Paragraphes |
[107] |
ὁ
θεός.
Καλὸς
ὕμνος
τοῦ
|
θεοῦ |
ἀθάνατος
ἄνθρωπος,
δικαιοσύνῃ
οἰκοδομούμενος,
ἐν |
[116] |
τοῦ
πνεύματος,
ὅ
ἐστι
ῥῆμα
|
θεοῦ" |
ἀκονήσωμεν.
Οὕτως
ἡμᾶς
ὁ
ἀπόστολος |
[75] |
τοῦτο
ποιῶν
ἐστι
μείζων
τοῦ
|
θεοῦ· |
ἀλλ'
ἔστι
τόλμης
καὶ
βίας |
[8] |
φημι,
ὁ
λόγος
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ |
ἄνθρωπος
γενόμενος,
ἵνα
δὴ
καὶ |
[87] |
ἵνα
ἄρτιος
ᾖ
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ |
ἄνθρωπος
πρὸς
πᾶν
ἔργον
ἀγαθὸν |
[56] |
ταῦτα
πρὸ
τοῦ
ἀγενήτου
μετιόντες
|
(θεοῦ |
βαθυτέρῳ
περιπεπτώκατε
ζόφῳ;
Καλὸς
ὁ |
[5] |
κατὰ
δὲ
τὴν
πάτριον
τοῦ
|
θεοῦ |
βούλησιν,
ἣν
ἐζήλωσε
Δαβίδ.
(Ὁ |
[120] |
Χριστός,
τοῦτο
ὁ
λόγος
τοῦ
|
θεοῦ, |
βραχίων
κυρίου,
δύναμις
τῶν
ὅλων, |
[112] |
ἀναγράφοντι,
ἡμᾶς
δὲ
ἀπιστήσετε
μαθητὰς
|
θεοῦ |
γεγονότας,
τὴν
ὄντως
ἀληθῆ
σοφίαν |
[114] |
μεταβάλλων
εἰς
οὐρανούς,
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ |
γεωργός,
δεξιὰ
σημαίνων,
λαοὺς
δ' |
[77] |
τῷ
σκότει,
τὴν
δὲ
τοῦ
|
θεοῦ |
γνῶσιν
ἡλίῳ
καὶ
φωτί,
ἄμφω |
[89] |
τοσοῦτον,
οὗ
μεῖζον
οὐδὲν
ἐκ
|
θεοῦ |
δεδώρηταί
πω
τῇ
τῶν
ἀνθρώπων |
[83] |
καὶ
ἀπηλλοτριωμένοι
τῆς
ζωῆς
τοῦ
|
θεοῦ, |
διὰ
τὴν
ἄγνοιαν
τὴν
οὖσαν |
[73] |
διὰ
πάντων
τὴν
δύναμιν
τοῦ
|
θεοῦ |
διήκειν
νοεῖ,
ὄφρ'
ἔμπεδα
πάντα |
[104] |
θεοῦ,
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον
τοῦ
|
θεοῦ |
διώκουσιν,
οὐ
κρῴζοντα,
οὐ
κλώζοντα, |
[92] |
δὲ
υἱὸς
εἶναι
δυνάμενος
τοῦ
|
θεοῦ |
δουλεύειν
ἥδεται;
Ἢ
τίς
οὐρανοῦ |
[123] |
ὅ
τι
περ
εἶχον
ἐκ
|
θεοῦ |
ἐκχέων,
ὡς
ἂν
ἐπὶ
τὸ |
[81] |
καὶ
ἤλλαξαν
τὴν
δόξαν
τοῦ
|
θεοῦ |
ἐν
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου, |
[104] |
(τὸ
στέρεσθαι
τῆς
παρὰ
τοῦ
|
θεοῦ |
ἐπικουρίας.
Ὀμμάτων
μὲν
οὖν
ἡ |
[72] |
Ἀπόχρη
καὶ
τάδε
εἰς
ἐπίγνωσιν
|
θεοῦ |
ἐπιπνοίᾳ
θεοῦ
πρὸς
αὐτῶν
μὲν |
[92] |
εἰληφότας
καὶ
ὄντας
ὅλως
τοῦ
|
θεοῦ |
ἑτέρῳ
δουλεύειν
δεσπότῃ,
πρὸς
δὲ |
[84] |
ὄντως
σήμερον
ἡ
ἀνελλιπὴς
τοῦ
|
θεοῦ |
ἡμέρα
τοῖς
αἰῶσι
συνεκτείνεται.
Ἀεὶ |
[66] |
ἡγούμενος
περιτρέπεται,
τὸν
ἄμοιρον
τοῦ
|
(θεοῦ |
θεὸν
δογματίζων.
Ὁ
δὲ
Ἐρέσιος |
[119] |
μίαν
μυούμεναι,
ἀλλ'
αἱ
τοῦ
|
θεοῦ |
θυγατέρες,
αἱ
ἀμνάδες
αἱ
καλαί, |
[122] |
τοῖν
φίλοιν
τὰ
(πάντα,
τοῦ
|
θεοῦ |
καὶ
ἀνθρώπου.
