Alphabétiquement     [«   »]
τήκεται 1
τηλαυγὲς 1
τηλαυγής 1
τὴν 364
τηνάλλως 1
τηνικάδε 1
Τηνίοις 1
Fréquences     [«    »]
275 τῆς
261 τὸ
295 τοῦ
364 τὴν
385
403 τὸν
527 δὲ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

τὴν


Paragraphes
[88]   σπεύσωμεν. Ἀγαθοεργούμενοι ἀναλόγως (ἑνότητα διώκωμεν,  τὴν   ἀγαθὴν ἐκζητοῦντες μονάδα. δὲ
[114]   ἀφέλωμεν τὴν λήθην τῆς ἀληθείας·  τὴν   ἄγνοιαν καὶ τὸ σκότος τὸ
[122]   νομίζουσιν, καὶ αὐτήν γε ἔτι  τὴν   ἄγνοιαν μανίας εἶδος ὑπογράφοντες (οὐδὲν
[100]   λόγου συγγνώμην τῆς πλάνης ἔχει  τὴν   ἄγνοιαν, δὲ εἰς ὦτα
[83]   τῆς ζωῆς τοῦ θεοῦ, διὰ  τὴν   ἄγνοιαν τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς,
[108]   ἀνθρώποις πλάνης τὰ θηρία· ἐπινέμεται  τὴν   ἄγνοιαν, ὡς ὑμεῖς, οὐχ ὑποκρίνεται
[106]   ἐπᾳδόντων. ~Ἀλλ' ὑμεῖς γε κατεπᾴσθητε  τὴν   ἀγριότητα καὶ παρα δέξασθε τὸν
[5]   Δώριον ἁρμονίαν κεράσας Λυδίῳ· καὶ  τὴν   ἀέρος ἀπηνῆ ψυχρότητα τῇ παραπλοκῇ
[65]   Σαυρομάτας Μάγους, παρ' ὧν  τὴν   ἀθεότητα τῶν σεβασμίων αὐτοῖς μεμαθήκασιν
[28]   Ἀθηνᾶς ὑποτίθενται, τὴν μὲν Ἡφαίστου,  τὴν   Ἀθηναίαν· τὴν δὲ Νείλου, τὴν
[55]   ὑμεῖς αὐτοὶ κεκλήκατε, ἐπεὶ καὶ  τὴν   Ἀθηνᾶν αὐτὴν καὶ τοὺς ἄλλους
[76]   οὐδὲ καθ' ὁπόσον αὐτοῖς. Αὐτίκα  τὴν   Ἀθηνᾶν κυνάμυιαν" καὶ τὸν Ἥφαιστον
[35]   (ἀνῳκοδομησάτην τῷ Φρυγί. Ὅμηρος δὲ  τὴν   Ἀθηνᾶν οὐκ αἰσχύνεται παραφαίνειν λέγων
[36]   (οὐτασμένον διηγούμενος. Πολέμων δὲ καὶ  τὴν   Ἀθηνᾶν ὑπὸ Ὀρνύτου τρωθῆναι λέγει·
[47]   μὲν οὖν Ὀλυμπίασι Δία καὶ  τὴν   Ἀθήνησι Πολιάδα ἐκ χρυσοῦ καὶ
[28]   τὴν Ἀθηναίαν· τὴν δὲ Νείλου,  τὴν   Αἰγυπτίαν· τρίτην τοῦ Κρόνου, τὴν
[93]   ἀγαθῶν τοὺς δικαιοσύνης ἐραστάς, οἳ  τὴν   ἀίδιον διώκομεν σωτηρίαν, ἀτὰρ δὴ
[94]   ἀίδιος διαθήκη τοῦ θεοῦ  τὴν   ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα· δὲ
[60]   φρονοῦσιν οἱ πολλοί· ἀπορρίψαντες δὲ  τὴν   αἰδῶ καὶ τὸν φόβον οἴκοι
[31]   καλεῖ Μοίσας κατὰ τὴν διάλεκτον  τὴν   Αἰολέων. (Ταύτας ἐδιδάξατο ᾄδειν καὶ
[109]   καὶ ὑγιάζει τὰ πικρὰ τραχύνοντα  τὴν   αἴσθησιν, ἀλλὰ τοὺς ἀσθενεῖς τὸν
[39]   δὲ ἐν Κτίσεσιν ἱερῶν περὶ  τὴν   Ἀκαρνανίαν φησίν, ἔνθα τὸ Ἄκτιόν
[56]   παρασχεῖν ἴσχυσεν; Οἴμοι τῆς ἀθεότητος·  τὴν   ἀκήρατον οὐσίαν, τὸ ὅσον ἐφ'
[60]   προσεσχηκότες ἀσελγείᾳ τοὺς θαλάμους κεκοσμήκασι,  τὴν   ἀκολασίαν εὐσέβειαν νομίζοντες· κἀπὶ τοῦ
[61]   μὲν τοῖς εἰδώλοις ζηλοῦντες αὐτῶν  τὴν   ἀκρασίαν, ἀπιστεῖτε δὲ τῷ θεῷ
[12]   ἐστὶ τετελεσμένος. Αὐτίκα γοῦν κατὰ  τὴν   ἀκριβῆ τῶν Ἑβραίων φωνὴν ὄνομα
[97]   σοφιστήν, Θεόκριτος ὄνομα αὐτῷ· μετὰ  τὴν   Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἐπισκώπτων Θεόκριτος
[88]   τῷ λόγῳ ἑπομένη, ἐπ' αὐτὴν  τὴν   ἀλήθειαν ἀναπαυομένη, Ἀββᾶ" λέγουσα
[105]   μαθήσεως ἐστέρηται. ~Ὑμεῖς δὲ πρὸς  τὴν   ἀλήθειαν ἀνάπηροι καὶ τυφλοὶ μὲν
[5]   μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν, προὔτρεπεν ὡς  τὴν   ἀλήθειαν, ἀπέτρεπε δὲ εἰδώλων, πολλοῦ
[76]   Σωκρατικῆς διατριβῆς Εὐριπίδης εἰς  τὴν   ἀλήθειαν ἀπιδὼν καὶ τοὺς θεατὰς
[24]   ἀθέους ἐπικεκλή κασιν, εἰ καὶ  τὴν   ἀλήθειαν αὐτὴν μὴ νενοηκότας, ἀλλὰ
[77]   ἡμῖν ἀφορμὰς ἐναργέστατα προτείνοντες θεμελιοῦσι  τὴν   ἀλήθειαν· γραφαὶ δὲ αἱ θεῖαι
[116]   θεός· ἁπλώσας δὲ λόγος  τὴν   ἀλήθειαν ἔδειξε τοῖς ἀνθρώποις τὸ
[75]   θεοὺς ὑμῶν ἔλεγχοι, οὓς διὰ  τὴν   ἀλήθειαν ἐκβιαζόμενοι (κωμῳδοῦσι ποιηταί. Μένανδρος
[89]   κἂν οἱ πατέρες χαλεπαίνωσιν, ἐπὶ  τὴν   ἀλήθειαν ἐκκλινοῦμεν καὶ τὸν ὄντως
[47]   ἐποιήσαντο, οἷς ἐπιμορφάζετε εὐσέβειαν συκοφαντοῦντες  τὴν   ἀλήθειαν, ἤδη μὲν αὐτόθεν δῆλον·
[80]   λόγος (αὐτοῦ, ἀνορθοῖ ἐπὶ  τὴν   ἀλήθειαν. Καὶ αὕτη πρώτη τοῦ
[4]   καὶ τὴν σκληροκαρδίαν τῶν εἰς  τὴν   ἀλήθειαν λελιθωμένων ἤγειρεν θεοσεβείας σπέρμα
[74]   καὶ ἐπὶ τῆς σκηνῆς παραγυμνοῦσι  τὴν   ἀλήθειαν· μὲν καὶ εἰς
[108]   ὡς ὑμεῖς, οὐχ ὑποκρίνεται δὲ  τὴν   ἀλήθειαν· οὐκ ἔστι παρ' αὐτοῖς
[64]   παρα δρομὴν παραστῆσαι δυνηθῶμεν ὀνειρώττουσαν  τὴν   ἀλήθειαν. (Στοιχεῖα μὲν οὖν ἀρχὰς
[43]   σὺ μέν, Σόλων, μάντευσαι  τὴν   ἀλήθειαν, σὺ δέ, Κῦρε,
[27]   πλάνης ἀπεσπασμένοι, ᾄσσοντες δὲ ἐπὶ  τὴν   ἀλήθειαν. Ταύτῃ τοι ἡμεῖς οἱ
[74]   καὶ παρακεκινδυνευμένως ἐπὶ τῆς σκηνῆς  (τὴν   ἀλήθειαν τοῖς θεαταῖς παρεισήγαγεν.
