Paragraphes |
[95] |
νόμος
ἀληθείας
λόγος
κυρίου·
βούλεσθε
|
ὑμῖν |
ἀγαθὸς
γένωμαι
(σύμβουλος;
Ἀλλ'
ὑμεῖς |
[120] |
ἐκ
δὲ
τῶν
θνητῶν
ἁπάντων
|
ὑμῖν |
ἀθανασίαν
μόνοις
καρπώσασθαι
δίδωμι.
Ἐθέλω |
[103] |
(ἐοίκατε
οἱ
ἀνόητοι·
θεὸς
δὲ
|
ὑμῖν |
ἀνανῆψαι
δοίη
ποτὲ
τοῦδε
τοῦ |
[56] |
τοὔδαφος
κατεσύρατε
τὴν
εὐσέβειαν,
χθονίους
|
ὑμῖν |
ἀναπλάττοντες
θεοὺς
καὶ
τὰ
γενητὰ |
[55] |
νοήσωμεν
αὐτόν.
(Οἱ
προσκυνούμενοι
παρ'
|
ὑμῖν, |
ἄνθρωποι
γενόμενοί
ποτε,
εἶτα
μέντοι |
[37] |
μοι
δοκοῦσι
(καὶ
οἱ
μῦθοι
|
ὑμῖν |
γεγηρακέναι.
Δράκων
ὁ
Ζεὺς
οὐκέτι, |
[27] |
νῦν
υἱοὶ
γεγόναμεν
τοῦ
θεοῦ·
|
ὑμῖν |
δὲ
καὶ
ὁ
ὑμέτερος
ὑποδύεται |
[2] |
εἰσι,
δυσανασχετῶ
τοσαύταις
ἐκτραγῳδουμέναις
συμφοραῖς·
|
ὑμῖν |
δὲ
καὶ
τῶν
κακῶν
αἱ |
[55] |
τοῦ
Διὸς
καὶ
ὁ
Ζεὺς
|
ὑμῖν |
διὰ
Σαρπηδόνα
οἰμῴζει
νενικημένος.
Εἴδωλα |
[15] |
κινήσει
γέλωτα
καὶ
μὴ
γελασείουσιν
|
ὑμῖν |
διὰ
τοὺς
ἐλέγχους·
Ἐκ
τυμπάνου |
[92] |
ὑμᾶς
βούλομαι,
εἰ
οὐκ
ἄτοπον
|
ὑμῖν |
δοκεῖ
πλάσμα
ὑμᾶς
τοὺς
ἀνθρώπους |
[58] |
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὸ
θεῖον
|
ὑμῖν |
δρᾶμα
γεγένηται
καὶ
τὸ
ἅγιον |
[106] |
τάχα
που
ὁ
κύριος
ἁπλότητος
|
ὑμῖν |
δωρήσεται
πτερόν
(πτερῶσαι
προῄρηται
τοὺς |
[96] |
τῶν
ἀρρήτων
ἐποπτεύσαντες
πίστιν,
φέρε
|
ὑμῖν |
ἐκ
περιουσίας
τὴν
περὶ
τοῦ |
[27] |
εἰς
βάραθρον
περιτρέπουσαι.
Ἐθέλω
δὲ
|
ὑμῖν |
ἐν
χρῷ
τοὺς
θεοὺς
αὐτοὺς |
[48] |
ἐξὸν
αὐτὸν
τὸν
μεγαλο
δαίμονα
|
ὑμῖν |
ἐπιδεῖξαι
ὅστις
ἦν,
ὃν
δὴ |
[86] |
ἀριθμήσει.
~Μὴ
οὖν
ἀποκάμητε·
ἔξεστιν
|
ὑμῖν, |
ἢν
ἐθέλητε,
ἐξω
νήσασθαι
τὴν |
[33] |
οὐδὲ
παίδων
ἀπέσχοντο
οἱ
παρ'
|
ὑμῖν |
θεοί,
ὃ
μέν
τις
Ὕλα, |
[61] |
αἱ
θεολογίαι,
αὗται
τῶν
συμπορνευόντων
|
ὑμῖν |
θεῶν
αἱ
διδασκαλίαι·
ὃ
γὰρ |
[32] |
~Ἀκούετε
δὴ
οὖν
τῶν
παρ'
|
ὑμῖν |
θεῶν
τοὺς
ἔρωτας
καὶ
τὰς |
[90] |
τοῦ
θεοῦ
λόγον.
~Ἕπεται
τοιγαροῦν
|
ὑμῖν |
κατὰ
τὸν
Σοφοκλέα
τὰ
ἐπίχειρα |
[56] |
ἀκήρατον
οὐσίαν,
τὸ
ὅσον
ἐφ'
|
ὑμῖν, |
κατορύττετε
καὶ
τὸ
ἄχραντον
ἐκεῖνο |
[61] |
πρὸ
τῆς
(συμπλοκῆς
αἱ
ὄψεις
|
ὑμῖν |
μεμοιχεύκασιν.
