Alphabétiquement     [«   »]
Δάφνη 1
δάφνης 1
δέ 37
δὲ 527
δεδεμέναι 1
δεδεμένην 1
δεδεμένον 2
Fréquences     [«    »]
385
364 τὴν
403 τὸν
527 δὲ
1232 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

δὲ


Paragraphes
[51]   καὶ τῇ σελήνῃ συμπάσχει· τὰ  δὲ   ἀγάλματα ἀργά, ἄπρακτα, ἀναίσθητα, προσδεῖται
[94]   εἰκότως εὐαγγελίζεται τοῖς πεπιστευκόσιν· οἱ  δὲ   ἅγιοι κυρίου κληρονομήσουσι τὴν δόξαν
[61]   τετιμήκατε, ἀρετῆς μὲν θεαταί, κακίας  δὲ   ἀγωνισταὶ γεγενημένοι. ~Ὄλβιοι" μόνοι τοίνυν,
[53]   τῆς κακουργίας, πλεονεξίας ἔργα, οὐχὶ  δὲ   ἀδρανείας τῶν εἰδώλων ἔλεγχον νομίζων.
[31]   Μάκαρ Λεσβίων μὲν ἐβασίλευεν, διεφέρετο  δὲ   ἀεὶ πρὸς τὴν γυναῖκα, ἠγα
[116]   ἐπιζητεῖ, τὴν ἐπαγγελίαν ἀπαιτεῖ. ~Πρόκειται  δὲ   ἀεὶ τῷ θεῷ τὴν ἀνθρώπων
[39]   Ἀφροδίτῃ περιβασοῖ μὲν Ἀργεῖοι, ἑταίρᾳ  δὲ   Ἀθηναῖοι καὶ καλλιπύγῳ θύουσιν Συρακούσσιοι,
[77]   προτείνοντες θεμελιοῦσι τὴν ἀλήθειαν· γραφαὶ  δὲ   αἱ θεῖαι καὶ πολιτεῖαι σώφρονες
[48]   πρὸς δὲ καὶ κασσιτέρου, λίθων  δὲ   Αἰγυπτίων ἐνέδει οὐδὲ εἷς, σαπφείρου
[34]   εἴργαστ' ἄν" φησὶν Ἡράκλειτος, ωὑτὸς  δὲ   Ἅιδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται
[102]   καὶ ζωγράφοι τυφλὸν (ἐπιδεικνύουσιν· εἰ  δὲ   αἰδῶ καὶ ἔρωτα καὶ ἀφροδίτην
[50]   τί προσκυνοῦσιν ὡς θεούς; Εἰ  δὲ   αἰσθήσεως αὐτοὺς μετέχειν οἴονται, τί
[33]   σεμνότητα Ἀφροδίτην (ἰδεῖν μεμοιχευμένην. Αἳ  δὲ   ἀκολασταίνουσιν ἐμπαθέστερον ἐν τῇ μοιχείᾳ
[26]   Παλαμναίους τε καὶ Προστροπαίους, ἔτι  δὲ   Ἀλάστορας ἀναπεπλάκασιν (οἱ ἀμφὶ τὴν
[6]   τὴν ἀνθρώπων ἐπιβόσκεται φθοράν,  δὲ   ἀλήθεια, ὥσπερ μέλιττα λυμαι
[72]   φιλόσοφος, οὐ θεογονίαν ποιητικήν, θεολογίαν  δὲ   ἀληθινὴν ἐνδείκνυται. Οὐκ ἀπεκρύψατο τοῦ
[50]   μέγιστον ἐν Αἰγύπτῳ τριταλαίνῃ. (Σὺ  δὲ   ἀλλ' εἰ μὴ προφήτιδος ἐπακούεις,
[8]   ἐν στόματι προφητῶν αὐτός· σὺ  δὲ   ἀλλ' εἰ προφήταις μὴ πιστεύεις,
[44]   τοὺς τάφους νεὼς ἐπικεκλημένους} Ὑμεῖς  δὲ   ἀλλὰ κἂν νῦν δεισιδαιμονίας ἐκλάθεσθε,
[8]   δὲ καὶ σιδήρῳ διαιρῶν, ἐπικαίων  δὲ   ἄλλα, ἔστι δ' οὗ καὶ
[29]   ὄνων ἐπιτέλλεται ἱροῖς. αὐτὸς  δὲ   ἀλλαχοῦ τέρπουσιν λιπαραὶ Φοῖβον ὀνοσφαγίαι.
[57]   καὶ λίθου ἄνθρωπος σωφρονῶν. Ὑμᾶς  δὲ   ἄλλῃ γοητείᾳ ἀπατᾷ τέχνη,
[57]   καὶ τοῦτο Φιλοστέφανος ἱστορεῖ· Ἀφροδίτη  δὲ   ἄλλη ἐν Κνίδῳ λίθος ἦν
[34]   Μελικέρτην ὀδύρεται τὰ Ἴσθμια· Νεμέασι  δὲ   ἄλλο παιδίον Ἀρχέμορος κεκήδευται καὶ
[86]   πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα (πιστῶν. Οἱ  δὲ   ἄλλοι περιπεφυκότες τῷ κόσμῳ, οἷα
[8]   καὶ θρηνεῖ τῶν ἀνθρώπων· ᾄδει  δὲ   ἄλλοις, καθάπερ ἰατρὸς ἀγαθὸς τῶν
[49]   καὶ Ἄπιος γενόμενον Ὀσίραπις. ~Καινὸν  δὲ   ἄλλον ἐν Αἰγύπτῳ, ὀλίγου δεῖν
[39]   Ζεὺς φαλακρὸς ἐν Ἄργει, τιμωρὸς  δὲ   ἄλλος ἐν Κύπρῳ τετίμησθον; Οὐχὶ
[39]   Συηνῖται φάγρον τὸν ἰχθύν, μαιώτην  δὲ   (ἄλλος οὗτος ἰχθύς) οἱ τὴν
[1]   δὲ Θήβας τειχίσας. Θρᾴκιος  δὲ   ἄλλος σοφιστὴς (ἄλλος οὗτος μῦθος
[4]   λόγῳ ἄνθρωπος" γίνεται θεοῦ" Λύκους"  δὲ   ἄλλους ἀλληγορεῖ προβάτων κῳδίοις ἠμφιεσμένους,
[66]   πεποιημένα στοιχεῖα" προστρε πόμενοι. ~Τῶν  δὲ   ἄλλων φιλοσόφων ὅσοι τὰ στοιχεῖα
[115]   δὴ ψυχῆς νόσοι, ἀποσπασθῆναι  δὲ   ἁμαρτίας; (Θάνατος γὰρ ἀίδιος ἁμαρτία.
[1]   ἄμφω μὲν ἤστην ᾠδικώ, μῦθος  δὲ   ἄμφω" (καὶ τὸ ᾆσμα εἰσέτι
[117]   χάρις ᾖς τοῦ θεοῦ· πρέπει  δὲ   ἄμφω τῷ Χριστοῦ γνωρίμῳ, καὶ
[10]   ἐρίῳ καὶ πορφύρᾳ πεποικιλμένων, δικαιοσύνην  δὲ   ἀναδησάμενος καὶ τῆς ἐγκρατείας τὰ
[9]   προτρέπειν ἡμᾶς ἐπ' ἀρετήν, ἡμᾶς  δὲ   ἀναδύεσθαι τὴν ὠφέλειαν καὶ ἀναβάλλεσθαι
[20]   Δηὼ ὀρέγει κυκεῶνα αὐτῇ· τῆς  δὲ   ἀναινομένης λαβεῖν καὶ πιεῖν οὐκ
[2]   τὴν σύνεσιν, εἰς σωτηρίαν· οἳ  δὲ   ἀνανεύσαντες καὶ ἀνακύψαντες Ἑλικῶνα μὲν
[14]   τούτοις τοῖς τιμω μένοις. Ἀγορεύω  δὲ   ἀναφανδὸν τὰ κεκρυμμένα, οὐκ αἰδού
[61]   (ἀπὸ τῆς ἀκρασίας ἐλεγχόμεναι. Ἤδη  δὲ   ἀναφανδὸν τῆς ἀκολασίας ὅλης τὰ
[107]   οἱ τὸν υἱὸν νενοηκότες, ἀγαθοὶ  δὲ   ἄνδρες γυναικῶν οἱ μεμνημένοι τοῦ
[56]   ὕλη τῆς τέχνης, θεὸς  δὲ   ἀνενδεής. Προῆλθεν τέχνη, περιβέβληται
[46]   Προκλέους ἄρχοντος ἀνδριαντοειδὲς ἐγένετο. Ἐπεὶ  δὲ   ἀνθρώποις ἀπεικονίζεσθαι τὰ ξόανα ἤρξατο,
[104]   τετιμήκασιν ὡς ἄγγελον θεοῦ, τὸν  δὲ   ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ διώκουσιν, οὐ
[112]   οὐκ ἄρρεν, οὐ θῆλυ· καινὸς  δὲ   ἄνθρωπος θεοῦ πνεύματι ἁγίῳ μεταπεπλασμένος.