[58]   τὸ ἅγιον προσωπείοις δαιμονίων κεκωμῳδήκατε,  τὴν   ἀληθῆ θεοσέβειαν δεισιδαμονίᾳ σατυρίσαντες. ~Αὐτὰρ
[88]   ταύτην θεὸς τὴν φωνὴν  τὴν   ἀληθινὴν ἀσπάζεται παρὰ τῶν αὑτοῦ
[32]   Ἀμυμώνην, τὴν Ἀλόπην, τὴν Μελανίππην,  τὴν   Ἀλκυόνην, τὴν Ἱπποθόην, τὴν Χιόνην,
[112]   χρῆναι διδασκαλίαν ἔτι, Ἀθήνας καὶ  τὴν   ἄλλην Ἑλλάδα, πρὸς δὲ καὶ
[108]   εἰς τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ  τὴν   ἄλλην" καὶ οὐκ ἐπιθυμήσεις, ἐπιθυμίᾳ
[95]   χάριτος ἐπαγγε λίαν, ἀκηκόατε καὶ  τὴν   ἄλλην τῆς κολάσεως ἀπειλήν, δι'
[32]   αὐτοῦ, τὴν Ἀμφιτρίτην, τὴν Ἀμυμώνην,  τὴν   Ἀλόπην, τὴν Μελανίππην, τὴν Ἀλκυόνην,
[4]   τέκνα τῷ Ἀβραάμ" Ὃς κατελεήσας  τὴν   ἀμαθίαν τὴν πολλὴν καὶ τὴν
[26]   σῖτον, ὡς Ἀθηναῖοι, καὶ Διόνυσον  τὴν   ἄμπελον, ὡς Θηβαῖοι, προσηγόρευσαν. Ἄλλοι
[32]   διεφθαρμένων ὑπ' αὐτοῦ, τὴν Ἀμφιτρίτην,  τὴν   Ἀμυμώνην, τὴν Ἀλόπην, τὴν Μελανίππην,
[24]   που τῶν λοιπῶν ἀνθρώ πων  τὴν   ἀμφὶ τοὺς θεοὺς τούτους πλάνην,
[32]   χορὸν τῶν διεφθαρμένων ὑπ' αὐτοῦ,  τὴν   Ἀμφιτρίτην, τὴν Ἀμυμώνην, τὴν Ἀλόπην,
[50]   ἄκουσον φιλοσόφου, τοῦ Ἐφεσίου Ἡρακλείτου,  τὴν   ἀναισθησίαν ὀνειδίζοντος τοῖς ἀγάλμασι· καὶ
[52]   Αἰγυπτίου· παρ' ὧν οὐδὲ αὐτῶν  τὴν   ἀναισθησίαν (τῶν ἀγαλμάτων ἐκμανθάνετε. Ἀλλ'
[51]   εἰπεῖν ἀκουστικὴν ἁπτικὴν  τὴν   ἀναλογοῦσαν τῇ ὀσφρήσει τῇ
[55]   Εὖ γε, Ἵππων, ἐπιδεικνύεις ἡμῖν  τὴν   ἀνθρωπίνην πλάνην. Εἰ γὰρ καὶ
[114]   δικαιοσύνης ἥλιος" ἐπ' ἴσης περιπολεῖ  τὴν   ἀνθρωπότητα, τὸν πατέρα μιμούμενος, ὃς
[116]   ~Πρόκειται δὲ ἀεὶ τῷ θεῷ  τὴν   ἀνθρώπων ἀγέλην σῴζειν. Ταύτῃ καὶ
[6]   σῳζόμεθα. Κακία μὲν γὰρ  τὴν   ἀνθρώπων ἐπιβόσκεται φθοράν, δὲ
[65]   φησιν ἀπόστολος, τὰ εἰς  τὴν   ἀνθρώπων ὑπηρεσίαν πεποιημένα στοιχεῖα" προστρε
[104]   δικαιοσύνην καλοῦντα, οὔτε τὴν χάριν  τὴν   ἄνωθεν ἀπεκδεχόμενοι οὔτε τὴν κόλασιν
[100]   παρακούσας> παρὰ τῆς γνώμης φέρει  τὴν   ἀπείθειαν, καὶ ὅσῳ γε φρονιμώτερος
[84]   εἰς τὴν κατάπαυσίν μου. Ὁρᾶτε  τὴν   ἀπειλήν· ὁρᾶτε τὴν προτροπήν· ὁρᾶτε
[8]   ἐναργῶς λόγος λαλεῖ, δυσωπῶν  τὴν   ἀπιστίαν, ναί φημι, λόγος
[85]   εἰς τὴν κατάπαυσιν λέγονται διὰ  τὴν   ἀπιστίαν, πρὶν σφᾶς αὐτοὺς
[10]   Θύραν δὲ εὖ οἶδ' ὅτι  τὴν   ἀποκεκλεισμένην τέως ἀνοιγνὺς ὕστερον
[118]   ἐργάζεται· ἐὰν ἐθέλῃς μόνον, νενίκηκας  τὴν   ἀπώλειαν καὶ τῷ ξύλῳ προσδεδεμένος
[5]   καὶ ναὸς ἐμοί· κιθάρα διὰ  τὴν   ἁρμονίαν, αὐλὸς διὰ τὸ πνεῦμα,
[12]   μυστικόν, καὶ τὴν πλάνην καὶ  τὴν   ἁρπαγὴν καὶ τὸ πένθος αὐταῖν
[17]   σοι καὶ τὸν κάλαθον καὶ  τὴν   ἁρπαγὴν τὴν ὑπὸ Ἀιδωνέως καὶ
[103]   οἱ ἄθεοι καὶ οἱ πρὸς  τὴν   ἀσέβειαν ἐπιστρεφόμενοι σκληροκάρδιοί τε καὶ
[7]   ἐπεφάνη, παιδεύουσα ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοι  τὴν   ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας
[44]   γενομένης ἐπιθυμίας· καὶ τῆς νόσου  τὴν   ἀσέλγειαν Ἔρωτα κεκλήκασι, θεοποιοῦντες ἀκόλαστον
[65]   τὸ πῦρ τετιμήκασι καὶ τῶν  τὴν   Ἀσίαν κατοικούντων πολλοί, πρὸς δὲ
[116]   τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης" καὶ  τὴν   ἀσπίδα τῆς πίστεως ἀναλαβόντες καὶ
[107]   βίου τραπεῖσι μέρος, ὅρμον τε  τὴν   αὐτὴν ἀκύμονα σωτηρίας σοφίαν νομίζειν·
[26]   ὧν καὶ θεογονίαν Ἡσίοδος ᾄδει  τὴν   αὑτοῦ, καὶ (ὅσα θεολογεῖ Ὅμηρος.
[41]   ἐξομολογοῦνται οἱ δαίμονες τὴν γαστριμαργίαν  τὴν   αὑτῶν, λοιβῆς τε κνίσης τε·
[60]   ἔτι τὰς περιπλοκὰς ἀφορῶσιν εἰς  τὴν   Ἀφροδίτην ἐκείνην τὴν γυμνήν, τὴν
[14]   καὶ κυπρογενής" Κινύρᾳ φίλη  (τὴν   Ἀφροδίτην λέγω, τὴν φιλομηδέα, ὅτι
[13]   παραπείσαι ποτ' ἄν, τὰ περὶ  τὴν   Ἀφροδίτην μαχλῶντα ὄργια ἐκ νυκτὸς
[119]   λιπὼν καὶ τὴν μαντικὴν καὶ  τὴν   βακχικὴν ἀπορ ρίψας πρὸς ἀλήθειαν
[116]   ἀναίμακτον αἵματι καὶ λόγῳ, καὶ  τὴν   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αὐτοῖς ἐνεχείρισεν.
