Livre, Chapitre |
[1, 148] |
οὔτι
μοῦναι
αἱ
Ἰώνων
ὁρταὶ
|
τοῦτο, |
ἀλλὰ
καὶ
Ἑλλήνων
πάντων
ὁμοίως |
[1, 86] |
ὡς
δὲ
ἄρα
μιν
προσστῆναι
|
τοῦτο, |
ἀνενεικάμενόν
τε
καὶ
ἀναστενάξαντα
ἐκ |
[1, 194] |
καλάμης
πλήσαντες
πᾶν
τὸ
πλοῖον
|
τοῦτο |
ἀπιεῖσι
κατὰ
τὸν
ποταμὸν
φέρεσθαι, |
[1, 193] |
τὴν
ῥίζαν
τοῦ
σίτου
ἐστὶ
|
τοῦτο? |
ἀρδόμενον
μέντοι
ἐκ
τοῦ
ποταμοῦ |
[1, 2] |
Ἕλληνες,
καὶ
τῶν
ἀδικημάτων
πρῶτον
|
τοῦτο |
ἄρξαι?
μετὰ
δὲ
ταῦτα
Ἑλλήνων |
[1, 186] |
ἦν,
ὡς
ἐγὼ
δοκέω,
ὀχληρὸν
|
τοῦτο. |
αὕτη
δὲ
καὶ
τοῦτο
προεῖδε. |
[1, 172] |
οἱ
Κᾶρες
πρὸς
τὸ
Καυνικόν
|
τοῦτο |
γὰρ
οὐκ
ἔχω
ἀτρεκέως
διακρῖναι) |
[1, 214] |
καὶ
δὴ
καὶ
πυνθάνομαι
οὕτω
|
τοῦτο |
γενόμενον.
πρῶτα
μὲν
γὰρ
λέγεται |
[1, 185] |
περίοδος
τῆς
λίμνης
μακρή.
κατὰ
|
τοῦτο |
δὲ
ἐργάζετο
τῆς
χώρης
τῇ |
[1, 71] |
τοῖσί
γε
μὴ
ἔστι
μηδέν;
|
τοῦτο |
δέ,
ἢν
νικηθῇς,
μάθε
ὅσα |
[1, 186] |
τὸν
αὐτὸν
λόγον
τῷ
τείχεϊ,
|
τοῦτο |
δὲ
κατὰ
μέσην
κου
μάλιστα |
[1, 161] |
καὶ
τοῦτο
μὲν
Πριηνέας
ἐξηνδραποδίσατο,
|
τοῦτο |
δὲ
Μαιάνδρου
πεδίον
πᾶν
ἐπέδραμε |
[1, 163] |
τείχεος
οὐκ
ὀλίγοι
στάδιοι
εἰσί,
|
τοῦτο |
δὲ
πᾶν
λίθων
μεγάλων
καὶ |
[1, 104] |
μέσου
ἔθνος
αὐτῶν
ἐστι,
Σάσπειρες,
|
τοῦτο |
δὲ
παραμειβομένοισι
εἶναι
ἐν
τῇ |
[1, 70] |
μὲν
αὐτοὶ
ἦσαν
ἕτοιμοι
ἐπαγγείλαντι,
|
τοῦτο |
δὲ
ποιησάμενοι
κρητῆρα
χάλκεον
ζῳδίων |
[1, 118] |
παρὰ
τὸν
παῖδα
τὸν
νεήλυδα,
|
τοῦτο |
δὲ
σῶστρα
γὰρ
τοῦ
παιδὸς |
[1, 185] |
μνημόσυνα
ἐλίπετο
τὰ
ἐγὼ
ἀπηγήσομαι,
|
τοῦτο |
δὲ
τὴν
Μήδων
ὁρῶσα
ἀρχὴν |
[1, 30] |
τέκνα
ἐκγενόμενα
καὶ
πάντα
παραμείναντα?
|
τοῦτο |
δὲ
τοῦ
βίου
εὖ
ἥκοντι, |
[1, 1] |
Φοίνικας
ἐς
δὴ
τὸ
Ἄργος
|
τοῦτο |
διατίθεσθαι
τὸν
φόρτον.
