Paragraphes |
[95] |
ὦ
ἄνθρωποι,
αὐτοῦ
πέρι
ἐννοουμένους
|
τοῦ |
ἀγαθοῦ
ἔμφυτον
ἐπάγεσθαι
πίστιν,
μάρτυρα |
[92] |
βασιλέως
τὸν
(τύραννον,
ἀντὶ
δὲ
|
τοῦ |
ἀγαθοῦ
τὸν
πονηρόν.
Τίς
γάρ, |
[48] |
δὴ
χάριν
μελάντερον
τὸ
χρῶμα
|
τοῦ |
ἀγάλματος,
καὶ
τῷ
ἐκ
τῆς |
[56] |
καὶ
τὰ
γενητὰ
ταῦτα
πρὸ
|
τοῦ |
ἀγενήτου
μετιόντες
(θεοῦ
βαθυτέρῳ
περιπεπτώκατε |
[45] |
(μάντεως
ἱστοροῦσιν.
Πτολεμαῖος
δὲ
ὁ
|
τοῦ |
Ἀγησάρχου
ἐν
τῷ
αʹ
τῶν |
[96] |
ἀγωνιζώμεθα,
βραβεύοντος
μὲν
τοῦ
λόγου
|
τοῦ |
ἁγίου,
ἀγωνοθετοῦντος
δὲ
τοῦ
δεσπότου |
[8] |
παραγγελίᾳ
τὸν
ἄρχοντα
τῆς
ἐξουσίας
|
τοῦ |
ἀέρος,
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
νῦν |
[47] |
βούλει
ἐπίγραφε.
Καὶ
μὴν
Τελεσίου
|
τοῦ |
Ἀθηναίου,
ὥς
φησι
Φιλόχορος,
ἔργον |
[19] |
τιθέναι·
οἴονται
γὰρ
δὴ
ἐκ
|
τοῦ |
αἵματος
τοῦ
ἀπορρυέντος
τοῦ
Κορυβαντικοῦ |
[39] |
ἐστιν
ἀκρωτήριον
καὶ
τοῦ
Ἀπόλλωνος
|
τοῦ |
Ἀκτίου
τὸ
ἱερόν,
ταῖς
μυίαις |
[43] |
ἦν)
ἀνήγαγε
τὸν
Κροῖσον
διὰ
|
τοῦ |
Ἅλυος
ἐπὶ
τὴν
πυράν.
Οὕτω |
[54] |
γυναικός,
Ἀλκυόνη
(δὲ
αὖθις
ὑπὸ
|
τοῦ |
ἀνδρὸς
Ἥρα
προσαγορευομένη.
Πτολεμαῖος
δὲ |
[105] |
τοῦ
δικαίου
ζηλωτής,
ὡς
ἂν
|
τοῦ |
ἀνενδεοῦς
ἐραστής,
ὀλιγοδεής,
οὐκ
ἐν |
[115] |
Λαμψάτω
οὖν
ἐν
τῷ
ἀποκεκρυμμένῳ
|
τοῦ |
ἀνθρώπου,
ἐν
τῇ
καρδίᾳ,
τὸ |
[122] |
γίνεται
δὴ
οὖν
τὰ
πάντα
|
τοῦ |
ἀνθρώπου,
ὅτι
τὰ
πάντα
τοῦ |
[91] |
ἐκ
πολλῆς
τῆς
φιλανθρωπίας
ἀντέχεται
|
τοῦ |
ἀνθρώπου,
ὥσπερ
ἐκ
καλιᾶς
ἐκπίπτοντος |
[59] |
ἐκ
τῶν
κάτω"
παρὰ
δὲ
|
τοῦ |
ἄνωθεν
ἐλθόντος
τὸ
πᾶν
μεμαθηκότες, |
[48] |
τῷ
ἐκ
τῆς
Ὀσίριδος
καὶ
|
τοῦ |
Ἄπιος
κηδείας
ὑπολελειμμένῳ
φαρμάκῳ
φυράσας |
[43] |
Ἀλλ'
ὦ
φιλανθρωπότερε
καὶ
ἀληθέστερε
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνος
ἄνθρωπε,
τὸν
ἐπὶ
τῆς |
[45] |
μὴν
τὸν
ἐν
Τελμισσῷ
βωμὸν
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνος·
μνῆμα
εἶναι
καὶ
τοῦτον |
[53] |
νεών,
καὶ
τὸν
ἐν
Δελφοῖς
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνος
πρότερον
ἥρπασεν
θύελλα,
ἔπειτα |
[39] |
τὸ
Ἄκτιόν
ἐστιν
ἀκρωτήριον
καὶ
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνος
τοῦ
Ἀκτίου
τὸ
ἱερόν, |
[43] |
δαιμό
νων,
ἐπιδεῖξαι
τὸν
ἄνθρωπον,
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνος
τοῦ
μαντικοῦ
(τὸν
Κῦρον |
[19] |
γὰρ
δὴ
ἐκ
τοῦ
αἵματος
|
τοῦ |
ἀπορρυέντος
τοῦ
Κορυβαντικοῦ
τὸ
σέλινον |
[46] |
τὸ
παλαιὸν
δόρυ
φησὶ
γεγονέναι
|
τοῦ |
Ἄρεως
τὸ
ξόανον
Οὐάρρων
ὁ |
[4] |
ἀμέτοχοι
ζωῆς,
ἀκροαταὶ
μόνον
γενόμενοι
|
τοῦ |
ᾄσματος
ἀνεβίωσαν.
~Τοῦτό
τοι
καὶ |
[36] |
Ἥραν
τὴν
ζυγίαν
ἱστορεῖ
ὑπὸ
|
τοῦ |
αὐτοῦ
Ἡρακλέους
ὁ
αὐτὸς
οὗτος |
[120] |
μέγας
ἀρχιερεὺς
θεοῦ
τε
ἑνὸς
|
τοῦ |
αὐτοῦ
καὶ
πατρός,
ὑπὲρ
ἀνθρώπων |
[92] |
δὲ
καὶ
θεραπεύειν
ἀντὶ
μὲν
|
τοῦ |
βασιλέως
τὸν
(τύραννον,
ἀντὶ
δὲ |
[108] |
ὡς
δὴ
τὸ
τέλος
ὑμῖν
|
τοῦ |
βίου
ἀρχὴν
ἀναλάβοι
σωτηρίας.
Γηράσατε |
[108] |
τὸ
γῆρας
αἰδέσθητε,
ἐπὶ
δυσμαῖς
|
τοῦ |
βίου
γενόμενοι
σωφρονήσατε,
κἂν
ἐπὶ |
[89] |
ἀποσείσασθαι
μὲν
τοὺς
ἡνιόχους
ὑμῶν
|
τοῦ |
βίου
ἡμᾶς
ἐπιποθοῦντες,
ἐπὶ
δὲ |
[89] |
γλυκεῖαί
πως
προσπίπτουσιν,
ἐπὶ
δὲ
|
τοῦ |
βίου
οὐχὶ
τὸ
ἔθος
καταλιπόντες |
[12] |
τελεταὶ
μυστικαί,
οἷον
ἐπὶ
σκηνῆς
|
τοῦ |
βίου
τοῖς
τῆς
ἀληθείας
ἐγκυκλήσω |
[108] |
γενόμενοι
σωφρονήσατε,
κἂν
ἐπὶ
τέλει
|
τοῦ |
βίου
τὸν
θεὸν
ἐπίγνωτε,
ὡς |
[107] |
σοφίαν
ἡγεῖσθαι
τοῖς
ἐφ'
ὁτιοῦν
|
τοῦ |
βίου
τραπεῖσι
μέρος,
ὅρμον
τε |
[50] |
ἀλλ'
εἰ
μὴ
προφήτιδος
ἐπακούεις,
|
τοῦ |
γε
σοῦ
ἄκουσον
φιλοσόφου,
τοῦ |
[98] |
λογικός.