[82]   οὐ μὴ εἰσελεύσεσθέ ποτε εἰς  τὴν   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. (Πῶς γὰρ
[41]   Αὐτοί που ἐξομολογοῦνται οἱ δαίμονες  τὴν   γαστριμαργίαν τὴν αὑτῶν, λοιβῆς τε
[78]   τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ καὶ πᾶσαν  τὴν   γῆν δρακί; Ὅρα τὸ μέγεθος
[78]   αὐτόν; Οὐχὶ τοὺς οὐρανοὺς καὶ  τὴν   γῆν ἐγὼ πληρῶ; Λέγει (κύριος.
[80]   σωτηρίαν. Κύριος" γὰρ ποιήσας  τὴν   γῆν ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ,
[6]   οἱ καὶ πρώτην ταύτην ἀναφῆναι  τὴν   γῆν θεούς τε καὶ ἀνθρώπους
[37]   Δία; μὴ τὸν οὐρανόν, ἀλλὰ  τὴν   γῆν πολυπραγμόνει. Κρής σοι
[81]   ἀρχῇ ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ  τὴν   γῆν" σὺ δὲ τὸν μὲν
[110]   δύναμις θεϊκὴ ἐπιλάμψασα  τὴν   γῆν σωτηρίου σπέρματος ἐνέπλησε τὸ
[56]   δὲ κατα λιπόντες τὸν οὐρανὸν  τὴν   γῆν τετιμήκατε; Τί δ' ἄλλο
[103]   τρυφῶν ἀγνοεῖν τὸν δεσπότην; Κατάλειπε  τὴν   γῆν τὴν ἐμήν, ἐρεῖ σοι
[100]   φυτὸν οὐράνιον" ὡς ἀληθῶς, ἐπὶ  τὴν   γνῶσιν παρακαλοῦμεν τοῦ θεοῦ, τὸ
[120]   ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον χαρίζομαι ὑμῖν,  τὴν   (γνῶσιν τοῦ θεοῦ, τέλειον ἐμαυτὸν
[12]   ἀνὰ τὸν τῆς ἀληθείας λόγον  τὴν   γοητείαν τὴν ἐγκεκρυμμένην αὐτοῖς καὶ
[60]   τὸν ἐρωτικὸν τῆς θηλύτητος, ἀποδεχόμενοι  τὴν   γραφήν, ἀποτυποῦσι ταῖς σφενδόναις, σφραγῖδι
[60]   ἀφορῶσιν εἰς τὴν Ἀφροδίτην ἐκείνην  τὴν   γυμνήν, τὴν ἐπὶ τῇ συμπλοκῇ
[103]   ἀναισθησίαν μετατρέπεσθε; Λελιθωμένην ταύτην παρειλήφαμεν  τὴν   γυναῖκα διὰ τὸ Σοδόμων ἐρᾶν·
[31]   ἐβασίλευεν, διεφέρετο δὲ ἀεὶ πρὸς  τὴν   γυναῖκα, ἠγα νάκτει δὲ
[35]   χρύσεον λύχνον ἔχουσαν" ἐν χεροῖν·  τὴν   δὲ Ἀφροδίτην ἀνέγνωμεν, οἷον ἀκόλαστόν
[28]   τὴν μὲν Ἡφαίστου, τὴν Ἀθηναίαν·  τὴν   δὲ Νείλου, τὴν Αἰγυπτίαν· τρίτην
[77]   μὲν ἀπάτην ἀπεικάζουσα τῷ σκότει,  τὴν   δὲ τοῦ θεοῦ γνῶσιν ἡλίῳ
[57]   τὸν Ἥφαιστον ἀπὸ τῆς τέχνης,  τὴν   Δηὼ ἀπὸ τῆς συμφορᾶς, ἀπὸ
[16]   ἰδίᾳ θυγατρί, μετὰ τὴν μητέρα  τὴν   Δηώ, ἐκλαθόμενος τοῦ προτέρου μύσους,
[20]   λέγειν, αἰσχύνης ἔμπλεως περὶ  τὴν   Δηὼ μυθολογία; Ἀλωμένη γὰρ
[20]   οὐχὶ εἰπεῖν) ξενίσασα Βαυβὼ  τὴν   Δηὼ ὀρέγει κυκεῶνα αὐτῇ· τῆς
[27]   τρίβον ὀρθὴν εὐθεῖαν προλιπόντες ἀπήλθετε  τὴν   δι' ἀκανθῶν καὶ σκολόπων. Τί
[57]   σαφῶς τὰ εἴδη τῶν ἀγαλμάτων  τὴν   (διάθεσιν τῶν δαιμόνων. Εἰ γοῦν
[31]   ὠνεῖται καὶ καλεῖ Μοίσας κατὰ  τὴν   διάλεκτον τὴν Αἰολέων. (Ταύτας ἐδιδάξατο
[114]   τὸν ἄνθρωπον, διδοὺς νόμους εἰς  τὴν   διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίαν
[5]   ἐκόσμησεν ἐμμελῶς καὶ τῶν στοιχείων  τὴν   διαφωνίαν εἰς τάξιν ἐνέτεινε συμφωνίας,
[87]   ἄνθρωπον θεῷ. ~Ταύτην ἀπόστολος  τὴν   διδασκαλίαν θείαν ὄντως ἐπιστάμενος σὺ
[104]   κατηχοῦντα ἀποσφάττειν ἀπανθρώπως ἐπιχειροῦσιν, ἐπὶ  τὴν   δικαιοσύνην καλοῦντα, οὔτε τὴν χάριν
[102]   εὔθυναν καὶ τὴν κόλασιν καὶ  τὴν   δίκην καὶ τὴν νέμεσιν εὖ
[97]   πᾶς χειρῶναξ λεώς, οἳ  τὴν   Διὸς γοργῶπιν Ἐργάνην θεὸν στατοῖσι
[28]   Κρόνου, τὴν πολέμου εὑρέτιν· τετάρτην  τὴν   Διός, ἣν Μεσσήνιοι Κορυφασίαν ἀπὸ
[54]   θεοὺς ἀνηγόρευον, ταύτῃ κἀκείνους διὰ  τὴν   δόξαν ἀπηθανατίσθαι διδάσκοντες· Κῆυξ μὲν
[81]   τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἤλλαξαν  τὴν   δόξαν τοῦ θεοῦ ἐν ὁμοιώματι
[94]   οἱ δὲ ἅγιοι κυρίου κληρονομήσουσι  τὴν   δόξαν τοῦ θεοῦ καὶ τὴν
[3]   οὐδ' εἰς μακρὰν καταλύσων ἀφῖκται  τὴν   δουλείαν τὴν πικρὰν τῶν τυραννούντων
[114]   τὸν ἥλιον αὐτοῦ" καὶ καταψεκάζει  τὴν   δρόσον τῆς ἀληθείας. (Οὗτος τὴν
