Paragraphes
[101]	θέλουσιν ὑμῖν οἱ προσκυνούμενοι λίθοι	καὶ	ἃ περὶ τὴν ὕλην κενοσπούδως
[106]	τῆς ἀληθείας" ἐμποδίζοντες· (φρόνιμοι γένεσθε	καὶ	ἀβλαβεῖς· τάχα που ὁ κύριος
[115]	τιμιώτατον καὶ σεβασμιώτατον εὐσεβεῖ τε	καὶ	ἀγαθῷ παιδὶ ἀγαθοῦ πατρὸς ὄνομα
[7]	γενετῆς σφετερίσασθαι, λίθοις καὶ ξύλοις	καὶ	ἀγάλμασιν καὶ τοιούτοις τισὶν εἰδώλοις
[44]	ἑκατόμβας θύουσα καὶ πανηγύρεις ἐπιτελοῦσα	καὶ	ἀγάλματα ἀνιστᾶσα καὶ (νεὼς ἀνοικοδομοῦσα,
[62]	ἱδρύματα κωφῶν, καὶ λίθινα ξόανα	καὶ	ἀγάλματα χειροποίητα, αἵματι ἐμψύχῳ μεμιασμένα
[63]	ἐστίν· καὶ οὐρανὸς καὶ ἥλιος	καὶ	ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι ἔργα τῶν
[68]	ἕνα τε εἶναι θεόν, ἀνώλεθρον	καὶ	ἀγένητον τοῦτον, ἄνω που περὶ
[36]	ὑπνωσσόντων, εἰ ἀθάνατοι καὶ ἀνενδεεῖς	καὶ	ἀγήρῳ ὑπῆρχον. (Μετέλαβεν δὲ καὶ
[108]	τούτων τὰ παραπληρώματα, λόγιοι νόμοι	καὶ	ἅγιοι λόγοι ἐν αὐταῖς ἐγγραφόμενοι
[5]	ἐστι τοῦ θεοῦ παναρμόνιον, ἐμμελὲς	καὶ	ἅγιον, σοφία ὑπερκόσμιος, οὐράνιος λόγος.
[94]	ὅσοι μὴ ἔχετε ἀργύριον, βαδίσατε	καὶ	ἀγοράσατε καὶ πίετε ἄνευ ἀργυρίου.
[33]	Ἄρει κατῃσχυμμένη μετῆλθεν ἐπὶ Κινύραν	καὶ	Ἀγχίσην ἔγημεν καὶ Φαέθοντα ἐλόχα
[1]	Λοκροῦ· ὃ δὲ ἑκὼν ἐφίπταται	καὶ	ᾄδει ἑκών. Ἕλλησι δ' ἐδόκει
[67]	ἀστρολογίας, οὐκ ἀστρονομίας, μετεωρολο γοῦσα	καὶ	ἀδολεσχοῦσα; Τὸν κύριον τῶν πνευμάτων
[8]	κυρίῳ προσδράμωμεν, ὃς καὶ νῦν	καὶ	ἀεὶ προὔτρεπεν εἰς σωτηρίαν, διὰ
[23]	τῆς ἐπαγγελίας, ἐλπίδα μὴ ἔχοντες	καὶ	ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ" ~Πολλὰ
[89]	καταλιπόντες τὸ πονηρὸν καὶ ἐμπαθὲς	καὶ	ἄθεον, κἂν οἱ πατέρες χαλεπαίνωσιν,
[36]	παρὰ τοῖς Αἰθίοψιν, ἀπανθρώπου δὲ	καὶ	ἀθέσμου αὐτὸς ὁ Ζεὺς παρὰ
[28]	ὁ μὲν Ἀριστοτέλης πρῶτον Ἡφαίστου	καὶ	Ἀθηνᾶς (ἐνταῦθα δὴ οὐκέτι παρθένος
[104]	γάρ τοι δείλαιοι τῶν ἀνθρώπων	καὶ	ἄθλιοι διὰ μὲν κόρακος καὶ
[19]	τὸ σέλινον ἐκπεφυκέναι· ὥσπερ ἀμέλει	καὶ	αἱ θεσμοφοριάζουσαι τῆς ῥοιᾶς τοὺς
[22]	εὐσεβείᾳ νόθῳ προστρεπομένων. Οἷαι δὲ	καὶ	αἱ κίσται μυστικαί· δεῖ γὰρ
[122]	ὁποῖοι δὲ οἱ λόγοι, τοιαίδε	καὶ	αἱ πράξεις, καὶ ὁποῖα τὰ
[29]	Ἀλλ' αἵ γε πατρίδες αὐτοὺς	καὶ	αἱ τέχναι καὶ οἱ βίοι,
[7]	καὶ ἑρπηστικὸν θηρίον γοητεῦον καταδουλοῦται	καὶ	αἰκίζεται εἰσέτι νῦν τοὺς ἀνθρώπους,
[36]	(οὐτασθῆναι λέγει. Εἰ δὴ τραύματα,	καὶ	αἵματα· οἱ γὰρ ἰχῶρες οἱ
[48]	Αἰγυπτίων ἐνέδει οὐδὲ εἷς, σαπφείρου	καὶ	αἱματίτου θραύσματα σμαράγδου τε, (ἀλλὰ
[33]	ἀπεικότως οἱ ποιηταὶ σχέτλιον" τοῦτον	καὶ	αἰσυλοεργὸν" ἀπο καλοῦσιν. Μακρὸν δ'
[92]	οὐρανὸν περιπολεῖν καὶ τῆς ζωτικῆς	καὶ	ἀκηράτου μεταλαμβάνειν πηγῆς, κατ' ἴχνος
[68]	ἀπόρροια θεϊκή. Οὗ δὴ χάριν	καὶ	ἄκοντες μὲν ὁμολογοῦσιν ἕνα τε
[54]	Διόνυσος καὶ αὐτός· ἐβούλετο δὲ	καὶ	Ἀλέξανδρος Ἄμμωνος υἱὸς εἶναι δοκεῖν
[43]	τὸ πῦρ. Ἀλλ' ὦ φιλανθρωπότερε	καὶ	ἀληθέστερε τοῦ Ἀπόλλωνος ἄνθρωπε, τὸν
[43]	οὐδὲ ἀποστρέφεσθε; Τί δ' ἂν	καὶ	ἀληθεύσαιεν οἱ κακοί, ἢ τίνα
[71]	γὰρ σὰρξ δύναται τὸν ἐπουράνιον	καὶ	ἀληθῆ ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν θεὸν ἄμβροτον,
[2]	κακῶν ἐπίληθες ἁπάντων" γλυκύ τι	καὶ	ἀληθινὸν φάρμα κον πειθοῦς ἐγκέκραται
[43]	τ' ἀνεχώρησεν· δαίμονας δὲ ὀλεθρίους	καὶ	ἀλιτηρίους ἐπιβούλους τε καὶ μισανθρώπους
[61]	Ἀθηναῖον ῥήτορα. Οἷαι δὲ αὖ	καὶ	ἄλλαι ὑμῶν εἰκόνες, πανίσκοι τινὲς
[115]	τὴν τοσαύτην γεωργεῖν, ὕδωρ πίνειν	καὶ	ἄλλο πλεῖν, ἀέρα ἀναπνεῖν, πῦρ
[76]	ἀλλὰ καὶ Ὅμηρος καὶ Εὐριπίδης	καὶ	ἄλλοι συχνοὶ ποιηταὶ διελέγχουσιν ὑμῶν
[13]	τὰ μυστήρια· θηρεύουσι γὰρ εἰ	καὶ	ἄλλοι τινές, ἀτὰρ δὴ καὶ
[1]	τῇ (μουσικῇ. Ἔχοιμ' ἄν σοι	καὶ	ἄλλον τούτοις ἀδελφὸν διηγή σασθαι
[40]	τῶν (Μηδικῶν ἀκμαζόντων ἀγώνων. Ἔστι	καὶ	ἄλλους παμπόλ λους συνιδεῖν δαίμονας
[35]	ὑπαγάγηται. Πανύασσις γὰρ πρὸς τούτοις	καὶ	ἄλλους παμπόλλους ἀνθρώποις λατρεῦσαι θεοὺς
[71]	ἕνα τοῦτον Πλάτωνα, πολλοὺς δὲ	καὶ	ἄλλους παραστῆσαι σπούδασον, τὸν ἕνα
[47]	ἔν τινι (ἐπιστολῇ. Ἐγενέσθην δὲ	καὶ	ἄλλω τινὲ δύο Κρητικὼ οἶμαι
[93]	αὐτομολεῖν πρὸς θεόν. Πολλῶν δὲ	καὶ	ἄλλων ἔστιν ἀπολαῦσαι ἀγαθῶν τοὺς
[13]	μυστήρια ἐπιτυμβίῳ τιμῇ. Πάρεστι δὲ	καὶ	ἄλλως μυθήριά σοι νοεῖν ἀντιστοιχούντων
[99]	συνήθεια δουλείας μὲν (γεύσασα ὑμᾶς	καὶ	ἀλόγου περιεργασίας· νομίμων δὲ ἀνόμων
[121]	περὶ ἐλαχίστου ποιούμεθα, ἀνοίας δὲ	καὶ	ἀμαθίας καὶ ῥᾳθυμίας καὶ εἰδω
[117]	ἀνθρώποις συμπολιτεύεται θεός. Λῷον οὖν	καὶ	ἄμεινον τῆς ἀρίστης τῶν ὄντων
[47]	ἔργον εἰσὶν ἀγάλματα ἐννεαπήχη Ποσειδῶνος	καὶ	Ἀμφιτρίτης ἐν Τήνῳ προσκυνούμενα. Δημήτριος
[31]	ὑπὲρ τῆς μητρὸς ἀνέθηκε χαλκᾶς	καὶ	ἀνὰ πάντα ἐκέλευσε τιμᾶσθαι τὰ
[9]	ἡμᾶς δὲ ἀναδύεσθαι τὴν ὠφέλειαν	καὶ	ἀναβάλλεσθαι τὴν σωτηρίαν; Ἦ γὰρ
[92]	ὡς τέκνα φωτὸς" γνήσια ἀναθρήσωμεν	καὶ	ἀναβλέψωμεν εἰς τὸ φῶς, μὴ
[79]	ὁ κύριος ὁ λαλῶν δικαιοσύνην	καὶ	ἀναγγέλλων ἀλήθειαν· συνάχθητε καὶ ἥκετε·
[82]	αὖθις ὡς τὰ παιδία γένησθε	καὶ	ἀναγεννηθῆτε, ὥς φησιν ἡ γραφή,
[26]	καὶ Ἐπιμενίδης ὁ παλαιὸς (Ὕβρεως	καὶ	Ἀναιδείας Ἀθήνησιν ἀναστήσας βωμούς· οἳδὲ
[64]	πολέμιος Ἄρης ἀπὸ (τῆς ἄρσεως	καὶ	ἀναιρέσεως κεκλημένος. Ἧι καὶ δοκοῦσί
[103]	οὐδὲ μὴν ἐκείνων τῶν χειροκμήτων	καὶ	ἀναισθήτων πλασμάτων, πρόνοια δέ τις
[2]	εἰς σωτηρίαν· οἳ δὲ ἀνανεύσαντες	καὶ	ἀνακύψαντες Ἑλικῶνα μὲν καὶ Κιθαιρῶνα
[25]	δέ που διεκθρῴσκουσα τοῦ σκότους	καὶ	ἀναλάμπουσα, οἷον δὴ ἐκεῖνο λέλεκταί
[48]	τοπαζίου. Λεάνας οὖν τὰ πάντα	καὶ	ἀναμίξας ἔχρωσε κυάνῳ, οὗ δὴ
[66]	καθύμνησαν, ὡς Ἀναξίμανδρος (Μιλήσιος ἦν)	καὶ	Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος καὶ ὁ
[64]	Θαλῆς ὁ Μιλήσιος τὸ ὕδωρ	καὶ	Ἀναξιμένης ὁ καὶ αὐτὸς Μιλήσιος
[29]	μιαιφόνε, τειχεσιπλῆτα, ὁ ἀλλοπρόσαλλος" οὗτος	καὶ	ἀνάρσιος" ὡς μὲν Ἐπί χαρμός
[84]	(διανίστησιν· ἔγειρε, φησίν, ὁ καθεύδων	καὶ	ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ
[114]	τὸν μέγαν ὄντως καὶ θεῖον	καὶ	ἀναφαίρετον τοῦ πατρὸς κλῆρον χαρι
[40]	καὶ μιαροί. Ἔστι μὲν ἐφευρεῖν	καὶ	ἀναφανδὸν οὕτω κατὰ πόλεις δαίμονας
[113]	εὖ γινώσκοις ἠμὲν θεὸν ἠδὲ	καὶ	ἄνδρα. Γλυκὺς" ὁ λόγος ὁ
[33]	οἱ παῖδες ὑμῶν σέβειν, ἵνα	καὶ	ἄνδρες γενήσονται εἰκόνα πορνείας ἐναργῆ
[42]	ἐπιφη μίσας, ἀλλὰ φόνος ἐστὶ	καὶ	ἀνδροκτασία ἡ τοιαύτη θυσία. ~Τί
[112]	(τοῦ Χριστοῦ μαθηταὶ καὶ κατειλήφασι	καὶ	ἀνεκήρυξαν. Καὶ δὴ καὶ πᾶς,
[74]	μακρὴν πόντου τε χαροπὸν οἶδμα	καὶ	ἀνέμων βίας· θνητοὶ δὲ πολλοὶ
[36]	οὐδὲ μὴν ὑπνωσσόντων, εἰ ἀθάνατοι	καὶ	ἀνενδεεῖς καὶ ἀγήρῳ ὑπῆρχον. (Μετέλαβεν
[69]	τὴν τῶν ὅλων ἀρρεπῶς περιλαμβάνων	καὶ	ἀνέχων (φύσιν. Ὁ μὲν δὴ
[63]	οὐρανὸς καὶ ἥλιος καὶ ἄγγελοι	καὶ	ἄνθρωποι ἔργα τῶν δακτύλων αὐτοῦ.
[120]	καὶ πατρός, ὑπὲρ ἀνθρώπων εὔχεται	καὶ	ἀνθρώποις ἐγκελεύεται κέκλυτε, μυρία φῦλα"
[42]	φρενοβλαβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, πρὸς δὲ	καὶ	ἀνθρωποκτονίας ἀπολαύοντες· νυνὶ μὲν τὰς
[7]	ὁ μόνος ἄμφω, θεός τε	καὶ	ἄνθρωπος, ἁπάντων ἡμῖν αἴτιος ἀγαθῶν·
[122]	φίλοιν τὰ (πάντα, τοῦ θεοῦ	καὶ	ἀνθρώπου. Ὥρα οὖν ἡμῖν μόνον
[4]	ὅσον ἴσχυσεν· ἀνθρώπους ἐκ λίθων	καὶ	ἀνθρώπους ἐκ θηρίων πεποίηκεν. Οἱ
[6]	ἀναφῆναι τὴν γῆν θεούς τε	καὶ	ἀνθρώπους ὀνειρώσσοντες· ἀλλ' οὐ πρό
[69]	θεόν· τὰ μὲν γὰρ ἄδικα	καὶ	ἄνισα εἴδωλα οἴκοι ἐν τῷ
[92]	τὰ ἡδονῆς ῥεύματα, καλινδούμενοι ἀνονήτους	καὶ	ἀνοήτους ἐκβόσκονται τρυφάς, ὑώδεις τινὲς
[4]	συνῳδὸς ἀληθείας, τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ	καὶ	ἀνοίᾳ κατατετριμμένους οἰκτείρουσα· Δυνατὸς γὰρ
[120]	μετ' ἀγγέλων ἀμφὶ τὸν ἀγέννητον	καὶ	ἀνώ λεθρον καὶ μόνον ὄντως
[99]	ἀλόγου περιεργασίας· νομίμων δὲ ἀνόμων	καὶ	ἀπατηλῶν ὑποκρίσεων ἄγνοια αἰτία, ἣ
[85]	τούτοις δὴ (προσώχθισεν ὁ θεὸς	καὶ	ἀπειλεῖ· καὶ δὴ καὶ τὸ
[8]	μὲν λοιδορεῖται, ἔστιν δ' οὗ	καὶ	ἀπειλεῖ· τοὺς δὲ καὶ θρηνεῖ
[98]	Πολύκλειτος ἡκόντων Πραξιτέλης τε αὖ	καὶ	Ἀπελλῆς καὶ ὅσοι τὰς βαναύσους
[62]	τε φόνοισιν. (Καὶ γὰρ δὴ	καὶ	ἀπηγόρευται ἡμῖν ἀναφανδὸν ἀπατηλὸν ἐργάζεσθαι
[83]	αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ ὄντες	καὶ	ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ θεοῦ,
[48]	δημιουργίαν, σύνθετον ἀπό τε Ὀσίριδος	καὶ	Ἄπιος γενόμενον Ὀσίραπις. ~Καινὸν δὲ
[76]	εἰσάγων Ἡρακλέα καὶ μεθύοντα ἀλλαχόθι	καὶ	ἄπληστον· πῶς γὰρ οὐχί; Ὃς
[13]	περὶ τὸν Διόνυσον· εἰ δὲ	καὶ	ἀπὸ Μυοῦντός τινος Ἀττικοῦ, ὃν
[80]	αὐτοῦ" καὶ Κύριος δίδωσι σοφίαν	(καὶ	ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ γνῶσις καὶ
[5]	τῶν μέσων ἐπὶ τὰ πέρατα	καὶ	ἀπὸ τῶν ἄκρων ἐπὶ τὰ
[47]	αὐτόθεν δῆλον· οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	ἀποδείξεως ποσῆς (ἐπιδεομένου τοῦ τόπου
[33]	Ἀδώνιδος, ἐφιλονείκει δὲ τῇ βοώπιδι	καὶ	ἀποδυσάμεναι διὰ μῆλον αἱ θεαὶ
[25]	τῆς ἀληθείας Μωσέα προστάττοντα θλαδίαν	καὶ	ἀποκεκομμένον (μὴ ἐκκλησιάζειν, καὶ προσέτι
[80]	παιδείας, μή ποτε ὀργισθῇ κύριος,	καὶ	ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν
[35]	Ὀμφάλῃ, Λαομέδοντι δ' ἐθήτευε Ποσειδῶν	καὶ	Ἀπόλλων, καθάπερ ἀχρεῖος οἰκέτης, μηδὲ
[47]	Πατάροις τῆς Λυκίας ἀγάλματα Διὸς	καὶ	Ἀπόλλωνος εἰ> Φειδίας πάλιν ἐκεῖνα
[8]	δὲ ἄλλα, ἔστι δ' οὗ	καὶ	ἀποπρίων, εἴ πως οἷόν τε
[115]	ἀνατειλάτωσαν τὸν ἐγκεκρυμμένον ἔνδον ἐκφαίνουσαι	καὶ	ἀποστίλβουσαι ἄνθρω πον, τὸν μαθητὴν
[70]	ἔργα ἀνθρώπων χρύσεα καὶ χάλκεα	καὶ	ἀργύρου ἠδ' ἐλέφαντος καὶ ξυλίνων
[48]	Ῥίνημα γὰρ χρυσοῦ ἦν αὐτῷ	καὶ	ἀργύρου χαλκοῦ τε καὶ σιδήρου
[69]	ἔσται σοι" στάθμιον καὶ μέτρον	καὶ	ἀριθμὸν τῶν ὅλων ὑπολαμβάνων τὸν
[1]	ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ. ~Ἀμφίων ὁ Θηβαῖος	καὶ	Ἀρίων ὁ Μηθυμναῖος ἄμφω μὲν
[5]	τὸ ἀκήρατον, ἔρεισμα τῶν ὅλων	καὶ	ἁρμονία τῶν πάντων, ἀπὸ τῶν
[15]	καὶ πόμα χολῆς καὶ καρδιουλκίαι	καὶ	ἀρρητουργίαι· ταὐτὰ οἱ Φρύγες τελίσκουσιν
[122]	ὅσα πράττουσιν οἱ ἀνόητοι, ἀνοσιουργεῖν	καὶ	ἀσεβεῖν νομίζουσιν, καὶ αὐτήν γε
[27]	ταῦτα δὲ περὶ ἀνθρώπων αἰσχρῶν	καὶ	ἀσελγῶς βεβιωκότων ἀναγέγραπται· τύφῳ καὶ
[65]	θεόν, τὰ δὲ πτωχὰ" ταῦτα	καὶ	ἀσθενῆ" ᾗ φησιν ὁ ἀπόστολος,
[26]	σωτῆρας Διοσκούρους καὶ Ἡρακλέα ἀλεξίκακον	καὶ	Ἀσκληπιὸν ἰατρόν. ~Αὗται μὲν αἱ
[70]	παρὰ Θρᾳκῶν λαμβάνεις, πολλά σε	καὶ	Ἀσσύριοι πεπαιδεύκασι, νόμους δὲ τοὺς
[71]	γοῦν τὰ πάντα" φησί, σείων	καὶ	ἀτρεμίζων ὡς μὲν μέγας τις
[26]	τις καὶ Κλωθὼ καὶ Λάχεσις	καὶ	Ἄτροπος καὶ Εἱμαρμένη, Αὐξώ (τε
[5]	ἀνθρώπῳ. Σὺ γὰρ εἶ κιθάρα	καὶ	αὐλὸς καὶ ναὸς ἐμοί· κιθάρα
[51]	ὀστρέων γένος, ἀλλὰ ζῇ γε	καὶ	αὔξεται, πρὸς δὲ καὶ τῇ
[52]	καὶ τὰ ἀναθήματα ἐσύλησαν ἢ	καὶ	αὐτὰ ἐχώνευσαν (τὰ ἀγάλματα. Καὶ
[73]	αὐταρκεῖ μόνον ἡ φιλοσοφία) ἀλλὰ	καὶ	αὐτὴ ποιητικὴ ἡ περὶ τὸ
[122]	ἀνόητοι, ἀνοσιουργεῖν καὶ ἀσεβεῖν νομίζουσιν,	καὶ	αὐτήν γε ἔτι τὴν ἄγνοιαν
[26]	ποιηταί. Φιλοσόφων δὲ ἤδη τινὲς	καὶ	αὐτοὶ μετὰ τοὺς ποιητικοὺς τῶν
[39]	αὐτοῖς οἱ θεοί, τοιοίδε δὲ>	καὶ	αὐτοί, παίζοντες ἐν θεοῖς, μᾶλλον
[38]	ἐρωτικός, ὡς δράκων. ~Ἤδη δὲ	καὶ	αὐτοὶ φαίνονται οἱ δεισιδαίμονες ἄκοντες
[78]	στοιχεῖα καὶ τὸν κόσμον σὺν	καὶ	αὐτοῖς λέγει· ἡ γῆ" φησί,
[54]	αὖθις δὲ τὸν Δημήτριον θεὸν	καὶ	αὐτὸν ἀναγο ρεύοντες· καὶ ἔνθα
[54]	Μιθριδάτης ὁ Ποντι κὸς Διόνυσος	καὶ	αὐτός· ἐβούλετο δὲ καὶ Ἀλέξανδρος
[7]	ἀνθρώπους εἰς θάνατον ὑποφέρων) εἷς	καὶ	αὐτὸς ἐπίκουρος καὶ βοηθὸς ἡμῖν
[8]	θεός, σῶσαι τὸν ἄνθρωπον γλιχόμενος·	καὶ	αὐτὸς ἤδη σοὶ ἐναργῶς ὁ
[66]	ὅπῃ οὐκ ἐπὶ τὰ Δημοκρίτου	καὶ	αὐτὸς κατασύρεται εἴδωλα. ~(Καὶ πολύς
[64]	τὸ ὕδωρ καὶ Ἀναξιμένης ὁ	καὶ	αὐτὸς Μιλήσιος τὸν ἀέρα, ᾧ
[30]	(μεγάλων ἐπιίστορα ἔργων" Ἡρακλέα οὖν	καὶ	αὐτὸς Ὅμηρος θνητὸν οἶδεν ἄνθρωπον,
[5]	κατ' εἰκόνα τὴν ἑαυτοῦ· ἀμέλει	καὶ	αὐτὸς ὄργανόν ἐστι τοῦ θεοῦ
[71]	δὲ ὁ Ἀθηναῖος διαρρήδην ἂν	καὶ	αὐτὸς περὶ τῆς ἀληθείας ἐγεγράφει
[101]	πολλὰ φέρω τάδε; Πῇ δὲ	καὶ	αὐτὸς πλάζομαι; (Οὐ βούλεσθε οὖν
[12]	τὴν γοητείαν τὴν ἐγκεκρυμμένην αὐτοῖς	καὶ	αὐτούς γε τοὺς καλουμένους ὑμῶν
[44]	τούτους σιωπή σομαι, πρὸς δὲ	καὶ	αὐτοὺς ἐξελέγξω– νεὼς μὲν εὐφήμως
[38]	Πυρετῷ δὲ καὶ Φόβῳθύουσιν, οὓς	καὶ	αὐτοὺς μετὰ τῶν ἀμφὶ τὸν
[66]	Μητρό δωρος διττάς, ὡς ἔοικεν,	καὶ	αὐτὼ ἀρχὰς ἀπελιπέτην τὸ (πλῆρες
[80]	κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεις	καὶ	αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις" νῦν δὴ
[48]	ἄγαλμα μεταχθῆναι λέγει, ἐν σιτοδείᾳ	καὶ	αὐτῶν γενομένων καὶ ὑπὸ Πτολεμαίου
[68]	πάντα οὗτος οἶδεν καὶ διδοῖ	καὶ	ἀφαιρεῖται, καὶ βασιλεὺς οὗτος τῶν
[34]	οὐ καλός, ἀλλὰ Διονύσῳ καλός·	καὶ	ἀφροδίσιος ἦν ἡ χάρις, ὁ
[102]	εἰ δὲ αἰδῶ καὶ ἔρωτα	καὶ	ἀφροδίτην ἐκθειάζετε, ἀκολουθούντων αὐτοῖς αἰσχύνη
[65]	Σούσοις καὶ Ἐκβα τάνοις Πέρσαις	καὶ	Βάκτροις καὶ Δαμασκῷ καὶ Σάρδεσιν
[120]	δὲ ὅσοι τῶν ἀνθρώπων λογικοί,	καὶ	βάρβαροι καὶ Ἕλληνες· τὸ πᾶν
[117]	δὲ ἄμφω τῷ Χριστοῦ γνωρίμῳ,	καὶ	βασιλείας ἄξιον φανῆναι καὶ βασιλείας
[117]	γνωρίμῳ, καὶ βασιλείας ἄξιον φανῆναι	καὶ	βασιλείας κατηξιῶσθαι. ~Φύγωμεν οὖν τὴν
[68]	οἶδεν καὶ διδοῖ καὶ ἀφαιρεῖται,	καὶ	βασιλεὺς οὗτος τῶν πάντων" Ταύτῃ
[8]	πῦρ. Ἐπειδὴ δὲ καὶ κίονος	καὶ	βάτου ἡ σὰρξ τιμιωτέρα, προφῆται
[75]	τοῦ θεοῦ· ἀλλ' ἔστι τόλμης	καὶ	βίας ταῦτ' ὄργανα εὑρημέν' ἀνθρώποισιν.
