Alphabétiquement     [«   »]
τοτὲ 1
τότε 9
Τότε 1
τοῦ 295
τοὔδαφος 1
τοῦδε 5
τοῦθ 1
Fréquences     [«    »]
229 τὰ
275 τῆς
261 τὸ
295 τοῦ
364 τὴν
385
403 τὸν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

τοῦ


Paragraphes
[95]   ἄνθρωποι, αὐτοῦ πέρι ἐννοουμένους  τοῦ   ἀγαθοῦ ἔμφυτον ἐπάγεσθαι πίστιν, μάρτυρα
[92]   βασιλέως τὸν (τύραννον, ἀντὶ δὲ  τοῦ   ἀγαθοῦ τὸν πονηρόν. Τίς γάρ,
[48]   δὴ χάριν μελάντερον τὸ χρῶμα  τοῦ   ἀγάλματος, καὶ τῷ ἐκ τῆς
[56]   καὶ τὰ γενητὰ ταῦτα πρὸ  τοῦ   ἀγενήτου μετιόντες (θεοῦ βαθυτέρῳ περιπεπτώκατε
[45]   (μάντεως ἱστοροῦσιν. Πτολεμαῖος δὲ  τοῦ   Ἀγησάρχου ἐν τῷ αʹ τῶν
[96]   ἀγωνιζώμεθα, βραβεύοντος μὲν τοῦ λόγου  τοῦ   ἁγίου, ἀγωνοθετοῦντος δὲ τοῦ δεσπότου
[8]   παραγγελίᾳ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας  τοῦ   ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν
[47]   βούλει ἐπίγραφε. Καὶ μὴν Τελεσίου  τοῦ   Ἀθηναίου, ὥς φησι Φιλόχορος, ἔργον
[19]   τιθέναι· οἴονται γὰρ δὴ ἐκ  τοῦ   αἵματος τοῦ ἀπορρυέντος τοῦ Κορυβαντικοῦ
[39]   ἐστιν ἀκρωτήριον καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος  τοῦ   Ἀκτίου τὸ ἱερόν, ταῖς μυίαις
[43]   ἦν) ἀνήγαγε τὸν Κροῖσον διὰ  τοῦ   Ἅλυος ἐπὶ τὴν πυράν. Οὕτω
[54]   γυναικός, Ἀλκυόνη (δὲ αὖθις ὑπὸ  τοῦ   ἀνδρὸς Ἥρα προσαγορευομένη. Πτολεμαῖος δὲ
[105]   τοῦ δικαίου ζηλωτής, ὡς ἂν  τοῦ   ἀνενδεοῦς ἐραστής, ὀλιγοδεής, οὐκ ἐν
[115]   Λαμψάτω οὖν ἐν τῷ ἀποκεκρυμμένῳ  τοῦ   ἀνθρώπου, ἐν τῇ καρδίᾳ, τὸ
[122]   γίνεται δὴ οὖν τὰ πάντα  τοῦ   ἀνθρώπου, ὅτι τὰ πάντα τοῦ
[91]   ἐκ πολλῆς τῆς φιλανθρωπίας ἀντέχεται  τοῦ   ἀνθρώπου, ὥσπερ ἐκ καλιᾶς ἐκπίπτοντος
[59]   ἐκ τῶν κάτω" παρὰ δὲ  τοῦ   ἄνωθεν ἐλθόντος τὸ πᾶν μεμαθηκότες,
[48]   τῷ ἐκ τῆς Ὀσίριδος καὶ  τοῦ   Ἄπιος κηδείας ὑπολελειμμένῳ φαρμάκῳ φυράσας
[43]   Ἀλλ' φιλανθρωπότερε καὶ ἀληθέστερε  τοῦ   Ἀπόλλωνος ἄνθρωπε, τὸν ἐπὶ τῆς
[45]   μὴν τὸν ἐν Τελμισσῷ βωμὸν  τοῦ   Ἀπόλλωνος· μνῆμα εἶναι καὶ τοῦτον
[53]   νεών, καὶ τὸν ἐν Δελφοῖς  τοῦ   Ἀπόλλωνος πρότερον ἥρπασεν θύελλα, ἔπειτα
[39]   τὸ Ἄκτιόν ἐστιν ἀκρωτήριον καὶ  τοῦ   Ἀπόλλωνος τοῦ Ἀκτίου τὸ ἱερόν,
[43]   δαιμό νων, ἐπιδεῖξαι τὸν ἄνθρωπον,  τοῦ   Ἀπόλλωνος τοῦ μαντικοῦ (τὸν Κῦρον
[19]   γὰρ δὴ ἐκ τοῦ αἵματος  τοῦ   ἀπορρυέντος τοῦ Κορυβαντικοῦ τὸ σέλινον
[46]   τὸ παλαιὸν δόρυ φησὶ γεγονέναι  τοῦ   Ἄρεως τὸ ξόανον Οὐάρρων
[4]   ἀμέτοχοι ζωῆς, ἀκροαταὶ μόνον γενόμενοι  τοῦ   ᾄσματος ἀνεβίωσαν. ~Τοῦτό τοι καὶ
[36]   Ἥραν τὴν ζυγίαν ἱστορεῖ ὑπὸ  τοῦ   αὐτοῦ Ἡρακλέους αὐτὸς οὗτος
[120]   μέγας ἀρχιερεὺς θεοῦ τε ἑνὸς  τοῦ   αὐτοῦ καὶ πατρός, ὑπὲρ ἀνθρώπων
[92]   δὲ καὶ θεραπεύειν ἀντὶ μὲν  τοῦ   βασιλέως τὸν (τύραννον, ἀντὶ δὲ
[108]   ὡς δὴ τὸ τέλος ὑμῖν  τοῦ   βίου ἀρχὴν ἀναλάβοι σωτηρίας. Γηράσατε
[108]   τὸ γῆρας αἰδέσθητε, ἐπὶ δυσμαῖς  τοῦ   βίου γενόμενοι σωφρονήσατε, κἂν ἐπὶ
