦτο μὲν
[1, 111]	μιν οὕτω προθύμως Ἅρπαγος μετεπέμψατο.	ὁ	δὲ εἶπε ὤ γύναι, εἶδόν
[1, 87]	πολέμιον ἀντὶ φίλου ἐμοὶ καταστῆναι;	ὁ	δὲ εἶπε ὦ βασιλεῦ, ἐγὼ
[1, 90]	ἥντινα βούλεαί τοι γενέσθαι παραυτίκα"	ὁ	δὲ εἶπε ὦ δέσποτα, ἐάσας
[1, 32]	ἰδιωτέων ἀνδρῶν ἀξίους ἡμέας ἐποίησας;	ὁ	δὲ εἶπε ὦ Κροῖσε, ἐπιστάμενόν
[1, 68]	οἱ ἔλεγε τά περ ὀπώπεε,	ὁ	δὲ ἐννώσας τὰ λεγόμενα συνεβάλλετο
[1, 116]	καὶ τίς εἴη ὁ παραδούς.	ὁ	δὲ ἐξ ἑωυτοῦ τε ἔφη
[1, 194]	μὲν ἔσω ἕλκει τὸ πλῆκτρον	ὁ	δὲ ἔξω ὠθέει. ποιέεται δὲ
[1, 114]	παῖδα τρηχέως κάρτα περιέσπε μαστιγέων.	ὁ	δὲ ἐπείτε μετείθη τάχιστα, ὡς
[1, 123]	εἶχε ἅτε τῶν ὁδῶν φυλασσομενέων,	ὁ	δὲ ἐπιτεχνᾶται τοιόνδε· λαγὸν μηχανησάμενος,
[1, 34]	διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφός,	ὁ	δὲ ἕτερος τῶν ἡλίκων μακρῷ
[1, 119]	γινώσκοι ὅτευ θηρίου κρέα βεβρώκοι.	ὁ	δὲ καὶ γινώσκειν ἔφη καὶ
[1, 10]	οὐκ ἐδύνατο διαφυγεῖν, ἦν ἕτοιμος·	ὁ	δὲ Κανδαύλης, ἐπεὶ ἐδόκεε ὥρη
[1, 98]	τελευταῖοί εἰσὶ ὃ μὲν καταργυρωμένους	ὁ	δὲ κατακεχρυσωμένους ἔχων τοὺς προμαχεῶνας.
[1, 44]	τοῦ παιδὸς μόρον ἐσήμηνέ οἱ.	~ὁ	δὲ Κροῖσος τῳ θανάτῳ τοῦ
[1, 127]	πρήσσοντα, πέμψας ἄγγελον ἐκάλεε αὐτόν.	ὁ	δὲ Κῦρος ἐκέλευε τὸν ἄγγελον
[1, 84]	τὸ τεῖχος ἔσονται Σάρδιες ἀνάλωτοι.	ὁ	δὲ Μήλης κατὰ τὸ ἄλλο
[1, 129]	ἐκείνου δουλοσύνη ἀντὶ τῆς βασιληίης.	ὁ	δέ μιν προσιδὼν ἀντείρετο εἰ
[1, 189]	ἐς τὸν ποταμὸν διαβαίνειν ἐπειρᾶτο,	ὁ	δέ μιν συμψήσας ὑποβρύχιον οἰχώκεε
[1, 11]	ἑτοίμους ποιησαμένη ἐκάλεε τὸν Γύγεα.	ὁ	δὲ οὐδὲν δοκέων αὐτήν τῶν
[1, 112]	ἐχρήιζε μηδεμιῇ τέχνῃ ἐκθεῖναί μιν.	ὁ	δὲ οὐκ ἔφη οἷός τ᾽
[1, 85]	τί οἱ διέφερε πληγέντι ἀποθανεῖν·	ὁ	δὲ παῖς οὗτος ὁ ἄφωνος
[1, 120]	τῆς κώμης παῖδες ἐστήσαντο βασιλέα.	ὁ	δὲ πάντα ὅσα περ οἱ
[1, 92]	Πανταλέοντι γενέσθαι τὴν Λυδῶν ἀρχήν.	ὁ	δὲ Πανταλέων ἦν Ἀλυάττεω μὲν
[1, 189]	δὲ ἐς ἕτερον ποταμὸν Τίγρην,	ὁ	δὲ παρὰ Ὦπιν πόλιν ῥέων
[1, 107]	διδοῖ γυναῖκα, δεδοικὼς τὴν ὄψιν·	ὁ	δὲ Πέρσῃ διδοῖ τῷ οὔνομα
[1, 91]	Ἀστυάγεος θυγάτηρ τοῦ Μήδων βασιλέος,	ὁ	δὲ Πέρσης τε ἦν καὶ
[1, 152]	Φωκαέα, τῷ οὔνομα ἦν Πύθερμος.	ὁ	δὲ πορφύρεόν τε εἷμα περιβαλόμενος,
[1, 163]	γε οὐκ ἔπειθε τοὺς Φωκαιέας,	ὁ	δὲ πυθόμενος τὸν Μῆδον παρ᾽
