Paragraphes
[117]	ἐρεῖ" φησίν, ἰδοὺ πάρειμι. ~Ὢ	τῆς	ἁγίας καὶ μακαρίας ταύτης δυνάμεως,
[106]	λεγόμενα. Καλόν ἐστι τὸ φάρμακον	τῆς	ἀθανασίας· στήσατέ ποτε τοὺς ὁλκοὺς
[58]	ἀνακραγεῖν, κἂν σιωπῆσαι θέλω· οἴμοι	(τῆς	ἀθεότητος. Σκηνὴν πεποιήκατε τὸν οὐρανὸν
[56]	(οὐδ' αὑτῷ παρασχεῖν ἴσχυσεν; Οἴμοι	τῆς	ἀθεότητος· τὴν ἀκήρατον οὐσίαν, τὸ
[45]	τιμᾶν αἰσχυνόμενοι. ~Ἐν τῷ νεῲ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἐν Λαρίσῃ ἐν τῇ
[54]	εἰς ἀκρόπολιν ἀνῄει καὶ τῷ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἐνεφυρᾶτο παστῷ, τῇ παλαιᾷ
[54]	γάμος ὑπὸ Ἀθηναίων αὐτῷ ὁ	τῆς	Ἀθηνᾶς ηὐτρεπίζετο· ὁ δὲ τὴν
[66]	Περιπάτου μνησθῆναι· καὶ ὅ γε	τῆς	αἱρέσεως πατήρ, τῶν ὅλων οὐ
[61]	δὲ καὶ τῆς ὄψεως καὶ	τῆς	ἀκοῆς αὐτῆς ἀμνηστίαν καταγγέλλομεν. Ἡταίρηκεν
[104]	μὲν οὖν ἡ πήρωσις καὶ	τῆς	ἀκοῆς ἡ κώφωσις ἀλγεινοτέρα παρὰ
[61]	ἀκρασίας ἐλεγχόμεναι. Ἤδη δὲ ἀναφανδὸν	τῆς	ἀκολασίας ὅλης τὰ σχήματα ἀνάγραπτα
[8]	διά τε τῆς βάτου καὶ	τῆς	ἀκολουθούσης χάριτι φιλανθρωπίας (θεραπαίνης δίκην
[48]	δεξάμενος τὸν ἀνδριάντα, καθίδρυσεν ἐπὶ	τῆς	ἄκρας, ἣν νῦν Ῥακῶτιν καλοῦσιν,
[61]	ἐντάσεις, ταῖς γραφαῖς ἀπογυμνούμεναι, (ἀπὸ	τῆς	ἀκρασίας ἐλεγχόμεναι. Ἤδη δὲ ἀναφανδὸν
[32]	τοὺς ἔρωτας καὶ τὰς παραδόξους	τῆς	ἀκρασίας μυθολογίας καὶ τραύματα αὐτῶν
[22]	νυνὶ δὲ τοῖς μυουμένοις πεῖρα	τῆς	ἀκρασίας νύξ ἐστι λαλουμένη, καὶ
[68]	Εὖ γε, ὦ Πλάτων, ἐπαφᾶσαι	τῆς	ἀληθείας· ἀλλὰ μὴ ἀποκάμῃς· ξύν
[98]	ὑμῶν, εἰκόνος εἰκών, πολύ τι	τῆς	ἀληθείας ἀπᾴδων, ἔργον ἐστὶ κωφὸν
[96]	γὰρ τὰ πάτρια ὑμᾶς ἔτι	τῆς	ἀληθείας ἀπασχολεῖ ἔθη προκατηχημένους, ἀκούοιτ'
[118]	Σειρῆνας μυθικάς· ἄγχει τὸν ἄνθρωπον,	τῆς	ἀληθείας ἀποτρέπει, ἀπάγει τῆς ζωῆς,
[109]	γνήσιον τρισὶ τοῖς πᾶσι συμπληρουμένης	τῆς	ἀληθείας, βουλῇ καὶ πράξει καὶ
[71]	διαρρήδην ἂν καὶ αὐτὸς περὶ	τῆς	ἀληθείας ἐγεγράφει τι μαρτυρῶν ὡς
[107]	οἰκοδομούμενος, ἐν ᾧ τὰ λόγια	τῆς	ἀληθείας ἐγκεχάρακται. Ποῦ γὰρ ἀλλαχόθι
[12]	ἐπὶ σκηνῆς τοῦ βίου τοῖς	τῆς	ἀληθείας ἐγκυκλήσω θεαταῖς. (Διόνυσον μαινόλην
[77]	τἀληθοῦς διασκεδάννυται, τῇ δὲ χρήσει	τῆς	ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας δὲ
[106]	τὴν πτέρναν καὶ τὴν ὁδὸν	τῆς	ἀληθείας" ἐμποδίζοντες· (φρόνιμοι γένεσθε καὶ
[75]	ὡς τῶν χωρὶς τοῦ λόγου	τῆς	ἀληθείας ἐνεργούντων τι ἢ καὶ
[71]	κατ' ἐπίπνοιαν (αὐτοῦ, εἴ που	τῆς	ἀληθείας ἐπιδράξαιντο. Ἀντισθένης μὲν γὰρ