[7]	ὑποφέρων) εἷς καὶ αὐτὸς ἐπίκουρος	καὶ	βοηθὸς ἡμῖν ὁ κύριος, προμηνύων
[92]	δὲ σκωλήκων δίκην περὶ τέλματα	καὶ	βορβόρους, τὰ ἡδονῆς ῥεύματα, καλινδούμενοι
[73]	μυθώδη παρέκβασιν· παρίτω (δὴ ὅστις	καὶ	βούλεται ποιητὴς πρῶτος. Ἄρατος μὲν
[105]	τοῦ ὄφεως, ὡσεὶ ἀσπίδος κωφῆς	καὶ	βυούσης τὰ ὦτα αὐτῆς, ἥτις
[44]	ἢ Χάρμον μειράκιόν τι ἑλεῖν	καὶ	βωμὸν ἱδρύσασθαι ἐν Ἀκαδημίᾳ χαριστήριον
[44]	εἴτε ἄλλος τις, οἳ νεὼς	καὶ	βωμοὺς ἀνέστησαν αὐτοῖς, πρὸς δὲ
[62]	οἳ ναοὺς πάντας ἀπαρνήσονται ἰδόντες	καὶ	βωμούς, εἰκαῖα λίθων ἱδρύματα κωφῶν,
[74]	θεός, ὃς οὐρανόν τ' ἔτευξε	καὶ	γαῖαν μακρὴν πόντου τε χαροπὸν
[41]	Αἰγυπ τίων θεοί, οἷα αἴλουροι	καὶ	γαλαῖ, προήσονται ἢ τὴν Ὁμηρι
[54]	ἐστι Δημητρίου, βωμοὶ δὲ πανταχοῦ·	καὶ	γάμος ὑπὸ Ἀθηναίων αὐτῷ ὁ
[14]	βίῳ τὰ μυστήρια. ~Ἤδη δέ,	καὶ	γὰρ καιρός, αὐτὰ ὑμῶν τὰ
[77]	ἐπὶ τὰς προφητικὰς ἰέναι γραφάς·	καὶ	γὰρ οἱ χρησμοὶ τὰς εἰς
[122]	φίλων" θεοφιλὴς δὲ ὁ ἄνθρωπος	(καὶ	γὰρ οὖν φίλος τῷ θεῷ,
[37]	καὶ τέθαπται· Καλλίμαχος ἐν ὕμνοις·	καὶ	γὰρ τάφον, ὦ ἄνα, σεῖο
[109]	φαρμάκων αὐστηρία, οὕτως ἥδει μὲν	καὶ	γαργαλίζει ἡ συνήθεια, ἀλλ' ἣ
[32]	καὶ τραύματα αὐτῶν καὶ δεσμὰ	καὶ	γέλωτας καὶ μάχας δουλείας τε
[36]	ἐνδεεῖς. Διὸ τράπεζαι καὶ μέθαι	καὶ	γέλωτες καὶ συνουσίαι, οὐκ ἂν
[58]	μοιχεῖαι ᾀδόμεναι καὶ εὐωχίαι κωμῳδούμεναι	καὶ	γέλωτες παρὰ πότον εἰσαγόμενοι προτρέπουσι
[64]	ὁ Ἐλεάτης θεοὺς εἰσηγήσατο πῦρ	καὶ	γῆν, θάτερον δὲ αὐτοῖν μόνον,
[114]	μεταφυτεύων τὴν φθορὰν εἰς ἀφθαρσίαν	καὶ	γῆν μεταβάλλων εἰς οὐρανούς, ὁ
[25]	τὸν ὑψοῦ τόνδ' ἄπειρον αἰθέρα	καὶ	γῆν πέριξ ἔχονθ' ὑγραῖς ἐν
[25]	ἄθεον τρόπον τὸν τῆς θείας	καὶ	γονίμου δυνάμεως ἐστερημένον, διὰ δὲ
[58]	καὶ χρυσέοις καὶ ἐλεφαντίνοις ἀγαλματίοις	καὶ	(γραφαῖς προσανέχοντες. Τοσούτων ὑμῖν οἱ
[63]	τε καὶ ναῦς καὶ πόλεις	καὶ	γραφὰς δημιουργεῖ, θεὸς δὲ πῶς
[61]	ἄλλαι ὑμῶν εἰκόνες, πανίσκοι τινὲς	καὶ	γυμναὶ κόραι καὶ σάτυροι μεθύον
[57]	ἀγάλματος· τὸ ἄγαλμα Ἀφροδίτης ἦν	καὶ	γυμνὴ ἦν· νικᾶται ὁ Κύπριος
[120]	δι' οὗ τὴν φθορὰν ἀποβάλλετε,	καὶ	γυμνὸν δικαιοσύνης ἐπιδείξω τὸ σχῆμα,
[23]	παιδίον δὲ ὑπὸ Τιτάνων διασπώμενον	καὶ	γύναιον πενθοῦν καὶ μόρια ἄρρητα
[45]	κεκήδευται; Ἰμμάραδος δὲ ὁ Εὐμόλπου	καὶ	Δαείρας οὐχὶ ἐν τῷ περιβόλῳ
[51]	δὲ οἱ θεοποιοὶ οὐ θεοὺς	καὶ	δαίμονας κατά γε αἴσθησιν τὴν
[55]	νενικημένος. Εἴδωλα γοῦν εἰκότως αὐτοὺς	καὶ	δαίμονας ὑμεῖς αὐτοὶ κεκλήκατε, ἐπεὶ
[64]	ἀνειδωλοποιοῦσαν τὴν ὕλην ἐφεύρωμεν, εἰ	καὶ	δαιμόνια ἄττα ἐκθειάζουσαν κατὰ παρα
[32]	καὶ συμπόσια συμπλοκάς τ' αὖ	καὶ	δάκρυα καὶ πάθη καὶ (μαχλώσας
[55]	αἱ πανηγύρεις, δεσμὰ καὶ τραύματα	καὶ	δακρύοντες θεοί· ὤ μοι ἐγώ,
[65]	Ἐκβα τάνοις Πέρσαις καὶ Βάκτροις	καὶ	Δαμασκῷ καὶ Σάρδεσιν (ὑπέδειξε σέβειν.
[34]	διαθλούμενοι, ὥσπερ καὶ τὰ λόγια,	καὶ	(δεδήμευνται ἄμφω. Ἀλλὰ τὰ μὲν
[10]	ὁ ἀνοιγνὺς ὕστερον ἀποκαλύπτει τἄνδον	καὶ	δείκνυσιν ἃ μηδὲ γνῶναι οἷόν
[55]	ἀκάθαρτα, πρὸς πάντων ὁμολογούμενα γήινα	καὶ	δεισαλέα, κάτω βρίθοντα, περὶ τοὺς
[25]	ξύλον" ~Ἀκρότητες ἄρα ἀμαθίας ἀθεότης	καὶ	δεισιδαιμονία, ὧν ἐκτὸς μένειν σπουδαστέον.
[53]	κύματα. Οἶδα ἐγὼ πῦρ ἐλεγκτικὸν	καὶ	δεισιδαιμονίας ἰατικόν· εἰ βούλει παύσασθαι
[13]	ἂν ἀρχεκάκους φήσαιμι μύθων ἀθέων	καὶ	δεισιδαιμονίας ὀλεθρίου πατέρας, σπέρμα κακίας
[32]	ἀκρασίας μυθολογίας καὶ τραύματα αὐτῶν	καὶ	δεσμὰ καὶ γέλωτας καὶ μάχας
[23]	μὴ γνωρίζοντες θεόν, ἑτέρᾳ δὲ	καὶ	δευτέρᾳ ταύτῃ πλάνῃ τοὺς οὐκ
[85]	(προσώχθισεν ὁ θεὸς καὶ ἀπειλεῖ·	καὶ	δὴ καὶ τὸ τέλος τῆς
[5]	ὄργανα, ὑπεριδών, κόσμον δὲ τόνδε	καὶ	δὴ καὶ τὸν σμικρὸν κόσμον,
[96]	τὸ μετὰ τοῦτο ὅπως ἔχει·	καὶ	δὴ μή τις ὑμᾶς τοῦδε
[1]	τὰ θηρία γυμνῇ τῇ ᾠδῇ	καὶ	δὴ τὰ δένδρα, τὰς φηγούς,
[11]	ἄλλα ὁμοίως τέθνηκε νάματα μαντικὰ	καὶ	δὴ τοῦ τύφου κενὰ ὀψὲ
[34]	τῷ θεῷ γέγονεν ἡ αἴτησις,	καὶ	δὴ ὑπισχνεῖται παρέξειν αὐτῷ, εἰ
[40]	συνέταξε θύειν Πλαταιεῦσιν Ἀνδρο κράτει	καὶ	Δημοκράτει καὶ Κυκλαίῳ καὶ Λεύκωνι
[79]	τοῦ οὐρανοῦ (ἐθεμελίωσαν. Ἔτι δὲ	καὶ	διὰ Ἡσαΐου (καὶ ταύτην ἀπομνημονεύσω
[8]	τοὺς σκληροκαρδίους προὔτρεπεν· ἤδη δὲ	καὶ	διὰ Μωσέως τοῦ πανσόφου καὶ
[66]	παρελεύ σομαι διὰ πάσης ὕλης	καὶ	διὰ τῆς ἀτιμοτάτης τὸ θεῖον
[101]	κάρῳ καὶ μέθῃ βεβαρημένοι ἀνανήψατε	καὶ	διαβλέψαντες ὀλίγον ἐννοήθητε, τί θέλουσιν
[24]	ὑπουργῆσαι τὸν τρισκαιδέκατον τοῦτον ἆθλον	καὶ	Διαγόρᾳ τοὔψον παρα σκευάσαι" κᾆτ'
[24]	Ἀκραγαντῖνον καὶ Νικάνορα τὸν Κύπριον	καὶ	Διαγόραν καὶ Ἵππωνα τὼ Μηλίω
[110]	καὶ ἐνεδείξατο, παραστησάμενος, ὁ σπονδοφόρος	καὶ	διαλλακτὴς καὶ σωτὴρ ἡμῶν λόγος,
[18]	προσηγορεύθη· οἱ δὲ Τιτᾶνες, οἱ	καὶ	διασπά σαντες αὐτόν, λέβητά τινα
[88]	ἐκ πολλῶν ἕνωσις ἐκ πολυφωνίας	καὶ	διασπορᾶς ἁρμονίαν λαβοῦσα θεϊκὴν μία
[88]	μία γίνεται συμφωνία, ἑνὶ χορηγῷ	καὶ	διδασκάλῳ τῷ λόγῳ ἑπομένη, ἐπ'
[68]	μυθεῖσθαι, καὶ πάντα οὗτος οἶδεν	καὶ	διδοῖ καὶ ἀφαιρεῖται, καὶ βασιλεὺς
[113]	μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε" Ὕμνησον	καὶ	διήγησαί μοι τὸν πατέρα σου
[42]	φόνος, οὐδ' εἰ Ἀρτέμιδί τις	καὶ	Διὶ ἐν ἱερῷ δῆθεν χωρίῳ
[69]	μικρόν, ἀλλ' ἢ στάθμιον ἀληθινὸν	καὶ	δίκαιον ἔσται σοι" στάθμιον καὶ
[106]	κενοὺς τῆς πονηρίας λέγει· ἐλεεῖ	καὶ	δικαιοσύνης πληροῖ· πίστευσον, ἄνθρωπε, ἀνθ
[7]	καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως	καὶ	δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν
[26]	Δηὼ τὸν σῖτον, ὡς Ἀθηναῖοι,	καὶ	Διόνυσον τὴν ἄμπελον, ὡς Θηβαῖοι,
[34]	φησὶν Ἡράκλειτος, ωὑτὸς δὲ Ἅιδης	καὶ	Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν"
[15]	ἑταίρᾳ ἐρασταί. ~Δηοῦς δὲ μυστήρια	καὶ	Διὸς πρὸς μητέρα Δήμητρα ἀφροδίσιοι
[47]	δύο Κρητικὼ οἶμαι ἀνδριαντοποιὼ (Σκύλλις	καὶ	Δίποινος ὠνομαζέσθην) τούτω δὲ τὰ
[91]	πλάσμα καὶ ἰᾶται τὸ παράπτωμα	καὶ	διώκει τὸ θηρίον καὶ τὸν
[64]	ἄρσεως καὶ ἀναιρέσεως κεκλημένος. Ἧι	καὶ	δοκοῦσί μοι πολλοὶ μάλιστα τὸ
[70]	νόμους δὲ τοὺς ὅσοι ἀληθεῖς	καὶ	δόξαν τὴν τοῦ θεοῦ παρ'
[22]	πόπανα πολυόμφαλα χόνδροι τε ἁλῶν	καὶ	δράκων, ὄργιον Διονύσου Βασσάρου; Οὐχὶ
[7]	Ὁ γοῦν πονηρὸς οὑτοσὶ τύραννος	καὶ	δράκων, οὓς ἂν οἷός τε
[38]	γένος εἰσί" μικρὸν δὲ ὕστερον	καὶ	δρύες (ὄντες εὑρεθήσονται καὶ πέτραι.
[81]	ὁ παντοκράτωρ εἰς τὸν αἰῶνα,	καὶ	δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ
[71]	ἀτρεμίζων ὡς μὲν μέγας τις	καὶ	δυνατός, φανερός· ὁποῖος δέ τις
[114]	δὲ εὐλα βεῖται τὸ φῶς	καὶ	δύνουσα διὰ τὸν φόβον παραχωρεῖ
[20]	οἱ γηγενεῖς· ὀνόματα αὐτοῖς Βαυβὼ	καὶ	Δυσαύλης καὶ Τριπτόλεμος, ἔτι δὲ
[78]	ποιήσει τι ἄνθρωπος ἐν κρυφαίοις,	καὶ	ἐγὼ οὐκ ὄψομαι αὐτόν; Οὐχὶ
[42]	φόνων· ἤδη δὲ κατὰ πόλεις	καὶ	ἔθνη, οἱονεὶ λοιμοὶ ἐπισκήψαντες, (σπονδὰς
[89]	ἐπιτελοῦμεν ἔτι, ἀλλὰ σφᾶς αὐτούς,	καὶ	εἰ μὴ παιδαγωγῶν ἐτύχομεν ἀγαθῶν,
[52]	ἄλλος μαινόμενος τοιαῦτα ἄττα ἐπεχείρησεν	καὶ	εἰ τὸν Αἰγύπτιόν τις ἀπέκτεινεν
[95]	δ' ἄρα εἰ θεοσεβητέον, ζητεῖτε,	καὶ	εἰ τῷ σοφῷ τούτῳ {δὴ}
[95]	δὲ πρὶν ἢ ἐπισκέψασθαι μεθύετε·	καὶ	εἰ ὑβριστέον, οὐ πολυπραγμονεῖτε, ἀλλ'
[41]	τε δαίμονες καὶ οἱ θεοὶ	καὶ	εἴ τινες ἡμίθεοι ὥσπερ ἡμίονοι
[27]	θεοὺς αὐτοὺς ἐπιδεῖξαι ὁποῖοί τινες	καὶ	εἴ τινες, ἵν' ἤδη ποτὲ
[84]	τὸ ἅγιόν σοι πνεῦμα ἐξηγήσεται·	καὶ	εἶδον τὰ ἔργα μου, φησί,
[121]	δὲ καὶ ἀμαθίας καὶ ῥᾳθυμίας	καὶ	εἰδω λολατρείας ὕβρεις περιφανεῖς καὶ
[99]	τῶν ἀνθρώπων γένος κηρῶν ὀλεθρίων	καὶ	εἰδώλων ἐπιστυγῶν πολλὰς τῶν δαιμόνων
[26]	Κλωθὼ καὶ Λάχεσις καὶ Ἄτροπος	καὶ	Εἱμαρμένη, Αὐξώ (τε καὶ Θαλλώ,
[84]	διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ	καὶ	εἶπον· ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ·
[27]	ἀληθείας, καθέλκουσαι οὐρανόθεν τὸν ἄνθρωπον	καὶ	εἰς βάραθρον περιτρέπουσαι. Ἐθέλω δὲ
[74]	παραγυμνοῦσι τὴν ἀλήθειαν· ὃ μὲν	καὶ	εἰς τὸν αἰθέρα καὶ εἰς
[74]	μὲν καὶ εἰς τὸν αἰθέρα	καὶ	εἰς τὸν οὐρανὸν (ἀναβλέψας τόνδε
[122]	φρονήσεως" γενόμενον ὑπὸ Χριστοῦ Ἰησοῦ	καὶ	εἰς τοσοῦτον ὅμοιον ἤδη καὶ
[41]	παῖδα νουθετεῖ. ~Εἰ δ' ἄρα	καὶ	εἰσὶ φύλακες οὗτοι, οὐκ εὐνοίᾳ
[56]	λίθοι τίμιοι; Οὐχὶ γῆ τε	καὶ	ἐκ γῆς; οὐχὶ δὲ μιᾶς
[21]	κίστης, ἐργασάμενος ἀπεθέμην εἰς κάλαθον	καὶ	ἐκ καλάθου εἰς κίστην. ~Καλά
[65]	ἀναστήσας ἐν Βαβυλῶνι καὶ Σούσοις	καὶ	Ἐκβα τάνοις Πέρσαις καὶ Βάκτροις
[1]	ἔχω λέγειν. Ἀγὼν δὲ ἦν	καὶ	ἐκιθάριζεν ὥρᾳ καύματος Εὔνομος, ὁπηνίκα
[27]	ἀλήθεια, γυμνοῦσα τῶν καταπληκτικῶν τουτωνὶ	καὶ	ἐκπληκτικῶν προσωπείων τὸν ὄχλον τῶν
[66]	ὑπονοεῖ. Ἐπικούρου μὲν γὰρ μόνου	καὶ	ἑκὼν ἐκλήσομαι, ὃς οὐδὲν μέλειν
[81]	ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου,	καὶ	ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν
[58]	λιθίνοις καὶ ξυλίνοις καὶ χρυσέοις	καὶ	ἐλεφαντίνοις ἀγαλματίοις καὶ (γραφαῖς προσανέχοντες.
[47]	τὴν Ἀθήνησι Πολιάδα ἐκ χρυσοῦ	καὶ	ἐλέφαντος κατασκευάσαι Φειδίαν παντί που
[2]	ὑποπέπτωκεν ὀφθαλμοῖς. Κιθαιρὼν δὲ ἄρα	καὶ	Ἑλικὼν καὶ τὰ Ὀδρυσῶν ὄρη
[112]	καὶ τὸ πᾶν ἤδη Ἀθῆναι	καὶ	Ἑλλὰς γέγονεν τῷ (λόγῳ. Οὐ
[120]	τῶν ἀνθρώπων λογικοί, καὶ βάρβαροι	καὶ	Ἕλληνες· τὸ πᾶν ἀνθρώπων γένος
[89]	τὸ ἔθος καταλιπόντες τὸ πονηρὸν	καὶ	ἐμπαθὲς καὶ ἄθεον, κἂν οἱ
[50]	Σαράπιδος ἐν Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί φησι	καὶ	ἐμπρησθήσεσθαι· Ἶσι, θεὰ τριτάλαινα, μένεις
[78]	ἠγάπησαν καὶ οἷς αὐτοὶ (ἐδούλευσαν,	καὶ	ἐμπρησθήσεται ἡ πόλις αὐτῶν. Φθαρήσεσθαι
[6]	οἰκίαν· πρὸ ἑωσφόρου" γὰρ ἦν,	καὶ	ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος
[114]	οὐρανοῦ τοῖς ἐν σκότει κατορωρυγμένοις	καὶ	ἐν σκιᾷ θανάτου κατακεκλεισμένοις ἐξέλαμψεν
[69]	εἴδωλα οἴκοι ἐν τῷ μαρσίππῳ	καὶ	ἐν τῇ ὡς ἔπος εἰπεῖν
[7]	ἀρχῆθεν προφητικῶς, νῦν δὲ ἤδη	καὶ	ἐναργῶς εἰς σωτηρίαν παρα καλῶν.
[110]	ὃς ἦν, δι' ὧν ἐδίδαξεν	καὶ	ἐνεδείξατο, παραστησάμενος, ὁ σπονδοφόρος καὶ
[54]	θεὸν καὶ αὐτὸν ἀναγο ρεύοντες·	καὶ	ἔνθα μὲν ἀπέβη τοῦ ἵππου
[30]	ἰατρόν, Κρόνῳ δὲ ἐπικεῖσθαι Σικελίαν	καὶ	ἐνταῦθα αὐτὸν (τεθάφθαι. Πατροκλῆς τε
[82]	Μωυσῆς μὲν ὁμολογεῖ ἔμφοβος εἶναι	καὶ	ἔντρομος" ἀκούων περὶ τοῦ λόγου,
[39]	ἐν θεοῖς, μᾶλλον δὲ ἐμπαίζοντες	καὶ	ἐνυβρίζοντες (σφίσιν αὐτοῖς. Καὶ πόσῳ
[100]	τοῦ θεοῦ, τὸ οἰκεῖον αὐτοῦ	καὶ	ἐξαίρετον καὶ ἰδιωματικὸν παρὰ τὰ
[26]	τὰς κινήσεις ἐπιθεώμενοι ἐθαύμασάν τε	καὶ	ἐξεθείασαν, θεοὺς ἐκ τοῦ θεῖν
[25]	τὸν ἄνθρωπον, οὐρανίου ἐξέτρεψαν διαίτης	καὶ	ἐξετάνυσαν ἐπὶ γῆς, γηΐνοις προσα
[113]	μαθητεύσωμεν τῷ κυρίῳ. Τοῦτό τοι	καὶ	ἐπήγγελται τῷ πατρὶ διηγήσομαι τὸ
[33]	Θέτις, ἐπὶ δὲ Ἰασίωνι Δημήτηρ	καὶ	ἐπὶ Ἀδώνιδι Φερέφαττα. Ἀφροδίτη δὲ
[114]	νόμους εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν	καὶ	ἐπὶ καρδίαν (γράφων αὐτούς. Τίνας
[33]	ἐπὶ> Ἐνδυμίωνι, Νηρηῒς ἐπὶ Αἰακῷ	καὶ	ἐπὶ Πηλεῖ Θέτις, ἐπὶ δὲ
[74]	ἐρήρισται κράτος ἄλλος. ~Ἤδη δὲ	καὶ	ἐπὶ τῆς σκηνῆς παραγυμνοῦσι τὴν
[92]	βορβόρῳ" μᾶλλον ἢ καθαρῷ ὕδατι	καὶ	ἐπὶ φορυτῷ μαργαίνουσιν" (κατὰ Δημόκριτον.
[27]	~Αὗται μὲν αἱ ὀλισθηραί τε	καὶ	ἐπιβλαβεῖς παρεκβάσεις τῆς ἀληθείας, καθέλκουσαι
[20]	ὑπεροραθεῖσα δῆθεν, ἀναστέλλεται τὰ αἰδοῖα	καὶ	ἐπιδεικνύει τῇ θεῷ· ἣ δὲ
[4]	ἀνόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες ἡδοναῖς	καὶ	ἐπιθυμίαις ποικίλαις, ἐν κακίᾳ καὶ
[28]	καὶ νῦν Ἀπόλλωνες, ἀναρίθμητοι θνητοὶ	καὶ	ἐπίκηροί τινες ἄνθρωποι, εἰσίν, οἱ
[26]	καὶ τὴν Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει	καὶ	Ἐπιμενίδης ὁ παλαιὸς (Ὕβρεως καὶ
[89]	πάτων αἱ παρεκβάσεις καίτοι ἐπιζήμιοι	καὶ	ἐπισφαλεῖς οὖσαι, ὅμως γλυκεῖαί πως
[109]	δείμαινε, μή σε τὰ πολλὰ	καὶ	ἐπιτερπῆ φανταζόμενα ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς
[7]	αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα	καὶ	ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου
[84]	καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν,	καὶ	ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστὸς κύριος,
[3]	τῶν ὑπ' οὐρανὸν πεπολιτευμένων ᾠδαῖς	καὶ	ἐπῳδαῖς ἐσχάτῃ δουλείᾳ καταζεύξαντες. (Ἀλλ'
[93]	τοῖς θεραπεύουσι κύριον" καλή γε	καὶ	ἐράσμιος ἡ κληρονομία, οὐ χρυσίον,
[72]	κρᾶσις τῶν ὅλων, ἀεὶ ὢν	καὶ	ἐργάτας τῶν αὑτοῦ δυνάμιων καὶ
[72]	καὶ ἐργάτας τῶν αὑτοῦ δυνάμιων	καὶ	ἔργων, ἁπάντων ἐν οὐρανῷ φωστὴρ
[9]	οὐρανῶν· δι' ἣν ἡ στεῖρα	καὶ	ἔρημος ἄγονος οὐκέτι. Ταύτην μοι
[9]	δὲ εἰσέτι νῦν καὶ στεῖρα	καὶ	ἔρημος περιλείπεται. ~Ὁ μὲν Ἰωάννης,
[7]	ἐπιφανεὶς περισέσωκεν. Τὸ γὰρ πονηρὸν	καὶ	ἑρπηστικὸν θηρίον γοητεῦον καταδουλοῦται καὶ
[102]	τυφλὸν (ἐπιδεικνύουσιν· εἰ δὲ αἰδῶ	καὶ	ἔρωτα καὶ ἀφροδίτην ἐκθειάζετε, ἀκολουθούντων
[8]	ἐπιστρέφει τοὺς τὰ ὦτα κεκτημένους·	καὶ	ἔσθ' ὅπῃ μὲν λοιδορεῖται, ἔστιν
[78]	Παραδειγμα τισθήσονται ἔμπροσθεν τοῦ ἡλίου"	καὶ	ἔσται τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν βρώματα
[6]	θεία τῶν πάντων ἦν τε	καὶ	ἔστιν· ὅτι δὲ νῦν ὄνομα
[79]	ἐκ τῶν χειρῶν (μου. Ἀλλὰ	καὶ	ἑτέρου ἐπακοῦσαι θέλεις χρησμῳδοῦ; Ἔχεις
[20]	Τριπτόλεμος, ἔτι δὲ Εὔμολπός τε	καὶ	Εὐβουλεύς· βουκόλος ὁ Τριπτόλεμος ἦν,
[122]	εἰπεῖν πλούσιόν τε καὶ σώφρονα	καὶ	εὐγενῆ καὶ ταύτῃ εἰκόνα τοῦ
[59]	δ' ἔδωκε, λέχος δ' ᾔσχυνε	καὶ	εὐνὴν Ἡφαίστοιο ἄνακτος. (Κατάπαυσον, Ὅμηρε,
[120]	εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ,	καὶ	εὑρήσετε ἀνάπαυ σιν ταῖς ψυχαῖς
[76]	ὁ Μένανδρος, ἀλλὰ καὶ Ὅμηρος	καὶ	Εὐριπίδης καὶ ἄλλοι συχνοὶ ποιηταὶ
[68]	τοῦ παντὸς εὑρεῖν τε ἔργον	καὶ	εὑρόντα εἰς ἅπαντας ἐξειπεῖν ἀδύνατον.
