Alphabétiquement     [«   »]
τίσωνταί 1
τιτρώσκεσθαι 1
Τμώλου 2
τὸ 350
τό 4
τόδε 5
τοι 32
Fréquences     [«    »]
333 μὲν
327 οἱ
336 τῶν
350 τὸ
367 τὸν
378 τὴν
393 ἐς
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, Livre I

τὸ


Livre, Chapitre
[1, 129]   εἶναι Μήδων τεῷ περιβαλεῖν τοῦτο  τὸ   ἀγαθὸν Περσέων. νῦν δὲ
[1, 113]   ἐόντα νεκρὸν λαβὼν ἔθηκε ἐς  τὸ   ἄγγος ἐν τῷ ἔφερε τὸν
[1, 96]   ἐποίεε, ἐπιστάμενος ὅτι τῷ δικαίῳ  τὸ   ἄδικον πολέμιον ἐστί. οἱ δ᾽
[1, 74]   βραχίονας ἐπιτάμωνται ἐς τὴν ὁμοχροίην,  τὸ   αἷμα ἀναλείχουσι ἀλλήλων. ~τοῦτον δὴ
[1, 84]   ἀνάλωτοι. δὲ Μήλης κατὰ  τὸ   ἄλλο τεῖχος περιενείκας, τῇ ἦν
[1, 108]   ἔλεγὲ οἱ τοιάδε. Ἅρπαγε, πρῆγμα  τὸ   ἄν τοι προσθέω, μηδαμῶς παραχρήσῃ,
[1, 119]   ἔφη καὶ ἀρεστὸν εἶναι πᾶν  τὸ   ἂν βασιλεὺς ἔρδῃ. τούτοισι δὲ
[1, 207]   ἐπεί με Ζεὺς ἔδωκέ τοι,  τὸ   ἂν ὁρῶ σφάλμα ἐὸν οἴκῳ
[1, 170]   Ἰωνίην Θάλεω ἀνδρὸς Μιλησίου ἐγένετο,  τὸ   ἀνέκαθεν γένος ἐόντος Φοίνικος, ὃς
[1, 86]   λέγων οὐκ ἐς ἅπαν  τὸ   ἀνθρώπινον καὶ μάλιστα τοὺς παρὰ
[1, 31]   ἐτίμησαν μεγάλως, τὴν θεὸν δοῦναι  τὸ   ἀνθρώπῳ τυχεῖν ἄριστον ἐστί. μετὰ
[1, 174]   ἔπεμπον ἐς Δελφοὺς θεοπρόπους ἐπειρησομένους  τὸ   ἀντίξοον. δὲ Πυθίη σφι,
[1, 159]   οὐ τετολμήκαμεν ἐκδιδόναι, πρὶν ἂν  τὸ   ἀπὸ σεῦ ἡμῖν δηλωθῇ ἀτρεκέως
[1, 130]   Κῦρος ἐπαναστάντες τοῖσι Μήδοισι ἦρχον  τὸ   ἀπὸ τούτου τῆς Ἀσίης. Ἀστυάγεα
[1, 82]   Ἀργείων ὡς νενικηκότες ἔθεον ἐς  τὸ   Ἄργος, δὲ τῶν Λακεδαιμονίων
[1, 1]   δὲ τούς Φοίνικας ἐς δὴ  τὸ   Ἄργος τοῦτο διατίθεσθαι τὸν φόρτον.
[1, 199]   ἐστί· γίνεται γὰρ ἱρὸν τοῦτο  τὸ   ἀργύριον. τῷ δὲ πρώτῳ ἐμβαλόντι
[1, 63]   ἦσαν δὴ τηνικαῦτα, καὶ μετὰ  τὸ   ἄριστον μετεξέτεροι αὐτῶν οἳ μὲν
[1, 75]   καὶ τὸ παράπαν λέγουσι καὶ  τὸ   ἀρχαῖον ῥέεθρον ἀποξηρανθῆναι. ἀλλὰ τοῦτο
[1, 191]   ἐς τὴν λίμνην ἐοῦσαν ἕλος,  τὸ   ἀρχαῖον ῥέεθρον διαβατὸν εἶναι ἐποίησε,
[1, 56]   γὰρ ἦν τὰ προκεκριμένα, ἐόντα  τὸ   ἀρχαῖον τὸ μὲν Πελασγικὸν τὸ
[1, 15]   καὶ ἐς Σμύρνην, καὶ Κολοφῶνος  τὸ   ἄστυ εἷλε· ἀλλ᾽ οὐδὲν γὰρ
[1, 84]   Σάρδιές τε ἡλώκεσαν καὶ πᾶν  τὸ   ἄστυ ἐπορθέετο. ~κατ᾽ αὐτὸν δὲ
[1, 62]   ὁρμηθέντες ἐκ Μαραθῶνος ἤισαν ἐπὶ  τὸ   ἄστυ, ἐς τὠυτὸ συνιόντες ἀπικνέονται
[1, 60]   τὰ ἐντεταλμένα ἠγόρευον ἀπικόμενοι ἐς  τὸ   ἄστυ, λέγοντες τοιάδε· Ἀθηναῖοι,
[1, 190]   ἑσσωθέντες τῇ μάχῃ κατειλήθησαν ἐς  τὸ   ἄστυ. οἷα δὲ ἐξεπιστάμενοι ἔτι
[1, 62]   τοῦ Μαραθῶνος αὐτὸν πορεύεσθαι ἐπὶ  τὸ   ἄστυ, οὕτω δὴ βοηθέουσι ἐπ᾽
[1, 60]   εὐπρεπέστατον φανέεσθαι ἔχουσα, ἤλαυνον ἐς  τὸ   ἄστυ, προδρόμους κήρυκας προπέμψαντες· οἳ
[1, 176]   ἑσσωθέντες δὲ καὶ κατειληθέντες ἐς  τὸ   ἄστυ συνήλισαν ἐς τὴν ἀκρόπολιν
[1, 57]   καὶ πᾶν τοιοῦτο τὸ Πελασγικόν,  τὸ   Ἀττικὸν ἔθνος ἐὸν Πελασγικὸν ἅμα
[1, 183]   τράπεζα μεγάλη παρακέεται χρυσέη, καὶ  τὸ   βάθρον οἱ καὶ θρόνος
[1, 153]   Βαβυλών οἱ ἦν ἐμπόδιος καὶ  τὸ   Βάκτριον ἔθνος καὶ Σάκαι τε
[1, 42]   ὁμήλικας εὖ πρήσσοντας ἰέναι, οὔτε  τὸ   βούλεσθαι πάρα, πολλαχῇ τε ἂν
[1, 119]   προσστάντες ἀποκαλύπτειν τε καὶ λαβεῖν  τὸ   βούλεται αὐτῶν. πειθόμενος δὲ
[1, 111]   ἐμὲ προπέμπων ἔξω πόλιος ἐνεχείρισε  τὸ   βρέφος, ὡς ἄρα Μανδάνης τε
[1, 124]   ἀνέσχισε· εὑρὼν δὲ ἐν αὐτῷ  τὸ   βυβλίον ἐνεὸν λαβὼν ἐπελέγετο, τὰ
[1, 125]   Περσέων ἐποιήσατο, μετὰ δὲ ἀναπτύξας  τὸ   βυβλίον καὶ ἐπιλεγόμενος ἔφη Ἀστυάγεά
[1, 6]   ἀρχῆς πάντες Ἕλληνες ἦσαν ἐλεύθεροι·  τὸ   γὰρ Κιμμερίων στράτευμα τὸ ἐπὶ
[1, 180]   δὲ δύο φάρσεα τῆς πόλιος.  τὸ   γὰρ μέσον αὐτῆς ποταμὸς διέργει,
[1, 171]   τὴν ἤπειρον ἐκ τῶν νήσων.  τὸ   γὰρ παλαιὸν ἐόντες Μίνω κατήκοοι
[1, 216]   ἕκαστος, ταύτῃσι δὲ ἐπίκοινα χρέωνται·  τὸ   γὰρ Σκύθας φασὶ Ἕλληνες ποιέειν,
[1, 43]   δέ τις ἀγγελέων τῷ Κροίσῳ  τὸ   γεγονός, ἀπικόμενος δὲ ἐς τὰς
[1, 118]   περίεστί τε παῖς καὶ  τὸ   γεγονὸς ἔχει καλῶς· τῷ τε
[1, 24]   σκευῇ, καὶ ἀπικόμενον ἀπηγέεσθαι πᾶν  τὸ   γεγονός. Περίανδρον δὲ ὑπὸ ἀπιστίης
[1, 118]   τὸν οἱ ἐνεῖχε χόλον διὰ  τὸ   γεγονός, πρῶτα μέν, κατά περ
[1, 108]   ἐοῦσαν, ἀπικομένην δὲ ἐφύλασσε βουλόμενος  τὸ   γενόμενον ἐξ αὐτῆς διαφθεῖραι· ἐκ
[1, 91]   ἐπήρκεσε. κατὰ δὲ τὸ μαντήιον  τὸ   γενόμενον οὐκ ὀρθῶς Κροῖσος μέμφεται.