[98]	εἰκὼν τὰ ἀγάλματα ἀνδρείκελα, πόρρω	τῆς	ἀληθείας ἐπίκαιρον ἐκμαγεῖον, καταφαίνεται. ~Οὐδὲν
[74]	θείου λαβόντες Ἕλληνες ὀλίγα ἄττα	τῆς	ἀληθείας ἐφθέγξαντο, προσμαρτυροῦσι μὲν τὴν
[103]	ἀπηλλοτριωμένον (στερόμενον τῆς οἰκειότητος στέρεται	τῆς	ἀληθείας. Ἦ γὰρ οὐχ ᾗ
[27]	ὀλισθηραί τε καὶ ἐπιβλαβεῖς παρεκβάσεις	τῆς	ἀληθείας, καθέλκουσαι οὐρανόθεν τὸν ἄνθρωπον
[86]	καθάπερ ὁ Ἰθακήσιος γέρων οὐ	τῆς	ἀληθείας καὶ τῆς ἐν οὐρανῷ
[12]	δὲ εὖ μάλα ἀνὰ τὸν	τῆς	ἀληθείας λόγον τὴν γοητείαν τὴν
[121]	ἐπέλθῃ πόθος, ὅσος αὐτοῦ (τοῦ	τῆς	ἀληθείας λόγου. Οὐδὲ γὰρ οὐδὲ
[25]	σπουδαστέον. Οὐχ ὁρᾷς τὸν ἱεροφάντην	τῆς	ἀληθείας Μωσέα προστάττοντα θλαδίαν καὶ
[114]	αὐτοῦ" καὶ καταψεκάζει τὴν δρόσον	τῆς	ἀληθείας. (Οὗτος τὴν δύσιν εἰς
[122]	ἢ μεμηνέναι. Ἐχομένους δὲ ἀπρὶξ	τῆς	ἀληθείας παντὶ σθένει ἕπεσθαι χρὴ
[85]	κύριος πάντας ἀνθρώπους εἰς ἐπίγνωσιν	τῆς	ἀληθείας" παρακαλεῖ, ὁ τὸν παράκλητον
[117]	ζωῆς. Τοιγάρτοι μόνη αὕτη ἡ	τῆς	ἀληθείας προτροπὴ τοῖς πιστοτάτοις ἀπείκασται
[93]	τὰ ἀστεῖα καὶ συνίπταται τῷ	τῆς	ἀληθείας πτερῷ. ~Ταύτην ἡμῖν τὴν
[96]	δ' οὖν περιφανῶς ἐν τῷ	τῆς	ἀληθείας σταδίῳ γνησίως ἀγωνιζώμεθα, βραβεύοντος
[92]	πονηρόν. Τίς γάρ, ὢ πρὸς	τῆς	ἀληθείας, σωφρονῶν γε τἀγαθὸν καταλείπων
[114]	~Ἀφέλωμεν οὖν, ἀφέλωμεν τὴν λήθην	τῆς	ἀληθείας· τὴν ἄγνοιαν καὶ τὸ
[10]	πρόδρομον τοῦ Χριστοῦ καρπόν, ἵνα	τῆς	ἀληθείας τὸ φῶς, ὁ λόγος,
[67]	εἰδότων. (Τί γάρ, ὢ πρὸς	τῆς	ἀληθείας, τοὺς σοὶ πεπιστευκότας δεικνύεις
[56]	τὸ ἅγιον τοῖς τάφοις ἐπικεχώκατε,	(τῆς	ἀληθῶς ὄντως οὐσίας συλήσαντες τὸ
[54]	μὲν ὁ Αἰόλου Ζεὺς ὑπὸ	τῆς	Ἀλκυόνης τῆς γυναικός, Ἀλκυόνη (δὲ
[11]	(συνεκρεύσαντα μύθοις. Διήγησαι ἡμῖν καὶ	τῆς	ἄλλης μαντι κῆς, μᾶλλον δὲ
[52]	μέγεθος ὄν, προσέταξε χωνεῦσαι καὶ	τῆς	ἄλλης τῆς ἀτιμοτέρας ὕλης ἄγαλμα
[90]	μὲν ἀγαθοὶ καὶ θεοσεβεῖς ἀγαθῆς	τῆς	ἀμοιβῆς τεύξονται τἀγαθὸν τετιμηκότες, οἱ
[21]	τὰ ἔπη, ἵν' ἔχῃς μάρτυρα	τῆς	ἀναισχυντίας τὸν μυσταγωγόν· ὣς εἰποῦσα
[84]	σοι ὁ Χριστὸς κύριος, ὁ	τῆς	ἀναστάσεως ἥλιος, ὁ πρὸ ἑωσφόρου"
[110]	σαρκὶ ἀναπλασάμενος τὸ σωτήριον δρᾶμα	τῆς	ἀνθρωπότητος ὑπεκρίνετο, ἀγνοηθείς· γνήσιος γὰρ
[6]	τῶν ὄντων οὐδέν, ἐπὶ μόνης	τῆς	ἀνθρώπων ἀγάλλεται (σωτηρίας. Ἔχεις οὖν
[89]	τοὺς κρημνοὺς τῆς ἀπωλείας ὑπὸ	τῆς	ἀνοίας φερόμενοι ἐναγῆ τὸν ἅγιον
[53]	δεισιδαιμονίας ἰατικόν· εἰ βούλει παύσασθαι	τῆς	ἀνοίας, φωταγωγήσει σε τὸ πῦρ.
