Paragraphes
[66]	τούτοιν τοῖν δυεῖν τὰ εἴδωλα	ὁ	Ἀβδηρίτης Δημόκριτος. Ὁ γάρ τοι
[116]	Ταύτῃ καὶ τὸν ἀγαθὸν ποιμένα	ὁ	ἀγαθὸς ἀπέστειλεν θεός· ἁπλώσας δὲ
[80]	σου" ὁ λόγος ὁ πατρικός,	ὁ	ἀγαθὸς λύχνος, ὁ κύριος ἐπάγων
[37]	πανομφαῖος, ὁ προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ	ὁ>	ἄδικος, ὁ ἄθεσμος, ὁ ἄνομος,
[37]	Λήδα, ἀπέθανεν ὁ κύκνος, ἀπέθανεν	ὁ	ἀετός. Ζητεῖς σου τὸν Δία;
[37]	Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ νῦν ἐκεῖνος	ὁ	ἀετός; Ποῦ δὲ ὁ κύκνος;
[37]	προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ ὁ> ἄδικος,	ὁ	ἄθεσμος, ὁ ἄνομος, ὁ ἀνόσιος,
[48]	αὐτὸν Βρύαξις ὁ δημιουργός, οὐχ	ὁ	Ἀθηναῖος, ἄλλος δέ τις ὁμώνυμος
[66]	καὶ Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος καὶ	ὁ	Ἀθηναῖος Ἀρχέλαος. Τούτω μέν γε
[71]	ἐξ εἰκόνος δύναται" Ξενοφῶν δὲ	ὁ	Ἀθηναῖος διαρρήδην ἂν καὶ αὐτὸς
[54]	δόξαν ἀπηθανατίσθαι διδάσκοντες· Κῆυξ μὲν	ὁ	Αἰόλου Ζεὺς ὑπὸ τῆς Ἀλκυόνης
[64]	ὁ Ἐφέσιος Ἡράκλειτος· Ἐμπεδοκλῆς γὰρ	ὁ	Ἀκραγαντῖνος εἰς πλῆθος ἐμπεσὼν πρὸς
[27]	καὶ ὁ ὑμέτερος ὑποδύεται ποιητὴς	ὁ	Ἀκραγαντῖνος Ἐμπεδοκλῆς· τοιγάρτοι χαλεπῇσιν ἀλύοντες
[29]	Ἆρες, Ἄρες, βροτολοιγέ, μιαιφόνε, τειχεσιπλῆτα,	ὁ	ἀλλοπρόσαλλος" οὗτος καὶ ἀνάρσιος" ὡς
[80]	ᾖς, ἥξει σοι ὥσπερ πηγὴ	ὁ	ἄμητός σου" ὁ λόγος ὁ
[117]	συντόμως· λόγος ἀληθείας, λόγος ἀφθαρσίας,	ὁ	ἀναγεννῶν τὸν ἄνθρωπον εἰς ἀλήθειαν
[62]	Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν ὅπως ποτὲ	ὁ	ἀνδριὰς ὅτι μάλιστα ὡραιότατος τεκταίνηται,
[98]	φῶς) εἰκὼν δὲ τοῦ λόγου	ὁ	ἄνθρωπος ἀληθινός, ὁ νοῦς ὁ
[63]	οὐδενὶ οὐκέτι ἀγώγιμος τῶν δαιμόνων	ὁ	ἄνθρωπος γίνεται σπεύδων εἰς σωτηρίαν.
[122]	κοινὰ τὰ φίλων" θεοφιλὴς δὲ	ὁ	ἄνθρωπος (καὶ γὰρ οὖν φίλος
[43]	ὅρα" οὐχ ὁ δαίμων, ἀλλὰ	ὁ	ἄνθρωπός σοι λέγει. Οὐ λοξὰ
[10]	οἶδ' ὅτι τὴν ἀποκεκλεισμένην τέως	ὁ	ἀνοιγνὺς ὕστερον ἀποκαλύπτει τἄνδον καὶ
[37]	δὲ ὁ> ἄδικος, ὁ ἄθεσμος,	ὁ	ἄνομος, ὁ ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος,
[37]	ἄδικος, ὁ ἄθεσμος, ὁ ἄνομος,	ὁ	ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος,
[75]	γὰρ οἱ μητραγύρται. Ὅθεν εἰκότως	ὁ	Ἀντισθένης ἔλεγεν αὐτοῖς μεταιτοῦσιν· οὐ
[37]	ἄθεσμος, ὁ ἄνομος, ὁ ἀνόσιος,	ὁ	ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος, ὁ φθορεύς,
[7]	Οὗ δὴ χάριν (εἷς γὰρ	ὁ	ἀπατεὼν ἄνωθεν μὲν τὴν Εὔαν,
[26]	γὰρ οἱ ἅπαντες οὗτοι τρόποι)	ὁ	ἀπὸ τῆς θείας εὐεργεσίας τῆς
[72]	γεγαῶτες. ~Κλεάνθης δὲ ὁ Πηδασεύς,	ὁ	ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλόσοφος, οὐ
[40]	τούτων ἐπιτιμότεροι, οἱ μεγάλοι δαίμονες,	ὁ	Ἀπόλλων, ἡ Ἄρτεμις, ἡ Λητώ,
[64]	τὸν ἀέρα, ᾧ Διογένης ὕστερον	ὁ	Ἀπολλωνιάτης κατηκο λούθησεν. Παρμενίδης δὲ
[23]	τετυχηκότας. Διὰ τοῦτό τοι καὶ	ὁ	ἀπόστολος διελέγχει ἡμᾶς Καὶ ἦτε
[116]	ῥῆμα θεοῦ" ἀκονήσωμεν. Οὕτως ἡμᾶς	ὁ	ἀπόστολος εἰρηνικῶς ἐκτάττει· (ταῦτα ἡμῶν
[65]	ταῦτα καὶ ἀσθενῆ" ᾗ φησιν	ὁ	ἀπόστολος, τὰ εἰς τὴν ἀνθρώπων
[87]	ἀξίαν δυνάμενον ἄνθρωπον θεῷ. ~Ταύτην	ὁ	ἀπόστολος τὴν διδασκαλίαν θείαν ὄντως
[87]	πλησιάζοντας (τῷ φόβῳ. Ταύτῃ καὶ	ὁ	ἀπόστολος τοῦ κυρίου παρακαλῶν τοὺς
[108]	τοῖς Σόλωνος ἑπέσθω νόμοις καὶ	ὁ	Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως καὶ ὁ
[66]	Ὁ δὲ Ἐρέσιος ἐκεῖνος Θεόφραστος	ὁ	Ἀριστοτέλους γνώριμος πῇ μὲν οὐρανόν,
[98]	Μόνος ὁ τῶν ὅλων δημιουργός,	ὁ	ἀριστοτέχνας πατήρ, τοιοῦτον ἄγαλμα ἔμψυχον
[36]	ὁ θεὸς ὡς ἄρα Λυκάων	ὁ	Ἀρκὰς ὁ ἑστιάτωρ αὐτοῦ τὸν
[73]	ἀνθρώποισιν ὄνειαρ. (Ταύτῃ τοι καὶ	ὁ	Ἀσκραῖος αἰνίττεται Ἡσίοδος τὸν θεόν·
[42]	ἄνθρωπον ὁλοκαυτεῖν (ἱστορεῖ. Ἐρεχθεὺς δὲ	ὁ	Ἀττικὸς καὶ Μάριος ὁ Ῥωμαῖος
[87]	τὰς συγκειμένας γραφάς, τὰ συντάγματα,	ὁ	αὐτὸς ἀκολούθως ἀπόστολος θεοπνεύστους" καλεῖ,
[75]	οἱ θεοὶ τρέφωσιν" Πάλιν δὲ	ὁ	αὐτὸς κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἱερείᾳ τῷ
[9]	τὸν ἄνδρα. Εἷς γὰρ καὶ	ὁ	αὐτὸς οὗτος, ὁ τῆς στείρας
[36]	ἱστορεῖ ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ἡρακλέους	ὁ	αὐτὸς οὗτος Πανύασσις ἐν Πύλῳ
[5]	(κύριον. Ναὶ μὴν ὁ Δαβὶδ	ὁ	βασιλεύς, ὁ κιθαριστής, οὗ μικρῷ
[49]	παρ' Ἕλλησι, σεβασμίως τεθείακεν θεὸν	ὁ	βασιλεὺς ὁ Ῥωμαίων τὸν ἐρώμενον