Ἀνθρώπου
δὲ
τοῦ
ὁρωμένου
|
τοῦ |
γηγενοῦς
γήινος
εἰκὼν
τὰ
ἀγάλματα |
[71] |
ὄψιν
ἀφαιρεῖται.
Πόθεν
ἄρα
ὁ
|
τοῦ |
Γρύλλου
σοφίζεται
ἢ
δηλαδὴ
(παρὰ |
[65] |
τρίτῃ
Χαλδαϊκῶν
παρίστησι,
τοῦτο
Ἀρταξέρξου
|
τοῦ |
Δαρείου
τοῦ
Ὤχου
εἰσηγησαμένου,
ὃς |
[96] |
λόγου
τοῦ
ἁγίου,
ἀγωνοθετοῦντος
δὲ
|
τοῦ |
δεσπότου
τῶν
ὅλων.
Οὐ
γὰρ |
[45] |
τὸ
δὲ
ἐν
τῷ
Ἀπόλλωνος
|
τοῦ |
Δηλίου
ἐστὶν
ἱερῷ.
Λεάνδριος
δὲ |
[82] |
τῶν
ἁμαρτιῶν
ἀπεσπασμένοι,
οἱ
πρῶτοι
|
τοῦ |
διαβόλου
κεχωρισμένοι.
~Νυνὶ
δὲ
τοσούτῳ |
[100] |
στρατευόμενόν
σε
κατείληφεν
ἡ
γνῶσις·
|
τοῦ |
δίκαια
σημαίνοντος
ἄκουε
στρατηγοῦ.
~Καθάπερ |
[105] |
ἐστι
πανταχοῦ
σωτήριος·
(ὁ
γὰρ
|
τοῦ |
δικαίου
ζηλωτής,
ὡς
ἂν
τοῦ |
[19] |
γὰρ>
ἀποπεπτωκότας
χαμαὶ
ἐκ
τῶν
|
τοῦ |
Διο
νύσου
αἵματος
σταγόνων
βεβλαστηκέναι |
[36] |
τε
τὸν
πολεμικώτατον
Ἄρη
ὑπὸ
|
τοῦ |
Διομήδους
κατὰ
τοῦ
κενεῶνος
(οὐτασμένον |
[19] |
κίστην
ἀνελομένω,
ἐν
ᾗ
τὸ
|
τοῦ |
Διονύσου
αἰδοῖον
ἀπέκειτο,
εἰς
Τυρρηνίαν |
[76] |
πόδεσσιν
ὑποστρέψειας
Ὄλυμπον.
(Ἐπὶ
δὲ
|
τοῦ |
Διονύσου
ἀναφανδὸν
Ὅμηρος
γράφει
ὅς |
[18] |
Τιτᾶνας
αἰκίζεται
καὶ
τὰ
μέλη
|
τοῦ |
Διονύσου
Ἀπόλλωνι
τῷ
παιδὶ
παρακατατίθεται |
[18] |
λέβητά
τινα
τρίποδι
ἐπιθέντες
καὶ
|
τοῦ |
Διονύσου
ἐμβαλόντες
τὰ
μέλη,
καθήψουν |
[53] |
πόλει
Σαράπιδος
ἱεροῦ.
Ἀθήνησι
γὰρ
|
τοῦ |
Διονύσου
τοῦ
Ἐλευθερέως
κατήρειψε
τὸν |
[18] |
Ἀθηνᾶ
μὲν
οὖν
τὴν
καρδίαν
|
τοῦ |
Διονύσου
ὑφελομένη
Παλλὰς
ἐκ
τοῦ |
[56] |
ἂν
ἐνδίκως
οἱ
ἄνθρωποι
παρὰ
|
τοῦ |
Διὸς
αἰτήσονται
τὴν
εὐτεκνίαν,
ἣν |
[52] |
νεώτερος
θοἰμάτιον
τὸ
χρύσεον
περιελόμενος
|
τοῦ |
Διὸς
ἐν
Σικελίᾳ
προσέταξεν
αὐτῷ |
[55] |
Μενοιτιάδαο
δαμῆναι.
(Κεκράτηται
τὸ
θέλημα
|
τοῦ |
Διὸς
καὶ
ὁ
Ζεὺς
ὑμῖν |
[112] |
ποιητικῷ
τὸν
Μίνω
τὸν
Κρῆτα
|
τοῦ |
Διὸς
ὀαριστὴν
ἀναγράφοντι,
ἡμᾶς
δὲ |
[52] |
δὲ
ὁ
Κυζικηνὸς
ἀπορούμενος
χρημάτων
|
τοῦ |
Διὸς
τὸ
ἄγαλμα
τὸ
χρυσοῦν, |
[53] |
Ἀθηναῖος
Φειδίας
ἐπὶ
τῷ
δακτύλῳ
|
τοῦ |
Διὸς
τοῦ
Ὀλυμπίου
ἐπιγράψας
Παντάρκης |
[22] |
οὖν
καὶ
ὑπόληψις
κενὴ
καὶ
|
τοῦ |
δράκοντος
τὰ
μυστήρια
ἀπάτη
τίς |
[3] |
σκιαγραφίαις,
ἀνοικο
δομῆσαι
τὴν
σκαιότητα
|
τοῦ |
ἔθους,
τὴν
καλὴν
ὄντως
ἐκείνην |
[7] |
ὁ
λόγος,
ὁ
Χριστός,
καὶ
|
τοῦ |
εἶναι
πάλαι
ἡμᾶς
(ἦν
γὰρ |
[53] |
ἱεροῦ.
Ἀθήνησι
γὰρ
τοῦ
Διονύσου
|
τοῦ |
Ἐλευθερέως
κατήρειψε
τὸν
νεών,
καὶ |
[45] |
Δαείρας
οὐχὶ
ἐν
τῷ
περιβόλῳ
|
τοῦ |
Ἐλευσινίου
τοῦ
ὑπὸ
τῇ
ἀκροπόλει; |
[53] |
πολλάκις·
οὐκ
ἀπέσχετο
(δὲ
οὐδὲ
|
τοῦ |
ἐν
Ἀλεξανδρέων
πόλει
Σαράπιδος
ἱεροῦ. |
[7] |
ἡ
νῦν
ἐκλάμψασα
ἐν
ἡμῖν
|
τοῦ |
ἐν
ἀρχῇ
ὄντος
καὶ
προόντος |
[47] |
γὰρ
ἐν
δευτέρῳ
τῶν
Ἀργολικῶν
|
τοῦ |
ἐν
Τίρυνθι
τῆς
Ἥρας
ξοάνου |
[54] |
ὁ
Νικαγόρας
καὶ
τῇ
(στολῇ
|
τοῦ |
Ἑρμοῦ
ἐκέχρητο,
ὡς
αὐτὸς
μαρτυρεῖ) |
[49] |
καλῶν.