[51]	μοι καὶ κατελεεῖν τοὺς πλανωμένους	τῆς	ἀνοίας ὡς δειλαίους· εἰ γὰρ
[27]	ἀλήθειαν. Ταύτῃ τοι ἡμεῖς οἱ	τῆς	ἀνομίας υἱοί ποτε διὰ τὴν
[13]	(Ὄλοιτο οὖν ὁ τῆσδε ἄρξας	τῆς	ἀπάτης ἀνθρώποις, εἴτε ὁ Δάρδανος,
[8]	νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς	τῆς	ἀπειθείας" καὶ τῷ σωτῆρι τῷ
[85]	καὶ δὴ καὶ τὸ τέλος	τῆς	ἀπειλῆς αἰνιγματωδῶς ἀπειλήφασιν οἱ παλαιοὶ
[83]	καὶ υἱοὶ γενέσθαι ὑπερηφανήκασιν. Ὢ	τῆς	(ἀπονοίας τῆς πολλῆς· τὸν κύριον
[114]	εἰς ζωὴν ἀνασταυρώσει, ἐξαρπάσας δὲ	τῆς	ἀπωλείας τὸν ἄνθρωπον προσεκρέμασεν αἰθέρι,
[89]	ἐπιποθοῦντες, ἐπὶ δὲ τοὺς κρημνοὺς	τῆς	ἀπωλείας ὑπὸ τῆς ἀνοίας φερόμενοι
[117]	θεός. Λῷον οὖν καὶ ἄμεινον	τῆς	ἀρίστης τῶν ὄντων οὐσίας μιμητὴν
[64]	ἀμέλει ὁ πολέμιος Ἄρης ἀπὸ	(τῆς	ἄρσεως καὶ ἀναιρέσεως κεκλημένος. Ἧι
[53]	Χρυσίδι, καὶ τὸν ἐν Ἐφέσῳ	τῆς	Ἀρτέμιδος δεύτερον μετὰ Ἀμαζόνας καὶ
[45]	Μυνδίῳ, ἣ ἐν τῷ ἱερῷ	τῆς	Ἀρτέμιδος ἐν Μαγνησίᾳ κεκήδευται, οὐδὲ
[46]	τῆς ὕλης. Ἀμέλει ἐν Ἰκάρῳ	τῆς	Ἀρτέμιδος τὸ ἄγαλμα ξύλον ἦν
[41]	ὀνομάτων ὑμῖν πενία πρὸς τὰς	τῆς	ἀσεβείας συνθέσεις. ~(Φέρε δὴ οὖν
[34]	τοσοῦτον ὅσον διὰ τὴν ἐπονείδιστον	τῆς	ἀσελγείας ἱεροφαντίαν. ~Εἰκότως ἄρα οἱ
[66]	διὰ πάσης ὕλης καὶ διὰ	τῆς	ἀτιμοτάτης τὸ θεῖον διήκειν λέγοντας,
[52]	προσέταξε χωνεῦσαι καὶ τῆς ἄλλης	τῆς	ἀτιμοτέρας ὕλης ἄγαλμα παραπλήσιον ἐκείνῳ
[34]	μυστήρια καὶ τὰ ἐν Ἁλιμοῦντι	τῆς	Ἀττικῆς Ἀθήνησι περιώρισται· αἶσχος δὲ
[20]	τῆς Κόρης περὶ τὴν Ἐλευσῖνα	(τῆς	Ἀττικῆς δέ ἐστι τοῦτο τὸ
[53]	τῷ περὶ Κνίδου διασαφεῖ, τὸ	τῆς	Ἀφροδίτης ἄγαλμα τῆς Κνιδίας κατασκευάζων
[65]	τοῦ Ὤχου εἰσηγησαμένου, ὃς πρῶτος	τῆς	Ἀφροδίτης Ἀναΐτιδος τὸ ἄγαλμα ἀναστήσας
[53]	ἡ Θεσπιακή, οἱ ζωγράφοι πάντες	τῆς	Ἀφροδίτης εἰκόνας πρὸς τὸ κάλλος
[45]	ἐν Πάφῳ λέγει ἐν τῷ	τῆς	Ἀφροδίτης ἱερῷ Κινύραν τε καὶ
[82]	γενήσεται, τότε κληρονομῆσαι καταξιωθήσεται, τότε	τῆς	βασιλείας τῆς πατρῴας κοινωνήσει τῷ
[8]	Αἰγύπτῳ, ἐν ἐρήμῳ διά τε	τῆς	βάτου καὶ τῆς ἀκολουθούσης χάριτι
[15]	κόλποις τῆς Δηοῦς, τιμωρίαν ψευδῆ	τῆς	βιαίας συμπλοκῆς ἐκτιννύων, ὡς ἑαυτὸν
[79]	καὶ σωθήσεσθε οἱ ἀπ' ἐσχάτου	τῆς	γῆς. Ἐγώ εἰμι ὁ (θεὸς
[106]	φησίν {ἡ γραφὴ λέγει} ἀνανεύσατε	τῆς	γῆς εἰς αἰθέρα, ἀναβλέψατε εἰς
[93]	οὐκ ἄργυρος, οὐκ ἐσθής, τὰ	τῆς	γῆς, ἔνθα που σὴς καὶ
[116]	δὲ εἰρηνικὸν ἐπὶ τὰ πέρατα	τῆς	γῆς ἐπιπνεύσας μέλος οὐ συνάξει
[78]	τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖς θηρίοις	τῆς	γῆς" καὶ σαπήσεται ὑπὸ τοῦ
[17]	ὑπὸ Ἀιδωνέως καὶ τὸ σχίσμα	τῆς	γῆς καὶ τὰς ὗς τὰς
[56]	οὐχὶ δὲ μιᾶς μητρὸς (ἔκγονα,	τῆς	γῆς, τὰ πάντα ταῦτα ὅσα
[94]	τὰ νηκτὰ καὶ τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς· ταῦτά σου ταῖς εὐχαρίστοις
[95]	φησί, καὶ θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ	τῆς	γῆς φάγεσθε, ὑπακοῆς ἡ χάρις·
[110]	εἰρηνική, ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον	τῆς	γῆς χεόμενος, δι' ὃν ὡς
[100]	καὶ τῇ ψυχῇ παρακούσας> παρὰ	τῆς	γνώμης φέρει τὴν ἀπείθειαν, καὶ
[115]	τῇ καρδίᾳ, τὸ φῶς, καὶ	τῆς	γνώσεως αἱ ἀκτῖνες ἀνατειλάτωσαν τὸν
[11]	πλάνης ἀκράτου κυβευτήρια· συνέμποροι τῆσδε	τῆς	γοητείας αἶγες αἱ ἐπὶ μαντικὴν
[14]	ταύτης τῆς πελαγίας ἡδονῆς τεκμήριον	τῆς	γονῆς ἁλῶν χόνδρος καὶ φαλλὸς
[54]	Αἰόλου Ζεὺς ὑπὸ τῆς Ἀλκυόνης	τῆς	γυναικός, Ἀλκυόνη (δὲ αὖθις ὑπὸ
[20]	τὴν Δηὼ ὀρέγει κυκεῶνα αὐτῇ·	τῆς	δὲ ἀναινομένης λαβεῖν καὶ πιεῖν
[41]	εὐνοίᾳ τῇ πρὸς ὑμᾶς περιπαθεῖς,	τῆς	δὲ ὑμεδαπῆς ἀπωλείας ἐχόμενοι, κολάκων
[15]	φῶ λοιπὸν μητρὸς ἢ γυναικός)	τῆς	Δηοῦς, ἧς δὴ χάριν Βριμὼ
[13]	τὰ μὲν ἀπὸ τῆς ὀργῆς	τῆς	Δηοῦς τῆς πρὸς Δία γεγενημένης,
[15]	ἐν μέσοις ἔρριψε τοῖς κόλποις	τῆς	Δηοῦς, τιμωρίαν ψευδῆ τῆς βιαίας
[116]	εἰρηνικῶς, ἐνδυσά μενοι τὸν θώρακα	τῆς	δικαιοσύνης" καὶ τὴν ἀσπίδα τῆς
[116]	ἢ μὴ ὑπακούσαντες κριθῶσιν. Τοῦτο	τῆς	δικαιοσύνης τὸ κήρυγμα ὑπακούουσιν εὐαγγέλιον,
[76]	ἀμαθέστερος ὢν τοῦ καλοῦ καὶ	τῆς	δίκης, (τοτὲ δ' ἐμμανῆ εἰσάγων
[7]	τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν	τῆς	δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶ
[103]	μυστικώτερον πρὸς ὑμᾶς ἀποφθέγξωμαι, γυναικὸς	τῆς	Ἑβραίας δίκην (Λὼτ ἐκάλουν αὐτὴν
[71]	ἢ δηλαδὴ (παρὰ τῆς προφήτιδος	τῆς	Ἑβραίων θεσπιζούσης ὧδέ πως; Τίς
[10]	πεποικιλμένων, δικαιοσύνην δὲ ἀναδησάμενος καὶ	τῆς	ἐγκρατείας τὰ πέταλα περιθέμενος πολυπραγμόνει
[26]	ὁ ἀπὸ τῆς θείας εὐεργεσίας	τῆς	εἰς τοὺς ἀνθρώπους καταγινομένης ὁρμώμενος.
