Paragraphes |
[83] |
μὲν
γὰρ
ἐκ
δούλων
υἱοὺς
|
ἡμᾶς |
γενέσθαι
βούλεται,
οἳ
δὲ
καὶ |
[9] |
ἀεὶ
προτρέπειν
ἡμᾶς
ἐπ'
ἀρετήν,
|
ἡμᾶς |
δὲ
ἀναδύεσθαι
τὴν
ὠφέλειαν
καὶ |
[112] |
Κρῆτα
τοῦ
Διὸς
ὀαριστὴν
ἀναγράφοντι,
|
ἡμᾶς |
δὲ
ἀπιστήσετε
μαθητὰς
θεοῦ
γεγονότας, |
[122] |
υἱοὶ
ὑψίστου
πάντες.
Ἡμᾶς
γάρ,
|
ἡμᾶς |
εἰσπεποίηται
καὶ
ἡμῶν
ἐθέλει
μόνων |
[89] |
γάλακτι,
χρώμεθα,
ᾧ
δήπουθεν
συνείθισαν
|
ἡμᾶς |
ἐκ
γενετῆς
αἱ
τίτθαι;
Τί |
[109] |
πάνσοφος
Μωυσῆς,
τρισὶ
τοῖς
καθ'
|
ἡμᾶς |
ἐνδιαιτωμένη
(μέρεσι,
χερσὶ
καὶ
στόματι |
[92] |
εἰς
τὸ
φῶς,
μὴ
νόθους
|
ἡμᾶς |
ἐξελέγξῃ
ὁ
κύριος
ὥσπερ
ὁ |
[112] |
ὡς
ἡμᾶς
οὐρανόθεν
ὁ
λόγος,
|
ἡμᾶς |
ἐπ'
ἀνθρωπίνην
ἰέναι
μὴ
χρῆναι |
[9] |
τὸν
μὲν
θεὸν
ἀεὶ
προτρέπειν
|
ἡμᾶς |
ἐπ'
ἀρετήν,
ἡμᾶς
δὲ
ἀναδύεσθαι |
[80] |
τῇ
σοφίᾳ
αὐτοῦ.
Ἀποπεσόντας
γὰρ
|
ἡμᾶς |
ἐπὶ
τὰ
εἴδωλα
ἡ
σοφία, |
[89] |
τοὺς
ἡνιόχους
ὑμῶν
τοῦ
βίου
|
ἡμᾶς |
ἐπιποθοῦντες,
ἐπὶ
δὲ
τοὺς
κρημνοὺς |
[3] |
καὶ
φιλάνθρωπον
τῆς
θεοσεβείας
μετάγων
|
ἡμᾶς |
ζυγὸν
αὖθις
εἰς
οὐρανοὺς
ἀνακαλεῖται |
[7] |
Χριστός,
καὶ
τοῦ
εἶναι
πάλαι
|
ἡμᾶς |
(ἦν
γὰρ
ἐν
θεῷ)
καὶ |
[7] |
σωτήριος
πᾶσιν
ἀνθρώποις
ἐπεφάνη,
παιδεύουσα
|
ἡμᾶς, |
ἵνα
ἀρνησάμενοι
τὴν
ἀσέβειαν
καὶ |
[23] |
τοι
καὶ
ὁ
ἀπόστολος
διελέγχει
|
ἡμᾶς |
Καὶ
ἦτε
ξένοι"
λέγων
τῶν |
[109] |
τῆς
ἡδονῆς
προτιμῶντες,
ἰᾶται
δὲ
|
ἡμᾶς |
καὶ
ὑγιάζει
τὰ
πικρὰ
τραχύνοντα |
[9] |
ἐπιφανέντος
τοῦ
λόγου
τοῦδε
εὐτεκνίας
|
ἡμᾶς |
καρπὸν
(ἀπενέγκασθαι,
ζωὴν
ἀίδιον.
Ἄμφω |
[103] |
πλασμάτων,
πρόνοια
δέ
τις
περὶ
|
ἡμᾶς |
καταφαίνεται
δυνάμεως
θεϊκῆς,
λείπεται
οὐδὲν |
[116] |
ἐστι
ῥῆμα
θεοῦ"
ἀκονήσωμεν.
Οὕτως
|
ἡμᾶς |
ὁ
ἀπόστολος
εἰρηνικῶς
ἐκτάττει·
(ταῦτα |
[81] |
ἐπ'
αὐτῷ.
~Ἤδη
δὲ
ὑπεροικτείρων
|
ἡμᾶς |
ὁ
κύριος
τὸ
σωτήριον
ἐνδίδωσι |
[27] |
πολλὴν
ἀγάπην
αὐτοῦ,
ἣν
ἠγάπησεν
|
ἡμᾶς, |
ὄντας
ἤδη
νεκροὺς
τοῖς
παραπτώμασιν |
[4] |
κατὰ
τὸ
αὐτοῦ
ἔλεος
ἔσωσεν
|
ἡμᾶς" |
Ὅρα
τὸ
ᾆσμα
τὸ
καινὸν |
[112] |
δοκεῖ,
ἐπεὶ
αὐτὸς
ἧκεν
ὡς
|
ἡμᾶς |
οὐρανόθεν
ὁ
λόγος,
ἡμᾶς
ἐπ' |
[9] |
τὸν
ἄνδρα.
Ἡμῖν
εὐηγγελίζετο
ἄγγελος,
|
ἡμᾶς |
προὔτρεπεν
Ἰωάννης
(νοῆσαι
τὸν
γεωργόν, |
[77] |
φωνῇ
πολλὰ
θεραπεύουσαι,
ἀποτρέπουσαι
μὲν
|
ἡμᾶς |
τῆς
ἐπιζημίου
ἀπάτης,
προτρέπουσαι
δὲ |
[7] |
οὐ
νῦν
γε
πρῶτον
ᾤκτειρεν
|
ἡμᾶς |
τῆς
πλάνης,
ἀλλ'
ἄνωθεν
ἀρχῆθεν, |
[122] |
ὥσπερ
ἔστι,
πρὸς
δὲ
καὶ
|
ἡμᾶς |
τὸ
κάλλιστον
τῶν
κτημάτων
μεμαθηκότας |
[98] |
ἀριστοτέχνας
πατήρ,
τοιοῦτον
ἄγαλμα
ἔμψυχον
|
ἡμᾶς |
τὸν
ἄνθρωπον
ἔπλασεν·
ὁ
δὲ |
[121] |
θαρρῶμεν
αὐτῷ
καὶ
μή
ποτε
|
ἡμᾶς |
τοσοῦτος
ἀργύρου
καὶ
χρυσοῦ,
μὴ |
[113] |
Γλυκὺς"
ὁ
λόγος
ὁ
φωτίσας
|
ἡμᾶς |
ὑπὲρ
χρυσίον
καὶ
λίθον
τίμιον· |
[40] |
ὁ
Ζεύς.
Ἀλλ'
οὐκ
ἀποδρᾶναι
|
ἡμᾶς |
φυλάττουσιν,
Ἀσκραῖε,
μὴ
ἁμαρτάνειν
δὲ |