[89]   ἀποσείσασθαι μὲν τοὺς ἡνιόχους ὑμῶν  τοῦ   βίου ἡμᾶς ἐπιποθοῦντες, ἐπὶ δὲ
[89]   γλυκεῖαί πως προσπίπτουσιν, ἐπὶ δὲ  τοῦ   βίου οὐχὶ τὸ ἔθος καταλιπόντες
[12]   τελεταὶ μυστικαί, οἷον ἐπὶ σκηνῆς  τοῦ   βίου τοῖς τῆς ἀληθείας ἐγκυκλήσω
[108]   γενόμενοι σωφρονήσατε, κἂν ἐπὶ τέλει  τοῦ   βίου τὸν θεὸν ἐπίγνωτε, ὡς
[107]   σοφίαν ἡγεῖσθαι τοῖς ἐφ' ὁτιοῦν  τοῦ   βίου τραπεῖσι μέρος, ὅρμον τε
[50]   ἀλλ' εἰ μὴ προφήτιδος ἐπακούεις,  τοῦ   γε σοῦ ἄκουσον φιλοσόφου, τοῦ
[98]   λογικός. Ἀνθρώπου δὲ τοῦ ὁρωμένου  τοῦ   γηγενοῦς γήινος εἰκὼν τὰ ἀγάλματα
[71]   ὄψιν ἀφαιρεῖται. Πόθεν ἄρα  τοῦ   Γρύλλου σοφίζεται δηλαδὴ (παρὰ
[65]   τρίτῃ Χαλδαϊκῶν παρίστησι, τοῦτο Ἀρταξέρξου  τοῦ   Δαρείου τοῦ Ὤχου εἰσηγησαμένου, ὃς
[96]   λόγου τοῦ ἁγίου, ἀγωνοθετοῦντος δὲ  τοῦ   δεσπότου τῶν ὅλων. Οὐ γὰρ
[45]   τὸ δὲ ἐν τῷ Ἀπόλλωνος  τοῦ   Δηλίου ἐστὶν ἱερῷ. Λεάνδριος δὲ
[82]   τῶν ἁμαρτιῶν ἀπεσπασμένοι, οἱ πρῶτοι  τοῦ   διαβόλου κεχωρισμένοι. ~Νυνὶ δὲ τοσούτῳ
[100]   στρατευόμενόν σε κατείληφεν γνῶσις·  τοῦ   δίκαια σημαίνοντος ἄκουε στρατηγοῦ. ~Καθάπερ
[105]   ἐστι πανταχοῦ σωτήριος· (ὁ γὰρ  τοῦ   δικαίου ζηλωτής, ὡς ἂν τοῦ
[19]   γὰρ> ἀποπεπτωκότας χαμαὶ ἐκ τῶν  τοῦ   Διο νύσου αἵματος σταγόνων βεβλαστηκέναι
[36]   τε τὸν πολεμικώτατον Ἄρη ὑπὸ  τοῦ   Διομήδους κατὰ τοῦ κενεῶνος (οὐτασμένον
[19]   κίστην ἀνελομένω, ἐν τὸ  τοῦ   Διονύσου αἰδοῖον ἀπέκειτο, εἰς Τυρρηνίαν
[76]   πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον. (Ἐπὶ δὲ  τοῦ   Διονύσου ἀναφανδὸν Ὅμηρος γράφει ὅς
[18]   Τιτᾶνας αἰκίζεται καὶ τὰ μέλη  τοῦ   Διονύσου Ἀπόλλωνι τῷ παιδὶ παρακατατίθεται
[18]   λέβητά τινα τρίποδι ἐπιθέντες καὶ  τοῦ   Διονύσου ἐμβαλόντες τὰ μέλη, καθήψουν
[53]   πόλει Σαράπιδος ἱεροῦ. Ἀθήνησι γὰρ  τοῦ   Διονύσου τοῦ Ἐλευθερέως κατήρειψε τὸν
[18]   Ἀθηνᾶ μὲν οὖν τὴν καρδίαν  τοῦ   Διονύσου ὑφελομένη Παλλὰς ἐκ τοῦ
[56]   ἂν ἐνδίκως οἱ ἄνθρωποι παρὰ  τοῦ   Διὸς αἰτήσονται τὴν εὐτεκνίαν, ἣν
[52]   νεώτερος θοἰμάτιον τὸ χρύσεον περιελόμενος  τοῦ   Διὸς ἐν Σικελίᾳ προσέταξεν αὐτῷ
[55]   Μενοιτιάδαο δαμῆναι. (Κεκράτηται τὸ θέλημα  τοῦ   Διὸς καὶ Ζεὺς ὑμῖν
[112]   ποιητικῷ τὸν Μίνω τὸν Κρῆτα  τοῦ   Διὸς ὀαριστὴν ἀναγράφοντι, ἡμᾶς δὲ
[52]   δὲ Κυζικηνὸς ἀπορούμενος χρημάτων  τοῦ   Διὸς τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν,
[53]   Ἀθηναῖος Φειδίας ἐπὶ τῷ δακτύλῳ  τοῦ   Διὸς τοῦ Ὀλυμπίου ἐπιγράψας Παντάρκης
[22]   οὖν καὶ ὑπόληψις κενὴ καὶ  τοῦ   δράκοντος τὰ μυστήρια ἀπάτη τίς
[3]   σκιαγραφίαις, ἀνοικο δομῆσαι τὴν σκαιότητα  τοῦ   ἔθους, τὴν καλὴν ὄντως ἐκείνην
[7]   λόγος, Χριστός, καὶ  τοῦ   εἶναι πάλαι ἡμᾶς (ἦν γὰρ
[53]   ἱεροῦ. Ἀθήνησι γὰρ τοῦ Διονύσου  τοῦ   Ἐλευθερέως κατήρειψε τὸν νεών, καὶ
[45]   Δαείρας οὐχὶ ἐν τῷ περιβόλῳ  τοῦ   Ἐλευσινίου τοῦ ὑπὸ τῇ ἀκροπόλει;
[53]   πολλάκις· οὐκ ἀπέσχετο (δὲ οὐδὲ  τοῦ   ἐν Ἀλεξανδρέων πόλει Σαράπιδος ἱεροῦ.