πέμπτῃ
δὲ |
[1, 139] |
καλέουσι,
Ἴωνες
δὲ
σίγμα?
ἐς
|
τοῦτο |
διζήμενος
εὑρήσεις
τελευτῶντα
τῶν
Περσέων |
[1, 175] |
πώγωνα
μέγαν
ἴσχε.
τρὶς
σφι
|
τοῦτο |
ἐγένετο.
οὗτοι
τῶν
περὶ
Καρίην |
[1, 186] |
ὤρυσσε
χωρίον,
ἐν
ᾧ
ἐπίμπλατο
|
τοῦτο, |
ἐν
τούτω
ἀπεξηρασμένου
τοῦ
ἀρχαίου |
[1, 49] |
ἄλλο
γε
ἢ
ὅτι
καὶ
|
τοῦτο |
ἐνόμισε
μαντήιον
ἀψευδὲς
ἐκτῆσθαι.
~μετὰ |
[1, 181] |
χαλκόπυλον,
καὶ
ἐς
ἐμὲ
ἔτι
|
τοῦτο |
ἐόν,
δύο
σταδίων
πάντῃ,
ἐὸν |
[1, 174] |
θάλασσα)
τὸ
ὦν
δὴ
ὀλίγον
|
τοῦτο, |
ἐὸν
ὅσον
τε
ἐπὶ
πέντε |
[1, 157] |
ζόης
μετέβαλον.
Μαζάρης
δὲ
μετὰ
|
τοῦτο |
ἔπεμπε
ἐς
τὴν
Κύμην
ἀγγέλους |
[1, 90] |
δὲ
εἴρετο
ὅ
τι
οἱ
|
τοῦτο |
ἐπηγορέων
παραιτέοιτο.
Κροῖσος
δέ
οἱ |
[1, 91] |
ἐπανεβάλετο
τὴν
Σαρδίων
ἅλωσιν,
καὶ
|
τοῦτο |
ἐπιστάσθω
Κροῖσος
ὡς
ὕστερον
τοῖσι |
[1, 115] |
ἐδόκεον
γὰρ
σφι
εἶναι
ἐς
|
τοῦτο |
ἐπιτηδεότατος.
οἱ
μέν
νυν
ἄλλοι |
[1, 191] |
μέσον
μηρὸν
μάλιστά
κῃ,
κατὰ
|
τοῦτο |
ἐσήισαν
ἐς
τὴν
Βαβυλῶνα.
εἰ |
[1, 85] |
τοῦτο
πρῶτον
ἐφθέγξατο,
μετὰ
δὲ
|
τοῦτο |
ἤδη
ἐφώνεε
τὸν
πάντα
χρόνον |
[1, 27] |
ἐκεῖνον
ἀληθέα
εἰπεῖν
αἲ
γὰρ
|
τοῦτο |
θεοὶ
ποιήσειαν
ἐπὶ
νόον
νησιώτῃσι, |
[1, 122] |
δὲ
τοκέες
παραλαβόντες
τὸ
οὔνομα
|
τοῦτο, |
ἵνα
θειοτέρως
δοκέῃ
τοῖσι
Πέρσῃσι |
[1, 201] |
ἑωυτῷ
ποιήσασθαι.
τὸ
δὲ
ἔθνος
|
τοῦτο |
καὶ
μέγα
λέγεται
εἶναι
καὶ |
[1, 108] |
τὴν
Ἀσίην
πᾶσαν.
ἰδὼν
δὲ
|
τοῦτο |
καὶ
ὑπερθέμενος
τοῖσι
ὀνειροπόλοισι,
μετεπέμψατο |
[1, 51] |
ὀρθῶς
λέγοντες?
