Alphabétiquement     [«   »]
τολύπαι 1
τομὴν 1
Τὸν 5
τὸν 403
τόν 2
τόνδ 1
τόνδε 3
Fréquences     [«    »]
385
364 τὴν
295 τοῦ
403 τὸν
527 δὲ
1232 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

τὸν


Paragraphes
[116]   ἀνθρώπων ἀγέλην σῴζειν. Ταύτῃ καὶ  τὸν   ἀγαθὸν ποιμένα ἀγαθὸς ἀπέστειλεν
[120]   καὶ χορεύσεις μετ' ἀγγέλων ἀμφὶ  τὸν   ἀγέννητον καὶ ἀνώ λεθρον καὶ
[2]   ὄρος ἅγιον (θεοῦ καὶ χορὸν  τὸν   ἅγιον τὸν προφητικόν. δὲ
[89]   ὑπὸ τῆς ἀνοίας φερόμενοι ἐναγῆ  τὸν   ἅγιον ὑπολαμβάνετε τοῦ θεοῦ λόγον.
[50]   Ἑρμῆν προσκυνοῦσιν ὡς θεὸν καὶ  τὸν   Ἀγυιέα θυρωρὸν ἱστάντες. Εἰ γὰρ
[113]   σοῦ, γίνομαί σου συγκληρονόμος, ἐπεὶ  τὸν   ἀδελφὸν οὐκ ἐπῃσχύνθης. ~Ἀφέλωμεν οὖν,
[70]   ἁγνίζοντες ὕδασι, καὶ τιμῶσι μόνον  τὸν   ἀεὶ μεδέοντα ἀθάνατον. ~Καί μοι
[64]   Ἀναξιμένης καὶ αὐτὸς Μιλήσιος  τὸν   ἀέρα, Διογένης ὕστερον
[55]   τὸ ἐλεγεῖον· Ἵππωνος τόδε σῆμα,  τὸν   ἀθανάτοισι θεοῖσιν ἶσον ἐποίησεν Μοῖρα
[75]   πρὸς τὴν συνήθειαν διελέγχειν πειρᾶται  τὸν   ἄθεον τῆς πλάνης τῦφον, ἐπιφθεγγόμενος
[25]   δὲ διὰ μὲν τῶν προτέρων  τὸν   ἄθεον τρόπον τὸν τῆς θείας
[61]   τοῦθ' ἕκαστος καὶ οἴεται" κατὰ  τὸν   Ἀθηναῖον ῥήτορα. Οἷαι δὲ αὖ
[48]   ἄγαλμα εἶναι γενητόν· Σέσωστρίν φησι  τὸν   Αἰγύπτιον βασιλέα, τὰ πλεῖστα τῶν
[48]   ἀκούομεν, τοῦτον ἀχειροποίητον εἰπεῖν τετολμήκασιν,  τὸν   Αἰγύπτιον Σάραπιν; Οἳ μὲν γὰρ
[52]   τοιαῦτα ἄττα ἐπεχείρησεν καὶ εἰ  τὸν   Αἰγύπτιόν τις ἀπέκτεινεν Ἆπιν, γελῶ
[2]   Δώριον, ἀλλὰ τῆς καινῆς ἁρμονίας  τὸν   ἀίδιον νόμον, τὸν φερώνυμον τοῦ
[36]   τρωθῆναι λέγει· ναὶ μὴν καὶ  τὸν   Ἀιδωνέα ὑπὸ Ἡρακλέους τοξευθῆναι Ὅμηρος
[74]   ἀλήθειαν· μὲν καὶ εἰς  τὸν   αἰθέρα καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν
[81]   λάμψει δὲ παντοκράτωρ εἰς  τὸν   αἰῶνα, καὶ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν
[78]   δὲ ῥῆμα κυρίου μένει εἰς  τὸν   αἰῶνα. ~Τί δὲ ὅταν πάλιν
[46]   Πάλαι μὲν οὖν οἱ Σκύθαι  τὸν   ἀκινάκην, οἱ Ἄραβες τὸν λίθον,
[24]   ἔπεισί μοι ὅτῳ τρόπῳ Εὐήμερον  τὸν   Ἀκραγαντῖνον καὶ Νικάνορα τὸν Κύπριον
[33]   βραχὺς ἦν) ἵνα δὴ ἡμῖν  τὸν   ἀλεξίκακον (σπείρῃ θεόν. Διὸς υἱὸς
[68]   ἐπιδείξει ποτ' ἂν τὸν θεὸν  τὸν   ἀληθῆ, δὲ λόγος
[63]   ἥλιόν τε καὶ σελήνην καὶ  τὸν   ἄλλον τῶν ἀστέρων χορόν, παραλόγως
[28]   ἐπὶ τούτοις τὸν Λίβυν καταλέγει  τὸν   Ἄμμωνος· δὲ Δίδυμος
[66]   τὸν κόσμον θεὸν ἡγούμενος περιτρέπεται,  τὸν   ἄμοιρον τοῦ (θεοῦ θεὸν δογματίζων.
[102]   Ἑρμῆν καὶ τὸν Ἀνδοκίδου καὶ  τὸν   Ἀμύητον; παντί τῳ δῆλονὅτι
[13]   θειάσαι πόρνην (πολίτιδα. Μελάμποδα δὲ  τὸν   Ἀμυθάονος ἄλλοι φασὶν ἐξ Αἰγύπτου
[54]   τὸν Μακεδόνα τὸν ἐκ Πέλλης  τὸν   Ἀμύντου Φίλιππον ἐν Κυνοσάργει νομοθετοῦντες
[11]   Κλάριον, τὸν Πύθιον, τὸν Διδυμέα,  τὸν   Ἀμφιάρεω, τὸν Ἀπόλλω, τὸν Ἀμφίλοχον,
[11]   Διδυμέα, τὸν Ἀμφιάρεω, τὸν Ἀπόλλω,  τὸν   Ἀμφίλοχον, εἰ δὲ βούλει, καὶ
[92]   ἐξίχνευσαν τὸν δεσπότην καὶ ἵπποι  τὸν   ἀναβάτην ἀποσεισάμενοι ἑνί που συρίγματι
[65]   τῶν ἀρχῶν αὐτῶν δημιουργὸν ἀγνοοῦντες,  τὸν   ἄναρχον θεόν, τὰ δὲ πτωχὰ"
[102]   ἄνθρωποι, τὸν Τύχωνα Ἑρμῆν καὶ  τὸν   Ἀνδοκίδου καὶ τὸν Ἀμύητον;
[9]   Ἰωάννης (νοῆσαι τὸν γεωργόν, ζητῆσαι  τὸν   ἄνδρα. Εἷς γὰρ καὶ
[9]   ἐρήμου μᾶλλον τῆς ἐχούσης  τὸν   ἄνδρα. Ἡμῖν εὐηγγελίζετο ἄγγελος, ἡμᾶς
[9]   ἀνέκαθεν Ἑβραία γυνή, στεῖρα  τὸν   ἄνδρα λαμβάνει καὶ ἔρημος
[48]   τοῦτο ἄγαλμα Πλούτωνος· ὅς, δεξάμενος  τὸν   ἀνδριάντα, καθίδρυσεν ἐπὶ τῆς ἄκρας,
[87]   ἔργον μόνον ἐστὶν αὐτῷ σῴζεσθαι  τὸν   ἄνθρωπον. Βοᾷ γοῦν ἐπείγων εἰς
[8]   ἑαυτόν" φιλοικτίρμων θεός, σῶσαι  τὸν   ἄνθρωπον γλιχόμενος· καὶ αὐτὸς ἤδη
[114]   ζόμενος ἡμῖν, οὐρανίῳ διδασκαλίᾳ θεοποιῶν  τὸν   ἄνθρωπον, διδοὺς νόμους εἰς τὴν
[117]   ἀληθείας, λόγος ἀφθαρσίας, ἀναγεννῶν  τὸν   ἄνθρωπον εἰς ἀλήθειαν αὐτὸν ἀναφέρων,
[5]   Καλὸν κύριος ὄργανον ἔμπνουν  τὸν   ἄνθρωπον ἐξειργάσατο κατ' εἰκόνα τὴν
[100]   ζῴων περιέλκομεν, οὕτως ἀμέλει καὶ  τὸν   ἄνθρωπον ἐπὶ τὴν οὐρανοῦ γενόμενον
[98]   πατήρ, τοιοῦτον ἄγαλμα ἔμψυχον ἡμᾶς  τὸν   ἄνθρωπον ἔπλασεν· δὲ Ὀλύμπιος
[42]   βωμοῖς ἐν ὁδοῖς ἀποσφάττοι  τὸν   ἄνθρωπον, {ἱερὸν} ἱερεῖον ἐπιφη μίσας,
[27]   παρεκβάσεις τῆς ἀληθείας, καθέλκουσαι οὐρανόθεν  τὸν   ἄνθρωπον καὶ εἰς βάραθρον περιτρέπουσαι.
