Livre, Chapitre
[1, 116]	ἑωυτῷ. Ἀστυάγης δὲ μιν οὐκ	εὖ	βουλεύεσθαι ἔφη ἐπιθυμέοντα ἐς ἀνάγκας
[1, 132]	δὲ τοῖσι πᾶσι Πέρσῃσι κατεύχεται	εὖ	γίνεσθαι καὶ τῷ βασιλέι· ἐν
[1, 193]	γίνεται, ἐξεπιστάμενος μνήμην οὐ ποιήσομαι,	εὖ	εἰδὼς ὅτι τοῖσι μὴ ἀπιγμένοισι
[1, 188]	βασιλεὺς ὁ μέγας καὶ σιτίοισι	εὖ	ἐσκευασμένος ἐξ οἴκου καὶ προβάτοῖσι,
[1, 181]	τῷ νηῷ κλίνη μεγάλη κέεται	εὖ	ἐστρωμένη, καὶ οἱ τράπεζα παρακέεται
[1, 102]	ἅτε ἀπεστεώτων, ἄλλως μέντοι ἑωυτῶν	εὖ	ἥκοντες, ἐπὶ τούτους δὴ στρατευσάμενος
[1, 30]	παραμείναντα· τοῦτο δὲ τοῦ βίου	εὖ	ἥκοντι, ὡς τὰ παρ᾽ ἡμῖν,
[1, 30]	Τέλλῳ τοῦτο μὲν τῆς πόλιος	εὖ	ἡκούσης παῖδες ἦσαν καλοί τε
[1, 113]	τῷ, βουκόλῳ πρὸς τὰ παρεόντα	εὖ	λέγειν ἡ γυνή, καὶ αὐτίκα
[1, 91]	τὸν δὲ πρὸς ταῦτα χρῆν	εὖ	μέλλοντα βουλεύεσθαι ἐπειρέσθαι πέμψαντα κότερα
[1, 59]	πόλιν κοσμέων καλῶς τε καὶ	εὖ.	~μετὰ δὲ οὐ πολλὸν χρόνον
[1, 118]	ἐποιεύμην. ὡς ὦν τῆς τύχης	εὖ	μετεστεώσης, τοῦτο μὲν τὸν σεωυτοῦ
[1, 32]	τούτοισι ἔτι τελευτήσῃ τὸν βίον	εὖ,	οὗτος ἐκεῖνος τὸν σὺ ζητέεις,
[1, 212]	τὸ καρτερόν. νῦν ὦν μευ	εὖ	παραινεούσης ὑπόλαβε τὸν λόγον· ἀποδούς
[1, 120]	μέν γέ τοι συμβουλεύσατέ μοι	εὖ	περισκεψάμενοι τὰ μέλλει ἀσφαλέστατα εἶναι
[1, 208]	οἱ τιμᾶν τε αὐτὸν καὶ	εὖ	ποιέειν, ἢν ἡ διάβασις ἡ
[1, 90]	τὰς πέδας, εἰ ἐξαπατᾶν τοὺς	εὖ	ποιεῦντας νόμος ἐστί οἱ" Κῦρος
[1, 24]	σῶς περὶ Ἰταλίην καί μιν	εὖ	πρήσσοντα λίποιεν ἐν Τάραντι, τριήκοντα·
[1, 42]	κεχρημένον οἰκός ἐστι ἐς ὁμήλικας	εὖ	πρήσσοντας ἰέναι, οὔτε τὸ βούλεσθαι
[1, 163]	δὲ πᾶν λίθων μεγάλων καὶ	εὖ	συναρμοσμένων. ~τὸ μὲν δὴ τεῖχος
[1, 164]	δ᾽ Ἅρπαγος ἔφη εἰδέναι μὲν	εὖ	τὰ ἐκεῖνοι μέλλοιεν ποιέειν, ὅμως
[1, 32]	τύχη ἐπίσποιτο πάντα καλὰ ἔχοντα	εὖ	τελευτῆσαὶ τὸν βίον. πολλοὶ μὲν
[1, 90]	Κῦρος ὑπερήδετο, ὥς οἱ ἐδόκεε	εὖ	ὑποτίθεσθαι· αἰνέσας δὲ πολλά, καὶ
[1, 73]	τούτους τὸ μὲν πρῶτον περιεῖπε	εὖ	ὡς ἐόντας ἱκέτας· ὥστε δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/03/2005