Livre, Chapitre |
[1, 129] |
εἶναι
Μήδων
τεῷ
περιβαλεῖν
τοῦτο
|
τὸ |
ἀγαθὸν
ἢ
Περσέων.
νῦν
δὲ |
[1, 113] |
ἐόντα
νεκρὸν
λαβὼν
ἔθηκε
ἐς
|
τὸ |
ἄγγος
ἐν
τῷ
ἔφερε
τὸν |
[1, 96] |
ἐποίεε,
ἐπιστάμενος
ὅτι
τῷ
δικαίῳ
|
τὸ |
ἄδικον
πολέμιον
ἐστί.
οἱ
δ᾽ |
[1, 74] |
βραχίονας
ἐπιτάμωνται
ἐς
τὴν
ὁμοχροίην,
|
τὸ |
αἷμα
ἀναλείχουσι
ἀλλήλων.
~τοῦτον
δὴ |
[1, 84] |
ἀνάλωτοι.
ὁ
δὲ
Μήλης
κατὰ
|
τὸ |
ἄλλο
τεῖχος
περιενείκας,
τῇ
ἦν |
[1, 108] |
ἔλεγὲ
οἱ
τοιάδε.
Ἅρπαγε,
πρῆγμα
|
τὸ |
ἄν
τοι
προσθέω,
μηδαμῶς
παραχρήσῃ, |
[1, 119] |
ἔφη
καὶ
ἀρεστὸν
εἶναι
πᾶν
|
τὸ |
ἂν
βασιλεὺς
ἔρδῃ.
τούτοισι
δὲ |
[1, 207] |
ἐπεί
με
Ζεὺς
ἔδωκέ
τοι,
|
τὸ |
ἂν
ὁρῶ
σφάλμα
ἐὸν
οἴκῳ |
[1, 170] |
Ἰωνίην
Θάλεω
ἀνδρὸς
Μιλησίου
ἐγένετο,
|
τὸ |
ἀνέκαθεν
γένος
ἐόντος
Φοίνικος,
ὃς |
[1, 86] |
λέγων
ἢ
οὐκ
ἐς
ἅπαν
|
τὸ |
ἀνθρώπινον
καὶ
μάλιστα
τοὺς
παρὰ |
[1, 31] |
ἐτίμησαν
μεγάλως,
τὴν
θεὸν
δοῦναι
|
τὸ |
ἀνθρώπῳ
τυχεῖν
ἄριστον
ἐστί.
μετὰ |
[1, 174] |
ἔπεμπον
ἐς
Δελφοὺς
θεοπρόπους
ἐπειρησομένους
|
τὸ |
ἀντίξοον.
ἡ
δὲ
Πυθίη
σφι, |
[1, 159] |
οὐ
τετολμήκαμεν
ἐκδιδόναι,
πρὶν
ἂν
|
τὸ |
ἀπὸ
σεῦ
ἡμῖν
δηλωθῇ
ἀτρεκέως |
[1, 130] |
Κῦρος
ἐπαναστάντες
τοῖσι
Μήδοισι
ἦρχον
|
τὸ |
ἀπὸ
τούτου
τῆς
Ἀσίης.
Ἀστυάγεα |
[1, 82] |
Ἀργείων
ὡς
νενικηκότες
ἔθεον
ἐς
|
τὸ |
Ἄργος,
ὁ
δὲ
τῶν
Λακεδαιμονίων |
[1, 1] |
δὲ
τούς
Φοίνικας
ἐς
δὴ
|
τὸ |
Ἄργος
τοῦτο
διατίθεσθαι
τὸν
φόρτον. |
[1, 199] |
ἐστί·
γίνεται
γὰρ
ἱρὸν
τοῦτο
|
τὸ |
ἀργύριον.
τῷ
δὲ
πρώτῳ
ἐμβαλόντι |
[1, 63] |
ἦσαν
δὴ
τηνικαῦτα,
καὶ
μετὰ
|
τὸ |
ἄριστον
μετεξέτεροι
αὐτῶν
οἳ
μὲν |
[1, 75] |
καὶ
τὸ
παράπαν
λέγουσι
καὶ
|
τὸ |
ἀρχαῖον
ῥέεθρον
ἀποξηρανθῆναι.
ἀλλὰ
τοῦτο |
[1, 191] |
ἐς
τὴν
λίμνην
ἐοῦσαν
ἕλος,
|
τὸ |
ἀρχαῖον
ῥέεθρον
διαβατὸν
εἶναι
ἐποίησε, |
[1, 56] |
γὰρ
ἦν
τὰ
προκεκριμένα,
ἐόντα
|
τὸ |
ἀρχαῖον
τὸ
μὲν
Πελασγικὸν
τὸ |
[1, 15] |
καὶ
ἐς
Σμύρνην,
καὶ
Κολοφῶνος
|
τὸ |
ἄστυ
εἷλε·
ἀλλ᾽
οὐδὲν
γὰρ |
[1, 84] |
Σάρδιές
τε
ἡλώκεσαν
καὶ
πᾶν
|
τὸ |
ἄστυ
ἐπορθέετο.
~κατ᾽
αὐτὸν
δὲ |
[1, 62] |
ὁρμηθέντες
ἐκ
Μαραθῶνος
ἤισαν
ἐπὶ
|
τὸ |
ἄστυ,
ἐς
τὠυτὸ
συνιόντες
ἀπικνέονται |
[1, 60] |
τὰ
ἐντεταλμένα
ἠγόρευον
ἀπικόμενοι
ἐς
|
τὸ |
ἄστυ,
λέγοντες
τοιάδε·
ὦ
Ἀθηναῖοι, |
[1, 190] |
ἑσσωθέντες
τῇ
μάχῃ
κατειλήθησαν
ἐς
|
τὸ |
ἄστυ.
οἷα
δὲ
ἐξεπιστάμενοι
ἔτι |
[1, 62] |
τοῦ
Μαραθῶνος
αὐτὸν
πορεύεσθαι
ἐπὶ
|
τὸ |
ἄστυ,
οὕτω
δὴ
βοηθέουσι
ἐπ᾽ |
[1, 60] |
εὐπρεπέστατον
φανέεσθαι
ἔχουσα,
ἤλαυνον
ἐς
|
τὸ |
ἄστυ,
προδρόμους
κήρυκας
προπέμψαντες·
οἳ |
[1, 176] |
ἑσσωθέντες
δὲ
καὶ
κατειληθέντες
ἐς
|
τὸ |
ἄστυ
συνήλισαν
ἐς
τὴν
ἀκρόπολιν |
[1, 57] |
καὶ
πᾶν
τοιοῦτο
τὸ
Πελασγικόν,
|
τὸ |
Ἀττικὸν
ἔθνος
ἐὸν
Πελασγικὸν
ἅμα |
[1, 183] |
τράπεζα
μεγάλη
παρακέεται
χρυσέη,
καὶ
|
τὸ |
βάθρον
οἱ
καὶ
ὁ
θρόνος |
[1, 153] |
Βαβυλών
οἱ
ἦν
ἐμπόδιος
καὶ
|
τὸ |
Βάκτριον
ἔθνος
καὶ
Σάκαι
τε |
[1, 42] |
ὁμήλικας
εὖ
πρήσσοντας
ἰέναι,
οὔτε
|
τὸ |
βούλεσθαι
πάρα,
πολλαχῇ
τε
ἂν |
[1, 119] |
προσστάντες
ἀποκαλύπτειν
τε
καὶ
λαβεῖν
|
τὸ |
βούλεται
αὐτῶν.
πειθόμενος
δὲ
ὁ |
[1, 111] |
ἐμὲ
προπέμπων
ἔξω
πόλιος
ἐνεχείρισε
|
τὸ |
βρέφος,
ὡς
ἄρα
Μανδάνης
τε |
[1, 124] |
ἀνέσχισε·
εὑρὼν
δὲ
ἐν
αὐτῷ
|
τὸ |
βυβλίον
ἐνεὸν
λαβὼν
ἐπελέγετο,
τὰ |
[1, 125] |
Περσέων
ἐποιήσατο,
μετὰ
δὲ
ἀναπτύξας
|
τὸ |
βυβλίον
καὶ
ἐπιλεγόμενος
ἔφη
Ἀστυάγεά |
[1, 6] |
ἀρχῆς
πάντες
Ἕλληνες
ἦσαν
ἐλεύθεροι·
|
τὸ |
γὰρ
Κιμμερίων
στράτευμα
τὸ
ἐπὶ |
[1, 180] |
δὲ
δύο
φάρσεα
τῆς
πόλιος.
|
τὸ |
γὰρ
μέσον
αὐτῆς
ποταμὸς
διέργει, |
[1, 171] |
τὴν
ἤπειρον
ἐκ
τῶν
νήσων.
|
τὸ |
γὰρ
παλαιὸν
ἐόντες
Μίνω
κατήκοοι |
[1, 216] |
ἕκαστος,
ταύτῃσι
δὲ
ἐπίκοινα
χρέωνται·
|
τὸ |
γὰρ
Σκύθας
φασὶ
Ἕλληνες
ποιέειν, |
[1, 43] |
δέ
τις
ἀγγελέων
τῷ
Κροίσῳ
|
τὸ |
γεγονός,
ἀπικόμενος
δὲ
ἐς
τὰς |
[1, 118] |
περίεστί
τε
ὁ
παῖς
καὶ
|
τὸ |
γεγονὸς
ἔχει
καλῶς·
τῷ
τε |
[1, 24] |
σκευῇ,
καὶ
ἀπικόμενον
ἀπηγέεσθαι
πᾶν
|
τὸ |
γεγονός.
