Livre, Chapitre |
[1, 30] |
τῶν
πολεμίων
ἀπέθανε
κάλλιστα,
καί
|
μιν |
Ἀθηναῖοι
δημοσίῃ
τε
ἔθαψαν
αὐτοῦ |
[1, 34] |
Κροίσῳ
ὁ
ὄνειρος,
ὡς
ἀπολέει
|
μιν |
αἰχμῇ
σιδηρέῃ
βληθέντα.
ὃ
δ? |
[1, 35] |
καὶ
ἐστερημένος
πάντων"
Κροῖσος
δέ
|
μιν |
ἀμείβετο
τοῖσιδε?
ἀνδρῶν
τε
φίλων |
[1, 11] |
λεγόμενα,
μετὰ
δὲ
ἱκέτευε
μὴ
|
μιν |
ἀναγκαίῃ
ἐνδέειν
διακρῖναι
τοιαύτην
αἵρεσιν. |
[1, 128] |
τῶν
Μάγων
τοὺς
ὀνειροπόλους,
οἵ
|
μιν |
ἀνέγνωσαν
μετεῖναι
τὸν
Κῦρον,
τούτους |
[1, 44] |
συντεταραγμένος
μᾶλλον
τι
ἐδεινολογέετο
ὅτι
|
μιν |
ἀπέκτεινε
τὸν
αὐτὸς
φόνου
ἐκάθηρε? |
[1, 129] |
δὴ
δικαίως
εἶναι.
Ἀστυάγης
δέ
|
μιν |
ἀπέφαινε
τῷ
λόγῳ
σκαιότατόν
τε |
[1, 189] |
καί
οἱ
ἐπηπείλησε
οὕτω
δή
|
μιν |
ἀσθενέα
ποιήσειν
ὥστε
τοῦ
λοιποῦ |
[1, 111] |
καὶ
Καμβύσεω
τοῦ
Κύρου,
καί
|
μιν |
Ἀστυάγης
ἐντέλλεται
ἀποκτεῖναι.
νῦν
τε |
[1, 178] |
ἡμεῖς
ἴδμεν.
τάφρος
μὲν
πρῶτά
|
μιν |
βαθέα
τε
καὶ
εὐρέα
καὶ |
[1, 13] |
ἤν
μὲν
τὸ
χρηστήριον
ἀνέλῃ
|
μιν |
βασιλέα
εἶναι
Λυδῶν,
τόν
δὲ |
[1, 86] |
πυρήν,
βουλόμενος
εἰδέναι
εἴ
τίς
|
μιν |
δαιμόνων
ῥύσεται
τοῦ
μὴ
ζῶντα |
[1, 51] |
ὑπὸ
Δελφῶν
Θεοφανίοισι.
φασὶ
δὲ
|
μιν |
Δελφοὶ
Θεοδώρου
τοῦ
Σαμίου
ἔργον |
[1, 190] |
ἐς
τριηκοσίας
καὶ
ἑξήκοντα
διώρυχάς
|
μιν |
διαλαβών,
καὶ
τὸ
δεύτερον
ἔαρ |
[1, 123] |
τὸν
λαγὸν
Κύρῳ
ἐπειπεῖν
αὐτοχειρίῃ
|
μιν |
διελεῖν
καὶ
μηδένα
οἱ
ταῦτα |
[1, 119] |
ἔχειν
τῆς
βορῆς,
Ἀστυάγης
εἴρετό
|
μιν |
εἰ
ἡσθείη
τι
τῇ
θοίνῃ. |
[1, 153] |
ταῦτα
ἑωυτῷ
προαγορεύουσι?
πυνθανόμενον
δέ
|
μιν |
εἰπεῖν
ἄνθρωποι
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
κόσοι |
[1, 35] |
καθαρσίου
ἐδέετο
κυρῆσαι,
Κροῖσος
δέ
|
μιν |
ἐκάθηρε.
ἔστι
δὲ
παραπλησίη
ἡ |
[1, 12] |
τὸν
θάλαμον
τῇ
γυναικί,
καί
|
μιν |
ἐκείνη,
ἐγχειρίδιον
δοῦσα,
κατακρύπτει
ὑπὸ |
[1, 129] |
πρὸς
τὸ
ἑωυτοῦ
δεῖπνον,
τὸ
|
μιν |
ἐκεῖνος
σαρξὶ
τοῦ
παιδὸς
ἐθοίνησε, |
[1, 59] |
ὡς
ἐκπεφευγὼς
τοὺς
ἐχθρούς,
οἵ
|
μιν |
ἐλαύνοντα
ἐς
ἀγρὸν
ἠθέλησαν
ἀπολέσαι |
[1, 82] |
τῶν
οἱ
συλλοχιτέων
διεφθαρμένων,
αὐτοῦ
|
μιν |
ἐν
τῇσι
Θυρέῃσι
καταχρήσασθαι
ἑωυτόν. |
[1, 159] |
βίαιον
πρὸς
Περσέων?
