Paragraphes |
[116] |
ἀνθρώπων
ἀγέλην
σῴζειν.
Ταύτῃ
καὶ
|
τὸν |
ἀγαθὸν
ποιμένα
ὁ
ἀγαθὸς
ἀπέστειλεν |
[120] |
καὶ
χορεύσεις
μετ'
ἀγγέλων
ἀμφὶ
|
τὸν |
ἀγέννητον
καὶ
ἀνώ
λεθρον
καὶ |
[2] |
ὄρος
ἅγιον
(θεοῦ
καὶ
χορὸν
|
τὸν |
ἅγιον
τὸν
προφητικόν.
Ἣ
δὲ |
[89] |
ὑπὸ
τῆς
ἀνοίας
φερόμενοι
ἐναγῆ
|
τὸν |
ἅγιον
ὑπολαμβάνετε
τοῦ
θεοῦ
λόγον. |
[50] |
Ἑρμῆν
προσκυνοῦσιν
ὡς
θεὸν
καὶ
|
τὸν |
Ἀγυιέα
θυρωρὸν
ἱστάντες.
Εἰ
γὰρ |
[113] |
σοῦ,
γίνομαί
σου
συγκληρονόμος,
ἐπεὶ
|
τὸν |
ἀδελφὸν
οὐκ
ἐπῃσχύνθης.
~Ἀφέλωμεν
οὖν, |
[70] |
ἁγνίζοντες
ὕδασι,
καὶ
τιμῶσι
μόνον
|
τὸν |
ἀεὶ
μεδέοντα
ἀθάνατον.
~Καί
μοι |
[64] |
Ἀναξιμένης
ὁ
καὶ
αὐτὸς
Μιλήσιος
|
τὸν |
ἀέρα,
ᾧ
Διογένης
ὕστερον
ὁ |
[55] |
τὸ
ἐλεγεῖον·
Ἵππωνος
τόδε
σῆμα,
|
τὸν |
ἀθανάτοισι
θεοῖσιν
ἶσον
ἐποίησεν
Μοῖρα |
[75] |
πρὸς
τὴν
συνήθειαν
διελέγχειν
πειρᾶται
|
τὸν |
ἄθεον
τῆς
πλάνης
τῦφον,
ἐπιφθεγγόμενος |
[25] |
δὲ
διὰ
μὲν
τῶν
προτέρων
|
τὸν |
ἄθεον
τρόπον
τὸν
τῆς
θείας |
[61] |
τοῦθ'
ἕκαστος
καὶ
οἴεται"
κατὰ
|
τὸν |
Ἀθηναῖον
ῥήτορα.
Οἷαι
δὲ
αὖ |
[48] |
ἄγαλμα
εἶναι
γενητόν·
Σέσωστρίν
φησι
|
τὸν |
Αἰγύπτιον
βασιλέα,
τὰ
πλεῖστα
τῶν |
[48] |
ἀκούομεν,
τοῦτον
ἀχειροποίητον
εἰπεῖν
τετολμήκασιν,
|
τὸν |
Αἰγύπτιον
Σάραπιν;
Οἳ
μὲν
γὰρ |
[52] |
τοιαῦτα
ἄττα
ἐπεχείρησεν
καὶ
εἰ
|
τὸν |
Αἰγύπτιόν
τις
ἀπέκτεινεν
Ἆπιν,
γελῶ |
[2] |
Δώριον,
ἀλλὰ
τῆς
καινῆς
ἁρμονίας
|
τὸν |
ἀίδιον
νόμον,
τὸν
φερώνυμον
τοῦ |
[36] |
τρωθῆναι
λέγει·
ναὶ
μὴν
καὶ
|
τὸν |
Ἀιδωνέα
ὑπὸ
Ἡρακλέους
τοξευθῆναι
Ὅμηρος |
[74] |
ἀλήθειαν·
ὃ
μὲν
καὶ
εἰς
|
τὸν |
αἰθέρα
καὶ
εἰς
τὸν
οὐρανὸν |
[81] |
λάμψει
δὲ
ὁ
παντοκράτωρ
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα,
καὶ
δυνάμεις
τῶν
οὐρανῶν |
[78] |
δὲ
ῥῆμα
κυρίου
μένει
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα.
~Τί
δὲ
ὅταν
πάλιν |
[46] |
Πάλαι
μὲν
οὖν
οἱ
Σκύθαι
|
τὸν |
ἀκινάκην,
οἱ
Ἄραβες
τὸν
λίθον, |
[24] |
ἔπεισί
μοι
ὅτῳ
τρόπῳ
Εὐήμερον
|
τὸν |
Ἀκραγαντῖνον
καὶ
Νικάνορα
τὸν
Κύπριον |
[33] |
βραχὺς
ἦν)
ἵνα
δὴ
ἡμῖν
|
τὸν |
ἀλεξίκακον
(σπείρῃ
θεόν.
Διὸς
υἱὸς |
[68] |
ἐπιδείξει
ποτ'
ἂν
τὸν
θεὸν
|
τὸν |
ἀληθῆ,
ὁ
δὲ
λόγος
ὁ |
[63] |
ἥλιόν
τε
καὶ
σελήνην
καὶ
|
τὸν |
ἄλλον
τῶν
ἀστέρων
χορόν,
παραλόγως |
[28] |
ἐπὶ
τούτοις
τὸν
Λίβυν
καταλέγει
|
τὸν |
Ἄμμωνος·
ὁ
δὲ
Δίδυμος
ὁ |
[66] |
τὸν
κόσμον
θεὸν
ἡγούμενος
περιτρέπεται,
|
τὸν |
ἄμοιρον
τοῦ
(θεοῦ
θεὸν
δογματίζων. |
[102] |
Ἑρμῆν
καὶ
τὸν
Ἀνδοκίδου
καὶ
|
τὸν |
Ἀμύητον;
Ἦ
παντί
τῳ
δῆλονὅτι |
[13] |
θειάσαι
πόρνην
(πολίτιδα.
Μελάμποδα
δὲ
|
τὸν |
Ἀμυθάονος
ἄλλοι
φασὶν
ἐξ
Αἰγύπτου |
[54] |
τὸν
Μακεδόνα
τὸν
ἐκ
Πέλλης
|
τὸν |
Ἀμύντου
Φίλιππον
ἐν
Κυνοσάργει
νομοθετοῦντες |
[11] |
Κλάριον,
τὸν
Πύθιον,
τὸν
Διδυμέα,
|
τὸν |
Ἀμφιάρεω,
τὸν
Ἀπόλλω,
τὸν
Ἀμφίλοχον, |
[11] |
Διδυμέα,
τὸν
Ἀμφιάρεω,
τὸν
Ἀπόλλω,
|
τὸν |
Ἀμφίλοχον,
εἰ
δὲ
βούλει,
καὶ |
[92] |
ἐξίχνευσαν
τὸν
δεσπότην
καὶ
ἵπποι
|
τὸν |
ἀναβάτην
ἀποσεισάμενοι
ἑνί
που
συρίγματι |
[65] |
τῶν
ἀρχῶν
αὐτῶν
δημιουργὸν
ἀγνοοῦντες,
|
τὸν |
ἄναρχον
θεόν,
τὰ
δὲ
πτωχὰ" |
[102] |
ἄνθρωποι,
τὸν
Τύχωνα
Ἑρμῆν
καὶ
|
τὸν |
Ἀνδοκίδου
καὶ
τὸν
Ἀμύητον;
Ἦ |
[9] |
Ἰωάννης
(νοῆσαι
τὸν
γεωργόν,
ζητῆσαι
|
τὸν |
ἄνδρα.
Εἷς
γὰρ
καὶ
ὁ |
[9] |
ἐρήμου
μᾶλλον
ἢ
τῆς
ἐχούσης
|
τὸν |
ἄνδρα.
Ἡμῖν
εὐηγγελίζετο
ἄγγελος,
ἡμᾶς |
[9] |
ἀνέκαθεν
Ἑβραία
γυνή,
ἡ
στεῖρα
|
τὸν |
ἄνδρα
λαμβάνει
καὶ
ἡ
ἔρημος |
[48] |
τοῦτο
ἄγαλμα
Πλούτωνος·
ὅς,
δεξάμενος
|
τὸν |
ἀνδριάντα,
καθίδρυσεν
ἐπὶ
τῆς
ἄκρας, |
[87] |
ἔργον
μόνον
ἐστὶν
αὐτῷ
σῴζεσθαι
|
τὸν |
ἄνθρωπον.
Βοᾷ
γοῦν
ἐπείγων
εἰς |
[8] |
ἑαυτόν"
ὁ
φιλοικτίρμων
θεός,
σῶσαι
|
τὸν |
ἄνθρωπον
γλιχόμενος·
καὶ
αὐτὸς
ἤδη |
[114] |
ζόμενος
ἡμῖν,
οὐρανίῳ
διδασκαλίᾳ
θεοποιῶν
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
διδοὺς
νόμους
εἰς
τὴν |
[117] |
ἀληθείας,
λόγος
ἀφθαρσίας,
ὁ
ἀναγεννῶν
|
τὸν |
ἄνθρωπον
εἰς
ἀλήθειαν
αὐτὸν
ἀναφέρων, |
[5] |
Καλὸν
ὁ
κύριος
ὄργανον
ἔμπνουν
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἐξειργάσατο
κατ'
εἰκόνα
τὴν |
[100] |
ζῴων
περιέλκομεν,
οὕτως
ἀμέλει
καὶ
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἐπὶ
τὴν
οὐρανοῦ
γενόμενον |
[98] |
πατήρ,
τοιοῦτον
ἄγαλμα
ἔμψυχον
ἡμᾶς
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἔπλασεν·
ὁ
δὲ
Ὀλύμπιος |
[42] |
βωμοῖς
ἢ
ἐν
ὁδοῖς
ἀποσφάττοι
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
{ἱερὸν}
ἱερεῖον
ἐπιφη
μίσας, |
[27] |
παρεκβάσεις
τῆς
ἀληθείας,
καθέλκουσαι
οὐρανόθεν
|
τὸν |
ἄνθρωπον
καὶ
εἰς
βάραθρον
περιτρέπουσαι. |
[61] |
ὄψεις
ὑμῖν
μεμοιχεύκασιν.