[1, 86]	οἱ Πέρσαι ἤγαγον παρὰ Κῦρον.	ὁ	δὲ συννήσας πυρὴν μεγάλην ἀνεβίβασε
[1, 88]	οἱ περὶ ἐκεῖνον ἐόντες πάντες.	ὁ	δὲ συννοίῃ ἐχόμενος ἥσυχος ἦν·
[1, 122]	ἱστόρεόν τε ὅτεῳ τρόπῳ περιγένοιτο.	ὁ	δέ σφι ἔλεγε, φὰς πρὸ
[1, 17]	ἔα δὲ κατὰ χώρην ἑστάναι·	ὁ	δὲ τὰ τε δένδρεα καὶ
[1, 213]	οὐδένα τούτων ἀνενειχθέντων ἐποιέετο λόγον·	ὁ	δὲ τῆς βασιλείης Τομύριος παῖς
[1, 132]	οὔ οἱ ἐγγίνεται ἀρᾶσθαι ἀγαθά,	ὁ	δὲ τοῖσι πᾶσι Πέρσῃσι κατεύχεται
[1, 32]	ἄτην μεγάλην προσπεσοῦσαν ἐνεῖκαι δυνατώτερος,	ὁ	δὲ τοῖσιδε προέχει ἐκείνου· ἄτην
[1, 82]	νενικηκότες ἔθεον ἐς τὸ Ἄργος,	ὁ	δὲ τῶν Λακεδαιμονίων Ὀθρυάδης σκυλεύσας
[1, 215]	σφι ἐστὶ ἐν τῇ χωρῇ,	ὁ	δὲ χρυσὸς καὶ ὁ χαλκὸς
[1, 14]	περ οἱ τοῦ Γύγεω κρητῆρες.	ὁ	δὲ χρυσός οὗτος καὶ ὁ
[1, 157]	πάντες καὶ Αἰολέες ἐώθεσαν χρᾶσθαι.	ὁ	δὲ χῶρος οὗτος ἐστὶ τῆς
[1, 98]	ἐπιτρέπουσι ἐκ πάντων Μήδων καταλέξασθαι.	ὁ	δὲ ὡς ἔσχε τὴν ἀρχήν,
[1, 48]	μὲν δὴ οὐδὲν προσίετό μιν·	ὁ	δὲ ὡς τὸ ἐκ Δελφῶν
[1, 96]	παῖς δ᾽ ἦν Φραόρτεω. οὗτος	ὁ	Δηιόκης ἐρασθεὶς τυραννίδος ἐποίεε τοιάδε.
[1, 97]	ἀποβαίνειν κατὰ τὸ ἐόν, γνοὺς	ὁ	Δηιόκης ἐς ἑωυτὸν πᾶν ἀνακείμενον
[1, 99]	τοὺς προμαχεῶνας. ~ταῦτα μὲν δὴ	ὁ	Δηιόκης ἑωυτῷ τε ἐτείχεε καὶ
[1, 98]	δὲ προβαλλομένων ὅντινα στήσονται βασιλέα,	ὁ	Δηιόκης ἦν πολλὸς ὑπὸ παντὸς
[1, 7]	Λυδοῦ τοῦ Ἄτυος, ἀπ᾽ ὅτευ	ὁ	δῆμος Λύδιος ἐκλήθη ὁ πᾶς
[1, 87]	κακοδαιμονίῃ, αἴτιος δὲ τούτων ἐγένετο	ὁ	Ἑλλήνων θεὸς ἐπαείρας ἐμὲ στρατεύεσθαι.
[1, 50]	οὗτος ὁ λέων, ἐπείτε κατεκαίετο	ὁ	ἐν Δελφοῖσι νηός, κατέπεσε ἀπὸ
[1, 145]	ποταμὸς ἀείναος ἐστί, ἀπ᾽ ὅτευ	ὁ	ἐν Ἰταλίῃ ποταμὸς τὸ οὔνομα
[1, 98]	οὕτω τοῦτο τὸ τεῖχος ὥστε	ὁ	ἕτερος τοῦ ἑτέρου κύκλος τοῖσι
[1, 185]	οὔνομα ἐστί, ἐς τὴν ἀπικνέεται	ὁ	Εὐφρήτης, Ἀρδέρικκα. καὶ νῦν οἳ
[1, 158]	δὲ ταύτῃ τοῦ πλήθεος, Ἀριστόδικος	ὁ	Ἡρακλείδεω ἀνὴρ τῶν ἀστῶν ἐὼν
[1, 181]	μούνη τῶν ἐπιχωρίων, τὴν ἂν	ὁ	θεὸς ἕληται ἐκ πασέων, ὡς
[1, 105]	τοῖσι τούτων αἰεὶ ἐκγόνοισι ἐνέσκηψε	ὁ	θεὸς θήλεαν νοῦσον· ὥστε ἅμα
[1, 32]	πολλοῖσι γὰρ δὴ ὑποδέξας ὄλβον	ὁ	θεὸς προρρίζους ἀνέτρεψε" ~ταῦτα λέγων
[1, 31]	ἐπεγένετο, διέδεξέ τε ἐν τούτοισι	ὁ	θεὸς ὡς ἄμεινον εἴη ἀνθρώπῳ
[1, 14]	οὐ Κορινθίων τοῦ δημοσίου ἐστὶ	ὁ	θησαυρός, ἀλλὰ Κυψέλου τοῦ Ἠετίωνος.
