Livre, Chapitre |
[1, 162] |
Μῆδος,
τὸν
ὁ
Μήδων
βασιλεὺς
|
Ἀστυάγης |
ἀνόμῳ
τραπέζῃ
ἔδαισε,
ὁ
τῷ |
[1, 122] |
γυναῖκα
αὐτοῦ"
~ταῦτα
εἶπας
ὁ
|
Ἀστυάγης |
ἀποπέμπει
τὸν
Κῦρον.
νοστήσαντα
δέ |
[1, 117] |
ὁ
Ἅρπαγος,
εἴρετό
μιν
ὁ
|
Ἀστυάγης |
Ἅρπαγε,
τέῳ
δὴ
μόρῳ
τὸν |
[1, 124] |
βούλῃ
ἐμοὶ
πείθεσθαι,
τῆς
περ
|
Ἀστυάγης |
ἄρχει
χώρης,
ταύτης
ἁπάσης
ἄρξεις. |
[1, 127] |
πρότερον
ἥξοι
παρ᾽
ἐκεῖνον
ἢ
|
Ἀστυάγης |
αὐτὸς
βουλήσεται.
ἀκούσας
δὲ
ταῦτα |
[1, 118] |
δὴ
τὸν
ἰθὺν
ἔφαινε
λόγον·
|
Ἀστυάγης |
δὲ
κρύπτων
τὸν
οἱ
ἐνεῖχε |
[1, 129] |
πρῆγμα
ἑωυτοῦ
δὴ
δικαίως
εἶναι.
|
Ἀστυάγης |
δέ
μιν
ἀπέφαινε
τῷ
λόγῳ |
[1, 116] |
αὐτὸν
εἶναι
ἔτι
παρ᾽
ἑωυτῷ.
|
Ἀστυάγης |
δὲ
μιν
οὐκ
εὖ
βουλεύεσθαι |
[1, 117] |
συγγνώμην
ἑωυτῷ
κελεύων
ἔχειν
αὐτόν.
|
~Ἀστυάγης |
δὲ
τοῦ
μὲν
βουκόλου
τὴν |
[1, 127] |
δεινὸν
ποιεύμενοι
ὑπὸ
Μήδων
ἄρχεσθαι.
|
Ἀστυάγης |
δὲ
ὡς
ἐπύθετο
Κῦρον
ταῦτα |
[1, 119] |
φράζει
τῇ
γυναικὶ
τὰ
συγκυρήσαντα.
|
Ἀστυάγης |
δέ,
ὥς
οἱ
ἀπίκετο
ὁ |
[1, 120] |
θάψειν
τὰ
πάντα.
~Ἁρπάγῳ
μὲν
|
Ἀστυάγης |
δίκην
ταύτην
ἐπέθηκε,
Κύπου
δὲ |
[1, 128] |
Πέρῃσι
ἑσσώθη,
καὶ
αὐτός
τε
|
Ἀστυάγης |
ἐζωγρήθη
καὶ
τοὺς
ἐξήγαγε
τῶν |
[1, 119] |
γίνεται.
εἴρετο
δὲ
αὐτὸν
ὁ
|
Ἀστυάγης |
εἰ
γινώσκοι
ὅτευ
θηρίου
κρέα |
[1, 119] |
ἐδόκεε
ἅλις
ἔχειν
τῆς
βορῆς,
|
Ἀστυάγης |
εἴρετό
μιν
εἰ
ἡσθείη
τι |
[1, 107] |
οὔνομα
ἔθετο
Μανδάνην·
τὴν
ἐδόκεε
|
Ἀστυάγης |
ἐν
τῷ
ὕπνῳ
οὐρῆσαι
τοσοῦτον |
[1, 111] |
Καμβύσεω
τοῦ
Κύρου,
καί
μιν
|
Ἀστυάγης |
ἐντέλλεται
ἀποκτεῖναι.
νῦν
τε
ὅδε |
[1, 128] |
αἰσχρῶς,
ὡς
ἐπύθετο
τάχιστα
ὁ
|
Ἀστυάγης, |
ἔφη
ἀπειλέων
τῷ
Κύρῳ
ἀλλ᾽ |
[1, 115] |
βλέψας
πρὸς
τὸν
Κῦρον
ὁ
|
Ἀστυάγης |
ἔφη
σὺ
δὴ
ἐὼν
τοῦδε |
[1, 121] |
τοὺς
γειναμένους"
~ἀκούσας
ταῦτα
ὁ
|
Ἀστυάγης |
ἐχάρη
τε
καὶ
καλέσας
τὸν |
[1, 115] |
ὤμους.
~ἀκούσας
δὲ
καὶ
ἰδὼν
|
Ἀστυάγης, |
θέλων
τιμωρῆσαι
τῷ
παιδὶ
τιμῆς |
[1, 107] |
Σκύθαι
ἦρξαν,
τελευτᾷ.
~ἐκδέκεται
δὲ
|
Ἀστυάγης |
Κυαξάρεω
παῖς
τὴν
βασιληίην.
καὶ |
[1, 109] |
ἐστὶ
ὁ
παῖς,
καὶ
ὅτι
|
Ἀστυάγης |
μὲν
ἐστὶ
γέρων
καὶ
ἅπαις |
[1, 130] |
πρὶν
Μήδων
νῦν
γεγονέναι
δεσπότας.
|
~Ἀστυάγης |
μέν
νυν
βασιλεύσας
ἐπ᾽
ἔτεα |
[1, 127] |
βουλήσεται.
ἀκούσας
δὲ
ταῦτα
ὁ
|
Ἀστυάγης |
Μήδους
τε
ὥπλισε
πάντας,
καὶ |
[1, 109] |
δὲ
ἀμείβεται
οὐ
τῇ
ἐνετέλλετο
|
Ἀστυάγης, |
οὐδ᾽
εἰ
παραφρονήσει
τε
καὶ |
[1, 110] |
ὁ
Ἅρπαγος
τάδε.
κελεύει
σε
|
Ἀστυάγης |
τὸ
παιδίον
τοῦτο
λαβόντα
θεῖναι |
[1, 120] |
ἐς
ἀσθενὲς
ἔρχεται"
ἀμείβεται
ὁ
|
Ἀστυάγης |
τοῖσιδε.
καὶ
αὐτὸς
ὦ
Μάγοι |
[1, 108] |
τῷ
Καμβύσῃ
τῆς
Μανδάνης,
ὁ
|
Ἀστυάγης |
τῷ
πρώτῳ
ἔτεϊ
εἶδε
ἄλλην |
[1, 108] |
ταῦτα
δὴ
ὦν
φυλασσόμενος
ὁ
|
Ἀστυάγης, |
ὡς
ἐγένετο
ὁ
Κῦρος,
καλέσας |