Alphabétiquement     [«   »]
τίων 1
τλῆ 6
Τὸ 4
τὸ 261
τόδε 5
τὸἐν 1
τοι 15
Fréquences     [«    »]
216 ἐν
229 τὰ
217 τῶν
261 τὸ
275 τῆς
295 τοῦ
364 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

τὸ


Paragraphes
[47]   παρεικέναι, παραθήσομαι τοῦ Μορύχου Διονύσου  τὸ   ἄγαλμα Ἀθήνησι γεγονέναι μὲν ἐκ
[65]   ὃς πρῶτος τῆς Ἀφροδίτης Ἀναΐτιδος  τὸ   ἄγαλμα ἀναστήσας ἐν Βαβυλῶνι καὶ
[57]   μαλίων ἐκεῖνος ἐλεφαντίνου ἠράσθη ἀγάλματος·  τὸ   ἄγαλμα Ἀφροδίτης ἦν καὶ γυμνὴ
[54]   δὲ τὴν μὲν θεὸν ὑπερηφάνει,  τὸ   ἄγαλμα γῆμαι μὴ δυνά μενος·
[51]   ὕλης αἰσθητῆς αἰσθητόν, νοητὸν δὲ  τὸ   ἄγαλμά ἐστιν. Νοητόν, οὐκ αἰσθητόν
[48]   παρὰ Σελευκέων τῶν πρὸς Ἀντιοχείᾳ  τὸ   ἄγαλμα μεταχθῆναι λέγει, ἐν σιτοδείᾳ
[46]   Ἀμέλει ἐν Ἰκάρῳ τῆς Ἀρτέμιδος  τὸ   ἄγαλμα ξύλον ἦν οὐκ εἰργασμένον,
[51]   ἐστιν. Νοητόν, οὐκ αἰσθητόν ἐστι  {τὸ   ἄγαλμα} θεός, μόνος
[56]   σχήματι γίνεται σεβάσμιον. (Χρυσός ἐστι  τὸ   ἄγαλμά σου, ξύλον ἐστίν, λίθος
[52]   Κυζικηνὸς ἀπορούμενος χρημάτων τοῦ Διὸς  τὸ   ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, πεντεκαίδεκα πηχῶν
[51]   ἐστίν. Ἔστιν γὰρ ὡς ἀληθῶς  τὸ   ἄγαλμα ὕλη νεκρὰ τεχνίτου χειρὶ
[79]   Τί φησὶν αὐτοῖς τὸ πνεῦμα  τὸ   ἅγιον διὰ Ὠσηέ; Οὐκ ὀκνήσω
[82]   γενομένη· τὸ γὰρ στόμα κυρίου"  τὸ   ἅγιον πνεῦμα, ἐλάλησεν ταῦτα. Μὴ
[78]   πάνσοφος, μᾶλλον δὲ ἐν Ἱερεμίᾳ  τὸ   ἅγιον πνεῦμα ἐπιδείκνυσι τὸν θεόν.
[58]   θεῖον ὑμῖν δρᾶμα γεγένηται καὶ  τὸ   ἅγιον προσωπείοις δαιμονίων κεκωμῳδήκατε, τὴν
[84]   τίς ἐστιν εἰ θέλεις μαθεῖν,  τὸ   ἅγιόν σοι πνεῦμα ἐξηγήσεται· καὶ
[56]   καὶ τὸ ἄχραντον ἐκεῖνο καὶ  τὸ   ἅγιον τοῖς τάφοις ἐπικεχώκατε, (τῆς
[118]   καθορμίσει τῶν οὐρανῶν τὸ πνεῦμα  τὸ   ἅγιον· τότε μου κατοπτεύσεις τὸν
[7]   ἐδίδαξεν ἐπιφανεὶς ὡς διδάσκαλος, (ἵνα  τὸ   ἀεὶ ζῆν ὕστερον ὡς θεὸς
[96]   ὅλων. Οὐ γὰρ σμικρὸν ἡμῖν  τὸ   ἆθλον ἀθανασία (πρόκειται. Μὴ οὖν
[115]   τὸν πλησίον, ἐπλήρωσε τὴν ἐντολήν,  τὸ   ἆθλον ἐπιζητεῖ, τὴν ἐπαγγελίαν ἀπαιτεῖ.
