Paragraphes |
[88] |
σπεύσωμεν.
Ἀγαθοεργούμενοι
ἀναλόγως
(ἑνότητα
διώκωμεν,
|
τὴν |
ἀγαθὴν
ἐκζητοῦντες
μονάδα.
Ἡ
δὲ |
[114] |
ἀφέλωμεν
τὴν
λήθην
τῆς
ἀληθείας·
|
τὴν |
ἄγνοιαν
καὶ
τὸ
σκότος
τὸ |
[122] |
νομίζουσιν,
καὶ
αὐτήν
γε
ἔτι
|
τὴν |
ἄγνοιαν
μανίας
εἶδος
ὑπογράφοντες
(οὐδὲν |
[100] |
λόγου
συγγνώμην
τῆς
πλάνης
ἔχει
|
τὴν |
ἄγνοιαν,
ὁ
δὲ
εἰς
ὦτα |
[83] |
τῆς
ζωῆς
τοῦ
θεοῦ,
διὰ
|
τὴν |
ἄγνοιαν
τὴν
οὖσαν
ἐν
αὐτοῖς, |
[108] |
ἀνθρώποις
πλάνης
τὰ
θηρία·
ἐπινέμεται
|
τὴν |
ἄγνοιαν,
ὡς
ὑμεῖς,
οὐχ
ὑποκρίνεται |
[106] |
ἐπᾳδόντων.
~Ἀλλ'
ὑμεῖς
γε
κατεπᾴσθητε
|
τὴν |
ἀγριότητα
καὶ
παρα
δέξασθε
τὸν |
[5] |
Δώριον
ἁρμονίαν
κεράσας
Λυδίῳ·
καὶ
|
τὴν |
ἀέρος
ἀπηνῆ
ψυχρότητα
τῇ
παραπλοκῇ |
[65] |
Σαυρομάτας
ἢ
Μάγους,
παρ'
ὧν
|
τὴν |
ἀθεότητα
τῶν
σεβασμίων
αὐτοῖς
μεμαθήκασιν |
[28] |
Ἀθηνᾶς
ὑποτίθενται,
τὴν
μὲν
Ἡφαίστου,
|
τὴν |
Ἀθηναίαν·
τὴν
δὲ
Νείλου,
τὴν |
[55] |
ὑμεῖς
αὐτοὶ
κεκλήκατε,
ἐπεὶ
καὶ
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν
αὐτὴν
καὶ
τοὺς
ἄλλους |
[76] |
οὐδὲ
καθ'
ὁπόσον
αὐτοῖς.
Αὐτίκα
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν
κυνάμυιαν"
καὶ
τὸν
Ἥφαιστον |
[35] |
(ἀνῳκοδομησάτην
τῷ
Φρυγί.
Ὅμηρος
δὲ
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν
οὐκ
αἰσχύνεται
παραφαίνειν
λέγων |
[36] |
(οὐτασμένον
διηγούμενος.
Πολέμων
δὲ
καὶ
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν
ὑπὸ
Ὀρνύτου
τρωθῆναι
λέγει· |
[47] |
μὲν
οὖν
Ὀλυμπίασι
Δία
καὶ
|
τὴν |
Ἀθήνησι
Πολιάδα
ἐκ
χρυσοῦ
καὶ |
[28] |
τὴν
Ἀθηναίαν·
τὴν
δὲ
Νείλου,
|
τὴν |
Αἰγυπτίαν·
τρίτην
τοῦ
Κρόνου,
τὴν |
[93] |
ἀγαθῶν
τοὺς
δικαιοσύνης
ἐραστάς,
οἳ
|
τὴν |
ἀίδιον
διώκομεν
σωτηρίαν,
ἀτὰρ
δὴ |
[94] |
ἡ
ἀίδιος
διαθήκη
τοῦ
θεοῦ
|
τὴν |
ἀίδιον
δωρεὰν
χορηγοῦσα·
ὁ
δὲ |
[60] |
φρονοῦσιν
οἱ
πολλοί·
ἀπορρίψαντες
δὲ
|
τὴν |
αἰδῶ
καὶ
τὸν
φόβον
οἴκοι |
[31] |
καλεῖ
Μοίσας
κατὰ
τὴν
διάλεκτον
|
τὴν |
Αἰολέων.
(Ταύτας
ἐδιδάξατο
ᾄδειν
καὶ |
[109] |
καὶ
ὑγιάζει
τὰ
πικρὰ
τραχύνοντα
|
τὴν |
αἴσθησιν,
ἀλλὰ
τοὺς
ἀσθενεῖς
τὸν |
[39] |
δὲ
ἐν
Κτίσεσιν
ἱερῶν
περὶ
|
τὴν |
Ἀκαρνανίαν
φησίν,
ἔνθα
τὸ
Ἄκτιόν |
[56] |
παρασχεῖν
ἴσχυσεν;
Οἴμοι
τῆς
ἀθεότητος·
|
τὴν |
ἀκήρατον
οὐσίαν,
τὸ
ὅσον
ἐφ' |
[60] |
προσεσχηκότες
ἀσελγείᾳ
τοὺς
θαλάμους
κεκοσμήκασι,
|
τὴν |
ἀκολασίαν
εὐσέβειαν
νομίζοντες·
κἀπὶ
τοῦ |
[61] |
μὲν
τοῖς
εἰδώλοις
ζηλοῦντες
αὐτῶν
|
τὴν |
ἀκρασίαν,
ἀπιστεῖτε
δὲ
τῷ
θεῷ |
[12] |
ἐστὶ
τετελεσμένος.
Αὐτίκα
γοῦν
κατὰ
|
τὴν |
ἀκριβῆ
τῶν
Ἑβραίων
φωνὴν
ὄνομα |
[97] |
σοφιστήν,
Θεόκριτος
ὄνομα
αὐτῷ·
μετὰ
|
τὴν |
Ἀλεξάνδρου
τελευτὴν
ἐπισκώπτων
ὁ
Θεόκριτος |
[88] |
τῷ
λόγῳ
ἑπομένη,
ἐπ'
αὐτὴν
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἀναπαυομένη,
Ἀββᾶ"
λέγουσα
ὁ |
[105] |
μαθήσεως
ἐστέρηται.
~Ὑμεῖς
δὲ
πρὸς
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἀνάπηροι
καὶ
τυφλοὶ
μὲν |
[5] |
μικρῷ
πρόσθεν
ἐμνήσθημεν,
προὔτρεπεν
ὡς
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
ἀπέτρεπε
δὲ
εἰδώλων,
πολλοῦ |
[76] |
Σωκρατικῆς
διατριβῆς
ὁ
Εὐριπίδης
εἰς
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἀπιδὼν
καὶ
τοὺς
θεατὰς |
[24] |
ἀθέους
ἐπικεκλή
κασιν,
εἰ
καὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
αὐτὴν
μὴ
νενοηκότας,
ἀλλὰ |
[77] |
ἡμῖν
ἀφορμὰς
ἐναργέστατα
προτείνοντες
θεμελιοῦσι
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
γραφαὶ
δὲ
αἱ
θεῖαι |
[116] |
θεός·
ἁπλώσας
δὲ
ὁ
λόγος
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἔδειξε
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸ |
[75] |
θεοὺς
ὑμῶν
ἔλεγχοι,
οὓς
διὰ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἐκβιαζόμενοι
(κωμῳδοῦσι
ποιηταί.
Μένανδρος |
[89] |
κἂν
οἱ
πατέρες
χαλεπαίνωσιν,
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἐκκλινοῦμεν
καὶ
τὸν
ὄντως |
[47] |
ἐποιήσαντο,
οἷς
ἐπιμορφάζετε
εὐσέβειαν
συκοφαντοῦντες
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
ἤδη
μὲν
αὐτόθεν
δῆλον· |
[80] |
ὁ
λόγος
(αὐτοῦ,
ἀνορθοῖ
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
Καὶ
αὕτη
πρώτη
τοῦ |
[4] |
καὶ
τὴν
σκληροκαρδίαν
τῶν
εἰς
|
τὴν |
ἀλήθειαν
λελιθωμένων
ἤγειρεν
θεοσεβείας
σπέρμα |
[74] |
καὶ
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς
παραγυμνοῦσι
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
ὃ
μὲν
καὶ
εἰς |
[108] |
ὡς
ὑμεῖς,
οὐχ
ὑποκρίνεται
δὲ
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
οὐκ
ἔστι
παρ'
αὐτοῖς |
[64] |
παρα
δρομὴν
παραστῆσαι
δυνηθῶμεν
ὀνειρώττουσαν
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
(Στοιχεῖα
μὲν
οὖν
ἀρχὰς |
[43] |
σὺ
μέν,
ὦ
Σόλων,
μάντευσαι
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
σὺ
δέ,
ὦ
Κῦρε, |
[27] |
πλάνης
ἀπεσπασμένοι,
ᾄσσοντες
δὲ
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
Ταύτῃ
τοι
ἡμεῖς
οἱ |
[74] |
καὶ
παρακεκινδυνευμένως
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς
|
(τὴν |
ἀλήθειαν
τοῖς
θεαταῖς
παρεισήγαγεν.
Ὁ |
[58] |
τὸ
ἅγιον
προσωπείοις
δαιμονίων
κεκωμῳδήκατε,
|
τὴν |
ἀληθῆ
θεοσέβειαν
δεισιδαμονίᾳ
σατυρίσαντες.
