Paragraphes |
[42] |
μὲν
σωτῆρες
εὐφημούμενοι,
οἳ
δὲ
|
σωτηρίαν |
αἰτούμενοι
παρὰ
τῶν
ἐπιβούλων
σωτηρίας. |
[8] |
σωτὴρ
καὶ
πολύτροπος
εἰς
ἀνθρώπων
|
σωτηρίαν· |
ἀπειλῶν
νουθετεῖ,
λοιδορούμενος
ἐπιστρέφει,
θρηνῶν |
[93] |
ἐραστάς,
οἳ
τὴν
ἀίδιον
διώκομεν
|
σωτηρίαν, |
ἀτὰρ
δὴ
καὶ
ὧν
αὐτὸς |
[77] |
προτρέπουσαι
δὲ
ἐμφανῶς
εἰς
προὖπτον
|
(σωτηρίαν. |
Αὐτίκα
γοῦν
ἡ
προφῆτις
ἡμῖν |
[87] |
ἄνθρωπον.
Βοᾷ
γοῦν
ἐπείγων
εἰς
|
σωτηρίαν |
αὐτὸς
ἤγγικεν
ἡ
βασιλεία
τῶν |
[87] |
τὰ
δυνάμενά
σε
σοφίσαι
εἰς
|
σωτηρίαν |
διὰ
πίστεως
ἐν
Χριστῷ.
Ἱερὰ |
[8] |
νῦν
καὶ
ἀεὶ
προὔτρεπεν
εἰς
|
σωτηρίαν, |
διὰ
τεράτων
καὶ
σημείων
ἐν |
[106] |
θεῷ·
πιστεύσατε
καὶ
μισθὸν
λάβετε
|
σωτηρίαν· |
ἐκζητήσατε
τὸν
θεόν,
καὶ
ζήσεται |
[88] |
Κιμμέριος
ἐν
λόγῳ·
σπεύσωμεν
εἰς
|
σωτηρίαν, |
ἐπὶ
τὴν
παλιγγενεσίαν·
εἰς
μίαν |
[94] |
(Ἐπὶ
τὸ
λουτρόν,
ἐπὶ
τὴν
|
σωτηρίαν, |
ἐπὶ
τὸν
φωτισμὸν
παρακαλεῖ
μονονουχὶ |
[63] |
ὁ
ἄνθρωπος
γίνεται
σπεύδων
εἰς
|
σωτηρίαν. |
~(Ἐπιδράμωμεν
δέ,
εἰ
βούλει,
καὶ |
[106] |
τὸν
θεὸν
τὴν
ἰδίαν
πολυπραγμονεῖ
|
σωτηρίαν· |
εὗρες
τὸν
θεόν,
ἔχεις
τὴν |
[9] |
τὴν
ὠφέλειαν
καὶ
ἀναβάλλεσθαι
τὴν
|
σωτηρίαν; |
Ἦ
γὰρ
οὐχὶ
καὶ
Ἰωάννης |
[75] |
μένοις.
Δυσωπούντων
δέ
σε
εἰς
|
σωτηρίαν |
καὶ
οἱ
περὶ
τοὺς
θεοὺς |
[80] |
(φῶς,
τὴν
πίστιν
πᾶσι
καὶ
|
σωτηρίαν. |
Κύριος"
γὰρ
ὁ
ποιήσας
τὴν |
[2] |
ὀρέγουσα
δεξιάν,
τὴν
σύνεσιν,
εἰς
|
σωτηρίαν· |
οἳ
δὲ
ἀνανεύσαντες
καὶ
ἀνακύψαντες |
[86] |
ἐθέλητε,
ἐξω
νήσασθαι
τὴν
πολυτίμητον
|
σωτηρίαν |
οἰκείῳ
θησαυρῷ,
ἀγάπῃ
καὶ
πίστει, |
[7] |
δὲ
ἤδη
καὶ
ἐναργῶς
εἰς
|
σωτηρίαν |
παρα
καλῶν.
~Φύγωμεν
οὖν
ἀποστολικῇ |
[9] |
γὰρ
οὐχὶ
καὶ
Ἰωάννης
ἐπὶ
|
σωτηρίαν |
παρακαλεῖ
καὶ
τὸ
πᾶν
γίνεται |
[118] |
τὸν
οὕτω
παρα
νοοῦντα
ἐπὶ
|
σωτηρίαν |
παρακαλέσαιμι
σωφρονοῦσαν,
ὅτι
καὶ
κύριος |
[123] |
τὸ
μέγιστον
τῶν
ἀγαθῶν,
τὴν
|
σωτηρίαν, |
παρακαλῶν·
περὶ
γάρ
τοι
τῆς |
[99] |
μετανοίᾳ
γνησίῳ
τὴν
καλὴν
ἀντικατηλλάξαντο
|
σωτηρίαν. |
~Πῶς
οὖν
ἀνέλθω,
φησίν,
εἰς |
[82] |
σπεύδεις
ἐκμαθεῖν,
τουτέστι
σπεύδεις
εἰς
|
σωτηρίαν, |
φοβούμενος
τὴν
ὀργήν,
ἀγαπήσας
τὴν |
[9] |
λόγου,
φωνὴ
παρακλητική,
προετοιμάζουσα
εἰς
|
σωτηρίαν, |
φωνὴ
προτρέπουσα
εἰς
κληρονομίαν
οὐρανῶν· |
[9] |
Ἰωάννου,
αἰνίσσονταί
μοι
τὴν
ἐναποκειμένην
|
σωτηρίαν, |
ὡς
ἐπιφανέντος
τοῦ
λόγου
τοῦδε |