[111]   κέκλιται μὲν κύριος, ἀνέστη  δὲ   ἄνθρωπος καὶ ἐκ τοῦ
[104]   νομίζουσι τὸν θεὸν ἐμβοᾶν, διὰ  δὲ   ἀνθρώπου σιωπᾶν, καὶ τὸν μὲν
[99]   ὑμᾶς καὶ ἀλόγου περιεργασίας· νομίμων  δὲ   ἀνόμων καὶ ἀπατηλῶν ὑποκρίσεων ἄγνοια
[2]   καὶ Κιθαιρῶνι κατακλείσωμεν γεγηρακόσιν, κατάγωμεν  δὲ   ἄνωθεν ἐξ οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα
[30]   (Τοῦτο μὲν ποιητικῶς ἐψεύσατο· Ὅμηρος  δὲ   ἀξιοπιστότερος αὐτοῦ εἰπὼν περὶ ἀμφοῖν
[80]   δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ; Ἐὰν  δὲ   ἄοκνος ᾖς, ἥξει σοι ὥσπερ
[112]   τοῦ Διὸς ὀαριστὴν ἀναγράφοντι, ἡμᾶς  δὲ   ἀπιστήσετε μαθητὰς θεοῦ γεγονότας, τὴν
[87]   δὲ ἐς τοσοῦτον ἀδεεῖς, μᾶλλον  δὲ   ἄπιστοι, μήτε αὐτῷ πειθόμενοι τῷ
[13]   τῆς πρὸς Δία γεγενημένης, τὰ  δὲ   ἀπὸ τοῦ μύσους τοῦ συμβεβηκότος
[38]   Ἐνταῦθα Ἀπομυίῳ Διὶ θύουσιν ἨλεῖοιῬωμαῖοι  δὲ   Ἀπομυίῳ Ἡρακλεῖ καὶ Πυρετῷ δὲ
[122]   ἄμεινον, σωφρονεῖν μεμηνέναι. Ἐχομένους  δὲ   ἀπρὶξ τῆς ἀληθείας παντὶ σθένει
[2]   τοῖς ἀπιστίας ὑποπέπτωκεν ὀφθαλμοῖς. Κιθαιρὼν  δὲ   ἄρα καὶ Ἑλικὼν καὶ τὰ
[58]   κοροκοσμίων ἀπατᾷ τούτους οὐδέν· ὑμεῖς  δὲ   ἄρα καὶ πιθήκων χείρους γενήσεσθε
[1]   τὰ ὄρη θερόμενοι ἡλίῳ. Ἦιδον  δὲ   ἄρα οὐ τῷ δράκοντι τῷ
[113]   εἰ πολιτευτέον, εἰ παιδοποιητέον· καθολικὴ  δὲ   ἄρα προτροπὴ μόνη καὶ πρὸς
[38]   ἀμφὶ τὸν Ἡρακλέα ἐγγράφουσι. Ἐῶ  δὲ   Ἀργείους καὶ Λάκωνας> Ἀφροδίτην Τυμβωρύχον
[29]   δὲ Θρᾷκα οἶδεν (αὐτόν· ἄλλοι  δὲ   Ἀρκάδα. Τοῦτον δὲ Ὅμηρος δεδέσθαι
[38]   ἐπ' Ἀργύννῳ τῷ (ἐρωμένῳ. Ἄρτεμιν  δὲ   Ἀρκάδες Ἀπαγχομένην καλουμένηνπροστρέπονται, ὥς φησι
[104]   ἐκμανθάνουσι τὴν δύναμιν αὐτοῦ. Οὗ  δὲ   ἄρρητος φιλανθρωπία, τούτου ἀχώρητος
[38]   Ἀργεῖοι {καὶ Λάκωνες} καὶ Χελύτιδα  δὲ   Ἄρτεμιν Σπαρτιᾶται σέβουσιν· ἐπεὶ τὸ
[71]   Κυνικὸν δὴ τοῦτο ἐνενόησεν, Σωκράτους  δὲ   ἅτε γνώριμος θεὸν οὐδενὶ ἐοικέναι"
[78]   ἐγὼ πληρῶ; Λέγει (κύριος. Πάλιν  δὲ   αὖ διὰ Ἡσαΐου Τίς μετρήσει"
[61]   κατὰ τὸν Ἀθηναῖον ῥήτορα. Οἷαι  δὲ   αὖ καὶ ἄλλαι ὑμῶν εἰκόνες,
[54]   τῆς Ἀλκυόνης τῆς γυναικός, Ἀλκυόνη  (δὲ   αὖθις ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς Ἥρα
[89]   ἐκ γενετῆς αἱ τίτθαι; Τί  δὲ   αὐξάνομεν μειοῦμεν τὴν πατρῴαν
[64]   Ποσειδῶνα μὲν (οὐκ ἀναπλάττοντες, ὕδωρ  δὲ   αὐτὸ προστρεπόμενοι. Τί γάρ ἐστί
[62]   μάλιστα ὡραιότατος τεκταίνηται, προσκαρτερεῖτε, ὅπως  δὲ   αὐτοὶ μὴ ὅμοιοι δι' ἀναισθησίαν
[64]   εἰσηγήσατο πῦρ καὶ γῆν, θάτερον  δὲ   αὐτοῖν μόνον, τὸ πῦρ, θεὸν
[48]   δαιδαλθῆναι ἐκέλευσεν αὐτὸς πολυτελῶς, κατασκευάζει  δὲ   αὐτὸν Βρύαξις δημιουργός, οὐχ
[37]   Ποῦ δὲ κύκνος; Ποῦ  δὲ   αὐτὸς Ζεύς; Γεγήρακε μετὰ
[74]   δύναμιν αὐτῆς οὐκ ἀποκεκρυμμένην, σφᾶς  δὲ   αὐτοὺς ἐλέγχουσιν ἀσθενεῖς, οὐκ ἐφικόμενοι
[55]   ποτε, εἶτα μέντοι τεθνᾶσιν· τετίμηκεν  δὲ   αὐτοὺς μῦθος καὶ
[39]   τὰς σφῶν ἐσκέ δανται· σέβουσι  δὲ   αὐτῶν Συηνῖται φάγρον τὸν ἰχθύν,
[76]   τὸν Ἥφαιστον ἀμφιγύην" καλοῦσιν, τῇ  δὲ   Ἀφροδίτῃ Ἑλένη φησὶ μηκέτι
[39]   ἄλλος ἐν Κύπρῳ τετίμησθον; Οὐχὶ  δὲ   Ἀφροδίτῃ περιβασοῖ μὲν Ἀργεῖοι, ἑταίρᾳ
[35]   λύχνον ἔχουσαν" ἐν χεροῖν· τὴν  δὲ   Ἀφροδίτην ἀνέγνωμεν, οἷον ἀκόλαστόν τι
[27]   βεβιωκότων ἀναγέγραπται· τύφῳ καὶ μανίῃ  δὲ   βαδίζετε καὶ τρίβον ὀρθὴν εὐθεῖαν
[11]   τὸν Ἀπόλλω, τὸν Ἀμφίλοχον, εἰ  δὲ   βούλει, καὶ τερατοσκόπους καὶ οἰωνοσκόπους
[57]   ἀτρεμής, ἀργὸν τὸ πτερόν,  δὲ   βοῦς Δαιδάλου ἐκ
[33]   Πέλοπος, δὲ Χρυσίππου,  δὲ   Γανυμήδους ἐρῶντες. (Τούτους ὑμῶν αἱ
[44]   νεὼς μὲν εὐφήμως ὀνομαζομένους, τάφους  δὲ   γενομένους {τουτέστι τοὺς τάφους νεὼς
[107]   τῷ πατρὶ προσδεδρα μηκότες, ἀγαθοὶ  δὲ   γονεῦσιν υἱοὶ οἱ τὸν υἱὸν
[97]   πρότερον τῶν ἀνθρώπων ἀποθνῄσκοντας. Θεοὺς  δὲ   δὴ τοὺς ὁρατοὺς καὶ τὸν
[47]   μὲν ὑφελέσθαι ἀπὸ Ἰλίου, παρακαταθέσθαι  δὲ   Δημοφῶντι, ἐκ τῶν Πέλοπος ὀστῶν
[25]   προσέτι τὸν ἐκ πόρνης; Αἰνίττεται  δὲ   διὰ μὲν τῶν προτέρων τὸν
[28]   Λίβυν καταλέγει τὸν Ἄμμωνος·  δὲ   Δίδυμος γραμματικὸς τούτοις ἕκτον
[77]   ἀπλάνητος ὑπάρχει· ἔλθετε, μὴ σκοτίην  δὲ   διώκετε καὶ ζόφον αἰεί. Ἠελίου
[84]   (πατέρες ὑμῶν ἐν δοκιμασίᾳ.  δὲ   δοκιμασία τίς ἐστιν εἰ θέλεις
[8]   τὸ εἶναι ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν  δὲ   ἑαυτόν" φιλοικτίρμων θεός, σῶσαι
[56]   παρὰ τοῦ τεχνίτου προσλαβοῦσα. Γῆν  δὲ   ἐγὼ πατεῖν, οὐ προσκυνεῖν μεμελέτηκα·
[42]   Χείρωνι καταθύεσθαι· Λυκτίους γὰρ (Κρητῶν  δὲ   ἔθνος εἰσὶν οὗτοι) Ἀντικλείδης ἐν
[52]   τὸν θεὸν ἀπέκτεινεν αὐτῶν, ἀγανακτῶ  δὲ   εἰ κέρδους χάριν ἐπλημμέλει. ~Ἑκὼν
[45]   πᾶς ἂν ἀρκέσῃ χρόνος· ὑμᾶς  δὲ   εἰ μὴ ὑπεισέρχεταί τις αἰσχύνη
[10]   σηται σιωπήν, εὐαγγέλιον γενόμενος. (Σὺ  δὲ   εἰ ποθεῖς ἰδεῖν ὡς ἀληθῶς
[79]   ἄλλος· κατ' ἐμαυτοῦ ὀμνύω. Τοῖς  δὲ   εἰδωλολάτραις δυσχεραίνει λέγων τίνι ὡμοιώσατε
[5]   προὔτρεπεν ὡς τὴν ἀλήθειαν, ἀπέτρεπε  δὲ   εἰδώλων, πολλοῦ γε ἔδει ὑμνεῖν
[23]   τῶν ἀθέων τὰ μυστήρια· ἀθέους  δὲ   εἰκότως ἀποκαλῶ τούτους, οἳ τὸν
[9]   Ἠλίας μὲν οὐκ ἐρεῖ, Χριστὸς  δὲ   εἶναι ἀρνήσεται· φωνὴ δὲ ὁμολο
[47]   τοῦ φελλάτα καλουμένου λίθου, ἔργον  δὲ   εἶναι Σίκωνος τοῦ Εὐπαλάμου, ὥς
[39]   οἱ πάντ' ἀμείνους Αἰγυπτίων (ὀκνῶ  δὲ   εἰπεῖν χείρους) οἳ τοὺς Αἰγυπτίους
[116]   συνήγαγεν καὶ πόλεμον κατήγγειλεν· Χριστὸς  δὲ   εἰρηνικὸν ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς
[48]   εἶναι βρέτας τὸν Σάραπιν, μετῆχθαι  δὲ   εἰς Ἀλεξάνδρειαν μετὰ τιμῆς πανηγυρικῆς.
[83]   ἀποδιδράσκετε. Σωτη ρίαν χαρίζεται, ὑμεῖς  δὲ   εἰς ἄνθρωπον ὑποφέρεσθε. Ζωὴν δωρεῖται
[83]   κύριον ἐπαισχύνεσθε. Ἐλευθερίαν ἐπαγγέλλεται, ὑμεῖς  δὲ   εἰς δουλείαν ἀποδιδράσκετε. Σωτη ρίαν
[109]   βάραθρον ὠθεῖ, συνήθεια,  δὲ   εἰς οὐρανὸν ἀνάγει, ἀλήθεια,
[110]   καὶ τοῦ πλάσματος συναγωνιστής, τάχιστα  δὲ   εἰς πάντας ἀνθρώπους διαδοθεὶς θᾶττον
[32]   ὡς ἐπιθυμεῖν μὲν πασῶν, ἐκπληροῦν  δὲ   εἰς πάσας τὴν ἐπιθυμίαν. Ἐνεπίμπλατο
[100]   πλάνης ἔχει τὴν ἄγνοιαν,  δὲ   εἰς ὦτα βαλόμενος καὶ τῇ
[121]   ρον μὲν εἰς Ἱερουσαλήμ, νῦν  δὲ   εἰσελαύνων οὐρανούς, (κάλλιστον θέαμα τῷ
[9]   μητέρες διὰ τὸν λόγον· ἀπίστοις  δὲ   εἰσέτι νῦν καὶ στεῖρα καὶ
[14]   τέχνην τὴν μοιχικὴν ἐπιδίδοται· νόμισμα  δὲ   εἰσφέρουσιν αὐτῇ οἱ μυούμενοι ὡς
[5]   βούλησιν, ἣν ἐζήλωσε Δαβίδ. (Ὁ  δὲ   ἐκ Δαβὶδ καὶ πρὸ αὐτοῦ,
[88]   τὴν ἀγαθὴν ἐκζητοῦντες μονάδα.  δὲ   ἐκ πολλῶν ἕνωσις ἐκ πολυφωνίας
[90]   ἀμοιβῆς τεύξονται τἀγαθὸν τετιμηκότες, οἱ  δὲ   ἐκ τῶν ἐναντίων πονηροὶ τῆς
[100]   ταῦρον κυνηγετεῖν, πρὸς πέφυκε  δὲ   ἕκαστον τῶν ζῴων περιέλκομεν, οὕτως
[1]   τὸν συναγωνιστὴν τοῦ Λοκροῦ·  δὲ   ἑκὼν ἐφίπταται καὶ ᾄδει ἑκών.
[39]   αὐτοί, παίζοντες ἐν θεοῖς, μᾶλλον  δὲ   ἐμπαίζοντες καὶ ἐνυβρίζοντες (σφίσιν αὐτοῖς.