[74]   τῆς ἀληθείας ἐφθέγξαντο, προσμαρτυροῦσι μὲν  τὴν   δύναμιν αὐτῆς οὐκ ἀποκεκρυμμένην, σφᾶς
[104]   πιστεύουσι τῷ θεῷ οὐδὲ ἐκμανθάνουσι  τὴν   δύναμιν αὐτοῦ. Οὗ δὲ ἄρρητος
[94]   τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ καὶ  τὴν   δύναμιν αὐτοῦ. Ποίαν, μακάριε,
[73]   Ἄρατος μὲν οὖν διὰ πάντων  τὴν   δύναμιν τοῦ θεοῦ διήκειν νοεῖ,
[114]   τὴν δρόσον τῆς ἀληθείας. (Οὗτος  τὴν   δύσιν εἰς ἀνατολὴν μετήγαγεν καὶ
[95]   τὴν κόλασιν; Τί οὐ καταδεχόμεθα  τὴν   δωρεάν; Τί δὲ οὐχ αἱρούμεθα
[5]   τὸν ἄνθρωπον ἐξειργάσατο κατ' εἰκόνα  τὴν   ἑαυτοῦ· ἀμέλει καὶ αὐτὸς ὄργανόν
[12]   τῆς ἀληθείας λόγον τὴν γοητείαν  τὴν   ἐγκεκρυμμένην αὐτοῖς καὶ αὐτούς γε
[49]   τὸ κάλλος, ὅτε καθαρὰν τετήρηκας  τὴν   εἰκόνα· τότε προσκυνήσω τὸ (κάλλος,
[59]   ἡμεῖς γάρ, ἡμεῖς ἐσμεν οἱ  τὴν   εἰκόνα τοῦ θεοῦ περιφέροντες ἐν
[46]   ἀπεικονίζεσθαι τὰ ξόανα ἤρξατο, βρέτη  τὴν   ἐκ βροτῶν ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο. Ἐν
[48]   τὴν κοινωνίαν τῆς κηδείας καὶ  τὴν   ἐκ τῆς ταφῆς δημιουργίαν, σύνθετον
[77]   ἄμφω δὲ παραθεμένη τῇ συγκρίσει  τὴν   ἐκλογὴν διδάσκει· τὸ γὰρ ψεῦδος
[20]   τὴν (ὀδυρομένην. Ωἴκουν δὲ τηνικάδε  τὴν   Ἐλευσῖνα οἱ γηγενεῖς· ὀνόματα αὐτοῖς
[20]   τῆς θυγατρὸς τῆς Κόρης περὶ  τὴν   Ἐλευσῖνα (τῆς Ἀττικῆς δέ ἐστι
[39]   δὲ (ἄλλος οὗτος ἰχθύς) οἱ  τὴν   Ἐλεφαντίνην οἰκοῦν τες, Ὀξυρυγχῖται τὸν
[82]   ὀργήν, ἀγαπήσας τὴν χάριν, ζηλώσας  τὴν   ἐλπίδα, ἵνα ἐκκλίνῃς (τὴν κρίσιν;
[26]   Ἔρωτα καὶ τὴν Χαρὰν καὶ  τὴν   Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει καὶ Ἐπιμενίδης
[51]   καὶ δαίμονας κατά γε αἴσθησιν  τὴν   ἐμήν, γῆν δὲ καὶ τέχνην,
[103]   τὸν δεσπότην; Κατάλειπε τὴν γῆν  τὴν   ἐμήν, ἐρεῖ σοι κύριος,
[87]   ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν  τὴν   ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος
[9]   ἀγγέλου καὶ Ἰωάννου, αἰνίσσονταί μοι  τὴν   ἐναποκειμένην σωτηρίαν, ὡς ἐπιφανέντος τοῦ
[96]   Εἰ δὲ καὶ πείθεσθαι βούλεσθε  τὴν   ἐναργῆ τῶν ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν,
[90]   χαρίζεται, ἔθος δὲ πονηρὸν μετὰ  τὴν   ἐνθένδε ἀπαλλαγὴν μετάνοιαν κενὴν ἅμα
[115]   θεόν, ἠγάπησε τὸν πλησίον, ἐπλήρωσε  τὴν   ἐντολήν, τὸ ἆθλον ἐπιζητεῖ, τὴν
[115]   τὴν ἐντολήν, τὸ ἆθλον ἐπιζητεῖ,  τὴν   ἐπαγγελίαν ἀπαιτεῖ. ~Πρόκειται δὲ ἀεὶ
[6]   ἀνθρώπων ἀγάλλεται (σωτηρίας. Ἔχεις οὖν  τὴν   ἐπαγγελίαν, ἔχεις τὴν φιλανθρω πίαν·
[60]   τὴν Ἀφροδίτην ἐκείνην τὴν γυμνήν,  τὴν   ἐπὶ τῇ συμπλοκῇ δεδεμένην, καὶ
[32]   πασῶν, ἐκπληροῦν δὲ εἰς πάσας  τὴν   ἐπιθυμίαν. Ἐνεπίμπλατο γοῦν γυναικῶν οὐχ
[54]   δεῖ καταλέγειν Ἀλέξαρχον (γραμματικὸς οὗτος  τὴν   ἐπιστήμην γεγονώς, ὡς ἱστορεῖ Ἄριστος
[34]   ἐγὼ οἶμαι, τοσοῦτον ὅσον διὰ  τὴν   ἐπονείδιστον τῆς ἀσελγείας ἱεροφαντίαν. ~Εἰκότως
[9]   στεῖραν εὐαγγελιζομένη γυναῖκα, ὡς Ἰωάννης  τὴν   ἔρημον. Διὰ ταύτην τοίνυν τοῦ
[9]   δυνάμεως καὶ τὴν στεῖραν καὶ  τὴν   ἔρημον. Ἐπεὶ γὰρ πολλὰ τὰ
[121]   εἰδω λολατρείας ὕβρεις περιφανεῖς καὶ  τὴν   ἐσχάτην δυσσέβειαν περὶ πλείονος αἱρούμεθα.
[54]   μὴ δυνά μενος· Λάμιαν δὲ  τὴν   ἑταίραν ἔχων εἰς ἀκρόπολιν ἀνῄει
[7]   γὰρ ἀπατεὼν ἄνωθεν μὲν  τὴν   Εὔαν, νῦν δὲ ἤδη καὶ
[120]   μεταδοῦναι τῆς χάριτος, ὁλόκληρον χορηγῶν  τὴν   εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον χαρίζομαι
[102]   προειρημένων (διορίζεται. Τίς ἂν οὖν  τὴν   εὔθυναν καὶ τὴν κόλασιν καὶ
[46]   συγγραφεύς, οὐδέπω τῶν τεχνιτῶν ἐπὶ  τὴν   εὐπρόσωπον ταύτην κακοτεχνίαν ὡρμη κότων.