[5]   ἐμμελῶς. Καὶ δὴ τὸ ᾆσμα  τὸ   ἀκήρατον, ἔρεισμα τῶν ὅλων καὶ
[39]   περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν φησίν, ἔνθα  τὸ   Ἄκτιόν ἐστιν ἀκρωτήριον καὶ τοῦ
[116]   οὖν, ἄνθρωπε, τὸ στρατιωτικὸν  τὸ   ἀναίμακτον αἵματι καὶ λόγῳ, καὶ
[110]   πρῶτον προεκηρύχθη, ἀπιστηθείς, οὔθ' ὅτε  τὸ   ἀνθρώπου προσωπεῖον ἀναλαβὼν καὶ σαρκὶ
[66]   καὶ περιττότερον, οἳ μὲν αὐτῶν  τὸ   ἄπειρον καθύμνησαν, ὡς Ἀναξίμανδρος (Μιλήσιος
[46]   δὴ καὶ ξόανα (προσηγορεύετο διὰ  τὸ   ἀπεξέσθαι τῆς ὕλης. Ἀμέλει ἐν
[121]   συνωρίδα καταζεύξας, εἰς ἀθανασίαν κατιθύνει  τὸ   ἅρμα, σπεύδων πρὸς τὸν θεὸν
[120]   δὲ ἐμφερεῖς· διορθώσασθαι ὑμᾶς πρὸς  τὸ   ἀρχέτυπον βούλομαι, ἵνα μοι (καὶ
[1]   ᾠδικώ, μῦθος δὲ ἄμφω" (καὶ  τὸ   ᾆσμα εἰσέτι τοῦτο Ἑλλήνων ᾄδεται
[5]   τούτους κιρνὰς ἐμμελῶς. Καὶ δὴ  τὸ   ᾆσμα τὸ ἀκήρατον, ἔρεισμα τῶν
[6]   θεοῦ λόγος, κύριος, καὶ  τὸ   ᾆσμα τὸ καινὸν βούλεται; Ὀφθαλμοὺς
[7]   ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτό ἐστι  τὸ   ᾆσμα τὸ καινόν, ἐπιφάνεια
[4]   αὐτοῦ ἔλεος ἔσωσεν ἡμᾶς" Ὅρα  τὸ   ᾆσμα τὸ καινὸν ὅσον ἴσχυσεν·
[2]   νόμον, τὸν φερώνυμον τοῦ θεοῦ,  τὸ   ᾆσμα τὸ καινόν, τὸ Λευιτικόν,
[6]   τῆς χάριτος μεταλάμβανε. Καί μου  τὸ   ᾆσμα τὸ σωτήριον μὴ καινὸν
[77]   προφῆτις ἡμῖν ᾀσάτω πρώτη Σίβυλλα  τὸ   ᾆσμα τὸ σωτήριον· οὗτος ἰδοὺ
[119]   σώφρονα. χορὸς οἱ δίκαιοι,  τὸ   ᾆσμα ὕμνος ἐστὶ τοῦ πάντων
[109]   μὴ δεῖ; Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν  τὸ   αὐστηρὸν τῆς σωτηρίας ὑπομένειν οὐ
[11]   δὲ ψάμμοις ἐρήμαις τετιμημένον καὶ  τὸ   αὐτόθι μαντεῖον αὐτῇ δρυῒ μεμαρασμένον
[4]   ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ  τὸ   αὐτοῦ ἔλεος ἔσωσεν ἡμᾶς" Ὅρα
[56]   ὅσον ἐφ' ὑμῖν, κατορύττετε καὶ  τὸ   ἄχραντον ἐκεῖνο καὶ τὸ ἅγιον
[96]   καὶ παρανοίᾳ ἐς αὐτὸ ὠθούμενοι  τὸ   βάραθρον, εἰδώλων ποιηταὶ καὶ λίθων
[109]   συνήθεια, ἀλλ' μὲν εἰς  τὸ   βάραθρον ὠθεῖ, συνήθεια,
[59]   (ἡμεῖς τὸ γένος τὸ ἐκλεκτόν,  τὸ   βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς
[95]   ἀξιόχρεων αὐτόθεν οἴκοθεν, περιφανῶς αἱρουμένην  τὸ   βέλτιστον, μηδὲ ζητεῖν εἰ μεταδιωκτέον,
[100]   ὅτι τῇ φρονήσει κέχρηται κατηγόρῳ  τὸ   βέλτιστον οὐχ ἑλόμενος· πέφυκε (γὰρ
[38]   δὲ Ἄρτεμιν Σπαρτιᾶται σέβουσιν· ἐπεὶ  τὸ   βήττειν χελύττειν καλοῦσιν. ~Οἴει ποθὲν
[113]   ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε τὸν Χριστόν, ἀπόλαβε  τὸ   βλέπειν, ἀπόλαβέ σου τὸ φῶς,
[63]   δύναμις τοῦ θεοῦ. Μόνον αὐτοῦ  τὸ   βούλημα κοσμοποιία· μόνος γὰρ
[41]   αὑτῶν, λοιβῆς τε κνίσης τε·  τὸ   γὰρ λάχομεν γέρας ἡμεῖς, (λέγοντες.
[64]   πῦρ ὡς ἀρχέγονον σέβοντες πεπόνθασιν·  τὸ   γὰρ πῦρ τοῦτο ἕτεροι Ἥφαιστον
[82]   μία" μὴ οὐχὶ ἐπιτελὴς γενομένη·  τὸ   γὰρ στόμα κυρίου" τὸ ἅγιον
[77]   τῇ συγκρίσει τὴν ἐκλογὴν διδάσκει·  τὸ   γὰρ ψεῦδος οὐ ψιλῇ τῇ
[63]   τῷ (μόνον ἐθελῆσαι αὐτὸν ἕπεται  τὸ   γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα φιλοσόφων παρατρέπεται χορὸς
[54]   δεῖ καὶ Νικαγόρου μεμνῆσθαι (Ζελείτης  τὸ   γένος ἦν κατὰ τοὺς Ἀλεξάνδρου
[59]   τῷ θεῷ ὑπὲρ Χριστοῦ· (ἡμεῖς  τὸ   γένος τὸ ἐκλεκτόν, τὸ βασίλειον
[18]   ὀπτωμένων κρεῶν μεταλαβών, ἧς δὴ  τὸ   γέρας λαχεῖν" ὁμολογοῦσιν ὑμῶν οἱ