Περίανδρον
δὲ
ὑπὸ
ἀπιστίης |
[1, 118] |
τὸν
οἱ
ἐνεῖχε
χόλον
διὰ
|
τὸ |
γεγονός,
πρῶτα
μέν,
κατά
περ |
[1, 108] |
ἐοῦσαν,
ἀπικομένην
δὲ
ἐφύλασσε
βουλόμενος
|
τὸ |
γενόμενον
ἐξ
αὐτῆς
διαφθεῖραι·
ἐκ |
[1, 91] |
ἐπήρκεσε.
κατὰ
δὲ
τὸ
μαντήιον
|
τὸ |
γενόμενον
οὐκ
ὀρθῶς
Κροῖσος
μέμφεται. |
[1, 7] |
οὕτω
περιῆλθε,
ἐοῦσα
Ἡρακλειδέων,
ἐς
|
τὸ |
γένος
τὸ
Κροίσου,
καλεομένους
δὲ |
[1, 80] |
δειλοὶ
ἦσαν,
ἀλλ᾽
ὡς
ἔμαθον
|
τὸ |
γινόμενον,
ἀποθορόντες
ἀπὸ
τῶν
ἵππων |
[1, 189] |
λοιποῦ
καὶ
γυναῖκας
μιν
εὐπετέως
|
τὸ |
γόνυ
οὐ
βρεχούσας
διαβήσεσθαι.
μετὰ |
[1, 133] |
βουλεύεσθαι
τὰ
σπουδαιέστατα
τῶν
πρηγμάτων·
|
τὸ |
δ᾽
ἂν
ἅδῃ
σφι
βουλευομένοισι, |
[1, 98] |
βασιλήια
ἔνεστι
καὶ
οἱ
θησαυροί.
|
τὸ |
δ᾽
αὐτῶν
μέγιστον
ἐστὶ
τεῖχος |
[1, 93] |
κρηπὶς
μὲν
ἐστὶ
λίθων
μεγάλων,
|
τὸ |
δὲ
ἄλλο
σῆμα
χῶμα
γῆς. |
[1, 196] |
τῷ
τὸ
ἐλάχιστον
ὑπισταμένῳ
προσέκειτο.
|
τὸ |
δὲ
ἂν
χρυσίον
ἐγίνετο
ἀπὸ |
[1, 194] |
κατά
περ
δὴ
οἱ
ὄλυνθοι.
|
~τὸ |
δὲ
ἁπάντων
θῶμα
μέγιστόν
μοι |
[1, 180] |
ἀγκῶνας
ἐς
τὸν
ποταμὸν
ἐλήλαται·
|
τὸ |
δὲ
ἀπὸ
τούτου
αἱ
ἐπικαμπαὶ |
[1, 4] |
ἁρπαγάς
μούνας
εἶναι
παρ᾽
ἀλλήλων,
|
τὸ |
δὲ
ἀπὸ
τούτου
Ἕλληνας
δὴ |
[1, 1] |
καὶ
δὴ
καὶ
ἐς
Ἄργος.
|
τὸ |
δὲ
Ἄργος
τοῦτον
τὸν
χρόνον |
[1, 199] |
δὲ
καλέουσι
τὴν
Ἀφροδίτην
Ἀσσύριοι.
|
τὸ |
δὲ
ἀργύριον
μέγαθος
ἐστὶ
ὅσον |
[1, 4] |
ἀνδρῶν
ἀδίκων
νομίζειν
ἔργον
εἶναι,
|
τὸ |
δὲ
ἁρπασθεισέων
σπουδήν
ποιήσασθαι
τιμωρέειν |
[1, 180] |
ποταμοῦ
αἱμασιὴ
πλίνθων
ὀπτέων
παρατείνει.
|
τὸ |
δὲ
ἄστυ
αὐτό,
ἐὸν
πλῆρες |
[1, 62] |
λέγων·
ἔρριπται
δ᾽
ὁ
βόλος,
|
τὸ |
δὲ
δίκτυον
ἐκπεπέτασται,
θύννοι
δ᾽ |
[1, 201] |
ἐπεθύμησε
Μασσαγέτας
ὑπ᾽
ἑωυτῷ
ποιήσασθαι.
|
τὸ |
δὲ
ἔθνος
τοῦτο
καὶ
μέγα |
[1, 170] |
ἐκέλευε
ἓν
βουλευτήριον
Ἴωνας
ἐκτῆσθαι,
|
τὸ |
δὲ
εἶναι
ἐν
Τέῳ
Τέων |
[1, 58] |
χωρία,
τοῦτον
ἔχουσι
ἐν
φυλακῇ.
|
~τὸ |
δὲ
Ἑλληνικὸν
γλώσσῃ
μὲν
ἐπείτε |
[1, 56] |
τὸ
ἀρχαῖον
τὸ
μὲν
Πελασγικὸν
|
τὸ |
δὲ
Ἑλληνικὸν
ἔθνος.
καὶ
τὸ |
[1, 202] |
δὲ
νομίζοντας
χρᾶσθαι
φωκέων
δέρμασι.
|
τὸ |
δὲ
ἓν
τῶν
στομάτων
τοῦ |
[1, 65] |
Λακεδαιμόνιοι
πρὸς
Τεγεήτας
μούνους
προσέπταιον.
|
τὸ |
δὲ
ἔτι
πρότερον
τούτων
καί |
[1, 93] |
στάδιοι
ἓξ
καὶ
δύο
πλέθρα,
|
τὸ |
δὲ
εὖρος
ἐστὶ
πλέθρα
τρία |
[1, 98] |
κολωνὸς
ἐὼν
ὥστε
τοιοῦτο
εἶναι,
|
τὸ |
δὲ
καὶ
μᾶλλόν
τι
ἐπετηδεύθη. |
[1, 124] |
γὰρ
τὴν
τούτου
προθυμίην
τέθνηκας,
|
τὸ |
δὲ
κατὰ
θεούς
τε
καὶ |
[1, 4] |
ἁρπασθεισέων
σπουδήν
ποιήσασθαι
τιμωρέειν
ἀνοήτων,
|
τὸ |
δὲ
μηδεμίαν
ὤρην
ἔχειν
ἁρπασθεισέων |
[1, 1] |
δὴ
καὶ
τοῦ
βασιλέος
θυγατέρα·
|
τὸ |
δέ
οἱ
οὔνομα
εἶναι,
κατὰ |
[1, 178] |
καὶ
ἄλλα
πολίσματα
μεγάλα
πολλά,
|
τὸ |
δὲ
ὀνομαστότατον
καὶ
ἰσχυρότατον
καὶ |
[1, 39] |
τοιαύτην,
περὶ
ἐμὲ
φυλακὴν
ἔχειν·
|
τὸ |
δὲ
οὐ
μανθάνεις
ἀλλὰ
λέληθέ |
[1, 148] |
οὗτοι
κατὰ
φόνου
τινὰ
σκῆψιν.
|
~τὸ |
δὲ
Πανιώνιον
ἐστὶ
τῆς
Μυκάλης |
[1, 82] |
περιγένωνται,
τούτων
εἶναι
τὸν
χῶρον·
|
τὸ |
δὲ
πλῆθος
τοῦ
στρατοῦ
ἀπαλλάσσεσθαι |
[1, 56] |
τὸ
μὲν
οὐδαμῇ
κω
ἐξεχώρησε,
|
τὸ |
δὲ
πολυπλάνητον
κάρτα.
ἐπὶ
μὲν |
[1, 85] |
ἀνὰ
δώματ᾽
ἀκούειν
παιδὸς
φθεγγομένου.
|
τὸ |
δέ
σοι
πολὺ
λώιον
ἀμφὶς |
[1, 51] |
καὶ
γυναικὸς
εἴδωλον
χρύσεον
τρίπηχυ,
|
τὸ |
Δελφοὶ
τῆς
ἀρτοκόπου
τῆς
Κροίσου |
[1, 32] |
αἱ
ὧραι
συμβαίνωσι
παραγινόμεναι
ἐς
|
τὸ |
δέον,
μῆνες
μὲν
παρὰ
τὰ |
[1, 79] |
ἐπὶ
τὰς
Σάρδις,
πρὶν
ἢ
|
τὸ |
δεύτερον
ἁλισθῆναι
τῶν
Λυδῶν
τὴν |
[1, 120] |
ἔχε
ἀγαθόν·
οὐ
γὰρ
ἔτι
|
τὸ |
δεύτερον
ἄρχει.
παρὰ
σμικρὰ
γὰρ |
[1, 190] |
ἑξήκοντα
διώρυχάς
μιν
διαλαβών,
καὶ
|
τὸ |
δεύτερον
ἔαρ
ὑπέλαμπε,
οὕτω
δὴ |
[1, 169] |
ποιησάμενοι
ἡσυχίην
ἦγον.
οὕτω
δὴ
|
τὸ |
δεύτερον
Ἰωνίη
ἐδεδούλωτο.