Ὦ
βιασάμενοι
|
τὸν |
ἄνθρωπον
καὶ
τὸ
ἔνθεον
τοῦ |
[86] |
τῷ
θεῷ
κατὰ
τὸ
δυνατὸν
|
τὸν |
ἄνθρωπον
κατάλληλον
ἐπιγράφεται
διδάσκαλον
θεὸν |
[63] |
τὴν
οὐρανοῦ
θέαν
παγκάλως
γεγονέναι
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ὁμολογούντων,
τὰ
δὲ
ἐν |
[25] |
ὡς
ἀληθῶς,
τὸ
οὐράνιον
φυτόν"
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
οὐρανίου
ἐξέτρεψαν
διαίτης
καὶ |
[114] |
ἀνασταυρώσει,
ἐξαρπάσας
δὲ
τῆς
ἀπωλείας
|
τὸν |
ἄνθρωπον
προσεκρέμασεν
αἰθέρι,
μεταφυτεύων
τὴν |
[118] |
ἀπειλὴν
ἢ
Σειρῆνας
μυθικάς·
ἄγχει
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
τῆς
ἀληθείας
ἀποτρέπει,
ἀπάγει |
[95] |
σῴζει,
φόβῳ
καὶ
χάριτι
παιδαγωγῶν
|
τὸν |
ἄνθρωπον·
τί
μέλλομεν;
Τί
οὐκ |
[111] |
θάνατον,
καί,
τὸ
παραδοξότατον,
ἐκεῖνον
|
τὸν |
ἄνθρωπον
τὸν
ἡδονῇ
πεπλανημένον,
τὸν |
[43] |
θεῶν,
τῶν
δαιμό
νων,
ἐπιδεῖξαι
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
τοῦ
Ἀπόλλωνος
τοῦ
μαντικοῦ |
[8] |
(κἂν
παρὰ
μέρος
ἢ
μέλος
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ὑγιᾶναι.
Πολύφωνός
γε
ὁ |
[77] |
ὑπάρχουσαι
ἀνιστῶσιν
ἀγχόμενον
ὑπὸ
κακίας
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
ὑπερείδουσαι
τὸν
ὄλισθον
τὸν |
[5] |
δὴ
καὶ
τὸν
σμικρὸν
κόσμον,
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
ψυχήν
τε
καὶ
σῶμα |
[57] |
ἡ
τέχνη,
μὴ
ἀπατάτω
δὲ
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ὡς
ἀλήθεια.
Ἕστηκεν
ὁ |
[39] |
δὲ
λύκον,
Κυνοπολῖται
(δὲ
κύνα,
|
τὸν |
Ἆπιν
Μεμφῖται,
Μενδήσιοι
τὸν
τράγον. |
[11] |
Πύθιον,
τὸν
Διδυμέα,
τὸν
Ἀμφιάρεω,
|
τὸν |
Ἀπόλλω,
τὸν
Ἀμφίλοχον,
εἰ
δὲ |
[32] |
τὰ
πάθη.
Κάλει
μοι
καὶ
|
τὸν |
Ἀπόλλω·
Φοῖβός
ἐστιν
οὗτος
καὶ |
[76] |
τοὺς
θεατὰς
ὑπεριδών,
ποτὲ
μὲν
|
τὸν |
Ἀπόλλωνα,
ὃς
μεσομφάλους
ἕδρας
ναίει |
[31] |
Καὶ
Μυσὰς
θεραπαινίδας
ταύτας
τοσαύτας
|
τὸν |
ἀριθμὸν
ὠνεῖται
καὶ
καλεῖ
Μοίσας |
[28] |
τρίτον
τὸν
Διὸς
καὶ
τέταρτον
|
τὸν |
Ἀρκάδα
τὸν
Σιληνοῦ·
Νόμιος
οὗτος |
[8] |
~Φύγωμεν
οὖν
ἀποστολικῇ
πειθόμενοι
παραγγελίᾳ
|
τὸν |
ἄρχοντα
τῆς
ἐξουσίας
τοῦ
ἀέρος, |
[48] |
τὸν
οὖν
Ὄσιριν
τὸν
προπάτορα
|
τὸν |
αὑτοῦ
δαιδαλθῆναι
ἐκέλευσεν
αὐτὸς
πολυτελῶς, |
[36] |
ἑστιάτωρ
αὐτοῦ
τὸν
παῖδα
κατασφάξας
|
τὸν |
αὑτοῦ
(Νύκτιμος
ὄνομα
αὐτῷ)
παραθείη |
[51] |
κοπρῶνα
ἀνέθηκαν
αὐτήν,
ἄξιον
νεὼν
|
τὸν |
ἀφεδρῶνα
νείμαντες
τῇ
θεῷ.
(Ἀλλὰ |
[67] |
Τί
δέ
μοι
εἰδώλων
ἀναπίμπλης
|
τὸν |
βίον,
ἀνέμους
τε
ἢ
ἀέρα |
[30] |
τοῖς
πεντήκοντα
ἔτη
βεβιωκὼς
κατέστρεψε
|
τὸν |
βίον
διὰ
τῆς
ἐν
Οἴτῃ |
[103] |
ἀνθρώπων,
ὑβρίζοντες
καὶ
παρασπον
(δοῦντες
|
τὸν |
βίον
διὰ
τῆς
συνηθείας.
Ἡ |
[34] |
οἱ
Διονύσῳ
ἐπιτελούμενοι,
κακῶς
ἐπινενεμημένοι
|
τὸν |
βίον.
(Διόνυσος
γὰρ
κατελθεῖν
εἰς |
[113] |
μόνη
καὶ
πρὸς
ὅλον
δηλαδὴ
|
τὸν |
βίον,
ἐν
παντὶ
καιρῷ,
ἐν |
[3] |
ἀπατηλοὶ
γεγονέναι,
προσχήματι
μουσικῆς
λυμηνάμενοι
|
τὸν |
βίον,
ἐντέχνῳ
τινὶ
γοητείᾳ
δαιμονῶντες |
[122] |
θεὸν
καὶ
τοῦτο
(παρ'
ὅλον
|
τὸν |
βίον
ἔργον
ἡγουμένους.
Εἰ
δὲ |
[101] |
ἄγνοιαν
{καὶ}
τὰ
χρήματα
καὶ
|
τὸν |
βίον
ὡς
τὸ
ζῆν
ὑμῶν |
[56] |
ὥστε
μοι
δοκεῖν
χαριέντως
φάναι
|
τὸν |
Βίωνα,
πῶς
ἂν
ἐνδίκως
οἱ |
[77] |
τὸν
ἄνθρωπον,
ὑπερείδουσαι
τὸν
ὄλισθον
|
τὸν |
βιωτικόν,
μιᾷ
καὶ
τῇ
αὐτῇ |
[30] |
σοι
τὸν
σὸν
παραθήσομαι
ποιητήν,
|
τὸν |
Βοιώτιον
Πίνδαρον·
ἔτραπε
κἀκεῖνον
ἀγάνορι |
[9] |
ἄνδρα
λαμβάνει
καὶ
ἡ
ἔρημος
|
τὸν |
γεωργόν·
εἶτα
ἣ
μὲν
καρπῶν, |
[9] |
ἄγγελος,
ἡμᾶς
προὔτρεπεν
Ἰωάννης
(νοῆσαι
|
τὸν |
γεωργόν,
ζητῆσαι
τὸν
ἄνδρα.
Εἷς |
[80] |
κατὰ
τὸν
μακάριον
ψαλμῳδὸν
ἐκεῖνον
|
τὸν |
Δαβίδ·
Δράξασθε
παιδείας,
μή
ποτε |
[104] |
κόρακα
τετιμήκασιν
ὡς
ἄγγελον
θεοῦ,
|
τὸν |
δὲ
ἄνθρωπον
τοῦ
θεοῦ
διώκουσιν, |
[57] |
ἀπὸ
τοῦ
κύκνου
τὸν
Δία·
|
τὸν |
δὲ
Ἡρακλέα
δείκνυσιν
ἡ
πυρά, |
[50] |
νηὸν
ζητοῦσα
τὸν
οὐκέτι
ναιετάοντα·
|
(τὸν |
δὲ
Ἴσιδος
καὶ
Σαράπιδος
ἐν |
[81] |
τὸν
μὲν
θεὸν
οὐ
νοεῖς,
|
τὸν |
(δὲ
οὐρανὸν
προσκυνεῖς,
καὶ
πῶς |
[103] |
τροφεῖα
τῷ
θεῷ·
ἐπίγνωθί
σου
|
τὸν |
δεσπότην·
ἴδιον
εἶ
πλάσμα
τοῦ |
[92] |
πεπλανημένοι
ὀδμαῖς
ῥινηλα
τοῦντες
ἐξίχνευσαν
|
τὸν |
δεσπότην
καὶ
ἵπποι
τὸν
ἀναβάτην |
[103] |
τοῖς
τοῦ
κυρίου
τρυφῶν
ἀγνοεῖν
|
τὸν |
δεσπότην;
Κατάλειπε
τὴν
γῆν
τὴν |
[91] |
ἔτι
τυφλώττετε
καὶ
οὐχὶ
πρὸς
|
τὸν |
δεσπότην
τῶν
πάντων
καὶ
κύριον |
[106] |
λόγον
καὶ
τὸν
ἰὸν
ἀποπτύσατε
|
τὸν |
δηλητήριον,
ὅπως
ὅτι
μάλιστα
ὑμῖν |
[54] |
ἐξεκόπη
τὸν
(ὀφθαλμόν·
αὖθις
δὲ
|
τὸν |
Δημήτριον
θεὸν
καὶ
αὐτὸν
ἀναγο |
[99] |
Ἄνθρωπος
εἶ,
τὸ
κοινότατον,
ἐπιζήτησον
|
τὸν |
δημιουργήσαντά
σε·
υἱὸς
(εἶ,
τὸ |
[39] |
οὕτω
σέβουσι
περιττῶς
ὡς
Ἠλεῖοι
|
τὸν |
Δία.
~Εἶεν
δή·
ἐπειδὴ
οὐ |
[33] |
ἐλέλιξεν
Ὄλυμπον.
(Σεμνὸν
ἀναπλάττεις,
Ὅμηρε,
|
τὸν |
Δία
καὶ
νεῦμα
περιάπτεις
αὐτῷ |
[39] |
Θετταλοί;
Μύρμηκας
ἱστοροῦνται
σέβειν,
ἐπεὶ
|
τὸν |
Δία
μεμαθήκασιν
ὁμοιωθέντα
μύρμηκι
τῇ |
[37] |
ἀπέθανεν
ὁ
ἀετός.