[108]   ἄνδρες, χρηστοὶ (δὲ οὐδέποτε. Κἂν  τὸ   γῆρας αἰδέσθητε, ἐπὶ δυσμαῖς τοῦ
[106]   ὑμῖν τὴν φθοράν, ὡς ἐκείνοις  τὸ   γῆρας, ἀποδύσασθαι δοθῇ. Ἀκούσατέ μου
[95]   βέλτιστον, μηδὲ ζητεῖν εἰ μεταδιωκτέον,  τὸ   δ' ἀγαθὸν> (ἐκπονεῖν. Καὶ γὰρ
[5]   λόγον, ἵν' μὲν κρέκῃ,  τὸ   δὲ ἐμπνέῃ, δὲ χωρήσῃ
[47]   κατασκευάσαι Φειδίαν παντί που σαφές·  τὸ   δὲ ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας
[45]   τῷ Ἀρτεμισίῳ ἐν Δήλῳ κεκήδευσθον,  τὸ   δὲ ἐν τῷ Ἀπόλλωνος τοῦ
[69]   ἔπος εἰπεῖν ῥυπώσῃ ψυχῇ κατακέκρυπται·  τὸ   δὲ μόνον δίκαιον μέτρον,
[103]   ἴδιον εἶ πλάσμα τοῦ θεοῦ·  τὸ   δὲ οἰκεῖον αὐτοῦ πῶς ἂν
[78]   παλαιωθήσεται καὶ οὐρανὸς παρελεύσεται"  τὸ   δὲ ῥῆμα κυρίου μένει εἰς
[84]   σήμερον τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσωμεν·  τὸ   δὲ σήμερον καθ' ἑκάστην {αὐτοῦ}
[47]   θαυμάσειαν, εἰ μάθοιεν τὸ Παλλάδιον  τὸ   διοπετὲς καλούμενον, Διομήδης καὶ
[86]   δὲ ἐξομοιοῦσα τῷ θεῷ κατὰ  τὸ   δυνατὸν τὸν ἄνθρωπον κατάλληλον ἐπιγράφεται
[42]   βασιλεύς, ἱερεῖον εὐγενές. (Ταῦροι δὲ  τὸ   ἔθνος, οἱ περὶ τὴν Ταυρικὴν
[90]   κατὰ τὸν θεόν, οὐ (κατὰ  τὸ   ἔθος; Θεὸς μὲν γὰρ ζωὴν
[89]   ἐπὶ δὲ τοῦ βίου οὐχὶ  τὸ   ἔθος καταλιπόντες τὸ πονηρὸν καὶ
[8]   θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο  τὸ   εἶναι ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν δὲ
[59]   ὑπὲρ Χριστοῦ· (ἡμεῖς τὸ γένος  τὸ   ἐκλεκτόν, τὸ βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος
[55]   τῷ μνήματι τῷ ἑαυτοῦ τόδε  τὸ   ἐλεγεῖον· Ἵππωνος τόδε σῆμα, τὸν
[114]   τὴν ἄγνοιαν καὶ τὸ σκότος  τὸ   ἐμποδὼν ὡς ἀχλὺν ὄψεως καταγαγόντες
[61]   βιασάμενοι τὸν ἄνθρωπον καὶ  τὸ   ἔνθεον τοῦ πλάσματος ἐλέγχει ἀπαράξαντες,
[54]   τῶν μύθων τούτων, ἀνέδην διὰ  τὸ   ἐξ ἀνθρώπων ἀκίνδυνον σφᾶς αὐτοὺς
[57]   τέχνη, εἰ καὶ μὴ ἐπὶ  τὸ   ἐρᾶν προσάγουσα, ἀλλ' ἐπὶ τὸ
[53]   ἀπείκαζον. Ὑπλείπεται τῆς σῆς κρίσεως  τὸ   ἔργον ἐπάξαι, εἰ βούλει καὶ
[7]   τοῦ πλάσαι παρασχὼν ὡς δημιουργός,  τὸ   εὖ ζῆν ἐδίδαξεν ἐπιφανεὶς ὡς
[7]   ἡμῖν αἴτιος ἀγαθῶν· παρ' οὗ  τὸ   εὖ ζῆν ἐκδιδασκόμενοι εἰς ἀίδιον
[116]   αὐτοῖς ἐνεχείρισεν. (Σάλπιγξ ἐστὶ Χριστοῦ  τὸ   εὐαγγέλιον αὐτοῦ, μὲν ἐσάλπισεν,
[12]   ἀκριβῆ τῶν Ἑβραίων φωνὴν ὄνομα  τὸ   Ἕυια δασυνόμενον ἑρμηνεύεται ὄφις
[20]   δὲ Εὐβουλεύς· ἀφ' ὧν  τὸ   Εὐμολπιδῶν καὶ τὸ Κηρύκων τὸ
[7]   τὰ πάντα δεδημιούργηται λόγος· καὶ  τὸ   ζῆν ἐν ἀρχῇ μετὰ τοῦ
[101]   χρήματα καὶ τὸν βίον ὡς  τὸ   ζῆν ὑμῶν εἰς θάνατον καταναλίσκετε,
[66]   ὕλης καὶ διὰ τῆς ἀτιμοτάτης  τὸ   θεῖον διήκειν λέγοντας, οἳ καταισχύνουσιν
[56]   (τῆς ἀληθῶς ὄντως οὐσίας συλήσαντες  τὸ   θεῖον. Τί δὴ οὖν τὰ
[58]   Σκηνὴν πεποιήκατε τὸν οὐρανὸν καὶ  τὸ   θεῖον ὑμῖν δρᾶμα γεγένηται καὶ
[55]   ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι. (Κεκράτηται  τὸ   θέλημα τοῦ Διὸς καὶ
[120]   βραχίων κυρίου, δύναμις τῶν ὅλων,  τὸ   θέλημα τοῦ πατρός. πᾶσαι
[57]   ταῦρον εἷλεν ἄγριον καὶ κατηνάγκασεν  τὸ   θηρίον τέχνη πλανήσασα ἐρώσης
[91]   ἰᾶται τὸ παράπτωμα καὶ διώκει  τὸ   θηρίον καὶ τὸν νεοττὸν αὖθις
[99]   τὸν δημιουργήσαντά σε· υἱὸς (εἶ,  τὸ   ἰδιαίτατον, ἀναγνώρισον τὸν πατέρα. Σὺ
[39]   καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Ἀκτίου  τὸ   ἱερόν, ταῖς μυίαις προθύεσθαι βοῦν.