[33]   ἐννέα τῷ ἀκολάστῳ μακραί (ἅπας  δὲ   ἔμπαλιν βίος ἀκρασίᾳ βραχὺς
[5]   ἵν' μὲν κρέκῃ, τὸ  δὲ   ἐμπνέῃ, δὲ χωρήσῃ τὸν
[77]   ἡμᾶς τῆς ἐπιζημίου ἀπάτης, προτρέπουσαι  δὲ   ἐμφανῶς εἰς προὖπτον (σωτηρίαν. Αὐτίκα
[120]   πᾶσαι μὲν εἰκόνες, οὐ πᾶσαι  δὲ   ἐμφερεῖς· διορθώσασθαι ὑμᾶς πρὸς τὸ
[45]   ἀκροπόλει τάφος ἐστὶν Ἀκρισίου, Ἀθήνησιν  δὲ   ἐν ἀκροπόλει Κέκροπος, ὥς φησιν
[28]   τὸν μὲν ἐν Κρήτῃ, θάτερον  δὲ   ἐν Ἀρκαδίᾳ (πάλιν. Εἰσὶ δὲ
[118]   καὶ νεκροῖς σεσωρευ μένη, ᾄδει  δὲ   ἐν αὐτῇ πορνίδιον ὡραῖον, ἡδονή,
[119]   νηφάλιον, ἁγναῖς ὕλαις σύσκιον· βακχεύουσι  δὲ   ἐν αὐτῷ οὐχ αἱ Σεμέλης
[38]   Σπάρτῃ τιμᾶσθαι Στάφυλος ἱστορεῖ· Φανοκλῆς  δὲ   ἐν Ἔρωσιν Καλοῖς Ἀγαμέμνονα
[78]   προφήτης πάνσοφος, μᾶλλον  δὲ   ἐν Ἱερεμίᾳ τὸ ἅγιον πνεῦμα
[76]   ὑλακτῶν ὥστε βαρβάρῳ μαθεῖν. (Ἥδη  δὲ   ἐν Ἴωνι τῷ δράματι γυμνῇ
[39]   τῶν μυῶν (ἐκείνων ἐπεφήμισαν. Ἡρακλείδης  δὲ   ἐν Κτίσεσιν ἱερῶν περὶ τὴν
[63]   γεγονέναι τὸν ἄνθρωπον ὁμολογούντων, τὰ  δὲ   ἐν οὐρανῷ φαινόμενα καὶ ὄψει
[47]   Φειδίαν παντί που σαφές· τὸ  δὲ   ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας ξόανον
[30]   ἐν τοῖς Κυνοσουρίδος (ὁρίοις. Φιλόχορος  δὲ   ἐν Τήνῳ Ποσειδῶνά φησι τιμᾶσθαι
[47]   μέρει τοῦ Κύκλου παρίστημι. (Ἀπελλᾶς  δὲ   ἐν τοῖς Δελφικοῖς δύο φησὶ
[45]   Ἀρτεμισίῳ ἐν Δήλῳ κεκήδευσθον, τὸ  δὲ   ἐν τῷ Ἀπόλλωνος τοῦ Δηλίου
[7]   ὄντος καὶ προόντος λόγου· ἐπεφάνη  δὲ   ἔναγχος προὼν σωτήρ, ἐπεφάνη
[80]   Ἕως πότε, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; Πότε  δὲ   ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ; Ἐὰν δὲ
[86]   φωτός, ἀλλὰ τοῦ καπνοῦ. Θεοσέβεια  δὲ   ἐξομοιοῦσα τῷ θεῷ κατὰ τὸ
[73]   ποτὲ ἤδη ἀλήθειαν μαρτυρήσουσα, μᾶλλον  δὲ   ἐξομολογουμένη τῷ θεῷ τὴν μυθώδη
[33]   καὶ ἐπὶ Ἀδώνιδι Φερέφαττα. Ἀφροδίτη  δὲ   ἐπ' Ἄρει κατῃσχυμμένη μετῆλθεν ἐπὶ
[104]   κόλασιν ἐπὶ ἁμαρτίᾳ, εὖ ποιεῖ  δὲ   ἐπὶ μετανοίᾳ φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον
[46]   πρότερον μὲν ἦν σανίς, ὕστερον  δὲ   ἐπὶ Προκλέους ἄρχοντος ἀνδριαντοειδὲς ἐγένετο.
[27]   οἱ τῆς πλάνης ἀπεσπασμένοι, ᾄσσοντες  δὲ   ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν. Ταύτῃ τοι
[5]   θάλατταν μὲν ἀνῆκεν λελυμένην, γῆς  δὲ   ἐπιβαίνειν κεκώλυκεν αὐτήν, γῆν δ'
[30]   Ποσειδῶνά φησι τιμᾶσθαι ἰατρόν, Κρόνῳ  δὲ   ἐπικεῖσθαι Σικελίαν καὶ ἐνταῦθα αὐτὸν
[66]   τοῦ (θεοῦ θεὸν δογματίζων.  δὲ   Ἐρέσιος ἐκεῖνος Θεόφραστος Ἀριστοτέλους
[102]   μοίρας θεὰς ἐνδίκως ἐρεῖτε. Εἰ  δὲ   ἔρις καὶ μάχη οὐ θεοί,
[45]   τῷ ἐνάτῳ τῶν Ἱστοριῶν. Τί  δὲ   Ἐριχθόνιος; Οὐχὶ ἐν τῷ νεῲ
[87]   εὐλαβεῖσθε μὴ καταληφθῶμεν κενοί. Ὑμεῖς  δὲ   ἐς τοσοῦτον ἀδεεῖς, μᾶλλον δὲ
[57]   ἐν τῷ περὶ Κύπρου,  δὲ   ἕτερος ἐν τῷ περὶ Κνίδου.
[27]   συνταφεὶς Χριστῷ συνυψοῦται θεῷ. Οἱ  δὲ   ἔτι ἄπιστοι τέκνα ὀργῆς" ὀνομάζονται,
[61]   πανδημεὶ θεώμενοι οὐκ αἰσχύνεσθε, φυλάττετε  δὲ   ἔτι μᾶλλον ἀνακείμενα, ὥσπερ ἀμέλει
[99]   ἰδιαίτατον, ἀναγνώρισον τὸν πατέρα. Σὺ  δὲ   ἔτι ταῖς ἁμαρτίαις παραμένεις, προστετηκὼς
[123]   λόγοι παύσασθαί ποτε ἱεροφαντοῦντες. Ὑμῖν  δὲ   ἔτι τοῦτο περιλείπεται πέρας τὸ
[12]   μέν, ὥσπερ Ἀλκιβιάδην λέγουσιν, ἀπογυμνώσω  δὲ   εὖ μάλα ἀνὰ τὸν τῆς
[10]   ἂν υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Θύραν  δὲ   εὖ οἶδ' ὅτι τὴν ἀποκεκλεισμένην
[114]   μετείληφεν αὐτοῦ, ζῇ, νὺξ  δὲ   εὐλα βεῖται τὸ φῶς καὶ
[20]   καὶ Δυσαύλης καὶ Τριπτόλεμος, ἔτι  δὲ   Εὔμολπός τε καὶ Εὐβουλεύς· βουκόλος
[33]   γυναῖκες προσκυνούντων τοὺς θεούς, τοιούτους  δὲ   εὐχέσθων εἶναι τοὺς ἄνδρας τοὺς
[24]   ἐκ ξύλου λαβὼν κατεσκευασμένον (ἔτυχε  δὲ   ἕψων τι οἴκοι, οἷα εἰκός)
[6]   (Παλαιὰ δὲ πλάνη, καινὸν  δὲ   ἀλήθεια φαίνεται. Εἴτ' οὖν
[109]   μὲν γυναικωνῖτις αὕτη, σώφρων  δὲ   γερουσία· οὐδέ ἐστι δυσπρόσιτος
[78]   ἐστιν οὐρανός, ὑποπό διον  δὲ   γῆ" ὃς ἐὰν ἀνοίξῃ
[16]   Κυεῖ μὲν Δημήτηρ, ἀνατρέφεται  δὲ   Κόρη, μίγνυται δ' αὖθις
[31]   πρὸς τὴν γυναῖκα, ἠγα νάκτει  δὲ   Μεγακλὼ ὑπὲρ τῆς μητρός·
[6]   θεὸς ἦν λόγος" (Παλαιὰ  δὲ   πλάνη, καινὸν δὲ
[4]   φησιν ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε  δὲ   χρηστότης καὶ φιλανθρωπία
[7]   πλάνης, ἀλλ' ἄνωθεν ἀρχῆθεν, νῦν  δὲ   ἤδη ἀπολλυμένους ἐπιφανεὶς περισέσωκεν. Τὸ
[58]   τὴν θάλατταν (τὰς Νηρεΐδας. Μάγοι  δὲ   ἤδη ἀσεβείας τῆς σφῶν αὐτῶν
[7]   κύριος, προμηνύων ἀρχῆθεν προφητικῶς, νῦν  δὲ   ἤδη καὶ ἐναργῶς εἰς σωτηρίαν
[7]   ἄνωθεν μὲν τὴν Εὔαν, νῦν  δὲ   ἤδη καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
[34]   τῆς Ἀττικῆς Ἀθήνησι περιώρισται· αἶσχος  δὲ   ἤδη κοσμικὸν οἵ τε ἀγῶνες
[37]   ἦν, ὅτε ἄνθρωπος ἦν, νῦν  δὲ   ἤδη μοι δοκοῦσι (καὶ οἱ
[39]   καλλίγλου (τόν" που κέκληκεν; Διόνυσον  δὲ   ἤδη σιωπῶ τὸν χοιροψάλαν· Σικυώνιοι
[26]   ἀμφὶ τὴν σκηνὴν ποιηταί. Φιλοσόφων  δὲ   ἤδη τινὲς καὶ αὐτοὶ μετὰ
[116]   αὐτοῦ, μὲν ἐσάλπισεν, ἡμεῖς  δὲ   ἠκούσαμεν. Ἐξοπλισώμεθα εἰρηνικῶς, ἐνδυσά μενοι
[25]   τοιαῦτα ποιητῶν ᾄδουσι παῖδες. Ἔννοιαι  δὲ   ἡμαρτημέναι καὶ παρηγμέναι τῆς εὐθείας,
[109]   λειότητα τῆς ἡδονῆς προτιμῶντες, ἰᾶται  δὲ   ἡμᾶς καὶ ὑγιάζει τὰ πικρὰ
[59]   ἔστι καλή, μοιχείαν διδάσκει· πορνεύειν  δὲ   ἡμεῖς καὶ τὰ ὦτα παρῃτήμεθα·
[93]   χρὴ φιλολόγους γενο μένους, συναπαίρει  δὲ   ἡμῖν ἐνθένδε τὰ ἔργα τὰ
[73]   σμικρὸν διαθρεῖν ἀλήθειαν δυναμένῳ. ~(Ἴτω  δὲ   ἡμῖν (οὐ γὰρ αὐταρκεῖ μόνον
[72]   πρὸς αὐτῶν μὲν ἀναγεγραμμένα, πρὸς  δὲ   ἡμῶν ἐξειλεγμένα τῷ γε καὶ
[9]   τὰ τέκνα τῆς εὐγενοῦς, ἄπαις  δὲ   ἦν διὰ ἀπείθειαν πολύπαις
[1]   ᾠδή, οὐκ ἔχω λέγειν. Ἀγὼν  δὲ   ἦν καὶ ἐκιθάριζεν ὥρᾳ καύματος
[46]   ταύτην κακοτεχνίαν ὡρμη κότων. Ἐπειδὴ  δὲ   ἤνθησεν τέχνη, ηὔξησεν
[57]   τοῦ κύκνου τὸν Δία· τὸν  δὲ   Ἡρακλέα δείκνυσιν πυρά, κἂν
[71]   τὸ Σωκράτους ἐδεδίει φάρμακον· οὐδὲν  δὲ   ἧττον αἰνίττεται. γοῦν τὰ
[61]   τὰ μὲν κρείττω μεμισήκατε, τὰ  δὲ   ἥττω τετιμήκατε, ἀρετῆς μὲν θεαταί,
[33]   ᾄττουσι περὶ τὰ ἀφροδίσια· θηλύτεραι  δὲ   θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη,
[108]   μέν σοι πατρίς, (ὁ  δὲ   θεὸς νομοθέτης. Τίνες δὲ καὶ
[91]   ἀμφιποτᾶται ὀδυρομένη φίλα τέκνα·  δὲ   θεὸς πατὴρ καὶ ζητεῖ τὸ
[27]   ὡς καὶ οἱ λοιποί·  δὲ   θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει,
[62]   ἐθνῶν δαιμονίων εἰσὶν εἴδωλα·  δὲ   θεὸς τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν" καὶ
[118]   δύο μὲν ἡλίους δοκῶ, δισσὰς  δὲ   Θήβας βακχεύων ἔλεγέν τις εἰδώλοις,
[1]   μὲν ἰχθὺν δελεάσας,  δὲ   Θήβας τειχίσας. Θρᾴκιος δὲ ἄλλος
[39]   ἀλλ' οὐ μάχλα, παρὰ φύσιν  δὲ   θηρεύει ἡδονὴν οὐδὲ ἕν. Οἳ
[104]   ὄντως τοὺς ἀνθρώπους ὑπολαμβάνετε, τὰ  δὲ   θηρία καὶ τοὺς (λίθους ὅπερ
[29]   χαρμός φησι, Σπαρτιάτης ἦν· Σοφοκλῆς  δὲ   Θρᾷκα οἶδεν (αὐτόν· ἄλλοι δὲ
[74]   ἀλήθειαν τοῖς θεαταῖς παρεισήγαγεν.  δὲ   Θρᾴκιος ἱεροφάντης καὶ ποιητὴς ἅμα,
[33]   καὶ ἐπὶ Πηλεῖ Θέτις, ἐπὶ  δὲ   Ἰασίωνι Δημήτηρ καὶ ἐπὶ Ἀδώνιδι
[30]   χαλκέα μόνον ἐν θεοῖς·  δὲ   ἰατρὸς φιλάργυρος ἦν, Ἀσκληπιὸς ὄνομα
[19]   φάναι, φόνοι καὶ τάφοι) Οἱ  δὲ   ἱερεῖς οἱ τῶνδε, οὓς Ἀνακτοτελεστὰς
[69]   (καὶ καταλαμβάνεται ἀλήθεια.  δὲ   ἱερὸς ὄντως Μωυσῆς οὐκ ἔσται"
[103]   Νιόβη τρόπον τινά, μᾶλλον  δὲ   ἵνα μυστικώτερον πρὸς ὑμᾶς ἀποφθέγξωμαι,
[50]   ζητοῦσα τὸν οὐκέτι ναιετάοντα· (τὸν  δὲ   Ἴσιδος καὶ Σαράπιδος ἐν Αἰγύπτῳ
[31]   αἱ μὲν Μοῦσαι τοιαίδε·  δὲ   ἱστορία παρὰ Μυρσίλῳ τῷ Λεσβίῳ.