Ὥρα
οὖν
ἡμῖν |
[98] |
ἀνθρώπῳ,
ὁ
κατ'
εἰκόνα"
τοῦ
|
θεοῦ |
καὶ
καθ'
ὁμοίωσιν"
διὰ
τοῦτο |
[78] |
δρακί;
Ὅρα
τὸ
μέγεθος
τοῦ
|
θεοῦ |
καὶ
καταπλάγηθι.
Τοῦτον
προσκυνήσωμεν,
ἐφ' |
[122] |
ἀνθρώπου,
ὅτι
τὰ
πάντα
τοῦ
|
θεοῦ, |
καὶ
κοινὰ
ἀμφοῖν
τοῖν
φίλοιν |
[120] |
καὶ
τὸν
ἕνα
λόγον
τοῦ
|
θεοῦ, |
καὶ
μὴ
μόνον
τῶν
ἀλόγων |
[92] |
ὑμᾶς
τοὺς
ἀνθρώπους
ἐπιγεγονότας
τοῦ
|
θεοῦ |
καὶ
παρ'
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν |
[7] |
ἐπιφάνειαν
τῆς
δόξης
τοῦ
μεγάλου
|
θεοῦ |
καὶ
(σωτῆρος
ἡμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ. |
[94] |
κυρίου
κληρονομήσουσι
τὴν
δόξαν
τοῦ
|
θεοῦ |
καὶ
τὴν
δύναμιν
αὐτοῦ.
Ποίαν, |
[118] |
σε
ὁ
λόγος
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ, |
καὶ
τοῖς
λιμέσι
καθορμίσει
τῶν |
[2] |
φανοτάτῃ
φρονήσει
εἰς
ὄρος
ἅγιον
|
(θεοῦ |
καὶ
χορὸν
τὸν
ἅγιον
τὸν |
[59] |
μεμαθηκότες,
οἱ
τὴν
οἰκονομίαν
τοῦ
|
θεοῦ |
κατανενοηκότες,
οἱ
ἐν
καινότητι
ζωῆς |
[89] |
ἐναγῆ
τὸν
ἅγιον
ὑπολαμβάνετε
τοῦ
|
θεοῦ |
λόγον.
~Ἕπεται
τοιγαροῦν
ὑμῖν
κατὰ |
[5] |
καὶ
πρὸ
αὐτοῦ,
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ |
λόγος,
λύραν
μὲν
καὶ
κιθάραν, |
[6] |
οὖν
τὸ
ὄργανον,
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ |
λόγος,
ὁ
κύριος,
καὶ
τὸ |
[120] |
ὄντως
θεόν,
συνυμνοῦντος
ἡμῖν
τοῦ
|
θεοῦ |
λόγου.
Ἀίδιος
οὗτος
Ἰησοῦς,
εἷς |
[6] |
πρότερον
γεγεννημένοι
τῷ
θεῷ,
τοῦ
|
θεοῦ |
λόγου
τὰ
λογικὰ
πλάσματα
ἡμεῖς, |
[4] |
δὴ
τῷ
λόγῳ
ἄνθρωπος"
γίνεται
|
θεοῦ" |
Λύκους"
δὲ
ἄλλους
ἀλληγορεῖ
προβάτων |
[50] |
εἶπον,
ἐπεψεύσαντο
δὲ
μάντιν,
ἀλλὰ
|
θεοῦ |
μεγάλοιο,
τὸν
οὐ
χέρες
ἔπλασαν |
[122] |
εὐγενῆ
καὶ
ταύτῃ
εἰκόνα
τοῦ
|
θεοῦ |
μεθ'
ὁμοιώσεως,
καὶ
λέγειν
καὶ |
[63] |
(Ὅση
γε
ἡ
δύναμις
τοῦ
|
θεοῦ. |
Μόνον
αὐτοῦ
τὸ
βούλημα
κοσμοποιία· |
[6] |
πατρί.
Φιλάνθρωπον
τὸ
ὄργανον
τοῦ
|
θεοῦ· |
ὁ
κύριος
ἐλεεῖ,
παιδεύει,
προτρέπει, |
[98] |
Ἀττικῶν.
Εἰκὼν"
μὲν
γὰρ
τοῦ
|
θεοῦ" |
ὁ
λόγος
αὐτοῦ
(καὶ
υἱὸς |
[59] |
λαός,
νῦν
δὲ
λαὸς
τοῦ
|
θεοῦ" |
οἱ
κατὰ
τὸν
Ἰωάννην
οὐκ |
[82] |
παῖδες
ἡμεῖς
οἱ
τρόφιμοι
τοῦ
|
θεοῦ, |
οἱ
τοῦ
πρωτοτόκου"
γνήσιοι
φίλοι, |
[111] |
λελυμένος,
ἔτι
παιδίον
ἦν
τοῦ
|
θεοῦ· |
ὅτε
δὲ
ὑποπίπτων
ἡδονῇ
(ὄφις |
[105] |
οὐδὲν
τῷ
σπεύδοντι
πρὸς
γνῶσιν
|
θεοῦ, |
οὐκ
ἀπαιδευσία,
οὐ
πενία,
οὐκ |
[4] |
φιλανθρωπία
ἐπεφάνη
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
|
θεοῦ, |
οὐκ
ἐξ
ἔργων
τῶν
ἐν |
[108] |
εἰ
δὲ
σεαυτὸν
ἀναγράφεις
τοῦ
|
θεοῦ, |
οὐρανὸς
μέν
σοι
ἡ
πατρίς, |
[5] |
καὶ
αὐτὸς
ὄργανόν
ἐστι
τοῦ
|
θεοῦ |
παναρμόνιον,
ἐμμελὲς
καὶ
ἅγιον,
σοφία |
[70] |
ἀληθεῖς
καὶ
δόξαν
τὴν
τοῦ
|
θεοῦ |
παρ'
αὐτῶν
ὠφέλησαι
τῶν
Ἑβραίων, |
[72] |
ἀληθινὴν
ἐνδείκνυται.
