Paragraphes |
[69] |
ὑπολαμβάνων
τὸν
θεόν·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ἄδικα
καὶ
ἄνισα
εἴδωλα
οἴκοι |
[33] |
Ἀλκμήνης
τοσαύτας
ἡδυπαθήσας
νύκτας;
οὐδὲ
|
γὰρ |
αἱ
νύκτες
αἱ
ἐννέα
τῷ |
[81] |
δέρρις
ἐκτεινόμενοι
καὶ
συστελλόμενοι"
(αὗται
|
γὰρ |
αἱ
προφητικαὶ
φωναί)
καὶ
ἡ |
[10] |
τῶν
οὐρανῶν
ἀναπετάσῃ
πύλας·
λογικαὶ
|
γὰρ |
αἱ
τοῦ
λόγου
πύλαι,
πίστεως |
[84] |
τοῦ
θείου
λόγου·
ἡ
σήμερον
|
γὰρ |
ἀίδιος·
αἰώνων
ἐστὶν
εἰκών,
σύμβολον |
[115] |
νόσοι,
ἀποσπασθῆναι
δὲ
ἁμαρτίας;
(Θάνατος
|
γὰρ |
ἀίδιος
ἁμαρτία.
Ἦ
τέλεον
νωδοὶ |
[36] |
εἰδεχθέστεροι
καὶ
τῶν
αἱμάτων,
σῆψις
|
γὰρ |
αἵματος
ἰχὼρ
νοεῖται.
Ἀνάγκη
τοίνυν |
[70] |
τε
βροτοὶ
κενεόφρονι
βουλῇ·
ἀλλὰ
|
γὰρ |
αἴρουσι
πρὸς
οὐρανὸν
ὠλένας
ἁγνάς, |
[103] |
ἀθάνατοι"
οὐδὲ
μὴν
θνητοί
(οὐδὲ
|
γὰρ |
αἰσθήσεως,
ἵνα
καὶ
θανάτου,
μετειλήφασιν) |
[51] |
ἀγαλμάτων
τέλεον
ὄντων
κωφῶν·
ἔχουσιν
|
γὰρ |
αἴσθησιν
μίαν
γέ
τινα,
φέρε |
[95] |
πατὴρ
πείθεσθαι
τῷ
θεῷ.
Ἐὰν
|
γὰρ |
ἀκούσητέ
μου"
φησί,
καὶ
θελήσητε, |
[74] |
φαεσφόρου
ἔκγονε
Μήνης,
Μουσαῖε,
ἐξερέω
|
γὰρ |
ἀληθέα,
μηδέ
σε
τὰ
πρὶν |
[87] |
τὸν
κύριον
τὸν
φιλάνθρωπον·
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἀλλ'
ἢ
τοῦτο
ἔργον
μόνον |
[107] |
λόγια
τῆς
ἀληθείας
ἐγκεχάρακται.
Ποῦ
|
γὰρ |
ἀλλαχόθι
ἢ
ἐν
σώφρονι
ψυχῇ |
[89] |
ἔθους
ἐμισήθη
ἡ
θεοσέβεια·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἐμισήθη
ποτὲ
ἢ
ἀπηγορεύθη |
[57] |
ἠπατημέναι
ὑπὸ
τῆς
τέχνης.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
θεᾷ
τις
συνεπλάκη,
οὐδ' |
[110] |
σπέρματος
ἐνέπλησε
τὸ
πᾶν.
Οὐ
|
γὰρ |
ἂν
οὕτως
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ |
[51] |
ἀφεδρῶνα
νείμαντες
τῇ
θεῷ.
(Ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἀναισθήτῳ
λίθῳ
καὶ
ξύλῳ
καὶ |
[98] |
(πιστεύσωσιν.
Ἡκόντων
οὖν
αὖθις,
οὐ
|
γὰρ |
ἀνήσω
καλῶν,
οἱ
μικροτέχναι.
Οὐδείς |
[20] |
γένος
ἤνθησεν.