[61]   ὄψεις ὑμῖν μεμοιχεύκασιν. βιασάμενοι  τὸν   ἄνθρωπον καὶ τὸ ἔνθεον τοῦ
[86]   τῷ θεῷ κατὰ τὸ δυνατὸν  τὸν   ἄνθρωπον κατάλληλον ἐπιγράφεται διδάσκαλον θεὸν
[63]   τὴν οὐρανοῦ θέαν παγκάλως γεγονέναι  τὸν   ἄνθρωπον ὁμολογούντων, τὰ δὲ ἐν
[25]   ὡς ἀληθῶς, τὸ οὐράνιον φυτόν"  τὸν   ἄνθρωπον, οὐρανίου ἐξέτρεψαν διαίτης καὶ
[114]   ἀνασταυρώσει, ἐξαρπάσας δὲ τῆς ἀπωλείας  τὸν   ἄνθρωπον προσεκρέμασεν αἰθέρι, μεταφυτεύων τὴν
[118]   ἀπειλὴν Σειρῆνας μυθικάς· ἄγχει  τὸν   ἄνθρωπον, τῆς ἀληθείας ἀποτρέπει, ἀπάγει
[95]   σῴζει, φόβῳ καὶ χάριτι παιδαγωγῶν  τὸν   ἄνθρωπον· τί μέλλομεν; Τί οὐκ
[111]   θάνατον, καί, τὸ παραδοξότατον, ἐκεῖνον  τὸν   ἄνθρωπον τὸν ἡδονῇ πεπλανημένον, τὸν
[43]   θεῶν, τῶν δαιμό νων, ἐπιδεῖξαι  τὸν   ἄνθρωπον, τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ μαντικοῦ
[8]   (κἂν παρὰ μέρος μέλος  τὸν   ἄνθρωπον ὑγιᾶναι. Πολύφωνός γε
[77]   ὑπάρχουσαι ἀνιστῶσιν ἀγχόμενον ὑπὸ κακίας  τὸν   ἄνθρωπον, ὑπερείδουσαι τὸν ὄλισθον τὸν
[5]   δὴ καὶ τὸν σμικρὸν κόσμον,  τὸν   ἄνθρωπον, ψυχήν τε καὶ σῶμα
[57]   τέχνη, μὴ ἀπατάτω δὲ  τὸν   ἄνθρωπον ὡς ἀλήθεια. Ἕστηκεν
[39]   δὲ λύκον, Κυνοπολῖται (δὲ κύνα,  τὸν   Ἆπιν Μεμφῖται, Μενδήσιοι τὸν τράγον.
[11]   Πύθιον, τὸν Διδυμέα, τὸν Ἀμφιάρεω,  τὸν   Ἀπόλλω, τὸν Ἀμφίλοχον, εἰ δὲ
[32]   τὰ πάθη. Κάλει μοι καὶ  τὸν   Ἀπόλλω· Φοῖβός ἐστιν οὗτος καὶ
[76]   τοὺς θεατὰς ὑπεριδών, ποτὲ μὲν  τὸν   Ἀπόλλωνα, ὃς μεσομφάλους ἕδρας ναίει
[31]   Καὶ Μυσὰς θεραπαινίδας ταύτας τοσαύτας  τὸν   ἀριθμὸν ὠνεῖται καὶ καλεῖ Μοίσας
[28]   τρίτον τὸν Διὸς καὶ τέταρτον  τὸν   Ἀρκάδα τὸν Σιληνοῦ· Νόμιος οὗτος
[8]   ~Φύγωμεν οὖν ἀποστολικῇ πειθόμενοι παραγγελίᾳ  τὸν   ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος,
[48]   τὸν οὖν Ὄσιριν τὸν προπάτορα  τὸν   αὑτοῦ δαιδαλθῆναι ἐκέλευσεν αὐτὸς πολυτελῶς,
[36]   ἑστιάτωρ αὐτοῦ τὸν παῖδα κατασφάξας  τὸν   αὑτοῦ (Νύκτιμος ὄνομα αὐτῷ) παραθείη
[51]   κοπρῶνα ἀνέθηκαν αὐτήν, ἄξιον νεὼν  τὸν   ἀφεδρῶνα νείμαντες τῇ θεῷ. (Ἀλλὰ
[67]   Τί δέ μοι εἰδώλων ἀναπίμπλης  τὸν   βίον, ἀνέμους τε ἀέρα
[30]   τοῖς πεντήκοντα ἔτη βεβιωκὼς κατέστρεψε  τὸν   βίον διὰ τῆς ἐν Οἴτῃ
[103]   ἀνθρώπων, ὑβρίζοντες καὶ παρασπον (δοῦντες  τὸν   βίον διὰ τῆς συνηθείας.
[34]   οἱ Διονύσῳ ἐπιτελούμενοι, κακῶς ἐπινενεμημένοι  τὸν   βίον. (Διόνυσος γὰρ κατελθεῖν εἰς
[113]   μόνη καὶ πρὸς ὅλον δηλαδὴ  τὸν   βίον, ἐν παντὶ καιρῷ, ἐν
[3]   ἀπατηλοὶ γεγονέναι, προσχήματι μουσικῆς λυμηνάμενοι  τὸν   βίον, ἐντέχνῳ τινὶ γοητείᾳ δαιμονῶντες
[122]   θεὸν καὶ τοῦτο (παρ' ὅλον  τὸν   βίον ἔργον ἡγουμένους. Εἰ δὲ
[101]   ἄγνοιαν {καὶ} τὰ χρήματα καὶ  τὸν   βίον ὡς τὸ ζῆν ὑμῶν
[56]   ὥστε μοι δοκεῖν χαριέντως φάναι  τὸν   Βίωνα, πῶς ἂν ἐνδίκως οἱ
[77]   τὸν ἄνθρωπον, ὑπερείδουσαι τὸν ὄλισθον  τὸν   βιωτικόν, μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ
[30]   σοι τὸν σὸν παραθήσομαι ποιητήν,  τὸν   Βοιώτιον Πίνδαρον· ἔτραπε κἀκεῖνον ἀγάνορι
[9]   ἄνδρα λαμβάνει καὶ ἔρημος  τὸν   γεωργόν· εἶτα μὲν καρπῶν,
[9]   ἄγγελος, ἡμᾶς προὔτρεπεν Ἰωάννης (νοῆσαι  τὸν   γεωργόν, ζητῆσαι τὸν ἄνδρα. Εἷς
[80]   κατὰ τὸν μακάριον ψαλμῳδὸν ἐκεῖνον  τὸν   Δαβίδ· Δράξασθε παιδείας, μή ποτε
[104]   κόρακα τετιμήκασιν ὡς ἄγγελον θεοῦ,  τὸν   δὲ ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ διώκουσιν,
[57]   ἀπὸ τοῦ κύκνου τὸν Δία·  τὸν   δὲ Ἡρακλέα δείκνυσιν πυρά,
[50]   νηὸν ζητοῦσα τὸν οὐκέτι ναιετάοντα·  (τὸν   δὲ Ἴσιδος καὶ Σαράπιδος ἐν
[81]   τὸν μὲν θεὸν οὐ νοεῖς,  τὸν   (δὲ οὐρανὸν προσκυνεῖς, καὶ πῶς
[103]   τροφεῖα τῷ θεῷ· ἐπίγνωθί σου  τὸν   δεσπότην· ἴδιον εἶ πλάσμα τοῦ
[92]   πεπλανημένοι ὀδμαῖς ῥινηλα τοῦντες ἐξίχνευσαν  τὸν   δεσπότην καὶ ἵπποι τὸν ἀναβάτην
[103]   τοῖς τοῦ κυρίου τρυφῶν ἀγνοεῖν  τὸν   δεσπότην; Κατάλειπε τὴν γῆν τὴν
[91]   ἔτι τυφλώττετε καὶ οὐχὶ πρὸς  τὸν   δεσπότην τῶν πάντων καὶ κύριον
[106]   λόγον καὶ τὸν ἰὸν ἀποπτύσατε  τὸν   δηλητήριον, ὅπως ὅτι μάλιστα ὑμῖν
[54]   ἐξεκόπη τὸν (ὀφθαλμόν· αὖθις δὲ  τὸν   Δημήτριον θεὸν καὶ αὐτὸν ἀναγο
[99]   Ἄνθρωπος εἶ, τὸ κοινότατον, ἐπιζήτησον  τὸν   δημιουργήσαντά σε· υἱὸς (εἶ, τὸ
[39]   οὕτω σέβουσι περιττῶς ὡς Ἠλεῖοι  τὸν   Δία. ~Εἶεν δή· ἐπειδὴ οὐ
[33]   ἐλέλιξεν Ὄλυμπον. (Σεμνὸν ἀναπλάττεις, Ὅμηρε,  τὸν   Δία καὶ νεῦμα περιάπτεις αὐτῷ