[7]   νῦν ἐκλάμψασα ἐν ἡμῖν  τοῦ   ἐν ἀρχῇ ὄντος καὶ προόντος
[47]   γὰρ ἐν δευτέρῳ τῶν Ἀργολικῶν  τοῦ   ἐν Τίρυνθι τῆς Ἥρας ξοάνου
[54]   Νικαγόρας καὶ τῇ (στολῇ  τοῦ   Ἑρμοῦ ἐκέχρητο, ὡς αὐτὸς μαρτυρεῖ)
[49]   καλῶν. Ἤδη δὲ τάφος ἐστὶ  τοῦ   ἐρωμένου, νεώς ἐστιν Ἀντινόου καὶ
[7]   (ἦν γὰρ ἐν θεῷ) καὶ  τοῦ   εὖ εἶναι (νῦν δὴ ἐπεφάνη
[47]   λίθου, ἔργον δὲ εἶναι Σίκωνος  τοῦ   Εὐπαλάμου, ὥς φησι Πολέμων ἔν
[50]   τοῦ γε σοῦ ἄκουσον φιλοσόφου,  τοῦ   Ἐφεσίου Ἡρακλείτου, τὴν ἀναισθησίαν ὀνειδίζοντος
[78]   της οὗτος; Παραδειγμα τισθήσονται ἔμπροσθεν  τοῦ   ἡλίου" καὶ ἔσται τὰ θνησιμαῖα
[78]   τῆς γῆς" καὶ σαπήσεται ὑπὸ  τοῦ   ἡλίου καὶ τῆς σελήνης,
[26]   τε καὶ ἐξεθείασαν, θεοὺς ἐκ  τοῦ   θεῖν ὀνομάσαντες τοὺς ἀστέρας, καὶ
[74]   μάλιστα ἐναύσματά τινα τοῦ λόγου  τοῦ   θείου λαβόντες Ἕλληνες ὀλίγα ἄττα
[117]   ψυχῇ τὸ ὄντως καλὸν ὑπὸ  τοῦ   θείου λόγου ἀναζωπυρούμενον ἐκλάμπειν δυνηθῇ·
[84]   Ἀεὶ οὖν τῆς φωνῆς ὑπακούωμεν  τοῦ   θείου λόγου· σήμερον γὰρ
[69]   ἀεὶ ξυνέπεται δίκη τῶν ἀπολειπομένων  τοῦ   θείου νόμου τιμωρός. ~Πόθεν,
[82]   σὺ δὲ τοῦ λόγου ἀκροώμενος  τοῦ   θείου οὐ δέδιας; Οὐκ ἀγωνιᾷς;
[107]   μεγαλυνθήτω θεός. Καλὸς ὕμνος  τοῦ   θεοῦ ἀθάνατος ἄνθρωπος, δικαιοσύνῃ οἰκοδομούμενος,
[75]   τοῦτο ποιῶν ἐστι μείζων  τοῦ   θεοῦ· ἀλλ' ἔστι τόλμης καὶ
[8]   ναί φημι, λόγος  τοῦ   θεοῦ ἄνθρωπος γενόμενος, ἵνα δὴ
[87]   δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος  τοῦ   θεοῦ ἄνθρωπος πρὸς πᾶν ἔργον
[5]   Ἰουβάλ, κατὰ δὲ τὴν πάτριον  τοῦ   θεοῦ βούλησιν, ἣν ἐζήλωσε Δαβίδ.
[120]   τοῦτο Χριστός, τοῦτο λόγος  τοῦ   θεοῦ, βραχίων κυρίου, δύναμις τῶν
[114]   γῆν μεταβάλλων εἰς οὐρανούς,  τοῦ   θεοῦ γεωργός, δεξιὰ σημαίνων, λαοὺς
[77]   ἀπεικάζουσα τῷ σκότει, τὴν δὲ  τοῦ   θεοῦ γνῶσιν ἡλίῳ καὶ φωτί,
[83]   ὄντες καὶ ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς  τοῦ   θεοῦ, διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν
[73]   οὖν διὰ πάντων τὴν δύναμιν  τοῦ   θεοῦ διήκειν νοεῖ, ὄφρ' ἔμπεδα
[104]   ἄγγελον θεοῦ, τὸν δὲ ἄνθρωπον  τοῦ   θεοῦ διώκουσιν, οὐ κρῴζοντα, οὐ
[92]   Τίς δὲ υἱὸς εἶναι δυνάμενος  τοῦ   θεοῦ δουλεύειν ἥδεται; τίς
[81]   αὐτῶν, καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν  τοῦ   θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ
[104]   δὲ (τὸ στέρεσθαι τῆς παρὰ  τοῦ   θεοῦ ἐπικουρίας. Ὀμμάτων μὲν οὖν
[92]   ψυχὴν εἰληφότας καὶ ὄντας ὅλως  τοῦ   θεοῦ ἑτέρῳ δουλεύειν δεσπότῃ, πρὸς
[84]   ὄντως σήμερον ἀνελλιπὴς  τοῦ   θεοῦ ἡμέρα τοῖς αἰῶσι συνεκτείνεται.
[66]   θεὸν ἡγούμενος περιτρέπεται, τὸν ἄμοιρον  τοῦ   (θεοῦ θεὸν δογματίζων. δὲ
[119]   κρεανο μίαν μυούμεναι, ἀλλ' αἱ  τοῦ   θεοῦ θυγατέρες, αἱ ἀμνάδες αἱ
[122]   ἀμφοῖν τοῖν φίλοιν τὰ (πάντα,  τοῦ   θεοῦ καὶ ἀνθρώπου. Ὥρα οὖν
[98]   ἐν ἀνθρώπῳ, κατ' εἰκόνα"  τοῦ   θεοῦ καὶ καθ' ὁμοίωσιν" διὰ
[78]   γῆν δρακί; Ὅρα τὸ μέγεθος  τοῦ   θεοῦ καὶ καταπλάγηθι. Τοῦτον προσκυνήσωμεν,
[122]   τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι τὰ πάντα  τοῦ   θεοῦ, καὶ κοινὰ ἀμφοῖν τοῖν
[120]   θεὸν καὶ τὸν ἕνα λόγον  τοῦ   θεοῦ, καὶ μὴ μόνον τῶν
[92]   πλάσμα ὑμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἐπιγεγονότας  τοῦ   θεοῦ καὶ παρ' αὐτοῦ τὴν
[94]   ἅγιοι κυρίου κληρονομήσουσι τὴν δόξαν  τοῦ   θεοῦ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ.