[7]	κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως	καὶ	εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν
[85]	μὴ ἐγνωκόσιν, ἃς εὐθείας ποιεῖν	καὶ	εὐτρεπίζειν παρήγγειλεν Ἰωάννης, τούτοις δὴ
[107]	εὑρέσεως ζωὴ παρὰ θεῷ. Ἀγαλλιάσθωσαν	καὶ	εὐφρανθή τωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες
[58]	θεῶν μνημονευόμεναι καὶ μοιχεῖαι ᾀδόμεναι	καὶ	εὐωχίαι κωμῳδούμεναι καὶ γέλωτες παρὰ
[79]	ἕτερος πλὴν ἐμοῦ. Ἐγὼ ἀποκτενῶ	καὶ	ζῆν ποιήσω· πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι,
[106]	λάβετε σωτηρίαν· ἐκζητήσατε τὸν θεόν,	καὶ	ζήσεται ἡ ψυχὴ ὑμῶν. Ὁ
[107]	τὴν ζωήν. ~Ζητήσωμεν οὖν, ἵνα	καὶ	ζήσωμεν. Ὁ μισθὸς τῆς εὑρέσεως
[91]	τέκνα· ὁ δὲ θεὸς πατὴρ	καὶ	ζητεῖ τὸ πλάσμα καὶ ἰᾶται
[81]	βαρυκάρδιοι; Ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα	καὶ	ζητεῖτε ψεῦδος; Τίς οὖν ἡ
[77]	ἔλθετε, μὴ σκοτίην δὲ διώκετε	καὶ	ζόφον αἰεί. Ἠελίου γλυκυδερκές, ἰδού,
[102]	δόξα μηδὲ πλοῦτος θεοί, ὃν	καὶ	ζωγράφοι τυφλὸν (ἐπιδεικνύουσιν· εἰ δὲ
[95]	πονηροῦ, καὶ σοφίαν εἰδωλολατρείας προκρίνομεν,	καὶ	ζωὴν ἀντικαταλλασσόμενοι θανάτου; (Ἰδοὺ τέθεικα
[121]	τῶν ἀγαθῶν τὰ μέγιστα, θεὸν	καὶ	ζωήν, κτησώμεθα. Ἀρωγὸς δὲ ὁ
[117]	ὁμοζυγούντων, ὡς ἔπος εἰπεῖν, προαιρέσεως	καὶ	ζωῆς. Τοιγάρτοι μόνη αὕτη ἡ
[27]	καὶ ποιητικὴ Σίβυλλα· παρεγγυᾷ δὲ	καὶ	ἡ ἀλήθεια, γυμνοῦσα τῶν καταπληκτικῶν
[94]	ᾧ μόνῳ καὶ ὑπισχνεῖται λέγων·	καὶ	ἡ γῆ οὐ πραθήσεται εἰς
[81]	(αὗται γὰρ αἱ προφητικαὶ φωναί)	καὶ	ἡ γῆ φεύξεται ἀπὸ προσώπου
[114]	τὰ πάντα φῶς ἀκοίμητον γέγονεν	καὶ	ἡ (δύσις εἰς ἀνατολὴν περιέστηκεν.
[9]	τὴν φωνὴν ἡ στεῖρα εὐτεκνεῖ	καὶ	ἡ ἔρημος καρποφορεῖ· αἱ πρόδρομοι
[9]	ἡ στεῖρα τὸν ἄνδρα λαμβάνει	καὶ	ἡ ἔρημος τὸν γεωργόν· εἶτα
[33]	κεστόν, ἐξελέγχεται καὶ ὁ Ζεὺς	καὶ	ἡ κόμη καταισχύνεται. (Εἰς ὅσον
[84]	δὲ συντελείας καὶ ἡ σήμερον	καὶ	ἡ μάθησις διαμένει· καὶ τότε
[51]	ἀνάπηρα φαίνεται, καθάπερ οἱ σπάλακες	καὶ	ἡ μυγαλῆ, ἥν φησιν ὁ
[40]	καὶ Φαληροῖ κατὰ πρύμναν ἥρως·	καὶ	ἡ Πυθία συνέταξε θύειν Πλαταιεῦσιν
[84]	σήμερον ὀνομάζηται. Μέχρι δὲ συντελείας	καὶ	ἡ σήμερον καὶ ἡ μάθησις
[72]	ὡς ἡ δόξα ἡ κοινὴ	καὶ	ἡ συνήθεια τοὺς ἑπομένους αὐταῖν,
[16]	τελουμένων, (ἔλεγχος ἀκρασίας Διός. Κυεῖ	καὶ	ἡ Φερέφαττα παῖδα ταυρόμορφον· ἀμέλει,
[4]	γραφή· ὅτε δὲ ἡ χρηστότης	καὶ	ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος
[9]	τὰς ὁδοὺς κυρίου" Πρόδρομος Ἰωάννης	καὶ	ἡ φωνὴ πρόδρομος τοῦ λόγου,
[101]	φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον	καὶ	ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ
[79]	δικαιοσύνην καὶ ἀναγγέλλων ἀλήθειαν· συνάχθητε	καὶ	ἥκετε· βουλεύσασθε ἅμα, οἱ σῳζόμενοι
[103]	τὴν ἀσέβειαν ἐπιστρεφόμενοι σκληροκάρδιοί τε	καὶ	ἠλίθιοι. ~Ταύτας οἴου θεόθεν ἐπιλέγεσθαί
[63]	ἐκείνου ἔργον ἐστίν· καὶ οὐρανὸς	καὶ	ἥλιος καὶ ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι
[81]	ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν,	καὶ	ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ
[122]	νομίζειν, ὥσπερ ἔστι, πρὸς δὲ	καὶ	ἡμᾶς τὸ κάλλιστον τῶν κτημάτων
[4]	ἡμέρους. (Ἦμεν γάρ, ἦμέν ποτε	καὶ	ἡμεῖς ἀνόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες
[27]	εἰς (οὐρανόν. Ἦμεν γάρ που	καὶ	ἡμεῖς τέκνα ὀργῆς, ὡς καὶ
[106]	καὶ παρα δέξασθε τὸν ἥμερον	καὶ	ἡμέτερον λόγον καὶ τὸν ἰὸν
[9]	Τί βοᾷς, ὦ φωνή; Εἰπὲ	καὶ	ἡμῖν. (Εὐθείας ποιεῖτε τὰς ὁδοὺς
[24]	καιρός, ὥσπερ Εὐρυσθεῖ, ἀτὰρ δὴ	καὶ	ἡμῖν ὑπουργῆσαι τὸν τρισκαιδέκατον τοῦτον
[122]	πάντες. Ἡμᾶς γάρ, ἡμᾶς εἰσπεποίηται	καὶ	ἡμῶν ἐθέλει μόνων κεκλῆσθαι πατήρ,
[33]	Ἀγχίσην ἔγημεν καὶ Φαέθοντα ἐλόχα	καὶ	ἤρα Ἀδώνιδος, ἐφιλονείκει δὲ τῇ
[26]	θεὸν ἀνέπλασάν τινας σωτῆρας Διοσκούρους	καὶ	Ἡρακλέα ἀλεξίκακον καὶ Ἀσκληπιὸν ἰατρόν.
[94]	καὶ λέγων· γῆν σοι δίδωμι	καὶ	θάλατταν, παιδίον, οὐρανόν τε καὶ
[26]	Ἄτροπος καὶ Εἱμαρμένη, Αὐξώ (τε	καὶ	Θαλλώ, αἱ Ἀττικαί. Ἕκτος ἐστὶν
[102]	Οὔκουν ἔτ' ἂν εἰκότως ὕπνος	καὶ	θάνατος θεὼ διδυμάονε παρ' ὑμῖν
[103]	θνητοί (οὐδὲ γὰρ αἰσθήσεως, ἵνα	καὶ	θανάτου, μετειλήφασιν) λίθινοι δὲ καὶ
[113]	ὀρνίθων ἐλειπόμεθα, ἐν σκότει πιαινόμενοι	καὶ	θανάτῳ (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν τὸ φῶς,
[55]	τὰ (μὲν ἀπιστεῖσθαι, τὰ δὲ	καὶ	θαυμάζεσθαι. Αὐτίκα γοῦν οἱ παλαιοὶ
[22]	κίστην. ~Καλά γε τὰ θεάματα	καὶ	θεᾷ πρέποντα. Ἄξια μὲν οὖν
[114]	ἀληθινοῦ, καὶ τὸν μέγαν ὄντως	καὶ	θεῖον καὶ ἀναφαίρετον τοῦ πατρὸς
[117]	(μενος. Ὅ γέ τοι οὐράνιος	καὶ	θεῖος ὄντως ἔρως ταύτῃ προσγίνεται
[95]	Ἐὰν γὰρ ἀκούσητέ μου" φησί,	καὶ	θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς
[26]	ἀριθμοῦσι θεοὺς τοὺς δώδεκα· ὧν	καὶ	θεογονίαν Ἡσίοδος ᾄδει τὴν αὑτοῦ,
[121]	ἐστιν. ~Σπεύσωμεν, δράμωμεν, ὦ θεοφιλῆ	καὶ	θεοείκελα τοῦ λόγου {ἄνθρωποι} ἀγάλματα·
[84]	ἐλέγχοντος τὴν τῶν ἀνθρώπων ἄνοιαν	καὶ	θεὸν ἐπιβοωμένου, τί δὴ ἕτερον
[87]	γὰρ ὡς ἀληθῶς τὰ ἱεροποιοῦντα	καὶ	θεοποιοῦντα γράμματα, ἐξ ὧν γραμμάτων
[42]	καλλιερεῖν οἰόμενος ἑκατόμβας· ἐν οἷς	καὶ	Θεόπομπος ἦν Λακεδαιμονίων βασιλεύς, ἱερεῖον
[6]	λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν	καὶ	θεὸς ἦν ὁ λόγος" (Παλαιὰ
[90]	ὅτι ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ	καὶ	θεοσεβεῖς ἀγαθῆς τῆς ἀμοιβῆς τεύξονται
[23]	οὐκ ὄντας ὡς ὄντας νομίζοντες	καὶ	θεοὺς τούτους ὀνομάζοντες τοὺς οὐκ
[121]	Φιλότιμοι τοίνυν πρὸς τὰ καλὰ	καὶ	θεοφιλεῖς ἄνθρωποι γενώμεθα, καὶ τῶν
[92]	ἑτέρῳ δουλεύειν δεσπότῃ, πρὸς δὲ	καὶ	θεραπεύειν ἀντὶ μὲν τοῦ βασιλέως
[117]	τῶν ὄντων οὐσίας μιμητὴν ὁμοῦ	καὶ	θεραπευτὴν γενέσθαι· οὐ γὰρ μιμεῖσθαί
[52]	τοῦτο ἄμεινον εἶναι τοῦ χρυσίου,	καὶ	θέρους κουφότερον καὶ κρύους ἀλεεινότερον.
[122]	καὶ εἰς τοσοῦτον ὅμοιον ἤδη	καὶ	θεῷ. (Οὐκ ἀποκρύπτεται γοῦν ὁ
[106]	πληροῖ· πίστευσον, ἄνθρωπε, ἀνθ ρώπῳ	καὶ	θεῷ· πίστευσον, ἄνθρωπε, τῷ παθόντι
[39]	Ἡρακλεοπολῖται ἰχνεύμονα, Σαῗ ται δὲ	καὶ	Θηβαῖοι πρόβατον, Λυκοπολῖται δὲ λύκον,
[39]	θεούς; Τὰ μὲν γὰρ εἰ	καὶ	θηρία, ἀλλ' οὐ μοιχικά, ἀλλ'
[91]	ὄρνις ἐφίπταται· εἰ δέ που	καὶ	θηρίον ἑρπηστικὸν περιχάνοι τῷ νεοττῷ,
[2]	ἐκτόπως τελετῇ βακχικῇ, αὐτοῖς σατύροις	καὶ	θιάσῳ μαινόλῃ, σὺν καὶ τῷ
[2]	Ἑλικὼν καὶ τὰ Ὀδρυσῶν ὄρη	καὶ	Θρᾳκῶν τελεστήρια, τῆς πλάνης τὰ
[8]	οὗ καὶ ἀπειλεῖ· τοὺς δὲ	καὶ	θρηνεῖ τῶν ἀνθρώπων· ᾄδει δὲ
[62]	ἀγάλματα χειροποίητα, αἵματι ἐμψύχῳ μεμιασμένα	καὶ	θυσίαισι τετραπόδων, διπόδων, πτηνῶν θηρῶν
[44]	βωμοὺς ἀνέστησαν αὐτοῖς, πρὸς δὲ	καὶ	θυσίας (παραστῆσαι πρῶτοι μεμύθευνται. Καὶ
[91]	πατὴρ καὶ ζητεῖ τὸ πλάσμα	καὶ	ἰᾶται τὸ παράπτωμα καὶ διώκει
[30]	δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί. ~Ἔχεις	καὶ	ἰατρόν, οὐχὶ χαλκέα μόνον ἐν
[88]	ταῦτα ὑπὲρ Χριστοῦ δεομένῳ. ~Γεύσασθε	καὶ	ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ θεός.
[100]	τὸ οἰκεῖον αὐτοῦ καὶ ἐξαίρετον	καὶ	ἰδιωματικὸν παρὰ τὰ ἄλλα ζῷα
[54]	οὔτι γε βασιλεῖς μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἰδιῶται θείαις προσηγορίαις σφᾶς αὐτοὺς
[114]	θεὸν ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου,	καὶ	ἵλεως" φησὶν ὁ θεός, ἔσομαι
[92]	ῥινηλα τοῦντες ἐξίχνευσαν τὸν δεσπότην	καὶ	ἵπποι τὸν ἀναβάτην ἀποσεισάμενοι ἑνί
[57]	ὁμοιότητα σκιαγραφίας περιστερᾶς, προσέπτησαν πελειάδες	καὶ	ἵπποις καλῶς γεγραμμέναις προσεχρεμέτισαν ἵπποι.
[24]	Νικάνορα τὸν Κύπριον καὶ Διαγόραν	καὶ	Ἵππωνα τὼ Μηλίω τόν τε
[65]	ὥσπερ Ἕλληνες οὐδὲ μὴν ἴβιδας	καὶ	ἰχνεύμονας καθάπερ Αἰγύπτιοι, ἀλλὰ πῦρ
[9]	τὴν σωτηρίαν; Ἦ γὰρ οὐχὶ	καὶ	Ἰωάννης ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλεῖ καὶ
[9]	τοῦ κυρίου φωναὶ δύο, ἀγγέλου	καὶ	Ἰωάννου, αἰνίσσονταί μοι τὴν ἐναποκειμένην
[112]	τὴν ἄλλην Ἑλλάδα, πρὸς δὲ	καὶ	Ἰωνίαν πολυπραγμονοῦντας. Εἰ γὰρ ἡμῖν
[98]	ὁ κατ' εἰκόνα" τοῦ θεοῦ	καὶ	καθ' ὁμοίωσιν" διὰ τοῦτο γεγενῆσθαι
[24]	ἄλλους συχνούς, σωφρόνως βεβιω κότας	καὶ	καθεωρακότας ὀξύτερόν που τῶν λοιπῶν
[2]	τῆς πλάνης τὰ μυστήρια, τεθείασται	καὶ	(καθύμνηται. Ἐγὼ μέν, εἰ καὶ
[37]	φιλεῖ, οὐ βιάζεται, καίτοι πολλαὶ	καὶ	καλαὶ καὶ νῦν ἔτι γυναῖκες
[31]	ταύτας τοσαύτας τὸν ἀριθμὸν ὠνεῖται	καὶ	καλεῖ Μοίσας κατὰ τὴν διάλεκτον
[57]	ἄλλη ἐν Κνίδῳ λίθος ἦν	καὶ	καλὴ ἦν, ἕτερος ἠράσθη ταύτης
[29]	μὴ παυέσθων, ὡς Ἀπολλόδωρός φησι	καὶ	Καλλίμαχος, Φοῖβος Ὑπερβορέοισιν ὄνων ἐπιτέλλεται
[39]	μὲν Ἀργεῖοι, ἑταίρᾳ δὲ Ἀθηναῖοι	καὶ	καλλιπύγῳ θύουσιν Συρακούσσιοι, ἣν Νίκανδρος
[102]	ἀκολουθούντων αὐτοῖς αἰσχύνη καὶ ὁρμὴ	καὶ	κάλλος καὶ συνουσία. Οὔκουν ἔτ'
[31]	ἐμμελῶς. Αἳ δὲ συνεχῶς κιθαρίζουσαι	καὶ	καλῶς κατεπᾴδουσαι τὸν Μάκαρα ἔθελγον
[51]	ἔχει τὰς αἰσθήσεις, ὥσπερ εὐλαὶ	καὶ	κάμπαι καὶ ὅσα διὰ τῆς
[109]	ἐνδιαιτωμένη (μέρεσι, χερσὶ καὶ στόματι	καὶ	καρδίᾳ. Σύμβολον τοῦτο γνήσιον τρισὶ
[15]	ἱκετηρίαι Διὸς καὶ πόμα χολῆς	καὶ	καρδιουλκίαι καὶ ἀρρητουργίαι· ταὐτὰ οἱ
[48]	σιδήρου καὶ μολίβδου, πρὸς δὲ	καὶ	κασσιτέρου, λίθων δὲ Αἰγυπτίων ἐνέδει
[39]	Καὶ πόσῳ βελτίους Αἰγύπτιοι κωμηδὸν	καὶ	κατὰ πόλεις τὰ ἄλογα τῶν
[44]	πρῶτοι μεμύθευνται. Καὶ γὰρ δὴ	καὶ	κατὰ χρόνους ὕστερον ἀνέπλαττον θεούς,
[84]	ὑπολείπεται τοῖς ἀπίστοις ἢ κρίσις	καὶ	καταδίκη; Οὐ κάμνει δὲ ὁ
[69]	τῷ νοῆσαι τὸν θεὸν μετρεῖται	(καὶ	καταλαμβάνεται ἡ ἀλήθεια. Ὁ δὲ
[78]	Ὅρα τὸ μέγεθος τοῦ θεοῦ	καὶ	καταπλάγηθι. Τοῦτον προσκυνήσωμεν, ἐφ' οὗ
[19]	κεφαλὴν τοῦ νεκροῦ φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην	καὶ	καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον τες ἐπὶ
[114]	ἀνθρώπους ἀνατέλλει τὸν ἥλιον αὐτοῦ"	καὶ	καταψεκάζει τὴν δρόσον τῆς ἀληθείας.
[112]	οἱ δὲ (τοῦ Χριστοῦ μαθηταὶ	καὶ	κατειλήφασι καὶ ἀνεκήρυξαν. Καὶ δὴ
[51]	τὰ ἀναίσθητα, ἀπορεῖν ἔπεισί μοι	καὶ	κατελεεῖν τοὺς πλανωμένους τῆς ἀνοίας
[31]	καλῶς κατεπᾴδουσαι τὸν Μάκαρα ἔθελγον	καὶ	κατέπαυον τῆς (ὀργῆς. Οὗ δὴ
[91]	λατρεύοντας, κόμῃ ῥυπῶντας, ἐσθῆτι πιναρᾷ	καὶ	κατερρωγυίᾳ καθυβρισμένους, λουτρῶν μὲν παντάπασιν
[57]	ξύλου πεποιημένη ταῦρον εἷλεν ἄγριον	καὶ	κατηνάγκασεν τὸ θηρίον ἡ τέχνη
[74]	ἐλεφαντίνων τύπους· θυσίας τε τούτοις	καὶ	κενὰς πανηγύρεις νέμοντες, οὕτως εὐσεβεῖν
[56]	Τί δὴ οὖν, ὦ μάταιοι	καὶ	κενόφρονες (πάλιν γὰρ δὴ ἐπαναλήψομαι)
[54]	Ἀλέξανδρος Ἄμμωνος υἱὸς εἶναι δοκεῖν	καὶ	κερασφόρος ἀναπλάττεσθαι πρὸς τῶν ἀγαλματοποιῶν,
[77]	τ' ἐπιπέμπων, ἀστεροπάς, λιμούς, λοιμοὺς	καὶ	κήδεα λυγρὰ καὶ νιφετούς, κρύσταλλα·
[113]	τίμιον· ποθεινός ἐστιν ὑπὲρ μέλι	καὶ	κηρίον. Πῶς γὰρ οὐ ποθεινὸς
[2]	ἀνανεύσαντες καὶ ἀνακύψαντες Ἑλικῶνα μὲν	καὶ	Κιθαιρῶνα καταλειπόντων, οἰκούντων δὲ Σιών·
[2]	τῷ ἄλλῳ δαιμόνων χορῷ, Ἑλικῶνι	καὶ	Κιθαιρῶνι κατακλείσωμεν γεγηρακόσιν, κατάγωμεν δὲ
[5]	τοῦ θεοῦ λόγος, λύραν μὲν	καὶ	κιθάραν, τὰ ἄψυχα ὄργανα, ὑπεριδών,
[31]	τὴν Αἰολέων. (Ταύτας ἐδιδάξατο ᾄδειν	καὶ	κιθαρίζειν τὰς πράξεις τὰς παλαιὰς
[59]	θεοῦ περιφέροντες ἐν τῷ ζῶντι	καὶ	κινουμένῳ τούτῳ ἀγάλματι, τῷ ἀνθρώπῳ,
[46]	ἔτι παλαιότεροι ξύλα ἱδρύοντο περιφανῆ	καὶ	κίονας ἵστων ἐκ λίθων· ἃ
[8]	παρακούσῃς, τὸ πῦρ. Ἐπειδὴ δὲ	καὶ	κίονος καὶ βάτου ἡ σὰρξ
[19]	τὴν πολυτίμητον εὐσεβείας διδασκαλίαν αἰδοῖα	καὶ	κίστην θρῃσκεύειν παραθεμένω Τυρρηνοῖς. Δι'
[22]	τοῖσδε καὶ κράδαι νάρθηκές τε	καὶ	κιττοί, πρὸς δὲ καὶ φθοῖς
[26]	καὶ σωματικῶς ἀναπλάττονται, Δίκη τις	καὶ	Κλωθὼ καὶ Λάχεσις καὶ Ἄτροπος
[122]	ὅτι τὰ πάντα τοῦ θεοῦ,	καὶ	κοινὰ ἀμφοῖν τοῖν φίλοιν τὰ
[73]	θεόν· αὐτὸς γὰρ πάντων βασιλεὺς	καὶ	κοίρανός ἐστιν· ἀθανάτων τῷ δ'
[22]	τὸ πῦρ οὐχ ὑποκρίνεται, ἐλέγχειν	καὶ	κολάζειν κελεύεται. ~Ταῦτα τῶν ἀθέων
[77]	τῆς ἐκτὸς καλλιφωνίας καὶ στωμυλίας	καὶ	κολακείας ὑπάρχουσαι ἀνιστῶσιν ἀγχόμενον ὑπὸ
[104]	καὶ ἄθλιοι διὰ μὲν κόρακος	καὶ	κολοιοῦ νομίζουσι τὸν θεὸν ἐμβοᾶν,
[11]	ται γοῦν ἡ Κασταλίας πηγὴ	καὶ	Κολοφῶνος ἄλλη πηγή, καὶ τὰ
[11]	αἶγες αἱ ἐπὶ μαντικὴν ἠσκημέναι	καὶ	κόρακες ἀνθρώποις χρᾶν ὑπὸ ἀνθρώπων
[12]	ὄφις ἡ θήλεια· Δηὼ δὲ	καὶ	Κόρη δρᾶμα ἤδη ἐγενέσθην μυστικόν,
[62]	ἂν ἔτι τὴν Πραξιτέλους Δήμητρα	καὶ	Κόρην καὶ τὸν Ἴακχον τὸν
[58]	τῶν κηρίνων ἢ πηλίνων ὁμοιωμάτων	καὶ	κοροκοσμίων ἀπατᾷ τούτους οὐδέν· ὑμεῖς
[19]	νεκρόν. ~Εἰ θέλεις δ' ἐποπτεῦσαι	καὶ	Κορυβάντων ὄργια, τὸν τρίτον ἀδελφὸν
[15]	Φρύγες τελίσκουσιν Ἄττιδι καὶ Κυβέλῃ	καὶ	Κορύβασιν. Τεθρυλήκασιν δὲ ὡς ἄρα
[22]	Οὐχὶ δὲ ῥοιαὶ πρὸς τοῖσδε	καὶ	κράδαι νάρθηκές τε καὶ κιττοί,
[11]	τὸν Πύθιον τοὺς ἀλευρομάντεις ἄγων	καὶ	κριθομάντεις καὶ τοὺς εἰσέτι παρὰ
[52]	τοῦ χρυσίου, καὶ θέρους κουφότερον	καὶ	κρύους ἀλεεινότερον. Ἀντίοχος δὲ ὁ
[76]	τεκοῦσαν ἔκτανον, ἐκεῖνον ἡγεῖσθ' ἀνόσιον	καὶ	κτείνετε· ἐκεῖνος ἥμαρτ' οὐκ ἐγώ,
[79]	λέγειν ἰδού, ἐγὼ στερεῶν βροντὴν	καὶ	κτίζων πνεῦμα" οὗ αἱ χεῖρες
[33]	Ὅμηρε, τεθαύμακα τὰ ποιήματα· ἦ,	καὶ	κυανέῃσιν ἐπ' ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων·
[15]	ταὐτὰ οἱ Φρύγες τελίσκουσιν Ἄττιδι	καὶ	Κυβέλῃ καὶ Κορύβασιν. Τεθρυλήκασιν δὲ
[40]	Πλαταιεῦσιν Ἀνδρο κράτει καὶ Δημοκράτει	καὶ	Κυκλαίῳ καὶ Λεύκωνι τῶν (Μηδικῶν
[118]	ἡ συνήθεια· κείνου μὲν καπνοῦ	καὶ	κύματος ἐκτὸς ἔεργε νῆα. (Φεύγωμεν,
[24]	παρὰ Σκύθαις τύμπανόν τε ἐπικτυποῦντα	καὶ	κύμβαλον ἐπηχοῦντα καὶ τοῦ τραχήλου
[14]	Ἡ μὲν οὖν ἀφρογενής" τε	καὶ	κυπρογενής" ἡ Κινύρᾳ φίλη (τὴν
[80]	θεός σου, κύριος εἷς ἐστι"	καὶ	κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεις
[91]	πρὸς τὸν δεσπότην τῶν πάντων	καὶ	κύριον τῶν ὅλων ἀναβλέψετε; Οὐχὶ
[80]	ὁδῶν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ"	καὶ	Κύριος δίδωσι σοφίαν (καὶ ἀπὸ
[118]	ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλέσαιμι σωφρονοῦσαν, ὅτι	καὶ	κύριος μετάνοιαν ἁμαρτωλοῦ καὶ οὐχὶ
[49]	θαυμά ζονται, πυραμίδες καὶ μαυσώλεια	καὶ	λαβύρινθοι, ἄλλοι ναοὶ τῶν νεκρῶν,
[38]	Ἡρακλέα ἐγγράφουσι. Ἐῶ δὲ Ἀργείους	καὶ	Λάκωνας> Ἀφροδίτην Τυμβωρύχον θρῃσκεύουσιν Ἀργεῖοι
[38]	Λάκωνας> Ἀφροδίτην Τυμβωρύχον θρῃσκεύουσιν Ἀργεῖοι	{καὶ	Λάκωνες} καὶ Χελύτιδα δὲ Ἄρτεμιν
[55]	τὴν ἀνθρωπίνην πλάνην. Εἰ γὰρ	καὶ	λαλοῦντί σοι μὴ πεπιστεύκασι, νεκροῦ
[45]	καταλέγω τὰς Ὑπερβορέων γυναῖκας; Ὑπερόχη	καὶ	Λαοδίκη κέκλησθον, ἐν τῷ Ἀρτεμισίῳ
[26]	ἀναπλάττονται, Δίκη τις καὶ Κλωθὼ	καὶ	Λάχεσις καὶ Ἄτροπος καὶ Εἱμαρμένη,
[20]	καὶ τῇ ἄλλῃ Ἑλλάδι, αἰδοῦμαι	καὶ	λέγειν, αἰσχύνης ἔμπλεως ἡ περὶ
[122]	εἰκόνα τοῦ θεοῦ μεθ' ὁμοιώσεως,	καὶ	λέγειν καὶ πιστεύειν δίκαιον καὶ
[107]	σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε	καὶ	λεγέτωσαν διὰ παντός, μεγαλυνθήτω ὁ
[94]	τὸν φωτισμὸν παρακαλεῖ μονονουχὶ βοῶν	καὶ	λέγων· γῆν σοι δίδωμι καὶ
[4]	αὐτῶν, ἑρπετὰ δὲ τοὺς ἀπατεῶνας,	καὶ	λέοντας μὲν τοὺς θυμικούς, σύας
[42]	ἀποφαίνεται ἀνθρώπους ἀποσφάττειν τῷ Διί,	καὶ	Λεσβίους Διονύσῳ τὴν (ὁμοίαν προσάγειν
[40]	κράτει καὶ Δημοκράτει καὶ Κυκλαίῳ	καὶ	Λεύκωνι τῶν (Μηδικῶν ἀκμαζόντων ἀγώνων.