Ὦ
βιασάμενοι
τὸν
ἄνθρωπον |
[120] |
Ἐθέλω
γάρ,
ἐθέλω
καὶ
ταύτης
|
ὑμῖν |
μεταδοῦναι
τῆς
χάριτος,
ὁλόκληρον
χορηγῶν |
[14] |
τὸ
κῦμα
βεβιασμένων)
ὡς
ἀσελγῶν
|
ὑμῖν |
μορίων
ἄξιος
{Ἀφροδίτη}
γίνεται
καρπός, |
[102] |
καὶ
θάνατος
θεὼ
διδυμάονε
παρ'
|
ὑμῖν |
νομίζοιντο,
πάθη
ταῦτα
περὶ
τὰ |
[37] |
οὐδὲ
παιδεύεται
σωφρονεῖν.
Γυμνοῦται
δὲ
|
ὑμῖν |
ὁ
μῦθος·
ἀπέθανεν
ἡ
Λήδα, |
[58] |
ἀγαλματίοις
καὶ
(γραφαῖς
προσανέχοντες.
Τοσούτων
|
ὑμῖν |
οἱ
δημιουργοὶ
ἀθυρμάτων
ὀλεθρίων
οἱ |
[101] |
διαβλέψαντες
ὀλίγον
ἐννοήθητε,
τί
θέλουσιν
|
ὑμῖν |
οἱ
προσκυνούμενοι
λίθοι
καὶ
ἃ |
[41] |
ὀψαρτυτικῆς
φίλην;
τοιοίδε
μέντοι
παρ'
|
ὑμῖν |
οἵ
τε
δαίμονες
καὶ
οἱ |
[26] |
μετὰ
τοὺς
ποιητικοὺς
τῶν
ἐν
|
ὑμῖν |
παθῶν
ἀνειδωλο
ποιοῦσι
τύπους
τὸν |
[50] |
τάφοι
τῶν
θεῶν.
~Διδάσκαλον
δὲ
|
ὑμῖν |
παραθήσομαι
τὴν
προφῆτιν
Σίβυλλαν
οὐ |
[41] |
κέκληνται·
οὐδὲ
γὰρ
οὐδὲ
ὀνομάτων
|
ὑμῖν |
πενία
πρὸς
τὰς
τῆς
ἀσεβείας |
[46] |
δ'
ἔτι
πρὸς
τούτοις
φέρων
|
ὑμῖν |
τὰ
ἀγάλματα
αὐτὰ
ἐπισκοπεῖν
παραθείην, |
[27] |
μεμύθευται
καὶ
πέπλασται
περὶ
θεῶν
|
ὑμῖν· |
τὰ
δὲ
καὶ
ὅσα
γεγενῆσθαι |
[61] |
ἀκοῆς
αὐτῆς
ἀμνηστίαν
καταγγέλλομεν.
Ἡταίρηκεν
|
ὑμῖν |
τὰ
ὦτα,
πεπορνεύκασιν
οἱ
ὀφθαλμοὶ |
[34] |
ἐπιτάφιος
προσαγορεύεται
Νέμεα·
Πῖσα
δὲ
|
ὑμῖν |
τάφος
ἐστίν,
ὦ
Πανέλληνες,
ἡνιόχου |
[45] |
γὰρ
ἐπιόντι
μοι
τοὺς
προσκυνουμένους
|
ὑμῖν |
τάφους
ἐμοὶ
μὲν
οὐδ'
ὁ |
[120] |
εὐεργεσίαν,
ἀφθαρσίαν·
καὶ
λόγον
χαρίζομαι
|
ὑμῖν, |
τὴν
(γνῶσιν
τοῦ
θεοῦ,
τέλειον |
[106] |
τὸν
δηλητήριον,
ὅπως
ὅτι
μάλιστα
|
ὑμῖν |
τὴν
φθοράν,
ὡς
ἐκείνοις
τὸ |
[18] |
παρ'
Ἑσπερίδων
λιγυφώνων.
~Καὶ
τῆσδε
|
ὑμῖν |
τῆς
τελετῆς
τὰ
ἀχρεῖα
σύμβολα |
[2] |
τὰ
ζῷα
ὑπολαμβάνοντες;
Ἀληθείας
δὲ
|
ὑμῖν |
τὸ
πρόσωπον
τὸ
φαιδρὸν
μόνον, |
[108] |
ἐπίγνωτε,
ὡς
δὴ
τὸ
τέλος
|
ὑμῖν |
τοῦ
βίου
ἀρχὴν
ἀναλάβοι
σωτηρίας. |
[55] |
τοῖς
ἔπειτα
νομίζονται
θεοί.
Πίστις
|
ὑμῖν |
τῶνδε
αὐτὰ
ὑμῶν
τὰ
μυστήρια, |
[89] |
κάλλιστον
τῶν
ἐγχειρουμένων
ἐστίν,
ὑποδεῖξαι
|
ὑμῖν |
ὡς
ἀπὸ
μανίας
καὶ
τοῦ |