Livre, Chapitre |
[1, 153] |
πρήσι
χρέωνται·
αὐτοὶ
γὰρ
οἱ
|
Πέρσαι |
ἀγορῇσι
οὐδὲν
ἐώθασι
χρᾶσθαι,
οὐδέ |
[1, 4] |
τοὺς
ἐκ
τῆς
Ἀσίης
λέγουσι
|
Πέρσαι |
ἁρπαζομενέων
τῶν
γυναικῶν
λόγον
οὐδένα |
[1, 140] |
κατακηρώσαντες
δὲ
ὦν
τὸν
νέκυν
|
Πέρσαι |
γῆ
κρύπτουσι.
Μάγοι
δὲ
κεχωρίδαται |
[1, 131] |
Ἀφροδίτην
Μύλιττα,
Ἀράβιοι
δὲ
Ἀλιλάτ,
|
Πέρσαι |
δὲ
Μίτραν.
~θυσίη
δὲ
τοῖσι |
[1, 125] |
οἱ
Περσεῖδαι
γεγόνασι.
ἄλλοι
δὲ
|
Πέρσαι |
εἰσὶ
οἵδε,
Πανθιαλαῖοι
Δηρουσιαῖοι
Γερμάνιοι. |
[1, 160] |
Πακτύην
μέν
νυν
παραδεξάμενοι
οἱ
|
Πέρσαι |
εἶχον
ἐν
φυλακῇ,
θέλοντες
Κύρῳ |
[1, 211] |
καὶ
οἴνου
ηὗδον.
οἱ
δὲ
|
Πέρσαι |
ἐπελθόντες
πολλοὺς
μὲν
σφέων
ἐφόνευσαν, |
[1, 86] |
ἀρχήν.
λαβόντες
δὲ
αὐτὸν
οἱ
|
Πέρσαι |
ἤγαγον
παρὰ
Κῦρον.
ὁ
δὲ |
[1, 5] |
Ἑλληνικόν
ἥγηνται
κεχωρίσθαι.
~Οὕτω
μὲν
|
Πέρσαι |
λέγουσι
γενέσθαι,
καὶ
διὰ
τὴν |
[1, 127] |
ἀπίστασθε
ἀπ᾽
Ἀστυάγεος
τὴν
ταχίστην"
|
~Πέρσαι |
μέν
νυν
προστάτεω
ἐπιλαβόμενοι
ἄσμενοὶ |
[1, 143] |
Περσέων
κατήκοοι
οὔτε
αὐτοὶ
οἱ
|
Πέρσαι |
ναυβάται.
ἀπεσχίσθησαν
δὲ
ἀπὸ
τῶν |
[1, 164] |
Φωκαίην
ἐρημωθεῖσαν
ἀνδρῶν
ἔσχον
οἱ
|
Πέρσαι. |
~οἱ
δὲ
Φωκαιέες,
ἐπείτε
σφι |
[1, 191] |
γενομένου
δὲ
τούτου
τοιούτου,
οἱ
|
Πέρσαι |
οἵ
περ
ἐτετάχατο
ἐπ᾽
αὐτῷ |
[1, 2] |
Ἰοῦν
ἐς
Αἴγυπτον
ἀπικέσθαι
λέγουσι
|
Πέρσαι, |
οὐκ
ὡς
Ἕλληνες,
καὶ
τῶν |
[1, 126] |
τὸν
πάντα
λόγον,
λέγων
ἄνδρες
|
Πέρσαι, |
οὕτω
ὑμῖν
ἔχει.
βουλομένοισι
μὲν |
[1, 125] |
ἐξ
ὧν
ὧλλοι
πάντες
ἀρτέαται
|
Πέρσαι, |
Πασαργάδαι
Μαράφιοι
Μάσπιοι.
τούτων
Πασαργάδαι |
[1, 125] |
νῦν
τε,
ἔφη
λέγων,
ὦ
|
Πέρσαι, |
προαγορεύω
ὑμῖν
παρεῖναι
ἕκαστον
ἔχοντα |
[1, 135] |
καὶ
ἐπιτροπεῦον.
~ξεινικὰ
δὲ
νόμαια
|
Πέρσαι |
προσίενται
ἀνδρῶν
μάλιστα.
καὶ
γὰρ |
[1, 192] |
τῆς
χώρης
ταύτης,
τὴν
οἱ
|
Πέρσαι |
σατραπηίην
καλέουσι,
ἐστὶ
ἁπασέων
τῶν |
[1, 86] |
χρόνον
τῆς
ζόης.
~οἱ
δὲ
|
Πέρσαι |
τάς
τε
δὴ
Σάρδις
ἔσχον |
[1, 130] |
τότε
δὲ
ἐπὶ
Ἀστυάγεος
οἱ
|
Πέρσαι |
τε
καὶ
ὁ
Κῦρος
ἐπαναστάντες |
[1, 5] |
κατάδηλος
γένηται.
ταῦτα
μέν
νυν
|
Πέρσαι |
τε
καὶ
Φοίνικες
λέγουσι·
ἐγὼ |
[1, 4] |
ἐνοικέοντα
ἔθνεα
βάρβαρα
οἰκηιεῦνται
οἱ
|
Πέρσαι, |
τὴν
δὲ
Εὐρώπην
καὶ
τὸ |
[1, 134] |
αὐτὸν
δὴ
λόγον
καὶ
οἱ
|
Πέρσαι |
τιμῶσι·
προέβαινε
γὰρ
δὴ
τὸ |
[1, 133] |
ἁλέσι·
καὶ
διὰ
τοῦτο
φασὶ
|
Πέρσαι |
τοὺς
Ἕλληνας
σιτεομένους
πεινῶντας
παύεσθαι, |
[1, 191] |
ἐξ
ἀπροσδοκήτου
σφι
παρέστησαν
οἱ
|
Πέρσαι. |
ὑπὸ
δὲ
μεγάθεος
τῆς
πόλιος, |
[1, 89] |
τι
ἐνορέω
πλέον,
σημαίνειν
σοί.
|
Πέρσαι |
φύσιν
ἐόντες
ὑβρισταὶ
εἰσὶ
ἀχρήματοι. |