Livre, Chapitre |
[1, 105] |
τὸ
ἐν
Ἀσκάλωνι
καὶ
τοῖσι
|
τούτων |
αἰεὶ
ἐκγόνοισι
ἐνέσκηψε
ὁ
θεὸς |
[1, 45] |
οἱ
εἴη
βιώσιμον.
Κροῖσος
δὲ
|
τούτων |
ἀκούσας
τόν
τε
Ἄδρηστον
κατοικτείρει, |
[1, 213] |
κορέσω"
~Κῦρος
μὲν
ἐπέων
οὐδένα
|
τούτων |
ἀνενειχθέντων
ἐποιέετο
λόγον·
ὁ
δὲ |
[1, 141] |
τάδε·
Ἴωνες
δὲ
ὡς
ἤκουσαν
|
τούτων |
ἀνενειχθέντων
ἐς
τὰς
πόλιας,
τείχεά |
[1, 50] |
δὲ
ἑπτακαίδεκα
καὶ
ἑκατόν,
καὶ
|
τούτων |
ἀπέφθου
χρυσοῦ
τέσσερα,
τρίτον
ἡμιτάλαντον |
[1, 37] |
εὐδοκιμέειν·
νῦν
δὲ
ἀμφοτέρων
με
|
τούτων |
ἀποκληίσας
ἔχεις,
οὔτε
τινὰ
δειλίην |
[1, 130] |
καὶ
ἐβασίλευσε
καὶ
Κροῖσον
ὕστερον
|
τούτων |
ἄρξαντα
ἀδικίης
κατεστρέψατο,
ὡς
εἴρηταί |
[1, 63] |
τοὺς
Ἀθηναίους
τρέπουσι.
φευγόντων
δὲ
|
τούτων |
βουλὴν
ἐνθαῦτα
σοφωτάτην
Πεισίστρατος
ἐπιτεχνᾶται, |
[1, 94] |
παιγνιέων
τὰ
εἴδεα,
πλὴν
πεσσῶν
|
τούτων |
γὰρ
ὦν
τὴν
ἐξεύρεσιν
οὐκ |
[1, 146] |
καὶ
τότε
γε
Ἰώνων
ἦν.
|
~τούτων |
δὴ
εἵνεκα
καὶ
οἱ
Ἴωνες |
[1, 59] |
ἐὸν
βάρβαρον,
οὐδαμὰ
μεγάλως
αὐξηθῆναι.
|
~τούτων |
δὴ
ὦν
τῶν
ἐθνέων
τὸ |
[1, 143] |
οὗτοι
χαρακτῆρες
γλώσσης
τέσσερες
γίνονται.
|
~τούτων |
δὴ
ὦν
τῶν
Ἰώνων
οἱ |
[1, 87] |
ἐμεωυτοῦ
δὲ
κακοδαιμονίῃ,
αἴτιος
δὲ
|
τούτων |
ἐγένετο
ὁ
Ἑλλήνων
θεὸς
ἐπαείρας |
[1, 36] |
τῆς
χώρης"
οἳ
μὲν
δὴ
|
τούτων |
ἐδέοντο,
Κροῖσος
δὲ
μνημονεύων
τοῦ |
[1, 54] |
ἕκαστον
χρυσοῦ.
Δελφοὶ
δὲ
ἀντὶ
|
τούτων |
ἔδοσαν
Κροίσῳ
καὶ
Λυδοῖσι
προμαντηίην |
[1, 82] |
ἀνασώσωνται.
Λακεδαιμόνιοι
δὲ
τὰ
ἐναντία
|
τούτων |
ἔθεντο
νόμον·
οὐ
γὰρ
κομῶντες |
[1, 192] |
ἀνέβαινε
γὰρ
ἕκαστος
τῶν
ἐρσένων
|
τούτων |
εἴκοσι
ἵππους.
κυνῶν
δὲ
Ἰνδικῶν |
[1, 82] |
μαχέσασθαι,
ὁκότεροι
δ᾽
ἂν
περιγένωνται,
|
τούτων |
εἶναι
τὸν
χῶρον·
τὸ
δὲ |
[1, 165] |
τῇ
Κύρνῳ
εἴκοσι
ἔτεσι
πρότερον
|
τούτων |
ἐκ
θεοπροπίου
ἀνεστήσαντο
πόλιν,
τῇ |
[1, 155] |
τί
ἔσται
τέλος
τῶν
γινομένων
|
τούτων |
ἐμοί;
οὐ
παύσονται
Λυδοί,
ὡς |
[1, 73] |
οἱ
παρεόντες
δαιτυμόνες
τῶν
κρεῶν
|
τούτων |
ἐπάσαντο,
καὶ
οἱ
Σκύθαι
ταῦτα |
[1, 177] |
πόνον
πλεῖστον
καὶ
ἀξιαπηγητότατα
ἐστί,
|
τούτων |
ἐπιμνήσομαι.
