Paragraphes |
[28] |
Ἀθηνᾶς
(ἐνταῦθα
δὴ
οὐκέτι
παρθένος
|
ἡ |
Ἀθηνᾶ)
δεύτερον
ἐν
Κρήτῃ
τὸν |
[94] |
~Ταύτην
ἡμῖν
τὴν
κληρονομίαν
ἐγχειρίζει
|
ἡ |
ἀίδιος
διαθήκη
τοῦ
θεοῦ
τὴν |
[32] |
ταῦτα
ἡ
Στερόπη
λέγει
οὐδὲ
|
ἡ |
Αἴθουσα
οὐδὲ
ἡ
Ἀρσινόη
οὐδὲ |
[34] |
βουλομένῳ
δὲ
τῷ
θεῷ
γέγονεν
|
ἡ |
αἴτησις,
καὶ
δὴ
ὑπισχνεῖται
παρέξειν |
[27] |
ποιητικὴ
Σίβυλλα·
παρεγγυᾷ
δὲ
καὶ
|
ἡ |
ἀλήθεια,
γυμνοῦσα
τῶν
καταπληκτικῶν
τουτωνὶ |
[94] |
δειχθήσεται
ὁ
θεός·
οὐ
καπηλεύεται
|
ἡ |
ἀλήθεια,
δίδωσί
σοι
καὶ
τὰ |
[115] |
τῇ
φθορᾷ.
Ἀλλ'
ἔστιν,
ἔστιν
|
(ἡ |
ἀλήθεια
ἡ
κεκραγυῖα
ἐκ
σκότους |
[69] |
τὸν
θεὸν
μετρεῖται
(καὶ
καταλαμβάνεται
|
ἡ |
ἀλήθεια.
Ὁ
δὲ
ἱερὸς
ὄντως |
[109] |
ἣ
δὲ
εἰς
οὐρανὸν
ἀνάγει,
|
ἡ |
ἀλήθεια,
τραχεῖα"
μὲν
τὸ
πρῶτον, |
[6] |
δὲ
ἡ
πλάνη,
καινὸν
δὲ
|
ἡ |
ἀλήθεια
φαίνεται.
Εἴτ'
οὖν
ἀρχαίους |
[102] |
Ὡς
δὲ
οὐκ
ἔστι
θεὸς
|
ἡ |
ἅλως
καὶ
ὡς
οὐκ
ἔστι |
[84] |
καὶ
τότε
ἡ
ὄντως
σήμερον
|
ἡ |
ἀνελλιπὴς
τοῦ
θεοῦ
ἡμέρα
τοῖς |
[4] |
στυγητοί,
μισοῦντες
ἀλλήλους"
ᾗ
φησιν
|
ἡ |
ἀποστολικὴ
γραφή·
ὅτε
δὲ
ἡ |
[32] |
λέγει
οὐδὲ
ἡ
Αἴθουσα
οὐδὲ
|
ἡ |
Ἀρσινόη
οὐδὲ
ἡ
Ζευξίππη
οὐδὲ |
[40] |
οἱ
μεγάλοι
δαίμονες,
ὁ
Ἀπόλλων,
|
ἡ |
Ἄρτεμις,
ἡ
Λητώ,
ἡ
Δημήτηρ, |
[87] |
ἐπείγων
εἰς
σωτηρίαν
αὐτὸς
ἤγγικεν
|
ἡ |
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν·
ἐπιστρέφει
τοὺς |
[99] |
Τίνι
λαλήσει
κύριος
ὑμῶν
ἐστιν
|
ἡ |
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν"
Ὑμῶν
ἐστιν, |
[20] |
ἐθελούσης
(πενθήρης
γὰρ
ἦν)
περιαλγὴς
|
ἡ |
Βαυβὼ
γενομένη,
ὡς
ὑπεροραθεῖσα
δῆθεν, |
[20] |
ἀνήσω
μὴ
οὐχὶ
εἰπεῖν)
ξενίσασα
|
ἡ |
Βαυβὼ
τὴν
Δηὼ
ὀρέγει
κυκεῶνα |
[109] |
ἡ
γυναικωνῖτις
αὕτη,
σώφρων
δὲ
|
ἡ |
γερουσία·
οὐδέ
ἐστι
δυσπρόσιτος
οὐδὲ |
[94] |
φθορᾷ·
ἐμὴ
γάρ
ἐστιν
πᾶσα
|
ἡ |
γῆ,
ἔστι
δὲ
καὶ
σή, |
[78] |
ὁ
οὐρανός,
ὑποπό
διον
δὲ
|
ἡ |
γῆ"
ὃς
ἐὰν
ἀνοίξῃ
τὸν |
[94] |
μόνῳ
καὶ
ὑπισχνεῖται
λέγων·
καὶ
|
ἡ |
γῆ
οὐ
πραθήσεται
εἰς
βεβαίωσιν· |
[81] |
γὰρ
αἱ
προφητικαὶ
φωναί)
καὶ
|
ἡ |
γῆ
φεύξεται
ἀπὸ
προσώπου
κυρίου. |
[78] |
κόσμον
σὺν
καὶ
αὐτοῖς
λέγει·
|
ἡ |
γῆ"
φησί,
παλαιωθήσεται
καὶ
ὁ |
[100] |
παρα
καλῶν·
στρατευόμενόν
σε
κατείληφεν
|
ἡ |
γνῶσις·
τοῦ
δίκαια
σημαίνοντος
ἄκουε |
[94] |
ἐὰν
(ἀπολάβῃς
τὸν
θεόν.