[1, 7]   οὕτω περιῆλθε, ἐοῦσα Ἡρακλειδέων, ἐς  τὸ   γένος τὸ Κροίσου, καλεομένους δὲ
[1, 80]   δειλοὶ ἦσαν, ἀλλ᾽ ὡς ἔμαθον  τὸ   γινόμενον, ἀποθορόντες ἀπὸ τῶν ἵππων
[1, 189]   λοιποῦ καὶ γυναῖκας μιν εὐπετέως  τὸ   γόνυ οὐ βρεχούσας διαβήσεσθαι. μετὰ
[1, 133]   βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιέστατα τῶν πρηγμάτων·  τὸ   δ᾽ ἂν ἅδῃ σφι βουλευομένοισι,
[1, 98]   βασιλήια ἔνεστι καὶ οἱ θησαυροί.  τὸ   δ᾽ αὐτῶν μέγιστον ἐστὶ τεῖχος
[1, 93]   κρηπὶς μὲν ἐστὶ λίθων μεγάλων,  τὸ   δὲ ἄλλο σῆμα χῶμα γῆς.
[1, 196]   τῷ τὸ ἐλάχιστον ὑπισταμένῳ προσέκειτο.  τὸ   δὲ ἂν χρυσίον ἐγίνετο ἀπὸ
[1, 194]   κατά περ δὴ οἱ ὄλυνθοι.  ~τὸ   δὲ ἁπάντων θῶμα μέγιστόν μοι
[1, 180]   ἀγκῶνας ἐς τὸν ποταμὸν ἐλήλαται·  τὸ   δὲ ἀπὸ τούτου αἱ ἐπικαμπαὶ
[1, 4]   ἁρπαγάς μούνας εἶναι παρ᾽ ἀλλήλων,  τὸ   δὲ ἀπὸ τούτου Ἕλληνας δὴ
[1, 1]   καὶ δὴ καὶ ἐς Ἄργος.  τὸ   δὲ Ἄργος τοῦτον τὸν χρόνον
[1, 199]   δὲ καλέουσι τὴν Ἀφροδίτην Ἀσσύριοι.  τὸ   δὲ ἀργύριον μέγαθος ἐστὶ ὅσον
[1, 4]   ἀνδρῶν ἀδίκων νομίζειν ἔργον εἶναι,  τὸ   δὲ ἁρπασθεισέων σπουδήν ποιήσασθαι τιμωρέειν
[1, 180]   ποταμοῦ αἱμασιὴ πλίνθων ὀπτέων παρατείνει.  τὸ   δὲ ἄστυ αὐτό, ἐὸν πλῆρες
[1, 62]   λέγων· ἔρριπται δ᾽ βόλος,  τὸ   δὲ δίκτυον ἐκπεπέτασται, θύννοι δ᾽
[1, 201]   ἐπεθύμησε Μασσαγέτας ὑπ᾽ ἑωυτῷ ποιήσασθαι.  τὸ   δὲ ἔθνος τοῦτο καὶ μέγα
[1, 170]   ἐκέλευε ἓν βουλευτήριον Ἴωνας ἐκτῆσθαι,  τὸ   δὲ εἶναι ἐν Τέῳ Τέων
[1, 58]   χωρία, τοῦτον ἔχουσι ἐν φυλακῇ.  ~τὸ   δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μὲν ἐπείτε
[1, 56]   τὸ ἀρχαῖον τὸ μὲν Πελασγικὸν  τὸ   δὲ Ἑλληνικὸν ἔθνος. καὶ τὸ
[1, 202]   δὲ νομίζοντας χρᾶσθαι φωκέων δέρμασι.  τὸ   δὲ ἓν τῶν στομάτων τοῦ
[1, 65]   Λακεδαιμόνιοι πρὸς Τεγεήτας μούνους προσέπταιον.  τὸ   δὲ ἔτι πρότερον τούτων καί
[1, 93]   στάδιοι ἓξ καὶ δύο πλέθρα,  τὸ   δὲ εὖρος ἐστὶ πλέθρα τρία
[1, 98]   κολωνὸς ἐὼν ὥστε τοιοῦτο εἶναι,  τὸ   δὲ καὶ μᾶλλόν τι ἐπετηδεύθη.
[1, 124]   γὰρ τὴν τούτου προθυμίην τέθνηκας,  τὸ   δὲ κατὰ θεούς τε καὶ
[1, 4]   ἁρπασθεισέων σπουδήν ποιήσασθαι τιμωρέειν ἀνοήτων,  τὸ   δὲ μηδεμίαν ὤρην ἔχειν ἁρπασθεισέων
[1, 1]   δὴ καὶ τοῦ βασιλέος θυγατέρα·  τὸ   δέ οἱ οὔνομα εἶναι, κατὰ
[1, 178]   καὶ ἄλλα πολίσματα μεγάλα πολλά,  τὸ   δὲ ὀνομαστότατον καὶ ἰσχυρότατον καὶ
[1, 39]   τοιαύτην, περὶ ἐμὲ φυλακὴν ἔχειν·  τὸ   δὲ οὐ μανθάνεις ἀλλὰ λέληθέ
[1, 148]   οὗτοι κατὰ φόνου τινὰ σκῆψιν.  ~τὸ   δὲ Πανιώνιον ἐστὶ τῆς Μυκάλης
[1, 82]   περιγένωνται, τούτων εἶναι τὸν χῶρον·  τὸ   δὲ πλῆθος τοῦ στρατοῦ ἀπαλλάσσεσθαι
[1, 56]   τὸ μὲν οὐδαμῇ κω ἐξεχώρησε,  τὸ   δὲ πολυπλάνητον κάρτα. ἐπὶ μὲν
[1, 85]   ἀνὰ δώματ᾽ ἀκούειν παιδὸς φθεγγομένου.  τὸ   δέ σοι πολὺ λώιον ἀμφὶς
[1, 51]   καὶ γυναικὸς εἴδωλον χρύσεον τρίπηχυ,  τὸ   Δελφοὶ τῆς ἀρτοκόπου τῆς Κροίσου
[1, 32]   αἱ ὧραι συμβαίνωσι παραγινόμεναι ἐς  τὸ   δέον, μῆνες μὲν παρὰ τὰ
[1, 79]   ἐπὶ τὰς Σάρδις, πρὶν  τὸ   δεύτερον ἁλισθῆναι τῶν Λυδῶν τὴν
[1, 120]   ἔχε ἀγαθόν· οὐ γὰρ ἔτι  τὸ   δεύτερον ἄρχει. παρὰ σμικρὰ γὰρ
[1, 190]   ἑξήκοντα διώρυχάς μιν διαλαβών, καὶ  τὸ   δεύτερον ἔαρ ὑπέλαμπε, οὕτω δὴ
[1, 169]   ποιησάμενοι ἡσυχίην ἦγον. οὕτω δὴ  τὸ   δεύτερον Ἰωνίη ἐδεδούλωτο. ὡς δὲ
[1, 158]   οὐ λέγειν ἀληθέως, ἐς  τὸ   δεύτερον περὶ Πακτύεω ἐπειρησόμενοι ἤισαν
[1, 174]   τῆς σφετέρης τετραμμένης ἐς πόντον,  τὸ   δὴ Τριόπιον καλέεται, ἀργμένης δὲ
[1, 104]   ἐς τὴν Μηδικήν, ἀλλ᾽ ἓν  τὸ   διὰ μέσου ἔθνος αὐτῶν ἐστι,
[1, 100]   ἐκράτυνε ἑωυτὸν τῇ τυραννίδι, ἦν  τὸ   δίκαιον φυλάσσων χαλεπός· καὶ τάς
[1, 204]   ἦν, πρῶτον μὲν γένεσις,  τὸ   δοκέειν πλέον τι εἶναι ἀνθρώπου,
[1, 139]   τελευτῶσι πάντα ἐς τὠυτὸ γράμμα,  τὸ   Δωριέες μὲν σὰν καλέουσι, Ἴωνες
[1, 134]   Πέρσαι τιμῶσι· προέβαινε γὰρ δὴ  τὸ   ἔθνος ἄρχον τε καὶ ἐπιτροπεῦον.