~Κῦρος
ἐπείτε
τὰ
πάντα |
[1, 7] |
οὗτος,
πρότερον
Μηίων
καλεόμενος.
παρὰ
|
τούτων |
Ἡρακλεῖδαι
ἐπιτραφθέντες
ἔσχον
τὴν
ἀρχήν |
[1, 113] |
τοὺς
πιστοτάτους
εἶδέ
τε
διὰ
|
τούτων |
καὶ
ἔθαψε
τοῦ
βουκόλου
τὸ |
[1, 65] |
προσέπταιον.
τὸ
δὲ
ἔτι
πρότερον
|
τούτων |
καί
κακονομώτατοι
ἦσαν
σχεδὸν
πάντων |
[1, 28] |
Δωριέες,
Αἰολέες,
Πάμφυλοι
κατεστραμμένων
δὲ
|
τούτων |
καὶ
προσεπικτωμένου
Κροίσου
Λυδοῖσι,
~ἀπικνέονται |
[1, 30] |
Σόλων
θῆται.
~αὐτῶν
δὴ
ὦν
|
τούτων |
καὶ
τῆς
θεωρίης
ἐκδημήσας
ὁ |
[1, 91] |
ἁλοὺς
τῆς
πεπρωμένης.
δευτέρα
δὲ
|
τούτων |
καιομένῳ
αὐτῷ
ἐπήρκεσε.
κατὰ
δὲ |
[1, 171] |
Ἴωνας
καὶ
Αἰολέας.
εἰσὶ
δὲ
|
τούτων |
Κᾶρες
μὲν
ἀπιγμένοι
ἐς
τὴν |
[1, 168] |
ἔκτισαν
πόλιν
Ἄβδηρα,
τὴν
πρότερος
|
τούτων |
Κλαζομένιος
Τιμήσιος
κτίσας
οὐκ
ἀπόνητο, |
[1, 113] |
μὲν
ἐτέθαπτο,
τὸν
δὲ
ὕστερον
|
τούτων |
Κῦρον
ὀνομασθέντα
παραλαβοῦσα
ἔτρεφε
ἡ |
[1, 202] |
ἀνίστασθαι
καὶ
ἐς
ἀοιδὴν
ἀπικνέεσθαι.
|
τούτων |
μὲν
αὕτη
λέγεται
δίαιτᾳ
εἶναι. |
[1, 106] |
ὅ
τι
ἔχοιεν
ἕκαστοι.
καὶ
|
τούτων |
μὲν
τοὺς
πλεῦνας
Κυαξάρης
τε |
[1, 145] |
Δύμη
καὶ
Τριταιέες,
οἳ
μοῦνοι
|
τούτων |
μεσόγαιοι
οἰκέουσι.
ταῦτα
δυώδεκα
μέρεα |
[1, 88] |
διαρπάζει·
οὐδὲν
γὰρ
ἐμοὶ
ἔτι
|
τούτων |
μέτα·
ἀλλὰ
φέρουσί
τε
καὶ |
[1, 5] |
λέγουσι·
ἐγὼ
δὲ
περὶ
μὲν
|
τούτων |
οὐκ
ἔρχομαι
ἐρέων
ὡς
οὕτω |
[1, 16] |
τε
ἐσέβαλε.
ἀπὸ
μέν
νυν
|
τούτων |
οὐκ
ὡς
ἤθελε
ἀπήλλαξε,
ἀλλὰ |
[1, 125] |
ἀρτέαται
Πέρσαι,
Πασαργάδαι
Μαράφιοι
Μάσπιοι.
|
τούτων |
Πασαργάδαι
εἰσὶ
ἄριστοι,
ἐν
τοῖσι |
[1, 70] |
δέ
σφι
ὠνεομένοισι
ἔδωκε
δωτίνην.
|
~τούτων |
τε
ὦν
εἵνεκεν
οἱ
Λακεδαιμόνιοι |
[1, 193] |
φοινίκων
τοὺς
ἔρσενας
Ἕλληνὲς
καλέουσι,
|
τούτων |
τὸν
καρπὸν
περιδέουσι
τῇσι
βαλανηφόροισι |
[1, 203] |
περ
ἐνυφανθέντα
ἀρχήν.
μῖξιν
δὲ
|
τούτων |
τῶν
ἀνθρώπων
εἶναι
ἐμφανέα
κατὰ |
[1, 114] |
ἑκάστῳ
ἔργον
προστάσσων.
εἷς
δὴ
|
τούτων |
τῶν
παίδων
συμπαίζων,
ἐὼν
Ἀρτεμβάρεος |
[1, 32] |
ἡμέραι
δὲ
ἐκ
τῶν
μηνῶν
|
τούτων |
χίλιαι
πεντήκοντα.
τουτέων
τῶν
ἁπασέων |
[1, 68] |
διαπεμπομένους
μὴ
ἐλινύειν
ἄλλους
ἄλλῃ.
|
~τούτων |
ὦν
τῶν
ἀνδρῶν
Λίχης
ἀνεῦρε |