[40]   ἡμᾶς φυλάττουσιν, Ἀσκραῖε, μὴ ἁμαρτάνειν  δὲ   ἴσως, οἱ ἁμαρτιῶν δῆτα οὐ
[36]   ἀνθρωπίνης παρὰ τοῖς Αἰθίοψιν, ἀπανθρώπου  δὲ   καὶ ἀθέσμου αὐτὸς Ζεὺς
[22]   τελετὰς εὐσεβείᾳ νόθῳ προστρεπομένων. Οἷαι  δὲ   καὶ αἱ κίσται μυστικαί· δεῖ
[54]   κὸς Διόνυσος καὶ αὐτός· ἐβούλετο  δὲ   καὶ Ἀλέξανδρος Ἄμμωνος υἱὸς εἶναι
[71]   φιλοσοφία, ἕνα τοῦτον Πλάτωνα, πολλοὺς  δὲ   καὶ ἄλλους παραστῆσαι σπούδασον, τὸν
[47]   Πολέμων ἔν τινι (ἐπιστολῇ. Ἐγενέσθην  δὲ   καὶ ἄλλω τινὲ δύο Κρητικὼ
[93]   κίνδυνος αὐτομολεῖν πρὸς θεόν. Πολλῶν  δὲ   καὶ ἄλλων ἔστιν ἀπολαῦσαι ἀγαθῶν
[13]   τὰ μυστήρια ἐπιτυμβίῳ τιμῇ. Πάρεστι  δὲ   καὶ ἄλλως μυθήριά σοι νοεῖν
[121]   ἄξια περὶ ἐλαχίστου ποιούμεθα, ἀνοίας  δὲ   καὶ ἀμαθίας καὶ ῥᾳθυμίας καὶ
[42]   τῇ φρενοβλαβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, πρὸς  δὲ   καὶ ἀνθρωποκτονίας ἀπολαύοντες· νυνὶ μὲν
[13]   συμβεβηκότος περὶ τὸν Διόνυσον· εἰ  δὲ   καὶ ἀπὸ Μυοῦντός τινος Ἀττικοῦ,
[39]   μὲν αὐτοῖς οἱ θεοί, τοιοίδε  δὲ>   καὶ αὐτοί, παίζοντες ἐν θεοῖς,
[38]   ἄνθρωπος ἐρωτικός, ὡς δράκων. ~Ἤδη  δὲ   καὶ αὐτοὶ φαίνονται οἱ δεισιδαίμονες
[101]   χρήματα πολλὰ φέρω τάδε; Πῇ  δὲ   καὶ αὐτὸς πλάζομαι; (Οὐ βούλεσθε
[44]   οὐδὲ τούτους σιωπή σομαι, πρὸς  δὲ   καὶ αὐτοὺς ἐξελέγξω– νεὼς μὲν
[23]   ὄντως μὴ γνωρίζοντες θεόν, ἑτέρᾳ  δὲ   καὶ δευτέρᾳ ταύτῃ πλάνῃ τοὺς
[79]   στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ (ἐθεμελίωσαν. Ἔτι  δὲ   καὶ διὰ Ἡσαΐου (καὶ ταύτην
[8]   φόβῳ τοὺς σκληροκαρδίους προὔτρεπεν· ἤδη  δὲ   καὶ διὰ Μωσέως τοῦ πανσόφου
[74]   οὔτις ἐρήρισται κράτος ἄλλος. ~Ἤδη  δὲ   καὶ ἐπὶ τῆς σκηνῆς παραγυμνοῦσι
[27]   παρεγγυᾷ καὶ ποιητικὴ Σίβυλλα· παρεγγυᾷ  δὲ   καὶ ἀλήθεια, γυμνοῦσα τῶν
[122]   αὐτοῦ νομίζειν, ὥσπερ ἔστι, πρὸς  δὲ   καὶ ἡμᾶς τὸ κάλλιστον τῶν
[55]   καὶ τὰ (μὲν ἀπιστεῖσθαι, τὰ  δὲ   καὶ θαυμάζεσθαι. Αὐτίκα γοῦν οἱ
[92]   θεοῦ ἑτέρῳ δουλεύειν δεσπότῃ, πρὸς  δὲ   καὶ θεραπεύειν ἀντὶ μὲν τοῦ
[39]   μὴν Ἡρακλεοπολῖται ἰχνεύμονα, Σαῗ ται  δὲ   καὶ Θηβαῖοι πρόβατον, Λυκοπολῖται δὲ
[8]   δ' οὗ καὶ ἀπειλεῖ· τοὺς  δὲ   καὶ θρηνεῖ τῶν ἀνθρώπων· ᾄδει
[44]   καὶ βωμοὺς ἀνέστησαν αὐτοῖς, πρὸς  δὲ   καὶ θυσίας (παραστῆσαι πρῶτοι μεμύθευνται.
[112]   καὶ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα, πρὸς  δὲ   καὶ Ἰωνίαν πολυπραγμονοῦντας. Εἰ γὰρ
[48]   καὶ σιδήρου καὶ μολίβδου, πρὸς  δὲ   καὶ κασσιτέρου, λίθων δὲ Αἰγυπτίων
[8]   ἐὰν παρακούσῃς, τὸ πῦρ. Ἐπειδὴ  δὲ   καὶ κίονος καὶ βάτου
[12]   ἑρμηνεύεται ὄφις θήλεια· Δηὼ  δὲ   καὶ Κόρη δρᾶμα ἤδη ἐγενέσθην
[4]   καὶ ξύλα οἱ ἄφρονες· πρὸς  δὲ   καὶ λίθων ἀναισθητότερος ἄνθρωπος ἀγνοίᾳ
[65]   τὴν Ἀσίαν κατοικούντων πολλοί, πρὸς  δὲ   καὶ Μακεδόνες, ὥς φησι Διογένης
[28]   ἕκτον ἐπιφέρει τὸν Μάγνητος. Πόσοι  δὲ   καὶ νῦν Ἀπόλλωνες, ἀναρίθμητοι θνητοὶ
[4]   λύκους δὲ τοὺς ἁρπακτικούς. Λίθοι  δὲ   καὶ ξύλα οἱ ἄφρονες· πρὸς
[103]   ἵνα καὶ θανάτου, μετειλήφασιν) λίθινοι  δὲ   καὶ ξύλινοι δεσπόται ἀνθρώπων, ὑβρίζοντες
[30]   φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω  δὲ   καὶ τὰ Κυπριακὰ ποιήματα
[27]   υἱοὶ γεγόναμεν τοῦ θεοῦ· ὑμῖν  δὲ   καὶ ὑμέτερος ὑποδύεται ποιητὴς
[102]   καὶ τὸ ὕδωρ θεοί; Πῶς  δὲ   καὶ οἱ διᾴσσοντες καὶ οἱ
[108]   (ὁ δὲ θεὸς νομοθέτης. Τίνες  δὲ   καὶ οἱ νόμοι; Οὐ φονεύσεις,
[49]   δέ, οἶμαι, οἱ ναοί, οὕτω  δὲ   καὶ οἱ τάφοι θαυμά ζονται,
[31]   ἐκθειά ζουσιν καὶ σέβουσιν, ἤδη  δὲ   καὶ ὅλαι πόλεις μουσεῖα τεμε
[27]   πέπλασται περὶ θεῶν ὑμῖν· τὰ  δὲ   καὶ ὅσα γεγενῆσθαι ὑπείληπται, ταῦτα
[51]   οὐδὲ τιμῆς, οὐχ ὕβρεως· τὰ  δὲ   καὶ παντός ἐστιν ἀτιμότερα ζῴου,
[96]   ὡς ὕβρει, ἵνα ζήσητε. Εἰ  δὲ   καὶ πείθεσθαι βούλεσθε τὴν ἐναργῆ
[85]   ὑπακούουσιν χάρις ὑπερπλεονάσει, ἀπειθήσασι  δὲ   καὶ πλανωμένοις κατὰ καρδίαν, ὁδούς
[94]   ἐστιν πᾶσα γῆ, ἔστι  δὲ   καὶ σή, ἐὰν (ἀπολάβῃς τὸν
[8]   καταλεαίνων, τὰ δὲ καταντλῶν, τὰ  δὲ   καὶ σιδήρῳ διαιρῶν, ἐπικαίων δὲ
[78]   ἐμπρησθήσεται πόλις αὐτῶν. Φθαρήσεσθαι  δὲ   καὶ τὰ στοιχεῖα καὶ τὸν
[51]   γε αἴσθησιν τὴν ἐμήν, γῆν  δὲ   καὶ τέχνην, τὰ ἀγάλματα ὅπερ
[51]   ζῇ γε καὶ αὔξεται, πρὸς  δὲ   καὶ τῇ σελήνῃ συμπάσχει· τὰ
[36]   τοῦ κενεῶνος (οὐτασμένον διηγούμενος. Πολέμων  δὲ   καὶ τὴν Ἀθηνᾶν ὑπὸ Ὀρνύτου
[36]   Ἥλιον {Αὐγέαν} Πανύασσις ἱστορεῖ. Ἤδη  δὲ   καὶ τὴν Ἥραν τὴν ζυγίαν
[61]   οὐ μόνον τῆς χρήσεως, πρὸς  δὲ   καὶ τῆς ὄψεως καὶ τῆς
[49]   ὡς υἱὸν θρηνεῖσθαι προσέταξας; τί  δὲ   καὶ τὸ κάλλος αὐτοῦ διηγῇ;
[30]   περὶ ἀμφοῖν τοῖν Διοσκούροιν, πρὸς  δὲ   καὶ τὸν Ἡρακλέα εἴδωλον" ἐλέγξας·
[36]   Πανύασσις ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι" Σωσίβιος  δὲ   καὶ τὸν Ἡρακλέα πρὸς τῶν
[86]   ἐν οὐρανῷ πατρί δος, πρὸς  δὲ   καὶ τοῦ ὄντως ὄντος ἱμειρόμενοι
[67]   κόσμον τόνδε θεοὺς ἀναπλάττουσα, θεοὺς  δὲ   καὶ τοὺς ἀστέρας τοὺς πλανήτας,
[108]   κύριον τὸν θεόν σου. Εἰσὶ  δὲ   καὶ τούτων τὰ παραπληρώματα, λόγιοι
[36]   ἀνενδεεῖς καὶ ἀγήρῳ ὑπῆρχον. (Μετέλαβεν  δὲ   καὶ τραπέζης ἀνθρωπίνης παρὰ τοῖς
[69]   μέτρῳ καταληπτὰ τὰ μετρούμενα, οὑτωσὶ  δὲ   καὶ τῷ νοῆσαι τὸν θεὸν
[91]   τῶν ὀνύχων ἀκμαῖς ἐκτεθηριωμένους, πολλοὺς  δὲ   καὶ τῶν αἰδοίων ἀφῃρημένους, ἔργῳ
[22]   δὲ ματαιόφρονος Ἐρεχθειδῶν δήμου, πρὸς  δὲ   καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, οὕστινας
[2]   δυσανασχετῶ τοσαύταις ἐκτραγῳδουμέναις συμφοραῖς· ὑμῖν  δὲ   καὶ τῶν κακῶν αἱ ἀναγραφαὶ
[83]   υἱοὺς ἡμᾶς γενέσθαι βούλεται, οἳ  δὲ   καὶ υἱοὶ γενέσθαι ὑπερηφανήκασιν.