~Αὐτὰρ |
[88] |
ταύτην
ὁ
θεὸς
τὴν
φωνὴν
|
τὴν |
ἀληθινὴν
ἀσπάζεται
παρὰ
τῶν
αὑτοῦ |
[32] |
Ἀμυμώνην,
τὴν
Ἀλόπην,
τὴν
Μελανίππην,
|
τὴν |
Ἀλκυόνην,
τὴν
Ἱπποθόην,
τὴν
Χιόνην, |
[112] |
χρῆναι
διδασκαλίαν
ἔτι,
Ἀθήνας
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
Ἑλλάδα,
πρὸς
δὲ
καὶ |
[108] |
εἰς
τὴν
σιαγόνα
πάρεχε
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην"
καὶ
οὐκ
ἐπιθυμήσεις,
ἐπιθυμίᾳ |
[95] |
χάριτος
ἐπαγγε
λίαν,
ἀκηκόατε
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
τῆς
κολάσεως
ἀπειλήν,
δι' |
[32] |
αὐτοῦ,
τὴν
Ἀμφιτρίτην,
τὴν
Ἀμυμώνην,
|
τὴν |
Ἀλόπην,
τὴν
Μελανίππην,
τὴν
Ἀλκυόνην, |
[4] |
τέκνα
τῷ
Ἀβραάμ"
Ὃς
κατελεήσας
|
τὴν |
ἀμαθίαν
τὴν
πολλὴν
καὶ
τὴν |
[26] |
σῖτον,
ὡς
Ἀθηναῖοι,
καὶ
Διόνυσον
|
τὴν |
ἄμπελον,
ὡς
Θηβαῖοι,
προσηγόρευσαν.
Ἄλλοι |
[32] |
διεφθαρμένων
ὑπ'
αὐτοῦ,
τὴν
Ἀμφιτρίτην,
|
τὴν |
Ἀμυμώνην,
τὴν
Ἀλόπην,
τὴν
Μελανίππην, |
[24] |
που
τῶν
λοιπῶν
ἀνθρώ
πων
|
τὴν |
ἀμφὶ
τοὺς
θεοὺς
τούτους
πλάνην, |
[32] |
χορὸν
τῶν
διεφθαρμένων
ὑπ'
αὐτοῦ,
|
τὴν |
Ἀμφιτρίτην,
τὴν
Ἀμυμώνην,
τὴν
Ἀλόπην, |
[50] |
ἄκουσον
φιλοσόφου,
τοῦ
Ἐφεσίου
Ἡρακλείτου,
|
τὴν |
ἀναισθησίαν
ὀνειδίζοντος
τοῖς
ἀγάλμασι·
καὶ |
[52] |
Αἰγυπτίου·
παρ'
ὧν
οὐδὲ
αὐτῶν
|
τὴν |
ἀναισθησίαν
(τῶν
ἀγαλμάτων
ἐκμανθάνετε.
Ἀλλ' |
[51] |
εἰπεῖν
ἀκουστικὴν
ἢ
ἁπτικὴν
ἢ
|
τὴν |
ἀναλογοῦσαν
τῇ
ὀσφρήσει
ἢ
τῇ |
[55] |
Εὖ
γε,
Ἵππων,
ἐπιδεικνύεις
ἡμῖν
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην
πλάνην.
Εἰ
γὰρ
καὶ |
[114] |
δικαιοσύνης
ἥλιος"
ἐπ'
ἴσης
περιπολεῖ
|
τὴν |
ἀνθρωπότητα,
τὸν
πατέρα
μιμούμενος,
ὃς |
[116] |
~Πρόκειται
δὲ
ἀεὶ
τῷ
θεῷ
|
τὴν |
ἀνθρώπων
ἀγέλην
σῴζειν.
Ταύτῃ
καὶ |
[6] |
ὃ
σῳζόμεθα.
Κακία
μὲν
γὰρ
|
τὴν |
ἀνθρώπων
ἐπιβόσκεται
φθοράν,
ἡ
δὲ |
[65] |
φησιν
ὁ
ἀπόστολος,
τὰ
εἰς
|
τὴν |
ἀνθρώπων
ὑπηρεσίαν
πεποιημένα
στοιχεῖα"
προστρε |
[104] |
δικαιοσύνην
καλοῦντα,
οὔτε
τὴν
χάριν
|
τὴν |
ἄνωθεν
ἀπεκδεχόμενοι
οὔτε
τὴν
κόλασιν |
[100] |
παρακούσας>
παρὰ
τῆς
γνώμης
φέρει
|
τὴν |
ἀπείθειαν,
καὶ
ὅσῳ
γε
φρονιμώτερος |
[84] |
εἰς
τὴν
κατάπαυσίν
μου.
Ὁρᾶτε
|
τὴν |
ἀπειλήν·
ὁρᾶτε
τὴν
προτροπήν·
ὁρᾶτε |
[8] |
ἐναργῶς
ὁ
λόγος
λαλεῖ,
δυσωπῶν
|
τὴν |
ἀπιστίαν,
ναί
φημι,
ὁ
λόγος |
[85] |
εἰς
τὴν
κατάπαυσιν
λέγονται
διὰ
|
τὴν |
ἀπιστίαν,
πρὶν
ἢ
σφᾶς
αὐτοὺς |
[10] |
Θύραν
δὲ
εὖ
οἶδ'
ὅτι
|
τὴν |
ἀποκεκλεισμένην
τέως
ὁ
ἀνοιγνὺς
ὕστερον |
[118] |
ἐργάζεται·
ἐὰν
ἐθέλῃς
μόνον,
νενίκηκας
|
τὴν |
ἀπώλειαν
καὶ
τῷ
ξύλῳ
προσδεδεμένος |
[5] |
καὶ
ναὸς
ἐμοί·
κιθάρα
διὰ
|
τὴν |
ἁρμονίαν,
αὐλὸς
διὰ
τὸ
πνεῦμα, |
[12] |
μυστικόν,
καὶ
τὴν
πλάνην
καὶ
|
τὴν |
ἁρπαγὴν
καὶ
τὸ
πένθος
αὐταῖν |
[17] |
σοι
καὶ
τὸν
κάλαθον
καὶ
|
τὴν |
ἁρπαγὴν
τὴν
ὑπὸ
Ἀιδωνέως
καὶ |
[103] |
οἱ
ἄθεοι
καὶ
οἱ
πρὸς
|
τὴν |
ἀσέβειαν
ἐπιστρεφόμενοι
σκληροκάρδιοί
τε
καὶ |
[7] |
ἐπεφάνη,
παιδεύουσα
ἡμᾶς,
ἵνα
ἀρνησάμενοι
|
τὴν |
ἀσέβειαν
καὶ
τὰς
κοσμικὰς
ἐπιθυμίας |
[44] |
γενομένης
ἐπιθυμίας·
καὶ
τῆς
νόσου
|
τὴν |
ἀσέλγειαν
Ἔρωτα
κεκλήκασι,
θεοποιοῦντες
ἀκόλαστον |
[65] |
τὸ
πῦρ
τετιμήκασι
καὶ
τῶν
|
τὴν |
Ἀσίαν
κατοικούντων
πολλοί,
πρὸς
δὲ |
[116] |
τὸν
θώρακα
τῆς
δικαιοσύνης"
καὶ
|
τὴν |
ἀσπίδα
τῆς
πίστεως
ἀναλαβόντες
καὶ |
[107] |
βίου
τραπεῖσι
μέρος,
ὅρμον
τε
|
τὴν |
αὐτὴν
ἀκύμονα
σωτηρίας
σοφίαν
νομίζειν· |
[26] |
ὧν
καὶ
θεογονίαν
Ἡσίοδος
ᾄδει
|
τὴν |
αὑτοῦ,
καὶ
(ὅσα
θεολογεῖ
Ὅμηρος. |
[41] |
ἐξομολογοῦνται
οἱ
δαίμονες
τὴν
γαστριμαργίαν
|
τὴν |
αὑτῶν,
λοιβῆς
τε
κνίσης
τε· |
[60] |
ἔτι
τὰς
περιπλοκὰς
ἀφορῶσιν
εἰς
|
τὴν |
Ἀφροδίτην
ἐκείνην
τὴν
γυμνήν,
τὴν |
[14] |
καὶ
κυπρογενής"
ἡ
Κινύρᾳ
φίλη
|
(τὴν |
Ἀφροδίτην
λέγω,
τὴν
φιλομηδέα,
ὅτι |
[13] |
παραπείσαι
ποτ'
ἄν,
τὰ
περὶ
|
τὴν |
Ἀφροδίτην
μαχλῶντα
ὄργια
ἐκ
νυκτὸς |
[119] |
λιπὼν
καὶ
τὴν
μαντικὴν
καὶ
|
τὴν |
βακχικὴν
ἀπορ
ρίψας
πρὸς
ἀλήθειαν |
[116] |
ἀναίμακτον
αἵματι
καὶ
λόγῳ,
καὶ
|
τὴν |
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν
αὐτοῖς
ἐνεχείρισεν. |
[82] |
οὐ
μὴ
εἰσελεύσεσθέ
ποτε
εἰς
|
τὴν |
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν.
(Πῶς
γὰρ |
[41] |
Αὐτοί
που
ἐξομολογοῦνται
οἱ
δαίμονες
|
τὴν |
γαστριμαργίαν
τὴν
αὑτῶν,
λοιβῆς
τε |
[78] |
τὸν
οὐρανὸν
σπιθαμῇ
καὶ
πᾶσαν
|
τὴν |
γῆν
δρακί;
Ὅρα
τὸ
μέγεθος |
[78] |
αὐτόν;
Οὐχὶ
τοὺς
οὐρανοὺς
καὶ
|
τὴν |
γῆν
ἐγὼ
πληρῶ;
Λέγει
(κύριος. |
[80] |
σωτηρίαν.