[69]	αἴτιον ἁπάντων καλῶν. ~Τίς οὖν	ὁ	βασιλεὺς τῶν πάντων; Θεὸς τῆς
[37]	ἄνομος, ὁ ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος,	ὁ	βίαιος, ὁ φθορεύς, ὁ μοιχός,
[33]	ἀκολάστῳ μακραί (ἅπας δὲ ἔμπαλιν	ὁ	βίος ἀκρασίᾳ βραχὺς ἦν) ἵνα
[99]	οὖν ἀλλ' ἢ μανίας ἔμπλεως	ὁ	βίος ἔδοξέ μοι γεγονέναι, τοσαύτῃ
[122]	καὶ ὁποῖα τὰ ἔργα, τοιοῦτος	ὁ	βίος· χρηστὸς ὁ σύμπας ἀνθρώπων
[120]	ἀνάπαυ σιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·	ὁ	γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ
[114]	ἡ κτίσις ἡ καινὴ βεβούληται·	ὁ	γὰρ τὰ πάντα καθιππεύων δικαιοσύνης
[105]	ὁ χρηστός ἐστι πανταχοῦ σωτήριος·	(ὁ	γὰρ τοῦ δικαίου ζηλωτής, ὡς
[16]	ἡ Κόρη, μίγνυται δ' αὖθις	ὁ	γεννήσας οὑτοσὶ Ζεὺς τῇ Φερεφάττῃ,
[2]	ἐξ Ἱερου σαλήμ" λόγος οὐράνιος,	ὁ	γνήσιος ἀγωνιστὴς ἐπὶ τῷ (παντὸς
[28]	τὸν Ἄμμωνος· ὁ δὲ Δίδυμος	ὁ	γραμματικὸς τούτοις ἕκτον ἐπιφέρει τὸν
[5]	χωρήσῃ τὸν (κύριον. Ναὶ μὴν	ὁ	Δαβὶδ ὁ βασιλεύς, ὁ κιθαριστής,
[43]	ψεύδεται πάλιν. Τέλος ὅρα" οὐχ	ὁ	δαίμων, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπός σοι
[13]	ἄρξας τῆς ἀπάτης ἀνθρώποις, εἴτε	ὁ	Δάρδανος, ὁ Μητρὸς θεῶν καταδείξας
[28]	τὸν Λίβυν καταλέγει τὸν Ἄμμωνος·	ὁ	δὲ Δίδυμος ὁ γραμματικὸς τούτοις
[100]	τῆς πλάνης ἔχει τὴν ἄγνοιαν,	ὁ	δὲ εἰς ὦτα βαλόμενος καὶ
[57]	πρότερος ἐν τῷ περὶ Κύπρου,	ὁ	δὲ ἕτερος ἐν τῷ περὶ
[108]	οὐρανὸς μέν σοι ἡ πατρίς,	(ὁ	δὲ θεὸς νομοθέτης. Τίνες δὲ
[91]	δ' ἀμφιποτᾶται ὀδυρομένη φίλα τέκνα·	ὁ	δὲ θεὸς πατὴρ καὶ ζητεῖ
[27]	ὀργῆς, ὡς καὶ οἱ λοιποί·	ὁ	δὲ θεὸς πλούσιος ὢν ἐν
[62]	τῶν ἐθνῶν δαιμονίων εἰσὶν εἴδωλα·	ὁ	δὲ θεὸς τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν"
[30]	οὐχὶ χαλκέα μόνον ἐν θεοῖς·	ὁ	δὲ ἰατρὸς φιλάργυρος ἦν, Ἀσκληπιὸς
[68]	ἂν τὸν θεὸν τὸν ἀληθῆ,	ὁ	δὲ λόγος ὁ ὑγιής, ὅς
[66]	τὸν νοῦν ἐπεστησάτην τῇ ἀπειρίᾳ,	ὁ	δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ ὁ
[34]	φράσειν, Πρόσυμνος τοὔνομα, οὐκ ἀμισθί·	ὁ	δὲ μισθὸς οὐ καλός, ἀλλὰ
[98]	ἔμψυχον ἡμᾶς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασεν·	ὁ	δὲ Ὀλύμπιος ὑμῶν, εἰκόνος εἰκών,
[54]	αὐτῷ ὁ τῆς Ἀθηνᾶς ηὐτρεπίζετο·	ὁ	δὲ τὴν μὲν θεὸν ὑπερηφάνει,
[74]	τόνδε ἡγοῦ θεόν" φησίν, Εὐριπίδης·	ὁ	δὲ τοῦ Σοφίλλου Σοφοκλῆς, εἷς
[94]	θεοῦ τὴν ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα·	ὁ	δὲ φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν πατήρ,
[48]	πολυτελῶς, κατασκευάζει δὲ αὐτὸν Βρύαξις	ὁ	δημιουργός, οὐχ ὁ Ἀθηναῖος, ἄλλος
[68]	τὸ (ὄμμα· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως	ὁ	Δημόκριτος τῶν λογίων ἀνθρώπων ὀλίγους"
[111]	τὸν θεόν. Οἷον ἴσχυσεν ἡδονή·	ὁ	δι' ἁπλότητα λελυμένος ἄνθρωπος (ἁμαρτίαις
[16]	γοῦν μυστηρίων σύμβολον τοῖς μυουμένοις	ὁ	διὰ κόλπου θεός· δράκων δέ
[112]	νομοθεσίᾳ προφητείᾳ διδασκαλίᾳ, πάντα νῦν	ὁ	διδάσκαλος κατηχεῖ, καὶ τὸ πᾶν
[112]	Ἰωνίαν πολυπραγμονοῦντας. Εἰ γὰρ ἡμῖν	ὁ	διδάσκαλος ὁ πληρώσας τὰ πάντα
[82]	ὑπερβαλλούσης φιλανθρωπίας· οὐδ' ὡς μαθηταῖς	ὁ	διδάσκαλος οὐδ' ὡς οἰκέταις ὁ
[65]	Μάγους; Θύειν ἐν ὑπαίθρῳ τούτους	ὁ	Δίνων λέγει, θεῶν (ἀγάλματα μόνα
[34]	(ἐτεθνήκει γάρ) ἀφοσιούμενος τῷ ἐραστῇ	ὁ	Διόνυσος ἐπὶ τὸ μνημεῖον ὁρμᾷ
[34]	τούτοις Ὀλύμπια. Πυθοῖ μὲν οὖν	ὁ	δράκων ὁ Πύθιος θρῃσκεύεται καὶ
[33]	υἱὸς Ἡρακλῆς, Διὸς ὡς ἀληθῶς,	ὁ	ἐκ μακρᾶς γεννώμενος νυκτός, τοὺς
[25]	τοῦ μόνου ὄντος θεοῦ, ὥσπερ	ὁ	ἐκ τῆς πόρνης τοὺς πολλοὺς
[111]	κύριος, ἀνέστη δὲ ἄνθρωπος καὶ	ὁ	ἐκ τοῦ παραδείσου πεσὼν μεῖζον
[102]	μὴν οὐδὲ ἐνιαυτὸς οὐδὲ χρόνος	ὁ	ἐκ τούτων συμπληρούμενος, οὕτως οὐδὲ
[117]	σωτηρίας, ὁ ἐξελαύνων τὴν φθοράν,	ὁ	ἐκδιώκων τὸν θάνατον, ὁ ἐν
[90]	προφήτης Ζαχαρίας ἐπιτιμήσαι ἐν σοὶ	ὁ	ἐκλεξάμενος τὴν Ἱερουσαλήμ· οὐκ ἰδοὺ
[64]	Ἀπολλωνιάτης κατηκο λούθησεν. Παρμενίδης δὲ	ὁ	Ἐλεάτης θεοὺς εἰσηγήσατο πῦρ καὶ
[56]	λίθος, ἀλλ' οὐδέπω Ποσειδῶν· καλὸς	ὁ	ἐλέφας, ἀλλ' οὐδέπω Ὀλύμπιος· ἐνδεὴς
[2]	Αἴδει δέ γε ὁ Εὔνομος	ὁ	ἐμὸς οὐ τὸν Τερπάνδρου νόμον
[3]	(Ἀλλ' οὐ τοιόσδε ὁ ᾠδὸς	ὁ	ἐμὸς οὐδ' εἰς μακρὰν καταλύσων
[117]	φθοράν, ὁ ἐκδιώκων τὸν θάνατον,	ὁ	ἐν ἀνθρώ ποις οἰκοδομήσας νεών,
[98]	ὁ ἄνθρωπος ἀληθινός, ὁ νοῦς	ὁ	ἐν ἀνθρώπῳ, ὁ κατ' εἰκόνα"