[90]	κατὰ τὸν Σοφοκλέα τὰ ἐπίχειρα	τῆς	ἐκλογῆς, νοῦς φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα,
[77]	σωτηρίας ὁδοί· γυμναὶ κομμωτικῆς καὶ	τῆς	ἐκτὸς καλλιφωνίας καὶ στωμυλίας καὶ
[22]	μυστικῶς εἰπεῖν μόριον γυναικεῖον. Ὢ	τῆς	ἐμφανοῦς ἀναισχυντίας. Πάλαι μὲν ἀνθρώποις
[108]	ἐσχάτης δουλείας λελυτρωμένοι. ~Ὢ μακαριώτερα	τῆς	ἐν ἀνθρώποις πλάνης τὰ θηρία·
[30]	βεβιωκὼς κατέστρεψε τὸν βίον διὰ	τῆς	ἐν Οἴτῃ πυρᾶς κεκηδευμένος. ~Τὰς
[86]	γέρων οὐ τῆς ἀληθείας καὶ	τῆς	ἐν οὐρανῷ πατρί δος, πρὸς
[114]	κατακεκλεισμένοις ἐξέλαμψεν ἡλίου καθαρώτερον, ζωῆς	τῆς	ἐνταῦθα γλυκύτερον. Τὸ φῶς ἐκεῖνο
[115]	ἐνοίκιον {τὴν εὐσέβειαν} τῷ θεῷ	τῆς	ἐνταῦθα ἐνοικήσεως. Χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι'
[8]	ἀποστολικῇ πειθόμενοι παραγγελίᾳ τὸν ἄρχοντα	τῆς	ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος
[84]	ψυχαῖς τὸν θεόν; Μεγάλη γὰρ	τῆς	ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἡ χάρις, ἐὰν
[23]	ἦτε ξένοι" λέγων τῶν διαθηκῶν	τῆς	ἐπαγγελίας, ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ
[77]	πολλὰ θεραπεύουσαι, ἀποτρέπουσαι μὲν ἡμᾶς	τῆς	ἐπιζημίου ἀπάτης, προτρέπουσαι δὲ ἐμφανῶς
[9]	ὁ τῆς στείρας ἀνήρ, ὁ	τῆς	ἐρήμου γεωργός, ὁ τῆς θείας
[9]	ὠδίνουσα, ὅτι πλείονα τὰ τέκνα	τῆς	ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης
[53]	τῆς Κνιδίας κατασκευάζων τῷ Κρατίνης	τῆς	ἐρωμένης εἴδει παραπλήσιον πεποίηκεν αὐτήν,
[101]	λωμένοι, ἧς ἀπηρτημένοι αὐθαίρετοι μέχρι	τῆς	ἐσχάτης (ἀναπνοῆς εἰς ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε·
[117]	πιστοτάτοις ἀπείκασται τῶν φίλων μέχρι	τῆς	ἐσχάτης ἀναπνοῆς παραμένουσα καὶ παραπομπὸς
[107]	ἀγαθοὶ δὲ οἰκετῶν δεσπόται οἱ	τῆς	ἐσχάτης δουλείας λελυτρωμένοι. ~Ὢ μακαριώτερα
[9]	Ἐπεὶ γὰρ πολλὰ τὰ τέκνα	τῆς	εὐγενοῦς, ἄπαις δὲ ἦν διὰ
[25]	Ἔννοιαι δὲ ἡμαρτημέναι καὶ παρηγμέναι	τῆς	εὐθείας, ὀλέθριαι ὡς ἀληθῶς, τὸ
[107]	ἵνα καὶ ζήσωμεν. Ὁ μισθὸς	τῆς	εὑρέσεως ζωὴ παρὰ θεῷ. Ἀγαλλιάσθωσαν
[50]	τοὺς νεὼς προσαγορεύει, τὸν μὲν	τῆς	Ἐφεσίας Ἀρτέμιδος χάσμασι καὶ σεισμοῖς"
[9]	τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ	τῆς	ἐχούσης τὸν ἄνδρα. Ἡμῖν εὐηγγελίζετο
[68]	δὴ λάβω παρὰ σοῦ συνεργὸν	τῆς	ζητήσεως; οὐ γὰρ παντάπασιν ἀπεγνώκαμέν
[68]	μὴ ἀποκάμῃς· ξύν μοι λαβοῦ	τῆς	ζητήσεως τἀγαθοῦ πέρι· πᾶσιν γὰρ
[118]	ἄνθρωπον, τῆς ἀληθείας ἀποτρέπει, ἀπάγει	τῆς	ζωῆς, παγίς ἐστιν, βάραθρόν ἐστιν,
[115]	μὴ μνησθῶ. ~Δεξώμεθα τοὺς νόμους	τῆς	ζωῆς, πεισθῶμεν προτρε πομένῳ θεῷ,
[83]	τῇ διανοίᾳ ὄντες καὶ ἀπηλλοτριωμένοι	τῆς	ζωῆς τοῦ θεοῦ, διὰ τὴν