[39]   Θετταλοί; Μύρμηκας ἱστοροῦνται σέβειν, ἐπεὶ  τὸν   Δία μεμαθήκασιν ὁμοιωθέντα μύρμηκι τῇ
[37]   ἀπέθανεν ἀετός. Ζητεῖς σου  τὸν   Δία; μὴ τὸν οὐρανόν, ἀλλὰ
[57]   τὸν Ποσειδῶ, ἀπὸ τοῦ κύκνου  τὸν   Δία· τὸν δὲ Ἡρακλέα δείκνυσιν
[11]   χρηστήρια, τὸν Κλάριον, τὸν Πύθιον,  τὸν   Διδυμέα, τὸν Ἀμφιάρεω, τὸν Ἀπόλλω,
[57]   θεοὺς ἐκ τῶν ἐπονειδίστων σχημάτων,  τὸν   Διόνυσον ἀπὸ τῆς στολῆς, τὸν
[13]   τοῦ μύσους τοῦ συμβεβηκότος περὶ  τὸν   Διόνυσον· εἰ δὲ καὶ ἀπὸ
[39]   προσκυνοῦσιν ἐπὶ τῶν γυναικείων τάξαντες  τὸν   Διόνυσον μορίων, ἔφορον αἴσχους τὸν
[19]   Δι' ἣν αἰτίαν οὐκ ἀπεικότως  τὸν   Διόνυσόν τινες Ἄττιν προσαγορεύεσθαι θέλουσιν,
[28]   ἐν Κρήτῃ τὸν Κύρβαντος, τρίτον  τὸν   Διὸς καὶ τέταρτον τὸν Ἀρκάδα
[35]   θεραπαινίδιον, παραθεῖναι φέρουσαν τῇ Ἑλένῃ  τὸν   δίφρον τοῦ μοιχοῦ κατὰ πρόσωπον,
[55]   οὐδὲ Ἵππωνι ἀπαθανατίζοντι τὸν θάνατον  τὸν   ἑαυτοῦ· Ἵππων οὗτος ἐπιγραφῆναι
[24]   ἦν {Ἀνάχαρσις} Οὗτος τὸν πολίτην  τὸν   ἑαυτοῦ, τὴν παρὰ Κυζικηνοῖς Μητρὸς
[115]   τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες ἀνατειλάτωσαν  τὸν   ἐγκεκρυμμένον ἔνδον ἐκφαίνουσαι καὶ ἀποστίλβουσαι
[66]   θεοὺς τοὺς πλανήτας, ὄγδοον δὲ  τὸν   ἐκ πάντων τῶν ἀπλανῶν συνεστῶτα
[54]   ὑπερόγκους; Νῦν μὲν τὸν Μακεδόνα  τὸν   ἐκ Πέλλης τὸν Ἀμύντου Φίλιππον
[25]   ἀποκεκομμένον (μὴ ἐκκλησιάζειν, καὶ προσέτι  τὸν   ἐκ πόρνης; Αἰνίττεται δὲ διὰ
[91]   τῶν ἐνταῦθα δεσμωτηρίων ἐκφεύγοντες, ἐπὶ  τὸν   ἔλεον τὸν ἐξ οὐρανῶν; (Ὁ
[38]   ἐν Ἔρωσιν Καλοῖς Ἀγαμέμνονα  τὸν   Ἑλλήνων βασιλέαἈργύννου νεὼν Ἀφροδίτης ἵστασθαι
[30]   Εὐριπίδης· Ζεὺς γὰρ κατακτὰς παῖδα  τὸν   ἐμὸν αἴτιος Ἀσκληπιόν, στέρνοισιν ἐμβαλὼν
[53]   πῦρ. Τοῦτο τὸ πῦρ καὶ  τὸν   ἐν Ἄργει νεὼν σὺν καὶ
[53]   Ἐλευθερέως κατήρειψε τὸν νεών, καὶ  τὸν   ἐν Δελφοῖς τοῦ Ἀπόλλωνος πρότερον
[53]   τῇ ἱερείᾳ κατέφλεξεν Χρυσίδι, καὶ  τὸν   ἐν Ἐφέσῳ τῆς Ἀρτέμιδος δεύτερον
[113]   Πῶς γὰρ οὐ ποθεινὸς  τὸν   ἐν σκότει κατορωρυγμένον νοῦν ἐναργῆ
[45]   ἐν Μαγνησίᾳ κεκήδευται, οὐδὲ μὴν  τὸν   ἐν Τελμισσῷ βωμὸν τοῦ Ἀπόλλωνος·
[47]   τοῖν Διοσκούροιν ἀγάλματα κατεσκευασάτην καὶ  τὸν   ἐν Τίρυνθι Ἡρακλέους ἀνδριάντα καὶ
[120]   ὑφ' ἕνα ταχθησόμενοι θεὸν καὶ  τὸν   ἕνα λόγον τοῦ θεοῦ, καὶ
[71]   δὲ καὶ ἄλλους παραστῆσαι σπούδασον,  τὸν   ἕνα ὄντως μόνον θεὸν ἀναφθεγγομένους
[91]   δεσμωτηρίων ἐκφεύγοντες, ἐπὶ τὸν ἔλεον  τὸν   ἐξ οὐρανῶν; (Ὁ γὰρ θεὸς
[43]   καὶ ἀληθέστερε τοῦ Ἀπόλλωνος ἄνθρωπε,  τὸν   ἐπὶ τῆς πυρᾶς οἴκτειρον δεδεμένον,
[71]   πως; Τίς γὰρ σὰρξ δύναται  τὸν   ἐπουράνιον καὶ ἀληθῆ ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν
[102]   τῳ δῆλονὅτι λίθους, ὥσπερ καὶ  τὸν   Ἑρμῆν. Ὡς δὲ οὐκ ἔστι
[49]   θεὸν βασιλεὺς Ῥωμαίων  τὸν   ἐρώμενον ὡραιότατον σφόδρα γενόμενον, Ἀντίνοον,
[26]   ποιοῦσι τύπους τὸν Φόβον καὶ  τὸν   Ἔρωτα καὶ τὴν Χαρὰν καὶ
[44]   ἀνέπλαττον θεούς, οἷς προσκυνοῖεν. Ἀμέλει  τὸν   Ἔρωτα τοῦτον ἐν τοῖς πρεσβυτάτοις
[60]   τῇ Λήδᾳ περιποτώμενον τὸν ὄρνιν  τὸν   ἐρωτικὸν τῆς θηλύτητος, ἀποδεχόμενοι τὴν
[1]   μῦθος βούλεται, χαλκοῦν ἀναστήσας Πυθοῖ  τὸν   Εὔνομον αὐτῇ τῇ κιθάρᾳ καὶ
[121]   {ἄνθρωποι} ἀγάλματα· σπεύσωμεν, δράμωμεν, ἄρωμεν  τὸν   ζυγὸν αὐτοῦ, ἐπιβάλωμεν ἀφθαρσίᾳ, καλὸν
[120]   πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς· ἄρατε  τὸν   ζυγόν μου ἐφ' ὑμᾶς καὶ
[111]   τὸ παραδοξότατον, ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον  τὸν   ἡδονῇ πεπλανημένον, τὸν τῇ φθορᾷ
[36]   Ἡρακλέους τοξευθῆναι Ὅμηρος λέγει καὶ  τὸν   Ἥλιον {Αὐγέαν} Πανύασσις ἱστορεῖ. Ἤδη
[114]   ὃς ἐπὶ πάντας ἀνθρώπους ἀνατέλλει  τὸν   ἥλιον αὐτοῦ" καὶ καταψεκάζει τὴν
[63]   γοῦν ἀνθρώποις δεδημιούργηται. Καὶ μὴ  τὸν   ἥλιόν τις ὑμῶν προσκυνείτω, ἀλλὰ
[63]   ἥλιόν τις ὑμῶν προσκυνείτω, ἀλλὰ  τὸν   ἡλίου ποιητὴν ἐπιποθείτω, μηδὲ τὸν
[67]   τοῦ πυρός, τὸν κόσμου δημιουργόν,  τὸν   ἡλίου φωταγωγόν· θεὸν ἐπιζητῶ, οὐ
[106]   τὴν ἀγριότητα καὶ παρα δέξασθε  τὸν   ἥμερον καὶ ἡμέτερον λόγον καὶ
[38]   καὶ αὐτοὺς μετὰ τῶν ἀμφὶ  τὸν   Ἡρακλέα ἐγγράφουσι. Ἐῶ δὲ Ἀργείους
[30]   τοῖν Διοσκούροιν, πρὸς δὲ καὶ  τὸν   Ἡρακλέα εἴδωλον" ἐλέγξας· φῶτα" γὰρ
[36]   Πύλῳ ἠμαθόεντι" Σωσίβιος δὲ καὶ  τὸν   Ἡρακλέα πρὸς τῶν Ἱπποκοωντιδῶν κατὰ
[64]   (Τοῦτο τοι καὶ οἱ ἀμφὶ  τὸν   Ἡράκλειτον τὸ πῦρ ὡς ἀρχέγονον
[76]   Αὐτίκα τὴν Ἀθηνᾶν κυνάμυιαν" καὶ  τὸν   Ἥφαιστον ἀμφιγύην" καλοῦσιν, τῇ δὲ