Οὐκ
ἀπεκρύψατο
τοῦ
|
θεοῦ |
πέρι
ὅ
τί
περ
εἶχεν |
[59] |
ἐσμεν
οἱ
τὴν
εἰκόνα
τοῦ
|
θεοῦ |
περιφέροντες
ἐν
τῷ
ζῶντι
καὶ |
[115] |
λόγον,
καὶ
τῇ
ἐπῳδῇ
τοῦ
|
θεοῦ |
πιστεύσαντες
ἀπαλλαγῆναι
μὲν
παθῶν,
ἃ |
[112] |
οὐ
θῆλυ·
καινὸς
δὲ
ἄνθρωπος
|
θεοῦ |
πνεύματι
ἁγίῳ
μεταπεπλασμένος.
~Εἶθ'
αἱ |
[117] |
ἀλλὰ
καὶ
χάρις
ᾖς
τοῦ
|
θεοῦ· |
πρέπει
δὲ
ἄμφω
τῷ
Χριστοῦ |
[72] |
τάδε
εἰς
ἐπίγνωσιν
θεοῦ
ἐπιπνοίᾳ
|
θεοῦ |
πρὸς
αὐτῶν
μὲν
ἀναγεγραμμένα,
πρὸς |
[7] |
ἀπόστολον
ἡ
χάρις
ἡ
τοῦ
|
θεοῦ |
σωτήριος
πᾶσιν
ἀνθρώποις
ἐπεφάνη,
παιδεύουσα |
[120] |
Ἰησοῦς,
εἷς
ὁ
μέγας
ἀρχιερεὺς
|
θεοῦ |
τε
ἑνὸς
τοῦ
αὐτοῦ
καὶ |
[120] |
χαρίζομαι
ὑμῖν,
τὴν
(γνῶσιν
τοῦ
|
θεοῦ, |
τέλειον
ἐμαυτὸν
χαρίζομαι.
Τοῦτό
εἰμι |
[94] |
ἐγχειρίζει
ἡ
ἀίδιος
διαθήκη
τοῦ
|
θεοῦ |
τὴν
ἀίδιον
δωρεὰν
χορηγοῦσα·
ὁ |
[67] |
ἐπιζητῶ,
οὐ
τὰ
ἔργα
τοῦ
|
θεοῦ. |
~Τίνα
δὴ
λάβω
παρὰ
σοῦ |
[2] |
ἀίδιον
νόμον,
τὸν
φερώνυμον
τοῦ
|
θεοῦ, |
τὸ
ᾆσμα
τὸ
καινόν,
τὸ |
[103] |
δεσπότην·
ἴδιον
εἶ
πλάσμα
τοῦ
|
θεοῦ· |
τὸ
δὲ
οἰκεῖον
αὐτοῦ
πῶς |
[100] |
ἐπὶ
τὴν
γνῶσιν
παρακαλοῦμεν
τοῦ
|
θεοῦ, |
τὸ
οἰκεῖον
αὐτοῦ
καὶ
ἐξαίρετον |
[56] |
Τί
δὴ
οὖν
τὰ
τοῦ
|
θεοῦ |
τοῖς
οὐ
θεοῖς
προσενείματε
γέρα; |
[104] |
μὲν
κόρακα
τετιμήκασιν
ὡς
ἄγγελον
|
θεοῦ, |
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον
τοῦ
θεοῦ |
[10] |
πῃ
παρεκάλει
ἑτοίμους
γίνεσθαι
εἰς
|
θεοῦ |
τοῦ
Χριστοῦ
παρουσίαν,
καὶ
τοῦτο |
[27] |
λόγου
νῦν
υἱοὶ
γεγόναμεν
τοῦ
|
θεοῦ· |
ὑμῖν
δὲ
καὶ
ὁ
ὑμέτερος |
[8] |
ὁ
κύριος,
ὃς
ἐν
μορφῇ
|
θεοῦ |
ὑπάρχων
οὐχ
ἁρπαγμὸν
ἡγήσατο
τὸ |
[25] |
θεοὺς
ἀντὶ
τοῦ
μόνου
ὄντος
|
θεοῦ, |
ὥσπερ
ὁ
ἐκ
τῆς
πόρνης |