[115]   εὐχάριστον, εὐπείθειαν, οἷόν τι ἐνοίκιον  {τὴν   εὐσέβειαν} τῷ θεῷ τῆς ἐνταῦθα
[56]   βλασφημήσαντες τόπον εἰς τοὔδαφος κατεσύρατε  τὴν   εὐσέβειαν, χθονίους ὑμῖν ἀναπλάττοντες θεοὺς
[56]   ἄνθρωποι παρὰ τοῦ Διὸς αἰτήσονται  τὴν   εὐτεκνίαν, ἣν (οὐδ' αὑτῷ παρασχεῖν
[36]   Ἤδη δὲ καὶ τὴν Ἥραν  τὴν   ζυγίαν ἱστορεῖ ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ
[106]   σωτηρίαν· εὗρες τὸν θεόν, ἔχεις  τὴν   ζωήν. ~Ζητήσωμεν οὖν, ἵνα καὶ
[95]   ὑμῶν" φησί, τὸν θάνατον καὶ  τὴν   ζωήν. Πειράζει σε κύριος
[95]   Πειράζει σε κύριος ἐκλέξασθαι  τὴν   ζωήν, συμβουλεύει σοι ὡς πατὴρ
[113]   περιστάσει πρὸς τὸ κυριώτατον τέλος,  τὴν   ζωήν, συντείνουσα θεοσέβεια· καθ'
[118]   πνεῦμά σοι οὐράνιον βοηθεῖ· πάριθι  τὴν   ἡδονήν, βουκολεῖ· μηδὲ γυνή σε
[84]   σήμερον καθ' ἑκάστην {αὐτοῦ} αὔξεται  (τὴν   ἡμέραν, ἔστ' ἂν σήμερον
[84]   ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ  τὴν   ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ
[39]   Θηβαῖοι δὲ τὰς γαλᾶς διὰ  τὴν   Ἡρακλέους γένεσιν. Τί δὲ πάλιν
[36]   Πανύασσις ἱστορεῖ. Ἤδη δὲ καὶ  τὴν   Ἥραν τὴν ζυγίαν ἱστορεῖ ὑπὸ
[58]   πηγὰς τὰς Ναΐδας καὶ περὶ  τὴν   θάλατταν (τὰς Νηρεΐδας. Μάγοι δὲ
[111]   δέ, εἰ βούλει, ἄνωθεν ἄθρει  τὴν   θείαν εὐεργε) σίαν. πρῶτος
[95]   αἰῶνας, ἀμήν. ~Ἔχετε, ἄνθρωποι,  τὴν   θείαν τῆς χάριτος ἐπαγγε λίαν,
[74]   ὀργίων ἱεροφαντίαν καὶ τῶν εἰδώλων  τὴν   θεολογίαν, παλινῳδίαν ἀληθείας εἰσάγει, τὸν
[77]   γὰρ οἱ χρησμοὶ τὰς εἰς  τὴν   θεοσέβειαν ἡμῖν ἀφορμὰς ἐναργέστατα προτείνοντες
[70]   τῶν λόγων ἄφθονος χορηγία  τὴν   θεοσέβειαν μαντεύεται; Σοφώ τερα, φησίν,
[5]   τόδε τὸ πᾶν, οὐ κατὰ  τὴν   Θρᾴκιον μουσικήν, τὴν παραπλήσιον Ἰουβάλ,
[106]   ὑμῶν. ἐκζητῶν τὸν θεὸν  τὴν   ἰδίαν πολυπραγμονεῖ σωτηρίαν· εὗρες τὸν
[12]   (Διόνυσον μαινόλην ὀργιάζουσι Βάκχοι ὠμοφαγίᾳ  τὴν   ἱερομανίαν ἄγοντες καὶ τελίσκουσι τὰς
[90]   ἐπιτιμήσαι ἐν σοὶ ἐκλεξάμενος  τὴν   Ἱερουσαλήμ· οὐκ ἰδοὺ τοῦτο δαλὸς
[57]   τῆς συμφορᾶς, ἀπὸ τοῦ κρηδέμνου  τὴν   Ἰνώ, ἀπὸ τῆς τριαίνης τὸν
[32]   Ἀλόπην, τὴν Μελανίππην, τὴν Ἀλκυόνην,  τὴν   Ἱπποθόην, τὴν Χιόνην, τὰς ἄλλας
[89]   τὴν πατρῴαν οὐσίαν, καὶ οὐχὶ  τὴν   ἴσην, ὡς παρειλήφαμεν, διαφυλάττομεν; Τί
[59]   ᾆσον ἡμῖν, Ὅμηρε, τὴν φωνὴν  τὴν   καλήν, ἀμφ' Ἄρεως φιλότητος ἐυστεφάνου
[99]   τῆς προσδοκηθείσης ἁλώσεως μετανοίᾳ γνησίῳ  τὴν   καλὴν ἀντικατηλλάξαντο σωτηρίαν. ~Πῶς οὖν
[3]   δομῆσαι τὴν σκαιότητα τοῦ ἔθους,  τὴν   καλὴν ὄντως ἐκείνην ἐλευθερίαν τῶν
[91]   τὸν νεοττὸν αὖθις ἀναλαμβάνει ἐπὶ  τὴν   καλιὰν ἀναπτῆναι παρορμῶν. ~Εἶτα κύνες
[18]   ὑφελομένη Παλλὰς ἐκ τοῦ πάλλειν  τὴν   καρδίαν προσηγορεύθη· οἱ δὲ Τιτᾶνες,
[18]   ἔσοπτρον, πόκος. Ἀθηνᾶ μὲν οὖν  τὴν   καρδίαν τοῦ Διονύσου ὑφελομένη Παλλὰς
[85]   πλανῆται· οὐ γὰρ εἰσελθεῖν εἰς  τὴν   κατάπαυσιν λέγονται διὰ τὴν ἀπιστίαν,
[84]   ὀργῇ μου· (εἰ εἰσελεύσονται εἰς  τὴν   κατάπαυσίν μου. Ὁρᾶτε τὴν ἀπειλήν·
[19]   τὸν τρίτον ἀδελφὸν ἀποκτείναντες οὗτοι  τὴν   κεφαλὴν τοῦ νεκροῦ φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην
[19]   γὰρ δὴ τούτω τὼ ἀδελφοκτόνω  τὴν   κίστην ἀνελομένω, ἐν τὸ
[54]   ἐν Κυνοσάργει νομοθετοῦντες προσκυνεῖν, τὸν  τὴν   κλεῖν κατεαγότα καὶ τὸ σκέλος
[94]   τῆς ἀληθείας πτερῷ. ~Ταύτην ἡμῖν  τὴν   κληρονομίαν ἐγχειρίζει ἀίδιος διαθήκη
[48]   Σάραπιν· οὗ καὶ τοὔνομα αἰνίττεται  τὴν   κοινωνίαν τῆς κηδείας καὶ τὴν
[83]   Ζωὴν δωρεῖται αἰώνιον, ὑμεῖς δὲ  τὴν   κόλασιν ἀναμένετε, καὶ τὸ πῦρ"
[104]   χάριν τὴν ἄνωθεν ἀπεκδεχόμενοι οὔτε  τὴν   κόλασιν ἐκτρεπόμενοι. (Οὐ γὰρ πιστεύουσι
[104]   Τρέφει δὲ μὲν θυμὸς  τὴν   κόλασιν ἐπὶ ἁμαρτίᾳ, εὖ ποιεῖ
[102]   ἂν οὖν τὴν εὔθυναν καὶ  τὴν   κόλασιν καὶ τὴν δίκην καὶ
[95]   τί μέλλομεν; Τί οὐκ ἐκκλίνομεν  τὴν   κόλασιν; Τί οὐ καταδεχόμεθα τὴν
[116]   ἀσπίδα τῆς πίστεως ἀναλαβόντες καὶ  τὴν   κόρυν τοῦ σωτηρίου περιθέμενοι καὶ
[82]   ζηλώσας τὴν ἐλπίδα, ἵνα ἐκκλίνῃς  (τὴν   κρίσιν; Ἥκετε ἥκετε, νεολαία
[9]   ἔρημος ἄγονος οὐκέτι. Ταύτην μοι  τὴν   κυοφορίαν προεθέσπισεν ἀγγέλου φωνή· πρόδρομος
[109]   σιτίων τοῖς γλυκέσιν ἡδόμεθα διὰ  τὴν   λειότητα τῆς ἡδονῆς προτιμῶντες, ἰᾶται
