Paragraphes |
[9] |
ἄτοπον,
ὦ
φίλοι,
τὸν
μὲν
|
θεὸν |
ἀεὶ
προτρέπειν
ἡμᾶς
ἐπ'
ἀρετήν, |
[68] |
πῃ
καὶ
Πλάτων
διανοούμενος
τὸν
|
θεὸν |
αἰνίττεται
περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα |
[71] |
ἐπουράνιον
καὶ
ἀληθῆ
ὀφθαλμοῖς
ἰδεῖν
|
θεὸν |
ἄμβροτον,
ὃς
πόλον
οἰκεῖ;
Ἀλλ' |
[120] |
σχῆμα,
δι'
οὗ
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
ἀναβαίνετε.
Δεῦτε
πρός
με
πάντες |
[71] |
σπούδασον,
τὸν
ἕνα
ὄντως
μόνον
|
θεὸν |
ἀναφθεγγομένους
θεὸν
κατ'
ἐπίπνοιαν
(αὐτοῦ, |
[26] |
Τὸν
γὰρ
εὐεργετοῦντα
μὴ
συνιέντες
|
θεὸν |
ἀνέπλασάν
τινας
σωτῆρας
Διοσκούρους
καὶ |
[6] |
ἢ
πλανωμένους
εἰς
δικαιοσύνην
χειραγωγῆσαι,
|
θεὸν |
ἀνθρώποις
ἀφραίνουσιν
ἐπιδεῖξαι,
παῦσαι
φθοράν, |
[95] |
δὲ
οὐχ
αἱρούμεθα
τὰ
βελτίονα,
|
θεὸν |
ἀντὶ
τοῦ
πονηροῦ,
καὶ
σοφίαν |
[52] |
Ἆπιν,
γελῶ
μὲν
ὅτι
τὸν
|
θεὸν |
ἀπέκτεινεν
αὐτῶν,
ἀγανακτῶ
δὲ
εἰ |
[114] |
νόμους;
Ὅτι
πάντες
εἴσονται
τὸν
|
θεὸν |
ἀπὸ
μικροῦ
ἕως
μεγάλου,
καὶ |
[92] |
σύνεστιν;
Τίς
δὲ
ὅστις
τὸν
|
θεὸν |
ἀποφεύγων
δαιμονίοις
συμβιοῖ;
Τίς
δὲ |
[100] |
γεωργὸς
εἶ,
ἀλλὰ
γνῶθι
τὸν
|
θεὸν |
γεωργῶν,
καὶ
πλεῖθι
ὁ
τῆς |
[68] |
οἰκείᾳ
περιωπῇ
ὄντως
ὄντα
ἀεί·
|
θεὸν |
δὲ
ποῖον
εἰπέ
μοι
νοητέον; |
[66] |
περιτρέπεται,
τὸν
ἄμοιρον
τοῦ
(θεοῦ
|
θεὸν |
δογματίζων.
Ὁ
δὲ
Ἐρέσιος
ἐκεῖνος |
[81] |
γνόντες
τὸν
θεὸν
οὐχ
ὡς
|
θεὸν |
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ'
ἐματαιώθησαν |
[50] |
χρησμηγόρον,
ὅν
τε
μάταιοι
ἄνθρωποι
|
θεὸν |
εἶπον,
ἐπεψεύσαντο
δὲ
μάντιν,
ἀλλὰ |
[104] |
κόρακος
καὶ
κολοιοῦ
νομίζουσι
τὸν
|
θεὸν |
ἐμβοᾶν,
διὰ
δὲ
ἀνθρώπου
σιωπᾶν, |
[84] |
τὴν
τῶν
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
καὶ
|
θεὸν |
ἐπιβοωμένου,
τί
δὴ
ἕτερον
ὑπολείπεται |
[108] |
ἐπὶ
τέλει
τοῦ
βίου
τὸν
|
θεὸν |
ἐπίγνωτε,
ὡς
δὴ
τὸ
τέλος |
[72] |
ἑπομένους
αὐταῖν,
(ἀλλὰ
μὴ
τὸν
|
θεὸν |
ἐπιζητοῦντας,
ἐξανδραποδίζεσθον.