Κύριος"
γὰρ
ὁ
ποιήσας
|
τὴν |
γῆν
ἐν
τῇ
ἰσχύι
αὐτοῦ, |
[6] |
οἱ
καὶ
πρώτην
ταύτην
ἀναφῆναι
|
τὴν |
γῆν
θεούς
τε
καὶ
ἀνθρώπους |
[37] |
Δία;
μὴ
τὸν
οὐρανόν,
ἀλλὰ
|
τὴν |
γῆν
πολυπραγμόνει.
Ὁ
Κρής
σοι |
[81] |
ἀρχῇ
ἐποίησε
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
τὴν |
γῆν"
σὺ
δὲ
τὸν
μὲν |
[110] |
ἡ
δύναμις
ἡ
θεϊκὴ
ἐπιλάμψασα
|
τὴν |
γῆν
σωτηρίου
σπέρματος
ἐνέπλησε
τὸ |
[56] |
δὲ
κατα
λιπόντες
τὸν
οὐρανὸν
|
τὴν |
γῆν
τετιμήκατε;
Τί
δ'
ἄλλο |
[103] |
τρυφῶν
ἀγνοεῖν
τὸν
δεσπότην;
Κατάλειπε
|
τὴν |
γῆν
τὴν
ἐμήν,
ἐρεῖ
σοι |
[100] |
φυτὸν
οὐράνιον"
ὡς
ἀληθῶς,
ἐπὶ
|
τὴν |
γνῶσιν
παρακαλοῦμεν
τοῦ
θεοῦ,
τὸ |
[120] |
ἀφθαρσίαν·
καὶ
λόγον
χαρίζομαι
ὑμῖν,
|
τὴν |
(γνῶσιν
τοῦ
θεοῦ,
τέλειον
ἐμαυτὸν |
[12] |
ἀνὰ
τὸν
τῆς
ἀληθείας
λόγον
|
τὴν |
γοητείαν
τὴν
ἐγκεκρυμμένην
αὐτοῖς
καὶ |
[60] |
τὸν
ἐρωτικὸν
τῆς
θηλύτητος,
ἀποδεχόμενοι
|
τὴν |
γραφήν,
ἀποτυποῦσι
ταῖς
σφενδόναις,
σφραγῖδι |
[60] |
ἀφορῶσιν
εἰς
τὴν
Ἀφροδίτην
ἐκείνην
|
τὴν |
γυμνήν,
τὴν
ἐπὶ
τῇ
συμπλοκῇ |
[103] |
ἀναισθησίαν
μετατρέπεσθε;
Λελιθωμένην
ταύτην
παρειλήφαμεν
|
τὴν |
γυναῖκα
διὰ
τὸ
Σοδόμων
ἐρᾶν· |
[31] |
ἐβασίλευεν,
διεφέρετο
δὲ
ἀεὶ
πρὸς
|
τὴν |
γυναῖκα,
ἠγα
νάκτει
δὲ
ἡ |
[35] |
χρύσεον
λύχνον
ἔχουσαν"
ἐν
χεροῖν·
|
τὴν |
δὲ
Ἀφροδίτην
ἀνέγνωμεν,
οἷον
ἀκόλαστόν |
[28] |
τὴν
μὲν
Ἡφαίστου,
τὴν
Ἀθηναίαν·
|
τὴν |
δὲ
Νείλου,
τὴν
Αἰγυπτίαν·
τρίτην |
[77] |
μὲν
ἀπάτην
ἀπεικάζουσα
τῷ
σκότει,
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
θεοῦ
γνῶσιν
ἡλίῳ |
[57] |
τὸν
Ἥφαιστον
ἀπὸ
τῆς
τέχνης,
|
τὴν |
Δηὼ
ἀπὸ
τῆς
συμφορᾶς,
ἀπὸ |
[16] |
ἰδίᾳ
θυγατρί,
μετὰ
τὴν
μητέρα
|
τὴν |
Δηώ,
ἐκλαθόμενος
τοῦ
προτέρου
μύσους, |
[20] |
λέγειν,
αἰσχύνης
ἔμπλεως
ἡ
περὶ
|
τὴν |
Δηὼ
μυθολογία;
Ἀλωμένη
γὰρ
ἡ |
[20] |
οὐχὶ
εἰπεῖν)
ξενίσασα
ἡ
Βαυβὼ
|
τὴν |
Δηὼ
ὀρέγει
κυκεῶνα
αὐτῇ·
τῆς |
[27] |
τρίβον
ὀρθὴν
εὐθεῖαν
προλιπόντες
ἀπήλθετε
|
τὴν |
δι'
ἀκανθῶν
καὶ
σκολόπων.
Τί |
[57] |
σαφῶς
τὰ
εἴδη
τῶν
ἀγαλμάτων
|
τὴν |
(διάθεσιν
τῶν
δαιμόνων.
Εἰ
γοῦν |
[31] |
ὠνεῖται
καὶ
καλεῖ
Μοίσας
κατὰ
|
τὴν |
διάλεκτον
τὴν
Αἰολέων.
(Ταύτας
ἐδιδάξατο |
[114] |
τὸν
ἄνθρωπον,
διδοὺς
νόμους
εἰς
|
τὴν |
διάνοιαν
αὐτῶν
καὶ
ἐπὶ
καρδίαν |
[5] |
ἐκόσμησεν
ἐμμελῶς
καὶ
τῶν
στοιχείων
|
τὴν |
διαφωνίαν
εἰς
τάξιν
ἐνέτεινε
συμφωνίας, |
[87] |
ἄνθρωπον
θεῷ.
~Ταύτην
ὁ
ἀπόστολος
|
τὴν |
διδασκαλίαν
θείαν
ὄντως
ἐπιστάμενος
σὺ |
[104] |
κατηχοῦντα
ἀποσφάττειν
ἀπανθρώπως
ἐπιχειροῦσιν,
ἐπὶ
|
τὴν |
δικαιοσύνην
καλοῦντα,
οὔτε
τὴν
χάριν |
[102] |
εὔθυναν
καὶ
τὴν
κόλασιν
καὶ
|
τὴν |
δίκην
καὶ
τὴν
νέμεσιν
εὖ |
[97] |
πᾶς
ὁ
χειρῶναξ
λεώς,
οἳ
|
τὴν |
Διὸς
γοργῶπιν
Ἐργάνην
θεὸν
στατοῖσι |
[28] |
Κρόνου,
τὴν
πολέμου
εὑρέτιν·
τετάρτην
|
τὴν |
Διός,
ἣν
Μεσσήνιοι
Κορυφασίαν
ἀπὸ |
[54] |
θεοὺς
ἀνηγόρευον,
ταύτῃ
κἀκείνους
διὰ
|
τὴν |
δόξαν
ἀπηθανατίσθαι
διδάσκοντες·
Κῆυξ
μὲν |
[81] |
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν,
καὶ
ἤλλαξαν
|
τὴν |
δόξαν
τοῦ
θεοῦ
ἐν
ὁμοιώματι |
[94] |
οἱ
δὲ
ἅγιοι
κυρίου
κληρονομήσουσι
|
τὴν |
δόξαν
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τὴν |
[3] |
οὐδ'
εἰς
μακρὰν
καταλύσων
ἀφῖκται
|
τὴν |
δουλείαν
τὴν
πικρὰν
τῶν
τυραννούντων |
[114] |
τὸν
ἥλιον
αὐτοῦ"
καὶ
καταψεκάζει
|
τὴν |
δρόσον
τῆς
ἀληθείας.
(Οὗτος
τὴν |
[74] |
τῆς
ἀληθείας
ἐφθέγξαντο,
προσμαρτυροῦσι
μὲν
|
τὴν |
δύναμιν
αὐτῆς
οὐκ
ἀποκεκρυμμένην,
σφᾶς |
[104] |
πιστεύουσι
τῷ
θεῷ
οὐδὲ
ἐκμανθάνουσι
|
τὴν |
δύναμιν
αὐτοῦ.
Οὗ
δὲ
ἄρρητος |
[94] |
τὴν
δόξαν
τοῦ
θεοῦ
καὶ
|
τὴν |
δύναμιν
αὐτοῦ.
Ποίαν,
ὦ
μακάριε, |
[73] |
Ἄρατος
μὲν
οὖν
διὰ
πάντων
|
τὴν |
δύναμιν
τοῦ
θεοῦ
διήκειν
νοεῖ, |
[114] |
τὴν
δρόσον
τῆς
ἀληθείας.
(Οὗτος
|
τὴν |
δύσιν
εἰς
ἀνατολὴν
μετήγαγεν
καὶ |
[95] |
τὴν
κόλασιν;
Τί
οὐ
καταδεχόμεθα
|
τὴν |
δωρεάν;
Τί
δὲ
οὐχ
αἱρούμεθα |
[5] |
τὸν
ἄνθρωπον
ἐξειργάσατο
κατ'
εἰκόνα
|
τὴν |
ἑαυτοῦ·
ἀμέλει
καὶ
αὐτὸς
ὄργανόν |
[12] |
τῆς
ἀληθείας
λόγον
τὴν
γοητείαν
|
τὴν |
ἐγκεκρυμμένην
αὐτοῖς
καὶ
αὐτούς
γε |
[49] |
τὸ
κάλλος,
ὅτε
καθαρὰν
τετήρηκας
|
τὴν |
εἰκόνα·
τότε
προσκυνήσω
τὸ
(κάλλος, |
[59] |
ἡμεῖς
γάρ,
ἡμεῖς
ἐσμεν
οἱ
|
τὴν |
εἰκόνα
τοῦ
θεοῦ
περιφέροντες
ἐν |
[46] |
ἀπεικονίζεσθαι
τὰ
ξόανα
ἤρξατο,
βρέτη
|
τὴν |
ἐκ
βροτῶν
ἐπωνυμίαν
ἐκαρπώσατο.
