HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὑμεῖς 14
Ὑμεῖς 5
ὑμέτερος 1
ὑμῖν 45
Ὑμῖν 1
ὑμνεῖν 1
ὕμνεον 1

Fréquences [« »]
43 αἱ
43 γε
45 περὶ
45 ὑμῖν
51 ἦν
52 αὐτοῦ
55 διὰ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

ὑμῖν

Paragraphes

[95]   νόμος ἀληθείας λόγος κυρίου· βούλεσθε ὑμῖν ἀγαθὸς γένωμαι (σύμβουλος; Ἀλλ' ὑμεῖς

[120]   ἐκ δὲ τῶν θνητῶν ἁπάντων ὑμῖν ἀθανασίαν μόνοις καρπώσασθαι δίδωμι. Ἐθέλω

[103]   (ἐοίκατε οἱ ἀνόητοι· θεὸς δὲ ὑμῖν ἀνανῆψαι δοίη ποτὲ τοῦδε τοῦ

[56]   τοὔδαφος κατεσύρατε τὴν εὐσέβειαν, χθονίους ὑμῖν ἀναπλάττοντες θεοὺς καὶ τὰ γενητὰ

[55]   νοήσωμεν αὐτόν. (Οἱ προσκυνούμενοι παρ' ὑμῖν, ἄνθρωποι γενόμενοί ποτε, εἶτα μέντοι

[37]   μοι δοκοῦσι (καὶ οἱ μῦθοι ὑμῖν γεγηρακέναι. Δράκων ὁ Ζεὺς οὐκέτι,

[27]   νῦν υἱοὶ γεγόναμεν τοῦ θεοῦ· ὑμῖν δὲ καὶ ὁ ὑμέτερος ὑποδύεται

[2]   εἰσι, δυσανασχετῶ τοσαύταις ἐκτραγῳδουμέναις συμφοραῖς· ὑμῖν δὲ καὶ τῶν κακῶν αἱ

[55]   τοῦ Διὸς καὶ ὁ Ζεὺς ὑμῖν διὰ Σαρπηδόνα οἰμῴζει νενικημένος. Εἴδωλα

[15]   κινήσει γέλωτα καὶ μὴ γελασείουσιν ὑμῖν διὰ τοὺς ἐλέγχους· Ἐκ τυμπάνου

[92]   ὑμᾶς βούλομαι, εἰ οὐκ ἄτοπον ὑμῖν δοκεῖ πλάσμα ὑμᾶς τοὺς ἀνθρώπους

[58]   τὸν οὐρανὸν καὶ τὸ θεῖον ὑμῖν δρᾶμα γεγένηται καὶ τὸ ἅγιον

[106]   τάχα που ὁ κύριος ἁπλότητος ὑμῖν δωρήσεται πτερόν (πτερῶσαι προῄρηται τοὺς

[96]   τῶν ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν, φέρε ὑμῖν ἐκ περιουσίας τὴν περὶ τοῦ

[27]   εἰς βάραθρον περιτρέπουσαι. Ἐθέλω δὲ ὑμῖν ἐν χρῷ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς

[48]   ἐξὸν αὐτὸν τὸν μεγαλο δαίμονα ὑμῖν ἐπιδεῖξαι ὅστις ἦν, ὃν δὴ

[86]   ἀριθμήσει. ~Μὴ οὖν ἀποκάμητε· ἔξεστιν ὑμῖν, ἢν ἐθέλητε, ἐξω νήσασθαι τὴν

[33]   οὐδὲ παίδων ἀπέσχοντο οἱ παρ' ὑμῖν θεοί, ὃ μέν τις Ὕλα,

[61]   αἱ θεολογίαι, αὗται τῶν συμπορνευόντων ὑμῖν θεῶν αἱ διδασκαλίαι· ὃ γὰρ

[32]   ~Ἀκούετε δὴ οὖν τῶν παρ' ὑμῖν θεῶν τοὺς ἔρωτας καὶ τὰς

[90]   τοῦ θεοῦ λόγον. ~Ἕπεται τοιγαροῦν ὑμῖν κατὰ τὸν Σοφοκλέα τὰ ἐπίχειρα

[56]   ἀκήρατον οὐσίαν, τὸ ὅσον ἐφ' ὑμῖν, κατορύττετε καὶ τὸ ἄχραντον ἐκεῖνο

[61]   πρὸ τῆς (συμπλοκῆς αἱ ὄψεις ὑμῖν μεμοιχεύκασιν. Ὦ βιασάμενοι τὸν ἄνθρωπον

[120]   Ἐθέλω γάρ, ἐθέλω καὶ ταύτης ὑμῖν μεταδοῦναι τῆς χάριτος, ὁλόκληρον χορηγῶν