Καὶ
δὴ
(οὐ
|
γὰρ |
ἀνήσω
μὴ
οὐχὶ
εἰπεῖν)
ξενίσασα |
[96] |
ποιηταὶ
καὶ
λίθων
προσκυνηταί·
οἵδε
|
γὰρ |
ἀνθρώ
πους
ἀποθεοῦν
τετολμήκασι,
τρισκαιδέκατον |
[68] |
τῆς
ζητήσεως
τἀγαθοῦ
πέρι·
πᾶσιν
|
γὰρ |
ἁπαξαπλῶς
ἀνθρώποις,
μάλιστα
δὲ
τοῖς |
[103] |
ἂν
ἐνδίκως
ἀλλότριον
γένοιτο;
Τὸ
|
γὰρ |
ἀπηλλοτριωμένον
(στερόμενον
τῆς
οἰκειότητος
στέρεται |
[38] |
τὴν
περὶ
τοὺς
θεούς·
οὐ
|
γὰρ |
ἀπὸ
δρυός
εἰσι
παλαιφάτου
οὐδ' |
[122] |
δυσσέβειαν
περὶ
πλείονος
αἱρούμεθα.
~Οὐ
|
γὰρ |
ἀπὸ
τρόπου
φιλοσόφων
παῖδες
πάντα |
[22] |
καὶ
αἱ
κίσται
μυστικαί·
δεῖ
|
γὰρ |
ἀπογυμνῶσαι
τὰ
ἅγια
αὐτῶν
καὶ |
[19] |
τοὺς
κόκκους
παραφυλάττουσιν
ἐσθίειν·
τοὺς
|
γὰρ> |
ἀποπεπτωκότας
χαμαὶ
ἐκ
τῶν
τοῦ |
[73] |
δυναμένῳ.
~(Ἴτω
δὲ
ἡμῖν
(οὐ
|
γὰρ |
αὐταρκεῖ
μόνον
ἡ
φιλοσοφία)
ἀλλὰ |
[105] |
πρὸς
τοὺς
κατεπᾴδοντας
ἀποκέκλεισται.
Θυμὸς
|
γὰρ |
αὐτοῖς,
φησὶν
ἡ
γραφή,
κατὰ |
[48] |
τὸν
Αἰγύπτιον
Σάραπιν;
Οἳ
μὲν
|
γὰρ |
αὐτὸν
ἱστοροῦσιν
χαριστήριον
ὑπὸ
Σινωπέων |
[42] |
Δωσίδας
λέγει·
Φωκαεῖς
δέ
(οὐδὲ
|
γὰρ |
αὐτοὺς
παραπέμψομαι)
τούτους
Πυθοκλῆς
ἐν |
[104] |
τοῦ
πονηροῦ
πλεονεξίας·
ἣ
μὲν
|
γὰρ |
αὐτῶν
ἀφῄρηται
τῆς
οὐρανίου
προσόψεως, |
[61] |
ὑμῖν
θεῶν
αἱ
διδασκαλίαι·
ὃ
|
γὰρ |
βούλεται,
τοῦθ'
ἕκαστος
καὶ
οἴεται" |
[68] |
δοκεῖ,
ἔνθα
φησίν
ἥλιε,
σὲ
|
γὰρ |
δεῖ
προσκυνεῖν
πρῶτον
θεῶν,
δι' |
[19] |
σέλινον
ἐπὶ
τραπέζης
τιθέναι·
οἴονται
|
γὰρ |
δὴ
ἐκ
τοῦ
αἵματος
τοῦ |
[56] |
ὦ
μάταιοι
καὶ
κενόφρονες
(πάλιν
|
γὰρ |
δὴ
ἐπαναλήψομαι)
τὸν
ὑπερουράνιον
βλασφημήσαντες |
[62] |
πτηνῶν
θηρῶν
τε
φόνοισιν.
(Καὶ
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
ἀπηγόρευται
ἡμῖν
ἀναφανδὸν |
[44] |
θυσίας
(παραστῆσαι
πρῶτοι
μεμύθευνται.
Καὶ
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
κατὰ
χρόνους
ὕστερον |
[112] |
Ἑλλὰς
γέγονεν
τῷ
(λόγῳ.
Οὐ
|
γὰρ |
δὴ
μύθῳ
μὲν
ἐπιστεύετε
ποιητικῷ |
[19] |
καὶ
τελετὴν
Καβειρικὴν
καταγγέλλουσιν·
αὐτὼ
|
γὰρ |
δὴ
τούτω
τὼ
ἀδελφοκτόνω
τὴν |
[37] |
Γεγήρακε
μετὰ
τοῦ
πτεροῦ·
οὐ
|
γὰρ |
δήπου
μετανοεῖ
τοῖς
ἐρωτικοῖς
οὐδὲ |
[57] |
κατὰ
λόγον
βεβιωκότας·
ζωγραφίας
μὲν
|
γὰρ, |
δι'
ὁμοιότητα
σκιαγραφίας
περιστερᾶς,
προσέπτησαν |
[17] |
τὴν
Φερεφάττης
(ἐκτραγῳδοῦσαι
ἁρπαγήν.