Ἐν |
[48] |
τὴν
κοινωνίαν
τῆς
κηδείας
καὶ
|
τὴν |
ἐκ
τῆς
ταφῆς
δημιουργίαν,
σύνθετον |
[77] |
ἄμφω
δὲ
παραθεμένη
τῇ
συγκρίσει
|
τὴν |
ἐκλογὴν
διδάσκει·
τὸ
γὰρ
ψεῦδος |
[20] |
τὴν
(ὀδυρομένην.
Ωἴκουν
δὲ
τηνικάδε
|
τὴν |
Ἐλευσῖνα
οἱ
γηγενεῖς·
ὀνόματα
αὐτοῖς |
[20] |
τῆς
θυγατρὸς
τῆς
Κόρης
περὶ
|
τὴν |
Ἐλευσῖνα
(τῆς
Ἀττικῆς
δέ
ἐστι |
[39] |
δὲ
(ἄλλος
οὗτος
ἰχθύς)
οἱ
|
τὴν |
Ἐλεφαντίνην
οἰκοῦν
τες,
Ὀξυρυγχῖται
τὸν |
[82] |
ὀργήν,
ἀγαπήσας
τὴν
χάριν,
ζηλώσας
|
τὴν |
ἐλπίδα,
ἵνα
ἐκκλίνῃς
(τὴν
κρίσιν; |
[26] |
Ἔρωτα
καὶ
τὴν
Χαρὰν
καὶ
|
τὴν |
Ἐλπίδα,
ὥσπερ
ἀμέλει
καὶ
Ἐπιμενίδης |
[51] |
καὶ
δαίμονας
κατά
γε
αἴσθησιν
|
τὴν |
ἐμήν,
γῆν
δὲ
καὶ
τέχνην, |
[103] |
τὸν
δεσπότην;
Κατάλειπε
τὴν
γῆν
|
τὴν |
ἐμήν,
ἐρεῖ
σοι
ὁ
κύριος, |
[87] |
ἔλεγχον,
πρὸς
ἐπανόρθωσιν,
πρὸς
παιδείαν
|
τὴν |
ἐν
δικαιοσύνῃ,
ἵνα
ἄρτιος
ᾖ |
[9] |
ἀγγέλου
καὶ
Ἰωάννου,
αἰνίσσονταί
μοι
|
τὴν |
ἐναποκειμένην
σωτηρίαν,
ὡς
ἐπιφανέντος
τοῦ |
[96] |
Εἰ
δὲ
καὶ
πείθεσθαι
βούλεσθε
|
τὴν |
ἐναργῆ
τῶν
ἀρρήτων
ἐποπτεύσαντες
πίστιν, |
[90] |
χαρίζεται,
ἔθος
δὲ
πονηρὸν
μετὰ
|
τὴν |
ἐνθένδε
ἀπαλλαγὴν
μετάνοιαν
κενὴν
ἅμα |
[115] |
θεόν,
ἠγάπησε
τὸν
πλησίον,
ἐπλήρωσε
|
τὴν |
ἐντολήν,
τὸ
ἆθλον
ἐπιζητεῖ,
τὴν |
[115] |
τὴν
ἐντολήν,
τὸ
ἆθλον
ἐπιζητεῖ,
|
τὴν |
ἐπαγγελίαν
ἀπαιτεῖ.
~Πρόκειται
δὲ
ἀεὶ |
[6] |
ἀνθρώπων
ἀγάλλεται
(σωτηρίας.
Ἔχεις
οὖν
|
τὴν |
ἐπαγγελίαν,
ἔχεις
τὴν
φιλανθρω
πίαν· |
[60] |
τὴν
Ἀφροδίτην
ἐκείνην
τὴν
γυμνήν,
|
τὴν |
ἐπὶ
τῇ
συμπλοκῇ
δεδεμένην,
καὶ |
[32] |
πασῶν,
ἐκπληροῦν
δὲ
εἰς
πάσας
|
τὴν |
ἐπιθυμίαν.
Ἐνεπίμπλατο
γοῦν
γυναικῶν
οὐχ |
[54] |
δεῖ
καταλέγειν
Ἀλέξαρχον
(γραμματικὸς
οὗτος
|
τὴν |
ἐπιστήμην
γεγονώς,
ὡς
ἱστορεῖ
Ἄριστος |
[34] |
ἐγὼ
οἶμαι,
τοσοῦτον
ὅσον
διὰ
|
τὴν |
ἐπονείδιστον
τῆς
ἀσελγείας
ἱεροφαντίαν.
~Εἰκότως |
[9] |
στεῖραν
εὐαγγελιζομένη
γυναῖκα,
ὡς
Ἰωάννης
|
τὴν |
ἔρημον.
Διὰ
ταύτην
τοίνυν
τοῦ |
[9] |
δυνάμεως
καὶ
τὴν
στεῖραν
καὶ
|
τὴν |
ἔρημον.
Ἐπεὶ
γὰρ
πολλὰ
τὰ |
[121] |
εἰδω
λολατρείας
ὕβρεις
περιφανεῖς
καὶ
|
τὴν |
ἐσχάτην
δυσσέβειαν
περὶ
πλείονος
αἱρούμεθα. |
[54] |
μὴ
δυνά
μενος·
Λάμιαν
δὲ
|
τὴν |
ἑταίραν
ἔχων
εἰς
ἀκρόπολιν
ἀνῄει |
[7] |
γὰρ
ὁ
ἀπατεὼν
ἄνωθεν
μὲν
|
τὴν |
Εὔαν,
νῦν
δὲ
ἤδη
καὶ |
[120] |
μεταδοῦναι
τῆς
χάριτος,
ὁλόκληρον
χορηγῶν
|
τὴν |
εὐεργεσίαν,
ἀφθαρσίαν·
καὶ
λόγον
χαρίζομαι |
[102] |
προειρημένων
(διορίζεται.
Τίς
ἂν
οὖν
|
τὴν |
εὔθυναν
καὶ
τὴν
κόλασιν
καὶ |
[46] |
συγγραφεύς,
οὐδέπω
τῶν
τεχνιτῶν
ἐπὶ
|
τὴν |
εὐπρόσωπον
ταύτην
κακοτεχνίαν
ὡρμη
κότων. |
[115] |
εὐχάριστον,
εὐπείθειαν,
οἷόν
τι
ἐνοίκιον
|
{τὴν |
εὐσέβειαν}
τῷ
θεῷ
τῆς
ἐνταῦθα |
[56] |
βλασφημήσαντες
τόπον
εἰς
τοὔδαφος
κατεσύρατε
|
τὴν |
εὐσέβειαν,
χθονίους
ὑμῖν
ἀναπλάττοντες
θεοὺς |
[56] |
ἄνθρωποι
παρὰ
τοῦ
Διὸς
αἰτήσονται
|
τὴν |
εὐτεκνίαν,
ἣν
(οὐδ'
αὑτῷ
παρασχεῖν |
[36] |
Ἤδη
δὲ
καὶ
τὴν
Ἥραν
|
τὴν |
ζυγίαν
ἱστορεῖ
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ |
[106] |
σωτηρίαν·
εὗρες
τὸν
θεόν,
ἔχεις
|
τὴν |
ζωήν.
~Ζητήσωμεν
οὖν,
ἵνα
καὶ |
[95] |
ὑμῶν"
φησί,
τὸν
θάνατον
καὶ
|
τὴν |
ζωήν.
Πειράζει
σε
ὁ
κύριος |
[95] |
Πειράζει
σε
ὁ
κύριος
ἐκλέξασθαι
|
τὴν |
ζωήν,
συμβουλεύει
σοι
ὡς
πατὴρ |
[113] |
περιστάσει
πρὸς
τὸ
κυριώτατον
τέλος,
|
τὴν |
ζωήν,
συντείνουσα
ἡ
θεοσέβεια·
καθ' |
[118] |
πνεῦμά
σοι
οὐράνιον
βοηθεῖ·
πάριθι
|
τὴν |
ἡδονήν,
βουκολεῖ·
μηδὲ
γυνή
σε |
[84] |
σήμερον
καθ'
ἑκάστην
{αὐτοῦ}
αὔξεται
|
(τὴν |
ἡμέραν,
ἔστ'
ἂν
ἡ
σήμερον |
[84] |
ὡς
ἐν
τῷ
παραπικρασμῷ
κατὰ
|
τὴν |
ἡμέραν
τοῦ
πειρασμοῦ
ἐν
τῇ |
[39] |
Θηβαῖοι
δὲ
τὰς
γαλᾶς
διὰ
|
τὴν |
Ἡρακλέους
γένεσιν.
Τί
δὲ
πάλιν |
[36] |
Πανύασσις
ἱστορεῖ.
Ἤδη
δὲ
καὶ
|
τὴν |
Ἥραν
τὴν
ζυγίαν
ἱστορεῖ
ὑπὸ |
[58] |
πηγὰς
τὰς
Ναΐδας
καὶ
περὶ
|
τὴν |
θάλατταν
(τὰς
Νηρεΐδας.
Μάγοι
δὲ |
[111] |
δέ,
εἰ
βούλει,
ἄνωθεν
ἄθρει
|
τὴν |
θείαν
εὐεργε)
σίαν.
Ὁ
πρῶτος |
[95] |
αἰῶνας,
ἀμήν.