Ἤδη
δὲ
τάφος
ἐστὶ
|
τοῦ |
ἐρωμένου,
νεώς
ἐστιν
Ἀντινόου
καὶ |
[7] |
(ἦν
γὰρ
ἐν
θεῷ)
καὶ
|
τοῦ |
εὖ
εἶναι
(νῦν
δὴ
ἐπεφάνη |
[47] |
λίθου,
ἔργον
δὲ
εἶναι
Σίκωνος
|
τοῦ |
Εὐπαλάμου,
ὥς
φησι
Πολέμων
ἔν |
[50] |
τοῦ
γε
σοῦ
ἄκουσον
φιλοσόφου,
|
τοῦ |
Ἐφεσίου
Ἡρακλείτου,
τὴν
ἀναισθησίαν
ὀνειδίζοντος |
[78] |
της
οὗτος;
Παραδειγμα
τισθήσονται
ἔμπροσθεν
|
τοῦ |
ἡλίου"
καὶ
ἔσται
τὰ
θνησιμαῖα |
[78] |
τῆς
γῆς"
καὶ
σαπήσεται
ὑπὸ
|
τοῦ |
ἡλίου
καὶ
τῆς
σελήνης,
ἃ |
[26] |
τε
καὶ
ἐξεθείασαν,
θεοὺς
ἐκ
|
τοῦ |
θεῖν
ὀνομάσαντες
τοὺς
ἀστέρας,
καὶ |
[74] |
μάλιστα
ἐναύσματά
τινα
τοῦ
λόγου
|
τοῦ |
θείου
λαβόντες
Ἕλληνες
ὀλίγα
ἄττα |
[117] |
ψυχῇ
τὸ
ὄντως
καλὸν
ὑπὸ
|
τοῦ |
θείου
λόγου
ἀναζωπυρούμενον
ἐκλάμπειν
δυνηθῇ· |
[84] |
Ἀεὶ
οὖν
τῆς
φωνῆς
ὑπακούωμεν
|
τοῦ |
θείου
λόγου·
ἡ
σήμερον
γὰρ |
[69] |
ἀεὶ
ξυνέπεται
δίκη
τῶν
ἀπολειπομένων
|
τοῦ |
θείου
νόμου
τιμωρός.
~Πόθεν,
ὦ |
[82] |
σὺ
δὲ
τοῦ
λόγου
ἀκροώμενος
|
τοῦ |
θείου
οὐ
δέδιας;
Οὐκ
ἀγωνιᾷς; |
[107] |
μεγαλυνθήτω
ὁ
θεός.
Καλὸς
ὕμνος
|
τοῦ |
θεοῦ
ἀθάνατος
ἄνθρωπος,
δικαιοσύνῃ
οἰκοδομούμενος, |
[75] |
ὁ
τοῦτο
ποιῶν
ἐστι
μείζων
|
τοῦ |
θεοῦ·
ἀλλ'
ἔστι
τόλμης
καὶ |
[8] |
ναί
φημι,
ὁ
λόγος
ὁ
|
τοῦ |
θεοῦ
ἄνθρωπος
γενόμενος,
ἵνα
δὴ |
[87] |
δικαιοσύνῃ,
ἵνα
ἄρτιος
ᾖ
ὁ
|
τοῦ |
θεοῦ
ἄνθρωπος
πρὸς
πᾶν
ἔργον |
[5] |
Ἰουβάλ,
κατὰ
δὲ
τὴν
πάτριον
|
τοῦ |
θεοῦ
βούλησιν,
ἣν
ἐζήλωσε
Δαβίδ. |
[120] |
τοῦτο
Χριστός,
τοῦτο
ὁ
λόγος
|
τοῦ |
θεοῦ,
βραχίων
κυρίου,
δύναμις
τῶν |
[114] |
γῆν
μεταβάλλων
εἰς
οὐρανούς,
ὁ
|
τοῦ |
θεοῦ
γεωργός,
δεξιὰ
σημαίνων,
λαοὺς |
[77] |
ἀπεικάζουσα
τῷ
σκότει,
τὴν
δὲ
|
τοῦ |
θεοῦ
γνῶσιν
ἡλίῳ
καὶ
φωτί, |
[83] |
ὄντες
καὶ
ἀπηλλοτριωμένοι
τῆς
ζωῆς
|
τοῦ |
θεοῦ,
διὰ
τὴν
ἄγνοιαν
τὴν |
[73] |
οὖν
διὰ
πάντων
τὴν
δύναμιν
|
τοῦ |
θεοῦ
διήκειν
νοεῖ,
ὄφρ'
ἔμπεδα |
[104] |
ἄγγελον
θεοῦ,
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον
|
τοῦ |
θεοῦ
διώκουσιν,
οὐ
κρῴζοντα,
οὐ |
[92] |
Τίς
δὲ
υἱὸς
εἶναι
δυνάμενος
|
τοῦ |
θεοῦ
δουλεύειν
ἥδεται;
Ἢ
τίς |
[81] |
αὐτῶν,
καὶ
ἤλλαξαν
τὴν
δόξαν
|
τοῦ |
θεοῦ
ἐν
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ |
[104] |
δὲ
(τὸ
στέρεσθαι
τῆς
παρὰ
|
τοῦ |
θεοῦ
ἐπικουρίας.
Ὀμμάτων
μὲν
οὖν |
[92] |
ψυχὴν
εἰληφότας
καὶ
ὄντας
ὅλως
|
τοῦ |
θεοῦ
ἑτέρῳ
δουλεύειν
δεσπότῃ,
πρὸς |
[84] |
ἡ
ὄντως
σήμερον
ἡ
ἀνελλιπὴς
|
τοῦ |
θεοῦ
ἡμέρα
τοῖς
αἰῶσι
συνεκτείνεται. |
[66] |
θεὸν
ἡγούμενος
περιτρέπεται,
τὸν
ἄμοιρον
|
τοῦ |
(θεοῦ
θεὸν
δογματίζων.
Ὁ
δὲ |
[119] |
κρεανο
μίαν
μυούμεναι,
ἀλλ'
αἱ
|
τοῦ |
θεοῦ
θυγατέρες,
αἱ
ἀμνάδες
αἱ |
[122] |
ἀμφοῖν
τοῖν
φίλοιν
τὰ
(πάντα,
|
τοῦ |
θεοῦ
καὶ
ἀνθρώπου.
Ὥρα
οὖν |
[98] |
ἐν
ἀνθρώπῳ,
ὁ
κατ'
εἰκόνα"
|
τοῦ |
θεοῦ
καὶ
καθ'
ὁμοίωσιν"
διὰ |
[78] |
γῆν
δρακί;
Ὅρα
τὸ
μέγεθος
|
τοῦ |
θεοῦ
καὶ
καταπλάγηθι.
Τοῦτον
προσκυνήσωμεν, |
[122] |
τοῦ
ἀνθρώπου,
ὅτι
τὰ
πάντα
|
τοῦ |
θεοῦ,
καὶ
κοινὰ
ἀμφοῖν
τοῖν |
[120] |
θεὸν
καὶ
τὸν
ἕνα
λόγον
|
τοῦ |
θεοῦ,
καὶ
μὴ
μόνον
τῶν |
[92] |
πλάσμα
ὑμᾶς
τοὺς
ἀνθρώπους
ἐπιγεγονότας
|
τοῦ |
θεοῦ
καὶ
παρ'
αὐτοῦ
τὴν |
[94] |
ἅγιοι
κυρίου
κληρονομήσουσι
τὴν
δόξαν
|
τοῦ |
θεοῦ
καὶ
τὴν
δύναμιν
αὐτοῦ. |
[118] |
κυβερνήσει
σε
ὁ
λόγος
ὁ
|
τοῦ |
θεοῦ,
καὶ
τοῖς
λιμέσι
καθορμίσει |
[59] |
πᾶν
μεμαθηκότες,
οἱ
τὴν
οἰκονομίαν
|
τοῦ |
θεοῦ
κατανενοηκότες,
οἱ
ἐν
καινότητι |
[89] |
φερόμενοι
ἐναγῆ
τὸν
ἅγιον
ὑπολαμβάνετε
|
τοῦ |
θεοῦ
λόγον.
~Ἕπεται
τοιγαροῦν
ὑμῖν |
[5] |
Δαβὶδ
καὶ
πρὸ
αὐτοῦ,
ὁ
|
τοῦ |
θεοῦ
λόγος,
λύραν
μὲν
καὶ |
[6] |
δὴ
οὖν
τὸ
ὄργανον,
ὁ
|
τοῦ |
θεοῦ
λόγος,
ὁ
κύριος,
καὶ |
[120] |
μόνον
ὄντως
θεόν,
συνυμνοῦντος
ἡμῖν
|
τοῦ |
θεοῦ
λόγου.
