Livre, Chapitre |
[1, 153] |
ἀπέρριψε
ὁ
Κῦρος
τὰ
ἔπεα,
|
ὅτι |
ἀγορὰς
στησάμενοι
ὠνῇ
τε
καὶ |
[1, 207] |
σοὶ
ἀποφαίνεσθαι·
εἰ
δ᾽
ἔγνωκας
|
ὅτι |
ἄνθρωπος
καὶ
σὺ
εἶς
καὶ |
[1, 109] |
συγγενής
ἐστὶ
ὁ
παῖς,
καὶ
|
ὅτι |
Ἀστυάγης
μὲν
ἐστὶ
γέρων
καὶ |
[1, 109] |
εἵνεκα
οὐ
φονεύσω
μιν,
καὶ
|
ὅτι |
αὐτῷ
μοι
συγγενής
ἐστὶ
ὁ |
[1, 143] |
τὸ
Ἰωνικὸν
καὶ
λόγου
ἐλαχίστου·
|
ὅτι |
γὰρ
μὴ
Ἀθῆναι,
ἦν
οὐδὲν |
[1, 141] |
τοῖσι
Αἰολεῦσι
τῶνδε
εἵνεκα
ἔλεξε,
|
ὅτι |
δὴ
οἱ
Ἴωνες
πρότερον
αὐτοῦ |
[1, 4] |
ἁρπασθεισέων
σωφρόνων·
δῆλα
γὰρ
δὴ
|
ὅτι, |
εἰ
μὴ
αὐταὶ
ἐβούλοντο,
οὐκ |
[1, 70] |
Λακεδαιμόνιοι
τὴν
συμμαχίην
ἐδέξαντο,
καὶ
|
ὅτι |
ἐκ
πάντων
σφέας
προκρίνας
Ἑλλήνων |
[1, 34] |
νέμεσις
μεγάλη
Κροῖσον,
ὡς
εἰκάσαι,
|
ὅτι |
ἐνόμισε
ἑωυτὸν
εἶναι
ἀνθρώπων
ἁπάντων |
[1, 207] |
εἶπον
μὲν
καὶ
πρότερόν
τοι
|
ὅτι |
ἐπεί
με
Ζεὺς
ἔδωκέ
τοι, |
[1, 119] |
οἱ
ἐς
δέον
ἐγεγόνεε
καὶ
|
ὅτι |
ἐπὶ
τύχῃσι
χρηστῇσι
ἐπὶ
δεῖπνον |
[1, 146] |
τὸν
ἑωυτῆς
ἄνδρα,
τοῦδε
εἵνεκα
|
ὅτι |
ἐφόνευσαν
σφέων
τοὺς
πατέρας
καὶ |
[1, 156] |
ἢ
ἀνδραποδισθέντας
πρηθῆναι
σφέας,
ἐπιστάμενος
|
ὅτι |
ἢν
μὴ
ἀξιόχρεον
πρόφασιν
προτείνῃ, |
[1, 86] |
εἶπε,
μεταγνόντα
τε
καὶ
ἐννώσαντα
|
ὅτι |
καὶ
αὐτὸς
ἄνθρωπος
ἐὼν
ἄλλον |
[1, 145] |
ἐθελῆσαι
πλεῦνας
ἐσδέξασθαι
τοῦδε
εἵνεκα,
|
ὅτι |
καὶ
ὅτε
ἐν
Πελοποννήσῳ
οἴκεον, |
[1, 49] |
τοῦτο
λέγεται)
ἄλλο
γε
ἢ
|
ὅτι |
καὶ
τοῦτο
ἐνόμισε
μαντήιον
ἀψευδὲς |
[1, 108] |
οἱ
τῶν
Μάγων
ὀνειροπόλοι
ἐσήμαινον
|
ὅτι |
μέλλοι
ὁ
τῆς
θυγατρὸς
αὐτοῦ |
[1, 183] |
χρυσέου
βωμοῦ
οὐκ
ἔξεστι
θύειν
|
ὅτι |
μὴ
γαλαθηνὰ
μούνᾳ,
ἐπὶ
δὲ |
[1, 181] |
οὐδὲ
νύκτα
οὐδεὶς
ἐναυλίζεται
ἀνθρώπων
|
ὅτι |
μὴ
γυνὴ
μούνη
τῶν
ἐπιχωρίων, |
[1, 143] |
οὐδ᾽
ἐδεήθησαν
δὲ
οὐδαμοὶ
μετασχεῖν
|
ὅτι |
μὴ
Σμυρναῖοι)
~κατά
περ
οἱ |
[1, 18] |
Ἰώνων
τὸν
πόλεμον
τοῦτον
συνεπελάφρυνον
|
ὅτι |
μὴ
Χῖοι
μοῦνοι.