[1, 14]	ἐδίκαζε, ἐόντα ἀξιοθέητον· κεῖται δὲ	ὁ	θρόνος οὗτος ἔνθα περ οἱ
[1, 183]	καὶ τὸ βάθρον οἱ καὶ	ὁ	θρόνος χρύσεος ἐστί· καὶ ὡς
[1, 132]	ἐπισχὼν δὲ ὀλίγον χρόνον ἀποφέρεται	ὁ	θύσας τὰ κρέα καὶ χρᾶται
[1, 179]	ποταμὸν τὸ ῥέεθρον. οὗτος ὦν	ὁ	Ἲς ποταμὸς ἅμα τῷ, ὕδατι
[1, 174]	ἐς τὴν ἤπειρον τελευτᾷ, ταύτῃ	ὁ	ἰσθμός ἐστι τὸν ὤρυσσον. καὶ
[1, 43]	δὴ ὁ ξεῖνος, οὗτος δὴ	ὁ	καθαρθεὶς τὸν φόνον, καλεόμενος δὲ
[1, 18]	ὁ Ἄρδυος ἔτι Λυδῶν ἦρχε,	ὁ	καὶ ἐσβάλλων τηνικαῦτα ἐς τὴν
[1, 73]	γαμβρὸν Μήδων δὲ βασιλέα, Κῦρος	ὁ	Καμβύσεω καταστρεψάμενος εἶχε, γενόμενον γαμβρὸν
[1, 197]	τοιοῦτο ἔπαθε ὁκοῖον ἂν ἔχῃ	ὁ	κάμνων ἢ ἄλλον εἶδε παθόντα,
[1, 8]	τοῦ Μύρσου. ~οὗτος δὴ ὦν	ὁ	Κανδαύλης ἠράσθη τῆς ἑωυτοῦ γυναικός,
[1, 8]	τὰ σπουδαιέστερα τῶν πρηγμάτων ὑπερετίθετο	ὁ	Κανδαύλης καὶ δὴ καὶ τὸ
[1, 193]	βάλανον ἐσδύνων καὶ μὴ ἀπορρέῃ	ὁ	καρπὸς τοῦ φοίνικος· ψῆνας γὰρ
[1, 99]	κόσμον τόνδε Δηιόκης πρῶτος ἐστὶ	ὁ	καταστησάμενος, μήτε ἐσιέναι παρὰ βασιλέα
[1, 204]	θαλάσσης ταύτης τῆς Κασπίης καλεομένης	ὁ	Καύκασος ἀπέργει, τὰ δὲ πρὸς
[1, 203]	ἑσπέρην φέροντα τῆς θαλάσσης ταύτης	ὁ	Καύκασος παρατείνει, ἐὸν ὀρέων καὶ
[1, 203]	καὶ παντοῖα ἐν ἑωυτῷ ἔχει	ὁ	Καύκασος, τὰ πολλὰ πάντα ἀπ᾽
[1, 174]	γὰρ αὐτῆς πρὸς βορέην ἄνεμον	ὁ	Κεραμεικὸς κόλπος ἀπέργει, τὰ δὲ
[1, 22]	γὰρ δὴ ἰδών τε ἐκεῖνα	ὁ	κῆρυξ καὶ εἶπας πρὸς Θρασύβουλον
[1, 22]	τῶνδε εἵνεκεν, ὅκως ἂν δὴ	ὁ	κῆρυξ ὁ Σαρδιηνὸς ἰδών τε
[1, 196]	ἐλάμβανον. ὡς γὰρ δὴ διεξέλθοι	ὁ	κῆρυξ πωλέων τὰς εὐειδεστάτας τῶν
[1, 74]	αὐτοὺς ἦσαν οἵδε, Συέννεσίς τε	ὁ	Κίλιξ καὶ Λαβύνητος ὁ Βαβυλώνιος.
[1, 70]	ἐπείτε ἀγόμενος ἐς τὰς Σάρδις	ὁ	κρητὴρ ἐγίνετο κατὰ τὴν Σαμίην,
[1, 70]	δῶρον βουλόμενοι ἀντιδοῦναι Κροίσῳ. οὗτος	ὁ	κρητὴρ οὐκ ἀπίκετο ἐς Σάρδις
[1, 6]	τὸν Εὔξεινον καλεόμενον πόντον. οὗτος	ὁ	Κροῖσος βαρβάρων πρῶτος τῶν ἡμεῖς
[1, 28]	πάντας ὑπ᾽ ἑωυτῷ εἶχε καταστρεψάμενος	ὁ	Κροῖσος. εἰσὶ δὲ οἵδε, Λυδοί,
[1, 48]	παρῆσαν φέροντες τοὺς χροησμούς, ἐνθαῦτα	ὁ	Κροῖσος ἕκαστα ἀναπτύσσων ἐπώρα τῶν
[1, 53]	δῶρα ἐς τὰ ἱρὰ ἐνετέλλετο	ὁ	Κροῖσος ἐπειρωτᾶν τὰ χρηστήρια εἰ