Ἀίδιος
οὗτος
Ἰησοῦς, |
[6] |
αὐτῷ
πρότερον
γεγεννημένοι
τῷ
θεῷ,
|
τοῦ |
θεοῦ
λόγου
τὰ
λογικὰ
πλάσματα |
[122] |
καὶ
εὐγενῆ
καὶ
ταύτῃ
εἰκόνα
|
τοῦ |
θεοῦ
μεθ'
ὁμοιώσεως,
καὶ
λέγειν |
[63] |
αὐτοῦ.
(Ὅση
γε
ἡ
δύναμις
|
τοῦ |
θεοῦ.
Μόνον
αὐτοῦ
τὸ
βούλημα |
[6] |
διαλλάξαι
πατρί.
Φιλάνθρωπον
τὸ
ὄργανον
|
τοῦ |
θεοῦ·
ὁ
κύριος
ἐλεεῖ,
παιδεύει, |
[98] |
(χειρῶν
Ἀττικῶν.
Εἰκὼν"
μὲν
γὰρ
|
τοῦ |
θεοῦ"
ὁ
λόγος
αὐτοῦ
(καὶ |
[59] |
οὐ
λαός,
νῦν
δὲ
λαὸς
|
τοῦ |
θεοῦ"
οἱ
κατὰ
τὸν
Ἰωάννην |
[82] |
δὲ
παῖδες
ἡμεῖς
οἱ
τρόφιμοι
|
τοῦ |
θεοῦ,
οἱ
τοῦ
πρωτοτόκου"
γνήσιοι |
[111] |
ἔπαιζε
λελυμένος,
ἔτι
παιδίον
ἦν
|
τοῦ |
θεοῦ·
ὅτε
δὲ
ὑποπίπτων
ἡδονῇ |
[108] |
Λυκούργου,
εἰ
δὲ
σεαυτὸν
ἀναγράφεις
|
τοῦ |
θεοῦ,
οὐρανὸς
μέν
σοι
ἡ |
[5] |
ἀμέλει
καὶ
αὐτὸς
ὄργανόν
ἐστι
|
τοῦ |
θεοῦ
παναρμόνιον,
ἐμμελὲς
καὶ
ἅγιον, |
[70] |
ὅσοι
ἀληθεῖς
καὶ
δόξαν
τὴν
|
τοῦ |
θεοῦ
παρ'
αὐτῶν
ὠφέλησαι
τῶν |
[72] |
δὲ
ἀληθινὴν
ἐνδείκνυται.
Οὐκ
ἀπεκρύψατο
|
τοῦ |
θεοῦ
πέρι
ὅ
τί
περ |
[59] |
ἡμεῖς
ἐσμεν
οἱ
τὴν
εἰκόνα
|
τοῦ |
θεοῦ
περιφέροντες
ἐν
τῷ
ζῶντι |
[115] |
σωτῆρα
λόγον,
καὶ
τῇ
ἐπῳδῇ
|
τοῦ |
θεοῦ
πιστεύσαντες
ἀπαλλαγῆναι
μὲν
παθῶν, |
[117] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
χάρις
ᾖς
|
τοῦ |
θεοῦ·
πρέπει
δὲ
ἄμφω
τῷ |
[7] |
κυρίου
ἀπόστολον
ἡ
χάρις
ἡ
|
τοῦ |
θεοῦ
σωτήριος
πᾶσιν
ἀνθρώποις
ἐπεφάνη, |
[120] |
λόγον
χαρίζομαι
ὑμῖν,
τὴν
(γνῶσιν
|
τοῦ |
θεοῦ,
τέλειον
ἐμαυτὸν
χαρίζομαι.
Τοῦτό |
[94] |
κληρονομίαν
ἐγχειρίζει
ἡ
ἀίδιος
διαθήκη
|
τοῦ |
θεοῦ
τὴν
ἀίδιον
δωρεὰν
χορηγοῦσα· |
[67] |
θεὸν
ἐπιζητῶ,
οὐ
τὰ
ἔργα
|
τοῦ |
θεοῦ.
~Τίνα
δὴ
λάβω
παρὰ |
[2] |
τὸν
ἀίδιον
νόμον,
τὸν
φερώνυμον
|
τοῦ |
θεοῦ,
τὸ
ᾆσμα
τὸ
καινόν, |
[103] |
τὸν
δεσπότην·
ἴδιον
εἶ
πλάσμα
|
τοῦ |
θεοῦ·
τὸ
δὲ
οἰκεῖον
αὐτοῦ |
[100] |
ἀληθῶς,
ἐπὶ
τὴν
γνῶσιν
παρακαλοῦμεν
|
τοῦ |
θεοῦ,
τὸ
οἰκεῖον
αὐτοῦ
καὶ |
[56] |
θεῖον.
Τί
δὴ
οὖν
τὰ
|
τοῦ |
θεοῦ
τοῖς
οὐ
θεοῖς
προσενείματε |
[27] |
τοῦ
λόγου
νῦν
υἱοὶ
γεγόναμεν
|
τοῦ |
θεοῦ·
ὑμῖν
δὲ
καὶ
ὁ |
[54] |
ρεύοντες·
καὶ
ἔνθα
μὲν
ἀπέβη
|
τοῦ |
ἵππου
Ἀθήναζε
εἰσιών,
Καταιβάτου
ἱερόν |
[49] |
καθαρόν,
ἵνα
ᾖ
καλόν.
Βασιλεὺς
|
τοῦ |
κάλλους
γενοῦ,
μὴ
τύραννος·
ἐλεύθερον |
[49] |
ὕβρει
μεμαραμμένον.
Μὴ
τυραννήσῃς,
ἄνθρωπε,
|
τοῦ |
κάλλους
μηδὲ
ἐνυβρίσῃς
ἀνθοῦντι
τῷ |
[76] |
ἥμαρτ'
οὐκ
ἐγώ,
ἀμαθέστερος
ὢν
|
τοῦ |
καλοῦ
καὶ
τῆς
δίκης,
(τοτὲ |
[47] |
μὲν
δύο
Σκόπας
ἐποίησεν
ἐκ
|
τοῦ |
καλουμένου
λυχνέως
λίθου,
Κάλως
δὲ |
[86] |
ὄντως
ὄντος
ἱμειρόμενοι
φωτός,
ἀλλὰ
|
τοῦ |
καπνοῦ.
Θεοσέβεια
δὲ
ἐξομοιοῦσα
τῷ |
[84] |
φωνῆς
αὐτοῦ
ἀκούσητε,
μὴ
σκληρύνητε
|
τοῦ |
καρδίας
ὑμῶν
ὡς
ἐν
τῷ |
[36] |
Ἄρη
ὑπὸ
τοῦ
Διομήδους
κατὰ
|
τοῦ |
κενεῶνος
(οὐτασμένον
διηγούμενος.
