Paragraphes |
[121] |
θεοφιλῆ
καὶ
θεοείκελα
τοῦ
λόγου
|
{ἄνθρωποι} |
ἀγάλματα·
σπεύσωμεν,
δράμωμεν,
ἄρωμεν
τὸν |
[95] |
ἐνδείξομαι.
Ἐχρῆν
μὲν
ὑμᾶς,
ὦ
|
ἄνθρωποι, |
αὐτοῦ
πέρι
ἐννοουμένους
τοῦ
ἀγαθοῦ |
[55] |
αὐτόν.
(Οἱ
προσκυνούμενοι
παρ'
ὑμῖν,
|
ἄνθρωποι |
γενόμενοί
ποτε,
εἶτα
μέντοι
τεθνᾶσιν· |
[121] |
πρὸς
τὰ
καλὰ
καὶ
θεοφιλεῖς
|
ἄνθρωποι |
γενώμεθα,
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν
τὰ |
[85] |
τῆς
μελλούσης.
Πόσου,
ὁμολογήσατε,
ὦ
|
ἄνθρωποι, |
εἰ
ἐπιπράσκετο
σωτηρία
ἀίδιος,
ὠνήσασθε |
[28] |
ἀναρίθμητοι
θνητοὶ
καὶ
ἐπίκηροί
τινες
|
ἄνθρωποι, |
εἰσίν,
οἱ
παραπλησίως
τοῖς
προειρημένοις |
[63] |
καὶ
ἥλιος
καὶ
ἄγγελοι
καὶ
|
ἄνθρωποι |
ἔργα
τῶν
δακτύλων
αὐτοῦ.
(Ὅση |
[50] |
Φοίβου
χρησμηγόρον,
ὅν
τε
μάταιοι
|
ἄνθρωποι |
θεὸν
εἶπον,
ἐπεψεύσαντο
δὲ
μάντιν, |
[80] |
νῦν
δὴ
οὖν
σύνετε,
ὦ
|
ἄνθρωποι, |
κατὰ
τὸν
μακάριον
ψαλμῳδὸν
ἐκεῖνον |
[54] |
τοὺς
περὶ
τῶν
θεῶν,
ἰσοθέους
|
ἄνθρωποι |
κατασχηματίζοντες
ἑαυτούς,
ὑπὸ
δόξης
πεφυσημένοι, |
[101] |
τὸν
κόσμον
καὶ
ἠγάπησαν
οἱ
|
ἄνθρωποι |
μᾶλλον
τὸ
σκότος
ἢ
τὸ |
[49] |
νύκτας
ἱερὰς
τὰς
Ἀντινόου
προσκυνοῦσιν
|
ἄνθρωποι |
νῦν,
ἃς
αἰσχρὰς
ἠπίστατο
(ὁ |
[56] |
Βίωνα,
πῶς
ἂν
ἐνδίκως
οἱ
|
ἄνθρωποι |
παρὰ
τοῦ
Διὸς
αἰτήσονται
τὴν |
[106] |
οἱ
δοῦλοι
τῷ
νεκρῷ·
πάντες
|
ἄνθρωποι |
πιστεύσατε
μόνῳ
τῷ
πάντων
ἀνθρώπων |
[71] |
Ἀλλ'
οὐδ'
ἀκτίνων
κατεναντίον
ἠελίοιο
|
ἄνθρωποι |
στῆναι
δυνατοί,
θνητοὶ
γεγαῶτες.
~Κλεάνθης |
[43] |
ὦ
σοφώτατοι
τῶν
ἄλλων
ζῴων
|
ἄνθρωποι, |
τὰ
μὲν
θηρία
περιφεύγομεν
τὰ |
[95] |
τοὺς
αἰῶνας,
ἀμήν.
~Ἔχετε,
ὦ
|
ἄνθρωποι, |
τὴν
θείαν
τῆς
χάριτος
ἐπαγγε |
[102] |
ἄρα;
~Τί
γὰρ
ἡγεῖσθε,
ὦ
|
ἄνθρωποι, |
τὸν
Τύχωνα
Ἑρμῆν
καὶ
τὸν |
[92] |
ἀνοήτους
ἐκβόσκονται
τρυφάς,
ὑώδεις
τινὲς
|
ἄνθρωποι. |
Ὕες
γάρ,
φησίν,
ἥδονται
βορβόρῳ" |