Livre, Chapitre |
[1, 126] |
ἔχειν,
τὴν
δὲ
τότε
παρεοῦσαν
|
πάντα |
ἀγαθά.
παραλαβὼν
δὲ
τοῦτο
τὸ |
[1, 203] |
ἔχει
ὁ
Καύκασος,
τὰ
πολλὰ
|
πάντα |
ἀπ᾽
ὕλης
ἀγρίης
ζώοντα·
ἐν |
[1, 77] |
Πέρσῃσι,
ὃς
ἦν
αὐτοῦ
ξεινικός,
|
πάντα |
ἀπεὶς
διεσκέδασε
οὐδαμὰ
ἐλπίσας
μὴ |
[1, 86] |
δὴ
εἶπας,
ὥς
τε
αὐτῷ
|
πάντα |
ἀποβεβήκοι
τῇ
περ
ἐκεῖνος
εἶπε, |
[1, 134] |
ἑωυτοὺς
εἶναι
ἀνθρώπων
μακρῷ
τὰ
|
πάντα |
ἀρίστους,
τοὺς
δὲ
ἄλλους
κατὰ |
[1, 119] |
ἐγὼ
δοκέω,
ἁλίσας
θάψειν
τὰ
|
πάντα. |
~Ἁρπάγῳ
μὲν
Ἀστυάγης
δίκην
ταύτην |
[1, 109] |
ἔφραζε
τῇ
ἑωυτοῦ
γυναικὶ
τὸν
|
πάντα |
Ἀστυάγεος
ῥηθέντα
λόγον.
ἣ
δὲ |
[1, 120] |
καὶ
ἀγγελιηφόρους
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
πάντα |
διατάξας
ἦρχε.
καὶ
νῦν
ἐς |
[1, 67] |
ἀπεῖχον
τῆς
ἐξευρέσιος
οὐδὲν
ἔλασσον,
|
πάντα |
διζήμενοι,
ἐς
οὗ
δὴ
Λίχης |
[1, 163] |
Ταρτησσοῦ
ὀγδώκοντα
ἔτεα,
ἐβίωσε
δὲ
|
πάντα |
εἴκοσι
καὶ
ἑκατόν.
τούτῳ
δὴ |
[1, 160] |
τε
τῶν
πάντων
ἱρῶν
τὰ
|
πάντα |
ἐκ
τῆς
χώρης
ταύτης
γινόμενα. |
[1, 124] |
τά
σε
καὶ
πάλαι
δοκέω
|
πάντα |
ἐκμεμαθηκέναι,
σέο
τε
αὐτοῦ
περὶ |
[1, 214] |
αὐτὸς
Κῦρος
τελευτᾷ,
βασιλεύσας
τὰ
|
πάντα |
ἑνὸς
δέοντα
τριήκοντα
ἔτεα.
ἀσκὸν |
[1, 30] |
κατὰ
τοὺς
θησαυρούς,
καὶ
ἐπεδείκνυσαν
|
πάντα |
ἐόντα
μεγάλα
τε
καὶ
ὄλβια. |
[1, 139] |
σώμασι
καὶ
τῇ
μεγαλοπρεπείῃ
τελευτῶσι
|
πάντα |
ἐς
τὠυτὸ
γράμμα,
τὸ
Δωριέες |
[1, 164] |
γραφὴ
ἦν,
τὰ
δὲ
ἄλλα
|
πάντα |
ἐσθέντες
καὶ
αὐτοὶ
εἰσβάντες
ἔπλεον |
[1, 32] |
ἐστί,
ὥσπερ
χωρῇ
οὐδεμία
καταρκέει
|
πάντα |
ἑωυτῇ
παρέχουσα,
ἀλλὰ
ἄλλο
μὲν |
[1, 122] |
οἱ
ἐν
τῷ
λόγῳ
τὰ
|
πάντα |
ἡ
Κυνώ.
οἱ
δὲ
τοκέες |
[1, 155] |
οἰκότα
εἴρηκας,
σὺ
μέντοι
μὴ
|
πάντα |
θυμῷ
χρέο,
μηδὲ
πόλιν
ἀρχαίην |
[1, 65] |
ἐπετρόπευσε
τάχιστα,
μετέστησε
τὰ
νόμιμα
|
πάντα, |
καὶ
ἐφύλαξε
ταῦτα
μὴ
παραβαίνειν· |
[1, 30] |
ὄλβια.