Πολέμων
δὲ |
[99] |
πιστεῦσαι
μόνον
καὶ
τῇ
συντομίᾳ
|
τοῦ |
κηρύγματος
ἕπεσθαι,
ἧς
ὑπακούσαντες
οἱ |
[16] |
δράκων
δέ
ἐστιν
οὗτος,
διελκόμενος
|
τοῦ |
κόλπου
τῶν
τελουμένων,
(ἔλεγχος
ἀκρασίας |
[19] |
ἐκ
τοῦ
αἵματος
τοῦ
ἀπορρυέντος
|
τοῦ |
Κορυβαντικοῦ
τὸ
σέλινον
ἐκπεφυκέναι·
ὥσπερ |
[6] |
οὐδὲ
εἷς,
πρὸ
δὲ
τῆς
|
τοῦ |
κόσμου
καταβολῆς
ἡμεῖς,
οἱ
τῷ |
[66] |
εἶναι
τοῦ
παντὸς
οἴεται·
τουτέστι
|
τοῦ |
κόσμου
τὴν
ψυχὴν
θεὸν
ὑπολαμβάνων |
[6] |
ὀνειρώσσοντες·
ἀλλ'
οὐ
πρό
γε
|
τοῦ |
κόσμου
τοῦδε
τούτων
οὐδὲ
εἷς, |
[57] |
Δηὼ
ἀπὸ
τῆς
συμφορᾶς,
ἀπὸ
|
τοῦ |
κρηδέμνου
τὴν
Ἰνώ,
ἀπὸ
τῆς |
[15] |
ὡς
ἄρα
ἀποσπάσας
ὁ
Ζεὺς
|
τοῦ |
κριοῦ
τοὺς
διδύμους
φέρων
ἐν |
[28] |
ἐν
Ἀρκαδίᾳ,
τὼ
δὲ
λοιπὼ
|
τοῦ |
Κρόνου
παῖδε,
τούτοιν
τὸν
μὲν |
[28] |
δὲ
Νείλου,
τὴν
Αἰγυπτίαν·
τρίτην
|
τοῦ |
Κρόνου,
τὴν
πολέμου
εὑρέτιν·
τετάρτην |
[47] |
Διονύσιον
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
μέρει
|
τοῦ |
Κύκλου
παρίστημι.
(Ἀπελλᾶς
δὲ
ἐν |
[57] |
τῆς
τριαίνης
τὸν
Ποσειδῶ,
ἀπὸ
|
τοῦ |
κύκνου
τὸν
Δία·
τὸν
δὲ |
[7] |
(Κατὰ
γὰρ
τὸν
θεσπέσιον
ἐκεῖνον
|
τοῦ |
κυρίου
ἀπόστολον
ἡ
χάρις
ἡ |
[92] |
κτησάμενον
καὶ
ὄνος
τὴν
φάτνην
|
τοῦ |
κυρίου
αὐτοῦ,
Ἰσραὴλ
δέ
με |
[94] |
χαρή
σονται
ἐπὶ
τῇ
βασιλείᾳ
|
τοῦ |
κυρίου
αὐτῶν
εἰς
τοὺς
αἰῶνας, |
[87] |
φόβῳ.
Ταύτῃ
καὶ
ὁ
ἀπόστολος
|
τοῦ |
κυρίου
παρακαλῶν
τοὺς
Μακεδόνας
ἑρμηνεὺς |
[9] |
ἀγγέλου
φωνή·
πρόδρομος
ἦν
κἀκείνη
|
τοῦ |
κυρίου,
στεῖραν
εὐαγγελιζομένη
γυναῖκα,
ὡς |
[81] |
τὸ
ψεῦδος;
(Ὁ
ἅγιος
ἀπόστολος
|
τοῦ |
κυρίου
τοὺς
Ἕλληνας
αἰτιώμενος
ἐξηγήσεταί |
[103] |
εἶτα
τί
τολμᾷς
ἐν
τοῖς
|
τοῦ |
κυρίου
τρυφῶν
ἀγνοεῖν
τὸν
δεσπότην; |
[103] |
τῆς
συνηθείας.
Ἡ
γῆ
δὲ
|
τοῦ |
κυρίου,
φησί,
καὶ
τὸ
πλήρωμα |
[9] |
ἡ
ἔρημος
καρποφορεῖ·
αἱ
πρόδρομοι
|
τοῦ |
κυρίου
φωναὶ
δύο,
ἀγγέλου
καὶ |
[82] |
περὶ
τοῦ
λόγου,
σὺ
δὲ
|
τοῦ |
λόγου
ἀκροώμενος
τοῦ
θείου
οὐ |
[121] |
δράμωμεν,
ὦ
θεοφιλῆ
καὶ
θεοείκελα
|
τοῦ |
λόγου
{ἄνθρωποι}
ἀγάλματα·
σπεύσωμεν,
δράμωμεν, |
[116] |
ταῖς
ὑδατίναις
ἀκμαῖς
ταῖς
ὑπὸ
|
τοῦ |
λόγου
βεβαμμέναις,
εὐχαρίστοις
ἀμειβόμενοι
τὰς |
[122] |
οὖν
φίλος
τῷ
θεῷ,
μεσιτεύοντος
|
τοῦ |
λόγου)
γίνεται
δὴ
οὖν
τὰ |
[108] |
θεὸν
νοῆσαι
μὴ
δύναται
(ἀπηξιωμένα
|
τοῦ |
λόγου.
Εἶτ'
οὐκ
αἰσχύνεσθε
καὶ |
[119] |
ἀμνάδες
αἱ
καλαί,
τὰ
σεμνὰ
|
τοῦ |
λόγου
θεσπίζουσαι
ὄργια,
χορὸν
ἀγείρουσαι |
[84] |
ἰδίαις.
Μὴ
οὖν
περιφρονείτω
τις
|
τοῦ |
λόγου,
μὴ
λάθῃ
καταφρονῶν
ἑαυτοῦ. |
[27] |
υἱοί
ποτε
διὰ
τὴν
φιλανθρωπίαν
|
τοῦ |
λόγου
νῦν
υἱοὶ
γεγόναμεν
τοῦ |
[98] |
φωτὸς
ἀρχέτυπον
φῶς)
εἰκὼν
δὲ
|
τοῦ |
λόγου
ὁ
ἄνθρωπος
ἀληθινός,
ὁ |
[96] |
ὑμῖν
ἐκ
περιουσίας
τὴν
περὶ
|
τοῦ |
λόγου
παραθήσομαι
(πειθώ.
Ὑμεῖς
δέ, |
[9] |
τύπῳ
λαβεῖν,
ἐξέστω
εἰπεῖν,
φωνὴ
|
τοῦ |
λόγου
προτρεπτικὴ
ἐν
ἐρήμῳ
βοῶσα. |
[10] |
ἀναπετάσῃ
πύλας·
λογικαὶ
γὰρ
αἱ
|
τοῦ |
λόγου
πύλαι,
πίστεως
ἀνοιγνύμεναι
κλειδί· |
[82] |
εἶναι
καὶ
ἔντρομος"
ἀκούων
περὶ
|
τοῦ |
λόγου,
σὺ
δὲ
τοῦ
λόγου |
[100] |
προσκυνουμένη.
Εἶθ'
ὁ
μὲν
ἄπυστος
|
τοῦ |
λόγου
συγγνώμην
τῆς
πλάνης
ἔχει |
[119] |
δείξω
σοι
τὸν
λόγον
καὶ
|
τοῦ |
λόγου
τὰ
μυστήρια,
κατὰ
τὴν |
[10] |
~Ὁ
μὲν
Ἰωάννης,
ὁ
κῆρυξ
|
τοῦ |
λόγου,
ταύτῃ
πῃ
παρεκάλει
ἑτοίμους |
[9] |
τὴν
ἔρημον.
Διὰ
ταύτην
τοίνυν
|
τοῦ |
λόγου
τὴν
φωνὴν
ἡ
στεῖρα |
[75] |
δῆλον
γεγονέναι
ὡς
τῶν
χωρὶς
|
τοῦ |
λόγου
τῆς
ἀληθείας
ἐνεργούντων
τι |
[96] |
σταδίῳ
γνησίως
ἀγωνιζώμεθα,
βραβεύοντος
μὲν
|
τοῦ |
λόγου
τοῦ
ἁγίου,
ἀγωνοθετοῦντος
δὲ |
[74] |
καὶ
τὰ
μάλιστα
ἐναύσματά
τινα
|
τοῦ |
λόγου
τοῦ
θείου
λαβόντες
Ἕλληνες |
[9] |
τὴν
ἐναποκειμένην
σωτηρίαν,
ὡς
ἐπιφανέντος
|
τοῦ |
λόγου
τοῦδε
εὐτεκνίας
ἡμᾶς
καρπὸν |
[9] |
Ἰωάννης
καὶ
ἡ
φωνὴ
πρόδρομος
|
τοῦ |
λόγου,
φωνὴ
παρακλητική,
προετοιμάζουσα
εἰς |
[25] |
γονίμου
δυνάμεως
ἐστερημένον,
διὰ
δὲ
|
τοῦ |
λοιποῦ
τοῦ
τρίτου
τὸν
πολλοὺς |
[1] |
τῇ
κιθάρᾳ
καὶ
τὸν
συναγωνιστὴν
|
τοῦ |
Λοκροῦ·
ὃ
δὲ
ἑκὼν
ἐφίπταται |
[45] |
μνῆμα
εἶναι
καὶ
τοῦτον
Τελμισσέως
|
τοῦ |
(μάντεως
ἱστοροῦσιν.