Ὅθεν
|
ἡ |
γραφὴ
εἰκότως
εὐαγγελίζεται
τοῖς
πεπιστευκόσιν· |
[57] |
καὶ
τὰς
(γραφάς.
Ὁμοία
γε
|
ἡ |
γραφή·
ἐπαινείσθω
μὲν
ἡ
τέχνη, |
[105] |
ἀποκέκλεισται.
Θυμὸς
γὰρ
αὐτοῖς,
φησὶν
|
ἡ |
γραφή,
κατὰ
τὴν
ὁμοίωσιν
τοῦ |
[106] |
ἐχθροὶ
κυρίου
χοῦν
λείξουσι"
φησίν
|
{ἡ |
γραφὴ
λέγει}
ἀνανεύσατε
τῆς
γῆς |
[88] |
πίστις
εἰσάξει,
ἡ
πεῖρα
διδάξει,
|
ἡ |
γραφὴ
παιδαγωγήσει
δεῦτε,
ὦ
τέκνα, |
[9] |
ἐς
ταὐτὸν
ἀγαγοῦσα
τὰ
φωνὰ
|
ἡ |
γραφὴ
σαφηνίζει
τὸ
πᾶν·
Ἀκουσάτω |
[84] |
καταφρονῶν
ἑαυτοῦ.
Λέγει
γάρ
που
|
ἡ |
γραφή·
σήμερον
ἐὰν
τῆς
φωνῆς |
[82] |
γένησθε
καὶ
ἀναγεννηθῆτε,
ὥς
φησιν
|
ἡ |
γραφή,
τὸν
ὄντως
ὄντα
πατέρα |
[109] |
ἀγαθὴ
κουροτρόφος"
καὶ
σεμνὴ
μὲν
|
ἡ |
γυναικωνῖτις
αὕτη,
σώφρων
δὲ
ἡ |
[21] |
ῥίπτασκε
γελῶν
Βαυβοῦς
ὑπὸ
κόλποις·
|
ἡ |
δ'
ἐπεὶ
οὖν
μείδησε
θεά, |
[55] |
κακίᾳ
τιμήσας
Ὅμηρος
δαίμονας
προσηγόρευσεν·
|
ἡ |
δ'
Οὐλυμπόνδε
βεβήκει
δώματ'
ἐς |
[57] |
τὸ
πτερόν,
ἡ
δὲ
βοῦς
|
ἡ |
Δαιδάλου
ἡ
ἐκ
τοῦ
ξύλου |
[6] |
γὰρ
τὴν
ἀνθρώπων
ἐπιβόσκεται
φθοράν,
|
ἡ |
δὲ
ἀλήθεια,
ὥσπερ
ἡ
μέλιττα |
[57] |
πελειὰς
ἀτρεμής,
ἀργὸν
τὸ
πτερόν,
|
ἡ |
δὲ
βοῦς
ἡ
Δαιδάλου
ἡ |
[31] |
Καὶ
αἱ
μὲν
Μοῦσαι
τοιαίδε·
|
ἡ |
δὲ
ἱστορία
παρὰ
Μυρσίλῳ
τῷ |
[44] |
αὐτοῖς.