Τὰ
|
γὰρ |
Διονύσου
μυστήρια
τέλεον
ἀπάνθρωπα·
ὃν |
[34] |
πόλεις
ἀνίστανται
Διονύσῳ·
εἰ
μὴ
|
γὰρ |
Διονύσῳ
πομπὴν
ἐποιοῦντο
καὶ
ὕμνεον |
[13] |
τῶν
γραμμάτων
τὰ
μυστήρια·
θηρεύουσι
|
γὰρ |
εἰ
καὶ
ἄλλοι
τινές,
ἀτὰρ |
[39] |
τοιούτους
προσκυνοῦντες
θεούς;
Τὰ
μὲν
|
γὰρ |
εἰ
καὶ
θηρία,
ἀλλ'
οὐ |
[95] |
τὸ
δ'
ἀγαθὸν>
(ἐκπονεῖν.
Καὶ
|
γὰρ |
εἴ
τῳ
μεθυστέον,
φέρε
εἰπεῖν, |
[5] |
τῷ
ὀργάνῳ
τῷ
ἀνθρώπῳ.
Σὺ
|
γὰρ |
εἶ
κιθάρα
καὶ
αὐλὸς
καὶ |
[85] |
παλαιοὶ
τῶν
Ἑβραίων
πλανῆται·
οὐ
|
γὰρ |
εἰσελθεῖν
εἰς
τὴν
κατάπαυσιν
λέγονται |
[82] |
τὴν
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν.
(Πῶς
|
γὰρ |
εἰσελθεῖν
ἐπιτέτραπται
τῷ
ξένῳ;
Ἀλλ' |
[83] |
θρωπότερος
ὁ
θεός·
ὃ
μὲν
|
γὰρ |
ἐκ
δούλων
υἱοὺς
ἡμᾶς
γενέσθαι |
[75] |
πλάνης
τῦφον,
ἐπιφθεγγόμενος
ἐμφρόνως
εἰ
|
γὰρ |
ἕλκει
τὸν
θεὸν
τοῖς
κυμβάλοις |
[47] |
Ἀμφιτρίτης
ἐν
Τήνῳ
προσκυνούμενα.
Δημήτριος
|
γὰρ |
ἐν
δευτέρῳ
τῶν
Ἀργολικῶν
τοῦ |
[7] |
τοῦ
εἶναι
πάλαι
ἡμᾶς
(ἦν
|
γὰρ |
ἐν
θεῷ)
καὶ
τοῦ
εὖ |
[32] |
Μάρπησσα
οὐδὲ
ἡ
Ὑψιπύλη·
Δάφνη
|
γὰρ |
ἐξέφυγε
μόνη
καὶ
τὸν
μάντιν |
[86] |
τιμὴν
ὁ
θεὸς
λαμβάνει.
Ἠλπίκαμεν
|
γὰρ |
ἐπὶ
θεῷ
ζῶντι,
ὅς
ἐστι |
[45] |
τοὺς
Κινύρου
ἀπογόνους
(κεκηδεῦσθαι.
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἐπιόντι
μοι
τοὺς
προσκυνουμένους
ὑμῖν |
[76] |
ἀδικίας
ὀφλισκάνειν;
Εἰ
δ'
οὐ
|
γὰρ |
ἔσται,
τῷ
λόγῳ
δὲ
χρήσομαι, |
[26] |
τοὺς
ἀνθρώπους
καταγινομένης
ὁρμώμενος.
Τὸν
|
γὰρ |
εὐεργετοῦντα
μὴ
συνιέντες
θεὸν
ἀνέπλασάν |
[26] |
νέχειν
ἀναπείσασαι
πλάσμασιν.
~Οἳ
μὲν
|
γὰρ |
εὐθέως
ἀμφὶ
τὴν
οὐρανοῦ
θέαν |
[106] |
τοὺς
ὁλκοὺς
τοὺς
ἑρπηστικούς.