[1]   τῷ ᾄσματι ἁρμοσάμενος ᾠδὸς  τὴν   (λείπουσαν ἀνεπλήρωσε χορδήν. Οὔκουν ᾠδῇ
[114]   οὐκ ἐπῃσχύνθης. ~Ἀφέλωμεν οὖν, ἀφέλωμεν  τὴν   λήθην τῆς ἀληθείας· τὴν ἄγνοιαν
[7]   ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι  τὴν   μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς
[119]   σύ, τὰς Θήβας λιπὼν καὶ  τὴν   μαντικὴν καὶ τὴν βακχικὴν ἀπορ
[116]   κόρυν τοῦ σωτηρίου περιθέμενοι καὶ  τὴν   μάχαιραν τοῦ πνεύματος, ἐστι
[34]   μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν" οὐ διὰ  τὴν   μέθην τοῦ σώματος, ὡς ἐγὼ
[32]   Ἀμφιτρίτην, τὴν Ἀμυμώνην, τὴν Ἀλόπην,  τὴν   Μελανίππην, τὴν Ἀλκυόνην, τὴν Ἱπποθόην,
[77]   κρατεῖ, αὐτὸς ὑπάρχει. (ἐνθέως σφόδρα  τὴν   μὲν ἀπάτην ἀπεικάζουσα τῷ σκότει,
[28]   δὲ οἳ πέντε Ἀθηνᾶς ὑποτίθενται,  τὴν   μὲν Ἡφαίστου, τὴν Ἀθηναίαν· τὴν
[54]   τῆς Ἀθηνᾶς ηὐτρεπίζετο· δὲ  τὴν   μὲν θεὸν ὑπερηφάνει, τὸ ἄγαλμα
[47]   καλουμένου λυχνέως λίθου, Κάλως δὲ  τὴν   μέσην αὐταῖν· ἱστοροῦντα ἔχω σοι
[92]   (Οὐ μνησικακεῖ, ἔτι ἐλεεῖ, ἔτι  τὴν   μετάνοιαν ἀπαιτεῖ. Ἐρέσθαι δὲ ὑμᾶς
[16]   Φερεφάττῃ, τῇ ἰδίᾳ θυγατρί, μετὰ  τὴν   μητέρα τὴν Δηώ, ἐκλαθόμενος τοῦ
[75]   ἔλεγεν αὐτοῖς μεταιτοῦσιν· οὐ τρέφω  τὴν   (μητέρα τῶν θεῶν, ἣν οἱ
[119]   σκηριπτόμενος, μὴ κιττῷ ἀναδούμενος, ῥῖψον  τὴν   μίτραν, ῥῖψον τὴν νεβρίδα, σωφρό
[14]   φαλλὸς τοῖς μυουμένοις τὴν τέχνην  τὴν   μοιχικὴν ἐπιδίδοται· νόμισμα δὲ εἰσφέρουσιν
[17]   Θεσμοφορίοις μεγαρίζοντες χοίρους ἐμβάλλουσιν; Ταύτην  τὴν   μυθολογίαν αἱ γυναῖκες ποικίλως κατὰ
[73]   μᾶλλον δὲ ἐξομολογουμένη τῷ θεῷ  τὴν   μυθώδη παρέκβασιν· παρίτω (δὴ ὅστις
[10]   λόγος, τῶν προφητικῶν αἰνιγμάτων  τὴν   μυστικὴν ἀπολύ σηται σιωπήν, εὐαγγέλιον
[119]   ἀναδούμενος, ῥῖψον τὴν μίτραν, ῥῖψον  τὴν   νεβρίδα, σωφρό νησον· δείξω σοι
[102]   κόλασιν καὶ τὴν δίκην καὶ  τὴν   νέμεσιν εὖ φρονῶν ὑπολάβοι θεούς;
[106]   τῶν δικαίων τὴν πτέρναν καὶ  τὴν   ὁδὸν τῆς ἀληθείας" ἐμποδίζοντες· (φρόνιμοι
[34]   κατελθεῖν εἰς Ἅιδου γλιχόμενος ἠγνόει  τὴν   ὁδόν, ὑπισχνεῖται δ' αὐτῷ φράσειν,
[20]   μὴ δοκοῖεν οἱ τετελεσμένοι μιμεῖσθαι  τὴν   (ὀδυρομένην. Ωἴκουν δὲ τηνικάδε τὴν
[59]   ἐλθόντος τὸ πᾶν μεμαθηκότες, οἱ  τὴν   οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ κατανενοηκότες, οἱ
[80]   αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἱερεμίας, ἀνώρθωσεν  τὴν   οἰκουμένην ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ.
[79]   κύριος σείσει πόλεις κατοικουμένας καὶ  τὴν   οἰκουμένην ὅλην καταλήψεται τῇ χειρὶ
[41]   αἴλουροι καὶ γαλαῖ, προήσονται  τὴν   Ὁμηρι κήν τε καὶ ποιητικήν,
[42]   τῷ Διί, καὶ Λεσβίους Διονύσῳ  τὴν   (ὁμοίαν προσάγειν θυσίαν Δωσίδας λέγει·
[105]   αὐτοῖς, φησὶν γραφή, κατὰ  τὴν   ὁμοίωσιν τοῦ ὄφεως, ὡσεὶ ἀσπίδος
[112]   δὲ ἀπιστήσετε μαθητὰς θεοῦ γεγονότας,  τὴν   ὄντως ἀληθῆ σοφίαν ἐπανῃρημένους, ἣν
[105]   ἀδοξία, οὐκ ἀκτημοσύνη· οὐδέ τις  τὴν   ὄντως ἀληθῆ σοφίαν χαλκῷ δῃώσας"
[82]   τουτέστι σπεύδεις εἰς σωτηρίαν, φοβούμενος  τὴν   ὀργήν, ἀγαπήσας τὴν χάριν, ζηλώσας
[100]   ἀμέλει καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ  τὴν   οὐρανοῦ γενόμενον θέαν, φυτὸν οὐράνιον"
[26]   ~Οἳ μὲν γὰρ εὐθέως ἀμφὶ  τὴν   οὐρανοῦ θέαν ἀπατώ μενοι καὶ
[63]   φιλοσόφων παρατρέπεται χορὸς πρὸς μὲν  τὴν   οὐρανοῦ θέαν παγκάλως γεγονέναι τὸν
[83]   τοῦ θεοῦ, διὰ τὴν ἄγνοιαν  τὴν   οὖσαν ἐν αὐτοῖς, διὰ τὴν
[71]   ἤν τις ἀναιδῶς αὐτὸν θεάσηται,  τὴν   ὄψιν ἀφαιρεῖται. Πόθεν ἄρα
[88]   λόγῳ· σπεύσωμεν εἰς σωτηρίαν, ἐπὶ  τὴν   παλιγγενεσίαν· εἰς μίαν ἀγάπην συναχθῆναι
[48]   τόποις τὸ χωρίον. Βλιστίχην δὲ  τὴν   παλλα κίδα τελευτήσασαν ἐν Κανώβῳ
[28]   μητρὸς ἐπικεκλή κασιν· ἐπὶ πᾶσι  τὴν   Πάλλαντος καὶ Τιτανίδος τῆς Ὠκεανοῦ,
[24]   Οὗτος τὸν πολίτην τὸν ἑαυτοῦ,  τὴν   παρὰ Κυζικηνοῖς Μητρὸς τῶν θεῶν
[5]   οὐ κατὰ τὴν Θρᾴκιον μουσικήν,  τὴν   παραπλήσιον Ἰουβάλ, κατὰ δὲ τὴν
[5]   τὴν παραπλήσιον Ἰουβάλ, κατὰ δὲ  τὴν   πάτριον τοῦ θεοῦ βούλησιν, ἣν
[89]   Τί δὲ αὐξάνομεν μειοῦμεν  τὴν   πατρῴαν οὐσίαν, καὶ οὐχὶ τὴν
[96]   πίστιν, φέρε ὑμῖν ἐκ περιουσίας  τὴν   περὶ τοῦ λόγου παραθήσομαι (πειθώ.