[37]	καλαὶ καὶ νῦν ἔτι γυναῖκες	καὶ	Λήδας εὐπρε πέστεραι καὶ Σεμέλης
[34]	Ἅιδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται	καὶ	ληναΐζουσιν" οὐ διὰ τὴν μέθην
[93]	τῆς γῆς, ἔνθα που σὴς	καὶ	λῃστής που καταδύεται περὶ τὸν
[62]	βωμούς, εἰκαῖα λίθων ἱδρύματα κωφῶν,	καὶ	λίθινα ξόανα καὶ ἀγάλματα χειροποίητα,
[113]	ὁ φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ χρυσίον	καὶ	λίθον τίμιον· ποθεινός ἐστιν ὑπὲρ
[57]	συνετάφη, οὐδ' ἂν ἠράσθη δαίμονος	καὶ	λίθου ἄνθρωπος σωφρονῶν. Ὑμᾶς δὲ
[64]	τινὶ ἀσόφῳ τὴν ὕλην προσκυνήσαντες	καὶ	λίθους μὲν ἢ ξύλα οὐ
[65]	ἀγάλματα μὲν θεῶν οὐ ξύλα	καὶ	λίθους ὑπειλήφασιν ὥσπερ Ἕλληνες οὐδὲ
[4]	ξύλα οἱ ἄφρονες· πρὸς δὲ	καὶ	λίθων ἀναισθητότερος ἄνθρωπος ἀγνοίᾳ βεβαπτισμένος.
[96]	ὠθούμενοι τὸ βάραθρον, εἰδώλων ποιηταὶ	καὶ	λίθων προσκυνηταί· οἵδε γὰρ ἀνθρώ
[120]	ὁλόκληρον χορηγῶν τὴν εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν·	καὶ	λόγον χαρίζομαι ὑμῖν, τὴν (γνῶσιν
[2]	Ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος,	καὶ	λόγος κυρίου ἐξ Ἱερου σαλήμ"
[116]	τὸ στρατιωτικὸν τὸ ἀναίμακτον αἵματι	καὶ	λόγῳ, καὶ τὴν βασιλείαν τῶν
[109]	τῆς ἀληθείας, βουλῇ καὶ πράξει	καὶ	λόγῳ μηδὲ γὰρ τόδε δείμαινε,
[76]	ποιηταὶ διελέγχουσιν ὑμῶν τοὺς θεοὺς	καὶ	λοιδορεῖσθαι οὐ δεδίασιν οὐδὲ καθ'
[58]	τε οὖν ἔτι καὶ παιδοποιίαι	καὶ	λοχεῖαι θεῶν μνημονευόμεναι καὶ μοιχεῖαι
[43]	ἀλιτηρίους ἐπιβούλους τε καὶ μισανθρώπους	καὶ	λυμεῶνας ὄντας προαισθόμενοι καὶ (συνιέντες
[105]	πάντων δημιουργὸν καὶ πατέρα ἀκοῦσαι	καὶ	μαθεῖν ἐξεζητήσατε, τὴν προαίρεσιν τῇ
[120]	τὸν ζυγόν μου ἐφ' ὑμᾶς	καὶ	μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πραΰς
[113]	τὸν θεόν· χωρήσωμεν τὸ φῶς	καὶ	μαθητεύσωμεν τῷ κυρίῳ. Τοῦτό τοι
[117]	ἰδοὺ πάρειμι. ~Ὢ τῆς ἁγίας	καὶ	μακαρίας ταύτης δυνάμεως, δι' ἧς
[65]	Ἀσίαν κατοικούντων πολλοί, πρὸς δὲ	καὶ	Μακεδόνες, ὥς φησι Διογένης ἐν
[123]	~Ἅλις οἶμαι τῶν λόγων, εἰ	καὶ	μακροτέρω προῆλθον ὑπὸ φιλανθρωπίας ὅ
[27]	καὶ ἀσελγῶς βεβιωκότων ἀναγέγραπται· τύφῳ	καὶ	μανίῃ δὲ βαδίζετε καὶ τρίβον
[32]	τὸν Ἀπόλλω· Φοῖβός ἐστιν οὗτος	καὶ	μάντις ἁγνὸς καὶ σύμβουλος ἀγαθός·
[42]	(ἱστορεῖ. Ἐρεχθεὺς δὲ ὁ Ἀττικὸς	καὶ	Μάριος ὁ Ῥωμαῖος τὰς αὑτῶν
[49]	οἱ τάφοι θαυμά ζονται, πυραμίδες	καὶ	μαυσώλεια καὶ λαβύρινθοι, ἄλλοι ναοὶ
[32]	αὐτῶν καὶ δεσμὰ καὶ γέλωτας	καὶ	μάχας δουλείας τε ἔτι καὶ
[102]	ἐνδίκως ἐρεῖτε. Εἰ δὲ ἔρις	καὶ	μάχη οὐ θεοί, οὐδὲ Ἄρης
[32]	αὖ καὶ δάκρυα καὶ πάθη	καὶ	(μαχλώσας ἡδονάς. Κάλει μοι τὸν
[36]	Ἀφροδίτην ἐπὶ τῷτραύματι παρεισάγων ὀξὺ	καὶ	μέγα ἰάχουσαν αὐτόν τε τὸν
[36]	ὧν εἰσιν ἐνδεεῖς. Διὸ τράπεζαι	καὶ	μέθαι καὶ γέλωτες καὶ συνουσίαι,
[101]	ἄκουε στρατηγοῦ. ~Καθάπερ οὖν κάρῳ	καὶ	μέθῃ βεβαρημένοι ἀνανήψατε καὶ διαβλέψαντες
[76]	(τοτὲ δ' ἐμμανῆ εἰσάγων Ἡρακλέα	καὶ	μεθύοντα ἀλλαχόθι καὶ ἄπληστον· πῶς
[110]	προσκυνούμενος, ὁ καθάρσιος καὶ σωτήριος	καὶ	μειλίχιος, ὁ θεῖος λόγος, ὁ
[58]	μὲν πιθήκους οἱ τούτων τροφεῖς	καὶ	μελεδωνοὶ τεθαυμάκασιν, ὅτι τῶν κηρίνων
[34]	σκύβαλον προσέπτυσεν ἐλεεινὸν ἡ θάλαττα	καὶ	Μελικέρτην ὀδύρεται τὰ Ἴσθμια· Νεμέασι
[69]	παλαιὸς λόγος, ἀρχὴν καὶ τελευτὴν	καὶ	μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων,
[43]	ὃν προσκυνεῖς, λαμβάνει τὸν μισθὸν	καὶ	μετὰ τὸ χρυσίον ψεύδεται πάλιν.
[93]	ἥλιος τοὺς ἀετούς. ~Μετανοήσωμεν οὖν	καὶ	μεταστῶμεν ἐξ ἀμαθίας εἰς ἐπιστήμην,
[69]	καὶ δίκαιον ἔσται σοι" στάθμιον	καὶ	μέτρον καὶ ἀριθμὸν τῶν ὅλων
[63]	καταλαμβανόμενα προσκυ νούντων. Εἰ γὰρ	καὶ	μὴ ἀνθρώπινα τὰ ἔργα τὰ
[15]	θέντα οἶδ' ὅτι κινήσει γέλωτα	καὶ	μὴ γελασείουσιν ὑμῖν διὰ τοὺς
[115]	αὐτόν, ἵνα ἵλεως ᾖ, ἀποδῶμεν	καὶ	μὴ δεομένῳ μισθὸν εὐχάριστον, εὐπείθειαν,
[57]	γοητείᾳ ἀπατᾷ ἡ τέχνη, εἰ	καὶ	μὴ ἐπὶ τὸ ἐρᾶν προσάγουσα,
[120]	τὸν ἕνα λόγον τοῦ θεοῦ,	καὶ	μὴ μόνον τῶν ἀλόγων ζῴων
[121]	δὲ ὁ λόγος· θαρρῶμεν αὐτῷ	καὶ	μή ποτε ἡμᾶς τοσοῦτος ἀργύρου
[106]	γῆρας, ἀποδύσασθαι δοθῇ. Ἀκούσατέ μου	καὶ	μὴ τὰ ὦτα ἀποβύσητε μηδὲ
[22]	κιττοί, πρὸς δὲ καὶ φθοῖς	καὶ	μήκωνες; Ταῦτ' ἔστιν αὐτῶν τὰ
[15]	πρὸς μητέρα Δήμητρα ἀφροδίσιοι συμπλοκαὶ	καὶ	μῆνις (οὐκ οἶδ' ὅ τι
[40]	γὰρ οὖν (δαίμονες, λίχνοι τε	καὶ	μιαροί. Ἔστι μὲν ἐφευρεῖν καὶ
[16]	καὶ φθορεὺς κόρης ὁ Ζεύς,	καὶ	μίγνυται δράκων (γενόμενος, ὃς ἦν
[57]	καλὴ ἦν, ἕτερος ἠράσθη ταύτης	καὶ	μίγνυται τῇ λίθῳ· Ποσίδιππος ἱστορεῖ,
[54]	δὲ ὁ τέταρτος Διόνυσος ἐκαλεῖτο·	καὶ	Μιθριδάτης ὁ Ποντι κὸς Διόνυσος
[42]	καὶ τοῦτο προσθῶμεν, ὡς ἀπάνθρωποι	καὶ	μισάνθρωποι δαίμονες εἶεν ὑμῶν οἱ
[43]	ὀλεθρίους καὶ ἀλιτηρίους ἐπιβούλους τε	καὶ	μισανθρώπους καὶ λυμεῶνας ὄντας προαισθόμενοι
[6]	παιδεύει, προτρέπει, νουθετεῖ, σῴζει, φυλάττει	καὶ	μισθὸν ἡμῖν τῆς μαθήσεως ἐκ
[106]	τῷ πάντων ἀνθρώπων θεῷ· πιστεύσατε	καὶ	μισθὸν λάβετε σωτηρίαν· ἐκζητήσατε τὸν
[31]	δὲ Μούσας, ἃς Ἀλκμὰν Διὸς	καὶ	Μνημοσύνης γενεαλογεῖ καὶ οἱ λοιποὶ
[58]	παιδοποιίαι καὶ λοχεῖαι θεῶν μνημονευόμεναι	καὶ	μοιχεῖαι ᾀδόμεναι καὶ εὐωχίαι κωμῳδούμεναι
[48]	ἀργύρου χαλκοῦ τε καὶ σιδήρου	καὶ	μολίβδου, πρὸς δὲ καὶ κασσιτέρου,
[20]	τέρπεται τῇ ὄψει ἡ Δηὼ	καὶ	μόλις ποτὲ δέχεται τὸ (ποτόν,
[86]	κατάλληλον ἐπιγράφεται διδάσκαλον θεὸν τὸν	καὶ	μόνον ἀπεικάσαι κατ' ἀξίαν δυνάμενον
[113]	συντείνουσα ἡ θεοσέβεια· καθ' ὃ	καὶ	μόνον ἐπάναγκές ἐστι ζῆν, ἵνα
[120]	τὸν ἀγέννητον καὶ ἀνώ λεθρον	καὶ	μόνον ὄντως θεόν, συνυμνοῦντος ἡμῖν
[63]	γὰρ ὁ θεὸς ἐποίησεν, ἐπεὶ	καὶ	μόνος ὄντως ἐστὶ θεός· ψιλῷ
[23]	Τιτάνων διασπώμενον καὶ γύναιον πενθοῦν	καὶ	μόρια ἄρρητα ὡς ἀληθῶς ὑπ'
[61]	κόραι καὶ σάτυροι μεθύον τες	καὶ	μορίων ἐντάσεις, ταῖς γραφαῖς ἀπογυμνούμεναι,
[2]	καὶ (καθύμνηται. Ἐγὼ μέν, εἰ	καὶ	μῦθός εἰσι, δυσανασχετῶ τοσαύταις ἐκτραγῳδουμέναις
[39]	τῇ Κλήτορος θυγατρὶ Εὐρυμεδούσῃ (μιγῆναι	καὶ	Μυρμιδόνα γεννῆσαι· Πολέμων δὲ τοὺς
[22]	κτεὶς γυναικεῖος, ὅ ἐστιν εὐφήμως	καὶ	μυστικῶς εἰπεῖν μόριον γυναικεῖον. Ὢ
[5]	γὰρ εἶ κιθάρα καὶ αὐλὸς	καὶ	ναὸς ἐμοί· κιθάρα διὰ τὴν
[63]	μὲν ἀνθρωπεία τέχνη οἰκίας τε	καὶ	ναῦς καὶ πόλεις καὶ γραφὰς
[118]	ἐρεύγεται, νῆσός ἐστι πονηρὰ ὀστοῖς	καὶ	νεκροῖς σεσωρευ μένη, ᾄδει δὲ
[34]	ταυτασὶ πανηγύρεις καταλύσωμεν, Ἴσθμιά τε	καὶ	Νέμεα καὶ Πύθια καὶ τὰ
[57]	ἵπποι. Ἐρασθῆναι κόρην εἰκόνος λέγουσιν	καὶ	νέον καλὸν Κνιδίου ἀγάλματος, ἀλλ'
[33]	(Σεμνὸν ἀναπλάττεις, Ὅμηρε, τὸν Δία	καὶ	νεῦμα περιάπτεις αὐτῷ τετιμημένον. Ἀλλ'
[102]	ἡ ἶρις, ἀλλὰ πάθη ἀέρων	καὶ	νεφῶν, καὶ ὃν τρόπον οὐκ
[44]	πανηγύρεις ἐπιτελοῦσα καὶ ἀγάλματα ἀνιστᾶσα	καὶ	(νεὼς ἀνοικοδομοῦσα, τοὺς δή– οὐ
[50]	οἰμῴξει Ἔφεσος κλαίουσα παρ' ὄχθαις	καὶ	νηὸν ζητοῦσα τὸν οὐκέτι ναιετάοντα·
[54]	κατεσχημάτιζεν εἰς Ἥλιον) Τί δεῖ	καὶ	Νικαγόρου μεμνῆσθαι (Ζελείτης τὸ γένος
[24]	ὅτῳ τρόπῳ Εὐήμερον τὸν Ἀκραγαντῖνον	καὶ	Νικάνορα τὸν Κύπριον καὶ Διαγόραν
[77]	λιμούς, λοιμοὺς καὶ κήδεα λυγρὰ	καὶ	νιφετούς, κρύσταλλα· τί δὴ καθ'
[49]	ῥᾳδίως ἐπιθυμία φόβον οὐκ ἔχουσα·	καὶ	νύκτας ἱερὰς τὰς Ἀντινόου προσκυνοῦσιν
[33]	νυκτὶ διαφθείρας μιᾷ, μοιχὸς ὁμοῦ	καὶ	νυμφίος τοσούτων γενόμενος παρθένων. Οὔκουν
[28]	ἐπιφέρει τὸν Μάγνητος. Πόσοι δὲ	καὶ	νῦν Ἀπόλλωνες, ἀναρίθμητοι θνητοὶ καὶ
[37]	βιάζεται, καίτοι πολλαὶ καὶ καλαὶ	καὶ	νῦν ἔτι γυναῖκες καὶ Λήδας
[8]	σωτῆρι τῷ κυρίῳ προσδράμωμεν, ὃς	καὶ	νῦν καὶ ἀεὶ προὔτρεπεν εἰς
[46]	ἵστων ἐκ λίθων· ἃ δὴ	καὶ	ξόανα (προσηγορεύετο διὰ τὸ ἀπεξέσθαι
[104]	οἴου λίθους μὲν εἶναι ἱερὰ	καὶ	ξύλα καὶ ὄρνεα καὶ ὄφεις,
[4]	δὲ τοὺς ἁρπακτικούς. Λίθοι δὲ	καὶ	ξύλα οἱ ἄφρονες· πρὸς δὲ
[103]	καὶ θανάτου, μετειλήφασιν) λίθινοι δὲ	καὶ	ξύλινοι δεσπόται ἀνθρώπων, ὑβρίζοντες καὶ
[58]	καὶ πιθήκων χείρους γενήσεσθε λιθίνοις	καὶ	ξυλίνοις καὶ χρυσέοις καὶ ἐλεφαντίνοις
[70]	χάλκεα καὶ ἀργύρου ἠδ' ἐλέφαντος	καὶ	ξυλίνων λιθίνων τε βροτῶν εἴδωλα
[7]	εἴη ἐκ γενετῆς σφετερίσασθαι, λίθοις	καὶ	ξύλοις καὶ ἀγάλμασιν καὶ τοιούτοις
[3]	χειραγωγῆσαι πρῶτοι, ναὶ μὴν λίθοις	καὶ	ξύλοις, τουτέστιν ἀγάλμασι καὶ σκιαγραφίαις,
[51]	θεῷ. (Ἀλλὰ γὰρ ἀναισθήτῳ λίθῳ	καὶ	ξύλῳ καὶ χρυσίῳ πλουσίῳ οὐθ'
[66]	ἦν) καὶ Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος	καὶ	ὁ Ἀθηναῖος Ἀρχέλαος. Τούτω μέν
[23]	ὀνόματος τετυχηκότας. Διὰ τοῦτό τοι	καὶ	ὁ ἀπόστολος διελέγχει ἡμᾶς Καὶ
[87]	ἀνθρώπους πλησιάζοντας (τῷ φόβῳ. Ταύτῃ	καὶ	ὁ ἀπόστολος τοῦ κυρίου παρακαλῶν
[108]	Ἀθηναῖος τοῖς Σόλωνος ἑπέσθω νόμοις	καὶ	ὁ Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως καὶ
[73]	μέγ' ἀνθρώποισιν ὄνειαρ. (Ταύτῃ τοι	καὶ	ὁ Ἀσκραῖος αἰνίττεται Ἡσίοδος τὸν
[9]	ζητῆσαι τὸν ἄνδρα. Εἷς γὰρ	καὶ	ὁ αὐτὸς οὗτος, ὁ τῆς
[111]	ὁ κύριος, ἀνέστη δὲ ἄνθρωπος	καὶ	ὁ ἐκ τοῦ παραδείσου πεσὼν
[64]	φατον Ἵππασός τε ὁ Μεταποντῖνος	καὶ	ὁ Ἐφέσιος Ἡράκλειτος· Ἐμπεδοκλῆς γὰρ
[33]	μόνον, ἄνθρωπε, τὸν κεστόν, ἐξελέγχεται	καὶ	ὁ Ζεὺς καὶ ἡ κόμη
[55]	(Κεκράτηται τὸ θέλημα τοῦ Διὸς	καὶ	ὁ Ζεὺς ὑμῖν διὰ Σαρπηδόνα
[3]	δοκοῦσιν ὁ Θρᾴκιος ἐκεῖνος Ὀρφεὺς	καὶ	ὁ Θηβαῖος καὶ ὁ Μηθυμναῖος,
[110]	ἐξισωθείς, ὅτι ἦν υἱὸς αὐτοῦ	καὶ	ὁ (λόγος ἦν ἐν τῷ
[6]	ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος	καὶ	ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν
[3]	ἐκεῖνος Ὀρφεὺς καὶ ὁ Θηβαῖος	καὶ	ὁ Μηθυμναῖος, ἄνδρες τινὲς οὐκ
[78]	λέγει· ἡ γῆ" φησί, παλαιωθήσεται	καὶ	ὁ οὐρανὸς παρελεύσεται" τὸ δὲ
[81]	λέγοντος ἐκλείψει μὲν ὁ ἥλιος	καὶ	ὁ οὐρανὸς σκοτισθήσεται, λάμψει δὲ
[69]	Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ	καὶ	ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχὴν καὶ
[98]	καὶ προσκυνηταί. ~Ὁ Φειδίας ὑμῶν	καὶ	ὁ Πολύκλειτος ἡκόντων Πραξιτέλης τε
[108]	καὶ ὁ Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως	καὶ	ὁ Σπαρτιάτης τοῖς Λυκούργου, εἰ
[30]	ἐν πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω δὲ	καὶ	ὁ τὰ Κυπριακὰ ποιήματα γράψας·
[27]	γεγόναμεν τοῦ θεοῦ· ὑμῖν δὲ	καὶ	ὁ ὑμέτερος ὑποδύεται ποιητὴς ὁ
[66]	ἀπειρίᾳ, ὁ δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος	καὶ	ὁ Χῖος Μητρό δωρος διττάς,
[55]	τετίμηκεν δὲ αὐτοὺς ὁ μῦθος	καὶ	ὁ χρόνος. Φιλεῖ γάρ πως
[66]	τῶν ἐκ τοῦ Περιπάτου μνησθῆναι·	καὶ	ὅ γε τῆς αἱρέσεως πατήρ,
[47]	τὸ διοπετὲς καλούμενον, ὃ Διομήδης	καὶ	Ὀδυσσεὺς ἱστοροῦνται μὲν ὑφελέσθαι ἀπὸ
[64]	μυστηρίων, ἀκινάκην σέβουσιν. (Τοῦτο τοι	καὶ	οἱ ἀμφὶ τὸν Ἡράκλειτον τὸ
[58]	δημιουργοὶ ἀθυρμάτων ὀλεθρίων οἱ λιθοξόοι	καὶ	οἱ ἀνδριαντοποιοὶ γραφεῖς τε αὖ
[29]	πατρίδες αὐτοὺς καὶ αἱ τέχναι	καὶ	οἱ βίοι, πρὸς δέ γε
[55]	οὖν ἔτι θεοὶ τὰ εἴδωλα	καὶ	οἱ δαίμονες, βδελυρὰ ὄντως καὶ
[102]	τὸ ὕδωρ θεοί; Πῶς δὲ	καὶ	οἱ διᾴσσοντες καὶ οἱ κομῆται
[41]	παρ' ὑμῖν οἵ τε δαίμονες	καὶ	οἱ θεοὶ καὶ εἴ τινες
[102]	Ἔτι τε εἰ> αἱ ἀστραπαὶ	καὶ	οἱ κεραυνοὶ καὶ οἱ ὄμβροι
[102]	Πῶς δὲ καὶ οἱ διᾴσσοντες	καὶ	οἱ κομῆται διὰ πάθος ἀέρος
[53]	κάλλος ἀπεμιμοῦντο Φρύνης, ὥσπερ αὖ	καὶ	οἱ λιθοξόοι τοὺς Ἑρμᾶς Ἀθήνησι
[122]	οἷαι μὲν αἱ βουλαί, τοῖοι	καὶ	οἱ λόγοι, ὁποῖοι δὲ οἱ
[27]	καὶ ἡμεῖς τέκνα ὀργῆς, ὡς	καὶ	οἱ λοιποί· ὁ δὲ θεὸς
[31]	Ἀλκμὰν Διὸς καὶ Μνημοσύνης γενεαλογεῖ	καὶ	οἱ λοιποὶ ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖς
[13]	καὶ ἄλλοι τινές, ἀτὰρ δὴ	καὶ	οἱ μῦθοι οἱ τοιοίδε Θρᾳκῶν
[37]	νῦν δὲ ἤδη μοι δοκοῦσι	(καὶ	οἱ μῦθοι ὑμῖν γεγηρακέναι. Δράκων
[108]	δὲ θεὸς νομοθέτης. Τίνες δὲ	καὶ	οἱ νόμοι; Οὐ φονεύσεις, οὐ
[102]	αἱ ἀστραπαὶ καὶ οἱ κεραυνοὶ	καὶ	οἱ ὄμβροι οὐ θεοί, πῶς
[81]	καὶ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται	καὶ	οἱ οὐρανοὶ εἱλιγήσονται ὡς δέρρις
[109]	τὸν λῆρον τῆς συνηθείας, καθάπερ	καὶ	οἱ παῖδες τὰ ἀθύρματα ἄνδρες
[75]	Δυσωπούντων δέ σε εἰς σωτηρίαν	καὶ	οἱ περὶ τοὺς θεοὺς ὑμῶν
[103]	ἐρᾶν· Σοδομῖται δὲ οἱ ἄθεοι	καὶ	οἱ πρὸς τὴν ἀσέβειαν ἐπιστρεφόμενοι
[53]	Ἀλλ' οὔτι γε τὸ πῦρ	καὶ	οἱ σεισμοὶ κερδαλέοι, οὐδὲ μὴν
[29]	οἱ βίοι, πρὸς δέ γε	(καὶ	οἱ τάφοι ἀνθρώπους γεγονότας διελέγχουσιν.