Οἱ
|
γὰρ |
ἐχθροὶ
κυρίου
χοῦν
λείξουσι"
φησίν |
[120] |
σιν
ταῖς
ψυχαῖς
ὑμῶν·
ὁ
|
γὰρ |
ζυγός
μου
χρηστὸς
καὶ
τὸ |
[90] |
(κατὰ
τὸ
ἔθος;
Θεὸς
μὲν
|
γὰρ |
ζωὴν
χαρίζεται,
ἔθος
δὲ
πονηρὸν |
[20] |
περὶ
τὴν
Δηὼ
μυθολογία;
Ἀλωμένη
|
γὰρ |
ἡ
Δηὼ
κατὰ
ζήτησιν
τῆς |
[82] |
τῷ
γνησίῳ,
τῷ
ἠγαπημένῳ"
Αὕτη
|
γὰρ |
ἡ
πρωτό
τοκος
ἐκκλησία
ἡ |
[79] |
ἐπ'
αὐτοῖς
πεποι
θότες,
ἀναίσθητος
|
γὰρ |
ἡ
ὕλη.
Ἔτι
φησίν·
ὁ |
[102] |
χαίρετ'
οὐδὲν
ἦτ'
ἄρα;
~Τί
|
γὰρ |
ἡγεῖσθε,
ὦ
ἄνθρωποι,
τὸν
Τύχωνα |
[68] |
ἔστι
τοὺς
ἄλλους
θεούς·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἥλιος
ἐπιδείξει
ποτ'
ἂν
τὸν |
[80] |
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
αὐτοῦ.
Ἀποπεσόντας
|
γὰρ |
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὰ
εἴδωλα
ἡ |
[112] |
δὲ
καὶ
Ἰωνίαν
πολυπραγμονοῦντας.
Εἰ
|
γὰρ |
ἡμῖν
ὁ
διδάσκαλος
ὁ
πληρώσας |
[110] |
τῆς
ἀνθρωπότητος
ὑπεκρίνετο,
ἀγνοηθείς·
γνήσιος
|
γὰρ |
ἦν
ἀγωνιστὴς
καὶ
τοῦ
πλάσματος |
[6] |
ἢ
ὡς
οἰκίαν·
πρὸ
ἑωσφόρου"
|
γὰρ |
ἦν,
καὶ
ἐν
ἀρχῇ
ἦν |
[20] |
καὶ
πιεῖν
οὐκ
ἐθελούσης
(πενθήρης
|
γὰρ |
ἦν)
περιαλγὴς
ἡ
Βαυβὼ
γενομένη, |
[18] |
κατα
θάψαι.
Ὃ
δέ,
οὐ
|
γὰρ |
ἠπείθησε
Διί,
εἰς
τὸν
Παρνασσὸν |
[66] |
θεῷ,
διὰ
πάντων
ἀσεβῶν.
Τί
|
γὰρ |
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικός;
Ἔσθ'
ὅπῃ |
[30] |
τὸν
Ἡρακλέα
εἴδωλον"
ἐλέγξας·
φῶτα"
|
γὰρ |
Ἡρακλῆα
(μεγάλων
ἐπιίστορα
ἔργων"
Ἡρακλέα |
[91] |
ἔλεον
τὸν
ἐξ
οὐρανῶν;
(Ὁ
|
γὰρ |
θεὸς
ἐκ
πολλῆς
τῆς
φιλανθρωπίας |
[105] |
προαίρεσιν
τῇ
(σωτηρίᾳ
συνάψαντες·
ἐμποδὼν
|
γὰρ |
ἵσταται
οὐδὲν
τῷ
σπεύδοντι
πρὸς |
[36] |
δὴ
τραύματα,
καὶ
αἵματα·
οἱ
|
γὰρ |
ἰχῶρες
οἱ
ποιητικοὶ
εἰδεχθέστεροι
καὶ |
[55] |
ἡμῖν
τὴν
ἀνθρωπίνην
πλάνην.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
λαλοῦντί
σοι
μὴ
πεπιστεύκασι, |
[63] |
ὄψει
καταλαμβανόμενα
προσκυ
νούντων.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
μὴ
ἀνθρώπινα
τὰ
ἔργα |
[9] |
γεωργόν,
ζητῆσαι
τὸν
ἄνδρα.
Εἷς
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
αὐτὸς
οὗτος,
ὁ |
[65] |
οὐδὲ
τὴν
τούτων
ἄγνοιαν.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
μάλιστα
ἀποφεύγειν
οἴονται |
[74] |
παλίμπλαγκτος
στρέψας
θεὸν
ἱλάσκοιο.
(Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
μάλιστα
ἐναύσματά
τινα |
[51] |
τῆς
ἀνοίας
ὡς
δειλαίους·
εἰ
|
γὰρ |
καί
τινα
τῶν
ζῴων
οὐχὶ |
[14] |
τὰ
μυστήρια.
