Paragraphes
[9]	ἄτοπον, ὦ φίλοι, τὸν μὲν	θεὸν	ἀεὶ προτρέπειν ἡμᾶς ἐπ' ἀρετήν,
[68]	πῃ καὶ Πλάτων διανοούμενος τὸν	θεὸν	αἰνίττεται περὶ τὸν πάντων βασιλέα
[71]	ἐπουράνιον καὶ ἀληθῆ ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν	θεὸν	ἄμβροτον, ὃς πόλον οἰκεῖ; Ἀλλ'
[120]	σχῆμα, δι' οὗ πρὸς τὸν	θεὸν	ἀναβαίνετε. Δεῦτε πρός με πάντες
[71]	σπούδασον, τὸν ἕνα ὄντως μόνον	θεὸν	ἀναφθεγγομένους θεὸν κατ' ἐπίπνοιαν (αὐτοῦ,
[26]	Τὸν γὰρ εὐεργετοῦντα μὴ συνιέντες	θεὸν	ἀνέπλασάν τινας σωτῆρας Διοσκούρους καὶ
[6]	ἢ πλανωμένους εἰς δικαιοσύνην χειραγωγῆσαι,	θεὸν	ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν ἐπιδεῖξαι, παῦσαι φθοράν,
[95]	δὲ οὐχ αἱρούμεθα τὰ βελτίονα,	θεὸν	ἀντὶ τοῦ πονηροῦ, καὶ σοφίαν
[52]	Ἆπιν, γελῶ μὲν ὅτι τὸν	θεὸν	ἀπέκτεινεν αὐτῶν, ἀγανακτῶ δὲ εἰ
[114]	νόμους; Ὅτι πάντες εἴσονται τὸν	θεὸν	ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ
[92]	σύνεστιν; Τίς δὲ ὅστις τὸν	θεὸν	ἀποφεύγων δαιμονίοις συμβιοῖ; Τίς δὲ
[100]	γεωργὸς εἶ, ἀλλὰ γνῶθι τὸν	θεὸν	γεωργῶν, καὶ πλεῖθι ὁ τῆς
[68]	οἰκείᾳ περιωπῇ ὄντως ὄντα ἀεί·	θεὸν	δὲ ποῖον εἰπέ μοι νοητέον;
[66]	περιτρέπεται, τὸν ἄμοιρον τοῦ (θεοῦ	θεὸν	δογματίζων. Ὁ δὲ Ἐρέσιος ἐκεῖνος
[81]	γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς	θεὸν	ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν, ἀλλ' ἐματαιώθησαν
[50]	χρησμηγόρον, ὅν τε μάταιοι ἄνθρωποι	θεὸν	εἶπον, ἐπεψεύσαντο δὲ μάντιν, ἀλλὰ
[104]	κόρακος καὶ κολοιοῦ νομίζουσι τὸν	θεὸν	ἐμβοᾶν, διὰ δὲ ἀνθρώπου σιωπᾶν,
[84]	τὴν τῶν ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ	θεὸν	ἐπιβοωμένου, τί δὴ ἕτερον ὑπολείπεται
[108]	ἐπὶ τέλει τοῦ βίου τὸν	θεὸν	ἐπίγνωτε, ὡς δὴ τὸ τέλος
[72]	ἑπομένους αὐταῖν, (ἀλλὰ μὴ τὸν	θεὸν	ἐπιζητοῦντας, ἐξανδραποδίζεσθον. Οὐκ ἀποκρυπτέον οὐδὲ
[67]	κόσμου δημιουργόν, τὸν ἡλίου φωταγωγόν·	θεὸν	ἐπιζητῶ, οὐ τὰ ἔργα τοῦ
[120]	Δᾳδουχοῦμαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸν	θεὸν	ἐποπ τεῦσαι, ἅγιος γίνομαι μυούμενος,
[114]	ὄψεως καταγαγόντες τὸν ὄντως ὄντα	θεὸν	ἐποπτεύσωμεν, ταύτην αὐτῷ πρῶτον ἀνυμνήσαντες
[113]	με φωταγωγεῖς, κύριε, καὶ τὸν	θεὸν	εὑρίσκω διὰ σοῦ καὶ τὸν
[117]	γὰρ μιμεῖσθαί τις δυνήσεται τὸν	θεὸν	ἢ δι' ὧν ὁσίως θεραπεύσει
[23]	οἳ τὸν μὲν ὄντως ὄντα	θεὸν	ἠγνοήκασιν, παιδίον δὲ ὑπὸ Τιτάνων
[66]	τὴν πρόνοιαν, ἔπειτα τὸν κόσμον	θεὸν	ἡγούμενος περιτρέπεται, τὸν ἄμοιρον τοῦ
[113]	φῶς, ὄφρ' εὖ γινώσκοις ἠμὲν	θεὸν	ἠδὲ καὶ ἄνδρα. Γλυκὺς" ὁ
[74]	ποικιλόμητι, βράδυνε, ἀλλὰ παλίμπλαγκτος στρέψας	θεὸν	ἱλάσκοιο. (Εἰ γὰρ καὶ τὰ
[54]	(ὀφθαλμόν· αὖθις δὲ τὸν Δημήτριον	θεὸν	καὶ αὐτὸν ἀναγο ρεύοντες· καὶ
[121]	καὶ τῶν ἀγαθῶν τὰ μέγιστα,	θεὸν	καὶ ζωήν, κτησώμεθα. Ἀρωγὸς δὲ
[6]	ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν	θεὸν	καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος"
[118]	ἅγιον· τότε μου κατοπτεύσεις τὸν	θεὸν	καὶ τοῖς ἁγίοις ἐκείνοις τελεσθήσῃ
[50]	ὡς ἐνεργεῖς; Ἑρμῆν προσκυνοῦσιν ὡς	θεὸν	καὶ τὸν Ἀγυιέα θυρωρὸν ἱστάντες.