[1, 204]   στρατεύεσθαι Κῦρος, ἀμήχανον ἦν ἐκεῖνο  τὸ   ἔθνος διαφυγεῖν. ~ἦν δὲ τοῦ
[1, 201]   οἵτινες καὶ Σκυθικὸν λέγουσι τοῦτο  τὸ   ἔθνος εἶναι. ~ὁ δὲ Ἀράξης
[1, 201]   δὲ τῷ Κύρῳ καὶ τοῦτο  τὸ   ἔθνος κατέργαστο, ἐπεθύμησε Μασσαγέτας ὑπ᾽
[1, 8]   Κανδαύλης καὶ δὴ καὶ  τὸ   εἶδος τῆς γυναικὸς ὑπερεπαινέων. χρόνου
[1, 32]   πολλῶν εἶναι ἀνθρώπων· ἐκεῖνο δὲ  τὸ   εἴρεό με, οὔκω σε ἐγὼ
[1, 48]   προσίετό μιν· δὲ ὡς  τὸ   ἐκ Δελφῶν ἤκουσε, αὐτίκα προσεύχετό
[1, 191]   προεπύθοντο ἔμαθον οἱ Βαβυλώνιοι  τὸ   ἐκ τοῦ Κύρου ποιεύμενον, οἳ
[1, 193]   Ἀσσυρίων ὕεται μὲν ὀλίγῳ, καὶ  τὸ   ἐκτρέφον τὴν ῥίζαν τοῦ σίτου
[1, 196]   συνοικέειν αὐτῇ, ἐς τῷ  τὸ   ἐλάχιστον ὑπισταμένῳ προσέκειτο. τὸ δὲ
[1, 60]   ἐκ παλαιτέρου τοῦ βαρβάρου ἔθνεος  τὸ   Ἑλληνικὸν ἐὸν καὶ δεξιώτερον καὶ
[1, 4]   Πέρσαι, τὴν δὲ Εὐρώπην καὶ  τὸ   Ἑλληνικόν ἥγηνται κεχωρίσθαι. ~Οὕτω μὲν
[1, 4]   κατελεῖν. ἀπὸ τούτου αἰεὶ ἡγήσασθαι  τὸ   Ἑλληνικὸν σφίσι εἶναι πολέμιον. τὴν
[1, 186]   τοῦτο προεῖδε. ἐπείτε γὰρ ὤρυσσε  τὸ   ἔλυτρον τῇ λίμνῃ, μνημόσυνον τόδε
[1, 105]   τῶν Σκυθέων συλήσασι τὸ ἱρὸν  τὸ   ἐν Ἀσκάλωνι καὶ τοῖσι τούτων
[1, 179]   πολλούς, ἔνθεν ἄσφαλτος ἐς  τὸ   ἐν Βαβυλῶνι τεῖχος ἐκομίσθη. ~ἐτετείχιστο
[1, 48]   προσεδέξατο, νομίσας μοῦνον εἶναι μαντήιον  τὸ   ἐν Δελφοῖσι, ὅτι οἱ ἐξευρήκεε
[1, 105]   ὡς αὐτοὶ Κύπριοι λέγουσι, καὶ  τὸ   ἐν Κυθήροισι Φοίνικές εἰσὶ οἱ
[1, 105]   ταύτης τῆς θεοῦ· καὶ γὰρ  τὸ   ἐν Κύπρῳ ἱρὸν ἐνθεῦτεν ἐγένετο,
[1, 80]   οὐ μέντοι οἵ γε Λυδοὶ  τὸ   ἐνθεῦτεν δειλοὶ ἦσαν, ἀλλ᾽ ὡς
[1, 109]   ἐμεῦ, ἄλλο τι λείπεται  τὸ   ἐνθεῦτεν ἐμοὶ κινδύνων μέγιστος;
[1, 27]   Ἕλληνες κατεστράφατο ἐς φόρου ἀπαγωγήν,  τὸ   ἐνθεῦτεν ἐπενόεε νέας ποιησάμενος ἐπιχειρέειν
[1, 95]   Πέρσῃσι ἐδεδούλωντο. ~ἐπιδίζηται δὲ δὴ  τὸ   ἐνθεῦτεν ἡμῖν λόγος τόν
[1, 207]   τε πρὸς αὐτὰ καὶ ἡμῖν  τὸ   ἐνθεῦτεν λείπεται ἀπόδεξις ἔργων μεγάλων"
[1, 9]   τε αὐτῆς γένῃ, σοὶ μελέτω  τὸ   ἐνθεῦτεν ὅκως μὴ σε ὄψεται
[1, 162]   χώμασι· ὅκως γὰρ τειχήρεας ποιήσειε,  τὸ   ἐνθεῦτεν χώματα χῶν πρὸς τὰ
[1, 75]   τὸν Ἅλυν ποταμὸν Κροῖσος,  τὸ   ἐνθεῦτεν, ὡς μὲν ἐγὼ λέγω,
[1, 47]   χρησόμενοι τῷ θεῷ καὶ ἐπειρώτων  τὸ   ἐντεταλμένον, Πυθίη ἐν ἑξαμέτρῳ
[1, 107]   δὲ τῶν Μάγων τοῖσι ὀνειροπόλοισι  τὸ   ἐνύπνιον, ἐφοβήθη παρ᾽ αὐτῶν αὐτὰ
[1, 120]   τοὺς αὐτοὺς τῶν Μάγων οἳ  τὸ   ἐνύπνιὸν οἱ ταύτῃ ἔκριναν. ἀπικομένους
[1, 97]   πυνθανομένων τὰς δίκας ἀποβαίνειν κατὰ  τὸ   ἐόν, γνοὺς Δηιόκης ἐς
[1, 6]   ἐλεύθεροι· τὸ γὰρ Κιμμερίων στράτευμα  τὸ   ἐπὶ τὴν Ἰωνίην ἀπικόμενον, Κροίσου
[1, 126]   πάντα ἀγαθά. παραλαβὼν δὲ τοῦτο  τὸ   ἔπος Κῦρος παρεγύμνου τὸν
[1, 189]   ὁμίλου πολλοῦ ἐργαζομένου ἤνετο μὲν  τὸ   ἔργον, ὅμως μέντοι τὴν θερείην
[1, 110]   παιδίον τοῦτο λαβόντα θεῖναι ἐς  τὸ   ἐρημότατον τῶν ὀρέων, ὅκως ἂν
[1, 113]   τοῦ ἑτέρου παιδός, φέρων ἐς  τὸ   ἐρημότατον τῶν ὀρέων τίθει. ὡς
[1, 22]   καὶ τὸν λεὼν τετρῦσθαι ἐς  τὸ   ἔσχατον κακοῦ, ἤκουε τοῦ κήρυκος
[1, 181]   σταδίου καὶ τὸ μῆκος καὶ  τὸ   εὖρος, καὶ ἐπὶ τούτῳ τῷ
[1, 178]   πεντήκοντα μὲν πηχέων βασιληίων ἐὸν  τὸ   εὖρος, ὕψος δὲ διηκοσίων πηχέων·
[1, 129]   δὴ καὶ εἴρετό μιν πρὸς  τὸ   ἑωυτοῦ δεῖπνον, τὸ μιν ἐκεῖνος
[1, 77]   δὲ μεμφθεὶς κατὰ τὸ πλῆθος  τὸ   ἑωυτοῦ στράτευμα ἦν γάρ οἱ
[1, 82]   καὶ προσφορήσας τὰ ὅπλα πρὸς  τὸ   ἑωυτοῦ στρατόπεδον ἐν τῇ τάξι
[1, 59]   ἡμιόνους ἤλασε ἐς τὴν ἀγορὴν  τὸ   ζεῦγος ὡς ἐκπεφευγὼς τοὺς ἐχθρούς,
[1, 70]   ἄνδρας πριαμένους ἀναθεῖναί μιν ἐς  τὸ   Ἥραιον. τάχα δὲ ἂν καὶ
[1, 32]   εἶπε Κροῖσε, ἐπιστάμενόν με  τὸ   θεῖον πᾶν ἐὸν φθονερόν τε