[1, 69]	~ταῦτα δὴ ὦν πάντα πυνθανόμενος	ὁ	Κροῖσος ἔπεμπε ἐς Σπάρτην ἀγγέλους
[1, 73]	πέντε ἡμέραι ἀναισιμοῦνται. ~ἐστρατεύετο δὲ	ὁ	Κροῖσος ἐπὶ τὴν Καππαδοκίην τῶνδε
[1, 35]	ἐπείτε δὲ τὰ νομιζόμενα ἐποίησε	ὁ	Κροῖσος, ἐπυνθάνετο ὁκόθεν τε καὶ
[1, 55]	χρόνον. ~δωρησάμενος δὲ τοὺς Δελφοὺς	ὁ	Κροῖσος ἐχρηστηριάζετο τὸ τρίτον· ἐπείτε
[1, 87]	μαθόντα τὸν Κῦρον ὡς εἴη	ὁ	Κροῖσος καὶ θεοφιλὴς καὶ ἀνὴρ
[1, 51]	τὰ ἀπὸ τῆς δειρῆς ἀνέθηκε	ὁ	Κροῖσος καὶ τὰς ζώνας. ~ταῦτα
[1, 51]	ἐπίσημα πολλὰ ἀπέπεμψε ἅμα τούτοισι	ὁ	Κροῖσος, καὶ χεύματα ἀργύρεα κυκλοτερέα,
[1, 65]	τοιαῦτα τὸν χρόνον τοῦτον ἐπυνθάνετο	ὁ	Κροῖσος κατέχοντα, τοὺς δὲ Λακεδαιμονίους
[1, 26]	πρώτοισι μὲν δὴ τούτοισι ἐπεχείρησε	ὁ	Κροῖσος, μετὰ δὲ ἐν μέρεϊ
[1, 41]	τὴν ἄγρην" ~εἴπας δὲ ταῦτα	ὁ	Κροῖσος μεταπέμπεται τὸν Φρύγα Ἄδρηστον,
[1, 90]	δέῃ" ὡς δὲ ταῦτα ἤκουσε	ὁ	Κροῖσος, πέμπων τῶν Λυδῶν ἐς
[1, 56]	εἶναι. ~τούτοισι ἐλθοῦσι τοῖσι ἔπεσι	ὁ	Κροῖσος πολλόν τι μάλιστα πάντων
[1, 30]	οἱ κατὰ καιρὸν ἦν, εἴρετο	ὁ	Κροῖσος τάδε. ξεῖνε Ἀθηναῖε, παρ᾽
[1, 51]	αὐτοῦ τέταρτον ἡμιτάλαντον. ~ἐπιτελέσας δὲ	ὁ	Κροῖσος ταῦτα ἀπέπεμπε ἐς Δελφούς,
[1, 78]	ἀναπλῶσαι ἐς τὰς Σάρδις ἥλω	ὁ	Κροῖσος. Τελμησσέες μέντοι τάδε ἔγνωσαν,
[1, 75]	ἀπίκετο ἐπὶ τὸν Ἅλυν ποταμὸν	ὁ	Κροῖσος, τὸ ἐνθεῦτεν, ὡς μὲν
[1, 85]	ἐν τῇ ὦν παρελθούσῃ εὐεστοῖ	ὁ	Κροῖσος τὸ πᾶν ἐς αὐτὸν
[1, 92]	τοῦ πατρὸς ἐκράτησε τῆς ἀρχῆς	ὁ	Κροῖσος, τὸν ἄνθρωπον τὸν ἀντιπρήσσοντα
[1, 54]	δὲ ἀνενειχθέντα τὰ θεοπρόπια ἐπύθετο	ὁ	Κροῖσος, ὑπερήσθη τε τοῖσι χρηστηρίοισι,
[1, 156]	οἱ ἐνετείλατο προειπεῖν Λυδοῖσι τὰ	ὁ	Κροῖσος ὑπετίθετο, καὶ πρὸς ἐξανδραποδίσασθαι
[1, 59]	κατεχόμενόν τε καὶ διεσπασμένον ἐπυνθάνετο	ὁ	Κροῖσος ὑπὸ Πεισιστράτου τοῦ Ἱπποκράτεος
[1, 73]	νοστήσαντας δὲ αὐτοὺς κεινῇσι χερσὶ	ὁ	Κυαξάρης ἦν γάρ, ὡς διέδεξε,
[1, 77]	τῇ ὑστεραίῃ οὐκ ἐπειρᾶτο ἐπιὼν	ὁ	Κῦρος, ἀπήλαυνε ἐς τὰς Σάρδις
[1, 209]	στρατεύεσθαι. ἐπεὶ ὦν δὴ ἐξηγέρθη	ὁ	Κῦρος, ἐδίδου λόγον ἑωυτῷ περὶ
[1, 155]	~πυθόμενος δὲ κατ᾽ ὁδὸν ταῦτα	ὁ	Κῦρος εἶπε πρὸς Κροῖσον τάδε.
