Livre, Chapitre
[1, 63]	δή οἱ ἐνθεάζων χρᾷ τάδε,	Πεισίστρατος	δὲ συλλαβὼν τὸ χρηστήριον καὶ
[1, 63]	δὲ τούτων βουλὴν ἐνθαῦτα σοφωτάτην	Πεισίστρατος	ἐπιτεχνᾶται, ὅκως μήτε ἁλισθεῖεν ἔτι
[1, 60]	Λυκούργου ἐξελαύνουσί μιν. οὕτω μὲν	Πεισίστρατος	ἔσχε τὸ πρῶτον Ἀθήνας, καὶ
[1, 59]	τὴν ἀκρόπολιν. ἔνθα δὴ ὁ	Πεισίστρατος	ἦρχε Ἀθηναίων, οὔτε τιμὰς τὰς
[1, 61]	τυραννίδα τρόπῳ τῷ εἰρημένῳ ὁ	Πεισίστρατος	κατὰ τὴν ὁμολογίην τὴν πρὸς
[1, 64]	Νάξον καὶ γὰρ ταύτην ὁ	Πεισίστρατος	κατεστρέψατο πολέμῳ καὶ ἐπέτρεψε Λυγδάμι)
[1, 64]	ἄλλον χῶρον τῆς Δήλου. καὶ	Πεισίστρατος	μὲν ἐτυράννευε Ἀθηνέων, Ἀθηναίων δὲ
[1, 61]	τοῖσι στασιώτῃσι. μαθὼν δὲ ὁ	Πεισίστρατος	τὰ ποιεύμενα ἐπ? ἑωυτῷ ἀπαλλάσσετο
[1, 62]	ἐκ τοῦ ἄστεος, ἕως μὲν	Πεισίστρατος	τὰ χρήματα ἤγειρε, καὶ μεταῦτις
[1, 64]	δὲ τῶν Ἀθηναίων, οὕτω δὴ	Πεισίστρατος	τὸ τρίτον σχὼν Ἀθήνας ἐρρίζωσε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/03/2005