[1, 78]   θεοπρόποισι καὶ μαθοῦσι πρὸς Τελμησσέων  τὸ   θέλει σημαίνειν τὸ τέρας, οὐκ
[1, 69]   Λακεδαιμόνιοι δὲ ἀκηκοότες καὶ αὐτοὶ  τὸ   θεοπρόπιον τὸ Κροίσῳ γενόμενον ἥσθησάν
[1, 68]   λεγόμενα συνεβάλλετο τὸν Ὀρέστεα κατὰ  τὸ   θεοπρόπιον τοῦτον εἶναι, τῇδε συμβαλλόμενος·
[1, 202]   ἀνθρώπους οἳ σιτέονται μὲν ῥίζας  τὸ   θέρος ὀρύσσοντες παντοίας· καρποὺς δὲ
[1, 36]   εἶναι ὡς προθυμοτάτοισι συνεξελεῖν ὑμῖν  τὸ   θηρίον ἐκ τῆς χώρης" ~ταῦτα
[1, 43]   τὸν Ὄλυμπον τὸ ὄρος ἐζήτεον  τὸ   θηρίον, εὑρόντες δὲ καὶ περιστάντες
[1, 80]   ἵνα τῷ Κροίσῳ ἄχρηστον  τὸ   ἱππικόν, τῷ δή τι καὶ
[1, 132]   ἐπεὰν δὲ διαμιστύλας κατὰ μέλεα  τὸ   ἱρήιον ἑψήσῃ τὰ κρέα ὑποπάσας
[1, 144]   καὶ σφέων αὐτῶν τοὺς περὶ  τὸ   ἱρόν ἀνομήσαντας ἐξεκλήισαν τῆς μετοχῆς,
[1, 199]   ζευγέων ἐν καμάρῃσι ἐλάσασαι πρὸς  τὸ   ἱρὸν ἑστᾶσι· θεραπηίη δέ σφι
[1, 105]   ὑπολειφθέντες ἐσύλησαν τῆς οὐρανίης Ἀφροδίτης  τὸ   ἱρόν. ἔστι δὲ τοῦτο τὸ
[1, 31]   μητέρα αὐτῶν ζεύγεϊ κομισθῆναι ἐς  τὸ   ἱρόν, οἱ δέ σφι βόες
[1, 49]   τοῖσι Λυδοῖσι ἔχρησε ποιήσασι περὶ  τὸ   ἱρὸν τὰ νομιζόμενα οὐ γὰρ
[1, 31]   καὶ τεσσεράκοντα διακομίσαντες ἀπίκοντο ἐς  τὸ   ἱρόν. ταῦτα δέ σφι ποιήσασι
[1, 105]   τοῖσι δὲ τῶν Σκυθέων συλήσασι  τὸ   ἱρὸν τὸ ἐν Ἀσκάλωνι καὶ
[1, 105]   τὸ ἱρόν. ἔστι δὲ τοῦτο  τὸ   ἱρόν, ὡς ἐγὼ πυνθανόμενος εὑρίσκω,
[1, 76]   τῇ Πτερίῃ χωρῇ ἐπειρῶντο κατὰ  τὸ   ἰσχυρὸν ἀλλήλων. μάχης δὲ καρτερῆς
[1, 76]   Πτερίη ἐστὶ τῆς χώρης ταύτης  τὸ   ἰσχυρότατον, κατὰ Σινώπην πόλιν τὴν
[1, 143]   δὴ ἦν ἀσθενέστατον τῶν ἐθνέων  τὸ   Ἰωνικὸν καὶ λόγου ἐλαχίστου· ὅτι
[1, 1]   οἱ οὔνομα εἶναι, κατὰ τὠυτὸ  τὸ   καὶ Ἕλληνές λέγουσι, Ἰοῦν τὴν
[1, 86]   ἔχον, κελεύειν σβεννύναι τὴν ταχίστην  τὸ   καιόμενον πῦρ καὶ καταβιβάζειν Κροῖσόν
[1, 94]   εἴκοσι. ἐπείτε δὲ οὐκ ἀνιέναι  τὸ   κακὸν ἀλλ᾽ ἔτι ἐπὶ μᾶλλον
[1, 13]   δὴ οἱ Λυδοὶ δεινόν ἐποιεῦντο  τὸ   Κανδαύλεω πάθος καὶ ἐν ὅπλοισι
[1, 172]   προσκεχωρήκασι δὲ γλῶσσαν μὲν πρὸς  τὸ   Καρικὸν ἔθνος, οἱ Κᾶρες
[1, 171]   πολλὴν καὶ εὐτυχέοντος τῷ πολέμῳ,  τὸ   Καρικὸν ἦν ἔθνος λογιμώτατον τῶν
[1, 191]   εἶναι, ἐς δὴ καὶ  τὸ   κάρτα ἐπύθοντο. ~καὶ Βαβυλὼν μὲν
[1, 71]   δὲ ταύτης τῆς γνώμης καὶ  τὸ   κάρτα οὔνομα ἐν Λυδοῖσι ἔχων,
[1, 212]   ἐμοῦ, ἀλλ᾽ οὐ μάχῃ κατὰ  τὸ   καρτερόν. νῦν ὦν μευ εὖ
[1, 104]   μακροτέρην ἐκτραπόμενοι, ἐν δεξιῇ ἔχοντες  τὸ   Καυκάσιον ὄρος. ἐνθαῦτα οἱ μὲν
[1, 172]   ἔθνος, οἱ Κᾶρες πρὸς  τὸ   Καυνικόν τοῦτο γὰρ οὐκ ἔχω
[1, 129]   ἐπρήχθη τὰ παρεόντα, ἄλλῳ περιέθηκε  τὸ   κράτος, ἀδικώτατον δέ, ὅτι τοῦ
[1, 7]   ἐοῦσα Ἡρακλειδέων, ἐς τὸ γένος  τὸ   Κροίσου, καλεομένους δὲ Μερμνάδας. ἦν
[1, 69]   ἀκηκοότες καὶ αὐτοὶ τὸ θεοπρόπιον  τὸ   Κροίσῳ γενόμενον ἥσθησάν τε τῇ
[1, 132]   θέλῃ, ἐς χῶρον καθαρὸν ἀγαγὼν  τὸ   κτῆνος καλέει τὸν θεόν, ἐστεφανωμένος
[1, 36]   μέλει. Λυδῶν μέντοι λογάδας καὶ  τὸ   κυνηγέσιον πᾶν συμπέμψω, καὶ διακελεύσομαι
[1, 129]   προσιδὼν ἀντείρετο εἰ ἑωυτοῦ ποιέεται  τὸ   Κύρου ἔργον. Ἅρπαγος δὲ ἔφη,
[1, 30]   Τέλλον Ἀθηναῖον" ἀποθωμάσας δὲ Κροῖσος  τὸ   λεχθὲν εἴρετο ἐπιστρεφέως· κοίῃ δὴ
[1, 19]   γενέσθαι πρῆγμα· ὡς ἅφθη τάχιστα  τὸ   λήιον, ἀνέμῳ βιώμενον ἅψατο νηοῦ
[1, 193]   ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἁδρύνεταί τε  τὸ   λήιον καὶ παραγίνεται σῖτος,
[1, 159]   ἀσεβήσαντες θᾶσσον ἀπόλησθε, ὡς μὴ  τὸ   λοιπὸν περὶ ἱκετέων ἐκδόσιος ἔλθητε
[1, 91]   καιομένῳ αὐτῷ ἐπήρκεσε. κατὰ δὲ  τὸ   μαντήιον τὸ γενόμενον οὐκ ὀρθῶς
[1, 136]   ~ἀνδραγαθίη δὲ αὕτη ἀποδέδεκται, μετὰ  τὸ   μάχεσθαι εἶναι ἀγαθόν, ὃς ἂν
[1, 98]   τὸν Ἀθηνέων κύκλον μάλιστά κῃ  τὸ   μέγαθος. τοῦ μὲν δὴ πρώτου