[22]   νάρθηκές τε καὶ κιττοί, πρὸς  δὲ   καὶ φθοῖς καὶ μήκωνες; Ταῦτ'
[38]   δὲ Ἀπομυίῳ Ἡρακλεῖ καὶ Πυρετῷ  δὲ   καὶ Φόβῳθύουσιν, οὓς καὶ αὐτοὺς
[49]   καταλέγεις τὸν πορνείᾳ τετιμημένον; τί  δὲ   καὶ ὡς υἱὸν θρηνεῖσθαι προσέταξας;
[56]   οὐ θεοῖς προσενείματε γέρα; Τί  δὲ   κατα λιπόντες τὸν οὐρανὸν τὴν
[42]   ἀνθρωπείων ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι φόνων· ἤδη  δὲ   κατὰ πόλεις καὶ ἔθνη, οἱονεὶ
[8]   σωμάτων τὰ μὲν καταπλάττων, τὰ  δὲ   καταλεαίνων, τὰ δὲ καταντλῶν, τὰ
[8]   καταπλάττων, τὰ δὲ καταλεαίνων, τὰ  δὲ   καταντλῶν, τὰ δὲ καὶ σιδήρῳ
[91]   κύριον τῶν ὅλων ἀναβλέψετε; Οὐχὶ  δὲ   καταφεύξεσθε, ἐκ τῶν ἐνταῦθα δεσμωτηρίων
[77]   ἰδού, φάος ἔξοχα λάμπει. Γνῶτε  δὲ   κατθέμενοι σοφίην ἐν στήθεσιν ὑμῶν.
[45]   τοῦ ὑπὸ τῇ ἀκροπόλει; Αἱ  δὲ   Κελεοῦ θυγατέρες οὐχὶ ἐν Ἐλευσῖνι
[30]   ἀμπνοὰς στέρνων {καθεῖλεν ὠκέως, αἴθων  δὲ   κεραυνὸς ἔσκηψε μόρον. (Καὶ Εὐριπίδης·
[38]   ἱερόν, (ὥς φησι Σωσίβιος. Πολέμων  δὲ   Κεχηνότος Ἀπόλλωνος (οἶδεν ἄγαλμα, καὶ
[45]   τοῦ Δηλίου ἐστὶν ἱερῷ. Λεάνδριος  δὲ   Κλέοχον (ἐν Μιλήτῳ τεθάφθαι ἐν
[35]   γράφων· τλῆ μὲν Δημήτηρ, τλῆ  δὲ   κλυτὸς Ἀμφιγυήεις, τλῆ δὲ Ποσειδάων,
[29]   ἐχάλκευε, πηρωθεὶς τὼ πόδε, ὑπὸ  δὲ   κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί. ~Ἔχεις καὶ
[122]   τὸν βίον ἔργον ἡγουμένους. Εἰ  δὲ   κοινὰ τὰ φίλων" θεοφιλὴς δὲ
[39]   πρόβατον, Λυκοπολῖται δὲ λύκον, Κυνοπολῖται  (δὲ   κύνα, τὸν Ἆπιν Μεμφῖται, Μενδήσιοι
[113]   σοφίας ἀίδιον μνηστευομένη ἔρωτα· ἐντολὴ  δὲ   κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε
[27]   μάταιοι, καλλίπετε σκοτίην νυκτός, φωτὸς  δὲ   λάβεσθε. (Ταῦτα ἡμῖν προφητικὴ
[66]   (πλῆρες καὶ τὸ κενόν· προσέθηκε  δὲ   λαβὼν τούτοιν τοῖν δυεῖν τὰ
[59]   οἱ ποτὲ οὐ λαός, νῦν  δὲ   λαὸς τοῦ θεοῦ" οἱ κατὰ
[74]   φανέντα φίλης αἰῶνος ἀμέρσῃ. Εἰς  δὲ   λόγον θεῖον βλέψας τούτῳ προσέδρευε,
[68]   τὸν θεὸν τὸν ἀληθῆ,  δὲ   λόγος ὑγιής, ὅς ἐστιν
[28]   μὲν Αἰθέρος ἐν Ἀρκαδίᾳ, τὼ  δὲ   λοιπὼ τοῦ Κρόνου παῖδε, τούτοιν
[39]   δὲ καὶ Θηβαῖοι πρόβατον, Λυκοπολῖται  δὲ   λύκον, Κυνοπολῖται (δὲ κύνα, τὸν
[31]   θυγάτηρ Μάκαρος.  δὲ   Μάκαρ Λεσβίων μὲν ἐβασίλευεν, διεφέρετο
[11]   τῆς ἄλλης μαντι κῆς, μᾶλλον  δὲ   μανικῆς, τὰ ἄχρηστα χρηστήρια, τὸν
[50]   μάταιοι ἄνθρωποι θεὸν εἶπον, ἐπεψεύσαντο  δὲ   μάντιν, ἀλλὰ θεοῦ μεγάλοιο, τὸν
[22]   πυρὸς καὶ τοῦ μεγαλήτορος" μᾶλλον  δὲ   ματαιόφρονος Ἐρεχθειδῶν δήμου, πρὸς δὲ
[44]   κακίας ἀνοήτου γέγονε πηγή· εἶτα  δὲ   μὴ ἀνακοπεῖσα, ἀλλ' εἰς ἐπίδοσιν
[52]   δ' ὅμως τῶν ἀγαλμάτων, φαίνεσθαι  δὲ   μὴ βουλόμενοι αὐτῶν ὅλως περιφρονοῦντες,
[104]   καὶ ὄρνεα καὶ ὄφεις, ἀνθρώπους  δὲ   μή" πολὺ δὲ τοὐναντίον ἱεροὺς
[95]   φάγεσθε, ὑπακοῆς χάρις· ἐὰν  δὲ   μὴ ὑπακούσητέ μου μηδὲ θελήσητε,
[9]   καρπῶν, δὲ πιστῶν, ἄμφω  δὲ   μητέρες διὰ τὸν λόγον· ἀπίστοις
[56]   τε καὶ ἐκ γῆς; οὐχὶ  δὲ   μιᾶς μητρὸς (ἔκγονα, τῆς γῆς,
[66]   νοῦν ἐπεστησάτην τῇ ἀπειρίᾳ,  δὲ   Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ Χῖος
[34]   Πρόσυμνος τοὔνομα, οὐκ ἀμισθί·  δὲ   μισθὸς οὐ καλός, ἀλλὰ Διονύσῳ
[69]   εἰπεῖν ῥυπώσῃ ψυχῇ κατακέκρυπται· τὸ  δὲ   μόνον δίκαιον μέτρον, μόνος
[31]   ἐν Οἴτῃ πυρᾶς κεκηδευμένος. ~Τὰς  δὲ   Μούσας, ἃς Ἀλκμὰν Διὸς καὶ
[15]   μυούμενοι ὡς ἑταίρᾳ ἐρασταί. ~Δηοῦς  δὲ   μυστήρια καὶ Διὸς πρὸς μητέρα
[28]   μὲν Ἡφαίστου, τὴν Ἀθηναίαν· τὴν  δὲ   Νείλου, τὴν Αἰγυπτίαν· τρίτην τοῦ
[6]   ἦν τε καὶ ἔστιν· ὅτι  δὲ   νῦν ὄνομα ἔλαβεν τὸ πάλαι
[37]   πανομφαῖος, προστροπαῖος· μᾶλλον  δὲ   ὁ> ἄδικος, ἄθεσμος,
[71]   ἐκμαθεῖν ἐξ εἰκόνος δύναται" Ξενοφῶν  δὲ   Ἀθηναῖος διαρρήδην ἂν καὶ
[122]   δὲ κοινὰ τὰ φίλων" θεοφιλὴς  δὲ   ἄνθρωπος (καὶ γὰρ οὖν
[42]   Ἀρτέμιδι ἄνθρωπον ὁλοκαυτεῖν (ἱστορεῖ. Ἐρεχθεὺς  δὲ   Ἀττικὸς καὶ Μάριος
[75]   ἣν οἱ θεοὶ τρέφωσιν" Πάλιν  δὲ   αὐτὸς κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἱερείᾳ
[64]   Ἀπολλωνιάτης κατηκο λούθησεν. Παρμενίδης  δὲ   Ἐλεάτης θεοὺς εἰσηγήσατο πῦρ
[20]   ποιμὴν δὲ Εὔμολπος, συβώτης  δὲ   Εὐβουλεύς· ἀφ' ὧν τὸ
[20]   βουκόλος Τριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν  δὲ   Εὔμολπος, συβώτης δὲ
[45]   νεῲ τῆς Πολιάδος κεκήδευται; Ἰμμάραδος  δὲ   Εὐμόλπου καὶ Δαείρας οὐχὶ
[52]   κουφότερον καὶ κρύους ἀλεεινότερον. Ἀντίοχος  δὲ   Κυζικηνὸς ἀπορούμενος χρημάτων τοῦ
[37]   νῦν ἐκεῖνος ἀετός; Ποῦ  δὲ   κύκνος; Ποῦ δὲ αὐτὸς
[120]   τεῦσαι, ἅγιος γίνομαι μυούμενος, ἱεροφαντεῖ  δὲ   κύριος καὶ τὸν μύστην
[84]   κρίσις καὶ καταδίκη; Οὐ κάμνει  δὲ   κύριος παραινῶν, ἐκφοβῶν, προτρέπων,
[84]   τοῦ φωτὸς ἡμέρα, φῶς  δὲ   λόγος ἀνθρώποις, δι' οὗ
[121]   θεὸν καὶ ζωήν, κτησώμεθα. Ἀρωγὸς  δὲ   λόγος· θαρρῶμεν αὐτῷ καὶ
[116]   ἀγαθὸς ἀπέστειλεν θεός· ἁπλώσας  δὲ   λόγος τὴν ἀλήθειαν ἔδειξε
[104]   τούτου ἀχώρητος μισοπονηρία. Τρέφει  δὲ   μὲν θυμὸς τὴν κόλασιν
[81]   καὶ οὐρανὸς σκοτισθήσεται, λάμψει  δὲ   παντοκράτωρ εἰς τὸν αἰῶνα,
[72]   στῆναι δυνατοί, θνητοὶ γεγαῶτες. ~Κλεάνθης  δὲ   Πηδασεύς, ἀπὸ τῆς
[78]   τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας  δὲ   προφήτης πάνσοφος, μᾶλλον
[54]   τοῦ ἀνδρὸς Ἥρα προσαγορευομένη. Πτολεμαῖος  δὲ   τέταρτος Διόνυσος ἐκαλεῖτο· καὶ
[45]   Τελμισσέως τοῦ (μάντεως ἱστοροῦσιν. Πτολεμαῖος  δὲ   τοῦ Ἀγησάρχου ἐν τῷ
