Paragraphes |
[85] |
ὀψέ
ποτε
ἔργῳ
μαθεῖν,
οὐκ
|
ἂν |
ἄλλως
(σωθῆναι,
μὴ
οὐχὶ
ὡς |
[45] |
ἐμοὶ
μὲν
οὐδ'
ὁ
πᾶς
|
ἂν |
ἀρκέσῃ
χρόνος·
ὑμᾶς
δὲ
εἰ |
[13] |
ἑορτάς,
πένθος
ὑμνούμενον.
Τούτους
ἔγωγ'
|
ἂν |
ἀρχεκάκους
φήσαιμι
μύθων
ἀθέων
καὶ |
[7] |
αἰχμαλώτους
συνδεῖν
(λέγονται
σώμασιν,
ἔστ'
|
ἂν |
αὐτοῖς
καὶ
συσσαπῶσιν.
Ὁ
γοῦν |
[36] |
καὶ
γέλωτες
καὶ
συνουσίαι,
οὐκ
|
ἂν |
ἀφροδισίοις
χρωμένων
ἀνθρωπίνοις
οὐδὲ
παιδοποιουμένων |
[33] |
αἰσυλοεργὸν"
ἀπο
καλοῦσιν.
Μακρὸν
δ'
|
ἂν |
εἴη
μοιχείας
αὐτοῦ
παντοδαπὰς
καὶ |
[102] |
κάλλος
καὶ
συνουσία.
Οὔκουν
ἔτ'
|
ἂν |
εἰκότως
ὕπνος
καὶ
θάνατος
θεὼ |
[63] |
γραφὰς
δημιουργεῖ,
θεὸς
δὲ
πῶς
|
ἂν |
εἴποιμι
ὅσα
ποιεῖ;
Ὅλον
ἴδε |
[89] |
ἐμισήθη
ἡ
θεοσέβεια·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἐμισήθη
ποτὲ
ἢ
ἀπηγορεύθη
ἀγαθὸν |
[103] |
τὸ
δὲ
οἰκεῖον
αὐτοῦ
πῶς
|
ἂν |
ἐνδίκως
ἀλλότριον
γένοιτο;
Τὸ
γὰρ |
[56] |
χαριέντως
φάναι
τὸν
Βίωνα,
πῶς
|
ἂν |
ἐνδίκως
οἱ
ἄνθρωποι
παρὰ
τοῦ |
[123] |
εἶχον
ἐκ
θεοῦ
ἐκχέων,
ὡς
|
ἂν |
ἐπὶ
τὸ
μέγιστον
τῶν
ἀγαθῶν, |
[62] |
(γῇ
κάτω.
Ἦ
πού
γ'
|
ἂν |
ἔτι
τὴν
Πραξιτέλους
Δήμητρα
καὶ |
[82] |
ἀπὸ
προσώπου
κυρίου.
~(Καὶ
μυρίας
|
ἂν |
ἔχοιμί
σοι
γραφὰς
παραφέρειν,
ὧν |
[84] |
{αὐτοῦ}
αὔξεται
(τὴν
ἡμέραν,
ἔστ'
|
ἂν |
ἡ
σήμερον
ὀνομάζηται.
Μέχρι
δὲ |
[96] |
ἀληθείας
ἀπασχολεῖ
ἔθη
προκατηχημένους,
ἀκούοιτ'
|
ἂν |
ἤδη
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ὅπως |
[97] |
αὐτῷ
ὁμοιότερον
οὐδὲν
ἢ
ὃς
|
ἂν |
ἡμῶν
γένηται
ὅτι
δικαιότατος.
(Βᾶτ' |
[113] |
ἕνεκα
τῶν
ἄλλων
ἄστρων
νὺξ
|
ἂν |
ἦν
τὰ
πάντα"
οὕτως
εἰ |
[57] |
ἂν
νεκρᾷ
τις
συνετάφη,
οὐδ'
|
ἂν |
ἠράσθη
δαίμονος
καὶ
λίθου
ἄνθρωπος |
[57] |
ὑπὸ
τῆς
τέχνης.
Οὐδὲ
γὰρ
|
ἂν |
θεᾷ
τις
συνεπλάκη,
οὐδ'
ἂν |
[43] |
ἐκτρέπεσθε
οὐδὲ
ἀποστρέφεσθε;
Τί
δ'
|
ἂν |
καὶ
ἀληθεύσαιεν
οἱ
κακοί,
ἢ |
[71] |
Ξενοφῶν
δὲ
ὁ
Ἀθηναῖος
διαρρήδην
|
ἂν |
καὶ
αὐτὸς
περὶ
τῆς
ἀληθείας |
[7] |
ζῶντας
ἐπιφέρων
(συνέθαψεν
αὐτούς,
ἔστ'
|
ἂν |
καὶ
συμφθαρῶσιν.
Οὗ
δὴ
χάριν |
[57] |
ἂν
θεᾷ
τις
συνεπλάκη,
οὐδ'
|
ἂν |
νεκρᾷ
τις
συνετάφη,
οὐδ'
ἂν |
[10] |
μὴ
ὁ
υἱὸς
καὶ
ᾧ
|
ἂν |
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
Θύραν
δὲ |
[7] |
οὑτοσὶ
τύραννος
καὶ
δράκων,
οὓς
|
ἂν |
οἷός
τε
εἴη
ἐκ
γενετῆς |
[97] |
πολίτας
ἄνδρες,
εἶπεν,
θαρρεῖτε
ἄχρις
|
ἂν |
ὁρᾶτε
τοὺς
θεοὺς
πρότερον
τῶν |
[102] |
ἕκαστον
τῶν
προειρημένων
(διορίζεται.
Τίς
|
ἂν |
οὖν
τὴν
εὔθυναν
καὶ
τὴν |
[110] |
ἐνέπλησε
τὸ
πᾶν.
Οὐ
γὰρ
|
ἂν |
οὕτως
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ
τοσοῦτον |
[47] |
ποιητὴν
Ἄργον
ἀναγράφει.
Πολλοὶ
δ'
|
ἂν |
τάχα
που
θαυμάσειαν,
εἰ
μάθοιεν |
[68] |
οὐδὲ
γὰρ
ἥλιος
ἐπιδείξει
ποτ'
|
ἂν |
τὸν
θεὸν
τὸν
ἀληθῆ,
ὁ |
[105] |
γὰρ
τοῦ
δικαίου
ζηλωτής,
ὡς
|
ἂν |
τοῦ
ἀνενδεοῦς
ἐραστής,
ὀλιγοδεής,
οὐκ |
[42] |
τὴν
Ταυρικὴν
χερρόνησον
κατοικοῦντες,
οὓς
|
ἂν |
τῶν
ξένων
παρ'
αὑτοῖς
ἕλωσι, |
[113] |
ἔγνωμεν
καὶ
τούτῳ
κατηυγάσθημεν,
οὐδὲν
|
ἂν |
τῶν
σιτευομένων
ὀρνίθων
ἐλειπόμεθα,
ἐν |
[41] |
γέρας
ἡμεῖς,
(λέγοντες.
Τίνα
δ'
|
ἂν |
φωνὴν
ἄλλην,
εἰ
φωνὴν
λάβοιεν |
[43] |
ἀληθεύσαιεν
οἱ
κακοί,
ἢ
τίνα
|
ἂν |
ὠφελήσαιεν;
Αὐτίκα
γοῦν
ἔχω
σοι |