Εἰκότως
ἄρα
ἀρχήν
ποθεν
|
ἡ |
δεισιδαι
μονία
λαβοῦσα
κακίας
ἀνοήτου |
[16] |
τὰ
ἐπίλοιπα
προσθείην;
Κυεῖ
μὲν
|
ἡ |
Δημήτηρ,
ἀνατρέφεται
δὲ
ἡ
Κόρη, |
[40] |
Ἀπόλλων,
ἡ
Ἄρτεμις,
ἡ
Λητώ,
|
ἡ |
Δημήτηρ,
ἡ
Κόρη,
ὁ
Πλούτων, |
[57] |
εἰς
βάραθρον
γενομένη.
Δραστήριος
μὲν
|
ἡ |
δημιουργική,
ἀλλ'
οὐχ
οἵα
τε |
[20] |
ἣ
δὲ
τέρπεται
τῇ
ὄψει
|
ἡ |
Δηὼ
καὶ
μόλις
ποτὲ
δέχεται |
[20] |
τὴν
Δηὼ
μυθολογία;
Ἀλωμένη
γὰρ
|
ἡ |
Δηὼ
κατὰ
ζήτησιν
τῆς
θυγατρὸς |
[72] |
ἐστιν
ὁ
θεός,
καὶ
ὡς
|
ἡ |
δόξα
ἡ
κοινὴ
καὶ
ἡ |
[63] |
πνεύματι
τοῦ
(στόματος
αὐτοῦ
πᾶσα
|
ἡ |
δύναμις
αὐτῶν.
Ἀλλ'
ἡ
μὲν |
[110] |
δὴ
ἀνυπερβλήτῳ
εὐνοίᾳ
τε
εὐπροσίτῳ
|
ἡ |
δύναμις
ἡ
θεϊκὴ
ἐπιλάμψασα
τὴν |
[63] |
τῶν
δακτύλων
αὐτοῦ.
(Ὅση
γε
|
ἡ |
δύναμις
τοῦ
θεοῦ.
Μόνον
αὐτοῦ |
[114] |
πάντα
φῶς
ἀκοίμητον
γέγονεν
καὶ
|
ἡ |
(δύσις
εἰς
ἀνατολὴν
περιέστηκεν.
Τοῦτο |
[82] |
γὰρ
ἡ
πρωτό
τοκος
ἐκκλησία
|
ἡ |
ἐκ
πολλῶν
ἀγαθῶν
συγκειμένη
παιδίων· |
[57] |
ἡ
δὲ
βοῦς
ἡ
Δαιδάλου
|
ἡ |
ἐκ
τοῦ
ξύλου
πεποιημένη
ταῦρον |
[76] |
ἀμφιγύην"
καλοῦσιν,
τῇ
δὲ
Ἀφροδίτῃ
|
ἡ |
Ἑλένη
φησὶ
μηκέτι
σοῖσι
πόδεσσιν |
[82] |
κρίσιν;
Ἥκετε
ἥκετε,
ὦ
νεολαία
|
ἡ |
ἐμή·
ἢν
γὰρ
μὴ
αὖθις |
[85] |
τὸν
παράκλητον
ἀποστέλλων.
Τίς
οὖν
|
ἡ |
ἐπίγνωσις;
Θεοσέβεια·
θεοσέβεια
δὲ
πρὸς |
[7] |
ἐστι
τὸ
ᾆσμα
τὸ
καινόν,
|
ἡ |
ἐπιφάνεια
ἡ
νῦν
ἐκλάμψασα
ἐν |
[9] |
φωνὴν
ἡ
στεῖρα
εὐτεκνεῖ
καὶ
|
ἡ |
ἔρημος
καρποφορεῖ·
αἱ
πρόδρομοι
τοῦ |
[9] |
στεῖρα
τὸν
ἄνδρα
λαμβάνει
καὶ
|
ἡ |
ἔρημος
τὸν
γεωργόν·
εἶτα
ἣ |
[53] |
προσκυνεῖν.