[14]   τὸ κῦμα βεβιασμένων) ὡς ἀσελγῶν ὑμῖν μορίων ἄξιος {Ἀφροδίτη} γίνεται καρπός,

[102]   καὶ θάνατος θεὼ διδυμάονε παρ' ὑμῖν νομίζοιντο, πάθη ταῦτα περὶ τὰ

[37]   οὐδὲ παιδεύεται σωφρονεῖν. Γυμνοῦται δὲ ὑμῖν ὁ μῦθος· ἀπέθανεν ἡ Λήδα,

[58]   ἀγαλματίοις καὶ (γραφαῖς προσανέχοντες. Τοσούτων ὑμῖν οἱ δημιουργοὶ ἀθυρμάτων ὀλεθρίων οἱ

[101]   διαβλέψαντες ὀλίγον ἐννοήθητε, τί θέλουσιν ὑμῖν οἱ προσκυνούμενοι λίθοι καὶ ἃ

[41]   ὀψαρτυτικῆς φίλην; τοιοίδε μέντοι παρ' ὑμῖν οἵ τε δαίμονες καὶ οἱ

[26]   μετὰ τοὺς ποιητικοὺς τῶν ἐν ὑμῖν παθῶν ἀνειδωλο ποιοῦσι τύπους τὸν

[50]   τάφοι τῶν θεῶν. ~Διδάσκαλον δὲ ὑμῖν παραθήσομαι τὴν προφῆτιν Σίβυλλαν οὐ

[41]   κέκληνται· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ὀνομάτων ὑμῖν πενία πρὸς τὰς τῆς ἀσεβείας

[46]   δ' ἔτι πρὸς τούτοις φέρων ὑμῖν τὰ ἀγάλματα αὐτὰ ἐπισκοπεῖν παραθείην,

[27]   μεμύθευται καὶ πέπλασται περὶ θεῶν ὑμῖν· τὰ δὲ καὶ ὅσα γεγενῆσθαι

[61]   ἀκοῆς αὐτῆς ἀμνηστίαν καταγγέλλομεν. Ἡταίρηκεν ὑμῖν τὰ ὦτα, πεπορνεύκασιν οἱ ὀφθαλμοὶ

[34]   ἐπιτάφιος προσαγορεύεται Νέμεα· Πῖσα δὲ ὑμῖν τάφος ἐστίν, ὦ Πανέλληνες, ἡνιόχου

[45]   γὰρ ἐπιόντι μοι τοὺς προσκυνουμένους ὑμῖν τάφους ἐμοὶ μὲν οὐδ' ὁ

[120]   εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον χαρίζομαι ὑμῖν, τὴν (γνῶσιν τοῦ θεοῦ, τέλειον

[106]   τὸν δηλητήριον, ὅπως ὅτι μάλιστα ὑμῖν τὴν φθοράν, ὡς ἐκείνοις τὸ

[18]   παρ' Ἑσπερίδων λιγυφώνων. ~Καὶ τῆσδε ὑμῖν τῆς τελετῆς τὰ ἀχρεῖα σύμβολα

[2]   τὰ ζῷα ὑπολαμβάνοντες; Ἀληθείας δὲ ὑμῖν τὸ πρόσωπον τὸ φαιδρὸν μόνον,

[108]   ἐπίγνωτε, ὡς δὴ τὸ τέλος ὑμῖν τοῦ βίου ἀρχὴν ἀναλάβοι σωτηρίας.