ὡς
δὲ |
[1, 158] |
οὐ
λέγειν
ἀληθέως,
ἐς
ὃ
|
τὸ |
δεύτερον
περὶ
Πακτύεω
ἐπειρησόμενοι
ἤισαν |
[1, 174] |
τῆς
σφετέρης
τετραμμένης
ἐς
πόντον,
|
τὸ |
δὴ
Τριόπιον
καλέεται,
ἀργμένης
δὲ |
[1, 104] |
ἐς
τὴν
Μηδικήν,
ἀλλ᾽
ἓν
|
τὸ |
διὰ
μέσου
ἔθνος
αὐτῶν
ἐστι, |
[1, 100] |
ἐκράτυνε
ἑωυτὸν
τῇ
τυραννίδι,
ἦν
|
τὸ |
δίκαιον
φυλάσσων
χαλεπός·
καὶ
τάς |
[1, 204] |
ἦν,
πρῶτον
μὲν
ἡ
γένεσις,
|
τὸ |
δοκέειν
πλέον
τι
εἶναι
ἀνθρώπου, |
[1, 139] |
τελευτῶσι
πάντα
ἐς
τὠυτὸ
γράμμα,
|
τὸ |
Δωριέες
μὲν
σὰν
καλέουσι,
Ἴωνες |
[1, 134] |
Πέρσαι
τιμῶσι·
προέβαινε
γὰρ
δὴ
|
τὸ |
ἔθνος
ἄρχον
τε
καὶ
ἐπιτροπεῦον. |
[1, 204] |
στρατεύεσθαι
Κῦρος,
ἀμήχανον
ἦν
ἐκεῖνο
|
τὸ |
ἔθνος
διαφυγεῖν.
~ἦν
δὲ
τοῦ |
[1, 201] |
οἵτινες
καὶ
Σκυθικὸν
λέγουσι
τοῦτο
|
τὸ |
ἔθνος
εἶναι.
~ὁ
δὲ
Ἀράξης |
[1, 201] |
δὲ
τῷ
Κύρῳ
καὶ
τοῦτο
|
τὸ |
ἔθνος
κατέργαστο,
ἐπεθύμησε
Μασσαγέτας
ὑπ᾽ |
[1, 8] |
ὁ
Κανδαύλης
καὶ
δὴ
καὶ
|
τὸ |
εἶδος
τῆς
γυναικὸς
ὑπερεπαινέων.
χρόνου |
[1, 32] |
πολλῶν
εἶναι
ἀνθρώπων·
ἐκεῖνο
δὲ
|
τὸ |
εἴρεό
με,
οὔκω
σε
ἐγὼ |
[1, 48] |
προσίετό
μιν·
ὁ
δὲ
ὡς
|
τὸ |
ἐκ
Δελφῶν
ἤκουσε,
αὐτίκα
προσεύχετό |
[1, 191] |
προεπύθοντο
ἢ
ἔμαθον
οἱ
Βαβυλώνιοι
|
τὸ |
ἐκ
τοῦ
Κύρου
ποιεύμενον,
οἳ |
[1, 193] |
Ἀσσυρίων
ὕεται
μὲν
ὀλίγῳ,
καὶ
|
τὸ |
ἐκτρέφον
τὴν
ῥίζαν
τοῦ
σίτου |
[1, 196] |
συνοικέειν
αὐτῇ,
ἐς
ὃ
τῷ
|
τὸ |
ἐλάχιστον
ὑπισταμένῳ
προσέκειτο.
τὸ
δὲ |
[1, 60] |
ἐκ
παλαιτέρου
τοῦ
βαρβάρου
ἔθνεος
|
τὸ |
Ἑλληνικὸν
ἐὸν
καὶ
δεξιώτερον
καὶ |
[1, 4] |
Πέρσαι,
τὴν
δὲ
Εὐρώπην
καὶ
|
τὸ |
Ἑλληνικόν
ἥγηνται
κεχωρίσθαι.
~Οὕτω
μὲν |
[1, 4] |
κατελεῖν.
ἀπὸ
τούτου
αἰεὶ
ἡγήσασθαι
|
τὸ |
Ἑλληνικὸν
σφίσι
εἶναι
πολέμιον.
τὴν |
[1, 186] |
τοῦτο
προεῖδε.
ἐπείτε
γὰρ
ὤρυσσε
|
τὸ |
ἔλυτρον
τῇ
λίμνῃ,
μνημόσυνον
τόδε |
[1, 105] |
τῶν
Σκυθέων
συλήσασι
τὸ
ἱρὸν
|
τὸ |
ἐν
Ἀσκάλωνι
καὶ
τοῖσι
τούτων |
[1, 179] |
πολλούς,
ἔνθεν
ἡ
ἄσφαλτος
ἐς
|
τὸ |
ἐν
Βαβυλῶνι
τεῖχος
ἐκομίσθη.
~ἐτετείχιστο |
[1, 48] |
προσεδέξατο,
νομίσας
μοῦνον
εἶναι
μαντήιον
|
τὸ |
ἐν
Δελφοῖσι,
ὅτι
οἱ
ἐξευρήκεε |
[1, 105] |
ὡς
αὐτοὶ
Κύπριοι
λέγουσι,
καὶ
|
τὸ |
ἐν
Κυθήροισι
Φοίνικές
εἰσὶ
οἱ |
[1, 105] |
ταύτης
τῆς
θεοῦ·
καὶ
γὰρ
|
τὸ |
ἐν
Κύπρῳ
ἱρὸν
ἐνθεῦτεν
ἐγένετο, |
[1, 80] |
οὐ
μέντοι
οἵ
γε
Λυδοὶ
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν
δειλοὶ
ἦσαν,
ἀλλ᾽
ὡς |
[1, 109] |
ἐμεῦ,
ἄλλο
τι
ἢ
λείπεται
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν
ἐμοὶ
κινδύνων
ὁ
μέγιστος; |
[1, 27] |
Ἕλληνες
κατεστράφατο
ἐς
φόρου
ἀπαγωγήν,
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν
ἐπενόεε
νέας
ποιησάμενος
ἐπιχειρέειν |
[1, 95] |
Πέρσῃσι
ἐδεδούλωντο.
~ἐπιδίζηται
δὲ
δὴ
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν
ἡμῖν
ὁ
λόγος
τόν |
[1, 207] |
τε
πρὸς
αὐτὰ
καὶ
ἡμῖν
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν
λείπεται
ἀπόδεξις
ἔργων
μεγάλων" |
[1, 9] |
τε
αὐτῆς
γένῃ,
σοὶ
μελέτω
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν
ὅκως
μὴ
σε
ὄψεται |
[1, 162] |
χώμασι·
ὅκως
γὰρ
τειχήρεας
ποιήσειε,
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν
χώματα
χῶν
πρὸς
τὰ |
[1, 75] |
τὸν
Ἅλυν
ποταμὸν
ὁ
Κροῖσος,
|
τὸ |
ἐνθεῦτεν,
ὡς
μὲν
ἐγὼ
λέγω, |
[1, 47] |
χρησόμενοι
τῷ
θεῷ
καὶ
ἐπειρώτων
|
τὸ |
ἐντεταλμένον,
ἡ
Πυθίη
ἐν
ἑξαμέτρῳ |
[1, 107] |
δὲ
τῶν
Μάγων
τοῖσι
ὀνειροπόλοισι
|
τὸ |
ἐνύπνιον,
ἐφοβήθη
παρ᾽
αὐτῶν
αὐτὰ |
[1, 120] |
τοὺς
αὐτοὺς
τῶν
Μάγων
οἳ
|
τὸ |
ἐνύπνιὸν
οἱ
ταύτῃ
ἔκριναν.
ἀπικομένους |
[1, 97] |
πυνθανομένων
τὰς
δίκας
ἀποβαίνειν
κατὰ
|
τὸ |
ἐόν,
γνοὺς
ὁ
Δηιόκης
ἐς |
[1, 6] |
ἐλεύθεροι·
τὸ
γὰρ
Κιμμερίων
στράτευμα
|
τὸ |
ἐπὶ
τὴν
Ἰωνίην
ἀπικόμενον,
Κροίσου |
[1, 126] |
πάντα
ἀγαθά.
παραλαβὼν
δὲ
τοῦτο
|
τὸ |
ἔπος
ὁ
Κῦρος
παρεγύμνου
τὸν |
[1, 189] |
ὁμίλου
πολλοῦ
ἐργαζομένου
ἤνετο
μὲν
|
τὸ |
ἔργον,
ὅμως
μέντοι
τὴν
θερείην |
[1, 110] |
παιδίον
τοῦτο
λαβόντα
θεῖναι
ἐς
|
τὸ |
ἐρημότατον
τῶν
ὀρέων,
ὅκως
ἂν |
[1, 113] |
τοῦ
ἑτέρου
παιδός,
φέρων
ἐς
|
τὸ |
ἐρημότατον
τῶν
ὀρέων
τίθει.
ὡς |
[1, 22] |
καὶ
τὸν
λεὼν
τετρῦσθαι
ἐς
|
τὸ |
ἔσχατον
κακοῦ,
ἤκουε
τοῦ
κήρυκος |
[1, 181] |
σταδίου
καὶ
τὸ
μῆκος
καὶ
|
τὸ |
εὖρος,
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
τῷ |
[1, 178] |
πεντήκοντα
μὲν
πηχέων
βασιληίων
ἐὸν
|
τὸ |
εὖρος,
ὕψος
δὲ
διηκοσίων
πηχέων· |
[1, 129] |
δὴ
καὶ
εἴρετό
μιν
πρὸς
|
τὸ |
ἑωυτοῦ
δεῖπνον,
τὸ
μιν
ἐκεῖνος |
[1, 77] |
δὲ
μεμφθεὶς
κατὰ
τὸ
πλῆθος
|
τὸ |
ἑωυτοῦ
στράτευμα
ἦν
γάρ
οἱ |
[1, 82] |
καὶ
προσφορήσας
τὰ
ὅπλα
πρὸς
|
τὸ |
ἑωυτοῦ
στρατόπεδον
ἐν
τῇ
τάξι |
[1, 59] |
ἡμιόνους
ἤλασε
ἐς
τὴν
ἀγορὴν
|
τὸ |
ζεῦγος
ὡς
ἐκπεφευγὼς
τοὺς
ἐχθρούς, |
[1, 70] |
ἄνδρας
πριαμένους
ἀναθεῖναί
μιν
ἐς
|
τὸ |
Ἥραιον.