Οὐκ
ἀποκρυπτέον
οὐδὲ |
[67] |
κόσμου
δημιουργόν,
τὸν
ἡλίου
φωταγωγόν·
|
θεὸν |
ἐπιζητῶ,
οὐ
τὰ
ἔργα
τοῦ |
[120] |
Δᾳδουχοῦμαι
τοὺς
οὐρανοὺς
καὶ
τὸν
|
θεὸν |
ἐποπ
τεῦσαι,
ἅγιος
γίνομαι
μυούμενος, |
[114] |
ὄψεως
καταγαγόντες
τὸν
ὄντως
ὄντα
|
θεὸν |
ἐποπτεύσωμεν,
ταύτην
αὐτῷ
πρῶτον
ἀνυμνήσαντες |
[113] |
με
φωταγωγεῖς,
κύριε,
καὶ
τὸν
|
θεὸν |
εὑρίσκω
διὰ
σοῦ
καὶ
τὸν |
[117] |
γὰρ
μιμεῖσθαί
τις
δυνήσεται
τὸν
|
θεὸν |
ἢ
δι'
ὧν
ὁσίως
θεραπεύσει |
[23] |
οἳ
τὸν
μὲν
ὄντως
ὄντα
|
θεὸν |
ἠγνοήκασιν,
παιδίον
δὲ
ὑπὸ
Τιτάνων |
[66] |
τὴν
πρόνοιαν,
ἔπειτα
τὸν
κόσμον
|
θεὸν |
ἡγούμενος
περιτρέπεται,
τὸν
ἄμοιρον
τοῦ |
[113] |
φῶς,
ὄφρ'
εὖ
γινώσκοις
ἠμὲν
|
θεὸν |
ἠδὲ
καὶ
ἄνδρα.
Γλυκὺς"
ὁ |
[74] |
ποικιλόμητι,
βράδυνε,
ἀλλὰ
παλίμπλαγκτος
στρέψας
|
θεὸν |
ἱλάσκοιο.
(Εἰ
γὰρ
καὶ
τὰ |
[54] |
(ὀφθαλμόν·
αὖθις
δὲ
τὸν
Δημήτριον
|
θεὸν |
καὶ
αὐτὸν
ἀναγο
ρεύοντες·
καὶ |
[121] |
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν
τὰ
μέγιστα,
|
θεὸν |
καὶ
ζωήν,
κτησώμεθα.
Ἀρωγὸς
δὲ |
[6] |
ὁ
λόγος
ἦν
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
θεὸς
ἦν
ὁ
λόγος" |
[118] |
ἅγιον·
τότε
μου
κατοπτεύσεις
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τοῖς
ἁγίοις
ἐκείνοις
τελεσθήσῃ |
[50] |
ὡς
ἐνεργεῖς;
Ἑρμῆν
προσκυνοῦσιν
ὡς
|
θεὸν |
καὶ
τὸν
Ἀγυιέα
θυρωρὸν
ἱστάντες. |
[120] |
ὡς
ἐμέ,
ὑφ'
ἕνα
ταχθησόμενοι
|
θεὸν |
καὶ
τὸν
ἕνα
λόγον
τοῦ |
[122] |
τῷ
θεῷ,
ἀγαπῶντας
κύριον
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τοῦτο
(παρ'
ὅλον
τὸν |
[71] |
ἕνα
ὄντως
μόνον
θεὸν
ἀναφθεγγομένους
|
θεὸν |
κατ'
ἐπίπνοιαν
(αὐτοῦ,
εἴ
που |
[49] |
(ὁ
συναγρυπνήσας
ἐραστής.