[30]   Ὅμηρος θνητὸν οἶδεν ἄνθρωπον, Ἱερώνυμος  δὲ   φιλόσοφος καὶ τὴν σχέσιν
[103]   διὰ τὸ Σοδόμων ἐρᾶν· Σοδομῖται  δὲ   οἱ ἄθεοι καὶ οἱ πρὸς
[79]   γλυπτὰ καὶ τὰ χειροποίητα, μᾶλλον  δὲ   οἱ ἐπ' αὐτοῖς πεποι θότες,
[51]   τῆς τέχνης προσκυνεῖν ἀναπείθοντες· προσκυνοῦσιν  δὲ   οἱ θεοποιοὶ οὐ θεοὺς καὶ
[122]   τοῖοι καὶ οἱ λόγοι, ὁποῖοι  δὲ   οἱ λόγοι, τοιαίδε καὶ αἱ
[65]   τοῦτο ἕτεροι Ἥφαιστον ὠνόμασαν. ~Περσῶν  δὲ   οἱ Μάγοι τὸ πῦρ τετιμήκασι
[39]   Μεμφῖται, Μενδήσιοι τὸν τράγον. Ὑμεῖς  δὲ   οἱ πάντ' ἀμείνους Αἰγυπτίων (ὀκνῶ
[64]   δευτέρᾳ Γῆς περιόδου λέγει. Σκυθῶν  δὲ   οἱ Σαυρομάται, ὥς φησιν Ἱκέσιος
[28]   δὲ ἐν Ἀρκαδίᾳ (πάλιν. Εἰσὶ  δὲ   οἳ πέντε Ἀθηνᾶς ὑποτίθενται, τὴν
[103]   εἶ πλάσμα τοῦ θεοῦ· τὸ  δὲ   οἰκεῖον αὐτοῦ πῶς ἂν ἐνδίκως
[107]   οἱ μεμνημένοι τοῦ νυμφίου, ἀγαθοὶ  δὲ   οἰκετῶν δεσπόται οἱ τῆς ἐσχάτης
[66]   καταισχύνουσιν ἀτεχνῶς τὴν φιλοσοφίαν. Οὐδὲν  δὲ   οἶμαι χαλεπὸν ἐνταῦθα γενόμενος καὶ
[43]   γυῖα, ἄψ τ' ἀνεχώρησεν· δαίμονας  δὲ   ὀλεθρίους καὶ ἀλιτηρίους ἐπιβούλους τε
[98]   ἡμᾶς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασεν·  δὲ   Ὀλύμπιος ὑμῶν, εἰκόνος εἰκών, πολύ
[29]   (αὐτόν· ἄλλοι δὲ Ἀρκάδα. Τοῦτον  δὲ   Ὅμηρος δεδέσθαι φησὶν ἐπὶ μῆνας
[36]   θην κείνοις θνητὸς χρώς" Τεκμηριοῖ  δὲ   Ὅμηρος μάλα ἀκριβῶς, Ἀφροδίτην ἐπὶ
[9]   Χριστὸς δὲ εἶναι ἀρνήσεται· φωνὴ  δὲ   ὁμολο γήσει ἐν ἐρήμῳ βοῶσα.
[11]   κριτὰς ἀνέρου σὺν αὐτοῖς στῆσον  δὲ   ὁμοῦ παρὰ τὸν Πύθιον τοὺς
[53]   τὴν Πραξιτέλους (ἐρωμένην προσκυνεῖν. Φρύνη  δὲ   ὁπηνίκα ἤνθει ἑταίρα
[39]   θηρεύει ἡδονὴν οὐδὲ ἕν. Οἳ  δὲ   ὁποῖοι, τί καὶ χρὴ λέγειν
[120]   ἐγκελεύεται κέκλυτε, μυρία φῦλα" μᾶλλον  δὲ   ὅσοι τῶν ἀνθρώπων λογικοί, καὶ
[92]   τἀγαθὸν καταλείπων κακίᾳ σύνεστιν; Τίς  δὲ   ὅστις τὸν θεὸν ἀποφεύγων δαιμονίοις
[79]   μένει εἰς τὸν αἰῶνα. ~Τί  δὲ   ὅταν πάλιν ἑαυτὸν δεικνύναι
[115]   ὡς σωτηρίους δῆθεν ἀποδέχονται, ὑμεῖς  δὲ   οὐ βούλεσθε τὸν οὐράνιον αὐτὸν
[7]   ὕστερον ὡς θεὸς χορηγήσῃ.  δὲ   οὐ νῦν γε πρῶτον ᾤκτειρεν
[51]   ὀσφρήσει τῇ γεύσει· τὰ  δὲ   οὐδὲ μιᾶς (αἰσθήσεως μετέχει, τὰ
[23]   τοὺς οὐκ ὄντως ὄντας, μᾶλλον  δὲ   οὐδὲ ὄντας, μόνου δὲ τοῦ
[44]   κεκλήκασι, θεοποιοῦντες ἀκόλαστον ἐπιθυμίαν. (Ἀθηναῖοι  δὲ   οὐδὲ τὸν Πᾶνα ᾔδεσαν ὅστις
[53]   Καπιτώλιον ἐπινενέμηται πολλάκις· οὐκ ἀπέσχετο  (δὲ   οὐδὲ τοῦ ἐν Ἀλεξανδρέων πόλει
[108]   εἶτα ἔφηβοι, εἶτα ἄνδρες, χρηστοὶ  (δὲ   οὐδέποτε. Κἂν τὸ γῆρας αἰδέσθητε,
[84]   ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ· αὐτοὶ  δὲ   οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου,
[102]   ὥσπερ καὶ τὸν Ἑρμῆν. Ὡς  δὲ   οὐκ ἔστι θεὸς ἅλως
[27]   ὀργῆς" ὀνομάζονται, τρεφόμενα ὀργῇ· ἡμεῖς  δὲ   οὐκ ὀργῆς θρέμματα ἔτι, οἱ
[89]   ἴσην, ὡς παρειλήφαμεν, διαφυλάττομεν; Τί  δὲ   οὐκέτι τοῖς κόλποις τοῖς πατρῴοις
[81]   μὲν θεὸν οὐ νοεῖς, τὸν  (δὲ   οὐρανὸν προσκυνεῖς, καὶ πῶς οὐκ
[95]   οὐ καταδεχόμεθα τὴν δωρεάν; Τί  δὲ   οὐχ αἱρούμεθα τὰ βελτίονα, θεὸν
[42]   τούτων καταφαίνονται οἱ δαίμονες· πῶς  δὲ   οὐχ ὅσιοι ἀναλόγως οἱ δεισιδαίμονες;
[51]   νεκρὰ τεχνίτου χειρὶ μεμορφωμένη· ἡμῖν  δὲ   οὐχ ὕλης αἰσθητῆς αἰσθητόν, νοητὸν
[72]   μὲν θεὸς εἷς, χοὖτος  δὲ   οὐχ, ὥς τινες ὑπονοοῦσιν, ἐκτὸς
[82]   τοσαύταις μυριάσιν ἀγγέλων" συμπανηγυρίζοντα· πρωτότοκοι  δὲ   παῖδες ἡμεῖς οἱ τρόφιμοι τοῦ
[39]   διὰ τὴν Ἡρακλέους γένεσιν. Τί  δὲ   πάλιν Θετταλοί; Μύρμηκας ἱστοροῦνται σέβειν,
[27]   ποτὲ τῆς πλάνης λήξητε, αὖθις  δὲ   παλινδρομήσητε εἰς (οὐρανόν. Ἦμεν γάρ
[21]   ὣς εἰποῦσα πέπλους ἀνεσύρατο, δεῖξε  δὲ   πάντα σώματος οὐδὲ πρέποντα τύπον·
[54]   Καταιβάτου ἱερόν ἐστι Δημητρίου, βωμοὶ  δὲ   πανταχοῦ· καὶ γάμος ὑπὸ Ἀθηναίων
[77]   γνῶσιν ἡλίῳ καὶ φωτί, ἄμφω  δὲ   παραθεμένη τῇ συγκρίσει τὴν ἐκλογὴν
[55]   παρόντα συνηθείᾳ καταφρο νεῖσθαι, τὰ  δὲ   παρῳχηκότα τοῦ παραυτίκα ἐλέγχου κεχω
[115]   παιδὶ (ἐγκελευομένου τὰ σωτήρια.  δὲ   πειθόμενος αὐτῷ κατὰ πάντα δὴ
[33]   Ὕλα, δὲ Ὑακίνθου,  δὲ   Πέλοπος, δὲ Χρυσίππου,
[24]   θρηνεῖτε αὐτοὺς μηδὲ κόπτεσθε· εἰ  δὲ   πενθεῖτε αὐτούς, μηκέτι (τούτους ἡγεῖσθε
[33]   δώδεκα πολλῷ ταλαιπωρησάμενος χρόνῳ, τὰς  δὲ   πεντήκοντα Θεστίου θυγατέρας νυκτὶ διαφθείρας
[27]   καὶ ὅσα γεγενῆσθαι ὑπείληπται, ταῦτα  δὲ   περὶ ἀνθρώπων αἰσχρῶν καὶ ἀσελγῶς
[9]   εἶτα μὲν καρπῶν,  δὲ   πιστῶν, ἄμφω δὲ μητέρες διὰ
[66]   γνώριμος πῇ μὲν οὐρανόν, πῇ  δὲ   πνεῦμα τὸν θεὸν ὑπονοεῖ. Ἐπικούρου
[68]   περιωπῇ ὄντως ὄντα ἀεί· θεὸν  δὲ   ποῖον εἰπέ μοι νοητέον; Τὸν
[74]   οἶδμα καὶ ἀνέμων βίας· θνητοὶ  δὲ   πολλοὶ καρδίᾳ πλανώμενοι ἱδρυσάμεσθα πημάτων
[90]   μὲν γὰρ ζωὴν χαρίζεται, ἔθος  δὲ   πονηρὸν μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀπαλλαγὴν
[35]   τλῆ δὲ κλυτὸς Ἀμφιγυήεις, τλῆ  δὲ   Ποσειδάων, τλῆ δ' ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
[107]   δικαιοσύνην ἐγγραπτέον; Ποῦ ἀγάπην; (αἰδῶ  δὲ   ποῦ; πραότητα δὲ ποῦ; Ταύτας,
[107]   ἀγάπην; (αἰδῶ δὲ ποῦ; πραότητα  δὲ   ποῦ; Ταύτας, οἶμαι, τὰς θείας
[95]   φέρε εἰπεῖν, ἀμφιβάλλειν χρή· ὑμεῖς  δὲ   πρὶν ἐπισκέψασθαι μεθύετε· καὶ
[85]   οὖν ἐπίγνωσις; Θεοσέβεια· θεοσέβεια  δὲ   πρὸς πάντα ὠφέλιμος" κατὰ τὸν
[105]   τῆς θείας μαθήσεως ἐστέρηται. ~Ὑμεῖς  δὲ   πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἀνάπηροι καὶ
[83]   κόλασιν ἀναμένετε, καὶ τὸ πῦρ"  δὲ   προσκοπεῖτε, ἡτοίμασεν κύριος