τάχα
δὲ
ἂν
καὶ |
[1, 32] |
εἶπε
ὦ
Κροῖσε,
ἐπιστάμενόν
με
|
τὸ |
θεῖον
πᾶν
ἐὸν
φθονερόν
τε |
[1, 78] |
θεοπρόποισι
καὶ
μαθοῦσι
πρὸς
Τελμησσέων
|
τὸ |
θέλει
σημαίνειν
τὸ
τέρας,
οὐκ |
[1, 69] |
Λακεδαιμόνιοι
δὲ
ἀκηκοότες
καὶ
αὐτοὶ
|
τὸ |
θεοπρόπιον
τὸ
Κροίσῳ
γενόμενον
ἥσθησάν |
[1, 68] |
λεγόμενα
συνεβάλλετο
τὸν
Ὀρέστεα
κατὰ
|
τὸ |
θεοπρόπιον
τοῦτον
εἶναι,
τῇδε
συμβαλλόμενος· |
[1, 202] |
ἀνθρώπους
οἳ
σιτέονται
μὲν
ῥίζας
|
τὸ |
θέρος
ὀρύσσοντες
παντοίας·
καρποὺς
δὲ |
[1, 36] |
εἶναι
ὡς
προθυμοτάτοισι
συνεξελεῖν
ὑμῖν
|
τὸ |
θηρίον
ἐκ
τῆς
χώρης"
~ταῦτα |
[1, 43] |
τὸν
Ὄλυμπον
τὸ
ὄρος
ἐζήτεον
|
τὸ |
θηρίον,
εὑρόντες
δὲ
καὶ
περιστάντες |
[1, 80] |
ἵνα
τῷ
Κροίσῳ
ἄχρηστον
ᾖ
|
τὸ |
ἱππικόν,
τῷ
δή
τι
καὶ |
[1, 132] |
ἐπεὰν
δὲ
διαμιστύλας
κατὰ
μέλεα
|
τὸ |
ἱρήιον
ἑψήσῃ
τὰ
κρέα
ὑποπάσας |
[1, 144] |
καὶ
σφέων
αὐτῶν
τοὺς
περὶ
|
τὸ |
ἱρόν
ἀνομήσαντας
ἐξεκλήισαν
τῆς
μετοχῆς, |
[1, 199] |
ζευγέων
ἐν
καμάρῃσι
ἐλάσασαι
πρὸς
|
τὸ |
ἱρὸν
ἑστᾶσι·
θεραπηίη
δέ
σφι |
[1, 105] |
ὑπολειφθέντες
ἐσύλησαν
τῆς
οὐρανίης
Ἀφροδίτης
|
τὸ |
ἱρόν.
ἔστι
δὲ
τοῦτο
τὸ |
[1, 31] |
μητέρα
αὐτῶν
ζεύγεϊ
κομισθῆναι
ἐς
|
τὸ |
ἱρόν,
οἱ
δέ
σφι
βόες |
[1, 49] |
τοῖσι
Λυδοῖσι
ἔχρησε
ποιήσασι
περὶ
|
τὸ |
ἱρὸν
τὰ
νομιζόμενα
οὐ
γὰρ |
[1, 31] |
καὶ
τεσσεράκοντα
διακομίσαντες
ἀπίκοντο
ἐς
|
τὸ |
ἱρόν.
ταῦτα
δέ
σφι
ποιήσασι |
[1, 105] |
τοῖσι
δὲ
τῶν
Σκυθέων
συλήσασι
|
τὸ |
ἱρὸν
τὸ
ἐν
Ἀσκάλωνι
καὶ |
[1, 105] |
τὸ
ἱρόν.
ἔστι
δὲ
τοῦτο
|
τὸ |
ἱρόν,
ὡς
ἐγὼ
πυνθανόμενος
εὑρίσκω, |
[1, 76] |
τῇ
Πτερίῃ
χωρῇ
ἐπειρῶντο
κατὰ
|
τὸ |
ἰσχυρὸν
ἀλλήλων.
μάχης
δὲ
καρτερῆς |
[1, 76] |
Πτερίη
ἐστὶ
τῆς
χώρης
ταύτης
|
τὸ |
ἰσχυρότατον,
κατὰ
Σινώπην
πόλιν
τὴν |
[1, 143] |
δὴ
ἦν
ἀσθενέστατον
τῶν
ἐθνέων
|
τὸ |
Ἰωνικὸν
καὶ
λόγου
ἐλαχίστου·
ὅτι |
[1, 1] |
οἱ
οὔνομα
εἶναι,
κατὰ
τὠυτὸ
|
τὸ |
καὶ
Ἕλληνές
λέγουσι,
Ἰοῦν
τὴν |
[1, 86] |
ἔχον,
κελεύειν
σβεννύναι
τὴν
ταχίστην
|
τὸ |
καιόμενον
πῦρ
καὶ
καταβιβάζειν
Κροῖσόν |
[1, 94] |
εἴκοσι.
ἐπείτε
δὲ
οὐκ
ἀνιέναι
|
τὸ |
κακὸν
ἀλλ᾽
ἔτι
ἐπὶ
μᾶλλον |
[1, 13] |
δὴ
οἱ
Λυδοὶ
δεινόν
ἐποιεῦντο
|
τὸ |
Κανδαύλεω
πάθος
καὶ
ἐν
ὅπλοισι |
[1, 172] |
προσκεχωρήκασι
δὲ
γλῶσσαν
μὲν
πρὸς
|
τὸ |
Καρικὸν
ἔθνος,
ἢ
οἱ
Κᾶρες |
[1, 171] |
πολλὴν
καὶ
εὐτυχέοντος
τῷ
πολέμῳ,
|
τὸ |
Καρικὸν
ἦν
ἔθνος
λογιμώτατον
τῶν |
[1, 191] |
εἶναι,
ἐς
ὃ
δὴ
καὶ
|
τὸ |
κάρτα
ἐπύθοντο.
~καὶ
Βαβυλὼν
μὲν |
[1, 71] |
δὲ
ταύτης
τῆς
γνώμης
καὶ
|
τὸ |
κάρτα
οὔνομα
ἐν
Λυδοῖσι
ἔχων, |
[1, 212] |
ἐμοῦ,
ἀλλ᾽
οὐ
μάχῃ
κατὰ
|
τὸ |
καρτερόν.
νῦν
ὦν
μευ
εὖ |
[1, 104] |
μακροτέρην
ἐκτραπόμενοι,
ἐν
δεξιῇ
ἔχοντες
|
τὸ |
Καυκάσιον
ὄρος.
ἐνθαῦτα
οἱ
μὲν |
[1, 172] |
ἔθνος,
ἢ
οἱ
Κᾶρες
πρὸς
|
τὸ |
Καυνικόν
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
ἔχω |
[1, 129] |
ἐπρήχθη
τὰ
παρεόντα,
ἄλλῳ
περιέθηκε
|
τὸ |
κράτος,
ἀδικώτατον
δέ,
ὅτι
τοῦ |
[1, 7] |
ἐοῦσα
Ἡρακλειδέων,
ἐς
τὸ
γένος
|
τὸ |
Κροίσου,
καλεομένους
δὲ
Μερμνάδας.
ἦν |
[1, 69] |
ἀκηκοότες
καὶ
αὐτοὶ
τὸ
θεοπρόπιον
|
τὸ |
Κροίσῳ
γενόμενον
ἥσθησάν
τε
τῇ |
[1, 132] |
θέλῃ,
ἐς
χῶρον
καθαρὸν
ἀγαγὼν
|
τὸ |
κτῆνος
καλέει
τὸν
θεόν,
ἐστεφανωμένος |
[1, 36] |
μέλει.
Λυδῶν
μέντοι
λογάδας
καὶ
|
τὸ |
κυνηγέσιον
πᾶν
συμπέμψω,
καὶ
διακελεύσομαι |
[1, 129] |
προσιδὼν
ἀντείρετο
εἰ
ἑωυτοῦ
ποιέεται
|
τὸ |
Κύρου
ἔργον.
Ἅρπαγος
δὲ
ἔφη, |
[1, 30] |
Τέλλον
Ἀθηναῖον"
ἀποθωμάσας
δὲ
Κροῖσος
|
τὸ |
λεχθὲν
εἴρετο
ἐπιστρεφέως·
κοίῃ
δὴ |
[1, 19] |
γενέσθαι
πρῆγμα·
ὡς
ἅφθη
τάχιστα
|
τὸ |
λήιον,
ἀνέμῳ
βιώμενον
ἅψατο
νηοῦ |
[1, 193] |
ἐκ
τοῦ
ποταμοῦ
ἁδρύνεταί
τε
|
τὸ |
λήιον
καὶ
παραγίνεται
ὁ
σῖτος, |
[1, 159] |
ἀσεβήσαντες
θᾶσσον
ἀπόλησθε,
ὡς
μὴ
|
τὸ |
λοιπὸν
περὶ
ἱκετέων
ἐκδόσιος
ἔλθητε |
[1, 91] |
καιομένῳ
αὐτῷ
ἐπήρκεσε.