[120]	ὡς ἐμέ, ὑφ' ἕνα ταχθησόμενοι	θεὸν	καὶ τὸν ἕνα λόγον τοῦ
[122]	τῷ θεῷ, ἀγαπῶντας κύριον τὸν	θεὸν	καὶ τοῦτο (παρ' ὅλον τὸν
[71]	ἕνα ὄντως μόνον θεὸν ἀναφθεγγομένους	θεὸν	κατ' ἐπίπνοιαν (αὐτοῦ, εἴ που
[49]	(ὁ συναγρυπνήσας ἐραστής. Τί μοι	θεὸν	καταλέγεις τὸν πορνείᾳ τετιμημένον; τί
[102]	γεγενημένοι; Ὁ δὲ τὴν τύχην	θεὸν	λέγων καὶ τὴν πρᾶξιν λεγέτω
[69]	δὲ καὶ τῷ νοῆσαι τὸν	θεὸν	μετρεῖται (καὶ καταλαμβάνεται ἡ ἀλήθεια.
[103]	τοῦδε τοῦ ὕπνου καὶ συνιέναι	θεὸν	μηδὲ χρυσὸν ἢ λίθον ἢ
[82]	πρῶτοι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τὸν	θεὸν	νενοηκότες, οἱ πρῶτοι τῶν ἁμαρτιῶν
[108]	μόνον ἐκπλήττεται τὸν οὐρανόν, ἐπεὶ	θεὸν	νοῆσαι μὴ δύναται (ἀπηξιωμένα τοῦ
[49]	καὶ παρ' Ἕλλησι, σεβασμίως τεθείακεν	θεὸν	ὁ βασιλεὺς ὁ Ῥωμαίων τὸν
[81]	γῆν" σὺ δὲ τὸν μὲν	θεὸν	οὐ νοεῖς, τὸν (δὲ οὐρανὸν
[10]	λόγου πύλαι, πίστεως ἀνοιγνύμεναι κλειδί·	θεὸν	οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ ὁ
[71]	ἐνενόησεν, Σωκράτους δὲ ἅτε γνώριμος	θεὸν	οὐδενὶ ἐοικέναι" φησίν· διόπερ αὐτὸν
[81]	ἐξηγήσεταί σοι· ὅτι γνόντες τὸν	θεὸν	οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν ἢ
[121]	τὸ ἅρμα, σπεύδων πρὸς τὸν	θεὸν	πληρῶσαι ἐναργῶς ὃ ᾐνίξατο, πρότε
[63]	μὲν τέχνην, πλὴν ἀλλ' οὐ	θεὸν	προσκυνοῦσιν ἥλιόν τε καὶ σελήνην
[97]	οἳ τὴν Διὸς γοργῶπιν Ἐργάνην	θεὸν	στατοῖσι λίκνοις προστρέπεσθε, ἠλίθιοι τῶν
[106]	ψυχὴ ὑμῶν. Ὁ ἐκζητῶν τὸν	θεὸν	τὴν ἰδίαν πολυπραγμονεῖ σωτηρίαν· εὗρες
[99]	ἐὰν θελήσητε, τῶν πρὸς τὸν	θεὸν	τὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων· ὑμῶν, ἐὰν
[75]	ἐμφρόνως εἰ γὰρ ἕλκει τὸν	θεὸν	τοῖς κυμβάλοις ἄνθρωπος εἰς ὃ
[68]	ἥλιος ἐπιδείξει ποτ' ἂν τὸν	θεὸν	τὸν ἀληθῆ, ὁ δὲ λόγος
[86]	τὸν ἄνθρωπον κατάλληλον ἐπιγράφεται διδάσκαλον	θεὸν	τὸν καὶ μόνον ἀπεικάσαι κατ'
[116]	τὰς εὐποιίας εὐλογίαις καὶ τὸν	θεὸν	τῷ θείῳ γεραίροντες λόγῳ. Ἔτι
[64]	δὲ αὐτοῖν μόνον, τὸ πῦρ,	θεὸν	ὑπειλή φατον Ἵππασός τε ὁ
[54]	ηὐτρεπίζετο· ὁ δὲ τὴν μὲν	θεὸν	ὑπερηφάνει, τὸ ἄγαλμα γῆμαι μὴ
[66]	τουτέστι τοῦ κόσμου τὴν ψυχὴν	θεὸν	ὑπολαμβάνων αὐτὸς αὑτῷ περιπείρεται. Ὁ
[66]	οὐρανόν, πῇ δὲ πνεῦμα τὸν	θεὸν	ὑπονοεῖ. Ἐπικούρου μὲν γὰρ μόνου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/02/2009