Φρύνη
δὲ
ὁπηνίκα
ἤνθει
|
ἡ |
ἑταίρα
ἡ
Θεσπιακή,
οἱ
ζωγράφοι |
[10] |
καὶ
τοῦτο
ἦν
ὃ
ᾐνίσσετο
|
ἡ |
Ζαχαρίου
σιωπή,
ἀναμένουσα
τὸν
πρόδρομον |
[32] |
Αἴθουσα
οὐδὲ
ἡ
Ἀρσινόη
οὐδὲ
|
ἡ |
Ζευξίππη
οὐδὲ
ἡ
Προθόη
οὐδὲ |
[84] |
εἰκών,
σύμβολον
δὲ
τοῦ
φωτὸς
|
ἡ |
ἡμέρα,
φῶς
δὲ
ὁ
λόγος |
[34] |
Ἰσθμοῖ
δὲ
σκύβαλον
προσέπτυσεν
ἐλεεινὸν
|
ἡ |
θάλαττα
καὶ
Μελικέρτην
ὀδύρεται
τὰ |
[110] |
εὐνοίᾳ
τε
εὐπροσίτῳ
ἡ
δύναμις
|
ἡ |
θεϊκὴ
ἐπιλάμψασα
τὴν
γῆν
σωτηρίου |
[113] |
κυριώτατον
τέλος,
τὴν
ζωήν,
συντείνουσα
|
ἡ |
θεοσέβεια·
καθ'
ὃ
καὶ
μόνον |
[89] |
τοῦ
τρισαθλίου
τούτου
ἔθους
ἐμισήθη
|
ἡ |
θεοσέβεια·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἐμισήθη |
[53] |
δὲ
ὁπηνίκα
ἤνθει
ἡ
ἑταίρα
|
ἡ |
Θεσπιακή,
οἱ
ζωγράφοι
πάντες
τῆς |
[12] |
τὸ
Ἕυια
δασυνόμενον
ἑρμηνεύεται
ὄφις
|
ἡ |
θήλεια·
Δηὼ
δὲ
καὶ
Κόρη |
[31] |
οὔσας
θεραπαινίδας
ταύτας
ἐώνηται
(Μεγακλὼ
|
ἡ |
θυγάτηρ
ἡ
Μάκαρος.
Ὁ
δὲ |
[10] |
πολυπραγμόνει
Χριστόν·
ἐγὼ
γάρ
εἰμι
|
ἡ |
θύρα"
φησί
που·
ἣν
ἐκμαθεῖν |
[102] |
καὶ
ὡς
οὐκ
ἔστι
θεὸς
|
ἡ |
ἶρις,
ἀλλὰ
πάθη
ἀέρων
καὶ |
[114] |
ἀνατολὴν
περιέστηκεν.
Τοῦτο
ἡ
κτίσις
|
ἡ |
καινὴ
βεβούληται·
ὁ
γὰρ
τὰ |
[11] |
γεγηρακόσι
καταλείψατε.
Σεσίγη
ται
γοῦν
|
ἡ |
Κασταλίας
πηγὴ
καὶ
Κολοφῶνος
ἄλλη |
[115] |
Ἀλλ'
ἔστιν,
ἔστιν
(ἡ
ἀλήθεια
|
ἡ |
κεκραγυῖα
ἐκ
σκότους
φῶς
λάμψει" |
[14] |
οὖν
ἀφρογενής"
τε
καὶ
κυπρογενής"
|
ἡ |
Κινύρᾳ
φίλη
(τὴν
Ἀφροδίτην
λέγω, |
[93] |
κύριον"
καλή
γε
καὶ
ἐράσμιος
|
ἡ |
κληρονομία,
οὐ
χρυσίον,
οὐκ
ἄργυρος, |
[72] |
θεός,
καὶ
ὡς
ἡ
δόξα
|
ἡ |
κοινὴ
καὶ
ἡ
συνήθεια
τοὺς |
[33] |
ἐξελέγχεται
καὶ
ὁ
Ζεὺς
καὶ
|
ἡ |
κόμη
καταισχύνεται.
(Εἰς
ὅσον
διελήλακεν |
[16] |
μὲν
ἡ
Δημήτηρ,
ἀνατρέφεται
δὲ
|
ἡ |
Κόρη,
μίγνυται
δ'
αὖθις
ὁ |
[40] |
Ἄρτεμις,
ἡ
Λητώ,
ἡ
Δημήτηρ,
|
ἡ |
Κόρη,
ὁ
Πλούτων,
ὁ
Ἡρακλῆς, |
[95] |
ὑμᾶς
καὶ
πῦρ
κατέδεται,
παρακοῆς
|
ἡ |
κρίσις.
Τὸ
γὰρ
στόμα
κυρίου |
[114] |
(δύσις
εἰς
ἀνατολὴν
περιέστηκεν.