[48]   νῦν Ῥακῶτιν καλοῦσιν, ἔνθα καὶ  τὸ   ἱερὸν τετίμηται τοῦ Σαράπιδος, γειτνιᾷ
[20]   τὸ Εὐμολπιδῶν καὶ τὸ Κηρύκων  τὸ   ἱεροφαντικὸν δὴ (τοῦτο Ἀθήνησι γένος
[6]   κύριος, καὶ τὸ ᾆσμα  τὸ   καινὸν βούλεται; Ὀφθαλμοὺς ἀναπετάσαι τυφλῶν
[7]   Χριστοῦ. Τοῦτό ἐστι τὸ ᾆσμα  τὸ   καινόν, ἐπιφάνεια νῦν
[4]   ἔσωσεν ἡμᾶς" Ὅρα τὸ ᾆσμα  τὸ   καινὸν ὅσον ἴσχυσεν· ἀνθρώπους ἐκ
[2]   φερώνυμον τοῦ θεοῦ, τὸ ᾆσμα  τὸ   καινόν, τὸ Λευιτικόν, νηπενθές τ'
[61]   ὦτα, πεπορνεύκασιν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ  τὸ   καινότερον πρὸ τῆς (συμπλοκῆς αἱ
[89]   ἀπωσάμενοι; Τοῦτ' αὐτὸ γάρ τοι  τὸ   κάλλιστον τῶν ἐγχειρουμένων ἐστίν, ὑποδεῖξαι
[122]   ἔστι, πρὸς δὲ καὶ ἡμᾶς  τὸ   κάλλιστον τῶν κτημάτων μεμαθηκότας ὄντας
[53]   πάντες τῆς Ἀφροδίτης εἰκόνας πρὸς  τὸ   κάλλος ἀπεμιμοῦντο Φρύνης, ὥσπερ αὖ
[49]   θρηνεῖσθαι προσέταξας; τί δὲ καὶ  τὸ   κάλλος αὐτοῦ διηγῇ; αἰσχρόν ἐστι
[49]   τετήρηκας τὴν εἰκόνα· τότε προσκυνήσω  τὸ   (κάλλος, ὅτε ἀληθινὸν ἀρχέτυπόν ἐστι
[49]   ἐλεύθερον μεινάτω· τότε σου γνωρίσω  τὸ   κάλλος, ὅτε καθαρὰν τετήρηκας τὴν
[49]   κάλλος αὐτοῦ διηγῇ; αἰσχρόν ἐστι  τὸ   κάλλος ὕβρει μεμαραμμένον. Μὴ τυραννήσῃς,
[54]   κερασφόρος ἀναπλάττεσθαι πρὸς τῶν ἀγαλματοποιῶν,  τὸ   καλὸν ἀνθρώπου πρόσωπον (ὑβρίσαι σπεύδων
[66]   ἀρχὰς ἀπελιπέτην τὸ (πλῆρες καὶ  τὸ   κενόν· προσέθηκε δὲ λαβὼν τούτοιν
[16]   ἐν ὄρει τὸ κρύφιον, βουκόλος,  τὸ   κέντρον, βουκολικόν, οἶμαι, κέντρον τὸν
[117]   ἄνθρωπον εἰς ἀλήθειαν αὐτὸν ἀναφέρων,  τὸ   κέντρον τῆς σωτηρίας, ἐξελαύνων
[56]   πλούσιον τῆς οὐσίας πρὸς μὲν  τὸ   κέρδος ἀγώγιμον, μόνῳ δὲ τῷ
[116]   ὑπακούσαντες κριθῶσιν. Τοῦτο τῆς δικαιοσύνης  τὸ   κήρυγμα ὑπακούουσιν εὐαγγέλιον, παρακούσασιν κριτήριον.
[20]   ἀφ' ὧν τὸ Εὐμολπιδῶν καὶ  τὸ   Κηρύκων τὸ ἱεροφαντικὸν δὴ (τοῦτο
[99]   οὐρανοὺς ἀναβῆναι δεῖ. Ἄνθρωπος εἶ,  τὸ   κοινότατον, ἐπιζήτησον τὸν δημιουργήσαντά σε·
[16]   πατὴρ ταύρου δράκων, ἐν ὄρει  τὸ   κρύφιον, βουκόλος, τὸ κέντρον, βουκολικόν,
[118]   ναῦτα, καὶ πολυύμνητον λέγει, καὶ  τὸ   κῦδος τῶν Ἑλλήνων πόρνη
[14]   λάγνων, τῶν μετὰ τὴν τομὴν  τὸ   κῦμα βεβιασμένων) ὡς ἀσελγῶν ὑμῖν
[118]   νῆα. (Φεύγωμεν, συνναῦται, φεύγωμεν  τὸ   κῦμα τοῦτο, πῦρ ἐρεύγεται, νῆσός
[113]   καιρῷ, ἐν πάσῃ περιστάσει πρὸς  τὸ   κυριώτατον τέλος, τὴν ζωήν, συντείνουσα
[7]   δεισιδαιμονίας ἀθλίῳ δεσμῷ, τοῦτο δὴ  τὸ   λεγόμενον, ζῶντας ἐπιφέρων (συνέθαψεν αὐτούς,
[67]   παῖδας τοὺς ἑαυτῶν, τοῦτο δὴ  τὸ   λεγόμενον, κλαυθμυριζομένους ἐθίζομεν παρηγορεῖσθαι μυθίζοντες,
[30]   εἴ τῳ ἱκανὸς πιστώσασθαι Ὅμηρος  τὸ   λελεγμένον· τοὺς δ' ἤδη κάτεχεν
[2]   θεοῦ, τὸ ᾆσμα τὸ καινόν,  τὸ   Λευιτικόν, νηπενθές τ' ἄχολόν τε,
[94]   καὶ πίετε ἄνευ ἀργυρίου. (Ἐπὶ  τὸ   λουτρόν, ἐπὶ τὴν σωτηρίαν, ἐπὶ
[123]   δὲ ἔτι τοῦτο περιλείπεται πέρας  τὸ   λυσιτελοῦν ἑλέσθαι, κρίσιν
[105]   ἐν αὐτῷ {καὶ} τῷ θεῷ  τὸ   μακάριον θησαυρίσας, ἔνθα οὐ σής,
[52]   ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, πεντεκαίδεκα πηχῶν  τὸ   μέγεθος ὄν, προσέταξε χωνεῦσαι καὶ
[78]   πᾶσαν τὴν γῆν δρακί; Ὅρα  τὸ   μέγεθος τοῦ θεοῦ καὶ καταπλάγηθι.