Πτολεμαῖος
δὲ
ὁ |
[43] |
ἐπιδεῖξαι
τὸν
ἄνθρωπον,
τοῦ
Ἀπόλλωνος
|
τοῦ |
μαντικοῦ
(τὸν
Κῦρον
καὶ
τὸν |
[22] |
τὰ
τελέσματα
καὶ
πυρὸς
καὶ
|
τοῦ |
μεγαλήτορος"
μᾶλλον
δὲ
ματαιόφρονος
Ἐρεχθειδῶν |
[7] |
ἐλπίδα
καὶ
ἐπιφάνειαν
τῆς
δόξης
|
τοῦ |
μεγάλου
θεοῦ
καὶ
(σωτῆρος
ἡμῶν |
[43] |
τὸν
Κροῖσον
τὸν
φίλον
καὶ
|
τοῦ |
μισθοῦ
ἐκλαθόμενος
(οὕτω
φιλόλοξος
ἦν) |
[35] |
φέρουσαν
τῇ
Ἑλένῃ
τὸν
δίφρον
|
τοῦ |
μοιχοῦ
κατὰ
πρόσωπον,
ὅπως
αὐτὸν |
[25] |
πολλοὺς
ἐπιγραφόμενον
ψευδωνύμους
θεοὺς
ἀντὶ
|
τοῦ |
μόνου
ὄντος
θεοῦ,
ὥσπερ
ὁ |
[47] |
ταῦτά
με
ἀγνοίᾳ
παρεικέναι,
παραθήσομαι
|
τοῦ |
Μορύχου
Διονύσου
τὸ
ἄγαλμα
Ἀθήνησι |
[13] |
Δία
γεγενημένης,
τὰ
δὲ
ἀπὸ
|
τοῦ |
μύσους
τοῦ
συμβεβηκότος
περὶ
τὸν |
[79] |
πάντα
τὸν
προφητικόν,
τοὺς
συνθιασώτας
|
τοῦ |
Μωυσέως.
Τί
φησὶν
αὐτοῖς
τὸ |
[19] |
ἀδελφὸν
ἀποκτείναντες
οὗτοι
τὴν
κεφαλὴν
|
τοῦ |
νεκροῦ
φοινικίδι
ἐπεκαλυψάτην
καὶ
καταστέψαντε |
[83] |
τὰ
ἔθνη
περιπατεῖ
ἐν
ματαιότητι
|
τοῦ |
νοὸς
αὐτῶν,
ἐσκοτισμένοι
τῇ
διανοίᾳ |
[68] |
ἔνδον
ἀνατείλαντος
ἐν
τῷ
βάθει
|
τοῦ |
νοῦ
αὐτοῦ
καταυγάζεται
τὸ
(ὄμμα· |
[98] |
ὁ
λόγος
αὐτοῦ
(καὶ
υἱὸς
|
τοῦ |
νοῦ
γνήσιος
ὁ
θεῖος
λόγος, |
[107] |
δὲ
ἄνδρες
γυναικῶν
οἱ
μεμνημένοι
|
τοῦ |
νυμφίου,
ἀγαθοὶ
δὲ
οἰκετῶν
δεσπόται |
[8] |
ἐξουσίας
τοῦ
ἀέρος,
τοῦ
πνεύματος
|
τοῦ |
νῦν
ἐνεργοῦντος
ἐν
τοῖς
υἱοῖς |
[57] |
βοῦς
ἡ
Δαιδάλου
ἡ
ἐκ
|
τοῦ |
ξύλου
πεποιημένη
ταῦρον
εἷλεν
ἄγριον |
[13] |
ἐκεῖνος
ὁ
Μίδας,
ὁ
παρὰ
|
τοῦ |
Ὀδρύσου
μαθών,
ἔπειτα
διαδοὺς
τοῖς |
[74] |
ἱεροφάντης
καὶ
ποιητὴς
ἅμα,
ὁ
|
τοῦ |
Οἰάγρου
Ὀρφεύς,
μετὰ
τὴν
τῶν |
[53] |
ἐπὶ
τῷ
δακτύλῳ
τοῦ
Διὸς
|
τοῦ |
Ὀλυμπίου
ἐπιγράψας
Παντάρκης
καλός"
οὐ |
[19] |
χαλκῆς
ἀσπίδος
ὑπὸ
τὰς
ὑπωρείας
|
τοῦ |
Ὀλύμπου
(καὶ
ταῦτ'
ἔστι
τὰ |
[96] |
δὴ
μή
τις
ὑμᾶς
τοῦδε
|
τοῦ |
ὀνόματος
αἰσχύνη
προκαταλαμβανέτω,
ἥτ'
ἄνδρας |
[23] |
δὲ
οὐδὲ
ὄντας,
μόνου
δὲ
|
τοῦ |
ὀνόματος
τετυχηκότας.
Διὰ
τοῦτό
τοι |
[86] |
πατρί
δος,
πρὸς
δὲ
καὶ
|
τοῦ |
ὄντως
ὄντος
ἱμειρόμενοι
φωτός,
ἀλλὰ |
[21] |
ἀναγράφει.
Παραθήσομαι
δέ
σοι
αὐτὰ
|
τοῦ |
Ὀρφέως
τὰ
ἔπη,
ἵν'
ἔχῃς |
[98] |
καὶ
ταύτῃ
λογικός.
Ἀνθρώπου
δὲ
|
τοῦ |
ὁρωμένου
τοῦ
γηγενοῦς
γήινος
εἰκὼν |
[79] |
οὗ
αἱ
χεῖρες
τὴν
στρατιὰν
|
τοῦ |
οὐρανοῦ
(ἐθεμελίωσαν.
Ἔτι
δὲ
καὶ |
[68] |
ἄνω
που
περὶ
τὰ
νῶτα
|
τοῦ |
οὐρανοῦ
ἐν
τῇ
ἰδίᾳ
καὶ |
[78] |
θνησιμαῖα
αὐτῶν
βρώματα
τοῖς
πετεινοῖς
|
τοῦ |
οὐρανοῦ
καὶ
τοῖς
θηρίοις
τῆς |
[105] |
τὸν
οὐρανὸν
ἰδεῖν
καὶ
τὸν
|
τοῦ |
οὐρανοῦ
ποιητὴν
ἐπεθυμήσατε,
οὐδὲ
τὸν |
[34] |
δράκων
ὁ
Πύθιος
θρῃσκεύεται
καὶ
|
τοῦ |
ὄφεως
ἡ
πανήγυρις
καταγγέλλεται
Πύθια· |
[105] |
ἡ
γραφή,
κατὰ
τὴν
ὁμοίωσιν
|
τοῦ |
ὄφεως,
ὡσεὶ
ἀσπίδος
κωφῆς
καὶ |
[34] |
ὑπόσχεσιν
(ἐκτελῶν
τῷ
νεκρῷ.