[57]   τὸν Διόνυσον ἀπὸ τῆς στολῆς,  τὸν   Ἥφαιστον ἀπὸ τῆς τέχνης, τὴν
[114]   δύσιν εἰς ἀνατολὴν μετήγαγεν καὶ  τὸν   θάνατον εἰς ζωὴν ἀνασταυρώσει, ἐξαρπάσας
[95]   τέθεικα πρὸ προσώπου ὑμῶν" φησί,  τὸν   θάνατον καὶ τὴν ζωήν. Πειράζει
[111]   ἐχειρώσατο καὶ τὸν τύραννον ἐδουλώσατο,  τὸν   θάνατον, καί, τὸ παραδοξότατον, ἐκεῖνον
[117]   ἐξελαύνων τὴν φθοράν, ἐκδιώκων  τὸν   θάνατον, ἐν ἀνθρώ ποις
[55]   νέμεσις τοίνυν οὐδὲ Ἵππωνι ἀπαθανατίζοντι  τὸν   θάνατον τὸν ἑαυτοῦ· Ἵππων
[117]   νεών, ἵνα ἐν ἀνθρώποις ἱδρύσῃ  τὸν   θεόν. (Ἅγνισον τὸν νεών, καὶ
[68]   Ταύτῃ πῃ καὶ Πλάτων διανοούμενος  τὸν   θεὸν αἰνίττεται περὶ τὸν πάντων
[120]   τὸ σχῆμα, δι' οὗ πρὸς  τὸν   θεὸν ἀναβαίνετε. Δεῦτε πρός με
[52]   ἀπέκτεινεν Ἆπιν, γελῶ μὲν ὅτι  τὸν   θεὸν ἀπέκτεινεν αὐτῶν, ἀγανακτῶ δὲ
[114]   ὑπογράφει νόμους; Ὅτι πάντες εἴσονται  τὸν   θεὸν ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου,
[92]   κακίᾳ σύνεστιν; Τίς δὲ ὅστις  τὸν   θεὸν ἀποφεύγων δαιμονίοις συμβιοῖ; Τίς
[73]   καὶ Ἀσκραῖος αἰνίττεται Ἡσίοδος  τὸν   θεόν· αὐτὸς γὰρ πάντων βασιλεὺς
[100]   εἰ γεωργὸς εἶ, ἀλλὰ γνῶθι  τὸν   θεὸν γεωργῶν, καὶ πλεῖθι
[7]   ὅτι λόγος ἦν πρὸς  τὸν   θεόν, διδάσκαλος, ἐπεφάνη τὰ
[84]   λόγος ἀνθρώποις, δι' οὗ καταυγαζόμεθα  τὸν   θεόν. ~Εἰκότως ἄρα πιστεύσασι μὲν
[106]   ὡς ὅλῃ καρδίᾳ (δυνηθῆναι χωρῆσαι  τὸν   θεόν. Ἐλπίσατε ἐπ' αὐτόν" φησί,
[104]   μὲν κόρακος καὶ κολοιοῦ νομίζουσι  τὸν   θεὸν ἐμβοᾶν, διὰ δὲ ἀνθρώπου
[113]   Ὡς μέχρι νῦν ἐπλανώμην (ζητῶν  τὸν   θεόν, ἐπεὶ δέ με φωταγωγεῖς,
[108]   κἂν ἐπὶ τέλει τοῦ βίου  τὸν   θεὸν ἐπίγνωτε, ὡς δὴ τὸ
[72]   τοὺς ἑπομένους αὐταῖν, (ἀλλὰ μὴ  τὸν   θεὸν ἐπιζητοῦντας, ἐξανδραποδίζεσθον. Οὐκ ἀποκρυπτέον
[120]   ἀκηράτου. Δᾳδουχοῦμαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ  τὸν   θεὸν ἐποπ τεῦσαι, ἅγιος γίνομαι
[113]   δέ με φωταγωγεῖς, κύριε, καὶ  τὸν   θεὸν εὑρίσκω διὰ σοῦ καὶ
[106]   τὴν ἰδίαν πολυπραγμονεῖ σωτηρίαν· εὗρες  τὸν   θεόν, ἔχεις τὴν ζωήν. ~Ζητήσωμεν
[117]   οὐ γὰρ μιμεῖσθαί τις δυνήσεται  τὸν   θεὸν δι' ὧν ὁσίως
[115]   πατρί, ἔγνω πλανώμενος αὐτόν, ἠγάπησε  τὸν   θεόν, ἠγάπησε τὸν πλησίον, ἐπλήρωσε
[78]   Ἱερεμίᾳ τὸ ἅγιον πνεῦμα ἐπιδείκνυσι  τὸν   θεόν. Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι"
[10]   εἰ ποθεῖς ἰδεῖν ὡς ἀληθῶς  τὸν   θεόν, καθαρσίων μεταλάμβανε θεοπρεπῶν, οὐ
[106]   καὶ μισθὸν λάβετε σωτηρίαν· ἐκζητήσατε  τὸν   θεόν, καὶ ζήσεται ψυχὴ
[6]   καὶ λόγος ἦν πρὸς  τὸν   θεὸν καὶ θεὸς ἦν
[118]   τὸ ἅγιον· τότε μου κατοπτεύσεις  τὸν   θεὸν καὶ τοῖς ἁγίοις ἐκείνοις
[122]   ἐπιτρέπειν τῷ θεῷ, ἀγαπῶντας κύριον  τὸν   θεὸν καὶ τοῦτο (παρ' ὅλον
[84]   ἐν ἁγναῖς ξενοδοχοῦμεν ταῖς ψυχαῖς  τὸν   θεόν; Μεγάλη γὰρ τῆς ἐπαγγελίας
[69]   οὑτωσὶ δὲ καὶ τῷ νοῆσαι  τὸν   θεὸν μετρεῖται (καὶ καταλαμβάνεται
[82]   οἱ πρῶτοι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων  τὸν   θεὸν νενοηκότες, οἱ πρῶτοι τῶν
[94]   δὲ καὶ σή, ἐὰν (ἀπολάβῃς  τὸν   θεόν. Ὅθεν γραφὴ εἰκότως
[110]   πατρικῆς βουλήσεως, ῥᾷστα ἡμῖν ἐπέλαμψε,  τὸν   θεόν, ὅθεν τε ἦν αὐτὸς
[111]   καὶ παρακούσας τοῦ πατρὸς ᾐσχύνετο  τὸν   θεόν. Οἷον ἴσχυσεν ἡδονή·
[10]   ἣν ἐκμαθεῖν δεῖ νοῆσαι θελήσασι  τὸν   θεόν, ὅπως ἡμῖν ἀθρόας τῶν
[90]   καταφλεχθήσονται, ἐξὸν βιῶναι καλῶς κατὰ  τὸν   θεόν, οὐ (κατὰ τὸ ἔθος;
[81]   αἰτιώμενος ἐξηγήσεταί σοι· ὅτι γνόντες  τὸν   θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν
[121]   κατιθύνει τὸ ἅρμα, σπεύδων πρὸς  τὸν   θεὸν πληρῶσαι ἐναργῶς ᾐνίξατο,
[108]   οὐ ψευδο μαρτυρήσεις, ἀγαπήσεις κύριον  τὸν   θεόν σου. Εἰσὶ δὲ καὶ
[80]   κύριος εἷς ἐστι" καὶ κύριον  τὸν   θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ
[113]   διήγησαί μοι τὸν πατέρα σου  τὸν   θεόν· σώσει σου τὰ διηγήματα,
[69]   καὶ ἀριθμὸν τῶν ὅλων ὑπολαμβάνων  τὸν   θεόν· τὰ μὲν γὰρ ἄδικα
[106]   ψυχὴ ὑμῶν. ἐκζητῶν  τὸν   θεὸν τὴν ἰδίαν πολυπραγμονεῖ σωτηρίαν·
[99]   ἐστιν, ἐὰν θελήσητε, τῶν πρὸς  τὸν   θεὸν τὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων· ὑμῶν,
[75]   ἐπιφθεγγόμενος ἐμφρόνως εἰ γὰρ ἕλκει  τὸν   θεὸν τοῖς κυμβάλοις ἄνθρωπος εἰς
[68]   γὰρ ἥλιος ἐπιδείξει ποτ' ἂν  τὸν   θεὸν τὸν ἀληθῆ, δὲ
[23]   προτέρᾳ μέν, καθ' ἣν ἀγνοοῦσι  τὸν   θεόν, τὸν ὄντα ὄντως μὴ
[116]   ἀμειβόμενοι τὰς εὐποιίας εὐλογίαις καὶ  τὸν   θεὸν τῷ θείῳ γεραίροντες λόγῳ.