~Ἤδη
δέ,
καὶ
|
γὰρ |
καιρός,
αὐτὰ
ὑμῶν
τὰ
ὄργια |
[53] |
Ὀλυμπίου
ἐπιγράψας
Παντάρκης
καλός"
οὐ
|
γὰρ |
καλὸς
αὐτῷ
ὁ
Ζεύς,
ἀλλ' |
[30] |
ἔσκηψε
μόρον.
(Καὶ
Εὐριπίδης·
Ζεὺς
|
γὰρ |
κατακτὰς
παῖδα
τὸν
ἐμὸν
αἴτιος |
[34] |
κακῶς
ἐπινενεμημένοι
τὸν
βίον.
(Διόνυσος
|
γὰρ |
κατελθεῖν
εἰς
Ἅιδου
γλιχόμενος
ἠγνόει |
[42] |
(Πηλεῖ
καὶ
Χείρωνι
καταθύεσθαι·
Λυκτίους
|
γὰρ |
(Κρητῶν
δὲ
ἔθνος
εἰσὶν
οὗτοι) |
[94] |
οὐ
πραθήσεται
εἰς
βεβαίωσιν·
οὐ
|
γὰρ |
κυροῦται
τῇ
φθορᾷ·
ἐμὴ
γάρ |
[49] |
ὡς
Γανυμήδην
ὁ
Ζεύς·
οὐ
|
γὰρ |
κωλύεται
ῥᾳδίως
ἐπιθυμία
φόβον
οὐκ |
[116] |
τῷ
θείῳ
γεραίροντες
λόγῳ.
Ἔτι
|
γὰρ |
λαλοῦντός
σου
ἐρεῖ"
φησίν,
ἰδοὺ |
[41] |
λοιβῆς
τε
κνίσης
τε·
τὸ
|
γὰρ |
λάχομεν
γέρας
ἡμεῖς,
(λέγοντες.
Τίνα |
[63] |
τὰ
ὄργανα
τοῦ
χρόνου.
Τῷ
|
γὰρ |
λόγῳ
αὐτοῦ
ἐστερεώθησαν
καὶ
τῷ |
[103] |
μόνος
ὄντως
ὑπάρχων
θεός.
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
μανδραγόραν
ἤ
τι
ἄλλο
φάρμακον |
[82] |
ὦ
νεολαία
ἡ
ἐμή·
ἢν
|
γὰρ |
μὴ
αὖθις
ὡς
τὰ
παιδία |
[117] |
ὁμοῦ
καὶ
θεραπευτὴν
γενέσθαι·
οὐ
|
γὰρ |
μιμεῖσθαί
τις
δυνήσεται
τὸν
θεὸν |
[108] |
ἄλλην"
καὶ
οὐκ
ἐπιθυμήσεις,
ἐπιθυμίᾳ
|
γὰρ |
μόνῃ
μεμοίχευκας.
~Πόσῳ
γοῦν
ἄμεινον |
[66] |
τὸν
θεὸν
ὑπονοεῖ.
Ἐπικούρου
μὲν
|
γὰρ |
μόνου
καὶ
ἑκὼν
ἐκλήσομαι,
ὃς |
[40] |
σμικρὸν
διαθρεῖν
δυνα
μένῳ·
τρὶς
|
γὰρ |
μύριοί
εἰσιν
ἐπὶ
χθονὶ
πουλυβοτείρῃ |
[103] |
φόβον
ἰνδάλλεσθαι
ὡς
θεόν.
Τρὶς
|
γὰρ |
μύριοί
εἰσιν"
ὡς
ἀληθῶς
ἐπὶ |
[22] |
τούτοις
μαντεύεται
τὸ
πῦρ·
τὰ
|
γὰρ |
νομιζόμενα
κατὰ
ἀνθρώπους
(μυστήρια
ἀνιερωστὶ |
[64] |
καὶ
ὁ
Ἐφέσιος
Ἡράκλειτος·
Ἐμπεδοκλῆς
|
γὰρ |
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
εἰς
πλῆθος
ἐμπεσὼν |
[7] |
συμφθαρῶσιν.
Οὗ
δὴ
χάριν
(εἷς
|
γὰρ |
ὁ
ἀπατεὼν
ἄνωθεν
μὲν
τὴν |
[37] |
ἄνα,
σεῖο
Κρῆτες
ἐτεκτήναντο.