[118]   κυβερνήσει σε λόγος  τοῦ   θεοῦ, καὶ τοῖς λιμέσι καθορμίσει
[59]   πᾶν μεμαθηκότες, οἱ τὴν οἰκονομίαν  τοῦ   θεοῦ κατανενοηκότες, οἱ ἐν καινότητι
[89]   φερόμενοι ἐναγῆ τὸν ἅγιον ὑπολαμβάνετε  τοῦ   θεοῦ λόγον. ~Ἕπεται τοιγαροῦν ὑμῖν
[5]   Δαβὶδ καὶ πρὸ αὐτοῦ,  τοῦ   θεοῦ λόγος, λύραν μὲν καὶ
[6]   δὴ οὖν τὸ ὄργανον,  τοῦ   θεοῦ λόγος, κύριος, καὶ
[120]   μόνον ὄντως θεόν, συνυμνοῦντος ἡμῖν  τοῦ   θεοῦ λόγου. Ἀίδιος οὗτος Ἰησοῦς,
[6]   αὐτῷ πρότερον γεγεννημένοι τῷ θεῷ,  τοῦ   θεοῦ λόγου τὰ λογικὰ πλάσματα
[122]   καὶ εὐγενῆ καὶ ταύτῃ εἰκόνα  τοῦ   θεοῦ μεθ' ὁμοιώσεως, καὶ λέγειν
[63]   αὐτοῦ. (Ὅση γε δύναμις  τοῦ   θεοῦ. Μόνον αὐτοῦ τὸ βούλημα
[6]   διαλλάξαι πατρί. Φιλάνθρωπον τὸ ὄργανον  τοῦ   θεοῦ· κύριος ἐλεεῖ, παιδεύει,
[98]   (χειρῶν Ἀττικῶν. Εἰκὼν" μὲν γὰρ  τοῦ   θεοῦ" λόγος αὐτοῦ (καὶ
[59]   οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς  τοῦ   θεοῦ" οἱ κατὰ τὸν Ἰωάννην
[82]   δὲ παῖδες ἡμεῖς οἱ τρόφιμοι  τοῦ   θεοῦ, οἱ τοῦ πρωτοτόκου" γνήσιοι
[111]   ἔπαιζε λελυμένος, ἔτι παιδίον ἦν  τοῦ   θεοῦ· ὅτε δὲ ὑποπίπτων ἡδονῇ
[108]   Λυκούργου, εἰ δὲ σεαυτὸν ἀναγράφεις  τοῦ   θεοῦ, οὐρανὸς μέν σοι
[5]   ἀμέλει καὶ αὐτὸς ὄργανόν ἐστι  τοῦ   θεοῦ παναρμόνιον, ἐμμελὲς καὶ ἅγιον,
[70]   ὅσοι ἀληθεῖς καὶ δόξαν τὴν  τοῦ   θεοῦ παρ' αὐτῶν ὠφέλησαι τῶν
[72]   δὲ ἀληθινὴν ἐνδείκνυται. Οὐκ ἀπεκρύψατο  τοῦ   θεοῦ πέρι τί περ
[59]   ἡμεῖς ἐσμεν οἱ τὴν εἰκόνα  τοῦ   θεοῦ περιφέροντες ἐν τῷ ζῶντι
[115]   σωτῆρα λόγον, καὶ τῇ ἐπῳδῇ  τοῦ   θεοῦ πιστεύσαντες ἀπαλλαγῆναι μὲν παθῶν,
[117]   μόνον, ἀλλὰ καὶ χάρις ᾖς  τοῦ   θεοῦ· πρέπει δὲ ἄμφω τῷ
[7]   κυρίου ἀπόστολον χάρις  τοῦ   θεοῦ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις ἐπεφάνη,
[120]   λόγον χαρίζομαι ὑμῖν, τὴν (γνῶσιν  τοῦ   θεοῦ, τέλειον ἐμαυτὸν χαρίζομαι. Τοῦτό
[94]   κληρονομίαν ἐγχειρίζει ἀίδιος διαθήκη  τοῦ   θεοῦ τὴν ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα·
[67]   θεὸν ἐπιζητῶ, οὐ τὰ ἔργα  τοῦ   θεοῦ. ~Τίνα δὴ λάβω παρὰ
[2]   τὸν ἀίδιον νόμον, τὸν φερώνυμον  τοῦ   θεοῦ, τὸ ᾆσμα τὸ καινόν,
[103]   τὸν δεσπότην· ἴδιον εἶ πλάσμα  τοῦ   θεοῦ· τὸ δὲ οἰκεῖον αὐτοῦ
[100]   ἀληθῶς, ἐπὶ τὴν γνῶσιν παρακαλοῦμεν  τοῦ   θεοῦ, τὸ οἰκεῖον αὐτοῦ καὶ
[56]   θεῖον. Τί δὴ οὖν τὰ  τοῦ   θεοῦ τοῖς οὐ θεοῖς προσενείματε
[27]   τοῦ λόγου νῦν υἱοὶ γεγόναμεν  τοῦ   θεοῦ· ὑμῖν δὲ καὶ
[54]   ρεύοντες· καὶ ἔνθα μὲν ἀπέβη  τοῦ   ἵππου Ἀθήναζε εἰσιών, Καταιβάτου ἱερόν
[49]   καθαρόν, ἵνα καλόν. Βασιλεὺς  τοῦ   κάλλους γενοῦ, μὴ τύραννος· ἐλεύθερον
[49]   ὕβρει μεμαραμμένον. Μὴ τυραννήσῃς, ἄνθρωπε,  τοῦ   κάλλους μηδὲ ἐνυβρίσῃς ἀνθοῦντι τῷ
[76]   ἥμαρτ' οὐκ ἐγώ, ἀμαθέστερος ὢν  τοῦ   καλοῦ καὶ τῆς δίκης, (τοτὲ
[47]   μὲν δύο Σκόπας ἐποίησεν ἐκ  τοῦ   καλουμένου λυχνέως λίθου, Κάλως δὲ
[86]   ὄντως ὄντος ἱμειρόμενοι φωτός, ἀλλὰ  τοῦ   καπνοῦ. Θεοσέβεια δὲ ἐξομοιοῦσα τῷ