[55]   τοῖς ἔπειτα νομίζονται θεοί. Πίστις ὑμῖν τῶνδε αὐτὰ ὑμῶν τὰ μυστήρια,

[89]   κάλλιστον τῶν ἐγχειρουμένων ἐστίν, ὑποδεῖξαι ὑμῖν ὡς ἀπὸ μανίας καὶ τοῦ

Paragraphes
[95]	νόμος ἀληθείας λόγος κυρίου· βούλεσθε	ὑμῖν	ἀγαθὸς γένωμαι (σύμβουλος; Ἀλλ' ὑμεῖς
[120]	ἐκ δὲ τῶν θνητῶν ἁπάντων	ὑμῖν	ἀθανασίαν μόνοις καρπώσασθαι δίδωμι. Ἐθέλω
[103]	(ἐοίκατε οἱ ἀνόητοι· θεὸς δὲ	ὑμῖν	ἀνανῆψαι δοίη ποτὲ τοῦδε τοῦ
[56]	τοὔδαφος κατεσύρατε τὴν εὐσέβειαν, χθονίους	ὑμῖν	ἀναπλάττοντες θεοὺς καὶ τὰ γενητὰ
[55]	νοήσωμεν αὐτόν. (Οἱ προσκυνούμενοι παρ'	ὑμῖν,	ἄνθρωποι γενόμενοί ποτε, εἶτα μέντοι
[37]	μοι δοκοῦσι (καὶ οἱ μῦθοι	ὑμῖν	γεγηρακέναι. Δράκων ὁ Ζεὺς οὐκέτι,
[27]	νῦν υἱοὶ γεγόναμεν τοῦ θεοῦ·	ὑμῖν	δὲ καὶ ὁ ὑμέτερος ὑποδύεται
[2]	εἰσι, δυσανασχετῶ τοσαύταις ἐκτραγῳδουμέναις συμφοραῖς·	ὑμῖν	δὲ καὶ τῶν κακῶν αἱ
[55]	τοῦ Διὸς καὶ ὁ Ζεὺς	ὑμῖν	διὰ Σαρπηδόνα οἰμῴζει νενικημένος. Εἴδωλα
[15]	κινήσει γέλωτα καὶ μὴ γελασείουσιν	ὑμῖν	διὰ τοὺς ἐλέγχους· Ἐκ τυμπάνου
[92]	ὑμᾶς βούλομαι, εἰ οὐκ ἄτοπον	ὑμῖν	δοκεῖ πλάσμα ὑμᾶς τοὺς ἀνθρώπους
[58]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὸ θεῖον	ὑμῖν	δρᾶμα γεγένηται καὶ τὸ ἅγιον
[106]	τάχα που ὁ κύριος ἁπλότητος	ὑμῖν	δωρήσεται πτερόν (πτερῶσαι προῄρηται τοὺς
[96]	τῶν ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν, φέρε	ὑμῖν	ἐκ περιουσίας τὴν περὶ τοῦ
[27]	εἰς βάραθρον περιτρέπουσαι. Ἐθέλω δὲ	ὑμῖν	ἐν χρῷ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς
[48]	ἐξὸν αὐτὸν τὸν μεγαλο δαίμονα	ὑμῖν	ἐπιδεῖξαι ὅστις ἦν, ὃν δὴ
[86]	ἀριθμήσει. ~Μὴ οὖν ἀποκάμητε· ἔξεστιν	ὑμῖν,	ἢν ἐθέλητε, ἐξω νήσασθαι τὴν
[33]	οὐδὲ παίδων ἀπέσχοντο οἱ παρ'	ὑμῖν	θεοί, ὃ μέν τις Ὕλα,
[61]	αἱ θεολογίαι, αὗται τῶν συμπορνευόντων	ὑμῖν	θεῶν αἱ διδασκαλίαι· ὃ γὰρ
[32]	~Ἀκούετε δὴ οὖν τῶν παρ'	ὑμῖν	θεῶν τοὺς ἔρωτας καὶ τὰς
[90]	τοῦ θεοῦ λόγον. ~Ἕπεται τοιγαροῦν	ὑμῖν	κατὰ τὸν Σοφοκλέα τὰ ἐπίχειρα
[56]	ἀκήρατον οὐσίαν, τὸ ὅσον ἐφ'	ὑμῖν,	κατορύττετε καὶ τὸ ἄχραντον ἐκεῖνο