[7]	ἔναγχος ὁ προὼν σωτήρ, ἐπεφάνη	ὁ	ἐν τῷ ὄντι ὤν, ὅτι
[117]	ἀναφέρων, τὸ κέντρον τῆς σωτηρίας,	ὁ	ἐξελαύνων τὴν φθοράν, ὁ ἐκδιώκων
[34]	Ἀρχέμορος κεκήδευται καὶ τοῦ παιδίου	ὁ	ἐπιτάφιος προσαγορεύεται Νέμεα· Πῖσα δὲ
[53]	καλὸς αὐτῷ ὁ Ζεύς, ἀλλ'	ὁ	(ἐρώμενος ἦν· ὁ Πραξιτέλης δέ,
[37]	βίαιος, ὁ φθορεύς, ὁ μοιχός,	ὁ	ἐρωτικός. Ἀλλὰ τότε μὲν ἦν,
[36]	ὡς ἄρα Λυκάων ὁ Ἀρκὰς	ὁ	ἑστιάτωρ αὐτοῦ τὸν παῖδα κατασφάξας
[20]	δὲ ὁ Εὔμολπος, συβώτης δὲ	ὁ	Εὐβουλεύς· ἀφ' ὧν τὸ Εὐμολπιδῶν
[20]	ὁ Τριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν δὲ	ὁ	Εὔμολπος, συβώτης δὲ ὁ Εὐβουλεύς·
[45]	τῆς Πολιάδος κεκήδευται; Ἰμμάραδος δὲ	ὁ	Εὐμόλπου καὶ Δαείρας οὐχὶ ἐν
[2]	θεάτρῳ στεφανούμενος. Αἴδει δέ γε	ὁ	Εὔνομος ὁ ἐμὸς οὐ τὸν
[76]	(Ἄξιος ὡς ἀληθῶς Σωκρατικῆς διατριβῆς	ὁ	Εὐριπίδης εἰς τὴν ἀλήθειαν ἀπιδὼν
[64]	Ἵππασός τε ὁ Μεταποντῖνος καὶ	ὁ	Ἐφέσιος Ἡράκλειτος· Ἐμπεδοκλῆς γὰρ ὁ
[22]	ἔλπονται. Τίσι δὴ μαντεύεται Ἡράκλειτος	ὁ	Ἐφέσιος; Νυκτιπόλοις, μάγοις, βάκχοις, λήναις,
[53]	καλός" οὐ γὰρ καλὸς αὐτῷ	ὁ	Ζεύς, ἀλλ' ὁ (ἐρώμενος ἦν·
[40]	ὁ Πλούτων, ὁ Ἡρακλῆς, αὐτὸς	ὁ	Ζεύς. Ἀλλ' οὐκ ἀποδρᾶναι ἡμᾶς
[37]	ὁ κύκνος; Ποῦ δὲ αὐτὸς	ὁ	Ζεύς; Γεγήρακε μετὰ τοῦ πτεροῦ·
[33]	καταισχύνεται. (Εἰς ὅσον διελήλακεν ἀσελγείας	ὁ	Ζεὺς ἐκεῖνος ὁ μετ' Ἀλκμήνης
[32]	καὶ (τὴν φθοράν. Αὐτός τε	ὁ	Ζεὺς ἐπὶ πᾶσιν ἡκέτω, ὁ
[33]	ἄνθρωπε, τὸν κεστόν, ἐξελέγχεται καὶ	ὁ	Ζεὺς καὶ ἡ κόμη καταισχύνεται.
[16]	μύσους, πατὴρ καὶ φθορεὺς κόρης	ὁ	Ζεύς, καὶ μίγνυται δράκων (γενόμενος,
[37]	σεῖο Κρῆτες ἐτεκτήναντο. Τέθνηκε γὰρ	ὁ	Ζεὺς (μὴ δυσφόρει) ὡς Λήδα,
[37]	ὄψον τῷ Διί. ~Καλός γε	ὁ	Ζεὺς ὁ μαντικός, ὁ ξένιος,
[49]	ὃν ἀνιέρωσεν οὕτως ὡς Γανυμήδην	ὁ	Ζεύς· οὐ γὰρ κωλύεται ῥᾳδίως
[37]	οἱ μῦθοι ὑμῖν γεγηρακέναι. Δράκων	ὁ	Ζεὺς οὐκέτι, οὐ κύκνος ἐστίν,
[36]	ἀπανθρώπου δὲ καὶ ἀθέσμου αὐτὸς	ὁ	Ζεὺς παρὰ Λυκάονι τῷ Ἀρκάδι
[15]	Τεθρυλήκασιν δὲ ὡς ἄρα ἀποσπάσας	ὁ	Ζεὺς τοῦ κριοῦ τοὺς διδύμους
[55]	τὸ θέλημα τοῦ Διὸς καὶ	ὁ	Ζεὺς ὑμῖν διὰ Σαρπηδόνα οἰμῴζει
[84]	ἥλιος, ὁ πρὸ ἑωσφόρου" γεννώμενος,	ὁ	ζωὴν (χαρισάμενος ἀκτῖσιν ἰδίαις. Μὴ
[92]	τῆς φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα νεφέλης, ὥσπερ	(ὁ	Ἠλίας, θεωροῦντα τὸν ὑετὸν σωτήριον;
[81]	πάλιν προφήτου λέγοντος ἐκλείψει μὲν	ὁ	ἥλιος καὶ ὁ οὐρανὸς σκοτισθήσεται,
[92]	ἡμᾶς ἐξελέγξῃ ὁ κύριος ὥσπερ	ὁ	ἥλιος τοὺς ἀετούς. ~Μετανοήσωμεν οὖν
[40]	Δημήτηρ, ἡ Κόρη, ὁ Πλούτων,	ὁ	Ἡρακλῆς, αὐτὸς ὁ Ζεύς. Ἀλλ'
[30]	γρυπόν, ὑποχαροπόν, τετανότριχα. Οὗτος οὖν	ὁ	Ἡρακλῆς δύο πρὸς τοῖς πεντήκοντα
[110]	καθάρσιος καὶ σωτήριος καὶ μειλίχιος,	ὁ	θεῖος λόγος, ὁ φανερώτατος ὄντως
[98]	(καὶ υἱὸς τοῦ νοῦ γνήσιος	ὁ	θεῖος λόγος, φωτὸς ἀρχέτυπον φῶς)
[88]	συντόμως ἐπιλέγει τίς ἐστιν ἄνθρωπος	ὁ	θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν
[24]	τε Κυρηναῖον ἐπὶ τούτοις ἐκεῖνον	(ὁ	Θεόδωρος ὄνομα αὐτῷ) καί τινας
[97]	μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἐπισκώπτων	ὁ	Θεόκριτος τὰς δόξας τὰς κενὰς
[79]	δὲ ὅταν πάλιν ἑαυτὸν δεικνύναι	ὁ	θεὸς βουληθῇ διὰ Μωυσέως; Ἴδετε
[56]	ποτε ἡ ὕλη τῆς τέχνης,	ὁ	θεὸς δὲ ἀνενδεής. Προῆλθεν ἡ
[93]	δὴ καὶ ὧν αὐτὸς αἰνίττεται	ὁ	θεὸς διὰ Ἡσαΐου λαλῶν ἔστι
[4]	ἀνοίᾳ κατατετριμμένους οἰκτείρουσα· Δυνατὸς γὰρ	ὁ	θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων
[63]	τὸ βούλημα κοσμοποιία· μόνος γὰρ	ὁ	θεὸς ἐποίησεν, ἐπεὶ καὶ μόνος
[114]	ἕως μεγάλου, καὶ ἵλεως" φησὶν	ὁ	θεός, ἔσομαι αὐτοῖς καὶ τῶν
[88]	~Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς	ὁ	θεός. Ἡ πίστις εἰσάξει, ἡ
[85]	παρήγγειλεν Ἰωάννης, τούτοις δὴ (προσώχθισεν	ὁ	θεὸς καὶ ἀπειλεῖ· καὶ δὴ
[79]	αὐτούς. (Εἶθ' ὑποβάς ἐγώ" φησίν,	ὁ	θεός, καὶ οὐκ ἔστι πλὴν
[79]	ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἐγώ εἰμι	ὁ	(θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος·
[72]	σαφῶς, οἶμαι, διδάσκει ὁποῖός ἐστιν	ὁ	θεός, καὶ ὡς ἡ δόξα
[107]	καὶ λεγέτωσαν διὰ παντός, μεγαλυνθήτω	ὁ	θεός. Καλὸς ὕμνος τοῦ θεοῦ
[86]	μισθός. Ταύτην ἡδέως τὴν τιμὴν	ὁ	θεὸς λαμβάνει. Ἠλπίκαμεν γὰρ ἐπὶ
[51]	οὐκ αἰσθητόν ἐστι {τὸ ἄγαλμα}	ὁ	θεός, ὁ μόνος ὄντως θεός.