Τί
μοι
|
θεὸν |
καταλέγεις
τὸν
πορνείᾳ
τετιμημένον;
τί |
[102] |
γεγενημένοι;
Ὁ
δὲ
τὴν
τύχην
|
θεὸν |
λέγων
καὶ
τὴν
πρᾶξιν
λεγέτω |
[69] |
δὲ
καὶ
τῷ
νοῆσαι
τὸν
|
θεὸν |
μετρεῖται
(καὶ
καταλαμβάνεται
ἡ
ἀλήθεια. |
[103] |
τοῦδε
τοῦ
ὕπνου
καὶ
συνιέναι
|
θεὸν |
μηδὲ
χρυσὸν
ἢ
λίθον
ἢ |
[82] |
πρῶτοι
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
τὸν
|
θεὸν |
νενοηκότες,
οἱ
πρῶτοι
τῶν
ἁμαρτιῶν |
[108] |
μόνον
ἐκπλήττεται
τὸν
οὐρανόν,
ἐπεὶ
|
θεὸν |
νοῆσαι
μὴ
δύναται
(ἀπηξιωμένα
τοῦ |
[49] |
καὶ
παρ'
Ἕλλησι,
σεβασμίως
τεθείακεν
|
θεὸν |
ὁ
βασιλεὺς
ὁ
Ῥωμαίων
τὸν |
[81] |
γῆν"
σὺ
δὲ
τὸν
μὲν
|
θεὸν |
οὐ
νοεῖς,
τὸν
(δὲ
οὐρανὸν |
[10] |
λόγου
πύλαι,
πίστεως
ἀνοιγνύμεναι
κλειδί·
|
θεὸν |
οὐδεὶς
ἔγνω,
εἰ
μὴ
ὁ |
[71] |
ἐνενόησεν,
Σωκράτους
δὲ
ἅτε
γνώριμος
|
θεὸν |
οὐδενὶ
ἐοικέναι"
φησίν·
διόπερ
αὐτὸν |
[81] |
ἐξηγήσεταί
σοι·
ὅτι
γνόντες
τὸν
|
θεὸν |
οὐχ
ὡς
θεὸν
ἐδόξασαν
ἢ |
[121] |
τὸ
ἅρμα,
σπεύδων
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
πληρῶσαι
ἐναργῶς
ὃ
ᾐνίξατο,
πρότε |
[63] |
μὲν
τέχνην,
πλὴν
ἀλλ'
οὐ
|
θεὸν |
προσκυνοῦσιν
ἥλιόν
τε
καὶ
σελήνην |
[97] |
οἳ
τὴν
Διὸς
γοργῶπιν
Ἐργάνην
|
θεὸν |
στατοῖσι
λίκνοις
προστρέπεσθε,
ἠλίθιοι
τῶν |
[106] |
ψυχὴ
ὑμῶν.
Ὁ
ἐκζητῶν
τὸν
|
θεὸν |
τὴν
ἰδίαν
πολυπραγμονεῖ
σωτηρίαν·
εὗρες |
[99] |
ἐὰν
θελήσητε,
τῶν
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
τὴν
προαίρεσιν
ἐσχηκότων·
ὑμῶν,
ἐὰν |
[75] |
ἐμφρόνως
εἰ
γὰρ
ἕλκει
τὸν
|
θεὸν |
τοῖς
κυμβάλοις
ἄνθρωπος
εἰς
ὃ |
[68] |
ἥλιος
ἐπιδείξει
ποτ'
ἂν
τὸν
|
θεὸν |
τὸν
ἀληθῆ,
ὁ
δὲ
λόγος |
[86] |
τὸν
ἄνθρωπον
κατάλληλον
ἐπιγράφεται
διδάσκαλον
|
θεὸν |
τὸν
καὶ
μόνον
ἀπεικάσαι
κατ' |
[116] |
τὰς
εὐποιίας
εὐλογίαις
καὶ
τὸν
|
θεὸν |
τῷ
θείῳ
γεραίροντες
λόγῳ.
Ἔτι |
[64] |
δὲ
αὐτοῖν
μόνον,
τὸ
πῦρ,
|
θεὸν |
ὑπειλή
φατον
Ἵππασός
τε
ὁ |
[54] |
ηὐτρεπίζετο·
ὁ
δὲ
τὴν
μὲν
|
θεὸν |
ὑπερηφάνει,
τὸ
ἄγαλμα
γῆμαι
μὴ |
[66] |
τουτέστι
τοῦ
κόσμου
τὴν
ψυχὴν
|
θεὸν |
ὑπολαμβάνων
αὐτὸς
αὑτῷ
περιπείρεται.
Ὁ |
[66] |
οὐρανόν,
πῇ
δὲ
πνεῦμα
τὸν
|
θεὸν |
ὑπονοεῖ.
Ἐπικούρου
μὲν
γὰρ
μόνου |