οἳ
δέ
|
μιν |
ἐξαιτέονται,
προεῖναι
Κυμαίους
κελεύοντες.
ἡμεῖς |
[1, 36] |
κύνας
συμπέμψαι
ἡμῖν,
ὡς
ἄν
|
μιν |
ἐξέλωμεν
ἐκ
τῆς
χώρης"
οἳ |
[1, 10] |
ἔξω,
καὶ
ἡ
γυνὴ
ἐπορᾷ
|
μιν |
ἐξιόντα.
μαθοῦσὰ
δὲ
τὸ
ποιηθέν |
[1, 127] |
Ἅρπαγον
ἀπέδεξε,
λήθην
ποιεύμενος
τά
|
μιν |
ἐόργεε.
ὡς
δὲ
οἱ
Μῆδοι |
[1, 120] |
ὁ
παῖς
καὶ
περίεστι,
καί
|
μιν |
ἐπ?
ἀγροῦ
διαιτώμενον
οἱ
ἐκ |
[1, 114] |
ἐς
αὑτὸν
τοιόνδε
γενόμενον
ἐξέφηνέ
|
μιν. |
ἔπαιζε
ἐν
τῇ
κώμῃ
ταύτῃ |
[1, 117] |
τῷδε
κατὰ
τάδε
ἐντειλάμενος,
θεῖναὶ
|
μιν |
ἐς
ἔρημον
ὄρος
καὶ
παραμένοντα |
[1, 24] |
τελευτῶντος
δὲ
τοῦ
νόμου
ῥῖψαί
|
μιν |
ἐς
τὴν
θάλασσαν
ἑωυτὸν
ὡς |
[1, 70] |
ἰδιώτας
δὲ
ἄνδρας
πριαμένους
ἀναθεῖναί
|
μιν |
ἐς
τὸ
Ἥραιον.
τάχα
δὲ |
[1, 138] |
τοῖσι
ἄλλοισι
Πέρσῃσι?
φασὶ
δέ
|
μιν |
ἐς
τὸν
ἥλιον
ἁμαρτόντα
τι |
[1, 122] |
ἀποπέμπει
τὸν
Κῦρον.
νοστήσαντα
δέ
|
μιν |
ἐς
τοῦ
Καμβύσεω
τὰ
οἰκία |
[1, 31] |
Βίτωνι
τοῖσι
ἑωυτῆς
τέκνοισι,
οἵ
|
μιν |
ἐτίμησαν
μεγάλως,
τὴν
θεὸν
δοῦναι |
[1, 24] |
τε
σῶς
περὶ
Ἰταλίην
καί
|
μιν |
εὖ
πρήσσοντα
λίποιεν
ἐν
Τάραντι, |
[1, 189] |
ὥστε
τοῦ
λοιποῦ
καὶ
γυναῖκας
|
μιν |
εὐπετέως
τὸ
γόνυ
οὐ
βρεχούσας |
[1, 96] |
ὁρῶντες
αὐτοῦ
τοὺς
τρόπους
δικαστήν
|
μιν |
ἑωυτῶν
αἱρέοντο.
ὁ
δὲ
δή, |
[1, 192] |
ἐνιαυτὸν
τοὺς
τέσσερας
μῆνας
τρέφει
|
μιν |
ἡ
Βαβυλωνίη
χωρῇ,
τοὺς
δὲ |
[1, 88] |
τῷ
παρεόντι
χρή;
Κῦρος
δέ
|
μιν |
θαρσέοντα
ἐκέλευε
λέγειν
ὅ
τι |
[1, 216] |
προσήκοντές
οἱ
πάντες
συνελθόντες
θύουσί
|
μιν |
καὶ
ἄλλα
πρόβατα
ἅμα
αὐτῷ, |
[1, 204] |
προθυμίην
στρατεύσασθαι.
πολλά
τε
γάρ
|
μιν |
καὶ
μεγάλα
τὰ
ἐπαείροντα
καὶ |
[1, 109] |
πολλῶν
δὲ
εἵνεκα
οὐ
φονεύσω
|
μιν, |
καὶ
ὅτι
αὐτῷ
μοι
συγγενής |
[1, 53] |
στρατεύηται
ἐπὶ
Πέρσας,
μεγάλην
ἀρχὴν
|
μιν |
καταλύσειν?
τοὺς
δὲ
Ἑλλήνων
δυνατωτάτους |
[1, 45] |
Κροίσῳ
προτείνων
τὰς
χεῖρας,
ἐπικατασφάξαι
|
μιν |
κελεύων
τῷ
νεκρῷ,
λέγων
τήν |
[1, 199] |
μέγα
τί
οἱ
δώσεις
ὥς
|
μιν |
λάμψεαι.
ὅσσαι
μέν
νυν
εἴδεός |
[1, 132] |
κρέα
καὶ
χρᾶται
ὅ
τι
|
μιν |
λόγος
αἱρέει.