Ὑπόμνημα
|
τοῦ |
πάθους
τούτου
μυστικὸν
φαλλοὶ
κατὰ |
[34] |
ἄλλο
παιδίον
Ἀρχέμορος
κεκήδευται
καὶ
|
τοῦ |
παιδίου
ὁ
ἐπιτάφιος
προσαγορεύεται
Νέμεα· |
[18] |
τοῦ
Διονύσου
ὑφελομένη
Παλλὰς
ἐκ
|
τοῦ |
πάλλειν
τὴν
καρδίαν
προσηγορεύθη·
οἱ |
[8] |
ἤδη
δὲ
καὶ
διὰ
Μωσέως
|
τοῦ |
πανσόφου
καὶ
τοῦ
φιλαλήθους
Ἡσαΐα |
[68] |
γὰρ
πατέρα
καὶ
ποιητὴν
τοῦδε
|
τοῦ |
παντὸς
εὑρεῖν
τε
ἔργον
καὶ |
[66] |
τὸν
καλούμενον
ὕπατον"
ψυχὴν
εἶναι
|
τοῦ |
παντὸς
οἴεται·
τουτέστι
τοῦ
κόσμου |
[119] |
δίκαιοι,
τὸ
ᾆσμα
ὕμνος
ἐστὶ
|
τοῦ |
πάντων
βασιλέως·
ψάλλουσιν
αἱ
κόραι, |
[111] |
δὲ
ἄνθρωπος
καὶ
ὁ
ἐκ
|
τοῦ |
παραδείσου
πεσὼν
μεῖζον
ὑπακοῆς
ἆθλον, |
[80] |
τὴν
ἀλήθειαν.
Καὶ
αὕτη
πρώτη
|
τοῦ |
παραπτώματος
ἀνάστασις·
ὅθεν
ἀποτρέπων
εἰδωλολατρείας |
[55] |
καταφρο
νεῖσθαι,
τὰ
δὲ
παρῳχηκότα
|
τοῦ |
παραυτίκα
ἐλέγχου
κεχω
ρισμένα
χρόνων |
[94] |
χαρίζομαι·
μόνον,
ὦ
παιδίον,
δίψησον
|
τοῦ |
πατρός,
ἀμισθεί
σοι
δειχθήσεται
ὁ |
[82] |
πατέρα
ἀπολάβῃ,
τότε
ἐν
τοῖς
|
τοῦ |
πατρὸς"
γενήσεται,
τότε
κληρονομῆσαι
καταξιωθήσεται, |
[111] |
παῖς
ἀνδριζόμενος
ἀπειθείᾳ
καὶ
παρακούσας
|
τοῦ |
πατρὸς
ᾐσχύνετο
τὸν
θεόν.
Οἷον |
[114] |
ὄντως
καὶ
θεῖον
καὶ
ἀναφαίρετον
|
τοῦ |
πατρὸς
κλῆρον
χαρι
ζόμενος
ἡμῖν, |
[120] |
δύναμις
τῶν
ὅλων,
τὸ
θέλημα
|
τοῦ |
πατρός.
Ὦ
πᾶσαι
μὲν
εἰκόνες, |
[84] |
τῷ
παραπικρασμῷ
κατὰ
τὴν
ἡμέραν
|
τοῦ |
πειρασμοῦ
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ,
οὗ |
[34] |
ὦ
Πανέλληνες,
ἡνιόχου
Φρυγός,
καὶ
|
τοῦ |
Πέλοπος
τὰς
χοάς,
τὰ
Ὀλύμπια, |
[66] |
ἐνταῦθα
γενόμενος
καὶ
τῶν
ἐκ
|
τοῦ |
Περιπάτου
μνησθῆναι·
καὶ
ὅ
γε |
[7] |
τὸ
ζῆν
ἐν
ἀρχῇ
μετὰ
|
τοῦ |
πλάσαι
παρασχὼν
ὡς
δημιουργός,
τὸ |
[61] |
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
τὸ
ἔνθεον
|
τοῦ |
πλάσματος
ἐλέγχει
ἀπαράξαντες,
πάντα
ἀπιστεῖτε, |
[110] |
γνήσιος
γὰρ
ἦν
ἀγωνιστὴς
καὶ
|
τοῦ |
πλάσματος
συναγωνιστής,
τάχιστα
δὲ
εἰς |
[116] |
σωτηρίου
περιθέμενοι
καὶ
τὴν
μάχαιραν
|
τοῦ |
πνεύματος,
ὅ
ἐστι
ῥῆμα
θεοῦ" |
[8] |
ἄρχοντα
τῆς
ἐξουσίας
τοῦ
ἀέρος,
|
τοῦ |
πνεύματος
τοῦ
νῦν
ἐνεργοῦντος
ἐν |
[5] |
ἁρμοσάμενος,
ψάλλει
τῷ
θεῷ
διὰ
|
τοῦ |
πολυφώνου
ὀργάνου
καὶ
προσᾴδει
τῷ |
[116] |
παραταξώμεθα
τῷ
πονηρῷ·
τὰ
πεπυρακτωμένα
|
τοῦ |
πονηροῦ
ἀποσβέσωμεν
βέλη
ταῖς
ὑδατίναις |
[95] |
αἱρούμεθα
τὰ
βελτίονα,
θεὸν
ἀντὶ
|
τοῦ |
πονηροῦ,
καὶ
σοφίαν
εἰδωλολατρείας
προκρίνομεν, |
[104] |
κώφωσις
ἀλγεινοτέρα
παρὰ
τὰς
λοιπὰς
|
τοῦ |
πονηροῦ
πλεονεξίας·
ἣ
μὲν
γὰρ |
[32] |
δὴ
καὶ
τοσαύταις
οὔσαις
ἔτι
|
τοῦ |
Ποσειδῶνος
ὑμῶν
ἐστενοχωρεῖτο
τὰ
πάθη. |
[25] |
τοὺς
πολλοὺς
ἐπιγράφεται
πατέρας
ἀγνοίᾳ
|
τοῦ |
πρὸς
ἀλήθειαν
πατρός.