[1, 65]   τὸ χρηστήριον, ὡς ἐσήιε ἐς  τὸ   μέγαρον, εὐθὺς Πυθίη λέγει
[1, 47]   Δελφοῖσι ὡς ἐσῆλθον τάχιστα ἐς  τὸ   μέγαρον οἱ Λυδοὶ χρησόμενοι τῷ
[1, 59]   ~τούτων δὴ ὦν τῶν ἐθνέων  τὸ   μὲν Ἀττικὸν κατεχόμενόν τε καὶ
[1, 32]   σῶμα ἓν οὐδὲν αὔταρκες ἐστί·  τὸ   μὲν γὰρ ἔχει, ἄλλου δὲ
[1, 183]   ἀπαγορεύοντα μὴ κινέειν τὸν ἀνδριάντα.  τὸ   μὲν δὴ ἱρὸν τοῦτο οὕτω
[1, 164]   λίθων μεγάλων καὶ εὖ συναρμοσμένων.  ~τὸ   μὲν δὴ τεῖχος τοῖσι Φωκαιεῦσι
[1, 113]   τοῦ βουκόλου τὸ παιδίον, καὶ  τὸ   μὲν ἐτέθαπτο, τὸν δὲ ὕστερον
[1, 98]   τοῖσι προμαχεῶσι μούνοισι ἐστι ὑψηλότερος.  τὸ   μέν κού τι καὶ τὸ
[1, 4]   σφέας ἐς τὴν Εὐρώπην.  τὸ   μέν νυν ἁρπάζειν γυναῖκας ἀνδρῶν
[1, 178]   γίνονται συνάπαντες ὀγδώκοντα καὶ τετρακόσιοι,  τὸ   μέν νυν μέγαθος τοσοῦτον ἐστὶ
[1, 56]   τὸ δὲ Ἑλληνικὸν ἔθνος. καὶ  τὸ   μὲν οὐδαμῇ κω ἐξεχώρησε, τὸ
[1, 56]   τὰ προκεκριμένα, ἐόντα τὸ ἀρχαῖον  τὸ   μὲν Πελασγικὸν τὸ δὲ Ἑλληνικὸν
[1, 72]   ἦσαν δὲ οἱ Σύριοι οὗτοι  τὸ   μὲν πρότερον Πέρσας ἄρξαι
[1, 73]   Δηιόκεω, ὃς τοὺς Σκύθας τούτους  τὸ   μὲν πρῶτον περιεῖπε εὖ ὡς
[1, 120]   βασιλέος, ἐόντος πολιήτεω, καὶ ἄρχομεν  τὸ   μέρος καὶ τιμὰς πρὸς σέο
[1, 179]   μουνόκωλα ἔδειμαν, τετραμμένα ἐς ἄλληλα·  τὸ   μέσον δὲ τῶν οἰκημάτων ἔλιπον
[1, 191]   ἔσχατα τῆς πόλιος ἑαλωκότων τοὺς  τὸ   μέσον οἰκέοντας τῶν Βαβυλωνίων οὐ
[1, 126]   δὲ ἔφασαν πολλὸν εἶναι αὐτῶν  τὸ   μέσον· τὴν μὲν γὰρ προτέρην
[1, 94]   σφέας ἐνιδρύσασθαι πόλιας καὶ οἰκέειν  τὸ   μέχρι τοῦδε. ἀντὶ δὲ Λυδῶν
[1, 209]   ἀπὸ τῆς ὄψιος ταύτης οὐδεμία  τὸ   μὴ ἐκεῖνον ἐπιβουλεύειν ἐμοί· σύ
[1, 137]   νόμον, αἰνέω δὲ καὶ τόνδε,  τὸ   μὴ μιῆς αἰτίης εἵνεκα μήτε
[1, 32]   εὐδαιμονίη οὕτω τοι ἀπέρριπται ἐς  τὸ   μηδὲν ὥστε οὐδὲ ἰδιωτέων ἀνδρῶν
[1, 86]   οἱ εἴη σὺν θεῷ εἰρημένον,  τὸ   μηδένα εἶναι τῶν ζωόντων ὄλβιον.
[1, 101]   τῆς ἦρχε. ~Δηιόκης μέν νυν  τὸ   Μηδικὸν ἔθνος συνέστρεψε μοῦνον καὶ
[1, 181]   πύργος στερεὸς οἰκοδόμηται, σταδίου καὶ  τὸ   μῆκος καὶ τὸ εὖρος, καὶ
[1, 111]   ἐς πόλιν ἐλθὼν καὶ ἤκουσα  τὸ   μήτε ἰδεῖν ὄφελον μήτε κοτὲ
[1, 129]   μιν πρὸς τὸ ἑωυτοῦ δεῖπνον,  τὸ   μιν ἐκεῖνος σαρξὶ τοῦ παιδὸς
[1, 69]   ἐς ἄγαλμα βουλόμενοι χρήσασθαι τοῦτο  τὸ   νῦν τῆς Λακωνικῆς ἐν Θόρνακι
[1, 176]   ἐξαιρέθησαν. Λύκιοι δέ, ὡς ἐς  τὸ   Ξάνθιον πεδίον ἤλασε Ἅρπαγος
[1, 52]   καὶ αἰχμὴν στερεὴν πᾶσαν χρυσέην,  τὸ   ξυστὸν τῇσι λόγχῃσι ἐὸν ὁμοίως
[1, 9]   σεῦ. ἐγὼ γάρ σε ἐς  τὸ   οἴκημα ἐν τῷ κοιμώμεθα ὄπισθε
[1, 10]   εἶναι, ἤγαγε τὸν Γύγεα ἐς  τὸ   οἴκημα. καὶ μετὰ ταῦτα αὐτίκα
[1, 18]   μὴ Χῖοι μοῦνοι. οὗτοι δὲ  τὸ   ὅμοιον ἀνταποδιδόντες ἐτιμώρεον· καὶ γὰρ
[1, 39]   οὐ μανθάνεις ἀλλὰ λέληθέ σε  τὸ   ὄνειρον, ἐμέ τοί δίκαιον ἐστί
[1, 39]   δίκαιον ἐστί φράζειν. φής τοι  τὸ   ὄνειρον ὑπὸ αἰχμῆς σιδηρέης φάναι
[1, 207]   δὴ ὅτι νικῶντες Μασσαγέται οὐ  τὸ   ὀπίσω φεύξονται ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἀρχὰς
[1, 96]   Δηιόκης εἴη ἀνὴρ μοῦνος κατὰ  τὸ   ὀρθὸν δικάζων, πρότερον περιπίπτοντες ἀδίκοισι
[1, 77]   ἔχων παρακαλέσας μὲν Αἰγυπτίους κατὰ  τὸ   ὅρκιον ἐποιήσατο γὰρ καὶ πρὸς
[1, 165]   τὴν Φωκαίην. οἳ δὲ αὐτῶν  τὸ   ὅρκιον ἐφύλασσον, ἀερθέντες ἐκ τῶν
[1, 74]   Βαβυλώνιος. οὗτοί σφι καὶ  τὸ   ὅρκιον οἱ σπεύσαντες γενέσθαι ἦσαν
[1, 43]   ἀπικόμενοι δὲ ἐς τὸν Ὄλυμπον  τὸ   ὄρος ἐζήτεον τὸ θηρίον, εὑρόντες
[1, 185]   τόν τε ποταμὸν σκολιὸν καὶ  τὸ   ὄρυγμα πᾶν ἕλος, ὡς
[1, 186]   τῆς λίμνης ἐξήγαγε, καὶ οὕτω  τὸ   ὀρυχθὲν ἕλος γενόμενον ἐς δέον
[1, 179]   μέγας· Ἲς καὶ τῷ ποταμῷ  τὸ   οὔνομα· ἐσβάλλει δὲ οὗτος ἐς
[1, 145]   ὅτευ ἐν Ἰταλίῃ ποταμὸς  τὸ   οὔνομα ἔσχε, καὶ Βοῦρα καὶ