θεησάμενον
δέ
μιν
τὰ
|
πάντα |
καὶ
σκεψάμενον
ὥς
οἱ
κατὰ |
[1, 32] |
εἰ
μή
οἱ
τύχη
ἐπίσποιτο
|
πάντα |
καλὰ
ἔχοντα
εὖ
τελευτῆσαὶ
τὸν |
[1, 111] |
δὴ
κατ᾽
ὁδὸν
πυνθάνομαι
τὸν
|
πάντα |
λόγον
θεράποντος,
ὃς
ἐμὲ
προπέμπων |
[1, 21] |
ἦν,
Θρασύβουλος
δὲ
σαφέως
προπεπυσμένος
|
πάντα |
λόγον,
καὶ
εἰδὼς
τὰ
Ἀλυάττης |
[1, 126] |
ἔπος
ὁ
Κῦρος
παρεγύμνου
τὸν
|
πάντα |
λόγον,
λέγων
ἄνδρες
Πέρσαι,
οὕτω |
[1, 122] |
δὲ
τῆς
κεῖθεν
ὁδοῦ
τὸν
|
πάντα |
λόγον
τῶν
πομπῶν
πυθέσθαι.
τραφῆναι |
[1, 87] |
τὴν
Κύρου
μετάγνωσιν,
ὡς
ὥρα
|
πάντα |
μὲν
ἄνδρα
σβεννύντα
τὸ
πῦρ, |
[1, 32] |
κω
ὄλβιον
ἀλλ᾽
εὐτυχέα.
τὰ
|
πάντα |
μέν
νυν
ταῦτα
συλλαβεῖν
ἄνθρωπον |
[1, 103] |
πρὸ
τοῦ
δὲ
ἀναμὶξ
ἦν
|
πάντα |
ὁμοίως
ἀναπεφυρμένα.
οὗτος
ὁ
τοῖσι |
[1, 139] |
μὲν
τὰ
δ᾽
οὔ,
ἀλλὰ
|
πάντα |
ὁμοίως.
~ταῦτα
μὲν
ἀτρεκέως
ἔχω |
[1, 120] |
παῖδες
ἐστήσαντο
βασιλέα.
ὁ
δὲ
|
πάντα |
ὅσα
περ
οἱ
ἀληθέι
λόγῳ |
[1, 94] |
πλοῖα,
ἐς
τὰ
ἐσθεμένους
τὰ
|
πάντα |
ὅσα
σφι
ἦν
χρηστὰ
ἐπίπλοα, |
[1, 30] |
εἶδε
ἅπασι
τέκνα
ἐκγενόμενα
καὶ
|
πάντα |
παραμείναντα·
τοῦτο
δὲ
τοῦ
βίου |
[1, 11] |
ἀποθνήσκειν
δεῖ,
ὡς
ἂν
μὴ
|
πάντα |
πειθόμενος
Κανδαύλῃ
τοῦ
λοιποῦ
ἴδῃς |
[1, 202] |
δὲ
ἐξερεύγεται
τεσσεράκοντα,
τῶν
τὰ
|
πάντα |
πλὴν
ἑνὸς
ἐς
ἕλεά
τε |
[1, 140] |
οἱ
δὲ
δὴ
Μάγοι
αὐτοχειρίῃ
|
πάντα |
πλὴν
κυνὸς
καὶ
ἀνθρώπου
κτείνουσι, |
[1, 209] |
ἐμεῦ
θεοὶ
κήδονται
καί
μοι
|
πάντα |
προδεικνύουσι
τὰ
ἐπιφερόμενα.
ἤδη
ὦν |
[1, 164] |
τέκνα
καὶ
γυναῖκας
καὶ
ἔπιπλα
|
πάντα, |
πρὸς
δὲ
καὶ
τὰ
ἀγάλματα |
[1, 34] |
ἕτερος
τῶν
ἡλίκων
μακρῷ
τὰ
|
πάντα |
πρῶτος·
οὔνομα
δέ
οἱ
ἦν |
[1, 69] |
ἦν
κατεστραμμένη.
~ταῦτα
δὴ
ὦν
|
πάντα |
πυνθανόμενος
ὁ
Κροῖσος
ἔπεμπε
ἐς |
[1, 194] |
ἐς
τὴν
Βαβυλῶνα,
ἐόντα
κυκλοτερέα,
|
πάντα |
σκύτινα.
ἐπεὰν
γὰρ
ἐν
τοῖσι |
[1, 21] |
καὶ
ἑωυτοῦ
καὶ
ἰδιωτικός,
τοῦτον
|
πάντα |
συγκομίσας
ἐς
τὴν
ἀγορὴν
προεῖπε |
[1, 61] |
λόγῳ
εἰπεῖν,
χρόνος
διέφυ
καὶ
|
πάντα |
σφι
ἐξήρτυτο
ἐς
τὴν
κάτοδον· |
[1, 126] |
τὴν
μὲν
γὰρ
προτέρην
ἡμέρην
|
πάντα |
σφι
κακὰ
ἔχειν,
τὴν
δὲ |
[1, 106] |
Ἀσίης
οἱ
Σκύθαι,
καὶ
τὰ
|
πάντα |
σφι
ὑπό
τε
ὕβριος
καὶ |
[1, 132] |
τρίφυλλον,
ἐπὶ
ταύτης
ἔθηκε
ὦν
|
πάντα |
τὰ
κρέα.
