Paragraphes |
[121] |
Οὐδὲ
γὰρ
οὐδὲ
τῷ
θεῷ
|
αὐτῷ |
ἀρεστόν,
εἰ
ἡμεῖς
τὰ
μὲν |
[5] |
ἵνα
δὴ
ὅλος
ὁ
κόσμος
|
αὐτῷ |
ἁρμονία
γένηται.
Καὶ
θάλατταν
μὲν |
[34] |
αἴτησις,
καὶ
δὴ
ὑπισχνεῖται
παρέξειν
|
αὐτῷ, |
εἰ
ἀναζεύξοι,
ὅρκῳ
πιστωσάμενος
τὴν |
[52] |
τοῦ
Διὸς
ἐν
Σικελίᾳ
προσέταξεν
|
αὐτῷ |
ἐρεοῦν
περιτεθῆναι,
χαριέντως
φήσας
τοῦτο |
[80] |
Μακάριοι
πάντες
οἱ
πεποιθότες
ἐπ'
|
αὐτῷ. |
~Ἤδη
δὲ
ὑπεροικτείρων
ἡμᾶς
ὁ |
[48] |
ποικίλῃ.
Ῥίνημα
γὰρ
χρυσοῦ
ἦν
|
αὐτῷ |
καὶ
ἀργύρου
χαλκοῦ
τε
καὶ |
[121] |
Ἀρωγὸς
δὲ
ὁ
λόγος·
θαρρῶμεν
|
αὐτῷ |
καὶ
μή
ποτε
ἡμᾶς
τοσοῦτος |
[30] |
ἰατρὸς
φιλάργυρος
ἦν,
Ἀσκληπιὸς
ὄνομα
|
αὐτῷ. |
Καί
σοι
τὸν
σὸν
παραθήσομαι |
[24] |
τούτοις
ἐκεῖνον
(ὁ
Θεόδωρος
ὄνομα
|
αὐτῷ) |
καί
τινας
ἄλλους
συχνούς,
σωφρόνως |
[105] |
ἐν
ἄλλῳ
τινὶ
ἢ
ἐν
|
αὐτῷ |
{καὶ}
τῷ
θεῷ
τὸ
μακάριον |
[115] |
τὰ
σωτήρια.
Ὁ
δὲ
πειθόμενος
|
αὐτῷ |
κατὰ
πάντα
δὴ
πλεονεκτεῖ·
ἕπεται |
[97] |
τὸν
Χῖον
σοφιστήν,
Θεόκριτος
ὄνομα
|
αὐτῷ· |
μετὰ
τὴν
Ἀλεξάνδρου
τελευτὴν
ἐπισκώπτων |
[80] |
τὸν
θεόν
σου
προσκυνήσεις
καὶ
|
αὐτῷ |
μόνῳ
λατρεύσεις"
νῦν
δὴ
οὖν |
[53] |
Παντάρκης
καλός"
οὐ
γὰρ
καλὸς
|
αὐτῷ |
ὁ
Ζεύς,
ἀλλ'
ὁ
(ἐρώμενος |
[90] |
κακίας
ἐπήρτηται
κόλασις.
Ἀπειλεῖ
γοῦν
|
αὐτῷ |
ὁ
προφήτης
Ζαχαρίας
ἐπιτιμήσαι
ἐν |
[54] |
πανταχοῦ·
καὶ
γάμος
ὑπὸ
Ἀθηναίων
|
αὐτῷ |
ὁ
τῆς
Ἀθηνᾶς
ηὐτρεπίζετο·
ὁ |
[97] |
τε
δικαιότατος,
καὶ
οὐκ
ἔστιν
|
αὐτῷ |
ὁμοιότερον
οὐδὲν
ἢ
ὃς
ἂν |
[100] |
δόξει,
πρὸς
κακοῦ
ἡ
σύνεσις
|
αὐτῷ, |
ὅτι
τῇ
φρονήσει
κέχρηται
κατηγόρῳ |
[119] |
ὕλαις
σύσκιον·
βακχεύουσι
δὲ
ἐν
|
αὐτῷ |
οὐχ
αἱ
Σεμέλης
τῆς
κεραυνίας" |
[36] |
κατασφάξας
τὸν
αὑτοῦ
(Νύκτιμος
ὄνομα
|
αὐτῷ) |
παραθείη
ὄψον
τῷ
Διί.
~Καλός |
[87] |
ἀδεεῖς,
μᾶλλον
δὲ
ἄπιστοι,
μήτε
|
αὐτῷ |
πειθόμενοι
τῷ
κυρίῳ
μήτε
τῷ |
[6] |
οἱ
τῷ
δεῖν
ἔσεσθαι
ἐν
|
αὐτῷ |
πρότερον
γεγεννημένοι
τῷ
θεῷ,
τοῦ |
[114] |
ὄντως
ὄντα
θεὸν
ἐποπτεύσωμεν,
ταύτην
|
αὐτῷ |
πρῶτον
ἀνυμνήσαντες
τὴν
φωνήν
χαῖρε |
[87] |
ἢ
τοῦτο
ἔργον
μόνον
ἐστὶν
|
αὐτῷ |
σῴζεσθαι
τὸν
ἄνθρωπον.
Βοᾷ
γοῦν |
[33] |
τὸν
Δία
καὶ
νεῦμα
περιάπτεις
|
αὐτῷ |
τετιμημένον.
Ἀλλ'
ἐὰν
ἐπιδείξῃς
μόνον, |
[29] |
κἀγαθὰ
Κᾶρες
σχοῖεν,
οἳ
καταθύουσιν
|
αὐτῷ |
τοὺς
κύνας.
Σκύθαι
δὲ
τοὺς |
[34] |
ἠγνόει
τὴν
ὁδόν,
ὑπισχνεῖται
δ'
|
αὐτῷ |
φράσειν,
Πρόσυμνος
τοὔνομα,
οὐκ
ἀμισθί· |