Τοῦτο
|
ἡ |
κτίσις
ἡ
καινὴ
βεβούληται·
ὁ |
[104] |
ἡ
πήρωσις
καὶ
τῆς
ἀκοῆς
|
ἡ |
κώφωσις
ἀλγεινοτέρα
παρὰ
τὰς
λοιπὰς |
[37] |
δὲ
ὑμῖν
ὁ
μῦθος·
ἀπέθανεν
|
ἡ |
Λήδα,
ἀπέθανεν
ὁ
κύκνος,
ἀπέθανεν |
[40] |
δαίμονες,
ὁ
Ἀπόλλων,
ἡ
Ἄρτεμις,
|
ἡ |
Λητώ,
ἡ
Δημήτηρ,
ἡ
Κόρη, |
[84] |
συντελείας
καὶ
ἡ
σήμερον
καὶ
|
ἡ |
μάθησις
διαμένει·
καὶ
τότε
ἡ |
[31] |
ταύτας
ἐώνηται
(Μεγακλὼ
ἡ
θυγάτηρ
|
ἡ |
Μάκαρος.
Ὁ
δὲ
Μάκαρ
Λεσβίων |
[32] |
Ζευξίππη
οὐδὲ
ἡ
Προθόη
οὐδὲ
|
ἡ |
Μάρπησσα
οὐδὲ
ἡ
Ὑψιπύλη·
Δάφνη |
[81] |
καὶ
ζητεῖτε
ψεῦδος;
Τίς
οὖν
|
ἡ |
ματαιότης
καὶ
τί
τὸ
ψεῦδος; |
[31] |
τὴν
γυναῖκα,
ἠγα
νάκτει
δὲ
|
ἡ |
Μεγακλὼ
ὑπὲρ
τῆς
μητρός·
τί |
[31] |
τῆς
(ὀργῆς.
Οὗ
δὴ
χάριν
|
ἡ |
Μεγακλὼ
χαριστήριον
αὐτὰς
ὑπὲρ
τῆς |
[116] |
παρακούσασιν
κριτήριον.
(Ἀλλὰ
σάλπιγξ
μὲν
|
ἡ |
μεγαλόκλονος
ἠχήσασα
στρατιώτας
συνήγαγεν
καὶ |
[6] |
φθοράν,
ἡ
δὲ
ἀλήθεια,
ὥσπερ
|
ἡ |
μέλιττα
λυμαι
νομένη
τῶν
ὄντων |
[63] |
πᾶσα
ἡ
δύναμις
αὐτῶν.
Ἀλλ'
|
ἡ |
μὲν
ἀνθρωπεία
τέχνη
οἰκίας
τε |
[91] |
ὥσπερ
ἐκ
καλιᾶς
ἐκπίπτοντος
νεοττοῦ
|
ἡ |
μήτηρ
ὄρνις
ἐφίπταται·
εἰ
δέ |
[104] |
ἄρρητος
ἡ
φιλανθρωπία,
τούτου
ἀχώρητος
|
ἡ |
μισοπονηρία.
Τρέφει
δὲ
ὁ
μὲν |
[51] |
φαίνεται,
καθάπερ
οἱ
σπάλακες
καὶ
|
ἡ |
μυγαλῆ,
ἥν
φησιν
ὁ
Νίκανδρος |
[7] |
ᾆσμα
τὸ
καινόν,
ἡ
ἐπιφάνεια
|
ἡ |
νῦν
ἐκλάμψασα
ἐν
ἡμῖν
τοῦ |
[114] |
καὶ
ὅσα
μετείληφεν
αὐτοῦ,
ζῇ,
|
ἡ |
νὺξ
δὲ
εὐλα
βεῖται
τὸ |
[84] |
ἡ
μάθησις
διαμένει·
καὶ
τότε
|
ἡ |
ὄντως
σήμερον
ἡ
ἀνελλιπὴς
τοῦ |
[9] |
γραφὴ
σαφηνίζει
τὸ
πᾶν·
Ἀκουσάτω
|
ἡ |
οὐ
τίκτουσα·
ῥηξάτω
φωνὴν
ἡ |
[9] |
ἡ
οὐ
τίκτουσα·
ῥηξάτω
φωνὴν
|
ἡ |
οὐκ
ὠδίνουσα,
ὅτι
πλείονα
τὰ |
[4] |
θηρία
καὶ
τοὺς
τοιούτους
λίθους
|
ἡ |
οὐράνιος
ᾠδὴ
αὐτὴ
μετεμόρφωσεν
εἰς |
[34] |
Πύθιος
θρῃσκεύεται
καὶ
τοῦ
ὄφεως
|
ἡ |
πανήγυρις
καταγγέλλεται
Πύθια·
Ἰσθμοῖ
δὲ |
[108] |
τοῦ
θεοῦ,
οὐρανὸς
μέν
σοι
|
ἡ |
πατρίς,
(ὁ
δὲ
θεὸς
νομοθέτης. |
[88] |
ὁ
θεός.