[117]   λόγου ἀναζωπυρούμενον ἐκλάμπειν δυνηθῇ· καὶ  τὸ   μέγιστον ἅμα τῷ βουληθῆναι γνησίως
[123]   θεοῦ ἐκχέων, ὡς ἂν ἐπὶ  τὸ   μέγιστον τῶν ἀγαθῶν, τὴν σωτηρίαν,
[96]   ἔθη προκατηχημένους, ἀκούοιτ' ἂν ἤδη  τὸ   μετὰ τοῦτο ὅπως ἔχει· καὶ
[69]   Θεὸς τῆς τῶν ὄντων ἀληθείας  τὸ   μέτρον. Ὥσπερ οὖν τῷ μέτρῳ
[34]   τῷ ἐραστῇ Διόνυσος ἐπὶ  τὸ   μνημεῖον ὁρμᾷ καὶ πασχητιᾷ. Κλάδον
[45]   Διδυμαίῳ φησίν. Ἐνταῦθα τῆς Λευκοφρύνης  τὸ   μνημεῖον οὐκ ἄξιον παρελθεῖν ἑπομένους
[85]   ὅλον, τοῦ χρυσίου τὸ ῥεῦμα  τὸ   μυθικόν, ἀπομετρήσαι, ἀντάξιον σωτηρίας μισθὸν
[64]   καὶ δοκοῦσί μοι πολλοὶ μάλιστα  τὸ   ξίφος μόνον πήξαντες ἐπιθύειν ὡς
[46]   δόρυ φησὶ γεγονέναι τοῦ Ἄρεως  τὸ   ξόανον Οὐάρρων συγγραφεύς, οὐδέπω
[48]   {ὁ Πτολεμαῖος} ἀνεκτήσατο, εἶναι δὲ  τὸ   ξόανον τοῦτο ἄγαλμα Πλούτωνος· ὅς,
[79]   ἐθνῶν. Οὐκ ἔγνωσαν οἱ αἴροντες  τὸ   ξύλον γλύμμα αὐτῶν, καὶ προσευχόμενοι
[119]   πρὸς ἀλήθειαν χειραγωγοῦ· ἰδού σοι  τὸ   ξύλον ἐπερεί δεσθαι δίδωμι· σπεῦσον,
[100]   τὴν γνῶσιν παρακαλοῦμεν τοῦ θεοῦ,  τὸ   οἰκεῖον αὐτοῦ καὶ ἐξαίρετον καὶ
[68]   βάθει τοῦ νοῦ αὐτοῦ καταυγάζεται  τὸ   (ὄμμα· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως
[113]   καὶ ἐπήγγελται τῷ πατρὶ διηγήσομαι  τὸ   ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου·
[117]   ἐν αὐτῇ που τῇ ψυχῇ  τὸ   ὄντως καλὸν ὑπὸ τοῦ θείου
[25]   οἷον δὴ ἐκεῖνο λέλεκταί τινι  τὸ   ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ' ἄπειρον
[6]   οὐράνιος λόγος. ~Τί δὴ οὖν  τὸ   ὄργανον, τοῦ θεοῦ λόγος,
[6]   (υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι πατρί. Φιλάνθρωπον  τὸ   ὄργανον τοῦ θεοῦ· κύριος
[56]   τῆς ἀθεότητος· τὴν ἀκήρατον οὐσίαν,  τὸ   ὅσον ἐφ' ὑμῖν, κατορύττετε καὶ
[25]   τῆς εὐθείας, ὀλέθριαι ὡς ἀληθῶς,  τὸ   οὐράνιον φυτόν" τὸν ἄνθρωπον, οὐρανίου
[6]   ὅτι δὲ νῦν ὄνομα ἔλαβεν  τὸ   πάλαι καθωσιωμένον, δυνάμεως ἄξιον,
[46]   ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο. Ἐν Ῥώμῃ δὲ  τὸ   παλαιὸν δόρυ φησὶ γεγονέναι τοῦ
[47]   τάχα που θαυμάσειαν, εἰ μάθοιεν  τὸ   Παλλάδιον τὸ διοπετὲς καλούμενον,
[9]   τὰ φωνὰ γραφὴ σαφηνίζει  τὸ   πᾶν· Ἀκουσάτω οὐ τίκτουσα·
[120]   λογικοί, καὶ βάρβαροι καὶ Ἕλληνες·  τὸ   πᾶν ἀνθρώπων γένος καλῶ, ὧν
[9]   Ἰωάννης ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλεῖ καὶ  τὸ   πᾶν γίνεται φωνὴ προτρεπτική; Πυθώμεθα