[84]   φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε  τοῦ   καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ
[36]   Ἄρη ὑπὸ τοῦ Διομήδους κατὰ  τοῦ   κενεῶνος (οὐτασμένον διηγούμενος. Πολέμων δὲ
[99]   πιστεῦσαι μόνον καὶ τῇ συντομίᾳ  τοῦ   κηρύγματος ἕπεσθαι, ἧς ὑπακούσαντες οἱ
[16]   δράκων δέ ἐστιν οὗτος, διελκόμενος  τοῦ   κόλπου τῶν τελουμένων, (ἔλεγχος ἀκρασίας
[19]   ἐκ τοῦ αἵματος τοῦ ἀπορρυέντος  τοῦ   Κορυβαντικοῦ τὸ σέλινον ἐκπεφυκέναι· ὥσπερ
[6]   οὐδὲ εἷς, πρὸ δὲ τῆς  τοῦ   κόσμου καταβολῆς ἡμεῖς, οἱ τῷ
[66]   εἶναι τοῦ παντὸς οἴεται· τουτέστι  τοῦ   κόσμου τὴν ψυχὴν θεὸν ὑπολαμβάνων
[6]   ὀνειρώσσοντες· ἀλλ' οὐ πρό γε  τοῦ   κόσμου τοῦδε τούτων οὐδὲ εἷς,
[57]   Δηὼ ἀπὸ τῆς συμφορᾶς, ἀπὸ  τοῦ   κρηδέμνου τὴν Ἰνώ, ἀπὸ τῆς
[15]   ὡς ἄρα ἀποσπάσας Ζεὺς  τοῦ   κριοῦ τοὺς διδύμους φέρων ἐν
[28]   ἐν Ἀρκαδίᾳ, τὼ δὲ λοιπὼ  τοῦ   Κρόνου παῖδε, τούτοιν τὸν μὲν
[28]   δὲ Νείλου, τὴν Αἰγυπτίαν· τρίτην  τοῦ   Κρόνου, τὴν πολέμου εὑρέτιν· τετάρτην
[47]   Διονύσιον ἐν τῷ πέμπτῳ μέρει  τοῦ   Κύκλου παρίστημι. (Ἀπελλᾶς δὲ ἐν
[57]   τῆς τριαίνης τὸν Ποσειδῶ, ἀπὸ  τοῦ   κύκνου τὸν Δία· τὸν δὲ
[7]   (Κατὰ γὰρ τὸν θεσπέσιον ἐκεῖνον  τοῦ   κυρίου ἀπόστολον χάρις
[92]   κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην  τοῦ   κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ με
[94]   χαρή σονται ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ  τοῦ   κυρίου αὐτῶν εἰς τοὺς αἰῶνας,
[87]   φόβῳ. Ταύτῃ καὶ ἀπόστολος  τοῦ   κυρίου παρακαλῶν τοὺς Μακεδόνας ἑρμηνεὺς
[9]   ἀγγέλου φωνή· πρόδρομος ἦν κἀκείνη  τοῦ   κυρίου, στεῖραν εὐαγγελιζομένη γυναῖκα, ὡς
[81]   τὸ ψεῦδος; (Ὁ ἅγιος ἀπόστολος  τοῦ   κυρίου τοὺς Ἕλληνας αἰτιώμενος ἐξηγήσεταί
[103]   εἶτα τί τολμᾷς ἐν τοῖς  τοῦ   κυρίου τρυφῶν ἀγνοεῖν τὸν δεσπότην;
[103]   τῆς συνηθείας. γῆ δὲ  τοῦ   κυρίου, φησί, καὶ τὸ πλήρωμα
[9]   ἔρημος καρποφορεῖ· αἱ πρόδρομοι  τοῦ   κυρίου φωναὶ δύο, ἀγγέλου καὶ
[82]   περὶ τοῦ λόγου, σὺ δὲ  τοῦ   λόγου ἀκροώμενος τοῦ θείου οὐ
[121]   δράμωμεν, θεοφιλῆ καὶ θεοείκελα  τοῦ   λόγου {ἄνθρωποι} ἀγάλματα· σπεύσωμεν, δράμωμεν,
[116]   ταῖς ὑδατίναις ἀκμαῖς ταῖς ὑπὸ  τοῦ   λόγου βεβαμμέναις, εὐχαρίστοις ἀμειβόμενοι τὰς
[122]   οὖν φίλος τῷ θεῷ, μεσιτεύοντος  τοῦ   λόγου) γίνεται δὴ οὖν τὰ
[108]   θεὸν νοῆσαι μὴ δύναται (ἀπηξιωμένα  τοῦ   λόγου. Εἶτ' οὐκ αἰσχύνεσθε καὶ
[119]   ἀμνάδες αἱ καλαί, τὰ σεμνὰ  τοῦ   λόγου θεσπίζουσαι ὄργια, χορὸν ἀγείρουσαι
[84]   ἰδίαις. Μὴ οὖν περιφρονείτω τις  τοῦ   λόγου, μὴ λάθῃ καταφρονῶν ἑαυτοῦ.
[27]   υἱοί ποτε διὰ τὴν φιλανθρωπίαν  τοῦ   λόγου νῦν υἱοὶ γεγόναμεν τοῦ
[98]   φωτὸς ἀρχέτυπον φῶς) εἰκὼν δὲ  τοῦ   λόγου ἄνθρωπος ἀληθινός,
[96]   ὑμῖν ἐκ περιουσίας τὴν περὶ  τοῦ   λόγου παραθήσομαι (πειθώ. Ὑμεῖς δέ,
[9]   τύπῳ λαβεῖν, ἐξέστω εἰπεῖν, φωνὴ  τοῦ   λόγου προτρεπτικὴ ἐν ἐρήμῳ βοῶσα.