οὗτοι
δὲ |
[1, 44] |
παιδὸς
συντεταραγμένος
μᾶλλον
τι
ἐδεινολογέετο
|
ὅτι |
μιν
ἀπέκτεινε
τὸν
αὐτὸς
φόνου |
[1, 207] |
φεύγουσι.
τὠυτὸ
γὰρ
ἀντιθήσω
ἐκείνῳ,
|
ὅτι |
νικήσας
τοὺς
ἀντιουμένους
ἐλᾷς
ἰθὺ |
[1, 207] |
τὴν
ἀρχήν.
δῆλα
γὰρ
δὴ
|
ὅτι |
νικῶντες
Μασσαγέται
οὐ
τὸ
ὀπίσω |
[1, 48] |
εἶναι
μαντήιον
τὸ
ἐν
Δελφοῖσι,
|
ὅτι |
οἱ
ἐξευρήκεε
τὰ
αὐτὸς
ἐποίησε. |
[1, 3] |
ἁρπαγῆς
γενέσθαι
γυναῖκα,
ἐπιστάμενον
πάντως
|
ὅτι |
οὐ
δώσει
δίκας·
οὐδὲ
γὰρ |
[1, 131] |
ἐπιφέρουσι,
ὡς
μὲν
ἐμοὶ
δοκέειν,
|
ὅτι |
οὐκ
ἀνθρωποφυέας
ἐνόμισαν
τοὺς
θεοὺς |
[1, 216] |
ἀλλ᾽
γῇ
κρύπτουσι,
συμφορὴν
ποιεύμενοι
|
ὅτι |
οὐκ
ἵκετο
ἐς
τὸ
τυθῆναι. |
[1, 127] |
Κῦρος
ἐκέλευε
τὸν
ἄγγελον
ἀπαγγέλλειν
|
ὅτι |
πρότερον
ἥξοι
παρ᾽
ἐκεῖνον
ἢ |
[1, 124] |
οἷα
ἐγὼ
ὑπὸ
Ἀστυάγεος
πέπονθα,
|
ὅτι |
σε
οὐκ
ἀπέκτεινα
ἀλλὰ
ἔδωκα |
[1, 133] |
τοὺς
Ἕλληνας
σιτεομένους
πεινῶντας
παύεσθαι,
|
ὅτι |
σφι
ἀπὸ
δείπνου
παραφορέεται
οὐδὲν |
[1, 94] |
χρέωνται
καὶ
Ἕλληνές,
χωρὶς
ἢ
|
ὅτι |
τὰ
θήλεα
τέκνα
καταπορνεύουσι,
πρῶτοι |
[1, 119] |
ταῦτα,
προσκυνήσας
καὶ
μεγάλα
ποιησάμενος
|
ὅτι |
τε
ἡ
ἁμαρτὰς
οἱ
ἐς |
[1, 193] |
μνήμην
οὐ
ποιήσομαι,
εὖ
εἰδὼς
|
ὅτι |
τοῖσι
μὴ
ἀπιγμένοισι
ἐς
τὴν |
[1, 57] |
σφίσι
δὲ
ὁμόγλωσσοι·
δηλοῦσί
τε
|
ὅτι |
τὸν
ἠνείκαντο
γλώσσης
χαρακτῆρα
μεταβαίνοντες |
[1, 129] |
περιέθηκε
τὸ
κράτος,
ἀδικώτατον
δέ,
|
ὅτι |
τοῦ
δείπνου
εἵνεκεν
Μήδους
κατεδούλωσε. |
[1, 96] |
πᾶσαν
τὴν
Μηδικὴν
ἐποίεε,
ἐπιστάμενος
|
ὅτι |
τῷ
δικαίῳ
τὸ
ἄδικον
πολέμιον |
[1, 187] |
ταύτῃσι
οὐδὲν
ἐχρᾶτο
τοῦδε
εἵνεκα,
|
ὅτι |
ὕπερ
κεφαλῆς
οἱ
ἐγίνετο
ὁ |