[38]   δ' οὖν συνιέντες τὴν πλάνην  τὴν   περὶ τοὺς θεούς· οὐ γὰρ
[3]   μακρὰν καταλύσων ἀφῖκται τὴν δουλείαν  τὴν   πικρὰν τῶν τυραννούντων δαιμό νων,
[80]   κύριος ἐπάγων τὸ (φῶς,  τὴν   πίστιν πᾶσι καὶ σωτηρίαν. Κύριος"
[24]   ἀλήθειαν αὐτὴν μὴ νενοηκότας, ἀλλὰ  τὴν   πλάνην γε ὑπωπτευκότας, ὅπερ οὐ
[12]   δρᾶμα ἤδη ἐγενέσθην μυστικόν, καὶ  τὴν   πλάνην καὶ τὴν ἁρπαγὴν καὶ
[38]   μέν, ὅμως δ' οὖν συνιέντες  τὴν   πλάνην τὴν περὶ τοὺς θεούς·
[28]   τὴν Αἰγυπτίαν· τρίτην τοῦ Κρόνου,  τὴν   πολέμου εὑρέτιν· τετάρτην τὴν Διός,
[27]   πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ  τὴν   πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ, ἣν ἠγάπησεν
[4]   Ἀβραάμ" Ὃς κατελεήσας τὴν ἀμαθίαν  τὴν   πολλὴν καὶ τὴν σκληροκαρδίαν τῶν
[19]   φορτίου· κἀνταῦθα διετριβέτην, φυγάδε ὄντε,  τὴν   πολυτίμητον εὐσεβείας διδασκαλίαν αἰδοῖα καὶ
[86]   ὑμῖν, ἢν ἐθέλητε, ἐξω νήσασθαι  τὴν   πολυτίμητον σωτηρίαν οἰκείῳ θησαυρῷ, ἀγάπῃ
[102]   τὴν τύχην θεὸν λέγων καὶ  τὴν   πρᾶξιν λεγέτω θεόν. ~Εἰ δὴ
[62]   πού γ' ἂν ἔτι  τὴν   Πραξιτέλους Δήμητρα καὶ Κόρην καὶ
[53]   αὐτήν, ἵν' ἔχοιεν οἱ δείλαιοι  τὴν   Πραξιτέλους (ἐρωμένην προσκυνεῖν. Φρύνη δὲ
[99]   θελήσητε, τῶν πρὸς τὸν θεὸν  τὴν   προαίρεσιν ἐσχηκότων· ὑμῶν, ἐὰν ἐθελήσητε
[105]   πατέρα ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν ἐξεζητήσατε,  τὴν   προαίρεσιν τῇ (σωτηρίᾳ συνάψαντες· ἐμποδὼν
[66]   μέχρι τῆς σελήνης αὐτῆς διορίζων  τὴν   πρόνοιαν, ἔπειτα τὸν κόσμον θεὸν
[67]   μυθίζοντες, ὀρρωδοῦντες συνανατρέφειν αὐτοῖς ἀθεότητα  τὴν   πρὸς τῶν δοκήσει σοφῶν δὴ
[84]   μου. Ὁρᾶτε τὴν ἀπειλήν· ὁρᾶτε  τὴν   προτροπήν· ὁρᾶτε τὴν τιμήν· τί
[50]   θεῶν. ~Διδάσκαλον δὲ ὑμῖν παραθήσομαι  τὴν   προφῆτιν Σίβυλλαν οὐ ψευδοῦς Φοίβου
[106]   θαυμάσατε, παύσασθε καραδοκοῦντες τῶν δικαίων  τὴν   πτέρναν καὶ τὴν ὁδὸν τῆς
[43]   Κροῖσον διὰ τοῦ Ἅλυος ἐπὶ  τὴν   πυράν. Οὕτω φιλοῦντες (οἱ δαίμονες
[43]   δέ, Κῦρε, κέλευσον ἀποσβεσθῆναι  τὴν   πυράν. Σωφρόνησον ὕστατον γοῦν,
[83]   τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς, διὰ  τὴν   πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν· οἵτινες
[39]   συγγραφεῖς, οὓς ἐγὼ μάρτυρας ἐπὶ  τὴν   σὴν ἀπιστίαν καλῶ, ἀθέου χλεύης,
[119]   τοῦ λόγου τὰ μυστήρια, κατὰ  τὴν   σὴν διηγούμενος εἰκόνα. Ὄρος ἐστὶ
[108]   καὶ τῷ τύπτοντί σε εἰς  τὴν   σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην"
[62]   εἰπεῖν, ὁμοθυμαδὸν ἐκεῖνοι πάντες κατὰ  τὴν   Σίβυλλαν οἳ ναοὺς πάντας ἀπαρνήσονται
[3]   ἀγάλμασι καὶ σκιαγραφίαις, ἀνοικο δομῆσαι  τὴν   σκαιότητα τοῦ ἔθους, τὴν καλὴν
[26]   δὲ Ἀλάστορας ἀναπεπλάκασιν (οἱ ἀμφὶ  τὴν   σκηνὴν ποιηταί. Φιλοσόφων δὲ ἤδη
[4]   τὴν ἀμαθίαν τὴν πολλὴν καὶ  τὴν   σκληροκαρδίαν τῶν εἰς τὴν ἀλήθειαν
[9]   τῆς θείας ἐμπλήσας δυνάμεως καὶ  τὴν   στεῖραν καὶ τὴν ἔρημον. Ἐπεὶ
[79]   κτίζων πνεῦμα" οὗ αἱ χεῖρες  τὴν   στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ (ἐθεμελίωσαν. Ἔτι
[2]   ἀπαλλαττέτω, τὴν ὑπερτάτην ὀρέγουσα δεξιάν,  τὴν   σύνεσιν, εἰς σωτηρίαν· οἳ δὲ
[105]   μὲν τὸν νοῦν, κωφοὶ δὲ  τὴν   σύνεσιν ὄντες οὐκ ἀλγεῖτε, οὐκ
[89]   ἐπιζη τήσομεν, οἷον δηλητήριον φάρμακον  τὴν   συνήθειαν ἀπωσάμενοι; Τοῦτ' αὐτὸ γάρ
[75]   Ἱερείᾳ τῷ δράματι χαλεπαίνων πρὸς  τὴν   συνήθειαν διελέγχειν πειρᾶται τὸν ἄθεον
[46]   ἐπιόντες ὡς ἀληθῶς λῆρον εὑρήσετε  τὴν   συνήθειαν, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων" ἀναίσθητα
[39]   ὑμῶν τοὺς πελαργοὺς τετιμήκασι διὰ  τὴν   συνήθειαν, Θηβαῖοι δὲ τὰς γαλᾶς
[62]   καὶ συντόμως προφητικὸς ἐλέγχει  τὴν   συνήθειαν λόγος ὅτι πάντες οἱ
[118]   καὶ βασιλείας κατηξιῶσθαι. ~Φύγωμεν οὖν  τὴν   συνήθειαν, φύγωμεν οἷον ἄκραν χαλε
[121]   τῷ παλαιῷ· καὶ τῶν ἀνθρώπων  τὴν   συνωρίδα καταζεύξας, εἰς ἀθανασίαν κατιθύνει
[30]   Ἱερώνυμος δὲ φιλόσοφος καὶ  τὴν   σχέσιν αὐτοῦ ὑφηγεῖται τοῦ σώματος,
[94]   ἀργυρίου. (Ἐπὶ τὸ λουτρόν, ἐπὶ  τὴν   σωτηρίαν, ἐπὶ τὸν φωτισμὸν παρακαλεῖ
[9]   ἀναδύεσθαι τὴν ὠφέλειαν καὶ ἀναβάλλεσθαι  τὴν   σωτηρίαν; γὰρ οὐχὶ καὶ
[123]   ἐπὶ τὸ μέγιστον τῶν ἀγαθῶν,  τὴν   σωτηρίαν, παρακαλῶν· περὶ γάρ τοι
[42]   δὲ τὸ ἔθνος, οἱ περὶ  τὴν   Ταυρικὴν χερρόνησον κατοικοῦντες, οὓς ἂν
[76]   νέμων σαφέστατα, διελέγχων, (κείνῳ πειθόμενος  τὴν   τεκοῦσαν ἔκτανον, ἐκεῖνον ἡγεῖσθ' ἀνόσιον
[14]   χόνδρος καὶ φαλλὸς τοῖς μυουμένοις  τὴν   τέχνην τὴν μοιχικὴν ἐπιδίδοται· νόμισμα
[88]   ἀγάπην συναχθῆναι οἱ πολλοὶ κατὰ  τὴν   τῆς μοναδικῆς οὐσίας ἕνωσιν σπεύσωμεν.