[1, 154]	πέμπειν στρατηγόν. ~ὡς δὲ ἀπήλασε	ὁ	Κῦρος ἐκ τῶν Σαρδίων, τοὺς
[1, 205]	οἱ ἦν οὔνομα. ταύτην πέμπων	ὁ	Κῦρος ἐμνᾶτο τῷ λόγῳ θέλων
[1, 209]	Μασσαγετέων τῇ χωρῇ τοιήνδε· ἐδόκεε	ὁ	Κῦρος ἐν τῷ ὕπνῳ ὁρᾶν
[1, 189]	Γύνδην ποταμὸν ὡς διαβαίνειν ἐπειρᾶτο	ὁ	Κῦρος ἐόντα νηυσιπέρητον, ἐνθαῦτά οἱ
[1, 130]	Ἀστυάγεος οἱ Πέρσαι τε καὶ	ὁ	Κῦρος ἐπαναστάντες τοῖσι Μήδοισι ἦρχον
[1, 204]	μετέχουσι οἱ Μασσαγέται, ἐπ᾽ οὓς	ὁ	Κῦρος ἔσχε προθυμίην στρατεύσασθαι. πολλά
[1, 191]	κατὰ τὴν λίμνην, ἐποίεε καὶ	ὁ	Κῦρος ἕτερα τοιαῦτα· τὸν γὰρ
[1, 125]	ποίεε κατὰ τάχος" ~ἀκούσας ταῦτα	ὁ	Κῦρος ἐφρόντιζε ὅτεῳ τρόπῳ σοφωτάτῳ
[1, 126]	ἅπαντες ἔχοντες τὸ προειρημένον, ἐνθαῦτα	ὁ	Κῦρος, ἦν γάρ τις χῶρος
[1, 108]	φυλασσόμενος ὁ Ἀστυάγης, ὡς ἐγένετο	ὁ	Κῦρος, καλέσας Ἅρπαγον ἄνδρα οἰκήιον
[1, 126]	ἀπὸ δείπνου ἦσαν, εἴρετο σφέας	ὁ	Κῦρος κότερα τὰ τῇ προτεραίῃ
[1, 91]	τοῦτο συνέλαβε. ἦν γὰρ δὴ	ὁ	Κῦρος οὗτος ἡμίονος· ἐκ γὰρ
[1, 126]	τὰς ποίμνας καὶ τὰ βουκόλια	ὁ	Κῦρος πάντα τοῦ πατρὸς συναλίσας
[1, 124]	δὴ ὦν ἐπιτελέα ἐγίνετο καὶ	ὁ	Κῦρος παραλαβὼν τὸν λαγὸν ἀνέσχισε·
[1, 126]	παραλαβὼν δὲ τοῦτο τὸ ἔπος	ὁ	Κῦρος παρεγύμνου τὸν πάντα λόγον,
[1, 189]	ἂν ἐλαύνῃ ἑκάστοτε. ~ἐπείτε δὲ	ὁ	Κῦρος πορευόμενος ἐπὶ τὴν Βαβυλῶνα
[1, 202]	ἑξήκοντά τε καὶ τριηκοσίας διέλαβε	ὁ	Κῦρος, στόμασι δὲ ἐξερεύγεται τεσσεράκοντα,
[1, 125]	γένεα, καὶ τὰ μὲν αὐτῶν	ὁ	Κῦρος συνάλισε καὶ ἀνέπεισε ἀπίστασθαι
[1, 206]	τοῦτο ποίεε. ταῦτα δὲ ἀκούσας	ὁ	Κῦρος συνεκάλεσε Περσέων τοὺς πρώτους,
[1, 153]	ἐς τοὺς πάντας Ἕλληνας ἀπέρριψε	ὁ	Κῦρος τὰ ἔπεα, ὅτι ἀγορὰς
[1, 114]	διαλαβεῖν, πειθομένων δὲ τῶν παίδων	ὁ	Κῦρος τὸν παῖδα τρηχέως κάρτα
[1, 189]	τε δὴ ἐχαλέπαινε τῷ ποταμῷ	ὁ	Κῦρος τοῦτο ὑβρίσαντι, καί οἱ
[1, 90]	δίκαια ἑκόντες προήσουσι" ~ταῦτα ἀκούων	ὁ	Κῦρος ὑπερήδετο, ὥς οἱ ἐδόκεε
[1, 80]	θάλασσαν κατὰ Φωκαίην πόλιν) ἐνθαῦτα	ὁ	Κῦρος ὡς εἶδε τοὺς Λυδοὺς
[1, 77]	συμβαλὼν στρατὸς πολλὸν ἐλάσσων ἢ	ὁ	Κύρου) τοῦτο μεμφθείς, ὡς τῇ
[1, 59]	ἔζεσαν καὶ ὑπερέβαλον. Χίλων δὲ	ὁ	Λακεδαιμόνιος παρατυχὼν καὶ θεησάμενος τὸ
[1, 50]	ἕλκουσαν σταθμὸν τάλαντα δέκα. οὗτος	ὁ	λέων, ἐπείτε κατεκαίετο ὁ ἐν
[1, 31]	καὶ δὴ καὶ λέγεται ὅδε	ὁ	λόγος. ἐούσης ὁρτῆς τῇ Ἥρῃ
[1, 95]	δὲ δὴ τὸ ἐνθεῦτεν ἡμῖν	ὁ	λόγος τόν τε Κῦρον ὅστις
[1, 207]	μεμφόμενος τὴν γνώμην ταύτην Κροῖσος	ὁ	Λυδὸς ἀπεδείκνυτο ἐναντίην τῇ προκειμένῃ
[1, 141]	Κῦρος ἐποιήσατο ἐπ᾽ οἷσί περ	ὁ	Λυδός. τοῖσι δὲ λοιποῖσι Ἴωσι