[49]	οἶμαι, οἱ ναοί, οὕτω δὲ	καὶ	οἱ τάφοι θαυμά ζονται, πυραμίδες
[40]	λέγειν. Ἢ δῆλον ὡς οὗτοι	καὶ	οἱ τούτων ἐπιτιμότεροι, οἱ μεγάλοι
[34]	ἤδη κοσμικὸν οἵ τε ἀγῶνες	καὶ	οἱ φαλλοὶ οἱ Διονύσῳ ἐπιτελούμενοι,
[61]	ὃ γὰρ βούλεται, τοῦθ' ἕκαστος	καὶ	οἴεται" κατὰ τὸν Ἀθηναῖον ῥήτορα.
[68]	τοῦ οὐρανοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ	καὶ	οἰκείᾳ περιωπῇ ὄντως ὄντα ἀεί·
[78]	τῆς σελήνης, ἃ αὐτοὶ ἠγάπησαν	καὶ	οἷς αὐτοὶ (ἐδούλευσαν, καὶ ἐμπρησθήσεται
[11]	εἰ δὲ βούλει, καὶ τερατοσκόπους	καὶ	οἰωνοσκόπους καὶ τοὺς ὀνείρων κριτὰς
[54]	ὡς αὐτὸς μαρτυρεῖ) ὅπου γε	καὶ	ὅλα ἔθνη καὶ πόλεις αὔτανδροι,
[31]	ζουσιν καὶ σέβουσιν, ἤδη δὲ	καὶ	ὅλαι πόλεις μουσεῖα τεμε νίζουσιν
[76]	οὐχὶ μόνος ὁ Μένανδρος, ἀλλὰ	καὶ	Ὅμηρος καὶ Εὐριπίδης καὶ ἄλλοι
[120]	τὸ ἀρχέτυπον βούλομαι, ἵνα μοι	(καὶ	ὅμοιοι γένησθε. Χρίσω ὑμᾶς τῷ
[102]	ἀλλὰ πάθη ἀέρων καὶ νεφῶν,	καὶ	ὃν τρόπον οὐκ ἔστιν ἡμέρα
[92]	δέ" φησί, βοῦς τὸν κτησάμενον	καὶ	ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου
[92]	παρ' αὐτοῦ τὴν ψυχὴν εἰληφότας	καὶ	ὄντας ὅλως τοῦ θεοῦ ἑτέρῳ
[122]	λόγοι, τοιαίδε καὶ αἱ πράξεις,	καὶ	ὁποῖα τὰ ἔργα, τοιοῦτος ὁ
[102]	ἀφροδίτην ἐκθειάζετε, ἀκολουθούντων αὐτοῖς αἰσχύνη	καὶ	ὁρμὴ καὶ κάλλος καὶ συνουσία.
[104]	μὲν εἶναι ἱερὰ καὶ ξύλα	καὶ	ὄρνεα καὶ ὄφεις, ἀνθρώπους δὲ
[5]	γῆν δ' ἔμπαλιν ἐστερέωσεν φερομένην	καὶ	ὅρον αὐτὴν ἔπηξεν θαλάττης· ναὶ
[21]	τῶν Ἀθηναίων μυστήρια. Ταῦτά τοι	καὶ	Ὀρφεὺς ἀναγράφει. Παραθήσομαι δέ σοι
[110]	θεόν, ὅθεν τε ἦν αὐτὸς	καὶ	ὃς ἦν, δι' ὧν ἐδίδαξεν
[25]	ποτ' εἶ σύ, δυστόπαστος εἰσιδεῖν,	(καὶ	ὅσα ἄλλα τοιαῦτα ποιητῶν ᾄδουσι
[27]	περὶ θεῶν ὑμῖν· τὰ δὲ	καὶ	ὅσα γεγενῆσθαι ὑπείληπται, ταῦτα δὲ
[51]	αἰσθήσεις, ὥσπερ εὐλαὶ καὶ κάμπαι	καὶ	ὅσα διὰ τῆς πρώτης γενέσεως
[62]	ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω	καὶ	ὅσα ἐν τῇ (γῇ κάτω.
[26]	θεογονίαν Ἡσίοδος ᾄδει τὴν αὑτοῦ,	καὶ	(ὅσα θεολογεῖ Ὅμηρος. Τελευταῖος δὲ
[114]	φῶς ἐκεῖνο ζωή ἐστιν ἀίδιος,	καὶ	ὅσα μετείληφεν αὐτοῦ, ζῇ, ἡ
[122]	καὶ λέγειν καὶ πιστεύειν δίκαιον	καὶ	ὅσιον μετὰ φρονήσεως" γενόμενον ὑπὸ
[94]	οἱ διψῶντες πορεύεσθε ἐφ' ὕδωρ,	καὶ	ὅσοι μὴ ἔχετε ἀργύριον, βαδίσατε
[98]	Πραξιτέλης τε αὖ καὶ Ἀπελλῆς	καὶ	ὅσοι τὰς βαναύσους μετέρχονται τέχνας,
[100]	τῆς γνώμης φέρει τὴν ἀπείθειαν,	καὶ	ὅσῳ γε φρονιμώτερος εἶναι δόξει,
[108]	σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην"	καὶ	οὐκ ἐπιθυμήσεις, ἐπιθυμίᾳ γὰρ μόνῃ
[79]	Ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι	καὶ	οὐκ ἔστι θεὸς ἕτερος πλὴν
[79]	ὑποβάς ἐγώ" φησίν, ὁ θεός,	καὶ	οὐκ ἔστι πλὴν ἐμοῦ δίκαιος,
[79]	γῆς. Ἐγώ εἰμι ὁ (θεὸς	καὶ	οὐκ ἔστιν ἄλλος· κατ' ἐμαυτοῦ
[97]	ἀλλ' ὡς οἷόν τε δικαιότατος,	καὶ	οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὁμοιότερον οὐδὲν
[79]	ζῆν ποιήσω· πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι,	καὶ	οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ
[90]	φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί,	καὶ	οὐκ ἴστε ὡς παντὸς μᾶλλον
[92]	ἔρεβος διώκει, ἐξὸν παράδεισον γεωργεῖν	καὶ	οὐρανὸν περιπολεῖν καὶ τῆς ζωτικῆς
[63]	τὸν κόσμον, ἐκείνου ἔργον ἐστίν·	καὶ	οὐρανὸς καὶ ἥλιος καὶ ἄγγελοι
[64]	φιλίαν καταριθμεῖται. (Ἄθεοι μὲν δὴ	καὶ	οὗτοι, σοφίᾳ τινὶ ἀσόφῳ τὴν
[84]	τὴν χάριν εἰς ὀργὴν μεταλλάσσομεν	καὶ	οὐχὶ ἀναπεπ ταμέναις ταῖς ἀκοαῖς
[118]	ὅτι καὶ κύριος μετάνοιαν ἁμαρτωλοῦ	καὶ	οὐχὶ θάνατον ἀσπάζεται. ~Ἧκε, ὦ
[78]	Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι" φησί,	καὶ	οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν. Εἰ ποιήσει
[42]	δαίμονες εἶεν ὑμῶν οἱ θεοὶ	καὶ	οὐχὶ μόνον ἐπιχαίροντες τῇ φρενοβλαβείᾳ
[91]	Καὶ ταῦτα ὁρῶντες ἔτι τυφλώττετε	καὶ	οὐχὶ πρὸς τὸν δεσπότην τῶν
[89]	ἢ μειοῦμεν τὴν πατρῴαν οὐσίαν,	καὶ	οὐχὶ τὴν ἴσην, ὡς παρειλήφαμεν,
[104]	ἱερὰ καὶ ξύλα καὶ ὄρνεα	καὶ	ὄφεις, ἀνθρώπους δὲ μή" πολὺ
[41]	καὶ ποιητικήν, τῆς κνίσης τε	καὶ	ὀψαρτυτικῆς φίλην; τοιοίδε μέντοι παρ'
[63]	τὰ δὲ ἐν οὐρανῷ φαινόμενα	καὶ	ὄψει καταλαμβανόμενα προσκυ νούντων. Εἰ
[26]	τὴν οὐρανοῦ θέαν ἀπατώ μενοι	καὶ	ὄψει μόνῃ πεπιστευκότες τῶν ἀστέρων
[38]	δὲ Κεχηνότος Ἀπόλλωνος (οἶδεν ἄγαλμα,	καὶ	Ὀψοφάγου πάλιν Ἀπόλλωνος ἄλλο ἐν
[32]	συμπλοκάς τ' αὖ καὶ δάκρυα	καὶ	πάθη καὶ (μαχλώσας ἡδονάς. Κάλει
[36]	εἰκότως ἕπεται τοὺς ἐρωτικοὺς ὑμῶν	καὶ	παθητικοὺς τούτους θεοὺς ἀνθρωποπαθεῖς ἐκ
[17]	ὁ Θρᾴκιος· κῶνος καὶ ῥόμβος	καὶ	παίγνια καμπεσίγυια, μῆλά τε χρύσεα
[58]	πεποιηκότες. Γάμοι τε οὖν ἔτι	καὶ	παιδοποιίαι καὶ λοχεῖαι θεῶν μνημονευόμεναι
[33]	ἂν εἴη μοιχείας αὐτοῦ παντοδαπὰς	καὶ	(παίδων διηγεῖσθαι φθοράς. Οὐδὲ γὰρ
[4]	ἐθνῶν. Αὖθις οὖν ἰοβόλους τινὰς	καὶ	παλιμβόλους ὑποκριτὰς ἐφοδεύοντας δικαιοσύνῃ γεννήματα
[58]	παρεισάγοντες, κατ' ἀγροὺς μὲν Σατύρους	καὶ	Πᾶνας, ἀνὰ δὲ τὰς ὕλας
[44]	πολλῶν καθίσταται δαιμόνων, ἑκατόμβας θύουσα	καὶ	πανηγύρεις ἐπιτελοῦσα καὶ ἀγάλματα ἀνιστᾶσα
[122]	ἕπεσθαι χρὴ τῷ θεῷ σωφρονοῦντας	καὶ	πάντα αὐτοῦ νομίζειν, ὥσπερ ἔστι,
[68]	οἱ Ἕλληνες, πάντα Δία μυθεῖσθαι,	καὶ	πάντα οὗτος οἶδεν καὶ διδοῖ
[51]	τιμῆς, οὐχ ὕβρεως· τὰ δὲ	καὶ	παντός ἐστιν ἀτιμότερα ζῴου, τὰ
[8]	πανσόφου καὶ τοῦ φιλαλήθους Ἡσαΐα	καὶ	παντὸς τοῦ προφητικοῦ χοροῦ λογικώτερον
[72]	ἔργων, ἁπάντων ἐν οὐρανῷ φωστὴρ	καὶ	πάντων πατήρ, νοῦς καὶ ψύχωσις
[92]	τοὺς ἀνθρώπους ἐπιγεγονότας τοῦ θεοῦ	καὶ	παρ' αὐτοῦ τὴν ψυχὴν εἰληφότας
[49]	ἄλλον ἐν Αἰγύπτῳ, ὀλίγου δεῖν	καὶ	παρ' Ἕλλησι, σεβασμίως τεθείακεν θεὸν
[106]	ὑμεῖς γε κατεπᾴσθητε τὴν ἀγριότητα	καὶ	παρα δέξασθε τὸν ἥμερον καὶ
[29]	γεγονότας διελέγχουσιν. Ἄρης γοῦν ὁ	καὶ	παρὰ τοῖς ποιηταῖς, ὡς οἷόν
[74]	εὐσεβεῖν νομίζομεν. Οὑτοσὶ μὲν ἤδη	καὶ	παρακεκινδυνευμένως ἐπὶ τῆς σκηνῆς (τὴν
[111]	ἐπιθυμίαις, ὁ παῖς ἀνδριζόμενος ἀπειθείᾳ	καὶ	παρακούσας τοῦ πατρὸς ᾐσχύνετο τὸν
[96]	ἀγοραῖοι, δεισιδαιμονίας ἄθεοι χορευταί, ἀνοίᾳ	καὶ	παρανοίᾳ ἐς αὐτὸ ὠθούμενοι τὸ
[117]	μέχρι τῆς ἐσχάτης ἀναπνοῆς παραμένουσα	καὶ	παραπομπὸς ἀγαθὴ ὅλῳ καὶ τελείῳ
[103]	καὶ ξύλινοι δεσπόται ἀνθρώπων, ὑβρίζοντες	καὶ	παρασπον (δοῦντες τὸν βίον διὰ
[120]	καὶ τὸν μύστην σφραγίζεται φωταγωγῶν,	καὶ	παρατίθεται (τῷ πατρὶ τὸν πεπιστευκότα
[25]	ᾄδουσι παῖδες. Ἔννοιαι δὲ ἡμαρτημέναι	καὶ	παρηγμέναι τῆς εὐθείας, ὀλέθριαι ὡς
[112]	κατειλήφασι καὶ ἀνεκήρυξαν. Καὶ δὴ	καὶ	πᾶς, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ὁ
[78]	μετρήσει" φησί, τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ	καὶ	πᾶσαν τὴν γῆν δρακί; Ὅρα
[34]	Διόνυσος ἐπὶ τὸ μνημεῖον ὁρμᾷ	καὶ	πασχητιᾷ. Κλάδον οὖν συκῆς, ὡς
[105]	οὐδὲ τὸν τῶν πάντων δημιουργὸν	καὶ	πατέρα ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν ἐξεζητήσατε,
[16]	ποιητὴς εἰδωλικός, ταῦρος πατὴρ δράκοντος	καὶ	πατὴρ ταύρου δράκων, ἐν ὄρει
[120]	θεοῦ τε ἑνὸς τοῦ αὐτοῦ	καὶ	πατρός, ὑπὲρ ἀνθρώπων εὔχεται καὶ
[96]	ὕβρει, ἵνα ζήσητε. Εἰ δὲ	καὶ	πείθεσθαι βούλεσθε τὴν ἐναργῆ τῶν
[27]	(Τὰ μὲν δὴ πλεῖστα μεμύθευται	καὶ	πέπλασται περὶ θεῶν ὑμῖν· τὰ
[39]	γελῶντες οὐ παύεσθε, ὁποῖοί τινες	καὶ	περὶ τὰ ἄλογα ζῷα; Θεσσαλοὶ
[58]	τὰς ἁμαδρυάδας, ναὶ μὴν ἀλλὰ	καὶ	περὶ τὰ ὕδατα καὶ περὶ
[58]	καὶ τὰς πηγὰς τὰς Ναΐδας	καὶ	περὶ τὴν θάλατταν (τὰς Νηρεΐδας.
[58]	ἀλλὰ καὶ περὶ τὰ ὕδατα	καὶ	περὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰς
[78]	οὐρανόν, τρόμος σε λήψεται. Βούλει	καὶ	περὶ τῶν εἰδώλων ἀκοῦσαι τί
[113]	συμβουλαί τε καὶ ὑποθῆκαι λυπραὶ	καὶ	περὶ τῶν ἐπὶ μέρους εἰσίν,
[29]	τοὺς Ἡφαίστους τοὺς μυθολογουμένους; Μὴ	καὶ	περιττὸς εἶναι δόξω τὰς ἀκοὰς
[66]	ὑπερ βάντες ἐπολυπραγμόνησάν τι ὑψηλότερον	καὶ	περιττότερον, οἳ μὲν αὐτῶν τὸ
[38]	ὕστερον καὶ δρύες (ὄντες εὑρεθήσονται	καὶ	πέτραι. Ἀγαμέμνονα γοῦν τινα Δία
[120]	πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες	καὶ	πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς· ἄρατε
[20]	αὐτῇ· τῆς δὲ ἀναινομένης λαβεῖν	καὶ	πιεῖν οὐκ ἐθελούσης (πενθήρης γὰρ
[94]	ἔχετε ἀργύριον, βαδίσατε καὶ ἀγοράσατε	καὶ	πίετε ἄνευ ἀργυρίου. (Ἐπὶ τὸ
[58]	τούτους οὐδέν· ὑμεῖς δὲ ἄρα	καὶ	πιθήκων χείρους γενήσεσθε λιθίνοις καὶ
[86]	πολυτίμητον σωτηρίαν οἰκείῳ θησαυρῷ, ἀγάπῃ	καὶ	πίστει, ζωῆς ὅς ἐστιν ἀξιόλογος
[122]	θεοῦ μεθ' ὁμοιώσεως, καὶ λέγειν	καὶ	πιστεύειν δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ
[61]	ἀπαράξαντες, πάντα ἀπιστεῖτε, ἵνα ἐκπαθαίνησθε·	καὶ	πιστεύετε μὲν τοῖς εἰδώλοις ζηλοῦντες
[11]	ὡς ἀληθῶς ἀνθρώπων ἀπίστων σοφιστήρια	καὶ	πλάνης ἀκράτου κυβευτήρια· συνέμποροι τῆσδε
[85]	ἡ χάρις ὑπερπλεονάσει, ἀπειθήσασι δὲ	καὶ	πλανωμένοις κατὰ καρδίαν, ὁδούς τε
[68]	οὗτος τῶν πάντων" Ταύτῃ πῃ	καὶ	Πλάτων διανοούμενος τὸν θεὸν αἰνίττεται
[100]	ἀλλὰ γνῶθι τὸν θεὸν γεωργῶν,	καὶ	πλεῖθι ὁ τῆς ναυτιλίας ἐρῶν,
[83]	ἀσελγείᾳ εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης	καὶ	πλεονεξίας. ~Τοιούτου μάρτυρος ἐλέγχοντος τὴν
[55]	καὶ οἱ δαίμονες, βδελυρὰ ὄντως	καὶ	πνεύματα ἀκάθαρτα, πρὸς πάντων ὁμολογούμενα
[38]	Μηθύμνῃ ἑτέρα τετίμηται Ἄρτεμις. Ἔστιδὲ	καὶ	Ποδάγρας ἄλλης Ἀρτέμιδος ἐν τῇ
[58]	γραφεῖς τε αὖ καὶ τέκτονες	καὶ	ποιηταί, πολύν τινα καὶ τοιοῦτον
[68]	ὦ Πλάτων; Τὸν γὰρ πατέρα	καὶ	ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν
[74]	παρεισήγαγεν. Ὁ δὲ Θρᾴκιος ἱεροφάντης	καὶ	ποιητὴς ἅμα, ὁ τοῦ Οἰάγρου
[27]	(Ταῦτα ἡμῖν ἡ προφητικὴ παρεγγυᾷ	καὶ	ποιητικὴ Σίβυλλα· παρεγγυᾷ δὲ καὶ
[41]	ἢ τὴν Ὁμηρι κήν τε	καὶ	ποιητικήν, τῆς κνίσης τε καὶ
[48]	ὕλῃ κατακέχρηται εἰς δημιουργίαν μικτῇ	καὶ	ποικίλῃ. Ῥίνημα γὰρ χρυσοῦ ἦν
[54]	ὅπου γε καὶ ὅλα ἔθνη	καὶ	πόλεις αὔτανδροι, κολακείαν ὑποδυόμεναι, ἐξευτελίζουσιν
[63]	τέχνη οἰκίας τε καὶ ναῦς	καὶ	πόλεις καὶ γραφὰς δημιουργεῖ, θεὸς
[116]	ἡ μεγαλόκλονος ἠχήσασα στρατιώτας συνήγαγεν	καὶ	πόλεμον κατήγγειλεν· Χριστὸς δὲ εἰρηνικὸν
[49]	τοῦ ἐρωμένου, νεώς ἐστιν Ἀντινόου	καὶ	πόλις· καθάπερ δέ, οἶμαι, οἱ
[77]	ἀλήθειαν· γραφαὶ δὲ αἱ θεῖαι	καὶ	πολιτεῖαι σώφρονες σύντομοι σωτηρίας ὁδοί·
[82]	ξένῳ; Ἀλλ' ὅταν, οἶμαι, ἐγγραφῇ	καὶ	πολιτευθῇ καὶ τὸν πατέρα ἀπολάβῃ,
[37]	Σεμέλης ἀκμαιότεραι, μειράκια δὲ ὡραιότερα	(καὶ	πολιτικώτερα τοῦ Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ
[44]	ἀνακοπεῖσα, ἀλλ' εἰς ἐπίδοσιν ἐλθοῦσα	καὶ	πολλὴ δὴ ῥυεῖσα, δημιουργὸς πολλῶν
[8]	ὑγιᾶναι. Πολύφωνός γε ὁ σωτὴρ	καὶ	πολύτροπος εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν· ἀπειλῶν
[118]	ἀκούσῃς. (Ἐπαινεῖ σε, ὦ ναῦτα,	καὶ	πολυύμνητον λέγει, καὶ τὸ κῦδος
[15]	προσα γορευθῆναι λέγεται, ἱκετηρίαι Διὸς	καὶ	πόμα χολῆς καὶ καρδιουλκίαι καὶ
[22]	ταῦτα καὶ πυραμίδες καὶ τολύπαι	καὶ	πόπανα πολυόμφαλα χόνδροι τε ἁλῶν
[10]	πετάλων καὶ ταινιῶν τινων ἐρίῳ	καὶ	πορφύρᾳ πεποικιλμένων, δικαιοσύνην δὲ ἀναδησάμενος
[76]	βιαίων δώσετ' ἀνθρώποις γάμων, σὺ	καὶ	Ποσειδῶν Ζεὺς δ' ὃς οὐρανοῦ
[64]	δὲ τὴν τούτων μητέρα ἐκθειάσαντες	καὶ	Ποσειδῶνα μὲν (οὐκ ἀναπλάττοντες, ὕδωρ
[109]	πᾶσι συμπληρουμένης τῆς ἀληθείας, βουλῇ	καὶ	πράξει καὶ λόγῳ μηδὲ γὰρ
[5]	Δαβίδ. (Ὁ δὲ ἐκ Δαβὶδ	καὶ	πρὸ αὐτοῦ, ὁ τοῦ θεοῦ
[35]	θεοὶ δοῦλοι παθῶν γεγονότες, ἀλλὰ	καὶ	πρὸ τῶν Εἱλώτων καλουμένων τῶν
[50]	οἱ λίθους προστρεπόμενοι, εἶτα μέντοι	καὶ	πρὸ τῶν πυλῶν ἱστάντες αὐτοὺς
[7]	ἡμῖν τοῦ ἐν ἀρχῇ ὄντος	καὶ	προόντος λόγου· ἐπεφάνη δὲ ἔναγχος
[113]	καθολικὴ δὲ ἄρα προτροπὴ μόνη	καὶ	πρὸς ὅλον δηλαδὴ τὸν βίον,
[56]	θεοὶ τὰ εἴδωλα, αἱ σκιαὶ	καὶ	πρὸς τούτοις χωλαὶ" ἐκεῖναι καὶ
[5]	θεῷ διὰ τοῦ πολυφώνου ὀργάνου	καὶ	προσᾴδει τῷ ὀργάνῳ τῷ ἀνθρώπῳ.