[83]	εἰσιν ἀθεώτεροι, ὅσῳ φιλαν θρωπότερος	ὁ	θεός· ὃ μὲν γὰρ ἐκ
[94]	τοῦ πατρός, ἀμισθεί σοι δειχθήσεται	ὁ	θεός· οὐ καπηλεύεται ἡ ἀλήθεια,
[78]	τήκεται κηρός. Οὗτος, φησίν, ἐστὶν	ὁ	θεός, οὗ θρόνος μέν ἐστιν
[80]	ἀνακέκραγε Μωυσῆς· Ἄκουε Ἰσραήλ· κύριος	ὁ	θεός σου, κύριος εἷς ἐστι"
[88]	Ἀββᾶ" λέγουσα ὁ πατήρ" ταύτην	ὁ	θεὸς τὴν φωνὴν τὴν ἀληθινὴν
[120]	Τοῦτό εἰμι ἐγώ, τοῦτο βούλεται	ὁ	θεός, τοῦτο συμφωνία ἐστί, τοῦτο
[36]	σαρκῶν οὐχ ἑκών. Ἠγνόει γὰρ	ὁ	θεὸς ὡς ἄρα Λυκάων ὁ
[80]	ἀνάστασις· ὅθεν ἀποτρέπων εἰδωλολατρείας ἁπάσης	ὁ	θεσπέσιος παγκάλως ἀνακέκραγε Μωυσῆς· Ἄκουε
[1]	ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΣ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ. ~Ἀμφίων	ὁ	Θηβαῖος καὶ Ἀρίων ὁ Μηθυμναῖος
[3]	ὁ Θρᾴκιος ἐκεῖνος Ὀρφεὺς καὶ	ὁ	Θηβαῖος καὶ ὁ Μηθυμναῖος, ἄνδρες
[119]	ὄψει τοὺς οὐρανούς, ὦ γέρον,	ὁ	Θήβας μὴ βλέπων. ~Ὢ τῶν
[93]	χαμαίζηλον πλοῦτον ὀφθαλμιῶν, ἀλλ' ἐκεῖνος	ὁ	θησαυρὸς τῆς σωτηρίας, πρὸς ὅν
[32]	γυναικῶν οὐχ ἧττον ἢ αἰγῶν	ὁ	Θμουιτῶν τράγος. ~Καὶ σοῦ, ὦ
[30]	ἐνταῦθα αὐτὸν (τεθάφθαι. Πατροκλῆς τε	ὁ	Θούριος καὶ Σοφοκλῆς ὁ νεώτερος
[3]	ᾄσματι. ~Ἐμοὶ μὲν οὖν δοκοῦσιν	ὁ	Θρᾴκιος ἐκεῖνος Ὀρφεὺς καὶ ὁ
[17]	τῆς Τελετῆς ποιητὴς Ὀρφεύς φησιν	ὁ	Θρᾴκιος· κῶνος καὶ ῥόμβος καὶ
[80]	δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει	ὁ	θυμὸς αὐτοῦ. Μακάριοι πάντες οἱ
[54]	σφᾶς αὐτοὺς ἐσέμνυνον, ὡς Μενεκράτης	ὁ	ἰατρός, Ζεὺς οὗτος ἐπικεκλημένος. Τί
[86]	ἐνάλοις πέτραις, ἀθανασίας ὀλιγωροῦσιν, καθάπερ	ὁ	Ἰθακήσιος γέρων οὐ τῆς ἀληθείας
[37]	Ζεὺς ὁ μαντικός, ὁ ξένιος,	ὁ	ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος, ὁ πανομφαῖος,
[57]	τὸν ἄνθρωπον ὡς ἀλήθεια. Ἕστηκεν	ὁ	ἵππος ἡσυχῇ, ἡ πελειὰς ἀτρεμής,
[55]	ἀπαθανατίζοντι τὸν θάνατον τὸν ἑαυτοῦ·	ὁ	Ἵππων οὗτος ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσεν τῷ
[110]	ὄψει καταφρο νούμενος, ἔργῳ προσκυνούμενος,	ὁ	καθάρσιος καὶ σωτήριος καὶ μειλίχιος,
[84]	τοὺς πεπλανημένους (διανίστησιν· ἔγειρε, φησίν,	ὁ	καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν
[64]	Μιλήσιος τὸ ὕδωρ καὶ Ἀναξιμένης	ὁ	καὶ αὐτὸς Μιλήσιος τὸν ἀέρα,
[29]	ἀνθρώπους γεγονότας διελέγχουσιν. Ἄρης γοῦν	ὁ	καὶ παρὰ τοῖς ποιηταῖς, ὡς
[98]	ὁ νοῦς ὁ ἐν ἀνθρώπῳ,	ὁ	κατ' εἰκόνα" τοῦ θεοῦ καὶ
[10]	ἔρημος περιλείπεται. ~Ὁ μὲν Ἰωάννης,	ὁ	κῆρυξ τοῦ λόγου, ταύτῃ πῃ
[5]	μὴν ὁ Δαβὶδ ὁ βασιλεύς,	ὁ	κιθαριστής, οὗ μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν,
[93]	ἐξ ἀθεότητος εἰς (θεόν. Καλὸς	ὁ	κίνδυνος αὐτομολεῖν πρὸς θεόν. Πολλῶν
[66]	Ἀναξίμανδρος (Μιλήσιος ἦν) καὶ Ἀναξαγόρας	ὁ	Κλαζομένιος καὶ ὁ Ἀθηναῖος Ἀρχέλαος.