~Ἔχετε,
ὦ
ἄνθρωποι,
|
τὴν |
θείαν
τῆς
χάριτος
ἐπαγγε
λίαν, |
[74] |
ὀργίων
ἱεροφαντίαν
καὶ
τῶν
εἰδώλων
|
τὴν |
θεολογίαν,
παλινῳδίαν
ἀληθείας
εἰσάγει,
τὸν |
[77] |
γὰρ
οἱ
χρησμοὶ
τὰς
εἰς
|
τὴν |
θεοσέβειαν
ἡμῖν
ἀφορμὰς
ἐναργέστατα
προτείνοντες |
[70] |
ἡ
τῶν
λόγων
ἄφθονος
χορηγία
|
τὴν |
θεοσέβειαν
μαντεύεται;
Σοφώ
τερα,
φησίν, |
[5] |
τόδε
τὸ
πᾶν,
οὐ
κατὰ
|
τὴν |
Θρᾴκιον
μουσικήν,
τὴν
παραπλήσιον
Ἰουβάλ, |
[106] |
ὑμῶν.
Ὁ
ἐκζητῶν
τὸν
θεὸν
|
τὴν |
ἰδίαν
πολυπραγμονεῖ
σωτηρίαν·
εὗρες
τὸν |
[12] |
(Διόνυσον
μαινόλην
ὀργιάζουσι
Βάκχοι
ὠμοφαγίᾳ
|
τὴν |
ἱερομανίαν
ἄγοντες
καὶ
τελίσκουσι
τὰς |
[90] |
ἐπιτιμήσαι
ἐν
σοὶ
ὁ
ἐκλεξάμενος
|
τὴν |
Ἱερουσαλήμ·
οὐκ
ἰδοὺ
τοῦτο
δαλὸς |
[57] |
τῆς
συμφορᾶς,
ἀπὸ
τοῦ
κρηδέμνου
|
τὴν |
Ἰνώ,
ἀπὸ
τῆς
τριαίνης
τὸν |
[32] |
Ἀλόπην,
τὴν
Μελανίππην,
τὴν
Ἀλκυόνην,
|
τὴν |
Ἱπποθόην,
τὴν
Χιόνην,
τὰς
ἄλλας |
[89] |
τὴν
πατρῴαν
οὐσίαν,
καὶ
οὐχὶ
|
τὴν |
ἴσην,
ὡς
παρειλήφαμεν,
διαφυλάττομεν;
Τί |
[59] |
ᾆσον
ἡμῖν,
Ὅμηρε,
τὴν
φωνὴν
|
τὴν |
καλήν,
ἀμφ'
Ἄρεως
φιλότητος
ἐυστεφάνου |
[99] |
τῆς
προσδοκηθείσης
ἁλώσεως
μετανοίᾳ
γνησίῳ
|
τὴν |
καλὴν
ἀντικατηλλάξαντο
σωτηρίαν.
~Πῶς
οὖν |
[3] |
δομῆσαι
τὴν
σκαιότητα
τοῦ
ἔθους,
|
τὴν |
καλὴν
ὄντως
ἐκείνην
ἐλευθερίαν
τῶν |
[91] |
τὸν
νεοττὸν
αὖθις
ἀναλαμβάνει
ἐπὶ
|
τὴν |
καλιὰν
ἀναπτῆναι
παρορμῶν.
~Εἶτα
κύνες |
[18] |
ὑφελομένη
Παλλὰς
ἐκ
τοῦ
πάλλειν
|
τὴν |
καρδίαν
προσηγορεύθη·
οἱ
δὲ
Τιτᾶνες, |
[18] |
ἔσοπτρον,
πόκος.
Ἀθηνᾶ
μὲν
οὖν
|
τὴν |
καρδίαν
τοῦ
Διονύσου
ὑφελομένη
Παλλὰς |
[85] |
πλανῆται·
οὐ
γὰρ
εἰσελθεῖν
εἰς
|
τὴν |
κατάπαυσιν
λέγονται
διὰ
τὴν
ἀπιστίαν, |
[84] |
ὀργῇ
μου·
(εἰ
εἰσελεύσονται
εἰς
|
τὴν |
κατάπαυσίν
μου.
Ὁρᾶτε
τὴν
ἀπειλήν· |
[19] |
τὸν
τρίτον
ἀδελφὸν
ἀποκτείναντες
οὗτοι
|
τὴν |
κεφαλὴν
τοῦ
νεκροῦ
φοινικίδι
ἐπεκαλυψάτην |
[19] |
γὰρ
δὴ
τούτω
τὼ
ἀδελφοκτόνω
|
τὴν |
κίστην
ἀνελομένω,
ἐν
ᾗ
τὸ |
[54] |
ἐν
Κυνοσάργει
νομοθετοῦντες
προσκυνεῖν,
τὸν
|
τὴν |
κλεῖν
κατεαγότα
καὶ
τὸ
σκέλος |
[94] |
τῆς
ἀληθείας
πτερῷ.
~Ταύτην
ἡμῖν
|
τὴν |
κληρονομίαν
ἐγχειρίζει
ἡ
ἀίδιος
διαθήκη |
[48] |
Σάραπιν·
οὗ
καὶ
τοὔνομα
αἰνίττεται
|
τὴν |
κοινωνίαν
τῆς
κηδείας
καὶ
τὴν |
[83] |
Ζωὴν
δωρεῖται
αἰώνιον,
ὑμεῖς
δὲ
|
τὴν |
κόλασιν
ἀναμένετε,
καὶ
τὸ
πῦρ" |
[104] |
χάριν
τὴν
ἄνωθεν
ἀπεκδεχόμενοι
οὔτε
|
τὴν |
κόλασιν
ἐκτρεπόμενοι.
(Οὐ
γὰρ
πιστεύουσι |
[104] |
Τρέφει
δὲ
ὁ
μὲν
θυμὸς
|
τὴν |
κόλασιν
ἐπὶ
ἁμαρτίᾳ,
εὖ
ποιεῖ |
[102] |
ἂν
οὖν
τὴν
εὔθυναν
καὶ
|
τὴν |
κόλασιν
καὶ
τὴν
δίκην
καὶ |
[95] |
τί
μέλλομεν;
Τί
οὐκ
ἐκκλίνομεν
|
τὴν |
κόλασιν;
Τί
οὐ
καταδεχόμεθα
τὴν |
[116] |
ἀσπίδα
τῆς
πίστεως
ἀναλαβόντες
καὶ
|
τὴν |
κόρυν
τοῦ
σωτηρίου
περιθέμενοι
καὶ |
[82] |
ζηλώσας
τὴν
ἐλπίδα,
ἵνα
ἐκκλίνῃς
|
(τὴν |
κρίσιν;
Ἥκετε
ἥκετε,
ὦ
νεολαία |
[9] |
ἔρημος
ἄγονος
οὐκέτι.
Ταύτην
μοι
|
τὴν |
κυοφορίαν
προεθέσπισεν
ἀγγέλου
φωνή·
πρόδρομος |
[109] |
σιτίων
τοῖς
γλυκέσιν
ἡδόμεθα
διὰ
|
τὴν |
λειότητα
τῆς
ἡδονῆς
προτιμῶντες,
ἰᾶται |
[1] |
τῷ
ᾄσματι
ἁρμοσάμενος
ὁ
ᾠδὸς
|
τὴν |
(λείπουσαν
ἀνεπλήρωσε
χορδήν.
Οὔκουν
ᾠδῇ |
[114] |
οὐκ
ἐπῃσχύνθης.
~Ἀφέλωμεν
οὖν,
ἀφέλωμεν
|
τὴν |
λήθην
τῆς
ἀληθείας·
τὴν
ἄγνοιαν |
[7] |
ἐν
τῷ
νῦν
αἰῶνι,
προσδεχόμενοι
|
τὴν |
μακαρίαν
ἐλπίδα
καὶ
ἐπιφάνειαν
τῆς |
[119] |
σύ,
τὰς
Θήβας
λιπὼν
καὶ
|
τὴν |
μαντικὴν
καὶ
τὴν
βακχικὴν
ἀπορ |
[116] |
κόρυν
τοῦ
σωτηρίου
περιθέμενοι
καὶ
|
τὴν |
μάχαιραν
τοῦ
πνεύματος,
ὅ
ἐστι |
[34] |
μαίνονται
καὶ
ληναΐζουσιν"
οὐ
διὰ
|
τὴν |
μέθην
τοῦ
σώματος,
ὡς
ἐγὼ |
[32] |
Ἀμφιτρίτην,
τὴν
Ἀμυμώνην,
τὴν
Ἀλόπην,
|
τὴν |
Μελανίππην,
τὴν
Ἀλκυόνην,
τὴν
Ἱπποθόην, |
[77] |
κρατεῖ,
αὐτὸς
ὑπάρχει.
(ἐνθέως
σφόδρα
|
τὴν |
μὲν
ἀπάτην
ἀπεικάζουσα
τῷ
σκότει, |
[28] |
δὲ
οἳ
πέντε
Ἀθηνᾶς
ὑποτίθενται,
|
τὴν |
μὲν
Ἡφαίστου,
τὴν
Ἀθηναίαν·
τὴν |
[54] |
τῆς
Ἀθηνᾶς
ηὐτρεπίζετο·
ὁ
δὲ
|
τὴν |
μὲν
θεὸν
ὑπερηφάνει,
τὸ
ἄγαλμα |
[47] |
καλουμένου
λυχνέως
λίθου,
Κάλως
δὲ
|
τὴν |
μέσην
αὐταῖν·
ἱστοροῦντα
ἔχω
σοι |
[92] |
(Οὐ
μνησικακεῖ,
ἔτι
ἐλεεῖ,
ἔτι
|
τὴν |
μετάνοιαν
ἀπαιτεῖ.