[26]	τοῦ θεῖν ὀνομάσαντες τοὺς ἀστέρας,	καὶ	προσεκύνησαν ἥλιον, ὡς (Ἰνδοί, καὶ
[97]	γενητῶν τούτων ὄχλον ὁ προσκυνῶν	καὶ	προσεταιριζόμενος, αὐτῶν ἐκείνων τῶν δαιμόνων
[25]	θλαδίαν καὶ ἀποκεκομμένον (μὴ ἐκκλησιάζειν,	καὶ	προσέτι τὸν ἐκ πόρνης; Αἰνίττεται
[79]	αἴροντες τὸ ξύλον γλύμμα αὐτῶν,	καὶ	προσευχόμενοι θεοῖς οἳ οὐ σώσουσιν
[51]	ἀγάλματα ἀργά, ἄπρακτα, ἀναίσθητα, προσδεῖται	καὶ	προσκαθηλοῦται καὶ προσπήγνυται, χωνεύεται, ῥινᾶται,
[57]	προσάγουσα, ἀλλ' ἐπὶ τὸ τιμᾶν	καὶ	προσκυνεῖν τά τε ἀγάλματα καὶ
[97]	ἠλίθιοι τῶν λίθων δημιουργοί τε	καὶ	προσκυνηταί. ~Ὁ Φειδίας ὑμῶν καὶ
[106]	θεῷ· πίστευσον, ἄνθρωπε, τῷ παθόντι	καὶ	(προσκυνουμένῳ, θεῷ ζῶντι πιστεύσατε οἱ
[51]	ἄπρακτα, ἀναίσθητα, προσδεῖται καὶ προσκαθηλοῦται	καὶ	προσπήγνυται, χωνεύεται, ῥινᾶται, πρίεται, περιξέεται,
[26]	καὶ τὰς Εὐμενίδας Παλαμναίους τε	καὶ	Προστροπαίους, ἔτι δὲ Ἀλάστορας ἀναπεπλάκασιν
[6]	μὴν αὖ τοὺς Αἰγυπτίους οἱ	καὶ	πρώτην ταύτην ἀναφῆναι τὴν γῆν
[34]	καταλύσωμεν, Ἴσθμιά τε καὶ Νέμεα	καὶ	Πύθια καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις
[95]	μου μηδὲ θελήσητε, μάχαιρα ὑμᾶς	καὶ	πῦρ κατέδεται, παρακοῆς ἡ κρίσις.
[22]	ἄρρητα ἐξειπεῖν. Οὐ σησαμαῖ ταῦτα	καὶ	πυραμίδες καὶ τολύπαι καὶ πόπανα
[38]	θύουσιν ἨλεῖοιῬωμαῖοι δὲ Ἀπομυίῳ Ἡρακλεῖ	καὶ	Πυρετῷ δὲ καὶ Φόβῳθύουσιν, οὓς
[117]	ὥσπερ ἄνθος ἐφήμερον καταλίμπανε ἀνέμῳ	καὶ	πυρί, σωφροσύνης δὲ τοὺς καρποὺς
[22]	μὲν οὖν νυκτὸς τὰ τελέσματα	καὶ	πυρὸς καὶ τοῦ μεγαλήτορος" μᾶλλον
[5]	αὐτὴν ἔπηξεν θαλάττης· ναὶ μὴν	καὶ	πυρὸς ὁρμὴν ἐμάλαξεν ἀέρι, οἱονεὶ
[81]	νοεῖς, τὸν (δὲ οὐρανὸν προσκυνεῖς,	καὶ	πῶς οὐκ ἀσεβεῖς; Ἄκουε πάλιν
[121]	ποιούμεθα, ἀνοίας δὲ καὶ ἀμαθίας	καὶ	ῥᾳθυμίας καὶ εἰδω λολατρείας ὕβρεις
[80]	~Τί σοι σοφίας ἀναγγέλλω μυστήρια	καὶ	ῥήσεις ἐκ παιδὸς Ἑβραίου σεσοφισμένου;
[17]	Ὀρφεύς φησιν ὁ Θρᾴκιος· κῶνος	καὶ	ῥόμβος καὶ παίγνια καμπεσίγυια, μῆλά
[56]	καὶ πρὸς τούτοις χωλαὶ" ἐκεῖναι	καὶ	ῥυσαί, παραβλῶπες ὀφθαλμῶν" αἱ Λιταὶ
[78]	καὶ τοῖς θηρίοις τῆς γῆς"	καὶ	σαπήσεται ὑπὸ τοῦ ἡλίου καὶ
[50]	οὐκέτι ναιετάοντα· (τὸν δὲ Ἴσιδος	καὶ	Σαράπιδος ἐν Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί φησι
[65]	Πέρσαις καὶ Βάκτροις καὶ Δαμασκῷ	καὶ	Σάρδεσιν (ὑπέδειξε σέβειν. Ὁμολογούντων τοίνυν
[110]	ὅτε τὸ ἀνθρώπου προσωπεῖον ἀναλαβὼν	καὶ	σαρκὶ ἀναπλασάμενος τὸ σωτήριον δρᾶμα
[111]	τοῦτον ὁ κύριος αὖθις ἠθέλησεν,	καὶ	σαρκὶ ἐνδεθείς (μυστήριον θεῖον τοῦτο)
[61]	πανίσκοι τινὲς καὶ γυμναὶ κόραι	καὶ	σάτυροι μεθύον τες καὶ μορίων
[117]	δὲ τοὺς καρποὺς γεώργησον ἐμφρόνως,	καὶ	σεαυτὸν ἀκρο θίνιον ἀνάστησον τῷ
[115]	συγκληρονόμον, μάλιστα ἐπειδὰν τὸ τιμιώτατον	καὶ	σεβασμιώτατον εὐσεβεῖ τε καὶ ἀγαθῷ
[117]	ὁσίως θεραπεύσει οὐδ' αὖ θεραπεύειν	καὶ	σέβειν ἢ μιμού (μενος. Ὅ
[31]	ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖς ἐκθειά ζουσιν	καὶ	σέβουσιν, ἤδη δὲ καὶ ὅλαι
[50]	μὲν τῆς Ἐφεσίας Ἀρτέμιδος χάσμασι	καὶ	σεισμοῖς" καταποθήσεσθαι προμηνύουσα οὕτως, ὕπτια
[63]	οὐ θεὸν προσκυνοῦσιν ἥλιόν τε	καὶ	σελήνην καὶ τὸν ἄλλον τῶν
[26]	καὶ προσεκύνησαν ἥλιον, ὡς (Ἰνδοί,	καὶ	σελήνην, ὡς Φρύγες· οἳ δὲ
[37]	γυναῖκες καὶ Λήδας εὐπρε πέστεραι	καὶ	Σεμέλης ἀκμαιότεραι, μειράκια δὲ ὡραιότερα
[109]	τὸ πρῶτον, ἀλλ' ἀγαθὴ κουροτρόφος"	καὶ	σεμνὴ μὲν ἡ γυναικωνῖτις αὕτη,
[94]	πᾶσα ἡ γῆ, ἔστι δὲ	καὶ	σή, ἐὰν (ἀπολάβῃς τὸν θεόν.
[12]	δι' ἣν ἡ πλάνη παρηκολούθησεν·	καὶ	σημεῖον ὀργίων βακχικῶν ὄφις ἐστὶ
[8]	προὔτρεπεν εἰς σωτηρίαν, διὰ τεράτων	καὶ	σημείων ἐν Αἰγύπτῳ, ἐν ἐρήμῳ
[48]	αὐτῷ καὶ ἀργύρου χαλκοῦ τε	καὶ	σιδήρου καὶ μολίβδου, πρὸς δὲ
[8]	τὰ δὲ καταντλῶν, τὰ δὲ	καὶ	σιδήρῳ διαιρῶν, ἐπικαίων δὲ ἄλλα,
[6]	τυφλῶν καὶ ὦτα ἀνοῖξαι κωφῶν	καὶ	σκάζοντας τὼ πόδε ἢ πλανωμένους
[95]	Χριστῷ κατακολουθητέον, τοῦτο δὴ βουλῆς	καὶ	σκέψεως ἀξιοῦτε, οὐδ' ὃ πρέπει
[3]	λίθοις καὶ ξύλοις, τουτέστιν ἀγάλμασι	καὶ	σκιαγραφίαις, ἀνοικο δομῆσαι τὴν σκαιότητα
[27]	προλιπόντες ἀπήλθετε τὴν δι' ἀκανθῶν	καὶ	σκολόπων. Τί πλανᾶσθε, βροτοί; παύσασθε,
[72]	δὲ ἡμῶν ἐξειλεγμένα τῷ γε	καὶ	σμικρὸν διαθρεῖν ἀλήθειαν δυναμένῳ. ~(Ἴτω
[40]	λους συνιδεῖν δαίμονας τῷ γε	καὶ	σμικρὸν διαθρεῖν δυνα μένῳ· τρὶς
[39]	πολεμίων διέ τρωγον τῶν τόξων·	καὶ	Σμίνθιον Ἀπόλλωνα ἀπὸ τῶν μυῶν
[65]	τὸ ἄγαλμα ἀναστήσας ἐν Βαβυλῶνι	καὶ	Σούσοις καὶ Ἐκβα τάνοις Πέρσαις
[95]	βελτίονα, θεὸν ἀντὶ τοῦ πονηροῦ,	καὶ	σοφίαν εἰδωλολατρείας προκρίνομεν, καὶ ζωὴν
[30]	(τεθάφθαι. Πατροκλῆς τε ὁ Θούριος	καὶ	Σοφοκλῆς ὁ νεώτερος ἐν τρισὶ
[82]	ἀγωνιᾷς; Οὐχὶ ἅμα τε εὐλαβῇ	καὶ	σπεύδεις ἐκμαθεῖν, τουτέστι σπεύδεις εἰς
[69]	ὡσαύτως ἔχων, μετρεῖ τε πάντα	καὶ	σταθμᾶται, οἱονεὶ τρυτάνῃ τῇ δικαιο
[69]	ἐν τῷ μαρσίππῳ σου στάθμιον	καὶ	στάθμιον μέγα ἢ μικρόν, οὐδὲ
[9]	λόγον· ἀπίστοις δὲ εἰσέτι νῦν	καὶ	στεῖρα καὶ ἔρημος περιλείπεται. ~Ὁ
[109]	καθ' ἡμᾶς ἐνδιαιτωμένη (μέρεσι, χερσὶ	καὶ	στόματι καὶ καρδίᾳ. Σύμβολον τοῦτο
[77]	κομμωτικῆς καὶ τῆς ἐκτὸς καλλιφωνίας	καὶ	στωμυλίας καὶ κολακείας ὑπάρχουσαι ἀνιστῶσιν
[43]	ἐπὶ τῆς πυρᾶς οἴκτειρον δεδεμένον,	καὶ	σὺ μέν, ὦ Σόλων, μάντευσαι
[120]	μυστηρίων τὰ βακχεύματα· εἰ βούλει,	καὶ	σὺ μυοῦ, καὶ χορεύσεις μετ'
[8]	θεοῦ ἄνθρωπος γενόμενος, ἵνα δὴ	καὶ	σὺ παρὰ ἀνθρώπου μάθῃς, πῇ
[50]	ἐπὶ ψαμάθοις Ἀχέροντος, εἶτα ὑποβᾶσα·	καὶ	σύ, Σάραπι λίθους ἀργοὺς ἐπικείμενε
[119]	ἀπολαβεῖν. Ἧκέ μοι, ὦ πρέσβυ,	καὶ	σύ, τὰς Θήβας λιπὼν καὶ
[31]	γενεαλογεῖ καὶ οἱ λοιποὶ ποιηταὶ	καὶ	συγγραφεῖς ἐκθειά ζουσιν καὶ σέβουσιν,
[115]	φωτός, τὸν Χριστοῦ γνώριμόν τε	καὶ	συγκληρονόμον, μάλιστα ἐπειδὰν τὸ τιμιώτατον
[87]	θεοποιοῦντα γράμματα, ἐξ ὧν γραμμάτων	καὶ	συλλαβῶν τῶν ἱερῶν τὰς συγκειμένας
[32]	ἐστιν οὗτος καὶ μάντις ἁγνὸς	καὶ	σύμβουλος ἀγαθός· ἀλλ' οὐ ταῦτα
[32]	καὶ μάχας δουλείας τε ἔτι	καὶ	συμπόσια συμπλοκάς τ' αὖ καὶ
[7]	ἐπιφέρων (συνέθαψεν αὐτούς, ἔστ' ἂν	καὶ	συμφθαρῶσιν. Οὗ δὴ χάριν (εἷς
[47]	τοὺς λίθους καὶ τὰ ξύλα	καὶ	συνελόντι φάναι τὴν ὕλην ἀγάλματα
[57]	νικᾶται ὁ Κύπριος τῷ σχήματι	καὶ	συνέρχεται τῷ ἀγάλματι, καὶ τοῦτο
[80]	(καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ γνῶσις	καὶ	σύνεσις" Ἕως πότε, ὀκνηρέ, κατάκεισαι;
[103]	δοίη ποτὲ τοῦδε τοῦ ὕπνου	καὶ	συνιέναι θεὸν μηδὲ χρυσὸν ἢ
[43]	μισανθρώπους καὶ λυμεῶνας ὄντας προαισθόμενοι	καὶ	(συνιέντες οὐκ ἐκτρέπεσθε οὐδὲ ἀποστρέφεσθε;
[93]	ἐνθένδε τὰ ἔργα τὰ ἀστεῖα	καὶ	συνίπταται τῷ τῆς ἀληθείας πτερῷ.
[102]	αἰσχύνη καὶ ὁρμὴ καὶ κάλλος	καὶ	συνουσία. Οὔκουν ἔτ' ἂν εἰκότως
[36]	τράπεζαι καὶ μέθαι καὶ γέλωτες	καὶ	συνουσίαι, οὐκ ἂν ἀφροδισίοις χρωμένων
[27]	Χριστῷ. Ζῶν γὰρ ὁ λόγος"	καὶ	συνταφεὶς Χριστῷ συνυψοῦται θεῷ. Οἱ
[62]	οὐ φροντίζετε· (πάνυ γοῦν ἐμφανῶς	καὶ	συντόμως ὁ προφητικὸς ἐλέγχει τὴν
[7]	(λέγονται σώμασιν, ἔστ' ἂν αὐτοῖς	καὶ	συσσαπῶσιν. Ὁ γοῦν πονηρὸς οὑτοσὶ
[81]	οὐρανοὶ εἱλιγήσονται ὡς δέρρις ἐκτεινόμενοι	καὶ	συστελλόμενοι" (αὗται γὰρ αἱ προφητικαὶ
[90]	νήπιος ἔγνω" ὡς ἀπολλύει δεισιδαιμονία	καὶ	σῴζει θεοσέβεια. ~Ἰδέτω τις ὑμῶν
[79]	πάρεξ ἐμοῦ· ἐπιστράφητε πρός με	καὶ	σωθήσεσθε οἱ ἀπ' ἐσχάτου τῆς
[5]	κόσμον, τὸν ἄνθρωπον, ψυχήν τε	καὶ	σῶμα αὐτοῦ, ἁγίῳ πνεύματι ἁρμοσάμενος,
[26]	τῶν πραγμάτων ἐκθεοῦνται τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	σωματικῶς ἀναπλάττονται, Δίκη τις καὶ
[110]	παραστησάμενος, ὁ σπονδοφόρος καὶ διαλλακτὴς	καὶ	σωτὴρ ἡμῶν λόγος, πηγὴ ζωοποιός,
[79]	οὐκ ἔστι πλὴν ἐμοῦ δίκαιος,	καὶ	σωτὴρ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ·
[80]	τὸ (φῶς, τὴν πίστιν πᾶσι	καὶ	σωτηρίαν. Κύριος" γὰρ ὁ ποιήσας
[110]	νούμενος, ἔργῳ προσκυνούμενος, ὁ καθάρσιος	καὶ	σωτήριος καὶ μειλίχιος, ὁ θεῖος
[7]	τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ	καὶ	(σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτό
[122]	τὸν Χριστιανὸν εἰπεῖν πλούσιόν τε	καὶ	σώφρονα καὶ εὐγενῆ καὶ ταύτῃ
[57]	Εἰ γοῦν τις τὰς γραφὰς	καὶ	τὰ ἀγάλματα περινοστῶν θεῷτο, γνωριεῖ
[89]	κόλποις τοῖς πατρῴοις ἐναποβλύζομεν, ἢ	καὶ	τὰ ἄλλα, ἃ νηπιάζοντες ὑπὸ
[11]	πηγὴ καὶ Κολοφῶνος ἄλλη πηγή,	καὶ	τὰ ἄλλα ὁμοίως τέθνηκε νάματα
[52]	δι' αἰσχροκέρδειαν ἐδῄωσαν τὰ ἱερὰ	καὶ	τὰ ἀναθήματα ἐσύλησαν ἢ καὶ
[22]	γὰρ ἀπογυμνῶσαι τὰ ἅγια αὐτῶν	καὶ	τὰ ἄρρητα ἐξειπεῖν. Οὐ σησαμαῖ
[56]	εὐσέβειαν, χθονίους ὑμῖν ἀναπλάττοντες θεοὺς	καὶ	τὰ γενητὰ ταῦτα πρὸ τοῦ
[83]	φησίν, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν, καθὼς	καὶ	τὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι
[34]	τὰ μὲν ἐπὶ Ἄγρᾳ μυστήρια	καὶ	τὰ ἐν Ἁλιμοῦντι τῆς Ἀττικῆς
[94]	καὶ θάλατταν, παιδίον, οὐρανόν τε	καὶ	τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα ζῷά
[62]	δὲ θεὸς τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν"	καὶ	τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ. ~Πλανώμενοι
[94]	τὰ πτηνὰ καὶ τὰ νηκτὰ	καὶ	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς· ταῦτά
[34]	τε καὶ Νέμεα καὶ Πύθια	καὶ	τὰ ἐπὶ τούτοις Ὀλύμπια. Πυθοῖ
[35]	ὀβριμόθυμος Ἄρης ὑπὸ πατρὸς ἀνάγκης,	καὶ	τὰ ἐπὶ τούτοις. ~Τούτοις οὖν
[16]	τὰ μυστήρια; ~Τί δ' εἰ	καὶ	τὰ ἐπίλοιπα προσθείην; Κυεῖ μὲν
[35]	παρὰ τοῦ προτέρου δεσπότου· τότε	καὶ	τὰ Ἰλίου τείχη (ἀνῳκοδομησάτην τῷ
[34]	ἀγῶνες ἐπὶ νεκροῖς διαθλούμενοι, ὥσπερ	καὶ	τὰ λόγια, καὶ (δεδήμευνται ἄμφω.
[65]	τὴν τούτων ἄγνοιαν. Εἰ γὰρ	καὶ	τὰ μάλιστα ἀποφεύγειν οἴονται τῆς
[74]	στρέψας θεὸν ἱλάσκοιο. (Εἰ γὰρ	καὶ	τὰ μάλιστα ἐναύσματά τινα τοῦ
[18]	θεοί) κεραυνῷ τοὺς Τιτᾶνας αἰκίζεται	καὶ	τὰ μέλη τοῦ Διονύσου Ἀπόλλωνι
[55]	χρόνων ἀδηλίᾳ τετιμῆσθαι τῷ πλάσματι,	καὶ	τὰ (μὲν ἀπιστεῖσθαι, τὰ δὲ
[61]	τῷ θεῷ σωφροσύνην μὴ φέροντες·	καὶ	τὰ μὲν κρείττω μεμισήκατε, τὰ
[55]	κάτω βρίθοντα, περὶ τοὺς τάφους	καὶ	τὰ μνημεῖα καλινδούμενα" περὶ ἃ
[13]	~Καί μοι δοκεῖ τὰ ὄργια	καὶ	τὰ μυστήρια δεῖν ἐτυμο λογεῖν,
[94]	δίδωσί σοι καὶ τὰ πτηνὰ	καὶ	τὰ νηκτὰ καὶ τὰ ἐπὶ
[47]	~Ὡς μὲν οὖν τοὺς λίθους	καὶ	τὰ ξύλα καὶ συνελόντι φάναι
[2]	Κιθαιρὼν δὲ ἄρα καὶ Ἑλικὼν	καὶ	τὰ Ὀδρυσῶν ὄρη καὶ Θρᾳκῶν
[94]	καπηλεύεται ἡ ἀλήθεια, δίδωσί σοι	καὶ	τὰ πτηνὰ καὶ τὰ νηκτὰ
[78]	ἡ πόλις αὐτῶν. Φθαρήσεσθαι δὲ	καὶ	τὰ στοιχεῖα καὶ τὸν κόσμον
[17]	δὴ ἀναστέφουσιν οἱ βάκχοι. ~Βούλει	καὶ	τὰ Φερεφάττης ἀνθολόγια διηγήσωμαί σοι
[113]	σκότει κατορωρυγμένον νοῦν ἐναργῆ ποιησάμενος	καὶ	τὰ φωσφόρα" τῆς ψυχῆς ἀποξύνας
[79]	ἀπειλάς· ὀλολύξει γὰρ τὰ γλυπτὰ	καὶ	τὰ χειροποίητα, μᾶλλον δὲ οἱ
[101]	ὕλην κενοσπούδως δαπανᾶτε· εἰς ἄγνοιαν	{καὶ}	τὰ χρήματα καὶ τὸν βίον
[59]	μοιχείαν διδάσκει· πορνεύειν δὲ ἡμεῖς	καὶ	τὰ ὦτα παρῃτήμεθα· ἡμεῖς γάρ,
[72]	ὅλῳ κύκλῳ, (πάντων κίνασις. Ἀπόχρη	καὶ	τάδε εἰς ἐπίγνωσιν θεοῦ ἐπιπνοίᾳ
[10]	μεταλάμβανε θεοπρεπῶν, οὐ δάφνης πετάλων	καὶ	ταινιῶν τινων ἐρίῳ καὶ πορφύρᾳ
[120]	ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πραΰς εἰμι	καὶ	ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε
[58]	τὰς ὕλας Νύμφας τὰς ὀρειάδας	καὶ	τὰς ἁμαδρυάδας, ναὶ μὴν ἀλλὰ
[22]	θρῃσκευομένη, τὰς ἀμυήτους ὄντως μυήσεις	καὶ	τὰς ἀνορ (γιάστους τελετὰς εὐσεβείᾳ
[57]	καὶ προσκυνεῖν τά τε ἀγάλματα	καὶ	τὰς (γραφάς. Ὁμοία γε ἡ
[115]	τοῖς γόησι πεπιστευκότες τὰ περίαπτα	καὶ	τὰς ἐπαοιδὰς ὡς σωτηρίους δῆθεν
[34]	τοὺς ἀγῶνας ἐν βραχεῖ περιοδεύσωμεν	καὶ	τὰς ἐπιτυμβίους ταυτασὶ πανηγύρεις καταλύσωμεν,
[53]	τὸ ἔργον ἐπάξαι, εἰ βούλει	καὶ	τὰς ἑταίρας προσκυνεῖν. ~Ἐντεῦθεν, οἶμαι,
[26]	τὰς συμφοράς. Ἐντεῦθεν τὰς Ἐρινύας	καὶ	τὰς Εὐμενίδας Παλαμναίους τε καὶ
[117]	τὸν θεόν. (Ἅγνισον τὸν νεών,	καὶ	τὰς ἡδονὰς καὶ τὰς ῥᾳθυμίας
[7]	ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν	καὶ	τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ
[32]	παρ' ὑμῖν θεῶν τοὺς ἔρωτας	καὶ	τὰς παραδόξους τῆς ἀκρασίας μυθολογίας
[58]	ὕδατα καὶ περὶ τοὺς ποταμοὺς	καὶ	τὰς πηγὰς τὰς Ναΐδας καὶ
[117]	τὸν νεών, καὶ τὰς ἡδονὰς	καὶ	τὰς ῥᾳθυμίας ὥσπερ ἄνθος ἐφήμερον
[26]	ἐπισκοπήσαντες θεοποιοῦσι τὰς ἀντιδόσεις προσκυνοῦντες	καὶ	τὰς συμφοράς. Ἐντεῦθεν τὰς Ἐρινύας
[17]	καὶ τὸ σχίσμα τῆς γῆς	καὶ	τὰς ὗς τὰς Εὐβουλέως τὰς
[19]	ὑπὸ τὰς ὑπωρείας τοῦ Ὀλύμπου	(καὶ	ταῦτ' ἔστι τὰ μυστήρια, συνελόντι
[47]	δεδημιουργῆσθαι. Ἀλλ' ὅπως μηδεὶς ὑπολάβῃ	καὶ	ταῦτά με ἀγνοίᾳ παρεικέναι, παραθήσομαι
[87]	τῷ κυρίῳ μήτε τῷ Παύλῳ,	καὶ	ταῦτα ὑπὲρ Χριστοῦ δεομένῳ. ~Γεύσασθε
[122]	τε καὶ σώφρονα καὶ εὐγενῆ	καὶ	ταύτῃ εἰκόνα τοῦ θεοῦ μεθ'
[98]	φρονήσει τῷ θείῳ παρεικαζόμενος λόγῳ	καὶ	ταύτῃ λογικός. Ἀνθρώπου δὲ τοῦ
[79]	Ἔτι δὲ καὶ διὰ Ἡσαΐου	(καὶ	ταύτην ἀπομνημονεύσω σοι τὴν φωνήν)
[51]	μέγιστα κατορθώματα τῇ Τύχῃ ἀνατιθέντες	καὶ	ταύτην μεγίστην οἰόμενοι θεόν, φέροντες
[120]	καρπώσασθαι δίδωμι. Ἐθέλω γάρ, ἐθέλω	καὶ	ταύτης ὑμῖν μεταδοῦναι τῆς χάριτος,
[19]	τὰ μυστήρια, συνελόντι φάναι, φόνοι	καὶ	τάφοι) Οἱ δὲ ἱερεῖς οἱ
[37]	Κρής σοι διηγήσεται, παρ' ᾧ	καὶ	τέθαπται· Καλλίμαχος ἐν ὕμνοις· καὶ
[58]	οἱ ἀνδριαντοποιοὶ γραφεῖς τε αὖ	καὶ	τέκτονες καὶ ποιηταί, πολύν τινα
[117]	παραμένουσα καὶ παραπομπὸς ἀγαθὴ ὅλῳ	καὶ	τελείῳ τῷ τῆς ψυχῆς πνεύματι
[13]	Ἠετίων, ὁ τὰ Σαμοθρᾴκων ὄργια	καὶ	τελετὰς ὑποστησά μενος, εἴτε ὁ
[19]	(Καβείρους δὲ τοὺς Κορύβαντας καλοῦντες	καὶ	τελετὴν Καβειρικὴν καταγγέλλουσιν· αὐτὼ γὰρ
[69]	καὶ ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχὴν	καὶ	τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων
[12]	Βάκχοι ὠμοφαγίᾳ τὴν ἱερομανίαν ἄγοντες	καὶ	τελίσκουσι τὰς κρεονομίας τῶν φόνων
[14]	τὰ ὄργια ἐξε λέγξω ἀπάτης	καὶ	τερατείας ἔμπλεα. Καὶ εἰ μεμύησθε,
[11]	τὸν Ἀμφίλοχον, εἰ δὲ βούλει,	καὶ	τερατοσκόπους καὶ οἰωνοσκόπους καὶ τοὺς
[8]	διὰ βάτου λαλεῖ (σημείων ἐκεῖνοι	καὶ	τεράτων ἔχρῃζον) καὶ τῷ πυρὶ
[28]	τὸν Κύρβαντος, τρίτον τὸν Διὸς	καὶ	τέταρτον τὸν Ἀρκάδα τὸν Σιληνοῦ·
[1]	καὶ ᾠδόν, Εὔνομον τὸν Λοκρὸν	καὶ	τέττιγα τὸν Πυθικόν· πανήγυρις Ἑλληνικὴ
[51]	αἴσθησιν τὴν ἐμήν, γῆν δὲ	καὶ	τέχνην, τὰ ἀγάλματα ὅπερ ἐστίν.