[10]   ἀναπετάσῃ πύλας· λογικαὶ γὰρ αἱ  τοῦ   λόγου πύλαι, πίστεως ἀνοιγνύμεναι κλειδί·
[82]   εἶναι καὶ ἔντρομος" ἀκούων περὶ  τοῦ   λόγου, σὺ δὲ τοῦ λόγου
[100]   προσκυνουμένη. Εἶθ' μὲν ἄπυστος  τοῦ   λόγου συγγνώμην τῆς πλάνης ἔχει
[119]   δείξω σοι τὸν λόγον καὶ  τοῦ   λόγου τὰ μυστήρια, κατὰ τὴν
[10]   ~Ὁ μὲν Ἰωάννης, κῆρυξ  τοῦ   λόγου, ταύτῃ πῃ παρεκάλει ἑτοίμους
[9]   τὴν ἔρημον. Διὰ ταύτην τοίνυν  τοῦ   λόγου τὴν φωνὴν στεῖρα
[75]   δῆλον γεγονέναι ὡς τῶν χωρὶς  τοῦ   λόγου τῆς ἀληθείας ἐνεργούντων τι
[96]   σταδίῳ γνησίως ἀγωνιζώμεθα, βραβεύοντος μὲν  τοῦ   λόγου τοῦ ἁγίου, ἀγωνοθετοῦντος δὲ
[74]   καὶ τὰ μάλιστα ἐναύσματά τινα  τοῦ   λόγου τοῦ θείου λαβόντες Ἕλληνες
[9]   τὴν ἐναποκειμένην σωτηρίαν, ὡς ἐπιφανέντος  τοῦ   λόγου τοῦδε εὐτεκνίας ἡμᾶς καρπὸν
[9]   Ἰωάννης καὶ φωνὴ πρόδρομος  τοῦ   λόγου, φωνὴ παρακλητική, προετοιμάζουσα εἰς
[25]   γονίμου δυνάμεως ἐστερημένον, διὰ δὲ  τοῦ   λοιποῦ τοῦ τρίτου τὸν πολλοὺς
[1]   τῇ κιθάρᾳ καὶ τὸν συναγωνιστὴν  τοῦ   Λοκροῦ· δὲ ἑκὼν ἐφίπταται
[45]   μνῆμα εἶναι καὶ τοῦτον Τελμισσέως  τοῦ   (μάντεως ἱστοροῦσιν. Πτολεμαῖος δὲ
[43]   ἐπιδεῖξαι τὸν ἄνθρωπον, τοῦ Ἀπόλλωνος  τοῦ   μαντικοῦ (τὸν Κῦρον καὶ τὸν
[22]   τὰ τελέσματα καὶ πυρὸς καὶ  τοῦ   μεγαλήτορος" μᾶλλον δὲ ματαιόφρονος Ἐρεχθειδῶν
[7]   ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης  τοῦ   μεγάλου θεοῦ καὶ (σωτῆρος ἡμῶν
[43]   τὸν Κροῖσον τὸν φίλον καὶ  τοῦ   μισθοῦ ἐκλαθόμενος (οὕτω φιλόλοξος ἦν)
[35]   φέρουσαν τῇ Ἑλένῃ τὸν δίφρον  τοῦ   μοιχοῦ κατὰ πρόσωπον, ὅπως αὐτὸν
[25]   πολλοὺς ἐπιγραφόμενον ψευδωνύμους θεοὺς ἀντὶ  τοῦ   μόνου ὄντος θεοῦ, ὥσπερ
[47]   ταῦτά με ἀγνοίᾳ παρεικέναι, παραθήσομαι  τοῦ   Μορύχου Διονύσου τὸ ἄγαλμα Ἀθήνησι
[13]   Δία γεγενημένης, τὰ δὲ ἀπὸ  τοῦ   μύσους τοῦ συμβεβηκότος περὶ τὸν
[79]   πάντα τὸν προφητικόν, τοὺς συνθιασώτας  τοῦ   Μωυσέως. Τί φησὶν αὐτοῖς τὸ
[19]   ἀδελφὸν ἀποκτείναντες οὗτοι τὴν κεφαλὴν  τοῦ   νεκροῦ φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε
[83]   τὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι  τοῦ   νοὸς αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ
[68]   ἔνδον ἀνατείλαντος ἐν τῷ βάθει  τοῦ   νοῦ αὐτοῦ καταυγάζεται τὸ (ὄμμα·
[98]   λόγος αὐτοῦ (καὶ υἱὸς  τοῦ   νοῦ γνήσιος θεῖος λόγος,
[107]   δὲ ἄνδρες γυναικῶν οἱ μεμνημένοι  τοῦ   νυμφίου, ἀγαθοὶ δὲ οἰκετῶν δεσπόται
[8]   ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος  τοῦ   νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς
[57]   βοῦς Δαιδάλου ἐκ  τοῦ   ξύλου πεποιημένη ταῦρον εἷλεν ἄγριον
[13]   ἐκεῖνος Μίδας, παρὰ  τοῦ   Ὀδρύσου μαθών, ἔπειτα διαδοὺς τοῖς
[74]   ἱεροφάντης καὶ ποιητὴς ἅμα,  τοῦ   Οἰάγρου Ὀρφεύς, μετὰ τὴν τῶν
[53]   ἐπὶ τῷ δακτύλῳ τοῦ Διὸς  τοῦ   Ὀλυμπίου ἐπιγράψας Παντάρκης καλός" οὐ
[19]   χαλκῆς ἀσπίδος ὑπὸ τὰς ὑπωρείας  τοῦ   Ὀλύμπου (καὶ ταῦτ' ἔστι τὰ
[96]   δὴ μή τις ὑμᾶς τοῦδε  τοῦ   ὀνόματος αἰσχύνη προκαταλαμβανέτω, ἥτ' ἄνδρας
[23]   δὲ οὐδὲ ὄντας, μόνου δὲ  τοῦ   ὀνόματος τετυχηκότας. Διὰ τοῦτό τοι
[86]   πατρί δος, πρὸς δὲ καὶ  τοῦ   ὄντως ὄντος ἱμειρόμενοι φωτός, ἀλλὰ
[21]   ἀναγράφει. Παραθήσομαι δέ σοι αὐτὰ  τοῦ   Ὀρφέως τὰ ἔπη, ἵν' ἔχῃς
[98]   καὶ ταύτῃ λογικός. Ἀνθρώπου δὲ  τοῦ   ὁρωμένου τοῦ γηγενοῦς γήινος εἰκὼν
[79]   οὗ αἱ χεῖρες τὴν στρατιὰν  τοῦ   οὐρανοῦ (ἐθεμελίωσαν. Ἔτι δὲ καὶ
[68]   ἄνω που περὶ τὰ νῶτα  τοῦ   οὐρανοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ καὶ