Τέθνηκε
|
γὰρ |
ὁ
Ζεὺς
(μὴ
δυσφόρει)
ὡς |
[4] |
καὶ
ἀνοίᾳ
κατατετριμμένους
οἰκτείρουσα·
Δυνατὸς
|
γὰρ |
ὁ
θεὸς
ἐκ
τῶν
λίθων |
[63] |
αὐτοῦ
τὸ
βούλημα
κοσμοποιία·
μόνος
|
γὰρ |
ὁ
θεὸς
ἐποίησεν,
ἐπεὶ
καὶ |
[36] |
ἐνεφορεῖτο
σαρκῶν
οὐχ
ἑκών.
Ἠγνόει
|
γὰρ |
ὁ
θεὸς
ὡς
ἄρα
Λυκάων |
[27] |
παραπτώμασιν
συνεζωοποίησεν
τῷ
Χριστῷ.
Ζῶν
|
γὰρ |
ὁ
λόγος"
καὶ
συνταφεὶς
Χριστῷ |
[80] |
πίστιν
πᾶσι
καὶ
σωτηρίαν.
Κύριος"
|
γὰρ |
ὁ
ποιήσας
τὴν
γῆν
ἐν |
[52] |
(τὰ
ἀγάλματα
ἐπιπεφήμισται.
Διονύσιος
μὲν
|
γὰρ |
ὁ
τύραννος
ὁ
νεώτερος
θοἰμάτιον |
[26] |
Ὅμηρος.
Τελευταῖος
δὲ
ὑπολείπεται
(ἑπτὰ
|
γὰρ |
οἱ
ἅπαντες
οὗτοι
τρόποι)
ὁ |
[75] |
ἐπὶ
τοῦ
σανιδίου
(μητραγύρτης·
τοιοῦτοι
|
γὰρ |
οἱ
μητραγύρται.
Ὅθεν
εἰκότως
ὁ |
[77] |
τὰς
προφητικὰς
ἰέναι
γραφάς·
καὶ
|
γὰρ |
οἱ
χρησμοὶ
τὰς
εἰς
τὴν |
[75] |
οὐκ
ἐφικόμενοι
τοῦ
τέλους.
~Ἤδη
|
γὰρ |
οἶμαι
παντί
τῳ
δῆλον
γεγονέναι |
[104] |
ἐπιλέγεσθαί
σοι
τὰς
φωνάς·
μὴ
|
γὰρ |
οἴου
λίθους
μὲν
εἶναι
ἱερὰ |
[71] |
τῆς
ἀληθείας
ἐπιδράξαιντο.
Ἀντισθένης
μὲν
|
γὰρ |
οὐ
Κυνικὸν
δὴ
τοῦτο
ἐνενόησεν, |
[113] |
ὑπὲρ
μέλι
καὶ
κηρίον.
Πῶς
|
γὰρ |
οὐ
ποθεινὸς
ὁ
τὸν
ἐν |
[102] |
εὖ
φρονῶν
ὑπολάβοι
θεούς;
Οὐδὲ
|
γὰρ |
οὐδ'
ἐρινῦς
οὐδὲ
μοῖραι
οὐδὲ |
[97] |
τῶν
δαιμόνων
ἀθλιώτερος
μακρῷ.
Θεὸς"
|
γὰρ |
οὐδαμῇ
οὐδαμῶς
ἄδικος"
ὥσπερ
οἱ |
[24] |
(νόσου.
Ὧν
δὴ
χάριν
(οὐ
|
γὰρ |
οὐδαμῶς
ἀποκρυπτέον)
θαυμά
ζειν
ἔπεισί |
[68] |
δῆτα,
(ὢ
πρὸς
αὐτοῦ;
Ῥητέον
|
γὰρ |
οὐδαμῶς
ἐστίν.
Εὖ
γε,
ὦ |
[41] |
ἡμίθεοι
ὥσπερ
ἡμίονοι
κέκληνται·
οὐδὲ
|
γὰρ |
οὐδὲ
ὀνομάτων
ὑμῖν
πενία
πρὸς |
[33] |
καὶ
(παίδων
διηγεῖσθαι
φθοράς.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
οὐδὲ
παίδων
ἀπέσχοντο
οἱ
παρ' |
[44] |
(νεὼς
ἀνοικοδομοῦσα,
τοὺς
δή–
οὐ
|
γὰρ |
οὐδὲ
τούτους
σιωπή
σομαι,
πρὸς |
[121] |
(τοῦ
τῆς
ἀληθείας
λόγου.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
οὐδὲ
τῷ
θεῷ
αὐτῷ
ἀρεστόν, |
[40] |
ὑμεῖς
φατέ,
ἐγκαταλεγόμενοι
τάξει.
