Livre, Chapitre
[1, 159]	τὸν αὐτόν σφι χρησμὸν ἔφαινε,	κελεύων	ἐκδιδόναι Πακτύην Πέρσῃσι. πρὸς ταῦτα
[1, 119]	γεγονώς, τοῦτον ἐκπέμπεν ἰέναι τε	κελεύων	ἐς Ἀστυάγεος καὶ ποιέειν ὅ
[1, 116]	λιτάς τε καὶ συγγνώμην ἑωυτῷ	κελεύων	ἔχειν αὐτόν. ~Ἀστυάγης δὲ τοῦ
[1, 8]	τίνα λέγεις λόγον οὐκ ὑγιέα,	κελεύων	με δέσποιναν τὴν ἐμὴν θεήσασθαι
[1, 157]	ἐς τὴν Κύμην ἀγγέλους ἐκδιδόναι	κελεύων	Πακτύην. οἱ δὲ Κυμαῖοι ἔγνωσαν
[1, 45]	προτείνων τὰς χεῖρας, ἐπικατασφάξαι μιν	κελεύων	τῷ νεκρῷ, λέγων τήν τε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/03/2005