διαθέντος
δὲ
αὐτοῦ |
[1, 167] |
ἐξαγαγόντες
κατέλευσαν.
μετὰ
δὲ
Ἀγυλλαίοισι
|
πάντα |
τὰ
παριόντα
τὸν
χῶρον,
ἐν |
[1, 119] |
χειρῶν
τε
καὶ
ποδῶν,
τἄλλα
|
πάντα· |
ταῦτα
δὲ
χωρὶς
ἔκειτο
ἐπὶ |
[1, 72] |
ὁ
Ἅλυς
ποταμὸς
ἀποτάμνει
σχεδὸν
|
πάντα |
τῆς
Ἀσίης
τὰ
κάτω
ἐκ |
[1, 178] |
τούτων
ἐπιμνήσομαι.
~Κῦρος
ἐπείτε
τὰ
|
πάντα |
τῆς
ἠπείρου
ὑποχείρια
ἐποιήσατο,
Ἀσσυρίοισι |
[1, 50] |
Λυδοῖσι
τε
πᾶσι
προεῖπε
θύειν
|
πάντα |
τινὰ
αὐτῶν
τούτῳ
ὅ
τι |
[1, 34] |
καὶ
δοράτια
καὶ
τά
τοιαῦτα
|
πάντα |
τοῖσι
χρέωνται
ἐς
πόλεμον
ἄνθρωποι, |
[1, 154] |
θάλασσαν,
ἅτε
τὸν
χρυσὸν
ἔχων
|
πάντα |
τὸν
ἐκ
τῶν
Σαρδίων,
ἐπικούρους |
[1, 80] |
ἄλλων
Λυδῶν
μὴ
φειδομένους
κτείνειν
|
πάντα |
τὸν
ἐμποδὼν
γινόμενον,
Κροῖσον
δὲ |
[1, 86] |
Σόλων
ἐὼν
Ἀθηναῖος,
καὶ
θεησάμενος
|
πάντα |
τὸν
ἑωυτοῦ
ὄλβον
ἀποφλαυρίσειε
οἷα |
[1, 138] |
τι
ταῦτα
ἔχειν.
ξεῖνον
δὲ
|
πάντα |
τὸν
λαμβανόμενον
ὑπὸ
τουτέων
πολλοὶ |
[1, 131] |
ἀναβαίνοντες
θυσίας
ἔρδειν,
τὸν
κύκλον
|
πάντα |
τοῦ
οὐρανοῦ
Δία
καλέοντες·
θύουσι |
[1, 126] |
καὶ
τὰ
βουκόλια
ὁ
Κῦρος
|
πάντα |
τοῦ
πατρὸς
συναλίσας
ἐς
τὠυτὸ |
[1, 50] |
κτήνεά
τε
γὰρ
τὰ
θύσιμα
|
πάντα |
τρισχίλια
ἔθυσε,
κλίνας
τε
ἐπιχρύσους |
[1, 189] |
τὸ
χεῖλος
τοῦ
Γύνδεω
τετραμμένας
|
πάντα |
τρόπον,
διατάξας
δὲ
τὸν
στρατὸν |
[1, 199] |
δὲ
ἀπέρχονται.
σχοινοτενέες
δὲ
διέξοδοι
|
πάντα |
τρόπον
ὁδῶν
ἔχουσι
διὰ
τῶν |
[1, 99] |
βασιλέα
μηδένα,
δι᾽
ἀγγέλων
δὲ
|
πάντα |
χρᾶσθαι,
ὁρᾶσθαι
τε
βασιλέα
ὑπὸ |
[1, 215] |
ἄρδις
καὶ
σαγάρις,
χαλκῷ
τὰ
|
πάντα |
χρέωνται,
ὅσα
δὲ
περὶ
κεφαλὴν |
[1, 215] |
χρυσῷ
δὲ
καὶ
χαλκῷ
τὰ
|
πάντα |
χρέωνται·
ὅσα
μὲν
γὰρ
ἐς |
[1, 85] |
δὲ
τοῦτο
ἤδη
ἐφώνεε
τὸν
|
πάντα |
χρόνον
τῆς
ζόης.
~οἱ
δὲ |