[66]   μὲν οὐρανόν, πῇ δὲ πνεῦμα  τὸν   θεὸν ὑπονοεῖ. Ἐπικούρου μὲν γὰρ
[113]   Χωρήσωμεν τὸ φῶς, ἵνα χωρήσωμεν  τὸν   θεόν· χωρήσωμεν τὸ φῶς καὶ
[68]   Πλάτωνα. Πῇ δὴ οὖν ἐξιχνευτέον  τὸν   θεόν, Πλάτων; Τὸν γὰρ
[7]   ἀίδιον ζωὴν παραπεμπόμεθα. (Κατὰ γὰρ  τὸν   θεσπέσιον ἐκεῖνον τοῦ κυρίου ἀπόστολον
[119]   λαλοῦσιν, ἦχος στέλλεται μουσικῆς, δρόμῳ  τὸν   θίασον διώκουσιν, σπεύδουσιν οἱ κεκλημένοι
[116]   ἠκούσαμεν. Ἐξοπλισώμεθα εἰρηνικῶς, ἐνδυσά μενοι  τὸν   θώρακα τῆς δικαιοσύνης" καὶ τὴν
[22]   δᾳδοῦχε, τὰς λαμπάδας· ἐλέγχει σου  τὸν   Ἴακχον τὸ φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι
[62]   Πραξιτέλους Δήμητρα καὶ Κόρην καὶ  τὸν   Ἴακχον τὸν μυστικὸν θεοὺς ὑπολάβοιμεν
[74]   τὴν θεολογίαν, παλινῳδίαν ἀληθείας εἰσάγει,  τὸν   ἱερὸν ὄντως ὀψέ ποτε, ὅμως
[25]   ἐκτὸς μένειν σπουδαστέον. Οὐχ ὁρᾷς  τὸν   ἱεροφάντην τῆς ἀληθείας Μωσέα προστάττοντα
[106]   ἥμερον καὶ ἡμέτερον λόγον καὶ  τὸν   ἰὸν ἀποπτύσατε τὸν δηλητήριον, ὅπως
[100]   ἔχειν πρὸς θεόν. Ὥσπερ οὖν  τὸν   ἵππον ἀροῦν οὐ βιαζόμεθα οὐδὲ
[47]   ὀστῶν Ἰνδικοῦ θηρίου. Καὶ δὴ  τὸν   ἱστοροῦντα Διονύσιον ἐν τῷ πέμπτῳ
[39]   σέβουσι δὲ αὐτῶν Συηνῖται φάγρον  τὸν   ἰχθύν, μαιώτην δὲ (ἄλλος οὗτος
[59]   λαὸς τοῦ θεοῦ" οἱ κατὰ  τὸν   Ἰωάννην οὐκ ὄντες ἐκ τῶν
[86]   ἄνθρωπον κατάλληλον ἐπιγράφεται διδάσκαλον θεὸν  τὸν   καὶ μόνον ἀπεικάσαι κατ' ἀξίαν
[17]   Φερεφάττης ἀνθολόγια διηγήσωμαί σοι καὶ  τὸν   κάλαθον καὶ τὴν ἁρπαγὴν τὴν
[66]   ὅλων οὐ νοήσας τὸν πατέρα,  τὸν   καλούμενον ὕπατον" ψυχὴν εἶναι τοῦ
[33]   Ἀλλ' ἐὰν ἐπιδείξῃς μόνον, ἄνθρωπε,  τὸν   κεστόν, ἐξελέγχεται καὶ Ζεὺς
[2]   οὐ τὸν Τερπάνδρου νόμον οὐδὲ  τὸν   Κηπίωνος, οὐδὲ μὴν Φρύγιον
[11]   δὲ μανικῆς, τὰ ἄχρηστα χρηστήρια,  τὸν   Κλάριον, τὸν Πύθιον, τὸν Διδυμέα,
[51]   μεγίστην οἰόμενοι θεόν, φέροντες εἰς  τὸν   κοπρῶνα ἀνέθηκαν αὐτήν, ἄξιον νεὼν
[63]   εἴποιμι ὅσα ποιεῖ; Ὅλον ἴδε  τὸν   κόσμον, ἐκείνου ἔργον ἐστίν· καὶ
[63]   τὸν ἡλίου ποιητὴν ἐπιποθείτω, μηδὲ  τὸν   κόσμον ἐκθειαζέτω, ἀλλὰ τὸν κόσμου
[66]   αὐτῆς διορίζων τὴν πρόνοιαν, ἔπειτα  τὸν   κόσμον θεὸν ἡγούμενος περιτρέπεται, τὸν
[101]   ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς  τὸν   κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι
[78]   δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα καὶ  τὸν   κόσμον σὺν καὶ αὐτοῖς λέγει·
[63]   μηδὲ τὸν κόσμον ἐκθειαζέτω, ἀλλὰ  τὸν   κόσμου δημιουργὸν ἐπιζητησάτω. Μόνη ἄρα,
[67]   ποθῶ, τὸν κύριον τοῦ πυρός,  τὸν   κόσμου δημιουργόν, τὸν ἡλίου φωταγωγόν·
[112]   μὲν ἐπιστεύετε ποιητικῷ τὸν Μίνω  τὸν   Κρῆτα τοῦ Διὸς ὀαριστὴν ἀναγράφοντι,
[43]   ἐκλαθόμενος (οὕτω φιλόλοξος ἦν) ἀνήγαγε  τὸν   Κροῖσον διὰ τοῦ Ἅλυος ἐπὶ
[43]   Φοῖβος, ἀλλ' οὐ φιλάνθρωπος. Προὔδωκε  τὸν   Κροῖσον τὸν φίλον καὶ τοῦ
[92]   δεσπότῃ· ἔγνω δέ" φησί, βοῦς  τὸν   κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην
[81]   καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ  τὸν   (κτίσαντα. Καὶ μὴν γε
[21]   σύνθημα Ἐλευσινίων μυστηρίων· ἐνήστευσα, ἔπιον  τὸν   κυκεῶνα, ἔλαβον ἐκ κίστης, ἐργασάμενος
[24]   Εὐήμερον τὸν Ἀκραγαντῖνον καὶ Νικάνορα  τὸν   Κύπριον καὶ Διαγόραν καὶ Ἵππωνα
[28]   Ἀθηνᾶ) δεύτερον ἐν Κρήτῃ  τὸν   Κύρβαντος, τρίτον τὸν Διὸς καὶ
[83]   τῆς (ἀπονοίας τῆς πολλῆς·  τὸν   κύριον ἐπαισχύνεσθε. Ἐλευθερίαν ἐπαγγέλλεται, ὑμεῖς
[5]   δὲ ἐμπνέῃ, δὲ χωρήσῃ  τὸν   (κύριον. Ναὶ μὴν Δαβὶδ
[87]   ἁγίων τὰς προτροπὰς ὡς αὐτὸν  τὸν   κύριον τὸν φιλάνθρωπον· οὐδὲν γὰρ
[67]   Τὸν κύριον τῶν πνευμάτων ποθῶ,  τὸν   κύριον τοῦ πυρός, τὸν κόσμου
[43]   ἄνθρωπον, τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ μαντικοῦ  (τὸν   Κῦρον καὶ τὸν Σόλωνα. Φιλόδωρος
[109]   ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς ἑκὼν ὑπερβήσῃ  τὸν   λῆρον τῆς συνηθείας, καθάπερ καὶ
[28]   κέκληται παρὰ Ἀρκάσιν· ἐπὶ τούτοις  τὸν   Λίβυν καταλέγει τὸν Ἄμμωνος·
[46]   Σκύθαι τὸν ἀκινάκην, οἱ Ἄραβες  τὸν   λίθον, οἱ Πέρσαι τὸν ποταμὸν