Ἐρέσθαι
δὲ
ὑμᾶς |
[16] |
Φερεφάττῃ,
τῇ
ἰδίᾳ
θυγατρί,
μετὰ
|
τὴν |
μητέρα
τὴν
Δηώ,
ἐκλαθόμενος
τοῦ |
[75] |
ἔλεγεν
αὐτοῖς
μεταιτοῦσιν·
οὐ
τρέφω
|
τὴν |
(μητέρα
τῶν
θεῶν,
ἣν
οἱ |
[119] |
σκηριπτόμενος,
μὴ
κιττῷ
ἀναδούμενος,
ῥῖψον
|
τὴν |
μίτραν,
ῥῖψον
τὴν
νεβρίδα,
σωφρό |
[14] |
φαλλὸς
τοῖς
μυουμένοις
τὴν
τέχνην
|
τὴν |
μοιχικὴν
ἐπιδίδοται·
νόμισμα
δὲ
εἰσφέρουσιν |
[17] |
Θεσμοφορίοις
μεγαρίζοντες
χοίρους
ἐμβάλλουσιν;
Ταύτην
|
τὴν |
μυθολογίαν
αἱ
γυναῖκες
ποικίλως
κατὰ |
[73] |
μᾶλλον
δὲ
ἐξομολογουμένη
τῷ
θεῷ
|
τὴν |
μυθώδη
παρέκβασιν·
παρίτω
(δὴ
ὅστις |
[10] |
ὁ
λόγος,
τῶν
προφητικῶν
αἰνιγμάτων
|
τὴν |
μυστικὴν
ἀπολύ
σηται
σιωπήν,
εὐαγγέλιον |
[119] |
ἀναδούμενος,
ῥῖψον
τὴν
μίτραν,
ῥῖψον
|
τὴν |
νεβρίδα,
σωφρό
νησον·
δείξω
σοι |
[102] |
κόλασιν
καὶ
τὴν
δίκην
καὶ
|
τὴν |
νέμεσιν
εὖ
φρονῶν
ὑπολάβοι
θεούς; |
[106] |
τῶν
δικαίων
τὴν
πτέρναν
καὶ
|
τὴν |
ὁδὸν
τῆς
ἀληθείας"
ἐμποδίζοντες·
(φρόνιμοι |
[34] |
κατελθεῖν
εἰς
Ἅιδου
γλιχόμενος
ἠγνόει
|
τὴν |
ὁδόν,
ὑπισχνεῖται
δ'
αὐτῷ
φράσειν, |
[20] |
μὴ
δοκοῖεν
οἱ
τετελεσμένοι
μιμεῖσθαι
|
τὴν |
(ὀδυρομένην.
Ωἴκουν
δὲ
τηνικάδε
τὴν |
[59] |
ἐλθόντος
τὸ
πᾶν
μεμαθηκότες,
οἱ
|
τὴν |
οἰκονομίαν
τοῦ
θεοῦ
κατανενοηκότες,
οἱ |
[80] |
αὐτοῦ,
ὥς
φησιν
Ἱερεμίας,
ἀνώρθωσεν
|
τὴν |
οἰκουμένην
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
αὐτοῦ. |
[79] |
κύριος
σείσει
πόλεις
κατοικουμένας
καὶ
|
τὴν |
οἰκουμένην
ὅλην
καταλήψεται
τῇ
χειρὶ |
[41] |
αἴλουροι
καὶ
γαλαῖ,
προήσονται
ἢ
|
τὴν |
Ὁμηρι
κήν
τε
καὶ
ποιητικήν, |
[42] |
τῷ
Διί,
καὶ
Λεσβίους
Διονύσῳ
|
τὴν |
(ὁμοίαν
προσάγειν
θυσίαν
Δωσίδας
λέγει· |
[105] |
αὐτοῖς,
φησὶν
ἡ
γραφή,
κατὰ
|
τὴν |
ὁμοίωσιν
τοῦ
ὄφεως,
ὡσεὶ
ἀσπίδος |
[112] |
δὲ
ἀπιστήσετε
μαθητὰς
θεοῦ
γεγονότας,
|
τὴν |
ὄντως
ἀληθῆ
σοφίαν
ἐπανῃρημένους,
ἣν |
[105] |
ἀδοξία,
οὐκ
ἀκτημοσύνη·
οὐδέ
τις
|
τὴν |
ὄντως
ἀληθῆ
σοφίαν
χαλκῷ
δῃώσας" |
[82] |
τουτέστι
σπεύδεις
εἰς
σωτηρίαν,
φοβούμενος
|
τὴν |
ὀργήν,
ἀγαπήσας
τὴν
χάριν,
ζηλώσας |
[100] |
ἀμέλει
καὶ
τὸν
ἄνθρωπον
ἐπὶ
|
τὴν |
οὐρανοῦ
γενόμενον
θέαν,
φυτὸν
οὐράνιον" |
[26] |
~Οἳ
μὲν
γὰρ
εὐθέως
ἀμφὶ
|
τὴν |
οὐρανοῦ
θέαν
ἀπατώ
μενοι
καὶ |
[63] |
φιλοσόφων
παρατρέπεται
χορὸς
πρὸς
μὲν
|
τὴν |
οὐρανοῦ
θέαν
παγκάλως
γεγονέναι
τὸν |
[83] |
τοῦ
θεοῦ,
διὰ
τὴν
ἄγνοιαν
|
τὴν |
οὖσαν
ἐν
αὐτοῖς,
διὰ
τὴν |
[71] |
ἤν
τις
ἀναιδῶς
αὐτὸν
θεάσηται,
|
τὴν |
ὄψιν
ἀφαιρεῖται.
Πόθεν
ἄρα
ὁ |
[88] |
λόγῳ·
σπεύσωμεν
εἰς
σωτηρίαν,
ἐπὶ
|
τὴν |
παλιγγενεσίαν·
εἰς
μίαν
ἀγάπην
συναχθῆναι |
[48] |
τόποις
τὸ
χωρίον.
Βλιστίχην
δὲ
|
τὴν |
παλλα
κίδα
τελευτήσασαν
ἐν
Κανώβῳ |
[28] |
μητρὸς
ἐπικεκλή
κασιν·
ἐπὶ
πᾶσι
|
τὴν |
Πάλλαντος
καὶ
Τιτανίδος
τῆς
Ὠκεανοῦ, |
[24] |
Οὗτος
τὸν
πολίτην
τὸν
ἑαυτοῦ,
|
τὴν |
παρὰ
Κυζικηνοῖς
Μητρὸς
τῶν
θεῶν |
[5] |
οὐ
κατὰ
τὴν
Θρᾴκιον
μουσικήν,
|
τὴν |
παραπλήσιον
Ἰουβάλ,
κατὰ
δὲ
τὴν |
[5] |
τὴν
παραπλήσιον
Ἰουβάλ,
κατὰ
δὲ
|
τὴν |
πάτριον
τοῦ
θεοῦ
βούλησιν,
ἣν |
[89] |
Τί
δὲ
αὐξάνομεν
ἢ
μειοῦμεν
|
τὴν |
πατρῴαν
οὐσίαν,
καὶ
οὐχὶ
τὴν |
[96] |
πίστιν,
φέρε
ὑμῖν
ἐκ
περιουσίας
|
τὴν |
περὶ
τοῦ
λόγου
παραθήσομαι
(πειθώ. |
[38] |
δ'
οὖν
συνιέντες
τὴν
πλάνην
|
τὴν |
περὶ
τοὺς
θεούς·
οὐ
γὰρ |
[3] |
μακρὰν
καταλύσων
ἀφῖκται
τὴν
δουλείαν
|
τὴν |
πικρὰν
τῶν
τυραννούντων
δαιμό
νων, |
[80] |
ὁ
κύριος
ἐπάγων
τὸ
(φῶς,
|
τὴν |
πίστιν
πᾶσι
καὶ
σωτηρίαν.
Κύριος" |
[24] |
ἀλήθειαν
αὐτὴν
μὴ
νενοηκότας,
ἀλλὰ
|
τὴν |
πλάνην
γε
ὑπωπτευκότας,
ὅπερ
οὐ |
[12] |
δρᾶμα
ἤδη
ἐγενέσθην
μυστικόν,
καὶ
|
τὴν |
πλάνην
καὶ
τὴν
ἁρπαγὴν
καὶ |
[38] |
μέν,
ὅμως
δ'
οὖν
συνιέντες
|
τὴν |
πλάνην
τὴν
περὶ
τοὺς
θεούς· |
[28] |
τὴν
Αἰγυπτίαν·
τρίτην
τοῦ
Κρόνου,
|
τὴν |
πολέμου
εὑρέτιν·
τετάρτην
τὴν
Διός, |
[27] |
πλούσιος
ὢν
ἐν
ἐλέει,
διὰ
|
τὴν |
πολλὴν
ἀγάπην
αὐτοῦ,
ἣν
ἠγάπησεν |
[4] |
Ἀβραάμ"
Ὃς
κατελεήσας
τὴν
ἀμαθίαν
|
τὴν |
πολλὴν
καὶ
τὴν
σκληροκαρδίαν
τῶν |
[19] |
φορτίου·
κἀνταῦθα
διετριβέτην,
φυγάδε
ὄντε,
|
τὴν |
πολυτίμητον
εὐσεβείας
διδασκαλίαν
αἰδοῖα
καὶ |
[86] |
ὑμῖν,
ἢν
ἐθέλητε,
ἐξω
νήσασθαι
|
τὴν |
πολυτίμητον
σωτηρίαν
οἰκείῳ
θησαυρῷ,
ἀγάπῃ |
[102] |
τὴν
τύχην
θεὸν
λέγων
καὶ
|
τὴν |
πρᾶξιν
λεγέτω
θεόν.
~Εἰ
δὴ |
[62] |
Ἦ
πού
γ'
ἂν
ἔτι
|
τὴν |
Πραξιτέλους
Δήμητρα
καὶ
Κόρην
καὶ |
[53] |
αὐτήν,
ἵν'
ἔχοιεν
οἱ
δείλαιοι
|
τὴν |
Πραξιτέλους
(ἐρωμένην
προσκυνεῖν.