[65]   ἀγνοοῦντες, τὸν ἄναρχον θεόν, τὰ  δὲ   πτωχὰ" ταῦτα καὶ ἀσθενῆ"
[63]   πόλεις καὶ γραφὰς δημιουργεῖ, θεὸς  δὲ   πῶς ἂν εἴποιμι ὅσα ποιεῖ;
[78]   καὶ οὐρανὸς παρελεύσεται" τὸ  δὲ   ῥῆμα κυρίου μένει εἰς τὸν
[22]   δράκων, ὄργιον Διονύσου Βασσάρου; Οὐχὶ  δὲ   ῥοιαὶ πρὸς τοῖσδε καὶ κράδαι
[108]   Σπαρτιάτης τοῖς Λυκούργου, εἰ  δὲ   σεαυτὸν ἀναγράφεις τοῦ θεοῦ, οὐρανὸς
[84]   τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσωμεν· τὸ  δὲ   σήμερον καθ' ἑκάστην {αὐτοῦ} αὔξεται
[2]   μὲν καὶ Κιθαιρῶνα καταλειπόντων, οἰκούντων  δὲ   Σιών· Ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται
[34]   πανήγυρις καταγγέλλεται Πύθια· Ἰσθμοῖ  δὲ   σκύβαλον προσέπτυσεν ἐλεεινὸν θάλαττα
[64]   πήξαντες ἐπιθύειν ὡς Ἄρει· ἔστι  δὲ   Σκυθῶν τὸ τοιοῦτον, καθάπερ Εὔδοξος
[92]   θεωροῦντα τὸν ὑετὸν σωτήριον; Οἱ  δὲ   σκωλήκων δίκην περὶ τέλματα καὶ
[31]   πράξεις τὰς παλαιὰς ἐμμελῶς. Αἳ  δὲ   συνεχῶς κιθαρίζουσαι καὶ καλῶς κατεπᾴδουσαι
[84]   ἂν σήμερον ὀνομάζηται. Μέχρι  δὲ   συντελείας καὶ σήμερον καὶ
[30]   σώματος, μικρόν, φριξότριχα, ῥωστικόν· Δικαίαρχος  δὲ   σχιζίαν, νευρώδη, μέλανα, γρυπόν, ὑποχαροπόν,
[42]   Οἳ μὲν σωτῆρες εὐφημούμενοι, οἳ  δὲ   σωτηρίαν αἰτούμενοι παρὰ τῶν ἐπιβούλων
[94]   οὐδὲ γὰρ σῴζων παύεται, συμβουλεύει  δὲ   τὰ ἄριστα· δίκαιοι γένεσθε, λέγει
[47]   (Σκύλλις καὶ Δίποινος ὠνομαζέσθην) τούτω  δὲ   τὰ ἐν Ἄργει τοῖν Διοσκούροιν
[51]   τί τούτους (ἱστᾶσι θυρωρούς; ~Ῥωμαῖοι  δὲ   τὰ μέγιστα κατορθώματα τῇ Τύχῃ
[94]   ὃς μαμωνᾷ δουλεύειν" προῄρηται, σοὶ  δὲ   τὰ σὰ ἐπιτρέπει, τῷ γνησίῳ
[39]   τετιμήκασι διὰ τὴν συνήθειαν, Θηβαῖοι  δὲ   τὰς γαλᾶς διὰ τὴν Ἡρακλέους
[42]   ἐν σταδίοις ἐνόπλους φιλονικίας, νυνὶ  δὲ   τὰς ἐν πολέμοις ἀναρίθμους φιλοτιμίας
[58]   μὲν Σατύρους καὶ Πᾶνας, ἀνὰ  δὲ   τὰς ὕλας Νύμφας τὰς ὀρειάδας
[49]   ἀρχέτυπόν ἐστι τῶν καλῶν. Ἤδη  δὲ   τάφος ἐστὶ τοῦ ἐρωμένου, νεώς
[20]   καὶ ἐπιδεικνύει τῇ θεῷ·  δὲ   τέρπεται τῇ ὄψει Δηὼ
[33]   ἐλόχα καὶ ἤρα Ἀδώνιδος, ἐφιλονείκει  δὲ   τῇ βοώπιδι καὶ ἀποδυσάμεναι διὰ
[35]   τείχη (ἀνῳκοδομησάτην τῷ Φρυγί. Ὅμηρος  δὲ   τὴν Ἀθηνᾶν οὐκ αἰσχύνεται παραφαίνειν
[60]   ταῦτα φρονοῦσιν οἱ πολλοί· ἀπορρίψαντες  δὲ   τὴν αἰδῶ καὶ τὸν φόβον
[108]   ἄγνοιαν, ὡς ὑμεῖς, οὐχ ὑποκρίνεται  δὲ   τὴν ἀλήθειαν· οὐκ ἔστι παρ'
[54]   γῆμαι μὴ δυνά μενος· Λάμιαν  δὲ   τὴν ἑταίραν ἔχων εἰς ἀκρόπολιν
[83]   ὑποφέρεσθε. Ζωὴν δωρεῖται αἰώνιον, ὑμεῖς  δὲ   τὴν κόλασιν ἀναμένετε, καὶ τὸ
[54]   τῆς Ἀθηνᾶς ηὐτρεπίζετο·  δὲ   τὴν μὲν θεὸν ὑπερηφάνει, τὸ
[47]   τοῦ καλουμένου λυχνέως λίθου, Κάλως  δὲ   τὴν μέσην αὐταῖν· ἱστοροῦντα ἔχω
[48]   τοῖς τόποις τὸ χωρίον. Βλιστίχην  δὲ   τὴν παλλα κίδα τελευτήσασαν ἐν
[5]   μουσικήν, τὴν παραπλήσιον Ἰουβάλ, κατὰ  δὲ   τὴν πάτριον τοῦ θεοῦ βούλησιν,
[105]   τυφλοὶ μὲν τὸν νοῦν, κωφοὶ  δὲ   τὴν σύνεσιν ὄντες οὐκ ἀλγεῖτε,
[64]   ξύλα οὐ τιμήσαντες, γῆν  δὲ   τὴν τούτων μητέρα ἐκθειάσαντες καὶ
[102]   διὰ πάθος ἀέρος γεγενημένοι;  δὲ   τὴν τύχην θεὸν λέγων καὶ
[4]   ἀνθρώπους ἐκ θηρίων πεποίηκεν. Οἱ  δὲ   τηνάλλως νεκροί, οἱ τῆς ὄντως
[20]   τετελεσμένοι μιμεῖσθαι τὴν (ὀδυρομένην. Ωἴκουν  δὲ   τηνικάδε τὴν Ἐλευσῖνα οἱ γηγενεῖς·
[114]   θάνατον εἰς ζωὴν ἀνασταυρώσει, ἐξαρπάσας  δὲ   τῆς ἀπωλείας τὸν ἄνθρωπον προσεκρέμασεν
[104]   ἀφῄρηται τῆς οὐρανίου προσόψεως,  δὲ   τῆς θείας μαθήσεως ἐστέρηται. ~Ὑμεῖς
[6]   τοῦδε τούτων οὐδὲ εἷς, πρὸ  δὲ   τῆς τοῦ κόσμου καταβολῆς ἡμεῖς,
[18]   πάλλειν τὴν καρδίαν προσηγορεύθη· οἱ  δὲ   Τιτᾶνες, οἱ καὶ διασπά σαντες
[51]   οὐχ ὕλης αἰσθητῆς αἰσθητόν, νοητὸν  δὲ   τὸ ἄγαλμά ἐστιν. Νοητόν, οὐκ
[42]   Λακεδαιμονίων βασιλεύς, ἱερεῖον εὐγενές. (Ταῦροι  δὲ   τὸ ἔθνος, οἱ περὶ τὴν
[48]   σῖτον {ὁ Πτολεμαῖος} ἀνεκτήσατο, εἶναι  δὲ   τὸ ξόανον τοῦτο ἄγαλμα Πλούτωνος·
[46]   βροτῶν ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο. Ἐν Ῥώμῃ  δὲ   τὸ παλαιὸν δόρυ φησὶ γεγονέναι
[104]   ἐπὶ μετανοίᾳ φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον  δὲ   (τὸ στέρεσθαι τῆς παρὰ τοῦ
[42]   Δημάρατος ἐν πρώτῃ Τραγῳδουμένων,  δὲ   τοῖς Ἀποτροπαίοις, Μάριος, ὡς
[22]   ἡδονῆς νὺξ ἦν σιωπωμένη· νυνὶ  δὲ   τοῖς μυουμένοις πεῖρα τῆς ἀκρασίας
[68]   πᾶσιν γὰρ ἁπαξαπλῶς ἀνθρώποις, μάλιστα  δὲ   τοῖς περὶ λόγους ἐνδια (τρίβουσιν
[48]   ἱερὸν τετίμηται τοῦ Σαράπιδος, γειτνιᾷ  δὲ   τοῖς τόποις τὸ χωρίον. Βλιστίχην
[13]   φιλοτιμούμενος θειάσαι πόρνην (πολίτιδα. Μελάμποδα  δὲ   τὸν Ἀμυθάονος ἄλλοι φασὶν ἐξ
[57]   μὲν τέχνη, μὴ ἀπατάτω  δὲ   τὸν ἄνθρωπον ὡς ἀλήθεια. Ἕστηκεν
[54]   ὃς ἐξεκόπη τὸν (ὀφθαλμόν· αὖθις  δὲ   τὸν Δημήτριον θεὸν καὶ αὐτὸν
[66]   μὲν θεοὺς τοὺς πλανήτας, ὄγδοον  δὲ   τὸν ἐκ πάντων τῶν ἀπλανῶν
[81]   οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν" σὺ  δὲ   τὸν μὲν θεὸν οὐ νοεῖς,
[3]   τῶν τυραννούντων δαιμό νων, ὡς  δὲ   τὸν πρᾶον καὶ φιλάνθρωπον τῆς
[5]   τὰ ἄψυχα ὄργανα, ὑπεριδών, κόσμον  δὲ   τόνδε καὶ δὴ καὶ τὸν
[83]   πρῶτοι τοῦ διαβόλου κεχωρισμένοι. ~Νυνὶ  δὲ   τοσούτῳ τινές εἰσιν ἀθεώτεροι, ὅσῳ
[92]   τοῦ βασιλέως τὸν (τύραννον, ἀντὶ  δὲ   τοῦ ἀγαθοῦ τὸν πονηρόν. Τίς
[59]   ὄντες ἐκ τῶν κάτω" παρὰ  δὲ   τοῦ ἄνωθεν ἐλθόντος τὸ πᾶν
[89]   ὅμως γλυκεῖαί πως προσπίπτουσιν, ἐπὶ  δὲ   τοῦ βίου οὐχὶ τὸ ἔθος