ἔστι
γὰρ
καὶ
|
τοῦτο |
Κροίσου,
ἐπέγραψε
δὲ
τῶν
τις |
[1, 78] |
νέμεσθαι
φοιτέοντες
κατήσθιον.
ἰδόντι
δὲ
|
τοῦτο |
Κροίσῳ,
ὥσπερ
καὶ
ἦν
ἔδοξε |
[1, 110] |
κελεύει
σε
Ἀστυάγης
τὸ
παιδίον
|
τοῦτο |
λαβόντα
θεῖναι
ἐς
τὸ
ἐρημότατον |
[1, 49] |
νομιζόμενα
οὐ
γὰρ
ὦν
οὐδὲ
|
τοῦτο |
λέγεται)
ἄλλο
γε
ἢ
ὅτι |
[1, 24] |
τὰ
χρήματα.
τὸν
δὲ
συνέντα
|
τοῦτο |
λίσσεσθαι,
χρήματα
μὲν
σφι
προϊέντα, |
[1, 77] |
πολλὸν
ἐλάσσων
ἢ
ὁ
Κύρου)
|
τοῦτο |
μεμφθείς,
ὡς
τῇ
ὑστεραίῃ
οὐκ |
[1, 70] |
προκρίνας
Ἑλλήνων
αἱρέετο
φίλους.
καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
αὐτοὶ
ἦσαν
ἕτοιμοι
ἐπαγγείλαντι, |
[1, 71] |
τρώγειν,
οὐκ
ἄλλο
ἀγαθὸν
οὐδέν.
|
τοῦτο |
μὲν
δή,
εἰ
νικήσεις,
τί |
[1, 181] |
αὐταὶ)
ἐς
αὐτὸν
τὸν
ποταμόν.
|
~τοῦτο |
μὲν
δὴ
τὸ
τεῖχος
θώρηξ |
[1, 93] |
εἶναι?
καλέεται
δὲ
αὕτη
Γυγαίη.
|
τοῦτο |
μὲν
δὴ
τοιοῦτο
ἐστί.
~Λυδοὶ |
[1, 185] |
παραγίνονται
καὶ
ἐν
τρισὶ
ἡμέρῃσι.
|
τοῦτο |
μὲν
δὴ
τοιοῦτον
ἐποίησε,
χῶμα |
[1, 185] |
συνετωτέρη
γενομένη
τῆς
πρότερον
ἀρξάσης
|
τοῦτο |
μὲν
μνημόσυνα
ἐλίπετο
τὰ
ἐγὼ |
[1, 75] |
τὸ
ἀρχαῖον
ῥέεθρον
ἀποξηρανθῆναι.
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
μὲν
οὐ
προσίεμαι?
κῶς
γὰρ |
[1, 161] |
ἐπὶ
τοὺς
συμπολιορκήσαντας
Τάβαλον,
καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
Πριηνέας
ἐξηνδραποδίσατο,
τοῦτο
δὲ |
[1, 186] |
τούτω
ἀπεξηρασμένου
τοῦ
ἀρχαίου
ῥεέθρου
|
τοῦτο |
μὲν
τὰ
χείλεα
τοῦ
ποταμοῦ |
[1, 30] |
ὀλβιώτατον;
ὁ
δὲ
εἶπε
Τέλλῳ
|
τοῦτο |
μὲν
τῆς
πόλιος
εὖ
ἡκούσης |
[1, 118] |
ὦν
τῆς
τύχης
εὖ
μετεστεώσης,
|
τοῦτο |
μὲν
τὸν
σεωυτοῦ
παῖδα
ἀπόπεμψον |
[1, 112] |
καὶ
ἐγώ,
τέτοκα
δὲ
τεθνεός.
|
τοῦτο |
μὲν
φέρων
πρόθες,
τὸν
δὲ |
[1, 84] |
οὐ
γὰρ
ἦν
δεινὸν
κατὰ
|
τοῦτο |
μὴ
ἁλῷ
κοτέ.