Ζητεῖς
σου
|
τὸν |
Δία;
μὴ
τὸν
οὐρανόν,
ἀλλὰ |
[57] |
τὸν
Ποσειδῶ,
ἀπὸ
τοῦ
κύκνου
|
τὸν |
Δία·
τὸν
δὲ
Ἡρακλέα
δείκνυσιν |
[11] |
χρηστήρια,
τὸν
Κλάριον,
τὸν
Πύθιον,
|
τὸν |
Διδυμέα,
τὸν
Ἀμφιάρεω,
τὸν
Ἀπόλλω, |
[57] |
θεοὺς
ἐκ
τῶν
ἐπονειδίστων
σχημάτων,
|
τὸν |
Διόνυσον
ἀπὸ
τῆς
στολῆς,
τὸν |
[13] |
τοῦ
μύσους
τοῦ
συμβεβηκότος
περὶ
|
τὸν |
Διόνυσον·
εἰ
δὲ
καὶ
ἀπὸ |
[39] |
προσκυνοῦσιν
ἐπὶ
τῶν
γυναικείων
τάξαντες
|
τὸν |
Διόνυσον
μορίων,
ἔφορον
αἴσχους
τὸν |
[19] |
Δι'
ἣν
αἰτίαν
οὐκ
ἀπεικότως
|
τὸν |
Διόνυσόν
τινες
Ἄττιν
προσαγορεύεσθαι
θέλουσιν, |
[28] |
ἐν
Κρήτῃ
τὸν
Κύρβαντος,
τρίτον
|
τὸν |
Διὸς
καὶ
τέταρτον
τὸν
Ἀρκάδα |
[35] |
θεραπαινίδιον,
παραθεῖναι
φέρουσαν
τῇ
Ἑλένῃ
|
τὸν |
δίφρον
τοῦ
μοιχοῦ
κατὰ
πρόσωπον, |
[55] |
οὐδὲ
Ἵππωνι
ἀπαθανατίζοντι
τὸν
θάνατον
|
τὸν |
ἑαυτοῦ·
ὁ
Ἵππων
οὗτος
ἐπιγραφῆναι |
[24] |
ἦν
{Ἀνάχαρσις}
Οὗτος
τὸν
πολίτην
|
τὸν |
ἑαυτοῦ,
τὴν
παρὰ
Κυζικηνοῖς
Μητρὸς |
[115] |
τῆς
γνώσεως
αἱ
ἀκτῖνες
ἀνατειλάτωσαν
|
τὸν |
ἐγκεκρυμμένον
ἔνδον
ἐκφαίνουσαι
καὶ
ἀποστίλβουσαι |
[66] |
θεοὺς
τοὺς
πλανήτας,
ὄγδοον
δὲ
|
τὸν |
ἐκ
πάντων
τῶν
ἀπλανῶν
συνεστῶτα |
[54] |
ὑπερόγκους;
Νῦν
μὲν
τὸν
Μακεδόνα
|
τὸν |
ἐκ
Πέλλης
τὸν
Ἀμύντου
Φίλιππον |
[25] |
ἀποκεκομμένον
(μὴ
ἐκκλησιάζειν,
καὶ
προσέτι
|
τὸν |
ἐκ
πόρνης;
Αἰνίττεται
δὲ
διὰ |
[91] |
τῶν
ἐνταῦθα
δεσμωτηρίων
ἐκφεύγοντες,
ἐπὶ
|
τὸν |
ἔλεον
τὸν
ἐξ
οὐρανῶν;
(Ὁ |
[38] |
ἐν
Ἔρωσιν
ἢ
Καλοῖς
Ἀγαμέμνονα
|
τὸν |
Ἑλλήνων
βασιλέαἈργύννου
νεὼν
Ἀφροδίτης
ἵστασθαι |
[30] |
Εὐριπίδης·
Ζεὺς
γὰρ
κατακτὰς
παῖδα
|
τὸν |
ἐμὸν
αἴτιος
Ἀσκληπιόν,
στέρνοισιν
ἐμβαλὼν |
[53] |
πῦρ.
Τοῦτο
τὸ
πῦρ
καὶ
|
τὸν |
ἐν
Ἄργει
νεὼν
σὺν
καὶ |
[53] |
Ἐλευθερέως
κατήρειψε
τὸν
νεών,
καὶ
|
τὸν |
ἐν
Δελφοῖς
τοῦ
Ἀπόλλωνος
πρότερον |
[53] |
τῇ
ἱερείᾳ
κατέφλεξεν
Χρυσίδι,
καὶ
|
τὸν |
ἐν
Ἐφέσῳ
τῆς
Ἀρτέμιδος
δεύτερον |
[113] |
Πῶς
γὰρ
οὐ
ποθεινὸς
ὁ
|
τὸν |
ἐν
σκότει
κατορωρυγμένον
νοῦν
ἐναργῆ |
[45] |
ἐν
Μαγνησίᾳ
κεκήδευται,
οὐδὲ
μὴν
|
τὸν |
ἐν
Τελμισσῷ
βωμὸν
τοῦ
Ἀπόλλωνος· |
[47] |
τοῖν
Διοσκούροιν
ἀγάλματα
κατεσκευασάτην
καὶ
|
τὸν |
ἐν
Τίρυνθι
Ἡρακλέους
ἀνδριάντα
καὶ |
[120] |
ὑφ'
ἕνα
ταχθησόμενοι
θεὸν
καὶ
|
τὸν |
ἕνα
λόγον
τοῦ
θεοῦ,
καὶ |
[71] |
δὲ
καὶ
ἄλλους
παραστῆσαι
σπούδασον,
|
τὸν |
ἕνα
ὄντως
μόνον
θεὸν
ἀναφθεγγομένους |
[91] |
δεσμωτηρίων
ἐκφεύγοντες,
ἐπὶ
τὸν
ἔλεον
|
τὸν |
ἐξ
οὐρανῶν;
(Ὁ
γὰρ
θεὸς |
[43] |
καὶ
ἀληθέστερε
τοῦ
Ἀπόλλωνος
ἄνθρωπε,
|
τὸν |
ἐπὶ
τῆς
πυρᾶς
οἴκτειρον
δεδεμένον, |
[71] |
πως;
Τίς
γὰρ
σὰρξ
δύναται
|
τὸν |
ἐπουράνιον
καὶ
ἀληθῆ
ὀφθαλμοῖς
ἰδεῖν |
[102] |
τῳ
δῆλονὅτι
λίθους,
ὥσπερ
καὶ
|
τὸν |
Ἑρμῆν.
Ὡς
δὲ
οὐκ
ἔστι |
[49] |
θεὸν
ὁ
βασιλεὺς
ὁ
Ῥωμαίων
|
τὸν |
ἐρώμενον
ὡραιότατον
σφόδρα
γενόμενον,
Ἀντίνοον, |
[26] |
ποιοῦσι
τύπους
τὸν
Φόβον
καὶ
|
τὸν |
Ἔρωτα
καὶ
τὴν
Χαρὰν
καὶ |
[44] |
ἀνέπλαττον
θεούς,
οἷς
προσκυνοῖεν.
Ἀμέλει
|
τὸν |
Ἔρωτα
τοῦτον
ἐν
τοῖς
πρεσβυτάτοις |
[60] |
τῇ
Λήδᾳ
περιποτώμενον
τὸν
ὄρνιν
|
τὸν |
ἐρωτικὸν
τῆς
θηλύτητος,
ἀποδεχόμενοι
τὴν |
[1] |
μῦθος
βούλεται,
χαλκοῦν
ἀναστήσας
Πυθοῖ
|
τὸν |
Εὔνομον
αὐτῇ
τῇ
κιθάρᾳ
καὶ |
[121] |
{ἄνθρωποι}
ἀγάλματα·
σπεύσωμεν,
δράμωμεν,
ἄρωμεν
|
τὸν |
ζυγὸν
αὐτοῦ,
ἐπιβάλωμεν
ἀφθαρσίᾳ,
καλὸν |
[120] |
πεφορτισμένοι,
κἀγὼ
ἀναπαύσω
ὑμᾶς·
ἄρατε
|
τὸν |
ζυγόν
μου
ἐφ'
ὑμᾶς
καὶ |
[111] |
τὸ
παραδοξότατον,
ἐκεῖνον
τὸν
ἄνθρωπον
|
τὸν |
ἡδονῇ
πεπλανημένον,
τὸν
τῇ
φθορᾷ |
[36] |
Ἡρακλέους
τοξευθῆναι
Ὅμηρος
λέγει
καὶ
|
τὸν |
Ἥλιον
{Αὐγέαν}
Πανύασσις
ἱστορεῖ.
Ἤδη |
[114] |
ὃς
ἐπὶ
πάντας
ἀνθρώπους
ἀνατέλλει
|
τὸν |
ἥλιον
αὐτοῦ"
καὶ
καταψεκάζει
τὴν |
[63] |
γοῦν
ἀνθρώποις
δεδημιούργηται.
Καὶ
μὴ
|
τὸν |
ἥλιόν
τις
ὑμῶν
προσκυνείτω,
ἀλλὰ |
[63] |
ἥλιόν
τις
ὑμῶν
προσκυνείτω,
ἀλλὰ
|
τὸν |
ἡλίου
ποιητὴν
ἐπιποθείτω,
μηδὲ
τὸν |
[67] |
τοῦ
πυρός,
τὸν
κόσμου
δημιουργόν,
|
τὸν |
ἡλίου
φωταγωγόν·
θεὸν
ἐπιζητῶ,
οὐ |
[106] |
τὴν
ἀγριότητα
καὶ
παρα
δέξασθε
|
τὸν |
ἥμερον
καὶ
ἡμέτερον
λόγον
καὶ |
[38] |
καὶ
αὐτοὺς
μετὰ
τῶν
ἀμφὶ
|
τὸν |
Ἡρακλέα
ἐγγράφουσι.
Ἐῶ
δὲ
Ἀργείους |
[30] |
τοῖν
Διοσκούροιν,
πρὸς
δὲ
καὶ
|
τὸν |
Ἡρακλέα
εἴδωλον"
ἐλέγξας·
φῶτα"
γὰρ |
[36] |
Πύλῳ
ἠμαθόεντι"
Σωσίβιος
δὲ
καὶ
|
τὸν |
Ἡρακλέα
πρὸς
τῶν
Ἱπποκοωντιδῶν
κατὰ |
[64] |
(Τοῦτο
τοι
καὶ
οἱ
ἀμφὶ
|
τὸν |
Ἡράκλειτον
τὸ
πῦρ
ὡς
ἀρχέγονον |
[76] |
Αὐτίκα
τὴν
Ἀθηνᾶν
κυνάμυιαν"
καὶ
|
τὸν |
Ἥφαιστον
ἀμφιγύην"
καλοῦσιν,
τῇ
δὲ |
[57] |
τὸν
Διόνυσον
ἀπὸ
τῆς
στολῆς,
|
τὸν |
Ἥφαιστον
ἀπὸ
τῆς
τέχνης,
τὴν |
[114] |
δύσιν
εἰς
ἀνατολὴν
μετήγαγεν
καὶ
|
τὸν |
θάνατον
εἰς
ζωὴν
ἀνασταυρώσει,
ἐξαρπάσας |
[95] |
τέθεικα
πρὸ
προσώπου
ὑμῶν"
φησί,
|
τὸν |
θάνατον
καὶ
τὴν
ζωήν.