~ἡμέρην
δὲ
ἁπασέων |
[1, 156] |
ἀξιόχρεον
πρόφασιν
προτείνῃ,
οὐκ
ἀναπείσει
|
μιν |
μεταβουλεύσασθαι,
ἀρρωδέων
δὲ
μὴ
καὶ |
[1, 205] |
δὲ
Τόμυρις
συνιεῖσα
οὐκ
αὐτήν
|
μιν |
μνώμενον
ἀλλὰ
τὴν
Μασαγετέων
βασιληίην, |
[1, 117] |
οἱ
παρῆν
ὁ
Ἅρπαγος,
εἴρετό
|
μιν |
ὁ
Ἀστυάγης
Ἅρπαγε,
τέῳ
δὴ |
[1, 112] |
ἀνδρὸς
ἐχρήιζε
μηδεμιῇ
τέχνῃ
ἐκθεῖναί
|
μιν. |
ὁ
δὲ
οὐκ
ἔφη
οἷός |
[1, 48] |
τῶν
μὲν
δὴ
οὐδὲν
προσίετό
|
μιν? |
ὁ
δὲ
ὡς
τὸ
ἐκ |
[1, 68] |
ὀρέων
τὸ
ποιεόμενον.
μαθὼν,
δέ
|
μιν |
ὁ
χαλκεὺς
ἀποθωμάζοντα
εἶπε
παυσάμενος |
[1, 213] |
βασιλείης
Τομύριος
παῖς
Σπαργαπίσης,
ὥς
|
μιν |
ὅ
τε
οἶνος
ἀνῆκε
καὶ |
[1, 93] |
σῆμα
χῶμα
γῆς.
ἐξεργάσαντο
δέ
|
μιν |
οἱ
ἀγοραῖοι
ἄνθρωποι
καὶ
οἱ |
[1, 183] |
πηχέων
χρύσεος
στερεός?
ἐγὼ
μέν
|
μιν |
οὐκ
εἶδον,
τὰ
δὲ
λέγεται |
[1, 116] |
ἔτι
παρ?
ἑωυτῷ.
Ἀστυάγης
δὲ
|
μιν |
οὐκ
εὖ
βουλεύεσθαι
ἔφη
ἐπιθυμέοντα |
[1, 117] |
εἶδον
δι?
ἐκείνων
καὶ
ἔθαψά
|
μιν. |
οὕτω
ἔσχε
ὦ
βασιλεῦ
περὶ |
[1, 60] |
καὶ
οἱ
τοῦ
Λυκούργου
ἐξελαύνουσί
|
μιν. |
οὕτω
μὲν
Πεισίστρατος
ἔσχε
τὸ |
[1, 111] |
γυνὴ
εἴρετο
προτέρη
ὅ
τι
|
μιν |
οὕτω
προθύμως
Ἅρπαγος
μετεπέμψατο.
ὁ |
[1, 9] |
μηχανήσομαι
οὕτω
ὥστε
μηδέ
μαθεῖν
|
μιν |
ὀφθεῖσαν
ὑπὸ
σεῦ.
ἐγὼ
γάρ |
[1, 33] |
κως
οὔτε
ἐχαρίζετο,
οὔτε
λόγου
|
μιν |
ποιησάμενος
οὐδενὸς
ἀποπέμπεται,
κάρτα
δόξας |
[1, 129] |
ἔπεα,
καὶ
δὴ
καὶ
εἴρετό
|
μιν |
πρὸς
τὸ
ἑωυτοῦ
δεῖπνον,
τὸ |
[1, 129] |
ἀντὶ
τῆς
βασιληίης.
ὁ
δέ
|
μιν |
προσιδὼν
ἀντείρετο
εἰ
ἑωυτοῦ
ποιέεται |
[1, 86] |
ζωόντων
ὄλβιον.
ὡς
δὲ
ἄρα
|
μιν |
προσστῆναι
τοῦτο,
ἀνενεικάμενόν
τε
καὶ |
[1, 125] |
βυβλίον
καὶ
ἐπιλεγόμενος
ἔφη
Ἀστυάγεά
|
μιν |
στρατηγὸν
Περσέων
ἀποδεικνύναι.
νῦν
τε, |
[1, 189] |
ποταμὸν
διαβαίνειν
ἐπειρᾶτο,
ὁ
δέ
|
μιν |
συμψήσας
ὑποβρύχιον
οἰχώκεε
φέρων.
κάρτα |
[1, 30] |
τε
καὶ
ὄλβια.
θεησάμενον
δέ
|
μιν |
τὰ
πάντα
καὶ
σκεψάμενον
ὥς |
[1, 34] |
παιδὶ
γυναῖκα,
ἐωθότα
δὲ
στρατηγέειν
|
μιν |
τῶν
Λυδῶν
οὐδαμῇ
ἔτι
ἐπὶ |
[1, 24] |
τοὺς
πορθμέας
ἢ
αὐτὸν
διαχρᾶσθαί
|
μιν, |
ὡς
ἂν
ταφῆς
ἐν
γῇ |