[1, 25]	δελφῖνος ἐπὲων ἄνθρωπος. ~Ἀλυάττης δὲ	ὁ	Λυδὸς τὸν πρὸς Μιλησίους πόλεμον
[1, 17]	τὰς δὲ οἰκίας οὐ κατέβαλλε	ὁ	Λυδὸς τῶνδε εἵνεκα, ὅκως ἔχοιεν
[1, 159]	ἦλθε παρ᾽ ἡμέας ἱκέτης Πακτύης	ὁ	Λυδός, φεύγων θάνατον βίαιον πρὸς
[1, 80]	δή τι καὶ ἐπεῖχε ἐλλάμψεσθαι	ὁ	Λυδός. ὡς δὲ καὶ συνήισαν
[1, 47]	ἐπειρωτῶντας ὅ τι ποιέων τυγχάνοι	ὁ	Λυδῶν βασιλεὺς Κροῖσος ὁ Ἀλυάττεω·
[1, 53]	ἐχρέωντο τοῖσι χρηστηρίοισι λέγοντες Κροῖσος	ὁ	Λυδῶν τε καὶ ἄλλων ἐθνέων
[1, 69]	ἐλθόντες ἔλεγον ἔπεμψε ἡμέας Κροῖσος	ὁ	Λυδῶν τε καὶ ἄλλων ἐθνέων
[1, 84]	ὁ ὦν δὴ Ὑροιάδης οὗτος	ὁ	Μάρδος ἰδὼν τῇ προτεραίῃ τῶν
[1, 32]	αἰῶνα πύθωμαι. οὐ γάρ τι	ὁ	μέγα πλούσιος μᾶλλον τοῦ ἐπ᾽
[1, 60]	ἐστασίασαν. περιελαυνόμενος δὲ τῇ στάσι	ὁ	Μεγακλέης ἐπεκηρυκεύετο Πεισιστράτῳ, εἰ βούλοιτό
[1, 188]	ἀρχήν. στρατεύεται δὲ δὴ βασιλεὺς	ὁ	μέγας καὶ σιτίοισι εὖ ἐσκευασμένος
[1, 109]	λείπεται τὸ ἐνθεῦτεν ἐμοὶ κινδύνων	ὁ	μέγιστος; ἀλλὰ τοῦ μὲν ἀσφαλέος
[1, 32]	δὲ μετρίως ἔχοντες βίου εὐτυχέες.	ὁ	μὲν δὴ μέγα πλούσιος ἀνόλβιος
[1, 196]	ἐλθόντα κώμης τὸν βουλόμενον ὠνέεσθαι.	ὁ	μέν νυν κάλλιστος νόμος οὗτός
[1, 51]	τὸ οὔνομα οὐκ ἐπιμνήσομαι. ἀλλ᾽	ὁ	μὲν παῖς, δι᾽ οὗ τῆς
[1, 196]	νόμοι δὲ αὐτοῖσι ὧδε κατεστᾶσι,	ὁ	μὲν σοφώτατος ὅδε κατὰ γνώμην
[1, 51]	μεγάλους, χρύσεον καὶ ἀργύρεον, τῶν	ὁ	μὲν χρύσεος ἔκειτο ἐπὶ δεξιὰ
[1, 51]	ὑπὸ τὸν νηὸν κατακαέντα καὶ	ὁ	μὲν χρύσεος κεῖται ἐν τῷ
[1, 157]	φεύγων ἐς Κύμην. Μαζάρης δὲ	ὁ	Μῆδος ἐλάσας ἐπὶ τὰς Σάρδις
[1, 162]	καὶ αὐτὸς ἐὼν Μῆδος, τὸν	ὁ	Μήδων βασιλεὺς Ἀστυάγης ἀνόμῳ τραπέζῃ
[1, 75]	πολλὸς λόγος Ἑλλήνων, Θαλῆς οἱ	ὁ	Μιλήσιος διεβίβασε. ἀπορέοντος γὰρ Κροίσου
[1, 74]	μεταλλαγὴν ταύτην τῇ ἡμέρης Θαλῆς	ὁ	Μιλήσιος τοῖσι Ἴωσι προηγόρευσε ἔσεσθαι,
[1, 7]	βασιλεὺς ἐγένετο Σαρδίων, Κανδαύλης δὲ	ὁ	Μύρσου ὕστατος. οἱ δὲ πρότερον
[1, 37]	σφι συμπέμψειν, λέγει πρὸς αὐτὸν	ὁ	νεηνίης τάδε. ὦ πάτερ, τὰ
[1, 39]	οὐκ εἶναί μοι λογίζομαι" ~ἀμείβεται	ὁ	νεηνίης τοῖσιδε. συγγνώμη μὲν ὦ
[1, 187]	ὅτι ὕπερ κεφαλῆς οἱ ἐγίνετο	ὁ	νεκρὸς διεξελαύνοντι. ἀνοίξας δὲ τὸν
[1, 140]	οὐ πρότερον θάπτεται ἀνδρὸς Πέρσεω	ὁ	νέκυς πρὶν ἂν ὑπ᾽ ὄρνιθος
[1, 19]	Ἀθηναίης ἐπίκλησιν Ἀσσησίης, ἁφθεὶς δὲ	ὁ	νηὸς κατεκαύθη. καὶ τὸ παραυτίκα
[1, 7]	τοῦ Ἡρακλέος. Ἄγρων μὲν γὰρ	ὁ	Νίνου τοῦ Βήλου τοῦ Ἀλκαίου
[1, 43]	αὐτὸ κύκλῳ ἐσηκόντιζον. ἔνθα δὴ	ὁ	ξεῖνος, οὗτος δὴ ὁ καθαρθεὶς
[1, 32]	οὗτος ἐκεῖνος τὸν σὺ ζητέεις,	ὁ	ὄλβιος κεκλῆσθαι ἄξιος ἐστί· πρὶν