κατὰ
δὲ
|
τὸ |
μαντήιον
τὸ
γενόμενον
οὐκ
ὀρθῶς |
[1, 136] |
~ἀνδραγαθίη
δὲ
αὕτη
ἀποδέδεκται,
μετὰ
|
τὸ |
μάχεσθαι
εἶναι
ἀγαθόν,
ὃς
ἂν |
[1, 98] |
τὸν
Ἀθηνέων
κύκλον
μάλιστά
κῃ
|
τὸ |
μέγαθος.
τοῦ
μὲν
δὴ
πρώτου |
[1, 65] |
τὸ
χρηστήριον,
ὡς
ἐσήιε
ἐς
|
τὸ |
μέγαρον,
εὐθὺς
ἡ
Πυθίη
λέγει |
[1, 47] |
Δελφοῖσι
ὡς
ἐσῆλθον
τάχιστα
ἐς
|
τὸ |
μέγαρον
οἱ
Λυδοὶ
χρησόμενοι
τῷ |
[1, 59] |
~τούτων
δὴ
ὦν
τῶν
ἐθνέων
|
τὸ |
μὲν
Ἀττικὸν
κατεχόμενόν
τε
καὶ |
[1, 32] |
σῶμα
ἓν
οὐδὲν
αὔταρκες
ἐστί·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
ἔχει,
ἄλλου
δὲ |
[1, 183] |
ἀπαγορεύοντα
μὴ
κινέειν
τὸν
ἀνδριάντα.
|
τὸ |
μὲν
δὴ
ἱρὸν
τοῦτο
οὕτω |
[1, 164] |
λίθων
μεγάλων
καὶ
εὖ
συναρμοσμένων.
|
~τὸ |
μὲν
δὴ
τεῖχος
τοῖσι
Φωκαιεῦσι |
[1, 113] |
τοῦ
βουκόλου
τὸ
παιδίον,
καὶ
|
τὸ |
μὲν
ἐτέθαπτο,
τὸν
δὲ
ὕστερον |
[1, 98] |
τοῖσι
προμαχεῶσι
μούνοισι
ἐστι
ὑψηλότερος.
|
τὸ |
μέν
κού
τι
καὶ
τὸ |
[1, 4] |
ἢ
σφέας
ἐς
τὴν
Εὐρώπην.
|
τὸ |
μέν
νυν
ἁρπάζειν
γυναῖκας
ἀνδρῶν |
[1, 178] |
γίνονται
συνάπαντες
ὀγδώκοντα
καὶ
τετρακόσιοι,
|
τὸ |
μέν
νυν
μέγαθος
τοσοῦτον
ἐστὶ |
[1, 56] |
τὸ
δὲ
Ἑλληνικὸν
ἔθνος.
καὶ
|
τὸ |
μὲν
οὐδαμῇ
κω
ἐξεχώρησε,
τὸ |
[1, 56] |
τὰ
προκεκριμένα,
ἐόντα
τὸ
ἀρχαῖον
|
τὸ |
μὲν
Πελασγικὸν
τὸ
δὲ
Ἑλληνικὸν |
[1, 72] |
ἦσαν
δὲ
οἱ
Σύριοι
οὗτοι
|
τὸ |
μὲν
πρότερον
ἢ
Πέρσας
ἄρξαι |
[1, 73] |
Δηιόκεω,
ὃς
τοὺς
Σκύθας
τούτους
|
τὸ |
μὲν
πρῶτον
περιεῖπε
εὖ
ὡς |
[1, 120] |
βασιλέος,
ἐόντος
πολιήτεω,
καὶ
ἄρχομεν
|
τὸ |
μέρος
καὶ
τιμὰς
πρὸς
σέο |
[1, 179] |
μουνόκωλα
ἔδειμαν,
τετραμμένα
ἐς
ἄλληλα·
|
τὸ |
μέσον
δὲ
τῶν
οἰκημάτων
ἔλιπον |
[1, 191] |
ἔσχατα
τῆς
πόλιος
ἑαλωκότων
τοὺς
|
τὸ |
μέσον
οἰκέοντας
τῶν
Βαβυλωνίων
οὐ |
[1, 126] |
δὲ
ἔφασαν
πολλὸν
εἶναι
αὐτῶν
|
τὸ |
μέσον·
τὴν
μὲν
γὰρ
προτέρην |
[1, 94] |
σφέας
ἐνιδρύσασθαι
πόλιας
καὶ
οἰκέειν
|
τὸ |
μέχρι
τοῦδε.
ἀντὶ
δὲ
Λυδῶν |
[1, 209] |
ἀπὸ
τῆς
ὄψιος
ταύτης
οὐδεμία
|
τὸ |
μὴ
ἐκεῖνον
ἐπιβουλεύειν
ἐμοί·
σύ |
[1, 137] |
νόμον,
αἰνέω
δὲ
καὶ
τόνδε,
|
τὸ |
μὴ
μιῆς
αἰτίης
εἵνεκα
μήτε |
[1, 32] |
εὐδαιμονίη
οὕτω
τοι
ἀπέρριπται
ἐς
|
τὸ |
μηδὲν
ὥστε
οὐδὲ
ἰδιωτέων
ἀνδρῶν |
[1, 86] |
οἱ
εἴη
σὺν
θεῷ
εἰρημένον,
|
τὸ |
μηδένα
εἶναι
τῶν
ζωόντων
ὄλβιον. |
[1, 101] |
τῆς
ἦρχε.
~Δηιόκης
μέν
νυν
|
τὸ |
Μηδικὸν
ἔθνος
συνέστρεψε
μοῦνον
καὶ |
[1, 181] |
πύργος
στερεὸς
οἰκοδόμηται,
σταδίου
καὶ
|
τὸ |
μῆκος
καὶ
τὸ
εὖρος,
καὶ |
[1, 111] |
ἐς
πόλιν
ἐλθὼν
καὶ
ἤκουσα
|
τὸ |
μήτε
ἰδεῖν
ὄφελον
μήτε
κοτὲ |
[1, 129] |
μιν
πρὸς
τὸ
ἑωυτοῦ
δεῖπνον,
|
τὸ |
μιν
ἐκεῖνος
σαρξὶ
τοῦ
παιδὸς |
[1, 69] |
ἐς
ἄγαλμα
βουλόμενοι
χρήσασθαι
τοῦτο
|
τὸ |
νῦν
τῆς
Λακωνικῆς
ἐν
Θόρνακι |
[1, 176] |
ἐξαιρέθησαν.
Λύκιοι
δέ,
ὡς
ἐς
|
τὸ |
Ξάνθιον
πεδίον
ἤλασε
ὁ
Ἅρπαγος |
[1, 52] |
καὶ
αἰχμὴν
στερεὴν
πᾶσαν
χρυσέην,
|
τὸ |
ξυστὸν
τῇσι
λόγχῃσι
ἐὸν
ὁμοίως |
[1, 9] |
σεῦ.
ἐγὼ
γάρ
σε
ἐς
|
τὸ |
οἴκημα
ἐν
τῷ
κοιμώμεθα
ὄπισθε |
[1, 10] |
εἶναι,
ἤγαγε
τὸν
Γύγεα
ἐς
|
τὸ |
οἴκημα.
καὶ
μετὰ
ταῦτα
αὐτίκα |
[1, 18] |
μὴ
Χῖοι
μοῦνοι.
οὗτοι
δὲ
|
τὸ |
ὅμοιον
ἀνταποδιδόντες
ἐτιμώρεον·
καὶ
γὰρ |
[1, 39] |
οὐ
μανθάνεις
ἀλλὰ
λέληθέ
σε
|
τὸ |
ὄνειρον,
ἐμέ
τοί
δίκαιον
ἐστί |
[1, 39] |
δίκαιον
ἐστί
φράζειν.
φής
τοι
|
τὸ |
ὄνειρον
ὑπὸ
αἰχμῆς
σιδηρέης
φάναι |
[1, 207] |
δὴ
ὅτι
νικῶντες
Μασσαγέται
οὐ
|
τὸ |
ὀπίσω
φεύξονται
ἀλλ᾽
ἐπ᾽
ἀρχὰς |
[1, 96] |
Δηιόκης
εἴη
ἀνὴρ
μοῦνος
κατὰ
|
τὸ |
ὀρθὸν
δικάζων,
πρότερον
περιπίπτοντες
ἀδίκοισι |
[1, 77] |
ἔχων
παρακαλέσας
μὲν
Αἰγυπτίους
κατὰ
|
τὸ |
ὅρκιον
ἐποιήσατο
γὰρ
καὶ
πρὸς |
[1, 165] |
τὴν
Φωκαίην.
οἳ
δὲ
αὐτῶν
|
τὸ |
ὅρκιον
ἐφύλασσον,
ἀερθέντες
ἐκ
τῶν |
[1, 74] |
ὁ
Βαβυλώνιος.