[86]   ἐστιν ἀξιόλογος μισθός. Ταύτην ἡδέως  τὴν   τιμὴν θεὸς λαμβάνει. Ἠλπίκαμεν
[84]   ἀπειλήν· ὁρᾶτε τὴν προτροπήν· ὁρᾶτε  τὴν   τιμήν· τί δὴ οὖν ἔτι
[14]   Οὐρανοῦ, τῶν λάγνων, τῶν μετὰ  τὴν   τομὴν τὸ κῦμα βεβιασμένων) ὡς
[115]   ὀλίγης πίστεως γῆν σοι δίδωσι  τὴν   τοσαύτην γεωργεῖν, ὕδωρ πίνειν καὶ
[70]   τοὺς ὅσοι ἀληθεῖς καὶ δόξαν  τὴν   τοῦ θεοῦ παρ' αὐτῶν ὠφέλησαι
[65]   νομίζοντας. Οὐκ ἀπεκρυ ψάμην οὐδὲ  τὴν   τούτων ἄγνοιαν. Εἰ γὰρ καὶ
[66]   εἶναι ἐμψύχους ὄντας. Οὐ σιωπήσομαι  τὴν   τούτων ἀναισχυντίαν· Ξενοκράτης (Καλχηδόνιος οὗτος)
[64]   ξύλα οὐ τιμήσαντες, γῆν δὲ  τὴν   τούτων μητέρα ἐκθειάσαντες καὶ Ποσειδῶνα
[39]   γεννῆσαι· Πολέμων δὲ τοὺς ἀμφὶ  τὴν   Τρωάδα κατοικοῦντας ἱστορεῖ τοὺς ἐπιχωρίους
[102]   πάθος ἀέρος γεγενημένοι; δὲ  τὴν   τύχην θεὸν λέγων καὶ τὴν
[84]   καὶ πλεονεξίας. ~Τοιούτου μάρτυρος ἐλέγχοντος  τὴν   τῶν ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ θεὸν
[69]   οἱονεὶ τρυτάνῃ τῇ δικαιο σύνῃ  τὴν   τῶν ὅλων ἀρρεπῶς περιλαμβάνων καὶ
[74]   τοῦ Οἰάγρου Ὀρφεύς, μετὰ  τὴν   τῶν ὀργίων ἱεροφαντίαν καὶ τῶν
[47]   τὰ ξύλα καὶ συνελόντι φάναι  τὴν   ὕλην ἀγάλματα ἀνδρείκελα ἐποιήσαντο, οἷς
[64]   φίαν αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν  τὴν   ὕλην ἐφεύρωμεν, εἰ καὶ δαιμόνια
[99]   μοι γεγονέναι, τοσαύτῃ σπουδῇ περὶ  τὴν   ὕλην καταγινόμενος. Ἐπιτέτριπται δὲ ὑπὸ
[101]   προσκυνούμενοι λίθοι καὶ περὶ  τὴν   ὕλην κενοσπούδως δαπανᾶτε· εἰς ἄγνοιαν
[47]   Τίρυνθι τῆς Ἥρας ξοάνου καὶ  τὴν   ὕλην (ὄγχνην καὶ τὸν ποιητὴν
[64]   καὶ οὗτοι, σοφίᾳ τινὶ ἀσόφῳ  τὴν   ὕλην προσκυνήσαντες καὶ λίθους μὲν
[2]   τῆς πλάνης τοὺς ἀνθρώπους ἀπαλλαττέτω,  τὴν   ὑπερτάτην ὀρέγουσα δεξιάν, τὴν σύνεσιν,
[17]   τὸν κάλαθον καὶ τὴν ἁρπαγὴν  τὴν   ὑπὸ Ἀιδωνέως καὶ τὸ σχίσμα
[34]   τρόπον ἐφέζεταί τε τῷ κλάδῳ,  τὴν   ὑπόσχεσιν (ἐκτελῶν τῷ νεκρῷ. Ὑπόμνημα
[34]   αὐτῷ, εἰ ἀναζεύξοι, ὅρκῳ πιστωσάμενος  τὴν   (ὑπόσχεσιν. Μαθὼν ἀπῆρεν· ἐπανῆλθεν αὖθις·
[92]   βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος  τὴν   φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ
[17]   ἑορτάζουσι, Θεσμοφόρια, Σκιροφόρια, Ἀρρητοφόρια, πολυτρόπως  τὴν   Φερεφάττης (ἐκτραγῳδοῦσαι ἁρπαγήν. Τὰ γὰρ
[120]   τῷ πίστεως ἀλείμματι, δι' οὗ  τὴν   φθορὰν ἀποβάλλετε, καὶ γυμνὸν δικαιοσύνης
[32]   μόνη καὶ τὸν μάντιν καὶ  (τὴν   φθοράν. Αὐτός τε Ζεὺς
[114]   τὸν ἄνθρωπον προσεκρέμασεν αἰθέρι, μεταφυτεύων  τὴν   φθορὰν εἰς ἀφθαρσίαν καὶ γῆν
[117]   κέντρον τῆς σωτηρίας, ἐξελαύνων  τὴν   φθοράν, ἐκδιώκων τὸν θάνατον,
[106]   δηλητήριον, ὅπως ὅτι μάλιστα ὑμῖν  τὴν   φθοράν, ὡς ἐκείνοις τὸ γῆρας,
[6]   Ἔχεις οὖν τὴν ἐπαγγελίαν, ἔχεις  τὴν   φιλανθρω πίαν· τῆς χάριτος μεταλάμβανε.
[27]   τῆς ἀνομίας υἱοί ποτε διὰ  τὴν   φιλανθρωπίαν τοῦ λόγου νῦν υἱοὶ
[14]   Κινύρᾳ φίλη (τὴν Ἀφροδίτην λέγω,  τὴν   φιλομηδέα, ὅτι μηδέων ἐξεφαάνθη, μηδέων
[66]   διήκειν λέγοντας, οἳ καταισχύνουσιν ἀτεχνῶς  τὴν   φιλοσοφίαν. Οὐδὲν δὲ οἶμαι χαλεπὸν
[8]   τοὺς ἀνθρώπους, ἀνάπτων ἐκ κίονος  τὴν   φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος καὶ
[39]   σέβουσι Σάμιοι) οὐδέ γε τῶν  τὴν   Φοινίκην Σύρων κατοικούντων, ὧν οἳ
[79]   Ἡσαΐου (καὶ ταύτην ἀπομνημονεύσω σοι  τὴν   φωνήν) ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι"
[9]   Διὰ ταύτην τοίνυν τοῦ λόγου  τὴν   φωνὴν στεῖρα εὐτεκνεῖ καὶ
[88]   πατήρ" ταύτην θεὸς  τὴν   φωνὴν τὴν ἀληθινὴν ἀσπάζεται παρὰ
[59]   καλὸν ἀείδειν ᾆσον ἡμῖν, Ὅμηρε,  τὴν   φωνὴν τὴν καλήν, ἀμφ' Ἄρεως
[114]   ἐποπτεύσωμεν, ταύτην αὐτῷ πρῶτον ἀνυμνήσαντες  τὴν   φωνήν χαῖρε φῶς" φῶς ἡμῖν
[26]   Φόβον καὶ τὸν Ἔρωτα καὶ  τὴν   Χαρὰν καὶ τὴν Ἐλπίδα, ὥσπερ
[84]   τιμήν· τί δὴ οὖν ἔτι  τὴν   χάριν εἰς ὀργὴν μεταλλάσσομεν καὶ
[82]   σωτηρίαν, φοβούμενος τὴν ὀργήν, ἀγαπήσας  τὴν   χάριν, ζηλώσας τὴν ἐλπίδα, ἵνα
[122]   (Οὐκ ἀποκρύπτεται γοῦν προφήτης  τὴν   χάριν λέγων, ἐγὼ εἶπον ὅτι
[104]   ἐπὶ τὴν δικαιοσύνην καλοῦντα, οὔτε  τὴν   χάριν τὴν ἄνωθεν ἀπεκδεχόμενοι οὔτε
[32]   Μελανίππην, τὴν Ἀλκυόνην, τὴν Ἱπποθόην,  τὴν   Χιόνην, τὰς ἄλλας τὰς μυρίας·
[57]   γυμνὴν ἴδῃ τις ἀνάγραπτον γυναῖκα,  (τὴν   χρυσῆν" Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως
[92]   τοῦ θεοῦ καὶ παρ' αὐτοῦ  τὴν   ψυχὴν εἰληφότας καὶ ὄντας ὅλως
[66]   παντὸς οἴεται· τουτέστι τοῦ κόσμου  τὴν   ψυχὴν θεὸν ὑπολαμβάνων αὐτὸς αὑτῷ
[118]   κωτίλλουσα, τεὴν διφῶσα καλιήν. (Παράπλει  τὴν   ᾠδήν, θάνατον ἐργάζεται· ἐὰν ἐθέλῃς
[59]   εὐνὴν Ἡφαίστοιο ἄνακτος. (Κατάπαυσον, Ὅμηρε,  τὴν   ᾠδήν· οὐκ ἔστι καλή, μοιχείαν
[9]   ἐπ' ἀρετήν, ἡμᾶς δὲ ἀναδύεσθαι  τὴν   ὠφέλειαν καὶ ἀναβάλλεσθαι τὴν σωτηρίαν;




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/02/2009