Livre, Chapitre |
[1, 98] |
δ᾽
ἐκέλευε
αὐτοὺς
οἰκία
τε
|
ἑωυτῷ |
ἄξια
τῆς
βασιληίης
οἰκοδομῆσαι
καὶ |
[1, 61] |
ὁ
Πεισίστρατος
τὰ
ποιεύμενα
ἐπ᾽
|
ἑωυτῷ |
ἀπαλλάσσετο
ἐκ
τῆς
χώρης
τὸ |
[1, 103] |
ἑωυτῷ.
συλλέξας
δὲ
τοὺς
ὑπ᾽
|
ἑωυτῷ |
ἀρχομένους
πάντας
ἐστρατεύετο
ἐπὶ
τὴν |
[1, 116] |
τεκοῦσαν
αὐτὸν
εἶναι
ἔτι
παρ᾽
|
ἑωυτῷ. |
Ἀστυάγης
δὲ
μιν
οὐκ
εὖ |
[1, 28] |
Λυκίων
τοὺς
ἄλλους
πάντας
ὑπ᾽
|
ἑωυτῷ |
εἶχε
καταστρεψάμενος
ὁ
Κροῖσος.
εἰσὶ |
[1, 130] |
οὐδὲν
ἄλλο
ποιήσας
εἶχε
παρ᾽
|
ἑωυτῷ, |
ἐς
ὃ
ἐτελεύτησε.
Οὕτω
δὴ |
[1, 203] |
ἀνθρώπων
πολλὰ
καὶ
παντοῖα
ἐν
|
ἑωυτῷ |
ἔχει
ὁ
Καύκασος,
τὰ
πολλὰ |
[1, 116] |
ἐς
λιτάς
τε
καὶ
συγγνώμην
|
ἑωυτῷ |
κελεύων
ἔχειν
αὐτόν.
~Ἀστυάγης
δὲ |
[1, 34] |
ὃ
δ᾽
ἐπείτε
ἐξηγέρθη
καὶ
|
ἑωυτῷ |
λόγον
ἔδωκε,
καταρρωδήσας
τὸν
ὄνειρον |
[1, 132] |
ἐστεφανωμένος
τὸν
τιάραν
μυρσίνῃ
μάλιστα.
|
ἑωυτῷ |
μὲν
δὴ
τῷ
θύοντι
ἰδίῃ |
[1, 209] |
ἐξηγέρθη
ὁ
Κῦρος,
ἐδίδου
λόγον
|
ἑωυτῷ |
περὶ
τῆς
ὄψιος.
ὡς
δέ |
[1, 201] |
ἔθνος
κατέργαστο,
ἐπεθύμησε
Μασσαγέτας
ὑπ᾽
|
ἑωυτῷ |
ποιήσασθαι.
τὸ
δὲ
ἔθνος
τοῦτο |
[1, 153] |
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
κόσοι
πλῆθος
ταῦτα
|
ἑωυτῷ |
προαγορεύουσι·
πυνθανόμενον
δέ
μιν
εἰπεῖν |
[1, 154] |
τοὺς
ἐπιθαλασσίους
ἀνθρώπους
ἔπειθε
σὺν
|
ἑωυτῷ |
στρατεύεσθαι.
ἐλάσας
δὲ
ἐπὶ
τὰς |
[1, 103] |
ποταμοῦ
ἄνω
Ἀσίην
πᾶσαν
συστήσας
|
ἑωυτῷ. |
συλλέξας
δὲ
τοὺς
ὑπ᾽
ἑωυτῷ |
[1, 99] |
~ταῦτα
μὲν
δὴ
ὁ
Δηιόκης
|
ἑωυτῷ |
τε
ἐτείχεε
καὶ
περὶ
τὰ |