[5]   ᾄσματος ἀνεβίωσαν. ~Τοῦτό τοι καὶ  τὸ   πᾶν ἐκόσμησεν ἐμμελῶς καὶ τῶν
[112]   νῦν διδάσκαλος κατηχεῖ, καὶ  τὸ   πᾶν ἤδη Ἀθῆναι καὶ Ἑλλὰς
[59]   παρὰ δὲ τοῦ ἄνωθεν ἐλθόντος  τὸ   πᾶν μεμαθηκότες, οἱ τὴν οἰκονομίαν
[110]   τὴν γῆν σωτηρίου σπέρματος ἐνέπλησε  τὸ   πᾶν. Οὐ γὰρ ἂν οὕτως
[5]   τὰ μέσα διαταθέν, ἡρμόσατο τόδε  τὸ   πᾶν, οὐ κατὰ τὴν Θρᾴκιον
[111]   τύραννον ἐδουλώσατο, τὸν θάνατον, καί,  τὸ   παραδοξότατον, ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον τὸν
[91]   ζητεῖ τὸ πλάσμα καὶ ἰᾶται  τὸ   παράπτωμα καὶ διώκει τὸ θηρίον
[40]   δῆτα οὐ πεπειραμένοι. Ἐνταῦθα δὴ  τὸ   παροιμιῶδες ἐπιφθέγξασθαι ἁρμόττει πατὴρ ἀνουθέτητος
[12]   πλάνην καὶ τὴν ἁρπαγὴν καὶ  τὸ   πένθος αὐταῖν Ἐλευσὶς δᾳδουχεῖ. ~Καί
[101]   τῆς ματαίας ὑμῶν ἐλπίδος εὑρόμενοι  τὸ   πέρας, οὐδὲ αὑτοὺς οἷοί τε
[91]   δὲ θεὸς πατὴρ καὶ ζητεῖ  τὸ   πλάσμα καὶ ἰᾶται τὸ παράπτωμα
[66]   ἔοικεν, καὶ αὐτὼ ἀρχὰς ἀπελιπέτην  τὸ   (πλῆρες καὶ τὸ κενόν· προσέθηκε
[103]   δὲ τοῦ κυρίου, φησί, καὶ  τὸ   πλήρωμα αὐτῆς" εἶτα τί τολμᾷς
[56]   τὸ σχῆμα ὕλη, καὶ  τὸ   πλούσιον τῆς οὐσίας πρὸς μὲν
[5]   διὰ τὴν ἁρμονίαν, αὐλὸς διὰ  τὸ   πνεῦμα, ναὸς διὰ τὸν λόγον,
[79]   τοῦ Μωυσέως. Τί φησὶν αὐτοῖς  τὸ   πνεῦμα τὸ ἅγιον διὰ Ὠσηέ;
[118]   τοῖς λιμέσι καθορμίσει τῶν οὐρανῶν  τὸ   πνεῦμα τὸ ἅγιον· τότε μου
[101]   πλοῦτον καὶ τὸν φόβον, ἐπιφθεγγομένους  τὸ   ποιητικὸν δὴ τοῦτο· πῇ δὴ
[89]   βίου οὐχὶ τὸ ἔθος καταλιπόντες  τὸ   πονηρὸν καὶ ἐμπαθὲς καὶ ἄθεον,
[20]   Δηὼ καὶ μόλις ποτὲ δέχεται  τὸ   (ποτόν, ἡσθεῖσα τῷ θεάματι. ~Ταῦτ'
[110]   πηγὴ ζωοποιός, εἰρηνική, ἐπὶ πᾶν  τὸ   πρόσωπον τῆς γῆς χεόμενος, δι'
[2]   ζῷα ὑπολαμβάνοντες; Ἀληθείας δὲ ὑμῖν  τὸ   πρόσωπον τὸ φαιδρὸν μόνον, ὡς
[109]   ἀνάγει, ἀλήθεια, τραχεῖα" μὲν  τὸ   πρῶτον, ἀλλ' ἀγαθὴ κουροτρόφος" καὶ
[110]   ἐν τῷ θεῷ" οὔθ' ὅτε  τὸ   πρῶτον προεκηρύχθη, ἀπιστηθείς, οὔθ' ὅτε
[57]   ἡσυχῇ, πελειὰς ἀτρεμής, ἀργὸν  τὸ   πτερόν, δὲ βοῦς
[22]   πάθη δᾳδουχούμενον. Ἀπόσβεσον, ἱεροφάντα,  τὸ   πῦρ· αἰδέσθητι, δᾳδοῦχε, τὰς λαμπάδας·
[43]   φιλοῦντες (οἱ δαίμονες ὁδηγοῦσιν εἰς  τὸ   πῦρ. Ἀλλ' φιλανθρωπότερε καὶ
[8]   ὑπολαμβάνεις καὶ τοὺς ἄνδρας καὶ  τὸ   πῦρ, αὐτός σοι λαλήσει
[83]   δὲ τὴν κόλασιν ἀναμένετε, καὶ  τὸ   πῦρ" δὲ προσκοπεῖτε, ἡτοίμασεν
[22]   ἀκρασίας νύξ ἐστι λαλουμένη, καὶ  τὸ   πῦρ ἐλέγχει τὰ πάθη δᾳδουχούμενον.