[5]	ἐνέτεινε συμφωνίας, ἵνα δὴ ὅλος	ὁ	κόσμος αὐτῷ ἁρμονία γένηται. Καὶ
[52]	καὶ κρύους ἀλεεινότερον. Ἀντίοχος δὲ	ὁ	Κυζικηνὸς ἀπορούμενος χρημάτων τοῦ Διὸς
[37]	μῦθος· ἀπέθανεν ἡ Λήδα, ἀπέθανεν	ὁ	κύκνος, ἀπέθανεν ὁ ἀετός. Ζητεῖς
[37]	ἐκεῖνος ὁ ἀετός; Ποῦ δὲ	ὁ	κύκνος; Ποῦ δὲ αὐτὸς ὁ
[13]	ἔντεχνον ἀπάτην. (Οὐ γάρ με	ὁ	Κύπριος ὁ νησιώτης Κινύρας παραπείσαι
[57]	(τὴν χρυσῆν" Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως	ὁ	Κύπριος ὁ Πυγ μαλίων ἐκεῖνος
[57]	ἦν καὶ γυμνὴ ἦν· νικᾶται	ὁ	Κύπριος τῷ σχήματι καὶ συνέρχεται
[111]	Ὢ θαύματος μυστικοῦ· κέκλιται μὲν	ὁ	κύριος, ἀνέστη δὲ ἄνθρωπος καὶ
[106]	γένεσθε καὶ ἀβλαβεῖς· τάχα που	ὁ	κύριος ἁπλότητος ὑμῖν δωρήσεται πτερόν
[111]	δεδεμένος. Τῶν δεσμῶν λῦσαι τοῦτον	ὁ	κύριος αὖθις ἠθέλησεν, καὶ σαρκὶ
[95]	καὶ τὴν ζωήν. Πειράζει σε	ὁ	κύριος ἐκλέξασθαι τὴν ζωήν, συμβουλεύει
[6]	Φιλάνθρωπον τὸ ὄργανον τοῦ θεοῦ·	ὁ	κύριος ἐλεεῖ, παιδεύει, προτρέπει, νουθετεῖ,
[80]	ὁ πατρικός, ὁ ἀγαθὸς λύχνος,	ὁ	κύριος ἐπάγων τὸ (φῶς, τὴν
[87]	ἑρμηνεὺς γίνεται τῆς θείας φωνῆς,	ὁ	κύριος ἤγγικεν" λέγων, εὐλαβεῖσθε μὴ
[6]	ὄργανον, ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,	ὁ	κύριος, καὶ τὸ ᾆσμα τὸ
[120]	ἅγιος γίνομαι μυούμενος, ἱεροφαντεῖ δὲ	ὁ	κύριος καὶ τὸν μύστην σφραγίζεται
[8]	ἐκεῖνα φθέγγονται, αὐτὸς ἐν Ἡσαΐᾳ	ὁ	κύριος λαλῶν, (αὐτὸς ἐν Ἠλίᾳ,
[103]	γῆν τὴν ἐμήν, ἐρεῖ σοι	ὁ	κύριος, μὴ θίγῃς τοῦ ὕδατος
[79]	ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι" φησίν,	ὁ	κύριος ὁ λαλῶν δικαιοσύνην καὶ
[5]	ᾄδων μόνον αὐτὸν ἰάσατο. Καλὸν	ὁ	κύριος ὄργανον ἔμπνουν τὸν ἄνθρωπον
[8]	τὸ πῦρ, αὐτός σοι λαλήσει	ὁ	κύριος, ὃς ἐν μορφῇ θεοῦ
[92]	με οὐκ ἔγνω. Τί οὖν	ὁ	κύριος; (Οὐ μνησικακεῖ, ἔτι ἐλεεῖ,
[82]	ὁ διδάσκαλος οὐδ' ὡς οἰκέταις	ὁ	κύριος οὐδ' ὡς θεὸς ἀνθρώποις,
[110]	ἔργον ἄνευ θείας κομιδῆς ἐξήνυσεν	ὁ	κύριος, ὄψει καταφρο νούμενος, ἔργῳ
[85]	Ἰησοῦς πεπιστευκότας. Φιλάνθρωπος δὲ ὢν	ὁ	κύριος πάντας ἀνθρώπους εἰς ἐπίγνωσιν
[84]	καὶ καταδίκη; Οὐ κάμνει δὲ	ὁ	κύριος παραινῶν, ἐκφοβῶν, προτρέπων, διεγείρων,
[7]	αὐτὸς ἐπίκουρος καὶ βοηθὸς ἡμῖν	ὁ	κύριος, προμηνύων ἀρχῆθεν προφητικῶς, νῦν
[79]	γὰρ ἡ ὕλη. Ἔτι φησίν·	ὁ	κύριος σείσει πόλεις κατοικουμένας καὶ
[100]	φησίν, εἰς οὐρανούς; Ὁδός" ἐστιν	ὁ	κύριος, στενὴ" μέν, ἀλλ' ἐξ
[95]	τῆς κολάσεως ἀπειλήν, δι' ὧν	ὁ	κύριος σῴζει, φόβῳ καὶ χάριτι
[81]	αὐτῷ. ~Ἤδη δὲ ὑπεροικτείρων ἡμᾶς	ὁ	κύριος τὸ σωτήριον ἐνδίδωσι μέλος,
[83]	πῦρ" δὲ προσκοπεῖτε, ὃ ἡτοίμασεν	ὁ	κύριος τῷ διαβόλῳ (καὶ τοῖς
[92]	φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ	ὁ	κύριος ὥσπερ ὁ ἥλιος τοὺς
[75]	ἐκβιαζόμενοι (κωμῳδοῦσι ποιηταί. Μένανδρος γοῦν	ὁ	κωμικὸς ἐν Ἡνιόχῳ {ἐν Ὑποβολιμαίῳ}
[79]	ἐγώ εἰμι" φησίν, ὁ κύριος	ὁ	λαλῶν δικαιοσύνην καὶ ἀναγγέλλων ἀλήθειαν·
[84]	φωτὸς ἡ ἡμέρα, φῶς δὲ	ὁ	λόγος ἀνθρώποις, δι' οὗ καταυγαζόμεθα
[6]	(ἦν. Ἀλλ' ὅτι μὲν ἦν	ὁ	λόγος ἄνωθεν, ἀρχὴ θεία τῶν
[80]	εἴδωλα ἡ σοφία, ἥ ἐστιν	ὁ	λόγος (αὐτοῦ, ἀνορθοῖ ἐπὶ τὴν
[98]	Εἰκὼν" μὲν γὰρ τοῦ θεοῦ"	ὁ	λόγος αὐτοῦ (καὶ υἱὸς τοῦ
[112]	αὐτὸς ἧκεν ὡς ἡμᾶς οὐρανόθεν	ὁ	λόγος, ἡμᾶς ἐπ' ἀνθρωπίνην ἰέναι
[6]	ὃν ἀρχαΐζομεν, ὅτι ἐν ἀρχῇ	ὁ	λόγος (ἦν. Ἀλλ' ὅτι μὲν
[110]	ὅτι ἦν υἱὸς αὐτοῦ καὶ	ὁ	(λόγος ἦν ἐν τῷ θεῷ"
[7]	ἐν τῷ ὄντι ὤν, ὅτι	ὁ	λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν,
[6]	ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος καὶ	ὁ	λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν
[121]	καὶ ζωήν, κτησώμεθα. Ἀρωγὸς δὲ	ὁ	λόγος· θαρρῶμεν αὐτῷ καὶ μή
[6]	ἦν, καὶ ἐν ἀρχῇ ἦν	ὁ	λόγος καὶ ὁ λόγος ἦν
[27]	συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ. Ζῶν γὰρ	ὁ	λόγος" καὶ συνταφεὶς Χριστῷ συνυψοῦται
[8]	καὶ αὐτὸς ἤδη σοὶ ἐναργῶς	ὁ	λόγος λαλεῖ, δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν,
[7]	δὴ ἐπεφάνη ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος	ὁ	λόγος, ὁ μόνος ἄμφω, θεός
[80]	ὥσπερ πηγὴ ὁ ἄμητός σου"	ὁ	λόγος ὁ πατρικός, ὁ ἀγαθὸς
[8]	δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν, ναί φημι,	ὁ	λόγος ὁ τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος
[118]	τῆς φθορᾶς λελυμένος, κυβερνήσει σε	ὁ	λόγος ὁ τοῦ θεοῦ, καὶ
[113]	θεὸν ἠδὲ καὶ ἄνδρα. Γλυκὺς"	ὁ	λόγος ὁ φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ
[7]	ᾆσμά (μοι κέκληται. ~Αἴτιος γοῦν	ὁ	λόγος, ὁ Χριστός, καὶ τοῦ
[122]	Οὐ δὴ οὖν ἀμφιβάλλειν αἱρεῖ	ὁ	λόγος, ὁπότερον αὐτοῖν ἄμεινον, σωφρονεῖν
[6]	τὸν θεὸν καὶ θεὸς ἦν	ὁ	λόγος" (Παλαιὰ δὲ ἡ πλάνη,
[116]	ἀγαθὸς ἀπέστειλεν θεός· ἁπλώσας δὲ	ὁ	λόγος τὴν ἀλήθειαν ἔδειξε τοῖς
[120]	τοῦτο υἱός, τοῦτο Χριστός, τοῦτο	ὁ	λόγος τοῦ θεοῦ, βραχίων κυρίου,
[10]	ἵνα τῆς ἀληθείας τὸ φῶς,	ὁ	λόγος, τῶν προφητικῶν αἰνιγμάτων τὴν
[88]	οἱ ἐγγύς" οὐκ ἀπεκρύβη τινὰς	ὁ	λόγος· φῶς ἐστι κοινόν, ἐπιλάμπει
[83]	τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο	ὁ	μακάριος ἀπόστολος μαρτύρομαι ἐν κυρίῳ,
[37]	Διί. ~Καλός γε ὁ Ζεὺς	ὁ	μαντικός, ὁ ξένιος, ὁ ἱκέσιος,
[42]	Τραγῳδουμένων, ὃ δὲ τοῖς Ἀποτροπαίοις,	ὁ	Μάριος, ὡς Δωρόθεος ἐν τῇ
[120]	λόγου. Ἀίδιος οὗτος Ἰησοῦς, εἷς	ὁ	μέγας ἀρχιερεὺς θεοῦ τε ἑνὸς
[37]	μαντικός, ὁ ξένιος, ὁ ἱκέσιος,	ὁ	μειλίχιος, ὁ πανομφαῖος, ὁ προστροπαῖος·
[100]	(πλατεῖα ἐν οὐρανοῖς προσκυνουμένη. Εἶθ'	ὁ	μὲν ἄπυστος τοῦ λόγου συγγνώμην
[28]	ὥσπερ κῳδίῳ. Ναὶ μὴν Ἀπόλλωνα	ὁ	μὲν Ἀριστοτέλης πρῶτον Ἡφαίστου καὶ
[72]	ἀμφὶ τὸν Πυθαγόραν, οἵ φασιν	ὁ	μὲν θεὸς εἷς, χοὖτος δὲ
[104]	ἀχώρητος ἡ μισοπονηρία. Τρέφει δὲ	ὁ	μὲν θυμὸς τὴν κόλασιν ἐπὶ
[57]	μίγνυται τῇ λίθῳ· Ποσίδιππος ἱστορεῖ,	ὁ	μὲν πρότερος ἐν τῷ περὶ
[76]	εὑρημέν' ἀνθρώποισιν. ~Καὶ οὐχὶ μόνος	ὁ	Μένανδρος, ἀλλὰ καὶ Ὅμηρος καὶ
[68]	ὁρώμενον, (Εὐριπίδης λέγει. Πεπλανῆσθαι γοῦν	ὁ	Μένανδρός μοι δοκεῖ, ἔνθα φησίν
[42]	(σπονδὰς ἀπῄτησαν ἀνημέρους. Ἀριστομένης γοῦν	ὁ	Μεσσήνιος τῷ Ἰθωμήτῃ Διὶ τριακοσίους
[33]	διελήλακεν ἀσελγείας ὁ Ζεὺς ἐκεῖνος	ὁ	μετ' Ἀλκμήνης τοσαύτας ἡδυπαθήσας νύκτας;
[64]	θεὸν ὑπειλή φατον Ἵππασός τε	ὁ	Μεταποντῖνος καὶ ὁ Ἐφέσιος Ἡράκλειτος·
[1]	~Ἀμφίων ὁ Θηβαῖος καὶ Ἀρίων	ὁ	Μηθυμναῖος ἄμφω μὲν ἤστην ᾠδικώ,
[3]	Ὀρφεὺς καὶ ὁ Θηβαῖος καὶ	ὁ	Μηθυμναῖος, ἄνδρες τινὲς οὐκ ἄνδρες,
[13]	ἀπάτης ἀνθρώποις, εἴτε ὁ Δάρδανος,	ὁ	Μητρὸς θεῶν καταδείξας τὰ μυστήρια,
[13]	μενος, εἴτε ὁ Φρὺξ ἐκεῖνος	ὁ	Μίδας, ὁ παρὰ τοῦ Ὀδρύσου
[64]	οὖν ἀρχὰς ἀπέλιπον ἐξυμνήσαντες Θαλῆς	ὁ	Μιλήσιος τὸ ὕδωρ καὶ Ἀναξιμένης
[34]	καὶ ἀφροδίσιος ἦν ἡ χάρις,	ὁ	μισθός, ὃν ᾐτεῖτο Διόνυσος· βουλομένῳ
[37]	ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος, ὁ φθορεύς,	ὁ	μοιχός, ὁ ἐρωτικός. Ἀλλὰ τότε
[7]	ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος ὁ λόγος,	ὁ	μόνος ἄμφω, θεός τε καὶ
[69]	τὸ δὲ μόνον δίκαιον μέτρον,	ὁ	μόνος ὄντως θεός, ἴσος ἀεὶ
[51]	ἐστι {τὸ ἄγαλμα} ὁ θεός,	ὁ	μόνος ὄντως θεός. ~Καὶ δὴ
[103]	μόνος ἔστι τε καὶ ὑφέστηκεν	ὁ	μόνος ὄντως ὑπάρχων θεός. Ἀλλὰ
[37]	παιδεύεται σωφρονεῖν. Γυμνοῦται δὲ ὑμῖν	ὁ	μῦθος· ἀπέθανεν ἡ Λήδα, ἀπέθανεν
[1]	Εὐνόμου ἄγεται ὁ τέττιξ, ὡς	ὁ	μῦθος βούλεται, χαλκοῦν ἀναστήσας Πυθοῖ
[55]	μέντοι τεθνᾶσιν· τετίμηκεν δὲ αὐτοὺς	ὁ	μῦθος καὶ ὁ χρόνος. Φιλεῖ
[30]	τε ὁ Θούριος καὶ Σοφοκλῆς	ὁ	νεώτερος ἐν τρισὶ τραγῳδίαις ἱστορεῖτον
[52]	Διονύσιος μὲν γὰρ ὁ τύραννος	ὁ	νεώτερος θοἰμάτιον τὸ χρύσεον περιελόμενος
[13]	(Οὐ γάρ με ὁ Κύπριος	ὁ	νησιώτης Κινύρας παραπείσαι ποτ' ἄν,
[54]	Ἀλεξάνδρου γεγονὼς χρόνους· Ἑρμῆς προσηγορεύετο	ὁ	Νικαγόρας καὶ τῇ (στολῇ τοῦ
[51]	καὶ ἡ μυγαλῆ, ἥν φησιν	ὁ	Νίκανδρος τυφλήν τε σμερδνήν (τε"
[94]	ὁ (πατήρ. Ἀργυρίῳ μὲν ὠνήσεται	ὁ	νόθος, ἀπωλείας ἐστὶ παιδίον, ὃς
[98]	τοῦ λόγου ὁ ἄνθρωπος ἀληθινός,	ὁ	νοῦς ὁ ἐν ἀνθρώπῳ, ὁ
[37]	γε ὁ Ζεὺς ὁ μαντικός,	ὁ	ξένιος, ὁ ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος,
[94]	δὲ φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν πατήρ,	ὁ	ὄντως πατήρ, οὐ παύεται προτρέπων,
[78]	ἡ γῆ" φησί, παλαιωθήσεται καὶ	ὁ	οὐρανὸς παρελεύσεται" τὸ δὲ ῥῆμα
[81]	ἐκλείψει μὲν ὁ ἥλιος καὶ	ὁ	οὐρανὸς σκοτισθήσεται, λάμψει δὲ ὁ
[78]	θεός, οὗ θρόνος μέν ἐστιν	ὁ	οὐρανός, ὑποπό διον δὲ ἡ
[111]	εἰς ὕλας στρεφομένη) παρήγετο ἐπιθυμίαις,	ὁ	παῖς ἀνδριζόμενος ἀπειθείᾳ καὶ παρακούσας
[69]	μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ	ὁ	παλαιὸς λόγος, ἀρχὴν καὶ τελευτὴν
[26]	Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει καὶ Ἐπιμενίδης	ὁ	παλαιὸς (Ὕβρεως καὶ Ἀναιδείας Ἀθήνησιν
[71]	τις μορφήν, ἀφανής· οὐδὲ μὴν	ὁ	παμφαὴς δοκῶν εἶναι ἥλιος οὐδ'