[61]	πρὸ τῆς (συμπλοκῆς αἱ ὄψεις	ὑμῖν	μεμοιχεύκασιν. Ὦ βιασάμενοι τὸν ἄνθρωπον
[120]	Ἐθέλω γάρ, ἐθέλω καὶ ταύτης	ὑμῖν	μεταδοῦναι τῆς χάριτος, ὁλόκληρον χορηγῶν
[14]	τὸ κῦμα βεβιασμένων) ὡς ἀσελγῶν	ὑμῖν	μορίων ἄξιος {Ἀφροδίτη} γίνεται καρπός,
[102]	καὶ θάνατος θεὼ διδυμάονε παρ'	ὑμῖν	νομίζοιντο, πάθη ταῦτα περὶ τὰ
[37]	οὐδὲ παιδεύεται σωφρονεῖν. Γυμνοῦται δὲ	ὑμῖν	ὁ μῦθος· ἀπέθανεν ἡ Λήδα,
[58]	ἀγαλματίοις καὶ (γραφαῖς προσανέχοντες. Τοσούτων	ὑμῖν	οἱ δημιουργοὶ ἀθυρμάτων ὀλεθρίων οἱ
[101]	διαβλέψαντες ὀλίγον ἐννοήθητε, τί θέλουσιν	ὑμῖν	οἱ προσκυνούμενοι λίθοι καὶ ἃ
[41]	ὀψαρτυτικῆς φίλην; τοιοίδε μέντοι παρ'	ὑμῖν	οἵ τε δαίμονες καὶ οἱ
[26]	μετὰ τοὺς ποιητικοὺς τῶν ἐν	ὑμῖν	παθῶν ἀνειδωλο ποιοῦσι τύπους τὸν
[50]	τάφοι τῶν θεῶν. ~Διδάσκαλον δὲ	ὑμῖν	παραθήσομαι τὴν προφῆτιν Σίβυλλαν οὐ
[41]	κέκληνται· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ὀνομάτων	ὑμῖν	πενία πρὸς τὰς τῆς ἀσεβείας
[46]	δ' ἔτι πρὸς τούτοις φέρων	ὑμῖν	τὰ ἀγάλματα αὐτὰ ἐπισκοπεῖν παραθείην,
[27]	μεμύθευται καὶ πέπλασται περὶ θεῶν	ὑμῖν·	τὰ δὲ καὶ ὅσα γεγενῆσθαι
[61]	ἀκοῆς αὐτῆς ἀμνηστίαν καταγγέλλομεν. Ἡταίρηκεν	ὑμῖν	τὰ ὦτα, πεπορνεύκασιν οἱ ὀφθαλμοὶ
[34]	ἐπιτάφιος προσαγορεύεται Νέμεα· Πῖσα δὲ	ὑμῖν	τάφος ἐστίν, ὦ Πανέλληνες, ἡνιόχου
[45]	γὰρ ἐπιόντι μοι τοὺς προσκυνουμένους	ὑμῖν	τάφους ἐμοὶ μὲν οὐδ' ὁ
[120]	εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον χαρίζομαι	ὑμῖν,	τὴν (γνῶσιν τοῦ θεοῦ, τέλειον
[106]	τὸν δηλητήριον, ὅπως ὅτι μάλιστα	ὑμῖν	τὴν φθοράν, ὡς ἐκείνοις τὸ
[18]	παρ' Ἑσπερίδων λιγυφώνων. ~Καὶ τῆσδε	ὑμῖν	τῆς τελετῆς τὰ ἀχρεῖα σύμβολα
[2]	τὰ ζῷα ὑπολαμβάνοντες; Ἀληθείας δὲ	ὑμῖν	τὸ πρόσωπον τὸ φαιδρὸν μόνον,
[108]	ἐπίγνωτε, ὡς δὴ τὸ τέλος	ὑμῖν	τοῦ βίου ἀρχὴν ἀναλάβοι σωτηρίας.
[55]	τοῖς ἔπειτα νομίζονται θεοί. Πίστις	ὑμῖν	τῶνδε αὐτὰ ὑμῶν τὰ μυστήρια,
[89]	κάλλιστον τῶν ἐγχειρουμένων ἐστίν, ὑποδεῖξαι	ὑμῖν	ὡς ἀπὸ μανίας καὶ τοῦ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/02/2009