(Ἦν
δέ |
[35] |
ἐλευθερίας
δήπουθεν
δυνηθεὶς
τυχεῖν
παρὰ
|
τοῦ |
προτέρου
δεσπότου·
τότε
καὶ
τὰ |
[16] |
τὴν
μητέρα
τὴν
Δηώ,
ἐκλαθόμενος
|
τοῦ |
προτέρου
μύσους,
πατὴρ
καὶ
φθορεὺς |
[8] |
τοῦ
φιλαλήθους
Ἡσαΐα
καὶ
παντὸς
|
τοῦ |
προφητικοῦ
χοροῦ
λογικώτερον
ἐπὶ
τὸν |
[82] |
οἱ
τρόφιμοι
τοῦ
θεοῦ,
οἱ
|
τοῦ |
πρωτοτόκου"
γνήσιοι
φίλοι,
οἱ
πρῶτοι |
[37] |
αὐτὸς
ὁ
Ζεύς;
Γεγήρακε
μετὰ
|
τοῦ |
πτεροῦ·
οὐ
γὰρ
δήπου
μετανοεῖ |
[5] |
ἀέρος
ἀπηνῆ
ψυχρότητα
τῇ
παραπλοκῇ
|
τοῦ |
πυρὸς
ἐτιθάσευεν,
τοὺς
(νεάτους
τῶν |
[67] |
τῶν
πνευμάτων
ποθῶ,
τὸν
κύριον
|
τοῦ |
πυρός,
τὸν
κόσμου
δημιουργόν,
τὸν |
[48] |
Ἀλλ'
ὅ
γε
Ἀθηνόδωρος
ὁ
|
τοῦ |
Σάνδωνος
ἀρχαΐζειν
τὸν
Σάραπιν
βουληθεὶς |
[75] |
οὐδ'
εἰς
οἰκίας
παρεισιὼν
ἐπὶ
|
τοῦ |
σανιδίου
(μητραγύρτης·
τοιοῦτοι
γὰρ
οἱ |
[5] |
πρὸς
αὐτοῦ
διωκομένους
μουσικῇ,
ᾗ
|
τοῦ |
Σαοὺλ
ἐνεργουμένου
ἐκεῖνος
ᾄδων
μόνον |
[48] |
ἔνθα
καὶ
τὸ
ἱερὸν
τετίμηται
|
τοῦ |
Σαράπιδος,
γειτνιᾷ
δὲ
τοῖς
τόποις |
[60] |
τὴν
ἀκολασίαν
εὐσέβειαν
νομίζοντες·
κἀπὶ
|
τοῦ |
σκίμποδος
κατακείμενοι
παρ'
αὐτὰς
ἔτι |
[84] |
νουθετῶν·
ἀφυπνίζει
γέ
τοι
καὶ
|
τοῦ |
σκότους
αὐτοῦ
τοὺς
πεπλανημένους
(διανίστησιν· |
[25] |
ἐσκοτισμένη,
ἄφνω
δέ
που
διεκθρῴσκουσα
|
τοῦ |
σκότους
καὶ
ἀναλάμπουσα,
οἷον
δὴ |
[74] |
θεόν"
φησίν,
Εὐριπίδης·
ὁ
δὲ
|
τοῦ |
Σοφίλλου
Σοφοκλῆς,
εἷς
ταῖς
ἀληθείαισιν, |
[63] |
αὐτοῦ
ἐστερεώθησαν
καὶ
τῷ
πνεύματι
|
τοῦ |
(στόματος
αὐτοῦ
πᾶσα
ἡ
δύναμις |
[13] |
τὰ
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
μύσους
|
τοῦ |
συμβεβηκότος
περὶ
τὸν
Διόνυσον·
εἰ |
[30] |
καὶ
τὴν
σχέσιν
αὐτοῦ
ὑφηγεῖται
|
τοῦ |
σώματος,
μικρόν,
φριξότριχα,
ῥωστικόν·
Δικαίαρχος |
[34] |
ληναΐζουσιν"
οὐ
διὰ
τὴν
μέθην
|
τοῦ |
σώματος,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
τοσοῦτον |
[116] |
πίστεως
ἀναλαβόντες
καὶ
τὴν
κόρυν
|
τοῦ |
σωτηρίου
περιθέμενοι
καὶ
τὴν
μάχαιραν |
[4] |
χρηστότης
καὶ
ἡ
φιλανθρωπία
ἐπεφάνη
|
τοῦ |
σωτῆρος
ἡμῶν
θεοῦ,
οὐκ
ἐξ |
[74] |
αὐτοὺς
ἐλέγχουσιν
ἀσθενεῖς,
οὐκ
ἐφικόμενοι
|
τοῦ |
τέλους.
~Ἤδη
γὰρ
οἶμαι
παντί |
[1] |
ἐπὶ
κλάδῳ
τῷ
ὀργάνῳ·
καὶ
|
τοῦ |
τέττιγος
τῷ
ᾄσματι
ἁρμοσάμενος
ὁ |
[56] |
ἐὰν
ἄνωθεν
νοήσῃς,
μορφὴν
παρὰ
|
τοῦ |
τεχνίτου
προσλαβοῦσα.
Γῆν
δὲ
ἐγὼ |
[121] |
δόξης
ἐπέλθῃ
πόθος,
ὅσος
αὐτοῦ
|
(τοῦ |
τῆς
ἀληθείας
λόγου.
Οὐδὲ
γὰρ |
[47] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀποδείξεως
ποσῆς
(ἐπιδεομένου
|
τοῦ |
τόπου
οὐ
παραιτητέον.
Τὸν
μὲν |
[24] |
ἐπικτυποῦντα
καὶ
κύμβαλον
ἐπηχοῦντα
καὶ
|
τοῦ |
τραχήλου
τινὰ
μηναγυρτικὰ
ἐξηρτημένον,
κατετόξευσεν, |
[89] |
ὑμῖν
ὡς
ἀπὸ
μανίας
καὶ
|
τοῦ |
τρισαθλίου
τούτου
ἔθους
ἐμισήθη
ἡ |
[25] |
ἐστερημένον,
διὰ
δὲ
τοῦ
λοιποῦ
|
τοῦ |
τρίτου
τὸν
πολλοὺς
ἐπιγραφόμενον
ψευδωνύμους |
[109] |
~Πόσῳ
γοῦν
ἄμεινον
τοῖς
ἀνθρώποις
|
τοῦ |
τυγχάνειν
τῶν
ἐπιθυμιῶν
ἀρχὴν
μηδὲ |
[11] |
τέθνηκε
νάματα
μαντικὰ
καὶ
δὴ
|
τοῦ |
τύφου
κενὰ
ὀψὲ
μέν,
ὅμως |
[103] |
σοι
ὁ
κύριος,
μὴ
θίγῃς
|
τοῦ |
ὕδατος
ὃ
ἐγὼ
ἀναδίδωμι,
τῶν |
[103] |
ὑμῖν
ἀνανῆψαι
δοίη
ποτὲ
τοῦδε
|
τοῦ |
ὕπνου
καὶ
συνιέναι
θεὸν
μηδὲ |
[45] |
ἐν
τῷ
περιβόλῳ
τοῦ
Ἐλευσινίου
|
τοῦ |
ὑπὸ
τῇ
ἀκροπόλει;
Αἱ
δὲ |
[47] |
ἄγαλμα
Ἀθήνησι
γεγονέναι
μὲν
ἐκ
|
τοῦ |
φελλάτα
καλουμένου
λίθου,
ἔργον
δὲ |
[8] |
διὰ
Μωσέως
τοῦ
πανσόφου
καὶ
|
τοῦ |
φιλαλήθους
Ἡσαΐα
καὶ
παντὸς
τοῦ |
[37] |
μειράκια
δὲ
ὡραιότερα
(καὶ
πολιτικώτερα
|
τοῦ |
Φρυγίου
βουκόλου.
Ποῦ
νῦν
ἐκεῖνος |
[84] |
αἰώνων
ἐστὶν
εἰκών,
σύμβολον
δὲ
|
τοῦ |
φωτὸς
ἡ
ἡμέρα,
φῶς
δὲ |
[115] |
ἀποστίλβουσαι
ἄνθρω
πον,
τὸν
μαθητὴν
|
τοῦ |
φωτός,
τὸν
Χριστοῦ
γνώριμόν
τε |
[10] |
Ζαχαρίου
σιωπή,
ἀναμένουσα
τὸν
πρόδρομον
|
τοῦ |
Χριστοῦ
καρπόν,
ἵνα
τῆς
ἀληθείας |
[112] |
ἄκροι
μόνον
ᾐνίξαντο,
οἱ
δὲ
|
(τοῦ |
Χριστοῦ
μαθηταὶ
καὶ
κατειλήφασι
καὶ |
[10] |
παρεκάλει
ἑτοίμους
γίνεσθαι
εἰς
θεοῦ
|
τοῦ |
Χριστοῦ
παρουσίαν,
καὶ
τοῦτο
ἦν |
[63] |
τούτους
θεοὺς
ὑπολαμβάνοντες,
τὰ
ὄργανα
|
τοῦ |
χρόνου.
Τῷ
γὰρ
λόγῳ
αὐτοῦ |
[52] |
χαριέντως
φήσας
τοῦτο
ἄμεινον
εἶναι
|
τοῦ |
χρυσίου,
καὶ
θέρους
κουφότερον
καὶ |
[85] |
εἰ
τὸν
Πακτωλόν
τις
ὅλον,
|
τοῦ |
χρυσίου
τὸ
ῥεῦμα
τὸ
μυθικόν, |
[65] |
παρίστησι,
τοῦτο
Ἀρταξέρξου
τοῦ
Δαρείου
|
τοῦ |
Ὤχου
εἰσηγησαμένου,
ὃς
πρῶτος
τῆς |