[1, 34]	τὸν Ἄτυν σημαίνει τῷ Κροίσῳ	ὁ	ὄνειρος, ὡς ἀπολέει μιν αἰχμῇ
[1, 117]	τούτου, καὶ τοιούτῳ μόρῳ ἐχρήσατο	ὁ	παῖς" ~Ἅρπαγος μὲν δὴ τὸν
[1, 109]	ὅτι αὐτῷ μοι συγγενής ἐστὶ	ὁ	παῖς, καὶ ὅτι Ἀστυάγης μὲν
[1, 120]	ἀμείβεται αὐτοὺς τοῖσιδε. ἔστι τε	ὁ	παῖς καὶ περίεστι, καί μιν
[1, 118]	κατέβαινε λέγων ὡς περίεστί τε	ὁ	παῖς καὶ τὸ γεγονὸς ἔχει
[1, 122]	δοκέῃ τοῖσι Πέρσῃσι περιεῖναί σφι	ὁ	παῖς, κατέβαλον φάτιν ὡς ἐκκείμενον
[1, 120]	μὲν περίεστί τε καὶ ἐβασίλευσε	ὁ	παῖς μὴ ἐκ προνοίης τινός,
[1, 114]	θεμένη. ~καὶ ὅτε ἦν δεκαέτης	ὁ	παῖς, πρῆγμα ἐς αὑτὸν τοιόνδε
[1, 154]	τῶν Σαρδίων, τοὺς Λυδοὺς ἀπέστησε	ὁ	Πακτύης ἀπό τε Ταβάλου καὶ
[1, 173]	ὡς δὲ ἐξ Ἀθηνέων Λύκος	ὁ	Πανδίονος, ἐξελασθεὶς καὶ οὗτος ὑπὸ
[1, 116]	τὸν παῖδα καὶ τίς εἴη	ὁ	παραδούς. ὁ δὲ ἐξ ἑωυτοῦ
[1, 12]	βασιληίην Γύγης τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος	ὁ	Πάριος κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον
[1, 7]	ὅτευ ὁ δῆμος Λύδιος ἐκλήθη	ὁ	πᾶς οὗτος, πρότερον Μηίων καλεόμενος.
[1, 59]	ἔσχον τὴν ἀκρόπολιν. ἔνθα δὴ	ὁ	Πεισίστρατος ἦρχε Ἀθηναίων, οὔτε τιμὰς
[1, 61]	τὴν τυραννίδα τρόπῳ τῷ εἰρημένῳ	ὁ	Πεισίστρατος κατὰ τὴν ὁμολογίην τὴν
[1, 64]	ἐς Νάξον καὶ γὰρ ταύτην	ὁ	Πεισίστρατος κατεστρέψατο πολέμῳ καὶ ἐπέτρεψε
[1, 61]	ἔχθρην τοῖσι στασιώτῃσι. μαθὼν δὲ	ὁ	Πεισίστρατος τὰ ποιεύμενα ἐπ᾽ ἑωυτῷ
[1, 23]	τὸ χρηστήριον μηνύσας· ἐτυράννευε δὲ	ὁ	Περίανδρος Κορίνθου· τῷ δὴ λέγουσι
[1, 112]	τεθνεὼς βασιληίης ταφῆς κυρήσει καὶ	ὁ	περιεὼν οὐκ ἀπολέει τὴν ψυχήν"
[1, 214]	πολλῶν λόγων λεγομένων, ὅδε μοι	ὁ	πιθανώτατος εἴρηται. ~Μασσαγέται δὲ ἐσθῆτά
[1, 75]	διεβίβασε τὸν στρατόν, ὡς δὲ	ὁ	πολλὸς λόγος Ἑλλήνων, Θαλῆς οἱ
[1, 88]	δὲ αὐτὸν εἰρώτα λέγων οὗτος	ὁ	πολλὸς ὅμιλος τί ταῦτα πολλῇ
[1, 102]	ἔτεα, καὶ ὁ στρατὸς αὐτοῦ	ὁ	πολλός. ~Φραόρτεω δὲ τελευτήσαντος ἐξεδέξατο
[1, 75]	ὥστε ἐπείτε καὶ ἐσχίσθη τάχιστα	ὁ	ποταμός, ἀμφοτέρῃ διαβατὸς ἐγένετο, οἳ
[1, 184]	ἐόντα ἀξιοθέητα· πρότερον δὲ ἐώθεε	ὁ	ποταμὸς ἀνὰ τὸ πεδίον πᾶν
[1, 191]	τῇ ἐξιεῖ ἐκ τῆς πόλιος	ὁ	ποταμός, προεῖπε τῷ στρατῷ, ὅταν
[1, 84]	καὶ ἄμαχος· τῇ οὐδὲ Μήλης	ὁ	πρότερον βασιλεὺς Σαρδίων μούνῃ οὐ
[1, 173]	ἢν δὲ ἀνὴρ ἀστὸς καὶ	ὁ	πρῶτος αὐτῶν γυναῖκα ξείνην ἢ
[1, 18]	τὰ ἑπόμενα τοῖσι ἓξ Ἀλυάττης	ὁ	Σαδυάττεω ἐπολέμεε, ὃς παραδεξάμενος, ὡς
[1, 22]	ὅκως ἂν δὴ ὁ κῆρυξ	ὁ	Σαρδιηνὸς ἰδών τε σωρὸν μέγαν
[1, 83]	τοῖσι Σπαρτιήτῃσι ἐνεστεώτων πρηγμάτων ἧκε	ὁ	Σαρδιηνὸς κῆρυξ δεόμενος Κροίσῳ βοηθέειν