[1, 57]   ὅσα ἄλλα Πελασγικὰ ἐόντα πολίσματα  τὸ   οὔνομα μετέβαλε· εἰ τούτοισι τεκμαιρόμενον
[1, 143]   Ἴωνες καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἔφυγον  τὸ   οὔνομα, οὐ βουλόμενοι Ἴωνες κεκλῆσθαι,
[1, 51]   Λακεδαιμονίοισι βουλόμενος χαρίζεσθαι, τοῦ ἐπιστάμενος  τὸ   οὔνομα οὐκ ἐπιμνήσομαι. ἀλλ᾽
[1, 122]   Κυνώ. οἱ δὲ τοκέες παραλαβόντες  τὸ   οὔνομα τοῦτο, ἵνα θειοτέρως δοκέῃ
[1, 32]   τὸν βίον, οὗτος παρ᾽ ἐμοὶ  τὸ   οὔνομα τοῦτο βασιλεῦ δίκαιος
[1, 138]   τὸ ψεύδεσθαι νενόμισται, δεύτερα δὲ  τὸ   ὀφείλειν χρέος, πολλῶν μὲν καὶ
[1, 117]   τάδε. βασιλεῦ, ἐπείτε παρέλαβον  τὸ   παιδίον, ἐβούλευον σκοπέων ὅκως σοί
[1, 111]   ἀκούσας βουκόλος καὶ ἀναλαβὼν  τὸ   παιδίον ἤιε τὴν αὐτὴν ὀπίσω
[1, 113]   τούτων καὶ ἔθαψε τοῦ βουκόλου  τὸ   παιδίον, καὶ τὸ μὲν ἐτέθαπτο,
[1, 109]   Ἅρπαγος, ὥς οἱ παρεδόθη  τὸ   παιδίον κεκοσμημένον τὴν ἐπὶ θανάτῳ
[1, 112]   ἀπεδείκνυε. δὲ ὡς εἶδε  τὸ   παιδίον μέγα τε καὶ εὐειδὲς
[1, 111]   με, ἐκέλευε τὴν ταχίστην ἀναλαβόντα  τὸ   παιδίον οἴχεσθαι φέροντα καὶ θεῖναι
[1, 117]   ποιήσαντος τούτου τὰ κελευόμενα ἐτελεύτησε  τὸ   παιδίον, πέμψας τῶν εὐνούχων τοὺς
[1, 110]   Ἅρπαγος τάδε. κελεύει σε Ἀστυάγης  τὸ   παιδίον τοῦτο λαβόντα θεῖναι ἐς
[1, 117]   καλέσας τὸν βουκόλον τόνδε παραδίδωμι  τὸ   παιδίον, φὰς σέ τε εἶναι
[1, 5]   ἄστεα ἀνθρώπων ἐπεξιών. τὰ γὰρ  τὸ   πάλαι μεγάλα ἦν, τὰ πολλὰ
[1, 144]   ἀγῶνι τοῦ Τριοπίου Ἀπόλλωνος ἐτίθεσαν  τὸ   πάλαι τρίποδας χαλκέους τοῖσι νικῶσι,
[1, 173]   γὰρ νῦν Λύκιοι νέμονται, αὕτη  τὸ   παλαιὸν ἦν Μιλυάς, οἱ δὲ
[1, 173]   γεγόνασι τὴν γὰρ Κρήτην εἶχον  τὸ   παλαιὸν πᾶσαν βάρβαροι) διενειχθέντων δὲ
[1, 85]   ὦν παρελθούσῃ εὐεστοῖ Κροῖσος  τὸ   πᾶν ἐς αὐτὸν ἐπεποιήκεε, ἄλλα
[1, 142]   δὲ Ἴωνες οὗτοι, τῶν καὶ  τὸ   Πανιώνιον ἐστί, τοῦ μὲν οὐρανοῦ
[1, 170]   καὶ συλλεγομένων οὐδὲν ἧσσον ἐς  τὸ   Πανιώνιον, πυνθάνομαι γνώμην Βίαντα ἄνδρα
[1, 153]   ἐώθασι χρᾶσθαι, οὐδέ σφι ἐστὶ  τὸ   παράπαν ἀγορή. μετὰ ταῦτα ἐπιτρέψας
[1, 61]   ἑωυτῷ ἀπαλλάσσετο ἐκ τῆς χώρης  τὸ   παράπαν, ἀπικόμενος δὲ ἐς Ἐρέτριαν
[1, 193]   ἐστὶ ὥστε ἐπὶ διηκόσια μὲν  τὸ   παράπαν ἀποδιδοῖ, ἐπειδὰν δὲ ἄριστα
[1, 75]   διαβατὸς ἐγένετο, οἳ δὲ καὶ  τὸ   παράπαν λέγουσι καὶ τὸ ἀρχαῖον
[1, 32]   ἑτέρη αὐτέων τῇ ἑτέρῃ ἡμέρῃ  τὸ   παράπαν οὐδὲν ὅμοιον προσάγει πρῆγμα.
[1, 19]   δὲ νηὸς κατεκαύθη. καὶ  τὸ   παραυτίκα μὲν λόγος οὐδεὶς ἐγένετο,
[1, 20]   ὅκως ἄν τι προειδὼς πρὸς  τὸ   παρεὸν βουλεύηται. ~Μιλήσιοι μέν νυν
[1, 156]   ὕστερον κοτὲ οἱ Λυδοί, ἢν  τὸ   παρεὸν ὑπεκδράμωσι, ἀποστάντες ἀπὸ τῶν
[1, 80]   αὐτοὶ ἦσαν ἱππεύεσθαι ἀγαθοί. ~ἐς  τὸ   πεδίον δὲ συνελθόντων τοῦτο τὸ
[1, 184]   αὕτη μὲν ἀπεδέξατο χώματα ἀνὰ  τὸ   πεδίον ἐόντα ἀξιοθέητα· πρότερον δὲ
[1, 193]   σφι φοίνικες πεφυκότες ἀνὰ πᾶν  τὸ   πεδίον, οἱ πλεῦνες αὐτῶν καρποφόροι,
[1, 184]   δὲ ἐώθεε ποταμὸς ἀνὰ  τὸ   πεδίον πᾶν πελαγίζειν. ~ἡ δὲ
[1, 66]   ἐφέροντο αὐτοὶ καὶ σχοίνῳ διαμετρησάμενοι  τὸ   πεδίον τὸ Τεγεητέων ἐργάζοντο. αἱ
[1, 58]   δὲ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδὲ  τὸ   Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ
[1, 57]   τοίνυν ἦν καὶ πᾶν τοιοῦτο  τὸ   Πελασγικόν, τὸ Ἀττικὸν ἔθνος ἐὸν
[1, 185]   ὕδωρ αἰεὶ ὀρύσσουσα, εὖρος δὲ  τὸ   περίμετρον αὐτοῦ ποιεῦσα εἴκοσί τε
[1, 139]   ἄλλο σφι ὧδε συμπέπτωκε γίνεσθαι,  τὸ   Πέρσας μὲν αὐτοὺς λέληθε, ἡμέας
[1, 68]   ἀντίτυπον, τὸν δὲ ἐξελαυνόμενον σίδηρον  τὸ   πῆμα ἐπὶ πήματι κείμενον, κατὰ
[1, 193]   τε πυρῶν καὶ τῶν κριθέων  τὸ   πλάτος γίνεται τεσσέρων εὐπετέως δακτύλων.