ἀπότομός
τε |
[1, 106] |
δὲ
τοῦ
φόρου
ἥρπαζον
περιελαύνοντες
|
τοῦτο |
ὅ
τι
ἔχοιεν
ἕκαστοι.
καὶ |
[1, 210] |
ἐγώ
τοι
παραδίδωμι
χρᾶσθαι
αὐτῷ
|
τοῦτο |
ὅ
τι
σὺ
βούλεαι"
~Ὑστάσπης |
[1, 45] |
εὑρήκοι
πολεμιώτατον.
~παρῆσαν
δὲ
μετὰ
|
τοῦτο |
οἱ
Λυδοὶ
φέροντες
τὸν
νεκρόν, |
[1, 90] |
παραιτεόμενος
ἐπεῖναί
οἱ
τῷ
θεῷ
|
τοῦτο |
ὀνειδίσαι.
Κῦρος
δὲ
γελάσας
εἶπε |
[1, 108] |
ἐξαμαρτεῖν.
ἀλλ?
εἲ
τοι
φίλον
|
τοῦτο |
οὕτω
γίνεσθαι,
χρὴ
δὴ
τό |
[1, 183] |
ἀνδριάντα.
τὸ
μὲν
δὴ
ἱρὸν
|
τοῦτο |
οὕτω
κεκόσμηται,
ἔστι
δὲ
καὶ |
[1, 136] |
δίαιταν
ἔχει.
τοῦδε
δὲ
εἵνεκα
|
τοῦτο |
οὕτω
ποιέεται,
ἵνα
ἢν
ἀποθάνῃ |
[1, 84] |
τείχεος
δῶρα
δώσειν.
μετὰ
δὲ
|
τοῦτο |
πειρησαμένης
τῆς
στρατιῆς
ὡς
οὐ |
[1, 98] |
ἠνάγκασε
ἓν
πόλισμα
ποιήσασθαι
καὶ
|
τοῦτο |
περιστέλλοντας
τῶν
ἄλλων
ἧσσον
ἐπιμέλεσθαι. |
[1, 206] |
ἐς
τὴν
ὑμετέρην,
σὺ
τὠυτὸ
|
τοῦτο |
ποίεε.
ταῦτα
δὲ
ἀκούσας
ὁ |
[1, 198] |
ἑτέρωθι
δὲ
ἡ
γυνὴ
τὠυτὸ
|
τοῦτο |
ποιέει,
ὄρθρου
δὲ
γενομένου
λοῦνται |
[1, 93] |
φερνάς,
ἐς
ὃ
ἂν
συνοικήσωσι
|
τοῦτο |
ποιέουσαι?
ἐκδιδοῦσι
δὲ
αὐταὶ
ἑωυτάς. |
[1, 140] |
ἀνθρώπου
κτείνουσι,
καὶ
ἀγώνισμα
μέγα
|
τοῦτο |
ποιεῦνται,
κτείνοντες
ὁμοίως
μύρμηκάς
τε |
[1, 186] |
ὀχληρὸν
τοῦτο.
αὕτη
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
προεῖδε.
ἐπείτε
γὰρ
ὤρυσσε
τὸ |
[1, 85] |
κτεῖνε
Κροῖσον"
οὗτος
μὲν
δὴ
|
τοῦτο |
πρῶτον
ἐφθέγξατο,
μετὰ
δὲ
τοῦτο |
[1, 91] |
εἶπε
Λοξίης
περὶ
ἡμιόνου,
οὐδὲ
|
τοῦτο |
συνέλαβε.
ἦν
γὰρ
δὴ
ὁ |
[1, 105] |
λέγουσί
τε
οἱ
Σκύθαι
διὰ
|
τοῦτο |
σφέας
νοσέειν,
καὶ
ὁρᾶν
παρ? |
[1, 165] |
τὴν
πόλιν.
μετὰ
δέ,
ὡς
|
τοῦτο |
σφι
ἐξέργαστο,
ἐποιήσαντο
ἰσχυρὰς
κατάρας |
[1, 133] |
δ?