[78]   θνησιμαῖα αὐτῶν βρώματα τοῖς πετεινοῖς  τοῦ   οὐρανοῦ καὶ τοῖς θηρίοις τῆς
[105]   τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν καὶ τὸν  τοῦ   οὐρανοῦ ποιητὴν ἐπεθυμήσατε, οὐδὲ τὸν
[34]   δράκων Πύθιος θρῃσκεύεται καὶ  τοῦ   ὄφεως πανήγυρις καταγγέλλεται Πύθια·
[105]   γραφή, κατὰ τὴν ὁμοίωσιν  τοῦ   ὄφεως, ὡσεὶ ἀσπίδος κωφῆς καὶ
[34]   ὑπόσχεσιν (ἐκτελῶν τῷ νεκρῷ. Ὑπόμνημα  τοῦ   πάθους τούτου μυστικὸν φαλλοὶ κατὰ
[34]   ἄλλο παιδίον Ἀρχέμορος κεκήδευται καὶ  τοῦ   παιδίου ἐπιτάφιος προσαγορεύεται Νέμεα·
[18]   τοῦ Διονύσου ὑφελομένη Παλλὰς ἐκ  τοῦ   πάλλειν τὴν καρδίαν προσηγορεύθη· οἱ
[8]   ἤδη δὲ καὶ διὰ Μωσέως  τοῦ   πανσόφου καὶ τοῦ φιλαλήθους Ἡσαΐα
[68]   γὰρ πατέρα καὶ ποιητὴν τοῦδε  τοῦ   παντὸς εὑρεῖν τε ἔργον καὶ
[66]   τὸν καλούμενον ὕπατον" ψυχὴν εἶναι  τοῦ   παντὸς οἴεται· τουτέστι τοῦ κόσμου
[119]   δίκαιοι, τὸ ᾆσμα ὕμνος ἐστὶ  τοῦ   πάντων βασιλέως· ψάλλουσιν αἱ κόραι,
[111]   δὲ ἄνθρωπος καὶ ἐκ  τοῦ   παραδείσου πεσὼν μεῖζον ὑπακοῆς ἆθλον,
[80]   τὴν ἀλήθειαν. Καὶ αὕτη πρώτη  τοῦ   παραπτώματος ἀνάστασις· ὅθεν ἀποτρέπων εἰδωλολατρείας
[55]   καταφρο νεῖσθαι, τὰ δὲ παρῳχηκότα  τοῦ   παραυτίκα ἐλέγχου κεχω ρισμένα χρόνων
[94]   χαρίζομαι· μόνον, παιδίον, δίψησον  τοῦ   πατρός, ἀμισθεί σοι δειχθήσεται
[82]   πατέρα ἀπολάβῃ, τότε ἐν τοῖς  τοῦ   πατρὸς" γενήσεται, τότε κληρονομῆσαι καταξιωθήσεται,
[111]   παῖς ἀνδριζόμενος ἀπειθείᾳ καὶ παρακούσας  τοῦ   πατρὸς ᾐσχύνετο τὸν θεόν. Οἷον
[114]   ὄντως καὶ θεῖον καὶ ἀναφαίρετον  τοῦ   πατρὸς κλῆρον χαρι ζόμενος ἡμῖν,
[120]   δύναμις τῶν ὅλων, τὸ θέλημα  τοῦ   πατρός. πᾶσαι μὲν εἰκόνες,
[84]   τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν  τοῦ   πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ
[34]   Πανέλληνες, ἡνιόχου Φρυγός, καὶ  τοῦ   Πέλοπος τὰς χοάς, τὰ Ὀλύμπια,
[66]   ἐνταῦθα γενόμενος καὶ τῶν ἐκ  τοῦ   Περιπάτου μνησθῆναι· καὶ γε
[7]   τὸ ζῆν ἐν ἀρχῇ μετὰ  τοῦ   πλάσαι παρασχὼν ὡς δημιουργός, τὸ
[61]   τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸ ἔνθεον  τοῦ   πλάσματος ἐλέγχει ἀπαράξαντες, πάντα ἀπιστεῖτε,
[110]   γνήσιος γὰρ ἦν ἀγωνιστὴς καὶ  τοῦ   πλάσματος συναγωνιστής, τάχιστα δὲ εἰς
[116]   σωτηρίου περιθέμενοι καὶ τὴν μάχαιραν  τοῦ   πνεύματος, ἐστι ῥῆμα θεοῦ"
[8]   ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος,  τοῦ   πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν
[5]   ἁρμοσάμενος, ψάλλει τῷ θεῷ διὰ  τοῦ   πολυφώνου ὀργάνου καὶ προσᾴδει τῷ
[116]   παραταξώμεθα τῷ πονηρῷ· τὰ πεπυρακτωμένα  τοῦ   πονηροῦ ἀποσβέσωμεν βέλη ταῖς ὑδατίναις
[95]   αἱρούμεθα τὰ βελτίονα, θεὸν ἀντὶ  τοῦ   πονηροῦ, καὶ σοφίαν εἰδωλολατρείας προκρίνομεν,
[104]   κώφωσις ἀλγεινοτέρα παρὰ τὰς λοιπὰς  τοῦ   πονηροῦ πλεονεξίας· μὲν γὰρ
[32]   δὴ καὶ τοσαύταις οὔσαις ἔτι  τοῦ   Ποσειδῶνος ὑμῶν ἐστενοχωρεῖτο τὰ πάθη.
[25]   τοὺς πολλοὺς ἐπιγράφεται πατέρας ἀγνοίᾳ  τοῦ   πρὸς ἀλήθειαν πατρός. (Ἦν δέ
[35]   ἐλευθερίας δήπουθεν δυνηθεὶς τυχεῖν παρὰ  τοῦ   προτέρου δεσπότου· τότε καὶ τὰ
[16]   τὴν μητέρα τὴν Δηώ, ἐκλαθόμενος  τοῦ   προτέρου μύσους, πατὴρ καὶ φθορεὺς
[8]   τοῦ φιλαλήθους Ἡσαΐα καὶ παντὸς  τοῦ   προφητικοῦ χοροῦ λογικώτερον ἐπὶ τὸν
[82]   οἱ τρόφιμοι τοῦ θεοῦ, οἱ  τοῦ   πρωτοτόκου" γνήσιοι φίλοι, οἱ πρῶτοι
[37]   αὐτὸς Ζεύς; Γεγήρακε μετὰ  τοῦ   πτεροῦ· οὐ γὰρ δήπου μετανοεῖ
[5]   ἀέρος ἀπηνῆ ψυχρότητα τῇ παραπλοκῇ  τοῦ   πυρὸς ἐτιθάσευεν, τοὺς (νεάτους τῶν