[37]	ξένιος, ὁ ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος,	ὁ	πανομφαῖος, ὁ προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ
[78]	φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας δὲ ὁ προφήτης	ὁ	πάνσοφος, μᾶλλον δὲ ἐν Ἱερεμίᾳ
[109]	ἔνοικος ἡμῶν, ᾗ φησιν αἰνιττόμενος	ὁ	πάνσοφος Μωυσῆς, τρισὶ τοῖς καθ'
[81]	ὁ οὐρανὸς σκοτισθήσεται, λάμψει δὲ	ὁ	παντοκράτωρ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ
[13]	ὁ Φρὺξ ἐκεῖνος ὁ Μίδας,	ὁ	παρὰ τοῦ Ὀδρύσου μαθών, ἔπειτα
[56]	(θεοῦ βαθυτέρῳ περιπεπτώκατε ζόφῳ; Καλὸς	ὁ	Πάριος λίθος, ἀλλ' οὐδέπω Ποσειδῶν·
[45]	ὑμῖν τάφους ἐμοὶ μὲν οὐδ'	ὁ	πᾶς ἂν ἀρκέσῃ χρόνος· ὑμᾶς
[94]	σου ταῖς εὐχαρίστοις τρυφαῖς δεδημιούργηκεν	ὁ	(πατήρ. Ἀργυρίῳ μὲν ὠνήσεται ὁ
[32]	ὁ Ζεὺς ἐπὶ πᾶσιν ἡκέτω,	ὁ	πατὴρ" καθ' ὑμᾶς ἀνδρῶν τε
[88]	τὴν ἀλήθειαν ἀναπαυομένη, Ἀββᾶ" λέγουσα	ὁ	πατήρ" ταύτην ὁ θεὸς τὴν
[80]	ὁ ἄμητός σου" ὁ λόγος	ὁ	πατρικός, ὁ ἀγαθὸς λύχνος, ὁ
[72]	δυνατοί, θνητοὶ γεγαῶτες. ~Κλεάνθης δὲ	ὁ	Πηδασεύς, ὁ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
[112]	Εἰ γὰρ ἡμῖν ὁ διδάσκαλος	ὁ	πληρώσας τὰ πάντα δυνάμεσιν ἁγίαις,
[40]	Λητώ, ἡ Δημήτηρ, ἡ Κόρη,	ὁ	Πλούτων, ὁ Ἡρακλῆς, αὐτὸς ὁ
[80]	πᾶσι καὶ σωτηρίαν. Κύριος" γὰρ	ὁ	ποιήσας τὴν γῆν ἐν τῇ
[39]	καλλιπύγῳ θύουσιν Συρακούσσιοι, ἣν Νίκανδρος	ὁ	ποιητὴς καλλίγλου (τόν" που κέκληκεν;
[64]	τῆς πόσεως ὀνοματοποιουμένη; ὥσπερ ἀμέλει	ὁ	πολέμιος Ἄρης ἀπὸ (τῆς ἄρσεως
[98]	προσκυνηταί. ~Ὁ Φειδίας ὑμῶν καὶ	ὁ	Πολύκλειτος ἡκόντων Πραξιτέλης τε αὖ
[54]	τέταρτος Διόνυσος ἐκαλεῖτο· καὶ Μιθριδάτης	ὁ	Ποντι κὸς Διόνυσος καὶ αὐτός·
[66]	πάντων ἀσεβῶν. Τί γὰρ Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικός; Ἔσθ' ὅπῃ οὐκ ἐπὶ
[53]	Ζεύς, ἀλλ' ὁ (ἐρώμενος ἦν·	ὁ	Πραξιτέλης δέ, ὡς Ποσίδιππος ἐν
[84]	κύριος, ὁ τῆς ἀναστάσεως ἥλιος,	ὁ	πρὸ ἑωσφόρου" γεννώμενος, ὁ ζωὴν
[97]	σύγκλυδα τῶν γενητῶν τούτων ὄχλον	ὁ	προσκυνῶν καὶ προσεταιριζόμενος, αὐτῶν ἐκείνων
[37]	ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος, ὁ πανομφαῖος,	ὁ	προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ ὁ> ἄδικος,
[78]	Τοῦτον προσκυνήσωμεν, ἐφ' οὗ φησιν	ὁ	προφήτης ἀπὸ προσώπου σου ὄρη
[90]	ἐπήρτηται κόλασις. Ἀπειλεῖ γοῦν αὐτῷ	ὁ	προφήτης Ζαχαρίας ἐπιτιμήσαι ἐν σοὶ
[78]	ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας δὲ	ὁ	προφήτης ὁ πάνσοφος, μᾶλλον δὲ
[62]	τέχνην. Οὐ γὰρ ποιήσεις, φησὶν	ὁ	προφήτης, παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν
[122]	καὶ θεῷ. (Οὐκ ἀποκρύπτεται γοῦν	ὁ	προφήτης τὴν χάριν λέγων, ἐγὼ
[62]	(πάνυ γοῦν ἐμφανῶς καὶ συντόμως	ὁ	προφητικὸς ἐλέγχει τὴν συνήθειαν λόγος
[7]	προόντος λόγου· ἐπεφάνη δὲ ἔναγχος	ὁ	προὼν σωτήρ, ἐπεφάνη ὁ ἐν
[48]	ἀπ' Αἰγύπτου μετα πεμψαμένους σῖτον	{ὁ	Πτολεμαῖος} ἀνεκτήσατο, εἶναι δὲ τὸ
[48]	κίδα τελευτήσασαν ἐν Κανώβῳ μεταγαγὼν	ὁ	Πτολεμαῖος (ἔθαψεν ὑπὸ τὸν προδεδηλωμένον
[57]	Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως ὁ Κύπριος	ὁ	Πυγ μαλίων ἐκεῖνος ἐλεφαντίνου ἠράσθη
[34]	Πυθοῖ μὲν οὖν ὁ δράκων	ὁ	Πύθιος θρῃσκεύεται καὶ τοῦ ὄφεως
[42]	δὲ ὁ Ἀττικὸς καὶ Μάριος	ὁ	Ῥωμαῖος τὰς αὑτῶν ἐθυσάτην θυγατέρας·
[49]	σεβασμίως τεθείακεν θεὸν ὁ βασιλεὺς	ὁ	Ῥωμαίων τὸν ἐρώμενον ὡραιότατον σφόδρα
[54]	ἐπιστήμην γεγονώς, ὡς ἱστορεῖ Ἄριστος	ὁ	Σαλαμίνιος, αὑτὸν κατεσχημάτιζεν εἰς Ἥλιον)
[108]	ὁ Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως καὶ	ὁ	Σπαρτιάτης τοῖς Λυκούργου, εἰ δὲ
[110]	ὧν ἐδίδαξεν καὶ ἐνεδείξατο, παραστησάμενος,	ὁ	σπονδοφόρος καὶ διαλλακτὴς καὶ σωτὴρ
[46]	τοῦ Ἄρεως τὸ ξόανον Οὐάρρων	ὁ	συγγραφεύς, οὐδέπω τῶν τεχνιτῶν ἐπὶ
[122]	ἔργα, τοιοῦτος ὁ βίος· χρηστὸς	ὁ	σύμπας ἀνθρώπων βίος τῶν Χριστὸν
[49]	ἄνθρωποι νῦν, ἃς αἰσχρὰς ἠπίστατο	(ὁ	συναγρυπνήσας ἐραστής. Τί μοι θεὸν
[8]	τὸν ἄνθρωπον ὑγιᾶναι. Πολύφωνός γε	ὁ	σωτὴρ καὶ πολύτροπος εἰς ἀνθρώπων
[30]	πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω δὲ καὶ	ὁ	τὰ Κυπριακὰ ποιήματα γράψας· Κάστωρ
[13]	καταδείξας τὰ μυστήρια, εἴτε Ἠετίων,	ὁ	τὰ Σαμοθρᾴκων ὄργια καὶ τελετὰς
[54]	ἀνδρὸς Ἥρα προσαγορευομένη. Πτολεμαῖος δὲ	ὁ	τέταρτος Διόνυσος ἐκαλεῖτο· καὶ Μιθριδάτης
[1]	Ῥήγνυται χορδὴ τῷ Λοκρῷ· ἐφίπταται	ὁ	τέττιξ τῷ ζυγῷ· ἐτερέτιζεν ὡς
[1]	Οὔκουν ᾠδῇ τῇ Εὐνόμου ἄγεται	ὁ	τέττιξ, ὡς ὁ μῦθος βούλεται,