[20]	τελίσκονται παθήμασιν, ὅπου γε Ἀθηναίοις	καὶ	τῇ ἄλλῃ Ἑλλάδι, αἰδοῦμαι καὶ
[77]	τὸν ὄλισθον τὸν βιωτικόν, μιᾷ	καὶ	τῇ αὐτῇ φωνῇ πολλὰ θεραπεύουσαι,
[115]	αὐτὸν περιάψασθαι, τὸν σωτῆρα λόγον,	καὶ	τῇ ἐπῳδῇ τοῦ θεοῦ πιστεύσαντες
[53]	τὸν ἐν Ἄργει νεὼν σὺν	καὶ	τῇ ἱερείᾳ κατέφλεξεν Χρυσίδι, καὶ
[60]	τὴν ἐπὶ τῇ συμπλοκῇ δεδεμένην,	καὶ	τῇ Λήδᾳ περιποτώμενον τὸν ὄρνιν
[51]	γε καὶ αὔξεται, πρὸς δὲ	καὶ	τῇ σελήνῃ συμπάσχει· τὰ δὲ
[54]	χρόνους· Ἑρμῆς προσηγορεύετο ὁ Νικαγόρας	καὶ	τῇ (στολῇ τοῦ Ἑρμοῦ ἐκέχρητο,
[99]	ὑμῶν, ἐὰν ἐθελήσητε πιστεῦσαι μόνον	καὶ	τῇ συντομίᾳ τοῦ κηρύγματος ἕπεσθαι,
[100]	ὁ δὲ εἰς ὦτα βαλόμενος	καὶ	τῇ ψυχῇ παρακούσας> παρὰ τῆς
[5]	οἱονεὶ Δώριον ἁρμονίαν κεράσας Λυδίῳ·	καὶ	τὴν ἀέρος ἀπηνῆ ψυχρότητα τῇ
[55]	δαίμονας ὑμεῖς αὐτοὶ κεκλήκατε, ἐπεὶ	καὶ	τὴν Ἀθηνᾶν αὐτὴν καὶ τοὺς
[36]	κενεῶνος (οὐτασμένον διηγούμενος. Πολέμων δὲ	καὶ	τὴν Ἀθηνᾶν ὑπὸ Ὀρνύτου τρωθῆναι
[47]	Τὸν μὲν οὖν Ὀλυμπίασι Δία	καὶ	τὴν Ἀθήνησι Πολιάδα ἐκ χρυσοῦ
[24]	πλάνην, ἀθέους ἐπικεκλή κασιν, εἰ	καὶ	τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν μὴ νενοηκότας,
[112]	μὴ χρῆναι διδασκαλίαν ἔτι, Ἀθήνας	καὶ	τὴν ἄλλην Ἑλλάδα, πρὸς δὲ
[108]	σε εἰς τὴν σιαγόνα πάρεχε	καὶ	τὴν ἄλλην" καὶ οὐκ ἐπιθυμήσεις,
[95]	τῆς χάριτος ἐπαγγε λίαν, ἀκηκόατε	καὶ	τὴν ἄλλην τῆς κολάσεως ἀπειλήν,
[12]	ἐγενέσθην μυστικόν, καὶ τὴν πλάνην	καὶ	τὴν ἁρπαγὴν καὶ τὸ πένθος
[17]	διηγήσωμαί σοι καὶ τὸν κάλαθον	καὶ	τὴν ἁρπαγὴν τὴν ὑπὸ Ἀιδωνέως
[116]	μενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης"	καὶ	τὴν ἀσπίδα τῆς πίστεως ἀναλαβόντες
[119]	Θήβας λιπὼν καὶ τὴν μαντικὴν	καὶ	τὴν βακχικὴν ἀπορ ρίψας πρὸς
[116]	τὸ ἀναίμακτον αἵματι καὶ λόγῳ,	καὶ	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αὐτοῖς
[78]	ὄψομαι αὐτόν; Οὐχὶ τοὺς οὐρανοὺς	καὶ	τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ; Λέγει
[81]	ἐν ἀρχῇ ἐποίησε τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν" σὺ δὲ τὸν
[102]	τὴν εὔθυναν καὶ τὴν κόλασιν	καὶ	τὴν δίκην καὶ τὴν νέμεσιν
[94]	κληρονομήσουσι τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ	καὶ	τὴν δύναμιν αὐτοῦ. Ποίαν, ὦ
[48]	αἰνίττεται τὴν κοινωνίαν τῆς κηδείας	καὶ	τὴν ἐκ τῆς ταφῆς δημιουργίαν,
[26]	τὸν Ἔρωτα καὶ τὴν Χαρὰν	καὶ	τὴν Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει καὶ
[9]	ἐμπλήσας δυνάμεως καὶ τὴν στεῖραν	καὶ	τὴν ἔρημον. Ἐπεὶ γὰρ πολλὰ
[121]	καὶ εἰδω λολατρείας ὕβρεις περιφανεῖς	καὶ	τὴν ἐσχάτην δυσσέβειαν περὶ πλείονος
[95]	προσώπου ὑμῶν" φησί, τὸν θάνατον	καὶ	τὴν ζωήν. Πειράζει σε ὁ
[36]	{Αὐγέαν} Πανύασσις ἱστορεῖ. Ἤδη δὲ	καὶ	τὴν Ἥραν τὴν ζυγίαν ἱστορεῖ
[102]	Τίς ἂν οὖν τὴν εὔθυναν	καὶ	τὴν κόλασιν καὶ τὴν δίκην
[116]	τὴν ἀσπίδα τῆς πίστεως ἀναλαβόντες	καὶ	τὴν κόρυν τοῦ σωτηρίου περιθέμενοι
[119]	καὶ σύ, τὰς Θήβας λιπὼν	καὶ	τὴν μαντικὴν καὶ τὴν βακχικὴν
[116]	τὴν κόρυν τοῦ σωτηρίου περιθέμενοι	καὶ	τὴν μάχαιραν τοῦ πνεύματος, ὅ
[102]	τὴν κόλασιν καὶ τὴν δίκην	καὶ	τὴν νέμεσιν εὖ φρονῶν ὑπολάβοι
[106]	καραδοκοῦντες τῶν δικαίων τὴν πτέρναν	καὶ	τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας" ἐμποδίζοντες·
[79]	ὁ κύριος σείσει πόλεις κατοικουμένας	καὶ	τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψεται τῇ
[12]	Κόρη δρᾶμα ἤδη ἐγενέσθην μυστικόν,	καὶ	τὴν πλάνην καὶ τὴν ἁρπαγὴν
[102]	δὲ τὴν τύχην θεὸν λέγων	καὶ	τὴν πρᾶξιν λεγέτω θεόν. ~Εἰ
[4]	κατελεήσας τὴν ἀμαθίαν τὴν πολλὴν	καὶ	τὴν σκληροκαρδίαν τῶν εἰς τὴν
[9]	ὁ τῆς θείας ἐμπλήσας δυνάμεως	καὶ	τὴν στεῖραν καὶ τὴν ἔρημον.
[30]	ἄνθρωπον, Ἱερώνυμος δὲ ὁ φιλόσοφος	καὶ	τὴν σχέσιν αὐτοῦ ὑφηγεῖται τοῦ
[47]	ἐν Τίρυνθι τῆς Ἥρας ξοάνου	καὶ	τὴν ὕλην (ὄγχνην καὶ τὸν
[32]	ἐξέφυγε μόνη καὶ τὸν μάντιν	καὶ	(τὴν φθοράν. Αὐτός τε ὁ
[26]	τὸν Φόβον καὶ τὸν Ἔρωτα	καὶ	τὴν Χαρὰν καὶ τὴν Ἐλπίδα,
[61]	πρὸς δὲ καὶ τῆς ὄψεως	καὶ	τῆς ἀκοῆς αὐτῆς ἀμνηστίαν καταγγέλλομεν.
[104]	Ὀμμάτων μὲν οὖν ἡ πήρωσις	καὶ	τῆς ἀκοῆς ἡ κώφωσις ἀλγεινοτέρα
[8]	ἐρήμῳ διά τε τῆς βάτου	καὶ	τῆς ἀκολουθούσης χάριτι φιλανθρωπίας (θεραπαίνης
[11]	ἰδίοις (συνεκρεύσαντα μύθοις. Διήγησαι ἡμῖν	καὶ	τῆς ἄλλης μαντι κῆς, μᾶλλον
[52]	τὸ μέγεθος ὄν, προσέταξε χωνεῦσαι	καὶ	τῆς ἄλλης τῆς ἀτιμοτέρας ὕλης
[115]	ἐν τῇ καρδίᾳ, τὸ φῶς,	καὶ	τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες ἀνατειλάτωσαν
[76]	ἐγώ, ἀμαθέστερος ὢν τοῦ καλοῦ	καὶ	τῆς δίκης, (τοτὲ δ' ἐμμανῆ
[10]	πορφύρᾳ πεποικιλμένων, δικαιοσύνην δὲ ἀναδησάμενος	καὶ	τῆς ἐγκρατείας τὰ πέταλα περιθέμενος
[77]	σύντομοι σωτηρίας ὁδοί· γυμναὶ κομμωτικῆς	καὶ	τῆς ἐκτὸς καλλιφωνίας καὶ στωμυλίας
[86]	Ἰθακήσιος γέρων οὐ τῆς ἀληθείας	καὶ	τῆς ἐν οὐρανῷ πατρί δος,
[92]	παράδεισον γεωργεῖν καὶ οὐρανὸν περιπολεῖν	καὶ	τῆς ζωτικῆς καὶ ἀκηράτου μεταλαμβάνειν
[24]	τε παρ' Ἕλλησι γεγενη μένον	καὶ	τῆς θηλείας τοῖς ἄλλοις Σκυθῶν
[46]	ἄγαλμα ξύλον ἦν οὐκ εἰργασμένον,	καὶ	τῆς Κιθαιρωνίας Ἥρας ἐν Θεσπείᾳ
[85]	ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς (τῆς νῦν	καὶ	τῆς μελλούσης. Πόσου, ὁμολογήσατε, ὦ
[44]	Ἀκαδημίᾳ χαριστήριον ἐπιτελοῦς γενομένης ἐπιθυμίας·	καὶ	τῆς νόσου τὴν ἀσέλγειαν Ἔρωτα
[61]	μόνον τῆς χρήσεως, πρὸς δὲ	καὶ	τῆς ὄψεως καὶ τῆς ἀκοῆς
[2]	πάντῃ τοὺς ἐν σκότει κυλινδουμένους	καὶ	τῆς πλάνης τοὺς ἀνθρώπους ἀπαλλαττέτω,
[78]	καὶ σαπήσεται ὑπὸ τοῦ ἡλίου	καὶ	τῆς σελήνης, ἃ αὐτοὶ ἠγάπησαν
[81]	ψεῦδος; Τίς οὖν ἡ ματαιότης	καὶ	τί τὸ ψεῦδος; (Ὁ ἅγιος
[70]	εὐνῆς, ἀεὶ χρόα ἁγνίζοντες ὕδασι,	καὶ	τιμῶσι μόνον τὸν ἀεὶ μεδέοντα
[28]	κασιν· ἐπὶ πᾶσι τὴν Πάλλαντος	καὶ	Τιτανίδος τῆς Ὠκεανοῦ, ἣ τὸν
[58]	τὸ θεῖον ὑμῖν δρᾶμα γεγένηται	καὶ	τὸ ἅγιον προσωπείοις δαιμονίων κεκωμῳδήκατε,
[56]	κατορύττετε καὶ τὸ ἄχραντον ἐκεῖνο	καὶ	τὸ ἅγιον τοῖς τάφοις ἐπικεχώκατε,
[1]	ἤστην ᾠδικώ, μῦθος δὲ ἄμφω"	(καὶ	τὸ ᾆσμα εἰσέτι τοῦτο Ἑλλήνων
[6]	τοῦ θεοῦ λόγος, ὁ κύριος,	καὶ	τὸ ᾆσμα τὸ καινὸν βούλεται;
[11]	γεράνδρυον δὲ ψάμμοις ἐρήμαις τετιμημένον	καὶ	τὸ αὐτόθι μαντεῖον αὐτῇ δρυῒ
[56]	τὸ ὅσον ἐφ' ὑμῖν, κατορύττετε	καὶ	τὸ ἄχραντον ἐκεῖνο καὶ τὸ
[61]	μεμοιχεύκασιν. Ὦ βιασάμενοι τὸν ἄνθρωπον	καὶ	τὸ ἔνθεον τοῦ πλάσματος ἐλέγχει
[7]	ᾧ τὰ πάντα δεδημιούργηται λόγος·	καὶ	τὸ ζῆν ἐν ἀρχῇ μετὰ
[58]	ἀθεότητος. Σκηνὴν πεποιήκατε τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὸ θεῖον ὑμῖν δρᾶμα γεγένηται
[48]	ἣν νῦν Ῥακῶτιν καλοῦσιν, ἔνθα	καὶ	τὸ ἱερὸν τετίμηται τοῦ Σαράπιδος,
[61]	τὰ ὦτα, πεπορνεύκασιν οἱ ὀφθαλμοὶ	καὶ	τὸ καινότερον πρὸ τῆς (συμπλοκῆς
[49]	υἱὸν θρηνεῖσθαι προσέταξας; τί δὲ	καὶ	τὸ κάλλος αὐτοῦ διηγῇ; αἰσχρόν
[66]	αὐτὼ ἀρχὰς ἀπελιπέτην τὸ (πλῆρες	καὶ	τὸ κενόν· προσέθηκε δὲ λαβὼν
[20]	Εὐβουλεύς· ἀφ' ὧν τὸ Εὐμολπιδῶν	καὶ	τὸ Κηρύκων τὸ ἱεροφαντικὸν δὴ
[118]	ὦ ναῦτα, καὶ πολυύμνητον λέγει,	καὶ	τὸ κῦδος τῶν Ἑλλήνων ἡ
[117]	θείου λόγου ἀναζωπυρούμενον ἐκλάμπειν δυνηθῇ·	καὶ	τὸ μέγιστον ἅμα τῷ βουληθῆναι
[9]	καὶ Ἰωάννης ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλεῖ	καὶ	τὸ πᾶν γίνεται φωνὴ προτρεπτική;
[5]	τοῦ ᾄσματος ἀνεβίωσαν. ~Τοῦτό τοι	καὶ	τὸ πᾶν ἐκόσμησεν ἐμμελῶς καὶ
[112]	πάντα νῦν ὁ διδάσκαλος κατηχεῖ,	καὶ	τὸ πᾶν ἤδη Ἀθῆναι καὶ
[12]	τὴν πλάνην καὶ τὴν ἁρπαγὴν	καὶ	τὸ πένθος αὐταῖν Ἐλευσὶς δᾳδουχεῖ.
[103]	γῆ δὲ τοῦ κυρίου, φησί,	καὶ	τὸ πλήρωμα αὐτῆς" εἶτα τί
[56]	περιβέβληται τὸ σχῆμα ἡ ὕλη,	καὶ	τὸ πλούσιον τῆς οὐσίας πρὸς
[8]	δ' ὑπολαμβάνεις καὶ τοὺς ἄνδρας	καὶ	τὸ πῦρ, αὐτός σοι λαλήσει
[83]	ὑμεῖς δὲ τὴν κόλασιν ἀναμένετε,	καὶ	τὸ πῦρ" δὲ προσκοπεῖτε, ὃ
[22]	τῆς ἀκρασίας νύξ ἐστι λαλουμένη,	καὶ	τὸ πῦρ ἐλέγχει τὰ πάθη
[54]	προσκυνεῖν, τὸν τὴν κλεῖν κατεαγότα	καὶ	τὸ σκέλος πεπηρωμένον" ὃς ἐξεκόπη
[114]	λήθην τῆς ἀληθείας· τὴν ἄγνοιαν	καὶ	τὸ σκότος τὸ ἐμποδὼν ὡς
[17]	τὴν ἁρπαγὴν τὴν ὑπὸ Ἀιδωνέως	καὶ	τὸ σχίσμα τῆς γῆς καὶ
[85]	θεὸς καὶ ἀπειλεῖ· καὶ δὴ	καὶ	τὸ τέλος τῆς ἀπειλῆς αἰνιγματωδῶς
[47]	τὸν ἐν Τίρυνθι Ἡρακλέους ἀνδριάντα	καὶ	τὸ τῆς Μου νυχίας Ἀρτέμιδος
[46]	ἐν Θεσπείᾳ πρέμνον ἐκκεκομ μένον·	καὶ	τὸ τῆς Σαμίας Ἥρας, ὥς
[51]	ἀκοὴν οὔτε μὴν φωνήν, οἷον	καὶ	τὸ τῶν ὀστρέων γένος, ἀλλὰ
[102]	οὐ θεοί, πῶς τὸ πῦρ	καὶ	τὸ ὕδωρ θεοί; Πῶς δὲ
[120]	ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς	καὶ	τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.
[53]	τῆς Ἀρτέμιδος δεύτερον μετὰ Ἀμαζόνας	καὶ	τὸἐν Ῥώμῃ Καπιτώλιον ἐπινενέμηται πολλάκις·
[42]	Διὶ τριακοσίους ἀπέσφαξεν, τοσαύτας ὁμοῦ	καὶ	τοιαύτας καλλιερεῖν οἰόμενος ἑκατόμβας· ἐν
[7]	λίθοις καὶ ξύλοις καὶ ἀγάλμασιν	καὶ	τοιούτοις τισὶν εἰδώλοις προσσφίγξας τῷ
[58]	τέκτονες καὶ ποιηταί, πολύν τινα	καὶ	τοιοῦτον ὄχλον παρεισάγοντες, κατ' ἀγροὺς
[50]	τὴν ἀναισθησίαν ὀνειδίζοντος τοῖς ἀγάλμασι·	καὶ	τοῖς ἀγάλμασι τουτέοισιν (εὔχονται, ὁκοῖον
[83]	ἡτοίμασεν ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ	(καὶ	τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο
[118]	τότε μου κατοπτεύσεις τὸν θεὸν	καὶ	τοῖς ἁγίοις ἐκείνοις τελεσθήσῃ μυστηρίοις
[2]	ὡς ἔοικεν, ἐπίπλαστον εἶναι δοκεῖ	καὶ	τοῖς ἀπιστίας ὑποπέπτωκεν ὀφθαλμοῖς. Κιθαιρὼν
[78]	βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ	καὶ	τοῖς θηρίοις τῆς γῆς" καὶ
[118]	ὁ λόγος ὁ τοῦ θεοῦ,	καὶ	τοῖς λιμέσι καθορμίσει τῶν οὐρανῶν
[22]	Οὐ σησαμαῖ ταῦτα καὶ πυραμίδες	καὶ	τολύπαι καὶ πόπανα πολυόμφαλα χόνδροι
[116]	τὴν ἀνθρώπων ἀγέλην σῴζειν. Ταύτῃ	καὶ	τὸν ἀγαθὸν ποιμένα ὁ ἀγαθὸς
[50]	ἐνεργεῖς; Ἑρμῆν προσκυνοῦσιν ὡς θεὸν	καὶ	τὸν Ἀγυιέα θυρωρὸν ἱστάντες. Εἰ
[36]	Ὀρνύτου τρωθῆναι λέγει· ναὶ μὴν	καὶ	τὸν Ἀιδωνέα ὑπὸ Ἡρακλέους τοξευθῆναι
[63]	προσκυνοῦσιν ἥλιόν τε καὶ σελήνην	καὶ	τὸν ἄλλον τῶν ἀστέρων χορόν,
[102]	Τύχωνα Ἑρμῆν καὶ τὸν Ἀνδοκίδου	καὶ	τὸν Ἀμύητον; Ἦ παντί τῳ
[102]	ὦ ἄνθρωποι, τὸν Τύχωνα Ἑρμῆν	καὶ	τὸν Ἀνδοκίδου καὶ τὸν Ἀμύητον;
[100]	τῶν ζῴων περιέλκομεν, οὕτως ἀμέλει	καὶ	τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τὴν οὐρανοῦ
[32]	ἐστενοχωρεῖτο τὰ πάθη. Κάλει μοι	καὶ	τὸν Ἀπόλλω· Φοῖβός ἐστιν οὗτος
[101]	εἰς ἄγνοιαν {καὶ} τὰ χρήματα	καὶ	τὸν βίον ὡς τὸ ζῆν
[53]	τὸ πῦρ. Τοῦτο τὸ πῦρ	καὶ	τὸν ἐν Ἄργει νεὼν σὺν
[53]	τοῦ Ἐλευθερέως κατήρειψε τὸν νεών,	καὶ	τὸν ἐν Δελφοῖς τοῦ Ἀπόλλωνος
[53]	καὶ τῇ ἱερείᾳ κατέφλεξεν Χρυσίδι,	καὶ	τὸν ἐν Ἐφέσῳ τῆς Ἀρτέμιδος
[47]	Ἄργει τοῖν Διοσκούροιν ἀγάλματα κατεσκευασάτην	καὶ	τὸν ἐν Τίρυνθι Ἡρακλέους ἀνδριάντα
[120]	ἐμέ, ὑφ' ἕνα ταχθησόμενοι θεὸν	καὶ	τὸν ἕνα λόγον τοῦ θεοῦ,
[102]	παντί τῳ δῆλονὅτι λίθους, ὥσπερ	καὶ	τὸν Ἑρμῆν. Ὡς δὲ οὐκ
[26]	ἀνειδωλο ποιοῦσι τύπους τὸν Φόβον	καὶ	τὸν Ἔρωτα καὶ τὴν Χαρὰν
[36]	ὑπὸ Ἡρακλέους τοξευθῆναι Ὅμηρος λέγει	καὶ	τὸν Ἥλιον {Αὐγέαν} Πανύασσις ἱστορεῖ.
[30]	ἀμφοῖν τοῖν Διοσκούροιν, πρὸς δὲ	καὶ	τὸν Ἡρακλέα εἴδωλον" ἐλέγξας· φῶτα"
[36]	ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι" Σωσίβιος δὲ	καὶ	τὸν Ἡρακλέα πρὸς τῶν Ἱπποκοωντιδῶν
[76]	αὐτοῖς. Αὐτίκα τὴν Ἀθηνᾶν κυνάμυιαν"	καὶ	τὸν Ἥφαιστον ἀμφιγύην" καλοῦσιν, τῇ
[114]	τὴν δύσιν εἰς ἀνατολὴν μετήγαγεν	καὶ	τὸν θάνατον εἰς ζωὴν ἀνασταυρώσει,
[120]	φωτὸς ἀκηράτου. Δᾳδουχοῦμαι τοὺς οὐρανοὺς	καὶ	τὸν θεὸν ἐποπ τεῦσαι, ἅγιος
[113]	ἐπεὶ δέ με φωταγωγεῖς, κύριε,	καὶ	τὸν θεὸν εὑρίσκω διὰ σοῦ
[116]	εὐχαρίστοις ἀμειβόμενοι τὰς εὐποιίας εὐλογίαις	καὶ	τὸν θεὸν τῷ θείῳ γεραίροντες
[62]	τὴν Πραξιτέλους Δήμητρα καὶ Κόρην	καὶ	τὸν Ἴακχον τὸν μυστικὸν θεοὺς
[106]	τὸν ἥμερον καὶ ἡμέτερον λόγον	καὶ	τὸν ἰὸν ἀποπτύσατε τὸν δηλητήριον,
[17]	τὰ Φερεφάττης ἀνθολόγια διηγήσωμαί σοι	καὶ	τὸν κάλαθον καὶ τὴν ἁρπαγὴν
[78]	Φθαρήσεσθαι δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα	καὶ	τὸν κόσμον σὺν καὶ αὐτοῖς
[32]	Ὑψιπύλη· Δάφνη γὰρ ἐξέφυγε μόνη	καὶ	τὸν μάντιν καὶ (τὴν φθοράν.