Ἡ
πίστις
εἰσάξει,
|
ἡ |
πεῖρα
διδάξει,
ἡ
γραφὴ
παιδαγωγήσει |
[57] |
ἀλήθεια.
Ἕστηκεν
ὁ
ἵππος
ἡσυχῇ,
|
ἡ |
πελειὰς
ἀτρεμής,
ἀργὸν
τὸ
πτερόν, |
[20] |
αἰδοῦμαι
καὶ
λέγειν,
αἰσχύνης
ἔμπλεως
|
ἡ |
περὶ
τὴν
Δηὼ
μυθολογία;
Ἀλωμένη |
[73] |
φιλοσοφία)
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὴ
ποιητικὴ
|
ἡ |
περὶ
τὸ
ψεῦδος
τὰ
πάντα |
[104] |
θεοῦ
ἐπικουρίας.
Ὀμμάτων
μὲν
οὖν
|
ἡ |
πήρωσις
καὶ
τῆς
ἀκοῆς
ἡ |
[6] |
ἦν
ὁ
λόγος"
(Παλαιὰ
δὲ
|
ἡ |
πλάνη,
καινὸν
δὲ
ἡ
ἀλήθεια |
[57] |
ἐγγυτάτω
τῶν
ἀγαλμάτων,
ὡς
οἰκεία
|
ἡ |
πλάνη
κἀκ
τῆς
προσόψεως
ἐλέγχηται· |
[12] |
Εὐάν,
Εὔαν
ἐκείνην,
δι'
ἣν
|
ἡ |
πλάνη
παρηκολούθησεν·
καὶ
σημεῖον
ὀργίων |
[46] |
δὲ
ἤνθησεν
ἡ
τέχνη,
ηὔξησεν
|
ἡ |
πλάνη.
~Ὡς
μὲν
οὖν
τοὺς |
[78] |
οἷς
αὐτοὶ
(ἐδούλευσαν,
καὶ
ἐμπρησθήσεται
|
ἡ |
πόλις
αὐτῶν.
Φθαρήσεσθαι
δὲ
καὶ |
[9] |
ἄπαις
δὲ
ἦν
διὰ
ἀπείθειαν
|
ἡ |
πολύπαις
ἀνέκαθεν
Ἑβραία
γυνή,
ἡ |
[118] |
καὶ
τὸ
κῦδος
τῶν
Ἑλλήνων
|
ἡ |
πόρνη
σφετερίζεται·
ἔασον
αὐτὴν
ἐπινέμεσθαι |
[32] |
Ἀρσινόη
οὐδὲ
ἡ
Ζευξίππη
οὐδὲ
|
ἡ |
Προθόη
οὐδὲ
ἡ
Μάρπησσα
οὐδὲ |
[27] |
φωτὸς
δὲ
λάβεσθε.
(Ταῦτα
ἡμῖν
|
ἡ |
προφητικὴ
παρεγγυᾷ
καὶ
ποιητικὴ
Σίβυλλα· |
[77] |
εἰς
προὖπτον
(σωτηρίαν.
Αὐτίκα
γοῦν
|
ἡ |
προφῆτις
ἡμῖν
ᾀσάτω
πρώτη
Σίβυλλα |
[82] |
γνησίῳ,
τῷ
ἠγαπημένῳ"
Αὕτη
γὰρ
|
ἡ |
πρωτό
τοκος
ἐκκλησία
ἡ
ἐκ |
[40] |
Φαληροῖ
κατὰ
πρύμναν
ἥρως·
καὶ
|
ἡ |
Πυθία
συνέταξε
θύειν
Πλαταιεῦσιν
Ἀνδρο |
[57] |
Δία·
τὸν
δὲ
Ἡρακλέα
δείκνυσιν
|
ἡ |
πυρά,
κἂν
γυμνὴν
ἴδῃ
τις |
[8] |
δὲ
καὶ
κίονος
καὶ
βάτου
|
ἡ |
σὰρξ
τιμιωτέρα,
προφῆται
μετ'
ἐκεῖνα |
[84] |
φωνῆς
ὑπακούωμεν
τοῦ
θείου
λόγου·
|
ἡ |
σήμερον
γὰρ
ἀίδιος·
αἰώνων
ἐστὶν |
[84] |
ὀνομάζηται.