[9]   πιστῶν, ἄμφω δὲ μητέρες διὰ  τὸν   λόγον· ἀπίστοις δὲ εἰσέτι νῦν
[113]   τὰ πάντα" οὕτως εἰ μὴ  τὸν   λόγον ἔγνωμεν καὶ τούτῳ κατηυγάσθημεν,
[84]   ἀναπεπ ταμέναις ταῖς ἀκοαῖς καταδεχόμενοι  τὸν   λόγον ἐν ἁγναῖς ξενοδοχοῦμεν ταῖς
[8]   τοῦ προφητικοῦ χοροῦ λογικώτερον ἐπὶ  τὸν   λόγον ἐπιστρέφει τοὺς τὰ ὦτα
[5]   διὰ τὸ πνεῦμα, ναὸς διὰ  τὸν   λόγον, ἵν' μὲν κρέκῃ,
[119]   νεβρίδα, σωφρό νησον· δείξω σοι  τὸν   λόγον καὶ τοῦ λόγου τὰ
[1]   σασθαι μῦθον καὶ ᾠδόν, Εὔνομον  τὸν   Λοκρὸν καὶ τέττιγα τὸν Πυθικόν·
[28]   γραμματικὸς τούτοις ἕκτον ἐπιφέρει  τὸν   Μάγνητος. Πόσοι δὲ καὶ νῦν
[115]   ἐκφαίνουσαι καὶ ἀποστίλβουσαι ἄνθρω πον,  τὸν   μαθητὴν τοῦ φωτός, τὸν Χριστοῦ
[31]   συνεχῶς κιθαρίζουσαι καὶ καλῶς κατεπᾴδουσαι  τὸν   Μάκαρα ἔθελγον καὶ κατέπαυον τῆς
[80]   οὖν σύνετε, ἄνθρωποι, κατὰ  τὸν   μακάριον ψαλμῳδὸν ἐκεῖνον τὸν Δαβίδ·
[96]   πους ἀποθεοῦν τετολμήκασι, τρισκαιδέκατον Ἀλέξανδρον  τὸν   Μακεδόνα ἀναγράφοντες θεόν, ὃν Βαβυλὼν
[54]   τιμὰς ἑαυτοῖς ὑπερόγκους; Νῦν μὲν  τὸν   Μακεδόνα τὸν ἐκ Πέλλης τὸν
[32]   Δάφνη γὰρ ἐξέφυγε μόνη καὶ  τὸν   μάντιν καὶ (τὴν φθοράν. Αὐτός
[48]   περὶ ταῦτα διατρίβω, ἐξὸν αὐτὸν  τὸν   μεγαλο δαίμονα ὑμῖν ἐπιδεῖξαι ὅστις
[114]   ἐγείρων, μιμνῄσκων βιότοιο" ἀληθινοῦ, καὶ  τὸν   μέγαν ὄντως καὶ θεῖον καὶ
[28]   οἳ τρεῖς τοὺς Ζῆνας ἀναγράφουσιν,  τὸν   μὲν Αἰθέρος ἐν Ἀρκαδίᾳ, τὼ
[28]   λοιπὼ τοῦ Κρόνου παῖδε, τούτοιν  τὸν   μὲν ἐν Κρήτῃ, θάτερον δὲ
[9]   ~Εἶτ' οὐκ ἄτοπον, φίλοι,  τὸν   μὲν θεὸν ἀεὶ προτρέπειν ἡμᾶς
[81]   καὶ τὴν γῆν" σὺ δὲ  τὸν   μὲν θεὸν οὐ νοεῖς, τὸν
[104]   διὰ δὲ ἀνθρώπου σιωπᾶν, καὶ  τὸν   μὲν κόρακα τετιμήκασιν ὡς ἄγγελον
[23]   δὲ εἰκότως ἀποκαλῶ τούτους, οἳ  τὸν   μὲν ὄντως ὄντα θεὸν ἠγνοήκασιν,
[50]   μέντοι ἐρείπια τοὺς νεὼς προσαγορεύει,  τὸν   μὲν τῆς Ἐφεσίας Ἀρτέμιδος χάσμασι
[112]   δὴ μύθῳ μὲν ἐπιστεύετε ποιητικῷ  τὸν   Μίνω τὸν Κρῆτα τοῦ Διὸς
[43]   ἀχάριστός ἐστιν ὃν προσκυνεῖς, λαμβάνει  τὸν   μισθὸν καὶ μετὰ τὸ χρυσίον
[21]   ἵν' ἔχῃς μάρτυρα τῆς ἀναισχυντίας  τὸν   μυσταγωγόν· ὣς εἰποῦσα πέπλους ἀνεσύρατο,
[120]   ἱεροφαντεῖ δὲ κύριος καὶ  τὸν   μύστην σφραγίζεται φωταγωγῶν, καὶ παρατίθεται
[62]   καὶ Κόρην καὶ τὸν Ἴακχον  τὸν   μυστικὸν θεοὺς ὑπολάβοιμεν τὰς
[16]   τὸ κέντρον, βουκολικόν, οἶμαι, κέντρον  τὸν   νάρθηκα ἐπικαλῶν, ὃν δὴ ἀναστέφουσιν
[18]   τὸν Παρνασσὸν φέρων κατατίθεται διεσπασμένον  τὸν   νεκρόν. ~Εἰ θέλεις δ' ἐποπτεῦσαι
[91]   καὶ διώκει τὸ θηρίον καὶ  τὸν   νεοττὸν αὖθις ἀναλαμβάνει ἐπὶ τὴν
[117]   ἀνθρώποις ἱδρύσῃ τὸν θεόν. (Ἅγνισον  τὸν   νεών, καὶ τὰς ἡδονὰς καὶ
[53]   τοῦ Διονύσου τοῦ Ἐλευθερέως κατήρειψε  τὸν   νεών, καὶ τὸν ἐν Δελφοῖς
[66]   Ἀρχέλαος. Τούτω μέν γε ἄμφω  τὸν   νοῦν ἐπεστησάτην τῇ ἀπειρίᾳ,
[105]   ἀλήθειαν ἀνάπηροι καὶ τυφλοὶ μὲν  τὸν   νοῦν, κωφοὶ δὲ τὴν σύνεσιν
[77]   ὑπὸ κακίας τὸν ἄνθρωπον, ὑπερείδουσαι  τὸν   ὄλισθον τὸν βιωτικόν, μιᾷ καὶ
[47]   τῶν Πέλοπος ὀστῶν κατεσκευάσθαι, καθάπερ  τὸν   Ὀλύμπιον ἐξ ἄλλων ὀστῶν Ἰνδικοῦ
[23]   καθ' ἣν ἀγνοοῦσι τὸν θεόν,  τὸν   ὄντα ὄντως μὴ γνωρίζοντες θεόν,
[114]   ἐμποδὼν ὡς ἀχλὺν ὄψεως καταγαγόντες  τὸν   ὄντως ὄντα θεὸν ἐποπτεύσωμεν, ταύτην
[89]   ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐκκλινοῦμεν καὶ  τὸν   ὄντως ὄντα πατέρα ἐπιζη τήσομεν,
[82]   ἀναγεννηθῆτε, ὥς φησιν γραφή,  τὸν   ὄντως ὄντα πατέρα οὐ μὴ
[60]   δεδεμένην, καὶ τῇ Λήδᾳ περιποτώμενον  τὸν   ὄρνιν τὸν ἐρωτικὸν τῆς θηλύτητος,
[50]   δὲ μάντιν, ἀλλὰ θεοῦ μεγάλοιο,  τὸν   οὐ χέρες ἔπλασαν ἀνδρῶν εἰδώλοις
[50]   παρ' ὄχθαις καὶ νηὸν ζητοῦσα  τὸν   οὐκέτι ναιετάοντα· (τὸν δὲ Ἴσιδος
[48]   εἰς Αἴγυπτον ἐπαγαγέσθαι (τεχνίτας ἱκανούς·  τὸν   οὖν Ὄσιριν τὸν προπάτορα τὸν
[115]   ἀποδέχονται, ὑμεῖς δὲ οὐ βούλεσθε  τὸν   οὐράνιον αὐτὸν περιάψασθαι, τὸν σωτῆρα
[100]   τῆς ναυτιλίας ἐρῶν, ἀλλὰ  τὸν   οὐράνιον κυβερνήτην παρα καλῶν· στρατευόμενόν
[37]   Ζητεῖς σου τὸν Δία; μὴ  τὸν   οὐρανόν, ἀλλὰ τὴν γῆν πολυπραγμόνει.
