| Paragraphes |
|---|
| [77] |
ἐν
στήθεσιν
ὑμῶν.
Εἷς
θεός
|
ἐστι |
βροχάς,
ἀνέμους,
σεισμούς
τ'
ἐπιπέμπων, |
| [54] |
ἵππου
Ἀθήναζε
εἰσιών,
Καταιβάτου
ἱερόν
|
ἐστι |
Δημητρίου,
βωμοὶ
δὲ
πανταχοῦ·
καὶ |
| [109] |
σώφρων
δὲ
ἡ
γερουσία·
οὐδέ
|
ἐστι |
δυσπρόσιτος
οὐδὲ
ἀδύνατος
λαβεῖν,
ἀλλ' |
| [113] |
καθ'
ὃ
καὶ
μόνον
ἐπάναγκές
|
ἐστι |
ζῆν,
ἵνα
ζήσωμεν
ἀεί·
φιλοσοφία |
| [80] |
ὁ
θεός
σου,
κύριος
εἷς
|
ἐστι" |
καὶ
κύριον
τὸν
θεόν
σου |
| [88] |
ἀπεκρύβη
τινὰς
ὁ
λόγος·
φῶς
|
ἐστι |
κοινόν,
ἐπιλάμπει
πᾶσιν
ἀνθρώποις·
οὐδεὶς |
| [22] |
μυουμένοις
πεῖρα
τῆς
ἀκρασίας
νύξ
|
ἐστι |
λαλουμένη,
καὶ
τὸ
πῦρ
ἐλέγχει |
| [75] |
ὃ
βούλεται,
ὁ
τοῦτο
ποιῶν
|
ἐστι |
μείζων
τοῦ
θεοῦ·
ἀλλ'
ἔστι |
| [95] |
πρέπει
θεῷ,
ὅ
τι
ποτέ
|
ἐστι, |
νενοηκότες.
~Πιστεύσατε
ἡμῖν
κἂν
ὡς |
| [105] |
μᾶλλον
τοῦτο
εἴρηται·
ὁ
χρηστός
|
ἐστι |
πανταχοῦ
σωτήριος·
(ὁ
γὰρ
τοῦ |
| [118] |
κῦμα
τοῦτο,
πῦρ
ἐρεύγεται,
νῆσός
|
ἐστι |
πονηρὰ
ὀστοῖς
καὶ
νεκροῖς
σεσωρευ |
| [116] |
τὴν
μάχαιραν
τοῦ
πνεύματος,
ὅ
|
ἐστι |
ῥῆμα
θεοῦ"
ἀκονήσωμεν.
Οὕτως
ἡμᾶς |
| [113] |
ᾗ
φασιν
οἱ
πρεσβύτεροι,
πολυχρόνιός
|
ἐστι |
συμβουλή,
σοφίας
ἀίδιον
μνηστευομένη
ἔρωτα· |
| [86] |
γὰρ
ἐπὶ
θεῷ
ζῶντι,
ὅς
|
ἐστι |
σωτὴρ
πάντων
ἀνθρώπων,
μάλιστα
(πιστῶν. |
| [51] |
ἄγαλμά
ἐστιν.
Νοητόν,
οὐκ
αἰσθητόν
|
ἐστι |
{τὸ
ἄγαλμα}
ὁ
θεός,
ὁ |
| [56] |
τῷ
σχήματι
γίνεται
σεβάσμιον.
(Χρυσός
|
ἐστι |
τὸ
ἄγαλμά
σου,
ξύλον
ἐστίν, |
| [7] |
(σωτῆρος
ἡμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Τοῦτό
|
ἐστι |
τὸ
ᾆσμα
τὸ
καινόν,
ἡ |
| [49] |
τὸ
κάλλος
αὐτοῦ
διηγῇ;
αἰσχρόν
|
ἐστι |
τὸ
κάλλος
ὕβρει
μεμαραμμένον.
Μὴ |
| [106] |
νοῦν
βάλεσθε
τὰ
λεγόμενα.
Καλόν
|
ἐστι |
τὸ
φάρμακον
τῆς
ἀθανασίας·
στήσατέ |
| [5] |
ἑαυτοῦ·
ἀμέλει
καὶ
αὐτὸς
ὄργανόν
|
ἐστι |
τοῦ
θεοῦ
παναρμόνιον,
ἐμμελὲς
καὶ |
| [20] |
τὴν
Ἐλευσῖνα
(τῆς
Ἀττικῆς
δέ
|
ἐστι |
τοῦτο
τὸ
χωρίον)
ἀποκάμνει
καὶ |
| [51] |
μετέχει,
τὰ
ἀγάλματα.
Πολλὰ
δέ
|
ἐστι |
τῶν
ζῴων,
ὅσα
οὐδὲ
ὅρασιν |
| [49] |
τὸ
(κάλλος,
ὅτε
ἀληθινὸν
ἀρχέτυπόν
|
ἐστι |
τῶν
καλῶν.
Ἤδη
δὲ
τάφος |