Πειράζει |
[111] |
ἐχειρώσατο
καὶ
τὸν
τύραννον
ἐδουλώσατο,
|
τὸν |
θάνατον,
καί,
τὸ
παραδοξότατον,
ἐκεῖνον |
[117] |
ἐξελαύνων
τὴν
φθοράν,
ὁ
ἐκδιώκων
|
τὸν |
θάνατον,
ὁ
ἐν
ἀνθρώ
ποις |
[55] |
νέμεσις
τοίνυν
οὐδὲ
Ἵππωνι
ἀπαθανατίζοντι
|
τὸν |
θάνατον
τὸν
ἑαυτοῦ·
ὁ
Ἵππων |
[117] |
νεών,
ἵνα
ἐν
ἀνθρώποις
ἱδρύσῃ
|
τὸν |
θεόν.
(Ἅγνισον
τὸν
νεών,
καὶ |
[68] |
Ταύτῃ
πῃ
καὶ
Πλάτων
διανοούμενος
|
τὸν |
θεὸν
αἰνίττεται
περὶ
τὸν
πάντων |
[120] |
τὸ
σχῆμα,
δι'
οὗ
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν
ἀναβαίνετε.
Δεῦτε
πρός
με |
[52] |
ἀπέκτεινεν
Ἆπιν,
γελῶ
μὲν
ὅτι
|
τὸν |
θεὸν
ἀπέκτεινεν
αὐτῶν,
ἀγανακτῶ
δὲ |
[114] |
ὑπογράφει
νόμους;
Ὅτι
πάντες
εἴσονται
|
τὸν |
θεὸν
ἀπὸ
μικροῦ
ἕως
μεγάλου, |
[92] |
κακίᾳ
σύνεστιν;
Τίς
δὲ
ὅστις
|
τὸν |
θεὸν
ἀποφεύγων
δαιμονίοις
συμβιοῖ;
Τίς |
[73] |
καὶ
ὁ
Ἀσκραῖος
αἰνίττεται
Ἡσίοδος
|
τὸν |
θεόν·
αὐτὸς
γὰρ
πάντων
βασιλεὺς |
[100] |
εἰ
γεωργὸς
εἶ,
ἀλλὰ
γνῶθι
|
τὸν |
θεὸν
γεωργῶν,
καὶ
πλεῖθι
ὁ |
[7] |
ὅτι
ὁ
λόγος
ἦν
πρὸς
|
τὸν |
θεόν,
διδάσκαλος,
ἐπεφάνη
ᾧ
τὰ |
[84] |
λόγος
ἀνθρώποις,
δι'
οὗ
καταυγαζόμεθα
|
τὸν |
θεόν.
~Εἰκότως
ἄρα
πιστεύσασι
μὲν |
[106] |
ὡς
ὅλῃ
καρδίᾳ
(δυνηθῆναι
χωρῆσαι
|
τὸν |
θεόν.
Ἐλπίσατε
ἐπ'
αὐτόν"
φησί, |
[104] |
μὲν
κόρακος
καὶ
κολοιοῦ
νομίζουσι
|
τὸν |
θεὸν
ἐμβοᾶν,
διὰ
δὲ
ἀνθρώπου |
[113] |
Ὡς
μέχρι
νῦν
ἐπλανώμην
(ζητῶν
|
τὸν |
θεόν,
ἐπεὶ
δέ
με
φωταγωγεῖς, |
[108] |
κἂν
ἐπὶ
τέλει
τοῦ
βίου
|
τὸν |
θεὸν
ἐπίγνωτε,
ὡς
δὴ
τὸ |
[72] |
τοὺς
ἑπομένους
αὐταῖν,
(ἀλλὰ
μὴ
|
τὸν |
θεὸν
ἐπιζητοῦντας,
ἐξανδραποδίζεσθον.
Οὐκ
ἀποκρυπτέον |
[120] |
ἀκηράτου.
Δᾳδουχοῦμαι
τοὺς
οὐρανοὺς
καὶ
|
τὸν |
θεὸν
ἐποπ
τεῦσαι,
ἅγιος
γίνομαι |
[113] |
δέ
με
φωταγωγεῖς,
κύριε,
καὶ
|
τὸν |
θεὸν
εὑρίσκω
διὰ
σοῦ
καὶ |
[106] |
τὴν
ἰδίαν
πολυπραγμονεῖ
σωτηρίαν·
εὗρες
|
τὸν |
θεόν,
ἔχεις
τὴν
ζωήν.
~Ζητήσωμεν |
[117] |
οὐ
γὰρ
μιμεῖσθαί
τις
δυνήσεται
|
τὸν |
θεὸν
ἢ
δι'
ὧν
ὁσίως |
[115] |
πατρί,
ἔγνω
πλανώμενος
αὐτόν,
ἠγάπησε
|
τὸν |
θεόν,
ἠγάπησε
τὸν
πλησίον,
ἐπλήρωσε |
[78] |
Ἱερεμίᾳ
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα
ἐπιδείκνυσι
|
τὸν |
θεόν.
Θεὸς
ἐγγίζων
ἐγώ
εἰμι" |
[10] |
εἰ
ποθεῖς
ἰδεῖν
ὡς
ἀληθῶς
|
τὸν |
θεόν,
καθαρσίων
μεταλάμβανε
θεοπρεπῶν,
οὐ |
[106] |
καὶ
μισθὸν
λάβετε
σωτηρίαν·
ἐκζητήσατε
|
τὸν |
θεόν,
καὶ
ζήσεται
ἡ
ψυχὴ |
[6] |
καὶ
ὁ
λόγος
ἦν
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
θεὸς
ἦν
ὁ |
[118] |
τὸ
ἅγιον·
τότε
μου
κατοπτεύσεις
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
τοῖς
ἁγίοις
ἐκείνοις |
[122] |
ἐπιτρέπειν
τῷ
θεῷ,
ἀγαπῶντας
κύριον
|
τὸν |
θεὸν
καὶ
τοῦτο
(παρ'
ὅλον |
[84] |
ἐν
ἁγναῖς
ξενοδοχοῦμεν
ταῖς
ψυχαῖς
|
τὸν |
θεόν;
Μεγάλη
γὰρ
τῆς
ἐπαγγελίας |
[69] |
οὑτωσὶ
δὲ
καὶ
τῷ
νοῆσαι
|
τὸν |
θεὸν
μετρεῖται
(καὶ
καταλαμβάνεται
ἡ |
[82] |
οἱ
πρῶτοι
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
|
τὸν |
θεὸν
νενοηκότες,
οἱ
πρῶτοι
τῶν |
[94] |
δὲ
καὶ
σή,
ἐὰν
(ἀπολάβῃς
|
τὸν |
θεόν.
Ὅθεν
ἡ
γραφὴ
εἰκότως |
[110] |
πατρικῆς
βουλήσεως,
ῥᾷστα
ἡμῖν
ἐπέλαμψε,
|
τὸν |
θεόν,
ὅθεν
τε
ἦν
αὐτὸς |
[111] |
καὶ
παρακούσας
τοῦ
πατρὸς
ᾐσχύνετο
|
τὸν |
θεόν.
Οἷον
ἴσχυσεν
ἡδονή·
ὁ |
[10] |
ἣν
ἐκμαθεῖν
δεῖ
νοῆσαι
θελήσασι
|
τὸν |
θεόν,
ὅπως
ἡμῖν
ἀθρόας
τῶν |
[90] |
καταφλεχθήσονται,
ἐξὸν
βιῶναι
καλῶς
κατὰ
|
τὸν |
θεόν,
οὐ
(κατὰ
τὸ
ἔθος; |
[81] |
αἰτιώμενος
ἐξηγήσεταί
σοι·
ὅτι
γνόντες
|
τὸν |
θεὸν
οὐχ
ὡς
θεὸν
ἐδόξασαν |
[121] |
κατιθύνει
τὸ
ἅρμα,
σπεύδων
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν
πληρῶσαι
ἐναργῶς
ὃ
ᾐνίξατο, |
[108] |
οὐ
ψευδο
μαρτυρήσεις,
ἀγαπήσεις
κύριον
|
τὸν |
θεόν
σου.
Εἰσὶ
δὲ
καὶ |
[80] |
κύριος
εἷς
ἐστι"
καὶ
κύριον
|
τὸν |
θεόν
σου
προσκυνήσεις
καὶ
αὐτῷ |
[113] |
διήγησαί
μοι
τὸν
πατέρα
σου
|
τὸν |
θεόν·
σώσει
σου
τὰ
διηγήματα, |
[69] |
καὶ
ἀριθμὸν
τῶν
ὅλων
ὑπολαμβάνων
|
τὸν |
θεόν·
τὰ
μὲν
γὰρ
ἄδικα |
[106] |
ἡ
ψυχὴ
ὑμῶν.
Ὁ
ἐκζητῶν
|
τὸν |
θεὸν
τὴν
ἰδίαν
πολυπραγμονεῖ
σωτηρίαν· |
[99] |
ἐστιν,
ἐὰν
θελήσητε,
τῶν
πρὸς
|
τὸν |
θεὸν
τὴν
προαίρεσιν
ἐσχηκότων·
ὑμῶν, |
[75] |
ἐπιφθεγγόμενος
ἐμφρόνως
εἰ
γὰρ
ἕλκει
|
τὸν |
θεὸν
τοῖς
κυμβάλοις
ἄνθρωπος
εἰς |
[68] |
γὰρ
ἥλιος
ἐπιδείξει
ποτ'
ἂν
|
τὸν |
θεὸν
τὸν
ἀληθῆ,
ὁ
δὲ |
[23] |
προτέρᾳ
μέν,
καθ'
ἣν
ἀγνοοῦσι
|
τὸν |
θεόν,
τὸν
ὄντα
ὄντως
μὴ |
[116] |
ἀμειβόμενοι
τὰς
εὐποιίας
εὐλογίαις
καὶ
|
τὸν |
θεὸν
τῷ
θείῳ
γεραίροντες
λόγῳ. |
[66] |
μὲν
οὐρανόν,
πῇ
δὲ
πνεῦμα
|
τὸν |
θεὸν
ὑπονοεῖ.
Ἐπικούρου
μὲν
γὰρ |
[113] |
Χωρήσωμεν
τὸ
φῶς,
ἵνα
χωρήσωμεν
|
τὸν |
θεόν·
χωρήσωμεν
τὸ
φῶς
καὶ |
[68] |
Πλάτωνα.