Φρύνη
δὲ |
[99] |
θελήσητε,
τῶν
πρὸς
τὸν
θεὸν
|
τὴν |
προαίρεσιν
ἐσχηκότων·
ὑμῶν,
ἐὰν
ἐθελήσητε |
[105] |
πατέρα
ἀκοῦσαι
καὶ
μαθεῖν
ἐξεζητήσατε,
|
τὴν |
προαίρεσιν
τῇ
(σωτηρίᾳ
συνάψαντες·
ἐμποδὼν |
[66] |
μέχρι
τῆς
σελήνης
αὐτῆς
διορίζων
|
τὴν |
πρόνοιαν,
ἔπειτα
τὸν
κόσμον
θεὸν |
[67] |
μυθίζοντες,
ὀρρωδοῦντες
συνανατρέφειν
αὐτοῖς
ἀθεότητα
|
τὴν |
πρὸς
τῶν
δοκήσει
σοφῶν
δὴ |
[84] |
μου.
Ὁρᾶτε
τὴν
ἀπειλήν·
ὁρᾶτε
|
τὴν |
προτροπήν·
ὁρᾶτε
τὴν
τιμήν·
τί |
[50] |
θεῶν.
~Διδάσκαλον
δὲ
ὑμῖν
παραθήσομαι
|
τὴν |
προφῆτιν
Σίβυλλαν
οὐ
ψευδοῦς
Φοίβου |
[106] |
θαυμάσατε,
παύσασθε
καραδοκοῦντες
τῶν
δικαίων
|
τὴν |
πτέρναν
καὶ
τὴν
ὁδὸν
τῆς |
[43] |
Κροῖσον
διὰ
τοῦ
Ἅλυος
ἐπὶ
|
τὴν |
πυράν.
Οὕτω
φιλοῦντες
(οἱ
δαίμονες |
[43] |
δέ,
ὦ
Κῦρε,
κέλευσον
ἀποσβεσθῆναι
|
τὴν |
πυράν.
Σωφρόνησον
ὕστατον
γοῦν,
ὦ |
[83] |
τὴν
οὖσαν
ἐν
αὐτοῖς,
διὰ
|
τὴν |
πώρωσιν
τῆς
καρδίας
αὐτῶν·
οἵτινες |
[39] |
συγγραφεῖς,
οὓς
ἐγὼ
μάρτυρας
ἐπὶ
|
τὴν |
σὴν
ἀπιστίαν
καλῶ,
ἀθέου
χλεύης, |
[119] |
τοῦ
λόγου
τὰ
μυστήρια,
κατὰ
|
τὴν |
σὴν
διηγούμενος
εἰκόνα.
Ὄρος
ἐστὶ |
[108] |
καὶ
τῷ
τύπτοντί
σε
εἰς
|
τὴν |
σιαγόνα
πάρεχε
καὶ
τὴν
ἄλλην" |
[62] |
εἰπεῖν,
ὁμοθυμαδὸν
ἐκεῖνοι
πάντες
κατὰ
|
τὴν |
Σίβυλλαν
οἳ
ναοὺς
πάντας
ἀπαρνήσονται |
[3] |
ἀγάλμασι
καὶ
σκιαγραφίαις,
ἀνοικο
δομῆσαι
|
τὴν |
σκαιότητα
τοῦ
ἔθους,
τὴν
καλὴν |
[26] |
δὲ
Ἀλάστορας
ἀναπεπλάκασιν
(οἱ
ἀμφὶ
|
τὴν |
σκηνὴν
ποιηταί.
Φιλοσόφων
δὲ
ἤδη |
[4] |
τὴν
ἀμαθίαν
τὴν
πολλὴν
καὶ
|
τὴν |
σκληροκαρδίαν
τῶν
εἰς
τὴν
ἀλήθειαν |
[9] |
τῆς
θείας
ἐμπλήσας
δυνάμεως
καὶ
|
τὴν |
στεῖραν
καὶ
τὴν
ἔρημον.
Ἐπεὶ |
[79] |
κτίζων
πνεῦμα"
οὗ
αἱ
χεῖρες
|
τὴν |
στρατιὰν
τοῦ
οὐρανοῦ
(ἐθεμελίωσαν.
Ἔτι |
[2] |
ἀπαλλαττέτω,
τὴν
ὑπερτάτην
ὀρέγουσα
δεξιάν,
|
τὴν |
σύνεσιν,
εἰς
σωτηρίαν·
οἳ
δὲ |
[105] |
μὲν
τὸν
νοῦν,
κωφοὶ
δὲ
|
τὴν |
σύνεσιν
ὄντες
οὐκ
ἀλγεῖτε,
οὐκ |
[89] |
ἐπιζη
τήσομεν,
οἷον
δηλητήριον
φάρμακον
|
τὴν |
συνήθειαν
ἀπωσάμενοι;
Τοῦτ'
αὐτὸ
γάρ |
[75] |
Ἱερείᾳ
τῷ
δράματι
χαλεπαίνων
πρὸς
|
τὴν |
συνήθειαν
διελέγχειν
πειρᾶται
τὸν
ἄθεον |
[46] |
ἐπιόντες
ὡς
ἀληθῶς
λῆρον
εὑρήσετε
|
τὴν |
συνήθειαν,
ἔργα
χειρῶν
ἀνθρώπων"
ἀναίσθητα |
[39] |
ὑμῶν
τοὺς
πελαργοὺς
τετιμήκασι
διὰ
|
τὴν |
συνήθειαν,
Θηβαῖοι
δὲ
τὰς
γαλᾶς |
[62] |
καὶ
συντόμως
ὁ
προφητικὸς
ἐλέγχει
|
τὴν |
συνήθειαν
λόγος
ὅτι
πάντες
οἱ |
[118] |
καὶ
βασιλείας
κατηξιῶσθαι.
~Φύγωμεν
οὖν
|
τὴν |
συνήθειαν,
φύγωμεν
οἷον
ἄκραν
χαλε |
[121] |
τῷ
παλαιῷ·
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
|
τὴν |
συνωρίδα
καταζεύξας,
εἰς
ἀθανασίαν
κατιθύνει |
[30] |
Ἱερώνυμος
δὲ
ὁ
φιλόσοφος
καὶ
|
τὴν |
σχέσιν
αὐτοῦ
ὑφηγεῖται
τοῦ
σώματος, |
[94] |
ἀργυρίου.
(Ἐπὶ
τὸ
λουτρόν,
ἐπὶ
|
τὴν |
σωτηρίαν,
ἐπὶ
τὸν
φωτισμὸν
παρακαλεῖ |
[9] |
ἀναδύεσθαι
τὴν
ὠφέλειαν
καὶ
ἀναβάλλεσθαι
|
τὴν |
σωτηρίαν;
Ἦ
γὰρ
οὐχὶ
καὶ |
[123] |
ἐπὶ
τὸ
μέγιστον
τῶν
ἀγαθῶν,
|
τὴν |
σωτηρίαν,
παρακαλῶν·
περὶ
γάρ
τοι |
[42] |
δὲ
τὸ
ἔθνος,
οἱ
περὶ
|
τὴν |
Ταυρικὴν
χερρόνησον
κατοικοῦντες,
οὓς
ἂν |
[76] |
νέμων
σαφέστατα,
διελέγχων,
(κείνῳ
πειθόμενος
|
τὴν |
τεκοῦσαν
ἔκτανον,
ἐκεῖνον
ἡγεῖσθ'
ἀνόσιον |
[14] |
χόνδρος
καὶ
φαλλὸς
τοῖς
μυουμένοις
|
τὴν |
τέχνην
τὴν
μοιχικὴν
ἐπιδίδοται·
νόμισμα |
[88] |
ἀγάπην
συναχθῆναι
οἱ
πολλοὶ
κατὰ
|
τὴν |
τῆς
μοναδικῆς
οὐσίας
ἕνωσιν
σπεύσωμεν. |
[86] |
ἐστιν
ἀξιόλογος
μισθός.
Ταύτην
ἡδέως
|
τὴν |
τιμὴν
ὁ
θεὸς
λαμβάνει.
Ἠλπίκαμεν |
[84] |
ἀπειλήν·
ὁρᾶτε
τὴν
προτροπήν·
ὁρᾶτε
|
τὴν |
τιμήν·
τί
δὴ
οὖν
ἔτι |
[14] |
Οὐρανοῦ,
τῶν
λάγνων,
τῶν
μετὰ
|
τὴν |
τομὴν
τὸ
κῦμα
βεβιασμένων)
ὡς |
[115] |
ὀλίγης
πίστεως
γῆν
σοι
δίδωσι
|
τὴν |
τοσαύτην
γεωργεῖν,
ὕδωρ
πίνειν
καὶ |
[70] |
τοὺς
ὅσοι
ἀληθεῖς
καὶ
δόξαν
|
τὴν |
τοῦ
θεοῦ
παρ'
αὐτῶν
ὠφέλησαι |
[65] |
νομίζοντας.
Οὐκ
ἀπεκρυ
ψάμην
οὐδὲ
|
τὴν |
τούτων
ἄγνοιαν.
Εἰ
γὰρ
καὶ |
[66] |
εἶναι
ἐμψύχους
ὄντας.