ἂν
ἅδῃ
σφι
βουλευομένοισι,
|
τοῦτο |
τῇ
ὑστεραίῃ
νήφουσι
προτιθεῖ
ὁ |
[1, 84] |
προτεραίῃ
τῶν
τινα
Λυδῶν
κατὰ
|
τοῦτο |
τῆς
ἀκροπόλιος
καταβάντα
ἐπὶ
κυνέην |
[1, 84] |
τῷ
οὔνομα
ἦν
Ὑροιάδης,
κατὰ
|
τοῦτο |
τῆς
ἀκροπόλιος
τῇ
οὐδεὶς
ἐτέτακτο |
[1, 129] |
δικαιότερον
εἶναι
Μήδων
τεῷ
περιβαλεῖν
|
τοῦτο |
τὸ
ἀγαθὸν
ἢ
Περσέων.
νῦν |
[1, 199] |
θέμις
ἐστί?
γίνεται
γὰρ
ἱρὸν
|
τοῦτο |
τὸ
ἀργύριον.
τῷ
δὲ
πρώτῳ |
[1, 201] |
δὲ
οἵτινες
καὶ
Σκυθικὸν
λέγουσι
|
τοῦτο |
τὸ
ἔθνος
εἶναι.
~ὁ
δὲ |
[1, 201] |
~ὡς
δὲ
τῷ
Κύρῳ
καὶ
|
τοῦτο |
τὸ
ἔθνος
κατέργαστο,
ἐπεθύμησε
Μασσαγέτας |
[1, 126] |
παρεοῦσαν
πάντα
ἀγαθά.
παραλαβὼν
δὲ
|
τοῦτο |
τὸ
ἔπος
ὁ
Κῦρος
παρεγύμνου |
[1, 105] |
Ἀφροδίτης
τὸ
ἱρόν.
ἔστι
δὲ
|
τοῦτο |
τὸ
ἱρόν,
ὡς
ἐγὼ
πυνθανόμενος |
[1, 69] |
ὠνέοντο,
ἐς
ἄγαλμα
βουλόμενοι
χρήσασθαι
|
τοῦτο |
τὸ
νῦν
τῆς
Λακωνικῆς
ἐν |
[1, 80] |
~ἐς
τὸ
πεδίον
δὲ
συνελθόντων
|
τοῦτο |
τὸ
πρὸ
τοῦ
ἄστεος
ἐστὶ |
[1, 98] |
κύκλῳ
ἐνεστεῶτα.
μεμηχάνηται
δὲ
οὕτω
|
τοῦτο |
τὸ
τεῖχος
ὥστε
ὁ
ἕτερος |
[1, 114] |
Κύρου
οὐ
γάρ
κω
ἦν
|
τοῦτο |
τοὔνομα)
ἀλλὰ
πρὸς
τοῦ
βουκόλου |
[1, 189] |
ἐχαλέπαινε
τῷ
ποταμῷ
ὁ
Κῦρος
|
τοῦτο |
ὑβρίσαντι,
καί
οἱ
ἐπηπείλησε
οὕτω |
[1, 133] |
καὶ
οὐκ
ἁλέσι?
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
φασὶ
Πέρσαι
τοὺς
Ἕλληνας
σιτεομένους |
[1, 32] |
οὗτος
παρ?
ἐμοὶ
τὸ
οὔνομα
|
τοῦτο |
ὦ
βασιλεῦ
δίκαιος
ἐστὶ
φέρεσθαι. |
[1, 84] |
τὸ
χωρίον
τῆς
ἀκροπόλιος,
κατηλόγησε
|
τοῦτο |
ὡς
ἐὸν
ἄμαχόν
τε
καὶ |
[1, 205] |
τὴν
πρόσοδον.
Κῦρος
δὲ
μετὰ
|
τοῦτο, |
ὥς
οἱ
δόλῳ
οὐ
προεχώρεε, |