[74]   εἰς τὸν αἰθέρα καὶ εἰς  τὸν   οὐρανὸν (ἀναβλέψας τόνδε ἡγοῦ θεόν"
[108]   τὰ ὄρνεα, ἕνα μόνον ἐκπλήττεται  τὸν   οὐρανόν, ἐπεὶ θεὸν νοῆσαι μὴ
[105]   οὐκ ἀλγεῖτε, οὐκ ἀγανακτεῖτε, οὐ  τὸν   οὐρανὸν ἰδεῖν καὶ τὸν τοῦ
[81]   οὗτος, ὃς ἐν ἀρχῇ ἐποίησε  τὸν   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν" σὺ
[58]   οἴμοι (τῆς ἀθεότητος. Σκηνὴν πεποιήκατε  τὸν   οὐρανὸν καὶ τὸ θεῖον ὑμῖν
[78]   διὰ Ἡσαΐου Τίς μετρήσει" φησί,  τὸν   οὐρανὸν σπιθαμῇ καὶ πᾶσαν τὴν
[56]   γέρα; Τί δὲ κατα λιπόντες  τὸν   οὐρανὸν τὴν γῆν τετιμήκατε; Τί
[78]   γῆ" ὃς ἐὰν ἀνοίξῃ  τὸν   οὐρανόν, τρόμος σε λήψεται. Βούλει
[118]   δ' αὐτὸν οἰκτείραιμι παροινοῦντα καὶ  τὸν   οὕτω παρα νοοῦντα ἐπὶ σωτηρίαν
[54]   τὸ σκέλος πεπηρωμένον" ὃς ἐξεκόπη  τὸν   (ὀφθαλμόν· αὖθις δὲ τὸν Δημήτριον
[111]   σαρκὶ ἐνδεθείς (μυστήριον θεῖον τοῦτο)  τὸν   ὄφιν ἐχειρώσατο καὶ τὸν τύραννον
[27]   καταπληκτικῶν τουτωνὶ καὶ ἐκπληκτικῶν προσωπείων  τὸν   ὄχλον τῶν θεῶν, συνωνυμίαις τισὶ
[36]   Ἀρκὰς ἑστιάτωρ αὐτοῦ  τὸν   παῖδα κατασφάξας τὸν αὑτοῦ (Νύκτιμος
[85]   ἀίδιος, ὠνήσασθε ἄν; Οὐδὲ εἰ  τὸν   Πακτωλόν τις ὅλον, τοῦ χρυσίου
[44]   ἀκόλαστον ἐπιθυμίαν. (Ἀθηναῖοι δὲ οὐδὲ  τὸν   Πᾶνα ᾔδεσαν ὅστις ἦν, πρὶν
[39]   καλῶ, ἀθέου χλεύης, δείλαιοι,  τὸν   πάντα ὑμῶν ἀβίωτον ὄντως (βίον
[68]   διανοούμενος τὸν θεὸν αἰνίττεται περὶ  τὸν   πάντων βασιλέα πάντ' ἐστί, κἀκεῖνο
[65]   σεβασμίων αὐτοῖς μεμαθήκασιν ἀρχῶν, ἄρχοντα  τὸν   πάντων ποιητὴν καὶ τῶν ἀρχῶν
[85]   ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας" παρακαλεῖ,  τὸν   παράκλητον ἀποστέλλων. Τίς οὖν
[18]   οὐ γὰρ ἠπείθησε Διί, εἰς  τὸν   Παρνασσὸν φέρων κατατίθεται διεσπασμένον τὸν
[15]   ἐκ κυμβάλου ἔπιον· ἐκιρνοφόρησα· ὑπὸ  τὸν   παστὸν ὑπέδυν. Ταῦτα οὐχ ὕβρις
[82]   οἶμαι, ἐγγραφῇ καὶ πολιτευθῇ καὶ  τὸν   πατέρα ἀπολάβῃ, τότε ἐν τοῖς
[113]   θεὸν εὑρίσκω διὰ σοῦ καὶ  τὸν   πατέρα ἀπολαμβάνω παρὰ σοῦ, γίνομαί
[94]   τῷ γνησίῳ λέγω, τῷ φιλοῦντι  τὸν   πατέρα, δι' ὃν ἔτι ἐργάζεται,
[28]   καὶ Τιτανίδος τῆς Ὠκεανοῦ,  τὸν   πατέρα δυσσεβῶς καταθύσασα τῷ πατρῴῳ
[114]   ἐπ' ἴσης περιπολεῖ τὴν ἀνθρωπότητα,  τὸν   πατέρα μιμούμενος, ὃς ἐπὶ πάντας
[113]   σε" Ὕμνησον καὶ διήγησαί μοι  τὸν   πατέρα σου τὸν θεόν· σώσει
[99]   υἱὸς (εἶ, τὸ ἰδιαίτατον, ἀναγνώρισον  τὸν   πατέρα. Σὺ δὲ ἔτι ταῖς
[66]   πατήρ, τῶν ὅλων οὐ νοήσας  τὸν   πατέρα, τὸν καλούμενον ὕπατον" ψυχὴν
[85]   δὲ πρὸς πάντα ὠφέλιμος" κατὰ  τὸν   Παῦλον, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς (τῆς
[120]   φωταγωγῶν, καὶ παρατίθεται (τῷ πατρὶ  τὸν   πεπιστευκότα αἰῶσι τηρούμενον. Ταῦτα τῶν
[68]   παντάπασιν ἀπεγνώκαμέν σε. Εἰ βούλει,  τὸν   Πλάτωνα. Πῇ δὴ οὖν ἐξιχνευτέον
[115]   αὐτόν, ἠγάπησε τὸν θεόν, ἠγάπησε  τὸν   πλησίον, ἐπλήρωσε τὴν ἐντολήν, τὸ
[108]   αὐταῖς ἐγγραφόμενοι ταῖς καρδίαις· ἀγαπήσεις  τὸν   πλησίον σου ὡς σεαυτόν" καὶ
[101]   σωτηρίᾳ καὶ τὸν τῦφον καὶ  τὸν   πλοῦτον καὶ τὸν φόβον, ἐπιφθεγγομένους
[47]   καὶ τὴν ὕλην (ὄγχνην καὶ  τὸν   ποιητὴν Ἄργον ἀναγράφει. Πολλοὶ δ'
[36]   καὶ μέγα ἰάχουσαν αὐτόν τε  τὸν   πολεμικώτατον Ἄρη ὑπὸ τοῦ Διομήδους
[24]   ὅστις ποτὲ ἦν {Ἀνάχαρσις} Οὗτος  τὸν   πολίτην τὸν ἑαυτοῦ, τὴν παρὰ
[25]   δὲ τοῦ λοιποῦ τοῦ τρίτου  τὸν   πολλοὺς ἐπιγραφόμενον ψευδωνύμους θεοὺς ἀντὶ
[92]   (τύραννον, ἀντὶ δὲ τοῦ ἀγαθοῦ  τὸν   πονηρόν. Τίς γάρ, πρὸς
[49]   ἐραστής. Τί μοι θεὸν καταλέγεις  τὸν   πορνείᾳ τετιμημένον; τί δὲ καὶ
[57]   τὴν Ἰνώ, ἀπὸ τῆς τριαίνης  τὸν   Ποσειδῶ, ἀπὸ τοῦ κύκνου τὸν
[32]   καὶ (μαχλώσας ἡδονάς. Κάλει μοι  τὸν   Ποσειδῶ καὶ τὸν χορὸν τῶν
[46]   Ἄραβες τὸν λίθον, οἱ Πέρσαι  τὸν   ποταμὸν προσεκύνουν, καὶ τῶν ἄλλων
[3]   τυραννούντων δαιμό νων, ὡς δὲ  τὸν   πρᾶον καὶ φιλάνθρωπον τῆς θεοσεβείας
[48]   μεταγαγὼν Πτολεμαῖος (ἔθαψεν ὑπὸ  τὸν   προδεδηλωμένον σηκόν. Ἄλλοι δέ φασι
[10]   ᾐνίσσετο Ζαχαρίου σιωπή, ἀναμένουσα  τὸν   πρόδρομον τοῦ Χριστοῦ καρπόν, ἵνα
[48]   (τεχνίτας ἱκανούς· τὸν οὖν Ὄσιριν  τὸν   προπάτορα τὸν αὑτοῦ δαιδαλθῆναι ἐκέλευσεν
[34]   ἐπανῆλθεν αὖθις· οὐ κατα λαμβάνει  τὸν   Πρόσυμνον (ἐτεθνήκει γάρ) ἀφοσιούμενος τῷ
[2]   (θεοῦ καὶ χορὸν τὸν ἅγιον  τὸν   προφητικόν. δὲ ὡς ὅτι
[79]   χρησμῳδοῦ; Ἔχεις τὸν χορὸν πάντα  τὸν   προφητικόν, τοὺς συνθιασώτας τοῦ Μωυσέως.