Οὐ
σιωπήσομαι
|
τὴν |
τούτων
ἀναισχυντίαν·
Ξενοκράτης
(Καλχηδόνιος
οὗτος) |
[64] |
ξύλα
οὐ
τιμήσαντες,
γῆν
δὲ
|
τὴν |
τούτων
μητέρα
ἐκθειάσαντες
καὶ
Ποσειδῶνα |
[39] |
γεννῆσαι·
Πολέμων
δὲ
τοὺς
ἀμφὶ
|
τὴν |
Τρωάδα
κατοικοῦντας
ἱστορεῖ
τοὺς
ἐπιχωρίους |
[102] |
πάθος
ἀέρος
γεγενημένοι;
Ὁ
δὲ
|
τὴν |
τύχην
θεὸν
λέγων
καὶ
τὴν |
[84] |
καὶ
πλεονεξίας.
~Τοιούτου
μάρτυρος
ἐλέγχοντος
|
τὴν |
τῶν
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
καὶ
θεὸν |
[69] |
οἱονεὶ
τρυτάνῃ
τῇ
δικαιο
σύνῃ
|
τὴν |
τῶν
ὅλων
ἀρρεπῶς
περιλαμβάνων
καὶ |
[74] |
ὁ
τοῦ
Οἰάγρου
Ὀρφεύς,
μετὰ
|
τὴν |
τῶν
ὀργίων
ἱεροφαντίαν
καὶ
τῶν |
[47] |
τὰ
ξύλα
καὶ
συνελόντι
φάναι
|
τὴν |
ὕλην
ἀγάλματα
ἀνδρείκελα
ἐποιήσαντο,
οἷς |
[64] |
φίαν
αὐτὴν
κενοδοξίας
ἕνεκεν
ἀνειδωλοποιοῦσαν
|
τὴν |
ὕλην
ἐφεύρωμεν,
εἰ
καὶ
δαιμόνια |
[99] |
μοι
γεγονέναι,
τοσαύτῃ
σπουδῇ
περὶ
|
τὴν |
ὕλην
καταγινόμενος.
Ἐπιτέτριπται
δὲ
ὑπὸ |
[101] |
προσκυνούμενοι
λίθοι
καὶ
ἃ
περὶ
|
τὴν |
ὕλην
κενοσπούδως
δαπανᾶτε·
εἰς
ἄγνοιαν |
[47] |
Τίρυνθι
τῆς
Ἥρας
ξοάνου
καὶ
|
τὴν |
ὕλην
(ὄγχνην
καὶ
τὸν
ποιητὴν |
[64] |
καὶ
οὗτοι,
σοφίᾳ
τινὶ
ἀσόφῳ
|
τὴν |
ὕλην
προσκυνήσαντες
καὶ
λίθους
μὲν |
[2] |
τῆς
πλάνης
τοὺς
ἀνθρώπους
ἀπαλλαττέτω,
|
τὴν |
ὑπερτάτην
ὀρέγουσα
δεξιάν,
τὴν
σύνεσιν, |
[17] |
τὸν
κάλαθον
καὶ
τὴν
ἁρπαγὴν
|
τὴν |
ὑπὸ
Ἀιδωνέως
καὶ
τὸ
σχίσμα |
[34] |
τρόπον
ἐφέζεταί
τε
τῷ
κλάδῳ,
|
τὴν |
ὑπόσχεσιν
(ἐκτελῶν
τῷ
νεκρῷ.
Ὑπόμνημα |
[34] |
αὐτῷ,
εἰ
ἀναζεύξοι,
ὅρκῳ
πιστωσάμενος
|
τὴν |
(ὑπόσχεσιν.
Μαθὼν
ἀπῆρεν·
ἐπανῆλθεν
αὖθις· |
[92] |
βοῦς
τὸν
κτησάμενον
καὶ
ὄνος
|
τὴν |
φάτνην
τοῦ
κυρίου
αὐτοῦ,
Ἰσραὴλ |
[17] |
ἑορτάζουσι,
Θεσμοφόρια,
Σκιροφόρια,
Ἀρρητοφόρια,
πολυτρόπως
|
τὴν |
Φερεφάττης
(ἐκτραγῳδοῦσαι
ἁρπαγήν.
Τὰ
γὰρ |
[120] |
τῷ
πίστεως
ἀλείμματι,
δι'
οὗ
|
τὴν |
φθορὰν
ἀποβάλλετε,
καὶ
γυμνὸν
δικαιοσύνης |
[32] |
μόνη
καὶ
τὸν
μάντιν
καὶ
|
(τὴν |
φθοράν.
Αὐτός
τε
ὁ
Ζεὺς |
[114] |
τὸν
ἄνθρωπον
προσεκρέμασεν
αἰθέρι,
μεταφυτεύων
|
τὴν |
φθορὰν
εἰς
ἀφθαρσίαν
καὶ
γῆν |
[117] |
κέντρον
τῆς
σωτηρίας,
ὁ
ἐξελαύνων
|
τὴν |
φθοράν,
ὁ
ἐκδιώκων
τὸν
θάνατον, |
[106] |
δηλητήριον,
ὅπως
ὅτι
μάλιστα
ὑμῖν
|
τὴν |
φθοράν,
ὡς
ἐκείνοις
τὸ
γῆρας, |
[6] |
Ἔχεις
οὖν
τὴν
ἐπαγγελίαν,
ἔχεις
|
τὴν |
φιλανθρω
πίαν·
τῆς
χάριτος
μεταλάμβανε. |
[27] |
τῆς
ἀνομίας
υἱοί
ποτε
διὰ
|
τὴν |
φιλανθρωπίαν
τοῦ
λόγου
νῦν
υἱοὶ |
[14] |
Κινύρᾳ
φίλη
(τὴν
Ἀφροδίτην
λέγω,
|
τὴν |
φιλομηδέα,
ὅτι
μηδέων
ἐξεφαάνθη,
μηδέων |
[66] |
διήκειν
λέγοντας,
οἳ
καταισχύνουσιν
ἀτεχνῶς
|
τὴν |
φιλοσοφίαν.
Οὐδὲν
δὲ
οἶμαι
χαλεπὸν |
[8] |
τοὺς
ἀνθρώπους,
ἀνάπτων
ἐκ
κίονος
|
τὴν |
φλόγα,
δεῖγμα
ὁμοῦ
χάριτος
καὶ |
[39] |
σέβουσι
Σάμιοι)
οὐδέ
γε
τῶν
|
τὴν |
Φοινίκην
Σύρων
κατοικούντων,
ὧν
οἳ |
[79] |
Ἡσαΐου
(καὶ
ταύτην
ἀπομνημονεύσω
σοι
|
τὴν |
φωνήν)
ἐγώ
εἰμι,
ἐγώ
εἰμι" |
[9] |
Διὰ
ταύτην
τοίνυν
τοῦ
λόγου
|
τὴν |
φωνὴν
ἡ
στεῖρα
εὐτεκνεῖ
καὶ |
[88] |
ὁ
πατήρ"
ταύτην
ὁ
θεὸς
|
τὴν |
φωνὴν
τὴν
ἀληθινὴν
ἀσπάζεται
παρὰ |
[59] |
καλὸν
ἀείδειν
ᾆσον
ἡμῖν,
Ὅμηρε,
|
τὴν |
φωνὴν
τὴν
καλήν,
ἀμφ'
Ἄρεως |
[114] |
ἐποπτεύσωμεν,
ταύτην
αὐτῷ
πρῶτον
ἀνυμνήσαντες
|
τὴν |
φωνήν
χαῖρε
φῶς"
φῶς
ἡμῖν |
[26] |
Φόβον
καὶ
τὸν
Ἔρωτα
καὶ
|
τὴν |
Χαρὰν
καὶ
τὴν
Ἐλπίδα,
ὥσπερ |
[84] |
τιμήν·
τί
δὴ
οὖν
ἔτι
|
τὴν |
χάριν
εἰς
ὀργὴν
μεταλλάσσομεν
καὶ |
[82] |
σωτηρίαν,
φοβούμενος
τὴν
ὀργήν,
ἀγαπήσας
|
τὴν |
χάριν,
ζηλώσας
τὴν
ἐλπίδα,
ἵνα |
[122] |
(Οὐκ
ἀποκρύπτεται
γοῦν
ὁ
προφήτης
|
τὴν |
χάριν
λέγων,
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι |
[104] |
ἐπὶ
τὴν
δικαιοσύνην
καλοῦντα,
οὔτε
|
τὴν |
χάριν
τὴν
ἄνωθεν
ἀπεκδεχόμενοι
οὔτε |
[32] |
Μελανίππην,
τὴν
Ἀλκυόνην,
τὴν
Ἱπποθόην,
|
τὴν |
Χιόνην,
τὰς
ἄλλας
τὰς
μυρίας· |
[57] |
γυμνὴν
ἴδῃ
τις
ἀνάγραπτον
γυναῖκα,
|
(τὴν |
χρυσῆν"
Ἀφροδίτην
νοεῖ.
Οὕτως
ὁ |
[92] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
παρ'
αὐτοῦ
|
τὴν |
ψυχὴν
εἰληφότας
καὶ
ὄντας
ὅλως |
[66] |
παντὸς
οἴεται·
τουτέστι
τοῦ
κόσμου
|
τὴν |
ψυχὴν
θεὸν
ὑπολαμβάνων
αὐτὸς
αὑτῷ |
[118] |
κωτίλλουσα,
τεὴν
διφῶσα
καλιήν.
(Παράπλει
|
τὴν |
ᾠδήν,
θάνατον
ἐργάζεται·
ἐὰν
ἐθέλῃς |
[59] |
εὐνὴν
Ἡφαίστοιο
ἄνακτος.
(Κατάπαυσον,
Ὅμηρε,
|
τὴν |
ᾠδήν·
οὐκ
ἔστι
καλή,
μοιχείαν |
[9] |
ἐπ'
ἀρετήν,
ἡμᾶς
δὲ
ἀναδύεσθαι
|
τὴν |
ὠφέλειαν
καὶ
ἀναβάλλεσθαι
τὴν
σωτηρίαν; |