Μέχρι
δὲ
συντελείας
καὶ
|
ἡ |
σήμερον
καὶ
ἡ
μάθησις
διαμένει· |
[84] |
αὔξεται
(τὴν
ἡμέραν,
ἔστ'
ἂν
|
ἡ |
σήμερον
ὀνομάζηται.
Μέχρι
δὲ
συντελείας |
[80] |
γὰρ
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὰ
εἴδωλα
|
ἡ |
σοφία,
ἥ
ἐστιν
ὁ
λόγος |
[9] |
τοίνυν
τοῦ
λόγου
τὴν
φωνὴν
|
ἡ |
στεῖρα
εὐτεκνεῖ
καὶ
ἡ
ἔρημος |
[9] |
εἰς
κληρονομίαν
οὐρανῶν·
δι'
ἣν
|
ἡ |
στεῖρα
καὶ
ἔρημος
ἄγονος
οὐκέτι. |
[9] |
ἡ
πολύπαις
ἀνέκαθεν
Ἑβραία
γυνή,
|
ἡ |
στεῖρα
τὸν
ἄνδρα
λαμβάνει
καὶ |
[32] |
σύμβουλος
ἀγαθός·
ἀλλ'
οὐ
ταῦτα
|
ἡ |
Στερόπη
λέγει
οὐδὲ
ἡ
Αἴθουσα |
[100] |
φρονιμώτερος
εἶναι
δόξει,
πρὸς
κακοῦ
|
ἡ |
σύνεσις
αὐτῷ,
ὅτι
τῇ
φρονήσει |
[109] |
οὕτως
ἥδει
μὲν
καὶ
γαργαλίζει
|
ἡ |
συνήθεια,
ἀλλ'
ἣ
μὲν
εἰς |
[99] |
Ἐπιτέτριπται
δὲ
ὑπὸ
κενῆς
δόξης
|
ἡ |
συνήθεια
δουλείας
μὲν
(γεύσασα
ὑμᾶς |
[109] |
μὲν
εἰς
τὸ
βάραθρον
ὠθεῖ,
|
ἡ |
συνήθεια,
ἣ
δὲ
εἰς
οὐρανὸν |
[118] |
βόθρος
ἐστί,
λίχνον
ἐστὶν
κακὸν
|
ἡ |
συνήθεια·
κείνου
μὲν
καπνοῦ
καὶ |
[72] |
ἡ
δόξα
ἡ
κοινὴ
καὶ
|
ἡ |
συνήθεια
τοὺς
ἑπομένους
αὐταῖν,
(ἀλλὰ |
[57] |
Ὑμᾶς
δὲ
ἄλλῃ
γοητείᾳ
ἀπατᾷ
|
ἡ |
τέχνη,
εἰ
καὶ
μὴ
ἐπὶ |
[46] |
ὡρμη
κότων.
Ἐπειδὴ
δὲ
ἤνθησεν
|
ἡ |
τέχνη,
ηὔξησεν
ἡ
πλάνη.
~Ὡς |
[57] |
γε
ἡ
γραφή·
ἐπαινείσθω
μὲν
|
ἡ |
τέχνη,
μὴ
ἀπατάτω
δὲ
τὸν |
[56] |
ὁ
θεὸς
δὲ
ἀνενδεής.
Προῆλθεν
|
ἡ |
τέχνη,
περιβέβληται
τὸ
σχῆμα
ἡ |
[57] |
ἄγριον
καὶ
κατηνάγκασεν
τὸ
θηρίον
|
ἡ |
τέχνη
πλανήσασα
ἐρώσης
ἐπιβῆναι
γυναικός. |
[117] |
καὶ
ζωῆς.
Τοιγάρτοι
μόνη
αὕτη
|
ἡ |
τῆς
ἀληθείας
προτροπὴ
τοῖς
πιστοτάτοις |
[42] |
ἀλλὰ
φόνος
ἐστὶ
καὶ
ἀνδροκτασία
|
ἡ |
τοιαύτη
θυσία.