[114]	ἀγαθὸν ἐγείρων, μιμνῄσκων βιότοιο" ἀληθινοῦ,	καὶ	τὸν μέγαν ὄντως καὶ θεῖον
[104]	ἐμβοᾶν, διὰ δὲ ἀνθρώπου σιωπᾶν,	καὶ	τὸν μὲν κόρακα τετιμήκασιν ὡς
[120]	μυούμενος, ἱεροφαντεῖ δὲ ὁ κύριος	καὶ	τὸν μύστην σφραγίζεται φωταγωγῶν, καὶ
[91]	παράπτωμα καὶ διώκει τὸ θηρίον	καὶ	τὸν νεοττὸν αὖθις ἀναλαμβάνει ἐπὶ
[89]	χαλεπαίνωσιν, ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐκκλινοῦμεν	καὶ	τὸν ὄντως ὄντα πατέρα ἐπιζη
[118]	ἐγὼ δ' αὐτὸν οἰκτείραιμι παροινοῦντα	καὶ	τὸν οὕτω παρα νοοῦντα ἐπὶ
[82]	ὅταν, οἶμαι, ἐγγραφῇ καὶ πολιτευθῇ	καὶ	τὸν πατέρα ἀπολάβῃ, τότε ἐν
[113]	τὸν θεὸν εὑρίσκω διὰ σοῦ	καὶ	τὸν πατέρα ἀπολαμβάνω παρὰ σοῦ,
[101]	τῇ σωτηρίᾳ καὶ τὸν τῦφον	καὶ	τὸν πλοῦτον καὶ τὸν φόβον,
[47]	ξοάνου καὶ τὴν ὕλην (ὄγχνην	καὶ	τὸν ποιητὴν Ἄργον ἀναγράφει. Πολλοὶ
[5]	κόσμον δὲ τόνδε καὶ δὴ	καὶ	τὸν σμικρὸν κόσμον, τὸν ἄνθρωπον,
[43]	Ἀπόλλωνος τοῦ μαντικοῦ (τὸν Κῦρον	καὶ	τὸν Σόλωνα. Φιλόδωρος ὑμῶν ὁ
[97]	Θεοὺς δὲ δὴ τοὺς ὁρατοὺς	καὶ	τὸν σύγκλυδα τῶν γενητῶν τούτων
[1]	τὸν Εὔνομον αὐτῇ τῇ κιθάρᾳ	καὶ	τὸν συναγωνιστὴν τοῦ Λοκροῦ· ὃ
[105]	ἀγανακτεῖτε, οὐ τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν	καὶ	τὸν τοῦ οὐρανοῦ ποιητὴν ἐπεθυμήσατε,
[111]	θεῖον τοῦτο) τὸν ὄφιν ἐχειρώσατο	καὶ	τὸν τύραννον ἐδουλώσατο, τὸν θάνατον,
[101]	ἀπομάξασθαι τὰ ἐμποδὼν τῇ σωτηρίᾳ	καὶ	τὸν τῦφον καὶ τὸν πλοῦτον
[101]	τὸν τῦφον καὶ τὸν πλοῦτον	καὶ	τὸν φόβον, ἐπιφθεγγομένους τὸ ποιητικὸν
[60]	πολλοί· ἀπορρίψαντες δὲ τὴν αἰδῶ	καὶ	τὸν φόβον οἴκοι τοὺς τῶν
[32]	ἡδονάς. Κάλει μοι τὸν Ποσειδῶ	καὶ	τὸν χορὸν τῶν διεφθαρμένων ὑπ'
[48]	αἱματίτου θραύσματα σμαράγδου τε, (ἀλλὰ	καὶ	τοπαζίου. Λεάνας οὖν τὰ πάντα
[115]	σοι συγκεχώρηκεν· τὰ μεγάλα ταῦτα	καὶ	τοσαῦτά σοι δημιουργήματα καὶ χαρίσματα
[82]	τὰ ἐναπογεγραμμένα ἐν οὐρα νοῖς"	καὶ	τοσαύταις μυριάσιν ἀγγέλων" συμπανηγυρίζοντα· πρωτότοκοι
[32]	τὰς μυρίας· ἐν αἷς δὴ	καὶ	τοσαύταις οὔσαις ἔτι τοῦ Ποσειδῶνος
[84]	σήμερον καὶ ἡ μάθησις διαμένει·	καὶ	τότε ἡ ὄντως σήμερον ἡ
[48]	καὶ τῷ ἐκ τῆς Ὀσίριδος	καὶ	τοῦ Ἄπιος κηδείας ὑπολελειμμένῳ φαρμάκῳ
[39]	ἔνθα τὸ Ἄκτιόν ἐστιν ἀκρωτήριον	καὶ	τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Ἀκτίου τὸ
[18]	αὐτόν, λέβητά τινα τρίποδι ἐπιθέντες	καὶ	τοῦ Διονύσου ἐμβαλόντες τὰ μέλη,
[22]	Νόμος οὖν καὶ ὑπόληψις κενὴ	καὶ	τοῦ δράκοντος τὰ μυστήρια ἀπάτη
[7]	γοῦν ὁ λόγος, ὁ Χριστός,	καὶ	τοῦ εἶναι πάλαι ἡμᾶς (ἦν
[7]	ἡμᾶς (ἦν γὰρ ἐν θεῷ)	καὶ	τοῦ εὖ εἶναι (νῦν δὴ
[119]	νησον· δείξω σοι τὸν λόγον	καὶ	τοῦ λόγου τὰ μυστήρια, κατὰ
[22]	νυκτὸς τὰ τελέσματα καὶ πυρὸς	καὶ	τοῦ μεγαλήτορος" μᾶλλον δὲ ματαιόφρονος
[43]	Προὔδωκε τὸν Κροῖσον τὸν φίλον	καὶ	τοῦ μισθοῦ ἐκλαθόμενος (οὕτω φιλόλοξος
[86]	οὐρανῷ πατρί δος, πρὸς δὲ	καὶ	τοῦ ὄντως ὄντος ἱμειρόμενοι φωτός,
[34]	ὁ δράκων ὁ Πύθιος θρῃσκεύεται	καὶ	τοῦ ὄφεως ἡ πανήγυρις καταγγέλλεται
[34]	δὲ ἄλλο παιδίον Ἀρχέμορος κεκήδευται	καὶ	τοῦ παιδίου ὁ ἐπιτάφιος προσαγορεύεται
[34]	ἐστίν, ὦ Πανέλληνες, ἡνιόχου Φρυγός,	καὶ	τοῦ Πέλοπος τὰς χοάς, τὰ
[110]	ἀγνοηθείς· γνήσιος γὰρ ἦν ἀγωνιστὴς	καὶ	τοῦ πλάσματος συναγωνιστής, τάχιστα δὲ
[84]	διεγείρων, νουθετῶν· ἀφυπνίζει γέ τοι	καὶ	τοῦ σκότους αὐτοῦ τοὺς πεπλανημένους
[1]	ὡς ἐπὶ κλάδῳ τῷ ὀργάνῳ·	καὶ	τοῦ τέττιγος τῷ ᾄσματι ἁρμοσάμενος
[24]	τε ἐπικτυποῦντα καὶ κύμβαλον ἐπηχοῦντα	καὶ	τοῦ τραχήλου τινὰ μηναγυρτικὰ ἐξηρτημένον,
[89]	ὑποδεῖξαι ὑμῖν ὡς ἀπὸ μανίας	καὶ	τοῦ τρισαθλίου τούτου ἔθους ἐμισήθη
[8]	καὶ διὰ Μωσέως τοῦ πανσόφου	καὶ	τοῦ φιλαλήθους Ἡσαΐα καὶ παντὸς
[48]	πάντα διέπλασεν τὸν Σάραπιν· οὗ	καὶ	τοὔνομα αἰνίττεται τὴν κοινωνίαν τῆς
[34]	αὐτῶν δόξει καλή. ~Ἴθι δὴ	καὶ	τοὺς ἀγῶνας ἐν βραχεῖ περιοδεύσωμεν
[7]	τὴν Εὔαν, νῦν δὲ ἤδη	καὶ	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους εἰς θάνατον
[55]	ἐπεὶ καὶ τὴν Ἀθηνᾶν αὐτὴν	καὶ	τοὺς ἄλλους θεοὺς κακίᾳ τιμήσας
[8]	μὴ πιστεύεις, μῦθον δ' ὑπολαμβάνεις	καὶ	τοὺς ἄνδρας καὶ τὸ πῦρ,
[67]	τόνδε θεοὺς ἀναπλάττουσα, θεοὺς δὲ	καὶ	τοὺς ἀστέρας τοὺς πλανήτας, τοῖς
[11]	τοὺς ἀλευρομάντεις ἄγων καὶ κριθομάντεις	καὶ	τοὺς εἰσέτι παρὰ τοῖς πολλοῖς
[76]	Εὐριπίδης εἰς τὴν ἀλήθειαν ἀπιδὼν	καὶ	τοὺς θεατὰς ὑπεριδών, ποτὲ μὲν
[45]	τῆς Ἀφροδίτης ἱερῷ Κινύραν τε	καὶ	τοὺς Κινύρου ἀπογόνους (κεκηδεῦσθαι. Ἀλλὰ
[2]	Ἀλλὰ γὰρ τὰ μὲν δράματα	καὶ	τοὺς ληναΐζοντας ποιητάς, τέλεον ἤδη
[104]	ἀνθρώπους ὑπολαμβάνετε, τὰ δὲ θηρία	καὶ	τοὺς (λίθους ὅπερ εἰσίν. Οἱ
[65]	τοὺς Πέρσας καὶ τοὺς Μήδους	καὶ	τοὺς Μάγους; Θύειν ἐν ὑπαίθρῳ
[65]	σέβειν ἱστορεῖ, ἢ τοὺς Πέρσας	καὶ	τοὺς Μήδους καὶ τοὺς Μάγους;
[11]	βούλει, καὶ τερατοσκόπους καὶ οἰωνοσκόπους	καὶ	τοὺς ὀνείρων κριτὰς ἀνέρου σὺν
[4]	πάντα ἄρα ταῦτα ἀγριώτατα θηρία	καὶ	τοὺς τοιούτους λίθους ἡ οὐράνιος
[10]	εἰς θεοῦ τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν,	καὶ	τοῦτο ἦν ὃ ᾐνίσσετο ἡ
[122]	θεῷ, ἀγαπῶντας κύριον τὸν θεὸν	καὶ	τοῦτο (παρ' ὅλον τὸν βίον
[42]	ἀσεβείας συνθέσεις. ~(Φέρε δὴ οὖν	καὶ	τοῦτο προσθῶμεν, ὡς ἀπάνθρωποι καὶ
[57]	σχήματι καὶ συνέρχεται τῷ ἀγάλματι,	καὶ	τοῦτο Φιλοστέφανος ἱστορεῖ· Ἀφροδίτη δὲ
[47]	ἦν τέχνη, οὐ διαφέρομαι· ἔχεις	καὶ	τοῦτον ἀγαλματουργόν· ὁπότερον αὐτοῖν βούλει
[45]	βωμὸν τοῦ Ἀπόλλωνος· μνῆμα εἶναι	καὶ	τοῦτον Τελμισσέως τοῦ (μάντεως ἱστοροῦσιν.
[113]	εἰ μὴ τὸν λόγον ἔγνωμεν	καὶ	τούτῳ κατηυγάσθημεν, οὐδὲν ἂν τῶν
[4]	γεννήματα ἐχιδνῶν" κέκληκέ που· ἀλλὰ	καὶ	τούτων εἴ τις τῶν ὄφεων
[108]	τὸν θεόν σου. Εἰσὶ δὲ	καὶ	τούτων τὰ παραπληρώματα, λόγιοι νόμοι
[36]	καὶ ἀγήρῳ ὑπῆρχον. (Μετέλαβεν δὲ	καὶ	τραπέζης ἀνθρωπίνης παρὰ τοῖς Αἰθίοψιν,
[32]	τὰς παραδόξους τῆς ἀκρασίας μυθολογίας	καὶ	τραύματα αὐτῶν καὶ δεσμὰ καὶ
[55]	τὰ μυστήρια, αἱ πανηγύρεις, δεσμὰ	καὶ	τραύματα καὶ δακρύοντες θεοί· ὤ
[27]	τύφῳ καὶ μανίῃ δὲ βαδίζετε	καὶ	τρίβον ὀρθὴν εὐθεῖαν προλιπόντες ἀπήλθετε
[20]	ὀνόματα αὐτοῖς Βαυβὼ καὶ Δυσαύλης	καὶ	Τριπτόλεμος, ἔτι δὲ Εὔμολπός τε
[36]	ἰχὼρ νοεῖται. Ἀνάγκη τοίνυν θεραπείας	καὶ	(τροφὰς παρεισάγειν αὐτοῖς, ὧν εἰσιν
[11]	ἐγγαστριμύθους· ναὶ μὴν ἄδυτα Αἰγυπτίων	καὶ	(Τυρρηνῶν νεκυομαντεῖαι σκότῳ παραδιδόσθων. Μανικὰ
[115]	ἀίδιος ἁμαρτία. Ἦ τέλεον νωδοὶ	καὶ	τυφλοὶ καθάπερ οἱ σπάλακες οὐδὲν
[105]	δὲ πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἀνάπηροι	καὶ	τυφλοὶ μὲν τὸν νοῦν, κωφοὶ
[51]	οὐ καπνοῦ, ᾧ δὴ τιμώμενοι	καὶ	τυφόμενοι ἐκμελαίνονται· ἀλλ' οὐδὲ τιμῆς,
[2]	σατύροις καὶ θιάσῳ μαινόλῃ, σὺν	καὶ	τῷ ἄλλῳ δαιμόνων χορῷ, Ἑλικῶνι
[90]	ἐναντίων πονηροὶ τῆς καταλλήλου τιμωρίας,	καὶ	τῷ γε ἄρχοντι τῆς κακίας
[48]	μελάντερον τὸ χρῶμα τοῦ ἀγάλματος,	καὶ	τῷ ἐκ τῆς Ὀσίριδος καὶ
[105]	ἄλλῳ τινὶ ἢ ἐν αὐτῷ	{καὶ}	τῷ θεῷ τὸ μακάριον θησαυρίσας,
[63]	θεός· ψιλῷ τῷ βούλεσθαι δημιουργεῖ	καὶ	τῷ (μόνον ἐθελῆσαι αὐτὸν ἕπεται
[69]	καταληπτὰ τὰ μετρούμενα, οὑτωσὶ δὲ	καὶ	τῷ νοῆσαι τὸν θεὸν μετρεῖται
[118]	ἐθέλῃς μόνον, νενίκηκας τὴν ἀπώλειαν	καὶ	τῷ ξύλῳ προσδεδεμένος ἁπάσης ἔσῃ
[115]	εἰς γνῶσιν ἀφίκηται, προστάττοντος ἤπια	καὶ	τῷ παιδὶ (ἐγκελευομένου τὰ σωτήρια.
[63]	Τῷ γὰρ λόγῳ αὐτοῦ ἐστερεώθησαν	καὶ	τῷ πνεύματι τοῦ (στόματος αὐτοῦ
[8]	(σημείων ἐκεῖνοι καὶ τεράτων ἔχρῃζον)	καὶ	τῷ πυρὶ δεδίττεται τοὺς ἀνθρώπους,
[8]	ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας"	καὶ	τῷ σωτῆρι τῷ κυρίῳ προσδράμωμεν,
[54]	ἑταίραν ἔχων εἰς ἀκρόπολιν ἀνῄει	καὶ	τῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἐνεφυρᾶτο παστῷ,
[108]	τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν"	καὶ	τῷ τύπτοντί σε εἰς τὴν
[95]	σοφῷ τούτῳ {δὴ} τῷ θεῷ	καὶ	τῷ Χριστῷ κατακολουθητέον, τοῦτο δὴ
[121]	καλὰ καὶ θεοφιλεῖς ἄνθρωποι γενώμεθα,	καὶ	τῶν ἀγαθῶν τὰ μέγιστα, θεὸν
[51]	ἀμείνους εἰσὶ τῶν ξοάνων τούτων	καὶ	τῶν ἀγαλμάτων τέλεον ὄντων κωφῶν·
[91]	ὀνύχων ἀκμαῖς ἐκτεθηριωμένους, πολλοὺς δὲ	καὶ	τῶν αἰδοίων ἀφῃρημένους, ἔργῳ δεικνύντας
[36]	γὰρ ἰχῶρες οἱ ποιητικοὶ εἰδεχθέστεροι	καὶ	τῶν αἱμάτων, σῆψις γὰρ αἵματος
[46]	οἱ Πέρσαι τὸν ποταμὸν προσεκύνουν,	καὶ	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων οἱ ἔτι
[22]	ματαιόφρονος Ἐρεχθειδῶν δήμου, πρὸς δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, οὕστινας μένει
[108]	τοῦ λόγου. Εἶτ' οὐκ αἰσχύνεσθε	καὶ	τῶν ἀλόγων σφᾶς αὐτοὺς ἀλογωτέρους
[114]	φησὶν ὁ θεός, ἔσομαι αὐτοῖς	καὶ	τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ
[121]	ὑποζύγιον ἤγαγε σὺν τῷ παλαιῷ·	καὶ	τῶν ἀνθρώπων τὴν συνωρίδα καταζεύξας,
[65]	ἀρχῶν, ἄρχοντα τὸν πάντων ποιητὴν	καὶ	τῶν ἀρχῶν αὐτῶν δημιουργὸν ἀγνοοῦντες,
[2]	κακῶν αἱ ἀναγραφαὶ γεγόνασι δράματα	καὶ	τῶν δραμάτων οἱ ὑποκριταὶ θυμηδίας
[74]	μετὰ τὴν τῶν ὀργίων ἱεροφαντίαν	καὶ	τῶν εἰδώλων τὴν θεολογίαν, παλινῳδίαν
[66]	δὲ οἶμαι χαλεπὸν ἐνταῦθα γενόμενος	καὶ	τῶν ἐκ τοῦ Περιπάτου μνησθῆναι·
[118]	τοῖς ἁγίοις ἐκείνοις τελεσθήσῃ μυστηρίοις	καὶ	τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπολαύσεις ἀποκεκρυμμένων,
[2]	τοσαύταις ἐκτραγῳδουμέναις συμφοραῖς· ὑμῖν δὲ	καὶ	τῶν κακῶν αἱ ἀναγραφαὶ γεγόνασι
[52]	ἀναθεῖναι πάλιν. Αἱ δὲ χελιδόνες	καὶ	τῶν ὀρνέων τὰ πλεῖστα κατεξερῶσιν
[5]	καὶ τὸ πᾶν ἐκόσμησεν ἐμμελῶς	καὶ	τῶν στοιχείων τὴν διαφωνίαν εἰς
[65]	οἱ Μάγοι τὸ πῦρ τετιμήκασι	καὶ	τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων πολλοί,
[64]	σωτηρίαν. ~(Ἐπιδράμωμεν δέ, εἰ βούλει,	καὶ	τῶν φιλοσόφων τὰς δόξας, ὅσας
[109]	ἡδονῆς προτιμῶντες, ἰᾶται δὲ ἡμᾶς	καὶ	ὑγιάζει τὰ πικρὰ τραχύνοντα τὴν
[65]	θεῶν (ἀγάλματα μόνα τὸ πῦρ	καὶ	ὕδωρ νομίζοντας. Οὐκ ἀπεκρυ ψάμην
[65]	καθάπερ Αἰγύπτιοι, ἀλλὰ πῦρ τε	καὶ	ὕδωρ ὡς φιλόσοφοι. (Μετὰ πολλὰς
[83]	ἡμᾶς γενέσθαι βούλεται, οἳ δὲ	καὶ	υἱοὶ γενέσθαι ὑπερηφανήκασιν. Ὢ τῆς
[122]	ἐγὼ εἶπον ὅτι θεοί ἐστε	καὶ	υἱοὶ ὑψίστου πάντες. Ἡμᾶς γάρ,
[98]	τοῦ θεοῦ" ὁ λόγος αὐτοῦ	(καὶ	υἱὸς τοῦ νοῦ γνήσιος ὁ
[34]	μὴ γὰρ Διονύσῳ πομπὴν ἐποιοῦντο	καὶ	ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα εἴργαστ'
[85]	θεόν. ~Εἰκότως ἄρα πιστεύσασι μὲν	καὶ	ὑπακούουσιν ἡ χάρις ὑπερπλεονάσει, ἀπειθήσασι
[94]	ὃν ἔτι ἐργάζεται, ᾧ μόνῳ	καὶ	ὑπισχνεῖται λέγων· καὶ ἡ γῆ
[48]	ἐν σιτοδείᾳ καὶ αὐτῶν γενομένων	καὶ	ὑπὸ Πτολεμαίου (διατραφέντων. Ἀλλ' ὅ
[113]	αἱ μὲν ἄλλαι συμβουλαί τε	καὶ	ὑποθῆκαι λυπραὶ καὶ περὶ τῶν
[22]	(μυστήρια ἀνιερωστὶ μυοῦνται. Νόμος οὖν	καὶ	ὑπόληψις κενὴ καὶ τοῦ δράκοντος
[55]	μνημεῖα καλινδούμενα" περὶ ἃ δὴ	καὶ	ὑποφαίνονται ἀμυδρῶς σκιοειδῆ φαντάσματα" ~Ταῦθ'
[73]	τῷ μιν ἀεὶ πρῶτόν τε	καὶ	ὕστατον ἱλάσκονται· χαῖρε, πάτερ, μέγα
[103]	ἄρα ὄντως μόνος ἔστι τε	καὶ	ὑφέστηκεν ὁ μόνος ὄντως ὑπάρχων
[33]	ἐπὶ Κινύραν καὶ Ἀγχίσην ἔγημεν	καὶ	Φαέθοντα ἐλόχα καὶ ἤρα Ἀδώνιδος,
[40]	Λάκωσιν Ἀστράβακον. Τιμᾶται δέ τις	καὶ	Φαληροῖ κατὰ πρύμναν ἥρως· καὶ
[14]	τεκμήριον τῆς γονῆς ἁλῶν χόνδρος	καὶ	φαλλὸς τοῖς μυουμένοις τὴν τέχνην
[75]	τῆς ἀληθείας ἐνεργούντων τι ἢ	καὶ	φθεγγο μένων ὁμοίων ὄντων τοῖς
[22]	τε καὶ κιττοί, πρὸς δὲ	καὶ	φθοῖς καὶ μήκωνες; Ταῦτ' ἔστιν
[4]	καὶ ἐπιθυμίαις ποικίλαις, ἐν κακίᾳ	καὶ	φθόνῳ διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους"
[13]	δεισιδαιμονίας ὀλεθρίου πατέρας, σπέρμα κακίας	καὶ	φθορᾶς ἐγκαταφυτεύσαντας τῷ βίῳ τὰ
[16]	ἐκλαθόμενος τοῦ προτέρου μύσους, πατὴρ	καὶ	φθορεὺς κόρης ὁ Ζεύς, καὶ
[3]	νων, ὡς δὲ τὸν πρᾶον	καὶ	φιλάνθρωπον τῆς θεοσεβείας μετάγων ἡμᾶς
[104]	κλώζοντα, φθεγγόμενον δέ, οἶμαι, λογικῶς	καὶ	φιλανθρώπως κατηχοῦντα ἀποσφάττειν ἀπανθρώπως ἐπιχειροῦσιν,
[42]	δῆθεν χωρίῳ μᾶλλον ἢ ὀργῇ	καὶ	φιλαργυρίᾳ, ἄλλοις ὁμοίοις δαίμοσιν, ἐπὶ
[64]	τοῖς τέτταρσι στοιχείοις τούτοις νεῖκος	καὶ	φιλίαν καταριθμεῖται. (Ἄθεοι μὲν δὴ
[64]	περὶ τῶν θεῶν, εἴ πως	καὶ	φιλοσο φίαν αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεκεν
[8]	τὴν φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος	καὶ	φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ φῶς,
[38]	Ἀπομυίῳ Ἡρακλεῖ καὶ Πυρετῷ δὲ	καὶ	Φόβῳθύουσιν, οὓς καὶ αὐτοὺς μετὰ
[67]	τοὺς σοὶ πεπιστευκότας δεικνύεις ῥύσει	καὶ	φορᾷ δίναις τε ἀτάκτοις ὑποβεβλημένους;
[20]	ἐστι τοῦτο τὸ χωρίον) ἀποκάμνει	καὶ	φρέατι ἐπικαθίζει λυπουμένη. Τοῦτο τοῖς
[77]	δὲ τοῦ θεοῦ γνῶσιν ἡλίῳ	καὶ	φωτί, ἄμφω δὲ παραθεμένη τῇ
[70]	κεναῖς, οὐδὲ ἔργα ἀνθρώπων χρύσεα	καὶ	χάλκεα καὶ ἀργύρου ἠδ' ἐλέφαντος
[94]	οὐδὲ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη·	καὶ	χαρή σονται ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ
[117]	ὅπως οὐκ ἔργον μόνον, ἀλλὰ	καὶ	χάρις ᾖς τοῦ θεοῦ· πρέπει
[115]	ταῦτα καὶ τοσαῦτά σοι δημιουργήματα	καὶ	χαρίσματα ὀλίγης πίστεως μεμίσθωκεν. (Εἶθ'
[95]	ὧν ὁ κύριος σῴζει, φόβῳ	καὶ	χάριτι παιδαγωγῶν τὸν ἄνθρωπον· τί
[42]	τῆς Θετταλίας Ἀχαιὸν ἄνθρωπον (Πηλεῖ	καὶ	Χείρωνι καταθύεσθαι· Λυκτίους γὰρ (Κρητῶν
[38]	Τυμβωρύχον θρῃσκεύουσιν Ἀργεῖοι {καὶ Λάκωνες}	καὶ	Χελύτιδα δὲ Ἄρτεμιν Σπαρτιᾶται σέβουσιν·
[120]	εἰ βούλει, καὶ σὺ μυοῦ,	καὶ	χορεύσεις μετ' ἀγγέλων ἀμφὶ τὸν
[2]	φρονήσει εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ	καὶ	χορὸν τὸν ἅγιον τὸν προφητικόν.
[39]	ἕν. Οἳ δὲ ὁποῖοι, τί	καὶ	χρὴ λέγειν ἔτι, (ἀποχρώντως αὐτῶν
[58]	χείρους γενήσεσθε λιθίνοις καὶ ξυλίνοις	καὶ	χρυσέοις καὶ ἐλεφαντίνοις ἀγαλματίοις καὶ
[51]	γὰρ ἀναισθήτῳ λίθῳ καὶ ξύλῳ	καὶ	χρυσίῳ πλουσίῳ οὐθ' ὁτιοῦν μέλει,
[121]	μή ποτε ἡμᾶς τοσοῦτος ἀργύρου	καὶ	χρυσοῦ, μὴ δόξης ἐπέλθῃ πόθος,
[72]	φωστὴρ καὶ πάντων πατήρ, νοῦς	καὶ	ψύχωσις τῷ ὅλῳ κύκλῳ, (πάντων
[10]	ἔγνω, εἰ μὴ ὁ υἱὸς	καὶ	ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.
[1]	τούτοις ἀδελφὸν διηγή σασθαι μῦθον	καὶ	ᾠδόν, Εὔνομον τὸν Λοκρὸν καὶ
[93]	ἀίδιον διώκομεν σωτηρίαν, ἀτὰρ δὴ	καὶ	ὧν αὐτὸς αἰνίττεται ὁ θεὸς
[72]	διδάσκει ὁποῖός ἐστιν ὁ θεός,	καὶ	ὡς ἡ δόξα ἡ κοινὴ
[102]	οὐκ ἔστι θεὸς ἡ ἅλως	καὶ	ὡς οὐκ ἔστι θεὸς ἡ
[49]	τὸν πορνείᾳ τετιμημένον; τί δὲ	καὶ	ὡς υἱὸν θρηνεῖσθαι προσέταξας; τί
[69]	ἴσος ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ	καὶ	ὡσαύτως ἔχων, μετρεῖ τε πάντα
[6]	καινὸν βούλεται; Ὀφθαλμοὺς ἀναπετάσαι τυφλῶν	καὶ	ὦτα ἀνοῖξαι κωφῶν καὶ σκάζοντας