[67]   τῶν πνευμάτων ποθῶ, τὸν κύριον  τοῦ   πυρός, τὸν κόσμου δημιουργόν, τὸν
[48]   Ἀλλ' γε Ἀθηνόδωρος  τοῦ   Σάνδωνος ἀρχαΐζειν τὸν Σάραπιν βουληθεὶς
[75]   οὐδ' εἰς οἰκίας παρεισιὼν ἐπὶ  τοῦ   σανιδίου (μητραγύρτης· τοιοῦτοι γὰρ οἱ
[5]   πρὸς αὐτοῦ διωκομένους μουσικῇ,  τοῦ   Σαοὺλ ἐνεργουμένου ἐκεῖνος ᾄδων μόνον
[48]   ἔνθα καὶ τὸ ἱερὸν τετίμηται  τοῦ   Σαράπιδος, γειτνιᾷ δὲ τοῖς τόποις
[60]   τὴν ἀκολασίαν εὐσέβειαν νομίζοντες· κἀπὶ  τοῦ   σκίμποδος κατακείμενοι παρ' αὐτὰς ἔτι
[84]   νουθετῶν· ἀφυπνίζει γέ τοι καὶ  τοῦ   σκότους αὐτοῦ τοὺς πεπλανημένους (διανίστησιν·
[25]   ἐσκοτισμένη, ἄφνω δέ που διεκθρῴσκουσα  τοῦ   σκότους καὶ ἀναλάμπουσα, οἷον δὴ
[74]   θεόν" φησίν, Εὐριπίδης· δὲ  τοῦ   Σοφίλλου Σοφοκλῆς, εἷς ταῖς ἀληθείαισιν,
[63]   αὐτοῦ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι  τοῦ   (στόματος αὐτοῦ πᾶσα δύναμις
[13]   τὰ δὲ ἀπὸ τοῦ μύσους  τοῦ   συμβεβηκότος περὶ τὸν Διόνυσον· εἰ
[30]   καὶ τὴν σχέσιν αὐτοῦ ὑφηγεῖται  τοῦ   σώματος, μικρόν, φριξότριχα, ῥωστικόν· Δικαίαρχος
[34]   ληναΐζουσιν" οὐ διὰ τὴν μέθην  τοῦ   σώματος, ὡς ἐγὼ οἶμαι, τοσοῦτον
[116]   πίστεως ἀναλαβόντες καὶ τὴν κόρυν  τοῦ   σωτηρίου περιθέμενοι καὶ τὴν μάχαιραν
[4]   χρηστότης καὶ φιλανθρωπία ἐπεφάνη  τοῦ   σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, οὐκ ἐξ
[74]   αὐτοὺς ἐλέγχουσιν ἀσθενεῖς, οὐκ ἐφικόμενοι  τοῦ   τέλους. ~Ἤδη γὰρ οἶμαι παντί
[1]   ἐπὶ κλάδῳ τῷ ὀργάνῳ· καὶ  τοῦ   τέττιγος τῷ ᾄσματι ἁρμοσάμενος
[56]   ἐὰν ἄνωθεν νοήσῃς, μορφὴν παρὰ  τοῦ   τεχνίτου προσλαβοῦσα. Γῆν δὲ ἐγὼ
[121]   δόξης ἐπέλθῃ πόθος, ὅσος αὐτοῦ  (τοῦ   τῆς ἀληθείας λόγου. Οὐδὲ γὰρ
[47]   ἀλλὰ καὶ ἀποδείξεως ποσῆς (ἐπιδεομένου  τοῦ   τόπου οὐ παραιτητέον. Τὸν μὲν
[24]   ἐπικτυποῦντα καὶ κύμβαλον ἐπηχοῦντα καὶ  τοῦ   τραχήλου τινὰ μηναγυρτικὰ ἐξηρτημένον, κατετόξευσεν,
[89]   ὑμῖν ὡς ἀπὸ μανίας καὶ  τοῦ   τρισαθλίου τούτου ἔθους ἐμισήθη
[25]   ἐστερημένον, διὰ δὲ τοῦ λοιποῦ  τοῦ   τρίτου τὸν πολλοὺς ἐπιγραφόμενον ψευδωνύμους
[109]   ~Πόσῳ γοῦν ἄμεινον τοῖς ἀνθρώποις  τοῦ   τυγχάνειν τῶν ἐπιθυμιῶν ἀρχὴν μηδὲ
[11]   τέθνηκε νάματα μαντικὰ καὶ δὴ  τοῦ   τύφου κενὰ ὀψὲ μέν, ὅμως
[103]   σοι κύριος, μὴ θίγῃς  τοῦ   ὕδατος ἐγὼ ἀναδίδωμι, τῶν
[103]   ὑμῖν ἀνανῆψαι δοίη ποτὲ τοῦδε  τοῦ   ὕπνου καὶ συνιέναι θεὸν μηδὲ
[45]   ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ Ἐλευσινίου  τοῦ   ὑπὸ τῇ ἀκροπόλει; Αἱ δὲ
[47]   ἄγαλμα Ἀθήνησι γεγονέναι μὲν ἐκ  τοῦ   φελλάτα καλουμένου λίθου, ἔργον δὲ
[8]   διὰ Μωσέως τοῦ πανσόφου καὶ  τοῦ   φιλαλήθους Ἡσαΐα καὶ παντὸς τοῦ
[37]   μειράκια δὲ ὡραιότερα (καὶ πολιτικώτερα  τοῦ   Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ νῦν ἐκεῖνος
[84]   αἰώνων ἐστὶν εἰκών, σύμβολον δὲ  τοῦ   φωτὸς ἡμέρα, φῶς δὲ
[115]   ἀποστίλβουσαι ἄνθρω πον, τὸν μαθητὴν  τοῦ   φωτός, τὸν Χριστοῦ γνώριμόν τε
[10]   Ζαχαρίου σιωπή, ἀναμένουσα τὸν πρόδρομον  τοῦ   Χριστοῦ καρπόν, ἵνα τῆς ἀληθείας
[112]   ἄκροι μόνον ᾐνίξαντο, οἱ δὲ  (τοῦ   Χριστοῦ μαθηταὶ καὶ κατειλήφασι καὶ
[10]   παρεκάλει ἑτοίμους γίνεσθαι εἰς θεοῦ  τοῦ   Χριστοῦ παρουσίαν, καὶ τοῦτο ἦν
[63]   τούτους θεοὺς ὑπολαμβάνοντες, τὰ ὄργανα  τοῦ   χρόνου. Τῷ γὰρ λόγῳ αὐτοῦ
[52]   χαριέντως φήσας τοῦτο ἄμεινον εἶναι  τοῦ   χρυσίου, καὶ θέρους κουφότερον καὶ
[85]   εἰ τὸν Πακτωλόν τις ὅλον,  τοῦ   χρυσίου τὸ ῥεῦμα τὸ μυθικόν,
[65]   παρίστησι, τοῦτο Ἀρταξέρξου τοῦ Δαρείου  τοῦ   Ὤχου εἰσηγησαμένου, ὃς πρῶτος τῆς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/02/2009