Πῇ
δὴ
οὖν
ἐξιχνευτέον
|
τὸν |
θεόν,
ὦ
Πλάτων;
Τὸν
γὰρ |
[7] |
ἀίδιον
ζωὴν
παραπεμπόμεθα.
(Κατὰ
γὰρ
|
τὸν |
θεσπέσιον
ἐκεῖνον
τοῦ
κυρίου
ἀπόστολον |
[119] |
λαλοῦσιν,
ἦχος
στέλλεται
μουσικῆς,
δρόμῳ
|
τὸν |
θίασον
διώκουσιν,
σπεύδουσιν
οἱ
κεκλημένοι |
[116] |
ἠκούσαμεν.
Ἐξοπλισώμεθα
εἰρηνικῶς,
ἐνδυσά
μενοι
|
τὸν |
θώρακα
τῆς
δικαιοσύνης"
καὶ
τὴν |
[22] |
δᾳδοῦχε,
τὰς
λαμπάδας·
ἐλέγχει
σου
|
τὸν |
Ἴακχον
τὸ
φῶς·
ἐπίτρεψον
ἀποκρύψαι |
[62] |
Πραξιτέλους
Δήμητρα
καὶ
Κόρην
καὶ
|
τὸν |
Ἴακχον
τὸν
μυστικὸν
θεοὺς
ὑπολάβοιμεν |
[74] |
τὴν
θεολογίαν,
παλινῳδίαν
ἀληθείας
εἰσάγει,
|
τὸν |
ἱερὸν
ὄντως
ὀψέ
ποτε,
ὅμως |
[25] |
ἐκτὸς
μένειν
σπουδαστέον.
Οὐχ
ὁρᾷς
|
τὸν |
ἱεροφάντην
τῆς
ἀληθείας
Μωσέα
προστάττοντα |
[106] |
ἥμερον
καὶ
ἡμέτερον
λόγον
καὶ
|
τὸν |
ἰὸν
ἀποπτύσατε
τὸν
δηλητήριον,
ὅπως |
[100] |
ἔχειν
πρὸς
θεόν.
Ὥσπερ
οὖν
|
τὸν |
ἵππον
ἀροῦν
οὐ
βιαζόμεθα
οὐδὲ |
[47] |
ὀστῶν
Ἰνδικοῦ
θηρίου.
Καὶ
δὴ
|
τὸν |
ἱστοροῦντα
Διονύσιον
ἐν
τῷ
πέμπτῳ |
[39] |
σέβουσι
δὲ
αὐτῶν
Συηνῖται
φάγρον
|
τὸν |
ἰχθύν,
μαιώτην
δὲ
(ἄλλος
οὗτος |
[59] |
λαὸς
τοῦ
θεοῦ"
οἱ
κατὰ
|
τὸν |
Ἰωάννην
οὐκ
ὄντες
ἐκ
τῶν |
[86] |
ἄνθρωπον
κατάλληλον
ἐπιγράφεται
διδάσκαλον
θεὸν
|
τὸν |
καὶ
μόνον
ἀπεικάσαι
κατ'
ἀξίαν |
[17] |
Φερεφάττης
ἀνθολόγια
διηγήσωμαί
σοι
καὶ
|
τὸν |
κάλαθον
καὶ
τὴν
ἁρπαγὴν
τὴν |
[66] |
ὅλων
οὐ
νοήσας
τὸν
πατέρα,
|
τὸν |
καλούμενον
ὕπατον"
ψυχὴν
εἶναι
τοῦ |
[33] |
Ἀλλ'
ἐὰν
ἐπιδείξῃς
μόνον,
ἄνθρωπε,
|
τὸν |
κεστόν,
ἐξελέγχεται
καὶ
ὁ
Ζεὺς |
[2] |
οὐ
τὸν
Τερπάνδρου
νόμον
οὐδὲ
|
τὸν |
Κηπίωνος,
οὐδὲ
μὴν
Φρύγιον
ἢ |
[11] |
δὲ
μανικῆς,
τὰ
ἄχρηστα
χρηστήρια,
|
τὸν |
Κλάριον,
τὸν
Πύθιον,
τὸν
Διδυμέα, |
[51] |
μεγίστην
οἰόμενοι
θεόν,
φέροντες
εἰς
|
τὸν |
κοπρῶνα
ἀνέθηκαν
αὐτήν,
ἄξιον
νεὼν |
[63] |
εἴποιμι
ὅσα
ποιεῖ;
Ὅλον
ἴδε
|
τὸν |
κόσμον,
ἐκείνου
ἔργον
ἐστίν·
καὶ |
[63] |
τὸν
ἡλίου
ποιητὴν
ἐπιποθείτω,
μηδὲ
|
τὸν |
κόσμον
ἐκθειαζέτω,
ἀλλὰ
τὸν
κόσμου |
[66] |
αὐτῆς
διορίζων
τὴν
πρόνοιαν,
ἔπειτα
|
τὸν |
κόσμον
θεὸν
ἡγούμενος
περιτρέπεται,
τὸν |
[101] |
ὅτι
τὸ
φῶς
ἐλήλυθεν
εἰς
|
τὸν |
κόσμον
καὶ
ἠγάπησαν
οἱ
ἄνθρωποι |
[78] |
δὲ
καὶ
τὰ
στοιχεῖα
καὶ
|
τὸν |
κόσμον
σὺν
καὶ
αὐτοῖς
λέγει· |
[63] |
μηδὲ
τὸν
κόσμον
ἐκθειαζέτω,
ἀλλὰ
|
τὸν |
κόσμου
δημιουργὸν
ἐπιζητησάτω.
Μόνη
ἄρα, |
[67] |
ποθῶ,
τὸν
κύριον
τοῦ
πυρός,
|
τὸν |
κόσμου
δημιουργόν,
τὸν
ἡλίου
φωταγωγόν· |
[112] |
μὲν
ἐπιστεύετε
ποιητικῷ
τὸν
Μίνω
|
τὸν |
Κρῆτα
τοῦ
Διὸς
ὀαριστὴν
ἀναγράφοντι, |
[43] |
ἐκλαθόμενος
(οὕτω
φιλόλοξος
ἦν)
ἀνήγαγε
|
τὸν |
Κροῖσον
διὰ
τοῦ
Ἅλυος
ἐπὶ |
[43] |
Φοῖβος,
ἀλλ'
οὐ
φιλάνθρωπος.
Προὔδωκε
|
τὸν |
Κροῖσον
τὸν
φίλον
καὶ
τοῦ |
[92] |
δεσπότῃ·
ἔγνω
δέ"
φησί,
βοῦς
|
τὸν |
κτησάμενον
καὶ
ὄνος
τὴν
φάτνην |
[81] |
καὶ
ἐλάτρευσαν
τῇ
κτίσει
παρὰ
|
τὸν |
(κτίσαντα.
Καὶ
μὴν
ὅ
γε |
[21] |
σύνθημα
Ἐλευσινίων
μυστηρίων·
ἐνήστευσα,
ἔπιον
|
τὸν |
κυκεῶνα,
ἔλαβον
ἐκ
κίστης,
ἐργασάμενος |
[24] |
Εὐήμερον
τὸν
Ἀκραγαντῖνον
καὶ
Νικάνορα
|
τὸν |
Κύπριον
καὶ
Διαγόραν
καὶ
Ἵππωνα |
[28] |
ἡ
Ἀθηνᾶ)
δεύτερον
ἐν
Κρήτῃ
|
τὸν |
Κύρβαντος,
τρίτον
τὸν
Διὸς
καὶ |
[83] |
Ὢ
τῆς
(ἀπονοίας
τῆς
πολλῆς·
|
τὸν |
κύριον
ἐπαισχύνεσθε.
Ἐλευθερίαν
ἐπαγγέλλεται,
ὑμεῖς |
[5] |
δὲ
ἐμπνέῃ,
ὃ
δὲ
χωρήσῃ
|
τὸν |
(κύριον.
Ναὶ
μὴν
ὁ
Δαβὶδ |
[87] |
ἁγίων
τὰς
προτροπὰς
ὡς
αὐτὸν
|
τὸν |
κύριον
τὸν
φιλάνθρωπον·
οὐδὲν
γὰρ |
[67] |
Τὸν
κύριον
τῶν
πνευμάτων
ποθῶ,
|
τὸν |
κύριον
τοῦ
πυρός,
τὸν
κόσμου |
[43] |
ἄνθρωπον,
τοῦ
Ἀπόλλωνος
τοῦ
μαντικοῦ
|
(τὸν |
Κῦρον
καὶ
τὸν
Σόλωνα.
Φιλόδωρος |
[109] |
ἀφέληται
σοφίας·
αὐτὸς
ἑκὼν
ὑπερβήσῃ
|
τὸν |
λῆρον
τῆς
συνηθείας,
καθάπερ
καὶ |
[28] |
κέκληται
παρὰ
Ἀρκάσιν·
ἐπὶ
τούτοις
|
τὸν |
Λίβυν
καταλέγει
τὸν
Ἄμμωνος·
ὁ |
[46] |
Σκύθαι
τὸν
ἀκινάκην,
οἱ
Ἄραβες
|
τὸν |
λίθον,
οἱ
Πέρσαι
τὸν
ποταμὸν |
[9] |
πιστῶν,
ἄμφω
δὲ
μητέρες
διὰ
|
τὸν |
λόγον·
ἀπίστοις
δὲ
εἰσέτι
νῦν |
[113] |
τὰ
πάντα"
οὕτως
εἰ
μὴ
|
τὸν |
λόγον
ἔγνωμεν
καὶ
τούτῳ
κατηυγάσθημεν, |
[84] |
ἀναπεπ
ταμέναις
ταῖς
ἀκοαῖς
καταδεχόμενοι
|
τὸν |
λόγον
ἐν
ἁγναῖς
ξενοδοχοῦμεν
ταῖς |
[8] |
τοῦ
προφητικοῦ
χοροῦ
λογικώτερον
ἐπὶ
|
τὸν |
λόγον
ἐπιστρέφει
τοὺς
τὰ
ὦτα |
[5] |
διὰ
τὸ
πνεῦμα,
ναὸς
διὰ
|
τὸν |
λόγον,
ἵν'
ἣ
μὲν
κρέκῃ, |
[119] |
νεβρίδα,
σωφρό
νησον·
δείξω
σοι
|
τὸν |
λόγον
καὶ
τοῦ
λόγου
τὰ |
[1] |
σασθαι
μῦθον
καὶ
ᾠδόν,
Εὔνομον
|
τὸν |
Λοκρὸν
καὶ
τέττιγα
τὸν
Πυθικόν· |
[28] |
ὁ
γραμματικὸς
τούτοις
ἕκτον
ἐπιφέρει
|
τὸν |
Μάγνητος.