[92]	γεωργεῖν καὶ οὐρανὸν περιπολεῖν καὶ	τῆς	ζωτικῆς καὶ ἀκηράτου μεταλαμβάνειν πηγῆς,
[109]	γλυκέσιν ἡδόμεθα διὰ τὴν λειότητα	τῆς	ἡδονῆς προτιμῶντες, ἰᾶται δὲ ἡμᾶς
[61]	τῇ Διὸς ἀκολασίᾳ. ~Ταῦτα ὑμῶν	τῆς	ἡδυπαθείας τὰ ἀρχέτυπα, αὗται τῆς
[47]	σαφές· τὸ δὲ ἐν Σάμῳ	τῆς	Ἥρας ξόανον Σμίλιδι τῷ Εὐκλείδου
[47]	τῶν Ἀργολικῶν τοῦ ἐν Τίρυνθι	τῆς	Ἥρας ξοάνου καὶ τὴν ὕλην
[9]	ὁ τῆς ἐρήμου γεωργός, ὁ	τῆς	θείας ἐμπλήσας δυνάμεως καὶ τὴν
[26]	ἅπαντες οὗτοι τρόποι) ὁ ἀπὸ	τῆς	θείας εὐεργεσίας τῆς εἰς τοὺς
[25]	προτέρων τὸν ἄθεον τρόπον τὸν	τῆς	θείας καὶ γονίμου δυνάμεως ἐστερημένον,
[104]	τῆς οὐρανίου προσόψεως, ἣ δὲ	τῆς	θείας μαθήσεως ἐστέρηται. ~Ὑμεῖς δὲ
[87]	παρακαλῶν τοὺς Μακεδόνας ἑρμηνεὺς γίνεται	τῆς	θείας φωνῆς, ὁ κύριος ἤγγικεν"
[22]	αὐτῶν τὰ ἅγια. (Καὶ προσέτι	τῆς	Θέμιδος τὰ ἀπόρρητα σύμβολα ὀρίγανον,
[62]	χεῖρας τὰς Ἀπελλικάς, αἳ δὴ	τῆς	θεοδοξίας τὸ σχῆμα τῇ ὕλῃ
[3]	δὲ τὸν πρᾶον καὶ φιλάνθρωπον	τῆς	θεοσεβείας μετάγων ἡμᾶς ζυγὸν αὖθις
[42]	Θαυμα σίων Συναγωγῇ ἐν Πέλλῃ	τῆς	Θετταλίας Ἀχαιὸν ἄνθρωπον (Πηλεῖ καὶ
[24]	παρ' Ἕλλησι γεγενη μένον καὶ	τῆς	θηλείας τοῖς ἄλλοις Σκυθῶν διδάσκαλον
[60]	περιποτώμενον τὸν ὄρνιν τὸν ἐρωτικὸν	τῆς	θηλύτητος, ἀποδεχόμενοι τὴν γραφήν, ἀποτυποῦσι
[20]	γὰρ ἡ Δηὼ κατὰ ζήτησιν	τῆς	θυγατρὸς τῆς Κόρης περὶ τὴν
[2]	ἢ Λύδιον ἢ Δώριον, ἀλλὰ	τῆς	καινῆς ἁρμονίας τὸν ἀίδιον νόμον,
[90]	τιμωρίας, καὶ τῷ γε ἄρχοντι	τῆς	κακίας ἐπήρτηται κόλασις. Ἀπειλεῖ γοῦν
[26]	Θηβαῖοι, προσηγόρευσαν. Ἄλλοι τὰς ἀμοιβὰς	τῆς	κακίας ἐπισκοπήσαντες θεοποιοῦσι τὰς ἀντιδόσεις
[53]	~Ἑκὼν οὖν ἐκλήσομαί τι τῆσδε	τῆς	κακουργίας, πλεονεξίας ἔργα, οὐχὶ δὲ
[83]	ἐν αὐτοῖς, διὰ τὴν πώρωσιν	τῆς	καρδίας αὐτῶν· οἵτινες ἑαυτοὺς παρέδωκαν
[90]	δὲ ἐκ τῶν ἐναντίων πονηροὶ	τῆς	καταλλήλου τιμωρίας, καὶ τῷ γε
[119]	ἐν αὐτῷ οὐχ αἱ Σεμέλης	τῆς	κεραυνίας" ἀδελφαί, αἱ μαινάδες, αἱ
[48]	καὶ τοὔνομα αἰνίττεται τὴν κοινωνίαν	τῆς	κηδείας καὶ τὴν ἐκ τῆς
[46]	ξύλον ἦν οὐκ εἰργασμένον, καὶ	τῆς	Κιθαιρωνίας Ἥρας ἐν Θεσπείᾳ πρέμνον
[53]	διασαφεῖ, τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἄγαλμα	τῆς	Κνιδίας κατασκευάζων τῷ Κρατίνης τῆς
[41]	Ὁμηρι κήν τε καὶ ποιητικήν,	τῆς	κνίσης τε καὶ ὀψαρτυτικῆς φίλην;
[18]	(εἰ θεὸς ἦν, τάχα που	τῆς	κνίσης τῶν ὀπτωμένων κρεῶν μεταλαβών,
[95]	λίαν, ἀκηκόατε καὶ τὴν ἄλλην	τῆς	κολάσεως ἀπειλήν, δι' ὧν ὁ
[20]	Δηὼ κατὰ ζήτησιν τῆς θυγατρὸς	τῆς	Κόρης περὶ τὴν Ἐλευσῖνα (τῆς
[45]	ἐν τῷ Διδυμαίῳ φησίν. Ἐνταῦθα	τῆς	Λευκοφρύνης τὸ μνημεῖον οὐκ ἄξιον
[47]	Τίμαιον· μηδὲ τὰ ἐν Πατάροις	τῆς	Λυκίας ἀγάλματα Διὸς καὶ Ἀπόλλωνος