[1, 193]	τε τὸ λήιον καὶ παραγίνεται	ὁ	σῖτος, οὐ κατὰ περ ἐν
[1, 103]	μέγας, ἦγε δὲ αὐτοὺς βασιλεὺς	ὁ	Σκυθέων Μαδύης Προτοθύεω παῖς· οἳ
[1, 30]	τούτων καὶ τῆς θεωρίης ἐκδημήσας	ὁ	Σόλων εἵνεκεν ἐς Αἴγυπτον ἀπίκετο
[1, 86]	ἔλεγε δὴ ὡς ἦλθε ἀρχὴν	ὁ	Σόλων ἐὼν Ἀθηναῖος, καὶ θεησάμενος
[1, 31]	τὰ κατὰ τὸν Τέλλον προετρέψατο	ὁ	Σόλων τὸν Κροῖσον εἴπας πολλά
[1, 133]	τοῦτο τῇ ὑστεραίῃ νήφουσι προτιθεῖ	ὁ	στέγαρχος, ἐν τοῦ ἂν ἐόντες
[1, 208]	αὐτὸς διέβαινε τὸν ποταμὸν καὶ	ὁ	στρατὸς αὐτοῦ. ~ἐπείτε δὲ ἐπεραιώθη
[1, 102]	δύο καὶ εἴκοσι ἔτεα, καὶ	ὁ	στρατὸς αὐτοῦ ὁ πολλός. ~Φραόρτεω
[1, 75]	ὅκως οἱ διαβήσεται τὸν ποταμὸν	ὁ	στρατός οὐ γὰρ δὴ εἶναι
[1, 77]	ἑωυτοῦ στράτευμα ἦν γάρ οἱ	ὁ	συμβαλὼν στρατὸς πολλὸν ἐλάσσων ἢ
[1, 187]	ἀνοίξῃ· οὐ γὰρ ἄμεινον· οὗτος	ὁ	τάφος ἦν ἀκίνητος μέχρι οὗ
[1, 103]	ἡμέρη ἐγένετό σφι μαχομένοισι, καὶ	ὁ	τὴν Ἅλυος ποταμοῦ ἄνω Ἀσίην
[1, 108]	Μάγων ὀνειροπόλοι ἐσήμαινον ὅτι μέλλοι	ὁ	τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ γόνος βασιλεύσειν
[1, 103]	ἦν πάντα ὁμοίως ἀναπεφυρμένα. οὗτος	ὁ	τοῖσι Λυδοῖσι ἐστὶ μαχεσάμενος ὅτε
[1, 18]	στρατιήν· Σαδυάττης οὗτος γὰρ καὶ	ὁ	τὸν πόλεμον ἦν συνάψας· τὰ
[1, 37]	δὲ τούτοισι τῶν Μυσῶν, ἐπεσέρχεται	ὁ	τοῦ Κροίσου παῖς ἀκηκοὼς τῶν
[1, 23]	δὲ ἦν Κυψέλου παῖς οὗτος	ὁ	τῷ Θρασυβούλῳ τὸ χρηστήριον μηνύσας·
[1, 162]	βασιλεὺς Ἀστυάγης ἀνόμῳ τραπέζῃ ἔδαισε,	ὁ	τῷ Κύρῳ τὴν βασιληίην συγκατεργασάμενος.
[1, 59]	μεγάλα ἔργα. ὁ δὲ δῆμος	ὁ	τῶν Ἀθηναίων ἐξαπατηθεὶς ἔδωκέ οἱ
[1, 183]	τούτῳ τῷ ἀνδριάντι Δαρεῖος μὲν	ὁ	Ὑστάσπεος ἐπιβουλεύσας οὐκ ἐτόλμησε λαβεῖν,
[1, 210]	ἐς Δαρεῖον. ἀμείβεται δὴ ὦν	ὁ	Ὑστάσπης τοῖσιδε. ὦ βασιλεῦ, μὴ
[1, 45]	Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ	ὁ	φονεὺς μὲν τοῦ ἑωυτοῦ ἀδελφεοῦ
[1, 45]	νεκρόν, ὄπισθε δὲ εἵπετό οἱ	ὁ	φονεύς. στὰς δὲ οὗτος πρὸ
[1, 73]	τὸν χρόνον τοῦτον Μήδων Κυαξάρης	ὁ	Φραόρτεω τοῦ Δηιόκεω, ὃς τοὺς
[1, 103]	~Φραόρτεω δὲ τελευτήσαντος ἐξεδέξατο Κυαξάρης	ὁ	Φραόρτεω τοῦ Δηιόκεω παῖς. οὗτος
[1, 102]	ἥκοντες, ἐπὶ τούτους δὴ στρατευσάμενος	ὁ	Φραόρτης αὐτός τε διεφθάρη, ἄρξας
[1, 68]	τὸ ποιεόμενον. μαθὼν, δέ μιν	ὁ	χαλκεὺς ἀποθωμάζοντα εἶπε παυσάμενος τοῦ
[1, 215]	χωρῇ, ὁ δὲ χρυσὸς καὶ	ὁ	χαλκὸς ἄπλετος. ~νόμοισι δὲ χρέωνται
[1, 193]	φοινίκων, ἵνα πεπαίνῃ τε σφι	ὁ	ψὴν τὴν βάλανον ἐσδύνων καὶ
[1, 84]	τοῦ Τμώλου τετραμμένον τῆς πόλιος.	ὁ	ὦν δὴ Ὑροιάδης οὗτος ὁ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/03/2005