[1, 54]   Πυθὼ Δελφοὺς δωρέεται, πυθόμενος αὐτῶν  τὸ   πλῆθος, κατ᾽ ἄνδρα δύο στατῆρσι
[1, 77]   ἠγωνίσατο. ~Κροῖσος δὲ μεμφθεὶς κατὰ  τὸ   πλῆθος τὸ ἑωυτοῦ στράτευμα ἦν
[1, 194]   καὶ μὲν ἔσω ἕλκει  τὸ   πλῆκτρον δὲ ἔξω ὠθέει.
[1, 194]   ποιήσαντες καὶ καλάμης πλήσαντες πᾶν  τὸ   πλοῖον τοῦτο ἀπιεῖσι κατὰ τὸν
[1, 68]   καὶ ἐν θώματι ἦν ὀρέων  τὸ   ποιεόμενον. μαθὼν, δέ μιν
[1, 10]   ἐπορᾷ μιν ἐξιόντα. μαθοῦσὰ δὲ  τὸ   ποιηθέν ἐκ τοῦ ἀνδρὸς οὔτε
[1, 191]   ὑπεθήκατο, εἴτε καὶ αὐτὸς ἔμαθε  τὸ   ποιητέον οἱ ἦν, ἐποίεε δὴ
[1, 136]   ἐκπέμπει βασιλεὺς ἀνὰ πᾶν ἔτος.  τὸ   πολλὸν δ᾽ ἡγέαται ἰσχυρὸν εἶναι.
[1, 129]   δὲ ἔφη, αὐτὸς γὰρ γράψαι,  τὸ   πρῆγμα ἑωυτοῦ δὴ δικαίως εἶναι.
[1, 68]   ἐς Σπάρτην ἔφραζε Λακεδαιμονίοσσι πᾶν  τὸ   πρῆγμα. οἳ δὲ ἐκ λόγου
[1, 118]   ἤκουσε αὐτὸς πρὸς τοῦ βουκόλου  τὸ   πρῆγμα, πάλιν ἀπηγέετο τῷ Ἁρπάγῳ,
[1, 206]   τούτους ἐς μέσον σφι προετίθεε  τὸ   πρῆγμα, συμβουλευόμενος ὁκότερα ποιέῃ. τῶν
[1, 129]   γεγονέναι, Πέρσας δὲ δούλους ἐόντας  τὸ   πρὶν Μήδων νῦν γεγονέναι δεσπότας.
[1, 80]   τὸ πεδίον δὲ συνελθόντων τοῦτο  τὸ   πρὸ τοῦ ἄστεος ἐστὶ τοῦ
[1, 78]   ἐπὶ Σάρδις. ~ταῦτα ἐπιλεγομένῳ Κροίσῳ  τὸ   προάστειον πᾶν ὀφίων ἐνεπλήσθη· φανέντων
[1, 126]   ~ὡς δὲ παρῆσαν ἅπαντες ἔχοντες  τὸ   προειρημένον, ἐνθαῦτα Κῦρος, ἦν
[1, 114]   Μήδοισι, οὐ γὰρ δὴ ἐποίησε  τὸ   προσταχθὲν ἐκ τοῦ Κύρου, ἐκέλευε
[1, 5]   Ἕλληνας, τοῦτον σημήνας προβήσομαι ἐς  τὸ   πρόσω τοῦ λόγου, ὁμοίως σμικρὰ
[1, 105]   δώροισί τε καὶ λιτῇσι ἀποτράπει  τὸ   προσωτέρω μὴ πορεύεσθαι. οἳ δὲ
[1, 60]   μιν. οὕτω μὲν Πεισίστρατος ἔσχε  τὸ   πρῶτον Ἀθήνας, καὶ τὴν τυραννίδα
[1, 87]   ὥρα πάντα μὲν ἄνδρα σβεννύντα  τὸ   πῦρ, δυναμένους δὲ οὐκέτι καταλαβεῖν,
[1, 202]   ἀνακαύσωνται κύκλῳ περιιζομένους ἐπιβάλλειν ἐπὶ  τὸ   πῦρ, ὀσφραινομένους δὲ καταγιζομένου τοῦ
[1, 191]   προεῖπε τῷ στρατῷ, ὅταν διαβατὸν  τὸ   ῥέεθρον ἴδωνται γενόμενον, ἐσιέναι ταύτῃ
[1, 179]   οὗτος ἐς τὸν Εὐφρήτην ποταμὸν  τὸ   ῥέεθρον. οὗτος ὦν Ἲς
[1, 186]   χωρίον ὀρώρυκτο, ἐκτρέψασα τοῦ ποταμοῦ  τὸ   ῥέεθρον πᾶν ἐς τὸ ὤρυσσε
[1, 191]   ἐτετάχατο ἐπ᾽ αὐτῷ τούτῳ κατὰ  τὸ   ῥέεθρον τοῦ Εὐφρήτεω ποταμοῦ ὑπονενοστηκότος
[1, 167]   διεχρήσαντο, οἱ δὲ αὐτῶν ἐς  τὸ   Ρήγιον καταφυγόντες ἐνθεῦτεν ὁρμώμενοι ἐκτήσαντο
[1, 91]   λέγοι ἀρχήν. οὐ συλλαβὼν δὲ  τὸ   ῥηθὲν οὐδ᾽ ἐπανειρόμενος ἑωυτὸν αἴτιον
[1, 91]   τοὺς παῖδας τοῦ Κροίσου γένοιτο  τὸ   Σαρδίων πάθος καὶ μὴ κατ᾽
[1, 166]   ἐόντα ἀριθμὸν ἑξήκοντα, ἀντίαζον ἐς  τὸ   Σαρδόνιον καλεόμενον πέλαγος. συμμισγόντων δὲ
[1, 45]   ἡσυχίη τῶν ἀνθρώπων ἐγένετο περὶ  τὸ   σῆμα, συγγινωσκόμενος ἀνθρώπων εἶναι τῶν
[1, 75]   ἀρχαίων ῥεέθρων, καὶ αὖτις παραμειβόμενος  τὸ   στρατόπεδον ἐς τὰ ἀρχαῖα ἐσβάλλοι·
[1, 75]   ὀρύσσειν, ἄγοντα μηνοειδέα, ὅκως ἂν  τὸ   στρατόπεδον ἱδρυμένον κατὰ νώτου λάβοι,
[1, 51]   καὶ ἐγὼ δοκέω· οὐ γὰρ  τὸ   συντυχὸν φαίνεταί μοι ἔργον εἶναι.
[1, 212]   ὥστε κατιόντος τοῦ οἴνου ἐς  τὸ   σῶμα ἐπαναπλέειν ὑμῖν ἔπεα κακά,
[1, 196]   μὲν δή σφι ἄρτισις περὶ  τὸ   σῶμα ἐστί· νόμοι δὲ αὐτοῖσι
[1, 195]   κεφαλὰς μίτρῃσι ἀναδέονται, μεμυρισμένοι πᾶν  τὸ   σῶμα. σφρηγῖδα δὲ ἕκαστος ἔχει
[1, 216]   τῷ ταχίστῳ πάντων τῶν θνητῶν  τὸ   τάχιστον δατέονται.
[1, 66]   καὶ σχοίνῳ διαμετρησάμενοι τὸ πεδίον  τὸ   Τεγεητέων ἐργάζοντο. αἱ δὲ πέδαι
[1, 168]   ἐπείτε γὰρ σφέων εἷλε χώματι  τὸ   τεῖχος Ἅρπαγος, ἐσβάντες πάντες ἐς
[1, 80]   οἱ Λυδοί, κατειληθέντες δὲ ἐς  τὸ   τεῖχος ἐπολιορκέοντο ὑπὸ τῶν Περσέων.
[1, 84]   δικασάντων ὡς περιενειχθέντος τοῦ λέοντος  τὸ   τεῖχος ἔσονται Σάρδιες ἀνάλωτοι.