[6]	σῴζει, φυλάττει καὶ μισθὸν ἡμῖν	τῆς	μαθήσεως ἐκ περιου σίας βασιλείαν
[101]	εἰς θάνατον καταναλίσκετε, τοῦτο μόνον	τῆς	ματαίας ὑμῶν ἐλπίδος εὑρόμενοι τὸ
[85]	ἔχουσα ζωῆς (τῆς νῦν καὶ	τῆς	μελλούσης. Πόσου, ὁμολογήσατε, ὦ ἄνθρωποι,
[31]	ἡ Μεγακλὼ χαριστήριον αὐτὰς ὑπὲρ	τῆς	μητρὸς ἀνέθηκε χαλκᾶς καὶ ἀνὰ
[28]	Διός, ἣν Μεσσήνιοι Κορυφασίαν ἀπὸ	τῆς	μητρὸς ἐπικεκλή κασιν· ἐπὶ πᾶσι
[31]	νάκτει δὲ ἡ Μεγακλὼ ὑπὲρ	τῆς	μητρός· τί δ' οὐκ ἔμελλε;
[88]	συναχθῆναι οἱ πολλοὶ κατὰ τὴν	τῆς	μοναδικῆς οὐσίας ἕνωσιν σπεύσωμεν. Ἀγαθοεργούμενοι
[47]	Τίρυνθι Ἡρακλέους ἀνδριάντα καὶ τὸ	τῆς	Μου νυχίας Ἀρτέμιδος ξόανον ἐν
[15]	ἑαυτὸν δῆθεν ἐκτεμών. (Τὰ σύμβολα	τῆς	μυήσεως ταύτης ἐκ περιουσίας παρατε
[100]	θεὸν γεωργῶν, καὶ πλεῖθι ὁ	τῆς	ναυτιλίας ἐρῶν, ἀλλὰ τὸν οὐράνιον
[54]	παστῷ, τῇ παλαιᾷ παρθένῳ τὰ	τῆς	νέας ἐπιδεικνὺς ἑταίρας σχήματα. ~Οὐ
[44]	χαριστήριον ἐπιτελοῦς γενομένης ἐπιθυμίας· καὶ	τῆς	νόσου τὴν ἀσέλγειαν Ἔρωτα κεκλήκασι,
[85]	τὸν Παῦλον, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς	(τῆς	νῦν καὶ τῆς μελλούσης. Πόσου,
[51]	γαῖαν ἀεικίζουσιν οἱ ἀγαλματο ποιοί,	τῆς	οἰκείας ἐξιστάντες φύσεως, ὑπὸ τῆς
[103]	γένοιτο; Τὸ γὰρ ἀπηλλοτριωμένον (στερόμενον	τῆς	οἰκειότητος στέρεται τῆς ἀληθείας. Ἦ
[4]	Οἱ δὲ τηνάλλως νεκροί, οἱ	τῆς	ὄντως οὔσης ἀμέτοχοι ζωῆς, ἀκροαταὶ
[31]	τὸν Μάκαρα ἔθελγον καὶ κατέπαυον	τῆς	(ὀργῆς. Οὗ δὴ χάριν ἡ
[13]	ἐτυμο λογεῖν, τὰ μὲν ἀπὸ	τῆς	ὀργῆς τῆς Δηοῦς τῆς πρὸς
[48]	τοῦ ἀγάλματος, καὶ τῷ ἐκ	τῆς	Ὀσίριδος καὶ τοῦ Ἄπιος κηδείας
[104]	ἣ μὲν γὰρ αὐτῶν ἀφῄρηται	τῆς	οὐρανίου προσόψεως, ἣ δὲ τῆς
[56]	ἡ ὕλη, καὶ τὸ πλούσιον	τῆς	οὐσίας πρὸς μὲν τὸ κέρδος
[61]	τῆς χρήσεως, πρὸς δὲ καὶ	τῆς	ὄψεως καὶ τῆς ἀκοῆς αὐτῆς
[104]	φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον δὲ (τὸ στέρεσθαι	τῆς	παρὰ τοῦ θεοῦ ἐπικουρίας. Ὀμμάτων
[110]	θᾶττον ἡλίου ἐξ αὐτῆς ἀνατείλας	τῆς	πατρικῆς βουλήσεως, ῥᾷστα ἡμῖν ἐπέλαμψε,
[82]	κληρονομῆσαι καταξιωθήσεται, τότε τῆς βασιλείας	τῆς	πατρῴας κοινωνήσει τῷ γνησίῳ, τῷ
[123]	σωτηρίαν, παρακαλῶν· περὶ γάρ τοι	τῆς	παῦλαν οὐδαμῇ οὐδαμῶς ἐχούσης ζωῆς
[14]	καρπός, ἐν ταῖς τελεταῖς ταύτης	τῆς	πελαγίας ἡδονῆς τεκμήριον τῆς γονῆς
[116]	τῆς δικαιοσύνης" καὶ τὴν ἀσπίδα	τῆς	πίστεως ἀναλαβόντες καὶ τὴν κόρυν
[7]	νῦν γε πρῶτον ᾤκτειρεν ἡμᾶς	τῆς	πλάνης, ἀλλ' ἄνωθεν ἀρχῆθεν, νῦν
[65]	καὶ τὰ μάλιστα ἀποφεύγειν οἴονται	τῆς	πλάνης, ἀλλ' εἰς ἑτέραν κατολισθαί
[27]	οὐκ ὀργῆς θρέμματα ἔτι, οἱ	τῆς	πλάνης ἀπεσπασμένοι, ᾄσσοντες δὲ ἐπὶ
[101]	ἀλλ' οὐδὲ τοῖς κατελεῶσιν ὑμᾶς	τῆς	πλάνης ἐπιτήδειοι πείθεσθαι γίνεσθε, συνηθείᾳ