[96]   τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου, ἀγωνοθετοῦντος  δὲ   τοῦ δεσπότου τῶν ὅλων. Οὐ
[76]   σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον. (Ἐπὶ  δὲ   τοῦ Διονύσου ἀναφανδὸν Ὅμηρος γράφει
[77]   ἀπάτην ἀπεικάζουσα τῷ σκότει, τὴν  δὲ   τοῦ θεοῦ γνῶσιν ἡλίῳ καὶ
[103]   διὰ τῆς συνηθείας. γῆ  δὲ   τοῦ κυρίου, φησί, καὶ τὸ
[82]   ἀκούων περὶ τοῦ λόγου, σὺ  δὲ   τοῦ λόγου ἀκροώμενος τοῦ θείου
[98]   λόγος, φωτὸς ἀρχέτυπον φῶς) εἰκὼν  δὲ   τοῦ λόγου ἄνθρωπος ἀληθινός,
[25]   καὶ γονίμου δυνάμεως ἐστερημένον, διὰ  δὲ   τοῦ λοιποῦ τοῦ τρίτου τὸν
[23]   μᾶλλον δὲ οὐδὲ ὄντας, μόνου  δὲ   τοῦ ὀνόματος τετυχηκότας. Διὰ τοῦτό
[98]   λόγῳ καὶ ταύτῃ λογικός. Ἀνθρώπου  δὲ   τοῦ ὁρωμένου τοῦ γηγενοῦς γήινος
[74]   ἡγοῦ θεόν" φησίν, Εὐριπίδης·  δὲ   τοῦ Σοφίλλου Σοφοκλῆς, εἷς ταῖς
[84]   ἀίδιος· αἰώνων ἐστὶν εἰκών, σύμβολον  δὲ   τοῦ φωτὸς ἡμέρα, φῶς
[112]   φιλοσοφίας ἄκροι μόνον ᾐνίξαντο, οἱ  δὲ   (τοῦ Χριστοῦ μαθηταὶ καὶ κατειλήφασι
[104]   ὄφεις, ἀνθρώπους δὲ μή" πολὺ  δὲ   τοὐναντίον ἱεροὺς μὲν ὄντως τοὺς
[39]   (μιγῆναι καὶ Μυρμιδόνα γεννῆσαι· Πολέμων  δὲ   τοὺς ἀμφὶ τὴν Τρωάδα κατοικοῦντας
[4]   μὲν τοὺς κούφους αὐτῶν, ἑρπετὰ  δὲ   τοὺς ἀπατεῶνας, καὶ λέοντας μὲν
[4]   σύας δὲ τοὺς ἡδονικούς, λύκους  δὲ   τοὺς ἁρπακτικούς. Λίθοι δὲ καὶ
[4]   λέοντας μὲν τοὺς θυμικούς, σύας  δὲ   τοὺς ἡδονικούς, λύκους δὲ τοὺς
[39]   οἳ μὲν τὰς περιστεράς, οἳ  δὲ   τοὺς ἰχθῦς οὕτω σέβουσι περιττῶς
[117]   καταλίμπανε ἀνέμῳ καὶ πυρί, σωφροσύνης  δὲ   τοὺς καρποὺς γεώργησον ἐμφρόνως, καὶ
[19]   βεβλαστηκέναι νομίζουσι τὰς ῥοιάς. (Καβείρους  δὲ   τοὺς Κορύβαντας καλοῦντες καὶ τελετὴν
[89]   τοῦ βίου ἡμᾶς ἐπιποθοῦντες, ἐπὶ  δὲ   τοὺς κρημνοὺς τῆς ἀπωλείας ὑπὸ
[29]   καταθύουσιν αὐτῷ τοὺς κύνας. Σκύθαι  δὲ   τοὺς ὄνους ἱερεύοντες μὴ παυέσθων,
[70]   σε καὶ Ἀσσύριοι πεπαιδεύκασι, νόμους  δὲ   τοὺς ὅσοι ἀληθεῖς καὶ δόξαν
[90]   ὄρεξις ἔγκειται θανάτου ἑκουσίου; Τί  δὲ   τῷ δαλῷ τῷ θανατηφόρῳ τούτῳ
[34]   μισθός, ὃν ᾐτεῖτο Διόνυσος· βουλομένῳ  δὲ   τῷ θεῷ γέγονεν αἴτησις,
[61]   ζηλοῦντες αὐτῶν τὴν ἀκρασίαν, ἀπιστεῖτε  δὲ   τῷ θεῷ σωφροσύνην μὴ φέροντες·
[56]   μὲν τὸ κέρδος ἀγώγιμον, μόνῳ  δὲ   τῷ σχήματι γίνεται σεβάσμιον. (Χρυσός
[53]   ὧν ὑπισχνεῖται τὸ πῦρ. (Οἱ  δὲ   τῶν ἀγαλμάτων δημιουργοὶ οὐ δυσωποῦσιν
[26]   καὶ σελήνην, ὡς Φρύγες· οἳ  δὲ   τῶν ἐκ γῆς φυομένων τοὺς
[120]   πλεο νεκτεῖτε τῷ λόγῳ, ἐκ  δὲ   τῶν θνητῶν ἁπάντων ὑμῖν ἀθανασίαν
[91]   λουτρῶν μὲν παντάπασιν ἀπειράτους, ταῖς  δὲ   τῶν ὀνύχων ἀκμαῖς ἐκτεθηριωμένους, πολλοὺς
[109]   σωτηρίας ὑπομένειν οὐ καρτερεῖτε, καθάπερ  δὲ   τῶν σιτίων τοῖς γλυκέσιν ἡδόμεθα
[33]   μέν τις Ὕλα,  δὲ   Ὑακίνθου, δὲ Πέλοπος,
[92]   θεὸν ἀποφεύγων δαιμονίοις συμβιοῖ; Τίς  δὲ   υἱὸς εἶναι δυνάμενος τοῦ θεοῦ
[92]   ἔτι τὴν μετάνοιαν ἀπαιτεῖ. Ἐρέσθαι  δὲ   ὑμᾶς βούλομαι, εἰ οὐκ ἄτοπον
[41]   τῇ πρὸς ὑμᾶς περιπαθεῖς, τῆς  δὲ   ὑμεδαπῆς ἀπωλείας ἐχόμενοι, κολάκων δίκην
[103]   ἀνθρώποις (ἐοίκατε οἱ ἀνόητοι· θεὸς  δὲ   ὑμῖν ἀνανῆψαι δοίη ποτὲ τοῦδε
[27]   καὶ εἰς βάραθρον περιτρέπουσαι. Ἐθέλω  δὲ   ὑμῖν ἐν χρῷ τοὺς θεοὺς
[37]   ἐρωτικοῖς οὐδὲ παιδεύεται σωφρονεῖν. Γυμνοῦται  δὲ   ὑμῖν μῦθος· ἀπέθανεν
[50]   ἐκεῖνοι τάφοι τῶν θεῶν. ~Διδάσκαλον  δὲ   ὑμῖν παραθήσομαι τὴν προφῆτιν Σίβυλλαν
[34]   ἐπιτάφιος προσαγορεύεται Νέμεα· Πῖσα  δὲ   ὑμῖν τάφος ἐστίν, Πανέλληνες,
[2]   μουσικῇ τὰ ζῷα ὑπολαμβάνοντες; Ἀληθείας  δὲ   ὑμῖν τὸ πρόσωπον τὸ φαιδρὸν
[81]   οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτῷ. ~Ἤδη  δὲ   ὑπεροικτείρων ἡμᾶς κύριος τὸ
[99]   περὶ τὴν ὕλην καταγινόμενος. Ἐπιτέτριπται  δὲ   ὑπὸ κενῆς δόξης συνήθεια
[23]   ὄντως ὄντα θεὸν ἠγνοήκασιν, παιδίον  δὲ   ὑπὸ Τιτάνων διασπώμενον καὶ γύναιον
[17]   κινήσει περιχο ρευόντων Κουρήτων, δόλῳ  δὲ   ὑποδύντων Τιτάνων, ἀπατή σαντες παιδαριώδεσιν
[26]   καὶ (ὅσα θεολογεῖ Ὅμηρος. Τελευταῖος  δὲ   ὑπολείπεται (ἑπτὰ γὰρ οἱ ἅπαντες
[111]   παιδίον ἦν τοῦ θεοῦ· ὅτε  δὲ   ὑποπίπτων ἡδονῇ (ὄφις ἀλληγορεῖται ἡδονὴ
[18]   ὀβελίσκοις (περιπείραντες ὑπείρεχον Ἡφαίστοιο. Ζεὺς  δὲ   ὕστερον ἐπιφανείς (εἰ θεὸς ἦν,
[38]   ἀλλ' ἀνδρῶν γένος εἰσί" μικρὸν  δὲ   ὕστερον καὶ δρύες (ὄντες εὑρεθήσονται
[94]   τὴν ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα·  δὲ   φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν πατήρ,
[52]   (πετάλοις κεχρυσωμένον ἀναθεῖναι πάλιν. Αἱ  δὲ   χελιδόνες καὶ τῶν ὀρνέων τὰ
[77]   τῇ παραθέσει τἀληθοῦς διασκεδάννυται, τῇ  δὲ   χρήσει τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται.
[76]   οὐ γὰρ ἔσται, τῷ λόγῳ  δὲ   χρήσομαι, δίκας βιαίων δώσετ' ἀνθρώποις
[33]   Ὑακίνθου, δὲ Πέλοπος,  δὲ   Χρυσίππου, δὲ Γανυμήδους ἐρῶντες.
[5]   κρέκῃ, τὸ δὲ ἐμπνέῃ,  δὲ   χωρήσῃ τὸν (κύριον. Ναὶ μὴν
[11]   Κιρραῖον Δωδωναῖον χαλκεῖον· γεράνδρυον  δὲ   ψάμμοις ἐρήμαις τετιμημένον καὶ τὸ
[85]   οὐχὶ ὡς Ἰησοῦς πεπιστευκότας. Φιλάνθρωπος  δὲ   ὢν κύριος πάντας ἀνθρώπους
[37]   πέστεραι καὶ Σεμέλης ἀκμαιότεραι, μειράκια  δὲ   ὡραιότερα (καὶ πολιτικώτερα τοῦ Φρυγίου
[15]   καὶ Κυβέλῃ καὶ Κορύβασιν. Τεθρυλήκασιν  δὲ   ὡς ἄρα ἀποσπάσας Ζεὺς
[2]   τὸν ἅγιον τὸν προφητικόν.  δὲ   ὡς ὅτι μάλιστα τηλαυγὲς ἀποστίλβουσα
[82]   οὐδ' ὡς θεὸς ἀνθρώποις, (πατὴρ  δὲ   ὣς ἤπιος" νουθετεῖ υἱούς. Εἶτα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/02/2009