Πόσοι
δὲ
καὶ
νῦν |
[115] |
ἐκφαίνουσαι
καὶ
ἀποστίλβουσαι
ἄνθρω
πον,
|
τὸν |
μαθητὴν
τοῦ
φωτός,
τὸν
Χριστοῦ |
[31] |
συνεχῶς
κιθαρίζουσαι
καὶ
καλῶς
κατεπᾴδουσαι
|
τὸν |
Μάκαρα
ἔθελγον
καὶ
κατέπαυον
τῆς |
[80] |
οὖν
σύνετε,
ὦ
ἄνθρωποι,
κατὰ
|
τὸν |
μακάριον
ψαλμῳδὸν
ἐκεῖνον
τὸν
Δαβίδ· |
[96] |
πους
ἀποθεοῦν
τετολμήκασι,
τρισκαιδέκατον
Ἀλέξανδρον
|
τὸν |
Μακεδόνα
ἀναγράφοντες
θεόν,
ὃν
Βαβυλὼν |
[54] |
τιμὰς
ἑαυτοῖς
ὑπερόγκους;
Νῦν
μὲν
|
τὸν |
Μακεδόνα
τὸν
ἐκ
Πέλλης
τὸν |
[32] |
Δάφνη
γὰρ
ἐξέφυγε
μόνη
καὶ
|
τὸν |
μάντιν
καὶ
(τὴν
φθοράν.
Αὐτός |
[48] |
περὶ
ταῦτα
διατρίβω,
ἐξὸν
αὐτὸν
|
τὸν |
μεγαλο
δαίμονα
ὑμῖν
ἐπιδεῖξαι
ὅστις |
[114] |
ἐγείρων,
μιμνῄσκων
βιότοιο"
ἀληθινοῦ,
καὶ
|
τὸν |
μέγαν
ὄντως
καὶ
θεῖον
καὶ |
[28] |
οἳ
τρεῖς
τοὺς
Ζῆνας
ἀναγράφουσιν,
|
τὸν |
μὲν
Αἰθέρος
ἐν
Ἀρκαδίᾳ,
τὼ |
[28] |
λοιπὼ
τοῦ
Κρόνου
παῖδε,
τούτοιν
|
τὸν |
μὲν
ἐν
Κρήτῃ,
θάτερον
δὲ |
[9] |
~Εἶτ'
οὐκ
ἄτοπον,
ὦ
φίλοι,
|
τὸν |
μὲν
θεὸν
ἀεὶ
προτρέπειν
ἡμᾶς |
[81] |
καὶ
τὴν
γῆν"
σὺ
δὲ
|
τὸν |
μὲν
θεὸν
οὐ
νοεῖς,
τὸν |
[104] |
διὰ
δὲ
ἀνθρώπου
σιωπᾶν,
καὶ
|
τὸν |
μὲν
κόρακα
τετιμήκασιν
ὡς
ἄγγελον |
[23] |
δὲ
εἰκότως
ἀποκαλῶ
τούτους,
οἳ
|
τὸν |
μὲν
ὄντως
ὄντα
θεὸν
ἠγνοήκασιν, |
[50] |
μέντοι
ἐρείπια
τοὺς
νεὼς
προσαγορεύει,
|
τὸν |
μὲν
τῆς
Ἐφεσίας
Ἀρτέμιδος
χάσμασι |
[112] |
δὴ
μύθῳ
μὲν
ἐπιστεύετε
ποιητικῷ
|
τὸν |
Μίνω
τὸν
Κρῆτα
τοῦ
Διὸς |
[43] |
ἀχάριστός
ἐστιν
ὃν
προσκυνεῖς,
λαμβάνει
|
τὸν |
μισθὸν
καὶ
μετὰ
τὸ
χρυσίον |
[21] |
ἵν'
ἔχῃς
μάρτυρα
τῆς
ἀναισχυντίας
|
τὸν |
μυσταγωγόν·
ὣς
εἰποῦσα
πέπλους
ἀνεσύρατο, |
[120] |
ἱεροφαντεῖ
δὲ
ὁ
κύριος
καὶ
|
τὸν |
μύστην
σφραγίζεται
φωταγωγῶν,
καὶ
παρατίθεται |
[62] |
καὶ
Κόρην
καὶ
τὸν
Ἴακχον
|
τὸν |
μυστικὸν
θεοὺς
ὑπολάβοιμεν
ἢ
τὰς |
[16] |
τὸ
κέντρον,
βουκολικόν,
οἶμαι,
κέντρον
|
τὸν |
νάρθηκα
ἐπικαλῶν,
ὃν
δὴ
ἀναστέφουσιν |
[18] |
τὸν
Παρνασσὸν
φέρων
κατατίθεται
διεσπασμένον
|
τὸν |
νεκρόν.
~Εἰ
θέλεις
δ'
ἐποπτεῦσαι |
[91] |
καὶ
διώκει
τὸ
θηρίον
καὶ
|
τὸν |
νεοττὸν
αὖθις
ἀναλαμβάνει
ἐπὶ
τὴν |
[117] |
ἀνθρώποις
ἱδρύσῃ
τὸν
θεόν.
(Ἅγνισον
|
τὸν |
νεών,
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
καὶ |
[53] |
τοῦ
Διονύσου
τοῦ
Ἐλευθερέως
κατήρειψε
|
τὸν |
νεών,
καὶ
τὸν
ἐν
Δελφοῖς |
[66] |
Ἀρχέλαος.
Τούτω
μέν
γε
ἄμφω
|
τὸν |
νοῦν
ἐπεστησάτην
τῇ
ἀπειρίᾳ,
ὁ |
[105] |
ἀλήθειαν
ἀνάπηροι
καὶ
τυφλοὶ
μὲν
|
τὸν |
νοῦν,
κωφοὶ
δὲ
τὴν
σύνεσιν |
[77] |
ὑπὸ
κακίας
τὸν
ἄνθρωπον,
ὑπερείδουσαι
|
τὸν |
ὄλισθον
τὸν
βιωτικόν,
μιᾷ
καὶ |
[47] |
τῶν
Πέλοπος
ὀστῶν
κατεσκευάσθαι,
καθάπερ
|
τὸν |
Ὀλύμπιον
ἐξ
ἄλλων
ὀστῶν
Ἰνδικοῦ |
[23] |
καθ'
ἣν
ἀγνοοῦσι
τὸν
θεόν,
|
τὸν |
ὄντα
ὄντως
μὴ
γνωρίζοντες
θεόν, |
[114] |
ἐμποδὼν
ὡς
ἀχλὺν
ὄψεως
καταγαγόντες
|
τὸν |
ὄντως
ὄντα
θεὸν
ἐποπτεύσωμεν,
ταύτην |
[89] |
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἐκκλινοῦμεν
καὶ
|
τὸν |
ὄντως
ὄντα
πατέρα
ἐπιζη
τήσομεν, |
[82] |
ἀναγεννηθῆτε,
ὥς
φησιν
ἡ
γραφή,
|
τὸν |
ὄντως
ὄντα
πατέρα
οὐ
μὴ |
[60] |
δεδεμένην,
καὶ
τῇ
Λήδᾳ
περιποτώμενον
|
τὸν |
ὄρνιν
τὸν
ἐρωτικὸν
τῆς
θηλύτητος, |
[50] |
δὲ
μάντιν,
ἀλλὰ
θεοῦ
μεγάλοιο,
|
τὸν |
οὐ
χέρες
ἔπλασαν
ἀνδρῶν
εἰδώλοις |
[50] |
παρ'
ὄχθαις
καὶ
νηὸν
ζητοῦσα
|
τὸν |
οὐκέτι
ναιετάοντα·
(τὸν
δὲ
Ἴσιδος |
[48] |
εἰς
Αἴγυπτον
ἐπαγαγέσθαι
(τεχνίτας
ἱκανούς·
|
τὸν |
οὖν
Ὄσιριν
τὸν
προπάτορα
τὸν |
[115] |
ἀποδέχονται,
ὑμεῖς
δὲ
οὐ
βούλεσθε
|
τὸν |
οὐράνιον
αὐτὸν
περιάψασθαι,
τὸν
σωτῆρα |
[100] |
ὁ
τῆς
ναυτιλίας
ἐρῶν,
ἀλλὰ
|
τὸν |
οὐράνιον
κυβερνήτην
παρα
καλῶν·
στρατευόμενόν |
[37] |
Ζητεῖς
σου
τὸν
Δία;
μὴ
|
τὸν |
οὐρανόν,
ἀλλὰ
τὴν
γῆν
πολυπραγμόνει. |
[74] |
εἰς
τὸν
αἰθέρα
καὶ
εἰς
|
τὸν |
οὐρανὸν
(ἀναβλέψας
τόνδε
ἡγοῦ
θεόν" |
[108] |
τὰ
ὄρνεα,
ἕνα
μόνον
ἐκπλήττεται
|
τὸν |
οὐρανόν,
ἐπεὶ
θεὸν
νοῆσαι
μὴ |
[105] |
οὐκ
ἀλγεῖτε,
οὐκ
ἀγανακτεῖτε,
οὐ
|
τὸν |
οὐρανὸν
ἰδεῖν
καὶ
τὸν
τοῦ |
[81] |
οὗτος,
ὃς
ἐν
ἀρχῇ
ἐποίησε
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν"
σὺ |
[58] |
οἴμοι
(τῆς
ἀθεότητος.
Σκηνὴν
πεποιήκατε
|
τὸν |
οὐρανὸν
καὶ
τὸ
θεῖον
ὑμῖν |
[78] |
διὰ
Ἡσαΐου
Τίς
μετρήσει"
φησί,
|
τὸν |
οὐρανὸν
σπιθαμῇ
καὶ
πᾶσαν
τὴν |
[56] |
γέρα;
Τί
δὲ
κατα
λιπόντες
|
τὸν |
οὐρανὸν
τὴν
γῆν
τετιμήκατε;
Τί |
[78] |
ἡ
γῆ"
ὃς
ἐὰν
ἀνοίξῃ
|
τὸν |
οὐρανόν,
τρόμος
σε
λήψεται.