Εἰ
|
γὰρ |
οὖν
(δαίμονες,
λίχνοι
τε
καὶ |
[42] |
αὐτοὺς
λελήθασιν
ἀποσφάττοντες
ἀνθρώπους.
(Οὐ
|
γὰρ |
οὖν
παρὰ
τὸν
τόπον
ἱερεῖον |
[122] |
θεοφιλὴς
δὲ
ὁ
ἄνθρωπος
(καὶ
|
γὰρ |
οὖν
φίλος
τῷ
θεῷ,
μεσιτεύοντος |
[122] |
πατήρ,
οὐ
τῶν
ἀπειθούντων.
Καὶ
|
γὰρ |
οὖν
ὧδέ
πως
ἔχει
τὰ |
[103] |
οἰκειότητος
στέρεται
τῆς
ἀληθείας.
Ἦ
|
γὰρ |
οὐχ
ᾗ
Νιόβη
τρόπον
τινά, |
[9] |
καὶ
ἀναβάλλεσθαι
τὴν
σωτηρίαν;
Ἦ
|
γὰρ |
οὐχὶ
καὶ
Ἰωάννης
ἐπὶ
σωτηρίαν |
[76] |
μεθύοντα
ἀλλαχόθι
καὶ
ἄπληστον·
πῶς
|
γὰρ |
οὐχί;
Ὃς
ἑστιώμενος
τοῖς
κρέασι |
[50] |
εἴ
τις
δόμοις
λεσχηνεύοιτο"
Ἦ
|
γὰρ |
οὐχὶ
τερατώδεις
οἱ
λίθους
προστρεπόμενοι, |
[68] |
σοῦ
συνεργὸν
τῆς
ζητήσεως;
οὐ
|
γὰρ |
παντάπασιν
ἀπεγνώκαμέν
σε.
Εἰ
βούλει, |
[73] |
αἰνίττεται
Ἡσίοδος
τὸν
θεόν·
αὐτὸς
|
γὰρ |
πάντων
βασιλεὺς
καὶ
κοίρανός
ἐστιν· |
[57] |
τῆς
προσόψεως
ἐλέγχηται·
ἐναπο
μέμακται
|
γὰρ |
πάνυ
δὴ
σαφῶς
τὰ
εἴδη |
[68] |
τὸν
θεόν,
ὦ
Πλάτων;
Τὸν
|
γὰρ |
πατέρα
καὶ
ποιητὴν
τοῦδε
τοῦ |
[104] |
οὔτε
τὴν
κόλασιν
ἐκτρεπόμενοι.
(Οὐ
|
γὰρ |
πιστεύουσι
τῷ
θεῷ
οὐδὲ
ἐκμανθάνουσι |
[62] |
ἀναφανδὸν
ἀπατηλὸν
ἐργάζεσθαι
τέχνην.
Οὐ
|
γὰρ |
ποιήσεις,
φησὶν
ὁ
προφήτης,
παντὸς |
[9] |
στεῖραν
καὶ
τὴν
ἔρημον.
Ἐπεὶ
|
γὰρ |
πολλὰ
τὰ
τέκνα
τῆς
εὐγενοῦς, |
[7] |
ἤδη
ἀπολλυμένους
ἐπιφανεὶς
περισέσωκεν.
Τὸ
|
γὰρ |
πονηρὸν
καὶ
ἑρπηστικὸν
θηρίον
γοητεῦον |
[35] |
αὐτὸν
εἰς
(συνουσίαν
ὑπαγάγηται.
Πανύασσις
|
γὰρ |
πρὸς
τούτοις
καὶ
ἄλλους
παμπόλλους |
[64] |
ὡς
ἀρχέγονον
σέβοντες
πεπόνθασιν·
τὸ
|
γὰρ |
πῦρ
τοῦτο
ἕτεροι
Ἥφαιστον
ὠνόμασαν. |
[71] |
Ἑβραίων
θεσπιζούσης
ὧδέ
πως;
Τίς
|
γὰρ |
σὰρξ
δύναται
τὸν
ἐπουράνιον
καὶ |
[2] |
καταλειπόντων,
οἰκούντων
δὲ
Σιών·
Ἐκ
|
γὰρ |
Σιὼν
ἐξελεύσεται
νόμος,
καὶ
λόγος |
[96] |
τοῦ
δεσπότου
τῶν
ὅλων.
Οὐ
|
γὰρ |
σμικρὸν
ἡμῖν
τὸ
ἆθλον
ἀθανασία |
[95] |
κατέδεται,
παρακοῆς
ἡ
κρίσις.