οὗτοί
σφι
καὶ
|
τὸ |
ὅρκιον
οἱ
σπεύσαντες
γενέσθαι
ἦσαν |
[1, 43] |
ἀπικόμενοι
δὲ
ἐς
τὸν
Ὄλυμπον
|
τὸ |
ὄρος
ἐζήτεον
τὸ
θηρίον,
εὑρόντες |
[1, 185] |
τόν
τε
ποταμὸν
σκολιὸν
καὶ
|
τὸ |
ὄρυγμα
πᾶν
ἕλος,
ὡς
ὅ |
[1, 186] |
τῆς
λίμνης
ἐξήγαγε,
καὶ
οὕτω
|
τὸ |
ὀρυχθὲν
ἕλος
γενόμενον
ἐς
δέον |
[1, 179] |
μέγας·
Ἲς
καὶ
τῷ
ποταμῷ
|
τὸ |
οὔνομα·
ἐσβάλλει
δὲ
οὗτος
ἐς |
[1, 145] |
ὅτευ
ὁ
ἐν
Ἰταλίῃ
ποταμὸς
|
τὸ |
οὔνομα
ἔσχε,
καὶ
Βοῦρα
καὶ |
[1, 57] |
ὅσα
ἄλλα
Πελασγικὰ
ἐόντα
πολίσματα
|
τὸ |
οὔνομα
μετέβαλε·
εἰ
τούτοισι
τεκμαιρόμενον |
[1, 143] |
Ἴωνες
καὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἔφυγον
|
τὸ |
οὔνομα,
οὐ
βουλόμενοι
Ἴωνες
κεκλῆσθαι, |
[1, 51] |
Λακεδαιμονίοισι
βουλόμενος
χαρίζεσθαι,
τοῦ
ἐπιστάμενος
|
τὸ |
οὔνομα
οὐκ
ἐπιμνήσομαι.
ἀλλ᾽
ὁ |
[1, 122] |
Κυνώ.
οἱ
δὲ
τοκέες
παραλαβόντες
|
τὸ |
οὔνομα
τοῦτο,
ἵνα
θειοτέρως
δοκέῃ |
[1, 32] |
τὸν
βίον,
οὗτος
παρ᾽
ἐμοὶ
|
τὸ |
οὔνομα
τοῦτο
ὦ
βασιλεῦ
δίκαιος |
[1, 138] |
τὸ
ψεύδεσθαι
νενόμισται,
δεύτερα
δὲ
|
τὸ |
ὀφείλειν
χρέος,
πολλῶν
μὲν
καὶ |
[1, 117] |
τάδε.
ὦ
βασιλεῦ,
ἐπείτε
παρέλαβον
|
τὸ |
παιδίον,
ἐβούλευον
σκοπέων
ὅκως
σοί |
[1, 111] |
ἀκούσας
ὁ
βουκόλος
καὶ
ἀναλαβὼν
|
τὸ |
παιδίον
ἤιε
τὴν
αὐτὴν
ὀπίσω |
[1, 113] |
τούτων
καὶ
ἔθαψε
τοῦ
βουκόλου
|
τὸ |
παιδίον,
καὶ
τὸ
μὲν
ἐτέθαπτο, |
[1, 109] |
ὁ
Ἅρπαγος,
ὥς
οἱ
παρεδόθη
|
τὸ |
παιδίον
κεκοσμημένον
τὴν
ἐπὶ
θανάτῳ |
[1, 112] |
ἀπεδείκνυε.
ἣ
δὲ
ὡς
εἶδε
|
τὸ |
παιδίον
μέγα
τε
καὶ
εὐειδὲς |
[1, 111] |
με,
ἐκέλευε
τὴν
ταχίστην
ἀναλαβόντα
|
τὸ |
παιδίον
οἴχεσθαι
φέροντα
καὶ
θεῖναι |
[1, 117] |
ποιήσαντος
τούτου
τὰ
κελευόμενα
ἐτελεύτησε
|
τὸ |
παιδίον,
πέμψας
τῶν
εὐνούχων
τοὺς |
[1, 110] |
Ἅρπαγος
τάδε.
κελεύει
σε
Ἀστυάγης
|
τὸ |
παιδίον
τοῦτο
λαβόντα
θεῖναι
ἐς |
[1, 117] |
καλέσας
τὸν
βουκόλον
τόνδε
παραδίδωμι
|
τὸ |
παιδίον,
φὰς
σέ
τε
εἶναι |
[1, 5] |
ἄστεα
ἀνθρώπων
ἐπεξιών.
τὰ
γὰρ
|
τὸ |
πάλαι
μεγάλα
ἦν,
τὰ
πολλὰ |
[1, 144] |
ἀγῶνι
τοῦ
Τριοπίου
Ἀπόλλωνος
ἐτίθεσαν
|
τὸ |
πάλαι
τρίποδας
χαλκέους
τοῖσι
νικῶσι, |
[1, 173] |
γὰρ
νῦν
Λύκιοι
νέμονται,
αὕτη
|
τὸ |
παλαιὸν
ἦν
Μιλυάς,
οἱ
δὲ |
[1, 173] |
γεγόνασι
τὴν
γὰρ
Κρήτην
εἶχον
|
τὸ |
παλαιὸν
πᾶσαν
βάρβαροι)
διενειχθέντων
δὲ |
[1, 85] |
ὦν
παρελθούσῃ
εὐεστοῖ
ὁ
Κροῖσος
|
τὸ |
πᾶν
ἐς
αὐτὸν
ἐπεποιήκεε,
ἄλλα |
[1, 142] |
δὲ
Ἴωνες
οὗτοι,
τῶν
καὶ
|
τὸ |
Πανιώνιον
ἐστί,
τοῦ
μὲν
οὐρανοῦ |
[1, 170] |
καὶ
συλλεγομένων
οὐδὲν
ἧσσον
ἐς
|
τὸ |
Πανιώνιον,
πυνθάνομαι
γνώμην
Βίαντα
ἄνδρα |
[1, 153] |
ἐώθασι
χρᾶσθαι,
οὐδέ
σφι
ἐστὶ
|
τὸ |
παράπαν
ἀγορή.
μετὰ
ταῦτα
ἐπιτρέψας |
[1, 61] |
ἑωυτῷ
ἀπαλλάσσετο
ἐκ
τῆς
χώρης
|
τὸ |
παράπαν,
ἀπικόμενος
δὲ
ἐς
Ἐρέτριαν |
[1, 193] |
ἐστὶ
ὥστε
ἐπὶ
διηκόσια
μὲν
|
τὸ |
παράπαν
ἀποδιδοῖ,
ἐπειδὰν
δὲ
ἄριστα |
[1, 75] |
διαβατὸς
ἐγένετο,
οἳ
δὲ
καὶ
|
τὸ |
παράπαν
λέγουσι
καὶ
τὸ
ἀρχαῖον |
[1, 32] |
ἑτέρη
αὐτέων
τῇ
ἑτέρῃ
ἡμέρῃ
|
τὸ |
παράπαν
οὐδὲν
ὅμοιον
προσάγει
πρῆγμα. |
[1, 19] |
δὲ
ὁ
νηὸς
κατεκαύθη.
καὶ
|
τὸ |
παραυτίκα
μὲν
λόγος
οὐδεὶς
ἐγένετο, |
[1, 20] |
ὅκως
ἄν
τι
προειδὼς
πρὸς
|
τὸ |
παρεὸν
βουλεύηται.
~Μιλήσιοι
μέν
νυν |
[1, 156] |
ὕστερον
κοτὲ
οἱ
Λυδοί,
ἢν
|
τὸ |
παρεὸν
ὑπεκδράμωσι,
ἀποστάντες
ἀπὸ
τῶν |
[1, 80] |
αὐτοὶ
ἦσαν
ἱππεύεσθαι
ἀγαθοί.
~ἐς
|
τὸ |
πεδίον
δὲ
συνελθόντων
τοῦτο
τὸ |
[1, 184] |
αὕτη
μὲν
ἀπεδέξατο
χώματα
ἀνὰ
|
τὸ |
πεδίον
ἐόντα
ἀξιοθέητα·
πρότερον
δὲ |
[1, 193] |
σφι
φοίνικες
πεφυκότες
ἀνὰ
πᾶν
|
τὸ |
πεδίον,
οἱ
πλεῦνες
αὐτῶν
καρποφόροι, |
[1, 184] |
δὲ
ἐώθεε
ὁ
ποταμὸς
ἀνὰ
|
τὸ |
πεδίον
πᾶν
πελαγίζειν.
~ἡ
δὲ |
[1, 66] |
ἐφέροντο
αὐτοὶ
καὶ
σχοίνῳ
διαμετρησάμενοι
|
τὸ |
πεδίον
τὸ
Τεγεητέων
ἐργάζοντο.
αἱ |
[1, 58] |
δὲ
ὦν
ἔμοιγε
δοκέει
οὐδὲ
|
τὸ |
Πελασγικὸν
ἔθνος,
ἐὸν
βάρβαρον,
οὐδαμὰ |
[1, 57] |
τοίνυν
ἦν
καὶ
πᾶν
τοιοῦτο
|
τὸ |
Πελασγικόν,
τὸ
Ἀττικὸν
ἔθνος
ἐὸν |
[1, 185] |
ὕδωρ
αἰεὶ
ὀρύσσουσα,
εὖρος
δὲ
|
τὸ |
περίμετρον
αὐτοῦ
ποιεῦσα
εἴκοσί
τε |
[1, 139] |
ἄλλο
σφι
ὧδε
συμπέπτωκε
γίνεσθαι,
|
τὸ |
Πέρσας
μὲν
αὐτοὺς
λέληθε,
ἡμέας |
[1, 68] |
ἀντίτυπον,
τὸν
δὲ
ἐξελαυνόμενον
σίδηρον
|
τὸ |
πῆμα
ἐπὶ
πήματι
κείμενον,
κατὰ |
[1, 193] |
τε
πυρῶν
καὶ
τῶν
κριθέων
|
τὸ |
πλάτος
γίνεται
τεσσέρων
εὐπετέως
δακτύλων. |
[1, 54] |
Πυθὼ
Δελφοὺς
δωρέεται,
πυθόμενος
αὐτῶν
|
τὸ |
πλῆθος,
κατ᾽
ἄνδρα
δύο
στατῆρσι |
[1, 77] |
ἠγωνίσατο.