[72]   Οὐκ ἀποκρυπτέον οὐδὲ τοὺς ἀμφὶ  τὸν   Πυθαγόραν, οἵ φασιν μὲν
[1]   Εὔνομον τὸν Λοκρὸν καὶ τέττιγα  τὸν   Πυθικόν· πανήγυρις Ἑλληνικὴ ἐπὶ νεκρῷ
[11]   τὰ ἄχρηστα χρηστήρια, τὸν Κλάριον,  τὸν   Πύθιον, τὸν Διδυμέα, τὸν Ἀμφιάρεω,
[11]   αὐτοῖς στῆσον δὲ ὁμοῦ παρὰ  τὸν   Πύθιον τοὺς ἀλευρομάντεις ἄγων καὶ
[121]   ἡνίοχον ἀνθρώπων τὸν Χριστὸν ἀγαπήσωμεν·  τὸν   πῶλον ὑποζύγιον ἤγαγε σὺν τῷ
[48]   Ἀθηνόδωρος τοῦ Σάνδωνος ἀρχαΐζειν  τὸν   Σάραπιν βουληθεὶς οὐκ οἶδ' ὅπως
[48]   δέ φασι Ποντικὸν εἶναι βρέτας  τὸν   Σάραπιν, μετῆχθαι δὲ εἰς Ἀλεξάνδρειαν
[48]   φαρμάκῳ φυράσας τὰ πάντα διέπλασεν  τὸν   Σάραπιν· οὗ καὶ τοὔνομα αἰνίττεται
[28]   Διὸς καὶ τέταρτον τὸν Ἀρκάδα  τὸν   Σιληνοῦ· Νόμιος οὗτος κέκληται παρὰ
[26]   τοὺς ἡμέρους δρεπόμενοι καρποὺς Δηὼ  τὸν   σῖτον, ὡς Ἀθηναῖοι, καὶ Διόνυσον
[5]   δὲ τόνδε καὶ δὴ καὶ  τὸν   σμικρὸν κόσμον, τὸν ἄνθρωπον, ψυχήν
[43]   τοῦ μαντικοῦ (τὸν Κῦρον καὶ  τὸν   Σόλωνα. Φιλόδωρος ὑμῶν Φοῖβος,
[30]   Ἀσκληπιὸς ὄνομα αὐτῷ. Καί σοι  τὸν   σὸν παραθήσομαι ποιητήν, τὸν Βοιώτιον
[90]   λόγον. ~Ἕπεται τοιγαροῦν ὑμῖν κατὰ  τὸν   Σοφοκλέα τὰ ἐπίχειρα τῆς ἐκλογῆς,
[109]   τὴν αἴσθησιν, ἀλλὰ τοὺς ἀσθενεῖς  τὸν   στόμαχον ῥώννυσιν τῶν φαρμάκων
[97]   δὲ δὴ τοὺς ὁρατοὺς καὶ  τὸν   σύγκλυδα τῶν γενητῶν τούτων ὄχλον
[1]   Εὔνομον αὐτῇ τῇ κιθάρᾳ καὶ  τὸν   συναγωνιστὴν τοῦ Λοκροῦ· δὲ
[115]   βούλεσθε τὸν οὐράνιον αὐτὸν περιάψασθαι,  τὸν   σωτῆρα λόγον, καὶ τῇ ἐπῳδῇ
[100]   ἵππον ἀροῦν οὐ βιαζόμεθα οὐδὲ  τὸν   ταῦρον κυνηγετεῖν, πρὸς πέφυκε
[2]   Εὔνομος ἐμὸς οὐ  τὸν   Τερπάνδρου νόμον οὐδὲ τὸν Κηπίωνος,
[111]   τὸν ἄνθρωπον τὸν ἡδονῇ πεπλανημένον,  τὸν   τῇ φθορᾷ δεδεμένον, χερσὶν (ἡπλωμέναις
[54]   Φίλιππον ἐν Κυνοσάργει νομοθετοῦντες προσκυνεῖν,  τὸν   τὴν κλεῖν κατεαγότα καὶ τὸ
[12]   ἀπογυμνώσω δὲ εὖ μάλα ἀνὰ  τὸν   τῆς ἀληθείας λόγον τὴν γοητείαν
[25]   τῶν προτέρων τὸν ἄθεον τρόπον  τὸν   τῆς θείας καὶ γονίμου δυνάμεως
[42]   ἀνθρώπους. (Οὐ γὰρ οὖν παρὰ  τὸν   τόπον ἱερεῖον γίνεται φόνος,
[105]   οὐ τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν καὶ  τὸν   τοῦ οὐρανοῦ ποιητὴν ἐπεθυμήσατε, οὐδὲ
[39]   κύνα, τὸν Ἆπιν Μεμφῖται, Μενδήσιοι  τὸν   τράγον. Ὑμεῖς δὲ οἱ πάντ'
[24]   ἀτὰρ δὴ καὶ ἡμῖν ὑπουργῆσαι  τὸν   τρισκαιδέκατον τοῦτον ἆθλον καὶ Διαγόρᾳ
[19]   δ' ἐποπτεῦσαι καὶ Κορυβάντων ὄργια,  τὸν   τρίτον ἀδελφὸν ἀποκτείναντες οὗτοι τὴν
[92]   θεραπεύειν ἀντὶ μὲν τοῦ βασιλέως  τὸν   (τύραννον, ἀντὶ δὲ τοῦ ἀγαθοῦ
[111]   τοῦτο) τὸν ὄφιν ἐχειρώσατο καὶ  τὸν   τύραννον ἐδουλώσατο, τὸν θάνατον, καί,
[101]   τὰ ἐμποδὼν τῇ σωτηρίᾳ καὶ  τὸν   τῦφον καὶ τὸν πλοῦτον καὶ
[102]   ~Τί γὰρ ἡγεῖσθε, ἄνθρωποι,  τὸν   Τύχωνα Ἑρμῆν καὶ τὸν Ἀνδοκίδου
[105]   τοῦ οὐρανοῦ ποιητὴν ἐπεθυμήσατε, οὐδὲ  τὸν   τῶν πάντων δημιουργὸν καὶ πατέρα
[39]   τὸν Διόνυσον μορίων, ἔφορον αἴσχους  τὸν   ὕβρεως σεβάζοντες ἀρχηγόν. Τοιοίδε μὲν
[92]   νεφέλης, ὥσπερ (ὁ Ἠλίας, θεωροῦντα  τὸν   ὑετὸν σωτήριον; Οἱ δὲ σκωλήκων
[107]   ἀγαθοὶ δὲ γονεῦσιν υἱοὶ οἱ  τὸν   υἱὸν νενοηκότες, ἀγαθοὶ δὲ ἄνδρες
[56]   κενόφρονες (πάλιν γὰρ δὴ ἐπαναλήψομαι)  τὸν   ὑπερουράνιον βλασφημήσαντες τόπον εἰς τοὔδαφος
[25]   ἐκεῖνο λέλεκταί τινι τὸ ὁρᾷς  τὸν   ὑψοῦ τόνδ' ἄπειρον αἰθέρα καὶ
[39]   τὴν Ἐλεφαντίνην οἰκοῦν τες, Ὀξυρυγχῖται  τὸν   φερώνυμον τῆς χώρας αὐτῶν ὁμοίως
[2]   καινῆς ἁρμονίας τὸν ἀίδιον νόμον,  τὸν   φερώνυμον τοῦ θεοῦ, τὸ ᾆσμα
[87]   προτροπὰς ὡς αὐτὸν τὸν κύριον  τὸν   φιλάνθρωπον· οὐδὲν γὰρ ἀλλ'
[43]   οὐ φιλάνθρωπος. Προὔδωκε τὸν Κροῖσον  τὸν   φίλον καὶ τοῦ μισθοῦ ἐκλαθόμενος
[45]   ἐν τῷ αʹ τῶν περὶ  τὸν   Φιλοπάτορα ἐν Πάφῳ λέγει ἐν
[101]   τῦφον καὶ τὸν πλοῦτον καὶ  τὸν   φόβον, ἐπιφθεγγομένους τὸ ποιητικὸν δὴ
[26]   ὑμῖν παθῶν ἀνειδωλο ποιοῦσι τύπους  τὸν   Φόβον καὶ τὸν Ἔρωτα καὶ
[60]   ἀπορρίψαντες δὲ τὴν αἰδῶ καὶ  τὸν   φόβον οἴκοι τοὺς τῶν δαιμόνων
[114]   τὸ φῶς καὶ δύνουσα διὰ  τὸν   φόβον παραχωρεῖ τῇ ἡμέρᾳ κυρίου·
[94]   λουτρόν, ἐπὶ τὴν σωτηρίαν, ἐπὶ  τὸν   φωτισμὸν παρακαλεῖ μονονουχὶ βοῶν καὶ
[93]   καὶ λῃστής που καταδύεται περὶ  τὸν   χαμαίζηλον πλοῦτον ὀφθαλμιῶν, ἀλλ' ἐκεῖνος
[97]   Βαβυλὼν ἤλεγξε νεκρόν" ~Ἄγαμαι τοίνυν  τὸν   Χῖον σοφιστήν, Θεόκριτος ὄνομα αὐτῷ·
[39]   κέκληκεν; Διόνυσον δὲ ἤδη σιωπῶ  τὸν   χοιροψάλαν· Σικυώνιοι τοῦτον προσκυνοῦσιν ἐπὶ
[79]   ἑτέρου ἐπακοῦσαι θέλεις χρησμῳδοῦ; Ἔχεις  τὸν   χορὸν πάντα τὸν προφητικόν, τοὺς
[32]   Κάλει μοι τὸν Ποσειδῶ καὶ  τὸν   χορὸν τῶν διεφθαρμένων ὑπ' αὐτοῦ,
[43]   εὑρήσεις ἀληθῆ μόνον, βάρβαρε,  τὸν   χρησμόν· τοῦτον ἐπὶ τῆς πυρᾶς
[122]   Ὥρα οὖν ἡμῖν μόνον θεοσεβῆ  τὸν   Χριστιανὸν εἰπεῖν πλούσιόν τε καὶ
[121]   ἐπιβάλωμεν ἀφθαρσίᾳ, καλὸν ἡνίοχον ἀνθρώπων  τὸν   Χριστὸν ἀγαπήσωμεν· τὸν πῶλον ὑποζύγιον
[113]   κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε  τὸν   Χριστόν, ἀπόλαβε τὸ βλέπειν, ἀπόλαβέ
[115]   πον, τὸν μαθητὴν τοῦ φωτός,  τὸν   Χριστοῦ γνώριμόν τε καὶ συγκληρονόμον,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/02/2009