Paragraphes |
[25] |
πῦρ
ἐνέθηκεν
ὡς
ξύλον"
~Ἀκρότητες
|
ἄρα |
ἀμαθίας
ἀθεότης
καὶ
δεισιδαιμονία,
ὧν |
[8] |
παρὰ
ἀνθρώπου
μάθῃς,
πῇ
ποτε
|
ἄρα |
ἄνθρωπος
γένηται
θεός.
~Εἶτ'
οὐκ |
[15] |
καὶ
Κορύβασιν.
Τεθρυλήκασιν
δὲ
ὡς
|
ἄρα |
ἀποσπάσας
ὁ
Ζεὺς
τοῦ
κριοῦ |
[44] |
Φιλιπ
πίδην
εἰπεῖν
αὐτοῖς.
Εἰκότως
|
ἄρα |
ἀρχήν
ποθεν
ἡ
δεισιδαι
μονία |
[95] |
ᾗ
τάχος
ὑβρίζετε.
Μόνον
δ'
|
ἄρα |
εἰ
θεοσεβητέον,
ζητεῖτε,
καὶ
εἰ |
[41] |
ἀνουθέτητος
παῖδα
νουθετεῖ.
~Εἰ
δ'
|
ἄρα |
καὶ
εἰσὶ
φύλακες
οὗτοι,
οὐκ |
[2] |
ἀπιστίας
ὑποπέπτωκεν
ὀφθαλμοῖς.
Κιθαιρὼν
δὲ
|
ἄρα |
καὶ
Ἑλικὼν
καὶ
τὰ
Ὀδρυσῶν |
[58] |
ἀπατᾷ
τούτους
οὐδέν·
ὑμεῖς
δὲ
|
ἄρα |
καὶ
πιθήκων
χείρους
γενήσεσθε
λιθίνοις |
[30] |
ἐν
χερσὶ
φανείς·
χερσὶ
δ'
|
ἄρα |
Κρονίων
ῥίψας
δι'
ἀμφοῖν
ἀμπνοὰς |
[36] |
Ἠγνόει
γὰρ
ὁ
θεὸς
ὡς
|
ἄρα |
Λυκάων
ὁ
Ἀρκὰς
ὁ
ἑστιάτωρ |
[71] |
θεάσηται,
τὴν
ὄψιν
ἀφαιρεῖται.
Πόθεν
|
ἄρα |
ὁ
τοῦ
Γρύλλου
σοφίζεται
ἢ |
[90] |
παντὸς
μᾶλλον
τοῦτο
ἀληθές,
ὅτι
|
ἄρα |
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
καὶ
θεοσεβεῖς |
[35] |
ἐπονείδιστον
τῆς
ἀσελγείας
ἱεροφαντίαν.
~Εἰκότως
|
ἄρα |
οἱ
τοιοίδε
ὑμῶν
θεοὶ
δοῦλοι |
[103] |
ἄλλο
ἢ
τοῦτο
ὁμολογεῖν,
ὅτι
|
ἄρα |
ὄντως
μόνος
ἔστι
τε
καὶ |
[1] |
ὄρη
θερόμενοι
ἡλίῳ.
Ἦιδον
δὲ
|
ἄρα |
οὐ
τῷ
δράκοντι
τῷ
νεκρῷ, |
[85] |
οὗ
καταυγαζόμεθα
τὸν
θεόν.
~Εἰκότως
|
ἄρα |
πιστεύσασι
μὲν
καὶ
ὑπακούουσιν
ἡ |
[113] |
πολιτευτέον,
εἰ
παιδοποιητέον·
καθολικὴ
δὲ
|
ἄρα |
προτροπὴ
μόνη
καὶ
πρὸς
ὅλον |
[4] |
μορφαῖς
ἁρπακτικοὺς
αἰνιττόμενος.
Καὶ
πάντα
|
ἄρα |
ταῦτα
ἀγριώτατα
θηρία
καὶ
τοὺς |
[45] |
τις
αἰσχύνη
τῶν
τολμωμένων,
νεκροὶ
|
ἄρα |
τέλεον
ὄντες
νεκροῖς
ὄντως
πεπιστευκότες |
[101] |
ψευδεῖς
ὄνειροι
χαίρετ'
οὐδὲν
ἦτ'
|
ἄρα; |
~Τί
γὰρ
ἡγεῖσθε,
ὦ
ἄνθρωποι, |
[116] |
γῆς
ἐπιπνεύσας
μέλος
οὐ
συνάξει
|
ἄρα |
τοὺς
εἰρηνικοὺς
στρατιώτας
τοὺς
ἑαυτοῦ; |
[33] |
ὀφρύσι
νεῦσε
Κρονίων·
ἀμβρόσιαι
δ'
|
ἄρα |
χαῖται
ἐπερρώσαντο
ἄνακτος
κρατὸς
ἀπ' |
[63] |
τὸν
κόσμου
δημιουργὸν
ἐπιζητησάτω.
Μόνη
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
καταφυγὴ
τῷ
μέλλοντι |
[34] |
Φειδίου
σφετερίζεται
Ζεύς.
Μυστήρια
ἦσαν
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
οἱ
ἀγῶνες
ἐπὶ |