~Κροῖσος
δὲ
μεμφθεὶς
κατὰ
|
τὸ |
πλῆθος
τὸ
ἑωυτοῦ
στράτευμα
ἦν |
[1, 194] |
καὶ
ὃ
μὲν
ἔσω
ἕλκει
|
τὸ |
πλῆκτρον
ὁ
δὲ
ἔξω
ὠθέει. |
[1, 194] |
ποιήσαντες
καὶ
καλάμης
πλήσαντες
πᾶν
|
τὸ |
πλοῖον
τοῦτο
ἀπιεῖσι
κατὰ
τὸν |
[1, 68] |
καὶ
ἐν
θώματι
ἦν
ὀρέων
|
τὸ |
ποιεόμενον.
μαθὼν,
δέ
μιν
ὁ |
[1, 10] |
ἐπορᾷ
μιν
ἐξιόντα.
μαθοῦσὰ
δὲ
|
τὸ |
ποιηθέν
ἐκ
τοῦ
ἀνδρὸς
οὔτε |
[1, 191] |
ὑπεθήκατο,
εἴτε
καὶ
αὐτὸς
ἔμαθε
|
τὸ |
ποιητέον
οἱ
ἦν,
ἐποίεε
δὴ |
[1, 136] |
ἐκπέμπει
βασιλεὺς
ἀνὰ
πᾶν
ἔτος.
|
τὸ |
πολλὸν
δ᾽
ἡγέαται
ἰσχυρὸν
εἶναι. |
[1, 129] |
δὲ
ἔφη,
αὐτὸς
γὰρ
γράψαι,
|
τὸ |
πρῆγμα
ἑωυτοῦ
δὴ
δικαίως
εἶναι. |
[1, 68] |
ἐς
Σπάρτην
ἔφραζε
Λακεδαιμονίοσσι
πᾶν
|
τὸ |
πρῆγμα.
οἳ
δὲ
ἐκ
λόγου |
[1, 118] |
ἤκουσε
αὐτὸς
πρὸς
τοῦ
βουκόλου
|
τὸ |
πρῆγμα,
πάλιν
ἀπηγέετο
τῷ
Ἁρπάγῳ, |
[1, 206] |
τούτους
ἐς
μέσον
σφι
προετίθεε
|
τὸ |
πρῆγμα,
συμβουλευόμενος
ὁκότερα
ποιέῃ.
τῶν |
[1, 129] |
γεγονέναι,
Πέρσας
δὲ
δούλους
ἐόντας
|
τὸ |
πρὶν
Μήδων
νῦν
γεγονέναι
δεσπότας. |
[1, 80] |
τὸ
πεδίον
δὲ
συνελθόντων
τοῦτο
|
τὸ |
πρὸ
τοῦ
ἄστεος
ἐστὶ
τοῦ |
[1, 78] |
ἐπὶ
Σάρδις.
~ταῦτα
ἐπιλεγομένῳ
Κροίσῳ
|
τὸ |
προάστειον
πᾶν
ὀφίων
ἐνεπλήσθη·
φανέντων |
[1, 126] |
~ὡς
δὲ
παρῆσαν
ἅπαντες
ἔχοντες
|
τὸ |
προειρημένον,
ἐνθαῦτα
ὁ
Κῦρος,
ἦν |
[1, 114] |
Μήδοισι,
οὐ
γὰρ
δὴ
ἐποίησε
|
τὸ |
προσταχθὲν
ἐκ
τοῦ
Κύρου,
ἐκέλευε |
[1, 5] |
Ἕλληνας,
τοῦτον
σημήνας
προβήσομαι
ἐς
|
τὸ |
πρόσω
τοῦ
λόγου,
ὁμοίως
σμικρὰ |
[1, 105] |
δώροισί
τε
καὶ
λιτῇσι
ἀποτράπει
|
τὸ |
προσωτέρω
μὴ
πορεύεσθαι.
οἳ
δὲ |
[1, 60] |
μιν.
οὕτω
μὲν
Πεισίστρατος
ἔσχε
|
τὸ |
πρῶτον
Ἀθήνας,
καὶ
τὴν
τυραννίδα |
[1, 87] |
ὥρα
πάντα
μὲν
ἄνδρα
σβεννύντα
|
τὸ |
πῦρ,
δυναμένους
δὲ
οὐκέτι
καταλαβεῖν, |
[1, 202] |
ἀνακαύσωνται
κύκλῳ
περιιζομένους
ἐπιβάλλειν
ἐπὶ
|
τὸ |
πῦρ,
ὀσφραινομένους
δὲ
καταγιζομένου
τοῦ |
[1, 191] |
προεῖπε
τῷ
στρατῷ,
ὅταν
διαβατὸν
|
τὸ |
ῥέεθρον
ἴδωνται
γενόμενον,
ἐσιέναι
ταύτῃ |
[1, 179] |
οὗτος
ἐς
τὸν
Εὐφρήτην
ποταμὸν
|
τὸ |
ῥέεθρον.
οὗτος
ὦν
ὁ
Ἲς |
[1, 186] |
χωρίον
ὀρώρυκτο,
ἐκτρέψασα
τοῦ
ποταμοῦ
|
τὸ |
ῥέεθρον
πᾶν
ἐς
τὸ
ὤρυσσε |
[1, 191] |
ἐτετάχατο
ἐπ᾽
αὐτῷ
τούτῳ
κατὰ
|
τὸ |
ῥέεθρον
τοῦ
Εὐφρήτεω
ποταμοῦ
ὑπονενοστηκότος |
[1, 167] |
διεχρήσαντο,
οἱ
δὲ
αὐτῶν
ἐς
|
τὸ |
Ρήγιον
καταφυγόντες
ἐνθεῦτεν
ὁρμώμενοι
ἐκτήσαντο |
[1, 91] |
λέγοι
ἀρχήν.
οὐ
συλλαβὼν
δὲ
|
τὸ |
ῥηθὲν
οὐδ᾽
ἐπανειρόμενος
ἑωυτὸν
αἴτιον |
[1, 91] |
τοὺς
παῖδας
τοῦ
Κροίσου
γένοιτο
|
τὸ |
Σαρδίων
πάθος
καὶ
μὴ
κατ᾽ |
[1, 166] |
ἐόντα
ἀριθμὸν
ἑξήκοντα,
ἀντίαζον
ἐς
|
τὸ |
Σαρδόνιον
καλεόμενον
πέλαγος.
συμμισγόντων
δὲ |
[1, 45] |
ἡσυχίη
τῶν
ἀνθρώπων
ἐγένετο
περὶ
|
τὸ |
σῆμα,
συγγινωσκόμενος
ἀνθρώπων
εἶναι
τῶν |
[1, 75] |
ἀρχαίων
ῥεέθρων,
καὶ
αὖτις
παραμειβόμενος
|
τὸ |
στρατόπεδον
ἐς
τὰ
ἀρχαῖα
ἐσβάλλοι· |
[1, 75] |
ὀρύσσειν,
ἄγοντα
μηνοειδέα,
ὅκως
ἂν
|
τὸ |
στρατόπεδον
ἱδρυμένον
κατὰ
νώτου
λάβοι, |
[1, 51] |
καὶ
ἐγὼ
δοκέω·
οὐ
γὰρ
|
τὸ |
συντυχὸν
φαίνεταί
μοι
ἔργον
εἶναι. |
[1, 212] |
ὥστε
κατιόντος
τοῦ
οἴνου
ἐς
|
τὸ |
σῶμα
ἐπαναπλέειν
ὑμῖν
ἔπεα
κακά, |
[1, 196] |
μὲν
δή
σφι
ἄρτισις
περὶ
|
τὸ |
σῶμα
ἐστί·
νόμοι
δὲ
αὐτοῖσι |
[1, 195] |
κεφαλὰς
μίτρῃσι
ἀναδέονται,
μεμυρισμένοι
πᾶν
|
τὸ |
σῶμα.
σφρηγῖδα
δὲ
ἕκαστος
ἔχει |
[1, 216] |
τῷ
ταχίστῳ
πάντων
τῶν
θνητῶν
|
τὸ |
τάχιστον
δατέονται.
|
[1, 66] |
καὶ
σχοίνῳ
διαμετρησάμενοι
τὸ
πεδίον
|
τὸ |
Τεγεητέων
ἐργάζοντο.
αἱ
δὲ
πέδαι |
[1, 168] |
ἐπείτε
γὰρ
σφέων
εἷλε
χώματι
|
τὸ |
τεῖχος
Ἅρπαγος,
ἐσβάντες
πάντες
ἐς |
[1, 80] |
οἱ
Λυδοί,
κατειληθέντες
δὲ
ἐς
|
τὸ |
τεῖχος
ἐπολιορκέοντο
ὑπὸ
τῶν
Περσέων. |
[1, 84] |
δικασάντων
ὡς
περιενειχθέντος
τοῦ
λέοντος
|
τὸ |
τεῖχος
ἔσονται
Σάρδιες
ἀνάλωτοι.