Βούλει |
[118] |
δ'
αὐτὸν
οἰκτείραιμι
παροινοῦντα
καὶ
|
τὸν |
οὕτω
παρα
νοοῦντα
ἐπὶ
σωτηρίαν |
[54] |
τὸ
σκέλος
πεπηρωμένον"
ὃς
ἐξεκόπη
|
τὸν |
(ὀφθαλμόν·
αὖθις
δὲ
τὸν
Δημήτριον |
[111] |
σαρκὶ
ἐνδεθείς
(μυστήριον
θεῖον
τοῦτο)
|
τὸν |
ὄφιν
ἐχειρώσατο
καὶ
τὸν
τύραννον |
[27] |
καταπληκτικῶν
τουτωνὶ
καὶ
ἐκπληκτικῶν
προσωπείων
|
τὸν |
ὄχλον
τῶν
θεῶν,
συνωνυμίαις
τισὶ |
[36] |
ὁ
Ἀρκὰς
ὁ
ἑστιάτωρ
αὐτοῦ
|
τὸν |
παῖδα
κατασφάξας
τὸν
αὑτοῦ
(Νύκτιμος |
[85] |
ἀίδιος,
ὠνήσασθε
ἄν;
Οὐδὲ
εἰ
|
τὸν |
Πακτωλόν
τις
ὅλον,
τοῦ
χρυσίου |
[44] |
ἀκόλαστον
ἐπιθυμίαν.
(Ἀθηναῖοι
δὲ
οὐδὲ
|
τὸν |
Πᾶνα
ᾔδεσαν
ὅστις
ἦν,
πρὶν |
[39] |
καλῶ,
ἀθέου
χλεύης,
ὦ
δείλαιοι,
|
τὸν |
πάντα
ὑμῶν
ἀβίωτον
ὄντως
(βίον |
[68] |
διανοούμενος
τὸν
θεὸν
αἰνίττεται
περὶ
|
τὸν |
πάντων
βασιλέα
πάντ'
ἐστί,
κἀκεῖνο |
[65] |
σεβασμίων
αὐτοῖς
μεμαθήκασιν
ἀρχῶν,
ἄρχοντα
|
τὸν |
πάντων
ποιητὴν
καὶ
τῶν
ἀρχῶν |
[85] |
ἐπίγνωσιν
τῆς
ἀληθείας"
παρακαλεῖ,
ὁ
|
τὸν |
παράκλητον
ἀποστέλλων.
Τίς
οὖν
ἡ |
[18] |
οὐ
γὰρ
ἠπείθησε
Διί,
εἰς
|
τὸν |
Παρνασσὸν
φέρων
κατατίθεται
διεσπασμένον
τὸν |
[15] |
ἐκ
κυμβάλου
ἔπιον·
ἐκιρνοφόρησα·
ὑπὸ
|
τὸν |
παστὸν
ὑπέδυν.
Ταῦτα
οὐχ
ὕβρις |
[82] |
οἶμαι,
ἐγγραφῇ
καὶ
πολιτευθῇ
καὶ
|
τὸν |
πατέρα
ἀπολάβῃ,
τότε
ἐν
τοῖς |
[113] |
θεὸν
εὑρίσκω
διὰ
σοῦ
καὶ
|
τὸν |
πατέρα
ἀπολαμβάνω
παρὰ
σοῦ,
γίνομαί |
[94] |
τῷ
γνησίῳ
λέγω,
τῷ
φιλοῦντι
|
τὸν |
πατέρα,
δι'
ὃν
ἔτι
ἐργάζεται, |
[28] |
καὶ
Τιτανίδος
τῆς
Ὠκεανοῦ,
ἣ
|
τὸν |
πατέρα
δυσσεβῶς
καταθύσασα
τῷ
πατρῴῳ |
[114] |
ἐπ'
ἴσης
περιπολεῖ
τὴν
ἀνθρωπότητα,
|
τὸν |
πατέρα
μιμούμενος,
ὃς
ἐπὶ
πάντας |
[113] |
σε"
Ὕμνησον
καὶ
διήγησαί
μοι
|
τὸν |
πατέρα
σου
τὸν
θεόν·
σώσει |
[99] |
υἱὸς
(εἶ,
τὸ
ἰδιαίτατον,
ἀναγνώρισον
|
τὸν |
πατέρα.
Σὺ
δὲ
ἔτι
ταῖς |
[66] |
πατήρ,
τῶν
ὅλων
οὐ
νοήσας
|
τὸν |
πατέρα,
τὸν
καλούμενον
ὕπατον"
ψυχὴν |
[85] |
δὲ
πρὸς
πάντα
ὠφέλιμος"
κατὰ
|
τὸν |
Παῦλον,
ἐπαγγελίαν
ἔχουσα
ζωῆς
(τῆς |
[120] |
φωταγωγῶν,
καὶ
παρατίθεται
(τῷ
πατρὶ
|
τὸν |
πεπιστευκότα
αἰῶσι
τηρούμενον.
Ταῦτα
τῶν |
[68] |
παντάπασιν
ἀπεγνώκαμέν
σε.
Εἰ
βούλει,
|
τὸν |
Πλάτωνα.
Πῇ
δὴ
οὖν
ἐξιχνευτέον |
[115] |
αὐτόν,
ἠγάπησε
τὸν
θεόν,
ἠγάπησε
|
τὸν |
πλησίον,
ἐπλήρωσε
τὴν
ἐντολήν,
τὸ |
[108] |
αὐταῖς
ἐγγραφόμενοι
ταῖς
καρδίαις·
ἀγαπήσεις
|
τὸν |
πλησίον
σου
ὡς
σεαυτόν"
καὶ |
[101] |
σωτηρίᾳ
καὶ
τὸν
τῦφον
καὶ
|
τὸν |
πλοῦτον
καὶ
τὸν
φόβον,
ἐπιφθεγγομένους |
[47] |
καὶ
τὴν
ὕλην
(ὄγχνην
καὶ
|
τὸν |
ποιητὴν
Ἄργον
ἀναγράφει.
Πολλοὶ
δ' |
[36] |
καὶ
μέγα
ἰάχουσαν
αὐτόν
τε
|
τὸν |
πολεμικώτατον
Ἄρη
ὑπὸ
τοῦ
Διομήδους |
[24] |
ὅστις
ποτὲ
ἦν
{Ἀνάχαρσις}
Οὗτος
|
τὸν |
πολίτην
τὸν
ἑαυτοῦ,
τὴν
παρὰ |
[25] |
δὲ
τοῦ
λοιποῦ
τοῦ
τρίτου
|
τὸν |
πολλοὺς
ἐπιγραφόμενον
ψευδωνύμους
θεοὺς
ἀντὶ |
[92] |
(τύραννον,
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
ἀγαθοῦ
|
τὸν |
πονηρόν.
Τίς
γάρ,
ὢ
πρὸς |
[49] |
ἐραστής.
Τί
μοι
θεὸν
καταλέγεις
|
τὸν |
πορνείᾳ
τετιμημένον;
τί
δὲ
καὶ |
[57] |
τὴν
Ἰνώ,
ἀπὸ
τῆς
τριαίνης
|
τὸν |
Ποσειδῶ,
ἀπὸ
τοῦ
κύκνου
τὸν |
[32] |
καὶ
(μαχλώσας
ἡδονάς.
Κάλει
μοι
|
τὸν |
Ποσειδῶ
καὶ
τὸν
χορὸν
τῶν |
[46] |
Ἄραβες
τὸν
λίθον,
οἱ
Πέρσαι
|
τὸν |
ποταμὸν
προσεκύνουν,
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[3] |
τυραννούντων
δαιμό
νων,
ὡς
δὲ
|
τὸν |
πρᾶον
καὶ
φιλάνθρωπον
τῆς
θεοσεβείας |
[48] |
μεταγαγὼν
ὁ
Πτολεμαῖος
(ἔθαψεν
ὑπὸ
|
τὸν |
προδεδηλωμένον
σηκόν.
Ἄλλοι
δέ
φασι |
[10] |
ᾐνίσσετο
ἡ
Ζαχαρίου
σιωπή,
ἀναμένουσα
|
τὸν |
πρόδρομον
τοῦ
Χριστοῦ
καρπόν,
ἵνα |
[48] |
(τεχνίτας
ἱκανούς·
τὸν
οὖν
Ὄσιριν
|
τὸν |
προπάτορα
τὸν
αὑτοῦ
δαιδαλθῆναι
ἐκέλευσεν |
[34] |
ἐπανῆλθεν
αὖθις·
οὐ
κατα
λαμβάνει
|
τὸν |
Πρόσυμνον
(ἐτεθνήκει
γάρ)
ἀφοσιούμενος
τῷ |
[2] |
(θεοῦ
καὶ
χορὸν
τὸν
ἅγιον
|
τὸν |
προφητικόν.
Ἣ
δὲ
ὡς
ὅτι |
[79] |
χρησμῳδοῦ;
Ἔχεις
τὸν
χορὸν
πάντα
|
τὸν |
προφητικόν,
τοὺς
συνθιασώτας
τοῦ
Μωυσέως. |
[72] |
Οὐκ
ἀποκρυπτέον
οὐδὲ
τοὺς
ἀμφὶ
|
τὸν |
Πυθαγόραν,
οἵ
φασιν
ὁ
μὲν |
[1] |
Εὔνομον
τὸν
Λοκρὸν
καὶ
τέττιγα
|
τὸν |
Πυθικόν·
πανήγυρις
Ἑλληνικὴ
ἐπὶ
νεκρῷ |
[11] |
τὰ
ἄχρηστα
χρηστήρια,
τὸν
Κλάριον,
|
τὸν |
Πύθιον,
τὸν
Διδυμέα,
τὸν
Ἀμφιάρεω, |
[11] |
αὐτοῖς
στῆσον
δὲ
ὁμοῦ
παρὰ
|
τὸν |
Πύθιον
τοὺς
ἀλευρομάντεις
ἄγων
καὶ |
[121] |
ἡνίοχον
ἀνθρώπων
τὸν
Χριστὸν
ἀγαπήσωμεν·
|
τὸν |
πῶλον
ὑποζύγιον
ἤγαγε
σὺν
τῷ |
[48] |
Ἀθηνόδωρος
ὁ
τοῦ
Σάνδωνος
ἀρχαΐζειν
|
τὸν |
Σάραπιν
βουληθεὶς
οὐκ
οἶδ'
ὅπως |
[48] |
δέ
φασι
Ποντικὸν
εἶναι
βρέτας
|
τὸν |
Σάραπιν,
μετῆχθαι
δὲ
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν |
[48] |
φαρμάκῳ
φυράσας
τὰ
πάντα
διέπλασεν
|
τὸν |
Σάραπιν·
οὗ
καὶ
τοὔνομα
αἰνίττεται |
[28] |
Διὸς
καὶ
τέταρτον
τὸν
Ἀρκάδα
|
τὸν |
Σιληνοῦ·
Νόμιος
οὗτος
κέκληται
παρὰ |
[26] |
τοὺς
ἡμέρους
δρεπόμενοι
καρποὺς
Δηὼ
|
τὸν |
σῖτον,
ὡς
Ἀθηναῖοι,
καὶ
Διόνυσον |
[5] |
δὲ
τόνδε
καὶ
δὴ
καὶ
|
τὸν |
σμικρὸν
κόσμον,
τὸν
ἄνθρωπον,
ψυχήν |
[43] |
τοῦ
μαντικοῦ
(τὸν
Κῦρον
καὶ
|
τὸν |
Σόλωνα.