[54]	καὶ γάμος ὑπὸ Ἀθηναίων αὐτῷ	ὁ	τῆς Ἀθηνᾶς ηὐτρεπίζετο· ὁ δὲ
[84]	ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστὸς κύριος,	ὁ	τῆς ἀναστάσεως ἥλιος, ὁ πρὸ
[9]	οὗτος, ὁ τῆς στείρας ἀνήρ,	ὁ	τῆς ἐρήμου γεωργός, ὁ τῆς
[9]	ἀνήρ, ὁ τῆς ἐρήμου γεωργός,	ὁ	τῆς θείας ἐμπλήσας δυνάμεως καὶ
[100]	τὸν θεὸν γεωργῶν, καὶ πλεῖθι	ὁ	τῆς ναυτιλίας ἐρῶν, ἀλλὰ τὸν
[9]	γὰρ καὶ ὁ αὐτὸς οὗτος,	ὁ	τῆς στείρας ἀνήρ, ὁ τῆς
[17]	διέσπασαν, ἔτι νηπίαχον ὄντα, ὡς	ὁ	τῆς Τελετῆς ποιητὴς Ὀρφεύς φησιν
[13]	Ἑλλήνων τοὺς δεισιδαίμονας. (Ὄλοιτο οὖν	ὁ	τῆσδε ἄρξας τῆς ἀπάτης ἀνθρώποις,
[113]	κηρίον. Πῶς γὰρ οὐ ποθεινὸς	ὁ	τὸν ἐν σκότει κατορωρυγμένον νοῦν
[85]	εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας" παρακαλεῖ,	ὁ	τὸν παράκλητον ἀποστέλλων. Τίς οὖν
[45]	τοῦ (μάντεως ἱστοροῦσιν. Πτολεμαῖος δὲ	ὁ	τοῦ Ἀγησάρχου ἐν τῷ αʹ
[71]	τὴν ὄψιν ἀφαιρεῖται. Πόθεν ἄρα	ὁ	τοῦ Γρύλλου σοφίζεται ἢ δηλαδὴ
[8]	ἀπιστίαν, ναί φημι, ὁ λόγος	ὁ	τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος γενόμενος, ἵνα
[87]	ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ	ὁ	τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος πρὸς πᾶν
[114]	καὶ γῆν μεταβάλλων εἰς οὐρανούς,	ὁ	τοῦ θεοῦ γεωργός, δεξιὰ σημαίνων,
[118]	λελυμένος, κυβερνήσει σε ὁ λόγος	ὁ	τοῦ θεοῦ, καὶ τοῖς λιμέσι
[5]	ἐκ Δαβὶδ καὶ πρὸ αὐτοῦ,	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος, λύραν μὲν
[6]	~Τί δὴ οὖν τὸ ὄργανον,	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος, ὁ κύριος,
[74]	Θρᾴκιος ἱεροφάντης καὶ ποιητὴς ἅμα,	ὁ	τοῦ Οἰάγρου Ὀρφεύς, μετὰ τὴν
[48]	(διατραφέντων. Ἀλλ' ὅ γε Ἀθηνόδωρος	ὁ	τοῦ Σάνδωνος ἀρχαΐζειν τὸν Σάραπιν
[75]	κυμβάλοις ἄνθρωπος εἰς ὃ βούλεται,	ὁ	τοῦτο ποιῶν ἐστι μείζων τοῦ
[20]	Εὔμολπός τε καὶ Εὐβουλεύς· βουκόλος	ὁ	Τριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν δὲ ὁ
[52]	ἀγάλματα ἐπιπεφήμισται. Διονύσιος μὲν γὰρ	ὁ	τύραννος ὁ νεώτερος θοἰμάτιον τὸ
[110]	λόγος, ὁ φανερώτατος ὄντως θεός,	ὁ	τῷ δεσπότῃ τῶν ὅλων ἐξισωθείς,
[105]	οὐ λῃστής, οὐ πειρατής, (ἀλλ'	ὁ	τῶν ἀγαθῶν ἀίδιος δοτήρ. Ἄρα
[98]	ἐδωρήσατο; Τίς ἀθανασίαν ὑπέσχηται; Μόνος	ὁ	τῶν ὅλων δημιουργός, ὁ ἀριστοτέχνας
[68]	τὸν ἀληθῆ, ὁ δὲ λόγος	ὁ	ὑγιής, ὅς ἐστιν ἥλιος ψυχῆς,
[10]	ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν	ὁ	υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Θύραν δὲ εὖ
[10]	θεὸν οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ	ὁ	υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ
[27]	τοῦ θεοῦ· ὑμῖν δὲ καὶ	ὁ	ὑμέτερος ὑποδύεται ποιητὴς ὁ Ἀκραγαντῖνος
[110]	καὶ μειλίχιος, ὁ θεῖος λόγος,	ὁ	φανερώτατος ὄντως θεός, ὁ τῷ
[34]	Πέλοπος τὰς χοάς, τὰ Ὀλύμπια,	ὁ	Φειδίου σφετερίζεται Ζεύς. Μυστήρια ἦσαν
[37]	ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος,	ὁ	φθορεύς, ὁ μοιχός, ὁ ἐρωτικός.
[8]	ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν δὲ ἑαυτόν"	ὁ	φιλοικτίρμων θεός, σῶσαι τὸν ἄνθρωπον
[30]	θνητὸν οἶδεν ἄνθρωπον, Ἱερώνυμος δὲ	ὁ	φιλόσοφος καὶ τὴν σχέσιν αὐτοῦ
[43]	καὶ τὸν Σόλωνα. Φιλόδωρος ὑμῶν	ὁ	Φοῖβος, ἀλλ' οὐ φιλάνθρωπος. Προὔδωκε
[42]	παρὰ τὸν τόπον ἱερεῖον γίνεται	ὁ	φόνος, οὐδ' εἰ Ἀρτέμιδί τις
[13]	καὶ τελετὰς ὑποστησά μενος, εἴτε	ὁ	Φρὺξ ἐκεῖνος ὁ Μίδας, ὁ
[113]	καὶ ἄνδρα. Γλυκὺς" ὁ λόγος	ὁ	φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ χρυσίον καὶ
[97]	(Βᾶτ' εἰς ὁδὸν δὴ πᾶς	ὁ	χειρῶναξ λεώς, οἳ τὴν Διὸς
[66]	ὁ δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ	ὁ	Χῖος Μητρό δωρος διττάς, ὡς
[105]	τοι παντὸς μᾶλλον τοῦτο εἴρηται·	ὁ	χρηστός ἐστι πανταχοῦ σωτήριος· (ὁ
[7]	κέκληται. ~Αἴτιος γοῦν ὁ λόγος,	ὁ	Χριστός, καὶ τοῦ εἶναι πάλαι
[6]	τὸ πάλαι καθωσιωμένον, δυνάμεως ἄξιον,	ὁ	Χριστός, καινὸν ᾆσμά (μοι κέκληται.
[84]	τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι	ὁ	Χριστὸς κύριος, ὁ τῆς ἀναστάσεως
[112]	καὶ πᾶς, ὡς ἔπος εἰπεῖν,	ὁ	Χριστὸς οὐ μερίζεται· οὔτε βάρβαρός
[55]	δὲ αὐτοὺς ὁ μῦθος καὶ	ὁ	χρόνος. Φιλεῖ γάρ πως τὰ
[3]	δουλείᾳ καταζεύξαντες. (Ἀλλ' οὐ τοιόσδε	ὁ	ᾠδὸς ὁ ἐμὸς οὐδ' εἰς
[1]	τοῦ τέττιγος τῷ ᾄσματι ἁρμοσάμενος	ὁ	ᾠδὸς τὴν (λείπουσαν ἀνεπλήρωσε χορδήν.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/02/2009