Paragraphes |
[46] |
ἄρχοντος
ἀνδριαντοειδὲς
ἐγένετο.
Ἐπεὶ
δὲ
|
ἀνθρώποις |
ἀπεικονίζεσθαι
τὰ
ξόανα
ἤρξατο,
βρέτη |
[7] |
εὖ
εἶναι
(νῦν
δὴ
ἐπεφάνη
|
ἀνθρώποις) |
αὐτὸς
οὗτος
ὁ
λόγος,
ὁ |
[6] |
πλανωμένους
εἰς
δικαιοσύνην
χειραγωγῆσαι,
θεὸν
|
ἀνθρώποις |
ἀφραίνουσιν
ἐπιδεῖξαι,
παῦσαι
φθοράν,
νικῆσαι |
[76] |
δὲ
χρήσομαι,
δίκας
βιαίων
δώσετ'
|
ἀνθρώποις |
γάμων,
σὺ
καὶ
Ποσειδῶν
Ζεὺς |
[63] |
τὰ
ἐν
οὐρανῷ,
(ἀλλὰ
γοῦν
|
ἀνθρώποις |
δεδημιούργηται.
Καὶ
μὴ
τὸν
ἥλιόν |
[84] |
ἡμέρα,
φῶς
δὲ
ὁ
λόγος
|
ἀνθρώποις, |
δι'
οὗ
καταυγαζόμεθα
τὸν
θεόν. |
[120] |
πατρός,
ὑπὲρ
ἀνθρώπων
εὔχεται
καὶ
|
ἀνθρώποις |
ἐγκελεύεται
κέκλυτε,
μυρία
φῦλα"
μᾶλλον |
[13] |
ὁ
τῆσδε
ἄρξας
τῆς
ἀπάτης
|
ἀνθρώποις, |
εἴτε
ὁ
Δάρδανος,
ὁ
Μητρὸς |
[103] |
ἤ
τι
ἄλλο
φάρμακον
πεπωκόσιν
|
ἀνθρώποις |
(ἐοίκατε
οἱ
ἀνόητοι·
θεὸς
δὲ |
[7] |
ἡ
τοῦ
θεοῦ
σωτήριος
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις |
ἐπεφάνη,
παιδεύουσα
ἡμᾶς,
ἵνα
ἀρνησάμενοι |
[57] |
Τοσοῦτον
ἴσχυσεν
ἀπατῆσαι
τέχνη
προαγωγὸς
|
ἀνθρώποις |
ἐρωτικοῖς
εἰς
βάραθρον
γενομένη.
Δραστήριος |
[117] |
ποις
οἰκοδομήσας
νεών,
ἵνα
ἐν
|
ἀνθρώποις |
ἱδρύσῃ
τὸν
θεόν.
(Ἅγνισον
τὸν |
[26] |
ὁρμώμενοι
τῶν
πραγμάτων
ἐκθεοῦνται
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
καὶ
σωματικῶς
ἀναπλάττονται,
Δίκη
τις |
[25] |
τις
ἔμφυτος
ἀρχαία
πρὸς
οὐρανὸν
|
ἀνθρώποις |
κοινωνία,
ἀγνοίᾳ
μὲν
ἐσκοτισμένη,
ἄφνω |
[35] |
πρὸς
τούτοις
καὶ
ἄλλους
παμπόλλους
|
ἀνθρώποις |
λατρεῦσαι
θεοὺς
ἱστορεῖ
ὧδέ
πως |
[68] |
τἀγαθοῦ
πέρι·
πᾶσιν
γὰρ
ἁπαξαπλῶς
|
ἀνθρώποις, |
μάλιστα
δὲ
τοῖς
περὶ
λόγους |
[90] |
πυρός;
Τίς
οὖν
ἔτι
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
ὄρεξις
ἔγκειται
θανάτου
ἑκουσίου;
Τί |
[117] |
ὄντως
ἔρως
ταύτῃ
προσγίνεται
τοῖς
|
ἀνθρώποις, |
ὅταν
ἐν
αὐτῇ
που
τῇ |
[88] |
φῶς
ἐστι
κοινόν,
ἐπιλάμπει
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις· |
οὐδεὶς
Κιμμέριος
ἐν
λόγῳ·
σπεύσωμεν |
[82] |
ὁ
κύριος
οὐδ'
ὡς
θεὸς
|
ἀνθρώποις, |
(πατὴρ
δὲ
ὣς
ἤπιος"
νουθετεῖ |
[108] |
λελυτρωμένοι.
~Ὢ
μακαριώτερα
τῆς
ἐν
|
ἀνθρώποις |
πλάνης
τὰ
θηρία·
ἐπινέμεται
τὴν |
[117] |
μακαρίας
ταύτης
δυνάμεως,
δι'
ἧς
|
ἀνθρώποις |
συμπολιτεύεται
θεός.
Λῷον
οὖν
καὶ |
[22] |
τῆς
ἐμφανοῦς
ἀναισχυντίας.
Πάλαι
μὲν
|
ἀνθρώποις |
σωφρονοῦσιν
ἐπικάλυμμα
ἡδονῆς
νὺξ
ἦν |
[116] |
λόγος
τὴν
ἀλήθειαν
ἔδειξε
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
τὸ
ὕψος
τῆς
σωτηρίας,
ὅπως |
[109] |
μεμοίχευκας.
~Πόσῳ
γοῦν
ἄμεινον
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
τοῦ
τυγχάνειν
τῶν
ἐπιθυμιῶν
ἀρχὴν |
[11] |
ἐπὶ
μαντικὴν
ἠσκημέναι
καὶ
κόρακες
|
ἀνθρώποις |
χρᾶν
ὑπὸ
ἀνθρώπων
διδασκόμενοι.
~Τί |