[100]	μὲν ἄπυστος τοῦ λόγου συγγνώμην	τῆς	πλάνης ἔχει τὴν ἄγνοιαν, ὁ
[27]	εἴ τινες, ἵν' ἤδη ποτὲ	τῆς	πλάνης λήξητε, αὖθις δὲ παλινδρομήσητε
[2]	Ὀδρυσῶν ὄρη καὶ Θρᾳκῶν τελεστήρια,	τῆς	πλάνης τὰ μυστήρια, τεθείασται καὶ
[2]	τοὺς ἐν σκότει κυλινδουμένους καὶ	τῆς	πλάνης τοὺς ἀνθρώπους ἀπαλλαττέτω, τὴν
[75]	συνήθειαν διελέγχειν πειρᾶται τὸν ἄθεον	τῆς	πλάνης τῦφον, ἐπιφθεγγόμενος ἐμφρόνως εἰ
[55]	οἱ παλαιοὶ νεκροὶ τῷ πολλῷ	τῆς	πλάνης χρόνῳ σεμνυνόμενοι τοῖς ἔπειτα
[45]	Ἐριχθόνιος; Οὐχὶ ἐν τῷ νεῲ	τῆς	Πολιάδος κεκήδευται; Ἰμμάραδος δὲ ὁ
[83]	γενέσθαι ὑπερηφανήκασιν. Ὢ τῆς (ἀπονοίας	τῆς	πολλῆς· τὸν κύριον ἐπαισχύνεσθε. Ἐλευθερίαν
[67]	ὄντως πεπλανημένοις τῶν ἀνθρώπων διὰ	τῆς	πολυθρυ λήτου ταύτης ἀστρολογίας, οὐκ
[106]	καρδίας ὑμῶν. Πρὸς τοὺς κενοὺς	τῆς	πονηρίας λέγει· ἐλεεῖ καὶ δικαιοσύνης
[25]	ὄντος θεοῦ, ὥσπερ ὁ ἐκ	τῆς	πόρνης τοὺς πολλοὺς ἐπιγράφεται πατέρας
[64]	ἢ ὑγρά τις οὐσία ἐκ	τῆς	πόσεως ὀνοματοποιουμένη; ὥσπερ ἀμέλει ὁ
[13]	ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς Δηοῦς	τῆς	πρὸς Δία γεγενημένης, τὰ δὲ
[99]	ἕπεσθαι, ἧς ὑπακούσαντες οἱ Νινευῖται	τῆς	προσδοκηθείσης ἁλώσεως μετανοίᾳ γνησίῳ τὴν
[57]	ὡς οἰκεία ἡ πλάνη κἀκ	τῆς	προσόψεως ἐλέγχηται· ἐναπο μέμακται γὰρ
[71]	Γρύλλου σοφίζεται ἢ δηλαδὴ (παρὰ	τῆς	προφήτιδος τῆς Ἑβραίων θεσπιζούσης ὧδέ
[51]	καὶ κάμπαι καὶ ὅσα διὰ	τῆς	πρώτης γενέσεως εὐθὺς ἀνάπηρα φαίνεται,
[43]	βάρβαρε, τὸν χρησμόν· τοῦτον ἐπὶ	τῆς	πυρᾶς δοκιμάσεις. ~Ὅθεν ἔπεισί μοι
[43]	τοῦ Ἀπόλλωνος ἄνθρωπε, τὸν ἐπὶ	τῆς	πυρᾶς οἴκτειρον δεδεμένον, καὶ σὺ
[19]	ὥσπερ ἀμέλει καὶ αἱ θεσμοφοριάζουσαι	τῆς	ῥοιᾶς τοὺς κόκκους παραφυλάττουσιν ἐσθίειν·
[46]	πρέμνον ἐκκεκομ μένον· καὶ τὸ	τῆς	Σαμίας Ἥρας, ὥς φησιν Ἀέθλιος,
[78]	σαπήσεται ὑπὸ τοῦ ἡλίου καὶ	τῆς	σελήνης, ἃ αὐτοὶ ἠγάπησαν καὶ
[66]	περιπείρεται. Ὁ γάρ τοι μέχρι	τῆς	σελήνης αὐτῆς διορίζων τὴν πρόνοιαν,
[53]	Ἀθήνησι πρὸς Ἀλκιβιάδην ἀπείκαζον. Ὑπλείπεται	τῆς	σῆς κρίσεως τὸ ἔργον ἐπάξαι,
[74]	ἄλλος. ~Ἤδη δὲ καὶ ἐπὶ	τῆς	σκηνῆς παραγυμνοῦσι τὴν ἀλήθειαν· ὃ
[74]	μὲν ἤδη καὶ παρακεκινδυνευμένως ἐπὶ	τῆς	σκηνῆς (τὴν ἀλήθειαν τοῖς θεαταῖς
[9]	καὶ ὁ αὐτὸς οὗτος, ὁ	τῆς	στείρας ἀνήρ, ὁ τῆς ἐρήμου
[66]	αἰνίττεται. Οὐδὲ μὴν τοὺς ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς παρελεύ σομαι διὰ πάσης
[72]	δὲ ὁ Πηδασεύς, ὁ ἀπὸ	τῆς	Στοᾶς φιλόσοφος, οὐ θεογονίαν ποιητικήν,
[57]	ἐπονειδίστων σχημάτων, τὸν Διόνυσον ἀπὸ	τῆς	στολῆς, τὸν Ἥφαιστον ἀπὸ τῆς
[61]	ὀφθαλμοὶ καὶ τὸ καινότερον πρὸ	τῆς	(συμπλοκῆς αἱ ὄψεις ὑμῖν μεμοιχεύκασιν.