ὁ |
[1, 26] |
ἐκ
τοῦ
νηοῦ
σχοινίον
ἐς
|
τὸ |
τεῖχος.
ἔστι
δὲ
μεταξὺ
τῆς |
[1, 181] |
τὸν
ποταμόν.
~τοῦτο
μὲν
δὴ
|
τὸ |
τεῖχος
θώρηξ
ἐστί,
ἕτερον
δὲ |
[1, 99] |
δὲ
ἄλλον
δῆμον
πέριξ
ἐκέλευε
|
τὸ |
τεῖχος
οἰκέειν.
οἰκοδομηθέντων
δὲ
πάντων |
[1, 179] |
τάφρου
ἡ
γῆ
ἀναισιμώθη,
καὶ
|
τὸ |
τεῖχος
ὅντινα
τρόπον
ἔργαστο.
ὀρύσσοντες |
[1, 179] |
τὰ
χείλεα,
δευτέρα
δὲ
αὐτὸ
|
τὸ |
τεῖχος
τὸν
αὐτὸν
τρόπον.
ἐπάνω |
[1, 83] |
ἦλθε
ἄλλη
ἀγγελίη,
ὡς
ἡλώκοι
|
τὸ |
τεῖχος
τῶν
Λυδῶν
καὶ
ἔχοιτο |
[1, 98] |
ἐνεστεῶτα.
μεμηχάνηται
δὲ
οὕτω
τοῦτο
|
τὸ |
τεῖχος
ὥστε
ὁ
ἕτερος
τοῦ |
[1, 91] |
ἑωυτὸν
αἴτιον
ἀποφαινέτω·
τῷ
καὶ
|
τὸ |
τελευταῖον
χρηστηριαζομένῳ
εἶπε
Λοξίης
περὶ |
[1, 78] |
πρὸς
Τελμησσέων
τὸ
θέλει
σημαίνειν
|
τὸ |
τέρας,
οὐκ
ἐξεγένετο
Κροίσῳ
ἀπαγγεῖλαι· |
[1, 59] |
ὁ
Λακεδαιμόνιος
παρατυχὼν
καὶ
θεησάμενος
|
τὸ |
τέρας
συνεβούλευε
Ἱπποκράτεϊ
πρῶτα
μὲν |
[1, 86] |
καίπερ
ἐν
κακῷ
ἐόντι
τοσούτῳ,
|
τὸ |
τοῦ
Σόλωνος
ὥς
οἱ
εἴη |
[1, 144] |
ἐσδέξασθαι
τῶν
προσοίκων
Δωριέων
ἐς
|
τὸ |
Τριοπικὸν
ἱρόν,
ἀλλὰ
καὶ
σφέων |
[1, 55] |
τοὺς
Δελφοὺς
ὁ
Κροῖσος
ἐχρηστηριάζετο
|
τὸ |
τρίτον·
ἐπείτε
γὰρ
δὴ
παρέλαβε |
[1, 64] |
τῶν
Ἀθηναίων,
οὕτω
δὴ
Πεισίστρατος
|
τὸ |
τρίτον
σχὼν
Ἀθήνας
ἐρρίζωσε
τὴν |
[1, 132] |
ποίην
ὡς
ἁπαλωτάτην,
μάλιστα
δὲ
|
τὸ |
τρίφυλλον,
ἐπὶ
ταύτης
ἔθηκε
ὦν |
[1, 216] |
ποιεύμενοι
ὅτι
οὐκ
ἵκετο
ἐς
|
τὸ |
τυθῆναι.
σπείρουσι
δὲ
οὐδέν,
ἀλλ᾽ |
[1, 20] |
τὰ
μάλιστα,
πυθόμενον
τὸ
χρηστήριον
|
τὸ |
τῷ
Ἀλυάττῃ
γενόμενον,
πέμψαντα
ἄγγελον |
[1, 88] |
τε
καὶ
ἰδόμενος
τοὺς
Πέρσας
|
τὸ |
τῶν
Λυδῶν
ἄστυ
κεραΐζοντας
εἶπε |
[1, 93] |
ἕκαστοι
ἐξεργάσαντο,
καὶ
ἐφαίνετο
μετρεόμενον
|
τὸ |
τῶν
παιδισκέων
ἔργον
ἐὸν
μέγιστον. |
[1, 185] |
τοῦ
ποταμοῦ,
βάθος
μὲν
ἐς
|
τὸ |
ὕδωρ
αἰεὶ
ὀρύσσουσα,
εὖρος
δὲ |
[1, 51] |
δι᾽
οὗ
τῆς
χειρὸς
ῥέει
|
τὸ |
ὕδωρ,
Λακεδαιμονίων
ἐστί,
οὐ
μέντοι |
[1, 207] |
δὲ
ταῦτα,
ὑπολιπομένους
τῆς
στρατιῆς
|
τὸ |
φλαυρότατον,
τοὺς
λοιποὺς
αὖτις
ἐξαναχωρέειν |
[1, 185] |
παρέχωσε
παρ᾽
ἑκάτερον
τοῦ
ποταμοῦ
|
τὸ |
χεῖλος
ἄξιον
θώματος
μέγαθος
καὶ |
[1, 70] |
ζῳδίων
τε
ἔξωθεν
πλήσαντες
περὶ
|
τὸ |
χεῖλος
καὶ
μεγάθεϊ
τριηκοσίους
ἀμφορέας |
[1, 189] |
ὀγδώκοντα
καὶ
ἑκατὸν
παρ᾽
ἑκάτερον
|
τὸ |
χεῖλος
τοῦ
Γύνδεω
τετραμμένας
πάντα |
[1, 63] |
τὸ
χρηστήριον
καὶ
φὰς
δέκεσθαι
|
τὸ |
χρησθὲν
ἐπῆγε
τὴν
στρατιήν.
Ἀθηναῖοι |
[1, 13] |
οἱ
λοιποὶ
Λυδοί,
ἤν
μὲν
|
τὸ |
χρηστήριον
ἀνέλῃ
μιν
βασιλέα
εἶναι |
[1, 13] |
τὴν
ἀρχήν.
ἀνεῖλέ
τε
δὴ
|
τὸ |
χρηστήριον
καὶ
ἐβασίλευσε
οὕτω
Γύγης. |
[1, 63] |
χρᾷ
τάδε,
Πεισίστρατος
δὲ
συλλαβὼν
|
τὸ |
χρηστήριον
καὶ
φὰς
δέκεσθαι
τὸ |
[1, 23] |
παῖς
οὗτος
ὁ
τῷ
Θρασυβούλῳ
|
τὸ |
χρηστήριον
μηνύσας·
ἐτυράννευε
δὲ
ὁ |
[1, 69] |
τῆς
Ἑλλάδος,
ὑμέας
ὦν
κατὰ
|
τὸ |
χρηστήριον
προσκαλέομαι
φίλος
τε
θέλων |
[1, 159] |
περὶ
ἱκετέων
ἐκδόσιος
ἔλθητε
ἐπὶ
|
τὸ |
χρηστήριον"
~ταῦτα
ὡς
ἀπενειχθέντα
ἤκουσαν |
[1, 86] |
καὶ
τεσσερεσκαίδεκα
ἡμέρας
πολιορκηθέντα,
κατὰ
|
τὸ |
χρηστήριόν
τε
καταπαύσαντα
τὴν
ἑωυτοῦ |
[1, 20] |
ξεῖνον
ἐς
τὰ
μάλιστα,
πυθόμενον
|
τὸ |
χρηστήριον
τὸ
τῷ
Ἀλυάττῃ
γενόμενον, |
[1, 65] |
ἀνδρὸς
ἐλθόντος
ἐς
Δελφοὺς
ἐπὶ
|
τὸ |
χρηστήριον,
ὡς
ἐσήιε
ἐς
τὸ |
[1, 196] |
εἰ
δὲ
μὴ
συμφεροίατο,
ἀποφέρειν
|
τὸ |
χρυσίον
ἔκειτο
νόμος.
ἐξῆν
δὲ |
[1, 186] |
ἦσαν
οἱ
λίθοι
ἕτοιμοι
καὶ
|
τὸ |
χωρίον
ὀρώρυκτο,
ἐκτρέψασα
τοῦ
ποταμοῦ |
[1, 98] |
τὸ
μέν
κού
τι
καὶ
|
τὸ |
χωρίον
συμμαχέει
κολωνὸς
ἐὼν
ὥστε |
[1, 84] |
τεῖχος
περιενείκας,
τῇ
ἦν
ἐπίμαχον
|
τὸ |
χωρίον
τῆς
ἀκροπόλιος,
κατηλόγησε
τοῦτο |
[1, 138] |
λέγειν
ἔξεστι.
αἴσχιστον
δὲ
αὐτοῖσι
|
τὸ |
ψεύδεσθαι
νενόμισται,
δεύτερα
δὲ
τὸ |
[1, 174] |
Σύμην
τε
καὶ
Ρόδον
θάλασσα)
|
τὸ |
ὦν
δὴ
ὀλίγον
τοῦτο,
ἐὸν |
[1, 180] |
οὗτος
ἐς
τὴν
Ἐρυθρὴν
θάλασσαν.
|
τὸ |
ὦν
δὴ
τεῖχος
ἑκάτερον
τοὺς |
[1, 186] |
ποταμοῦ
τὸ
ῥέεθρον
πᾶν
ἐς
|
τὸ |
ὤρυσσε
χωρίον,
ἐν
ᾧ
ἐπίμπλατο |