Τὸ
|
γὰρ |
στόμα
κυρίου
ἐλάλησεν
ταῦτα"
νόμος |
[82] |
μὴ
οὐχὶ
ἐπιτελὴς
γενομένη·
τὸ
|
γὰρ |
στόμα
κυρίου"
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα, |
[94] |
προτρέπων,
νουθετῶν,
παιδεύων,
φιλῶν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
σῴζων
παύεται,
συμβουλεύει
δὲ
τὰ |
[79] |
νῦν
φυλάξασθε
τὰς
ἀπειλάς·
ὀλολύξει
|
γὰρ |
τὰ
γλυπτὰ
καὶ
τὰ
χειροποίητα, |
[2] |
οἱ
ὑποκριταὶ
θυμηδίας
θεάματα.
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
τὰ
μὲν
δράματα
καὶ
τοὺς |
[114] |
κτίσις
ἡ
καινὴ
βεβούληται·
ὁ
|
γὰρ |
τὰ
πάντα
καθιππεύων
δικαιοσύνης
ἥλιος" |
[96] |
παραθήσομαι
(πειθώ.
Ὑμεῖς
δέ,
οὐ
|
γὰρ |
τὰ
πάτρια
ὑμᾶς
ἔτι
τῆς |
[37] |
τέθαπται·
Καλλίμαχος
ἐν
ὕμνοις·
καὶ
|
γὰρ |
τάφον,
ὦ
ἄνα,
σεῖο
Κρῆτες |
[6] |
ἡμῶν,
ὃ
σῳζόμεθα.
Κακία
μὲν
|
γὰρ |
τὴν
ἀνθρώπων
ἐπιβόσκεται
φθοράν,
ἡ |
[84] |
ταῖς
ψυχαῖς
τὸν
θεόν;
Μεγάλη
|
γὰρ |
τῆς
ἐπαγγελίας
αὐτοῦ
ἡ
χάρις, |
[109] |
καὶ
πράξει
καὶ
λόγῳ
μηδὲ
|
γὰρ |
τόδε
δείμαινε,
μή
σε
τὰ |
[7] |
εἰς
ἀίδιον
ζωὴν
παραπεμπόμεθα.
(Κατὰ
|
γὰρ |
τὸν
θεσπέσιον
ἐκεῖνον
τοῦ
κυρίου |
[105] |
χρηστός
ἐστι
πανταχοῦ
σωτήριος·
(ὁ
|
γὰρ |
τοῦ
δικαίου
ζηλωτής,
ὡς
ἂν |
[53] |
Ἀλεξανδρέων
πόλει
Σαράπιδος
ἱεροῦ.
Ἀθήνησι
|
γὰρ |
τοῦ
Διονύσου
τοῦ
Ἐλευθερέως
κατήρειψε |
[98] |
κωφὸν
(χειρῶν
Ἀττικῶν.
Εἰκὼν"
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
θεοῦ"
ὁ
λόγος
αὐτοῦ |
[48] |
δημιουργίαν
μικτῇ
καὶ
ποικίλῃ.
Ῥίνημα
|
γὰρ |
χρυσοῦ
ἦν
αὐτῷ
καὶ
ἀργύρου |
[77] |
συγκρίσει
τὴν
ἐκλογὴν
διδάσκει·
τὸ
|
γὰρ |
ψεῦδος
οὐ
ψιλῇ
τῇ
παραθέσει |
[87] |
διὰ
πίστεως
ἐν
Χριστῷ.
Ἱερὰ
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
τὰ
ἱεροποιοῦντα
καὶ |
[51] |
τὰ
ἀγάλματα
ὅπερ
ἐστίν.
Ἔστιν
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
τὸ
ἄγαλμα
ὕλη |
[50] |
τὸν
Ἀγυιέα
θυρωρὸν
ἱστάντες.
Εἰ
|
γὰρ |
ὡς
ἀναισθήτους
ὑβρίζουσιν,
τί
προσκυνοῦσιν |
[100] |
τὸ
βέλτιστον
οὐχ
ἑλόμενος·
πέφυκε
|
(γὰρ |
ὡς
ἄνθρωπος
οἰκείως
ἔχειν
πρὸς |
[113] |
τῆς
ψυχῆς
ἀποξύνας
(ὄμματα"
Καὶ
|
γὰρ |
ὥσπερ
ἡλίου
μὴ
ὄντος
ἕνεκα |