| Paragraphes |
|---|
| [10] |
νοῆσαι
θελήσασι
τὸν
θεόν,
ὅπως
|
ἡμῖν |
ἀθρόας
τῶν
οὐρανῶν
ἀναπετάσῃ
πύλας· |
| [7] |
θεός
τε
καὶ
ἄνθρωπος,
ἁπάντων
|
ἡμῖν |
αἴτιος
ἀγαθῶν·
παρ'
οὗ
τὸ |
| [62] |
(Καὶ
γὰρ
δὴ
καὶ
ἀπηγόρευται
|
ἡμῖν |
ἀναφανδὸν
ἀπατηλὸν
ἐργάζεσθαι
τέχνην.
Οὐ |
| [77] |
(σωτηρίαν.
Αὐτίκα
γοῦν
ἡ
προφῆτις
|
ἡμῖν |
ᾀσάτω
πρώτη
Σίβυλλα
τὸ
ᾆσμα |
| [77] |
χρησμοὶ
τὰς
εἰς
τὴν
θεοσέβειαν
|
ἡμῖν |
ἀφορμὰς
ἐναργέστατα
προτείνοντες
θεμελιοῦσι
τὴν |
| [51] |
ὕλη
νεκρὰ
τεχνίτου
χειρὶ
μεμορφωμένη·
|
ἡμῖν |
δὲ
οὐχ
ὕλης
αἰσθητῆς
αἰσθητόν, |
| [89] |
~(Ἀλλ'
ἐκ
πατέρων,
φατέ,
παραδεδομένον
|
ἡμῖν |
ἔθος
ἀνατρέπειν
οὐκ
εὔλογον.
Καὶ |
| [93] |
φιλολόγους
γενο
μένους,
συναπαίρει
δὲ
|
ἡμῖν |
ἐνθένδε
τὰ
ἔργα
τὰ
ἀστεῖα |
| [114] |
τὴν
φωνήν
χαῖρε
φῶς"
φῶς
|
ἡμῖν |
ἐξ
οὐρανοῦ
τοῖς
ἐν
σκότει |
| [110] |
ἀνατείλας
τῆς
πατρικῆς
βουλήσεως,
ῥᾷστα
|
ἡμῖν |
ἐπέλαμψε,
τὸν
θεόν,
ὅθεν
τε |
| [9] |
βοᾷς,
ὦ
φωνή;
Εἰπὲ
καὶ
|
ἡμῖν. |
(Εὐθείας
ποιεῖτε
τὰς
ὁδοὺς
κυρίου" |
| [27] |
νυκτός,
φωτὸς
δὲ
λάβεσθε.
(Ταῦτα
|
ἡμῖν |
ἡ
προφητικὴ
παρεγγυᾷ
καὶ
ποιητικὴ |
| [11] |
τοῖς
ἰδίοις
(συνεκρεύσαντα
μύθοις.
Διήγησαι
|
ἡμῖν |
καὶ
τῆς
ἄλλης
μαντι
κῆς, |
| [96] |
τι
ποτέ
ἐστι,
νενοηκότες.
~Πιστεύσατε
|
ἡμῖν |
κἂν
ὡς
μέθῃ,
ἵνα
σωφρονήσητε· |
| [122] |
θεοῦ
καὶ
ἀνθρώπου.
Ὥρα
οὖν
|
ἡμῖν |
μόνον
θεοσεβῆ
τὸν
Χριστιανὸν
εἰπεῖν |
| [112] |
καὶ
Ἰωνίαν
πολυπραγμονοῦντας.
Εἰ
γὰρ
|
ἡμῖν |
ὁ
διδάσκαλος
ὁ
πληρώσας
τὰ |
| [7] |
καὶ
αὐτὸς
ἐπίκουρος
καὶ
βοηθὸς
|
ἡμῖν |
ὁ
κύριος,
προμηνύων
ἀρχῆθεν
προφητικῶς, |
| [89] |
εἶτα
μέντοι
ἀποβύσαντες
τὰ
ὦτα
|
ἡμῖν, |
οἷον
ἵπποι
σκληραύχενες
ἀφηνιάζοντες,
τοὺς |
| [59] |
φορμίζων
ἀνεβάλλετο
καλὸν
ἀείδειν
ᾆσον
|
ἡμῖν, |
Ὅμηρε,
τὴν
φωνὴν
τὴν
καλήν, |
| [73] |
διαθρεῖν
ἀλήθειαν
δυναμένῳ.
~(Ἴτω
δὲ
|
ἡμῖν |
(οὐ
γὰρ
αὐταρκεῖ
μόνον
ἡ |
| [114] |
τοῦ
πατρὸς
κλῆρον
χαρι
ζόμενος
|
ἡμῖν, |
οὐρανίῳ
διδασκαλίᾳ
θεοποιῶν
τὸν
ἄνθρωπον, |
| [4] |
ἀναισθητότερος
ἄνθρωπος
ἀγνοίᾳ
βεβαπτισμένος.
Μάρτυς
|
ἡμῖν |
προφητικὴ
παρίτω
φωνή,
συνῳδὸς
ἀληθείας, |
| [77] |
τίνοντες
~(Ὥρα
τοίνυν
τῶν
ἄλλων
|
ἡμῖν |
τῇ
τάξει
προδιηνυσμένων
ἐπὶ
τὰς |
| [55] |
καταφθίμενον.
Εὖ
γε,
Ἵππων,
ἐπιδεικνύεις
|
ἡμῖν |
τὴν
ἀνθρωπίνην
πλάνην.
Εἰ
γὰρ |
| [94] |
τῷ
τῆς
ἀληθείας
πτερῷ.
~Ταύτην
|
ἡμῖν |
τὴν
κληρονομίαν
ἐγχειρίζει
ἡ
ἀίδιος |
| [6] |
νουθετεῖ,
σῴζει,
φυλάττει
καὶ
μισθὸν
|
ἡμῖν |
τῆς
μαθήσεως
ἐκ
περιου
σίας |
| [96] |
τῶν
ὅλων.
Οὐ
γὰρ
σμικρὸν
|
ἡμῖν |
τὸ
ἆθλον
ἀθανασία
(πρόκειται.
Μὴ |
| [33] |
ἀκρασίᾳ
βραχὺς
ἦν)
ἵνα
δὴ
|
ἡμῖν |
τὸν
ἀλεξίκακον
(σπείρῃ
θεόν.
Διὸς |
| [7] |
ἐπιφάνεια
ἡ
νῦν
ἐκλάμψασα
ἐν
|
ἡμῖν |
τοῦ
ἐν
ἀρχῇ
ὄντος
καὶ |
| [120] |
καὶ
μόνον
ὄντως
θεόν,
συνυμνοῦντος
|
ἡμῖν |
τοῦ
θεοῦ
λόγου.
Ἀίδιος
οὗτος |
| [24] |
ὥσπερ
Εὐρυσθεῖ,
ἀτὰρ
δὴ
καὶ
|
ἡμῖν |
ὑπουργῆσαι
τὸν
τρισκαιδέκατον
τοῦτον
ἆθλον |