Φιλόδωρος
ὑμῶν
ὁ
Φοῖβος, |
[30] |
Ἀσκληπιὸς
ὄνομα
αὐτῷ.
Καί
σοι
|
τὸν |
σὸν
παραθήσομαι
ποιητήν,
τὸν
Βοιώτιον |
[90] |
λόγον.
~Ἕπεται
τοιγαροῦν
ὑμῖν
κατὰ
|
τὸν |
Σοφοκλέα
τὰ
ἐπίχειρα
τῆς
ἐκλογῆς, |
[109] |
τὴν
αἴσθησιν,
ἀλλὰ
τοὺς
ἀσθενεῖς
|
τὸν |
στόμαχον
ῥώννυσιν
ἡ
τῶν
φαρμάκων |
[97] |
δὲ
δὴ
τοὺς
ὁρατοὺς
καὶ
|
τὸν |
σύγκλυδα
τῶν
γενητῶν
τούτων
ὄχλον |
[1] |
Εὔνομον
αὐτῇ
τῇ
κιθάρᾳ
καὶ
|
τὸν |
συναγωνιστὴν
τοῦ
Λοκροῦ·
ὃ
δὲ |
[115] |
βούλεσθε
τὸν
οὐράνιον
αὐτὸν
περιάψασθαι,
|
τὸν |
σωτῆρα
λόγον,
καὶ
τῇ
ἐπῳδῇ |
[100] |
ἵππον
ἀροῦν
οὐ
βιαζόμεθα
οὐδὲ
|
τὸν |
ταῦρον
κυνηγετεῖν,
πρὸς
ὃ
πέφυκε |
[2] |
ὁ
Εὔνομος
ὁ
ἐμὸς
οὐ
|
τὸν |
Τερπάνδρου
νόμον
οὐδὲ
τὸν
Κηπίωνος, |
[111] |
τὸν
ἄνθρωπον
τὸν
ἡδονῇ
πεπλανημένον,
|
τὸν |
τῇ
φθορᾷ
δεδεμένον,
χερσὶν
(ἡπλωμέναις |
[54] |
Φίλιππον
ἐν
Κυνοσάργει
νομοθετοῦντες
προσκυνεῖν,
|
τὸν |
τὴν
κλεῖν
κατεαγότα
καὶ
τὸ |
[12] |
ἀπογυμνώσω
δὲ
εὖ
μάλα
ἀνὰ
|
τὸν |
τῆς
ἀληθείας
λόγον
τὴν
γοητείαν |
[25] |
τῶν
προτέρων
τὸν
ἄθεον
τρόπον
|
τὸν |
τῆς
θείας
καὶ
γονίμου
δυνάμεως |
[42] |
ἀνθρώπους.
(Οὐ
γὰρ
οὖν
παρὰ
|
τὸν |
τόπον
ἱερεῖον
γίνεται
ὁ
φόνος, |
[105] |
οὐ
τὸν
οὐρανὸν
ἰδεῖν
καὶ
|
τὸν |
τοῦ
οὐρανοῦ
ποιητὴν
ἐπεθυμήσατε,
οὐδὲ |
[39] |
κύνα,
τὸν
Ἆπιν
Μεμφῖται,
Μενδήσιοι
|
τὸν |
τράγον.
Ὑμεῖς
δὲ
οἱ
πάντ' |
[24] |
ἀτὰρ
δὴ
καὶ
ἡμῖν
ὑπουργῆσαι
|
τὸν |
τρισκαιδέκατον
τοῦτον
ἆθλον
καὶ
Διαγόρᾳ |
[19] |
δ'
ἐποπτεῦσαι
καὶ
Κορυβάντων
ὄργια,
|
τὸν |
τρίτον
ἀδελφὸν
ἀποκτείναντες
οὗτοι
τὴν |
[92] |
θεραπεύειν
ἀντὶ
μὲν
τοῦ
βασιλέως
|
τὸν |
(τύραννον,
ἀντὶ
δὲ
τοῦ
ἀγαθοῦ |
[111] |
τοῦτο)
τὸν
ὄφιν
ἐχειρώσατο
καὶ
|
τὸν |
τύραννον
ἐδουλώσατο,
τὸν
θάνατον,
καί, |
[101] |
τὰ
ἐμποδὼν
τῇ
σωτηρίᾳ
καὶ
|
τὸν |
τῦφον
καὶ
τὸν
πλοῦτον
καὶ |
[102] |
~Τί
γὰρ
ἡγεῖσθε,
ὦ
ἄνθρωποι,
|
τὸν |
Τύχωνα
Ἑρμῆν
καὶ
τὸν
Ἀνδοκίδου |
[105] |
τοῦ
οὐρανοῦ
ποιητὴν
ἐπεθυμήσατε,
οὐδὲ
|
τὸν |
τῶν
πάντων
δημιουργὸν
καὶ
πατέρα |
[39] |
τὸν
Διόνυσον
μορίων,
ἔφορον
αἴσχους
|
τὸν |
ὕβρεως
σεβάζοντες
ἀρχηγόν.
Τοιοίδε
μὲν |
[92] |
νεφέλης,
ὥσπερ
(ὁ
Ἠλίας,
θεωροῦντα
|
τὸν |
ὑετὸν
σωτήριον;
Οἱ
δὲ
σκωλήκων |
[107] |
ἀγαθοὶ
δὲ
γονεῦσιν
υἱοὶ
οἱ
|
τὸν |
υἱὸν
νενοηκότες,
ἀγαθοὶ
δὲ
ἄνδρες |
[56] |
κενόφρονες
(πάλιν
γὰρ
δὴ
ἐπαναλήψομαι)
|
τὸν |
ὑπερουράνιον
βλασφημήσαντες
τόπον
εἰς
τοὔδαφος |
[25] |
ἐκεῖνο
λέλεκταί
τινι
τὸ
ὁρᾷς
|
τὸν |
ὑψοῦ
τόνδ'
ἄπειρον
αἰθέρα
καὶ |
[39] |
τὴν
Ἐλεφαντίνην
οἰκοῦν
τες,
Ὀξυρυγχῖται
|
τὸν |
φερώνυμον
τῆς
χώρας
αὐτῶν
ὁμοίως |
[2] |
καινῆς
ἁρμονίας
τὸν
ἀίδιον
νόμον,
|
τὸν |
φερώνυμον
τοῦ
θεοῦ,
τὸ
ᾆσμα |
[87] |
προτροπὰς
ὡς
αὐτὸν
τὸν
κύριον
|
τὸν |
φιλάνθρωπον·
οὐδὲν
γὰρ
ἀλλ'
ἢ |
[43] |
οὐ
φιλάνθρωπος.
Προὔδωκε
τὸν
Κροῖσον
|
τὸν |
φίλον
καὶ
τοῦ
μισθοῦ
ἐκλαθόμενος |
[45] |
ἐν
τῷ
αʹ
τῶν
περὶ
|
τὸν |
Φιλοπάτορα
ἐν
Πάφῳ
λέγει
ἐν |
[101] |
τῦφον
καὶ
τὸν
πλοῦτον
καὶ
|
τὸν |
φόβον,
ἐπιφθεγγομένους
τὸ
ποιητικὸν
δὴ |
[26] |
ὑμῖν
παθῶν
ἀνειδωλο
ποιοῦσι
τύπους
|
τὸν |
Φόβον
καὶ
τὸν
Ἔρωτα
καὶ |
[60] |
ἀπορρίψαντες
δὲ
τὴν
αἰδῶ
καὶ
|
τὸν |
φόβον
οἴκοι
τοὺς
τῶν
δαιμόνων |
[114] |
τὸ
φῶς
καὶ
δύνουσα
διὰ
|
τὸν |
φόβον
παραχωρεῖ
τῇ
ἡμέρᾳ
κυρίου· |
[94] |
λουτρόν,
ἐπὶ
τὴν
σωτηρίαν,
ἐπὶ
|
τὸν |
φωτισμὸν
παρακαλεῖ
μονονουχὶ
βοῶν
καὶ |
[93] |
καὶ
λῃστής
που
καταδύεται
περὶ
|
τὸν |
χαμαίζηλον
πλοῦτον
ὀφθαλμιῶν,
ἀλλ'
ἐκεῖνος |
[97] |
Βαβυλὼν
ἤλεγξε
νεκρόν"
~Ἄγαμαι
τοίνυν
|
τὸν |
Χῖον
σοφιστήν,
Θεόκριτος
ὄνομα
αὐτῷ· |
[39] |
κέκληκεν;
Διόνυσον
δὲ
ἤδη
σιωπῶ
|
τὸν |
χοιροψάλαν·
Σικυώνιοι
τοῦτον
προσκυνοῦσιν
ἐπὶ |
[79] |
ἑτέρου
ἐπακοῦσαι
θέλεις
χρησμῳδοῦ;
Ἔχεις
|
τὸν |
χορὸν
πάντα
τὸν
προφητικόν,
τοὺς |
[32] |
Κάλει
μοι
τὸν
Ποσειδῶ
καὶ
|
τὸν |
χορὸν
τῶν
διεφθαρμένων
ὑπ'
αὐτοῦ, |
[43] |
εὑρήσεις
ἀληθῆ
μόνον,
ὦ
βάρβαρε,
|
τὸν |
χρησμόν·
τοῦτον
ἐπὶ
τῆς
πυρᾶς |
[122] |
Ὥρα
οὖν
ἡμῖν
μόνον
θεοσεβῆ
|
τὸν |
Χριστιανὸν
εἰπεῖν
πλούσιόν
τε
καὶ |
[121] |
ἐπιβάλωμεν
ἀφθαρσίᾳ,
καλὸν
ἡνίοχον
ἀνθρώπων
|
τὸν |
Χριστὸν
ἀγαπήσωμεν·
τὸν
πῶλον
ὑποζύγιον |
[113] |
κυρίου
τηλαυγής,
φωτίζουσα
ὀφθαλμούς"
Ἀπόλαβε
|
τὸν |
Χριστόν,
ἀπόλαβε
τὸ
βλέπειν,
ἀπόλαβέ |
[115] |
πον,
τὸν
μαθητὴν
τοῦ
φωτός,
|
τὸν |
Χριστοῦ
γνώριμόν
τε
καὶ
συγκληρονόμον, |