[24]   παρα σκευάσαι" κᾆτ' αὐτὸν εἰς  τὸ   πῦρ ἐνέθηκεν ὡς ξύλον" ~Ἀκρότητες
[8]   ὑπακούσῃς, τὸ φῶς, ἐὰν παρακούσῃς,  τὸ   πῦρ. Ἐπειδὴ δὲ καὶ κίονος
[64]   γῆν, θάτερον δὲ αὐτοῖν μόνον,  τὸ   πῦρ, θεὸν ὑπειλή φατον Ἵππασός
[53]   ἔλεγχον νομίζων. Ἀλλ' οὔτι γε  τὸ   πῦρ καὶ οἱ σεισμοὶ κερδαλέοι,
[102]   οἱ ὄμβροι οὐ θεοί, πῶς  τὸ   πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ θεοί;
[53]   φωταγωγήσει σε τὸ πῦρ. Τοῦτο  τὸ   πῦρ καὶ τὸν ἐν Ἄργει
[65]   Δίνων λέγει, θεῶν (ἀγάλματα μόνα  τὸ   πῦρ καὶ ὕδωρ νομίζοντας. Οὐκ
[53]   σοι προοίμιον ἐπιδείκνυται ὧν ὑπισχνεῖται  τὸ   πῦρ. (Οἱ δὲ τῶν ἀγαλμάτων
[22]   σκότει τετι μήσθω τὰ ὄργια·  τὸ   πῦρ οὐχ ὑποκρίνεται, ἐλέγχειν καὶ
[65]   οὓς Νυμφόδωρος ἐν Νομίμοις βαρβαρικοῖς  τὸ   πῦρ σέβειν ἱστορεῖ, τοὺς
[22]   τὰ μετὰ θάνατον, τούτοις μαντεύεται  τὸ   πῦρ· τὰ γὰρ νομιζόμενα κατὰ
[65]   ὠνόμασαν. ~Περσῶν δὲ οἱ Μάγοι  τὸ   πῦρ τετιμήκασι καὶ τῶν τὴν
[53]   παύσασθαι τῆς ἀνοίας, φωταγωγήσει σε  τὸ   πῦρ. Τοῦτο τὸ πῦρ καὶ
[64]   καὶ οἱ ἀμφὶ τὸν Ἡράκλειτον  τὸ   πῦρ ὡς ἀρχέγονον σέβοντες πεπόνθασιν·
[85]   Πακτωλόν τις ὅλον, τοῦ χρυσίου  τὸ   ῥεῦμα τὸ μυθικόν, ἀπομετρήσαι, ἀντάξιον
[19]   αἵματος τοῦ ἀπορρυέντος τοῦ Κορυβαντικοῦ  τὸ   σέλινον ἐκπεφυκέναι· ὥσπερ ἀμέλει καὶ
[54]   τὸν τὴν κλεῖν κατεαγότα καὶ  τὸ   σκέλος πεπηρωμένον" ὃς ἐξεκόπη τὸν
[101]   καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον  τὸ   σκότος τὸ φῶς, ἐξὸν
[114]   τῆς ἀληθείας· τὴν ἄγνοιαν καὶ  τὸ   σκότος τὸ ἐμποδὼν ὡς ἀχλὺν
[103]   ταύτην παρειλήφαμεν τὴν γυναῖκα διὰ  τὸ   Σοδόμων ἐρᾶν· Σοδομῖται δὲ οἱ
[104]   μετανοίᾳ φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον δὲ  (τὸ   στέρεσθαι τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ
[116]   Συνήγαγε μὲν οὖν, ἄνθρωπε,  τὸ   στρατιωτικὸν τὸ ἀναίμακτον αἵματι καὶ
[21]   ἐν κυκεὼν ἐνέκειτο. (Κἄστι  τὸ   σύνθημα Ἐλευσινίων μυστηρίων· ἐνήστευσα, ἔπιον
[120]   ἀποβάλλετε, καὶ γυμνὸν δικαιοσύνης ἐπιδείξω  τὸ   σχῆμα, δι' οὗ πρὸς τὸν
[56]   ἀνενδεής. Προῆλθεν τέχνη, περιβέβληται  τὸ   σχῆμα ὕλη, καὶ τὸ
[62]   Ἀπελλικάς, αἳ δὴ τῆς θεοδοξίας  τὸ   σχῆμα τῇ ὕλῃ περιτεθείκασιν; Ἀλλ'
[17]   ἁρπαγὴν τὴν ὑπὸ Ἀιδωνέως καὶ  τὸ   σχίσμα τῆς γῆς καὶ τὰς
[117]   μέγιστον ἅμα τῷ βουληθῆναι γνησίως  τὸ   σωθῆναι συντρέχει, ὁμοζυγούντων, ὡς ἔπος
[71]   μαρτυρῶν ὡς Σωκράτης, εἰ μὴ  τὸ   Σωκράτους ἐδεδίει φάρμακον· οὐδὲν δὲ
[110]   προσωπεῖον ἀναλαβὼν καὶ σαρκὶ ἀναπλασάμενος  τὸ   σωτήριον δρᾶμα τῆς ἀνθρωπότητος ὑπεκρίνετο,
[81]   δὲ ὑπεροικτείρων ἡμᾶς κύριος  τὸ   σωτήριον ἐνδίδωσι μέλος, οἷον ἐμβατήριον
[6]   μεταλάμβανε. Καί μου τὸ ᾆσμα  τὸ   σωτήριον μὴ καινὸν οὕτως ὑπολάβῃς
[77]   ᾀσάτω πρώτη Σίβυλλα τὸ ᾆσμα  τὸ   σωτήριον· οὗτος ἰδοὺ πάντ' ἐστὶ
[85]   καὶ ἀπειλεῖ· καὶ δὴ καὶ  τὸ   τέλος τῆς ἀπειλῆς αἰνιγματωδῶς ἀπειλήφασιν
[108]   τὸν θεὸν ἐπίγνωτε, ὡς δὴ  τὸ   τέλος ὑμῖν τοῦ βίου ἀρχὴν
[53]   ἐν τῷ περὶ Κνίδου διασαφεῖ,  τὸ   τῆς Ἀφροδίτης ἄγαλμα τῆς Κνιδίας
[47]   ἐν Τίρυνθι Ἡρακλέους ἀνδριάντα καὶ  τὸ   τῆς Μου νυχίας Ἀρτέμιδος ξόανον