[57]	τῆς τέχνης, τὴν Δηὼ ἀπὸ	τῆς	συμφορᾶς, ἀπὸ τοῦ κρηδέμνου τὴν
[103]	παρασπον (δοῦντες τὸν βίον διὰ	τῆς	συνηθείας. Ἡ γῆ δὲ τοῦ
[109]	αὐτὸς ἑκὼν ὑπερβήσῃ τὸν λῆρον	τῆς	συνηθείας, καθάπερ καὶ οἱ παῖδες
[99]	οἱ μεμολυσμένοι, περιρράνατε αὑτοὺς ἀπὸ	τῆς	συνηθείας ταῖς ἀληθιναῖς σταγόσιν· καθαροὺς
[58]	Νηρεΐδας. Μάγοι δὲ ἤδη ἀσεβείας	τῆς	σφῶν αὐτῶν ὑπηρέτας δαίμονας αὐχοῦσιν,
[117]	ἀλήθειαν αὐτὸν ἀναφέρων, τὸ κέντρον	τῆς	σωτηρίας, ὁ ἐξελαύνων τὴν φθοράν,
[116]	ἔδειξε τοῖς ἀνθρώποις τὸ ὕψος	τῆς	σωτηρίας, ὅπως ἢ μετανοήσαντες σωθῶσιν
[93]	ὀφθαλμιῶν, ἀλλ' ἐκεῖνος ὁ θησαυρὸς	τῆς	σωτηρίας, πρὸς ὅν γε ἐπείγεσθαι
[109]	Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν τὸ αὐστηρὸν	τῆς	σωτηρίας ὑπομένειν οὐ καρτερεῖτε, καθάπερ
[48]	τῆς κηδείας καὶ τὴν ἐκ	τῆς	ταφῆς δημιουργίαν, σύνθετον ἀπό τε
[17]	ἔτι νηπίαχον ὄντα, ὡς ὁ	τῆς	Τελετῆς ποιητὴς Ὀρφεύς φησιν ὁ
[18]	Ἑσπερίδων λιγυφώνων. ~Καὶ τῆσδε ὑμῖν	τῆς	τελετῆς τὰ ἀχρεῖα σύμβολα οὐκ
[56]	ἐνδεὴς ἀεί ποτε ἡ ὕλη	τῆς	τέχνης, ὁ θεὸς δὲ ἀνενδεής.
[57]	θεατῶν (αἱ ὄψεις ἠπατημέναι ὑπὸ	τῆς	τέχνης. Οὐδὲ γὰρ ἂν θεᾷ
[51]	τῆς οἰκείας ἐξιστάντες φύσεως, ὑπὸ	τῆς	τέχνης προσκυνεῖν ἀναπείθοντες· προσκυνοῦσιν δὲ
[57]	τῆς στολῆς, τὸν Ἥφαιστον ἀπὸ	τῆς	τέχνης, τὴν Δηὼ ἀπὸ τῆς
[6]	τούτων οὐδὲ εἷς, πρὸ δὲ	τῆς	τοῦ κόσμου καταβολῆς ἡμεῖς, οἱ
[57]	τοῦ κρηδέμνου τὴν Ἰνώ, ἀπὸ	τῆς	τριαίνης τὸν Ποσειδῶ, ἀπὸ τοῦ
[69]	ὁ βασιλεὺς τῶν πάντων; Θεὸς	τῆς	τῶν ὄντων ἀληθείας τὸ μέτρον.
[61]	τῆς ἡδυπαθείας τὰ ἀρχέτυπα, αὗται	τῆς	ὕβρεως αἱ θεολογίαι, αὗται τῶν
[46]	ξόανα (προσηγορεύετο διὰ τὸ ἀπεξέσθαι	τῆς	ὕλης. Ἀμέλει ἐν Ἰκάρῳ τῆς
[53]	οὐ δυσωποῦσιν ὑμῶν τοὺς ἔμφρονας	τῆς	ὕλης καταφρονεῖν; Ὁ μὲν Ἀθηναῖος
[82]	ἐκλύου ὑπ' αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. (Ὢ	τῆς	ὑπερβαλλούσης φιλανθρωπίας· οὐδ' ὡς μαθηταῖς
[118]	τῷ ξύλῳ προσδεδεμένος ἁπάσης ἔσῃ	τῆς	φθορᾶς λελυμένος, κυβερνήσει σε ὁ
[91]	(Ὁ γὰρ θεὸς ἐκ πολλῆς	τῆς	φιλανθρωπίας ἀντέχεται τοῦ ἀνθρώπου, ὥσπερ
[84]	που ἡ γραφή· σήμερον ἐὰν	τῆς	φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε
[84]	αὐτοῦ ἡ χάρις, ἐὰν σήμερον	τῆς	φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσωμεν· τὸ δὲ
[84]	τοῖς αἰῶσι συνεκτείνεται. Ἀεὶ οὖν	τῆς	φωνῆς ὑπακούωμεν τοῦ θείου λόγου·
[92]	μεταλαμβάνειν πηγῆς, κατ' ἴχνος ἐκείνης	τῆς	φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα νεφέλης, ὥσπερ (ὁ
[95]	~Ἔχετε, ὦ ἄνθρωποι, τὴν θείαν	τῆς	χάριτος ἐπαγγε λίαν, ἀκηκόατε καὶ
[6]	ἐπαγγελίαν, ἔχεις τὴν φιλανθρω πίαν·	τῆς	χάριτος μεταλάμβανε. Καί μου τὸ
[120]	ἐθέλω καὶ ταύτης ὑμῖν μεταδοῦναι	τῆς	χάριτος, ὁλόκληρον χορηγῶν τὴν εὐεργεσίαν,
[36]	Ἡρακλέα πρὸς τῶν Ἱπποκοωντιδῶν κατὰ	τῆς	χειρὸς (οὐτασθῆναι λέγει. Εἰ δὴ
[52]	ὕλην μὴ σέβειν, αὐτῆς ἡττώμενοι	τῆς	χρείας ἀπόλλυνται ὑπὸ δεισιδαιμονίας· καταφρονοῦντες
[61]	Ἡρακλέους ἀθλήματα. Τούτων οὐ μόνον	τῆς	χρήσεως, πρὸς δὲ καὶ τῆς
[39]	οἰκοῦν τες, Ὀξυρυγχῖται τὸν φερώνυμον	τῆς	χώρας αὐτῶν ὁμοίως ἰχθύν, ἔτι
[113]	ἐναργῆ ποιησάμενος καὶ τὰ φωσφόρα"	τῆς	ψυχῆς ἀποξύνας (ὄμματα" Καὶ γὰρ
[56]	ἐμπιστεῦσαί ποτε τοῖς ἀψύχοις τὰς	τῆς	ψυχῆς ἐλπίδας. ~Ἰτέον οὖν ὡς
[117]	ἀγαθὴ ὅλῳ καὶ τελείῳ τῷ	τῆς	ψυχῆς πνεύματι τοῖς εἰς οὐρανὸν
[28]	πᾶσι τὴν Πάλλαντος καὶ Τιτανίδος	τῆς	Ὠκεανοῦ, ἣ τὸν πατέρα δυσσεβῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/02/2009