~Τί
δὴ
οὖν, |
[7] |
τοῦ
κυρίου
ἀπόστολον
ἡ
χάρις
|
ἡ |
τοῦ
θεοῦ
σωτήριος
πᾶσιν
ἀνθρώποις |
[70] |
ὦ
Πλάτων,
ἀλήθειαν
αἰνίττῃ;
Πόθεν
|
ἡ |
τῶν
λόγων
ἄφθονος
χορηγία
τὴν |
[109] |
τοὺς
ἀσθενεῖς
τὸν
στόμαχον
ῥώννυσιν
|
ἡ |
τῶν
φαρμάκων
αὐστηρία,
οὕτως
ἥδει |
[79] |
αὐτοῖς
πεποι
θότες,
ἀναίσθητος
γὰρ
|
ἡ |
ὕλη.
Ἔτι
φησίν·
ὁ
κύριος |
[56] |
ἡ
τέχνη,
περιβέβληται
τὸ
σχῆμα
|
ἡ |
ὕλη,
καὶ
τὸ
πλούσιον
τῆς |
[56] |
οὐδέπω
Ὀλύμπιος·
ἐνδεὴς
ἀεί
ποτε
|
ἡ |
ὕλη
τῆς
τέχνης,
ὁ
θεὸς |
[32] |
Προθόη
οὐδὲ
ἡ
Μάρπησσα
οὐδὲ
|
ἡ |
Ὑψιπύλη·
Δάφνη
γὰρ
ἐξέφυγε
μόνη |
[16] |
(ἔλεγχος
ἀκρασίας
Διός.
Κυεῖ
καὶ
|
ἡ |
Φερέφαττα
παῖδα
ταυρόμορφον·
ἀμέλει,
φησί |
[4] |
ὅτε
δὲ
ἡ
χρηστότης
καὶ
|
ἡ |
φιλανθρωπία
ἐπεφάνη
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν |
[104] |
εὖ
ποιεῖ
δὲ
ἐπὶ
μετανοίᾳ
|
ἡ |
φιλανθρωπία.
Οἰκτρότατον
δὲ
(τὸ
στέρεσθαι |
[104] |
δύναμιν
αὐτοῦ.
Οὗ
δὲ
ἄρρητος
|
ἡ |
φιλανθρωπία,
τούτου
ἀχώρητος
ἡ
μισοπονηρία. |
[73] |
ἡμῖν
(οὐ
γὰρ
αὐταρκεῖ
μόνον
|
ἡ |
φιλοσοφία)
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὴ
ποιητικὴ |
[9] |
ὁδοὺς
κυρίου"
Πρόδρομος
Ἰωάννης
καὶ
|
ἡ |
φωνὴ
πρόδρομος
τοῦ
λόγου,
φωνὴ |
[95] |
ἀγαθὰ
τῆς
γῆς
φάγεσθε,
ὑπακοῆς
|
ἡ |
χάρις·
ἐὰν
δὲ
μὴ
ὑπακούσητέ |
[84] |
Μεγάλη
γὰρ
τῆς
ἐπαγγελίας
αὐτοῦ
|
ἡ |
χάρις,
ἐὰν
σήμερον
τῆς
φωνῆς |
[7] |
θεσπέσιον
ἐκεῖνον
τοῦ
κυρίου
ἀπόστολον
|
ἡ |
χάρις
ἡ
τοῦ
θεοῦ
σωτήριος |
[34] |
Διονύσῳ
καλός·
καὶ
ἀφροδίσιος
ἦν
|
ἡ |
χάρις,
ὁ
μισθός,
ὃν
ᾐτεῖτο |
[85] |
ἄρα
πιστεύσασι
μὲν
καὶ
ὑπακούουσιν
|
ἡ |
χάρις
ὑπερπλεονάσει,
ἀπειθήσασι
δὲ
καὶ |
[4] |
ἡ
ἀποστολικὴ
γραφή·
ὅτε
δὲ
|
ἡ |
χρηστότης
καὶ
ἡ
φιλανθρωπία
ἐπεφάνη |
[106] |
ἐκζητήσατε
τὸν
θεόν,
καὶ
ζήσεται
|
ἡ |
ψυχὴ
ὑμῶν.
Ὁ
ἐκζητῶν
τὸν |
[1] |
ὕμνος
ἢ
θρῆνος
ὄφεως
ἦν
|
ἡ |
ᾠδή,
οὐκ
ἔχω
λέγειν.
Ἀγὼν |
[113] |
σου
τὰ
διηγήματα,
παιδεύσει
με
|
ἡ |
ᾠδή.
Ὡς
μέχρι
νῦν
ἐπλανώμην |