[46]   Θεσπείᾳ πρέμνον ἐκκεκομ μένον· καὶ  τὸ   τῆς Σαμίας Ἥρας, ὥς φησιν
[57]   τὸ ἐρᾶν προσάγουσα, ἀλλ' ἐπὶ  τὸ   τιμᾶν καὶ προσκυνεῖν τά τε
[115]   τε καὶ συγκληρονόμον, μάλιστα ἐπειδὰν  τὸ   τιμιώτατον καὶ σεβασμιώτατον εὐσεβεῖ τε
[64]   ὡς Ἄρει· ἔστι δὲ Σκυθῶν  τὸ   τοιοῦτον, καθάπερ Εὔδοξος ἐν δευτέρᾳ
[19]   τὴν κίστην ἀνελομένω, ἐν  τὸ   τοῦ Διονύσου αἰδοῖον ἀπέκειτο, εἰς
[99]   ἄγνοια αἰτία, δὴ κατασκευασθεῖσα  τὸ   τῶν ἀνθρώπων γένος κηρῶν ὀλεθρίων
[51]   οὔτε μὴν φωνήν, οἷον καὶ  τὸ   τῶν ὀστρέων γένος, ἀλλὰ ζῇ
[102]   θεοί, πῶς τὸ πῦρ καὶ  τὸ   ὕδωρ θεοί; Πῶς δὲ καὶ
[64]   ἀπέλιπον ἐξυμνήσαντες Θαλῆς Μιλήσιος  τὸ   ὕδωρ καὶ Ἀναξιμένης καὶ
[116]   τὴν ἀλήθειαν ἔδειξε τοῖς ἀνθρώποις  τὸ   ὕψος τῆς σωτηρίας, ὅπως
[2]   Ἀληθείας δὲ ὑμῖν τὸ πρόσωπον  τὸ   φαιδρὸν μόνον, ὡς ἔοικεν, ἐπίπλαστον
[106]   βάλεσθε τὰ λεγόμενα. Καλόν ἐστι  τὸ   φάρμακον τῆς ἀθανασίας· στήσατέ ποτε
[120]   γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ  τὸ   φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. ~Σπεύσωμεν,
[8]   χάριτος καὶ φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς,  τὸ   φῶς, ἐὰν παρακούσῃς, τὸ πῦρ.
[101]   (ἀναπνοῆς εἰς ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε· ὅτι  τὸ   φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον
[101]   ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος  τὸ   φῶς, ἐξὸν ἀπομάξασθαι τὰ ἐμποδὼν
[22]   λαμπάδας· ἐλέγχει σου τὸν Ἴακχον  τὸ   φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι τῇ νυκτὶ
[113]   πιαινόμενοι καὶ θανάτῳ (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν  τὸ   φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν·
[114]   νὺξ δὲ εὐλα βεῖται  τὸ   φῶς καὶ δύνουσα διὰ τὸν
[113]   ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν  τὸ   φῶς καὶ μαθητεύσωμεν τῷ κυρίῳ.
[115]   τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τῇ καρδίᾳ,  τὸ   φῶς, καὶ τῆς γνώσεως αἱ
[92]   γνήσια ἀναθρήσωμεν καὶ ἀναβλέψωμεν εἰς  τὸ   φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ
[10]   Χριστοῦ καρπόν, ἵνα τῆς ἀληθείας  τὸ   φῶς, λόγος, τῶν προφητικῶν
[113]   ἀπόλαβε τὸ βλέπειν, ἀπόλαβέ σου  τὸ   φῶς, ὄφρ' εὖ γινώσκοις ἠμὲν
[80]   ἀγαθὸς λύχνος, κύριος ἐπάγων  τὸ   (φῶς, τὴν πίστιν πᾶσι καὶ
[52]   τύραννος νεώτερος θοἰμάτιον  τὸ   χρύσεον περιελόμενος τοῦ Διὸς ἐν
[43]   λαμβάνει τὸν μισθὸν καὶ μετὰ  τὸ   χρυσίον ψεύδεται πάλιν. Τέλος ὅρα"
[52]   χρημάτων τοῦ Διὸς τὸ ἄγαλμα  τὸ   χρυσοῦν, πεντεκαίδεκα πηχῶν τὸ μέγεθος
[48]   κυάνῳ, οὗ δὴ χάριν μελάντερον  τὸ   χρῶμα τοῦ ἀγάλματος, καὶ τῷ
[20]   (τῆς Ἀττικῆς δέ ἐστι τοῦτο  τὸ   χωρίον) ἀποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει
[48]   Σαράπιδος, γειτνιᾷ δὲ τοῖς τόποις  τὸ   χωρίον. Βλιστίχην δὲ τὴν παλλα
[81]   οὖν ματαιότης καὶ τί  τὸ   ψεῦδος; (Ὁ ἅγιος ἀπόστολος τοῦ
[73]   καὶ αὐτὴ ποιητικὴ περὶ  τὸ   ψεῦδος τὰ πάντα ἠσχο λημένη,
[25]   ἔχονθ' ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις; Καὶ  τὸ   γῆς ὄχημα κἀπὶ γῆς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/02/2009