[1, 26]   ἐκ τοῦ νηοῦ σχοινίον ἐς  τὸ   τεῖχος. ἔστι δὲ μεταξὺ τῆς
[1, 181]   τὸν ποταμόν. ~τοῦτο μὲν δὴ  τὸ   τεῖχος θώρηξ ἐστί, ἕτερον δὲ
[1, 99]   δὲ ἄλλον δῆμον πέριξ ἐκέλευε  τὸ   τεῖχος οἰκέειν. οἰκοδομηθέντων δὲ πάντων
[1, 179]   τάφρου γῆ ἀναισιμώθη, καὶ  τὸ   τεῖχος ὅντινα τρόπον ἔργαστο. ὀρύσσοντες
[1, 179]   τὰ χείλεα, δευτέρα δὲ αὐτὸ  τὸ   τεῖχος τὸν αὐτὸν τρόπον. ἐπάνω
[1, 83]   ἦλθε ἄλλη ἀγγελίη, ὡς ἡλώκοι  τὸ   τεῖχος τῶν Λυδῶν καὶ ἔχοιτο
[1, 98]   ἐνεστεῶτα. μεμηχάνηται δὲ οὕτω τοῦτο  τὸ   τεῖχος ὥστε ἕτερος τοῦ
[1, 91]   ἑωυτὸν αἴτιον ἀποφαινέτω· τῷ καὶ  τὸ   τελευταῖον χρηστηριαζομένῳ εἶπε Λοξίης περὶ
[1, 78]   πρὸς Τελμησσέων τὸ θέλει σημαίνειν  τὸ   τέρας, οὐκ ἐξεγένετο Κροίσῳ ἀπαγγεῖλαι·
[1, 59]   Λακεδαιμόνιος παρατυχὼν καὶ θεησάμενος  τὸ   τέρας συνεβούλευε Ἱπποκράτεϊ πρῶτα μὲν
[1, 86]   καίπερ ἐν κακῷ ἐόντι τοσούτῳ,  τὸ   τοῦ Σόλωνος ὥς οἱ εἴη
[1, 144]   ἐσδέξασθαι τῶν προσοίκων Δωριέων ἐς  τὸ   Τριοπικὸν ἱρόν, ἀλλὰ καὶ σφέων
[1, 55]   τοὺς Δελφοὺς Κροῖσος ἐχρηστηριάζετο  τὸ   τρίτον· ἐπείτε γὰρ δὴ παρέλαβε
[1, 64]   τῶν Ἀθηναίων, οὕτω δὴ Πεισίστρατος  τὸ   τρίτον σχὼν Ἀθήνας ἐρρίζωσε τὴν
[1, 132]   ποίην ὡς ἁπαλωτάτην, μάλιστα δὲ  τὸ   τρίφυλλον, ἐπὶ ταύτης ἔθηκε ὦν
[1, 216]   ποιεύμενοι ὅτι οὐκ ἵκετο ἐς  τὸ   τυθῆναι. σπείρουσι δὲ οὐδέν, ἀλλ᾽
[1, 20]   τὰ μάλιστα, πυθόμενον τὸ χρηστήριον  τὸ   τῷ Ἀλυάττῃ γενόμενον, πέμψαντα ἄγγελον
[1, 88]   τε καὶ ἰδόμενος τοὺς Πέρσας  τὸ   τῶν Λυδῶν ἄστυ κεραΐζοντας εἶπε
[1, 93]   ἕκαστοι ἐξεργάσαντο, καὶ ἐφαίνετο μετρεόμενον  τὸ   τῶν παιδισκέων ἔργον ἐὸν μέγιστον.
[1, 185]   τοῦ ποταμοῦ, βάθος μὲν ἐς  τὸ   ὕδωρ αἰεὶ ὀρύσσουσα, εὖρος δὲ
[1, 51]   δι᾽ οὗ τῆς χειρὸς ῥέει  τὸ   ὕδωρ, Λακεδαιμονίων ἐστί, οὐ μέντοι
[1, 207]   δὲ ταῦτα, ὑπολιπομένους τῆς στρατιῆς  τὸ   φλαυρότατον, τοὺς λοιποὺς αὖτις ἐξαναχωρέειν
[1, 185]   παρέχωσε παρ᾽ ἑκάτερον τοῦ ποταμοῦ  τὸ   χεῖλος ἄξιον θώματος μέγαθος καὶ
[1, 70]   ζῳδίων τε ἔξωθεν πλήσαντες περὶ  τὸ   χεῖλος καὶ μεγάθεϊ τριηκοσίους ἀμφορέας
[1, 189]   ὀγδώκοντα καὶ ἑκατὸν παρ᾽ ἑκάτερον  τὸ   χεῖλος τοῦ Γύνδεω τετραμμένας πάντα
[1, 63]   τὸ χρηστήριον καὶ φὰς δέκεσθαι  τὸ   χρησθὲν ἐπῆγε τὴν στρατιήν. Ἀθηναῖοι
[1, 13]   οἱ λοιποὶ Λυδοί, ἤν μὲν  τὸ   χρηστήριον ἀνέλῃ μιν βασιλέα εἶναι
[1, 13]   τὴν ἀρχήν. ἀνεῖλέ τε δὴ  τὸ   χρηστήριον καὶ ἐβασίλευσε οὕτω Γύγης.
[1, 63]   χρᾷ τάδε, Πεισίστρατος δὲ συλλαβὼν  τὸ   χρηστήριον καὶ φὰς δέκεσθαι τὸ
[1, 23]   παῖς οὗτος τῷ Θρασυβούλῳ  τὸ   χρηστήριον μηνύσας· ἐτυράννευε δὲ
[1, 69]   τῆς Ἑλλάδος, ὑμέας ὦν κατὰ  τὸ   χρηστήριον προσκαλέομαι φίλος τε θέλων
[1, 159]   περὶ ἱκετέων ἐκδόσιος ἔλθητε ἐπὶ  τὸ   χρηστήριον" ~ταῦτα ὡς ἀπενειχθέντα ἤκουσαν
[1, 86]   καὶ τεσσερεσκαίδεκα ἡμέρας πολιορκηθέντα, κατὰ  τὸ   χρηστήριόν τε καταπαύσαντα τὴν ἑωυτοῦ
[1, 20]   ξεῖνον ἐς τὰ μάλιστα, πυθόμενον  τὸ   χρηστήριον τὸ τῷ Ἀλυάττῃ γενόμενον,
[1, 65]   ἀνδρὸς ἐλθόντος ἐς Δελφοὺς ἐπὶ  τὸ   χρηστήριον, ὡς ἐσήιε ἐς τὸ
[1, 196]   εἰ δὲ μὴ συμφεροίατο, ἀποφέρειν  τὸ   χρυσίον ἔκειτο νόμος. ἐξῆν δὲ
[1, 186]   ἦσαν οἱ λίθοι ἕτοιμοι καὶ  τὸ   χωρίον ὀρώρυκτο, ἐκτρέψασα τοῦ ποταμοῦ
[1, 98]   τὸ μέν κού τι καὶ  τὸ   χωρίον συμμαχέει κολωνὸς ἐὼν ὥστε
[1, 84]   τεῖχος περιενείκας, τῇ ἦν ἐπίμαχον  τὸ   χωρίον τῆς ἀκροπόλιος, κατηλόγησε τοῦτο
[1, 138]   λέγειν ἔξεστι. αἴσχιστον δὲ αὐτοῖσι  τὸ   ψεύδεσθαι νενόμισται, δεύτερα δὲ τὸ
[1, 174]   Σύμην τε καὶ Ρόδον θάλασσα)  τὸ   ὦν δὴ ὀλίγον τοῦτο, ἐὸν
[1, 180]   οὗτος ἐς τὴν Ἐρυθρὴν θάλασσαν.  τὸ   ὦν δὴ τεῖχος ἑκάτερον τοὺς
[1, 186]   ποταμοῦ τὸ ῥέεθρον πᾶν ἐς  τὸ   ὤρυσσε χωρίον, ἐν ἐπίμπλατο




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/03/2005